ΤΕΙ-ΑΘΗΝΩΝ ΣΧΟΛΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ ΤΜΗΜΑ: ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΕΠΩΝΥΜΟ: ΚΕΡΑΜΙΤΖΟΓΛΟΥ ΟΝΟΜΑ: ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΑΡ. ΜΗΤΡΩΟΥ:2719 ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΤΕΙ-ΑΘΗΝΩΝ ΣΧΟΛΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ ΤΜΗΜΑ: ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΕΠΩΝΥΜΟ: ΚΕΡΑΜΙΤΖΟΓΛΟΥ ΟΝΟΜΑ: ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΑΡ. ΜΗΤΡΩΟΥ:2719 ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΘΕΜΑ: ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟΥ ΜΟΝΟΘΕΣΙΟΥ ΟΧΗΜΑΤΟΣ

ΓΕΝΙΚΑ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ Η κατασκευή αυτού του οχήµατος είναι η εκπλήρωση ενός ονείρου που το είχα εδώ και πάνω από δεκαπέντε χρόνια. Από πολύ µικρή ηλικία θυµάµαι τον εαυτό µου να ασχολείται και να καταπιάνεται µε οτιδήποτε απαιτούσε χειρονακτική εργασία. Έπαιρνα τα παιχνίδια µου, τα ξεβίδωνα και τα άνοιγα για να δω πως είναι από µέσα και πως λειτουργούν. Βέβαια έπειτα δεν µπορούσα να τα ξανασυναρµολογήσω και έτσι χάλαγαν. Αργότερα µεγαλώνοντας και ωριµάζοντας-τα χέρια µου άρχισαν να πιάνουν περισσότερο µε αποτέλεσµα κάποια από τα παλιά µου παιχνίδια να ζουν µέχρι σήµερα. Η ιδέα για την κατασκευή ενός οχήµατος άρχισε να µου δηµιουργείται όταν ξεκίνησα να ασχολούµαι µε τον µοντελισµό µε το go-kart και µε το αυτοκίνητο γενικότερα. Έπιασα για πρώτη φορά τιµόνι στα χέρια µου σε ηλικία δεκατριών χρονών. Το αυτοκίνητο ήταν ένα YUGO - της µητέρας µου το οποίο µου έδινε και έκανα βόλτες σε µια αλάνα δίπλα από το κολυµβητήριο όταν ερχόταν να µε πάρει. Το κακό ήταν ότι η οδήγηση µου άρεσε και επειδή ήθελα συνέχεια να οδηγώ όλο και πιο γρήγορα, στράφηκα στα kart. Εκεί µπόρεσα και σκιαγράφησα πως περίπου θα είναι το δικό µου project. Επιπλέον είδα πως πακτώνονται τα διάφορα εξαρτήµατα επάνω στο σκελετό πράγµα που µε βοήθησε πολύ µετέπειτα. ΣΧΕ ΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ Η αρχική µου ιδέα ήταν να κατασκευάσω ένα πλαίσιο όπως περίπου αυτό που έχουν τα go-kart αλλά λιγότερο περίπλοκο ώστε να µπορεί να κατασκευαστεί από έναν ερασιτέχνη. Επίσης για λόγους κατασκευαστικής απλότητας και µε το σκεπτικό ότι το όχηµα αυτό θα κινείται αποκλειστικά και µόνο σε πίστα αποφάσισα να µην τοποθετήσω αναρτήσεις. Έτσι λοιπόν αφού ρώτησα διάφορους µηχανικούς αυτοκινήτων, µηχανικούς kart καθώς επίσης και καθηγητές µου από τη σχολή κατέληξα σε αυτό το πλαίσιο τύπου σκάλας όπως φαίνεται στο παρακάτω σχήµα

Αργότερα θέλοντας να µεγιστοποιήσω την ακαµψία αλλά και την ασφάλειά µου σε περίπτωση ανατροπής αποφάσισα να προσθέσω πλάγιους δοκούς ασφαλείας το σύνολο πέντε. Ο ένας καµπυλώθηκε σε δύο σηµεία ώστε να πάρει µορφή σχήµατος (Π) και τοποθετήθηκε ακριβώς πίσω από τη θέση που θα έµπαινε το κάθισµα. Οι δυο επόµενοι σωλήνες που θα έµπαιναν στο πίσω µέρος επίσης καµπυλώθηκαν και το ένα άκρο τους συνδέθηκε µε µία από τις άκρες του δαπέδου και το άλλο άκρο τους µε το (Π).Οι δυο µπροστινοί τοποθετήθηκαν ως είχαν σε συνδεσµολογία αντίστοιχη µε τους δυο πίσω. Το αποτέλεσµα φαίνεται στο παρακάτω σχήµα. Οι δυο πίσω δοκοί µαζί µε το Π

Συνδεσµολογία των σωλήνων αντιστήριξης ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΙΝΗΤΗΡΑ, ΕΞΑΡΤΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ Όσον αφορά τον κινητήρα, εξ αρχής ήθελα να τοποθετήσω ένα µοτέρ το οποίο να είναι µικρό σχετικά σε όγκο αλλά και δυνατό ταυτόχρονα. Έτσι λοιπόν η µόνη λύση ήταν κινητήρας από µοτοσικλέτα, υδρόψυκτος ή αερόψυκτος, δίχρονος και µε κυβισµό από 125cc έως 250 cc. Τα κυριότερα πλεονεκτήµατά τους είναι ότι µπορεί κάποιος να τα βρει σχεδόν οπουδήποτε, είναι πολύ δυνατά και αξιόπιστα αν και αρκετά θορυβώδη σε σχέση πάντα µε τους τετράχρονους. Θέλοντας να κρατήσω το κόστος σε χαµηλά επίπεδα η λύση του να αγοράσω καινούριο κινητήρα αφέθηκε τελευταία. Με αυτές λοιπόν τις παραµέτρους ξεκίνησα την έρευνά µου. Αρχικά κοίταξα στο χρυσό οδηγό σε ότι συνεργείο µοτοσικλετών υπήρχε, ρώτησα όποιο φίλο και γνωστό θα µπορούσε να γνωρίζει κάτι σχετικό και τέλος σε µάντρες αυτοκινήτων σε Ασπρόπυργο, Σχιστό και Παλλήνη. Τελικά η λύση ήταν πιο κοντά από όσο νόµιζα και έτσι αγόρασα-στην τιµή των 170 ευρώ, ολόκληρη τη µηχανή ενός γείτονα την οποία είχε σκοπό να δώσει για ανταλλακτικά. Η µηχανή ήταν µάρκας HONDA και ο κινητήρας ένας MTX-125cc. Η ισχύς του αγγίζει τους 25 ΗΡ και είναι αρκετά ικανή για να κινήσει το συνολικού βάρους 200 κιλών όχηµα (µαζί µε τον οδηγό). Επιπλέον η µηχανή διέθετε και τα περισσότερα από τα εξαρτήµατα που θα µου χρειάζονταν µετέπειτα. Πιο συγκεκριµένα αγοράστηκαν: Ο κινητήρας µαζί µε το κιβώτιο ταχυτήτων Το καρµπυρατέρ Το σύστηµα ανάφλεξης Λοιπές καλωδιώσεις που αφορούσαν φώτα, κόρνα, φλας κλπ Η εξάτµιση Η αλυσίδα Τα γρανάζια (κινητήριο και της ρόδας) Το µπροστινό σύστηµα φρένων (δισκόπλακα, δαγκάνα, µανέτα, έµβολο και σωληνάκι) Η ντίζα του γκαζιού ιάφορα παξιµάδια, βίδες, µπουλόνια, ροδέλες Κόπηκαν και οι βάσεις του κινητήρα προκειµένου να κολληθούν στο πλαίσιο*

