ΠΕΡΙΟΔΟΣ Δ - Ἀρ. φύλ. 11 (91), ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009 ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ ΣΙΩΠΗ Στὶς 4 Ὀκτωβρίου 2009 διεξήχθησαν στὴν Ἑλλάδα βουλευτικὲς ἐκλογές. Τὸ ΠΑΣΟΚ ἐνίκησε, καὶ μὲ ἄνετη πλειοψηφία ἐσχημάτισε ἤδη Κυβέρνηση. Ἀντίθετα, ἡ «Ν.Δ» ὑπέστη ἐκλογικὴ συντριβὴ καὶ βρίσκεται σὲ ἀναζήτηση νέου ἀρχηγοῦ, ἀφοῦ ὁ μέχρι πρότινος Ἀρχηγός της ὑπέβαλε τὴν παραίτησή του, ἀμετάκλητα, ἀπὸ τὴν ἀρχηγία τοῦ κόμματος. Βέβαια, οἱ ἐκλογὲς καὶ τὸ ἀποτέλεσμά τους εἶναι ἄλλων ὑπόθεση. Ἐκείνων, δηλαδή, ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν πολιτικὴ καὶ τὶς ἐξελίξεις της. Ἐμεῖς, ἄν θὰ εἴχαμε κάτι νὰ σημειώσουμε, εἶναι τὸ ὅτι οὔτε προεκλογικῶς οὔτε μετεκλογικῶς ἀκούστηκε, ἀπὸ τὰ δυὸ μεγάλα κόμματα ἐξουσίας, λόγος γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο. Διερωτᾶται, λοιπόν, κανείς: Καλά, ἡ διάσπαση τῆς «ΟΜΟΝΟΙΑΣ» καί, γενικώτερα, τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ δὲν «ἄγγιξε» τὸ ΠΑΣΟΚ καὶ τὴν ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ; Ἡ ὁλοένα αὐξανόμενη δραστηριότητα τῶν «Τσάμηδων» δὲν τοὺς λέει τίποτε; Οἱ μεθοδεύσεις τῶν Ἀλβανῶν γιὰ τὴν ἁρπαγὴ τῆς περιουσίας τῶν Βορειοηπειρωτῶν, δὲν τοὺς προβληματίζει; Ἡ φυγὴ τῶν Ἑλλήνων κατοίκων ἀπὸ τὰ χωριά τους καὶ ὁ ἐρχομός τους στὴν Ἑλλάδα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἔχουν κλείσει πολλὰ Σχολεῖα, εἶναι ἀμελητέο γεγονός; Σὲ ὅλη τὴν προεκλογικὴ περίοδο τὸ κυρίαρχο θέμα ἦταν τὸ οἰκονομικό. Βέβαια, ποῦ καὶ ποῦ, κάποιος σύντομος λόγος γινόταν γιὰ τὸ Αἰγαῖο, τὴν Θράκη καὶ τὴν FYROM, περιστατικὰ δὲ καὶ γιὰ τὴν Κύπρο. Γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο, ὅμως, ὑπῆρξε ἐκκωφαντικὴ σιωπή. Σὰν νὰ εἶχε λυθῆ τὸ Βορειοηπειρωτικὸ ἤ, τὸ χειρότερο, σὰν νὰ μὴν ὑπῆρχε. Τὸ πρᾶγμα εἶναι ἰδιαίτερα λυπηρὸ καὶ ἀνησυχητικό. Γιατί, χωρὶς νὰ ἔχουν χαράξει τὰ κόμματα ἐθνικὴ πολιτική, τὴν ὁποία νὰ ὑποχρεώνωνται νὰ τηροῦν ὅλες οἱ ἑκάστοτε Κυβερνήσεις, τὸ μέλλον διαγράφεται ζωφερὸ. Ἤδη ὁ Ἀλβανὸς πρωθυπουργὸς στὴν συγχαρητήρια ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ἕλληνα ὁμόλογό του, ἐνῷ κάνει λόγο, ὅτι εἶναι «ἐξαιρετικοὶ οἱ πολιτικοὶ δεσμοὶ ἀνάμεσα στὶς δύο κυβερνήσεις μας» δὲν κάνει οὐδεμία μνεία τῆς Ἑλληνικῆς Μειονότητος, ἡ ὁποία παλιότερα εἶχε χαρακτηρισθῆ ὡς ἡ γέφυρα ποὺ ἑνώνει τὶς δύο χῶρες. Ἐξ ἄλλου, ὁ κ. Μπερίσα, κατὰ τὴν διάρκεια πρόσφατης ἐπισκέψεώς του στὸ Κόσοβο ἐπεσήμανε, ὅτι «ἡ Ἀλβανία, τὸ Κόσοβο, ἀλλὰ καὶ τὸ τμῆμα τῆς «Μακεδονίας» (σημ.: τῆς FYROM), ὅπου διαμένουν κυρίως Ἀλβανοί, ὀφείλουν νὰ ἀνοίξουν τὰ σύνορα καὶ νὰ ἐνεργοποιήσουν τὶς σχέσεις μεταξὺ τῶν Ἀλβανῶν», ἐπιμένοντας σαφῶς νὰ μὴ ξεχνᾶ τὸ ὄνειρο τῆς γείτονος γιὰ τὴν «Μεγάλη Ἀλβανία...» Φρονοῦμε, λοιπόν, ὅτι εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαῖο οἱ ἐν Ἑλλάδι Βορειοηπειρῶτες νὰ ἐνδιαφερθοῦν ἔντονα γιὰ τὴν ἰδιαίτερη πατρίδα τους, ἀσκῶντας πιέσεις στὴν Κυβέρνηση καὶ στὴν Ἀντιπολίτευση. Γιατί, τὸ νὰ «καίγωνται» τὰ σπίτια μας καὶ μεῖς νὰ «τραγουδᾶμε» (γιὰ νὰ θυμηθοῦμε τὴν σοφὴ παροιμία), εἶναι, τὸ λιγώτερο, ἐπικίνδυνο καὶ καταστροφικό. Ὁ Θεὸς καὶ ἡ Ἱστορία δὲν θὰ συγχωρήσουν τὴν ἀδράνειά μας ποτέ! «ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ» Οἱ ἄταφοι ἥρωες περιμένουν Ὅταν μπαίνει ὁ Ὀκτώβρης, ὁ νοῦς κάθε Ἕλληνα, ποὺ ἐπιμένει νὰ ἔχει ἐθνικὴ μνήμη, πηγαίνει σὲ μία χρονολογία ὁρόσημο, τόσο γιὰ τὴν ἐθνική, ὅσο καὶ τὴ παγκόσμια ἱστορία. 28 Ὀκτωβρίου 1940. Τότε ποὺ οἱ Ἰταλοὶ ὑποβοηθούμενοι ἀπὸ τοὺς Ἀλβανοὺς συμμάχους τους ἐπιτέθηκαν στὴν μικρή μας πατρίδα. Τότε, ποὺ ἡ πληγωμένη Παναγιὰ τῆς Τήνου ἐνίσχυσε τὰ παλικάρια μας ποὺ μὲ λιγοστὰ μέσα πολεμοῦσαν στὰ χιονισμένα βουνὰ τῆς Πίνδου καὶ τῆς Βορείου Ἠπείρου, καὶ ταπείνωσε «τὴν ἐπηρμένην ὀφρὺν» τοῦ φασίστα ἐπιδρομέα. Ταυτόχρονα ὅμως ὁ νοῦς μας ἀναλογίζεται καὶ τοὺς χιλιάδες ἠρωϊκοὺς νεκρούς μας, ποὺ ἀψηφώντας τὴν τεράστια πολεμικὴ μηχανὴ τοῦ ἐχθροῦ, καὶ μὴ ὑπολογίζοντας τὴ ζωή τους, ἄφησαν τὴν τελευταία τους πνοὴ στὰ αἱματοποτισμένα βουνὰ τῆς Β. Ἠπείρου. Καὶ τότε θλίψη καὶ ἀπογοήτευση γεμίζει τὴν καρδιά μας! Ἡ μάνα Ἑλλάδα, αὐτὴ ποὺ τοὺς ἔδωσε τὴν ἐντολὴ νὰ ἀγωνιστοῦν «μέχρι τὴν τελευταία ρανίδα τοῦ αἵματός τους» γιὰ τὴ δική της λευτεριά, τοὺς ἔχει ἀφήσει νὰ κείτονται ἄταφοι καὶ λησμονημένοι. Γιατί, ἂν ἑξαιρέσει κανεὶς τὰ ὀστᾶ μερικῶν ἑκατοντάδων Ἑλλήνων στρατιωτῶν ποὺ τὰ τελευταία χρόνια ἔχουν περισυλλεγεῖ, καὶ τῶν λίγων δεκάδων ποὺ βρίσκονται στὸ στρατιωτικὸ νεκροταφεῖο τοῦ Βουλιαρατίου, οἱ ὑπόλοιποι περίπου 10.000 Ἕλληνες στρατιῶτες- δὲν τιμήθηκαν ὅπως ἔπρεπε ἀπὸ τὴν μητέρα πατρίδα. Ἡ τιμὴ στοὺς νεκρούς μας δὲν ἀποδόθηκε ὅπως ὀφειλόταν. Τὰ ὀστᾶ τους παραμένουν διάσπαρτα στὰ βουνὰ τῆς Βορείου Ἠπείρου. Πολλὲς προσπάθειες ἔγιναν καὶ συμφωνίες ὑπογράφηκαν, καὶ τελευταία μάλιστα, δυστυχῶς ὅμως, χωρὶς ἀποτέλεσμα ἀκόμη. Οἱ νεκροί μας παραμένουν ἀκόμα ἄταφοι. Θὰ ὑπάρξει ἄραγε κάποιος ὑπουργὸς νὰ ἱκανοποιήσει τὸ ἀνθρωπιστικὸ αὐτὸ αἴτημα; Θὰ βρεθεῖ κάποιος νὰ ἐπιτελέσει τὸ ἐθνικὸ χρέος; Οἱ ἥρωες νεκροί μας περιμένουν
2σελ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009 Θυ μᾶ μαι 26 Ὀκτωβρίου 1992 Γρά φει ὁ Χρ. Σι χλι μοί ρης sixry@yahoo.com Τὸ χορευτικὸ συγκρότημα τῆς Δερβιτσάνης. Τὰ αἱματοβαμμένα χώματα τῆς ἑλληνικῆς γῆς τῆς Βορείου Ἠπείρου ὑποδέχονται μία ἀκόμη ἐπίσκεψη τῆς νεολαίας τῆς ΣΦΕΒΑ. Τὸ κλῖμα ἐν ὄψει τῆς ἐθνικῆς ἐπετείου εἶναι ἔντονα φορτισμένο, καθὼς γυρίζει ὁ νοῦς μας στὶς πρῶτες μέρες τοῦ Ἑλληνοϊταλικοῦ πολέμου καὶ ἀντικρύζουμε ὁμοεθνεῖς μας, πού, κάποιοι ἀπ αὐτοὺς σίγουρα ἔζησαν τὴν τρίτη -ἔστω καὶ γιὰ λίγο ἀπελευθέρωση. Στὸ στρατιωτικὸ νεκροταφεῖο στὸ Βουλιαράτι (φωτὸ) ἀπέναντι ἀπὸ τὴ μεθόριο ξυπνοῦν μνῆμες ἡρωικὲς καὶ βουβὸ τὸ δάκρυ πολλῶν κυλᾶ ὅταν μᾶς περιγράφει ὁ Γιάννης Μπάκος τὸ πῶς κράτησε κρυφὰ στὸ σπίτι του γιὰ 50 χρόνια τὸ μεγάλο μυστικό της πρόχειρης ταφῆς τῶν παλλικαριῶν σὲ κεῖνο τὸ χωράφι, περιμένοντας πότε θὰ ξανάρθει ἡ Μάνα Ἑλλάδα γιὰ νὰ τοὺς ἀποδώσει τὴν τιμὴ ποὺ τοὺς ἔπρεπε. Τὸ Ἑλληνικὸ στρατιωτικὸ νεκροταφεῖο στὸ Βουλιαράτι πρὶν ἀναμορφωθεῖ ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ κράτος. Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ ζήσαμε στὸ κεφαλοχώρι τῆς Δρόπολης, τὴ Δερβιτσιάνη, δὲν περιγράφεται. Τὰ ἀδέλφια μας ἐκεῖ, θέλησαν νὰ μᾶς παρουσιάσουν τὴν ἐθνικὴ γιορτὴ τὴν ὁποία εἶχαν ἑτοιμάσει γιὰ τὸ χωριό τους καὶ τὴν ὁποία θὰ πραγματοποιοῦσαν ἀνήμερα τῆς ἐπετείου τοῦ «ΟΧΙ». Μέσα στὴν κατάμεστη αἴθουσα τοῦ πολιτισμοῦ, ποὺ ἄλλοτε ἐξυμνοῦνταν ὁ θεῖος Ἐμβέρης καὶ ὁ σοσιαλιστικὸς παράδεισός του, τώρα ὑμνοῦνταν ἡ Ἑλλάδα ἀπὸ τοὺς μαθητὲς καὶ τὶς μαθήτριες τῆς Βορείου Ἠπείρου. Τί ποιήματα, τί μικρὰ θεατρικά, τί χοροὺς μὲ τὶς παραδοσιακὲς ἐνδυμασίες τῶν Δροπολιτισσῶν (φωτό), τί γαλανόλευκες νὰ κυματίζουν Βορειοηπειρῶτες ἔξω ἀπὸ τὸ πολιτιστικὸ κέντρο Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως Σεβαστιανοῦ. ἀπ ἄκρη σ ἄκρη σ ὅλο τὸ χωριό, τί συνθήματα γιὰ Λευτεριὰ, ἀλλὰ προπάντων τραγούδια ἀπὸ τὶς κασσέτες τῆς ΣΦΕΒΑ καὶ ἄλλα σχετικὰ μὲ τὸ ἔπος τοῦ Σαράντα, μᾶς ἔκαναν νὰ ἀναφωνήσουμε ὅλοι μὲ ἕνα στόμα, ὅτι ἀξίζει κανεὶς μαζὶ μὲ τοὺς σκλάβους ἀδελφοὺς νὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὴ λευτεριά. Πέρασαν ἀπὸ κείνη τὴ μέρα ἀρκετὰ χρόνια. Παραμένει ἄραγε ὁ Ἕλληνας Βορειοηπειρώτης στὶς ἐπάλξεις γιὰ τὴν ἐθνική του ἀποκατάσταση; Τότε συμμετεῖχαν σὲ κεῖνο τὸ ἐθνικὸ πανηγύρι ὅλα τὰ στελέχη καὶ ἡ ἡγεσία τῆς «ΟΜΟΝΟΙΑΣ», χωρὶς δισταγμοὺς καὶ δειλίες μήπως κακοκαρδιστοῦν οἱ Ἀλβανοὶ ἐπειδὴ γιορτάζουν τὴν ἐθνικὴ ἐπέτειο χωρὶς νὰ ὑψώνουν καὶ τὴν ἀλβανικὴ σημαία Τότε τὴν αἴθουσα τὴν εἶχαν μετονομάσει σὲ Πολιτιστικὸ Κέντρο Μητροπολίτου Σεβαστιανοῦ Σαμαρᾶ (φωτὸ) γιὰ τοὺς ἀγῶνες τοῦ μοναδικοῦ Ἱεράρχη Καὶ ἀκριβῶς 2 χρόνια πρὶν, 26 Ὀκτωβρίου 1990, πρὶν πέσει ὁ Ἀλία, οἱ Δερβιτσιανιῶτες ὑποδέχθηκαν μὲ καμάρι τὴν Ἑλλάδα στὸ πρόσωπό του τότε Ἕλληνα ὙπΕξ κ. Σαμαρᾶ προτρέποντάς τον νὰ κάνει ἐκεῖνες τὶς δηλώσεις θερμῆς συμπαράστασης τῆς Μάνας Ἑλλάδας πρὸς τὰ ξεχασμένα παιδιά της Ὅσοι ἀνα γνῶστες ἐπι θυ μοῦν νὰ λαμ βά νουν τὸ κατ οἶκον, μπο ροῦν νὰ στεί λουν τὰ στοι χεῖα τους στὴν ἠλε κτρο νικὴ διεύ θυν ση vor.vima@imdpk.gr ἤ νὰ ἐπι κοι νω νή σουν στὸ τη λέ φω νο 26550 25029. Ἀποστέλλεται δω ρεὰν.
Οἱ πρόσφατες βουλευτικὲς ἐκλογὲς στὴν Ἀλβανία καὶ στὴ Βουλγαρία ἐπιβεβαίωσαν τὴν πανευρωπαϊκὴ στροφὴ τῶν κοινωνιῶν πρὸς τὴν Κεντροδεξιὰ καὶ τὴν ἐπιβίωση ἰσχυρῶν ἰδεολογικῶν δυνάμεων στὰ Βαλκάνια ποὺ δίνουν ἔμφαση στὰ ζητήματα τοῦ ἔθνους καὶ τῆς ἐθνικῆς ταυτότητας. Στὴν Ἀλβανία τὸν Ἰούνιο ἐπικράτησε μὲ μικρὴ διαφορὰ ὁ συνασπισμὸς δεξιῶν κομμάτων μὲ ἐπικεφαλῆς τὸ Δημοκρατικὸ Κόμμα τοῦ Πρωθυπουργοῦ Σάλι Μπερίσα. Ὅπως ἀνακοινώθηκε θὰ σχηματίσει κυβέρνηση μὲ τὸ μικρὸ Κόμμα Σοσιαλιστικῆς Ὁλοκλήρωσης τοῦ Ἰλὶρ Μετά. Οἱ Σοσιαλιστὲς τοῦ Ἔντι Ράμα δὲν ἀναγνωρίζουν ὡς δίκαιο τὸ ἀποτέλεσμα, τουλάχιστον μέχρι τὴ στιγμὴ ποὺ γράφονται αὐτὲς οἱ γραμμές. Τὸ Κ.Ε.Α.Δ (Κόμμα τῆς Ἕνωσης Δικαιωμάτων καὶ Ἐλευθεριῶν), ποὺ ἐκφράζει κυρίως τὴν ὀργάνωση ΟΜΟΜΟΙΑ καὶ τὴν ἑλληνικὴ ἐθνικὴ κοινότητα, ἔλαβε μόνο μία ἕδρα μὲ τὸν Βαγγέλη Ντοῦλε στὸν Αὐλώνα. Τὸ Κ.Ε.Α.Δ. ἐνῶ συνεργάσθηκε στὴν προηγούμενη κυβέρνηση μὲ τὸν Μπερίσα ἀποφάσισε ξαφνικὰ νὰ ἐνταχθεῖ στὸν συνασπισμὸ τοῦ Σοσιαλιστικοῦ Κόμματος καὶ ὑπέστη συντριβή. Ἡ μία ἕδρα θεωρεῖται ἀποτυχία δεδομένου ὅτι στὶς προηγούμενες ἐκλογὲς εἶχε ἐκλέξει τρεῖς βουλευτές, ἐνῶ στὶς πρῶτες ἐκλογὲς τῆς μετακομμουνιστικῆς περιόδου ἡ ΟΜΟΝΟΙΑ εἶχε ἐκλέξει πέντε βουλευτές. Πρέπει πάντως νὰ σημειωθεῖ ὅτι ἐξελέγησαν ἄλλοι πέντε βουλευτὲς ἑλληνικῆς καταγωγῆς, δύο μὲ τὸ Δημοκρατικὸ Κόμμα καὶ τρεῖς μὲ τὸ Σοσιαλιστικό. Ἐνδιαφέρουσα παρατήρηση: Ὁ Ντοῦλες δήλωσε ὅτι ἀποφάσισε νὰ ἀλλάξει στρατόπεδο, διότι ὁ Μπερίσα στέγασε κάτω ἀπὸ τὸν συνασπισμό του καὶ τὸ κόμμα τῶν ἀκραίων ἀνθελλήνων Τσάμηδων. Κι ὅμως σὲ περιοχὴ μὲ ἑλληνικὸ πληθυσμό, στὸν Βοῦρκο κοντὰ στοὺς Ἁγίους Σαράντα, ἐξελέγη Τσάμης βουλευτὴς καὶ μάλιστα μὲ τὸ Σοσιαλιστικὸ Κόμμα. Τοῦτο δείχνει ὅτι οἱ κυβερνήσεις τῶν Τιράνων μεταφέρουν Τσάμηδες καὶ ἄλλους φανατικοὺς ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ Ὁ πρωθυπουργὸς τῆς Ἀλβανίας Σαλὶ Μπερίσα (δεύτερος ἀπὸ δεξιὰ) καὶ δεξιά του ὁ Ἰλὶρ Μετά. Βαγγέλης Ντοῦλες, ὁ μοναδικὸς βουλευτὴς ποὺ ἐξελέγη μὲ τὸ ΚΕΑΔ. μουσουλμάνους στὶς παραδοσιακὰ βορειοηπειρωτικὲς περιοχές. Τὸ ἐρώτημα γιὰ τὴν Ἀθήνα καὶ τοὺς Βορειοηπειρῶτες εἶναι κατὰ πόσον πρέπει νὰ συνεχισθεῖ ἡ πολιτικὴ παρουσία ξεχωριστοῦ μειονοτικοῦ κόμματος, ὅπως τὸ ΚΕΑΔ σήμερα, ἢ μήπως πρέπει νὰ ἐνταχθοῦν οἱ Ἕλληνες τῆς Ἀλβανίας στὰ μεγάλα ἀλβανικὰ κόμματα, ὅπως ἔχουν ἤδη κάνει ἀρκετοὶ πολιτευόμενοι. Ἂν καὶ τὰ πρόσφατα ἀποτελέσματα ὁδηγοῦν πρὸς τὴν δεύτερη ἀπάντηση προσωπικὰ ἐμμένω στὴν πρώτη. Οἱ Ἕλληνες τῆς Ἀλβανίας μποροῦν νὰ ἀποτελέσουν σημαντικό, ἀκόμη καὶ ρυθμιστικὸ παράγοντα στὴν ἀλβανικὴ πολιτική: Ά) ἂν ἀποφασίσουν ἐπιτέλους νὰ σταματήσουν τὶς προσωπικὲς ἔριδες, Β) ἂν βοηθηθοῦν οὐσιαστικὰ ἀπὸ τὸ ΥΠΕΞ καὶ τὰ κόμματα τῆς Ἑλλάδος καὶ Γ) ἂν ἐνσωματώσουν τὸ πολυπληθὲς Ἑλληνοβλαχικὸ στοιχεῖο, τὸ ὁποῖο πολιορκεῖται ἀπὸ ποικίλες προπαγάνδες. Τὰ ἀποτελέσματα στὴ Βουλγαρία δημιούργησαν μία μικρὴ ἔκπληξη γιὰ ὅσους δὲν εἶχαν παρακολουθήσει τὴν ἐντυπωσιακὴ ἄνοδο τοῦ δεξιοῦ κόμματος γιὰ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἀνάπτυξη τῆς Βουλγαρίας, τοῦ GERB. Τὸ κόμμα αὐτὸ κέρδισε τὴν πρώτη θέση, χωρὶς νὰ ἀποκτήσει ἀπόλυτη πλειοψηφία στὸ Κοινοβούλιο, μὲ 39,8% καὶ μὲ ἡγέτη τὸν μέχρι πρότινος δήμαρχο Σόφιας Μπόϊκο Μπορίσοφ. Τὴ δεύτερη θέση κατέλαβε τὸ Σοσιαλιστικὸ Κόμμα τοῦ ἀπερχομένου Πρωθυπουργοῦ Στανίσεφ μὲ 17,6%, τὸ ὁποῖο συγκυβερνοῦσε μὲ τὸ κόμμα τῆς Μουσουλμανικῆς μειονότητας καὶ μὲ τὸ κόμμα τοῦ τέως βασιλέως καὶ πρώην Πρωθυπουργοῦ Συμεὼν Σαξκομπουργκότσκι. Τὸ Κόμμα Δικαιωμάτων καὶ Ἐλευθεριῶν τῶν Μουσουλμάνων ἔλαβε 14,9% καὶ ὁ Συμεὼν ἔλαβε ἕνα ἐλάχιστο ποσοστὸ ποὺ τὸν ἀφήνει ἐκτὸς Βουλῆς. Ἄνοδο σημείωσε καὶ τὸ ὑπερεθνικιστικὸ κόμμα ΑΤΑΚΑ (Ἐπίθεση) μὲ 9,38%. Ὁ Μπορίσοφ ἤδη σχημάτισε κυβέρνηση μειοψηφίας. Ἕνα ἀπὸ τὰ στοιχεῖα ποὺ βοήθησαν τὴν ἄνοδο τοῦ GERB καὶ τοῦ Μπορίσοφ ἦταν ἡ ἔμφασή τους σὲ θέματα ἐθνικῆς ἀξιοπρέπειας, μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἐκεῖνοι κρίνουν καλύτερο. Βασικὸ σύνθημά τους ἦταν ὅτι ἤθελαν νὰ σταματήσουν τὴν συνεχῆ παρουσία τῶν Μουσουλμάνων στὴν Κυβέρνηση, κατηγορώντας τους μάλιστα ὡς φερέφωνα τῆς Ἄγκυρας. Εἶναι γεγονὸς ὅτι τὸ κυρίως μουσουλμανικὸ Κ.Δ.Ἐ ὑπῆρξε ὁ ρυθμιστικὸς παράγων γιὰ τὴν ἐκλογὴ τοῦ σημε- Μπόζινταρ Ντιμιτρόφ. Ὑπουργὸς τῆς Βουλγαρικῆς κυβέρνησης καὶ συγγραφέας τοῦ βιβλίου «τὰ ψεύδη τοῦ Μακεδονισμοῦ» ρινοῦ Προέδρου Γκεόργκι Παρβάνοφ καὶ συγκυβέρνησε ἁρμονικὰ μὲ τὸν δεξιὸ Συμεὼν καὶ μὲ τὸν Σοσιαλιστὴ Στανίσεφ. Μήπως οἱ Βορειοηπειρῶτες καὶ τὰ στελέχη τοῦ Κ.Ε.Α.Δ. στὴν Ἀλβανία μποροῦν νὰ πάρουν κάποια μαθήματα ἀπὸ τὸ κόμμα τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητας στὴ Βουλγαρία; Ἕνα ἄλλο ζήτημα ἐθνικῆς ταυτότητος, ποὺ ἄνοιξε μόλις ἀνέλαβε ἡ νέα βουλγαρικὴ κυβέρνηση, εἶναι οἱ προβληματικὲς σχέσεις Βουλγαρίας-Σκοπίων. Ὁ νέος Ὑπουργὸς Ἀποδήμων Βουλγάρων Μπόζινταρ Ντιμιτρὸφ ἔχει γράψει βιβλίο γιὰ τὰ «Ψεύδη τοῦ Μακεδονισμοῦ» καὶ 3σελ Κωνσταντῖνος Χολέβας Πολιτικὸς Ἐπιστήμων Μπόικο Μπορίσοφ, πρωθυπουργὸς τῆς Βουλγαρίας. Ὁ προηγούμενος πρωθυπουργὸς τῆς Βουλγαρίας, Στανίσεφ. ἀρνεῖται μὲ ἐπιχειρήματα τὴν ὕπαρξη τοῦ «Μακεδονικοῦ ἔθνους». Ἁπλούστατα θεωρεῖ Βουλγάρους ὅλους τους Σλάβους τῆς ΠΓΔΜ. Ὁ σκοπιανὸς τύπος μιλᾶ γιὰ ἀνάδυση τοῦ «βουλγαρικοῦ φασισμοῦ». Ἡ βουλγαρικὴ κυβέρνηση ἀποφάσισε νὰ ὀξύνει περισσότερο τὶς σχέσεις δημιουργώντας μέγα ζήτημα γιὰ μία βουλγαρικῆς ὑπηκοότητος κάτοικο τῶν Σκοπίων, ἡ ὁποία κατεδικάσθη γιὰ ἕνα σύνηθες περιστατικὸ οἰκογενειακοῦ δικαίου. Τὸ μήνυμα τῆς κυβερνήσεως Μπορίσοφ πρὸς τὰ Σκόπια εἶναι ὅτι θὰ ἐνταθεῖ ἡ ἐκστρατεία τῆς Σόφιας κατὰ τοῦ ἀνυπάρκτου «μακεδονικοῦ ἔθνους» καὶ ὅτι ἡ Βουλγαρία δὲν θὰ ἐπιτρέψει τὴν εἴσοδο τῆς ΠΓΔΜ Οἱ Ἕλληνες τῆς Βορείου Ἠπείρου μποροῦν νὰ ἀποτελέσουν ρυθμιστικὸ παράγοντα στὰ πολιτικὰ πράγματα τῆς Ἀλβανίας, ἂν ἀποφασίσουν ἐπιτέλους νὰ σταματήσουν τὶς προσωπικὲς ἔριδες καὶ ἂν βοηθηθοῦν οὐσιαστικὰ ἀπὸ τὸ ΥΠΕΞ καὶ τὰ κόμματα τῆς Ἑλλάδος. στὴ Ε.Ε., ἂν δὲν γίνονται σεβαστὰ τὰ δικαιώματα τῶν Βουλγάρων ποὺ κατοικοῦν ἐκεῖ. Γιὰ τὴ χώρα μας δύο εἶναι τὰ νέα προβλήματα: Ἡ ἐμμονὴ τοῦ Μπερίσα νὰ προωθεῖ «νομίμως» ἢ παρανόμως τὴν ἀλβανοποίηση τῶν περιουσιῶν τῶν Βορειοηπειρωτῶν καὶ ἡ ἀμφιλεγόμενη στάση τῆς νέας βουλγαρικῆς κυβερνήσεως στὸ θέμα τοῦ ἀγωγοῦ Μπουργκᾶς-Ἀλεξανδρούπολης. Πάντως ἐκεῖνοι ποὺ πρέπει νὰ ἀνησυχοῦν ἀπὸ ὅσα περιγράψαμε ἀνωτέρω εἶναι οἱ σκοπιανοὶ πολιτικοὶ ποὺ βλέπουν τὸν μύθο τῆς ἐθνογένεσής τους νὰ ἀμφισβητεῖται ἀπὸ ὅλους τους γείτονες.
