Ανάλυση Από την άποψη των φωτογραφιών.

Ανάλυση Από την άποψη των φωτογραφιών. Το άρθρο αυτό γράφτηκε για να βοηθήσει τους αρχάριους χρήστες των υπολογιστών και των ψηφιακών φωτογραφικών µηχανών, να εξοικειωθούν µε την ανάλυση και να καταλάβουν το ρόλο που αυτή παίζει στα ψηφιακά µέσα. Ακόµα και έµπειροι χρήστες όµως µπορούν να αποκοµίσουν κάτι από αυτό, ιδιαίτερα από την τελευταία ενότητα που αναφέρεται στις εκτυπώσεις. Ανάλυση οθόνης Γενικά την ανάλυση την εκφράζουµε σαν αριθµό στηλών που απαρτίζουν το πλάτος x(επί) των αριθµό των γραµµών που απαρτίζουν το ύψος (WxH, π.χ. 800x600). Η τοµή µιας γραµµής µε µία στήλη αποτελούν το εικονοστοιχείο (pixel), που είναι και η ελάχιστη οπτική πληροφορία την οποία µπορούµε να χρωµατίσουµε µοναδικά στις οθόνες µας. Είναι σαν ένα πολύ µικρό χρωµατισµένο τετραγωνάκι. Ας πούµε ότι στην οθόνη µας έχουµε ανάλυση 1024x768. Αυτό σηµαίνει ότι η οθόνη µας έχει χωριστεί σε 1024 στήλες και 768 γραµµές. Μία οριζόντια γραµµή πλάτους 1 εικονοστοιχείου αποτελείται από 1024 (εικονοστοιχεία) και µία κάθετη γραµµή αποτελείται από 768. Χρωµατίζοντας κατάλληλα τα εικονοστοιχεία αυτά, η οθόνη µας συνθέτει το γραφικό περιβάλλον που βλέπουµε στον υπολογιστή µας. Επειδή η σχέση πλάτους/ύψους των οθονών του υπολογιστή είναι 4/3, την ίδια αντιστοιχία διατηρούν και οι αναλύσεις που µπορούµε να εφαρµόσουµε. Για παράδειγµα στην ανάλυση 1024x768 είναι 768 = 1024 * 3/4. ιαφορετικά τα εικονοστοιχεία δεν θα είχαν τετράγωνο σχήµα δηµιουργώντας προβλήµατα απεικόνισης. Το πραγµατικό µέγεθος των εικονοστοιχείων δεν είναι σταθερό. Αν δηλαδή εφαρµόσουµε ανάλυση 1024x768 σε µία οθόνη 17 ιντσών και σε µία οθόνη 15 ιντσών τότε τα γραφικά στην οθόνη των 15 ιντσών θα φαίνονται µικρότερα. Αυτό συµβαίνει

γιατί σε µικρότερη επιφάνεια πρέπει να εµφανισθεί ο ίδιος αριθµός εικονοστοιχείων. Κάτι τέτοιο έχει ως αποτέλεσµα µικρότερο µέγεθος στα εικονοστοιχεία. Αν τώρα χρησιµοποιήσουµε µεγαλύτερη ανάλυση στην ίδια οθόνη, τότε αποκτάµε περισσότερο χώρο εµφάνισης αλλά µικρότερα γραφικά. Για να χωρέσουν περισσότερα εικονοστοιχεία στην ίδια επιφάνεια, αναγκαστικά µειώνεται το µέγεθός τους. Το πραγµατικό µέγεθος των αντικειµένων που βλέπουµε στην οθόνη µας είναι σταθερό. Για παράδειγµα ένα εικονίδιο έχει µέγεθος 30x30 εικονοστοιχεία. Αφού τα εικονοστοιχεία µίκρυναν σε µέγεθος είναι επόµενο να βλέπουµε µικρότερο και το αντικείµενο. Εµφανίζοντας όµως µικρότερα τα αντικείµενα έχουµε τη δυνατότητα να βλέπουµε περισσότερα απ αυτά στον ίδιο χώρο. Κατά κάποιο τρόπο, µεγαλώνουµε δηλαδή την επιφάνεια εργασίας. Συµπερασµατικά θα λέγαµε, ότι για δεδοµένο µέγεθος