ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. Κωνσταντίνος Κ. Χατζόπουλος Καθηγητής

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Κωνσταντίνος Κ. Χατζόπουλος Καθηγητής

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΘΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ Άφιξη & εγκατάσταση των Τούρκων στη Μ. Ασία «Σουλτανάτο του Ρουμ» Αυτοκρατορία των Ιλχανιδών Τουρκικά εμιράτα στη Μ. Ασία Το εμιράτο του Οσμάν

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΦΩΝΟΙ Ή ΤΟΥΡΚΙΚΟΙ ΛΑΟΙ «Ο πετυχημένος όρος τουρκόφωνοι ή τουρκικοί λαοί, οφείλεται στον ούγγρο βυζαντινολόγο Gyula Moravcsik (+1972), που τον εισήγαγε στην έρευνα το 1942 με το μεθοδικό δίτομο σύγγραμμά του Byzantinoturcica (Berlin 1942-3 & 1958, Leiden 1983). Σύμφωνα με τον Moravcsik ως τουρκόφωνοι, δηλ. ομιλούντες τις διάφορες διαλέκτους του τουρκικού/ τουρανικού κλάδου της ουραλο-αλταϊκής ομογλωσσίας χαρακτηρίζονται οι ασιατικής προέλευσης λαοί, οι οποίοι ανήκαν είτε στον ουραλοαλταϊκό (κεντρο-ανατολικό ασιατικό) φυλετικό τύπο είτε στο φιννο-ουγγριανό (φιννο-ουγγριτικό) (κεντρο-δυτικό ασιατικό) φυλετικό τύπο, όπως π.χ. οι Ούγγροι και οι Κουμάνοι. «Στα διάφορα κινεζικά χρονικά της εποχής οι τουρκόφωνοι λαοί αναφέρονται ως Του-Κιου» (Αλ. Σαββίδης, Οι Τούρκοι και το Βυζάντιο, σσ. 13-14 & 60)

ΟΙ ΟΓΟΥΖΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ «Οι Ογούζοι Τούρκοι (αραβ. Ghuzz, τουρκ. Oğuz) είναι οι κοινοί φυλετικοί και εθνολογικοί (όχι όμως και γλωσσικοί) πρόγονοι των τουρκικών λαών του Μεσαίωνα και αποτέλεσαν μεγάλη συνομοσπονδία τουρκόφωνων (τουρανικών) φύλων της μέσης (Κεντρικής) Ασίας στις περιοχές των Αλταΐων Ορέων. Εμφανίζονται κατά τους 6ο-8ο αιώνες ως νομάδες της κεντροασιατικής στέππας και η γνωστότερη ομάδα τους οι Εννέα Ογούζοι (Dokuz Oğuz) κατόρθωσαν σταδιακά από τον 6ο αιώνα να συνενώσουν όλα τα ογουζικά φύλα από την Κίνα ως τον Εύξεινο Πόντο, για να εγκατασταθούν τελικά στα τέλη του 9ου-μέσα του 10ου αιώνα στις εύφορες κοιλάδες ανατολικά της λίμνης Αράλης [ ] Οι Ογούζοι μιλούσαν την τουρανική διάλεκτο του νοτιοδυτικού ασιατικού κλάδου και από τα τέλη του 10ουαρχές του 11ου αιώνα η δυναμικότερη ομάδα τους οι Σελτζούκοι Τούρκοι, κατόρθωσαν να εξαπλωθούν δυτικά και να πλησιάσουν τα άκρα ανατολικά σύνορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας» (Αλ. Σαββίδης, Οι Τούρκοι και το Βυζάντιο, σ. 60)

ΟΙ ΟΓΟΥΖΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ «Όλα σχεδόν τα προαναφερθέντα [τουρκικά] φύλα έλκουν την καταγωγή τους από τους Ογούζους [ ] που από τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες ξεκίνησαν από τις πεδιάδες των ποταμών Ορχόν και Σελεγκά νότια της λίμνης Μπαϊκάλ (Βαϊκάλης) στη σημερινή Μογγολία στο βόρειο σύνορο της Κίνας. Οι Ογούζοι εγκαταστάθηκαν από τον 6ο αιώνα στις ευφορότερες κεντρο-ασιατικές περιοχές των Αλταΐων [ ] από τον 6ο ως τον 8ο αιώνα δημιούργησαν ένα εκτενές κεντροασιατικό κράτος. Στα τέλη του 8ου-αρχές του 9ου αιώνα το μεγάλο αυτό τουρκόφωνο μόρφωμα άρχισε σταδιακά να διασπάται και σημαντικό τμήμα του μετακινήθηκε βορειοδυτικά και νοτιοδυτικά. Από τα τέλη του 9ου-αρχές του 10ου αιώνα εγκαταστάθηκε ανατολικά της λίμνης του Αράλ [ ] πολύ κοντά δηλ. στα βορειοανατολικά σύνορα του τότε μουσουλμανικού κόσμου των Αράβων». (Αλ. Σαββίδης, Οι Τούρκοι και το Βυζάντιο, σ. 16)

