Γαλιλαίος (1581-1643) Γεννήθηκε στην Πίζα το 1581 Αρχικά σπούδασε Ιατρική, όμως ο καθηγητής του Οστίλιο Ρίτσι (μαθηματικός) τον έστρεψε στις Θετικές Επιστήμες. Ως δευτεροετής φοιτητής ανακάλυψε: 1. Τον θεμελιώδη νόμο του εκκρεμούς με τον ισοχρονισμό των μικρών ταλαντώσεων. 2. Μελέτησε την πτώση των σωμάτων με το γνωστό πείραμα του κεκλιμένου πύργου της Πίζας (πτώση σωμάτων διαφορετικού βάρους) 3. Έχοντας διαβάσει Αρχιμήδη κατασκεύασε μια υδροστατική ζυγαριά που μπορούσε να αποκαλύψει τις αναλογίες μετάλλων μέσα σε ένα κράμα. 4. Ο Πυθαγόρας ήταν ο πρώτος που μελέτησε συστηματικά τον ήχο αλλά ο Γαλιλαίος εισήγαγε την έννοια της συχνότητας και έγινε ο πατέρας της Ακουστικής. Το 1589 διορίστηκε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Πίζας Το 1592 διορίστηκε καθηγητής στην Πάδοβα. Κατασκεύασε την αναλογική πυξίδα και ένα δικής του κατασκευής τηλεσκόπιο το οποίο χάρισε στο δόγη της Βενετίας. Με το τηλεσκόπιο αυτό παρατήρησε: 1. Τους κρατήρες και ολόκληρη την επιφάνεια της Σελήνης. 2. Τους 4 δορυφόρους του Δία (ενισχύοντας την παρακάτω άποψη ) 3. Ότι όλα τα σώματα δεν κινούνται γύρω από τη Γη.
4. Τις φάσεις της Αφροδίτης, (στοιχείο που καταδείκνυε το επόμενο) 5. Το Ηλιοκεντρικό σύστημα. 6. Τις ηλιακές κηλίδες. 7. Την αστρική φύση του Γαλαξία μας. 8. Τον δακτύλιο του Κρόνου. Στον Γαλιλαίο οφείλεται η αντικατάσταση της επαγωγικήςυποθετικής μεθόδου με την πειραματική-εμπειρική μέθοδο. Άφηνε να κυλούν σφαίρες από κεκλιμένες υδρορροές και μετρώντας τους χρόνους στο εκκρεμές θεμελίωσε τους νόμους της πτώσης των σωμάτων: Οι κεκτημένες ταχύτητες είναι ανάλογες του χρόνου και τα διαστήματα που διάνυσαν ανάλογα προς το τετράγωνο του χρόνου. Στην Πάδοβα θεμελίωσε τη Στατική ανακαλύπτοντας την αρχή των σχετικών ταχυτήτων που αργότερα χρησιμοποίησε ο Lagrange (1736-1813) Θεμέλιο της Μηχανικής του Γαλιλαίου στάθηκε η Αδράνεια, δηλαδή κάθε κινούμενο σώμα συνεχίζει να κινείται με σταθερή ταχύτητα έως ότου ασκηθεί πάνω του κάποια εξωτερική δύναμη και μεταβάλλει την ταχύτητά του. Η αδρανειακή κίνηση είναι ευθύγραμμη. Ο Γαλιλαίος ανέτρεψε την άποψη του Αριστοτέλη ότι για να κινείται ένα σώμα πρέπει να ασκείται πάνω του κάποια δύναμη. Άρα αποσυνέδεσε τη δύναμη από την ταχύτητα και τη συνέδεσε με την επιτάχυνση μια θέση την οποία αργότερα υιοθέτησε και ο Νεύτωνας.
