ΠΡΟΦΟΡΑ ΦΘΟΓΓΩΝ ΑΕ ΚΑΙ ΓΡΑΦΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Σχετικά έγγραφα
Ενότητα 2 : Β. Πώς έγραφαν οι αρχαίοι Έλληνες Γ. Φθόγγοι και γράμματα

Διαίρεση φωνηέντων Φωνήεντα Μακρόχρονα Βραχύχρονα

Π Ο Λ Ι Τ Ι Κ Α Κ Α Ι Σ Τ Ρ Α Τ Ι Ω Τ Ι Κ Α Γ Ε Γ Ο Ν Ο Τ Α

Greek Braille Code. Περιεχόμενα

Θέµατα ιστορίας της Ελληνικής Γλώσσας I. Κώστας Δ. Ντίνας Πανεπιστήµιο Δυτικής Μακεδονίας

ΔΙΑΛΕΞΗ ΤΕΤΑΡΤΗ - ΠΕΜΠΤΗ ΑΡΧΑΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΙ

ΔΙΑΛΕΞΗ ΤΡΙΤΗ ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΚΑΙ Η ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΔΙΑΛΕΚΤΩΝ

ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ. Παναγιώτης Δεμέστιχας Στέλλα Γκανέτσου

Α Ρ Ι Θ Μ Ο Σ : 6.913

ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ ΑΡΙΘΜΟΙ. Οι αριθμοί στα παλαιά έγγραφα

Η πρώτη μου γραμματική

Η ελληνική γλώσσα και η γραφή της

2. Α ν ά λ υ σ η Π ε ρ ι ο χ ή ς. 3. Α π α ι τ ή σ ε ι ς Ε ρ γ ο δ ό τ η. 4. Τ υ π ο λ ο γ ί α κ τ ι ρ ί ω ν. 5. Π ρ ό τ α σ η. 6.

7. Από την ΠΙΕ στην ιστορία της ελληνικής: πρωτοελληνική, προελληνική και αρχαία ελληνική

Ενότητα 1 : Το ταξίδι των λέξεων στον χρόνο

Ιστορική Γραμματική της ΑΕ Μάθημα 8 ο : Πρωτοελληνική Αρχαία Ελληνική: Κρητομυκηναϊκή Αλφάβητο

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΑΚΟΗΣ

«Φωνές και Γράμματα» Μέθοδος πρώτης ανάγνωσης και γραφής

? Μ. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική Γραμματική (της δημοτικής), ΟΕΣΒ, Αθήνα, 1941.? Νεοελληνική Γλώσσα για το γυμνάσιο, τ.γ', ΟΕΔΒ, Αθήνα, 2002.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ: ΦΩΝΗΤΙΚΗ

Τόνοι και πνεύματα στα αρχαία ελληνικά κείμενα

ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ Α. Η διαχρονικότητα της Ελληνικής Γλώσσας

Στόχος του βιβλίου αυτού είναι να κατακτήσουν οι μικροί μαθητές

Τόνοι και πνεύµατα στα αρχαία ελληνικά κείµενα

pecalás), *αἰπολός (πβ. αἰγοβοσκός), *εἰρημένος (πβ. εξαµενή, Ὀρχομενός) ο

9.1. Υγρά πλευρικά 1. φατνιακό [ l ]

XAΡ Τ Η Σ Ε Τ Α Ι ΡΙ ΚΗ Σ Δ Ι Α Κ Υ Β Ε Ρ Ν Η ΣΗ Σ ΤΗΣ V I O H A L C O SA

ΔΙΑΛΕΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΥΚΗΝΑΪΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Αφιερωμένο στην κόρη μου Μαρία

Για μια ιστορία του ελληνικού λεξιλογίου

ΣΕΡΒΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Ι. Ενότητα 1: Παράδοση του 1 Κεφαλαίου. Μπορόβας Γεώργιος Τµήµα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών

ΥΛΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ ΓΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΕΝΤΑΞΗΣ 4ΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΕΑΕ

Η προφορά της αρχαίας Ελληνικής

Φωνητική-Φωνολογία της Ιταλικής Γλώσσας

< = ) Τ 1 <Ο 6? <? Ν Α <? 6 ϑ<? ϑ = = Χ? 7 Π Ν Α = Ε = = = ;Χ? Ν !!! ) Τ 1. Ο = 6 Μ 6 < 6 Κ = Δ Χ ; ϑ = 6 = Σ Ν < Α <;< Δ Π 6 Χ6 Ο = ;= Χ Α

Σχηματισμός Ευκτικής Παρακειμένου Ενεργητικής Φωνής. Στις σημειώσεις μας θα εστιάσουμε στον περιφραστικό τύπο, καθώς αυτός είναι ο πιο εύχρηστος.