οθόνης, µεγαλύτερη ανάλυση σηµαίνει µεγαλύτερη επιφάνια εργασίας αλλά και µικρότερα αντικείµενα. Επειδή µία εικόνα είναι χίλιες λέξεις δείτε την παρακάτω : Παρατηρήστε ότι σε µικρές αναλύσεις δεν εµφανίζονται όλα τα περιεχόµενα του παραθύρου. είτε επίσης ότι τα εικονίδια εµφανίζονται όλα και µικρότερα όσο µεγαλώνει η ανάλυση. Οι µεγάλες αναλύσεις µας βοηθάνε να εργαστούµε πιο άνετα, αφού µπορούµε να δούµε περισσότερα πράγµατα στην οθόνη µας χωρίς να σκρολάρουµε πάνω-κάτω ή δεξιά-αριστερά. Ωστόσο, για κάθε µέγεθος οθόνης, υπάρχει και µία ιδανική

ανάλυση, που αποτελεί την χρυσή τοµή ανάµεσα στο µέγεθος των απεικονιζόµενων γραφικών και του χώρου εργασίας. Στις οθόνες 15, 17 και 19 ιντσών οι συνηθέστερες αναλύσεις είναι 800x600, 1024x768 και 1280x960 αντίστοιχα. Οι αναλύσεις αυτές θεωρούνται οι ελάχιστες για το κάθε µέγεθος οθόνης. Μπορούµε να ανεβάσουµε την ανάλυση της οθόνης µας, συνήθως όµως, πρέπει να κάνουµε και κάποιες επιπλέον επεµβάσεις για να µπορούµε να δουλέψουµε πιο άνετα. Για παράδειγµα αν θέλουµε σε µία οθόνη 15 ιντσών να βάλουµε ανάλυση 1024x768, θα ήταν καλό να θέσουµε και µεγάλη γραµµατοσειρά για τα γράµµατα (large fonts). Σε διαφορετική περίπτωση τα γράµµατα θα φαίνονται πολύ µικρά και θα µας κουράζουν στο διάβασµα. Εκτός από την ανάλυση µπορεί να έχετε ακούσει και για το βάθος χρώµατος. Όπως είπαµε, κάθε εικονοστοιχείο µπορεί να χρωµατιστεί διαφορετικά. Το πλήθος των χρωµάτων από το οποίο µπορούµε να επιλέξουµε για ένα εικονοστοιχείο καλείται βάθος χρώµατος. Συνήθεις τιµές είναι τα 256 (8bit*), 65536(16bit) και 16,7 εκατοµµύρια (24bit) χρώµατα. Τα 24bit αναφέρονται και σαν «πραγµατικό χρώµα» (true color)** γιατί θεωρείται ότι το ανθρώπινο µάτι δεν δύναται να ξεχωρίσει περισσότερες διαβαθµίσεις. * Το bit, είναι η ελάχιστη µονάδα πληροφορίας στους υπολογιστές. Κάθε bit µπορεί να πάρει δύο τιµές, το 0 και το 1. Αυτό σηµαίνει ότι αν δεσµεύσουµε 8bits για να αποθηκεύσουµε το χρώµα κάθε εικονοστοιχείου, τότε έχουµε 2 8 = 256 χρώµατα (συνδυασµούς). ** Λόγω της προόδου της τεχνολογίας των υπολογιστών το βάθος χρώµατος που επιτρέπουν σήµερα είναι 32 ή και περισσότερα bit. Πρόκειται όµως περισσότερο για πλεονασµό παρά για πραγµατική ανάγκη για τόσο µεγάλο βάθος χρώµατος). Για να αλλάξετε την ανάλυση της οθόνης σας κάντε δεξί κλίκ σε ένα ελεύθερο µέρος της επιφάνειας εργασίας και επιλέξτε «ιδιότητες» (properties). Στο παράθυρο που θα εµφανιστεί επιλέξτε την καρτέλα «ρυθµίσεις» (settings). Αν στην ίδια καρτέλα πατήσετε το πλήκτρο «για προχωρηµένους» (advanced ), µπορείτε να επιλέξετε και το µέγεθος της γραµµατοσειράς. Πατήστε «οκ» ή «εφαρµογή».

