Ἅγιον Ὄρος. Διαχρονικὴ μαρτυρία στοὺς ἀγῶνες ὑπὲρ τῆς Πίστεως. Πανσέβαστε. Τήν. Πορταΐτισσα. σεπτήν Σου Εἰκόνα, Πορταΐτισσα.

Μέγεθος: px
Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "Ἅγιον Ὄρος. Διαχρονικὴ μαρτυρία στοὺς ἀγῶνες ὑπὲρ τῆς Πίστεως. Πανσέβαστε. Τήν. Πορταΐτισσα. σεπτήν Σου Εἰκόνα, Πορταΐτισσα."

Transcript

1 Ἅγιον Ὄρος Διαχρονικὴ μαρτυρία στοὺς ἀγῶνες ὑπὲρ τῆς Πίστεως Πανσέβαστε Πορταΐτισσα Δέσποινα, ἐν τοῖς νῦν δεινοῖς καιροῖς τῆς καὶ ἐκ τῶν ἡμετέρων ἀμφισβητήσεως τῶν ἀδιαπραγματεύτων ἁγίων δογμάτων καὶ ἱερῶν κανόνων τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως, μὴ ἐγκαταλίπῃς τὸ Ἅγιον Περιβόλιόν Σου, διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, ἀλλὰ προηγοῦ ἡμῶν Ἄχραντε Γερόντισσα, τῇ πανσθενεῖ Σου ῥάβδῳ, διδοῦσα ἡμῖν πνεῦμα φόβου Θεοῦ, πνεῦμα συνέσεως, πνεῦμα ἀνδρείας καὶ ῥωννύουσα ἡμᾶς εἰς ἀγῶνας στερροὺς ὑπὲρ τῆς ἁγίας ἡμῶν πίστεως. (Δέησις) Ἡ Παναγία ἡ Πορταΐτισσα, Προστάτις καὶ Ἔφορος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, Ἱερὰ Μονὴ Ἰβήρων. Τήν σεπτήν Σου Εἰκόνα, Πορταΐτισσα Δέσποινα, ἣ διά θαλάσσης ἐπέστη, θαυμαστῶς ἐν τῇ ποίμνῃ Σου, τιμῶμεν ὡς ἁγίασμα σεπτόν, καὶ σκήνωμα τῆς δόξης Σου πιστῶς ἐξ αὐτῆς γὰρ ἀναβλύζεις τὰς δωρεάς, τοῖς πόθῳ ἐκβοῶσι Σοί δόξα τοῖς θαυμασίοις Σου ἁγνή, δόξα τῇ προμηθείᾳ Σου, δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς Σου πλουσίᾳ χρηστότητι. Ἀπολυτίκιον τῆς Παναγίας τῆς Πορταΐτισσας, Γερασίμου Μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου. Ἦχος α. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Ἔκδοση Ἁγιορειτῶν Πατέρων - Ἅγιον Ὄρος 2014

2 Τὸ Ἅ γιον Ὄ ρος δι ε τή ρη σε ἀ νέ κα θεν τὴν αὐ το συ νει δη σί α του ὅ τι «πα ρα μέ νει Χά ρι τι Χρι στοῦ πι στὸς θε μα το φύ λαξ τῆς ἁ γί ας Ὀρ θο δό ξου πί στε ως, τὴν ὁ ποί α οἱ θε ο κή ρυ κες Ἀ πό στο λοι πα ρέ δω σαν στὴν Ἐκ κλη σί α καὶ οἱ θε ο φό ροι Πα τέ ρες μας μὲ ἅ γι ες Οἰ κου με νι κὲς Συ νό δους δι ε τή ρη σαν διά τῶν αἰ ώ νων ἀ πα ρα χά ρα κτη» Ὑ πό μνη μα Ἁ γί ου Ὄ ρους, Ο.Τ., ἀρ. φ. 1801, ). Ἱερὰ Μονὴ Ζωγράφου - Ἅγιον Ὄρος

