Η σηµαντικότερη γαλλοβρετανική συνεργασία του 21ου αιώνα προ των πυλών

Η Βρετανία στα τέλη του περασµένου Ιουλίου πήρε τη µεγάλη απόφαση... Έχοντας αποσύρει από το 1978 το τελευταίο της αεροπλανοφόρο, το HMS Ark Royal, από το κατάστρωµα του οποίου είχαν τη δυνατότητα να επιχειρούν µαχητικά και µη αεροσκάφη συµβατικής απο/προσνήωσης, επανέρχεται 30 περίπου χρόνια αργότερα µε µία απόφαση για τη ναυπήγηση δύο νέων αεροπλανοφόρων της κατηγορίας των 65.000 τόνων. Η Γαλλία θα ακολουθήσει µε την παραγγελία ενός ίδιου σχεδόν αεροπλανοφόρου µε τα βρετανικά, καθώς οι δύο χώρες έχουν εδώ και αρκετό καιρό αποφασίσει να προβούν σε συνεργασία στη σχεδίαση και ναυπήγηση των νέων σκαφών που προορίζονται για την κάλυψη των αναγκών των αεροπορικών κλάδων των ναυτικών τους δυνάµεων. Ας δούµε όµως στις παρακάτω γραµµές τι έχει συµβεί µέχρι σήµερα στο πλαίσιο του κολοσσιαίου αυτού προγράµµατος για τα ευρωπαϊκά και όχι µόνοδεδοµένα, αλλά και τι µέλει γενέσθαι στα χρόνια που έρχονται. H I K G H I J Tου ηµήτρη Θ. Στεργίου Η Βρετανία κυρίως και κατά δεύτερο λόγο η Γαλλία, υπήρξαν επί δεκαετίες ολόκληρες οι µοναδικές ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες διέθεταν αεροπλανοφόρα στη δύναµη των ναυτικών τους δυνάµεων. Η Βρετανία δε ήταν η µοναδική ευρωπαϊκή χώρα στα χρόνια του µεσοπολέµου αλλά και του Β Π.Π. που διέθετε αεροπλανοφόρα. Η Γερµανία, κυρίως λόγω των περιορισµών της συνθήκης παράδοσής της µετά τον Α Π.Π. δεν ανάλωσε ποτέ δυνάµεις και πόρους στον τοµέα της σχεδίασης και ναυπήγησης αεροπλανοφόρων. Το ίδιο όµως έπραξαν η Ρωσία και η Γαλλία. Η πρώτη είχε έξοδο τόσο στον Ατλαντικό όσο και στον Ειρηνικό, ενώ η δεύτερη είχε σηµαντικές αποικίες και κτήσεις προπολεµικά που θα δικαιολογούσαν την ύπαρξη τέτοιων σκαφών. Εν πάσει περιπτώσει τουλάχιστον στον ευρωπαϊκό χώρο, µόνο η Βρετανική αυτοκρατορία διέθεσε χρόνο και χρήµατα για την σχεδίαση και ανάπτυξη αεροπλανοφόρων αλλά και συστηµάτων εξυπηρέτησης και κάλυψης των απαιτήσεων για επιχειρήσεις αεροπλάνων συµβατικής απο/προσνήωσης από αυτά. Μετά το τέλος του Β Π.Π. το δεδοµένο αυτό άλλαξε σε σηµαντικό βαθµό. Ενώ οι Αµερικανοί ανέπτυσσαν όλο και µεγαλύτερα αεροπλανοφόρα που παρείχαν τη δυνατότητα εξαπόλυσης σηµαντικού αριθµού αεροσκαφών (περισσότερα Η σηµαντικότερη γαλλοβρετανική συνεργασία του 21ου αιώνα προ των πυλών από 60), οι Βρετανοί περιορίστηκαν σε σκάφη µέγιστου εκτοπίσµατος µικρότερου των 40.000 τόνων µέχρι που στην δεκαετία του 70 αποφάσισαν να διατηρήσουν σε υπηρεσία τα µικρά αεροπλανοφόρα κλάσης Invincible. Tρία τέτοια σκάφη