4σελ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009 ΠΟΝΤΟΣ 90 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ 1919-2009 Πόντος: «Γῆ εὐλογημένη, γῆ ἑλληνική». Ἡ Ἱστορία του ξεκινᾶ 3.000 χρόνια πρὶν, τὸ 1.000 π.χ. Ἐτυμολογικὰ «πόντος» στὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ σημαίνει θάλασσα. Εἶναι ἡ περιοχὴ ποὺ βρίσκεται στὰ νότια παράλια τοῦ Εὐξείνου Πόντου, τοῦ ἄλλοτε ἄξενου=ἀφιλόξενου, λόγῳ τῶν βαθιῶν νερῶν ἀλλὰ καὶ τῶν λαῶν ποὺ ζοῦσαν ἐκεῖ, ποὺ ὅμως γρήγορα μετατράπηκε σὲ Εὔξεινο δηλ. φιλόξενο ἀπὸ τὶς ἀποικίες τῶν Ἑλλήνων καὶ τὴν οἰκονομικὴ ἄνθηση τῆς περιοχῆς. Ἀνταρτόπουλα στὰ βουνὰ τοῦ Πόντου. Πρώτη ἀποικία στὸν Πόντο ἦταν ἡ Σινώπη. Τὴν ἵδρυσε ἡ ἰωνικὴ πόλη Μίλητος (παράλια Μ. Ἀσίας). Μὲ τὸ καιρὸ ἀναπήδησαν νέες πόλεις ὅπως Τραπεζούντα, Κερασούντα, Σαμψούντα (Ἀμισός), Κοτύωρα, Ἀθῆναι, Ἀμάσεια, Τρίπολη, Οἰνόη, Σεβάστεια, Νεοκαισάρεια κ.ἄ. Ἀψευδὴς μαρτυρία γιὰ τὸν πλοῦτο, τὴν εὐημερία καὶ τὴν ἑλληνικότητα τῶν ἀποικιῶν αὐτῶν εἶναι ἡ περιγραφὴ τοῦ Ξενοφῶντα στὴν Κάθοδο τῶν Μυρίων. Καὶ ἡ Μυθολογία θέλει νὰ ἀποκτήσει σχέση μὲ τὴν περιοχή, ἀφοῦ μιλάει γιὰ τὴν Ἀργοναυτικὴ ἐκστρατεία τοῦ Ἰάσονα μὲ σκοπὸ τὴν παραλαβὴ τοῦ χρυσόμαλλου δέρατος. Ἔδωσε ἀπὸ τὴν Ἀρχαιότητα τὸν κυνικὸ φιλόσοφο Διογένη, τὸν πολιτικὸ Ἠρακλείδη, τὸν γεωγράφο Στράβωνα. Ἐκεῖ ἀνδρώθηκε ἡ ἀκριτικὴ ποίηση, στὸ ἀρχαιοπρεπὲς ποντιακὸ γλωσσικὸ ἰδίωμα. Ἡ περιοχὴ ἀλλὰζει πολλοὺς ἀφέντες Μήδους, Πέρσες, Ρωμαίους, Ἄραβες... Ἀπὸ τὸν 1ο κιόλας αἰώνα μ.χ. καταφθάνει ἐκεῖ καὶ κηρύττει τὸ Εὐαγγέλιο ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας. Ὁ τόπος ἐκχριστιανίζεται καὶ στὰ βουνά του ἀργότερα ἀσκητεύουν οἱ Καππαδόκες φίλοι Μέγας Βασίλειος καὶ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Πόντιοι στὴν καταγωγὴ ἦταν καὶ ὁ Ἅγ. Γρηγόριος Νύσσης, ἀδελφὸς τοῦ Μ.Βασιλείου, ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Τραπεζούντιος, οἱ Ἅγ. Μεγαλομάρτυρες Θεόδωροι ὁ Στρατηλάτης καὶ ὁ Τήρων, ὁ Ὅσιος Συμεὼν ὁ νέος Θεολόγος, ἡ Ἅγ. Ἑλένη μητέρα τοῦ Μ.Κων/νου, οἱ Ἅγιοι 40 Μάρτυρες, ὁ Ὅσιος Στυλιανός ὁ Παφλαγών, ὁ ὅσιος Νίκων «ὁ Μετανοεῖτε», ὁ Ἅγ. Γεώργιος ὁ Καρσλίδης (1901-1959) ποὺ ἔδρασε στὴν Δράμα καὶ τελευταίως ἐπισήμως κατατάχθηκε στὸ Ἁγιολόγιό μας, κ.ἄ. Ὅταν δολίως οἱ Σταυροφόροι καταλαμβάνουν τὴν Κων/πολη τὸ 1204, ὁ Πόντος μένει ἐλεύθερος γιὰ 257 χρόνια μὲ τὴν λάμψη τῶν Μεγάλων Κομνηνῶν, ποὺ δημιουργοῦν τὴν Αὐτοκρατορία τῆς Τραπεζούντας καὶ τῆς Νίκαιας. Τὸ 1461, ὀκτώ χρόνια μετὰ τὴν πτώση τῆς Βασιλεύουσας (1453) πέφτει καὶ αὐτὸς. Μέσα σὲ δύσκολες συνθῆκες ἱδρύουν σχολεῖα (τὸ 1682 Φροντιστήριο Τραπεζούντας καὶ 1722 Φροντιστήριο Ἀργυρουπόλεως) καὶ διδάσκουν τὰ γράμματα στὰ παιδιά τους. Πόντιοι στὴν καταγωγή ἦταν καὶ οἱ ἀδελφοὶ πρωτεργάτες τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 Ἀλέξανδρος καὶ Δημήτριος Ὑψηλάντης. Οἱ Ἕλληνες τοῦ Πόντου διακρίθηκαν ὡς δάσκαλοι, καθηγητές, τραπεζίτες, γιατροὶ καὶ γενικὰ ἐπιστήμονες. Ἔχτισαν δεκάδες Μοναστήρια ποὺ τὰ διατήρησαν ἐπὶ χρόνια, ὅπως εἶναι ἡ Ἱερὰ Μονὴ τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, ποὺ βρίσκεται στὸ ὄρος Μελᾶ, τοῦ Ἁγ. Γεωργίου Περιστερεώτα, τοῦ Ἁγ. Ἰωάνου Βαζελώνα, κ.ἄ. Κατὰ τὴν Τουρκοκρατία καὶ μέχρι σήμερα παρουσιάσθηκε τὸ φαινόμενο τοῦ Κρυπτοχριστιανοῦ, τῆς κρυφῆς δηλ. λατρείας τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ βιαίως ἐξισλαμισθέντες Ἕλληνες, ὅπου σὲ ὑπόγεια καὶ κρύπτες λειτουργοῦνται, βαπτίζονται, καὶ τελοῦν τὰ χριστιανικά τους καθήκοντα. Μέχρι τὶς ἀρχές τοῦ 20οῦ αἰώνα ὑπολογίζεται ὁ Ἑλληνισμὸς στὸν Πόντο, κατὰ τοὺς μετριότερους ὑπολογισμοὺς, γύρω στὸ μισὸ ἑκατομμύριο ψυχές. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα τὰ πράγματα ἀλλάζουν. Οἱ Νεότουρκοι (1909), καθοδηγούμενοι ἀπὸ Εὐρωπαίους συμβούλους, κυρίως Γερμανούς, καὶ ἐξυπηρετώντας δικά τους συμφέροντα, κήρυξαν ἐξόντωση τῶν γηγενῶν πληθυσμῶν, ποῦ ἡ προκοπή τους τοὺς ἐνοχλοῦσε. Οἱ Ἕλληνες ἀντιδροῦν, παίρνουν τὰ ὅπλα, ἀνεβαίνουν στὰ βουνὰ, κάνουν ἀντάρτικο καὶ διεκδικοῦν ἀνεξάρτητο κράτος. Ἡ ἀντίδραση τῶν Νεοτούρκων κορυφώνεται μὲ τὴν Γενοκτονία. Συγκροτοῦνται τάγματα ἐργασίας, τάγματα θανάτου, ὅπου ἐπιστρατεύονται ἄνδρες κυρίως 15 ἕως 45 χρονῶν Ἡ σημερινὴ Ποντιακὴ νεολαία ἀκολουθεῖ πιστὰ τὶς παραδόσεις της. γιὰ τὴν διάνοιξη ὁδῶν καὶ ὀρυχείων στὰ βάθη τῆς Ἀνατολῆς. Οἱ ἀπαγωγὲς, οἱ βίαιοι ἐκτοπισμοὶ, οἱ ἐξορίες καὶ οἱ φυλακές ἀπὸ τὸν Κεμάλ καὶ τοὺς συνεργάτες του ὁδήγησαν στὴν τέλεια ἐξόντωση τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ. Στὶς 19 Μαΐου 1919 ἀποβιβάζεται ὁ Μουσταφά Κεμάλ Ἀττατούρκ στὴ Σαμψούντα καὶ ξεκινᾶ τὴν Γενοκτονία. Ἀπὸ τὸ 1916 ἕως τὸ 1923, ὅπου ἔγινε ἡ ἀνταλλαγὴ τῶν πληθυσμῶν μὲ τὴν Συνθήκη τῆς Λωζάνης οἱ νεκροὶ ὑπολογίζονται στοὺς 353.000!!! Γι αὐτὸ δίκαια ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων ἀνακήρυξε ὁμόφωνα τὸ 1994, ὕστερα καὶ ἀπὸ σχετικὰ διαβήματα τῶν Ποντιακῶν Ὀργανώσεων, τὴν 19η Μαΐου ὡς «ἡμέρα γενοκτονίας τῶν Ποντίων». Παράλληλα ἡ Εὐρωπ. Ἕνωση ἔθεσε (τὸ 2007) στὴν Τουρκία ὡς ὅρο γιὰ τὴν ἐνταξιακή της πορεία ν ἀνοίξει τὰ ἀρχεῖα της καὶ ν ἀσχοληθεῖ μὲ τὴν γενοκτονία τῶν Ἀρμενίων, τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἀσσυρίων. Ἰδιαίτερης σημασίας ἀποτελεῖ τὸ ψήφισμα (16.12.2007) τῆς Διεθνοῦς Ἑνώσεως Ἀκαδημαϊκῶν γιὰ τὴν Μελέτη τῶν Γενοκτονιῶν (I.A.G.S.) μὲ τὸ ὁποῖο ἀναγνωρίζεται ἡ γενοκτονία τῶν Ἀρμενίων, τῶν Ἀσσυρίων καὶ τῶν Ἑλλήνων (Ποντίων, Θρακῶν, Ἰώνων) ἀπὸ τοὺς Νεότουρκους καὶ τοὺς Κεμαλικούς. Ὅσοι Πόντιοι ἀπέμειναν ἀναγκάστηκαν νὰ ἐκριζωθοῦν ἀπὸ τὶς πατρογονικές τους ἑστίες, ἀφήνοντας σπίτια, ἐκκλησιές, τάφους προγόνων καὶ νὰ καταφύγουν στὴν μητροπολιτικὴ Ἑλλάδα, μεταφέροντας τὸν παραδοσιακό τους πλοῦτο, τὸ ἀρχαιοπρεπὲς γλωσσικό τους ἰδίωμα (ἰωνικὴ διάλεκτος), τὰ τραγούδια τους, τοὺς χορούς τους ἀλλὰ καὶ τὴν ἐργατικότητά τους. Ἔτσι θωράκισαν ἐθνικὰ κυρίως τὴν Μακεδονία, τὴν Θράκη καὶ τὴν Θεσσαλία, συμβάλλοντας στὴν ἐνδυνάμωση τῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως. Ἐπιβεβαίωση τῶν ἀνωτέρω ἀποτελεῖ ὁ στίχος τοῦ Δημοτικοῦ Τραγουδιοῦ: «Ἡ Ρωμανία κι ἄν πέρασεν, ἀνθεῖ καὶ φέρει κι ἄλλο». Χ.Ἱ.Ἀμαραντινός
