ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ (Οκτώβριος 2012) Πολυχρόνης Στράντζαλος Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Έτος γέννησης: 1935. Τόπος: Αθήνα. Έγγαμος. Σύζυγος: Αθανασία, το γένος Παπαχαράλαμπου Γεωργίου. Παιδιά: Αθανάσιος, Ασπασία, Χαράλαμπος. Όσα ακολουθούν κατανέμονται σε δύο θεματικούς κύκλους: στα «Θεωρητικά Μαθηματικά» (σελ. 1) και στο δίπολο «Ιστορία και Διδακτική των Μαθηματικών» (σελ. 4). ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ 1. Επιστημονική σταδιοδρομία 1955: Εισαγωγή στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. 1959: Πτυχίο (με βαθμό άριστα). 1960-62: Εκπλήρωση των στρατιωτικών υποχρεώσεων. 1962-63: Βοηθός του καθηγητή Δ. Κάππου στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. 1963-66: Υποτροφία από το Υπουργείο Συντονισμού για την εκπόνηση Διδακτορικού στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστήμιου Frankfurt /M. 1967: Διδακτορικό από το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Frankfurt /M. - Επιβλέπων καθηγητής: W. Franz. 1971-73: Εντολή για αυτοδύναμη διδασκαλία στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Frankfurt /M (τότε Δυτική Γερμανία). 1973-75: Αντίστοιχη εντολή στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου του Bielefeld. 1975-81: Εντεταλμένος Υφηγητής στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών - Επιβλέπων καθηγητής: Α. Μάλλιος. 1977-78: Συμμετοχή στην αρχική οργάνωση του Μαθηματικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Κρήτης και στα αρχικά στάδια της διδασκαλίας σε αυτό. 1984: Αναπληρωτής καθηγητής στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. 1987: Επισκέπτης Καθηγητής στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου του Bielefeld. 1988: Καθηγητής στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. 2002: Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών. 2002-04: Με σύμβαση στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Κρήτης Συμβολή στην ί- δρυση του Μεταπτυχιακού για την Ιστορία και τη Διδακτική των Μαθηματικών στο Τμήμα. 2. Ερευνητικά ενδιαφέροντα Ομάδες μετασχηματισμών (transformation groups) στην Τοπολογία, τη Γεωμετρία και την Ποιοτική Θεωρία των Δυναμικών Συστημάτων. Ιστορία των Μαθηματικών, Διδακτική των Μαθηματικών και η λειτουργική σύνθεσή τους. 3. Ερευνητικά προγράμματα, που εγκρίθηκαν, με πλήρη οικονομική κάλυψη, από τα αντίστοιχα Πανεπιστήμια ή Ερευνητικά Κέντρα 1966-68: Υποτροφία του Ιδρύματος Alexander von Humboldt-Stiftung στο Πανεπιστήμιο Frankfurt /M της τότε Δυτικής Γερμανίας. 1968-70: Ερευνητής στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, μετά από πρόταση του καθηγητή Α. Μάλλιου. 1978: Στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου του Bielefeld για έρευνα, με χρηματοδότηση του Ιδρύματος Alexander von Humboldt Stiftung. [1]
