. دوره نهم شماره 2 تابستان 1392 جداسازي تعيين سروتيپ و الگوي مقاومت آنتيبيوتيكي سالمونلاهاي جدا شده از ماكيان شهرستان اراك 1 4 3 2 1 الهام عزتپناه سهيلا مراديبيدهندي پژواك خاكي رايناك قادري احسان سيدانجاسبي 1 و سوده مقتداييفر تاريخ دريافت: 90/9/20 تاريخ پذيرش: 91/7/3 خلاصه سالمونلوز از بيماريهاي مهم مشترك بين انسان و دام مصرف مواد غذايي آلوده به اين باكتري رخ ميدهد. يك مشكل جهاني مطرح ميباشد. طيور شهرستان اراك انجام شد. در اين تحقيق از 245 نمونه كلواك (زي ونوز) محسوب ميگردد. بيشتر عفونتهاي سالمونلايي در انسان در اثر مقاومت سالمونلا نسبت به آنتيبيوتيكهاي رايج رو به افزايش است و به عنوان مطالعه حاضر به منظور تعيين سروتيپهاي سالمونلا و تعيين الگوي مقاومت آنتيبيوتيكي آنها در انجام شده روي نمونههاي فوق %45/33 سروتيپ انتريتيديس (Enteritidis) ماكيان 75 مورد (%30/61) سالمونلا جدا گرديد. در سروتايپينگ %44 سروتيپ اينفانتيس (Infantis) %5/33 سروتيپ تيفي- موريوم (Typhimurium) %2/67 سروتيپ باردو (Bardo) و %2/67 سروتيپ باكونگو (Bacongo) تشخيص داده شد. آنتيبيوگرام بر اساس استاندارد جهاني CLSI و با استفاده از روش ديسك ديفيوژن جنتامايسين انروفلوكساسين ايميپنم و سفترياكسون حساس مشاهده شد. نتايج (Kirby-Bauer) نشان داد كه %100 جدايهها به هستند و بيشترين مقاومت در برابر ناليديكسيك اسيد و نيتروفورانتوي ين همچنين از 75 جدايه سالمونلا 63 مورد (%84) داراي مقاومت چندگانه به سه يا تعداد بيشتري از آنتيبيوتيكها بودند. كلمات كليدي: سالمونلا مقاومت آنتيبيوتيكي سروتايپينگ ماكيان اراك مقدمه سالمونلا طيف وسيعي از مهرهداران را تحت تا ثير قرار داده و عفونتهاي سالمونلايي در انسان عمدتا از راه مصرف مواد آلوده به اين باكتري رخ ميدهد (زهراييصالحي 1378). بر طبق آخرين طبقهبندي سالمونلا داراي دو گونه مهم سالمونلا انتريكا و سالمونلا بونگوري است كه گونه انتريكا خود داراي شش تحت گونه شامل سالمونلا اريزونا انتريكا دي آريزونا سالامي هوتنا و اينديكا ميباشد 2000) al.,.(brenner et سالمونلا ميتواند باعث بيماريهايي چون پولوروم تيفوي يد و پاراتيفوي يد در طيور شود كه باعث تلفات قابل توجه در مرغداريها شده و از اين طريق خسارات چشمگيري را به اقتصاد كشور وارد مينمايد 2007) Beucha,.(Micheal and علاوه بر آن سالمونلوز طيور از بيماريهاي مهم مشترك بين انسان و دام (zoonoses) محسوب ميگردد و از نظر بهداشت عمومي جامعه نيز حاي ز اهميت فراواني است.(Moat et al., 2002) يكي از روشهاي مهم انتقال عفونتهاي سالمونلايي به انسان مصرف گوشت مرغ آلوده ميباشد كه باعث بروز بيماريهاي مختلف از جمله تب رودهاي باكتريمي و E-mail: smoradibidhendi@yahoo.com (نويسنده مسي ول) 1 دانشجوي كارشناسي ارشد ميكروبيولوژي دانشكده علوم پايه دانشگاه آزاداسلامي واحد قم 2 استاديار گروه ميكروب شناسي مو سسه تحقيقاتي واكسن و سرم سازي رازي كرج 3 استاديار گروه ميكروب شناسي مو سسه تحقيقاتي واكسن و سرم سازي رازي كرج 4 استاديار گروه واكسنهاي هوازي مو سسه تحقيقاتي واكسن و سرمسازي رازي كرج 88 مجله دامپزشكي ايران دوره نهم شماره 2 تابستان 1392