3 Ἡ ἔκδοσή μας 1 Θεί ᾳ χά ρι τι καὶ οἰ κο νο μί ᾳ Θε οῦ ἔ φθασε στὰ χέ ρι α μας, ὡς εὐ λο γί α Του, τὸ ἠ λ ε κ τρ ο ν ι κὸ ἀ ρ χεῖ ο τ ῆς μ α χ η τ ι κ ῆς καὶ ἀ δι α λ εί π τως εὑ ρι σκο μέ νης ἐ πὶ τῶν ἐ πάλ ξε ων τοῦ ἀν τι πα πι κοῦ καὶ ἀν τι οι κουμε νι σ τι κοῦ ἀ γῶ νος ἐ φη με ρί δος «Ὀρ θό δο ξος Τύ πος», εἰς τὸ ὁ ποῖ ο πε ρι λαμ βά νον ται τὰ ἀ πὸ τοῦ 1961 ἕ ως τοῦ 2011 ἐκ δο θέν τα φύλ λα της. Μέ σα σ τὶς χι λι ά δες τῶν σε λί δων τοῦ ἀρ χεί ου καὶ με τα ξὺ πολ λῶν ἄ λ λων ἐ ξαι ρε τι κῶς κα λῶν καὶ ἐν δι α φε ρόν των δη μο σι ευ μά των δη μο σιεύ ον ται πλεῖ στα ὅ σα ὁ μο λο γι α κὰ τῆς Ὀρ θο δόξου Πί σ τε ώς μας κεί μ ε να, ὑ πο γρα φό μ ε να ὑ πὸ τῆς Ἱ ε ρο κοι νο τι κῆς Συ νά ξε ως τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους, ἁ γι ο ρεί τι κων Ἱ ε ρῶν Μο νῶν, ἁ γί ων Κα θη γου μένων καὶ Γε ρόν των, ἁ γί ων καὶ με γά λων μορ φῶν τοῦ ἁ γι ο ρεί τι κου Μο να χι σμοῦ δι α λαμ ψάν των κα τὰ τὰ τ ε λ ευ ταῖ α π ε νῆν τα χ ρ ό νι α, ἀ λ λ ὰ καὶ συν τα ρα κ τι κὲς ἐκ κ λη σι α σ τι κὲς εἰ δή σεις ἐ πο χῆς. Καὶ ὡς εὐ λο γί α Θε οῦ ἐ κ λ α μ β ά ν ο υ μ ε αὐ τ ὸ τ ὸ σ π ο υ δ α ῖ ο ἀ ρ χ ε ῖ ο, π ο ὺ ἀ πο τε λεῖ ση μαν τι κὸ βοή θη μα καὶ ἐρ γα λ εῖ ο καὶ ἐ φό δι ο στὸν ἀν τι οι κουμ ε ν ι σ τ ι κὸ ἀ γ ῶ ν α, δ ι ό τ ι μᾶς δό θη κε ἡ εὐ και ρί α νὰ θυ μη θοῦ με οἱ πα λαι ό τεροι καὶ νὰ γνω ρί σου με οἱ νε ώ τε ροι τὴν ὁ μο λο γι α κὴ καὶ ἀ γω νι στι κὴ ἁ γι ο ρεί τικη στά ση ἔ ναν τι τῶν παναι ρέ σε ων τοῦ Πα πι σμοῦ κα ὶ τ ο ῦ Οἰ κο υ μ ε ν ι σ μ ο ῦ ἀ λ λ ὰ καὶ τῶν αἱ ρε τ ι κῶν πα ρε κ τρο πῶν ἐ ν τὸς τ ῆς Ὀ ρ θ ο δ ό ξ ο υ Ἐ κ κ λ η σ ί α ς μας, ἀ κό μη καὶ τῶν κορυ φῶν αὐ τῆς. Π ρ ά γ μ α τ ι, μ έ σ α σ τ ὰ κεί με να αὐ τὰ ἀ πο κα λύπτε ται τὸ ρω μα λέ ο Ὁ Χριστὸς Ἔνθρονος, Πρωτᾶτον, Ἅγιον Ὄρος. ὀρθό δο ξο φρό νη μα τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους, ὅ πως αὐ τὸ δη μο σί ως ἀ συμ βί βα στο καὶ μα χη τι κὸ ἐκ δη λώθη κε μ ε τὰ τ ὴν ἄ ρ ση τῶν ἀ να θε μά των μ ε τα ξὺ τῆς Ὀρ θο δο ξί ας καὶ τῆς πα πι κῆς Αἱ ρέ σε ως ἀ πὸ τὸν Οἰ κου με νι κὸ Πα τρι άρ χη Ἀ θη να γό ρα καὶ τὸν Πά πα Παῦλο ΣΤ τὸ Ἀλ λὰ καὶ δυ να μι κὰ ἀ να δει κνύ ε ται ἡ πνευ μα τι κὴ καὶ ἱ στο ρι κὴ συνέ χει α τοῦ ἁ γι ο ρεί τι κου Μο να χι σμοῦ, ἀ πὸ τοὺς ἁ γί ους καὶ ὁ σί ους Μο να χοὺς ποὺ κα τὰ και ροὺς ἐ δι ώ χθη καν, φυ λα κί σθη καν, βα σα νί σθη καν καὶ ἐ μα ρ τύ ρη σαν, ὑ π ε ρα σ πι ζό μ ε νοι τὴν Ἐκ κ λη σί α τοῦ Χρι στοῦ καὶ τὴν Ὀρ θό δο ξο Πί στη μας, ἰ δ ι α ι τ έ ρ ω ς ἐ π ὶ τ ο ῦ α ὐ τ ο κ ρ ά τ ο ρ ο ς Μιχαὴλ Η Πα λαι ο λό γου ( ) καὶ Πα τρι άρ χου Ἰ ωάν νου Βέκ κου ( ), ἐ πὶ τοῦ Πα τρι άρ χου Ἰ ω άν νου Κα λ έ κα ( ) κ.ἄ. ὁ μ ο λ ο γ ι α κ ὴ μ α ρ τ υ ρ ί α κ α ὶ ὁ σ τ α θ ε ρ ὸ ς Ἡ ἀ ν τ ι αι ρε τ ι κὸς ἀ γώ νας τῶν Ἱ ε ρῶν Μο νῶν τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους καὶ τῶν ἁ γι ο ρει τῶν Μο να χῶν, ὅ π ω ς μ ὲ τ ό σ η ἐ ν ά ρ γ ε ι α κ α ὶ γλ α φ υ ρ ό τ η τ α ὡ ς Χρο νι κὸ αὐ τοῦ τοῦ ἀ γῶνο ς ζων τα νεύ ουν σ τ ὶς σε λί δες τοῦ «Ὀρ θο δό ξου Τύ που», μᾶς συ νε κλό νισ α ν, μ ᾶ ς σ υ ν ε τ ά ρ α ξ α ν, μ ᾶ ς ἀ ν α σ τ ά τ ω σ α ν, μ ᾶ ς προ βλη μά τι σαν, μᾶς δι ήγει ραν τὸ ἐν δι α φέ ρον καὶ κρα ταί ω σαν τὴν ἀ πο φασι στι κό τη τά μας. Ἤρ θαμ ε, ἔ τσι, σὲ συ ναί σθη ση καὶ ἀ να λο γι σθή κα με, ἀ πὸ τὴν μί α με ρι ὰ τὴν ἐ πο ποι ΐ α αὐ τοῦ τοῦ πο λύχρο νου ἀ γῶ νος καὶ ἀ πὸ τὴν ἄ λ λη δι α πι σ τώ νου με τὴ ση μ ε ρι νὴ ἀ φω νί α καὶ ἀ δ ρ ά ν ε ι α κ α ὶ ἀ π ρ α ξ ί α τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους.