Σηµείωση: Για την ποιότητα της απεικόνισης στην οθόνη µας, πολύ σηµαντική, είναι η κάθετη συχνότητα σάρωσης. Κάθε οθόνη υποστηρίζει διαφορετικές συχνότητες για διαφορετικές αναλύσεις. Για να έχουµε σταθερή και ξεκούραστη εικόνα θα πρέπει για την ανάλυση που θα επιλέξουµε να έχουµε τουλάχιστον 85Ηz συχνότητα. Συµβουλευτείτε το manual της οθόνης. Ψηφιακές εικόνες και ανάλυση Μία ψηφιακή εικόνα αποτελείται από εικονοστοιχεία. Οι διαστάσεις µιας φωτογραφίας εκφράζονται µε τον ίδιο τρόπο που εκφράζεται και η ανάλυση µιας οθόνης. ηλαδή σε αριθµό στηλών x αριθµό γραµµών που την αποτελούν. Αντίθετα µε την ανάλυση των οθονών, εδώ δεν υφίσταται ο περιορισµός της σχέσης πλάτους / ύψους. Μπορούµε δηλαδή να έχουµε εικόνες µε οποιοδήποτε αριθµό εικονοστοιχείων (π.χ. 512x500). Μία ψηφιακή φωτογραφία µπορεί να προκύψει είτε από µία ψηφιακή φωτογραφική µηχανή είτε από µία τυπωµένη φωτογραφία την οποία θα ψηφιοποιήσουµε µε τη βοήθεια ενός σαρωτή. Και στις δύο περιπτώσεις τα αναλογικά δεδοµένα πρέπει να ψηφιοποιηθούν. εν θα µπω σε τεχνικές λεπτοµέρειες, απλά θα πω ότι το κάδρο που βλέπει ο φακός της µηχανής χωρίζεται σε πολύ µικρά κοµµατάκια (εικονοστοιχεία), για κάθε ένα από τα οποία αποθηκεύεται το χρώµα τους. Όπως καταλαβαίνεται, όσο περισσσότερα τα κοµµατάκια που χωρίζεται µία αναλογική εικόνα τόσο µεγαλύτερη ευκρίνεια αποκτά, αφού το µάτι, από κάποιο σηµείο και έπειτα δεν είναι δυνατόν να δει ατέλειες. Τέτοιες ατέλειες είναι ιδιαίτερα ορατές σε καµπύλες και σε υφές. Στην παραπάνω εικόνα φαίνονται δύο τµήµατα που προέκυψαν από δύο όµοιες φωτογραφίες. Η µία ανάλυσης 2048x1536 και η άλλη 640x480. Έτσι θα φαίνονταν το κοµµάτι από την πρώτη αν το προβάλαµε στην οθόνη µας στο ίδιο µέγεθος µε αυτό της δεύτερης. H διαφορά στην ποιότητα είναι νοµίζω εµφανής.