1984: Στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου του Bielefeld, στα πλαίσια του «Professorenaustausch-Programm». 1992: Στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου του Bielefeld, στα πλαίσια του «Sonderforschungsbereich 343». 1995: Στο Ερευνητικό Κέντρο για τα Μαθηματικά του Oberwolfach, στα πλαίσια του προγράμματος «Research in Pairs». 4. Συμμετοχή σε συνέδρια, με διαλέξεις και πλήρη οικονομική κάλυψη 1972: Jahrestagung der Deutschen Mathematiker Vereinigung, Bochum. 1973: Carathéodory-Symposium, Αθήνα. 1975: Tagung über Differentialgeometrie, Bonn. 1977: Tagung über Topologische Gruppen, Bielefeld. 1978: Tagung über Topologie, Oberwolfach. 1983: 7 th Congress of Balkan Mathematicians, Αθήνα. Σημείωση: Δεν κατέστη δυνατή η ανταπόκριση σε πρόσκληση στο ειδικό (συστηματικά ανά πενταετία) Συνέδριο «International Conference on Transformation Groups», που έγινε στην Osaka το 1987. Εντούτοις, η εισήγηση που είχε προετοιμασθεί δημοσιεύτηκε στα Πρακτικά του Συνεδρίου αυτού (πρβλ. την εργασία [8] στο 7 που ακολουθεί). 1997 και 1999: Συνέδρια Γεωμετρίας, Αθήνα. 2000: Fest-Colloquium on «Topological Algebras with Applications to Differential Geometry and Mathematical Physics» προς τιμήν του καθηγητή Α. Μάλλιου, Αθήνα. 2001: Conference on «Lie Groups, Transformation Groups and Related Topics», Fest-Colloquium in honor of H. Abels, Bielefeld. 2003: Conference on «Geometric Methods in Group Theory», Frankfurt /M. 5. Διαλέξεις μετά από πρόσκληση και πλήρη οικονομική κάλυψη στα Πανεπιστήμια: Frankfurt /M.: 7 διαλέξεις κατά το χρονικό διάστημα 1970-2003. Bielefeld: 9 διαλέξεις κατά το χρονικό διάστημα 1977-2003. Heidelberg: 2 διαλέξεις, το 1979 και το 1984. Ιωαννίνων: 3 διαλέξεις, το 1981, το 1982 και το 1998. Κρήτης: 6 διαλέξεις κατά το χρονικό διάστημα 1981-2001. Köln: 1 διάλεξη, το 1983. Osnabrück: 2 διαλέξεις, το 1984 και το 1994. Bochum: 1 διάλεξη, το 1984. 6. Άλλες επιστημονικές δραστηριότητες 1993: Βασικός ομιλητής-εισηγητής στην ανακήρυξη του F. Hirzebruch, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Bonn (Γερμανία), σε Επίτιμο Διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών. 2000: (με τη Μ. Φραγκουλοπούλου) Οργανωτής του «Fest-Colloquium on Topological Algebras with Applications to Differential Geometry and Mathematical Physics», που οργανώθηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών προς τιμή του καθηγητή Α. Μάλλιου, και εκδότης των Πρακτικών του. 7. Επιλογή από τις δημοσιευμένες εργασίες Διδακτορική Διατριβή: Fixpunktfähigkeit abgeschlossenen Mengen bei Selbstabbildungen von Mannigfaltigkeiten, Universität. Frankfurt /M., 1967. - Επιβλέπων καθηγητής: W. Franz. Διατριβή για Υφηγεσία: Επί του συμπαγούς της ομάδας των ισομετριών μετρικών χώρων, Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, 1974. - Επιβλέπων καθηγητής: Α. Μάλλιος. [1] Dynamische Systeme und eigentliche Aktionen, Manuscripta Math., 13 (1974), 207-211. [2] H-transversale Aktionen auf Riemannschen Mannigfaltigkeiten, J. Diff. Geom., 11 (1976), 287-292. [2]
[3] Strikt fastgleichgradig-stetige und eigentliche Aktionen, Pacific J. Math., 70 (1977), 253-267. [4] Kompaktheitseigenschaften der Gruppen der Isometrien metrischer Räume, Archiv Math., 33, 1979, 66-75. [5] Eigentlich operierende Gruppen von Isometrien, Fund. Math., 104 (1979), 225-232. [6] (with H. Abels) Homogeneous factors of Riemannian manifolds, J. Diff. Geom., 16 (1981), 83-91. [7] (with K. Athanassopoulos) On minimal sets in 2-manifolds, J. Reine Angew. Math., 388 (1988), 206-211. [8] Actions by isometries, Lecture Notes in Math., No 1375: Transformation Groups (Proceedings, Osaka 1987), 1989, 