*Για λόγους ευκολίας έκοψα το σκελετό της µηχανής στο σηµείο έδρασής της και το χρησιµοποίησα σαν βάση ανάρτησης της µηχανής στο δικό µου όχηµα. ΝΤΕΠΟΖΙΤΟ ΚΑΥΣΙΜΩΝ Για τέτοιου είδους κατασκευές, τα ντεπόζιτα καυσίµων που χρησιµοποιούνται συνήθως προέρχονται από µικρά γεωργικά µηχανήµατα και πιο συγκεκριµένα από κάποια χλοοκοπτική µηχανή ή από φρέζα. Ο λόγος είναι ότι µπορεί κάνεις να τα βρει σχεδόν σε οποιοδήποτε κατάστηµα µε γεωργικά εργαλεία, είναι σχετικά φτηνά και µικρά σε όγκο. Η χωρητικότητά τους σε καύσιµο κυµαίνεται από 2-5 λίτρα. Στη δικιά µου περίπτωση το ντεπόζιτο το αγόρασα καινούριο στη τιµή των 15 ευρώ και προέρχεται από µηχανή φρεζαρίσµατος ισχύος 4 ίππων. Μαζί πήρα και το ανάλογο σωληνάκι καθώς και ένα µικρό διακόπτη διακοπής ροής καυσίµου. ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΖΑΝΤΕΣ Από τη στιγµή που το όχηµά µου το προόριζα για να κινείται σε πίστα ή σε καλά στρωµένο ασφαλτόδροµο έπρεπε να έχει ελαστικά για αυτό το σκοπό. Επιπλέον ήθελα η συνολική διάµετρος των πίσω τροχών να είναι λίγο µεγαλύτερη από αυτή των µπροστινών. Οι λόγοι είναι αφενός µεν για να έχω µεγαλύτερη τελική ταχύτητα αφετέρου για να είναι πιο ελαφρύ το τιµόνι στο στρίψιµο(µικρότερη διάµετρος µπροστινών τροχών, ευκολότερος χειρισµός του τιµονιού). Τέλος έπρεπε και το µέγεθός τους να είναι τέτοιο ώστε το project να είναι και οπτικά ευπαρουσίαστο. Έτσι λοιπόν οι ρόδες που επέλεξα να βάλω µπροστά αγοράστηκαν από µπαγκαζιέρα (τρέιλερ) και έχουν διαστάσεις 40/80/8 ενώ οι πίσω τροχοί από ένα παλιό µηχανάκι και

έχουν διαστάσεις 120/75/12. Μαζί µε τους µπροστινούς τροχούς αγόρασα και τη βάση τους και τον άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφονται.

4 ΠΛΑΚΑΚΙΑ ΙΑΦΟΡΙΚΟΥ ΑΠΟ FORD ESCORT MK2 (ΠΙΣΩΚΙΝΗΤΟ) Με τον όρο πλακάκι εννοούµε εκείνο το εξάρτηµα του διαφορικού που το συνδέει µε τον κεντρικό άξονα µετάδοσης της κίνησης. Τα πλακάκια αυτά προορίζονται να είναι οι βάσεις των δυο πίσω τροχών καθώς επίσης και για το γρανάζι και για το δισκόφρενο (δισκόπλακα). ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Επειδή ήταν πάρα πολύ δύσκολο να βρω αυτά τα κοµµάτια µεµονωµένα και η απόκτησή τους σήµαινε ότι έπρεπε να πάρω µαζί και τα διαφορικά (4 στο σύνολο άρα µεγαλύτερο κόστος) αποφάσισα να µην πάρω κανένα. Αντ αυτού χρησιµοποίησα το ένα που τύγχανε να το έχω και το έκανα βάση για το γρανάζι και τις υπόλοιπες 3 βάσεις τις έφτιαξα µόνος µου.

ΤΙΜΟΝΙ εν υπάρχει βασικός κανόνας για το τι είδους τιµόνι πρέπει να χρησιµοποιηθεί αρκεί να ασφαλιστεί σωστά πάνω στη κολόνα. Το τιµόνι που βρήκα έχει διάµετρο 33 cm και µου το έκανε δώρο ο γείτονας από τον οποίο αγόρασα τη µοτοσικλέτα. Είναι από ένα παλιό kart που ο ίδιος κάποτε είχε και το πέταξε οπότε ήταν µια καλή ευκαιρία να ξεφορτωθεί και το τιµόνι- το οποίο µε ένα απλό βάψιµο έγινε σαν καινούριο! ΚΑΘΙΣΜΑ Επέλεξα να βάλω κάθισµα από kart καθώς ο διαθέσιµος χώρος στο όχηµα, η εξοικονόµηση βάρους αλλά και το κόστος δεν µου επέτρεπαν για κάτι µεγαλύτερο. Τέτοιου είδους καθίσµατα υπάρχουν άπειρα στο εµπόριο καινούρια και µεταχειρισµένα σε τιµές που κυµαίνονται από 15 έως 90 ευρώ. Το δικό µου το αγόρασα µεταχειρισµένο σε πολύ καλή κατάσταση από µια αντιπροσωπεία kart στον Ασπρόπυργο στην τιµή των 15.

ΠΙΣΩ ΑΞΟΝΑΣ Ο άξονας που τοποθέτησα είναι από kart, έχει µήκος 1m (standar µέγεθος), εξωτερική διάµετρο 30 mm και τοίχωµα πάχους 4 mm. Τον αγόρασα καινούριο στην τιµή των 80 ευρώ. Ο λόγος που τον επέλεξα είναι γιατί είναι πάρα πολύ γερός αφού είναι προορισµένος για αγωνιστική χρήση, αντέχει σε κάθε είδους καταπόνηση και δεν παραµορφώνεται εύκολα. Θα µπορούσα να έχω τοποθετήσει έναν απλό άξονα εµπορίου µε κόστος αγοράς σαφώς µικρότερο όµως η ποιότητα αντοχής του θα ήταν αµφίβολη.

ΡΟΥΛΕΜΑΝ Τα ρουλεµάν του πίσω άξονα είναι τα απλά του εµπορίου. Για τη στήριξή τους κατασκευάστηκε στον τόρνο ειδική υποδοχή (φωλιά), η οποία βιδώνεται σε βάση πάνω στο πλαίσιο. Τα δυο ρουλεµάν µαζί µε την κατασκευή των υποδοχών τους κόστισαν συνολικά 80 ευρώ. Σηµείωση: Το κάθε ρουλεµάν αντέχει βάρος 400 kg. Για την επιλογή των συγκεκριµένων έλαβα υπόψη µου όχι µόνο το συνολικό βάρος του οχήµατος µαζί µε εµένα, αλλά και τις δυνάµεις που θα δεχόταν στις διάφορες ανωµαλίες του δρόµου. Τα 400 kg συνεπώς υπερκαλύπτουν αυτά τα φορτία. ΝΤΙΖΕΣ Τις ντίζες τις συγκέντρωσα από διάφορα τρακαρισµένα αυτοκίνητα. Τα αυτοκίνητα αυτά διέθεταν ηλεκτρικά παράθυρα οπότε οι ντίζες τους είχαν σχεδόν ακριβώς το επιθυµητό µήκος και το µέγεθος. Συνολικά πήρα 4 και το µόνο που χρειάστηκε να αλλάξω ήταν τα συρµατόσχοινα µε άλλα λίγο πιο χοντρά και µεγαλύτερου µήκους. ΥΛΙΚΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΚΑΙ ΒΑΣΕΩΝ Επειδή το όχηµά µου δεν θα είχε αναρτήσεις, έπρεπε το ίδιο το πλαίσιο να µπορεί να λειτουργεί σαν ανάρτηση αλλά παράλληλα να είναι γερό. Αφού λοιπόν ρώτησα την άποψη µηχανικών µε µακρά πείρα στο χώρο του kart, µελετώντας διάφορα βιβλία και ρωτώντας καθηγητές µου από τη σχολή, κατέληξα στο να επιλέξω χαλυβοσωλήνες κατηγορίας TUBO (χαλυβοσωλήνες χωρίς ραφή). Αυτού του είδους οι σωλήνες διέθεταν τα χαρακτηριστικά που ήθελα. Επιπλέον οι διαστάσεις, οι διάµετροι και τα πάχη τους όπως και των υπολοίπων υλικών (λαµαρίνες, λάµες) είναι απόρροια της ίδιας έρευνας. Παρακάτω παρατίθεται η λίστα µε όλα τα σίδερα, τις διαστάσεις και τα πάχη τους:

ΒΑΣΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ 18m σωλήνας εξωτερικής διαµέτρου 38 mm και πάχος τοιχώµατος 3,2 mm ΛΟΙΠΑ ΜΕΡΗ 600mm 600mm λαµαρίνα µε πάχος 1.5mm για το πάτωµα 600mm 600mm λαµαρίνα µε πάχος 5mm για βάσεις πίσω άξονα, σηµείο πάκτωσης ακρόµπαρου στον εκάστοτε µπροστινό τροχό και βάσεις καθίσµατος.* ιάφορα µήκη από λάµα πλάτους 20mm και πάχους 5mm για πεντάλ, βάσεις ντεπόζιτου καυσίµων, µοχλό ταχυτήτων και σύνδεσή του µε το σασµάν του κινητήρα, βάσεις ψυγείου, στήριγµα της εξάτµισης, ντιζών και βάσεις καθίσµατος.* Λάµα µήκους 1m, πλάτους 25mm και πάχους 5mm για πλαϊνές βάσεις καθίσµατος. Λάµα µήκους 400mm και διαστάσεων 30mm 10mm για τις βάσεις των αξόνων των δυο µπροστινών τροχών. Σωλήνας µε διαστάσεις: 1m µήκος, 20mm εξωτερική διάµετρο και πάχος τοιχώµατος 2mm, για την κολόνα του τιµονιού και για το σωλήνα που συνδέει το κιβώτιο ταχυτήτων µε το µοχλό αλλαγών. Σωλήνας µε διαστάσεις: 140mm µήκος, 22mm εξωτερική διάµετρο και πάχος τοιχώµατος 3mm, για τις βάσεις πάνω στις οποίες θα βιδωθούν και θα στρίβουν οι µπροστινοί τροχοί. 4 ακρόµπαρα και 2 ηµίµπαρα από kart (standar µέγεθος). Βίδες, ροδέλες και παξιµάδια ασφαλείας σε διάφορα µήκη και µεγέθη Ελατήρια επαναφοράς για τα πεντάλ. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Παρόλο που το πλαίσιο είναι κατασκευασµένο από σωλήνες κυκλικής διατοµής, υπάρχουν ωστόσο και σωλήνες τριγωνικής και τετραγωνικής διατοµής αντίστοιχα που µπορούν να χρησιµοποιηθούν για την ίδια δουλειά. Κατά γενική όµως οµολογία, προτιµώνται αυτοί της κυκλικής διατοµής λόγω του ότι δείχνουν καλύτερα οπτικά, αν και για τη διαµόρφωση των άκρων τους απαιτείται περισσότερος χρόνος. ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑ Την κατασκευή του οχήµατος την ξεκίνησα έχοντας στη διάθεσή µου πολύ λίγα και βασικά εργαλεία. Αργότερα στην πορεία αγόραζα και άλλα ανάλογα µε τις εκάστοτε ανάγκες. Συνολικά τα εργαλεία καθώς και όλος ο εξοπλισµός που χρησιµοποίησα και που γενικότερα χρειάζονται για τέτοιου είδους κατασκευές παρουσιάζονται παρακάτω: Μια καλή συλλογή από καρυδάκια η οποία θα περιέχει δυο διαφορετικού µεγέθους καστάνιες, µανέλες και τουλάχιστον δυο προεκτάσεις. ιάφορα κατσαβίδια - ίσια και σταυροκατσάβιδα- κλασσικά ή µε εξάγωνο χειρισµού. Τανάλιες, πένσες, σκύλες, µιτοτσίµπιδα, κόφτες και απογυµνωτές καλωδίων. Συρµατόβουρτσες οι τρίχες των οποίων θα είναι είτε από σίδερο (για την αποµάκρυνση σκουριάς, υπολειµµάτων ηλεκτροσυγκόλλησης κλπ ) είτε από µπρούτζο ( για τον καθαρισµό των µπουζί ). Μια ηλεκτροσυγκόλληση τόξου ισχύος µέχρι 160 Α.

Άλλεν-Μια καλή συλλογή από άλλεν δεν πρέπει να λείπει από το βασικό εξοπλισµό. Είναι πολύ σηµαντικά εργαλεία για το χειρισµό βιδών µε κεφαλή αναλόγου σχήµατος. Σηµείωση: Οι βίδες αυτές χρησιµοποιούνται κυρίως όπου δεν µπορεί να χωρέσει αντίστοιχη βίδα µε εξάγωνη κεφαλή ή όπου δεν µπορεί να χωρέσει εργαλείο χειρισµού αυτής. Σφιγκτήρες/Μέγγενη-Αποτελούν το σηµαντικότερο κοµµάτι του βασικού εξοπλισµού. Χρησιµοποιούνται για να σφίξουν, να ενώσουν, να συγκρατήσουν ένα ή περισσότερα αντικείµενα προς επεξεργασία. Στο εµπόριο υπάρχουν πάρα πολλοί τύποι σε διάφορα µεγέθη, ανάλογα µε τη ανάγκη αλλά και µε το πόσα χρήµατα είναι κάποιος διατεθειµένος να δώσει. Για όποιον θέλει να ξεκινήσει, µια συλλογή από 4-5 σφιγκτήρες και µια µέγγενη µεσαίου µεγέθους µε αµόνι, είναι ότι πρέπει. Πάγκος εργασίας ράπανο- εν υπάρχουν και πολλά να ειπωθούν µιας και η χρήση του είναι αυτονόητη. Έχοντας µια καλή και µεγάλη σειρά από τρυπάνια µε επίστρωση κοβαλτίου, η διάτρηση γίνεται πολύ ευκολότερα. Σηµείωση: Υπάρχουν και σταθερά (κολονάτα) δράπανα πάγκου ή πατώµατος για όποιον επιθυµεί µέγιστη ακρίβεια. Γωνιακός τροχός- Ένας τέτοιος τροχός είναι πάντα απαραίτητος. Όπως και το δράπανο µπορεί να χρησιµοποιηθεί σε δυσπρόσιτα σηµεία που θα θέλει κάποιος να εργαστεί. Σηµείωση: Για µεγιστοποίηση της ακρίβειας και της σχετικής µείωσης του χρόνου εργασίας, υπάρχουν αντίστοιχοι τροχοί πάγκου που µπορούν να χρησιµοποιηθούν. Τροχός ακονίσµατος- Αυτή η συσκευή αποτελείται από δυο δίδυµους δίσκους εκατέρωθεν και χρησιµεύει για το ακόνισµα µαχαιριών, τρυπανιών καθώς και για τη διαµόρφωση και τελειοποίηση των άκρων των µετάλλων. Ο ένας δίσκος είναι χονδρόκοκκος και ο δεύτερος λεπτόκοκκος. Όργανα µέτρησης- Οτιδήποτε έχει σχέση µε τη µέτρηση διαστάσεων και το µαρκάρισµα σηµείων. Στη δική µου περίπτωση χρησιµοποίησα χάρακες-µεταλλικούς και πλαστικούς, ορθογώνια, γνώµονες, µοιρογνωµόνια, στυλό, µολύβια και µαρκαδόρους. Σιδηροπρίονα Λίµες Γάντια και φόρµα εργασίας-προστατευτικά γυαλιά-πυροσβεστήρας- Επειδή η ασφάλεια κατά τη διάρκεια της εργασίας προέχει, θα πρέπει πάντα να φοριούνται γάντια, φόρµα εργασίας και γυαλιά. Οι υψηλές θερµοκρασίες που αναπτύσσονται καθώς και οι σπίθες που πετάγονται όταν κόβουµε ή κολλάµε ένα σίδερο καθιστούν τη διαδικασία ως ένα βαθµό επικίνδυνη. Με τα µέτρα αυτά ο κίνδυνος µειώνεται κατά πολύ. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Παραπάνω περιέγραψα τα πιο βασικά εργαλεία που χρησιµοποίησα στο δικό µου χώρο. Για λόγους πληρότητας πρόσθεσα και κάποια ακόµα όπου βέβαια µπορούν να αντικατασταθούν µε άλλα ηλεκτρικά ή να µη χρειαστούν και καθόλου. Φυσικά είναι στην ιδιοσυγκρασία του καθενός ως προς το ποιά τελικά θα χρησιµοποιήσει. ΠΛΑΙΣΙΟ ΥΛΙΚΑ 18m σωλήνας εξωτερικής διαµέτρου 38 mm και πάχος τοιχώµατος 3,2 mm Σωλήνας µε διαστάσεις: 140mm µήκος, 22mm εξωτερική διάµετρο και πάχος τοιχώµατος 3mm, για τις βάσεις πάνω στις οποίες θα βιδωθούν και θα στρίβουν οι µπροστινοί τροχοί

Παρακάτω φαίνεται το σχεδιάγραµµα του πλαισίου καθώς και οι σωλήνες στους οποίους για ευκολότερη αναγνώριση τοποθετήθηκαν γράµµατα. ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΑΣΤΑΣΕΩΝ ΚΟΠΗΣ ΣΩΛΗΝΩΝ ΣΩΛΗΝΑΣ ΜΗΚΟΣ(mm) Α και Β 1650 Γ 1016 760 Ε, Ζ, Η, Θ 600 Ι και Κ 1410 Λ 2650 Μ και Ν 1110 Ξ, Ο, Π 285 Ρ και Σ 630 Τ και Υ 360 ΣΥΝΟΛΟ 18,003 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Το µήκος του σωλήνα Ψ δεν αναφέρεται στον πίνακα διότι το υπολόγισα όταν έφτιαξα την κολόνα του τιµονιού και τη βάση της. Το αναφέρω όµως στην αντίστοιχη παράγραφο.

ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΨΑΡΙΟΥ Για να µπορούν οι σωλήνες να εφαρµόζουν όταν τοποθετούνται κάθετα ο ένας στον άλλο µε εξαίρεση τον Γ και το ένα άκρο των Α, Β και Φ - όλα τα άκρα των υπολοίπων θα πρέπει να λαξευτούν ώστε να αποκτήσουν σχήµα σαν το στόµα του ψαριού. Αυτό µπορεί να επιτευχθεί είτε µε επαγγελµατικό µηχάνηµα, είτε µε γωνιακό τροχό αφού πρώτα σηµαδέψουµε. Παρακάτω παρατίθεται ένα σκαρίφηµα µε τις αποστάσεις των σωλήνων µεταξύ τους.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ Οι αποστάσεις x και y δεν έχουν καθοριστεί γιατί εξαρτώνται από τις από τις διαστάσεις του καθίσµατος και της µηχανής. Στη δικιά µου περίπτωση η απόσταση x από κέντρο σε κέντρο είναι 25cm και η απόσταση y είναι 10cm. ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΣΤΑ ΙΟ 1 ΓΩΝΙΑ ΚΑΜΠΕΡ Αρχικά πήρα το κοµµάτι σωλήνα µήκους 140mm και το έκοψα στη µέση. Έτσι είχα 2 σωλήνες Α1 και Β1 µήκους 70mm ο καθένας. Έπειτα πήρα το σωλήνα και διαµόρφωσα τα άκρα του έτσι ώστε τοποθετώντας τους Α1 και Β1 εκατέρωθεν, το πάνω µέρος τους να συγκλίνει προς το κέντρο του κατά 10 ο. Τη συγκεκριµένη εργασία, την έκανα σε µηχανουργείο λόγω του ότι ήθελα µέγιστη ακρίβεια στις γωνίες και στην ευθυγράµµιση των σωλήνων Α1 και Β1 όπως και στις κολλήσεις. Το όλο εγχείρηµα κόστισε 40 ευρώ. ΓΩΝΙΑ ΚΑΣΤΕΡ Επόµενο βήµα, πήρα τους σωλήνες Α και Β και διαµόρφωσα το ένα άκρο τους ώστε να θηλυκώσει κάθετα το σωλήνα. Αφού στήριξα τους 2 σωλήνες, περιέστρεψα το σωλήνα ώστε το πάνω µέρος των Α1 και Β1 να συγκλίνει προς το πίσω µέρος των Α και Β κατά 15 ο.

Τέλος αφού βεβαιώθηκα ότι τα άκρα του σωλήνα ισαπέχουν από τους Α και Β στήριξα τους 3 σωλήνες µαζί µε 4 ηλεκτροπόντες. Οι παραπάνω γωνίες πάρθηκαν προκειµένου το όχηµα να στρίβει αποτελεσµατικά. Η φιλοσοφία του στριψίµατος στηρίζεται στο λεγόµενο ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΟΥ ΑΚΕΡΜΑΝ. ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΟΥ ΑΚΕΡΜΑΝ Επειδή το όχηµα δεν διαθέτει διαφορικό ώστε να περιστρέφονται οι πίσω τροχοί µε διαφορετική ταχύτητα στην εκάστοτε στροφή, θα πρέπει µε κάποιο τρόπο την ώρα της στροφής, να σηκώνεται ο ένας από τους δυο πίσω τροχούς. Αυτό λέγεται σπάσιµο του διαφορικού και επιτυγχάνεται ως εξής: Όταν το όχηµα είναι ακίνητο και επιχειρήσουµε να στρίψουµε το τιµόνι, ο ένας τροχός( µπροστινός), σηκώνεται στον αέρα και συγκεκριµένα ο αντίθετος από εκεί που στρίβουµε. Την ώρα που το όχηµα στρίβει ενώ κινείται, οι δυο µπροστινοί τροχοί πατάνε κάτω λόγω της ταχύτητας και σηκώνεται ο πίσω εσωτερικός τροχός. Με αυτόν τον τρόπο στρίβει. Επιπλέον αν ενώσουµε µε µια γραµµή τους τροχούς που πατάνε στο δρόµο κατά τη διάρκεια της στροφής, θα σχηµατιστεί ένα τρίγωνο. Αυτό είναι το ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΟΥ ΑΚΕΡΜΑΝ. ΣΗΜΕΙΩΣΗ Γωνία Κάστερ λιγότερη από 15 ο σηµαίνει πιο ελαφρύ τιµόνι αλλά λιγότερο αποτελεσµατικό στρίψιµο ενώ µεγαλύτερη των 15 ο έχουµε πολύ πιο βαρύ τιµόνι µε ελάχιστα καλύτερη βελτίωση στο στρίψιµο. Μετά σειρά είχαν οι σωλήνες Ε, Ζ, Η, Ρ, Σ, Τ, Υ όπου όλα τους τα άκρα διαµορφώθηκαν ώστε να εφαρµόζουν κάθετα µεταξύ τους. Πρώρα στήριξα τον Ε µε δυο πόντες, έπειτα τους Ρ και Σ σε απόσταση 25cm από κέντρο σε κέντρο και ακολούθησε ο Ζ. Τελευταίους άφησα τους Τ και Υ, τοποθετηµένους στον Ζ

και Η αλλά ακόλλητους εξαιτίας του ότι δεν είχα ακόµα διαµορφώσει τις βάσεις του κινητήρα. Τέλος δηµιούργησα το υποπλαίσιο που αποτελείται από τους σωλήνες Γ, Ξ, Ο, Π. Επειδή στους σωλήνες Ξ, Ο, Π θα τοποθετούσα τα πεντάλ αργότερα, ανασήκωσα το υποπλαίσιο κατά 5cm προκειµένου να τα χειρίζοµαι καλύτερα. Και εδώ έγινε επεξεργασία στα άκρα των Ξ, Ο, Π και αφού τελείωσα µε τη συναρµολόγηση τους, στήριξα το υποπλαίσιο στο σωλήνα µε 6 ηλεκτροπόντες, αφαιρώντας στο τέλος το ξύλο αντιστήριξης. Για την ολοκλήρωση του πρώτου σταδίου, έγινε ολοκληρωτική συγκόλληση σε όλους τους σωλήνες (εκτός των Τ και Υ). ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΣΤΑ ΙΟ 2 Αφού λοιπόν είχα το βασικό πλαίσιο έτοιµο, το µόνο που απέµενε να γίνει ήταν να τοποθετήσω το ROLL BAR (σωλήνας Λ), τους 4 σωλήνες αντιστήριξης Ι, Κ, Μ, Ν καθώς και τους Φ και Θ. Το ROLL BAR µπορούσε να δηµιουργηθεί µε τρεις τρόπους: Ο πρώτος είναι µε τη χρήση κουρµπαδόρου όπου και είναι ο τρόπος που χρησιµοποίησα. Ο δεύτερος είναι λοξοτοµώντας το σωλήνα σε 4 κοµµάτια τα οποία ξανακολούνται και ο τρίτος είναι κάνοντας µια σειρά από V στα σηµεία που θέλουµε την καµπύλη και αφού ενώσουµε τα κενά τα κολλάµε. Οι παρακάτω φωτογραφίες δείχνουν και τους τρεις αυτούς τρόπους.