4 Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ὁ ἰσαπόστολος. Τοιχογραφία στὸ Ἱερὸ Ἡσυχαστήριο Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης, ἱδρυτὴς τῆς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας, θεμελιωτὴς τοῦ ἁγιορείτικου μοναχισμοῦ. Τοιχογραφία Μ. Πανσέληνου, Πρωτᾶτον, Ἅγιον Ὄρος. «Ἡ Κοίμησις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου», ἔργον Θεοφάνους τοῦ Κρητός. Τοιχογραφία τοῦ Καθολικοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυρονικήτα Ἁγίου Ὄρους. Τὰ καινοφανῆ καὶ ἀντορθόδοξα οἰκουμενιστικὰ ἀτοπήματα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα καὶ τοῦ διαδόχου του Πατριάρχου Δημητρίου τῶν δε κα ε τι ῶν προκάλεσαν πραγματικὴ ἐξέγερση στὸ Ἅγιον Ὄρος, ἡ ὁ ποί α ἔ φθα σε ἕ ως καὶ τὴν πο λυ ε τῆ δι α κο πὴ τῆς μνη μο νεύ σε ώς τους, ὅ πως ὁ ρί ζουν ἡ δι δα σκα λί α τῶν ἁ γί ων καὶ θε ο φό ρων Πα τέ ρων μας, οἱ θε ό π νευ σ τοι ἱ ε ροὶ Κα νό νες καὶ ἡ ἀ πα ρα σά λ ευ τος ἱ ε ρὰ Πα ρά δο ση τῆς Ἐκ κλη σί ας μας. Ἀνάλογα ἀτοπήματα, ἀντιεκκλησιαστικὰ καὶ ἀντορθόδοξα, πραγματοποιοῦνται καὶ στὶς ἡμέρες μας καὶ μάλιστα κατὰ συρροήν ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖος συνεχίζει συνειδητὰ καὶ συστηματικὰ τὴν ἀκολουθούμενη τακτικὴ τῶν προκατόχων του. Δυστυχῶς, ὅμως, ἐμεῖς οἱ σύγχρονοι ἁγιορεῖτες μοναχοὶ δὲν ἀκολουθοῦμε τὴν γραμμὴ τῶν προκατόχων μας. Δὲν ἀκολουθοῦμε τὴν πορεία τῶν Ἁγίων μας, τῶν μαρτύρων, τῶν ὁμολογητῶν τῆς πίστεως καὶ τῶν ἁγιασμένων καὶ σεβασμίων Γερόντων μας. Ἀντιθέτως σιωποῦμε καὶ κωφεύουμε, ἀδρανοῦμε καὶ ἐφησυχάζουμε ἐπιδεικνύοντας μία συμπεριφορὰ παντελῶς ξένη καὶ ἀντίθετη πρὸς τὰ μοναχικὰ εἰωθότα καὶ τὶς παρακαταθῆκες τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ Γεροντάδων μας. Αὐ τ ὸ ς ὁ σ υ γ κ λ ο ν ι σ μ ό ς μ α ς, μ ᾶ ς ὁ δή γ η σ ε σ τὴν ἀ πό φα ση νὰ ἀ ν τ λή σου μ ε τὴν θε ο λο γι κὴ κα ὶ ἐ κ κ λ η σ ι ο λ ο γ ι κ ὴ ἐ π ι χ ε ι ρ η μ α τ ο λ ο γ ί α, τ ὴν ἀ πο φα σι σ τ ι κό τ η τα καὶ τ ὴν μα χη τ ι κό τ η τα ποὺ κα τέ γρα ψαν σὲ αὐ τὰ τὰ κεί με να καὶ ἀ νέ π τυ ξαν ἐ νερ γών τας κα τὰ τῆς ἐ πι βου λ ῆς καὶ ἐ πι βο λ ῆς τ ῆς α ἱ ρ έ σ ε ω ς ἡ Σύ ν α ξ η τ ῆς Ἱ ε ρ ᾶς Κο ι ν ό τ η τ ο ς τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους, οἱ Ἱ ε ρὲς Μο νές, οἱ ἅ γι οι Καθη γού με νοι καὶ Γέ ρον τες, οἱ ἁ γι ο ρεῖ τες Μο να χοί. Τά ἀ να δη μο σι εύου μ ε