ΜΕΛΕΤΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΑΜΕΣΗΣ ΗΛΙΑΚΗΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑΣ ΣΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΝΕΣΗΣ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ

ΜΕΛΕΤΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΑΜΕΣΗΣ ΗΛΙΑΚΗΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑΣ ΣΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΝΕΣΗΣ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ A. Τζαχάνης, Κ. Σδραβοπούλου, Τμήμα Μηχανολογίας, Σχολή Τεχνολογικών Εφαρμογών, Ανώτατο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Λάρισας, 411 10 Λάρισα, e-mail:consdra@in.gr ΠΕΡΙΛΗΨΗ Η διείσδυση της ηλιακής ακτινοβολίας από τα διαφανή δομικά στοιχεία του κτιρίου, αποτελεί σημαντικό παράγοντα αύξησης του θερμικού κέρδους κατά την περίοδο θέρμανσης. Ωστόσο, ενδέχεται να δημιουργήσει φαινόμενα τοπικής έλλειψης θερμικής άνεσης (local thermal discomfort) επειδή αυξάνει τη θερμοκρασία στα τμήματα των αδιαφανών στοιχείων (τοίχοι, δάπεδο) όπου προσπίπτει. Για να μελετηθεί το φαινόμενο, αναπτύχθηκε στο τμήμα Μηχανολογίας του Τ.Ε.Ι. Λάρισας στα πλαίσια του προγράμματος Αρχιμήδης ΙΙ, μεθοδολογία υπολογισμού θερμικών κερδών και ψυκτικών φορτίων σε θάλαμο με νότιο ηλιαζόμενο άνοιγμα. Αφού προσομοιώθηκε η θερμική συμπεριφορά τόσο των αδιαφανών εξωτερικών ηλιαζόμενων δομικών στοιχείων (τοίχοι-οροφή) όσο και του διαφανούς (υαλοπίνακας) για τη χαρακτηριστική ημέρα του κάθε μήνα και υπολογίστηκαν οι τιμές των θερμοκρασιών τους, υπολογίστηκε η τιμή θερμοκρασίας του αέρα στο σημείο που εφάπτεται με τον υαλοπίνακα. Τα αποτελέσματα σχολιάστηκαν τόσο με βάση τη συνεισφορά του υαλοπίνακα στο θερμικό ισοζύγιο του κτιρίου όσο και στις επιπτώσεις που έχουν στις συνθήκες άνεσης. 1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η ανάγκη των ανθρώπων να κατοικούν και να εργάζονται σε «περιορισμένους» χώρους, είχε σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη μιας ποικιλίας κατασκευαστικών λύσεων στον τομέα των κτιρίων οι οποίες χρησιμοποιούσαν με κατάλληλο τρόπο τα διαθέσιμα υλικά, λαμβάνοντας υπ όψη τα τοπικά κλιματολογικά χαρακτηριστικά για να εξασφαλίσουν τελικά συνθήκες άνεσης στους εσωτερικούς χώρους [8,9]. Τα βιομηχανοποιημένα υλικά του εικοστού αιώνα και οι τεχνολογικές εξελίξεις στον τομέα του κλιματισμού, οδήγησαν στην κατασκευή κτιρίων, που, επειδή δεν λάμβαναν υπ όψη τα κλιματολογικά χαρακτηριστικά των περιοχών όπου κατασκευάζονταν, είναι εξαιρετικά ενεργοβόρα. Οι ενεργειακές κρίσεις της δεκαετίας του 70, έγιναν αφορμή για αναζήτηση