ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

Transcript

1 ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

2 ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ Ιατρικά: 1. Άνθρωπος και Σύμπαν 2. Διάγνωση και Θεραπεία Οξέων Ασθενειών 3. Η λειτουργία της Σκέψης 4. Ιδιοσυγκρασίες, οι βαθύτερες αιτίες της Πλάνης και της Ασθένειας 5. Ιστορία της Εξέλιξης της Ομοιοπαθητικής Σκέψης 6. Καταγωγή και Αιτίες της Ασθένειας 7. Κλασσική Μιασματική Ιδιοσυγκρασιακή Ομοιοπαθητική 8. Κλινικές Περιπτώσεις Τόμος 1 9. Μιασματική Θεωρία 10. Ομοιοπαθητική Φαρμακολογία Τόμοι Ομοιοπαθητική Φαρμακολογία: Λιγότερο Συχνές Ιδιοσυγκρασιακές Εικόνες 12. Οι Νόμοι του Σύμπαντος 13. Ομοιοπαθητική Διάγνωση και Θεραπεία 14. Εισαγωγή στην Ομοιοπαθητική Ιατρική 15. Σεξ, Έρωτας και Αγάπη 16. Συναισθήματα: Ευλογία ή Κατάρα; 17. Συντροφική Σχέση και Οικογένεια 18. Τα Βιοχημικά Άλατα του Σούσλερ 19. Το κλειδί για την κατανόηση της Ανθρώπινης Συμπεριφοράς 20. Φυσική Σεξουαλικότητα 21. Χίλιες και Μία Ιατρικές Πλάνες Φιλοσοφικά: 1. Ολιστική Φιλοσοφία 2. Συζητώντας με 7 Σοφούς 3. Συζητώντας με τον Σοφό Ερμή τον Τρισμέγιστο 4. Χίλιες και Μία Κοινωνικές Πλάνες 5. Γράμματα από τη Φυλακή του Κόσμου ετούτου 6. Ναυαγοί στον Παράδεισο 7. Οδυσσέα και Ανθρώπων Παθήματα 8. Πονεμένες Ψυχές στο Νησί της Ελπίδας 9. Τα Παράλογα 10. Την Αλήθεια ψάχνω Γλάρε Ταξιδιώτη 11. Το ημερολόγιο ενός Τρελού

3 ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Άθως Όθωνος γεννήθηκε στην πόλη Πάφο της Κύπρου το 1959 και σπούδασε στην Αθήνα, στην Ιατρική Σχολή. Μετεκπαιδεύτηκε στην Ομοιοπαθητική Ιατρική την οποία εξασκεί από το Είναι ιδρυτικό μέλος, υπεύθυνος εκπαίδευσης και πρόεδρος της «Ομοιοπαθητικής Ακαδημίας». Η Ακαδημία είναι μία μη κερδοσκοπική, ιατρική, επιστημονική εταιρεία, μέλος της Παγκόσμιας και της Ευρωπαϊκής Ομοιοπαθητικής Ιατρικής Εταιρείας και πιστοποιημένο εκπαιδευτικό κέντρο. Από νεαρή ηλικία, το πάθος του για τη γνώση τον οδήγησε στη μελέτη διαφόρων φιλοσοφικών, θρησκευτικών, πολιτικών και επιστημονικών Ιδεολογικών Συστημάτων. Σταδιακά, έπαψε να θεωρεί τον εαυτό του υποστηρικτή οποιουδήποτε Ιδεολογικού Συστήματος. Επέλεξε να γίνει εραστής της Κοινής Αλήθειας που τα διατρέχει, αφήνοντας κατά μέρος τις επιφανειακές τους διαφορές. Αυτή η Κοινή Αλήθεια τον οδήγησε στη διατύπωση της Ολιστικής Φιλοσοφίας η οποία στηρίζεται στον Ολιστικό Τρόπο Σκέψης και στους Συμπαντικούς Νόμους. Το πάθος του για την Ιατρική, τον οδήγησε, αντίστοιχα, στη μελέτη διαφόρων Θεραπευτικών Συστημάτων, επικεντρωνόμενος, για άλλη μια φορά, στην Κοινή τους Αλήθεια και στη συνεργασία μεταξύ γιατρών όλων των Θεραπευτικών Συστημάτων. Καρπός αυτής της μελέτης υπήρξε η διατύπωση της Κλασσικής Μιασματικής Ιδιοσυγκρασιακής Ομοιοπαθητικής η οποία στηρίζεται στον Ολιστικό Τρόπο Σκέψης.

4 Έχει συγγράψει δεκάδες ιατρικά, φιλοσοφικά και λογοτεχνικά βιβλία, αρκετά των οποίων μετέφρασε στην Αγγλική γλώσσα. Πιστεύει στην προσφορά της γνώσης και γι αυτό κοινοποιεί όλες τις βιντεοσκοπημένες του διαλέξεις στην ιστοσελίδα του. Επί σειρά ετών, διδάσκει αφιλοκερδώς την Κλασσική Μιασματική Ιδιοσυγκρασιακή Ομοιοπαθητική τόσο στα μαθήματα της Ομοιοπαθητικής Ακαδημίας όσο και στην Αγγλική γλώσσα στα πλαίσια των θεσμών International E-Learning Project και Athens Four Season s School. Τα τελευταία χρόνια, χαίρεται τις μεγάλες του αγάπες: τις κόρες του, τη Φιλοσοφία, την Ιατρική, τη διδασκαλία, τη συγγραφή βιβλίων και το οικολογικό του κτήμα στο Μαραθώνα. Πρόεδρος της Ομοιοπαθητικής Ακαδημίας Μέλος της Εκπαιδευτικής Υποεπιτροπής της Ευρωπαικής Επιτροπής για την Ομοιοπαθητική (ECH) Mέλος της Παγκόσμιας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής Εταιρείας (LMHI) Mέλος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών Κέας 42, Αθήνα, Τηλ/Fax: Ιστοσελίδα: athosothonos@gmail.com

5 ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ HOMEOPATHIC ACADEMY Επιστημονική μη Κερδοσκοπική Ιατρική Εταιρεία Κλασσική Ιδιοσυγκρασιακή Ομοιοπαθητική Accredited Teaching Center of the ECH Η Ομοιοπαθητική Ακαδημία είναι μια μη κερδοσκοπική, επιστημονική, ιατρική εταιρεία. Ιδρύθηκε το 2013 (Αριθμός Πρωτοδικείου: 2380/2013) και μέλη της είναι γιατροί, οδοντίατροι, κτηνίατροι και φαρμακοποιοί. Σκοπός της είναι η προώθηση της Κλασσικής Ομοιοπαθητικής Ιατρικής στον ιατρικό κόσμο και στο κοινό, στην Ελλάδα και διεθνώς. Αρχές Λειτουργίας της είναι η επιστημονική άσκηση της Ομοιοπαθητικής από γιατρούς, ο σεβασμός των απόψεων όλων των επιστημόνων, η ολιστική θεραπευτική αντίληψη και η συνεργασία των γιατρών όλων των θεραπευτικών συστημάτων. Η Ομοιοπαθητική Ακαδημία είναι μέλος της Παγκόσμιας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής Εταιρείας (LMHI) και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Ομοιοπαθητική (ECH). Το Εκπαιδευτικό Κέντρο της είναι πιστοποιημένο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Ομοιοπαθητική η οποία χορηγεί στους αποφοίτους της Ακαδη-

6 μίας (γιατρούς, οδοντιάτρους, κτηνιάτρους) το Ευρωπαϊκό Δίπλωμα Ομοιοπαθητικής μετά από δωρεάν τριετή εκπαίδευση. Η Ακαδημία έχει ιδρύσει την μη κερδοσκοπική, ηλεκτρονική Τράπεζα Πληροφοριών Κλασσικής Ομοιοπαθητικής, η οποία παρέχει ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στους επιστήμονες και στο κοινό. Επίσης, έχει ανεβάσει πλούσιο ενημερωτικό υλικό στην ιστοσελίδα της (βιβλία, άρθρα, βίντεο, μαθήματα) για τη δωρεάν και ελεύθερη ενημέρωση των γιατρών και του κοινού. Η Ακαδημία προωθεί την Κλασσική Μιασματική Ιδιοσυγκρασιακή Ομοιοπαθητική, μια μέθοδο που σέβεται τους Ομοιοπαθητικούς Νόμους και γι αυτό είναι ταυτόχρονα επιστημονική και αποτελεσματική. Εργάζεται για την πλήρη ένταξη της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Κέας 42, Αθήνα Τηλ/Fax: Ιστοσελίδα: homeoacademy.gr

7 ΔΙΕΘΝΕΣ E-LEARNING ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ Πρόκειται για ένα Διεθνές Πρόγραμμα Διαδικτυακής Μάθησης στα Αγγλικά, με θέμα την Κλασσική Μιασματική Ιδιοσυγκρασιακή Ομοιοπαθητική, μια νέα μέθοδο που αναπτύχθηκε από τον γιατρό Άθω Όθωνος, πρόεδρο της Ομοιοπαθητικής Ακαδημίας. Αφορά γιατρούς, οδοντιάτρους και κτηνιάτρους. Βασίζεται σε 14 βιβλία και 40 βιντεοσκοπημένα μαθήματα. Περιλαμβάνει απαντημένες ερωτήσεις και εργασίες για αυτό-αξιολόγηση. Περαιτέρω κλινική εκπαίδευση, που περιλαμβάνει ζωντανή λήψη ιστορικού και αναλύσεις περιπτώσεων μπορεί να γίνει, τέσσερεις φορές το χρόνο στα πλαίσια του Διεθνούς Σχολείου Τεσσάρων Εποχών για την Κλασσική Ομοιοπαθητική στην Αθήνα. Η Κλασσική Μιασματική Ιδιοσυγκρασιακή Ομοιοπαθητική θεμελιώνεται στην Ολιστική Σκέψη και στους Συμπαντικούς/Ομοιοπαθητικούς Νόμους. Όντας ολιστική, δεν επικεντρώνεται σε μεμονωμένα συμπτώματα (όπως οι Μηχανικές Μέθοδοι Repertorising, Key-Note Prescribing, Computer Expert Systems) αλλά επικεντρώνεται στη συνολική εικόνα του ατόμου και ιδιαίτερα στο μιασματικό και ψυχολογικό προφίλ του, σε Κατάσταση Κλινικής Υγείας. Αντί αποστήθισης και μηχανικής χρήσης των διαφόρων Λεξικών Συμπτωμάτων (Repertories) βασίζεται στην ταυτοποίηση, μέσα στο μυαλό και στην καρδιά του γιατρού, των Μιασματικών Ιδιοσυγκρασιακών Εικόνων των Φαρμάκων/Ιδιοσυγκρασιών. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του γιατρού Όθωνος:

8 ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΕΠΟΧΩΝ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ Τέσσερεις φορές το χρόνο, στην Αθήνα, ο γιατρός Άθως Όθωνος, πρόεδρος της Ομοιοπαθητικής Ακαδημίας, εισάγει ομοιοπαθητικούς γιατρούς, οδοντιάτρους και κτηνιάτρους στην κλινική εφαρμογή της Κλασσικής Μιασματικής Ιδιοσυγκρασιακής Ομοιοπαθητικής. Η νέα αυτή μέθοδος θεμελιώνεται στην Ολιστική Σκέψη και στους Συμπαντικούς/Ομοιοπαθητικούς Νόμους. Επικεντρώνεται όχι στην απομνημόνευση συμπτωμάτων και στη μηχανική χρήση Λεξικών Συμπτωμάτων (Repertories) αλλά στην ταυτοποίηση μέσα στο μυαλό και στην καρδιά του γιατρού, του μιασματικού και ψυχολογικού προφίλ των Φαρμάκων/ Ιδιοσυγκρασιών σε κατάσταση Κλινικής Υγείας. Το Διεθνές Σχολείο Τεσσάρων Εποχών περιλαμβάνει Ζωντανή Λήψη Ιστορικού και Αναλύσεις Περιπτώσεων, στα Αγγλικά. Η συμμετοχή είναι ελεύθερη και όλα τα βιντεοσκοπημένα σεμινάρια μπορεί να τα βρει κανείς στην ιστοσελίδα του γιατρού Όθωνος μαζί με περαιτέρω πληροφορίες

9 Άθως Όθωνος - Ιατρός ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΣΕΙΡΑ ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

10 Αναζητήστε τα βιβλία του συγγραφέα στην ιστοσελίδα Σειρά: ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ Συγγραφέας: Άθως Όθωνος Τίτλος Πρωτοτύπου: Οι νόμοι του Σύμπαντος Επιμέλεια: Άθως Όθωνος Πρώτη Έκδοση: Άθως Όθωνος ISBN: Κέας 42, Αθήνα Τηλ Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή (ολική/μερική/περιληπτική/κατά παράφραση) του περιεχομένου του βιβλίου με οποιονδήποτε τρόπο χωρίς την προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη (Ν. 2121/1993).

11 ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ Σχετικά με την άσκηση της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής: Πιστεύω ότι η ιατρική γνώση θα πρέπει να κοινοποιείται και στο κοινό, όπως, άλλωστε, αυτό γίνεται σήμερα με την ευρύτατη ενημέρωση για θέματα υγείας από βιβλία, τηλεοπτικά μέσα, διαδίκτυο, κλπ. Θα πρέπει, όμως, να επισημάνω ότι η χορήγηση ομοιοπαθητικών φαρμάκων συνιστά ιατρική διάγνωση και θεραπεία και είναι ιατρική πράξη με νομική ευθύνη, είτε αφορά χορήγηση στον εαυτό μας είτε σε άλλον. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να εξασκείται όχι μόνον από ιατρό, απόφοιτο πανεπιστημιακής Ιατρικής Σχολής αλλά από ομοιοπαθητικό γιατρό κατάλληλα εκπαιδευμένο. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν είναι βότανα, βιταμίνες ή συμπληρώματα διατροφής. Μπορεί να στερούνται υλικών παρενεργειών, αλλά επειδή είναι ενεργειακά φάρμακα, αν δεν χορηγηθούν με βάση αυστηρούς επιστημονικούς κανόνες μπορεί να προκαλέσουν ενεργειακό μπέρδεμα στον ασθενή. Η απλή ανάγνωση, ακόμη και όλων των ιατρικών μου βιβλίων ή και άλλων ιατρικών ομοιοπαθητικών βιβλίων χωρίς πανεπιστημιακή ιατρική παιδεία, και πολύ περισσότερο, χωρίς επαρκή ομοιοπαθητική κλινική εμπειρία, δεν καθιστά τον αναγνώστη ικανό για ιατρική πράξη ούτε στον εαυτό του αλλά ούτε και σε άλλους. Προειδοποιώ, λοιπόν, τον αναγνώστη ότι σε έναν τόσο σοβαρό τομέα όπως η υγεία και η ζωή, δεν επιτρέπονται πειρα-

12 ματισμοί και ότι θα πρέπει για οποιοδήποτε θέμα υγείας του, αν επιθυμεί ομοιοπαθητική αντιμετώπιση, να απευθύνεται σε ομοιοπαθητικό γιατρό. Σχετικά με το δικαίωμα του επιστήμονα να φιλοσοφεί: Ο Άνθρωπος, βάσει της Ολιστικής Σκέψης, είναι ένα πολύ-επίπεδο ον. Σε αντίθεση με τα ζώα, έχει τη δυνατότητα όχι μόνο να σκέφτεται αλλά και να προβληματίζεται και να φιλοσοφεί. Η επικρατούσα Μηχανιστική και Υλιστική Σκέψη, θεωρεί την Επιστήμη σαν κάτι αντίθετο από τη Φιλοσοφία/Θρησκεία. Αντίθετα, η Ολιστική Σκέψη θεωρεί ότι ένας οπαδός μιας φιλοσοφίας/θρησκείας δικαιούται να προβληματίζεται επιστημονικά και ένας επιστήμονας δικαιούται να φιλοσοφεί ή να στοχάζεται για το Θεό, τη δημιουργία του Σύμπαντος ή για ηθικά θέματα. Σήμερα, πάρα πολλοί επιστήμονες, και ιδιαίτερα αστροφυσικοί, με αφορμή τις παρατηρήσεις τους στο επιστημονικό τους πεδίο, προβαίνουν σε επεκτάσεις και στο φιλοσοφικό/θρησκευτικό πεδίο, προτείνοντας Λειτουργικές Υποθέσεις για την εξήγηση, πχ. της Δημιουργίας του Σύμπαντος ή για την ύπαρξη του Θεού ή για την ύπαρξη άλλων Κόσμων. Κάτι τέτοιο, θεωρείται, συνήθως, από τον περισσότερο κόσμο, ως φυσικό να συμβαίνει. Και, μάλιστα, θεωρούμε ότι αυτό δεν μειώνει το επιστημονικό τους κύρος, ούτε και επηρεάζει την επιστημονικότητα του τομέα τους. Αντίστοιχα, και στον τομέα της Ιατρικής Επιστήμης, κάθε γιατρός επιστήμονας, καθημερινά στην κλινική του πράξη, έρχεται αντιμέτωπος με το φαινόμενο της ζωής και του θανάτου, με βρέφη που γεννιούνται τυφλά, ανάπηρα,

13 καθυστερημένα. Με ανθρώπους που ζουν την πλέον ανθυγιεινή ζωή και όμως δεν αρρωσταίνουν ιδιαίτερα και με ανθρώπους που προσέχουν τα πάντα και όμως αρρωσταίνουν βαριά. Είναι, λοιπόν, αναμενόμενο ο επιστήμονας γιατρός, αν είναι ανοιχτό μυαλό, να προβληματίζεται και να φιλοσοφεί. Να κάνει επεκτάσεις, δηλαδή, Λειτουργικές Υποθέσεις για να εξηγήσει την καταγωγή της Ασθένειας ως φαινόμενο ή για να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα όπως «Τι είναι ο Άνθρωπος και ποιος είναι ο σκοπός ύπαρξης του;» Αυτό δεν μειώνει κατ ελάχιστο, το επιστημονικό του κύρος, εάν και εφόσον, βέβαια, δεν είναι φανατικός οπαδός ενός φιλοσοφικού ή θρησκευτικού συστήματος σε τέτοιο βαθμό ώστε να παραβιάζει την επιστημονική μεθοδολογία στην άσκηση της Ιατρικής του Επιστήμης. Ούτε, αυτό, σημαίνει, βέβαια, ότι η επιστήμη του είναι κάποιας μορφής φιλοσοφία/θρησκεία. Ο συγγραφέας, παρότι μελέτησε πλείστα όσα φιλοσοφικά και θρησκευτικά συστήματα δεν ταυτίζεται με κανένα από αυτά. Επιμένει να είναι εραστής της Κοινής Αλήθειας που υπάρχει σε αυτά. Γι αυτό και συχνά αναφέρεται σε απόψεις και ρήσεις από πολλά και διαφορετικά φιλοσοφικά ή θρησκευτικά συστήματα, ακριβώς για να προβάλει αυτή την Κοινή Αλήθεια. Αλλά αυτό δεν επηρεάζει την επιστημονική άσκηση της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής από μέρους του. Αν ο συγγραφέας υιοθετεί τον Ολιστικό Τρόπο Σκέψης και τους Συμπαντικούς Νόμους στην ομοιοπαθητική θεωρία και

14 πράξη, το κάνει γιατί θεωρεί ότι μόνο έτσι εξασφαλίζεται η επιστημονικότητα της. Άλλωστε, η Ομοιοπαθητική σαν Θεραπευτικό Σύστημα είναι, από τη φύση της, ολιστική. Πέραν τούτου, όταν ο συγγραφέας εκφράζει τις προσωπικές του Λειτουργικές Υποθέσεις για την εξήγηση της προέλευσης της Ασθένειας στο ανθρώπινο είδος αυτό δεν σημαίνει ότι αυτά είναι απόψεις της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής. Όταν ένας καρδιολόγος υιοθετεί τη Χριστιανική ή την Πλατωνική άποψη όταν φιλοσοφεί, αυτό δεν σημαίνει ότι η Καρδιολογία είναι Χριστιανισμός ή Πλατωνισμός. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι φιλοσοφικές απόψεις του ομοιοπαθητικού γιατρού δεν χαρακτηρίζουν τον επιστημονικό του τομέα, δηλαδή το Ομοιοπαθητικό Θεραπευτικό Σύστημα. Ο συγγραφέας πιστεύει στη ρήση «Όποιος ελεύθερα συλλογιέται, συλλογιέται καλά!» Και ότι όσο πιο σφαιρικά και ολιστικά, βλέπει κανείς τα πράγματα, χωρίς φανατισμούς και προκαταλήψεις, τόσο πιο κοντά στην Αλήθεια είναι. Ο Πλούταρχος αναφέρει: «Η Αλήθεια ήταν ένας καθρέφτης στον Ουρανό. Έπεσε στη Γη κι έγινε χίλια κομμάτια. Από τότε, όποιος θνητός βρει ένα κομμάτι του καθρέφτη, νομίζει ότι έχει βρει όλη την Αλήθεια!»