319-325. [9] Eine Charakterisierung der D-stabilen dynamischen Systeme auf lokal-kompakten metrisierbaren Räumen, Archiv Math., 53, 1989, 194-200. [10] (with D. Lappas) On Riemannian coverings of manifolds admitting locally splitting actions, Ann. Glob. Anal. Geom., 11 (1993), 301-310. [11] (with K. Athanassopoulos and Th. Petrescou) A class of flows on 2-manifolds with simple recurrence, Comm. Math. Helvetici, 72 (1997), 618-635. [12] (with A. Manoussos) On the group of isometries on a locally compact metric space, J. Lie Theory, 13 (2003), 7-12. [13] (with A. Manoussos) On embeddings of proper and equicontinuous actions in zerodimensional compactifications, Τrans. Amer. Math. Soc., 359 (2007), 5593-5609. [14] (with A. Strantzalos) Modern aspects of Hilbert s Foundation of Geometries via transformation groups, J. Lie Theory, 20 (2010), 311-327. [15] (with A. Manoussos) Properness, Cauchy-indivisibility and the Weil completion of a group of isometries, Pacific J. Math., 259 (2012), 421-443. 8. Προπτυχιακές και μεταπτυχιακές παραδόσεις στα αντίστοιχα Πανεπιστήμια: Frankfurt/M. (1): Einfürung in die Theorie der Topologischen Gruppen, (2): Topologische Dynamische Systeme. Bielefeld: (1): Einführung in die Theorie der eigentlichen Aktionen, (2): Seminare über Topologische Transformations Gruppen. Αθήνα (1): Διαφορική Γεωμετρία, (2): Προβολική Γεωμετρία, (3): Διαφορικές Εξισώσεις, (4): Η αξιωματική και η άποψη του Klein για τη Γεωμετρία, (5): Εισαγωγή στη Γεωμετρία Riemann, (6): Ειδικά θέματα Άλγεβρας-Γεωμετρίας. Σημείωση: Παράλληλα, διοργανώνονταν και Σεμινάρια ερευνητικού χαρακτήρα, από τα ο- ποία προέκυψαν και τα Διδακτορικά που αναφέρονται στο 10 στη συνέχεια. Κρήτη (1): Γραμμική Άλγεβρα, (2): Θεωρία Συνόλων, (3): Εισαγωγή στη Θεωρία των Γεωμετρικών Μετασχηματισμών (από το οποίο προέκυψε η εργασία του 11 στη συνέχεια). 9. Σημειώσεις παραδόσεων και βιβλία 9.1. Με τη συμβολή των αντίστοιχων Πανεπιστημίων: 1. Topologische Gruppen, Universität (Vorlesungsausarbeitung), Frankfurt /M., 1972. 2. Einführung in die Theorie der eigentlichen Aktionen (Vorlesungsausarbeitung), Bielefeld, 1974. 3. Προβολική Γεωμετρία, Πανεπιστήμιο Αθηνών, 1976. 4. Διαφορικές Εξισώσεις, Δυναμικά Συστήματα και Διαφορικά Διανυσματικά Πεδία (βιβλίο). Εκδότης: Πανεπιστήμιο Αθηνών, 1982. 5. Η αξιωματική και η άποψη του Klein για τη Γεωμετρία, Πανεπιστήμιο Αθηνών, 1999. 9.2. Βιβλία από τις «Εκδόσεις Καρδαμίτσα», Αθήνα: 6. (με τον Α. Κατάβολο) Εισαγωγή στη θεωρία των Διαφορικών Εξισώσεων, 1986. 7. Η εξέλιξη των Ευκλείδειων και των Μη Ευκλείδειων Γεωμετριών, 1988. [3]
10. Διδακτορικά στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, με τον υποφαινόμενο ως Επιβλέποντα Καθηγητή 1. Κ. Αθανασόπουλος: Συμβολή στη θεωρία των D + -ευσταθών δυναμικών συστημάτων σε δισδιάστατες πολλαπλότητες, 1986. Σχετικές δημοσιεύσεις: Math. Z., 196, 1987 και J. Reine Angew. Math., 388, 1988. Σημερινή θέση: Καθηγητής στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Κρήτης. Ιδιαίτερες αναφορές: Στο ιστορικού χαρακτήρα άρθρο «K. Ciesielski, On the Poincaré - Bendixson Τheorem, Lecture Notes in Linear Analysis, Publisher: Citeseer, Vol. 3, 2002, pp. 49-69», αναλύονται επιγραμματικά η δεύτερη από τις προηγούμενες εργασίες καθώς και συναφείς εργασίες του Κ Αθανασόπουλου που την ακολούθησαν. Επίσης, μνεία της εργασίας του 1988 γίνεται και στη σελίδα 40 του βιβλίου «J. De Vries, Elements of Topological Dynamics, Kluwer, 1993», σε συνάφεια με το βασικό θεώρημα του Gutierrez για τα δυναμικά συστήματα. 