Γράφει: Σωτήριος Κανταρτζής, Ψυχίατρος Η σχιζοφρένεια είναι μία από τις σοβαρότερες ψυχικές διαταραχές και σχετίζεται με δυσφορία, αναπηρία και επιρεάζει τόσο την λειτουργικότητα, όσο και το περιβάλλον του πάσχοντος. Αφορά το 1% του πληθυσμού και είναι νόσος οικουμενική, απαντάται δηλαδή σε όλες τις χώρες και σε όλους τους πολιτισμούς. Άνδρες και γυναίκες διατρέχουν τον ίδιο κίνδυνο να αναπτύξουν τη νόσο. Συνήθως τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται κατά την εφηβεία και νωρίς στην ενήλική ζωή, χωρίς όμως να αποκλείεται η εμφάνισή τους σε οποιαδήποτε ηλικία. Οι άνθρωποι που πάσχουν από σχιζοφρένεια παρουσιάζουν προβλήματα στις νοητικές τους διαδικασίες. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να οδηγήσει σε ψευδαισθήσεις, παραλήρημα, αποδιοργανωμένη σκέψη, και παράδοξο λόγο ή συμπεριφορά. Τα συμπτώματα της διαταραχής επηρεάζουν την ικανότητα του ατόμου να αλληλεπιδρά με άλλους ανθρώπους και συχνά οι πάσχοντες αποσύρονται από την πραγματικότητα που τους περιβάλλει. Η σχιζοφρένεια είναι η κατεξοχίν ψυχική νόσος που περιβάλεται από μια πληθώρα μύθων, οι οποίοι έχουν σοβαρές επιπτώσεις στη ζωή των ασθενών και στις οικογένειές τους. Έτσι οι άνθρωποι που πάσχουν από σχιζοφρένεια θεωρούνται «διχασμένες προσωπικότητες», «επικίνδυνοι», «επιθετικοί και βίαιοι», «χαμηλής νοημοσύνης» και η νόσος αποτέλεσμα «ελλειπούς θέλησης» και «αδυναμίας χαρακτήρα». Έτσι, εξ αιτίας της έλλειψης πληροφόρησης και κατανόησης από τον ευρύ κοινωνικό περίγυρο, οι πάσχοντες από σχιζοφρένεια συχνά αισθάνονται και είναι απομονωμένοι, στιγματισμένοι, χωρίς επαγγελματικές και κοινωνικές ευκαιρίες, ενώ είναι πολύ πιθανό να γίνουν θύματα βίας και εγκληματικών ενεργειών παρά να προβούν οι ίδιοι σε βίαιες ενέργειες. Η σχιζοφρένεια προκαλεί δυσφορία σε όλους τους εμπλεκόμενους. Οι ίδιοι οι ασθενείς προφανώς υποφέρουν από την διαταραχή της ζωής τους. Οι συγγενείς και φίλοι τους επίσης θα επηρεαστούν συναισθηματικά και θα επιβαρυνθούν και εξ αιτίας των επιπτώσεων της νόσου στον συγγενή τους αλλά και εξ αιτίας του ότι επωμίζονται το βάρος της φροντίδας του οικείου τους προσώπου. 1 / 5
Η σχιζοφρένεια είναι μια πολύ σύνθετη ασθένεια και οι επιστήμονες πιστεύουν ότι προκαλείται από έναν ορισμένο αριθμό διαφορετικών παραγόντων, οι οποίοι δρουν συνεργικά. Οι παράγοντες αυτοί είναι γονιδιακοί, βιοχημικοί, περιγεννετικοί, κοινωνικοί, ψυχοδυναμικοί κλπ. Ωστόσο σχετικά με την αιτιοπαθογένεια της νόσου περισσότερα είναι ακόμα τα ερωτηματικά σε σύγκρηση με τις απαντήσεις και κανένας μεμονωμένος παράγοντας δε έχει ακόμα αναγνωριστεί ως η αποκλειστική αιτία της σχιζοφρένειας. Οι φαρμακευτικές ή άλλες θεραπευτικές