Αντώνης Μποτίνης 1. 3 International Phonetic Association. Η Διεθνής Φωνητική Εταιρία διατηρεί ιστοσελίδα στη

Πολυτονικό πληκτρολόγιο Πολυτονικές Γραμματοσειρές

T : g r i l l b a r t a s o s Α Γ Ί Α Σ Σ Ο Φ Ί Α Σ 3, Δ Ρ Α Μ Α. Δ ι α ν ο μ έ ς κ α τ ο ί κ ο ν : 1 2 : 0 0 έ ω ς 0 1 : 0 0 π μ

ΑΝΙΧΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ

Διπλωματική εργασία: Φαινόμενα συνάρθρωσης της νέας ελληνικής και η κατάκτησή τους από ρωσόφωνους ομιλητές: Η ηχηροποίηση του άηχου συριστικού

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

Ερώτηση: Είναι σωστή η έκφραση «µαθαίνω αρχαία ελληνικά» ή «γνωρίζω αρχαία ελληνικά;»

Το ταξίδι των λέξεων στον χρόνο...

ΑΤΥΠΟ ΤΕΣΤ ΓΛΩΣΣΑΣ ΦΩΝΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ Ικανότητα διάκρισης της ομοιότητας ή διαφοράς μεταξύ προφορικών λέξεων

Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών στις Επιστήμες των Διαταραχών της Επικοινωνίας

Για να εμφανιστούν σωστά οι χαρακτήρες της Γραμμικής Β, πρέπει να κάνετε download και install τα fonts της Linear B που υπάρχουν στο τμήμα Downloads.

ΓΝΩΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ: ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Αρθρωτικές-Φωνολογικές διαταραχές Αποκατάσταση φωνημάτων /f/ - /v/

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΑΓΓΕΛΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΑΚΑΛΕΣΤΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΤΣΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΦΩΝΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ & ΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

Ν Κ Π 6Μ Θ 5 ϑ Μ % # =8 Α Α Φ ; ; 7 9 ; ; Ρ5 > ; Σ 1Τ Ιϑ. Υ Ι ς Ω Ι ϑτ 5 ϑ :Β > 0 1Φ ς1 : : Ξ Ρ ; 5 1 ΤΙ ϑ ΒΦΓ 0 1Φ ς1 : ΒΓ Υ Ι : Δ Φ Θ 5 ϑ Μ & Δ 6 6

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΑΝΟΙΚΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ. Εισαγωγή στη Γλωσσολογία Ι. Φωνολογία

Αρχαία Α' Γυμνασίου Επιμέλεια: Ευθυμιάδου Ευφροσύνη

ª ıëì 1: ºıfiÁÁÔÈ Î È ÁÚ ÌÌ Ù


ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ Α, Β, Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

Φθόγγος - Φώνηµα - Γράµµα

Ε Π Ι Μ Ε Λ Η Τ Η Ρ Ι Ο Κ Υ Κ Λ Α Δ Ω Ν


ª ıëì 1: ºıfiÁÁÔÈ Î È ÁÚ ÌÌ Ù

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Πολυτονικό και μονοτονικό σύστημα Ο «πόλεμος» των τόνων

2 Η ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΣ ΤΟΠΟΣ Η ΘΕΣΗ ΑΡΘΡΩΣΗΣ

ΛΕΚΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ. Δεν υπάρχει προγλωσσική περίοδος παρά μόνο προλεκτική (δηλ. πριν την ομιλία του ίδιου του παιδιού),

Α θ ή ν α, 7 Α π ρ ι λ ί ο υ

ΑΜΑΛΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ, University of California, San Diego (UCSD)

«Φωνολογική διαταραχή» Υλικό παρέμβασης για το ζεύγος θ φ.