ναυπηγήθηκαν (τα HMS Invincible, HMS Hermes και HMS Illustrious) και η χωρητικότητά τους ανέρχονταν σε εννέα ελικόπτερα Sea King και πέντε αεροσκάφη Sea Harrier. Χωρίς τα HMS Invincible και HMS Hermes, η επιχείρηση Corporate του 1982 για την ανακατάληψη των νήσων Falkland θα ήταν πρακτικά αδύνατη. Το πρώτο έφθασε να επιχειρεί µε 10 Sea Harrier FRS.1 και 9 ελικόπτερα, ενώ ακόµη 21 Sea Harrier 80 ªµƒπ 2007 ANAXAITI H/INTERCEPTION

π π ºπ ƒøª Ευρωπαϊκά αεροπλανοφόρα νέας γενιάς FRS.1 και Harrier GR.3 της RAF και 6 ελικόπτερα βρίσκονταν στο δεύτερο... Το µέλλον και των τριών αυτών µικρών αεροπλανοφόρων, τα οποία εξακολουθούν να βρίσκονται σε υπηρεσία στο Βρετανικό Ναυτικό (RN-Royal Navy), απασχολεί το τελευταίο εδώ και δέκα τουλάχιστον χρόνια. Με βάση τους αρχικούς σχεδιασµούς που έγιναν περί τα µέσα της δεκαετίας του 90, στόχος ήταν η αντικατάσταση των τριών CVS κλάσης INVINCIBLE µετά το έτος 2012, από δύο Μελλοντικά Αεροπλανοφόρα [CV (Future): CV(F)] εκτοπίσµατος 40.000 τόνων και χωρητικότητας 50 αεροσκαφών και ελικοπτέρων. Σε ό,τι αφορά τη γαλλική πλευρά από την άλλη µεριά, οι µετα- Απεικόνιση που δηµιουργήθηκε µε τη χρήση Η/Υ, ενός από τα δύο νέα αεροπλανοφόρα του Royal Navy. H διάταξη του καταστρώµατος πτήσεων είναι ίδια µε αυτή των σηµαντικά µικρότερων αεροπλανοφόρων κλάσης Invincible (εκτόπισµα 22.000 τόνων), γεγονός που αποδεικνύει το ότι οι Βρετανοί θα παρα- µείνουν πιστοί στη φιλοσοφία χρήσης αποκλειστικά και µόνο αεροσκαφών STOVL και ελικοπτέρων. Αν και η φιλοσοφία αυτή έχει πλεονεκτήµατα, συνεπάγεται και σοβαρά µειονεκτήµατα που είναι σχετικά κυρίως µε το ότι δεν υπάρχει η εναλλακτική δυνατότητα αξιοποίησης αεροσκαφών συµβατικής απο/προσγείωσης. Όλα αυτά µε µία µικρή επιφύλαξη Το Βρετανικό Ναυτικό δεν έχει ακόµη αποφασίσει οριστικά για το εάν θα εγκαταστήσει ένα µόνο καταπέλτη στα αεροπλανοφόρα του ή όχι. ANAXAITI H/INTERCEPTION ªµƒπ 2007 81

πολεµικές εξελίξεις ήταν ελαφρά διαφοροποιηµένες. Μετά τη λήξη του Β Π.Π. και την έναρξη της διαδικασίας ανασυγκρότησης του Γαλλικού Ναυτικού (Marine Nationale), η Γαλλία προέβει στην αγορά δύο µικρών αεροπλανοφόρων από το Βρετανικό Ναυτικό. Ήταν ένα αεροπλανοφόρο συνοδείας (CVE- Carrier Vessel Escort) κλάσης Avenger και χωρητικότητας 15 µόλις αεροπλάνων και ένα ελαφρύ αεροπλανοφόρο (CVL- Carrier Vessel Light) κλάσης Colossus, µε χωρητικότητα 24 αεροσκαφών. Το τελευταίο, που ονοµάστηκε Arromanches συµµετείχε στις επιχειρήσεις εναντίον των Βιετµίνχ στη Γαλλική Ινδοκίνα µέχρι και τον Απρίλιο του 1954. Άλλα δύο ελαφρά αεροπλανοφόρα (CVL) κλάσης Independence, αγοράστηκαν από το ναυτικό των ΗΠΑ το 1950 και 1953 αντίστοιχα και συµ- µετείχαν στις επιχειρήσεις για την ανακατάληψη της διώρυγας του Σουέζ το 1956. Το σύνολο των σκαφών αυτών αντικαταστάθηκε από δύο καινούρια γαλλικής ναυπήγησης αεροπλανοφόρα κλάσης Clemenceau, µέγιστου εκτοπίσµατος 33.780 τόνων και χωρητικότητας 40 αεροσκαφών. Τα σκάφη αυτά που παραδόθηκαν στο Γαλλικό Ναυτικό το 1961 και 1963 διέθεταν κατάστρωµα υπό γωνία 8, δύο καταπέλτες ατµού, δύο ανελκυστήρες και υπόστεγο κλειστού τύπου. Παροπλίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 90 όταν εντάχθηκε σε υπηρεσία το πυρηνοκίνητο Charles de Gaulle (R 91) εκτοπίσµατος πλήρους φόρτου 40.600 τόνων. Το πρόβληµα για το Γαλλικό Ναυτικό είναι ότι στις περιόδους συντήρησης του CdG δεν διαθέτει άλλο αεροπλανοφόρο. Η ανάγκη απόκτησης ενός δεύτερου σκάφους µε το χαµηλότερο δυνατό κόστος, οδήγησε στη συνεργασία µε τη Βρετανία. Το γαλλικό CVF αν και από την πλευρά των νησίδων φαίνεται πανοµοιότυπο µε τα βρετανικά αδελφά σκάφη, έχει τη διάταξη καταστρώµατος πτήσεων που έχουν τα αεροπλανοφόρα του Αµερικανικού Ναυτικού. Πρωραίο τµήµα δηλαδή για την απονήωση των αεροσκαφών και κεκλιµένο πρυ- µναίο για την προσνήωση. Απ ό,τι µπορείτε να δείτε στις απεικονίσεις των σελίδων αυτών και τα δύο αεροπλανοφόρα διαθέτουν δύο µεγάλους ανελκυστήρες ανυψωτικής ικανότητας 70 τόνων. Ο πρώτος βρίσκεται µεταξύ των δύο νησίδων και ο δεύτερος στο πρυµναίο τµήµα. Η πρώτη νησίδα θα φιλοξενεί τη γέφυρα του αεροπλανοφόρου και η δεύτερη θα είναι ειδικά διαµορφωµένη για τον έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας των αεροσκαφών και των κινήσεών τους στο κατάστρωµα. Το γαλλικό και τα βρετανικά αεροπλανοφόρα θα έχουν υπόστεγο διαστάσεων 155 x 33,5 x 6,7 µέτρων. [ Τα αεροπλανοφόρα νέας γενιάς και οι προσεγγίσεις των δύο πλευρών Η υπογραφή συµφωνίας µεταξύ των κυβερνήσεων των δύο χωρών αναµένεται σύντοµα καθώς, όπως προαναφέραµε, οι Βρετανοί έχουν ήδη πάρει την απόφαση για τη ναυπήγηση δύο σκαφών εκτοπίσµατος πλήρους φόρτου 60.000 έως 65.000 τόνων. Η συµφωνία θα υπογραφεί παρά τις διαφορετικές επιχειρησιακές φιλοσοφίες και απαιτήσεις των ναυτικών δυνάµεων των δύο χωρών για έναν και µόνο λόγο. Τον περιορισµό του κόστους, το οποίο είναι πολύ µεγάλο καθώς υπολογίζεται ότι θα ξεπεράσει τα 10 δισεκατοµµύρια δολάρια, καλύπτοντας τη φάση σχεδίασης 82 ªµƒπ 2007 ANAXAITI H/INTERCEPTION