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009 28η Ὀκτωβρίου 1940 Στὴ μνήμη τῶν λησμονημένων ἡγετῶν τῆς ἐποποιίας τοῦ 1940-1941 5σελ ρι, Μοράβα, Ὀστρόβιτσα, Τόμαρος καὶ Τρεπεσίνα. Ἀπελευθερώνονται οἱ πόλεις τῆς Βορείας Ἡπείρου Κορυτσᾶ, Μοσχοπόλη Πρεμετῆ, Ἀργυροκάστρο, Χειμάρα κ.α. Γράφονται ἀπὸ τὸν ἑλληνικὸ στρατὸ ἀνεπανάληπτες σελίδες λαμπρῆς δόξας. Οἱ Ἕλληνες μαχητὲς μιμοῦνται τοὺς προγόνους τους τῶν Θερμοπυλῶν καὶ τῶν ἐθνομαρτύρων τοῦ 1821. Ἀξίζει νὰ δοῦμε μερικὰ σημεῖα ἀπὸ τὰ ἱστορικὰ διαγγέλματα τῆς θρυλικῆς ἡγεσίας τῆς πατρίδας μας τὴν 28η Ὀκτ.1940 γιὰ νὰ καταλάβουμε τὸ πνεῦμα τῆς φιλοπατρίας τους. Ἔγραφε ὁ Ἰω. Μεταξᾶς: «Τώρα θὰ ἀποδείξωμεν ἐὰν πράγματι εἴμεθα ἄξιοι τῶν προγόνων μας καὶ τῆς ἐλευθερίας τὴν ὁποίαν μᾶς ἐξησφάλισαν οἱ προπάτορές μας. Ὅλον τὸ Ἔθνος ἂς ἐγερθῆ σύσσωμον. Ἀγωνισθῆτε διὰ τὴν Πατρίδα, τὰς γυναίκας, τὰ παιδιά σας καὶ τὰς ἱερᾶς μας παραδόσεις. Νῦν ὑπὲρ πάντων ὁ ἀγών». Ὁ βασιλιάς Γεώργιος Β ὑπογράμμιζε: «Κατὰ τὴν μεγάλην αὐτὴν στιγμὴν εἶμαι βέβαιος ὅτι κάθε Ἕλλην καὶ κάθε Ἑλληνὶς θὰ ἐκτελέσωσι τὸ καθῆκον των μέχρι τέλους καὶ θὰ φανῶσι ἀντάξιοί τῆς ἐνδόξου ἡμῶν ἱστορίας. Μὲ πίστιν εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἰς τὰ πεπρωμένα τῆς φυλῆς, τὸ Ἔθνος σύσσωμον καὶ πειθαρχοῦν ὡς εἰς ἄνθρωπος θὰ ἀγωνισθῆ ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν μέχρι τελικῆς νίκης» Ἐνῶ ὁ Ἀρχιστράτηγος Παπάγος τόνιζε: «Θὰ πολεμήσωμεν μὲ πεῖσμα,μὲ ἀδάμαστον ἐγκαρτέ- Συμπληρώνονται φέτος ἑξήντα ἐννέα χρόνια ἀπὸ τὸ ἔνδοξο πρωινό τῆς 28ης Ὀκτωβρίου τοῦ 1940 ὅπου οἱ Ἕλληνες ἔγραψαν νέες σελίδες δόξας στὴν παγκόσμια ἀλλὰ καὶ στὴ μακραίωνη Ἱστορία τους. Εἰπώθηκε τότε ἕνα νέο «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ», ἀπέναντι στὴν Ἰταλικὴ ὑπεροψία καὶ ἐπιθετικότητα, ἡ ὁποία «ἔσπασε τὰ μοῦτρα της» μπροστὰ στοὺς γίγαντες-ἥρωες Ἀξιωματικούς, Ὑπαξιωματικοὺς καὶ Ὁπλίτες τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ στὰ σκληροτράχηλα βουνὰ τῆς Ἠπείρου. Οἱ γενναῖοι ὑπερασπιστὲς τῶν συνόρων μας τὸν Ὀκτώβρη τοῦ 1940 ὕψωσαν τὸ ἀνάστημά τους καὶ δὲν ἐπέτρεψαν στὶς σιδερόφραχτες στρατιὲς τῶν Μελανοχιτώνων τοῦ Μουσολίνι νὰ καταλάβουν ἀμαχητὶ τὴ χώρα ποὺ γέννησε τὸ ὕψιστο ἰδανικό της Ἐλευθερίας. Οἱ Ἰταλοὶ πίστεψαν ὅτι θὰ τοὺς παραδίδονταν ἡ Ἑλλάδα ὅπως ἡ Ὀλλανδία, τὸ Βέλγιο, ἡ Τσεχοσλοβακία κ.α. Πλανήθηκαν πλάνην οἰκτράν. Δὲν ὑπολόγισαν ὅτι οἱ Ἕλληνες πάντοτε πολεμοῦσαν. Ὄχι γιατί ἦταν φιλοπόλεμοι ἀλλά, γιατί ἡ φωνὴ τοῦ καθήκοντος καὶ ἡ ἐθνική τους συνείδηση ἦταν πυξίδα στὴν τρισχιλιετῆ ἱστορία τους. Καὶ βέβαια χωρὶς νὰ ὑπολογίζουν ποτὲ τὴν ἀριθμητικὴ ὑπεροχὴ τοῦ ἐχθροῦ. Δυστυχῶς ὅμως τὰ τελευταία χρόνια μνημονεύονται ἐλάχιστα ἢ τὶς περισσότερες φορὲςκαθόλου τὰ ὀνόματά τῆς τότε ἱστορικῆς ἡγεσίας τῆς Ἑλλάδος. Σκόπιμα παραμελοῦν νὰ ἀναφέρουν, οἱ διαστρεβλωτὲς τῆς Ἱστορίας, τὰ ὀνόματα τῶν: Βασιλέως Γεωργίου Β, τοῦ Ἰωάννη Μεταξᾶ, τοῦ Ἀρχιστρατήγου Ἀλέξανδρου Παπάγου. Οἱ ἀφελληνισμένοι τῶν ἡμερῶν μᾶς λένε γενικὰ καὶ ἀόριστα ὅτι τὸ «ΟΧΙ» στὴ φασιστικὴ Ἰταλία τὸ εἶπε ὁ λαός! Καὶ ἀσφαλῶς τὸ εἶπε ὁ ἑλληνικὸς λαὸς, ἀλλὰ νωρίτερα τὸ εἶχε πεῖ ὁ Ἰω. Μεταξᾶς. Καὶ αὐτὸ τὸ θλιβερὸ γεγονὸς συμβαίνει μόνο σὲ αὐτὸ τὸ δύσμοιρο τόπο. Εἶναι ἀδιανόητο γιὰ τοὺς Ἄγγλους ὅταν ἀναφέρονται στὸ Β Παγκόσμιο Πόλεμο νὰ μὴν ἀναφερθοῦν στὸν τότε πρωθυπουργὸ Οὐίνστον Τσώρτσιλ καὶ στὸ Βασιλέα τους Γεώργιο ΣΤ. Εἶναι ἀνεπίτρεπτο γιὰ τοὺς Γάλλους νὰ μὴ Γεώργιος ὁ Β Ἰωάν. Μεταξᾶς Ἀλ. Παπάγος μνημονεύσουν τὸ ρόλο τοῦ Στρατηγοῦ Ντὲ Γκὼλ στὸ Β παγκ. πόλεμο. Στὶς 03:00 τὸ πρωὶ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 ὁ Ἰταλὸς πρέσβης Γκράτσι ἐπισκέπτεται τὸν Ἕλληνα πρωθυπουργό. Τοῦ ἐπιδίδει τὸ ἰταμὸ τελεσίγραφο μὲ τὸ ὁποῖο ἡ Ἰταλία ἀπαιτοῦσε νὰ καταλάβει ὡς βάσεις πολλὰ στρατηγικὰ σημεῖα στὴν Ἑλλάδα. Ἡ ἀπάντηση ἔπρεπε νὰ δοθεῖ μέσα σὲ 3 ὧρες. Ὁ Μεταξᾶς, ὡς νέος Λεωνίδας καὶ ὡς ἄλλος Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος ἀπάντησε μὲ σταθερὴ φωνὴ καὶ ἀτσάλινη θέληση: «Alors c`est la guerre» ἔλλ. «Λοιπὸν ἔχουμε πόλεμο». Τότε εἰπώθηκε τὸ θρυλικὸ «ὄχι». Ἐὰν ὁ Μεταξᾶς εἶχε, τότε, δεχθεῖ τὸ τελεσίγραφο τοῦ Γκράτσι τὸ ἔπος τοῦ 1940 δὲν θὰ εἶχε γίνει. Τουλάχιστον ὄχι ὅπως τὸ ξέρουμε. Ἡ στάση τοῦ Βασιλέως Γεωργίου Β καὶ τοῦ Ἰω. Μεταξᾶ ἦταν ξεκάθαρα ἐχθρικὴ ἀπέναντι στὸν Ἄξονα Ἰταλίας-Γερμανίας. Ἔλεγε ὁ Μεταξᾶς χρόνια νωρίτερα: «προτιμῶ τὴν τέλειαν καταστροφὴν τοῦ τόπου μου παρὰ τὴν ἀτίμωσιν». Ἦταν λοιπὸν εὐτύχημα ποὺ στὰ ἡνία τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους ἦταν τρεῖς προσωπικότητες τοῦ διαμετρήματος τοῦ Γεωργίου Β, τοῦ Ἰωάννη Μεταξᾶ καὶ τοῦ Ἀντιστράτηγου Ἀλ. Παπάγου. Ἡ «τριανδρία» εἶχε φροντίσει νὰ προετοιμάσει στρατιωτικὰ καὶ ψυχικά τούς Ἕλληνες γιὰ τὸν ἐπερχόμενο πόλεμο. Ἔτσι λαὸς καὶ Στρατὸς μὲ ἀναπτερωμένο τὸ ἐθνικὸ φρόνημα μὲ ἄξια ἡγεσία ποὺ τοῦ ἐνέπνεε ἐμπιστοσύνη, ἀσφάλεια καὶ θαυμασμό, ὄχι μόνο ἀπέκρουσε τὴν ἰταλικὴ ἐπίθεση ἀλλὰ πέρασε στὴν ἀντεπίθεση καὶ ἀπελευθέρωσε γιὰ δεύτερη φορὰ τὴ σκλαβωμένη Βόρειο Ἤπειρο. Εἶναι γεγονὸς ὅτι ἦταν ἀποκλειστικὸ μέλημα τοῦ Βασιλέως Γεωργίου Β καὶ τοῦ Ἀλ. Παπάγου ὁ ἐξοπλισμὸς τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων καὶ ἡ θωράκιση τῆς χώρας. Οἱ νίκες στὸ Βορειοηπειρωτικὸ μέτωπο διαδέχονται ἡ μία τὴν ἄλλη. Καλαμᾶς, Δελβινάκι, Φαρσάρησιν, μὲ ἀμείωτων μέχρι τελευταίας πνοῆς ἐνεργητικότητα. Ἔχω ἀκράδαντον τὴν πεποίθησιν ὅτι ὁ Ἑλληνικὸς Στρατὸς θὰ γράψει νέας σελίδας εἰς τὴν ἔνδοξον ἱστορίαν τοῦ Ἔθνους» Χάρη στὸν τιτάνιο ἀγῶνα τῶν Ἑλλήνων τοῦ 1940-41 στὰ βουνὰ τῆς Ἠπείρου καὶ τῆς Βόρ. Ἠπείρου ἐπῆλθε μεγάλο πλῆγμα στὴν Ἰταλία καὶ τὸν Ἄξονα. Ἡ νίκη τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ ἐπηρέασε ἀποφασιστικὰ τὴν ἐξέλιξη τοῦ Β παγκοσμίου πολέμου. Ὑπῆρξε καθυστέρηση δύο περίπου μηνῶν τοῦ Γερμανικοῦ στρατοῦ στὴν ἐπίθεση του κατὰ τῆς Σόβ.Ἑνώσεως μὲ τὰ γνωστὰ ἀποτελέσματα. Τότε εἰπώθηκε τὸ θαυμάσιο ἀπόφθεγμα: «Στὸ μέλλον δὲ θὰ λέγεται ὅτι οἱ Ἕλληνες πολεμοῦν σὰν ἥρωες, ἀλλὰ ὅτι οἱ ἥρωες πολεμοῦν ὡς Ἕλληνες». Ὀφείλουμε λοιπὸν οἱ ὑγιῶς σκεπτόμενοι Ἕλληνες νὰ κρατήσουμε ἄσβεστη τὴ μνήμη τῶν παλικαριῶν τοῦ Στρατοῦ μας ποὺ θυσιάστηκαν στὴν ἐποποιία τοῦ 1940-41 γιὰ νὰ εἴμαστε ἐμεῖς σήμερα ἐλεύθεροι. Καὶ βέβαια εἶναι χρέος μας νὰ μὴ ξεχάσουμέ τούς τότε στυλοβάτες τῆς ἡγεσίας τοῦ ἔθνους, οἱ ὁποῖοι στάθηκαν ὄρθιοι στὶς ἐπάλξεις τοῦ χρέους σὲ στιγμὲς κρίσιμες γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ καὶ τὴν ἀνθρωπότητα. Στὴ μνήμη τῶν ἀείμνηστων καὶ ἀδικημένων ἡγετῶν τοῦ 1940, βασιλέως ΓΕΩΡ- ΓΙΟΥ Β, κυβερνήτου ΙΩ. ΜΕΤΑΞΑ & ἀρχιστρατήγου ΑΛ. ΠΑΠΑΓΟΥ κλείνουμε εὐλαβικῶς τό γόνυ καὶ ἀνάβουμε ἕνα κερὶ ὥστε ἡ Θεία Πρόνοια νὰ τοὺς ἀναπαύσει καὶ νὰ συνεχίσουν ἥσυχοι τῶν αἰώνιο ὕπνο τους. Κ. Ἀρτέμιος