ἐδῶ ὡς πα ρα κί νη ση καὶ πρό σκ λη ση καὶ σά λ πι σμα πρὸς τὴν ἁ γι ο ρεί τι κη Μο να σ τι κὴ Πο λι τεί α σή μ ε ρα εἰς τὸν ὑ π ὲρ τῆς ἀ κε ραι ό τη τος τῆς Ἐκ κλη σί ας τοῦ Χρι στοῦ καὶ ὑ πὲρ τῆς αὐ θεν τι κό τη τος τῆς Ὀρ θο δό ξου Πί σ τε ώς μας ἀ γῶ να, ὡς ἀ πα ρά μιλ λα ὅ πλα καὶ ἀ νε ξάντλη τα ἐ φό δι α αὐ τοῦ τοῦ ἀ γῶ νος σ τὴ ση με ρι νὴ ἀπει λή τοῦ ἐ κ λα τι νι σμοῦ, τοῦ ἐ ξου νι τι σμοῦ καί τῆς συγκρητιστικῆς διαβρώσεως τῆς Ἁ γί ας Ὀρθο δο ξί ας μας. Στὴν προσπάθεια αὐτή, ἄλλωστε, μᾶς καλεῖ καὶ ἡ προτροπὴ τοῦ Ὑπομνήματος ποὺ συνέταξε ἡ ἐπὶ τῶν Δογματικῶν Ἱεροκοινοτικὴ Ἐπιτροπή: 4 «Ὁ πι σ τὸς Ὀρ θό δο ξος λα ὸς ἔ χει ὑ πο χ ρέω σ ι ν ὰ δ ι α τ η ρ ῇ γ ρ η γ ο ρ ο ῦ σ α ἐ κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ὴ συ νείδησι καὶ δογματικὴ εὐ αι σ θη σί α, ἰ δί ως οἱ Μο να χοί, οἱ ὁ ποῖ οι ἀ πὸ τὴν φύσι τῆς μοναχικῆς μ α ς κ λ ή σ ε ω ς ἔ χ ο υ μ ε α ὐ ξ η μ έ ν η ε ὐ α ι σ θ η σ ί α γι ὰ τ ὴν ἀ κε ρ αι ό τ η τα τ ῆς Ὀ ρθοδόξου Πίσ τ εω ς καὶ τῆς ἐκ κ λη σι α σ τι κῆς Παραδόσεως, ἐφ ὅσον ἔρ γ ον Μο ν α χο ῦ τ ὸ μ η δ ὲ τ ὸ τ υ χὸν ἀ ν έ χε σ θ αι και νο το μεῖ σ θαι τὸ Εὐ αγ γέ λιον». Ἡ κα λὴ αὐ τὴ ἀ νη συ χί α ση μαί νει τὴν ἐ πα γρύ πνη σι ἀ πέ ναν τι σὲ κά θε νε ω τε ρι στι κὴ γνώ μη ἢ ἐ νέρ γεια, ποὺ δὲν εἶ ναι σύμ φω νη πρὸς τὴν εὐ σέ βεια τῆς Ἐκ κ λη σί ας (Ἐφ. 4, 14). Αὐ τὴ εἶ ναι ἡ λει τουρ γί α τοῦ ὑ γιοῦς ἐκ κλη σι α στι κοῦ αἰ σθη τη ρί ου καὶ κρι τη ρί ου, ὅ πως τὸ βε βαι ώ νει ἡ μα κραί ωνη Πα ρά δο σις τῆς Ἐκ κλη σί ας καὶ τὸ το νί ζει μὲ πολ λὴ ἔμ φα σι ἡ Πα τρι αρ χι κὴ Ἐγ κύ κ λιος τοῦ Ὁ λα ός, τὸ σῶ μα τῆς Ἐκ κλη σί ας, πράγ μα τι 4 «ἐ θέ λει τὸ θρή σκευ μα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετά βλη τον καὶ ὁ μο ει δές τῷ τῶν πα τέ ρων αὐ τοῦ», γι αὐ τὸ «πα ρ ἡ μῖν οὔ τε Πατριά ρχαι οὔ τε σύ νοδοι ἐ δυ νή θη σάν πο τε εἰ σαγαγεῖν νέ α» (Ὑπόμνημα Ἁγίου Ὄρους, περὶ τῆς συμμετοχῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, Ἅγιον Ὄρος, Φεβρουάριος 2007, Στὸ πα ρὸν τεῦ χος συμ π ε ρι λαμ βά νου μ ε καίρι α καὶ χα ρα κτη ρι στι κὰ ἀ πο σπά σμα τα αὐτῶν τῶν κει μέ νων, ποὺ ἡ ση μα σί α καὶ ἡ σπου δαιό τη τά τους τὰ κα θι στοῦν ἀ στα σί α στα καὶ ἀ παρα σά λευ τα ση μεῖ α ἀ να φο ρᾶς τῆς ἐ πι χει ρη ματο λο γί ας καὶ τῆς δι ε ξα γω γῆς τοῦ ἀ γῶ νος, ὅπως καί κάποια ἀκόμη πολὺ κατατοπιστικὰ ἄρθρα. Προ σευ χό μα στε εἰς τὸν Κύ ρι ο καὶ Θε ό μας Ἰ ησοῦ Χρι στὸ δι ὰ πρε σβει ῶν τῆς Κυρίας μας Θε ο τόκου, ποὺ σκε πά ζει καὶ προ στα τεύ ει τὸ Πε ρι βό λι της, καὶ δι εὐ χῶν τῶν ἁ γί ων Πα τέ ρων καὶ ὁ σί ων Ἁ γι ο ρει τῶν, νὰ οἰ κο νο μή σει τὴν προ σ πά θει ά μας. Ἐ λ πί ζου μ ε μ ὲ τ ὴν βο ή θει α κα λῶν ἀ δε λ φῶν 2 3