ΟΙ ΟΓΟΥΖΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ «Τον 10ο αιώνα το κέντρο του κράτους των Ογούζων ήταν η πόλη της Τζαντ στον κάτω ρου του Συρ Νταρυά (Ιαξάρτη) και στο δεύτερο μισό του αιώνα αυτού, ανάμεσα στο 956 και το 1000, οι δύο κυριότεροι ηγέτες των Ογούζων, ο Σελτζούκ (γενάρχης των Σελτζούκων Τούρκων) και ο Yabghu, ασπάστηκαν την ισλαμική πίστη. Από το σημείο αυτό πλέον η ιστορία των Ογούζων συνδέεται στενά μ εκείνη των Σελτζούκων, οι οποίοι το 1040 συνέτριψαν τους ιρανόφωνους Γαζνεβίδες και εισήλθαν στο Τουρκεστάν ενώ στη συνέχεια εισήλθαν στην Περσία. Έτσι ήλθαν σε γειτονία και σε αναπόφευκτη σύγκρουση με το Βυζάντιο» (Σαββίδης, Οι Τούρκοι και το Βυζάντιο, σσ. 60-63)

Ο ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΟΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΟΦΩΝΩΝ ΛΑΩΝ Μάχη του Talas (751 μ.χ.) [=ποτάμι στην Transoxiana] Συγκρούστηκαν το Αραβικό Χαλιφάτο των Αββασιδών και οι Κινέζοι με επικεφαλής τον αυτοκράτορα Xuanzong της δυνστείας των Tang. Στόχος ο έλεγχος της Κεντρικής Ασίας και του «δρόμου του μεταξιού». Οι Κινέζοι υπέστησαν βαριά ήττα που σηματοδότησε το τέλος της επέκτασής τους προς τα δυτικά. Στη μάχη ο αββασίδης χαλίφης χρησιμοποίησε 100.000 τούρκους στρατιώτες με επικεφαλής τον Σατούκ Μπουραχάν.. Μετά από αυτήν τη μάχη οι Τούρκοι εξισλαμίστηκαν μαζικά, προσχωρώντας στο σουνιτικό ισλάμ.

ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΦΥΛΑ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΣΙΑ

ΤΟ «ΚΡΑΤΟΣ ΤΩΝ GÖKTURK

ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΓΡΑΦΗ

ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΟΥΡΚΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ Η παλιά τουρκική γραφή, γνωστή επίσης και ως γραφή «Göktürk» ή «Orkhon», χρησιμοποιήθηκε από τους «Göktürk» και άλλα τουρκικά χανάτα από τον 8 ο ως και τον 10 ο αιώνα. Η προέλευσή της είναι αβέβαιη. Το όνομά της το πήρε από την κοιλάδα Orkhon της Μογγολίας, όπου ο Nikolay Yadrintsev το 1889 βρήκε επιγραφές του 8 ου αι. Το αλφάβητο αυτό μοιάζει πολύ με το λεγόμενο ρουνικό αλφάβητο που χρησιμοποιούσαν οι βόρειοι λαοί της Ευρώπης.