Το 1610 επέστρεψε στην αυλή των Μεδίκων ως «κορυφαίος φιλόσοφος και μαθηματικός» Το 1611 και το 1615 μετέβη στη Ρώμη για να πείσει την Αγία Έδρα για μια σειρά επιστημονικών θεμάτων. Το 1633 απαγορεύτηκε το βιβλίο του «Dialoghi sopra I due massimi sistemi del mondo tolemaico e kopernicano» όπου υπεστήριζε εμμέσως το ηλιοκεντρικό σύστημα. Ομοίως τέθηκε σε κατ οίκον περιορισμό στη βίλα στο Αρκέτρι.. Το 1638 αν και τυφλός συνέγραψε το βιβλίο του «Πραγματείες και υποδείξεις περί των δύο νέων επιστημών» που τυπώθηκε κρυφά στο Άμστερνταμ: Η πρώτη αναφέρεται σε προβλήματα αντοχής υλικών, συνοχής των στερεών, κρούσεις, νόμους ομοιότητας και μοντέλα. Η άλλη είναι η Δυναμική, δηλαδή η μελέτη των νόμων της Φυσικής όταν εφαρμόζεται μία σταθερή Δύναμη. Άλλα βιβλία του ήταν το «Περί κινήσεως» 1590, όπου αναγράφονται οι νόμοι της πτώσης των σωμάτων και το «Il sagiatore» 1623. Έφυγε το 1643.
Κρίστιαν Χόυχενς (Christiaan Huygens 1629-1695) Γεννήθηκε στη Χάγη το 1629. Ο πατέρας του, Κωνσταντίνος Χόυχενς ήταν φίλος του Γαλιλαίου και του Καρτέσιου. Κατασκεύασε τηλεσκόπιο μαθαίνοντας να λειαίνει φακούς και παρατήρησε: 1. Ένα δορυφόρο του Κρόνου. 2. Τη φύση των λαβίδων ή βραχιόνων του Κρόνου και θεώρησε ότι ήταν ένας δακτύλιος. Την περίοδο 1650-1666 1. Βελτίωσε το τηλεσκόπιο του 2. Βελτίωσε το εκκρεμές επινοώντας μια μέθοδο ώστε το εκκρεμές να παίρνει ταλαντώσεις τέτοιες ώστε η περίοδός τους να μην εξαρτάται από το πλάτος. 3. Μελετώντας ένα ειδικό εκκρεμές προσέγγισε την έννοια της ροπής αδράνειας. 4. Θεμελίωσε τους νόμους της κρούσης και την αρχή της ορμής. 5. Μελέτησε την φυγόκεντρο δύναμη (1659) και προσδιόρισε την κυκλική κίνηση. 6. Ανακάλυψε χρονόμετρα ακριβείας για την ναυσιπλοΐα και έτσι ερμήνευσε την επίδραση του γεωγραφικού πλάτους στην περίοδο του εκκρεμούς. 7. Ασχολήθηκε με την ακουστική και την φύση του κενού. 8. Από τη μηχανική του υλικού σημείου προχώρησε στη Μηχανική του στερεού σώματος. 9. Διατύπωσε την Κυματική θεωρία του Φωτός. 10. Επινόησε προχωρημένα μαθηματικά και είναι ο πρόδρομος του Απειροστικού λογισμού. Ήρθε σε σύγκρουση με τον Νεύτωνα πάνω σε θέματα Οπτικής.
Ισαάκ Νεύτων (Isaac Newton 1642-1727) Γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 1642 (4 Ιανουαρίου 1643) στο Γούλσθορπ της Αγγλίας. Το έργο του: 1. Στην Οπτική προσδιόρισε τη σύνθεση του λευκού φωτός και συνέβαλε καθοριστικά στην ερμηνεία των φαινομένων των χρωμάτων. Έτσι έβαλε τις βάσεις της σύγχρονης Οπτικής. 2. Στην Μηχανική διατύπωσε τους τρεις νόμους της κίνησης των σωμάτων και μετά οδηγήθηκε στη διατύπωση του νόμου της παγκόσμιας έλξης. 3. Στα Μαθηματικά υπήρξε ο κύριος εμπνευστής του απειροστικού λογισμού. Η «Principia» αποτελεί το σημαντικότερο έργο στην Ιστορία της Επιστήμης. 4. Στην Αστρονομία εκτός της Δυναμικής της κίνησης των πλανητών ανακάλυψε το κατοπτρικό τηλεσκόπιο που φέρει το όνομά του (Nευτώνειο). Εξήγησε τις αποκλίσεις από τη σφαιρικότητα της Γης καθώς και τη μετάπτωση των ισημεριών. Το 1699 η Γαλλική Ακαδημία Επιστημών τον τίμησε συμπεριλαμβάνοντάς τον μεταξύ των 8 αλλοδαπών μελών της. Το 1703 εξελέγη πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρείας, θέση την οποία κατείχε μέχρι το θάνατό του. Έφυγε στις 20 Μαρτίου 1727 στο Λονδίνο