جداسازي تعيين سروتيپ و الگوي مقاومت... گاستروانتريت در مصرف كنندگان ميشود. به گزارش سازمان جهاني بهداشت در سال نزديك به 17 ميليون مورد تب تيفوي يد ناشي از سالمونلا رخ ميدهد كه باعث نزديك به 600 هزار مرگ ميگردد و 1/3 بيليون مورد از گاستروآنتريت يا اسهال ناشي سالمونلاهاي غير تيفوي يدي منجر به مرگ 3 ميليون نفر ميگردد كه به عنوان يك مسي له بزرگ بهداشتي در جهان به خصوص در كشورهاي در حال توسعه ميباشد (2002 al.,.(nair et پيدايش مقاومت آنتيبيوتيكي در اين باكتري عمدتا به دليل افزايش مصرف آنتيبيوتيك ميباشد ) al., Glynn et 1998) و در حال حاضر اين مسي له به عنوان خطري جدي تلقي ميشود 2003) al.,.(molla et مصرف بيرويه آنتيبيوتيكها بدون توجه به الگوهاي مقاومتي اين باكتري ميتواند باعث ظهور سويههايي شود كه حتي به درمانهاي جديد مقاومت داشته باشند ) Parry al., 2002 (et بنابراين انتخاب آنتيبيوتيك بايد بر اساس آزمايش حساسيت آنتيبيوتيكي صورت پذيرد. تحقيقات بسيار زيادي بر روي سروتيپهاي دخيل در سالمونلوز ماكيان انجام شده است. Chiu و همكاران (2010) 1595 سالمونلاي جدا شده از كلواك ماكيان را تعيين سروتيپ نموده و سروتيپهاي مختلفي از جمله Derby و Anatum Albany Enteritidis Typhimurium را دخيل در سالمونلوز ماكيان دانستهاند. همچنين آنها در بررسي مقاومت آنتيبيوتيكي مقاومتهاي چندگانه را در اكثر نمونههاي جدا شده نشان دادهاند. با توجه به اهميت آلودگيهاي سالمونلايي در صنعت پرورش طيور و تاثير آن بر بهداشت عمومي و نيز افزايش مقاومتهاي آنتيبيوتيكي سالمونلا ) al., Graziani et al., 2003 (2008; Van Duijkeren et اين مطالعه به منظور جداسازي سروتايپينگ و بررسي الگوي مقاومت آنتيبيوتيكي سالمونلاهاي جدا شده از كلواك ماكيان كشتاري شهرستان اراك صورت گرفت كه اطلاعات حاصله در درمان صحيح آنتيبيوتيكي سالمونلوز و جلوگيري از خسارات اقتصادي و بهداشتي آن حاي ز اهميت است. مواد و روش كار جمعآوري نمونهها و جداسازي: در اين بررسي كه در سال 1389 در شهرستان اراك انجام گرفت جمعا 245 نمونه كه به طور تصادفي در كشتارگاه از كلواك ماكيان كشتاري جمعآوري شده بودند مورد آزمايش ميكروبي در بخش ميكروبشناسي موسسه تحقيقاتي واكسن و سرمسازي رازي قرار گرفتند. نمونهها ابتدا به محيط غني كننده سلنيت F (مرك) منتقل شدند و به مدت 12-18 ساعت در 37 درجه سانتيگراد قرار گرفتند. پس از اين مدت از محيط مايع غنيكننده برداشت كرده و در محيط- هاي مك كانكي آگار (مرك) و SS آگار (مرك) كشت داده شد و كشتها به مدت 24 ساعت در دماي 37 درجه سانتيگراد قرار گرفتند. از كلنيهاي مشكوك به سالمونلا در محيطهاي TSI و اوره كشت به عمل آمد و سپس آزمايشهاي بيوشيميايي اندول VP MR و سيترات در مورد آنها صورت پذيرفت ) al., Zahraei Salehi et 2005) و بر اساس ويژگيهاي بيوشيميايي تعيين هويت صورت گرفت. تعيين سروتيپ: روي سالمونلاهاي جدا شده آگلوتيناسيون روي لام با استفاده از آنتيسرمهاي اختصاصي انجام شد. براي اين كار از آنتيسرمهاي اختصاصي سالمونلا (شركت (Mast موجود در بخش ميكروبشناسي مو سسه تحقيقاتي واكسن و سرمسازي رازي استفاده گرديد. ابتدا سوسپانسيون غليظي از باكتري در سرم فيزيولوژي روي لام تهيه سپس يك قطره از سرم مونو والان O به مجموعه اضافه و ايجاد آگلوتيناسيون در زمان كمتر از 2 دقيقه مورد بررسي قرار گرفت. سپس نمونه فوق با آنتيسرمهاي H (فاز 1 و 2) مجاور و با مشاهده آگلوتيناسيون و بر اساس جدول كافمن-وايت سروتيپ باكتري تعيين گرديد Scott,1990).(Bailey and 89 مجله دامپزشكي ايران دوره نهم شماره 2 تابستان 1392
