ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ Ο Iain Borden είναι καθηγητής Αρχιτεκτονικής και Αστικού Πολιτισμού στην Αρχιτεκτονική Σχολή Bartlett του UCL, όπου διατελεί επίσης αντιπρύτανης Επικοινωνίας του Τμήματος Δομημένου Περιβάλλοντος. Στο διάστημα 2001-2009 διετέλεσε διευθυντής της Αρχιτεκτονικής Σχολής Bartlett του UCL. Στις μονογραφίες και τα βιβλία που συνεπιμελήθηκε περιλαμβάνονται: Bartlett Designs: Speculating With Architecture (2009), Manual: The Architecture and Office of Allford Hall Monaghan Morris (2003), Skateboarding Space and the City: Architecture and the Body (2001), The Unknown City: Contesting Architecture and Social Space (2001) και InterSections: Architectural Histories and Critical Theories (2000). Η θεματική στην οποία εργάζεται τον καιρό αυτό αφορά στην οδήγηση του αυτοκινήτου, την αστική εμπειρία και το σινεμά. Η δουλειά του πρόκειται να δημοσιευτεί από τις εκδόσεις Reaktion με τον τίτλο Drive: Automobile Journeys through Cities, Architecture & Film. Η Κυριακή Τσουκαλά σπούδασε Αρχιτεκτονική στη Θεσσαλονίκη (1972-74) και στη Γενεύη (1974-78). Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνιολογία και την Ψυχολογία του Χώρου, στο Παρίσι. Εκπόνησε δύο διδακτορικές διατριβές σε θέματα Ψυχολογίας και Αρχιτεκτονικής σε Πανεπιστήμια της Γαλλίας, καθώς και διατριβή επί υφηγεσία στην Οργάνωση του Χώρου και την Πολεοδομία στο Université Paris X-Nanterre. Σήμερα είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανε-
[ ν ε ο λ α ι α. w w w. δ η μ ο σ ι ο ς χ ω ρ ο ς ] άτακτες συναθροίσεις + λοξές διελεύσεις πιστημίου Θεσσαλονίκης και μέλος της ερευνητικής ομάδας Environnement urbain: Processus cognitifs et représentations του Université Paris X-Nanterre. Έχει συγγράψει τα βιβλία Τάσεις στη σχολική αρχιτεκτονική (Παρατηρητής, 2000), L image de la ville chez l enfant (Anthropos-Economica, 2001), Παιδική αστική εντοπία (Τυπωθήτω Γ. Δαρδανός, 2005), Les territoires urbains de l enfant (L Harmattan, 2007) και Εξαστισμός και ταυτότητα (Επίκεντρο, 2009). Έχει μεταφράσει το βιβλίο Le sens de l Espace. L Epoque et le Lieu (του P. Pellegrino, Gutenberg, 2005) και έχει ασχοληθεί με την επιμέλεια βιβλίων, τευχών διεθνών περιοδικών (ELSA και Cahiers Pierre Belon) και πρακτικών συνεδρίων. Είναι μέλος της εκδοτικής ομάδας των διεθνών περιοδικών ELSA Environment, Land, Society: Architectonics και International Critical Thought. Ο Νικόλαος-Ίων Τερζόγλου είναι διπλωματούχος αρχιτέκτων μηχανικός E.M.Π. (2000), κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ε.Μ.Π. στην κατεύθυνση «Σχεδιασμός-Χώρος-Πολιτισμός» (2001) και διδάκτωρ Θεωρίας και Φιλοσοφίας της Αρχιτεκτονικής του Ε.Μ.Π. (2005). Επίσης είναι πτυχιούχος του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (2009). Η διδακτορική του διατριβή, με θέμα «Εννοιολογικές Δομές της Αρχιτεκτονικής Σκέψης. Leon Battista Alberti-Etienne-Louis Boullée-Le Corbusier», τιμήθηκε με το 2 ο Βραβείο ICAR-CORA 2007 σε διεθνή διαγωνισμό για την καλύτερη διατριβή στην αρχιτεκτονική θεωρητική έρευνα. Εκπόνησε μεταδιδακτορική έρευνα στον Τομέα Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών και Δικαίου του Ε.Μ.Π. (2007-2008), η ο- ποία δημοσιεύτηκε ως βιβλίο-μονογραφία με τίτλο Ιδέες του Χώρου στον Εικοστό Αιώνα (εκδόσεις νήσος, Αθήνα, 2009). Έχει διδάξει για τρία χρόνια στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Πατρών μαθήματα Αρχιτεκτονικής Θεωρίας (2007-2010), ως λέκτωρ Π.Δ. [8] ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ
[νεολαια.www.δημοσιοςχωρος] άτακτες συναθροίσεις + λοξές διελεύσεις 407/80. Από το 2010 διδάσκει Έννοιες και Θεωρίες για την Οργάνωση και το Σχεδιασμό του Σύγχρονου Αρχιτεκτονικού Χώρου, καθώς και διάφορα Συνθετικά μαθήματα στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π., ως εκλεγμένος λέκτωρ. Ο Σωτήρης Χτούρης είναι καθηγητής του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, όπου διδάσκει: Ποιοτικές μέθοδοι και τεχνικές των κοινωνικών επιστημών, Κοινωνιολογία των αστικών χώρων, Κοινωνιολογία των δικτύων (η σχέση Μικρο - Μακρο), Κοινωνιολογία της τεχνολογίας. Απέκτησε το δίπλωμα και το διδακτορικό του δίπλωμα στην Κοινωνιολογία από το τμήμα Κοινωνικών Επιστημών, του Πανεπιστημίου Φρανκφούρτης. Σήμερα είναι διευθυντής του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΠΜΣ) Πόλη και Περιβάλλον, Εφαρμοσμένη και Κλινική Κοινωνιολογία, το οποίο εξειδικεύεται στα θέματα της ποιότητας ζωής και της προστασίας των ευπαθών ομάδων στο σύγχρονο αστικό περιβάλλον. Ο Σ. Χτούρης είναι διευθυντής του Εργαστηρίου Κοινωνικής και Πολιτισμικής Ψηφιακής Τεκμηρίωσης, το οποίο έχει πραγματοποιήσει τα τελευταία 18 χρόνια μία σειρά σημαντικών ερευνών σε θέματα κοινωνικής προστασίας και πολιτισμού. Σχεδίασε και δημιούργησε το 1997 σε συνεργασία με τον καθηγητή Κώστα Σοφούλη το Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, στο οποίο υπήρξε Πρόεδρος από το 2002-2006. Είναι ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Κοινωνιολογικής Εταιρίας και Γενικός Γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρίας την περίοδο 2009-2010, καθώς και μέλος της επιστημονικής συντακτικής επιτροπής του περιοδικού που εκδίδεται μέχρι και σήμερα. Υπήρξε επιστημονικός υπεύθυνος και συντονιστής σε μια σειρά από διεθνή ερευνητικά προγράμματα, με θέματα σχετικά με την αντιμετώπιση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, τις δομές απασχόλη- ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ [9]
[ ν ε ο λ α ι α. w w w. δ η μ ο σ ι ο ς χ ω ρ ο ς ] άτακτες συναθροίσεις + λοξές διελεύσεις σης ένταξης και αποκλεισμού από την αγορά εργασίας, νεότητας και κοινωνικού κεφαλαίου. Έχει συγγράψει 12 βιβλία στην ελληνική, αγγλική και γερμανική γλώσσα. Η Αναστασία Ζήση είναι επίκουρη καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και βασική διδάσκουσα του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών «Πόλη και Περιβάλλον: Εφαρμοσμένη και Κλινική Κοινωνιολογία» του ίδιου Τμήματος. Εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή ως υπότροφος του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ωνάσης στη Σχολή Ψυχολογίας του Πανεπιστήμιου Birmingham, Ηνωμένο Βασίλειο. Έχει συμμετάσχει σε ένα σημαντικό αριθμό ερευνητικών προγραμμάτων σε θέματα ψυχικής υγείας και ψυχοκοινωνικών παρεμβάσεων. Έχει δημοσιεύσει σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά όπως στα Psychological Medicine, Social Psychiatry & Psychiatric Epidemiology, Journal of Community Psychology και είναι συγγραφέας του βιβλίου Επανένταξη Χρόνιων Ψυχικά Πασχόντων (Gutenberg). Η Χαρίκλεια Παντελίδου σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και είναι διδάκτορας του Τμήματος Αρχιτεκτόνων ΑΠΘ. Είναι επίσης απόφοιτος του Τμήματος Νομικής ΑΠΘ και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος του Κλάδου Ποινικών και Εγκληματολογικών Σπουδών ΑΠΘ. Το ερευνητικό της ενδιαφέρον αφορά στη μελέτη σύγχρονων μορφών χωροκοινωνικού αποκλεισμού και στην ταυτότητα του σύγχρονου ιδιωτικού, συλλογικού και δημόσιου χώρου. Είναι εντεταλμένη λέκτορας π.δ. 407/80 στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων ΑΠΘ και με την ιδιότητα αυτή συμμετέχει στη διδασκαλία μαθημάτων Αρχιτεκτονικής Θεωρίας και Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού. [10] ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ
[νεολαια.www.δημοσιοςχωρος] άτακτες συναθροίσεις + λοξές διελεύσεις Η Μαρία Ν. Δανιήλ σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1998) και στη σχολή Bartlett του UCL, του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (M Arch in Architectural Design, 1999). Είναι διδάκτορας του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ (2007) και συμμετέχει σε μαθήματα του Τομέα Αρχιτεκτονικού και Αστικού Σχεδιασμού ως λέκτορας ΠΔ 407/80. Το ερευνητικό της αντικείμενο αφορά στην ταυτότητα σύγχρονων μορφών δημόσιου χώρου και το τελευταίο διάστημα εκπονεί μεταδιδακτορική έρευνα (με υποτροφία αριστείας της ΕΕ του ΑΠΘ) με θέμα τη διαδραστική λειτουργική ποιότητα δημόσιων και συλλογικών χώρων και αναφορές σε έργα ουτοπιστικής αρχιτεκτονικής της δεκαετίας του 1960. Είναι επίκουρη καθηγήτρια του Τμήματος Πολιτικών Δομικών Έργων Τομέας Αρχιτεκτονικών και Κατασκευαστικών Μαθημάτων του ΤΕΙ Σερρών. Ο Claudio Daniel Conenna είναι διπλωματούχος Αρχιτέκτων του Τμήματος Αρχιτεκτονικής και Πολεοδομίας του Εθνικού Πανεπιστημίου της La Plata, Αργεντινή (1984) και διδάκτωρ της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1999). Διδάσκει Αρχιτεκτονικό Σχεδιασμό και Θεωρία της Αρχιτεκτονικής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Α.Π.Θ. (από το 2001). Σήμερα είναι επίκουρος καθηγητής το εν λόγω Τμήμα ενώ στο παρελθόν διετέλεσε λέκτορας Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού και Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής στο Τμήμα Αρχιτεκτονικής και Πολεοδομίας του Εθνικού Πανεπιστημίου της La Plata (1985-1993). Έχει δημοσιεύσει πάνω από 40 άρθρα σχετικά με κτίρια και αρχιτέκτονες του 20 ού αιώνα. Είναι συγγραφέας των βιβλίων Greek Monastic Architecture: An organic proposal (2007) και Drawings on the Sand: Not-realized projects (2009). ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ [11]
[ ν ε ο λ α ι α. w w w. δ η μ ο σ ι ο ς χ ω ρ ο ς ] άτακτες συναθροίσεις + λοξές διελεύσεις Η Rachel Iannacone απέκτησε το διδακτορικό της δίπλωμα από το Τμήμα Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημίου της Pennsylvania, όπου εκπαιδεύτηκε ως Ιστορικός της Αρχιτεκτονικής και της Αρχιτεκτονικής Τοπίου του 18 ου, 19 ου, και 20 ού αιώνα. Είναι επιστημονική συνεργάτης στο Κέντρο Μελετών της Παγκόσμιας Κληρονομιάς του Πανεπιστημίου της Minnesota. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν κυρίως στη μελέτη του δομημένου περιβάλλοντος και του ιστορικού και κοινωνικού του πλαισίου, καθώς και στους τρόπους με τους οποίους ο αρχιτεκτονικός και ο αστικός σχεδιασμός αντανακλούν τις δαιδαλώδεις δικτυώσεις της δημόσιας ζωής. Τον καιρό αυτό ασχολείται με τη συγγραφή ενός βιβλίου που ερευνά το κίνημα των μικρών πάρκων στη Νέα Υόρκη. Διερευνά τους τρόπους με τους οποίους τα πάρκα αυτά χρησιμοποιούνται και στη συνέχεια γίνονται αντικείμενα οικειοποίησης από τους χρήστες τους. Πρόσφατα δημοσιεύτηκε ένα άρθρο της πάνω σε αυτή τη δουλειά στο βιβλίο Gardens and Cultural Change: A Pan-American Perspective, υπό την επιμέλεια των Michel Conan and Jeffrey Quilter (Dumbarton Oaks, 2008). Επιπρόσθετη δουλειά της δημοσιεύτηκε επίσης στο βιβλίο Robert Moses and the Transformation of New York (Rizzoli 2007), υπό την επιμέλεια των Hilary Ballon and Kenneth Jackson. [12] ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