μεθόδων σχεδιασμού και κατασκευής κτιρίων που θα κάνουν βέλτιστη αξιοποίηση των θερμοφυσικών ιδιοτήτων των υλικών από τα οποία είναι κατασκευασμένα σε συνδυασμό με τα κλιματολογικά δεδομένα του τόπου που θα χτιστούν. Στις μέρες μας, όπου τα αποθέματα των ορυκτών καυσίμων έχουν ήδη μειωθεί αισθητά και οι ανάγκες των κτιρίων σε ενέργεια καταναλώνουν το 30-50% του συνόλου της στην Ευρώπη, η ανάγκη ενεργειακής αξιολόγησης των κτιρίων αναδύεται επιτακτικά [10]. Μία προσέγγιση προς αυτή την κατεύθυνση είναι και η τεχνική της δυναμικής προσομοίωσης, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό της ολικής προσπίπτουσας ηλιακής ακτινοβολίας ενός τόπου και για την καταγραφή θερμικών κερδών και ψυκτικών φορτίων από τα αδιαφανή (τοίχους, οροφές) και τα διαφανή (υαλοπίνακες) δομικά στοιχεία του κτιρίου. Με τον τρόπο αυτό, οι μελετητές και οι κατασκευαστές έχουν τη δυνατότητα να εντοπίσουν σημεία βελτίωσης της ενεργειακής συμπεριφοράς και της άνεσης υφιστάμενων κτιρίων και να βελτιώσουν το σχεδιασμό κτιρίων υπό ανέγερση. 1

2. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΟΛΙΚΗΣ ΗΛΙΑΚΗΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑΣ Η ολική ένταση της ηλιακής ακτινοβολίας που δέχεται μια επιφάνεια υπολογίζεται από την εξίσωση (2.1), λαμβάνοντας υπ όψη την άμεση, τη διάχυτη και την ακτινοβολία εδάφους και περιβάλλοντος[1] : Io = Id + Is + Iα (2.1) Η ακτινοβολία καθαρού ουρανού Ιc που δέχεται μια επιφάνεια ορίζεται από τη σχέση : Α Ic = (2.2) e Bsin(β) Οι σταθερές Α και Β μεταβάλλονται εποχιακά σύμφωνα με τη γεωμετρία Γης - Ηλίου, την υγρασία και την καθαρότητα της ατμόσφαιρας [1]. Η κάθετη συνιστώσα Id προκύπτει κατόπιν από τη σχέση: Ιd = Ic cos(λ) [-π/2 < λ < π/2 ] (2.3) Στη συνέχεια ορίζονται η γωνία ηλιακού ύψους (β) sin(β)=cos(l)cos(h)cos(d)+sin(l)sin(d) (2.4) και η γωνία ηλιακού αζιμουθίου (γ) cos(γ) =[cos(l)sin(d)-sin(l)cos(h)cos(d)]/cos(β) (2.5) Για μια επιφάνεια με τυχαία κλίση (φ) η κάθετη συνιστώσα της έντασης της άμεσης ακτινοβολίας Ιd δίνεται από τη σχέση (3.3), όπου: cos(λ)=cos(β)cos(δ)cos(φ)+sin(β)sin(φ) (2.6). με δ = γ-ε (2.7) Η ένταση διάχυτης ακτινοβολίας ορίζεται με την εξίσωση: Is = C Ic Fs (2.8) Ο συντελεστής διάχυσης C καθορίζεται από την ατμόσφαιρα, αφορά ημέρες χωρίς νέφωση και μεταβάλλεται εποχιακά. Σε ότι αφορά την ένταση ακτινοβολίας εδάφους - περιβάλλοντος, αυτή μπορεί να αναλυθεί σε δύο συνιστώσες: Iα = Ιg + Ib (2.9) Η ένταση ακτινοβολίας γειτονικών κτιρίων (Ib) μπορεί να θεωρηθεί αμελητέα ενώ η ένταση ακτινοβολίας εδάφους (Ig) δίνεται από τη σχέση : Ιg =ρgic[c + sin(β)]fg (2.10). Το