Οι διαστάσεις µιας φωτογραφίας παραµένουν σταθερές ανεξάρτητα από την ανάλυση που έχουµε στην οθόνη µας. Αν για παράδειγµα στην οθόνη µας έχουµε ανάλυση 800x600 και εµφανίσουµε στο πραγµατικό της µέγεθος, µία εικόνα διαστάσεων 1024x768, τότε µόνο ένα τµήµα αυτής θα είναι κάθε φορά ορατό. Αντίστοιχα, αν εµφανίσουµε µία εικόνα 640x480 τότε θα υπάρχει κενός χώρος γύρω από την εικόνα. Φυσικά υπάρχουν προγράµµατα που µας επιτρέπουν να δούµε τις εικόνες στο µέγεθος που εµείς θέλουµε. Προσέξτε όµως ότι το µέγεθος στο οποίο βλέπουµε µία φωτογραφία δεν αλλάζει τις πραγµατικές διαστάσεις της. Για να πετύχουµε κάτι τέτοιο θα πρέπει να χρησιµοποιήσουµε τη συγκεκριµένη λειτουργία ενός προγράµµατος επεξεργασίας εικόνας. Η διαδικασία αυτή ονοµάζεται συνήθως resampling και γίνεται µε ειδικούς αλγορίθµους. Επίσης όπως και στις οθόνες, οι φωτογραφίες έχουν και ένα συγκεκριµένο βάθος χρώµατος. Οι κατηγορίες είναι ίδιες µε αυτές των οθονών, δηλαδή 8, 16 ή 24bit. Ο συνδυασµός των διαστάσεων της φωτογραφίας και του βάθους χρώµατος µπορεί να µας δώσει και το µέγεθος που καταλαµβάνει µία φωτογραφία στο σκληρό µας δίσκο. Αν για παράδειγµα έχουµε µία φωτογραφία 1600x1200 τότε σηµαίνει ότι αποτελείται από 1600 x 1200 = 1 920 000 εικονοστοιχεία. Αν έχει και βάθος χρώµατος 24bit τότε σηµαίνει ότι για κάθε ένα από αυτά τα 1.92εκ. εικονοστοιχεία πρέπει να αποθηκεύσουµε 24bit πληροφορίας για το χρώµα τους. ηλαδή πρέπει να χρησιµοποιήσουµε 1.920.000 x 24bits = 46.080.000 bits = 5.760.000 bytes = 5625kb = 5.5MB*. Το µέγεθος αυτό είναι σε ασυµπίεστη µορφή. Οι ψηφιακές κάµερες χρησιµοποιούν κάποιους απωλεστικούς αλγορίθµους συµπίεσης µε αποτέλεσµα τα αρχεία που παράγουν να είναι σηµαντικά µικρότερα. Για παράδειγµα η ίδια φωτογραφία από µία ψηφιακή φωτογραφική µηχανή θα είχε µέγεθος περίπου 800kb µε πολύ µικρή απώλεια ποιότητας. * Ένα byte είναι 8 bits, ένα kilobyte (kb) είναι 1024bytes και ένα megabyte (MB) είναι 1024kb.

Η συνολική ποιότητα της φωτογραφίας δεν κρίνεται µόνο από την ανάλυση της αλλά και από τον βαθµό συµπίεσης που έχει υποστεί. Γενικά όµως όσο µεγαλύτερη ανάλυση τόσο καλύτερη ποιότητα και ευκρίνεια έχει µία φωτογραφία. Στις ψηφιακές φωτογραφικές µηχανές οι αναλύσεις εκφράζονται σε MegaPixel (MP ή απλά Μ). Τα MP προκύπτουν αν κάνουµε τον πολλαπλασιασµό της ανάλυσης W x H. Π.