παρεμβάσεις μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά στη μείωση και τον έλεγχο των συμπτωμάτων της νόσου όταν ακολουθούνται συστηματικά και σύμφωνα με τις οδηγίες των θεραπόντων. Παρά την διαθεσιμότητα νέων φαρμάκων με σπανιότερες και λιγότερο σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες σε σχέση με τα παλαιότερα και παρά τις διάφορες άλλες θεραπευτικές παρεμβάσεις, ένας στους δέκα πάσχοντες από σχιζοφρένεια αυτοκτονεί. Επίσης, οι ασθενείς με σχιζοφρένεια συχνά κάνουν κατάχρηση αλκοόλ ή/και άλλων ουσιών και μπορεί να αντιδράσουν πολύ άσχημα υπό την επήρεια τους, ενώ παράλληλα μπορεί να μειωθεί σημαντικά η αποτελεσματικότητα της λαμβανόμενης θεραπείας. Επιπλέον η χρήση ορισμένων ουσίων, όπως π.χ. αμφεταμίνες, κοκαϊνη, μαριχουάνα κ.α., μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα της νόσου και να οδηγήσει σε υποτροπές. Τέλος, η χρήση ουσιών μειώνει τις πιθανότητες να ακολουθήσουν οι ασθενείς τις οδηγίες των θεραπευτών τους και να λαμβάνουν την αγωγή τους όπως τους έχει υποδειχθεί («συμμόρφωση» ή «προσκόληση στην θεραπεία»). Ποια είναι τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας; Οι άνθρωποι που πάσχουν από σχιζοφρένεια δεν είναι όπως ήδη είπαμε «διχασμένες προσωπικότητες». Ωστόσο η αντίληψη της πραγμάτικοτητας παρουσιάζεται σε άλλωτε άλλο βαθμό «αλλοιωμένη» από εμπειρίες όπως «φωνές» που ακουν μόνο οι ίδιοι, πεπιθήσεις ότι άλλοι άνθρωποι θέλουν το κακό τους, τους καταδιώκουν, συνωμοτούν ή τους επιρεάζουν ελέγχοντας τις πράξεις ή τη σκέψη τους. Η ζωή σε ένα κόσμο που παραμορφώνεται από ψευδαισθήσεις και παραληρητικές ιδέες, τείνει να κάνει τους ανθρώπους με σχιζοφρένεια να αισθάνονται φοβισμένοι, αγχωμένοι και σε σύγχυση. Μπορεί να απομονωθούν και να φοβούνται τον κόσμο γύρω τους. Ως αποτέλεσμα, συχνά αποτραβιούνται, δείχνουν απόμακροι ή να ασχολούνται με πράγματα που μπορεί να μην είναι πραγματικά, μένουν ξάγρυπνοι, σε πολύ μεγάλη επαγρύπνηση και επιφυλακή ή παρουσιάζονται απαθείς. Αυτές οι ασυνήθιστες συμπεριφορές κάνουν τους άλλους ανθρώπους να αισθάνονται άβολα και μερικές φορές μπορεί και να τους φοβίσουν. 2 / 5
Τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας μπορεί να είναι: - Ψευδαισθήσεις (αντιλήψεις χωρίς αντικείμενο προς αντίληψη, συνήθως «φωνές», αλλά και ψευδαισθήσεις οπτικές, αφής, όσφρησης κ.α.). - Παραληρητικές ιδέες (εξωπραγματικές πεποιθήσεις, παρά τα στοιχεία για το αντίθετο. Συνήθως είναι ιδέες δίωξης, αλλά και ιδέες συσχέτισης, επίδρασης κ.α.). - Αποδιοργανωμένη σκέψη (ανακοπή, λεπτολογία, εμμονη, φλυαρία, ασυναρτησία κ.α). - Αποδιοργανωμένη συμπεριφορά (διεγερση, συναίσθημα ακατάλλη προς τις περιστάσεις κ.