π π ºπ ƒøª και ναυπήγησης των τριών σκαφών των 65.000 τόνων. Βάσει του µέχρι σήµερα ισχύοντος σχεδιασµού, η Βρετανία θα παραλάβει το πρώτο και το τρίτο σκάφος που θα ναυπηγηθούν και η Γαλλία το ενδιάµεσο (δεύτερο κατά σειρά). Πέρα από τη δεδοµένη πλέον απόφαση της βρετανικής πλευράς για τη ναυπήγηση των δύο δικών της αεροπλανοφόρων, σαφή ένδειξη της γαλλικής δέσµευσης στο πρόγραµµα αποτελεί η υπογραφή συµβολαίου µεταξύ του Γαλλικού Υπουργείου Άµυνας και αµερικανικών εταιρειών για την προµήθεια δύο καταπελτών ατµού τύπου C13-2. Είναι του ίδιου τύπου µε αυτούς που χρησιµοποιούνται στα αεροπλανοφόρα κλάσης Nimitz. Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον το ότι η συµφωνία αυτή υπογράφηκε στις 7 του περασµένου Μαΐου, την εποµένη ακριβώς των γαλλικών εκλογών που ανέδειξαν νικητή τον Νικολά Σαρκοζί. Ο νέος Γάλλος Πρόεδρος προεκλογικά είχε ξεκαθαρίσει ότι θα κάνει ότι είναι δυνατό για να έχουν στη διάθεσή τους οι Γαλλικές Ένοπλες υνάµεις τα «εργαλεία» που τους είναι αναγκαία, τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι «ένα από τα εργαλεία αυτά είναι ένα δεύτερο αεροπλανοφόρο για το Γαλλικό Ναυτικό». Η αντίπαλός του κα Σεγκολέν Ρουαγιάλ από την πλευρά της, κατέστησε σαφές ότι δεν θα λάµβανε την απόφαση για τη ναυπήγηση και την προµήθεια ενός δεύτερου αεροπλανοφόρου και υποστήριξε την άποψη ότι η Γαλλία θα µπορούσε κάλλιστα να δανειστεί ένα από τα δύο βρετανικά αεροπλανοφόρα κατά την περίοδο 2015-2016, όταν το πυρηνοκίνητο Charles de Gaulle θα απενεργοποιηθεί προσωρινά για την διεξαγωγή εργασιών συντήρησης και ανεφοδιασµού του αντιδραστήρα του. Η κυβέρνηση Σαρκοζί ανέλαβε επίσηµα καθήκοντα στις 16 Μαΐου του 2007 και το γεγονός αυτό σε συνδυασµό µε την παραγγελία των καταπελτών, σηµατοδοτεί πρακτικά την είσοδο της Γαλλίας στο πρόγραµµα. Για την ιστορία να αναφέρουµε ότι µετά από διαπραγµατεύσεις, οι οποίες ξεκίνησαν τον εκέµβριο του 2005, οι κυβερνήσεις Γαλλίας και Βρετανίας υπέγραψαν MoU το Μάρτιο του 2006 στο οποίο περιγράφονται σε γενικές γραµµές οι όροι της συνεργασίας των δύο χωρών. Στο µνηµόνιο συνεργασίας αναφέρεται ότι η Γαλλία θα διαθέσει το ένα τρίτο περίπου του συνολικού κόστους του προγράµµατος, δαπανώντας 2,5 έως 2,8 δισεκατοµ- µύρια ευρώ. Επίσης, µε βάση το MoU, τα τρία σκάφη θα είναι κατά 90% κοινά. Στο κατάστρωµα πτήσεων θα υπάρχουν δύο µικρές σχετικά νησίδες, αντί µίας ενιαίας µεγάλης, καθώς αεροδυναµικές µελέτες που έγιναν µε τη χρήση µοντέλων υπό κλίµακα, απέδειξαν ότι η διάταξη αυτή πλεονεκτεί σε ό,τι αφορά τους ANAXAITI H/INTERCEPTION ªµƒπ 2007 83