Τα σηµεία που είναι µαυρισµένα καθώς και το σχήµα τους είναι αυτά που θα χρειαστεί να κοπούν. Έπειτα καµπυλώνουµε το σωλήνα ώστε να κλείσουν τα κενά και µετά τα κολλάµε. Αφού λοιπόν κατασκεύασα το ROLL BAR, έδωσα στα άκρα του το κατάλληλο σχήµα και στη συνέχεια τον τοποθέτησα κάθετα πάνω από το σωλήνα Ζ στηρίζοντάς τον µε ηλεκτροπόντες. Μετά σειρά είχαν οι σωλήνες Ι και Κ. Αφού τους έκοψα στις ανάλογες διαστάσεις, επεξεργάστηκα τα άκρα τους µε τη διαφορά ότι το ένα άκρο του καθενός θηλύκωνε το ROLL BAR υπό γωνία 25 ο. Πιο συγκεκριµένα ο σωλήνας Ι ακουµπάει επάνω στον Γ δίπλα ακριβώς από τον Α και το άλλο άκρο του ακουµπάει πάνω στο ROLL BAR. Η ίδια διαδικασία είναι και για το σωλήνα Κ. Για τους σωλήνες Μ και Ν τώρα έπρεπε το ένα άκρο τους να ακουµπάει κάθετα στους σωλήνες Α και Β και το άλλο άκρο να κοπεί κατάλληλα ώστε να βρίσκει τον Λ υπό γωνία 34 ο. Επιπλέον έπρεπε να καµπυλωθούν. Αφού λοιπόν έγινε η όλη διαδικασία, στηρίχτηκαν και αυτοί µε τη σειρά τους στο υπόλοιπο πλαίσιο. Παρακάτω παρατίθεται το σχεδιάγραµµα που δείχνει τις πλήρης διαστάσεις καθώς και τα σηµεία καµπύλωσης των Μ και Ν.

Τελευταίοι προς τοποθέτηση σωλήνες ήταν οι Φ και Θ οι οποίοι παρόλο που έκανα επεξεργασία στα άκρα τους αποφάσισα να µην τους κολλήσω αµέσως για τους εξής λόγους: Για τον µεν Θ του οποίου η θέση ήταν να µπει ανάµεσα στην κορυφή του καµπυλώµατος των Μ και Ν, θα υπήρχε χωροταξικό πρόβληµα αφού θα µε εµπόδιζε στην κόλληση των σωλήνων Τ και Υ, των βάσεων του µοτέρ καθώς και στην όλη τοποθέτηση και κόλληση των βάσεων του πίσω άξονα αλλά και των βάσεων της δαγκάνας. Για τον δε Φ η θέση του οποίου είναι στο κέντρο του Ε και αποτελεί το στήριγµα της κολώνας του τιµονιού, έπρεπε πρώτα να τοποθετήσω το κάθισµα και αφού καθίσω, να µπορέσω να υπολογίσω σε τι ύψος θα έχω το τιµόνι ώστε να ξέρω τι διαστάσεις θα δώσω στον Φ. Επιπλέον έπρεπε να υπολογίσω σε τι γωνία θα έκοβα το πάνω άκρο αλλά και τη γωνία ως προς το διαµήκη άξονα που τελικά θα τον κολλούσα. Λεπτοµερής αναφορά γίνεται παρακάτω. ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΘΙΣΜΑΤΟΣ ΥΛΙΚΑ Λάµα µε πλάτος 20mm, πάχος 5mm και µήκος 70cm περίπου Aπό τη λαµαρίνα των 5mm πάχους, 2 κοµµάτια διατάσεων 4.5cm x 40cm περίπου. Λάµα µε πλάτος 2.5cm, πάχος 5mm και µήκος 70cm περίπου. Η αρχική ιδέα ήταν να κατασκευάσω τις κάτω βάσεις του καθίσµατος κόβοντας από τη µεγάλη λαµαρίνα δυο κοµµάτια διαστάσεων 4.5cm x 40cm, να τα κολλήσω κατά µήκος των σωλήνων Ρ και Σ και στη συνέχεια να τα τρυπήσω και να βιδώσω το κάθισµα επάνω τους.

Οι σειρές από τρύπες είναι για την προσαρµογή του καθίσµατος στην ιδανική θέση. Τελικά για λόγους εξοικονόµησης βάρους και µόνο, αποφάσισα να µην χρησιµοποιήσω αυτή τη µέθοδο και να επιλέξω µια διαφορετική η οποία µεν ήταν πιο πολύπλοκη αλλά γλύτωνα περίπου 4 κιλά βάρος. Η µέθοδος που επέλεξα ήταν η εξής: Από τη λάµα των 20mm x 5mm έκοψα δυο κοµµάτια µήκους 25cm, 4 κοµµάτια µήκους 2cm και δυο κοµµάτια µήκους 3cm και έφτιαξα την παρακάτω βάση. Το πλεονέκτηµά της ήταν ότι εκτός του µικρού της βάρους, ανασήκωνε το µπροστά µέρος του καθίσµατος µε αποτέλεσµα να κάθοµαι πιο άνετα αλλά και να µη γλιστράω προς τα µπροστά στις επιβραδύνσεις. Αφού λοιπόν κόλλησα τις λάµες, βίδωσα τη βάση επάνω στο κάθισµα και το τοποθέτησα επάνω στους σωλήνες Ρ και Σ προσέχοντας να µην είναι πολύ µπροστά άρα να µην είµαι κοντά στο τιµόνι και τα πεντάλ, αλλά ούτε και πολύ πίσω ώστε να περιορίσω το χώρο του κινητήρα και της εξάτµισης. Βρίσκοντας τη σωστή θέση, ευθυγράµµισα το κάθισµα, έβαλα και τη δεύτερη λάµα των 25mm για να πατάει καλύτερα και στήριξα τις βάσεις στο πλαίσιο µε ηλεκτροπόντες.

Τέλος για την πλαϊνή στήριξη του καθίσµατος, από τη λάµα διαστάσεων 25mm x 5mm έκοψα 2 κοµµάτια µήκους 30cm περίπου και άλλα 2 µήκους 8cm. Στη συνέχεια τρύπησα τα δυο µικρότερα λαµάκια και τα βίδωσα επάνω στο κάθισµα. Έπειτα τοποθέτησα τα δυο µεγαλύτερα το ένα άκρο των οποίων ακούµπαγε στο λαµάκι και το άλλο άκρο στο ROLL BAR και τα στήριξα. Τέλος αφαίρεσα το κάθισµα και ολοκλήρωσα τις κολλήσεις.

ΠΑΤΩΜΑ Από τη λαµαρίνα των 1.5mm έκοψα 3 κοµµάτια διαστάσεων: 60cm x 38cm, 25cm x 27.5cm και 45cm x 27.5cm και τα κόλλησα κάτω από το µπροστινό µέρος του οχήµατος όπως φαίνεται παρακάτω

ΡΟΥΛΕΜΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΙΣΩ ΑΞΟΝΑ Όπως ανέφερα και πιο πάνω, για τα ρουλεµάν κατασκευάστηκαν φωλιές µέσα στις οποίες µπαίνουν και όλο µαζί το σύνολο βιδώνεται σε βάσεις κολληµένες στο πλαίσιο.

ΒΑΣΕΙΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΟΥ ΠΙΣΩ ΑΞΟΝΑ ΥΛΙΚΑ Λαµαρίνα πάχους 5mm Για να αποφασίσω τις διαστάσεις των δυο βάσεων, στηρίχτηκα στις διαστάσεις των φωλιών των ρουλεµάν. Έτσι έφτιαξα δυο βάσεις όπως φαίνεται παρακάτω. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Η κενή αυλάκωση που υπάρχει επάνω στη βάση είναι για να µπορεί να βγαίνει ο άξονας. Το πλάτος του ανοίγµατός του θα πρέπει επίσης να είναι λίγο µεγαλύτερο των 30mm για ευκολία στο βγάλσιµο. Επιπλέον τις βάσεις αρχικά τις σχεδίασα και τις έκοψα σε χαρτόνι µε σκοπό να δω πως περίπου κάθεται ο άξονας επάνω τους, αλλά και όλα µαζί επάνω στο πλαίσιο.

Αφού ικανοποιήθηκα, αντέγραψα το σχέδιο στη λαµαρίνα και τις έκοψα.

ΜΟΥΑΓΙΕ ΠΙΣΩ ΤΡΟΧΩΝ ΥΛΙΚΑ Λαµαρίνα διαστάσεων 32cm x 16cm x 4mm Λάµα µε πλάτος 25mm πάχος 5mm και µήκος 88cm. Σωλήνα µήκους 20cm µε εξωτερική διάµετρο 36mm και εσωτερική 30mm. Όταν πήρα τις ρόδες από το µηχανάκι, πήρα µαζί και τα µουαγιέ τους. Επειδή όµως ήταν φτιαγµένα από κράµα αλουµινίου άρα όχι αρκετά γερά για να αντέξουν τη χρήση για την οποία προορίζονταν, αποφάσισα να φτιάξω δικά µου χαλύβδινα. Τα παλιά µουαγιέ δεν τα πέταξα, γιατί βάσει των διαστάσεών τους θα έφτιαχνα τα καινούρια.

