Εκδήλωση για την προώθηση του στόχου «ΓΝΩΡΙΖΩ, ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, ΔΙΕΚΔΙΚΩ»

Εκδήλωση για την προώθηση του στόχου «ΓΝΩΡΙΖΩ, ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, ΔΙΕΚΔΙΚΩ»

TA KATEXOMENA KAΣΤΡΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ Από τα παιδιά της Στ 1 Εκπ/κος: Λίτσα Καραγιάννη

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΛΑΡΙΩΝΑ

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΒΟΥΦΑΒΕΝΤΟ

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΚΑΝΤΑΡΑΣ

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ

ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ

TA KATEXOMENA KAΣΤΡΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ Από τα παιδιά της Στ 1 Νοέμβριος 2016

Το κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα ή του Άη Λαρκού, βρίσκεται στην κατεχόμενη επαρχία Κερύνειας. Κατασκευάστηκε από τους Βυζαντινούς τον 11ο αιώνα μ.χ. στην κορυφή του Πενταδακτύλου και βρίσκεται σε υψόμετρο 725 μ. Κτίστηκε αρχικά για αμυντικούς σκοπούς και αργότερα συμπληρώθηκε από Φράγκους βασιλιάδες που το χρησιμοποιούσαν και σαν εξοχική κατοικία. Πήρε το όνομα του από τον `Αγιο Ιλαρίωνα, έναν από τους τρακόσους αγίους που ήρθαν στην Κύπρο από τους Αγίους Τόπους για να γλιτώσουν από τους `Αραβες Ο ΑΓΙΟΣ ΙΛΑΡΙΩΝΑΣ Ο ΜΕΓΑΣ

Το κάστρο είναι προσβάσιμο μόνο από τη νότια πλευρά του, γιατί στις υπόλοιπες περιβάλλεται από απρόσιτους γκρεμούς. Είναι κτισμένο με πουρόπετρες από τα λατομεία της Κερύνειας. Σύμφωνα με μια παράδοση οι πέτρες μεταφέρονταν από εργάτες που ήταν γραμμή από την Κερύνεια ως το Φρούριο. `Οταν τέλειωσε το κτίσιμο και ο επιστάτης τους είπε να σταματήσουν, οι εργάτες άφησαν τις πέτρες που κρατούσαν κάτω και έτσι έμεινε μια γραμμή από πέτρες από την Κερύνεια ως τον `Αγιο Ιλαρίωνα.

Υπάρχουν διάφορες παραδόσεις για το κάστρο.μία δεύτερη παράδοση λέει ότι το πολιορκούσαν εχθροί δύο χρόνια και κατάφεραν να το πάρουν με ένα τέχνασμα, αφού ήταν απόρθητο. Έντυσαν λοιπόν έναν στρατιώτη γυναίκα, που έκανε την έγκυο και φώναζε από τους πόνους της γέννας. Τότε η Ρήγαινα την λυπήθηκε και άνοιξε την πύλη να περάσει μέσα. Σαν άνοιξε η πύλη όλος ο εχθρικός στρατός μπήκε μέσα και η Ρήγαινα για να μην πιαστεί αιχμάλωτη πήδηξε στον γκρεμό. Το κάστρο εγκαταλείφθηκε και καταστράφηκε από τους Ενετούς τον 14ο αιώνα Η ΡΗΓΑΙΝΑ ΠΟΥ ΕΧΤΙΣΕ ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

ΑΛΙΚΗ ΚΥΠΡΑΓΟΡΑ ΑΝΝΙΝΟΣ ΚΥΡΑΤΖΙΗΣ

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΒΟΥΦΑΒΕΝΤΟ

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΒΟΥΦΑΒΕΝΤΟ Το φρούριο του Βουφαβέντο βρίσκεται στην κορυφή του Πενταδακτύλου, πάνω από τη Λευκωσία, σε υψόμετρο 954 μέτρων. Το Βουφαβέντο κτίστηκε αρχικά από τους Βυζαντινούς στα χρόνια της αντιπαράθεσης τους με τους `Αραβες. Η ονομασία του έχει ιταλική προέλευση και σημαίνει μέρος ανεμόδαρτο. Ηταν το καλύτερο παρατηρητήριο της Κύπρου. Από το Βουφαβέντο μπορείς να αγκαλιάσεις με τη ματιά σου τις βόρειες παραλίες από την Καρπασία ως την Κερύνεια και ολόκληρο τον κάμπο της Μεσαορίας.