πρόγραμμα υπολογίζει και σχεδιάζει την καμπύλη ημερήσιας μεταβολής της ολικής έντασης ηλιακής ακτινοβολίας για την αντιπροσωπευτική ημέρα κάθε μήνα (21η) σε επιφάνειες με τυχαία κλίση και προσανατολισμό. Η προσομοίωση της ημερήσιας μεταβολής της ηλιακής ακτινοβολίας απεικονίζεται σε διάγραμμα σε συνάρτηση του χρόνου, ενώ ο υπολογισμός της μέσης τιμής (Im) προκύπτει με ολοκλήρωση της καμπύλης στη διάρκεια της ηλιοφάνειας σε βήμα χρόνου 2.5 περίπου λεπτών 3 ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ ΤΗΣ ΡΟΗΣ ΘΕΡΜΙΚΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΣΕ ΑΔΙΑΦΑΝΗ ΔΟΜΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Η προκαλούμενη από τα θερμικά κέρδη ηλιακής ακτινοβολίας και μεταφοράς ροή θερμότητας σε αδιαφανή δομικά στοιχεία απεικονίζεται στο σχήμα 3.1 Ειδικότερα στην περίπτωση αδιαφανών δομικών στοιχείων (τ=0), το θερμικό κέρδος που διαπερνά την εξωτερική επιφάνεια είναι: q o1 = q o + αi o - ε ο ΔR wo = h o (t e -t wo ) (3.1) 2

I o I o ρ I o α I o τ=0 ε i ΔR w t R q o t R h h i q i q o t w Ii α i t wi ε ο I i I i ρ i Σχήμα 3.1: Ροή θερμότητας σε σχηματική τομή τοίχου όπου: q o = h o (t α -t wo ) (3.2) το αισθητό θερμικό κέρδος αi o ε ο ΔR wo t e = t α + - (3.3) h o h o t e = ισοδύναμη θερμοκρασία του εξωτερικού αέρα που θα είχε την ίδια επίδραση στη ροή θερμότητας με το συνδυασμένο φαινόμενο της ακτινοβολίας και της μεταφοράς, όπως προκύπτει από την εξίσωση (3.1). Ενδεικτικές τιμές των παραμέτρων που λαμβάνονται κατά την επίλυση των εξισώσεων (3.1.1),(3.1.2) και (3.1.3) είναι: α = 0.44 για ανοιχτόχρωμες και α=0.88 για σκουρόχρωμες επιφάνειες αντίστοιχα, h o =20 W/m 2 K, h i =8.3 W/m 2 K, ε ο ΔR wo = 60 W/m 2 για οριζόντιες επιφάνειες (οροφές) και ε ο ΔR wo =0 για κατακόρυφες επιφάνειες (τοίχους) [1]. Η θερμότητα που διαρρέει ετεροχρονισμένα την εσωτερική επιφάνεια του τοίχου και αποτελεί το θερμικό κέρδος είναι σύμφωνα με το σχήμα 3.1: q i = h i (t wi -t R ) + ε i ΔR wi < q o1 (3.4) όπου ε i ΔR wi 0 [1]. Η θερμική αδράνεια των δομικών στοιχείων έχει σαν αποτέλεσμα να διαμορφώνεται τελικά μικρότερο φορτίο q i από το εισερχόμενο θερμικό κέρδος q o1 και να εμφανίζεται με χρονική υστέρηση. Ο υπολογισμός τόσο της μεταβολής του φορτίου, όσο και της θερμοκρασίας twi ανάγεται στην επίλυση της διαφορικής εξίσωσης του Fourier για μονοδιάστατη μη μόνιμη αγωγιμότητα [7,8]: t λ 2 t ( ) = ( ) (3.5) z ρc x 2 Οι τιμές ρ,λ,c μεταβάλλονται σε μία ευρεία κλίμακα ανάλογα με το είδος των υλικών των στρωμάτων της κατασκευής [8]. Η επίλυση της εξίσωσης (3.5) σε σύνθετα δομικά στοιχεία γίνεται άνετα με τη μέθοδο των πεπερασμένων διαφορών και τη χρήση Η/Υ, όπως συνοπτικά περιγράφεται παρακάτω, στο παράδειγμα του τοίχου δύο στρωμάτων. Κατά τα γνωστά [6,7], το πεπερασμένο ισοδύναμο της εξίσωσης (3.5) είναι: 3