χ. µία φωτογραφική µηχανή των 3.2M βγάζει φωτογραφίες ανάλυσης 2048x1536, γιατί 2048x1536 = 3.145.728. Στον παρακάτω πίνακα φαίνονται τα MP και οι αναλύσεις στις οποίες αντιστοιχούν. MegaPixel Ανάλυση παραγόµενων φωτογραφιών 0.3 640x480 0.5 800x600 0.8 1024x768 1.3 1280x960 2.1 1600x1200 3.2 2048x1536 4 2272x1704 5 2560x1920 7.5 3200x2400 Επίσης, αν κάνετε τους πολλαπλασιασµούς θα διαπιστώσετε ότι δεν αντιστοιχούν πάντα µε τον ακριβή αριθµό των διαφηµιζόµενων megapixel. Ανάλυση και εκτυπώσεις Πήρατε την καινούρια σας ψηφιακή και αφού τραβήξατε µερικές πανέµορφες φωτογραφίες είστε έτοιµοι να κάνετε τις πρώτες σας εκτυπώσεις. Σε τι µέγεθος όµως θα τις εκτυπώσετε; Μέχρι ποιο µέγεθος πρέπει να τις τυπώσετε ώστε να µην χάσετε σε ποιότητα; Για να γίνουν αυτά κατανοητά αρκεί να εισάγουµε ένα νέο όρο. Το dpi ή αλλιώς dots per inch (εικονοστοιχεία/κουκίδες σε κάθε ίντσα). Όταν εκτυπώνουµε µία φωτογραφία, το dpi καθορίζει πόσα εικονοστοιχεία από την εικόνα θα χρησιµοποιηθούν, για να εκτυπωθεί µία τετραγωνική ίντσα. Για να γίνει κατανοητό ας δούµε ένα παράδειγµα. Έστω ότι θέλουµε να τυπώσουµε µία φωτογραφία διαστάσεων 1600x1200 και βάζουµε 300dpi. Για να βρούµε τις διαστάσεις τις εκτυπούµενης φωτογραφίας σε ίντσες αρκεί να διαιρέσουµε το πλάτος και το ύψος µε τον αριθµό των dpi. ηλαδή η συγκεκριµένη φωτογραφία θα εκτυπωθεί σε διαστάσεις (1600 / 300) x (1200 / 300), δηλαδή 5.33 x 4 ίντσες. Αν θέλουµε να βρούµε τις διαστάσεις σε εκατοστά, αρκεί να πολλαπλασιάσουµε µε το 2.54, άρα έχουµε 13.5 x 10.2 cm. Στο σηµείο αυτό επειδή γενικά επικρατεί µία σύγχυση µεταξύ της ανάλυσης σε dpi µιας φωτογραφίας και της ανάλυσης σε dpi ενός εκτυπωτή, θα αναφέρω µόνο ότι στους εκτυπωτές δίνουν την ανάλυση µε εσφαλµένο τρόπο λόγω marketing (όσο µεγαύτερης ανάλυσης εµφανίζεται ο εκτυπωτής τόσο ευκολότερα πουλιέται). Τα 300dpi δεν τα επιλέξαµε τυχαία στο παραπάνω παράδειγµα. Στα 300dpi τυπώνουν τα φωτογραφεία και γενικά τόση θεωρείτα ότι είναι η ανεκτή ανάλυση για

να µην έχει διαφορά η φωτογραφία µε µία αντίστοιχη που εκτυπώθηκε από κλασσική µηχανή µε φιλµ. Όπως βλέπουµε δηλαδή, µία ψηφιακή µηχανή των 2.1ΜP και πάνω, αρκεί για να µας δώσει φωτογραφίες, που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τις κλασσικές. Το κατώτατο αποδεκτό όριο ανάλυσης είναι τα 200dpi. Για να βλέπετε κάθε φορά το µέγεθος στο οποίο θα εκτυπωθεί η φωτογραφία σας µπορείτε να χρησιµοποιήσετε κάποιο από τα γνωστά προγράµµατα επεξεργασίας εικόνας όπως το Adobe Photoshop ή το PaintShop pro. Για το photoshop, πηγαίνετε στο µενού image->image size. Στο πλαίσιο διαλόγου που θα εµφανιστεί βεβαιωθείτε ότι δεν είναι τσεκαρισµένο το resample image και εκεί που λέει resolution βάλτε την ανάλυση σε dpi που επιθυµείτε να εκτυπωθεί η φωτογραφία. Ακριβώς από πάνω, στα πεδία width και height εµφανίζονται οι διαστάσεις εκτύπωσης σε ίντσες. Με την κατάλληλη επιλογή βλέπετε τις διαστάσεις και