Τίτλος Σχεδιασμός & Ανάπτυξη Εκπαιδευτικού Λογισμικού & Ψηφιακού Παιχνιδιού Σκοπός & Στόχοι Το μάθημα αποσκοπεί στη θεωρητική και πρακτική μελέτη της διαδικασίας σχεδιασμού και ανάπτυξης εκπαιδευτικού λογισμικού και ψηφιακού εκπαιδευτικού παιχνιδιού. Επιδιώκεται η κατάκτηση γνώσεων και ανάπτυξη δεξιοτήτων που απαιτούνται για το σχεδιασμό και την ανάπτυξη (α) εκπαιδευτικού λογισμικού και (β) ψηφιακού εκπαιδευτικού παιχνιδιού. Απώτερος σκοπός είναι η υποστήριξη της διδακτικής-μαθησιακής διαδικασίας των νηπίων, μερικά ή ολικά, από την εν λόγω εφαρμογή. Μετά την ολοκλήρωση του μαθήματος οι φοιτήτριες/ές θα είναι σε θέση να: (α) σχεδιάζουν ένα εκπαιδευτικό λογισμικό/ψηφιακό εκπαιδευτικό παιχνίδι από διδακτική-μαθησιακή άποψη (β) αναπτύσσουν ένα εκπαιδευτικό λογισμικό / ψηφιακό παιχνίδι (γ) εντάσσουν το εν λόγω εκπαιδευτικό λογισμικό / ψηφιακό παιχνίδι σε έναν ευρύτερο διδακτικό σχεδιασμό (πακέτο, πρόγραμμα, υλικό κτλ) Περίγραμμα Το μάθημα περιλαμβάνει (α) ζητήματα θεωρίας και έρευνας (εκπαιδευτικό λογισμικό, ψηφιακό εκπαιδευτικό παιχνίδι, πολυμέσα/υπερμέσα, διδακτικός/μαθησιακός σχεδιασμός, σχεδιασμός περιεχομένου, εφαρμογής & διεπαφής) και (β) ζητήματα πρακτικής εφαρμογής όπως η συγγραφή αυτόνομης υπερμεσικής εφαρμογής και η δημιουργία αυτόνομου ψηφιακού εκπαιδευτικού παιχνιδιού αλληλεπιδραστικού τύπου. Το μάθημα κινείται στους εξής άξονες: διδακτικός/μαθησιακός σχεδιασμός (περιεχόμενο, δραστηριότητες, τύπος, θέση, ένταξη και αξιοποίηση), σχεδιασμός εκπαιδευτικού λογισμικού και ψηφιακού παιχνιδιού (σχεδιασμός διεπαφής, γραφιστικός σχεδιασμός, σχεδιασμός οθόνης, σχεδιασμός αλληλεπίδρασης/ανατροφοδότησης) και ανάπτυξη λογισμικού με την υλοποίηση του παραπάνω σχεδιασμού για την ανάπτυξη μικρής κλίμακας (α) υπερμεσικού εκπαιδευτικού λογισμικού και (β) ψηφιακού εκπαιδευτικού παιχνιδιού. Μέθοδος Διδασκαλίας Το μάθημα περιλαμβάνει διαλέξεις (50% των συναντήσεων) και εργαστήρια (50% των συναντήσεων). Οι διαλέξεις πραγματοποιούνται σε αίθουσα διδασκαλίας και περιλαμβάνουν παρουσίαση εννοιών, ανάλυση εκπαιδευτικών λογισμικών και ψηφιακών εκπαιδευτικών παιχνιδιών, παραδείγματα και εφαρμογές, μικρές ασκήσεις και συζητήσεις σε μικρές ομάδες εντός τάξης. Τα εργαστήρια πραγματοποιούνται στην αίθουσα ΗΥ και περιλαμβάνουν (α) την παρουσίαση των εργαλείων λογισμικού που θα χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία υπερμεσικού εκπαιδευτικού λογισμικού και ψηφιακού εκπαιδευτικού παιχνιδιού και (β) ενδεικτική ροή εργασίας για κάθε εργαλείο. Παράλληλα με τις διαλέξεις και τα εργαστήρια, αξιοποιείται μια βιβλιοθήκη βιντεοδιδασκαλιών διάρκειας 5 ωρών η οποία καλύπτει διεξοδικά τη μηχανή παιχνιδιού που χρησιμοποιείται στο μάθημα για την ανάπτυξη ψηφιακού εκπαιδευτικού παιχνιδιού.