15 Οι νόμοι του Σύμπαντος 17 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ...5 ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ...13 Σχετικά με την άσκηση της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής: Σχετικά με το δικαίωμα του επιστήμονα να φιλοσοφεί: ΠΡΟΛΟΓΟΣ...25 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ΠΑΡΑΝΟΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ Παρανοήσεις όσον αφορά την ύπαρξη των Συμπαντικών Νόμων Η Μηχανιστική Σκέψη και η δυαδικότητα των εννοιών Η άποψη του Χάους Η άποψη της προκαθορισμένης Μοίρας Υπάρχει «χρυσή τομή» ανάμεσα στο Τυχαίο και το Πεπρωμένο; Η σχετική Ελεύθερη Βούληση του Ανθρώπου Η ανθρωποκεντρική και εγωκεντρική θεώρηση Η Μηχανιστική Λογική του «άδικου και μάταιου κόσμου» Η Ιστορία της Επιστήμης είναι ιστορία εναλλαγών γνώσης-πλάνης Τα θαύματα και οι πλάνες της σύγχρονης Ακαδημαϊκής Ιατρικής Η χωριστική τάση της Μηχανιστικής Λογικής Η αντιφατικότητα των απόψεων του μέσου ανθρώπου ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ Ορισμός της έννοιας Συμπαντικοί Νόμοι... 56

16 18 Άθως Όθωνος 2.2 Η Αρχή της Ιεραρχίας της Γνώσης Αντίληψη, Γνώση, Επίγνωση, Μέθεξη και Συμπαντικοί Νόμοι Τα όρια γνώσης της Διανοητικής Ψυχής και της Μηχανιστικής Σκέψης Γνώση των Συμπαντικών Νόμων μέσω της Φυσικής Σκέψης Η εγγενής αυθαιρεσία των ταξινομήσεων Νόμοι της Δομής και Νόμοι της Λειτουργίας του Σύμπαντος Το επιχείρημα της Αναλογίας των διαφόρων Κόσμων Το επιχείρημα της Ενότητας του Σύμπαντος Το επιχείρημα της Αιτιότητας, Αρμονίας και Σοφίας του Σύμπαντος Το επιχείρημα της Επαναληψιμότητας και Προβλεψιμότητας των φαινομένων Το επιχείρημα της ενιαίας γνώσης και πλάνης Ο βαθμός γνώσης των Συμπαντικών Νόμων καθορίζεται από το επίπεδο δόνησης του ατόμου Τι σημαίνει «πείθω κάποιον» Αποκτώντας Επίγνωση των Συμπαντικών Νόμων και Μέθεξη...87 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑΣ - ΠΟΙΚΙΛΟΜΟΡΦΙΑΣ Η Ποικιλομορφία είναι η «φανερή αρμονία» και η Μοναδικότητα η «κρυμμένη» Υλικός Κόσμος, ποικιλομορφία και μοναδικότητα Έμβια όντα, ποικιλομορφία και μοναδικότητα Ψυχικός Κόσμος, ποικιλομορφία και μοναδικότητα Ένα Σύμπαν φτιαγμένο από τουβλάκια Λέγκο... 97

17 Οι νόμοι του Σύμπαντος «Όλα συνταιριάζονται σε ένα και από το ένα προέρχονται όλα» Η μηχανιστική άποψη για το Σύμπαν Η συμπαντική άποψη του αέναα διαστελλόμενου και συστελλόμενου Σύμπαντος Η Θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης Οι ομόκεντρες σφαίρες των Επιπέδων Ύπαρξης Οι «τυφλοπόντικες» του Σύμπαντος «Τυφλοπόντικες» που άνω θρώσκουν Ορισμός του Νόμου της Μοναδικότητας- Ποικιλομορφίας Η αναγκαιότητα της ύπαρξης ενός τρίτου Κόσμου, του Πνευματικού Κόσμου Η ανωτερότητα του Πνευματικού Κόσμου Η αναγκαιότητα της ύπαρξης Θεού-κορυφής της Πυραμίδας της Ύπαρξης Δυαδικότητα και Ζεύγη Αντιθέτων Το Δευτερογενές Αντίθετο δεν υπάρχει αφ εαυτού αλλά γεννιέται από την απουσία του Πρωτογενούς Ακαδημαϊκή Ιατρική: Το κυνήγι του φαντάσματος της Νόσου Θρησκευτικός Φανατισμός: Το κυνήγι των μαγισσών και του Διαβόλου Κοινωνικά Προβλήματα: το κυνήγι των εξωτερικών αποδιοπομπαίων τράγων Γλωσσικά Νοητικά Φαντάσματα μιας Συμβολικής Πραγματικότητας Η σχετικότητα του Χώρου και της Κίνησης Η σχετικότητα της αντίληψης μας για το Χρόνο: παρελθόν, παρόν και μέλλον

18 20 Άθως Όθωνος 3.25 Η πλάνη του «χθες - σήμερα αύριο» Η αδυναμία της Μηχανιστικής Σκέψης να ερμηνεύσει το ρέοντα χρόνο και τη σχέση μας με αυτόν Ζούμε σε ένα συνεχώς μετακινούμενο παρόν ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΑΣ Ή ΤΩΝ ΠΑΡΑΛΛΗΛΩΝ ΚΟΣΜΩΝ Ένα άτομο σιδήρου στο κέντρο της Γης Ένα μόριο DNA ενός μικροβίου Ένας ήχος «ντο» στο πιάνο της δεσποινίδας Αμαλίας Ένα μυρμήγκι στις Άνδεις Ένας κοσμογυρισμένος Άνθρωπος Πυραμιδική διάταξη των Μικρόκοσμων τύπου ριζικού συστήματος Άπειροι Παράλληλοι Κόσμοι Νόμος της Αναλογίας ή των Παράλληλων Κόσμων «Κατ εικόναν και καθ ομοίωσιν» Ο Νόμος της Αναλογίας παραπέμπει στην ύπαρξη Ατομικής Ψυχής Ο Νόμος της Αναλογίας και το νόημα της ζωής Ο Νόμος της Αναλογίας παραπέμπει σε ένα πολυδιάστατο Σύμπαν Νόμος της Αναλογίας και κρεοφαγία ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ «Εν αρχή ην ο Λόγος» Το Ιεραρχικό Δέντρο Θεός - Πνευματικός Κόσμος - Ψυχικός Κόσμος Αιθερικός Κόσμος - Υλικός Κόσμος Ορισμός του Νόμου της Ιεραρχίας

19 Οι νόμοι του Σύμπαντος Η μηχανιστική και η θρησκευτική άποψη για το Σύμπαν Η Συμπαντική άποψη για το Σύμπαν Συνήθεις πλάνες από την παραβίαση του Νόμου της Ιεραρχίας Μονοσήμαντη Αντιστοιχία Αιτίας-Αποτελέσματος Ιεραρχικό Πολυδιάστατο Πλέγμα Αιτιών-Αποτελεσμάτων Η Μηχανιστική Ιατρική Σκέψη και το κυνήγι του αποδιοπομπαίου τράγου ή της προφανούς αιτίας Ποσοτική Ιεραρχική Αλυσίδα Η πλάνη του «πλεονεκτήματος» Ο Νόμος της Ιεραρχίας και το νόημα της ζωής ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΕΝΑΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ «Τα πάντα ρει» Η εξωτερική και εσωτερική κίνηση των αντικειμένων του Υλικού Κόσμου Ο Ψυχικός Κόσμος βρίσκεται σε διαρκή κίνηση Η ενότητα ποσοτικής και ποιοτικής κίνησης Παραδείγματα μετατροπής της ποσότητας σε ποιότητα από τον Υλικοενεργειακό Κόσμο Παραδείγματα μετατροπής της ποσότητας σε ποιότητα από τον Ψυχικό Κόσμο Ορισμός του Νόμου της Αέναης Κίνησης Η Μηχανιστική Άποψη ενός στατικού Σύμπαντος Η Συμπαντική Άποψη ενός αέναα κινούμενου Σύμπαντος ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 ΝΟΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ Έχετε δώσει ποτέ γροθιά σε τοίχο;

