ΕΝΑΝ ΜΥΘΟ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ Ήταν κάποτε μια Μάνα! Έχει σημασία το είδος; Κατόρθωσε με πολύ κόπο να γεννήσει και να μεγαλώσει στο κρύο και τη βροχή 6 μικρά.
Την βοήθησαν σ αυτό και άτομα από άλλο είδος! Είναι από το είδος που εξέλιξε το είδος της Μάνας αλλά και εξελίχθηκαν μαζί! Γι αυτό το δεύτερο είδος τηςιστορίαςμας, ο Homo sapiens, λέει: «Ο πιο πιστός μου φίλος ο Canis lupus familiaris». Νάτα λοιπόν τα έξι μικρά μετά τις λίγες πρώτες βδομάδες της ζωής τους όλα μαζί να περιμένουν το γάλα της Μάνας. Ο πρώτος και μεγαλύτερος, με τα όμορφα μάτια του, ο «Χοντρούλης». «Αυτός..., το καλλίτερο σκυλί» που λέει και ο Άλεξ. Κι αυτή τα τάϊζε, με όλους τους κινδύνους γύρω-γύρω.
Πόσο γρήγορα μεγαλώνουν τα βρέφη σ αυτό το είδος! Άρχισαν λοιπόν να παίζουν με τα άλλα όμοιά τους. Τώρα είναι πια στην καλλίτερη τους. Ποιος άραγε δεν μπορεί να τα χαίρεται; Δύσκολο να το διανοηθεί κανείς. Βλέπετε τις αποδείξεις, του πόσο δύσκολο είναι!
Ο «Χοντρούλης»; Ο πιο μεγάλος, ο πιο κοινωνικός, ο πιοαθώος! «Το καλλίτερο σκυλί»
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΕΣ, ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΟΜΩΣ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ
Ο ΧΟΝΤΡΟΥΛΗΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 01-02-2008, 5μμ
Η τελευταία αθώα δαγκωνιά! Είχε μάθει ότι ο Homo sapiens τον ταΐζει. Που, αυτός ένα μικρό σκυλί, να διακρίνει την εγκληματική (άρρωστη;) πλευρά στο χαρακτήρα κάποιων ατόμων του είδους που κάποτε έκανε τους πρόγονούς του από Λύκους, familiaris! Μπορεί, μερικά, πιο μεγάλα μεγάλα να υποπτεύονται Κάποιοι είπαν ότι προοριζόταν για άλλο σκυλί! Αυτό μήπως κάνει την πράξη λιγότερο ένοχη; Δηλαδή: «Συγγνώμην, έγινε ΛΑΘΟΣ!»;;; «Θα τρελαθώ!» Που λέει και ο Λάκης.
Πάντως ο Homo sapiens έχει διαδικασίες και άμα θέλει, μπορεί να κάνει πολλά, όχι μόνο άσχημα, αλλά και σωστά, προς εξυγίανση Πρώτα απ όλα διακομιδή και νεκροψία του πτώματος από σχετικό φορέα και παράλληλα προσκόμιση του εγκληματικού υλικού για τοξικολογική εξέταση! Παίρνουν λίγο χρόνο (στο Greece) αλλά γίνονται!