Συντάκτρια: Μαρία Γ. Ξανθού, Δρ Κλασικής Φιλολογίας Φθογγικά πάθη στη ΝΕ και στην ΑΕ: πάθη φωνηέντων και διφθόγγων Πρώτο Επίπεδο

Προγραμματισμός Υπολογιστών

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΑΚΟΗΣ

Α τάξη. Βρες και κύκλωσε παρακάτω όλες αυτές τις λέξεις που είναι γραμμένες δίπλα:

ΔΗΜΟΚΡΙΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΡΑΚΗΣ ΣΧΟΛΗ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΑΓΩΓΗΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΔΥΣΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ. Ονοματεπώνυμα: Ηλιάνα Στάμογλου, 4635

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟ ΕΤΟΣ ΤΜΗΜΑ ΙΑΔΠΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΣ ΕΑΡΙΝΟ ΕΞΑΜΗΝΟ

Δοκιμαστική Ερώτηση 1: Στην παρακάτω ακολουθία υπάρχει ένας αριθμός που δεν ταιριάζει. Ποιος είναι αυτός;

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

ΟΙ ΓΡΑΦΕΣ ΣΤΟ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΙΓΑΙΟ Όταν οι μαθητές δημιουργούν

Γιατί µελετούµε την Ιστορία µιας γλώσσας; Για να τη γνωρίζουµε καλύτερα Για να µάθουµε στοιχεία για τον πολιτισµό της

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ: ΦΩΝΟΛΟΓΙΑ

ICS: ΕΛΟΤ 743 2η Έκδοση. Πληροφορίες και τεκµηρίωση - Μετατροπή των Eλληνικών χαρακτήρων µε χαρακτήρες Λατινικούς

2 Χωρίς φυσικά να παραγνωρίζεται η σημασία των

Διδάσκων : Αργύρης Καραπέτσας Καθηγητής Νευροψυχολογίας Νευρογλωσσολογίας Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Οι τόνοι και τα πνεύματα. Τα αρχαία ελληνικά διαθέτουν τρία τονικά σημάδια: Την οξεία( ), τη βαρεία( `) και την περισπωμένη ( )

# % % % % % # % % & %

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΠΑΝΑΛΗΤΙΚΗΣ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟ ΕΤΟΣ

Το τελικό -ν- Γραφή και προφορά


! # !! # % % & ( ) + & # % #&,. /001 2 & 3 4

Κεφάλαιο 14. Διαίρεση (diaeresis) ονομάζεται το φαινόμενο, κατά το οποίο το τέλος της λέξης πέφτει σε στοιχείο που αποτελεί και τέλος μέτρου ή ποδός.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ. Εισαγωγικά στην αρχαία Ελληνική ιστοριογραφία

Β ΕΞΑΜΗΝΟ Δ ΕΞΑΜΗΝΟ ΣΤ ΕΞΑΜΗΝΟ Η ΕΞΑΜΗΝΟ ΕΠΙ ΠΤΥΧΙΩ. 12Ι-4_8 Αρχαία Ιστορία: Ρωμαϊκοί Χρόνοι Στ Εξαμήνου ΘΚ Ιστ. και ΔΠΑ κ. Σαββίδης ΓΡΑΦΕΙΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ

ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ζεύγος «Β - Δ». ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΊΔΡΥΜΑ ΗΠΕΙΡΟΥ ΣΧΟΛΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΤΜΗΜΑ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ Πτυχιακή Εργασία

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΜΕΑΣ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΑΣ

Ακουστική φωνητική μελέτη της παραγωγής και αναγνώρισης των φωνηέντων σε βαρήκοα άτομα

ΔΙΑΛΕΞΗ ΕΒΔΟΜΗ-ΟΓΔΟΗ ΟΙ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗΣ-ΡΩΜΑΪΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

Ἔκτασις. οι τα α α Δ. α α α α Δ. ου ου ου ου ου ου ου ου ου ου ου ου ου. υ υ υ υ υ υ υ υ υ υ µυ υ στι ι ι Μ. ι ι ει ει κο ο νι ι ι ι ι ι ι

ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ: ΟΔΥΣΣΕΙΑ

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ

Transcript:

ΠΡΟΦΟΡΑ ΦΘΟΓΓΩΝ ΑΕ ΚΑΙ ΓΡΑΦΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Εισαγωγή Προφορά φθόγγων: Δύση 15 ος αιώνας 1503 Antonius Nebrisensis Errores Graecorum (η-ε, ο- ω, ζ-σδ, β-φ). 1508 Aldus Manutius Alphabetum Graecum (βη-βη).