20 22 Άθως Όθωνος 7.2 Η Αλυσίδα Δράσης-Αντίδρασης Φυσικά φαινόμενα και Νόμος Δράσης- Αντίδρασης Βιολογικά φαινόμενα και Νόμος Δράσης-Αντίδρασης Αιτιολογική Αλυσίδα Συμπεριφοράς Εσωτερική και Εξωτερική Συμπεριφορά Καταστολή του συναισθήματος και επιπτώσεις Καταστολή της σκέψης Για να γνωρίσεις οτιδήποτε πρέπει να ανέβεις στο ανάλογο επίπεδο Η «Θεωρία της Πτώσης» ή το «Προπατορικό Αμάρτημα» Η Κοσμογονία ή η εκδίπλωση του μονοδιάστατου Σύμπαντος σε τρισδιάστατο Πτώση και Επιστροφή των Ατομικών Ψυχών στον Πνευματικό Κόσμο Θεωρία των Διαδοχικών Ζωών ή Θεωρία των Μετενσαρκώσεων Η μεταφορά του αποτελέσματος των νοητικών δράσεων σε επόμενη ζωή Επιπτώσεις του Νόμου της Δράσης-Αντίδρασης Γεννήθηκα ελεύθερος; Θεωρία της Πτώσης και περιορισμός της Ελεύθερης Βούλησης ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8 ΝΟΜΟΣ ΤΩΝ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΤΡΙΒΩΝ Η χαλαρή παρατήρηση οδηγεί στη γνώση Χαμηλότερη δυνατή κατανάλωση ενέργειας Ελάχιστες Τριβές Η Χίμαιρα του «Αεικίνητου» Μηδενική κατανάλωση ενέργειας και Βιολογικός Κόσμος

21 Οι νόμοι του Σύμπαντος Μηδενική κατανάλωση ενέργειας και Ψυχικός Κόσμος Μηδενική δράση και Πνευματικός Κόσμος Ορισμός του Νόμου των Ελαχίστων Τριβών Η καλύτερη δυνατή δράση Η φιλοσοφία της «Μη δράσης» Ο Κατώτερος Άνθρωπος και ο φαύλος κύκλος των συνεχών, άσκοπων και άναρχων δράσεων Ασφυκτικά αστικά κέντρα, Διαβίωση Μεγίστων Τριβών ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9 Η ΜΙΚΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ Ο μαγικός καταρράκτης Μια φυσική πλύση εγκεφάλου Ανάβαση «Ψυχής τε και Σώματος» Ένας καταρράκτης επιγνώσεων Τα φαινόμενα απατούν μόνο όταν κοιτάς από χαμηλά Η πληρότητα της κορυφής Ένα νέο είδος γραφής Η πνευματική αφύπνιση της «Ωραίας Κοιμωμένης» «Εγώ είμαι ο τρελός ή οι πολλοί;» Με το Μυαλό δεν μπορείς να νικήσεις το Μυαλό Γεύση από νέκταρ και αμβροσία ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10 ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΑΘΟΥ ΟΘΩΝΟΣ...303

22 24 Άθως Όθωνος

23 Οι νόμοι του Σύμπαντος 25 ΠΡΟΛΟΓΟΣ -Όσα μας συμβαίνουν, είναι άραγε τυχαία ή προκαθορισμένα; -Μας κυβερνάει το χάος ή η νομοτέλεια; -Είναι ο Κόσμος άδικος; -Υπάρχουν Συμπαντικοί Νόμοι που να διέπουν όχι μόνο τον Υλικό Κόσμο αλλά και τον Ψυχικό και τον Πνευματικό Κόσμο; -Ποια η σχέση Ανθρώπου, Σύμπαντος και Θεού; -Πώς μπορεί κανείς να γνωρίσει τους Συμπαντικούς Νόμους; -Πώς συνυπάρχει η Μοναδικότητα με την Ποικιλομορφία στο Σύμπαν; -Τι σχέση έχει η επιστημονική Θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης με τις εσωτεριστικές απόψεις για διαστελλόμενο-συστελλόμενο Σύμπαν; -Υπάρχει Ψυχικός και Πνευματικός Κόσμος; -Υπάρχει Θεός; -Είναι το παρελθόν και το μέλλον μια ψευδαίσθηση; -Μήπως αυτή τη στιγμή που ζούμε υπάρχουν γύρω μας αμέτρητοι Παράλληλοι Κόσμοι τους οποίους όμως δεν συνειδητοποιούμε; -Τι σημαίνει «είμαστε φτιαγμένοι «κατ εικόναν και καθ ομοίωσιν» του Θεού;

24 26 Άθως Όθωνος -Πόσο τραγικές είναι οι συνέπειες της κρεοφαγίας; -Υπάρχει νόημα στη ζωή; Και ποιο είναι; -Η αιτία προκαλεί το αποτέλεσμα ή το αποτέλεσμα την αιτία; -Υπάρχει οτιδήποτε ακίνητο στο Σύμπαν; Τι προκαλεί την κίνηση; -Είναι αλήθεια ότι, «ότι σπέρνουμε αυτό και θερίζουμε»; -Τι σχέση έχουν το «Προπατορικό Αμάρτημα» με τη «Θεωρία της Μετενσάρκωσης»; -Υπάρχει ο Διάβολος; Ποια η φύση της αμαρτίας; -Υπάρχουν προηγούμενες και επόμενες ζωές; Πόσο πραγματικός είναι ο θάνατος; -Γιατί άλλος γεννιέται υγιής και πλούσιος και άλλος άρρωστος και φτωχός; -Γιατί τα ποτάμια ακολουθούν οφιοειδή πορεία; -Μπορεί κανείς να ζει χωρίς να δρα; Τι επιδιώκει η φιλοσοφία της «Μη Δράσης»; -Τι σημαίνει να ζω βάσει του «Γενηθήτω το θέλημα Σου»; -Γιατί ο σύγχρονος τρόπος ζωής συνιστά «Διαβίωση Μεγίστων Τριβών»; -Γιατί η Πνευματική Αγάπη είναι ο Υπέρτατος Συμπαντικός Νόμος; -Γιατί η Αγάπη είναι Θεός και ο Θεός Αγάπη; Ισχυρίζομαι, μήπως, ότι θα βρείτε τις απαντήσεις για τις πιο πάνω ερωτήσεις, σ αυτό το βιβλίο ή σε οποιοδήποτε βιβλίο ή σε οποιονδήποτε πνευματικό δάσκαλο; Όχι! Τέτοιες πηγές γνώσης είναι απλά ερεθίσματα για να οδηγηθεί κανείς στην

25 Οι νόμοι του Σύμπαντος 27 πρωταρχική πηγή που υπάρχει, ευτυχώς, αναβλύζουσα, μέσα στον καθένα μας. Γιατί μπορεί «η σοφία να μην είναι σύμφυτη με τον ανθρώπινο χαρακτήρα αλλά με τον Θείο» αλλά ευτυχώς μέσα μας υπάρχει μια έστω σταγόνα από τη θεϊκή ουσία, που δεν είναι άλλη από τη Συνείδηση και το Ατομικό μας Πνεύμα. Και αυτή είναι αρκετή! Γιατί όπως έλεγε ο Σωκράτης, συζητώντας με ειλικρίνεια και αγαθή πρόθεση για την Αρετή, τον Έρωτα, την Ηθική και τη Σοφία γινόμαστε, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, καλύτεροι. Ανεβαίνουμε. Άνω θρώσκουμε. Γινόμαστε Άνθρωποι!

26 28 Άθως Όθωνος

27 Οι νόμοι του Σύμπαντος 29 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ΠΑΡΑΝΟΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ 1.1 Παρανοήσεις όσον αφορά την ύπαρξη των Συμπαντικών Νόμων 1.2 Η Μηχανιστική Σκέψη και η δυαδικότητα των εννοιών 1.3 Η άποψη του Χάους 1.4 Η άποψη της προκαθορισμένης Μοίρας 1.5 Υπάρχει «χρυσή τομή» ανάμεσα στο Τυχαίο και το Πεπρωμένο; 1.6 Η σχετική Ελεύθερη Βούληση του Ανθρώπου 1.7 Η ανθρωποκεντρική και εγωκεντρική θεώρηση 1.8 Η Μηχανιστική Λογική του «άδικου και μάταιου κόσμου» 1.9 Η Ιστορία της Επιστήμης είναι ιστορία εναλλαγών γνώσης-πλάνης 1.10 Τα θαύματα και οι πλάνες της σύγχρονης Ακαδημαϊκής Ιατρικής 1.11 Η χωριστική τάση της Μηχανιστικής Λογικής 1.12 Η αντιφατικότητα των απόψεων του μέσου ανθρώπου

28 30 Άθως Όθωνος 1.1 Παρανοήσεις όσον αφορά την ύπαρξη των Συμπαντικών Νόμων Όταν πρωτοέρχεται κάποιος σε επαφή με το ζήτημα της ύπαρξης Συμπαντικών Νόμων που διέπουν όχι μόνον το Σύμπαν αλλά και την ψυχική του εξέλιξη, η πρώτη του, συνήθως, αντίδραση είναι ένα μίγμα έκπληξης, απορίας και αμφιβολίας. Αργότερα, βέβαια, όταν εξοικειωθεί με το θέμα η απορία του είναι, συνήθως, πώς είναι δυνατόν κάτι που όχι μόνο διατρέχει τα πάντα αλλά και κυβερνά τα πάντα, να καταφέρνει να ξεφεύγει τόσο πολύ της προσοχής μας. Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει γιατί η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων λειτουργεί, κυρίως, με τη Διανοητική Ψυχή, με το Μυαλό. Και η Μηχανιστική Σκέψη είναι ο «φυσιολογικός» τρόπος λειτουργίας της Διανοητικής μας Ψυχής. Κατά συνέπεια και τα Νοητικά μας Πρότυπα είναι μηχανιστικά. Το αποτέλεσμα είναι «να βλέπουμε και να μην βλέπουμε». Η προσέγγιση, όμως, της Συμπαντικής Αλήθειας, άρα και των Συμπαντικών Νόμων, μπορεί να γίνει μόνο όταν λειτουργούμε στο επίπεδο της Συνειδησιακής Ψυχής. Και η Συνειδησιακή Ψυχή χαρακτηρίζεται από τη Φυσική Σκέψη η οποία διαφέρει κατά πολύ και σαν περιεχόμενο αλλά και σαν τρόπος λειτουργίας από τη Μηχανιστική Σκέψη. Στη μεν περίπτωση της Διανοητικής Ψυχής έχουμε να κάνουμε με γνώση στη, δε, περίπτωση της Συνειδησιακής Ψυχής έχουμε να κάνουμε με επίγνωση ή συνειδητοποίηση, η οποία είναι ανώτερη μορφή γνώσης. Πρόκειται, πλέον, για γνώση-βίωση. Ας δούμε, όμως, μερικές παρανοήσεις της Μηχανιστικής Σκέψης όσον αφορά το θέμα