ΟΙ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΦΥΛΩΝ

ΟΙ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΟΦΩΝΩΝ Ή ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΛΑΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ & ΣΤΗΝ ΑΣΙΑ Δύο μεγάλες μεταναστεύσεις τουρκόφωνων λαών έγιναν στο μεσαίωνα: Η πρώτη από τον 6ο ως τον 10ο αιώνα διαμέσου κυρίως της οδού Ρωσίας-Βαλκανίων και [ ] η δεύτερη έγινε διαμέσου της κεντρο-δυτικής ασιατικής στέπας [και του Ιράν] από τις αρχές του 11ου αιώνα και εξής, ακριβώς μετά από την παρακμή του αραβικού χαλιφάτου» (Αλ. Σαββίδης, Οι Τούρκοι και το Βυζάντιο, σσ. 13-14)

ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΦΥΛΑ ΣΤΗ Μ. ΑΣΙΑ & ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ Τα τουρκικά φύλα στην Κεντρική Ασία 1 Ογούζοι Τούρκοι 4 ος - 8 ος αι. 2 Εφθαλίτες (Λευκοί Ούννοι) Τα τουρκικά φύλα στα Βαλκάνια 1 Ούννοι 4 ος 10 ος αι. 2 Όγουροι 3 Άβαροι 4 Σαβίροι 5 Σαράγουροι 6 Κουτρίγουροι 7 Ουτίγουροι 8 Ονόγουροι (Πρωτοβούλγαροι) 9 Βούλγαροι 10 Ούγγροι (Μαγυάροι) 11 Πατζινάκοι (Πετσενέγγοι) 10 ος -12 ος αι. 12 Ούζοι 13 Κομάνοι (Κιπτσάκοι, Πολόφτσοι) Τα τουρκικά φύλα στη Μ. Ασία 1 Σελτζούκοι 11 ος 14 ος αι. 2 Ντανισμεντίδες 3 Ορτοκίδες (Αρτουκίδες) 4 Τουρκομάνοι (νομάδες) 5 Οθωμανοί

ΟΙ ΣΕΛΤΖΟΥΚΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ Μέσα του 10ου αι.: Οι Σελτζούκοι κάτω από την ηγεσία του Σελτζούκ αποτελούσαν τη σημαντικότερη τουρκόφωνη φυλή των Ογούζων. Ήταν εγκατεστημένοι κατά μήκος και κατά πλάτος των κεντροασιατικών και νότιων ρωσικών στεππών. 960 περίπου: Οι Σελτζούκοι ασπάστηκαν τον ισλαμισμό στην ορθόδοξη μορφή του (Σουνίτες) Δεύτερο μισό του 10ου αι.: Οι Σελτζούκοι εγκαταστάθηκαν ως μισθοφόροι των Αράβων στις συνοριακές περιοχές του Χορασάν. Πρώτο μισό 11ου αι.: Οι Σελτζούκοι υπηρέτησαν ως μισθοφόροι των Καραχανιδών Οι εγγονοί του Σελτζούκ Τζαγρί Μπεγ και Τογρούλ Μπεγ έγιναν ανεξάρτητοι και επιχείρησαν να δημιουργήσουν δικό τους κράτος στην Περσία. 1040-1050: Ο Τογρούλ Μπεγ επικεφαλής ενός συνονθυλεύματος τουρκοφώνων φυλών κυρίευσε το Χορασάν και το μεγαλύτερο μέρος του Ιράν. Μέσα 11ου αι.: Ο Τογρούλ Μπεγ ίδρυσε τη «Μεγάλη Αυτοκρατορία των Σελτζούκων», η οποία περιελάμβανε το δυτικό Ιράν και το σημερινό Ιράκ. «Οι Σελτζούκοι υιοθέτησαν τη νέα περσική γλώσσα και τους περσικούς πολιτιστικούς τύπους και όχι την πολύ παλιότερη αραβική»

Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 11 ου ΑΙΩΝΑ

ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΦΥΛΑ ΣΤΟ 14 ο ΚΑΙ 15 ο α ΑΙΩΝΑ

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΣΕΛΤΖΟΥΚΩΝ

ΟΙ ΣΕΛΤΖΟΥΚΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ 1071: Μάχη του Ματζικέρτ. Νίκη των Σελτζούκων (Αλπ Αρσλάν) εισβολή Τουρκομάνων και εγκατάστασή τους στη Μ. Ασία. «Οι επιχειρήσεις του Αλπ Αρσλάν έδωσαν την ευκαιρία σε πλήθη Ογούζων Τουρκομάνων να εισβάλουν στα βυζαντινά εδάφη και να εγκατασταθούν στην Ανατολική Μ. Ασία» 1080-1081: Ο Σουλεϋμάν Ιμπν Κουτλουμούς ίδρυσε το «Σουλτανάτο του Ρουμ» με πρώτη πρωτεύουσα τη Νίκαια. «Η υιοθεσία του όρου σουλτανάτο του Ρουμ, δηλ. της Ρωμανίας (αραβ. Και περσ. Rum) φανερώνει την επιθυμία των Σελτζούκων της επικράτειας αυτής να υποδηλώσουν και να οριοθετήσουν εδαφικά το σουλτανάτο τους που εδραιώθηκε πάνω στις πρώην μικρασιατικές κτήσεις των Ρωμαίων». «Ο Κιλίτζ Αρσλάν Α υπήρξε ο θεμελιωτής της μεταγενέστερης ισχύος των Σελτζούκων του Ρουμ, μεταφέροντας στις αρχές του 12ου αι. τη σελτζουκική πρωτεύουσα από τη Νίκαια στο Ικόνιο» και ίδρυσε το «σουλτανάτο του Ικονίου».