Το γαλλικό Charles de Gaulle (σε πρώτο πλάνο) πλέει στη βόρεια Αραβική θάλασσα µε το αµερικανικό John C. Stennis τον περασµένο Απρίλιο. Η διαφορά στις διαστάσεις των δύο σκαφών είναι εµφανής. Στην ένθετη φωτογραφία διακρίνεται το ακόµα µικρότερο (κατηγορία 20.000 τόνων) HMS Invincible. στροβιλισµούς του αέρα, ενώ πλεονεκτεί και σε ότι αφορά τους διαθέσιµους χώρους. Το µήκος των σκαφών θα είναι 282 µέτρα. Τα βρετανικά θα διαθέτουν στο πρωραίο τµήµα ράµπα κλίσης 13 µοιρών, ενώ το γαλλικό PA 2 (Porte Avions 2) θα διαθέτει απολύτως επίπεδο κατάστρωµα απονήωσης µε τους δύο καταπέλτες ατµού C13-2 µήκους 90 µέτρων. Η αύξηση του µήκους των καταπελτών σε σύγκριση µε τους αντίστοιχους του Charles de Gaulle (75 µέτρα) επιβάλλεται από το γεγονός ότι θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα εξαπόλυσης των µαχητικών Rafale διαµόρφωσης F3 πολλαπλού ρόλου, το µέγιστο βάρος απονήωσης των οποίων θα ανέρχεται σε 21,7 τόνους αλλά και των αεροσκαφών εναέριας έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου E-2C Hawkeye. H κεκλιµένη ράµπα των βρετανικών αεροπλανοφόρων θα χρησιµοποιείται για την απονήωση των κατακόρυφης από/προσνήωσης µαχητικών F-35B Lightning II (έκδοση STOVL) που θα αποκτήσει το Royal Navy. Θα υιοθετηθεί η ίδια διάταξη εποµένως µε τα αεροπλανοφόρα κλάσης Invincible, αλλά µε πολύ µεγαλύτερους διαθέσιµους χώρους βέβαια. Ενδεικτικό είναι ότι πίσω από την κεκλιµένη ράµπα και σε απόσταση 160 µέτρων θα υπάρχουν δύο φράκτες εκτροπής του ρεύµατος καυσαερίων των κινητήρων (blast fencers). Σύµφωνα µε τα ήδη διαθέσιµα στοιχεία και τα τρία νέα αεροπλανοφόρα θα διαθέτουν 2.200 διαµερίσµατα και καλωδιώσεις µήκους 1.500 µιλίων! Η ακτίνα τους θα φτάνει τα 10.000 ναυτικά µίλια µε ταχύτητα πλεύσης 15 κόµβων, ενώ η µέγιστη ταχύτητα πλεύσης που θα µπορούν να αναπτύξουν θα ανέρχεται σε 25 κόµβους. Από σχεδίασης τα νέα αεροπλανοφόρα θα έχουν ωφέλιµη επιχειρησιακή ζωή 50 τουλάχιστον ετών και δεν θα είναι πυρηνοκίνητα για λόγους περιορισµού του κόστους ναυπήγησης και υποστήριξής τους σε βάθος χρόνου. Μία πρώτη λύση που εξετάζεται είναι η υιοθέτηση δύο στροβιλοκινητήρων Marine Trent ΜΤ 30 της Rolls Royce, οι οποίοι θα δίνουν κίνηση σε δύο ηλεκτρογεννήτριες. Από αυτές θα παίρνουν κίνηση οι δύο συµβατικές προπέλες κάθε σκάφους. Τέλος, θα πρέπει να σηµειωθεί ότι βασική µέριµνα των Υπουργείων Αµύνης των δύο χωρών, είναι ο µεγαλύτερος δυνατός περιορισµός του προσωπικού που θα επανδρώνει τα αεροπλανοφόρα. Οι πρώτες µελέτες κάνουν λόγο για περιορισµό του προσωπικού σε ποσοστό 20% σε σύ- 84 ªµƒπ 2007 ANAXAITI H/INTERCEPTION