Τα ευρήματα της νεκροψίας Με βάση το έγγραφο με Α.Π. 066162/20-03-2008 του Δήμου Αθηναίων γνωστοποιήθηκε η έκθεση νεκροψίας, όπου περιγράφονταιτασχετικάευρήματαόπωςακολουθούν, και τα οποία είναι συμβατά με εικόνα δηλητηρίασης! Ακολουθεί το έγγραφο της τοξικολογικής εξέτασης:
Τα αποτελέσματα της τοξικολογικής εξέτασης
Εδώ τελειώνει ο «Μύθος» (Υπότιτλος: Δυστυχώς είναι κάποιες αλήθειες που προσπαθούμε να κρύψουμε αλλά, ευτυχώς, δεν γίνεται.) Πολλοί λένε: «Είναι πρόβλημα τα σκυλιά! Γαυγίζουν, λερώνουν, δαγκώνουν, τρομοκρατούν τον κόσμο!» Εγώ ρωτάω: «Μήπως είναι προβληματικός ο άνθρωπος, ο καθένας μας νεοέλληνας, που ξέμαθε πώς να ζει με τα κατοικίδια ζώα;» Η πιο ορατή περίπτωση είναι, για τη σημερινή νοοτροπία μας, ο σκύλος. Αφού τον κάναμε κατοικίδιο και συμπορεύτηκε μαζί μας επί χιλιετίες, σήμερα όχι μόνο δεν γνωρίζουμε πώς π.χ. να τον ταΐσουμε, αλλά αφού τον πετάξουμε στο δρόμο, μετά από σύντομη «εορταστική» χρήση, διαμαρτυρόμαστε γιατί λερώνει, γιατί γαυγίζει ή γιατί μας αγριεύει που του καταπατάμε, σίγουρα εν αγνοία μας, τον χώρο που ο Homo sapiens σε συνεργασία με την φύση του έχει εντυπώσει στο κύτταρό του ότι πρέπει να προστατεύσει!»
Ας δούμε μερικά ζητήματα λίγο βαθύτερα και με άλλο «μάτι» 1. Σίγουρα αν ο Canis lupus familiaris (ο κατοικίδιος σκύλος) μπορούσε να αντιληφθεί, αυτός πρώτος, τον σκοπό της εισόδου μας στο «χώρο» του θα ήταν πιο sapiens από εμάς! (Ειλικρινά εξομολογούμαι δεν ξέρω κατά πόσο είμαστε ή είμαστε ακόμα sapiens οι απόγονοι του Homo sapiens.) 2. Ένα είναι κατά την γνώμη μου σίγουρο: εμείς ζώντας, στην κυριολεξία, πρώτα απ όλα για μας απάνθρωπα, ξεχάσαμε βασικές ανθρώπινες ιδιότητες. Μια απ αυτές, πολύ βασική για την επιβίωσή μας, κάποτε, ήταν να αναγνωρίζουμε και να σεβόμαστε, λαμβάνοντας τα μέτρα μας, τους χώρους άλλων ειδών, ιδιαίτερα ορισμένων θηλαστικών. Μήπως αυτή η έλλειψη σεβασμού αποτελεί βασική έλλειψη βαθύτερης και ουσιαστικότερης περιβαλλοντικής παιδείας; Μήπως επίσης συνδέεται και με την στάση καταπάτησης όχι μόνο χώρων αλλά και ιδεών, θρησκευτικών πεποιθήσεων ή στάσεων ζωής αλλά και διαφορετικών πολιτισμικών προτύπων;
Συνέχεια (1) με άλλο «μάτι» 3. Σ αυτό το σημείο «καλόν είναι» να συνειδητοποιήσουμε οι νεοέλληνες ότι έχουμε πάει και πολύ πιο «πέρα» (το γράφω «κομψά»)! Τα τελευταία περίπου 20 χρόνια σε ένδειξη «πολιτισμού» -θέλοντας ίσως να ξεχάσουμε την επαρχιώτικη καταγωγή μας;- προσπαθούμε να κάνουμε ότι μπορούμε για να φανεί ότι αρνιόμαστε οιανδήποτε σχέση μας με τα ζώα (ως ένδειξη «υπανάπτυξης»;) πέραν της παραγωγικής σχέσης (ορθότερα: ωφελιμιστικά οικονομίστικης ). Στην ίδια λογική εντάσσουμε και τον σκύλο όσο μας είναι «χρήσιμος», τον κρατάμε. Μετά που θα τον «βαρεθούμε», σε κάνα δυο μήνες το πολύ, έχουμε πολλές «δουλειές» εξάλλου, τον πετάμε όπου βρούμε πιο πρόχειρα ή και «κρίνουμε» καλλίτερα για τον σκύλο. 4. Προτιμούνται ανοιχτοί χώροι, μακριά από την κατοικία μας. Κοντά στο κέντρο της Αθήνας η Γεωπονική και γενικότερα ο Ελαιώνας, έχουν τέτοια «επιθυμητά» χαρακτηριστικά. Εξάλλου ως ελεύθερος χώρος με πράσινο, αυτός της Γεωπονικής, είναι ιδιαίτερα θελκτικός για τα σκυλιά με μια μόνη προϋπόθεση: να μην υπάρχει εκεί άλλος, ανταγωνιστής θηρευτής, σκύλος. Ο οποίος ως εγκατεστημένος στο χώρο του θα διώξει, σωστότερα, θα κυνηγήσει τον υποψήφιο εισβολέα.