الهام عزتپناه سهيلا مراديبيدهندي و همكاران آنتيبيوگرام: تعيين مقاومت آنتيبيوتيكي جدايههاي سالمونلا به روش استاندارد Kirby-Bauer و بر اساس استاندارد CLSI در بخش ميكروبشناسي مو سسه تحقيقاتي واكسن و سرمسازي رازي انجام شد. ديسك- هاي آنتيبيوتيكي (پادتن طب ايران) مورد استفاده در اين تحقيق طبق جدول 1 بودند. آميكاسين آنتيبيوتيك سفوتاكسيم آمپيسيلينسولباكتام سفيكسيم آموكسيسيلين سفيپيم آمپيسيلين افلاكساسين تتراسايكلين ناليديكسيكاسيد سفازولين نيتروفورانتوي ين سفالوتين سفوتيزوكسيم ني ومايسين جدول 1: ديسكهاي آنتيبيوتيك مورد استفاده جهت تعيين مقاومت آنتيبيوتيكي سالمونلا علامت اختصاري غلظت آنتيبيوتيك علامت اختصاري غلظت 5gμ 5gμ 10gμ 10gμ 10gμ 100gμ 100gμ 1,25/23,75 AN سفتازيديم CAZ CTX سفترياكسون CRO 20gμ SAM سفوروكسيمسديم XM 5gμ CFM سيپروفلوكساسين CP 25gμ AMX انروفلوكساسين NFX FEP جنتامايسين GM 10gμ AM ايميپنم IPM 5gμ OFX كانامايسين K TE كلرامفنيكل C NA كوليستين CL CZ سفالكسين CN 300gμ FM فورازوليدون FR CF پيپراسيلين PIP CT فلوروفنيكول FF N سولفامتوكسازولتريمتوپريم SXT جهت آنتي بيوگرام ابتدا سوسپانسيوني از باكتري معادل لوله 0/5 مك فارلند در سرم فيزيولوژي تهيه گرديد. سوسپانسيون تهيه شده برروي محيط مولر هينتون آگار (مرك) كشت سفرهاي داده شد سپس ديسكهاي آنتيبيوتيكي در سطح محيط قرار گرفتند. محيطها به مدت 24 ساعت در دماي 37 درجه سانتيگراد قرار داده شدند سپس قطر هاله عدم رشد به وسيله كوليس حساس اندازهگيري شد و با استفاده از استاندارد جهاني Clinical (CLSI) and Laboratory Standard Institute به صورت حساس نيمه حساس و مقاوم تفسير و ثبت گرديدند.(CLSI, 2006) نتايج جداسازي: از مجموع 245 نمونه جمعآوري شده از ماكيان مورد آزمايش در اين تحقيق تعداد 75 نمونه (%30/61) سالمونلا جدا گرديد (نمودار 1). تعيين سروتيپ: با تعيين گروههاي سرمي جدايهها پراكندگي سروتيپهاي سالمونلايي در اين بررسي مشخص شد كه شامل 34 مورد (%45/33) سروتيپ انتريتيديس (Enteritidis) 33 مورد (%44) سروتيپ اينفانتيس (Infantis) 4 مورد (%5/33) سروتيپ تيفي موريوم (Typhimurium) 2 مورد (%2/67) سروتيپ باردو (Bardo) و 2 مورد (%2/67) سروتيپ باكونگو (Bacongo) بود (نمودار 2). 90 مجله دامپزشكي ايران دوره نهم شماره 2 تابستان 1392
