ΚΡΗΤΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ
ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ Η Κρήτη έχει μια από τις αρχαιότερες και πιο εύγευστες γαστριμαργικές παραδόσεις στον κόσμο, μια παράδοση γεύσεων, αρωμάτων, υλικών και τεχνοτροπιών που ξεκινά από τα προϊστορικά χρόνια και φθάνει μέχρι σήμερα. Η ιστορία της κρητικής διατροφής και της κρητικής κουζίνας χάνεται στα βάθη του χρόνου. Αποτελεί τη συνέχεια μιας παράδοσης που ξεκινά από τη μινωική εποχή και φτάνει ως τις μέρες μας. Από τα ευρήματα των αρχαιολογικών ανασκαφών φαίνεται πως και οι αρχαίοι Κρήτες, οι Μινωίτες, κατανάλωναν πριν από 4000 χρόνια τα ίδια σχεδόν προϊόντα που καταναλώνει και ο σημερινός κρητικός. Στα ανάκτορα της μινωικής εποχής βρέθηκαν τα μεγάλα πιθάρια για το λάδι της ελιάς, τους δημητριακούς καρπούς, τα όσπρια και το μέλι. Και στις διάφορες εικονογραφικές μαρτυρίες βλέπουμε τον απίθανο κόσμο των κρητικών φυτών και βοτάνων.
ΤΟ ΚΡΗΤΙΚΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ Επί αιώνες πολλούς η ιστορία της ελιάς και του λαδιού είναι συνδεδεμένη με την μακραίωνη ιστορία της Κρήτης που χιλιάδες χρόνια πριν θεμελίωσε τον Δυτικό πολιτισμό και οριοθετούσε την Ευρωπαϊκή ιστορία. Έχει αναφερθεί ότι η ελιά καλλιεργήθηκε γύρω στα 3000 π.χ. Στην Κρήτη της κλασικής και ελληνιστικής εποχής υπήρχε πολύ μεγάλη ελαιοπαραγωγή. Στα ρωμαϊκά χρόνια το νησί φαίνεται να παράγει μεγάλες ποσότητες ελαιολάδου. Στα βυζαντινά χρόνια, έχουμε μείωση της παραγωγής, αλλά με την ανάπτυξη της σαπωνοποιίας στην Ευρώπη μετά το 15 αιώνα, ενίσχυσε εκ νέου το εμπόριο του ελαιολάδου. Όπως και τότε, πριν χιλιάδες χρόνια, έτσι και η σήμερα η ελιά εξακολουθεί να δεσπόζει στο νησί και να προσφέρει τα πολύτιμα οφέλη της όχι μόνο στους κατοίκους της αλλά και σε όλο τον κόσμο με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, όπως: Ως καρπός που αποτελεί διατροφικό προϊόν (ωμό, μαγειρευμένο, επεξεργασμένο ή μη), ως χυμός (ελαιόλαδο)που χρησιμοποιείται ως διατροφικό προϊόν, για φαρμακευτική, καλλυντική και καθαριστική χρήση(σαπούνι) και, τέλος, ως δέντρο αποτελώντας πρώτη ύλη εργαλείων και κατασκευών, θέρμανσης, ύλη τέχνης και έκφρασης.
ΕΞΑΓΩΓΗ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟΥ: ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΗΜΕΡΑ
ΚΡΗΤΙΚΟ ΚΡΑΣΙ
ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ Το αμπέλι καλλιεργείται συστηματικά στην Κρήτη εδώ και περίπου 4.000 χρόνια! Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το αρχαιότερο πατητήρι σταφυλιών, ηλικίας µεγαλύτερης των 3.500 ετών, έχει ανακαλυφθεί στην περιοχή του Βαθύπτερου Από τον Όμηρο γνωρίζουµε πως τα κρητικά κρασιά ήταν ξακουστά σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο Πέρα από το ηλικίας 3.500 ετών πατητήρι, εντυπωσιακοί αµφορείς, τεράστιοι υπόγειοι χώροι αποθήκευσης, σχετικές απεικονίσεις σε όλα τα µινωικά ανάκτορα, αλλά και αναρίθµητες καταχωρίσεις για µεγάλες ποσότητες κρασιού στα µινωικά αρχεία σηµατοδοτούν όχι µόνο τον κεντρικό ρόλο που έπαιζε το κρασί στη ζωή του νησιού, αλλά και το υψηλό επίπεδο γνώσης των Μινωιτών για αυτό. Όµως το κρητικό κρασί δεν µένει αυστηρά στο νησί. Ταξιδεύει... Οι Μινωίτες, µε τα πλοία τους γεµάτα µε τα προϊόντα της κρητικής γης, γυρίζουν όλη τη Μεσόγειο. Έτσι, φθάνουν στην αυλή του ισχυρότερου άνδρα του αρχαίου κόσµου, του Αιγύπτιου φαραώ: σε αιγυπτιακές τοιχογραφίες βλέπουµε Κρήτες να καταφθάνουν µε τα πλοία τους στα αιγυπτιακά λιµάνια. Ανάµεσα στα εµπορεύµατα διακρίνονται και αµφορείς, που πιθανότατα ήταν γεµάτοι κρητικό κρασί. Στο ναυάγιο ενός τέτοιου πλοίου, το οποίο ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι στα ανοιχτά της Τουρκίας, βρέθηκε ένας τέτοιος αµφορέας, ακόµη σφραγισµένος και γεµάτος µε κρασί, ηλικίας πάνω από 3.000 ετών.