Ενδείξεις Η διακριτική λειτουργία: ἡμεῖς/ὑμεῖς, τύχη/ τείχη/τοίχοι, λοιμός-λιμός, ὧμος-ὃμως Φαινόμενα μετάπτωσης: λείπω-λέλοιπα, ἀμοίβω- ἀμοιβή, κεĩμαι-κοίτη (διφθογγική προφορά του ει) Ηχομιμητικές λέξεις, λ.χ. κόκκυξ, μυκᾶται (βόδι) vs. μηκᾶται (κατσίκα), βῆ-βῆ (πρόβατο)

Ενδείξεις Δάνεια κυρίως λατινικά (γραφηματική δήλωση): Ἀθηνά > Αthēna, Κρήτη > Crēta και αντίστροφα mensa > μήνσα, Felix > Φῆλιξ, censor > κήνσωρ Η γραφηματική ποικιλία στα αλφάβητα: άλλοτε ΠΗ, ΤΗ, ΚΗ άλλοτε Φ, Θ, Χ H διατήρηση αρχαιοελληνικής προφοράς στις νεοελληνικές διαλέκτους και σπανιότερα σε τύπους της Κοινής, λ.χ. διαλεκτ. άχιουρα, κιουρά και στην ΚΝΕ κουτί (< ΑΕ κυτίον), μουστάκι (< ΑΕ μύσταξ).

Η ερασμική προφορά χτες και σήμερα Λέξεις της ΑΕ υπάρχουν στην ελληνική και σήμερα αλλά η προφορά έχει αλλάξει. Η ερασμιακή προφορά ισχύει για τα παλαιότερα κείμενα, π.χ. Όμηρο, αλλά δεν είμαστε σίγουροι για τα κλασικά κείμενα H γραφηματική αναπαράσταση και η προφορά ποικίλλει από εποχή σε εποχή και από διάλεκτο σε διάλεκτο. Επίσης οι φωνηματικές αλλαγές έγιναν σε διαφορετική εποχή ανά διάλεκτο.

Μεγαλογράμματη γραφή Δείγμα αττικής επιγραφής του 5 ου αι. π.χ.:..οχσεντειβολεικαιτοιδεμοικεκροπισεπρυτανευεμνεσιθεο ΣΕ.ΡΑΜΜΑΤΕΥΕΕΥΠΕΙΘΕΣΕΠΕΣΤΑΤΕΚΑΛΛΙΑΣΕΙΠΕΑΠΟΔΟΝΑΙΤΟΙΣ ΘΕΟΙΣ.ΑΧΡΕΜΑΤΑΤΑΤΑΟΦΕΛΟΜΕΝΑ[ ]ΗΑΕΦΣΕΦΙΣΤΟ [ ] Μεταγραφή σε μικρογράμματη και σχόλια: [ Εδ]οξεν τῇ βουλῇ καὶ τῷ δήμῳ. Κεκροπὶς ἐπρυτάνευε, Μνησίθεος ἐ[γ]γραμμάτευε, Εὐπείθης ἐπεστάτει. Καλλίας εἶπεˑ ἀποδοῦναι τοῖς θεοῖς τὰ χρήματα τὰ οφειλόμενα [ ] ἅ ἐψήφιστο [ ]..ΟΧΣΕΝ / ΕΦΣΕΦΙΣΤΟ / ΗΑ / ΤΟΙ: ἔδοξεν, ἐψήφιστο, ἅ, τῷ (πριν την χρήση των γραφημάτων ξ και ψ και την απώλεια της δασείας) / Ε = η, ε / Ο = ο, ω / η ψιλή δε δηλωνόταν και το Η δήλωνε τη δασεία / το Ι πριν γίνει υπογεγραμμένη.