α). - Μείωση της βούλησης και της πρωτοβουλίας. - Κοινωνική απόσυρση. - Επιπέδωση-αμβλύτητα συναισθήματος. Ποια είναι η αιτία της σχιζοφρένειας; Αν και δεν είναι απολύτως γνώστη η αιτιοπαθογένεια της νοσου, πιστεύεται ότι η σχιζοφρένεια αποτελεί το αποτέλεσμα επίδρασης μιας πλήθώρας γενετικών, βιοχημικών, περιβαλοντικών και ψυχολογικών παραγόντων. Και ενώ οι θεωρίες είναι πολλές και μελλοντικά αναμένεται να γίνουν περισσότερες, ένα μόνο είναι σίγουρο: η σχιζοφρένεια όφείλεται σε ανώμαλη λειτουργία - ή πιο σωστά λειτουργίες- του εγκεφάλου. Όσον αφορά τους βιολογικούς παράγοντες, τα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι σε οικογένειες με άτομα με σχιζοφρένεια υπάρχει μια σημαντική κληρονομική επιβάρυνση. Έτσι ένα παιδί με έναν γονέα σχιζοφρενή έχει 10-14% πιθανότητες να εμφανίσει την νόσο, ενώ χαρακτηριστικό παραδειγμα αποτελόυν οι ομοζυγωτικοί δίδυμοι, όπου οι πιθανότητες να πάσχουν και οι δύο είναι πάνω από 50%. Αν και οι γενετικοί παράγοντες αποδεικύονται ιδιαίτερα καθοριστικοί, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι η σχιζοφρένεια δεν είναι μια «απόλυτα κληρονομική» νόσος. Τα επιστημονικά δεδομένα υποδεικνύουν ότι τα συμπτώματα της νόσος προκαλούνται από ανωμαλίες στην μεταβίβαση και επεξεργασία πληροφοριών στον εγκέφαλο. Οι λειτουργίες αυτές πραγματοποιούνται μέσω διαφόρων χημικών ουσιών, των νευροδιαβιβαστών όπως η ντοπαμίνη, η σεροτονίνη, η νορεπινεφρίνη κλπ., οι οποίες και στη σχιζοφρένεια παρουσιάζουν ανώμαλη δραστηριότητα. 3 / 5
Υπάρχουν επίσης θεωρίες που ενοχοποιούν την επίδραση περιβαλοντικών παραγόντων κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και κατά τα πρώτα στάδια της ζωής, όπως κακώσεις κατά τον τοκετό, λοιμώξεις, διαταραχές διατροφής κλπ. Επίσης ψυχοδυναμικές, κοινωνικές και θεωρίες μάθησης ενοχοποιούν διάφορους στρεσογόνους παράγοντες και τέλος κάποιες απόψεις εστιάζουν στις σχέσεις μεταξύ των μελών τις οικογενείας. Η θεραπεία στην σχιζοφρένεια Οι σύγχρονες απόψεις για την θεραπεία των ανθρώπων που πάσχουν από σχιζοφρένεια συμφωνούν στην ανάγκη συνδυασμού της φαρμακοθεραπείας με ψυχοθεραπευτικές τεχνικές, καθώς και με την κατάλληλη εκπαίδευση σε κοινωνικές δεξιότητες. Αυτό που πρέπει πάνω απ' όλα να τονιστεί είναι ότι κάθε ασθενής με σχιζοφρένεια χρειάζεται εξατομικευμένη θεραπευτική φροντίδα. Αυτή το θεραπευτικό σχέδιο θα πρέπει να εξηγηθεί λεπτομερειακά τόσο στον ασθενή όσο και στους συγγενείς του. Είναι πολύ σημαντικό, τόσο για τον άνθρωπο που πάσχει όσο και για την οικογένειά του, να καταλάβουν τι περιλαμβάνει η θεραπεία και τι αναμένεται από αυτή. Η φαρμακοθεραπεία αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για μια επιτυχή αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της σχιζοφρένειας. Τα βασικά φάρμακα στην αντιμετώπιση της νόσου είναι τα αντιψυχωσικά. Τα νεότερα αντιψυχωσικά φάρμακα (π.