σε εκατοστά. Η σχέση dpi και εκτυπούµενων διαστάσεων είναι αντιστρόφως ανάλογη. ηλαδή όσο περισσότερα dpi τόσο µικρότερες διαστάσεις. Αντίθετα η σχέση dpi και ποιότητας είναι ανάλογη, που σηµαίνει ότι όσο περισσότερα dpi τόσο καλύτερη ποιότητα. Γενικά πάντως να θυµάστε ότι δεν έχει νόηµα να ξεπεράσετε τα 540 dpi στις εκτυπώσεις σας. Το µέγεθος εκτύπωσης µπορούµε να το ορίσουµε και µε διάφορους άλλους τρόπους, όπως ας πούµε τους drivers του εκτυπωτή. Ο τρόπος µε τα dpi όµως είναι ο πιο σωστός και µας δίνει πραγµατικό έλεγχο στα χέρια µας. Λάβετε υπόψιν σας ότι για να κάνετε ποιοτικές εκτυπώσεις στο σπίτι σας δεν αρκεί µόνο να ορίσετε σωστά τα dpi. Το σηµαντικότερο ρόλο παίζει η ποιότητα του χαρτιού στο οποίο θα εκτυπώσετε. Μην περιµένετε δηλαδή φωτογραφική ποιότητα τυπώνοντας σε απλό φωτοτυπικό χαρτί. Εκτυπώσεις σε φωτογραφείο Τι γίνεται όταν θέλετε να δώσετε τις φωτογραφίες σας για εκτύπωση σε φωτογραφείο; Χρειάζεται να κάνετε πρώτα κάποιες ενέργειες; Τι σηµαίνει fit-in και fill-in; (Σύµφωνα µε την απάντηση που δίνει ο φωτογράφος Γιάννης Κόκκινος) Κατά πρώτον οι αναλογίες της φωτογραφίας 10x15cm (3:2) δεν "ταιριάζουν" µε την ανάλυση των περισσότερων ψηφιακών φωτογραφικών µηχανών (4:3). Π.χ. η διάσταση 10x15cm είναι "µακρύτερη" από την ανάλυση 1600x1200 µιας ψηφιακής µηχανής. Έχεις λοιπόν τρεις επιλογές. 1] Κροπάρεις (κόβεις) τις φωτογραφίες όπου και όπως θέλεις εσύ, ώστε να ταιριάξει στην αναλογία (3:2) του εκτυπωτικού µηχανήµατος, π.χ. στα 1600x1070 pixels χωρίς να πειράξεις το dpi και τις πας για εκτύπωση FILL-IN. Σε διαφορετική περίπτωση το µηχάνηµα κόβει συµµετρικά τα παραπανίσια pixels πάνω και κάτω για να γεµίσει το µήκος (15) του χαρτιού. 2] ίνεις τις φωτογραφίες σου όπως είναι στο εργαστήριο και τους λες να τις τυπώσουνε FIT- IN, οπότε παίρνεις µια εκτύπωση 10x13,4 περίπου σε χαρτί 10x15, δηλαδή µε δύο λευκές λουρίδες των 0,8 πόντων (8 χιλιοστά κενό) δεξιά κι αριστερά. Αυτός είναι και ο µόνος τρόπος να τυπώσεις τη φωτογραφία σου ολόκληρη σε αυτή τη διάσταση χαρτιού. 3] ίνεις τις φωτογραφίες στο εργαστήριο και τις αφήνεις στη διάθεση του εργαστηρίου για το πως θα τις τυπώσουν (συνήθως, το µηχάνηµα κόβει συµµετρικά τα παραπανίσια pixels πάνω και κάτω για να γεµίσει το µήκος 15cm του χαρτιού). Το image resize των προγραµµάτων καλό είναι να αποφεύγεται αν δεν γνωρίζετε τη χρήση του... Αφήστε τα ψηφιακά εκτυπωτήρια να φτιάξουν τις διαστάσεις, δίνοντας εικόνες µε σωστή αναλογία για το χαρτί που θέλετε να τυπώσετε, αν δεν θέλετε να κόβεται το κάδρο. Η ποιότητα των µηχανηµάτων σ' αυτόν τον τοµέα (αλγόριθµοι interpolation) είναι εκπληκτική!