ΟΙ ΣΕΛΤΖΟΥΚΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ «Το σελτζουκικό σουλτανάτο του Ρουμ στη Μ. Ασία υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα μουσουλμανικά κρατικά μορφώματα του όψιμου Μεσαίωνα στο χώρο της Εγγύς Ανατολής. Αποτελούνταν κατά το μεγαλύτερο τμήμα του από μικτούς πληθυσμούς στους οποίους περιέχονταν και πολλοί χριστιανοί (Έλληνες, Σύροι, Αρμένιοι, Γεωργιανοί), καθώς και ιρανόφωνοι λαοί (μουσουλμάνοι Πέρσες) [ ] Οι Σελτζούκοι του Ρουμ κατόρθωσαν να εγκαθιδρύσουν μια αρκετά συμπαγή διοίκηση στην επικράτειά τους, σε μεγάλο τμήμα της βασισμένη πάνω στα περσικά πρότυπα των γειτονικών τους σελτζουκικών δυναστειών [ ] η θρησκευτική ανοχή την οποία αποδεδειγμένα επέδειξαν οι Σελτζούκοι του Ρουμ [ ] σε σημείο ώστε μεγάλες ομάδες Ελλήνων Χριστιανών της Μ. Ασίας να προσχωρήσουν οικειοθελώς ως υποτελείς του σουλτανάτου του Ρουμ, αντί να υφίστανται την καταπιεστική φορολογία και αφαίμαξη που τους επέβαλε η βυζαντινή κυβέρνηση». Σαββίδης, Οι Τούρκοι και το Βυζάντιο, σσ. 127-8.

Η ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΤΣΕΓΚΙΣ ΧΑΝ

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΕΛΤΖΟΥΚΙΚΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΑΤΟΥ 1243: Μάχη του Köse-Dağ. Οι Μογγόλοι του Τσέγκις Χαν συνέτριψαν τους Σελτζούκους και διέλυσαν το κράτος τους. Στη Μ. Ασία δημιουργήθηκαν μια σειρά από «εμιράτα» ή «μπεηλίκια» φόρου υποτελή στη μογγολική αυτοκρατορία των Ιλχανιδών. Ανάμεσά τους και το «μπεηλίκι» των Οθωμανών στη ΒΔ Μ. Ασία

Τουρκικά εμιράτα (μπεηλίκια) της Μ. Ασίας (13 ος -15 ος αι.) 1 Καραμάν 2 Καρεσί 3 Μεντεσέ 4 Αϊντίν (Αϊδινίου) 5 Σαρουχάν 6 Γκερμιγιάν 7 Οσμανλί (Οθωμανοί) 1288/1289 κεξ. 8 Χατζί Εμίρ 9 Ισφεντιγιάρ (Τζαντζάρ) 10 Τεκκέ 11 Χαμίτ 12 Κασταμονής

ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΕΜΙΡΑΤΑ ΤΗΣ Μ. ΑΣΙΑΣ (β μισό 13 ου αιώνα)

ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΚΑ ΚΡΑΤΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ 11 ος αι.