جداسازي تعيين سروتيپ و الگوي مقاومت... Bacterial Isolation Salmonella 30.61 % Negative 69.39 % نمودار 1: فراواني سالمونلا در 245 نمونه جدا شده از ماكيان 50 45 40 35 30 25 20 15 10 5 0 enterieidi s infantis typhimuri bacongo bardo um % Salmonella 45.33 44 5.33 2.67 2.67 نمودار 2: فراواني سروتيپهاي سالمونلاي جدا شده از ماكيان آنتي بيوگرام: تعيين حساسيت سروتيپهاي مختلف سالمونلاهاي جدا شده در برابر 30 آنتيبيوتيك مورد آزمايش قرار گرفته نشان داد كه %100 جدايهها نسبت به جنتامايسين انروفلوكساسين ايميپنم و سفترياكسون از حساسيت كامل برخوردار بودند. سپس بيشترين حساسيت در برابر سفالوتين كلرامفنيكل سيپروفلوكساسين فلوروفنيكول كليستين سفيكسيم سفوتاكسيم سفتازيديم سفوروكسيمسديم كانامايسين سفوتيزوكسيم ني ومايسين پيپراسيلين سفيپيم افلاكساسين و آميكاسين به دست آمد. همچنين بيشترين ميزان مقاومت آنتيبيوتيكي مربوط به نيتروفورانتوي ين و ناليديكسيكاسيد بود. ميزان مقاومت نسبت به آنتيبيوتيكهاي مختلف در جدول 2 نشان داده شده است. در اين مطالعه از 75 جدايه سالمونلا 63 مورد (%84) داراي مقاومت چندگانه به سه يا تعداد بيشتري از آنتيبيوتيكها بودند. الگوي مقاومت به آنتيبيوتيكهاي مختلف در اين تحقيق در جدول 3 نشان داده شده است. 91 مجله دامپزشكي ايران دوره نهم شماره 2 تابستان 1392
الهام عزتپناه سهيلا مراديبيدهندي و همكاران آنتيبيوتيك حساس جدول 2: ميزان مقاومت نسبت به آنتيبيوتيكهاي مختلف در سالمونلاهاي جدا شده از ماكيان حد واسط مقاوم آنتيبيوتيك حساس حد واسط مقاوم تعداد(درصد) ( 33/33) 25 ( 20) 15 ( 46/67) 35 AM ( 9/33) 7 ( 24) 18 ( 66/67) 50 SAM 0 ( 1/33) 1 ( 98/67) 74 FEP ( 2/67) 2 ( 1/33) 1 ( 96) 72 AN 0 ( 1/33) 1 ( 98/67) 74 OFX ( 2/67) 2 ( 16) 12 ( 81/33) 61 CFM 0 0 ( 100) 75 IPM ( 45/33) 34 ( 32) 24 ( 22/67) 17 AMX ( 2/67) 2 ( 2/67) 2 ( 94/66) 71 K ( 29/33) 22 ( 1/33) 1 ( 69/34) 52 SXT ( 86/67) 65 ( 2/67) 2 ( 10/66) 8 NA 0 ( 4) 3 ( 96) 72 CTX ( 92) 69 ( 2/67) 2 ( 5/33) 4 FM ( 1/33) 1 0 ( 98/67) 74 CAZ ( 64) 48 ( 1/33) 1 ( 34/67) 26 CL 0 0 ( 100) 75 CRO ( 49/33) 37 ( 14/67) 11 ( 36) 27 FR 0 ( 2/67) 2 ( 97/33) 73 XM ( 6/67) 5 ( 25/33) 19 ( 68) 51 CZ 0 ( 4) 3 ( 96) 72 CP ( 45/33) 34 ( 17/34) 13 ( 37/33) 28 CN 0 0 ( 100) 75 NFX ( 54/67) 41 ( 21/33) 16 ( 24) 18 TE 0 0 ( 100) 75 GM ( 5/33) 4 ( 1/33) 1 ( 93/34) 70 C ( 4) 3 ( 13/33) 10 ( 82/67) 62 CF ( 1/33) 1 ( 2/67) 2 ( 96) 72 PIP 0 ( 1/33) 1 ( 98/67) 74 CT ( 5/33) 4 ( 1/33) 1 ( 93/34) 70 FF 0 ( 32) 24 ( 68) 51 N جدول 3: الگوي مقاومت آنتيبيوتيكي سالمونلاهاي جدا شده از ماكيان الگوي مقاومت آنتيبيوتيكي تعداد جدايهها 2 Cl,NA,FM,FR,TE,CN,AMX,SXT,AM,CZ,SAM 1 3 Cl,NA,FM,FR,TE,CN,AMX,SXT,AM,C,FF 2 4 Cl,NA,FM,FR,TE,CN,AMX,SXT,AM 3 3 CL,NA,FM,FR,TE,CN,AM,AMX,SAM 4 1 NA,FM,FR,TE,CN,CZ,AM,SAM,CF 5 1 Cl,NA,FM,FR,TE,CN,AMX,SXT 6 4 Cl,NA,FM,FR,TE,CN,AMX,SXT 7 1 NA,FM,FR,TE,SXT,CFM,CAZ 8 3 NA,FM,FR,TE,CN,AM,AMX 9 رديف 2 NA,FM,FR,TE,CN,AM,AMX 10 3 Cl,NA,FM,FR,TE,AMX,SXT 11 1 NA,FM,TE,AMX,SXT,AM 12 1 Cl,NA,FM,AMX,AM,CZ 13 1 Cl,NA,TE,CN,AMX,AM 14 1 Cl,NA,TE,CN,AMX,AM 15 92 مجله دامپزشكي ايران دوره نهم شماره 2 تابستان 1392