π π ºπ ƒøª γκριση µε το αντίστοιχο του Charles de Gaulle. Οι Βρετανοί από την πλευρά τους µιλούν για 1.200 άτοµα από τα οποία τα 600 θα ανήκουν στην αεροπορική πτέρυγα. Όλα αυτά τη στιγµή που το Charles de Gaulle είναι σηµαντικά µικρότερο και που τα αεροπλανοφόρα κλάσης Invincible επανδρώνονται από 1.100 άνδρες και γυναίκες [ Η βιοµηχανική συνεργασία Η 25η Ιουλίου του 2007 ήταν µία σηµαντική ηµέρα για τη βρετανική ναυπηγική βιοµηχανία και το µέλλον της αλλά και για το ίδιο το Βρετανικό Ναυτικό, το οποίο µετά από τέσσερις δεκαετίες θα βρεθεί ξανά να διαθέτει κανονικά αεροπλανοφόρα στη δύναµή του. To Βρετανικό Υπουργείο Άµυνας ανακοίνωσε επίσηµα την ηµέρα αυτή την απόφαση της Βρετανικής Κυβέρνησης να προβεί στη ναυπήγηση δύο νέων αεροπλανοφόρων εκτοπίσµατος πλήρους φόρτου 65.000 τόνων για το Βρετανικό Ναυτικό (RN). H ναυπήγηση των δύο αεροπλανοφόρων, τα οποία θα ενταχθούν σε υπηρεσία στα µέσα της επόµενης δεκαετίας και σε χρονικό διάστηµα µικρότερο των δέκα ετών από σήµερα, θα συνδυαστεί µε µία σειρά σηµαντικών διαρθρωτικών αλλαγών τόσο στον τρόπο λειτουργίας των τριών ναυστάθµων του Βρετανικού Ναυτικού, όσο και στις τάξεις της βρετανικής ναυπηγικής βιοµηχανίας. Τα δύο νέα αεροπλανοφόρα θα ονοµαστούν HMS Queen Elizabeth και HMS Prince of Wales. To πρώτο, βάσει προγραµµατισµού, θα ενταχθεί σε υπηρεσία στο RN το έτος 2014 και το δεύτερο το 2016. Ένα ακόµη σχεδόν πανοµοιότυπο αεροπλανοφόρο της ίδιας κατηγορίας εκτοπίσµατος θα ναυπηγηθεί για το Γαλλικό Ναυτικό, καθώς µέσω ενός MoU το οποίο υπογράφηκε στις αρχές του 2006, Γαλλία και Βρετανία συµφώνησαν στην από κοινού σχεδίαση και ναυπήγηση του νέου αεροπλανοφόρου (Future Carrier) µε τη συµµετοχή στο πρόγραµµα βρετανικών και γαλλικών εταιρειών, προκειµένου φυσικά να περιοριστεί, όσο το δυνατόν περισσότερο, το τεράστιο κόστος του προγράµµατος. Είναι άξιο αναφοράς ότι προς το παρόν το κόστος του προγράµµατος σχεδίασης και ναυπήγησης των δύο αεροπλανοφόρων για την Βρετανία θα ανέλθει σε 3,8 περίπου δισεκατοµµύρια λίρες. Η βρετανική κυβέρνηση σε συνεργασία µε τη γαλλική επιδιώκουν την εφαρµογή ειδικών προγραµµάτων σχεδίασης και επιλογής συστηµάτων, µέσω των οποίων το κόστος θα περιοριστεί περαιτέρω µέχρι το 2009. Τα νέα αεροπλανοφόρα θα ναυπηγηθούν τµηµατικά, κοµµάτι-κοµµάτι δηλαδή και η συναρµολόγησή τους θα πραγµατοποιείται στα ναυπηγεία του Rosyth. Tην ίδια ηµέρα επέλεξαν οι BAE Systems και Vosper Thornycroft Group (VT Group) να ανακοινώσουν τη συγχώνευσή τους και κατ επέκταση την ενοποίηση των δραστηριοτήτων τους στο ναυπηγικό τοµέα και την παροχή υπηρεσιών υποστήριξης σκαφών επιφανείας και υποβρυχίων. Αν και η συµφωνία αυτή είχε