ΤΟ ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ ΕΜΙΡΑΤΟ

Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΟΘΩΜΑΝΙΚΟΥ ΕΜΙΡΑΤΟΥ «Ανάμεσα στο 1260 και το 1320 οι γαζήδες αρχηγοί και οργανωτές των φιλοπόλεμων Τουρκομάνων ίδρυσαν στη δυτική Μικρασία ανεξάρτητες ηγεμονίες, αποσπώντας τα εδάφη τους από το Βυζάντιο [ ] Κατά την τελευταία δεκαετία του 13ου αι. τα γιουρούσια των Τουρκομάνων γαζήδων στη δυτική Μικρασία πήραν το χαρακτήρα γενικής εισβολής. Από όλους αυτούς τους μπέηδες ο Οσμάν Γαζής κατείχε την πιο βορεινή επικράτεια, πλησιέστερα στο Βυζάντιο και τα Βαλκάνια [ ]Όπως και στις άλλες παραμεθόριες ηγεμονίες, όλοι έπαιρναν το όνομα του αρχηγού τους, ονομάζονταν δηλαδή Οσμανλήδες» Χ. Ιναλτζίκ, Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, σ. 21

ΟΙ ΟΘΩΜΑΝΟΙ ΗΤΑΝ ΟΓΟΥΖΟΙ «Ως προς τον καθορισμό της καταγωγής της ίδιας της οθωμανικής οικογένειας, όλες οι πρώιμες πηγές συμφωνούν ότι το στοιχείο που σχημάτισε αυτό το κράτος ήταν, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία των Τούρκων που ήρθαν στην Ανατολία, Ογούζ, δηλαδή Τουρκμένοι» «Πρόσφατα έργα που γράφτηκαν στην Δύση και την Ανατολή παραδέχονται γενικώς την καταγωγή των Οθωμανών από τη φυλή Καγί» «Επομένως [ ] μπορούμε να καταλήξουμε πως ο Οσμάν, ο οποίος ίδρυσε το κράτος και του έδωσε το όνομά του, και ο πατέρας του Ερτογρούλ βρίσκονταν επικεφαλής μίας σημαντικής φυλής όχι απαραίτητα σε μέγεθος που ανήκε στους Καγί» «Οι Καγί, οι οποίοι από πολλού είχαν καταστεί ένας σημαντικός κλάδος των Ογούζ, συμμετείχαν στις γενικές μετακινήσεις των τελευταίων κατά τη σελτζουκική περίοδο και ήρθαν από την Ανατολή στη Δύση [ ] Επομένως, εκείνα τα μέλη των Καγί τα οποία συνόδευαν αρχικά τον Ερτογρούλ και στη συνέχεια τον Οσμάν ήταν μία ελάχιστη υποδιαίρεση των Καγί που σκορπίστηκαν σε πολλά μέρη» «Οι παλαιότερες γραπτές πηγές δηλώνουν συνήθως ότι οι πρόγονοι των Οθωμανών ήρθαν στην ανατολική Ανατολία με τους Σελτζούκους» Mehmed Fuad Koprulu, Οι απαρχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σσ. 176-181

ΟΙ ΟΘΩΜΑΝΟΙ ΗΤΑΝ ΟΓΟΥΖΟΙ «Ο Ερτογρούλ και ο Οσμάν ήταν οι αρχηγοί μίας μικρής φυλής που ανήκε στους Καγί. Ήταν μία από τις φυλές των άκρων, η οποία θεωρητικά αλλά όχι πρακτικά υπαγόταν στο σελτζούκο σουλτάνο του Ρουμ και αργότερα στους Ιλχανίδες. Αυτή η φυλή έζησε στην τουρκο-βυζαντινή μεθόριο γύρω από το Εσκί- Σεχίρ στη βορειοδυτική Φρυγία» [Η άποψη αυτή αμφισβητήθηκε & τελικά απορρίφθηκε Κ.Κ.Χ.] Mehmed Fuad Koprulu, Οι απαρχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σσ. 186

ΤΟ ΕΜΙΡΑΤΟ ΤΟΥ ΟΣΜΑΝ

ΤΟ ΚΡΑΝΟΣ ΤΟΥ ΟΣΜΑΝ

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥ ΟΘΩΜΑΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ (κατά τον Μ. Φ. Κιοπρουλού) Η παρουσία των Οθωμανών στα τουρκο-βυζαντινά σύνορα (δηλ. η γεωγραφική θέση του οθωμανικού εμιράτου), Τα τουρκικά μπεηλίκια δεν προέβησαν σε εχθρικές ενέργειες εναντίον του μικρού οθωμανικού εμιράτου Οι συνθήκες ευνόησαν την είσοδο των Οθωμανών στην Ευρώπη Οι πρώτοι οθωμανοί ηγεμόνες βρήκαν μέσα από το τουρκικό στοιχείο (νομάδες, χωρικοί και κάτοικοι πόλεων) επαρκείς υλικές και ηθικές δυνάμεις που τους επέτρεψαν να κυριεύσουν τα βυζαντινά εδάφη της Ανατολίας Σε όλα τα παραθαλάσσια μπεηλίκια εκτός του οθωμανικού το κράτος λογαριαζόταν κοινή περιουσία όλης της ηγεμονεύουσας οικογένειας [..] Στο οθωμανικό όλες οι εξουσίες ήταν στα χέρια ενός και μόνον άρχοντα Η ταχύτητα με την οποία οι Οθωμανοί εισέβαλαν στην Ευρώπη Η εφαρμογή του συστήματος των γενιτσάρων Το τιμαριωτικό σύστημα Η υιοθέτηση της στρατιωτικής πολιτικής και δικαστικής παράδοσης των Σελτζούκων και των Ιλχανιδών Οι οργανωτικές δεξιότητες των πρώτων οθωμανών ηγεμόνων

ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΡΑΓΔΑΙΑΣ ΕΞΑΠΛΩΣΗΣ ΤΩΝ ΟΘΩΜΑΝΩΝ (Κατά τον Χ. Ιναλτζίκ) 1. Πολυδιάσπαση της Μ. Ασίας και της Βαλκανικής σε πολλά μικρά κρατίδια, 2. Δυναστικές έριδες των Βυζαντινών και των άλλων ηγεμόνων των βαλκανικών μεσαιωνικών κρατών 3. Στρατιωτική ισχύς Οθωμανών (Γαζήδες) 4. Φιλολαϊκή πολιτική των πρώτων σουλτάνων (μικρή φορολογία, επιστροφή της γης στους αγρότες, κατάργηση φεουδαρχικών προνομίων κ. ά.) 5. Ανοχή απέναντι στη χριστιανική θρησκεία 6. Αναγνώριση της ορθόδοξης Εκκλησίας 7. Διπλωματία σουλτάνων (εφαρμογή της πολιτικής της επικυριαρχίας/ μετατροπή των ηγεμόνων σε φόρου υποτελείς των σουλτάνων) 8. Αδυναμία της Δύσης να οργανώσει νέα σταυροφορία 9. Ενσωμάτωση χριστιανών αρχόντων και κυρίως στρατιωτικών στην οθωμανική άρχουσα τάξη 10.Προσχώρηση μονοφυσιτικών πληθυσμών της Μ. Ασίας στο Ισλάμ

Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 11 ου ΑΙΩΝΑ

ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΑ ΚΡΑΤΗ ΣΤΗ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ & ΣΤΗ Μ. ΑΣΙΑ 13ος αι.

Η ΝΑ ΕΥΡΩΠΗ ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 13 ου ΑΙΩΝΑ

ΤΟ ΣΕΡΒΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΝΤΟΥΣΑΝ & ΤΩΝ ΔΙΑΔΟΧΩΝ ΤΟΥ (μέσα 14 ου αι.)

Η ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 15 ου ΑΙΩΝΑ

ΟΙ ΟΘΩΜΑΝΟΙ ΣΟΥΛΤΑΝΟΙ 1288-1520 1288/9: Ο Οσμάν Α «Γαζί» διαδέχτηκε τον Ερτογρούλ, πρώτο φύλαρχο των Οθωμανών, στη Σογούτη. Ίδρυση του οθωμανικού εμιράτου. Ηγεμόνευσε ως το 1326. Ορχάν Α «Γαζί» (1326-1362) Μουράτ Α «Γαζί»-»Χουνταβεντικιάρ» (1362-1389) Μπαγιαζίτ Α «Γιλντιρίμ» (1389-1402) Μεσοβασιλεία Δυναστικοί πόλεμοι (1402-1413) Μούσα «Τσελεμπί» (1411-1413) Μεχμέτ Α «Τσελεμπί» (1413-1421) Μουράτ Β (1421-1444 & 1446-1451) Μεχμέτ Β «Φατίχ» (1451-1481) [κατάκτηση ΚΠολης] Μπαγιαζίτ Β «Βελί» (1481-1512) Σελίμ Α «Γιαβούζ» (1512-1520) [κατάκτηση αραβικών χωρών]

ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΕΣ ΤΩΝ ΟΘΩΜΑΝΩΝ ΣΟΥΛΤΑΝΩΝ 1326: Προύσα - Bursa 1371: Αδριανούπολη [η αγαπημένη πόλη των σουλτάνων] - Edirne 1453: Κωνσταντινούπολη- Konstantiyie - Istanbul- Islambol