29 Οι νόμοι του Σύμπαντος 31 της ύπαρξης και λειτουργίας Συμπαντικών Νόμων: 1. Είναι τόσο πολύπλοκο, αχανές και χαώδες το Σύμπαν που «δεν μπορείς να βγάλεις άκρη». Άρα, μάλλον σε ένα τέτοιο «χάος» δεν μπορούν να υπάρχουν νόμοι με γενική ισχύ. Με απλά λόγια κατά το «Άβυσσος η ψυχή του Ανθρώπου», άβυσσος είναι και το Σύμπαν. Άρα, δεν μπορείς να βγάλεις άκρη. Άρα, όλα είναι τυχαία και δεν υπακούν σε νόμους. 2. Ο Θεός έφτιαξε το Σύμπαν και από εκεί και πέρα ο ίδιος προσωπικά και μόνος του το κυβερνά. Αυτός καθορίζει τα πάντα κατά βούληση. Και ένας Θεός που μπορεί να κάνει ότι θέλει και όπως θέλει, δεν μπορεί να είναι υπόδουλος σε νόμους, μιας και αυτός καθορίζει τα πάντα. 3. Δεν υπάρχει Θεός. Όλα αυτά τα «πνευματικά» θέματα είναι μεταφυσικά. Η μόνη πραγματικότητα είναι ο Υλικός Κόσμος. Ο Ψυχικός και Πνευματικός Κόσμος δεν υπάρχουν. Ο Υλικός Κόσμος, πράγματι, υπακούει απόλυτα στους Νόμους της Φυσικής, της Χημείας και των Μαθηματικών. Δεν υπάρχει σκοπός στη ζωή, απλά γεννιόμαστε και πεθαίνουμε και χανόμαστε σαν άτομα. 4. Ο Υλικός Κόσμος υπακούει απόλυτα σε νόμους πού η Φυσική Επιστήμη τους έχει ανακαλύψει. Αλλά η σκέψη του ανθρώπου και η ζωή του είναι απρόβλεπτες και αυθαίρετες. Η σκέψη είναι απλά μια λειτουργία του ατομικού εγκεφάλου. 5. Στον Υλικό Κόσμο μερικά φαινόμενα υπακούν σε νόμους αλλά και πολλά άλλα συμβαίνουν τυχαία, δηλαδή, αυθαίρετα. 6. Όλα είναι τυχαία. Τη μια στιγμή ζεις και την άλλη πεθαίνεις. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου τύχει. Όλα αλλάζουν άρδην από τη μια στιγμή στην άλλη. Επομένως, πώς μπορεί να υπάρχουν νόμοι που να καθορίζουν τα πάντα; 7. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν νόμοι που να καθορίζουν

30 32 Άθως Όθωνος τη ζωή του ανθρώπου όταν ο Κόσμος μας είναι μια ζούγκλα; Όταν ζούμε σε έναν τρελό, απρόβλεπτο και τελείως αναρχικό Κόσμο; Πώς μπορεί να υπάρχουν νόμοι όταν κυριαρχεί η αδικία, η κακία, η αυθαιρεσία και ο παραλογισμός; 8. Όταν οι εγκληματίες ευημερούν και δεν πληρώνουν για τις πράξεις τους και όταν συχνά δίκαιοι και καλοί άνθρωποι υποφέρουν από διάφορες κακοτυχίες, τότε αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ούτε νόμοι αλλά ούτε και Θεός. Γιατί ένας, εξ ορισμού, πάνσοφος Θεός δεν μπορεί να είναι άδικος. 9. Γιατί να γεννιέται ο ένας άνθρωπος πλούσιος και ο άλλος φτωχός; Ο ένας υγιής και ο άλλος ανάπηρος ή διανοητικά καθυστερημένος; Πού είναι η ισότητα και η δικαιοσύνη; Πού είναι η σοφία του Θεού ή της Φύσης; Πού είναι οι Συμπαντικοί Νόμοι; 10. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν Συμπαντικοί Νόμοι και νόημα στη ζωή όταν πεθαίνουμε και χανόμαστε; Όταν τα πάντα είναι τελικά μάταια. Κι αυτό γιατί ότι και να κάνει κανείς, είτε είναι ηθικός είτε ανήθικος, είτε είναι πλούσιος είτε φτωχός, είτε καλλιεργημένος είτε αγροίκος τελικά θα πεθάνει και θα χαθεί για πάντα. 11. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν Συμπαντικοί Νόμοι όταν διαβάζοντας την ανθρώπινη ιστορία διαπιστώνουμε ότι επαναλαμβάνονται, περιοδικά αλλά σταθερά, τα ίδια φαινόμενα; Δηλαδή, η άγνοια, η αδικία, η κακία, οι πόλεμοι, τα εγκλήματα, η αυτοκαταστροφή και η καταστροφή της Φύσης από την ανθρώπινη αυθαιρεσία; 12. Πώς είναι δυνατόν να διέπετε το Σύμπαν από τέλειους νόμους όταν αρκεί μια σύγκρουση μας με έναν κομήτη ή ένας πυρηνικός πόλεμος ή μια οικολογική καταστροφή για να διαλυθεί η Γη και η ζωή τόσων χιλιάδων χρόνων;

31 Οι νόμοι του Σύμπαντος Η Μηχανιστική Σκέψη και η δυαδικότητα των εννοιών Στο καθημερινό μας λεξιλόγιο κυκλοφορούν διάφορες λέξεις με τις οποίες χαρακτηρίζουμε τα γεγονότα που συμβαίνουν είτε στο Φυσικό Περιβάλλον είτε στη ζωή μας. Λέμε, πχ, ότι ένα γεγονός είναι τυχαίο. Ή αυθαίρετο. Ή συμπτωματικό. Ή μοιραίο. Ή προκαθορισμένο. Ή νομοτελειακό. Ή απρόβλεπτο. Ή πιθανό. Ή απίθανο. Αυτή η σύγχυση που υπάρχει στο συγκεκριμένο θέμα είναι αναμενόμενο αποτέλεσμα της Μηχανιστικής Σκέψης. Η Μηχανιστική Σκέψη χωρίζει όχι μόνο τα φαινόμενα αλλά και τις έννοιες σε άκρα αντίθετα και αλληλο-εξαιρούμενα, εκ των οποίων το ένα είναι υποχρεωτικά αληθές και το άλλο αναγκαστικά ψευδές. Πχ, για τη Μηχανιστική Σκέψη ένα γεγονός είναι είτε τυχαίο είτε μοιραίο. Δεν μπορεί να είναι και τα δύο μαζί. Ή ένα γεγονός είναι είτε αληθινό είτε ψεύτικο. Ας προσπαθήσουμε, όμως, να δούμε πως έχουν τα πράγματα. Ζούμε σε έναν Κόσμο Δυαδικότητας (Υλικός και Ψυχικός Κόσμος) στον οποίο όλα τα πράγματα, όντα, φαινόμενα και έννοιες, βρίσκονται υπό τη μορφή δίπολων αντιθέτων. Πχ, υπάρχει μέρα και νύχτα, θετικό και αρνητικό, μαύρο και άσπρο, άντρας και γυναίκα, αλήθεια και ψέμα, ελευθερία και δουλεία, γνώση και άγνοια, παρελθόν και μέλλον, κοκ. Για να είμαστε, βέβαια, πιο συγκεκριμένοι και ορθοί, θα λέγαμε ότι ουσιαστικά ο Κόσμος της Δυαδικότητας δεν είναι παρά ένας Κόσμος Πολυμορφίας. Δεν υπάρχει μέρα και νύχτα αλλά μια συνεχής, σταδιακή και αδιάσπαστη μετάβαση από τη μέρα

32 34 Άθως Όθωνος στη νύχτα και από τη νύχτα στη μέρα. Δεν υπάρχει γνώση και άγνοια αλλά μια συνεχόμενη και αδιάσπαστη μετάβαση από την άγνοια στη γνώση και αντίθετα. Αλλά θα αναφερθούμε πιο εκτεταμένα στο θέμα αυτό όταν θα συζητήσουμε για το Συμπαντικό Νόμο της Μοναδικότητας και Ποικιλομορφίας. 1.3 Η άποψη του Χάους Υπάρχουν δύο ακραίες αντίθετες απόψεις για τα πράγματα, ενέργειες, όντα, φαινόμενα και έννοιες. Η πρώτη άποψη είναι ότι τα πράγματα, ενέργειες, όντα, φαινόμενα και έννοιες είναι τυχαία, αυθαίρετα, συμπτωματικά και απρόβλεπτα. Είναι η άποψη του «Χάους». Δηλαδή, η άποψη της χαοτικής λειτουργίας του Σύμπαντος. Η κεντρική ιδέα της άποψης αυτής είναι ότι δεν υπάρχει κανένας νόμος που να διέπει τον Κόσμο αυτό. Γι αυτό και όλα τυχαίνουν αυθαίρετα. Γι αυτό και όλα είναι απρόβλεπτα. Μια πρώτη φυσική συνέπεια αυτής της ακραίας άποψης είναι ότι δεν υπάρχει καμία σταθερή συσχέτιση μεταξύ των πραγμάτων, ενεργειών, όντων, φαινομένων, εννοιών και γεγονότων. Γιατί οποιαδήποτε σταθερή σχέση προϋποθέτει έστω και ένα σταθερό νόμο που να διέπει αυτή τη σχέση. Πχ, αν δεχθούμε ότι ο Ήλιος και η Γη έχουν μια σταθερή σχέση, αυτόματα δεχόμαστε ότι υπάρχει κάποιος Φυσικός Νόμος που διέπει τη σχέση τους, πχ, ο Νόμος της Βαρυτικής Έλξης. Μια δεύτερη φυσική συνέπεια αυτής της άποψης είναι η αδυναμία πρόβλεψης. Είναι αναμενόμενο ότι αν δεν υπάρχει ένας σταθερός νόμος που να διέπει ένα συγκεκριμένο φαινόμενο