ανακοινωθεί κατά τον περασµένο εκέµβριο, η έναρξη της διαδικασίας υλοποίησής της, ανακοινώθηκε πρόσφατα µε τη λήψη της απόφασης ναυπήγησης των δύο αεροπλανοφόρων. Στη µετοχική σύνθεση της νέας εταιρείας που ονοµάζεται απλά Joint Venture (JV), η ΒΑΕ Systems θα συµµετέχει µε ποσοστό 55% και το VT Group µε 45%. Παρά τη µικρή αυτή διαφορά όµως τα µέλη του διοικητικού συµβουλίου θα προέρχονται εξίσου και από τις δύο εταιρείες. Σε ό,τι αφορά το πλαίσιο συνεργασίας των δύο πλευρών, είναι πολλά αυτά που πρέπει να διερευνηθούν και να συµφωνηθούν. Προς το παρόν υπάρχει η σκέψη να αναλάβουν την κατασκευή των τεσσάρων κύριων τµηµάτων (modules) κάθε αεροπλανοφόρου οι βρετανικές εταιρείες. Συγκεκριµένα η BAE Systems θα αναλάβει την κατασκευή δύο τµηµάτων και από ένα θα αναλάβουν οι VT και Babcock, µε την τελική συναρµολόγηση να γίνεται στα ναυπηγεία του Rosyth, όπου σήµερα το RN διατηρεί µονάδες συντήρησης και επισκευής των σκαφών του. Θα πρέπει να θεωρείται δεδοµένο όµως ότι το σενάριο αυτό δεν θα ισχύσει, από τη στιγµή που είναι καθαρά βρετανικό. Εφόσον υπογραφεί συµφωνία συνεργασίας µε τη Γαλλία είναι πολύ πιθανό εάν όχι σίγουρο- ότι τα δύο µεσαία τµήµατα του σκάφους (Blocks 2 & 3) θα κατασκευαστούν από την DCNS ή την DCNS σε συνεργασία µε τα ναυπηγεία Aker του St. Nazaire. Με βάση το δεύτερο αυτό σενάριο η ΒΑΕ Systems θα κατασκευάσει το πρωραίο τµήµα Block 4 και η VT το πρυµναίο (Block 1) και η συναρµολόγηση θα γίνει στη Βρετανία. Η γαλλική υπηρεσία αµυντικών προµηθειών και πιστοποιήσεων, η DGA, δίνοντας τη δική της άποψη για το πρόγραµµα υποστηρίζει ότι το κόστος φαίνεται να είναι ιδιαίτερα υψηλό και ότι χρειάζεται να γίνει µία πιο εκτενής µελέτη σχετική µε τη βιοµηχανική συνεργασία. Ως σηµαντικότερα στοιχεία διαφοροποίησης του γαλλικού σκάφους προβάλλονται το σύστηµα πρόωσης και το κατάστρωµα ενώ ανώτατοι αξιωµατικοί του Βρετανικού Ναυτικού έχουν εκφράσει φόβους ότι οι διαπραγµατεύσεις µεταξύ των δύο κυβερνήσεων θα καθυστερήσουν τόσο τη διαδικασία παγίωσης της τελικής µορφής του νέου αεροπλανοφόρου, όσο και την υλοποίηση του προγράµµατος. Οι εξελίξεις των επόµενων µηνών ή ίσως και εβδοµάδων αναµένεται να είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες καθώς η ναυπηγική και αµυντική γενικότερα βιοµηχανία από κάθε πλευρά επενδύει πολλά στο µέλλον του συγκεκριµένου προγράµµατος, όπως άλλωστε και οι ίδιες οι κυβερνήσεις των δύο χωρών, οι οποίες φυσικά γνωρίζουν ότι τα νέα αεροπλανοφόρα θα επηρεάσουν σηµαντικά τη µελλοντική εξωτερική τους πολιτική. ANAXAITI H/INTERCEPTION ªµƒπ 2007 85