t 2.2 t 2.1 β = (t 1.1 +t 3.1-2t 2.1 ) (3.6) δz δx 2 όπου: t 2.1 : θερμοκρασία του σημείου 2 στη χρονική στιγμή 1 t 2.2 : θερμοκρασία του σημείου 2 στη χρονική στιγμή 2=(1+δz) t 1.1,t 3.1 : θερμοκρασίες των παρακειμένων κατά δx σημείων του τοίχου στη χρονική στιγμή 1, δεδομένου ότι οι τιμές των θερμοκρασιών των σημείων 1,2,3 τη χρονική στιγμή 1 είναι γνωστές, λ β = = θερμική διαχυτότητα. ρc Με εισαγωγή του αδιάστατου αριθμού Fourier number Fo = β δz/δx 2, η εξίσωση (3.6) μπορεί να πάρει την τελική μορφή: t 2.2 = Fo{t 1.1 +t 3.1 +t 2.1 [(1/Fo)-2]} (3.7) Για να αποφευχθούν ασταθείς λύσεις κατά την επίλυση της (3.7), πρέπει να τίθεται: (1/Fo)-1 > 1 or Fo < 0.5. Ο περιορισμός αυτός καθορίζει την επιλογή του μέγιστου δυνατού χρονοδιαστήματος υπολογισμού δzmax. Σε εφαρμογή του μοντέλου σε τοίχο με περισσότερα στρώματα αποτελούμενα από διαφορετικά υλικά (Σχήμα 3.2.1) το δzmax καθορίζεται αφού τεθεί ο μεγαλύτερος αριθμός Fourier Fomax < 0.5. Οι θερμοκρασίες στους κόμβους (1) ως (3) και (5) ως (7) υπολογίζοντα με χρήση της εξίσωσης (3.2.3). Οι θερμοκρασίες των κόμβων (0) και (8) θα υπολογιστούν αντίστοιχα από τις εξισώσεις: t 0 = (t 1 +Bio*tα)/(1+Bio) (3.8) t 8 = (t 7 + Bii*ti) / (1+Bii) (3.9) 0,2 2,2 4,2 6,2 8,2 t α z δz q i (I) q ii (II) Fo II δx t i Fo I δx 0,1 2,1 4,1 6,1 8,1 Σχήμα 3.2: Τομή τοίχου αποτελούμενη από δύο στρώματα ενώ η ζητούμενη νέα θερμοκρασία του κόμβου (4), θα υπολογιστεί από το ενεργειακό ισοζύγιο στο επίπεδο επαφής των δύο στρωμάτων όπως παρακάτω: qi = qii = U(t3-t5), όπου: qi = λi/δx (t3-t4), qii = λii/δx (t4-t5) και 1/U = δx (1/λΙ + 1/λII). Από τις παραπάνω εξισώσεις: t4 = t3 - U(t3 - t5) * δx/λi (3.10) 4

Για την προσαρμογή της παραπάνω μεθοδολογίας των πεπερασμένων διαφορών στο απαιτούμενο λογισμικό έχουν τηρηθεί οι ακόλουθες συνθήκες: Α. Το φορτίο ηλιακής ακτινοβολίας και διαφοράς θερμοκρασίας υπόκειται σε 24ωρη περιοδική διακύμανση. Με τη συνθήκη αυτή η επίλυση συγκλίνει σε μια περιοδικά μόνιμη τιμή φορτίου q i και θερμοκρασίας t wi, με την παρέλευση 3 διαδοχικών 24ωρων κύκλων για όλες τις κατασκευές τοίχων και 5 για τις οροφές. Αυτή η περιοδικά μόνιμη λύση είναι ανεξάρτητη από την επιλογή των αρχικών ενιαίων θερμοκρασιών κατά μήκος της κατασκευής. Β. Το χωρικό βήμα υπολογισμού έχει επιλεγεί για κάθε τύπο κατασκευής δx = 0.01m. 4. ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΘΕΡΜΙΚΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΔΙΑΜΕΣΟΥ ΔΙΠΛΟΥ ΥΑΛΟΠΙΝΑΚΑ Το θερμικό κέρδος προερχόμενο από διπλό υαλοπίνακα υπολογίζεται χρησιμοποιώντας τη μεθοδολογία της προσομοίωσης που προτείνεται από την ASHRAE [1] και η οποία επιτρέπει την καταγραφή της ημερήσιας διακύμανσης της ολικής ηλιακής ακτινοβολίας και της μεταφοράς στην επιφάνεια του υαλοπίνακα. Το ολικό στιγμιαίο θερμικό κέρδος από τον υαλοπίνακα είναι: q I = q o + q c (4.1) Για διπλό υαλοπίνακα, η Εξίσωση 4.1 μπορεί να γραφτεί: q I =f i (t g -t r )+I o τ+σε g (T g 4 -T R 4 ) (4.2) αφού έχουν γίνει οι παρακάτω παραδοχές: Θεωρούμε τη θερμοκρασία του γυαλιού σταθερή σε όλο το πάχος του Η θερμική αδράνεια του γυαλιού θεωρείται αμελητέα Το χρησιμοποιούμενο γυαλί είναι αδιαπέραστο από την ακτινοβολία μεγάλου μήκους κύματος στις χαμηλές θερμοκρασίες, οπότε τ i =0. I o t a 1 2 3 4 d g d a d g ε g ΔI gl t r I o ρ 1 I o α o I o τ o q o ε g ΔI go I o τ ο ρ 3 I o τ ο ρ 3 ρ 2 I o τ ο α 1 I o τ ο τ i I o τ ο ρ 3 α 2 f o f s f s f i I i α i q i I i I i ρ 4 Εικόνα 4.1: Ροή θερμότητας σε διπλό υαλοπίνακα Για τον υπολογισμό της μέσης θερμοκρασίας του γυαλιού t g, το ισοζύγιο ενέργειας μεταξύ ηλιαζόμενου διπλού υαλοπίνακα και του περιβάλλοντος είναι, σύμφωνα με την Εικόνα 4.1 q o +I o α=q I +εgδι g, το οποίο είναι ισοδύναμο με: f o (t a -t g )+I o α=q I + σε g (T g 4 -T R 4 ) όπου q I =U[α ο Ι ο /f o + αii o (1/f i +1/f o )]+U(t a -t R ) (4.3) όπου ο ολικός συντελεστής μετάδοσης θερμότητας μπορεί να υπολογιστεί από την εξίσωση: U=1/(1/f o +2δ g /λ g +2/f s +δ α /λ α +1/f i ) 5

και α ο = α 1 +α 2 (τ ο ρ 3 /1-ρ 2 ρ 3 ) α i =α 3 (τ ο /1-ρ 2 ρ 3 ) Όπου α ο, α i είναι αντίστοιχα η απορρόφηση της εξωτερικής και εσωτερικής επιφάνειας γυαλιού. Επιπλέον η διακύμανση των ηλιακών-οπτικών ιδιοτήτων (τ,α) του συνηθισμένου γυαλιού που χρησιμοποιείται στις κατασκευές, χωρίς επίστρωμα χρησιμοποιείται στους υπολογισμούς λαμβάνοντας υπ όψη τη γωνία πρόσπτωσης και το πάχος. Τέλος, ο συντελεστής ανάκλασης υπολογίζεται από την εξίσωση: ρ=1-τ-α (4.4) [7]. 5. ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ ΘΕΡΜΙΚΩΝ ΚΕΡΔΩΝ, ΨΥΚΤΙΚΩΝ ΦΟΡΤΙΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΝΕΣΗΣ Στην ενός θαλάμου τοποθετημένου στην περιοχή της Λάρισας, με δεδομένα κλιματολογικά χαρακτηριστικά [11, 12] η εφαρμογή των μεθόδων που αναπτύχθηκαν παραπάνω οδηγεί στον υπολογισμό θερμοκρασιών και θερμικών κερδών για όλη τη διάρκεια του έτους. Η εφαρμογή αφορά απλή κατασκευή, αποτελούμενη από τέσσερεις τοίχους (διπλή δρομική τοιχοποϊα με μόνωση πάχους 5 cm και σκούρο χρώμα) καθένας από τους