Με τα κοµµάτια που φαίνονται παραπάνω έφτιαξα το παρακάτω µουαγιέ.

Όπως δείχνει και το σχήµα, το κάθε µουαγιέ αποτελείται από µια λαµαρίνα τετράγωνη, στο κέντρο της οποίας άνοιξα µια τρύπα διαµέτρου 36mm όσο δηλαδή και η διάµετρος του σωλήνα. Επιπλέον άνοιξα και 4 τρύπες στις άκρες τις λαµαρίνας οι τρύπες για τα µπουλόνια. Στη συνέχεια αφού σιγουρεύτηκα ότι οι τρύπες ταιριάζουν ακριβώς µε τις αντίστοιχες τρύπες της ρόδας χωρίς να υπάρχουν αποκλίσεις από το κέντρο, τοποθέτησα το σωλήνα µέσα την κεντρική τρύπα και τον κόλλησα και από τις 2 µεριές (πάνω κάτω). Τέλος µπροστά από κάθε τρύπα έβαλα και από ένα λαµάκι αντιστήριξης και αφού τα στήριξα µε πόντες, τα κόλλησα πλήρως. ΣΗΜΕΙΩΣΗ Για την επιλογή του πάχους της λαµαρίνας σκέφτηκα αναλογικά. Ένα αυτοκίνητο βάρους 1 τόνου (1000 κιλά) έχει µουαγιέ πάχους 10mm. Άρα για το δικό µου όχηµα συνολικού βάρους 200 κιλών θα έπρεπε να έχει 2.5mm. Έτσι για λόγους ασφαλείας πρόσθεσα 1.5mm το σύνολο 4mm. Αυτό κυρίως για την τετράγωνη λαµαρίνα. Ο σωλήνας τώρα έχει πάχος τοιχώµατος 3mm µιας και οι δυνάµεις που θα του ασκούνται (ακτινικές αξονικές) δεν είναι ιδιαίτερα µεγάλες. Αυτό βέβαια δεν ισχύει και για τη λαµαρίνα οπότε και έβαλα τα 4 λαµάκια αντιστήριξης, στα οποία άνοιξα τρύπες για µείωση του βάρους. Έτσι λοιπόν ο άξονας βιδώνεται µε 2 βίδες µέσα στο σωλήνα όπου και µεταδίδεται η κίνηση. ΒΑΣΗ ΓΡΑΝΑΖΙΟΥ ΠΙΣΩ ΑΞΟΝΑ Ως βάση για το γρανάζι του άξονα, επέλεξα να βάλω το πλακάκι διαφορικού που έτυχε να έχω το οποίο το διαµόρφωσα στον τόρνο ώστε να περνάει από µέσα. Επειδή το ήδη υπάρχον γρανάζι είχε διαφορετικό καρέ από το πλακάκι και δεν µπορούσε να βιδωθεί επάνω του, αγόρασα ένα τυφλό γρανάζι µε ίδιο αριθµό δοντιών και ίδιο βήµα.

Το τυφλό γρανάζι δεν είχε παρά µια τρύπα στο κέντρο του οπότε το πήγα στον τόρνο και το διαµόρφωσα έτσι ώστε να ταιριάζει απόλυτα µε το καρέ από το πλακάκι. Επεξεργασία έγινε και στο πάχος του το οποίο µειώθηκε προκειµένου να µπαίνουν τα δόντια του στις εσοχές της αλυσίδας. Επιπλέον αγόρασα ένα ακόµα γρανάζι µικρότερης διαµέτρου ώστε να µπορώ να το αλλάζω και να έχω µεγαλύτερη τελική ταχύτητα. Το πλακάκι τελικά το κόλλησα επάνω στον άξονα αλλά όχι αµέσως καθότι δεν είχα βάλει ακόµα το µοτέρ ώστε να ευθυγραµµίσω τα δυο γρανάζια. ΒΑΣH ΙΣΚΟΠΛΑΚΑΣ ΥΛΙΚΑ Σωλήνα µήκους 10cm µε εξωτερική διάµετρο 36mm και εσωτερική 30mm. Λαµαρίνα πάχους 6mm Για τη δισκόπλακα χρησιµοποίησα ένα κοµµάτι λαµαρίνας και ένα κοµµάτι σωλήνα ίδιων διαστάσεων µε αυτούς που έχουν τα µουαγιέ. Για να κατασκευάσω το τρίγωνο όπου και βιδώνεται η δισκόπλακα, την τοποθέτησα αρχικά πάνω σε ένα κοµµάτι χαρτί. Αφού αντέγραψα το περίγραµµα της πατούρας της ένωσα τα κέντρα των τριών περιµετρικών οπών και σχηµάτισα ισόπλευρο τρίγωνο. Έπειτα σε απόσταση 10mm από κάθε πλευρά έφερα παράλληλη γραµµή για να σχηµατίσω το νέο τρίγωνο που είναι και το τελικό σχήµα.

Αφού έκοψα το τρίγωνο από το χαρτί, το αντέγραψα στη λαµαρίνα σηµαδεύοντας µε κεντροπόντες τα κέντρα των τριών οπών. Τέλος µε γωνιακό τροχό το έκοψα και άνοιξα τις τρύπες. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Τα κέντρα από τις τρεις τρύπες είχαν σηµαδευτεί τόσο καλά, ώστε µετά τη διάτρησή τους η δισκόπλακα βίδωσε αµέσως και µε άψογη συναρµογή. Όσον αφορά την κεντρική τρύπα, ο σωλήνας περάστηκε µέσα της ώστε να έρθει πρόσωπο µε την πλευρά που θα βίδωνε η δισκόπλακα και κολλήθηκε και από τις δυο πλευρές.

ΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΤΗΡΑ ΥΛΙΚΑ Οι κοµµένες βάσεις από το πλαίσιο της µοτοσικλέτας. Λάµα µε πλάτος 25mm πάχος 5mm και µήκος 88cm. Ο κινητήρας πριν τον βγάλω από τη µοτοσικλέτα στηριζόταν σε τρία σηµεία καθένα από τα οποία αποτελείτο από ένα ζευγάρι βάσεων τις οποίες έκοψα. Για να αποφασίσω το σχήµα και το µέγεθος που θα είχαν αλλά και το πώς θα τις ενώσω µε το πλαίσιο, κρέµασα τον κινητήρα στο πίσω µέρος του πλαισίου κοντά στο σηµείο που θα τον τοποθετούσα. Για ίση κατανοµή του βάρους, ο κινητήρας έπρεπε να πακτωθεί στο κέντρο του νοητού εγκάρσιου άξονα µπροστά από τον πίσω άξονα. Επιπλέον έπρεπε να λάβω υπόψη µου και άλλους παράγοντες: Ο κινητήρας να µην είναι πολύ χαµηλά, επειδή θα χρειάζονταν µακρύτεροι σωλήνες σύνδεσης µε το ψυγείο µε αποτέλεσµα η αντλία νερού να µην µπορεί να καταθλίψει σε τέτοιο ύψος. Ο κινητήρας να µην είναι πολύ ψηλά γιατί έτσι θα αυξανόταν το κέντρο βάρους του οχήµατος και θα είχε µικρότερο κράτηµα. Έπρεπε να έχω επαρκή χώρο για πρόσβαση στη µανιβέλα έναυσης αλλά και ευκολία χειρισµού αυτής. Τέλος η µηχανή έπρεπε να τοποθετηθεί σε θέση ίδια µε αυτή που είχε όταν ήταν στη µοτοσικλέτα οριζόντια κοιτώντας τον από το πλάι. Σε διαφορετική περίπτωση θα είχα πρόβληµα µε τη σωστή λειτουργία του καρµπυρατέρ, αλλά και µε τη σωστή λίπανση του κινητήρα. Με αυτές λοιπόν τις παραµέτρους άρχισα να πειραµατίζοµαι γύρο από το κέντρο του νοητού εγκάρσιου άξονα µπροστά από τον άξονα κίνησης. Ευτυχώς το σηµείο που κάλυπτε όλες τις παραµέτρους και τους περιορισµούς, ήταν το κέντρο του εγκάρσιου άξονα οπότε πέτυχα και άριστη κατανοµή βάρους. Επιπλέον το ύψος που τελικά θα είχε ο κινητήρας από το πλαίσιο, ήταν τέτοιο ώστε και χαµηλό κέντρο βάρους είχα, αλλά και το ψυγείο το επέκτεινα ψηλότερα κατά 20cm µόνο. Έτσι η αντλία νερού δεν θα δυσκολευόταν να καταθλίψει µε το επιπλέον Ρ. ΒΗΜΑ 1 Αρχικά ξεκρέµασα τον κινητήρα και πήρα το πρώτο ζευγάρι βάσεων.