2. Δ. Λάππας: Δράσεις συνεκτικών αβελιανών ομάδων με τοπική διάσπαση και εφαρμογές, 1989. Σχετική δημοσίευση: Ann. Glob. Anal. Geom., 11, 1993. Σημερινή θέση: Αναπληρωτής καθηγητής στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. 3. Θ. Πετρέσκου: D-ευσταθή δυναμικά συστήματα σε 2-πολλαπλότητες, 1989. Σχετική δημοσίευση: Comment. Math. Helvetici, 72, 1997. Σημερινή θέση: Καθηγητής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Ιδιαίτερη αναφορά: Μνεία της εργασίας του 1997 γίνεται στο ιστορικό άρθρο του K. Ciesielski, που αναφέρεται σχετικά με το Διδακτορικό 1. 4. Α. Μανούσος: Συμβολή στη μελέτη των D-ευσταθών δράσεων, 1993. Σχετική δημοσίευση: Bull. Lond. Math. Soc., 27, 1995. Σημερινή θέση: «Επισκέπτης ερευνητής» στο πρόγραμμα «SFB 343» στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου του Bielefeld - Υφηγεσία (: Habilitation) στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Ιδιαίτερη αναφορά: Στη σελίδα 14 του Lecture Notes in Math., No 1705 (1999), διατυπώνεται το θεώρημα της εργασίας του 1995 ως «characterizing of Denjoy or minimal flows on the torus». 5. Α. Αλεξέλλης: Η Ποιοτική Θεωρία των Διαφορικών Εξισώσεων του Sophus Lie: ιστορικές και διδακτικές ερευνητικές προσεγγίσεις και σύγχρονες προεκτάσεις στα Θεωρητικά Μαθηματικά, 2004. Σχετική δημοσίευση: Math. Proc. Camb. Phil. Soc., 127, 1999. Σημερινή θέση: Καθηγητής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. 11. Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Κρήτης, με τον υποφαινόμενο ως Επιβλέποντα Καθηγητή Μ. Μαριδάκης: Ανάλυση δομών σε καρτεσιανά γινόμενα μέσω ομάδων μετασχηματισμών, 2006. ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ 12. Επιλογή από συμμετοχές σε Συνέδρια, με διαλέξεις και πλήρη οικονομική κάλυψη: 1985: 2 ο Πανελλήνιο συνέδριο μαθηματικής παιδείας, Ε.Μ.Ε., Αθήνα. 1986: 3 ο Πανελλήνιο συνέδριο μαθηματικής παιδείας, Ε.Μ.Ε., Αθήνα. 1987: 1 ο Συμπόσιο στις ποσοτικές μεθόδους, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Χίος. 1989: 1 ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Μαθηματικών, Αθήνα. 1990: 1 η Σχολική εκδρομή στα Μαθηματικά, Παιδαγωγικά Τμήματα του Πανεπ. Αιγαίου, Ρόδος. 1991: Διεθνής επιστημονική διημερίδα στη Διδακτική των Μαθηματικών, Παιδαγωγικά Τμήματα του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Ρόδος. 1991: Αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου - Βασική κατάρτιση και επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, Ο.Ι.Ε.Λ.Ε., Αθήνα. 1993: Διδακτική των Μαθηματικών και Πληροφορική στην εκπαίδευση, Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Ιωάννινα. [4]