Συνέχεια (2) με άλλο «μάτι» 5. Για όλα αυτά θεωρώ ότι παρατηρείται, με ιδιαίτερη ένταση, τα τελευταία χρόνια να υπάρχει συνεχής αύξηση των «αφίξεων» ζώων στο χώρο του Γ.Π.Α. Ιδιαίτερα όταν οι παλιοί και κάθε φορά γνωστοί «νομείς» του χώρου, από σκυλίσια «οπτική» γωνία, δηλητηριάζονται από «ανθρώπους» με επικίνδυνη και εγκληματική νοοτροπία και πρακτική. 6. Θέλοντας να προχωρήσει κάποιος σε μια διαφορετική ουσία, πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί ο άνθρωπος θέλει σήμερα να έχει κοντά του ένα σκύλο; Είμαι Κούκλος, ε!
Συνέχεια (3) με άλλο «μάτι» 7. Πρωταρχικά λοιπόν: Γιατί αυτή η ανάγκη; Κι ας τον «πετάει» μετά από μικρό χρονικό διάστημα, χωρίς να αναγνωρίζει ότι, ουσιαστικά, παραιτείται από σημαντικό κομμάτι του εαυτού του. Ο άνθρωπος πάντα ζούσε ανάμεσα σε άλλα είδη αλλά και σε στενή, αχώριστησχέσημεκάποιααπ αυτά. Κατόρθωνε έτσι και ατομικά να ισορροπεί. Σήμερα είναι δυνατόν, θεωρούμε φυσιολογικό, να ζούμε, ιδιαίτερα στις πόλεις, σ ένα κόσμο ουσιαστικά του ενός είδους; Μονάχος ο Homo sapiens θα γίνεται όλο και πιο φιλάσθενος και θα χάνει διαρκώς τις ισορροπίες του. Αυτό διαισθητικά το αντιλαμβάνονται πολλοί άνθρωποι και σαν από εσωτερική παρόρμηση, όλο και περισσότερα ζώα και από διαφορετικά είδη χρησιμοποιούν ως κατοικίδια. Πολλές φορές, φθάνοντας σε άκρα, αυτό γίνεται με ιδιαίτερα αλόγιστο τρόπο (εξωτικά ερπετά, σαρκοβόρα θηλαστικά, πιράνχας(!) κλπ). Μήπως θα κέρδιζε πολλά ο άνθρωπος της σημερινής εποχής αν εύρισκε μια καινούργια σχέση με τα κατοικίδια; Πιθανά αρκετά διαφορετική απ αυτή που είχε ακόμα και πριν από λίγες δεκαετίες.
