Διημερίδα «Μηχανικοί και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση» 15-16 Απριλίου 2005 ΕΙΣΗΓΗΣΗ Λίνου Κουντουρά Διπλ. Μηχ/γου Μηχ/κου, Τεχν. Δ/τή της ΒΙΑΜΑΡ-Skoda Τηλ. 210-3486685-6, 6974899021
«Μηχανικοί και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση» Τεχνολογική Εκπαίδευση από το 1989, όταν διαπιστώσαμε ότι τα αυτοκίνητα «Νέας Τεχνολογίας» δεν μπορούσαν πια να επισκευαστούν από τους εμπειροτέχνες μηχανικούς αυτοκινήτων. Έκτοτε πάρα πολλά επιμορφωτικά σεμινάρια μηχανικών αυτοκινήτων, αλλά και μαθητών και καθηγητών ΤΕΕ και άλλων τεχνικών σχολών. Τα παιδιά που αποφοιτούν από τα ελληνικά ΤΕΕ δεν έχουν την απαιτούμενη εξειδίκευση που θα τα βοηθήσει να ενταχθούν άμεσα στο εργασιακό περιβάλλον μίας σύγχρονής Εταιρείας.
«Μηχανικοί και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση» Μεγάλο ποσοστό των γενικών μαθημάτων, όπως Φυσική, Μαθηματικά, αλλά και Θρησκευτικά, Ιστορία κλπ. Οι καθηγητές των τεχνολογικών μαθημάτων, δεν προλαβαίνουν τις εξελίξεις μιας Τεχνολογίας, στην οποία ο ανταγωνισμός και τα οικονομικά οφέλη επιβάλουν φρενήρεις ρυθμούς ανάπτυξης. Στην εταιρεία που εργάζομαι (την ΒΙΑΜΑΡ ΑΕ εισαγωγέα των Skoda) φιλοξενήσαμε 35 Καθηγητές της Μέσης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης, για να ενημερωθούν στα νέα ηλεκτρονικά συστήματα διαχείρισης κινητήρων (Can Bus).
«Μηχανικοί και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση» Αδιαφορία των αρμοδίων για ουσιαστική συμπαράσταση στα ΤΕΕ. Αδυναμία του φτωχού μας Κράτους, να δώσει τα απαιτούμενα εφόδια, την οικονομική υποστήριξη και τον απαιτούμενο εξοπλισμό στα ΤΕΕ. και τα ΣΕΚ (Σχολικά Εργαστηριακά Κέντρα) Δυσλειτουργία των υπηρεσιών του ΥΠΕΠΘ με κυκεώνα διατάξεων και αναξιοκρατία. Aδιαφορία των μαθητών, που δεν βλέπουν επαγγελματικές προοπτικές συνδεδεμένε με τις σπουδές τους και την ελεύθερη οικονομία, βιώνοντας μια κοινωνία της «διαπλοκής και της αρπαχτής».
«Μηχανικοί και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση» Μεγάλος αριθμός Καθηγητών που ασχολούνται με άλλες παράλληλες και περισσότερο προσοδοφόρες εργασίες ή φροντιστήρια Αδιαφορία και του Υπουργείου για την Τεχνολογική Εκπαίδευση, το οποίο επικεντρώνει όλες του τις προσπάθειες στους εισακτέους της κάθε εκπαιδευτικής χρονιάς στα ΑΕΙ, με αποτέλεσμα να έχει υποβαθμίσει αυτό το ίδιο τα ΤΕΕ σε σχολεία δεύτερης κατηγορίας, δηλαδή σε σχολεία για ανίκανους μαθητές.
Η υποβάθμιση των ΤΕΕ αποτελεί μονόδρομο για γονείς και παιδιά, οδηγεί σε οικονομική εξουθένωση των οικογενειών με τα φροντιστήρια για τις δύσκολες κατατακτήριες εξετάσεις, σε πολυετείς ακριβές σπουδές στα Πανεπιστήμια, σε μεταπτυχιακά που πλέον θεωρούνται σχεδόν δεδομένα, και τελικά στην ακαδημαϊκή ανεργία. Το γερμανικό μοντέλο, με την άψογη δευτεροβάθμια τεχνική εκπαίδευση, δημιουργεί τα ισορροπημένα ποσοστά των τεχνιτών, τεχνολόγων μηχανικών και διπλωματούχων, ανακουφίζει την πίεση στα ΑΕΙ, ενώ παράλληλα δίνει τη δυνατότητα σε προικισμένους μαθητές να συνεχίσουν τις σπουδές τους μέσω της «δεύτερης μορφωτικής οδού» μέχρι και την ακαδημαϊκή καριέρα, ακόμα και αν έχουν αρχίσει από μια κατώτερη τεχνική σχολή.
Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και το ΥΠΕΠΘ προωθούν «νέες προτάσεις» για την επόμενη, πολλοστή, παιδαγωγική μεταρρύθμιση. Επιστροφή της Τεχνολογικής Εκπαίδευσης στο παλαιό καθεστώς (τα παλαιά ΤΕΣ δηλαδή) με διετή φοίτηση και μάλιστα χωρίς αναγνωρισμένα επαγγελματικά δικαιώματα και χωρίς άλλες εκπαιδευτικές διεξόδους (πχ συνέχιση σπουδών σε ανώτερες σχολές). Διαχωρισμός σε Γενικά και Επαγγελματικά Λύκεια, με έμφαση στη γενική παιδεία και σε αυτά. Παλαιό καθεστώς γνωστό από τα μαθητικά μας χρόνια (!). Η ειδίκευση θα προσφέρεται στους μαθητές στη «δια βίου εκπαίδευση», που θα αρχίζει ήδη από τα μαθητικά τους χρόνια. Επανερχόμαστε λοιπόν στα παλιά με τις «Νέες μεταρρυθμίσεις» αγνοώντας το θεσμό των Πολυκλαδικών Λυκείων, που δημιουργήθηκαν προ ετών με απόλυτη επιτυχία και καταργήθηκαν, όταν άλλα προηγμένα Κράτη αποφάσισαν να τα εφαρμόσουν, Μείναμε για άλλη μια φορά παγκοσμίως πίσω ακόμα και από τις δικές μας εξελίξεις.
.Ως παράδειγμα η ελληνική βιομηχανία επίπλων. Χωρίς ειδικούς σχεδιαστές (δεν το προβλέπει η σημερινή μας Τεχνολογική Εκπαίδευση) κατασκευάζει έπιπλα χωρίς προσωπικότητα και έρχεται το ΙΚΕΑ και τρέχουμε όλοι στο Αεροδρόμιο για να αγοράσουμε έξυπνο σχεδιασμό με χαμηλό κόστος πρώτης ύλης. Αλλά όπως είπε πολύ σοφά η κα Ελένη Αρβελέρ στον κ. Αρσένη, επ ευκαιρία της δικής του μεταρρύθμισης, οι Υπουργοί Παιδείας τον πρώτο χρόνο ενημερώνονται, τον δεύτερο εκπονούν μεταρρυθμίσεις και τον τρίτο αναδομούνται στον συνήθη ανασχηματισμό και ο κύκλος επαναλαμβάνεται.
Δεκάδες παιδιά μαθήτευσαν και αποφοίτησαν από μία σχολή φανοποιείας στην οποία όχι μόνο δεν χωράει αυτοκίνητο για πρακτική εξάσκηση, αλλά ούτε προβλέπεται μια τέτοια ενέργεια. Μένουν έτσι πίσω σε γνώσεις και χωρίς την εξειδίκευση που απαιτεί ο εργασιακός ανταγωνισμός, σε μια κοινωνία που πλήττεται από την ανεργία των νέων.
Η ανεργία μαστίζει τους νέους που περνούν τα γόνιμα χρόνια της ζωής τους στις καφετέρειες Θα έπρεπε να δίδονται περισσότερα χρήματα στην επιδότηση θέσεων εργασίας, αντί να σπαταλούνται σε επιδόματα ανεργίας. Από την δεκαετία του 80 προσπαθώ να ευαισθητοποιήσω τους κατά καιρούς Υπουργούς Εργασίας (κ. Γιαννόπουλο, κ. Κανελλόπουλο) για ένα τέτοιο πιλοτικό πρόγραμμα χωρίς τη παραμικρή ανταπόκριση. Ειδικά η κα. Διαμαντοπούλου, όταν της πρότεινα αυτό το πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα απασχόλησης ανέργων αποφοίτων ΑΕΙ σε αυτοχρηματοδοτούμενα ερευνητικά ινστιτούτα καινοτομιών, έδειξε σε αντίθεση με το Γερμανικό Κράτος μια προσβλητική αδιαφορία και μάλιστα κατά το διάστημα που ήταν επίτροπος για θέματα εργασίας και ανεργίας στην ΕΕ.
Οι Υπουργοί Παιδείας των τελευταίων ετών έχουν εστιάσει την κάθε μεταρρύθμισή τους στις «εισαγωγικές» εξετάσεις για μια θέση στα ΑΕΙ, υποβαθμίζοντας ταυτοχρόνως όλες τις κατώτερες τεχνικές σχολές. Δεν υπάρχουν σαφείς στόχοι και επιδιώξεις για να γνωρίζουμε επακριβώς το τι θέλουμε θεσμικά και ουσιαστικά, ώστε να δημιουργήσουμε αξιόλογες ευκαιρίες επιστημονικής καταξίωσης, επαγγελματικής ανεξαρτησίας και διεθνούς πρωτοπορίας. Ένα ερωτηματολόγιο ως πρώτη προσέγγιση του τι θέλουμε θα βοηθήσει σε γενικές γραμμές στο πώς πρέπει να διαμορφωθεί η Δευτεροβάθμια Τεχνολογική Εκπαίδευση στη σύγχρονη Ελλάδα.