5 ποὺ ἀναλαμβάνουν τὴν δαπάνη τῆς ἐκδόσεως νὰ κυ κ λο φο ρή σει αὐ τὸ τὸ τεῦ χος εὐ ρέ ως, τό σο ἐν τὸς ὅ σο καὶ ἐ κτὸς τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους. Ἐλ πί ζου με καὶ εὐχόμασ τε ἡ προ σ πά θει ά μας αὐ τή, ἡ ὁποία γίνεται χωρὶς καμμία ἰδιοτέλεια ἢ σκοπιμότητα νὰ εὕ ρει εὐ ή κο α τὰ ὦ τα τῶν ἁ γί ων Κα θη γου μέ νων μας καὶ τῶν Γε ρόν των μας, ὥ σ τε πα ρα δειγ μα τι ζό με νοι ἀ πὸ τὸ ὀρ θό δο ξο-μαρ τυρι κὸ φρό νη μα καὶ τὴν ὀρ θό δο ξη- ἁ γι ο πα τε ρι κὴ στά ση τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους κα τὰ τὸ ἀ πώ τε ρο καὶ νε ώ τε ρο πα ρελ θόν οἱ ἐ πι κε φα λεῖς τῆς ἁ γι ο ρείτι κης Μο να σ τι κῆς Πο λι τεί ας μας, νὰ τε θοῦν καὶ πά λι τα γοὶ τῶν Ἁ γι ο ρει τῶν ἀ λ λὰ καὶ ὁ λο κ λή ρου τῆς Ἐκ κ λη σί ας μας. Ἡ ἡγετικὴ παρουσία καὶ μαρτυρία τοῦ Ἁγίου Ὄρους γίνεται ἀκόμη πιὸ ἀναγκαία στοὺς συγχρό νους καιροὺς τῆς παγκοσμιοποιήσεως, τῆς Νέας Ἐποχῆς, τῶν πα ναι ρέ σε ων τοῦ ἀ λα ζο νι κοῦ Πα πι σμοῦ καὶ τοῦ συγ κρη τι στι κοῦ Οἰ κου με νισμοῦ, ποὺ ἀ κά θε κτες προ ε λαύ νουν καὶ μὲ γεω μ ε τρι κὴ πρό ο δο ἁ λώ νουν χω ρὶς οὐ σι α σ τι κὴ ἀν τί στα ση τὸ ἕ να με τὰ τὸ ἄλ λο τὰ προ πύρ γι α καὶ τὰ κά στρα τῆς Ἁ γί ας Ὀρ θο δο ξί ας μας, τὰ ταμ πούρι α καὶ τοὺς προ μα χῶ νες τῆς Ρω μη ο σύ νης μας!... Δέσποτα Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός ἡμῶν, ἡ αὐτοαλήθεια καὶ ἡ αἰώνιος πηγὴ ἀληθείας, διὰ πρεσβειῶν τῆς Ὑπεράγνου Κυρίας ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου, τοῦ ἁγίου ὁσιομάρτυρος Κοσμᾶ τοῦ «πρώτου» καὶ πάντων τῶν ὁμολογητῶν καὶ μαρτύρων, τῶν ὑπὲρ τῆς πίστεως ἐπὶ Βέκκου ἐν τῷ Ἁγιωνύμῳ Ὄρει μαρτυρησάντων, κράτησον καὶ ἡμᾶς τοὺς ἐλαχίστους ἐρηρεισμένους εἰς τὴν ἀποστολοπαράδοτον πίστιν καὶ ἀξίωσον νὰ τηρήσωμεν ταύτην ἀκαινοτό- μητον καὶ ἀπαρασάλευτον δίδοντες καθ ἡμέραν τὴν πεπαρρησια- σμένην ὁμολογίαν καὶ μαρτυρίαν τῆς Πίστεως. Ἀμήν. Οἱ Ἅγιοι Ὁσιομάρτυρες οἱ ὑπὸ λατινοφρόνων μαρτυρήσαντες Μεγαλυνάριον Ἀνωνύμου μοναχοῦ. Δεῦτε ἀνυμνήσωμεν εὐλαβῶς, πατέρας ὁσίους, τῆς ἐν Ἄθω διατριβῆς, τοὺς τὴν Βέκκου