οποίους έχει έναν από τους κύριους προσανατολισμούς (Β,Ν,Α,Δ), ο δε νότιος έχει άνοιγμα το οποίο φέρει διπλό υαλοπίνακα, χωρίς σκίαση ή ειδικό επίστρωμα στο γυαλί. Η τυπική οροφή είναι ανοιχτού χρώματος. Τα αποτελέσματα της εφαρμογής φαίνονται στα παρακάτω διαγράμματα. ΘΕΡΜΙΚΑ ΚΕΡΔΗ 80 60 40 q (W/m^2) 20 qop qg qtot 0 JAN FEB MAR APR MAY JUN JUL AUG SEP OCT NOV DEC -20-40 ΜΗΝΑΣ Εικόνα 5.1: Θερμικά κέρδη από αδιαφανή, διαφανή δομικά στοιχεία και συνολικό θερμικό κέρδος 6

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΩΝ ΑΕΡΑ ΣΤΑ ΣΥΜΠΑΓΗ ΔΟΜΙΚΑ ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΥΑΛΟΠΙΝΑΚΑ 50 40 30 ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ (οc) 20,top tg 10 0 JAN FEB MAR APR MAY JUN JUL AUG SEP OCT NOV DEC -10 ΜΗΝΑΣ Σχήμα 5.2: Σύγκριση θερμοκρασιών αέρα που εφάπτεται στα αδιαφανή (t op )και στο διαφανές δομικό στοιχείο (t g ) 6. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Από τα παραπάνω διαγράμματα, αλλά και από τους υπολογισμούς που έγιναν για να κατασκευαστούν αυτά προκύπτουν τα παρακάτω συμπεράσματα: 1. Η συνεισφορά του υαλοπίνακα στα θερμικά κέρδη είναι αξιοσημείωτη στη διάρκεια του χειμώνα, ωστόσο το κέλυφος της κατασκευής χρειάζεται βελτίωση τόσο ως προς τη μείωση των απωλειών όσο και ως προς την αποθήκευση θερμότητας στη διάρκεια της ημέρας 2. Κατά τη διάρκεια της νύχτας οι απώλειες από τον υαλοπίνακα είναι αυξημένες. Αυτές θα μπορούσαν να μειωθούν με τη χρήση κατάλληλου θερμομονωτικού καλύμματος, το οποίο θα αποσύρεται στη διάρκεια της ηλιοφάνειας 3. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού συνιστάται η χρήση σκίασης, επειδή η θερμοκρασίες είναι εξαιρετικά υψηλές 4. Η μεγάλη θερμοκρασιακή διαφορά από τοίχο σε τοίχο συνεπάγεται κίνηση του αέρα εντός του χώρου. Επιπλέον το εύρος της διαφοράς αποκλίνει από τις απαιτήσεις των προτύπων για άνεση [13,14] 5. Θα ήταν ακριβέστερος ο υπολογισμός τόσο των φορτίων όσο και των θερμοκρασιών, αν αντί τις μέσης ελάχιστης θερμοκρασίας ημέρας που χρησιμοποιήθηκε ήταν δυνατή η χρήση της μέσης ωριαίας τιμής θερμοκρασίας για κάθε μήνα. 6. Δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί με αυτή τη μεθοδολογία η θερμοκρασία σε διαφορετικά ύψη της κατασκευής 7. Η άνεση σε ότι αφορά τις περιβαλλοντικές παραμέτρους, εξαρτάται ακόμη από την ταχύτητα του αέρα, την σχετική του υγρασία και την ακτινοβολούμενη θερμότητα από 7