جداسازي تعيين سروتيپ و الگوي مقاومت... 1 Cl, FM,CN,AMX,AM,CZ 16 1 Cl,NA,TE,CN,AMX,AM 17 1 NA,FM,FR,TE,CN,SAM 18 3 Cl,NA,FM,FR,TE,SXT 19 3 NA,FM,FR,TE,CN,AM 20 1 Cl,NA,FM,AMX,CFM 21 2 NA,FM,FR,TE,AMX 22 1 Cl,FM,FR,TE,CN 23 2 Cl,NA,FM,TE 24 2 Cl,NA,FM,CF 25 1 NA,C,FF,PIP 26 2 NA,FM,AN 27 1 NA,AMX 28 11 Cl,NA,FM 29 1 Cl,FM 30 2 CL,K 31 4 FM,CN 32 4 NA,FM 33 1 AMX 34 75 مجموع بحث سالمونلوز يك گاستروانتريت ناشي از آلودگي با سرووارهاي مختلف جنس سالمونلا و شايعترين نوع مسموميت غذايي در جهان ميباشد ) al., Satheesh et 2002). اين بيماري يكي از مهمترين بيماريهاي مشترك بين انسان و دام و منتقله از طريق غذا در جهان است. سالمونلا از ماكيان آلوده دفع ميشود و اين آلودگي ميتواند در بستر باقي بماند و به مرور زمان حتي پرندگان ديگر را هم آلوده كند كه در اپيدميولوژي بيماري بسيار مهم است. همچنين مصرف تخم مرغ گوشت مرغ و آب آلوده در انتقال عفونتهاي سالمونلايي نيز بسيار حاي ز اهميت است (زهرايي صالحي 1378). در تحقيقي كه توسط زهرايي و همكاران (2005) در استان فارس انجام شده است از تعداد 192 نمونه ماكيان مورد آزمايش 30 نمونه (%15/6) آلودگي به سالمونلا را نشان دادهاند كه گروه سرمي D 1 سالمونلا گروه سرمي غالب در مطالعه فوق اعلام گرديده است ) Zahraei al., 2005.(Salehi et همچنين جلالي و همكاران طي يك بررسي (2008) ميزان آلودگي گوشت خام طيور به سالمونلا در شهرستان اصفهان را %17/91 گزارش كردهاند.(Jalali et al., 2008) در تحقيق حاضر از مجموع 245 نمونه مورد آزمايش از كلواك ماكيان تعداد 75 نمونه %30/61) آلودگي به سالمونلاها را نشان دادند و گروه سرمي بالاترين ميزان D 1 جدايهها را به خود اختصاص داد كه با نتايج تحقيق زهرايي و همكاران (2006) داراي همخواني است. 93 مجله دامپزشكي ايران دوره نهم شماره 2 تابستان 1392
الهام عزتپناه سهيلا مراديبيدهندي و همكاران در تحقيقي ديگر در اسپانيا بيشترين سروتيپهاي جدا شده از ماكيان را Newport Hadar Enteritidis Typhimurium Virchow و Heidelberg گ زارش كردهاند.(Carraminana et al., 2004) در بررسي ديگري در نپال سروتيپهاي جدا شده Pullorum Typhi Gallinarum و Cholorasuis گزارش شده است.(Maharjan et al., 2006) Ammar و همكاران (2010) سروتيپهاي Typhimurium و Livingstone را از كلواك ماكيان جدا كردهاند. در تحقيق حاضر سروتيپهاي Infanti Eenteritidis Bardo Typhimurium و Bacongo سروتيپهاي جدا شده بودند و در ميان اين سروتيپها Enteritidis و Infantis بالاترين ميزان جدايهها را به خود اختصاص دادند. با توجه به گزارشات فوق ميتوان نتيجه گرفت اختلاف در مناطق جغرافيايي مورد آزمايش ميتواند نتيجه اختلاف در سروتيپهاي جدا شده در كشورهاي مختلف و از جمله ايران باشد. در بررسي مقاومت آنتيبيوتيكي طي مطالعهاي در سال 2007 در كشور عربستان سعودي بر روي 22 جدايه سالمونلا (17 مورد Typhimurium و 5 مورد (Enteritidis نشان داده شد كه تمامي سويههاي جداسازي شده به سفترياكسون سيپروفلوكساسين و جنتامايسين حساس بودند كه از آنتيبيوتيكهاي سفترياكسون و جنتامايسين با نتايج به دست آمده در تحقيق حاضر همخواني دارد 2008) Shohayeb,.(Halawani and در ايتاليا ميزان مقاومت سالمونلاهاي جداسازي شده از ماكيان را براي آمپيسيلين (%54/3) جنتامايسين (%3/2) كانامايسين (%8/5) كلرامفنيكل (%24/5) و براي سيپروفلوكساسين (%1) گزارش شده است al.,2008).