2003: Διημερίδα Μαθηματικών, οργανωμένη από τον Σχολικό Σύμβουλο Ανατολικής Κρήτης και την Ε.Μ.Ε. Ηρακλείου Κρήτης. 13. Επιλογή από δημοσιεύματα στον τομέα «Ιστορία και Διδακτική των Μαθηματικών» [1] Γενικές σκέψεις για τη Μέση Παιδεία και τον παιδευτικό ρόλο της Γεωμετρίας, Σύγχρονη Εκπαίδευση, 15, 1984, 72-78. [2] Τα αναλυτικά προγράμματα για τα Μαθηματικά της Μέσης Εκπαίδευσης: πραγματικότητα και προοπτικές, Β Πανελλήνιο Συνέδριο Μαθηματικής Παιδείας, Ε.Μ.Ε., 1985, 217-234. [3] Δειγματοληπτικές επισημάνσεις και προβληματισμοί για τη διασύνδεση Τέχνης και Επιστήμης, Πρακτικά Συνεδρίου «Τέχνη και Τεχνολογία», Εκδόσεις Ύψιλον, 1987, 59-64. [4] Από την εκπαίδευση, μέσω της επιμόρφωσης, στην παιδεία, Σύγχρονη Εκπαίδευση, 50, 1990, 32-42. [5] Προγράμματα Μαθηματικών στη δευτεροβάθμια Εκπαίδευση: τι πρέπει να διδαχτεί και γιατί, Ευκλείδης Γ, 29, 1991, 4-18. [6] Τα Μαθηματικά στη μόρφωση και την επιμόρφωση των Δασκάλων, Θέματα Διδακτικής των Μαθηματικών, Εκδόσεις «Προτάσεις», Αθήνα, 1992, 41-64. [7] Η φροντίδα για τον εκπαιδευτικό και η ποιοτική αναβάθμιση της εκπαίδευσής μας, Πρακτικά του Συνεδρίου «Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και η βασική κατάρτιση και επιμόρφωση των εκπαιδευτικών», Εκδοτικός Όμιλος Συγγραφέων-Καθηγητών, Αθήνα, 1992, 177-200. [8] Ερευνητικές κατευθύνσεις στη Διδακτική των Μαθηματικών στα πλαίσια μιας συλλογικής προσπάθειας για τη ριζική αναμόρφωση της μαθηματικής μας εκπαίδευσης, Ευκλείδης Γ, 33-34- 35, 1992, 153-165. [9] Εισαγωγή στη Θεωρία των Διαφορικών Εξισώσεων στα πλαίσια της επιμόρφωσης μαθηματικών και φυσικών, «Μαθηματικά Δοκίμια», τεύχος 2, Έκδοση της «Ομάδας Μαθηματικών Δυτικής Αττικής», 1993. [10] Προβληματισμοί γύρω από την Ιστορία των Μαθηματικών, τα Αρχαία Ελληνικά Μαθηματικά και τις σύγχρονες προεκτάσεις τους, «Αρχαία Ελληνικά Μαθηματικά: κείμενα Φιλοσοφίας και Ιστορίας», Εκδόσεις Τροχαλία, Αθήνα, 1993, 301-318. [11] (σε συνεργασία με τους Α. Μαντζαβίνο και Α. Στράντζαλο) Η έννοια της συνάρτησης: ένα παράδειγμα ισχυρής αλληλεπίδρασης των θεμελιακών της συστατικών με εφαρμογές στην ολοκλήρωση, Ευκλείδης Γ, 58, 2002, 103-124.. [12] (σε συνεργασία με τους Γ. Σταμέλο και Α. Στράντζαλο) Ο λογάριθμος, το e και το οικολογικό μήνυμα, Μαθηματική Επιθεώρηση, 62, 2004, 7-23. [13] Μια καινούργια προσέγγιση για τη Διδακτική της Ευκλείδειας Γεωμετρίας στο Λύκειο, Πρακτικά του 4 ου Διεθνούς Συνεδρίου για τη Διδακτική των Μαθηματικών (Ρέθυμνο), Τόμος 1, 2005, 275-286. 14. Παραδόσεις στον τομέα «Ιστορία και τη Διδακτική των Μαθηματικών» στα Μαθηματικά Τμήματα των Πανεπιστημίων: Αθηνών (με «Σημειώσεις Παραδόσεων» που πολυγραφήθηκαν από το Πανεπιστήμιο Αθηνών): (1) Νεότερη Ιστορία των Μαθηματικών, (2) Ειδική Διδακτική των Μαθηματικών. Κρήτης: (1) Ιστορία των Μαθηματικών ΙΙ, (2) Ειδική Διδακτική των Μαθηματικών. 15. Μεταπτυχιακές διπλωματικές εργασίες στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, με τον υποφαινόμενο ως Επιβλέποντα Καθηγητή 1. Ξ. Βαμβακούση: Στοιχεία από την Ιστορία του Λογισμού των Μεταβολών και μια σχετική διδακτική πρόταση, 1998. 2. Σ. Λαϊνά: Συμβολή στη διδασκαλία της Γεωμετρίας στο Λύκειο, με την εισαγωγή στοιχείων Μη Ευκλείδειων Γεωμετριών, 1998. [5]