Η καλλιέργεια του αμπελιού και η παραγωγή κρασιού στην Κρήτη συνεχίζονται ασταμάτητα στη διάρκεια των αιώνων. Στον «Κώδικα της Γόρτυνας», το αρχαιότερο νομικό κείμενο στην Ευρώπη, βλέπουμε πρώτη φόρα µια σειρά από κανόνες για την καλλιέργεια του αμπελιού. τε τε κλικ κλικ στο στο εικονίδιο εικονίδιο για για να να προσθέσετε προσθέσετε μια μια εικόνα εικόνα
ΤΣΙΚΟΥΔΙΑ-ΡΑΚΙ
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΡΑΚΗΣ Η τσικουδιά είναι ένα αυθεντικό Κρητικό προϊόν συνδεδεμένο άρρηκτα με τον τρόπο ζωής, φιλοξενίας και διασκέδασης των Κρητικών. Είναι μέρος της παράδοσης και της ιστορίας της Κρήτης. Η λέξη τσικουδιά προέρχεται από τα «τσίκουδα», δηλαδή τα υπολείμματα της μουστοποίησης των σταφυλιώντσάμπουρα, φλούδες και κουκούτσια, ενώ χρησιμοποιείται και η τούρκικη λέξη ρακή. Η τσικουδιά ξεχωρίζει διότι αποτελεί απόσταγμα χωρίς την προσθήκη αρωματικού φυτού. Τέτοιες μέρες στην Κρήτη, μετά τον τρύγο και τα πατήματα, σειρά έχει η παρασκευή της τσικουδιάς στα ρακοκάζανα. Το ρακοκάζανο επισημοποιήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο γύρω στο 1920 όταν δόθηκαν άδειες για ρακοκάζανα στους Κρητικούς αγρότες, προκειμένου να έχουν τη δυνατότητα παραγωγής τσικουδιάς από τα σταφύλια τους. Μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες η παραγωγή της τσικουδιάς γινόταν αποκλειστικά «κατ οίκον», δεν υπήρχε δηλαδή μαζική βιοτεχνικήβιομηχανική παραγωγή. Αυτό οφείλονταν και στο γεγονός ότι η πώληση αποσταγμάτων ήταν απαγορευμένη και μόνο οι αμπελουργοί σε ορισμένες περιοχές είχαν το δικαίωμα να αποστάζουν μόνοι τους στέμφυλα σε μικρούς άμβυκες για δική τους χρήση.
ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΡΑΚΗΣ Ο τρόπος παρασκευής της ρακής έχει μένει ίδιος και απαράλακτος για αιωνες άντε κλικ κλικ στο στο εικονίδιο εικονίδιο για για να να προσθέσετε προσθέσετε μια μια εικόν
Η κρητική διατροφή ήταν ανέκαθεν ένας παραδοσιακός τρόπος να παραμένεις υγειής. Μπορεί οι καιροί να άλλαξαν και η διατροφή να μην είναι όπως ήταν κάποτε, αλλά συνεχίζει να παραμένει αναφθέρετο κομμάτι της παράδοσής μας και να διαμορφώνει τον εθνικό μας χαρακτήρα.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΤΩΝΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΝΟΣ ΤΖΑΓΚΑΡΑΚΗΣ ΤΕΛΟΣ!!