Διαδικασία Το περίγραμμα διαδικασίας που θα ακολουθηθεί έχει ως εξής: κατάρτιση ομάδων (+1 εβδομάδα) επιλογή θέματος (+2 εβδομάδες) εκπόνηση διδακτικού/μαθησιακού σχεδιασμού (+3 εβδομάδες) συλλογή/ψηφιοποίηση υλικού (+4 εβδομάδες) Εκπαιδευτικό λογισμικό: σχεδιασμός διεπαφής εκπ. λογισμικού (+7 εβδομάδες) ανάπτυξη εφαρμογής (+8 εβδομάδες) Ψηφιακό Παιχνίδι σχεδιασμός σεναρίου (+9 εβδομάδες) ανάπτυξη εφαρμογής (+10 εβδομάδες) Παραδοτέα Τα βασικά παραδοτέα του μαθήματος είναι: (α) εκπαιδευτικό λογισμικό υπερμεσικού τύπου (το πολύ μέχρι 2 modules) (β) ψηφιακό εκπαιδευτικό παιχνίδι (το πολύ μέχρι 2 επίπεδα) Τα παραδοτέα αυτά είναι υποχρεωτικά και θα πρέπει να εκπονηθούν σε επίπεδο ομάδων των 2-3 ατόμων. Η γενική ιδέα είναι ότι μέρος των παραδοτέων θα εκπονηθούν στη διάρκεια των εργαστηρίων του μαθήματος υπό την επίβλεψη του διδάσκοντος. Αξιολόγηση Η αξιολόγηση του μαθήματος θα περιλαμβάνει την προφορική υποστήριξη σε επίπεδο ομάδας των δύο παραδοτέων με βάση τα κριτήρια που παρουσιάζονται στις διαλέξεις του μαθήματος. Ανάλογα με το ενδιαφέρον, στη διάρκεια του εξαμήνου θα υπάρχουν μικρότερες ενδιάμεσες εργαστηριακές ασκήσεις οι οποίες θα είναι προαιρετικές. Λέξεις Κλειδιά εκπαιδευτικό λογισμικό, ψηφιακό εκπαιδευτικό παιχνίδι, πολυμέσα/υπερμέσα, διεπαφή, πλοήγηση, αλληλεπιδραστικότητα, μάθηση με τα πολυμέσα, μοντέλα σχεδιασμού εκπαιδευτικού λογισμικού, μοντέλα σχεδιασμού ψηφιακού εκπαιδευτικού παιχνιδιού Βασική Αβούρης, Ν. (2000). Εισαγωγή στην επικοινωνία ανθρώπου-υπολογιστή. Αθήνα: Δίαυλος. Alessi, S.M. & Trollip, S.R. (2001). Πολυμέσα και εκπαίδευση: μέθοδοι και ανάπτυξη (3η έκδοση). Αναγνώστου, Κ. (2009). Βιντεοπαιχνίδια: βιομηχανία και ανάπτυξη. Αθήνα: Κλειδάριθμος. Bacone, V.K. (2012). Blender Game Engine beginners guide. The non programmer's guide to creating 3D video games. Birmingham, UK: Packt. Bransford, J.D., Brown, A.L. & Cocking, R.R. (Eds.). (2000). How people learn: brain, mind, experience, and school. Expanded Edition. Washinghton, DC: National Academy Press. Clark, R.C. & E. Mayer, R.E. (2011). e-learning and the Science of Instruction: Proven Guidelines for Consumers and Designers of Multimedia Learning. San Francisco, CA: Pfeiffer. Connolly, T., Stansfield, M. & Boyle, L. (2009). (Eds.). Games-based learning advancements for
multi-sensory human computer interfaces: techniques and effective practices. London: Information Science Reference. de Freitas, S. & Maharg, P. (2011). (Eds.). Digital games and learning. London: Continuum. Dix, A., Finlay, J., Abowd, G. & Beale, R. (2007). Επικοινωνία Ανθρώπου-Υπολογιστή (3η έκδοση). Gee, J.P. (2003). What videogames have to teach us about learning and literacy. NY: Palgrave macmillan. Gee, J.P. (2008). Video Games, Learning, and Content. In C. Miller (Ed). Games: purpose and potential in education (pp. 43-53). NY: Springer. Ince, S. (2006). Writing for video games. London: A & C Black. Kankaanranta, M. & Neittaanmaki, P. (Eds.). (2009). Design and use of serious games. Springer. Κόμης, Β. (2004). Εισαγωγή στις εκπαιδευτικές εφαρμογές των