βίαν, ἀνδρείως καθελόντας, καὶ πίστιν τὴν ἁγίαν, ἐν Ἄθῳ σώσαντας. Τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἐκτὸς ἀπὸ Ὁσίους καὶ ἀσκητὲς Ἁγίους καὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀνέδειξε καὶ πλῆθος Ὁσιομαρτύρων καὶ Νεομαρτύρων. Ἡ ὑπεράσπιση μέχρι θανάτου τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, χωρὶς καμμία ὑποχώρηση καὶ παραχώρηση, συνόδευε πάντοτε τοὺς ἀσκητικοὺς καὶ νηπτικοὺς ἀγῶνες τους, ἀφοῦ «οὐδὲν ὠφελεῖ βίος ὀρθὸς δογμάτων διεστραμμένων» ( Ἅγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος). Ἔτσι, ὅταν τὸ 1274, στὴ Σύνοδο τῆς Λυών ὁ Αὐτοκράτορας Μιχαὴλ Η Παλαιολόγος ( ) ὑπέγραψε ψευδοένωση μὲ τοὺς Λατίνους, προκειμένου νὰ ἐξασφαλίσει τὴν πολιτικὴ ὑποστήριξη τοῦ Πάπα καὶ νὰ μπορέσει νὰ ἀνασυγκροτήσει τὴν ἀποδιοργανωμένη ἀπὸ τὴν λατινικὴ κατοχὴ Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία, οἱ Ἁγιορεῖτες ἀντέδρασαν, ὅπως ἄλλωστε καὶ ἡ πλειοψηφία τοῦ κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ. Κατ ἀρχὴν ἔστειλαν γενναία ὁμολογιακὴ ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Αὐτοκράτορα καὶ τὴν Σύνοδο τῶν Ἱεραρχῶν, ἀφοῦ εἶχε, ἐν τῷ μεταξύ, ἐξοριστεῖ ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ἅγιος Ἰωσήφ. Σ αὐτὴν ἐπικρίνουν μὲ παρρησία τὶς παπικὲς καινοτομίες, χαρακτηρίζουν τὸν πάπα «αἱρετικὸ» καὶ «ἀπόστολο τοῦ σατανᾶ», τοὺς δὲ Λατίνους «ἄθεους», ἐνῶ ἐκδηλώνουν τὴν ἀπορία τους «πῶς ἄρα καὶ προσδεκτέοι καὶ ἑνωτέοι τῷ ἀμωμήτῳ καὶ ὀρθοδόξῳ σώματι τῆς ἁγίας καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας» (Οἱ ἀγῶνες τῶν μοναχῶν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἱερὰ Μονὴ Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, Ἅγιον Ὄρος, 2003). Ταυτόχρονα διέκοψαν κάθε ἐκκλησιαστική κοινωνία μὲ ὅσους ἑνώθηκαν καὶ ἀποδέχτηκαν τοὺς Λατίνους. Ὁ Μιχαήλ Η, ἀποφασισμένος νὰ ἐπιβάλει τὴν ἕνωση μὲ κάθε τρόπο, σὲ συνεργασία μὲ τὸν Λατινόφρονα Πατριάρχη Ἰωάννη ΙΑ Βέκκο ( ) στράφηκε μὲ μανία ἐναντίον τῶν Ἁγιορειτῶν. Οἱ δύο λατινόφρονες ἡγέτες Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας μετέβησαν στὸ Ἅγιον Ὄρος μὲ παπική ἐπικουρία γιὰ νὰ ἀναγκάσουν τοὺς Ἁγιορεῖτες νὰ δεχθοῦν τὴν ἕνωση. Οἱ Μονὲς Μεγίστης Λαύρας καὶ Ξηροποτάμου ὑπέκυψαν πρὸς στιγμὴν στὴν βία τῶν Λατινοφρόνων καὶ ἀποδέχτηκαν τὴν βδελυρή ψευδοένωση. Οἱ Μοναχοὶ τῆς Μονῆς τῶν Ἰβήρων ἀντιστάθηκαν μὲ ἄκαμπτο καὶ ἀδιάλλακτο φρόνημα. Ἤλεγξαν μὲ αὐστηρότητα καὶ παρρη 4 5