χ. ρισπεριδόνη, ολανζαπίνη, κουετιαπίνη κλπ) χαρακτηρίζονται από πολύ λιγότερες ανεπιθύμητες ενέργειες σε σχέση με τα παλαιότερα. Έτσι εξασφαλίζεται σε μεγαλύτερο βαθμό η συμμόρφωση του ασθενούς με το θεραπευτικό σχήματα, η καλύτερη λειτουργηκότητά του και πάνω απ' όλα η καλύτερη ποιότητα ζωής του ίδιου και της οικογένειάς του. Η ατομική ψυχοθεραπεία περιλαμβάνει τακτικές προγραμματισμένες συνεδρίες συνομιλίας ανάμεσα στον ασθενή και έναν ψυχίατρο ή κάποιον άλλο ειδικό ψυχικής υγείας. Αυτές οι συνεδρίες μπορεί να εστιάζουν σε τρέχοντα ή προηγούμενα προβλήματα, εμπειρίες, σκέψεις, συναισθήματα ή σχέσεις. Υπάρχουν μελέτες που υποδεικνύουν ότι η υποστηρικτική, προσανατολισμένη προς την πραγματικότητα, ατομική ψυχοθεραπεία και οι γνωσιακές-συμπεριφορικές προσεγγίσεις, που διδάσκουν δεξιότητες αντιμετώπισης και επίλυσης προβλημάτων, μπορούν να είναι ευεργετικές για τους ασθενείς με σχιζοφρένεια. Με τις ομαδικές θεραπείες καταπολεμάται η κοινωνική απομόνωση, αποκτώνται διαπροσωπικοί δεσμοί και ουσιαστική υποστήριξη, καθώς και εκμάθηση δεξιοτήτων για την 4 / 5
αντιμετώπιση καθημερινών καταστάσεων. Οι οικογενειακές θεραπείες αποσκοπούν στην πραγματική επικοινωνία μεταξύ των μελών της οικογενείας, προκειμένου ο θεραπευτής να καταλάβει τιε απόψεις και τις ανάγκες τους και να προσφέρει την απαραίτητη υποστήριξη στην αντιμετώπιση των επιπτώσεων της νόσου. Επίσης βοηθά τα μέλη μιας οικογένειας να μάθουν τρόπους μείωσης των πιθανοτήτων για μελλοντικές υποτροπές, να αναγνωρίζουν τα συμπτώματα της νόσου καθώς και τα διαθέσιμα μέτρα αντιμετώπισης. Οι ψυχοκοινωνικές θεραπείες τέλος εστιάζουν στην βελτίωση της κοινωνικής λειτουργικότητας, είτε στο νοσοκομείο, είτε στην κοινότητα, στο σπίτι ή την εργασία. Ένα πολύ μεγάλο μέρος των αρνητικών επιπτώσεων της σχιζοφρένειας στον πάσχοντα και στην οικογένειά του οφείλεται στην έλλειψη πληροφόρησης, στο στίγμα και στους μύθους που περιβάλλουν την συγκεκριμένη ψυχική διαταραχή. Παρά όμως τις δυσκολίες που παρουσιάζονται από τη φύση της, η σχιζοφρένεια σήμερα, είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί σε μεγάλο βαθμό. Παράλληλα υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης των παρεμβάσεων σε πολλά επίπεδα, κυρίως κοινωνικά, ενώ οι συνεχείς πρόοδοι στον επιστημονικό τομέα αφήνουν επίσης πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για ακόμα καλύτερη αντιμετώπιση της νόσου στο μέλλον. Σωτήριος Καταρτζής Ψυχίατρος www.kantartzis-sotirios.gr Joomla SEO powered by JoomSEF 5 / 5