τεχνολογιών της πληροφορίας και των επικοινωνιών. Αθήνα: εκδόσεις Νέων Τεχνολογιών. Λαζαρίνης, Φ. (2007). Τεχνολογίες πολυμέσων: θεωρία, υλικό, λογισμικό. Αθήνα: Κλειδάριθμος. Ma, M., Oikonomou, A. & Jain, L.C. (2011). (Eds.). Serious games and edutainment applications. London: Springer. Mayer, R. (2009). Multimedia learning (2 nd edition). Cambridge, UK: Cambridge University Press. Michael, D. & Chen, S. (2006). Serious games: games that educate, train, and inform. Boston: Thomson. Pan, M. & Felinto, D. (in press). Mastering Blender game engine. Delmar Cengage Learning. Prensky, M. (2006). Don't bother me mom I'm learning. How compuer and video games are preparing your kinds for 21 st century success -and how you can help! St. Paul, MN: Paragon House. Prensky, M. (2007). Μάθηση βασισμένη στο ψηφιακό παιχνίδι: αρχές, δυνατότητες και παραδείγματα εφαρμογής στην εκπαίδευση και την κατάρτιση (Κ. Παπασταύρου, Ν. Παπασταύρου μετάφραση, Μ. Μεϊμάρης επιμέλεια). Αθήνα: Μεταίχμιο. Salen, K. & Zimmerman, E. (2004). Rules of play: game design fundamentals. Cambridge Massachusetts: The MIT Press. Shaffer, D.W. (2006). How computer games help children learn. NY: Palgrave. Vaughan, T. (2001). Πολυμέσα: Αναλυτικός οδηγός (5η έκδοση). Περίγραμμα Εισηγήσεων #1. Εκπαιδευτικό Λογισμικό & Ψηφιακό Παιχνίδι: Θεμελιώδεις Έννοιες Εκπαιδευτικό Λογισμικό, Θεωρητικές Προσεγγίσεις, Κατηγορίες Εκπαιδευτικού Λογισμικού, Ψηφιακό Παιχνίδι, Κατηγορίες Ψηφιακού Παιχνιδιού, Ψηφιακό Παιχνίδι & Μάθηση, Θεωρητικές Προσεγγίσεις Ψηφιακού Παιχνιδιού, Αρχές Μάθησης με το Ψηφιακό Παιχνίδι, Εμπειρική Έρευνα, Vygotsky & Ψηφιακό Παιχνίδι Bransford, J.D., Brown, A.L. & Cocking, R.R. (Eds.). (2000). How people learn: brain, mind,
experience, and school. Expanded Edition. Washinghton, DC: National Academy Press. Κόμης, Β. (2004). Εισαγωγή στις εκπαιδευτικές εφαρμογές των τεχνολογιών της πληροφορίας και των επικοινωνιών. Αθήνα: εκδόσεις Νέων Τεχνολογιών. Connolly, T., Stansfield, M. & Boyle, L. (2009). (Eds.). Games-based learning advancements for multi-sensory human computer interfaces: techniques and effective practices. London: Information Science Reference. de Freitas, S. & Maharg, P. (2011). (Eds.). Digital games and learning. London: Continuum. Gee, J.P. (2003). What videogames have to teach us about learning and literacy. NY: Palgrave macmillan. Gee, J.P. (2008). Video Games, Learning, and Content. In C. Miller (Ed). Games: purpose and potential in education (pp. 43-53). NY: Springer. Ma, M., Oikonomou, A. & Jain, L.C. (2011). (Eds.). Serious games and edutainment applications. London: Springer. Michael, D. & Chen, S. (2006). Serious games: games that educate, train, and inform. Boston: Thomson. Prensky, M. (2006). Don't bother me mom I'm learning. How compuer and video games are preparing your kinds for 21 st century success -and how you can help! St. Paul, MN: Paragon House. Prensky, M. (2007). Μάθηση βασισμένη στο ψηφιακό παιχνίδι: αρχές, δυνατότητες και παραδείγματα εφαρμογής στην εκπαίδευση και την κατάρτιση (Κ. Παπασταύρου, Ν. Παπασταύρου