6σελ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009 ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΤΣΑ Γράφει ὁ Φιλόθεος Κεμετσεντζίδης Πρόεδρος Σ.Φ.Ε.Β.Α. Θεσσαλονίκης Σχολικὴ γιορτὴ στὴν Κορυτσᾶ. Οἱ μαθητὲς τῶν φροντιστηρίων ἐπιδεικνύουν μὲ χαρὰ τὶς εἰκονίτσες ποὺ τοὺς χάρισαν οἱ φίλοι τους ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη. Ἡ σχολικὴ τσάντα, γεμάτη μὲ τετράδια καὶ βιβλία προσφέρεται στοὺς μαθητὲς τῶν Ἑλληνικῶν φροντιστηρίων. Τὸ 1991 ὁλόκληρη ἡ Ἀλβανία ἀποτινάσσει τὸ ζυγὸ τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος καὶ ἀρχίζει νὰ ἀναπνέει ἀέρα ἐλευθερίας. Μαζί της καὶ ἡ ἑλληνικὴ μειονότητα ποὺ γιὰ πρώτη φορὰ μετὰ ἀπὸ 50 χρόνια ξανααποκτᾶ κάποια στοιχειώδη ἀνθρώπινα δικαιώματα. Ἰδιαίτερα οἱ μὴ ἀναγνωρισμένες περιοχὲς ἀπολαμβάνουν ἀκόμη καὶ τὴν ἐλευθερία χρήσης τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας ποὺ ἦταν ἀπαγορευμένη στὰ χρόνια του καθεστῶτος. Ὡστόσο μπροστὰ στὴ συνεχιζόμενη ἄρνηση τοῦ ἀλβανικοῦ κράτους νὰ ἀναγνωρίσει μειονοτικὰ δικαιώματα σὲ ἄλλες περιοχὲς (πλὴν τῶν γνωστῶν 99 χωριῶν στοὺς νομοὺς Ἀργυροκάστρου, Δελβίνου &Ἁγίων Σαράντα) οἱ Βορειοηπειρῶτες ὀργανώνονται καὶ προσπαθοῦν νὰ ἀναπληρώσουν τὴν ἔλλειψη ἑλληνικῆς παιδείας μὲ τὴ λειτουργία ἰδιωτικῶν φροντιστηρίων ἑλληνικῆς γλώσσας. Πρωτοπόρος στὴ προσπάθεια αὐτὴ εἶναι ἡ περιοχὴ τῆς Κορυτσᾶς ποὺ ἀναδεικνύεται σὲ πραγματικὸ ἐργαστήρι ἑλληνικῆς παιδείας συνεχίζοντας μία πολύχρονη παράδοση. Ἂς μὴ ξεχνᾶμε ὅτι τὸ 1913-14 στὴν Κορυτσὰ λειτουργοῦσαν πολλὰ ἑλληνικὰ ἐκπαιδευτήρια, ὅπως: Ἕνα κλασσικὸ γυμνάσιο μὲ 6 τάξεις καὶ 100 μαθητές. Δύο ἀστικὲς σχολὲς μὲ 650 μαθητές. Ἕνα παρθεναγωγεῖο μὲ 750 μαθήτριες. Δύο νηπιαγωγεῖα μὲ 700 νήπια. Συνολικὰ φοιτοῦσαν 2.200 μαθητὲς καὶ δίδασκαν 10 καθηγητές, 14 διδασκάλισσες, 13 δάσκαλοι καὶ 5 νηπιαγωγοί. Ὁ ἀριθμὸς τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ προσωπικοῦ ἀνέρχονταν σὲ 42 ἄτομα.ἡ δαπάνη τῆς λειτουργίας τῶν ἐκπαιδευτικῶν ἱδρυμάτων τῆς Κορυτσᾶς καταβάλλονταν ἀπὸ τὸ ταμεῖο Λάσο τῶν Κορυτσαίων εὐεργετῶν μὲ πρωτοπόρους τὸ βαρόνο Σίμων Σίνα καὶ τὸν ἀνεψιὸ του Γεώργιο ποὺ δώρισαν καὶ στὴν Ἀθήνα τὸ καλ- λιμάρμαρο οἰκοδόμημα τῆς Ἀκαδημίας καὶ τὸ Ἀστεροσκοπεῖο Ἀθηνῶν καὶ δὲν παρέλειψαν τὰ ἐκπαιδευτήρια τῆς ἰδιαιτέρας τοὺς πατρίδας ἀλλὰ καὶ τὸν Ἰωάννη Μπάγκα ποὺ ἵδρυσε καὶ φρόντιζε γιὰ τὴ λειτουργία τοῦ Μπάγκειου Λυκείου, τὸν Ἀναστάσιο Ἀβραμίδη, ὁ ὁποῖος μὲ δικές του δαπάνες ἀνήγειρε τὸν μεγαλοπρεπῆ ναὸ τοῦ Ἄγ. Γεωργίου στὴν Κορυτσά, συντηροῦσε πάντα μὲ δικά του χρήματα τὶς 2 ἀστικὲς σχολὲς ἀρρένων καὶ χορηγοῦσε τὰ φάρμακα σὲ ὅλους τους ἄπορους τῆς περιοχῆς, τὸ Γεώργιο Ἀδάμ, ποὺ κατέθεσε στὴν Ἐθνικὴ Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος 15.000 στερλίνες γιὰ ἵδρυση ὀρφανοτροφείου στὴ ἔτος 1991-1992, μὲ πρωτοβουλία τῆς ΟΜΟΝΟΙΑΣ, ἕνα δίκτυο φροντιστηρίων τόσο στὴν πόλη τῆς Κορυτσᾶς ὅσο καὶ σὲ ὁλόκληρο τὸ νομό. Μέσα σὲ τρία χρόνια τὰ φροντιστήρια ἀναπτύσσονται μὲ ταχύτατους ρυθμοὺς γιὰ νὰ φθάσουμε τὸ 1993-1994 νὰ ἔχουμε 30 φροντιστήρια στὸ νομὸ τῆς Κορυτσᾶς (ἀπὸ τὰ ὁποία τὰ 15 περίπου στὴν πόλη). Τὰ πρῶτα αὐτὰ χρόνια τὰ φροντιστήρια θυμίζουν πράγματι «κρυφὰ σχολειά»! Τὰ μαθήματα γίνονται ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον σὲ σπίτια, ἐκκλησίες, θέατρα, μὲ ὑποτυπώδεις ἀνέσεις, χωρὶς θέρμανση τὸ χειμώνα καὶ μὲ ἀνύπαρκτο ἢ ἐλάχιστο μαθητικὸ ἐξοπλισμό. Λειτουργοῦν καὶ ἐκπαιδευτικὸ περιεχόμενο κ.α.). Παράλληλα μὲ τὴν ἐκπαιδευτικὴ βοήθεια διοργανώνονται ἀνθρωπιστικές, ἰατρικὲς καὶ ἐκκλησιαστικὲς ἀποστολὲς (περίπου 25 στὰ τρία αὐτὰ χρόνιακαι 70 ὡς σήμερα στὴν περιοχὴ αὐτὴ) σὲ συνεργασία μὲ τὴν τοπικὴ ἐκκλησία, νοσοκομεῖα καὶ τὴν τοπικὴ ἡγεσία τῆς ΟΜΟΝΟΙΑΣ, μὲ σκοπὸ τὴν κατὰ τὸ δυνατὸν ὁλόπλευρη ἐνίσχυση τόσο τῶν Ἑλλήνων τῆς μειονότητας ἀλλὰ καὶ γενικότερά της κοινωνίας τῆς Κορυτσᾶς. Ἰδιαίτερη ἀναφορὰ πρέπει νὰ γίνει καὶ στὶς ἐπαφὲς μὲ τοὺς συλλόγους τῶν Τὰ πρῶτα χρόνια τὰ φροντιστήρια θυμίζουν «κρυφὰ σχολειά»! Τὰ μαθήματα γίνονται ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον σὲ σπίτια, ἐκκλησίες, θέατρα, μὲ ὑποτυπώδεις ἀνέσεις, χωρὶς θέρμανση τὸ χειμώνα καὶ μὲ ἀνύπαρκτο ἢ ἐλάχιστο μαθητικὸ ἐξοπλισμό. Στὴ συγκινητικὴ αὐτὴ προσπάθεια ἀπὸ τὴ πρώτη στιγμὴ ἔρχονται ὡς συμπαραστάτες οἱ σύλλογοι τοῦ ΠΑΣΥΒΑ & τῆς ΣΦΕΒΑ ἐνισχύοντας μὲ κάθε τρόπο τὸν ἀγώνα αὐτό. γενέτειρά του, τὸ Δημήτριο Τσίτσκα ποὺ ἵδρυσε νοσοκομεῖο προικοδοτώντας τὸ μὲ δεκάδες χιλιάδες χρυσῶν φράγκων κ.α. Ὡστόσο ὅταν ξεκίνησαν ὅλα, τὸ 1991, μὲ τὸ ἄνοιγμα τῶν συνόρων, λίγα ἦταν τὰ ἄτομα στὴν Κορυτσᾶ τὰ ὁποία καταλάβαιναν τὰ ἑλληνικὰ καὶ ἀκόμη λιγότερα αὐτὰ ποὺ μποροῦσαν νὰ τὰ μιλήσουν. Αὐτὸ ὅμως δὲν πτόησε τοὺς ἡρωικοὺς πράγματι πρωτεργάτες τῆς προσπάθειας αὐτῆς καθὼς ὁ πόθος γιὰ ἑλληνικὴ παιδεία ἦταν ἀσίγαστος καὶ ἐκμηδένιζε κάθε ἐμπόδιο. Μὲ πρωτεργάτρια τὴν ἑλληνικῆς καταγωγῆς δασκάλα Ἐρμιόνη Ἀντρέα, πρόεδρο τότε τῆς ΟΜΟΝΟΙ- ΑΣ Κορυτσᾶς καὶ ἄξιες συμπαραστάτριες πολλὲς ἀκόμη δασκάλες (κυρίως), ὀργανώνεται ἀπὸ τὸ σχολικὸ κυρίως μὲ τὴ θέρμη καὶ αὐτοθυσία τῶν δασκάλων καὶ ἀπὸ τὴν ἀπεριόριστη διάθεση γιὰ μάθηση τῶν μικρῶν παιδιῶν. Στὴ συγκινητικὴ αὐτὴ προσπάθεια ἀπὸ τὴ πρώτη στιγμὴ ἔρχονται ὡς συμπαραστάτες οἱ σύλλογοι τοῦ ΠΑΣΥΒΑ & τῆς ΣΦΕΒΑ ἐνισχύοντας μὲ κάθε τρόπο τὸν ἀγῶνα αὐτό. Τυπώνεται τὸ βιβλίο «Μαθαίνοντας τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα» καὶ διανέμεται δωρεὰν σὲ ὅλους. Ὀργανώνονται ἀποστολὲς ἐκπαιδευτικῆς βοήθειας στὴ διάρκεια τῶν ὁποίων μοιράζονται σὲ ὅλους τους μαθητὲς τσάντες μὲ ὅλο τὸ ὑλικὸ ποὺ ἔχει καὶ ἕνας μαθητὴς στὴν Ἑλλάδα, ἐνῶ δίνονται ἐκπαιδευτικὰ βοηθήματα στοὺς δασκάλους (λεξικά, μέθοδοι ἐκμάθησης τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, ἐποπτικὸ ὑλικό, χάρτες, κασέτες μὲ τραγούδια Βλάχων, ποὺ ἐπιζητοῦν τὴ στήριξη ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καθὼς ὀργιάζει ἡ προπαγάνδα τῶν Ρουμάνων γιὰ τὸν προσεταιρισμό τους. Ἐπίσης ἀρκετὰ παιδιὰ τῶν φροντιστηρίων ἦρθαν τὸ καλοκαίρι στὴν Ἑλλάδα σὲ κατασκηνώσεις φιλικῶν μας φορέων (ἡ προσπάθεια κράτησε 5 χρόνια περίπου) περνώντας ξένιαστες ὧρες καὶ γνωρίζοντας τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμό. Στὸ ἔργο αὐτὸ πολύτιμοι ἀρωγοὶ-συμπαραστάτες πολλοὶ φορεῖς: Ἱερὲς Μητροπόλεις, ἐκκλησιαστικὲς ἀδελφότητες, σύλλογοι, ἡ Ἠπειρωτικὴ Ἑστία Θεσσαλονίκης καὶ ἰδιαίτερα τὰ Συνεργαζόμενα Γυναικεῖα Σωματεῖα Θεσσαλονίκης μὲ τὴν ὑπεύθυνή τους κ. Ἀθηνᾶ Τζινίκου. Μὲ τὴ συνεργασία ἐξάλλου ὅλων τῶν παραπάνω φορέων ἀποφασίστηκε ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ἀπὸ