Αφού διαµόρφωσα τα άκρα τους δίνοντάς τους το σχήµα στόµατος ψαριού, το τοποθέτησα ανάµεσα στους σωλήνες Τ και Υ. Οι σωλήνες Τ και Υ δεν ήταν κολληµένοι και έτσι τους µετακίνησα ακριβώς στο κέντρο του νοητού εγκάρσιου άξονα. Αφού σιγουρεύτηκα για την καθετότητά τους µε το υπόλοιπο πλαίσιο αλλά και µε το ζευγάρι βάσεων, τους στήριξα στο πλαίσιο µε δυο ηλεκτροπόντες. Έπειτα ξανακρέµασα το µοτέρ, το βίδωσα στις δυο βάσεις και το µετακίνησα προς τα πίσω ώστε να έχω χώρο για

το λαιµό της εξάτµισης. Τέλος έλεγξα την καθετότητα των βάσεων µε τους Τ και Υ και τις στήριξα και αυτές. ΒΗΜΑ 2 Έχοντας τον κινητήρα βιδωµένο ακόµα στις βάσεις του αλλά και δεµένο για λόγους ασφαλείας, τοποθέτησα από κάτω του ένα γρύλο αυτοκινήτου προκειµένου να ρυθµίσω το ύψος του ώστε να είναι σε ίδια θέση µε αυτή που είχε τη µοτοσικλέτα. Επόµενο ζευγάρι βάσεων ήταν αυτό που θα έµπαινε κάτω από το λαιµό της εξάτµισης στο µπροστά µέρος του κινητήρα. Αρχικά έκοψα ένα κοµµάτι λαµαρίνας των 5mm και το κόλλησα στους σωλήνες T και Υ. Στη συνέχεια πήρα 4 κοµµάτια λάµας πλάτους 2cm και πάχους 5mm και σχηµάτισα 2 ανάποδα V. Η µια άκρη τους θα κόλλαγε πάνω στη λαµαρίνα και η άλλη στο σωλήνα Ε. Αφού έφτιαξα τα V κόλλησα στην κορυφή τους τις βάσεις και µετά όλα µαζί στηρίχτηκαν στο πλαίσιο.

ΒΗΜΑ 3 Μόλις τοποθετήθηκαν και οι επόµενες δυο βάσεις, σειρά είχαν οι δυο τελευταίες. Αυτές θα βιδώνονταν στο πίσω µέρος του κινητήρα στο ύψος περίπου που βρίσκεται το καρµπυρατέρ.

Για την ένωσή τους µε το σωλήνα Ζ χρησιµοποίησα 2 κοµµάτια λάµας πλάτους 2.5cm και πάχους 5mm. Αφού µέτρησα το ύψος, στήριξα τις λάµες πάνω στις βάσεις και όλα µαζί στο πλαίσιο. Τέλος αποµάκρυνα το γρύλο από κάτω, µε πολύ προσοχή έβγαλα το µοτέρ από τις βάσεις του και ολοκλήρωσα τις κολλήσεις. ΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΑΓΚΑΝΑ ΤΟΥ ΙΣΚΟΦΡΕΝΟΥ ΥΛΙΚΑ Λάµα πλάτους 2cm και πάχους 5mm Για να φτιάξω τη βάση της δαγκάνας χρησιµοποίησα 2 κοµµάτια λάµας και τα κόλλησα στο σωλήνα Ζ. Προκειµένου να κόψω τις δυο λάµες στο σωστό µήκος, αλλά και για να τις κολλήσω στη σωστή θέση, λειτούργησα ως εξής: Βίδωσα τη δισκόπλακα επάνω στη βάση της και την πέρασα στον άξονα βιδώνοντάς τον και αυτόν επάνω στο πλαίσιο. Έπειτα τοποθέτησα τη δαγκάνα επάνω στο δίσκο και τον µετακίνησα κατά µήκος του άξονα, φέρνοντας τη δαγκάνα περίπου 5cm πίσω από τη µανιβέλα εκκίνησης έτσι ώστε να µην ακουµπάνε όταν θα έβαζα µπροστά το µοτέρ. Έπειτα έστρεψα όλη τη βάση προκειµένου να φέρω τη δαγκάνα στο επιθυµητό ύψος και φρόντισα ώστε όλη η επιφάνεια από τα τακάκια να ακουµπάει επάνω στη δισκόπλακα. Τέλος µέτρησα την απόσταση και έκοψα την πρώτη λάµα. Στη συνέχεια τη βίδωσα πάνω στη δαγκάνα και τη στήριξα στο πλαίσιο. Αφού πλέον δεν χρειαζόταν να κρατάω τη δαγκάνα, ο υπολογισµός του µήκους της δεύτερης λάµας ήταν πιο εύκολος. Τη στήριξα και αυτή στο πλαίσιο και ολοκλήρωσα τις κολλήσεις.

ΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΨΥΓΕΙΟ ΥΛΙΚΑ Λάµα πλάτους 2cm και πάχους 5mm Ο µόνος περιορισµός που είχα για το ψυγείο είναι ότι δεν έπρεπε το πάνω µέρος του να απέχει περισσότερο από 20cm σε ύψος από τον κινητήρα και αυτό γιατί θα αύξανε το Ρ και δεν θα µπορούσε η αντλία να κυκλοφορήσει το νερό ψηλά και να ψυχθεί τελικά η µηχανή. Βέβαια παίζει ρόλο και η τριβή λόγω σωληνώσεων αλλά σε τέτοιο ύψος είναι τόσο µικρή που θεωρείται σχεδόν αµελητέα. Η αρχική ιδέα ήταν να βάλω το ψυγείο κάτω από το οριζόντιο µέρος του ROLL BAR, όµως το ύψος ήταν πολύ µεγάλο και έτσι την απέρριψα. Εποµένως η µόνη επιλογή ήταν να µπει στο πλάι. Το τοποθέτησα στη µια άκρη του ROLL BAR κάθετα, µε το εσωτερικό του µέρος να έχει περιστραφεί ελαφρώς προς τα έξω. Έτσι ο αέρας µε του στροβιλισµούς που κάνει κατά την κίνηση του οχήµατος, το πετυχαίνει κάθετα και σχεδόν σε ολόκληρη την επιφάνειά του. Όσον αφορά τις βάσεις του, αποτελούνται από 2 κοµµάτια λάµας. Το ένα άκρο τους είναι κολληµένο πάνω στο ROLL BAR και το άλλο βιδώνεται στο ψυγείο. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Και οι δυο λάµες έχουν µια τσάκιση κοντά στο σηµείο που συνδέονται µε το ψυγείο. Για να την πετύχω κυρίως, αλλά και το µήκος της κάθε βάσης, τις έφτιαξα πρώτα σε χαρτί και µετά επάνω στη λάµα. Επιπλέον για να µπορέσω να καµπυλώσω τη λάµα ευκολότερα άνοιξα µια µικρή αυλάκωση στο συγκεκριµένο σηµείο προσέχοντας να µην είναι πολύ βαθιά και αδυνατίσω το σίδερο. Έπειτα τις κόλλησα.