3. Ε. Καμπάνη: Η επίδραση των Μαθηματικών στη Ζωγραφική των αρχών του 20 ου αιώνα, 1998. 4. Α. Αντωνίου: Γεωμετρικές κατασκευές και υπερβατικοί αριθμοί, 1999. 5. Δ. Λύκκας: Μέγιστα και ελάχιστα στη Γεωμετρία: Μια ιστορική και διδακτική προσέγγιση, 1999. 6. Μ. Παπαθανασίου: Υπολογιστικό και διαμεριστικό εμβαδόν, 2001. 7. Γ. Κοντογιάννης: Απόπειρα χαρακτηρισμού των «ανοικτών καταστάσεων προβληματισμού» με ιστορική τεκμηρίωση, 2002. 8. Σ. Καίσαρης: Μια πρόταση εισαγωγής στη Θεωρία των Ομάδων Ισομετριών της Ευκλείδειας και της Υπερβολικής Γεωμετρίας στα πλαίσια της Επιμόρφωσης των Εκπαιδευτικών, 2002. 9. Α. Γιαννίκου: Στοιχεία από τη Σφαιρική Γεωμετρία και τις εφαρμογές της, 2002. 16. Συμμετοχή σε επιμορφωτικά προγράμματα εκπαιδευτικών - μαθηματικών (1) Από το 1990 μέχρι σήμερα: ενεργή συμμετοχή στη συνεχή αυτό-επιμορφωτική προσπάθεια της «Ομάδας Μαθηματικών Δυτικής Αττικής». Τα θέματα που συζητήθηκαν εντάσσονται στην Ιστορία και τη Διδακτική των Μαθηματικών, στα Ψυχοπαιδαγωγικά, τη Φιλοσοφία, τη Φυσική και την Αστρονομία, την Τέχνη και τον πολιτισμό γενικότερα. (2) Απρίλιος 1994-Ιούλιος 1996: Διευθυντής του Περιφερειακού Επιμορφωτικού Κέντρου (Π.Ε.Κ.) Δυτικής Αττικής (3 ο Π.Ε.Κ. Αθήνας), με παράλληλη λειτουργία ως επιμορφωτής. (3) Έκτοτε και μέχρι και το 1997: συμμετοχή στην επίσημη επιμόρφωση των εκπαιδευτικώνμαθηματικών της περιοχής Αττικής ως επιμορφωτής και υπεύθυνος προγραμμάτων. (4) 1999-2000: Υπεύθυνος Επιμόρφωσης μέσης διάρκειας (210 ωρών) που χρηματοδοτήθηκε από το ΥΠ.Ε.Π.Θ. και διεξήχθη στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλη λειτουργία ως επιμορφωτής. (5) 2000-2001: Υπεύθυνος Επιμόρφωσης ετήσιας διάρκειας (420 ωρών) που χρηματοδοτήθηκε από το ΥΠ.Ε.Π.Θ. και διεξήχθη στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών Παράλληλη λειτουργία ως επιμορφωτής. (6) 2004-05: Ελεύθερα Σεμινάρια «Ιστορίας και Διδακτικής των Μαθηματικών», ενταγμένα στις επίσημες δραστηριότητες του Μαθηματικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στα Σεμινάρια αυτά συμμετείχαν προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές και εκπαιδευτικοί. Συμμετοχή στις δραστηριότητες του Λυκείου του Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Αθηνών 2004. Μετά από σχετική προεργασία και πρόταση από τον υποφαινόμενο και με δεδομένη την έγκριση τόσο από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, όσο και από το Υπουργείο Παιδείας, άρχισε τον Σεπτέμβριο του 2004 να υλοποιείται πειραματικά ένα καινούργιο πρόγραμμα για τη διδασκαλία της Ευκλείδειας Γεωμετρίας στην Α Λυκείου, με βασικούς άξονες την ανάδειξη του πολιτισμικού χαρακτήρα της και του μοναδικού για την προπανεπιστημιακή εκπαίδευση δυναμικού της να παρέχει «στοιχεία παιδείας» που αντέχουν στον χρόνο. Η σχετική προσπάθεια δεν ολοκληρώθηκε, με «άνωθεν εντολή», για λόγους που ο υποφαινόμενος δεν έμαθε ποτέ. 2009 και 2010. Και πάλι μετά από αρμοδίως δοθείσα έγκριση, υλοποιήθηκε, σε δύο σχολικές χρονιές, ένα μικρό μέρος του προγράμματος που διακόπηκε το 2004, με την εθελοντική συμμετοχή, εκτός του κανονικού ωραρίου, ικανού αριθμού μαθητών στην Α και τη Β Λυκείου του Σχολείου. Τα μαθήματα-συζητήσεις έκανε ο υποφαινόμενος. Τα θέματα που συζητήθηκαν αφορούσαν: τα μεγάλα επιτεύγματα της Αρχαίας Ελλάδας, με έμφαση στην Τέχνη, τη Φιλοσοφία, τη σχέση των Μαθηματικών με τη Φυσική και με τη φύση, τη συμβολή «αρχών της Φυσικής στην επίλυση γεωμετρικών προβλημάτων» (με ανάλυση του «τετραγωνισμού τμήματος παραβολής» από τον Αρχιμήδη, που άρεσε ιδιαίτερα στους μαθητές) και την πορεία της εξέλιξης των μαθηματικών μεθόδων από την Πρακτική Αριθμητική μέχρι τα «μέγιστα - ελάχιστα» με αλγεβρικές διαδικασίες και (περιγραφικά) μέσω παραγώγων. [6]