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009 7σελ τοὺς συλλόγους μας, πέρα ἀπὸ κάθε ἄλλη βοήθεια, ἡ ἐνίσχυση τῶν διδασκόντων στὴν ἀρχὴ μὲ 5.000 δρχ τὸ μήνα καὶ στὴ συνέχεια μὲ 10.000 δρχ, ποσὸ ποὺ μολονότι δὲν θεωρεῖται μεγάλο, ἦταν μία ἐνίσχυση ποὺ βοήθησε τοὺς δασκάλους νὰ παραμείνουν στὸν τόπο τους. Ἡ χρονιὰ 1994-95 εἶναι σημεῖο καμπῆς! Τὰ γεγονότα τοῦ Ἀπριλίου 1994 στὴν Ἐπισκοπὴ Ἀργυροκάστρου, καὶ ὁ ἐπακολουθήσας διωγμὸς κατὰ τῶν στελεχῶν τῆς Ὁμόνοιας, ρίχνουν βαριὰ τὴ σκιά τους καὶ στὴν Κορυ- πεδά του 1994 (πρὸ τῆς κρίσης). Ἡ κοινωνία τῆς Κορυτσᾶς ἀγκαλιάζει τὰ φροντιστήρια καὶ σὲ συνδυασμὸ μὲ τὶς συνεχιζόμενες παράλληλες ἀποστολὲς ἀνθρωπιστικῆς, ἰατρικῆς, κ.α. βοήθειας ἀναπτύσσει ἰσχυροὺς δεσμοὺς ἀγάπης καὶ συνεργασίας μὲ τὴ Βόρειο Ἑλλάδα καὶ ἰδιαίτερα μὲ τὴ Θεσσαλονίκη. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἐνισχύεται μὲ τὴν ἔλευση στὴν Ἑλλάδα γιὰ ἐργασία πολλῶν Κορυτσαίων οἱ ὁποῖοι στὴν πλειοψηφία τοὺς ἐπιστρέφουν στὴν πατρίδα τους καὶ γίνονται καὶ αὐτοὶ φορεῖς διάδοσης τῆς γιὰ πρώτη φορὰ ἐκλέγονται σὲ ζῶνες τῆς Κορυτσᾶς δύο βουλευτὲς τῆς μειονότητας, ὁ ἕνας μάλιστα μὲ αὐτόνομη κάθοδο (χωρὶς συνεργασία), σὲ ἀντίθεση μὲ τὶς μειονοτικὲς περιοχὲς (Ἀργυροκάστρο κ.α.) πού δὲν ἐξέλεξαν τότε, κανένα βουλευτὴ τῆς Ὁμόνοιας. Τὸ γεγονὸς ἀπετέλεσε πρώτου μεγέθους ἔκπληξη γιὰ αὐτοὺς ποὺ δὲν γνωρίζουν τὰ τεκταινόμενα στὸ χῶρο, ὄχι ὅμως γιὰ ἐκείνους ποὺ παρακολουθοῦσαν ἀπὸ κοντὰ τὴν ἀναγέννηση τῆς ἑλληνικῆς παιδείας στὴν περιοχὴ αὐτή. σημα τὴ λειτουργία τῶν φροντιστηρίων. Τὸ Νοέμβριο πραγματοποιοῦνται μὲ κάθε ἐπισημότητα τὰ ἐγκαίνια τοῦ νέου κτιρίου ποὺ θὰ στεγάζει στὸ ἑξῆς τὰ φροντιστήρια τῆς Κορυτσᾶς, στὴν κεντρικὴ πλατεία τῆς πόλης, δίπλα στὸ νέο μητροπολιτικὸ ναό. Τὸ κτίριο ἀποτελεῖ προσφορὰ γιὰ 10 χρόνια του γνωστοῦ καθηγητοῦ κ. Κόντη ποὺ κατάγεται ἀπὸ τὴν Κορυτσά, καὶ ἀνακαινίσθηκε μὲ δαπάνες τοῦ ἑλληνικοῦ Ὑπουργείου Ἐθνικῆς Ἀμύνης καὶ τῆς ἑταιρείας ΜΗΧΑΝΙ- ΚΗ καὶ δευτερευόντως τῆς ΣΦΕΒΑ. Ἐθνικὴ γιορτὴ τῆς 25ης Μαρτίου στὴν Κορυτσᾶ. Ἀποστολὴ ἰατρικῆς βοήθειας στὸ Φλότσι Κορυτσᾶς. τσά. Ἀρκετοὶ δάσκαλοι (ἀνάμεσά τους καὶ ἡ κ.ἐρμιόνη Ἀντρέα) ἀνακρίνονται καὶ κρατοῦνται προσωρινὰ στὴ φυλακή. Πολλοὶ ἄλλοι ἀπὸ φόβο γιὰ τὴν οἰκογένειά τους φεύγουν στὴν Ἑλλάδα, χωρὶς οἱ περισσότεροι νὰ γυρίσουν ξανὰ πίσω. Ὡς ἀποτέλεσμα, τὴ χρονιὰ αὐτή, οὐσιαστικὰ δὲ λειτουργοῦν φροντιστήρια στὴν περιοχὴ τῆς Κορυτσᾶς, ἐνῶ ἐπιπρόσθετα προβλήματα δημιουργεῖ τὸ καθεστὼς τῆς βίζας ποὺ ἐπιβάλλει ἡ Ἀλβανία στοὺς Ἕλληνες καὶ δυσκολεύει τὴν ἐπικοινωνία τῶν φορέων ποὺ ἐνισχύουν τὴν προσπάθεια αὐτὴ μὲ τοὺς Βορειοηπειρῶτες. Ἀπὸ τὸ 1995-96 καὶ κυρίως ἀπὸ τὴν ἑπόμενη χρονιὰ 1996-97 τὰ φροντιστήρια μπαίνουν σὲ νέα βάση. Ἀναδιοργανώνονται, μὲ ἐπικεφαλῆς τὴν κ. Ἐρμιόνη Ἀντρέα καὶ τὸν κ. Κώστα Γιάννη, καὶ γίνεται προσπάθεια ὅλα τὰ φροντιστήρια τοῦ νομοῦ νὰ μποῦν κάτω ἀπὸ μία κοινὴ διεύθυνση ποὺ θὰ ἔχει τὴν εὐθύνη καὶ γιὰ τὴ διανομὴ τῆς οἰκονομικῆς ἐνίσχυσης καὶ γιὰ τὴν κατάρτιση τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ προγράμματος καὶ τῆς μετεκπαίδευσης τῶν διδασκόντων γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ καλύτερη ὀργάνωση καὶ συντονισμός. Ἐπίσης γιὰ πρώτη φορὰ γίνονται οἱ ἀπαραίτητες ἐνέργειες καὶ τὰ φροντιστήρια ἑλληνικῆς γλώσσας στὴν Κορυτσᾶ ἀποκτοῦν ἐπίσημη ἄδεια λειτουργίας, ἐγκεκριμένη ἀπὸ τὸ ἀλβανικὸ κράτος (ὡς φροντιστήρια ξένων γλωσσῶν) καὶ ἔτσι ἀποκτᾶ πιὸ οὐσιαστικὸ περιεχόμενο καὶ τὸ ἀπολυτήριο ποὺ ἐκδίδουν. Ἡ προσπάθεια αὐτὴ δὲν ἀργεῖ νὰ ἀποδώσει ξανὰ καρπούς. Τὰ φροντιστήρια καὶ οἱ μαθητὲς αὐξάνονται μὲ γεωμετρικοὺς ρυθμοὺς καὶ μέσα σὲ δύο χρόνια φτάνουμε στὰ ἐπί- Συνάντηση-συζήτηση μὲ Βορειοηπειρῶτες (Μαλὶκ 1993). Στὸ κέντρο τῆς φωτογραφίας διακρίνεται ὁ ἀγωνιστὴς πρόεδρος τῆς ΣΦΕΒΑ Θεσσαλονίκης, ἀείμνηστος Γρηγόρης Ντριγκόγιας. Ἀριστερά του ἡ κ. Ἐρμιόνη Ἀντρέα. ἑλληνικῆς γλώσσας. Ἔτσι μέσα σὲ 6 χρόνια βλέπει κανεὶς ὅτι τὸ περίεργο πιὰ εἶναι, νὰ μιλήσεις σὲ κάποιον Κορυτσαῖο στὰ ἑλληνικὰ καὶ νὰ μὴν μπορέσει νὰ συνεννοηθεῖ ἔστω καὶ «σπαστὰ» μαζί σου! Χειροπιαστὸ ἀποτέλεσμα τῆς σκληρῆς δουλειᾶς στὴ πόλη τῆς Κορυτσᾶς εἶναι καὶ τὸ ἀποτέλεσμα τῶν βουλευτικῶν ἐκλογῶν τοῦ 1997, ὅπου Ὄστιτς 1994. Τὸ 1999 ἀποτελεῖ τὸν ἑπόμενο σημαντικὸ σταθμὸ στὴν πορεία τῶν φροντιστηρίων. Ἀπὸ τὸ Μάρτιο συμμετέχει στὴ προσπάθεια αὐτὴ ἡ ἑταιρεία ΜΗΧΑΝΙΚΗ τοῦ κ. Πρόδρ. Ἐμφιετζόγλου, δίνοντας ἐπιπλέον ὤθηση στὸν κοινὸ ἀγώνα. Ἱδρύεται ὁ σύλλογος ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ποὺ μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη τῶν φορέων ποὺ ἐνισχύουν τὴν προσπάθεια, ἀναλαμβάνει ἐπί- Τὸ νέο κτίριο, πλήρως ἐξοπλισμένο μὲ βιβλιοθήκη, αἴθουσα ἠλεκτρ. ὑπολογιστῶν κ.α. ἀποτελεῖ κυριολεκτικὰ φάρο παιδείας γιὰ τὴν πόλη καὶ πόλο ἕλξης γιὰ τοὺς μαθητὲς ποὺ σπεύδουν νὰ ἐγγραφοῦν στὰ τμήματα ἐκμάθησης ἑλληνικῆς γλώσσας. Τὴ χρονιὰ ἐκείνη οἱ μαθητὲς ξεπερνοῦν τοὺς 300. Ἀπὸ τὴν περίοδο ἐκείνη καὶ μέχρι σήμερα καθιερώνεται ὁ ἐπίσημος ἑορτασμὸς τῶν Χριστουγέννων, τῶν ἐθνικῶν ἑορτῶν τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς λήξεως τοῦ σχολικοῦ ἔτους, σὲ κεντρικὸ θέατρο τῆς Κορυτσᾶς. Οἱ ἑορτὲς αὐτές, ὑψηλοῦ καλλιτεχνικοῦ ἐπιπέδου, ἀποτελοῦν πράγματι κοινωνικὸ γεγονὸς γιὰ τὴν πόλη καὶ συγκεντρώνουν πλῆθος κόσμου, Ἀλβανοὺς καὶ Ἕλληνες, Χριστιανοὺς καὶ Μουσουλμάνους. Χαρακτηριστικὴ ἡ παρουσία τοῦ Μητροπολίτη Κορυτσᾶς, τοῦ Μουφτῆ, τοῦ Νομάρχη, Δημάρχου κ.α. σὲ πολλὲς ἀπὸ αὐτές. Ἐνῶ παράλληλα μὲ τὴ μάθηση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας στὰ φροντιστήρια γίνεται καὶ κατήχηση (σὲ ἐπιπλέον ὧρες) γιὰ ὅσα παιδιὰ τὸ ἐπιθυμοῦν, ὅπως καὶ διανομὴ θρησκευτικῶν ἐντύπων, κάτι ποὺ βοηθᾶ τὸ ἔργο τῆς τοπικῆς ἐκκλησίας καὶ ἀναγνωρίζεται σὲ κάθε εὐκαιρία ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη. Παράλληλα μὲ τὶς προσπάθειες τῶν ἰδιωτικῶν φορέων ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ἀπὸ τὸ 1999 κ.ε. παρατηρεῖται καὶ μία αὔξηση τοῦ ἐνδιαφέροντος ἀπὸ τὸ ἐπίσημο ἑλληνικὸ κράτος μέσω τῆς πρεσβείας καὶ τοῦ τοπικοῦ προξενείου. Οἱ ἑκάστοτε διπλωματικοὶ ἐκπρόσωποι τῆς Ἑλλάδος, παραβρίσκονται στὶς ἑορτὲς δίνοντας κύρος στὶς ἐκδηλώσεις, ἐνῶ σιγὰ-σιγὰ συμμετέχουν πιὸ οὐσιαστικὰ στὴν προσπάθεια αὐτή.