μετάφραση, Μ. Μεϊμάρης επιμέλεια). Αθήνα: Μεταίχμιο. Shaffer, D.W. (2006). How computer games help children learn. NY: Palgrave. #2. Διδακτικός Σχεδιασμός & Ψηφιακό Υλικό Διδακτικός Σχεδιασμός (Υλικό, Δραστηριότητες, Κλειστό-Ανοικτό, Διδακτικό-Αναφοράς, Αυτόνομη Χρήση-Πλήρης Ενωσμάτωση, Τρόποι Αξιοποίησης), Ψηφιακό Περιεχόμενο (Ψηφιοποίηση Περιεχομένου, Υποδομές Υλικού, Υποδομές Λογισμικού) Κόμης, Β. (2004). Εισαγωγή στις εκπαιδευτικές εφαρμογές των τεχνολογιών της πληροφορίας και των επικοινωνιών. Αθήνα: εκδόσεις Νέων Τεχνολογιών. #3. Πολυμέσα & Μάθηση Πολυμέσα, Υπερκείμενο-Υπερμέσο, Πολυμέσα & Εκπαίδευση, Γνωστική Προσέγγιση Πολυμέσων, Μάθηση Με Τα Πολυμέσα: Θεωρία & Εμπειρική Έρευνα, Αρχές Σχεδιασμού Πολυμέσων Για Βέλτιστη Μάθηση Λαζαρίνης, Φ. (2007). Τεχνολογίες πολυμέσων: θεωρία, υλικό, λογισμικό. Αθήνα: Κλειδάριθμος. Vaughan, T. (2001). Πολυμέσα: Αναλυτικός οδηγός (5η έκδοση). Alessi, S.M. & Trollip, S.R. (2001). Πολυμέσα και εκπαίδευση: μέθοδοι και ανάπτυξη (3η έκδοση). Clark, R.C. & E. Mayer, R.E. (2011). e-learning and the Science of Instruction: Proven Guidelines for
Consumers and Designers of Multimedia Learning. San Francisco, CA: Pfeiffer. Mayer, R. (2009). Multimedia learning (2 nd edition). Cambridge, UK: Cambridge University Press. #4. Ανάπτυξη Λογισμικού Μοντέλα ανάπτυξης λογισμικού, Πρότυπο ανάπτυξης λογισμικού (Αρχική ιδέα, Ανάλυση αναγκών-καθορισμός απαιτήσεων, Σχεδιασμός διεπαφής, Πρωτοτυποποίηση, Ανάπτυξη, Αξιολόγηση), Φάσεις Ανάπτυξης Λογισμικού #5. Σχεδιασμός Διεπαφής Σχεδιασμός διεπαφής, Σχεδιασμός οθόνης, Αλληλεπίδραση, Ανατροφοδότηση, Πλοήγηση, Έλεγχος, Χρώμα, Γραφικά, Κινούμενο σχέδιο, Ήχος, Βίντεο Αβούρης, Ν. (2000). Εισαγωγή στην επικοινωνία ανθρώπου-υπολογιστή. Αθήνα: Δίαυλος. Dix, A., Finlay, J., Abowd, G. & Beale, R. (2007). Επικοινωνία Ανθρώπου-Υπολογιστή (3η έκδοση). #6. Σχεδιασμός & Ανάπτυξη Ψηφιακού Παιχνιδιού Συστατικά Παιχνιδιού, Σχεδιασμός Παιχνιδιού, Διαδικασία Παιχνιδιού, Στάδια Ανάπτυξης, Πλατφόρμα Ανάπτυξης, Αρχιτεκτονική Παιχνιδιού, Αντικείμενα Παιχνδιού, Ομάδες ανάπτυξης, Λογισμικό (Μηχανή Παιχνδιού, Εργαλεία Ανάπτυξης, Περιεχόμενο (Ανάπτυξη & Διαχείριση Περιεχομένου) Αναγνώστου, Κ. (2009). Βιντεοπαιχνίδια: βιομηχανία και ανάπτυξη. Αθήνα: Κλειδάριθμος. Ince, S. (2006). Writing for video games. London: A & C Black. Kankaanranta, M. & Neittaanmaki, P. (Eds.). (2009). Design and use of serious games. Springer. Salen, K. & Zimmerman, E. (2004). Rules of play: game design fundamentals. Cambridge Massachusetts: The MIT Press. #7-12. Εργαστηριακές Συναντήσεις Παρουσίαση (α) λογισμικού συγγραφής υπερμεσικών εφαρμογών (Multimedia Builder) και (β) λογισμικού δημιουργίας 3Δ αλληλεπιδραστικού περιεχομένου και Μηχανής Παιχνιδιού (Blender) Αναγνώστου, Κ. (2009). Βιντεοπαιχνίδια: βιομηχανία και ανάπτυξη. Αθήνα: Κλειδάριθμος.
Bacone, V.K. (2012). Blender Game Engine beginners guide. The non programmer's guide to creating 3D video games. Birmingham, UK: Packt. Pan, M. & Felinto, D. (in press). Mastering Blender game engine. Delmar Cengage Learning.