Συνέχεια (4) με άλλο «μάτι» 8. Απ όλα αυτά προκύπτει η ανάγκη οι φιλόζωοι άνθρωποι της κοινότητας του Πανεπιστημίου μας να σκύψουμε σοβαρά στο θέμα δίνοντας τις διαστάσεις που του πρέπει. Δεν είναι ένα απλά ένα θέμα καλής κυκλοφορίας των ανθρώπων στο χώρο που «εμποδίζεται» από τα σκυλιά. Αν το πλησιάσουμε έτσι δεν θα βρεθεί ουσιαστική λύση. Πολλές φορές αυτή η αντίληψη επιτρέπει την λογική της «φόλας» και στην ουσία περιπλέκει το πρόβλημα και μας βάζει πολλές φορές σε αστυνομικές και δικαστικές ατραπούς που ρυθμίζουν, όταν χρειασθεί, αλλά δεν επιλύουν τα προβλήματα. Το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Γ.Π.Α.) θα πρέπει να αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο ζήτημα και να λειτουργήσει για την επίλυση των δυσκολιών του ως πρότυπος χώρος και θεσμός προόδου για την κοινωνία. Ως το Πανεπιστήμιο με την κατεξοχήν αρμοδιότητα στην ανάπτυξη, καλή διατροφή και διαβίωση των αγροτικών ζώων, είναι πλησιέστερο κάθε άλλου ιδρύματος για τα αντίστοιχα θέματα που αφορούν τα κατοικίδια ζώα και ιδιαίτερα τον σκύλο που έχει ακόμη και σήμερα σημασία για την ελληνική ύπαιθρο. Το θέμα οφείλουμε να το πλησιάσουμε και να δώσουμε λύσεις ως μια συμβιωτική σχέση ανάμεσα σε δύο διαφορετικά είδη, τον άνθρωπο και τον σκύλο. Δηλαδή πρέπει ως πανεπιστημιακή κοινότητα να προσδιορίσουμε, κατά την γνώμη μου να επαναπροσδιορίσουμε με βάση τις αρχέγονες αλλά και σύγχρονες εμπειρίες και γνώσεις μας, τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες θα ωφελούνται και οι δύο εταίροι απ αυτή την συμβίωση (κατ άλλους βιολογική αμοιβαιότητα ). Αυτό το εγχείρημα αν είναι επιτυχές θα δώσει σημαντικές ωφέλειες για το σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας που αυτή την στιγμή είναι ίσως δύσκολο να αντιληφθούμε.
Συνέχεια (5) με άλλο «μάτι» 9. Τα κέρδη, λοιπόν, δεν θα είναι μόνο στο επίπεδο του πολιτισμού, της κυνοφιλίας γενικώς και αορίστως ή των εμπειριών της σχέσης του ανθρώπου με ένα συγκεκριμένο κατοικίδιο. Αλλά επίσης, πιθανά τα σημαντικότερα, σε επίπεδα σχέσεων και σεβασμού της φύσης και του περιβάλλοντος, περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και συνείδησης, υπευθυνοποίησης των πολιτών σε θέματα που τους αφορούν, βελτίωσης της υγείας τους αλλά και της υγιεινής των χώρων τους, ακόμα ακόμα των αναμεταξύ τους σχέσεων, κλπ. 10. Αν λειτουργήσουμε έτσι, ο «μύθος» πουξεκίνησανασαςλέωδενθαέχει πια καμιά αξία παρά μόνο ως αντιμετώπιση του περιθωρίου. Στην πράξη δεν θα χρειάζεται κανείς να προσφεύγει για να βρει το «δίκιο» του σε αρμόδιους ή μη παράγοντες, εισαγγελείς και δικαστήρια Θα έχουμε κάνει τον «μύθο» μια διαφορετική πραγματικότητα. Θα μπορέσουμε να αλλάξουμε την δική μας πραγματικότητα, την δική μας καθημερινότητα! Πιστεύω αυτό μετράει πάνω απ όλα. Πως λοιπόν μπορούμε να ξεκινήσουμε για να επιτύχουμε τέτοιους υψηλούς στόχους; Την λέξη αιθεροβάμων πολλοί ήδη θα την σκέφτεστε. Να προτείνω, λοιπόν, πρακτικά ορισμένα βήματα για να μην την φωνάξετε και δυνατά! Βέβαια οτιδήποτε και αν προταθεί πρώτα απ όλα επιβάλλεται, από όλους μας, υπευθυνότητα στην πράξη. Κύρια γι αυτά που ο καθένας, οικειοθελώς, θα δεσμευτεί