(graziani et مقايسه اين نتايج با يافتههاي حاصل از مطالعه حاضر نشان ميدهد كه جدايههاي اين مطالعه از حساسيت بيشتري نسبت به آنتيبيوتيكهاي ذكر شده برخوردار بودهاند و ميزان مقاومت در آن كمتر است. Pan و همكاران (2009) مقاومتهاي آنتيبيوتيكي Salmonella enterica را مورد مطالعه قرار دادند و 39-95 درصد جدايهها مقاومت بالايي به ويژه به آمپيسيلين (%40/2) استرپتومايسين (%58) و تتراسيكلين (%58/9) داشتهاند. مقايسه الگوي مقاومت دارويي نتايج مطالعه حاضر با نتايج به دست آمده از شهر داكار (كشور سنگال) نشان ميدهد كه اولا جدايههاي سالمونلا در اراك نسبت به داكار مقاومتر ميباشند (تتراسايكلين %54/67 نسبت به %0/4 تري متو پريم %29/33 نسبت به %15 و كلرامفنيكل %5/33 نسبت به %1 به عنوان آنتيبيوتيكهاي مشترك) ثانيا در نتايج مطالعه حاضر نيتروفورانتوي ين با %92 بالاترين مقاومت و در نتايج داكار استرپتومايسين با %22 بالاترين مقاومت را داشته است ) al., Stevens et.(2006 بر اساس نتايج آزمون حساسيت آنتيبيوتيكي در اين تحقيق مقاومت نسبت به سفترياكسون انروفلوكساسين جنتامايسين و ايميپنم مشاهده نشد كه احتمالا اين آنتيبيوتيكها در درمان سالمونلوز مو ثر واقع ميشوند. مقاومت نسبت به آنتيبيوتيكهايي نظير ناليديكسيكاسيد و نيتروفورانتوي ين به ترتيب %86/67 و %92 بود. در ضمن بيشترين ميزان مقاومت چندگانه آنتيبيوتيكي نسبت به آنتيبيوتيكهاي ناليديكسيكاسيد نيتروفورانتوي ين كليستين فورازوليدون و تتراسايكلين بود. علت تفاوت در ميزان مقاومتهاي آنتيبيوتيكي در تحقيق حاضر و ساير مطالعات ميتواند به دليل مصرف بي رويه آنتيبيوتيك در كشور و انتقال ژنتيكي مقاومتهاي دارويي بين باكتريها باشد. افزايش سويههاي سالمونلايي تك مقاومتي و چند مقاومتي جدا شده از عفونتهاي انساني ممكن است به دليل گستردگي استفاده از مواد ضد ميكروبي در محصولات غذايي حيواني باشد زيرا تعداد قابل توجهي از اين مواد كه معمولا در درمان سالمونلوز و ساير عفونتهاي باكتريايي در انسان تجويز ميشوند در مراكز 94 مجله دامپزشكي ايران دوره نهم شماره 2 تابستان 1392
جداسازي تعيين سروتيپ و الگوي مقاومت... پرورش ماكيان مورد استفاده قرار ميگيرند ) al., Gay et 1994). انتقال مقاومتها در داخل و بين گونههاي مختلف باكتريها و در نهايت آلوده شدن انسان به باكتري واجد مقاومت بسيار حاي ز اهميت است. درمان موارد عفونتهاي ناشي از سالمونلاهاي مقاوم نه تنها مخاطرات بهداشتي فراواني را در پي دارد بلكه زيانهاي اقتصادي شديدي را نيز به دنبال خواهد داشت چون استفاده مكرر و مداوم از آنتيبيوتيكهاي معمولي كه مواردي از مقاومت در آنها ديده شده است باعث انتخاب ارگانيسم مقاوم و گسترش اين ارگانيسم در جوامع ميگردد. اخيرا ظهور جدايههاي واجد مقاومت چندگانه آنتيبيوتيكي (MDR) سبب بروز مشكلاتي در درمان عفونتهاي حاصل از اين ميكروارگانيسمها در انسانها و حيوانات شده است 1986) Murray,.