Συνοψίζοντας λοιπόν, η εκτύπωση 10x15 αντιστοιχεί σε 1600x1070 pixels. Οτιδήποτε διαφορετικό (κρατώντας το 1600 σταθερό) σηµαίνει λευκές γραµµές ή κόψιµο θέµατος. Όσο για το µέγεθος της εκτύπωσης που µπορείς να κάνεις, µια δοκιµή θα σε πείσει! Πάντως, ακόµα και στο 20x25 µε 2 µεγαπίξελ θα πετύχεις φοβερή ποιότητα (στο Frontier και στα Kodak που έχω εµπειρία τουλάχιστον). Γιατί χρειαζόµαστε τελικά µεγάλες αναλύσεις; Θα µπορούσε να πει κάποιος ότι για να βλέπουµε τις φωτογραφίες στον υπολογιστή µας ή να τις στέλνουµε σε φίλους µε email τα 0.8 MP είναι αρκετά. Ακόµα και για εκτυπώσεις σε φωτογραφείο τα 2.1 ή ακόµα και τα 1.3 MP δίνουν πολύ ικανοποιητικά αποτελέσµατα. Σε τι λοιπόν χρησιµεύουν οι µεγαλύτερες από 2.1MP αναλύσεις; Ιδού µερικοί λόγοι ύπαρξής τους : Από εικόνες µεγάλων αναλύσεων µπορούµε να παράγουµε µικρότερες που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από αυτές που θα έβγαιναν από µία µηχανή χαµηλής ανάλυσης. Αντίθετα από εικόνες µικρής ανάλυσης δεν µπορούµε να πάµε σε µεγαλύτερης χωρίς να χάσουµε σηµαντικό µέρος από την ευκρίνεια και την ποιότητα της εικόνας. Αυτό συµβαίνει γιατί είναι πολύ πιο εύκολο να «πετάξουµε» πληροφορία από την ήδη υπάρχουσα παρά να εφεύρουµε. Το µόνο µειονέκτηµα των εικόνων υψηλής ανάλυσης, είναι ότι καταλαµβάνουν µεγαλύτερο χώρο στα αποθηκευτικά µέσα των ψηφιακών µηχανών. Με δεδοµένο όµως τα µεγάλα µεγέθη που είναι σήµερα διαθέσιµα (µέχρι και 1GB CF ή microdrive), αλλά και τις καλές τιµές µε συνεχώς πτωτικές τάσεις, δεν είναι πια ιδιαίτερο πρόβληµα. Ένα άλλο σηµαντικό πλεονέκτηµα που µας δίνουν οι υψηλές αναλύσεις είναι ότι µας δίνουν το περιθώριο του κοψίµατος των φωτογραφιών. Αν για παράδειγµα δεν πέτυχε το κάδρο µας, µπορούµε να κόψουµε και να εκτυπώσουµε, µόνο το τµήµα της φωτογραφίας που µας ενδιαφέρει και να έχουµε ακόµη, έναν ικανοποιητικό αριθµό ΜP ώστε να βγει µε καλή ποιότητα η φωτογραφία µας. Τέλος, οι µεγάλες αναλύσεις, µας δίνουν τη δυνατότητα να τυπώσουµε σε µεγέθη µεγαλύτερα από το κλασσικό 15x10 εκατοστά όπως π.χ. A4. ιακίνηση φωτογραφιών στο φωτογραφείο Τα περισσότερα φωτογραφεία σήµερα δέχονται τις φωτογραφίες σας είτε απ ευθείας από την κάρτα της µηχανή σας, είτε από CD. Τα φορµάτ που δέχονται για εκτύπωση είναι τα jpeg και tiff. Άλλος εναλλακτικός τρόπος είναι µέσω internet. Eπιµέλεια άρθρου: Βελέντζας Αλέξανδρος, (fractalbit@freemail.gr