33 Οι νόμοι του Σύμπαντος 35 τότε δεν έχουμε καμία δυνατότητα να προβλέψουμε πώς θα εξελιχθεί το φαινόμενο αυτό στο άμεσο ή απώτερο μέλλον. Πχ, αν κρατάμε ένα μήλο και το αφήσουμε, τότε είναι δυνατές όλες οι πιθανότητες. Μπορεί να ακολουθήσει μια πορεία πότε κάθετη προς τα κάτω, πότε κάθετη προς τα πάνω, πότε οριζόντια ή λοξή πλάγια, πότε κυκλική, ελλειψοειδή, τριγωνική, κοκ. Με απλά λόγια, το συγκεκριμένο αντικείμενο, σήμερα μπορεί να πέφτει και αύριο μπορεί να πετάει. Μια, επίσης, αναμενόμενη συνέπεια της άποψης του Χάους, είναι η αδυναμία οποιασδήποτε γνώσης. Γιατί η γνώση προϋποθέτει απαραιτήτως τη δυνατότητα σταθερής συσχέτισης των πραγμάτων, ενεργειών, όντων, φαινομένων, γεγονότων και εννοιών. Προϋποθέτει, οπωσδήποτε, σχέσεις αιτίας και αποτελέσματος. Αν αυτό που φαίνεται να ισχύει αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή δεν ισχύει και το επόμενο δευτερόλεπτο ή δεν ισχύει μετά από κάποιο προβλεπτό τακτό χρονικό διάστημα, τότε δεν μπορώ να μάθω. Πχ, αν ο Ήλιος εμφανίζεται στον ουρανό όποτε του καπνίσει και σαν αποτέλεσμα σήμερα ανατέλλει και δεν ξέρω ποτέ αν θα ανατείλει και αύριο, τότε δεν μπορώ να αποφανθώ για τον Ήλιο κάτι συγκεκριμένο και σταθερό. Άλλωστε, οι γνώσεις μας για οτιδήποτε έχει σχέση με τον Κόσμο της Δυαδικότητας είναι καθαρά γνώσεις συσχέτισης του ενός με τα υπόλοιπα. Λέμε, πχ, ότι το ελάφι είναι ένα ζώο της ξηράς, θηλαστικό, φυτοφάγο, ζει στο δάσος, το κρέας του είναι βρώσιμο, κλπ. Αμέσως-αμέσως καθορίσαμε τις σχέσεις του με τα αντικείμενα και όντα (είναι ζώο), με τη γη (ζει στην ξηρά), με τα άλλα ζώα (είναι θηλαστικό), με τα φυτά (είναι φυτοφάγο), με το δάσος (ζει στο δάσος) και με τον άνθρωπο (το

34 36 Άθως Όθωνος κρέας του είναι βρώσιμο για τον άνθρωπο). Ουσιαστικά, όλες μα όλες, οι ιδιότητες ενός οποιουδήποτε πράγματος, ενέργειας, όντος, έννοιας, φαινομένου ή γεγονότος δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο παρά η περιγραφή των σχέσεων του με όλα τα υπόλοιπα μέρη του Σύμπαντος. Τίποτα δεν υπάρχει «αφ εαυτού» και ανεξάρτητο. Με μόνη εξαίρεση το ίδιο το Σύμπαν, σαν σύνολο όμως, και εφόσον βέβαια το ταυτίσουμε σαν έννοια, με τον Θεό-Δημιουργό. 1.4 Η άποψη της προκαθορισμένης Μοίρας Αναφερθήκαμε, ήδη, στην άποψη του Χάους για τη λειτουργία του Σύμπαντος. Από την άλλη μεριά υπάρχει η άποψη ότι τα πράγματα, ενέργειες, όντα, φαινόμενα, γεγονότα και έννοιες είναι μοιραία, προκαθορισμένα, απολύτως προβλεπτά. Βάσει της άποψης αυτής ο Κόσμος είναι απόλυτα προκαθορισμένος. Τόσο το παρελθόν, όσο και το παρόν, όσο και το μέλλον. Υπάρχουν απόλυτοι νόμοι που εκ των προτέρων καθορίζουν κάθε κίνηση, κάθε εξέλιξη, κάθε συμβάν. Το τέλος του κάθε πράγματος ή όντος είναι προκαθορισμένο από την αρχή της ύπαρξης του. «Όλα είναι γραμμένα». Όλα είναι προδιαγεγραμμένα και προκαθορισμένα. Τίποτα δεν μπορεί να συμβεί αυθαίρετα, τυχαία ή εκτός προγράμματος. Όλα τα όντα είναι «ρομπότ». Δεν μπορούν να ξεφύγουν από το πρόγραμμα λειτουργίας που έχει προκαθορίσει μια για πάντα ο κατασκευαστής. Όλα λειτουργούν όπως ένα κομπιούτερ. Λειτουργούν σαν ένα αυτόματο. Μια αυτόματη μηχανή. «Το Πεπρωμένον φυγείν αδύνατον». Μια πρώτη συνέπεια μιας τέτοιας άποψης είναι ότι όχι

35 Οι νόμοι του Σύμπαντος 37 μόνον από κατασκευής οι σχέσεις μου με τα διάφορα πράγματα και όντα είναι προκαθορισμένες αλλά και η ίδια η προσωπική μου εξέλιξη καθώς και οι πάσης φύσεως επιλογές μου είναι προκαθορισμένες. Αυτό σημαίνει, όμως, ότι ο βαθμός της ελεύθερης μου βούλησης είναι μηδενικός. Ότι είμαι ένα κομπιούτερ. Ότι είμαι ένας ηθοποιός που καλείται να παίξει το ήδη δεδομένο θεατρικό σενάριο της ζωής του χωρίς να αφαιρέσει ούτε μια τελεία από τα γραμμένα. Ότι είμαι μια άβουλη μαριονέτα στα χέρια του Πεπρωμένου. Αλλά, τότε, τι νόημα θα είχε η ιδιαίτερη ατομική ύπαρξη; Τι νόημα θα είχε το να είσαι ένα άβουλο πιόνι στα χέρια του Σκακιστή; Και αν δεν έχει νόημα για μας τους ανθρώπους κάτι τέτοιο, γιατί να έχει κάποιο νόημα για το Δημιουργό. Γιατί η κορωνίδα της εξέλιξης των όντων του στη Γη, δηλαδή, ο Άνθρωπος, να είναι ένα πιόνι σε μια αυτόματη σκακιέρα; Και αν ένας άνθρωπος δεν έχει έστω και τον ελάχιστο βαθμό ατομικής βούλησης τότε σίγουρα δεν πρέπει να έχει και καμία δυνατότητα να «αμαρτήσει». Δεν θα μπορούσε να του αποδοθεί καμία απολύτως ευθύνη για τις πράξεις του. Μπορεί κανείς να ζητήσει ευθύνες από ένα άβουλο ποτάμι για τις καταστροφικές πλημμύρες που έχει προκαλέσει; Μπορεί όμως να ζητήσει ευθύνες από το άτομο εκείνο που επέλεξε να κτίσει αυθαίρετα και να κλείσει την κοίτη του ποταμού. Κι αυτό γιατί το συγκεκριμένο άτομο είχε τη δυνατότητα να κτίσει εκεί ή κάπου αλλού. Είχε, δηλαδή, κάποιας μορφής, περιορισμένη έστω, βούληση. Μια δεύτερη συνέπεια της άποψης περί απόλυτα προκαθορισμένης Μοίρας εκτός από την απουσία ευθυνών για τις αρνητικές πράξεις είναι και η απουσία

36 38 Άθως Όθωνος επαίνου για τις καλές πράξεις. Κατ επέκταση και η απουσία οποιουδήποτε νοήματος όσον αφορά την ψυχική εξέλιξη του ατόμου. Αφού δεν αποφασίζω για τις πράξεις μου, έστω και κατ ελάχιστον, άρα δεν αποφασίζω ούτε για τις κακές μου δράσεις αλλά ούτε και για τις καλές μου δράσεις. Επομένως, τι νόημα έχει η ζωή μου και τι νόημα έχει οποιαδήποτε προσπάθεια ψυχικής μου καλλιέργειας. Άλλωστε, αν προχωρήσουμε βαθύτερα σε αυτό τον παραλογισμό του προκαθορισμένου θα λέγαμε ότι ακόμη και το αν θα εξελιχθώ ψυχικά ή όχι είναι και αυτό προκαθορισμένο. Επομένως, γιατί να κάνω εγώ οποιαδήποτε προσπάθεια; Μια τρίτη συνέπεια είναι ότι αν κάποιος αποδεχθεί την άποψη ότι όλα είναι προκαθορισμένα θα πρέπει να παραδεχθεί ότι όχι μόνο οι σχέσεις του με τις γενικές κατηγορίες είναι προκαθορισμένες αλλά ακόμα και οι σχέσεις του με κάθε συγκεκριμένο άτομο μιας γενικής κατηγορίας. Αυτό σημαίνει για έναν άνθρωπο ότι κάθε του σκέψη, συναίσθημα, συμπεριφορά, κάθε του συνομιλία, κάθε του δράση, απέναντι σε οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο είναι προκαθορισμένη. Μια επιπλέον συνέπεια της άποψης ότι όλα είναι προκαθορισμένα, είναι και η απουσία οποιασδήποτε δυνατότητας γνώσης. Η γνώση απαιτεί ενεργητική διαδικασία από το υποκείμενο. Απαιτεί συνείδηση του εαυτού του και του γύρω περιβάλλοντος. Απαιτεί ενεργητικό προβληματισμό. Ένα ρομπότ, όμως, δεν έχει τη δυνατότητα έστω και μιας ενεργητικής σκέψης. Για να μάθει εξαρτάται απόλυτα, ακόμα και για τη μικρότερη πληροφορία, από τον προγραμματιστή ή χειριστή ο