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΜΒΙΩΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ - ΣΚΥΛΟΥ Για να γίνει μια αρχή στην προσπάθεια επίτευξης του πιο πάνω στόχου, στα πλαίσια του Γ.Π.Α., χρειάζονται, κατά την γνώμη μου, να κατακτηθούν από την πανεπιστημιακή κοινότητα πέντε (5) αρχικά βήματα στόχοι. Αυτά, εν κατακλείδι, θα είναι και η υποδομή, το υπόβαθρο, πάνω στο οποίο θα μπορέσει να λειτουργήσει η φιλοζωική αντίληψη στο Πανεπιστήμιό μας, με στόχο την εμπέδωση μιας πράγματι συμβιωτικής σχέσης ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Canis lupus familiaris. Έχουμε και λέμε: 1. Χρειάζεται να εξασφαλισθεί σωστή διατροφή για τα σκυλάκια που βρίσκονται στο χώρο του Ιδρύματος, εφόσον έχουν επιλεγεί να είναι κατοικίδια ζώα (δεν πρόκειται για άγρια θηρία να κυνηγούν την τροφή τους!). Η διατροφήπρέπει να περιλαμβάνει ικανοποιητικής ποιότητας ξηρά τροφή, κάποιες κονσέρβες (αρέσουν πολύ στα άτιμα και ας μην είναι ότι πιο υγιεινό). Επίσης, από πολλές πλευρές είναι σωστό, να αξιοποιηθούν συστηματικά και τα κατάλληλα περισσεύματα τροφής από το εστιατόριο του ιδρύματος. Στόχος εκτός από την σωστήδιατροφήείναιμέσααπόαυτήτηνδιαδικασίαπρώτααπ όλαταζώανα εξοικειωθούν καλλίτερα με τους ανθρώπους, αλλά και εμείς να αποκτήσουμε τη μεγαλύτερη δυνατή άνεση μαζί τους. Η διατροφή είναι η πρώτη και σημαντικότερη βάση για να κατακτηθούν σχέσεις εμπιστοσύνης και ανοχής μέσα σ αυτή την συμβιωτική σχέση, αλλά και για να μπορέσουμε να «συνεννοηθούμε».
ΣΥΝΕΧΕΙΑ (1) ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΜΒΙΩΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ 2. Να λαμβάνεται σταθερά πρόνοια για την καλή κατάσταση της υγιεινής των ζώων. Όχι μόνο για την δική τους καλή υγεία και εμφάνιση αλλά πρωταρχικά για να διατηρούνται οι σωστοί κανόνες υγιεινής και ασφάλειας στο ίδρυμα. Ταζώαθαπρέπειναφροντίζεται: να είναι εμβολιασμένα, να φέρουν όλα τα μέτρα προφύλαξης για ενδο- και εξωπαράσιτα (αντιπαρασιτικά λουράκια, ψεκασμοί, drontal, κλπ). Επίσης να υπάρχει δυνατότητα φαρμακευτικής περίθαλψης σε περίπτωση ασθενειών. Όταν λαμβάνονται σχολαστικά τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης τα ζώα σπανιότατα (έως ποτέ!) ασθενούν. Σ αυτό το μέτρο μπορεί να υπάρξει και συνεργασία και με άλλους φορείς (δημόσιους και ιδιωτικούς) που σχετικά δραστηριοποιούνται. Πιστεύω ότι ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα που άμεσα σχετίζεται και με τα ζώα οφείλει να αποτελεί παράδειγμα, για την υπόλοιπη κοινωνία, ως προς την μεταχείριση και αντιμετώπιση των ζώων σε θέματα υγείας και υγιεινής. Εξ άλλου δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι μεγάλο κομμάτι παρασιτικών προσβολών και ασθενειών των ζώων θεραπεύεται επιστημονικά από την Γεωργική Ζωολογία και Εντομολογία και ότι το σχετικό εργαστήριο είναι ένα από τα στολίδια του ιδρύματός μας.