τα τοιχώματα της κατασκευής. Αυτές οι παράμετροι δεν έχουν εξεταστεί στην τρέχουσα εφαρμογή. 8. Η συμπεριφορά της θερμοκρασίας και του φορτίου, αν αντιμετωπιστεί για κάθε δομικό στοιχείο ξεχωριστά δείχνει ανεξάρτητη από το μήκος και το ύψος της κατασκευής, κάτι που ωστόσο η εμπειρία αποδεικνύει ότι δεν ισχύει. Τέλος θα ήταν ενδιαφέρουσα η σύγκριση αντίστοιχων αποτελεσμάτων της προσομοίωσης με πειραματικές μετρήσεις, πράγμα που θα πραγματοποιηθεί αμέσως μόλις γίνει η προμήθεια και εγκατάσταση του απαραίτητου εξοπλισμού. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 1. ASHRAE, Handbook of Fundamentals. American Society of Heating, Refrigerating and Air Conditioning Engineers, N.Y. 1981. 2. Α. Τζαχάνης: Σημειώσεις Εργαστηρίου Μετάδοσης Θερμότητας, ΤΕΙ Λάρισας, Τμήμα Μηχανολογίας, 1989 3. VDI: WARMEATLAS Μετάδοση Θερμότητας, ΤΕΧΝΟΕΚΔΟΤΙΚΗ, 1993 4. A.Tζαχάνης, Η. Θανιώτης, Γ. Στεφανάκης, Μελέτη και αξιολόγηση του ηλιακού δυναμικού περιοχής Λάρισας. Μελέτη Ο.Ε. ΤΕΕ αριθ. 1067/1.2-1989. 5. Tzachanis A. and C. Sdravopoulou (2002): Calculation of the total Solar Irradiation Using Computer Simulation, Conference Proceedings of the Second IASTED International Conference, Power and Energy Systems (EuroPes), June 25-28 2002, Crete, Greece 6. Tzachanis A. and C. Sdravopoulou (2002): Cooling Loads in Typical Opaque building Structures, Conference Proceedings of the Second IASTED International Conference, Power and Energy Systems (EuroPes), June 25-28 2002, Crete, Greece 7. Tzachanis A., A. Bartzokas and K. Vasilatos: Heat gain through South Facing Fenestration, Conference Proceedings of the Second IASTED International Conference, Power and Energy Systems (EuroPes), June 25-28 2002, Crete, Greece 8. Tzachanis, A, and C. Sdravopoulou (2002): Principles of Energy Conscious Building Design, PRASIC 02), Simpozion National cu participare internationala, Universitatii Transilvania DIN BRASOV, 7-8 Noimbrie 2002, Πρακτικά Συνεδρίου 9. Guillemin A. and N. Morel (2002): Experimental results of a self-adaptive integrated control system in buildings: A pilot study. Solar Energy, 71, no.5, pp. 397-403. 10. Santamouris M., and E. Daskalaki (2002): Passive retrofitting of office buildings to improve their energy performance and indoor environment: the OFFICE project, Building and Environment, 37, pp 575-578. 11. Εθνική Μετεορολογική Υπηρεσία: Μετρήσεις μέσης ελάχιστης θερμοκρασίας αέρα Λάρισας 12. ΔΕΗ Μετρήσεις για την αξιοποίηση του ηλιακού και αιολικού δυναμικού της Ελλάδας. Επιστημονικές εκδόσεις, τόμοι Ι-ΙV. 13. ISO 7730(1998): Moderate Thermal Environments Determination of the PMV and PPD indices and Specification of the conditions for thermal comfort 14. ANSI/ASHRAE Standard 55-2004: Thermal Environmental Conditions for human Occupancy 8