Φωνηεντικά τρίγωνα στην ΑΕ Ī, ṻ i ü ū ệ e ο ē a ō ᾱ

Προφορά και αναπαράσταση φωνηέντων a, ā : Α e : Ε o : Ο i, ī : Ι u, ū και στη συνέχεια ṻ, ü : Υ ē (κλειστό): ΕΙ [ως νόθη δίφθογγος δηλαδή ως αποτέλεσμα φωνολογικών αλλαγών, λ.χ. συναίρεσης] ē (ανοικτό): Η ō (ανοικτό): Ω ō (κλειστό): ΟΥ [ως νόθη δίφθογγος, δηλαδή ως αποτέλεσμα φωνολογικών αλλαγών, λ.χ. συναίρεσης]

Γράφημα Η: Αρχικά χρησιμοποιήθηκε για να αποδώσει τη δασεία. Πρώτη η ανατολική ιωνική που ήταν ψιλωτική το χρησιμοποίησε για να δηλώσει το μακρό ανοικτό [e]. Μετά την υιοθέτηση των καινοτομιών του ιωνικού αλφαβήτου στην Αθήνα μέσω του Ευκλείδειου αλφάβητου, οι Αθηναίοι το χρησιμοποίησαν για να αποδώσουν το μακρό ανοιχτό [ē] Γράφημα Ω: Έως το 403 π.χ. δεν υπήρχε. Μετά την καθιέρωση του ιωνικού αλφαβήτου στην Αθήνα μέσω του Ευκλείδειου αλφάβητου, ο συγκεκριμένος ήχος παραστάθηκε με το Ω.

Προφορά συμφώνων Τα διπλά σύμφωνα προφέρονταν με διπλή προφορά, λ.χ. [alla]. Στα TT/ΣΣ σε πολλές δάνειες λέξεις της προελληνικής (θάλαττα, Αλικαρνασσός, μέλισσα) ίσως να αποδίδεται ένας σίζων φθόγγος που ήταν χαρακτηριστικός μη ελληνικών γλωσσών του Αιγαίου. Άηχα κλειστά ψιλά: Π [p], Τ [t], Κ [k] Άηχα κλειστά δασέα: Φ [ph], Θ [th], Χ [kh] Ηχηρά κλειστά Β [b], Δ [d], Γ [g] Τα ΙΕ λαρυγγοχειλικά kw, gw, gwh διατηρήθηκαν στην Κρητομυκηναϊκή (q), Αρκαδική (ζ ή И) και Κυπριακή (Σ). Στις υπόλοιπες διαλέκτους συνέπεσαν με το Τ ή το Π.

Προφορά συμφώνων Έρρινα: Μ [m], Ν [n]. Υπήρχε ως αλλόφωνο υπερωικό -n (όπως στην ΚΝΕ) που παριστάνεται με το Γ, λ.χ. ἄγκυρα, ἐγγύς, ἄγχος. Επομένως το Γ αναπαρίστανε τόσο το [g] όσο και το υπερωϊκό n ανάλογα με το περιβάλλον. Υγρά: Ρ [r], Λ [l] Συριστικά: Σ [s] και το αλλόφωνό του z ως τμήμα της προφοράς του γραφήματος Ζ [zd] πριν από ηχηρά σύμφωνα ( Αθήναζε = Αθήνας + -δε) το

Προφορά συμφώνων Δασεία: προφερόταν ως [h] και αναπαρίστατο ως Η. Η Ιωνική (8 ος π.χ. αι) χρησιμοποίησε το Η για το [ệ] λόγω της απώλειας της προφοράς της δασείας (ψιλωτική διάλεκτος). Με το Ευκλείδειο αλφάβητο υιοθετήθηκε η γραφηματική αλλαγή και στην Αττική. Το Η χρησιμοποιείται σπάνια μετά το 403 π.χ. ως δασεία, κυρίως για να αντιδιαστείλει λέξεις, λ.χ. ὅρος/ὄρος. Οι Γραμματικοί υιοθέτησαν το σπάσιμο του Η σε -Ι (ψιλή) και (δασεία) (το δεύτερο το χρησιμοποιούσαν ως δασεία οι Έλληνες της Κ. Ιταλίας). Αργότερα, προέκυψαν τα σημερινά σύμβολα. Η απώλεια της δασείας ξεκίνησε στην ΑΕ (σε διαφορετική εποχή ανά διάλεκτο) και γενικεύτηκε στην Ελληνιστική Κοινή.