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ (2) ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΜΒΙΩΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ 3. Να δημιουργηθούν χώροι διατροφής και φύλαξης των ζώων, πιστεύω τουλάχιστον ένας σε κάθε μία από τις δύο πλευρές της σχολής. Ο χώρος θα πρέπει να είναι κατάλληλα διαμορφωμένος, να τον βλέπει ο ήλιος αλλά να έχει και χώρους σκίασης, ίσως και κάποιο στέγαστρο, να διασφαλίζεται η παραμονή αλλά και ο απλός τρόπος εισόδου και εξόδου των ζώων σ αυτόν. Θα πρέπει να είναι φιλικός για τα ζώα με στοιχεία απαραίτητα για την διατροφή τους (ποτίστρες, ταΐστρες) και μερικά διάσπαρτα σπιτάκια για καταλύματα και για τον εφησυχασμό τους. Ο σκοπόςδενείναινα δημιουργηθούν κάποιοι χώροι εγκλεισμού των ζώων ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες (ή ανάγκες ) των ανθρώπων (εξάλλου αυτό δεν αποτελεί στοιχείο μιας συμβιωτικής σχέσης) αλλά να δημιουργήσουμε χώρους όπου τα ζώα θα αισθάνονται άνετα και θα έχουν λόγους (τροφή, ησυχία, ασφάλεια) να βρίσκονται εκεί και να παραμένουν, αν χρειαστεί. Δηλαδή π.χ.το απόγευμα αυτός (-η) που θα είναι επιφορτισμένος (-η) με την διατροφή τους την συγκεκριμένη μέρα και τα ζώα θα τον ακολουθήσουν στον σχετικό χώρο διατροφής και φύλαξης γι αυτό επίσης είναι σημαντικό από το σημείο 1 να έχει αναπτυχθεί αμοιβαία σχέση εμπιστοσύνης- θα μπορέσει να τα αφήσει εκεί για λίγες ώρες. Ιδιαίτερα για κάποια ζώα που μπορεί να αισθάνονται εντονότερα την ανάγκη φύλαξης του χώρου τους τις πρώτες ώρες που πέφτει η νύχτα και να γίνονται επιθετικά σ όποιον κρίνουν εισβολέα του χώρου τους. Επίσης αυτός ο χώρος φύλαξης μπορεί να χρησιμοποιηθεί όταν υπάρχουν εκδηλώσεις και είναι πιθανόν μερικά άτομα, πάλι, να θεωρηθούν ως εισβολείς. Αργότεραμέσαστηνύχταοφύλακας, ανοίγοντας την πόρτα του χώρου, αποκτά και πάλι τους συντρόφους του στο νυχτερινό του έργο.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ (3) ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΜΒΙΩΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ 4. Το ίδρυμα σε συνεργασία με ενδιαφερόμενους φιλόζωους μπορεί και καλό θα είναι να διοργανώσει μια σειρά από σεμινάρια και διαλέξεις, με ανθρώπους ειδικούς, σε ποικίλα επιμέρους θέματα που σχετίζονται με την φιλοζωία αλλά και γενικότερα με τα ζώα. Μερικά τέτοια μπορεί να είναι: Θετική εκπαίδευση σκύλου, διατροφή, ασθένειες, dog therapy, στοιχεία ηθολογίας του σκύλου, φυσιολογία και μορφολογία του σκύλου, ηέκτηκαιηέβδομηαίσθησητουσκύλου, κλπ Σκοπός αυτός των εκδηλώσεων είναι το πέρασμα, σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο, γνώσεων και πρακτικών από ανθρώπους με επιστημονική κατάρτιση αλλά και μεγάλη εμπειρία στα ζώα και ιδιαίτερα στο