(Miriagou, 2006; با توجه به نتايج اين مطالعه و امكان انتقال سالمونلا از طريق ماكيان به انسان و همين طور افزايش روزافزون جدايههاي مقاوم به آنتيبيوتيكها شناسايي منابع آلوده در ماكيان و سروتيپهاي بيماريزا ضروري ميباشد و جهت جلوگيري از ايجاد مقاومت در سروتيپهاي مختلف سالمونلا توصيه ميشود از مصرف بيرويه آنتيبيوتيك در مرغداريها اجتناب نمود زيرا اين جدايههاي مقاوم ميتوانند از طريق مصرف ماكيان به انسان منتقل شوند. تشكر و قدرداني بدين وسيله از رياست و كاركنان محترم بخش ميكروب شناسي موسسه تحقيقاتي واكسن و سرم سازي رازي- كرج كه امكانات انجام اين پروژه را فراهم نمودند سپاسگزاري و قدرداني ميشود. Clinical and Laboratory Standard Institute (CLSI). (2006). Performance Standards for Antimicrobial Disk Susceptibility Testing. 16th informational supplement. Wayne, PA: CLSI. Vol 26, No.3. M100-S16. Gay J.M., Rice D.H. and Steiger J.H. (1994). Prevalence of faecal Salmonella shedding by cull dairy cattle marketed in Washington State. Journal of Food Protection. 7:195-97. Glynn M.Y., Bopp C., Dewitt W., Dabney P., Mokhtar M. and Angulo F.J. (1998). Emergence of multidrug resistant Salmonella enterica serotype typhimurium DT104 infections in the United States. New England Journal of Medicine. 338 (19):1333-38. Graziani C., Busani L., Dionisi A.M., Lucarelli S., Owczarek S., Ricci and et al. (2008). Antimicrobial resistance in Salmonella enterica serovar Typhimurium from human and animal sources in Italy. Veterinary Microbiology. 128: 414-418. Halawani E. and Shohayeb M. (2008). Molecular characterization of multiple antibiotic resistance in Salmonella enterica serovar typhimurium and enteritidis isolated in Saudi Arabia. World Journal of Medical Sciences. 3(1): 43-49. منابع زهراييصالحي تقي (1378). سالمونلا انتشارات دانشگاه تهران چاپ اول شماره 2429 صفحات 23-97. Ammar A., Alloui N., Bennoune O. and Kassah- Laouar A. (2010). Survey of Salmonella serovars in broilers and laying breeding reproducers in east of Algeria. Journal of Infection in Developing Countries. 4(2):103-106. Bailey and Scott (1990). Diagnostic Microbiology. 8th ed. Mosby company, p: 517. Brenner F.W., Villar R.G., Angulo F.J., Tauxe R. and Swaminathan B. (2000). Salmonella nomenclature. Journal of Clinical Microbiology. 38: 2465-67. Carraminana J.J., Rota C., Augutin I. and Herrera A. (2004). High prevalence of multiple resistance to antibiotics in Salmonella serovars isolated from poultry slaughterhouse in Spin. Veterinary Microbiology. 104(1-2):133-39. Chiu L.H., Chiu C.H., Horn Y.M., Chiou C.S., Lee C.Y., Yeh C.Y. et al. (2010). Charecterization of 13 multidrug resistant Salmonella serovars from different broiler chicken associated with those of human isolates. BMC Microbiology. 10:86-96. 95 مجله دامپزشكي ايران دوره نهم شماره 2 تابستان 1392