Προφορά συμφώνων Διπλά σύμφωνα: Ξ [ks], Ψ [ps], Ζ = [zd]/[dz]. Σε άλλες διαλέκτους (λ.χ. αρχαία κρητικά), που δεν είχαν το γράφημα Ζ, το απέδιδαν με ΣΔ ή ΔΔ, λ.χ. ὄσδος, παίσδω, γραμματίδδω. Ημίφωνα: το [j] και το [w] χάθηκαν νωρίς ως αποτέλεσμα φωνολογικών αλλαγών. Εμφανίζονται ως την Κρητομυκηναϊκή. Οι επιγραφές χρησιμοποιούσαν το F (δίγαμμα) για να το αναπαραστήσουν το [w].

Τόνος Η θέση και το είδος του τόνου έχουν στην ΑΕ διακριτική λειτουργία, π.χ. φυγών/φυγῶν. Μουσικός τονισμός. Δῆμος = δέὲμος (η περισπωμένη ή οξυβάρεια ήταν συνδυασμός οξείας και βαρείας). Η ΙΕ είχε ελεύθερο τόνο. Στην ΑΕ ισχύει ο νόμος της τρισυλλαβίας (δεν μπορεί η συλλαβή να ανέλθει πάνω από την τρίτη συλλαβή από το τέλος, λ.χ. ἀπόδημος, ἀθανάτου (τα μακρά προσμετρώνται για δύο συλλαβές).

ΤΡΟΠΟΣ ΑΡΘΡΩΣΗΣ ΘΕΣΗ ΑΡΘΩΣΗΣ διχειλικά χειλοδοντ μεσοδοντ οδοντ φατν. ουραν ικά υπερωικά Στιγμιαία (Άφωνα) ψιλά μέσα δασέα p t k b d g ph th kh Συριστικά ένρινα υγρά ημίφωνα πλευρικά παλλόμενα m n n W r j l s

Βραχυδίφθογγοι (βραχύ προτακτικό στοιχείο Είχαν αρχικά διφθογγική προφορά και στη συνέχεια μονοφθογγίστηκαν: ει: ei > ē μακρό κλειστό (6 ος 4 ος αι. π.χ.) > i (Ελληνιστική Κοινή) ου: ou > ō μακρό κλειστό (6 ος 4 ος αι. π.χ.) > ū (ως την Ελληνιστική Κοινή) αι: ai > ae (από 5 ο αι. π.χ.) > ē μακρό ανοικτό (από 3 ο τον αι. π.χ.) > e (ήδη από το 150 π.χ.) οι: oi > oe (από 5 ο π.χ.) > ü (από τον 3 ο π.χ.) > i (ως τον 10ο αι. μ.χ.) υι: ui > u με σίγηση του υποτακτικού στοιχείου, οπότε ακολουθεί την προφορά του υ αυ, ευ: au, eu > av/ev, af/ef (άρχισε το 3 ο π.χ. αι.)

Μακροδίφθογγοι (μακρό υποτακτικό στοιχείο) Ήταν κυρίως προϊόντα συναίρεσης ή μορφολογικών αλλαγών: ᾱι: ἀείδω >ᾄδω ῃ: κληfίς > κλῄς ῳ: ἀοιδή > ᾠδή ᾱυ: τό αὐτό > ταὐτό ηυ: νηfός > νηῦς ωυ: προαυδάω> πρωυδῶ Αρχική προφορά: [āi/āu], [ēi/ēu], [ōi/ōu]. Στις διφθόγγους σε -ι παρατηρείται από νωρίς σίγηση του υποτακτικού στοιχείου (γενικεύεται αργότερα) και προς την ελληνιστική περίοδο μονοφθογγίζονται.

Άσκηση Να καταγράψετε στο φωνητικό αλφάβητο τις ακόλουθες λέξεις: Γέφυρα, ποταμός, δῶρον, χιόνιον, χῶρος, παιδίον, τυρίον, τρέχω, Ἀθῆναι, πεῖνα,πέλαγος, πρῶτος, ἃγιος