σκύλο. Τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν και στο ίδρυμά μας και χρειάζεται ακόμα μια φορά, όπως σε άλλες περιπτώσεις, η προσφορά των γνώσεων και των εμπειριών τους. Σίγουρα τέτοιες εκδηλώσεις θα βελτιώσουν το επίπεδο της συμπεριφοράς, της κατανόησης αλλά και της αντιμετώπισής που έχουμε απέναντι στα ζώα και γενικότερα στο περιβάλλον, εφόσον θα γίνουμε κοινωνοί πολλών απομυθοποιητικών πραγματικοτήτων για τα ζώα, με έμφαση στο σκύλο.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ (4) ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΜΒΙΩΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ 5. Τέλος, αλλά σίγουρα όχι τελευταίο από πλευράς σπουδαιότητας, στόχος είναι η δημιουργία μιας φιλοζωικής ομάδας στα πλαίσια του Πανεπιστημίου. Σκοπός βασικός της, κατά την γνώμη μου, οφείλει να είναι η προώθηση της φιλοζωίας στα πλαίσια της ανάπτυξης μιας συμβιωτικής σχέσης, όπως μέχρι τώρα τοποθετήθηκε, με τα κατοικίδια ζώα συντροφιάς και πρωταρχικά τον σκύλο. Ο ρόλος της θα είναι καίριος και καταλυτικός. Χωρίς τον ανθρώπινο παράγοντα όλα θα παραμείνουν λόγια και ωραίες, πλην όμως μη εφαρμόσιμες, ιδέες. Πιστεύω ότι η μαγιά υπάρχει και είναι και μπόλικη μάλιστα! Αυτή είναι η εμπειρία μου τα τελευταία χρόνια που ασχολούμαι με το θέμα στο Γ.Π.Α. Αυτό που έλειπε μέχρι τώρα ήταν η πρωτοβουλία να ξεκινήσει κάτι σχετικό με την φιλοζωία, στο χώρο του Γ.Π.Α. Με την συνδρομή της Καθηγήτριας Σοφίας Ευστράτογλου και την καλή διάθεση και την παρότρυνση του Αντιπρύτανη Λεωνίδα Λουλούδη, αυτή η πρωτοβουλία μπορεί να πάρει «σάρκα και οστά»! Όλοι όσοι αισθανόμαστε ότι μπορούμε να προσφέρουμε στην οργάνωση Φιλοζωικής Ομάδας στο Γ.Π.Α. ας ανταποκριθούμε. Η ενασχόληση με τους φίλους μας τα ζώα δεν μπορεί να είναι αντικείμενο μιας μικρής ομάδας! Όσοιπιστεύουμεότιαξίζεικάτικαλλίτερογιαταζώαστο Γ.Π.Α. ας επικοινωνήσουμε αναμεταξύ μας!!
Αντί Επιλόγου Πιστεύω ότι δεν χρειάζονται μεγάλα και σπουδαία πράγματα να σκέφτεται ότι πρέπει να προσφέρει κάποια ή κάποιος στη φιλοζωική ομάδα. Αυτό που απαιτείται, λόγω της αμεσότητας που έχει η σχέση με τα ζώα (είναι σαν την σχέση μ ένα μικρό παιδί 3 ετών, που γνωρίζουμε ότι ποτέ δεν πρόκειται να μεγαλώσει) είναι η οποιαδήποτε, μικρήήμεγάλη, προσφορά να είναι συγκεκριμένη και κυρίως να πραγματώνεται απ αυτόν που την ανέλαβε ή την πρότεινε. Ελπίζω αν αυτή η ομάδα φτιαχτεί και σιγά-σιγά λειτουργήσει, να αποτελέσει και μια άλλου είδους μαγιά: Αυτήν για την επιστημονική διερεύνηση και την σημασία της σχέσηςτουανθρώπουμετακατοικίδιαζώαπουθαεντάξειτο Γ.Π.Α. γιαάλλημιαφοράσεμιαπρωτοπορία. Πρόκειται για θέμα εξαιρετικής σημασίας για τον άνθρωπο και πιθανά να δείξει νέες διόδους για την επιβίωσή του σ αυτό τον πλανήτη, που σήμερα αρχίζει να φαντάζει απίθανη σε βάθος όχι μακρινού χρόνου! Ευχαριστώ για την προσοχή σας και την υπομονή σας! Βασίλης Τσατήρης Γεωπόνος Εκπαιδευτικός Δ.Ε. (κιν. 6977749143, εσωτ. 4755)