الهام عزتپناه سهيلا مراديبيدهندي و همكاران Jalali M., Abedi D. and pourbakhsh S.D. (2008). Prevalence of Salmonella spp in raw and cooked foods in Isfahan Iran. Journal of Food Safety. 28: 442-452. Maharjan M., Joshi V., Joshi D.D. and Manandhar P. (2006). Prevalence of Salmonella species in various raw meat samples of a local market in Kathmandu. Annals of the New York Academy of Sciences. 1081: 249-56. Michael P.D. and Beucha R.L. (2007). Food Microbiology. 3rd ed. ASM Press. PP: 219-187. Miriagou V., Carattoli A. and Fanning S. (2006). Antimicrobial resistance islands: Resistance gene clusters in Salmonella chromosome and plasmids. Microbes and Infection. 8:1923-30. Moat A.G., Foster J.W., Spector M.P., eds. (2002). Microbial physiology. 4th ed. New York: John Wiley & Sons. pp: 66. Molla B., Mesfin A. and Alemayehu D. (2003). Multiple antimicrobial-resistant Salmonella serotypes isolated from chicken carcass and giblets in Debre Zeit and Addis Ababa, Ethiopia. Ethiopian Journal Health Development. 17(2):131-49. Murray B.E. (1986). Resistance of Shigella, Salmonella and other selected enteric pathogens to antimicrobial agents. Reviews of Infectious Diseases. 8(2):172-81. Nair S., Lin T.K., Pang T. and Altwegg M. (2002). Characterization of Salmonella Serovars by PCR Single-Strand Conformation Polymorphism Analysis. Journal of Clinical Microbiology. 40(7): 2346 51. Pan Z., Wang X., Zhang X., Geng S., Chen X., Pan W. and et al. (2009). Changes in antimicrobial resistance among Salmonella enterica subspecies enterica serovar pullorum isolates in China from 1962 to 2007. Veterinary Microbiology. 136: 387-392. Parry C.M., Tinhhien T., Dougan G., White N.J. and Farrar J.J. (2002). Typhoid fever. England Journal of Medicine. 347(20): 1770-80. Satheesh N., Thong K.W., Tikki P. (2002). Characterization of salmonella serovars by PCRsingle strand conformation polymorphism analysis. Journal of Clinical Microbiology. 40(7): 2346-51. Stevens A., Kaboré Y., Perrier-Gros-Claude J.D., Millemann Y., Brisabois A., Catteau M., et al. (2006). Prevalence and antibiotic-resistance of Salmonella isolated from beef sampled from the slaughterhouse and from retailers in Dakar (Senegal). International Journal of Food Microbiology. 110(2):178-86. Van Duijkeren E., Wannet W.J., Houwers D.J. and Van Pelt W. (2003). Antimicrobial susceptibilities of Salmonella strains isolated from humans, cattle, pigs, and chickens in the Netherlands from 1984 to 2001. Journal of Clinical Microbiology. 41: 3574-3578. Zahraei Salehi T., Mahzounieh M. and Saeedzadeh A. (2005). The isolation of antibiotic- resistant Salmonella from intestine and liver of poultry in Fars province of Iran. International Journal of Poultry Science. 4(5): 320-322. 96 مجله دامپزشكي ايران دوره نهم شماره 2 تابستان 1392