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΒΟΥΦΑΒΕΝΤΟ Αποτελείται από δύο ζώνες. Η κατώτερη περιλαμβάνει το τείχος και τους πύργους. Στη δεύτερη που είναι πολύ ψηλότερα από την πρώτη περιλαμβάνονται οι χώροι διαμονής, το παρεκκλήσι και οι στέρνες. Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας προστέθηκαν νέοι χώροι και δημιουργήθηκε η σημερινή είσοδος του κάστρου όπως και τα δύο δωμάτια της κάτω ζώνης του χώρου. Το φρούριο κατά την περίοδο αυτή χρησιμοποιήθηκε ως οχυρό και κυρίως ως φυλακή Καταστράφηκε από τους Ενετούς τον 16 ο αιώνα.

Το κάστρο συνδέεται με την παράδοση της Ρήγαινας, γι αυτό είναι και γνωστό και με το όνομα τα «Σπίτια της Ρήγαινας». Σύμφωνα με αυτή, το έχτισε μια όμορφη κυρά, η Ρήγαινα, η οποία όμως είχε κακή καρδιά και βασάνιζε τους εργάτες. Όταν τελείωσε η κατασκευή του, διέταξε τους στρατιώτες της να πετάξουν στον γκρεμό τους εργάτες για να μην αποκαλύψουν τα μυστικά του κάστρου, όπως κι έγινε. Λέγεται επίσης ότι το κάστρο έχει εκατό δωμάτια, μεγάλα και μικρά, αλλά και ακόμα ένα μυστικό δωμάτιο το οποίο κανένας δε γνώριζει και εκεί η Ρήγαινα έχει κρύψει τους θησαυρούς της. ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΒΟΥΦΑΒΕΝΤΟ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΑΚΑΛΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΒΑΙΑ ΜΑΛΕΚΟΥ ΜΑΡΙΑ ΚΙΤΣΙΟΥ

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΚΑΝΤΑΡΑΣ

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΚΑΝΤΑΡΑΣ Το Κάστρο της Καντάρας είναι χτισμένο σε ύψος 620 περίπου μέτρων απο το επίπεδο της θάλασσας. Είναι το ανατολικότερο από τα τρία μεσαιωνικά κάστρα της οροσειράς του Πενταδακτύλου. Δεν υπάρχουν πληροφορίες για τα πρώτα χρόνια της ιστορίας του, αλλά φαίνεται ότι κτίστηκε το 925 μ.χ. Η πρώτη γραπτή πληροφορία που υπάρχει για το Κάστρο της Καντάρας είναι το 1911 και συνδέεται με τον βασιλιά της Κύπρου Ισαάκιο Κομνηνό, που αναγκάσθηκε να μείνει στο φρούριο, μετά την ήττα του απο τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο. Ισαάκιος Κομνηνός Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΚΑΝΤΑΡΑΣ Τα επόμενα χρόνια οι Λουζινιανοί έδωσαν μεγάλη σημασία στο Κάστρο αφού το θεωρούσαν πολύ σπουδαίο για την άμυνα του βασιλείου τους. Έτσι το ενίσχυσαν και το ανακαίνισαν προσθέτοντας ευρύχωρα πριγκιπικά διαμερίσματα για τη Βασιλική οικογένεια.

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΚΑΝΤΑΡΑΣ Το φρούριο της Καντάρας αποτελείται από τρία τμήματα. Το μικρό προπύργιο που προστατεύει την κύρια είσοδο, το ισχυρό τείχος με την κύρια είσοδο του κάστρου και το ψηλότερο τμήμα με δωμάτια διαμονής και τις στέρνες.

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΚΑΝΤΑΡΑΣ Το εσωτερικό αποτελείται απο μια εσωτερική αυλή με διαδρόμους στις πλευρές της που οδηγούν σε μεγάλες αίθουσες μερικές απο τις οποίες συνδέονται μεταξύ τους με κρυφά περάσματα. Το όνομα Καντάρα που είναι Αραβικό και σημαίνει γέφυρα ή καμάρα πιθανόν να ονομάστηκε έτσι είτε απο τους Σαρακηνούς είτε απο τους Μαρωνίτες που είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή αυτή.

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΚΑΝΤΑΡΑΣ Σύμφωνα με την παράδοση, εκεί καθόταν η Ρήγαινα κι αγνάντευε γύρω τις ωραίες βουνοκορφές της Καρπασίας. Κάποτε είδε απ' εκεί εχθρικά καράβια να φτάνουν στην Αμμόχωστο. Πρόσταξε αμέσως τους δούλους και τις δούλες της να φορτώσουν στα μουλάρια τους θησαυρούς της για να φύγουν. Φόρτωσαν 12 μουλάρια και κατέβηκαν στο Τρίκωμο. Εκεί έμαθαν πως η Αμμόχωστος καταχτήθηκε από τους εχθρούς. Η Ρήγαινα πρόσταξε να κρύψουν αμέσως τους θησαυρούς. Τους έκρυψαν, όπως λέει η παράδοση, 14 βήματα μακριά από μια ελιά και δε βρέθηκαν ποτέ.

ΝΕΦΕΛΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΑΤΥΛΙΩΤΗΣ ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ

Το κάστρο της Κερύνειας χτίστηκε το 1208 από τους Φράγκους για υπεράσπιση της πόλης και του λιμανιού της. Ήταν πολύ ισχυρό. Παρόλο που πολιορκήθηκε εννιά φορές, ποτέ δεν πάρθηκε με έφοδο. Μονάχα με δόλο το κυρίευαν.

Είναι κτισμένο γύρω από μια εσωτερική αυλή. Χώροι διαμονής, αποθηκευτικοί χώροι, φυλακές αποθήκες, οπλαποθήκες,, θολωτές δεξαμενές περιβάλλουν την αυλή. Στην είσοδο υπήρχε μια κρεμαστή γέφυρα πάνω από την τάφρο. Οι Λουζινιανοί βασιλείς χρησιμοποίησαν το φρούριο σαν τόπο διαμονής και σαν καταφύγιο σε καιρούς εσωτερικών ταραχών και εξωτερικών επιδρομών.

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ Τον 13ο αιώνα μέσα στο κάστρο χτίστηκαν βασιλικά διαμερίσματα τα οποία γκρεμίστηκαν αργότερα από τους Ενετούς. Οι Ενετοί ανακαίνισαν εκ νέου το κάστρο, ισχυροποιώντας τα τείχη του και κατασκευάζοντας νέους πύργους. Το 1570 πέρασε στην κατοχή των Οθωμανών και έκτοτε χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή από τους Οθωμανούς και αργότερα από τους Βρετανούς.

Το 1955 από το κάστρο δραπέτευσαν 16 μέλη της ΕΟΚΑ χρησιμοποιώντας σεντόνια για να κατέβουν από τις επάλξεις. Μετά το 1960 το κάστρο χρησιμοποιήθηκε για πολιτιστικές εκδηλώσεις. Το 1974 κατά την Τουρκική εισβολή στο κάστρο έγινε μάχη μεταξύ μικρής ναυτικής μονάδας Κυπρίων και των Τούρκων. Σε αίθουσα του κάστρου βρίσκεται το Καράβι της Κερύνειας, αρχαίο σκαρί πλοίου του 4ου αιώνα π.χ., το οποίο έχει βρεθεί στη θάλασσα, ανελκύθηκε και συναρμολογήθηκε.

Τα τείχη της Αμμοχώστου

Τα τείχη της Αμμοχώστου είναι: Ισχυρά, ογκώδη τείχη, μέσου ύψους 15 και πάχους 8 μέτρων, περιβάλλουν τη μεσαιωνική Αμμόχωστο.

Η ιστορία των τειχών Χτίστηκαν από τους Φράγκους κι ενισχύθηκαν από τους Βενετσιάνους. Έχουν δυο πύλες, μια προς τη θάλασσα και μια προς τη στεριά. Διαθέτουν εσωτερικές σκάλες προς τους προμαχώνες και πύργους

Μια σημαντική στιγμή Η Αμμόχωστος χάρη στα ισχυρά τείχη της και στη γενναιότητα των λίγων υπερασπιστών της άντεξε τις αλλεπάλληλες επιθέσεις πολυάριθμων Τούρκων για εννιά μήνες το 1570. Τα τείχη δεν πατήθηκαν.

Μας ενώνει η ελπίδα Εδώ και 42 χρόνια η Αμμόχωστος παραμένει ΝΕΚΡΗ ΠΟΛΗ. Εμείς σαν ελληνοκυπριακός λαός ελπίζουμε όσο πιο σύντομα τα τείχη της Αμμοχώστου να γίνουν και πάλι δικά μας

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Μας ενώνει η ελπίδα Εδώ και 42 χρόνια η Αμμόχωστος παραμένει ΝΕΚΡΗ ΠΟΛΗ. Εμείς σαν ελληνοκυπριακός λαός ελπίζουμε όσο πιο σύντομα τα τείχη της Αμμοχώστου να γίνουν και πάλι δικά μας

Θα σταθούμε στη γη που μας γέννησε σαν τα δέντρα που μάχεται ο άνεμος, που τα δέρνουν οι μπόρες μ ασάλευτα τον καρπό ετοιμάζουν στα κλώνια Ν. Κρανιδιώτης