37 Οι νόμοι του Σύμπαντος 39 οποίος κάθε φορά θα του φορτώσει στη μνήμη του τη συγκεκριμένη πληροφορία. 1.5 Υπάρχει «χρυσή τομή» ανάμεσα στο Τυχαίο και το Πεπρωμένο; Η παράθεση των δύο εκ διαμέτρου αντίθετων απόψεων για τη νομοτέλεια του Σύμπαντος, δηλαδή, της χαοτικής λειτουργίας και της απόλυτα προκαθορισμένης λειτουργίας, έχει ήδη κάνει εμφανή την ανεπάρκεια και μονομέρεια των δύο αυτών ακραίων θέσεων. Η αλήθεια και γι αυτό το θέμα όπως και για τόσα άλλα βρίσκεται, συνήθως, στην τομή των δύο. Στη «χρυσή τομή» των Αρχαίων Ελλήνων. Η ίδια η ζωή δείχνει, πχ, ότι ο Υλικός και ο Ενεργειακός Κόσμος υπακούν απόλυτα σε προκαθορισμένες ιδιότητες. Η ελεύθερη βούληση μιας πέτρας, ενός κομπιούτερ ή της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας είναι μηδενική. Τα πράγματα όμως αλλάζουν όταν έχουμε να κάνουμε με έμβια όντα. Μάλιστα, όσο προχωράμε στην εξελικτική κλίμακα των έμβιων όντων, προχωρώντας από τα φυτά στα ζώα και από τα ζώα στον Άνθρωπο, διαπιστώνουμε μια αύξηση της ελεύθερης βούλησης. Παρόλα αυτά, και στον Άνθρωπο, πάρα πολλά πράγματα φαίνονται να είναι και είναι προκαθορισμένα. Πχ, το πότε, πού και πώς θα γεννηθεί κάποιος είναι προκαθορισμένο. Το ίδιο προκαθορισμένη είναι η οικογένεια του, δηλαδή, ο πατέρας του, η μητέρα του, τα αδέλφια του, οι συγγενείς του. Προκαθορισμένη είναι και η χώρα στην οποία γεννιέται, η φυλή και το φύλο του, η οικονομική και κοινωνική κατάσταση της οικογένειας του. Η έννοια του προκαθορισμένου στους πιο πάνω ισχυρισμούς έχει την έννοια του «ήδη δεδομένου».

38 40 Άθως Όθωνος Εκείνου του γεγονότος στο οποίο το άτομο δεν έχει καμία δυνατότητα παρέμβασης. Στα πρώτα χρόνια της ζωής του κάθε άνθρωπος εξαρτάται, σχεδόν απόλυτα, από τους γονείς του και το άμεσο περιβάλλον. Η δε ελευθερία επιλογής και δράσης του είναι μηδαμινή. Μεγαλώνοντας αυξάνεται η δυνατότητα ελεύθερης βούλησης και δράσης του, χωρίς ποτέ όμως να φτάσει σε απόλυτο βαθμό. Πχ, κανένας ενήλικας δεν μπορεί να ξεφύγει από τους περιορισμούς του υλικού του σώματος. Πχ, δεν μπορεί να ξεφύγει από τη βαρύτητα και να πετάξει. Δεν μπορεί να μην επηρεάζεται από τις καιρικές συνθήκες καθώς και από τις σωματικές του ανάγκες και ορμές. Δεν μπορεί να δει πέρα από το ορατό φάσμα ή να ακούσει πέραν των ακουστικών συχνοτήτων. Παρενθετικά, αναφέρω ότι αυτοί οι περιορισμοί αφορούν τον Κατώτερο Άνθρωπο ενώ αίρονται σταδιακά όσο προχωράμε σε πιο εξελιγμένους Ανώτερους Ανθρώπους. Η διανοητική λειτουργία του Ανθρώπου υπόκειται, επίσης, σε περιορισμούς. Μια πρώτη κατηγορία περιορισμών είναι αυτή που προκύπτει από τον επηρεασμό του Νου από το Σώμα. Πχ, η σκέψη ενός ατόμου επηρεάζεται από την κακή κατάσταση λειτουργίας του εγκεφάλου σε καταστάσεις μέθης, τοξικομανίας, έντονου πόνου, υπνηλίας, εξάντλησης, φαρμακευτικής τοξίνωσης, βαριάς σωματικής ασθένειας, σε προεμμηνορυσιακό σύνδρομο, κλπ. Η σκέψη επηρεάζεται, επίσης, και σε καταστάσεις στις οποίες οι σωματικές ανάγκες και ορμές γίνονται βασανιστικές. Πχ, σε κατάσταση έντονης πείνας ή δίψας ή σε έντονη σεξουαλική επιθυμία. Μια δεύτερη κατηγορία περιορισμών της νοητικής λειτουργίας είναι αυτή που

39 Οι νόμοι του Σύμπαντος 41 προκύπτει από τον επηρεασμό της από τις Μιασματικές και Ιδιοσυγκρασιακές Επιδράσεις, βάσει της γνώσης της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής, αυτό, δηλαδή που ονομάζουμε χαρακτήρα, προσωπικότητα ή απλά «χούι». Γι αυτό η λαϊκή σοφία λέει ότι «Πρώτα φεύγει η Ψυχή και μετά το χούι». Μια τρίτη κατηγορία περιορισμών της νοητικής λειτουργίας προκύπτει από τον επηρεασμό της από τα Νοητικά Πρότυπα του Ατόμου σε σχέση και με την επίδραση των εξωτερικών γεγονότων. 1.6 Η σχετική Ελεύθερη Βούληση του Ανθρώπου Πολύ συχνά ακούμε φράσεις όπως: «Είμαι ελεύθερος να κάνω ότι θέλω». «Είμαι αυτεξούσιος». «Εγώ ορίζω τον εαυτό μου». «Γεννήθηκα ελεύθερος». «Έχω όλες τις επιλογές μπροστά μου». «Είμαι ελεύθερος να επιλέξω». «Έδρασε με ελεύθερη βούληση». «Έχουμε απεριόριστη ελευθερία κινήσεων». «Μπορείς να διαλέξεις ότι θέλεις». Πόσο αληθινές είναι όμως τέτοιες δηλώσεις; Κατά πόσον ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα; Όπως ήδη αναφέραμε η ελευθερία βούλησης και δράσης του Ανθρώπου περιορίζεται: 1. από προκαθορισμένους από τη γέννηση του παράγοντες 2. από τον επηρεασμό της σκέψης του από την κατάσταση της σωματικής του λειτουργίας 3. από τις σωματικές του ορμές 4. από τις Μιασματικές και Ιδιοσυγκρασιακές Προδιαθέσεις, τα Βασικά Πάθη και τα Νοητικά του Πρότυπα Όλα αυτά, βέβαια, θα αναλυθούν σε επόμενα κεφάλαια. Αυτό που είναι σημαντικό στη φάση αυτή είναι να κατανοήσουμε το

40 42 Άθως Όθωνος εξής: Ότι ο Υλικός Κόσμος (Ύλη και Κατώτερη Ενέργεια) λειτουργεί απόλυτα προκαθορισμένα ακολουθώντας αυτόματα και χωρίς καμία δυνατότητα επιλογής, τους Φυσικούς Νόμους. Και, επιπλέον, ότι η Διανοητική Ψυχή (Μυαλό) των έμβιων όντων, ανάλογα με το βαθμό ψυχικής εξέλιξης του κάθε συγκεκριμένου όντος, λειτουργεί με σχετική ελεύθερη βούληση και όχι με απόλυτη ελεύθερη βούληση ή με χαοτικό τρόπο. Όλη αυτή η παρένθεση έγινε για να κατανοήσουμε ότι στον Υλικό Κόσμο (Ύλη και Κατώτερη Ενέργεια) ισχύουν απόλυτοι Φυσικοί Νόμοι. Και ότι τα διάφορα τμήματα του Κόσμου αυτού (αντικείμενα, ενέργειες και σώματα έμβιων όντων) ακολουθούν αυτούς τους Φυσικούς Νόμους χωρίς καμία δυνατότητα επιλογής. Υποστηρίζω ότι και στον Ψυχικό Κόσμο ισχύουν, επίσης, απόλυτοι Ψυχικοί θα λέγαμε Νόμοι. Υποστηρίζω, επίσης, ότι τα διάφορα έμβια και έλλογα όντα λειτουργούν και πάλι βάσει απόλυτων Φυσικών Νόμων αλλά έχουν τη δυνατότητα περιορισμένων έστω, επιλογών. Τις θέσεις μου αυτές θα τις δούμε αναλυτικά στη συνέχεια αλλά προς το παρόν τις θεωρώ δεδομένες για να προχωρήσω στην επόμενη πρόταση. Αυτή η δυνατότητα περιορισμένων έστω, επιλογών δημιουργεί στον Κατώτερο Άνθρωπο την ψευδαίσθηση, την πλάνη ότι «μπορεί να κάνει ότι του κατέβει στο κεφάλι». Ότι «είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει». Ότι «αποφασίζει μόνος του και εν πλήρη ελευθερία». Άρα δεν υπάρχει κάποιος νόμος της Φύσης που να τον δεσμεύει. Επομένως, όλα γίνονται μέσα του «τυχαία» αφού νομίζει ότι τυχαία του έρχονται οι διάφορες σκέψεις και επιθυμίες. Επο-