8σελ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009 ΝΕΕΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ Κωνσταντῖνος Χολέβας Πολιτικὸς Ἐπιστήμων Οἱ Σκοπιανοὶ ἄλλοτε μὲ γραφικότητες καὶ ἄλλοτε μὲ πινακίδες προκαλοῦν καὶ διεκδικοῦν. Ἡ διεξαγωγὴ τῶν βουλευτικῶν ἐκλογῶν τῆς 4-10-2009 εἶναι μία καλὴ εὐκαιρία γιὰ νὰ ἐπανεξετάσουμε ὡς χώρα τὴ βαλκανικὴ πολιτική μας καὶ νὰ μελετήσουμε μὲ προσοχὴ τὰ νέα στοιχεῖα ποὺ παρουσιάζονται, τὶς εὐκαιρίες, τὶς ἀπειλές, τὶς καινούργιες παραμέτρους ποὺ προέκυψαν κατὰ τοὺς τελευταίους μῆνες. Στὴ συνέχεια θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ ὁρισμένες ἀπὸ αὐτές: 1) Οἱ βουλγαρικὲς καὶ ἀλβανικὲς πιέσεις στὸ κράτος τῶν Σκοπίων. Ὁ ὑπογράφων καὶ πολλοὶ ἄλλοι παρατηρητὲς τῶν βαλκανικῶν πραγμάτων ἔχουμε ἐπανειλημμένως ἐκφράσει τὴν ἀμφιβολία μας γιὰ τὴ βιωσιμότητα τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων. Τὰ πρόσφατα γεγονότα ἐνισχύουν τὰ ἐρωτηματικά. Οἱ Ἀλβανοὶ ποὺ ἀποτελοῦν περίπου τὸ 30% τοῦ πληθυσμοῦ πιέζουν μὲ ὅλο καὶ πιὸ ἔντονο τρόπο γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῆς Συνθήκης τῆς Ἀχρίδας, τὴν ὁποία πέτυχαν τὸ 2001 μετὰ ἀπὸ ἔνοπλη ἐξέγερση. Τὰ ἀλβανικὰ κόμματα ἀπειλοῦν ὅτι θὰ ἀποχωρήσουν ἀπὸ τὸ Κοινοβούλιο ἂν δὲν καθιερωθεῖ ἡ πλήρης ἰσοτιμία τους μὲ τὴν σλαβικὴ πλειοψηφία, ἐνῶ οἱ φοιτητὲς τοῦ ἀλβανικοῦ Πανεπιστημίου στὸ Τέτοβο καὶ ἄλλες ὁμάδες πιέσεως ἐπαναφέρουν τὸ σχέδιο γιὰ αὐτονόμηση-καὶ ἴσως μελλοντικὴ ἀπόσχιση-τῶν δυτικῶν ἐπαρχιῶν τοῦ κράτους τῆς «Δημοκρατίας τῆς Ἰλλυρίδας». Ἀπὸ τὴν πλευρά της ἡ Βουλγαρία μετὰ τὴν ἄνοδο στὴν ἐξουσία τοῦ δεξιοῦ κόμματος GERB ἀμφισβητεῖ μὲ κάθε τρόπο καὶ σὲ κάθε περίσταση τὴν θεωρία περὶ «μακεδονικοῦ ἔθνους» καὶ θυμίζει τὴν πάγια θέση της ὅτι οἱ δῆθεν «μακεδόνες» τῆς ΦΥΡΟΜ εἶναι Βούλγαροι. Τὴν σημαία τοῦ ἀντισκοπιανοῦ ἀγώνα κρατᾶ σήμερα ὁ νέος Ὑπουργὸς Ἐπικρατείας γιὰ θέματα Ἀποδήμων Μπόζινταρ Ντιμιτρόφ. Ἡ Ἑλλὰς πρέπει νὰ ἀξιοποιήσει τὰ φαινόμενα αὐτὰ καὶ νὰ ἀσκήσει ἀκόμη μεγαλύτερη πίεση γιὰ τὸ θέμα τοῦ ὀνόματος. Ὁποιαδήποτε ἰδέα γιὰ ἑλληνικὲς ὑποχωρήσεις καὶ παραχωρήσεις εἶναι ἀδικαιολόγητη ὅταν ἔχουμε ἀπέναντί μας ἕνα κράτος, τὸ ὁποῖο δὲν ξέρουμε ἂν θὰ διατηρήσει τὴν ἐδαφική του ἀκεραιότητα. Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ ἔντονη ἀντίδραση τῶν κυβερνήσεων Ἀλβανίας καὶ Βουλγαρίας ἀπέναντι στὶς θεωρίες ἐθνογένεσης ποὺ παρουσιάζει ἡ νέα «Μακεδονικὴ Ἐγκυκλοπαιδεία» τῆς Ἀκαδημίας Ἐπιστημῶν καὶ Τεχνῶν τῶν Σκοπίων. Ἐντόνως ἀντέδρασαν καὶ οἱ Ἀλβανοὶ τῆς ΦΥΡΟΜ, ἐνῶ Ἀλβανοὶ ἱστορικοὶ δήλωσαν δημοσίως ὅτι τὸ τεχνητὸ κράτος τῶν Σκοπίων εἶναι πολὺ πιθανὸν νὰ διαλυθεῖ! 2) Ἡ ἀντιτουρκικὴ στροφὴ τῆς Βουλγαρίας. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν πίεση πρὸς τὰ Σκόπια ἡ νέα βουλγαρικὴ κυβέρνηση τοῦ Μπόϊκο Μπορίσοφ ἀποφάσισε νὰ σκληρύνει τὴ στάση της καὶ ἔναντί της Τουρκίας. Στὰ μέσα Σεπτεμβρίου ἀνακοινώθηκε ὅτι θὰ καθιερωθεῖ Ἡμέρα Γενοκτονίας γιὰ νὰ τιμῶνται κάθε χρόνο τὰ θύματα τῶν τουρκικῶν θηριωδιῶν. Ἡ ἀναφορὰ γίνεται στὴ σφαγὴ τοῦ βουλγαρικοῦ πληθυσμοῦ στὴν περιοχὴ Φιλιππουπόλεως καὶ κυρίως στὴ πόλη Μπάτακ τὸ Μάιο τοῦ 1877. Οἱ σφαγὲς ξεσήκωσαν τὴ εὐρωπαϊκὴ κοινὴ γνώμη καὶ ἄνοιξαν τὸν δρόμο γιὰ τὴν ρωσικὴ ἐπέμβαση, μὲ τὴν ὁποία τὸ 1878 ἡ Βουλγαρία ἀπελευθερώθηκε ἀπὸ τὸν Ὀθωμανικὸ ζυγό. Παράλληλα ἕνα ἀπὸ τὰ συνθήματα τῆς νέας κυβέρνησης εἶναι ἡ ἀνάγκη περιορισμοῦ τοῦ εἰδικοῦ βάρος ποὺ εἶχε στὴν πολιτικὴ ζωὴ τῆς χώρας τὸ φιλοτουρκικὸ κόμμα τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητας. Μπροστὰ στὴν ὄξυνση τῶν τουρκικῶν προκλήσεων καλὸ θὰ ἦταν νὰ πλησιάσουμε περισσότερο τὴ Βουλγαρία καὶ νὰ προωθήσουμε τὰ σχέδια γιὰ τὸν ἀγωγὸ Μπουργκᾶς- Ἀλεξανδρούπολης. 3) Ἡ σερβικὴ προσφυγὴ στὴ Χάγη γιὰ τὸ Κόσσοβο. Ἡ Σερβία ἔχει ζητήσει ἀπὸ τὸ Δικαστήριο Διεθνοῦς Δικαίου τῆς Χάγης νὰ γνωμοδοτήσει γιὰ τὴ νομιμότητα ἢ μὴ τῆς ἀπόσχισης τοῦ Κοσσόβου (Κοσσυφοπεδίου). Ἡ σερβικὴ στάση στὸ ζήτημα αὐτὸ εἶναι παράδειγμα ἐπιμονῆς καὶ ἐθνικῆς ἀξιοπρεπείας. Οὔτε πρὸς στιγμὴν δὲν ἔχει σκεφθεῖ νὰ ἀναγνωρίσει τὸ «κράτος»τοῦ Κοσσόβου καὶ δίνει μάχες σὲ διάφορα πεδία γιὰ νὰ κερδίσει ὅ,τι μπορεῖ περισσότερο. Ἴσως τελικὰ νὰ μὴν ἀποφύγει τὸ μοιραῖο καὶ νὰ ἱκανοποιηθεῖ μὲ μικρὰ ἐδαφικὰ ἀνταλλάγματα στὸ βόρειο Κόσσοβο. Πάντως ἡ ὅλη κατάσταση παρέχει τὴ δυνατότητα στὴν Ἑλλάδα νὰ ἀποφύγει ὁποιαδήποτε κίνηση ἀναγνώρισης τοῦ νέου «κράτους». Ὅσο ἐκκρεμεῖ τὸ ζήτημα στὸ Διεθνὲς Δικαστήριο ἐμεῖς δὲν ἔχουμε κανένα λόγο νὰ ἀναγνωρίσουμε τὰ τετελεσμένα τῆς ἔνοπλης ἐξέγερσης τοῦ UCK, διότι καὶ στὴν Κύπρο καὶ στὸ Αἰγαῖο ἐπικαλούμαστε τὸ Διεθνὲς Δίκαιο καὶ καταγγέλλουμε τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἔνοπλης βίας. 4) Προσοχὴ στὶς προτάσεις γιὰ εἰσαγωγὴ μειονοτήτων. Στὸ ὄνομα τῆς πολυπολιτισμικότητας καὶ τῶν «Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων» ἀκοῦμε τώρα τελευταία ὁρισμένες ἐξωφρενικὲς ἀπόψεις. Μᾶς προτείνουν ὁρισμένοι συμπατριῶτες μας νὰ δώσουμε ἄδεια εἰσόδου καὶ ἐγκαταστάσεως στὰ στελέχη τῆς σκοπιανῆς ἀνθελληνικῆς προπαγάνδας, τὰ ὁποία γεννήθηκαν στὴν Ἑλλάδα καὶ ἔφυγαν μετὰ τὰ τραγικὰ γεγονότα τοῦ 1941-49 ἀφοῦ μεταπήδησαν μὲ μεγάλη ἄνεση ἀπὸ τὶς βουλγαρικὲς φασιστικὲς ὁμάδες στοὺς Γιουγκοσλάβους κομμουνιστὲς ἀντάρτες. Κάποιοι ἄλλοι μὲ τὸ πρόσχημα ἐπιστημονικῶν συνεδρίων μᾶς προτείνουν νὰ «ἐπαναπατρίσουμε» τὶς οἰκογένειες τῶν Τσάμηδων μουσουλμάνων τῆς Θεσπρωτίας, δηλαδὴ τῶν ἐγκληματιῶν πολέμου ποὺ συνεργάσθηκαν τὸ 1941-44 μὲ τοὺς Γερμανοϊταλοὺς κατακτητές. Τὸ ζήτημα ἐπανέρχεται κατὰ καιροὺς καὶ μὲ ρητορικὲς ἀστοχίες ἀλβανικῶν κομμάτων ἀκόμη καὶ κυβερνήσεων. Εἰσαγωγὴ μειονοτήτων στὸ ὄνομα ἑνὸς παρεξηγημένου διεθνισμοῦ καὶ «ἀνθρωπισμοῦ» οὐδεμία σοβαρὴ χώρα διανοεῖται νὰ κάνει. Ἡ ἐλευθερία λόγου στὴ χώρα μας εἶναι ἐγγυημένη, ἀλλὰ τέτοιες προτάσεις Ἡ Τσαμουριὰ εἶναι ἡ πατρίδα μου Διαδήλωση Τσάμηδων. Τὸ πανὸ λέει: Θεέ, σὲ παρακαλῶ, στεῖλε με πίσω στὴν Τσαμουριὰ. καλὸ θὰ ἦταν νὰ μὴν ἀκούονται οὔτε ὡς ὑποθέσεις ἐργασίας, διότι ἀποθρασύνουν τὸν ἐθνικισμὸ τῶν γειτόνων. 5) Ἡ ἀνάγκη καταγραφῆς τῶν ἑλληνικῶν ἐθνικῶν κοινοτήτων. Ἡ Ἀλβανία καὶ ἡ ΦΥΡΟΜ ἐνδιαφέρονται νὰ προσεγγίσουν περισσότερο πρὸς τὴν Εὔρ. Ἕνωση καὶ φυσικὰ ὁ δρόμος περνᾶ ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ ἔγκριση. Πρέπει νὰ πιέσουμε καὶ τὶς δύο χῶρες γιὰ μία ἀντικειμενικὴ ἀπογραφὴ τοῦ πληθυσμοῦ τους καὶ τῶν ἐθνικῶν κοινοτήτων ὥστε νὰ μάθουμε ἀκριβῶς πόσοι πολίτες αὐτῶν τῶν χωρῶν δηλώνουν ἑλληνικὴ ἐθνικὴ καταγωγή. Ἀντὶ νὰ μᾶς χρεώνουν ἀνύπαρκτες μειονότητες, ἂς μιλήσουμε ἐπιτέλους σοβαρὰ γιὰ τὶς ὑπαρκτὲς ἑλληνικὲς κοινότητες στὰ Βαλκάνια.