Μετά το πέρας των κολλήσεων, πήρα κοµµάτια εύκαµπτου σωλήνα ίδια µε αυτά που είχε ο κινητήρας και έκανα τη συνδεσµολογία του κυκλώµατος ψύξης ενώνοντάς τα µε κοµµάτια χαλυβοσωλήνα διαµέτρου 20mm και πάχους 2mm και σφίγγοντάς τα µε ειδικούς σφιγκτήρες. ΒΑΣΕΙΣ ΝΤΕΠΟΖΙΤΟΥ ΚΑΥΣΙΜΩΝ ΥΛΙΚΑ Λάµα πάχους 4mm και πλάτους 20mm Όπως και στη µοτοσικλέτα, το καύσιµο εισέρχεται στο καρµπυρατέρ µέσω της βαρύτητας. Έτσι και στο δικό µου όχηµα τοποθέτησα το ντεπόζιτο ακριβώς πάνω από το καρµπυρατέρ. Αρχικά είδα που ακριβώς ήταν το κατάλληλο σηµείο για την τοποθέτηση του δοχείου καυσίµων και το σηµάδεψα πάνω στη µια άκρη του ROLL BAR. Έπειτα µέτρησα την απόσταση του σηµείου αυτού από τον απέναντι σωλήνα αντιστήριξης Μ και έκοψα δυο λάµες. Στη συνέχεια επεξεργάστηκα τα άκρα τους και τις στήριξα στο πλαίσιο τη µια ανάµεσα στο σωλήνα Μ και το ROLL BAR και την άλλη ανάµεσα στον Ν και στο ROLL BAR. Κατόπιν έκοψα άλλες δυο λάµες και ένα µικρό λαµάκι και το κόλλησα στη µια από τις δυο λάµες. Έπειτα, τις βίδωσα στο ντεπόζιτο και τις κόλλησα πάνω στις δυο προηγούµενες.

ΜΠΡΟΣΤΙΝΟΣ ΑΞΟΝΑΣ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑ ΙΕΥΘΥΝΣΕΩΣ ΒΑΣΕΙΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΗΣ ΜΠΡΟΣΤΙΝΩΝ ΤΡΟΧΩΝ ΥΛΙΚΑ Λάµα µήκους 400mm, πάχους 10mm και πλάτους 30mm για τις βάσεις των τροχών. Λαµαρίνα πάχους 5 για το σηµείο έδρασης του ακρόµπαρου πάνω στη βάση του εκάστοτε τροχού. 2 µπουλόνια µήκους 12cm, διαµέτρου 16mm και σπείρωµα µόνο στην άκρη τους. 2 παξιµάδια για τα µπουλόνια. Από τη λάµα έκοψα 2 σύνολα των 3 κοµµατιών το καθένα, που χρειάζονται για να φτιαχτεί η κάθε βάση.

Η λοξοτόµηση στις άκρες κάθε κοµµατιού είναι για να εισχωρήσει η κόλληση βαθύτερα στο µέταλλο και να γίνει πιο γερή η συναρµογή. Αφού είχα έτοιµα τα κοµµάτια, λοξοτόµησα τις άκρες τους και τρύπησα τα 4 µικρότερα ώστε το µπουλόνι να περνάει από µέσα τους εφαπτοµενικά και χωρίς ανοχές. Αυτός είναι και ο λόγος που τα µπουλόνια έχουν σπείρωµα µόνο στην άκρη τους. Όλος ο λαιµός εφάπτεται µέσα στους σωλήνες Α1 και Β1 µε

αποτέλεσµα τη µειωµένη φθορά αλλά και ευκολία τοποθέτησης. Έπειτα συναρµολόγησα τα κοµµάτια έχοντας τοποθετηµένα τα µπουλόνια για µεγαλύτερη ακρίβεια και τα στήριξα µε ηλεκροπόντες. Στο τέλος αποµάκρυνα τα µπουλόνια και ολοκλήρωσα τις κολλήσεις. Μετά σειρά είχαν τα σηµεία έδρασης των ακροµπάρων πάνω στους τροχούς. Από τη λαµαρίνα των 5mm πάχους, έκοψα δυο κοµµάτια όπως φαινεται στο σχήµα.

Έπειτα τα κόλλησα στις βάσεις των τροχών αλλά µε κάποια γωνία διότι ακούµπαγαν στο πλαίσιο όταν οι τροχοί έστριβαν.

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΜΠΡΟΣΤΙΝΩΝ ΤΡΟΧΩΝ ΥΛΙΚΑ Οι 2 τροχοί µε τους άξονές τους. Το µόνο που χρειάστηκε να κάνω για να τοποθετήσω τους µπροστινούς τροχούς, ήταν να κόψω τους άξονές τους στο κατάλληλο µήκος και µε κάποια γωνία και µετά να τους κολλήσω στις βάσεις που είχα φτιάξει. Ο λόγος που η µια άκρη των αξόνων έχει γωνία 10 ο είναι για να έρθουν παράλληλα µε το έδαφος όταν θα τους κολλούσα στις βάσεις τους. Για να κόψω τον άξονα υπό γωνία εργάστηκα ως εξής: αρχικά τύλιξα ένα κοµµάτι χαρτί γύρω από τον άξονα ώστε να πάρω την εξωτερική του διάµετρο και το στερέωσα µε ταινία. Έπειτα αποµάκρυνα τον άξονα. Στη συνέχεια πάτησα το ρολό µέχρι που έγινε µια λωρίδα χαρτιού. Με µοιρογνωµόνιο υπολόγισα τη γωνία των 10 ο και έκοψα τη λωρίδα. Έτσι λοιπόν επαναφέροντας τη λωρίδα στο αρχικό της σχήµα, είχα ένα σωλήνα µε εξωτερική διάµετρο ίδια µε αυτή του άξονα και µε γωνία 10 ο. Κατόπιν πέρασα τον άξονα µέσα στο σωλήνα και αφού µέτρησα το κατάλληλο µήκος, σχηµάτισα το περίγραµµα της γωνίας και τον έκοψα. Αυτό έγινε και για τον δεύτερο άξονα ακλουθώντας την ίδια διαδικασία µε τη διαφορά ότι είχα πλέον το καλούπι έτοιµο.

Για το στάδιο της συγκόλλησης έπρεπε οι δυο άξονες να κολληθούν σε τέτοια θέση επάνω στις βάσεις ώστε πατώντας και οι 4 τροχοί στο έδαφος, το όχηµα να είναι παράλληλα µε αυτό. Αυτό για να το πετύχω τοποθέτησα τον πίσω άξονα µε τους τροχούς το πλαίσιο και ανασήκωσα το µπροστινό µέρος του οχήµατος µέχρι να έρθει παράλληλα µε το έδαφος. Κατόπιν, ακούµπησα τους άξονες στις βάσεις τους, φροντίζοντας οι τροχοί να πατάνε στο έδαφος και

στήριξα τους άξονες µε πόντες. Τέλος ξεβίδωσα τους τροχούς και ολοκλήρωσα τις κολλήσεις. Με το πέρας αυτού του σταδίου, το όχηµα µπορούσε πλέον να στηρίζεται στους τροχούς του χωρίς την προσθήκη υποβοήθησης. ΚΟΛΟΝΑ ΤΙΜΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΒΑΣΗ ΑΥΤΗΣ ΥΛΙΚΑ Σωλήνας µε διαστάσεις:1m µήκος, 20mm εξωτερική διάµετρο και πάχος τοιχώµατος 2mm. Λάµα πάχους 5mm (για το κάτω στήριγµα της κολόνας του τιµονιού) Μια βίδα πάχους 10mm και µήκους 30mm µαζί µε δυο ροδέλες και δυο παξιµάδια Κοµµάτι συµπαγούς σιδήρου διαστάσεων 60mm x 45mm x 25mm (για το πάνω στήριγµα της κολόνας) Λαµαρίνα πάχους 5mm. υο βίδες µε µήκος 65mm και διάµετρο 5mm 8 ροδέλες υο παξιµάδια Αρχικά πήρα το σωλήνα και στη µια του άκρη κόλλησα τη βίδα, προσέχοντας να µην χαλάσω το κάτω µέρος της κεφαλής της. Έπειτα πήρα τη λάµα και έκοψα ένα κοµµάτι µε τις παρακάτω διαστάσεις. Κατόπιν πήρα το κοµµάτι συµπαγούς σιδήρου και αφού του άνοιξα πρώτα τις τρύπες, το έκοψα στη µέση.

Σαν πρώτη κίνηση στήριξα την κάτω βάση της κολόνας στη µέση του σωλήνα και βίδωσα το κάθισµα. Κατόπιν τοποθέτησα το τιµόνι στην κολόνα και όλα µαζί στο στήριγµα. Έπειτα κάθισα στο κάθισµα, πήρα το σωλήνα Φ και παραθέτοντάς τον δίπλα στην κολόνα µε µια ελαφρά κλίση προς το µπροστινό µέρος του οχήµατος, άρχισα να πειραµατίζοµαι µε το ύψος του τιµονιού αλλά και την απόστασή του από εµένα.(το στήριγµα της κολόνας παρότι συγκρατείτο µε ηλεκροπόντες, µπορούσε να µετακινείται αλλά παράλληλα να παραµένει