41 Οι νόμοι του Σύμπαντος 43 μένως, ο ίδιος κανόνας της τυχαίας, αυθαίρετης και άνομης λειτουργίας ισχύει κατ επέκταση, κατά τη λογική του, και για τη Φύση. Νομίζει, επομένως, ότι δεν υπάρχουν Φυσικοί Νόμοι όσον αφορά τουλάχιστον τον Ψυχικό Κόσμο. Όλα αυτά, βέβαια, προέρχονται από την άγνοια του Κατώτερου Ανθρώπου η οποία είναι αποτέλεσμα της λειτουργίας του σε κατώτερα επίπεδα. 1.7 Η ανθρωποκεντρική και εγωκεντρική θεώρηση Στα ίδια πλαίσια πλάνης που κινούνται οι ακραίες αντίθετες απόψεις περί απόλυτα τυχαίου και περί απόλυτα προκαθορισμένου, κινούνται επίσης και οι απόψεις για τα αντίθετα δίκαιο και άδικο, καλό και κακό, θεϊκό και διαβολικό, χρήσιμο και άχρηστο. Έχουμε και πάλι να κάνουμε με τις πλάνες του Κόσμου της Δυαδικότητας. Στον Κόσμο της Δυαδικότητας υπάρχει δίκαιο και άδικο, καλό και κακό, θεϊκό και διαβολικό, χρήσιμο και άχρηστο. Στον Κόσμο, όμως, της Μοναδικότητας υπάρχει μόνο δίκαιο, καλό, θεϊκό και χρήσιμο, αν μπορούν, βέβαια, να θεωρηθούν δόκιμοι οι όροι αυτοί στο συγκεκριμένο επίπεδο. Για να καταλάβουμε τι εννοώ, ας δούμε καταρχήν το κοινό στοιχείο που διατρέχει τα πιο πάνω τέσσερα ζεύγη εννοιών. Το κοινό τους στοιχείο είναι η ανθρωποκεντρική ή εγωκεντρική θεώρηση. Βάσει της θεώρησης αυτής κάτι είναι καλό αν συμφέρει το ανθρώπινο γένος σαν σύνολο ή αν συμφέρει το συγκεκριμένο άτομο. Πχ, για τον Άνθρωπο το πρόβατο είναι «καλό ζώο» γιατί του δίνει το γάλα και το μαλλί και γιατί στο τέλος-τέλος γίνεται ένας νόστιμος μεζές. Αντίθετα, ο λύκος είναι ένα «κακό ζώο»

42 44 Άθως Όθωνος γιατί τρώει τα καλά πρόβατα, γιατί το κρέας του δεν τρώγεται και γιατί μπορεί να επιτεθεί και σε έναν Άνθρωπο. Ο βοσκός θεωρεί, σκεπτόμενος ανθρωποκεντρικά και ατομικά σαν αδικία τη συμφορά που τον βρήκε. Δηλαδή, το ότι ο λύκος του έφαγε τα πρόβατα. Δεν πιστεύω, όμως, να έχει την ίδια άποψη ο λύκος! Μάλλον θα θεωρεί σκεπτόμενος και αυτός λυκο-κεντρικά και ατομικά, ότι δικαιούται το συγκεκριμένο γεύμα με βάση την επιβίωση του και την ίδια τη σαρκοφαγική του φύση. Ο λύκος, αν μπορούσε να σκεφτεί ανθρώπινα όπως ο μέσος άνθρωπος, θα θεωρούσε σίγουρα ότι το πρόβατο είναι «καλό ζώο» γιατί είναι καλός μεζές ενώ ο Άνθρωπος είναι σίγουρα «κακό ζώο» γιατί τον σκοτώνει. Και θα προσευχόταν στο Θεό Λύκο, δηλαδή, στο Θεό που θα είχε όψη και χαρακτηριστικά λύκου, να τον βοηθήσει κατά του άγριου και αιμοβόρου ανθρώπου. Αυτό είναι ένα παράδειγμα ανθρωποκεντρικής θεώρησης. Ας δούμε και ένα παράδειγμα εγωκεντρικής θεώρησης. Ένας ωραίος μύθος που εκφράζει με επιτυχία την εγωκεντρική θεώρηση είναι ο μύθος του Αισώπου για τον κεραμοποιό και τον αγρότη. Μια μητέρα είχε δύο παιδιά. Μια μέρα επισκέφθηκε το γιο της τον κεραμοποιό. «Μάνα», της λέει, «να παρακαλείς το Θεό να κάνει λιακάδα για αρκετές μέρες ακόμη για να στεγνώσουν τα κεραμίδια μου». Το απόγευμα της ίδιας μέρας επισκέφθηκε τον άλλο της γιο που ήταν αγρότης στην ίδια περιοχή. «Μάνα», της λέει, «να παρακαλείς το Θεό να βρέξει το συντομότερο γιατί θα καταστραφούν τα λαχανικά μου». Για τον κεραμοποιό η βροχή ήταν κάτι «κακό», ήταν συμφορά, ενώ την ίδια στιγμή η βροχή για τον αγρότη ήταν κάτι «καλό», ήταν ευλογία.

43 Οι νόμοι του Σύμπαντος 45 Η ίδια ανθρωποκεντρική και εγωκεντρική λογική διατρέχει και τη δίπολη έννοια χρήσιμο και άχρηστο. Χρήσιμο για ποιόν; Άχρηστο για ποιόν; Για ένα διψασμένο στην έρημο το νερό είναι πιο χρήσιμο από το χρυσάφι. Το κομπιούτερ είναι άχρηστο για την κοινωνία των Ζουλού ενώ για το συγγραφέα μιας σύγχρονης δυτικής κοινωνίας είναι χρήσιμο. Στα πλαίσια της ίδιας Μηχανιστικής Λογικής της Δυαδικότητας ο Κατώτερος Άνθρωπος αντελήφθη ανά τους αιώνας και το δίπολο Θεός-Διάβολος. Εντάξει, υπάρχει ένας Θεός τον οποίο θεωρεί υπεύθυνο για όλα τα καλά που του συμβαίνουν. Αλλά πώς θα εξηγήσει όλες τις συμφορές που του «τυχαίνουν»; Πώς είναι δυνατόν, με βάση τη Μηχανιστική Λογική, ο Θεός να είναι ταυτόχρονα καλός και κακός; Δίκαιος και άδικος; Αποδίδει, λοιπόν, όλα τα κακά στο Διάβολο. Το Θεό ή έστω, τον κατώτερο θεό του Κακού, ο οποίος βρίσκεται σε συνεχή διαμάχη με το θεό του Καλού ή απλώς Θεό. Αυτή η αντίληψη περί Διαβόλου εξυπηρετεί και μια άλλη, αρκετά πονηρή σκοπιμότητα. Ο Κατώτερος Άνθρωπος μπορεί εύκολα να αποδίδει κάθε τι κακό σε εξωτερικές κακές δυνάμεις και έτσι να μην αναλαμβάνει τις ευθύνες του για όλα τα σφάλματα, τις αδυναμίες και τις μικρότητες του. 1.8 Η Μηχανιστική Λογική του «άδικου και μάταιου κόσμου» Πώς εφαρμόζεται όμως αυτή η ανθρωποκεντρική και εγωκεντρική λογική όσον αφορά την ύπαρξη των Συμπαντικών Νόμων; Η λογική αυτή λέει το εξής στο μέσο άνθρωπο: «Ο

44 46 Άθως Όθωνος Κόσμος είναι γεμάτος αδικίες. Από όσο γνωρίζω από την ανθρώπινη κοινωνία η αδικία επικρατεί εκεί που δεν υπάρχουν νόμοι ή εκεί που υπάρχουν αλλά δεν τηρούνται. Άρα, εφόσον στο Σύμπαν κυριαρχεί η αδικία, επομένως δεν υπάρχουν απόλυτοι και δίκαιοι Συμπαντικοί Νόμοι. Άρα, πιθανώς δεν υπάρχει και Θεός-Δημιουργός των Νόμων. Γιατί, εξ ορισμού, ο Θεός όντας δημιουργός, παντοδύναμος και πάνσοφος, δεν θα ήταν δυνατό να φτιάξει ένα τόσο άδικο δημιούργημα, έναν τόσο άδικο Κόσμο». Αυτή όμως η Μηχανιστική Λογική προδίδει άγνοια των Συμπαντικών Νόμων και του τρόπου που λειτουργούν στο επίπεδο του Ψυχικού Κόσμου. Και όχι μόνο άγνοια. Αλλά, συχνά, και σκοπιμότητα. Πχ, είναι δεδομένο ότι σε όλους τους ανθρώπους θα συμβούν διάφορες καταστάσεις που θα είναι αντίθετες με τα θέλω τους. Αυτό συμβαίνει γιατί ο άνθρωπος προσκολλάται σε αντικείμενα, σωματικές ανάγκες, άτομα και ιδέες και έρχεται σε αντίθεση με την ίδια τη ζωή η οποία ρέει χωρίς να γνωρίζει ή να δέχεται οποιεσδήποτε προσκολλήσεις. Όταν λοιπόν αρρωσταίνω, όταν πεθαίνει ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, όταν η δουλειά μου δεν πάει καλά, όταν τα παιδιά μου ή ο σύντροφος μου δεν είναι όπως εγώ τα θέλω, όταν δεν έχω τη δόξα και το χρήμα που θέλω, όταν κάνω σφάλματα και πληρώνω συνέπειες, τότε θεωρώ ότι ο Κόσμος είναι άδικος. Άρα και ο Θεός-Δημιουργός είναι άδικος. Αλλά επειδή Θεός και άδικος είναι αλληλο-εξαιρούμενες καταστάσεις, άρα δεν υπάρχει Θεός ούτε και Συμπαντικοί Νόμοι. Ή έστω υπάρχει μεν Θεός αλλά ή μας έχει εγκαταλείψει ή μας έχει αφήσει προσωρινά έστω, έρμαιο στα χέρια του Διαβόλου.