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009 9σελ Δελβινάκι 2008. Δυναμικὴ ἦταν ἡ παρουσία τῶν νέων Βορειοηπειρωτῶν στὴν ἐπέτειο τῆς Αὐτονομίας τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ὁ ἀγῶνας συνεχίζεται... Πλησιάζουμε στὴ συμπλήρωση εἰκοσαετίας ἀπὸ τὸν «ἐκδημοκρατισμὸ» τῆς Ἀλβανίας. Σὲ αὐτὴν τὴ νέα χρονικὴ περίοδο ὁ Βορειοηπειρωτικὸς Ἑλληνισμὸς εἰσέρχεται μὲ μία ἀποτυχία στὶς ἀλβανικὲς καὶ παντελή ἀπουσία τοῦ θέματος ἀπὸ τὸν πολιτικὸ διάλογο στὶς ἑλληνικὲς ἐκλογές. Τί ἔφταιξε καὶ ἕνα θέμα πού στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 90 ἀντιμετωπιζόταν, χάρη στοὺς ἀγῶνες τοῦ Μητροπολίτη Σεβαστιανοῦ, ὡς ἐθνικό, νὰ ἀποσιωπᾶται; Ποῦ εἶναι ἡ θέση «ὅτι ζητᾶνε οἱ Ἀλβανοὶ γιὰ τὸ Κοσσυφοπέδιο, ἀπαιτοῦμε καὶ ἐμεῖς γιὰ τὴ Βόρειο Ἤπειρο»; Γιατί ἀδειασε ἡ Βόρειος Ἤπειρος; Ὅλες οἱ ἀπαντήσεις θὰ συνέτειναν στὴν προχειρότητα, στὴν ἰδιοτέλεια καὶ κυρίως στὴν ἀδράνεια τοῦ κάθε ὑπεύθυνου. Τί ἔκανε ὅμως καὶ ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς προσωπικά; Καταρχὴν ἀφήσαμε τὴν ὑπόθεση στοὺς Ἕλληνες πολιτικούς, Βορειοηπειρῶτες καὶ Ἑλλαδίτες. Ὑποσχέσεις, μεγάλα λόγια, κομματικὰ παιχνίδια, φόβος καὶ ἀτολμία, προσωπικὲς στρατηγικὲς καὶ στὸ τέλος ἕνας Βορειοηπειρωτικὸς χῶρος μὲ ἐλάχιστους ἐναπομείναντες Ἕλληνες χωρὶς δικαιώματα καὶ μετατροπὴ τῶν ἐδῶ Βορειοηπειρωτῶν σὲ «Ἕλληνες ὑπηκόους Ἀλβανικῆς καταγωγῆς». Τζαμὶ στὴν Ἀλβανία. Ἡ Τουρκικὴ σημαία δίπλα στὴν Ἀλβανική. Ἡ ἐπιρροὴ τῆς Τουρκικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς στὴν Ἀλβανία εἶναι ἐμφανὴς. μανοί, Ἄραβες καὶ πάσης προέλευσης ἐπενδυτές, κατέλαβαν τὸ χῶρο, ἀλλοίωσαν τὸ τοπίο, ἔφεραν τὴν κάθοδο Ἀλβανῶν ἐποίκων καὶ δρομολόγησαν τὴ σταδιακὴ ἐκδίωξη τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὶς περιουσίες τους. Τέλος, κάποιοι ἐπαναπαυθήκαμε στὸ τιτάνιο ἱεραποστολικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας. Τί θὰ ἀπο- Γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἀναδυθεῖ σύντομα ἡ Βόρειος Ἤπειρος ποῦ ὁραματιζόμαστε, πρέπει ὅλοι νὰ συμβάλλουμε, ὁ καθένας ἀπὸ τὸ πόστο του καὶ σύμφωνα μὲ τὶς δυνάμεις του. Ἄλλοι ἐναποθέσαμε τὴ λύση τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ στὴ Διεθνῆ Κοινότητα καὶ στὴν «Εὐρώπη». Παρόλο ποῦ ἐμφανίστηκαν δεκάδες καινούρια κράτη στὴν ἤπειρό μας καὶ ὁ χορὸς τῶν αὐτονομήσεων καὶ ἀποσχίσεων καλὰ κρατεῖ, δὲ φαίνεται νὰ ἔρχεται σύντομα ἡ σειρὰ τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἐνῶ προωθεῖται ἀκόμα καὶ ζήτημα «Τσάμηδων». Κάποιοι πιστέψαμε στὴν «ἐπενδυτικὴ διείσδυση» καὶ στὴν «οἰκονομικὴ διπλωματία». Δυστυχῶς οἱ Ἰταλοί, Γεργίνουν ὅμως οἱ Βορειοηπειρῶτες στὸ μέλλον, σὲ μία πλήρως ἀλβανοποιημένη Ἐκκλησία; Καμία σοβαρὴ προσπάθεια ἀλλαγῆς καὶ ἀνασυγκρότησης τῆς Βορείου Ἠπείρου δὲν πρόκειται νὰ ἐπιτύχει, ἂν δὲν ἀναληφθεῖ ταυτόχρονα σὲ ὅλους τούς τομεῖς: Οἰκονομικό, πολιτικὸ καὶ πολιτιστικό. Αὐτὸς ὁ μετασχηματισμὸς δὲν μπορεῖ νὰ ξεκινήσει ἀπὸ τὶς πολιτικὲς ἐξουσίες, πού στοχεύουν στὴ διατήρηση τῶν προνομίων τους, ἀλλὰ ἀπὸ τοὺς συνειδητοποιημένους Γράφει ὁ Δήμ. Πέτκος καὶ συνασπισμένους ἐνεργοὺς ἀγωνιστὲς τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ, ὅπου γῆς. Στὸ ἐρώτημα τί κάνουμε σήμερα, ὁ σύγχρονος στοχαστὴς Νόαμ Τσόμσκι ἀπαντᾶ: «Διαλέξτε τὸ σκοπό σας καὶ πηγαίνετε ἐθελοντὲς σὲ μία ὁμάδα πού ἀσχολεῖται μ αὐτόν». Οὔτε βασιλικὲς ὁδοὶ ὑπάρχουν, οὔτε μαγικὰ κλειδιά. Τὸ μέλλον εἶναι ἐδῶ! Ἀλλὰ γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἀναδυθεῖ σύντομα ἡ Βόρειος Ἤπειρος πού ὁραματιζόμαστε, πρέπει ὅλοι νὰ συμβάλλουμε, ὁ καθένας ἀπὸ τὸ πόστο του καὶ σύμφωνα μὲ τὶς δυνάμεις του.
10σελ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009 Ὁμιλία Σεβ. ΑΝΔΡΕΟΥ στὴν Κεντρικὴ Πλατεία Κονίτσης κατὰ τὴν Λιτανεία τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τοῦ Ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ (23.8.09) Πάνδημος ὑπῆρξε ὁ ἑορτασμὸς τοῦ Ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στὴν Κόνιτσα στὶς 23 καὶ 24 Αὐγούστου. Ἔλαβαν μέρος ἐκτὸς τοῦ Ποιμενάρχου κ. Ἀνδρέου, οἱ Ἀρχιερεῖς Ἐλασσῶνος κ. Βασίλειος, Καστορίας κ. Σεραφείμ καὶ Δράμας κ. Παῦλος. Ὁ Μητροπολίτης Καστορίας ὁμίλησε κατὰ τὴν κυριώνυμη ἡμέρα, κάνοντας ἀναφορές καὶ στὸ ἔργο τοῦ ἀειμνήστου Σεβαστιανοῦ, ἐνῷ ὁ Μητροπολίτης Δράμας κ. Παῦλος ὁμίλησε κατὰ τὴν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ. Ὁ τελευταῖος ἀναφέρθηκε στὸ δύσκολο γιὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἀλλὰ καὶ συγχρόνως σωτήριο ἔργο τοῦ Ἱερομάρτυρος Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ καὶ γιὰ τὴν συμβολή του στὴν περίσωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Στὴν Λιτανεία τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος, ποὺ ἀκολούθησε, καὶ ποὺ ξεκίνησε ἀπὸ τὸν Ἱερὸ ἑορτάζοντα Ναὸ καὶ κατέληξε στὴν Κεντρικὴ Πλατεία τῆς Κονίτσης ὁ ἐπιχώριος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. Ἀνδρέας παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὴν ποντιακή καταγωγὴ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Δράμας, καὶ τὴν προηγούμενη ἡγουμενία του εἰς τὴν Ἱερὰ Μονὴ τῆς Παναγίας Σουμελᾶ κοντὰ στὴ Βέροια, εὐχήθηκε νὰ τὸν ἀξιώσει ὁ Θεὸς νὰ λειτουργήσει καὶ στὴν πραγματικὴ Μονὴ Παναγίας Σουμελᾶ στὸν Πόντο, καὶ στὴν περιοχὴ τῆς Τραπεζούντας, ὅπου ἐλεύθερα ἐκεῖ πλέον νὰ κυματίζει ἡ σημαία τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ (χειροκροτήματα). Ἀλλὰ ἐπὶ πλέον ἐκεῖ, συνέχισε, χρειάζεται νὰ ἐπιστρατεύσουμε καὶ τὴν θερμὴ προσευχή μας γιατὶ φέτος στὸν ἱερὸ αὐτὸ τόπο σὐνέβησαν καὶ τὰ ἑξῆς: Ἐμποδίσθησαν νὰ ψάλλουν τὴν Παράκληση πρὸς τὴν Θεοτόκο οἱ Ρῶσοι καὶ Ἕλληνες προσκυνητές, παρὰ τὴν ἄδεια ποὺ τοὺς εἴχε δοθεῖ, μὲ τὴν δικαιολογία ὅτι ἡ Μονὴ λειτουργεῖ πλέον ὡς Μουσεῖο. Αὐτὰ ὅμως, δυστυχῶς, δὲν τὰ βλέπουν, οἱ Σύμμαχοι, τόνισε ὁ Μητροπολίτης, ποὺ ἔχουν περὶ πολλοῦ τὴν γείτονα καὶ ἐκθειάζουν τὴν Τουρκία ὡς πρότυπο δῆθεν δημοκρατίας. Ὁ Σεβασμιώτατος, δηλώνοντας τὶς εὐχαριστίες του πρὸς τὶς Πολιτικές ἀρχές, δὲν παρέλειψε νὰ εὐχαριστήσει ἰδιαιτέρως τὸν Στρατηγὸ τῆς 8ης Μεραρχίας ποὺ διέθεσε τὴν Μουσική Μπάντα της καθὼς καὶ τὸν Διοικητὴ τοῦ 583 Τάγματος Πεζικοῦ γιὰ τὴν παρουσία τοῦ τιμητικοῦ ἀγήματος. Μάλιστα ἀνακοινώνοντας δημοσίως, ὅτι ὁ τελευταῖος (ὁ Διοικητής τοῦ 583 Τάγματος) θὰ ἀντικατασταθεῖ προσφάτως μὲ ἄλλον, εὐχήθηκε νὰ ὑπάρχει συνέχεια στὸ Τάγμα Κονίτσης, διότι δυστυχῶς κάποιοι ἀπὸ τὰ Γραφεῖα τῶν Ἀθηνῶν, ἀπὸ μακριὰ, μέσα στὴν καλοπέρασή τους καὶ στὴν ἄνεσή τους ρυθμίζουν τὴ συνέχεια ἤ τὸ κλείσιμο τῶν Στρατιωτικῶν Ταγμάτων καὶ Φυλακίων ἀδιαφορώντας γιὰ τὶς ἀνάγκες τῆς τοπικῆς κοινωνίας καὶ τὴν ἐρήμωση τῆς περιοχῆς. Τελειώνοντας ἔστειλε ἀγωνιστικοὺς χαιρετισμοὺς στοὺς Κυπρίους ἀδελφούς καὶ τοὺς διεμήνυσε νὰ μὴν ὑποκύψουν στὶς πιέσεις τῶν καλοθελητῶν μας στὸ νὰ δεχθοῦν τὸ περιβόητο Σχέδιο Ἀνάν. Τὸ πρόβλημα τῆς Κύπρου, πρέπει νὰ τὸ καταλάβουμε ὅλοι, εἶναι ἡ Τουρκικὴ Κατοχή. Καὶ εἶναι ἀπαράδεκτο νὰ ἀνέχονται οἱ λεγόμενοι ἰσχυροὶ τῆς γῆς νὰ εἶναι ἕνα Κράτος ἡ Κύπρος, τὸ μοναδικὸ Κράτος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, νὰ εἶναι καὶ νὰ παραμένει διαιρεμένο ἀλλὰ καὶ νὰ ὑπάρχει 40.000 Τουρκικὸς Στρατός στὸ ἔδαφός της. Ἄς ἀγωνίζονται ἀταλάντευτα οἱ Ἑλληνοκύπριοι μὲ τὴν βεβαιότητα, ὅτι θὰ δικαιωθοῦν, ἀφοῦ, ὅπως βεβαιώνει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μεγάλη ἡ ἀλήθεια καὶ ὑπερισχύει (Α Ἔσδρας Δ,41). Αὐτὸ ἀποδείχθηκε καὶ ἀπὸ τὴν πρόσφατη ἀποκάλυψη σχετικὰ μὲ τὴν οἰκογένεια Ἑλληνοκυπρίων ποὺ ἐκτελέσθηκε στὸ σπίτι της, ὅπως ἐπίσης καὶ τῶν πέντε ἐκτελεσθέντων Ἑλληνοκυπρίων στρατιωτῶν τῆς γνωστῆς φωτογραφίας ποὺ εἶχε δημοσιευθεῖ τότε τὸ 1974. Καὶ οἱ Τούρκοι... ἐδήλωναν ἄγνοια. Τὸ ψεῦδος καὶ ἡ ὑποκρισία σ ὅλο τους τὸ ἄθλιο μεγαλεῖο. Πρὶν κλείσει τὸν λόγο του ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἀνδρέας εἶπε καὶ τὰ ἐξῆς : Χαιρετίζω καὶ τοὺς Βορειοηπειρῶτες ἀδελφοὺς καὶ τοὺς ὑπενθυμίζω αὐτὸ ποὺ τοὺς εἶπα καὶ στὴν Ἀγρυπνία τῆς Μολυβδοσκέπαστης : Ν ἀφήσουν στὸ παρελθὸν τὶς διαιρέσεις καὶ τὶς μικρότητες ποὺ ὁδήγησαν στὸ θλιβερὸ ἐκλογικὸ ἀποτέλεσμα τῆς 28ης Ἰουνίου. Νὰ διδαχθοῦν ὅτι ἡ διχόνοια μόνο κακό προξενεῖ. Καὶ ἐφεξῆς ἑνωμένοι καὶ μονοιασμένοι, χωρὶς νὰ παίζουν τὰ παιχνίδια τῶν Ἀλβανῶν νὰ προχωρήσουν μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν σωτηρία τῆς Βορείου Ἠπείρου, στὴν ὁποία ἔχει δώσει τὴν ζωὴ καὶ τὸ αἷμα του ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς καὶ γιὰ τὴν ὁποία ἀγωνίσθηκε σθεναρὰ ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κυρὸς Σεβαστιανός. Χρόνια πολλὰ σὲ ὅλους, εὐλογημένα, ἅγια καὶ ἀγωνιστικά. Χ.Ἱ. Ἀμαραντινός Φωτό: Π.Τσιγκούλης