6 Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγιορειτῶν Ὁσιομαρτύρων Ἀνωνύμου μοναχοῦ. Ἦχος πλ.δ. Ταχὺ προκατάλαβε. Κοσμᾶν «Πρῶτον» μέλψωμεν, σὺν Ζωγραφίταις στεῤῥοῖς, πατέρας θεόφρονας, Βατοπαιδίου Μονῆς, Ἰβήρων προμάχους τε. Οὗτοι γὰρ ὁπλισθέντες, τῷ Σταυρῷ τοῦ Κυρίου, ἀντέστησαν τῇ τοῦ Βέκκου, λατινόφρονι πλάνῃ, ὁπλῖται Ὄρους τοῦ Ἄθω, ὀφθέντες καὶ μάρτυρες. Εἰκόνα τῶν Ἁγιορειτῶν Ὁσιομαρτύρων τῶν ἐπί Λατινόφρονος Πατριάρχου Ἰωάννου ΙΑ Βέκκου καί Αὐτοκράτορος Μιχαήλ Η Παλαιολόγου διὰ μαχαίρας, πυρός, πνιγμοῦ καὶ ἀγχόνης μαρτυρησάντων «ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσι», ἀρνούμενοι τὴν ψευδοένωση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετὰ τῶν αἱρετικῶν Ρωμαιοκαθολικῶν εἰς τὴν Σύνοδο τῆς Λυών, ποὺ ὑπεγράφη ἀπὸ αὐτοὺς τὸ Ἔργο Μιχαήλ μοναχοῦ. σία τὸν δυσσεβῆ βασιλέα καὶ τοὺς ὁμόφρονές του ὡς αἱρετικοὺς καὶ παράνομους. Ὁ Μιχαὴλ ἐξοργισμένος ἔδωσε ἐντολὴ στοὺς στρατιῶτες του νὰ βάλουν σ ἕνα πλοῖο τοὺς μοναχοὺς ποὺ κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἰβηρία καὶ ἀφοῦ ξανοιχτοῦν στὸ πέλαγος νὰ τὸ βυθίσουν μαζὶ μὲ τοὺς ἐπιβάτες του. Ἔτσι οἱ ἅγιοι Ὁσιομάρτυρες ἔλαβαν τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρίου ἐπισφραγίζοντας μὲ τὴ θυσία τους τὴν ὅλη ὁσιακὴ βιωτή τους. Τοὺς Ἁγίους Ἰβηρίτες Ὁσιομάρτυρες ἑορτάζουμε στὶς 13 Μαΐου. Οἱ λατινόφρονες συνεχίζοντας τὴν καταστροφικὴ ἐπιδρομή τους ἔφθασαν στὴ Μονὴ Βατοπαιδίου, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖ ἀντιμετώπισαν ἰσχυρὴ ἀντίδραση. Ἀφοῦ κατάλαβαν πὼς δὲν ὑπῆρχε περίπτωση νὰ λυγίσουν τοὺς μοναχοὺς ποὺ ἀντίκρυσαν ὡς ἀκλόνητους βράχους τῆς Πίστεως, ἄρχισαν νὰ τοὺς κακοποιοῦν. Τέλος ἔσυραν ἔξω τὸν ἁγιώτατο προηγούμενο Ὅσιο Εὐθύμιο καὶ δώδεκα ἀπὸ τοὺς μοναχοὺς καὶ τοὺς ἀπηγχόνισαν. Ἡ μνήμη αὐτῶν τῶν Βατοπαιδινῶν ὁσιομαρτύρων ἑορτάζεται στὶς 4 Ἰανουαρίου. Ἔπειτα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ καὶ ἐνῶ οἱ Λατινόφρονες συνέχιζαν νὰ λεηλατοῦν τὰ πάντα στὸ πέρασμά τους, ἔφθασαν στὴ Μονὴ τοῦ Ζωγράφου. Οἱ μοναχοὶ τῆς Μονῆς Ζωγράφου, εἶχαν εἰδοποιηθεῖ ἀπὸ ὅραμα τῆς Παναγίας γιὰ τὸν ἐπερχόμενο κίνδυνο. Ἕνας μοναχὸς ποὺ ἀσκήτευε σὲ κοντινὸ κελλί, τὴν ὥρα ποὺ διάβαζε τοὺς Χαιρετισμοὺς τῆς Παναγίας, ἄκουσε τὴ φωνὴ τῆς Θεομήτορος ἐπιτακτική: 4 «Ἀπελθὼν ταχέως εἰς τὴν Μονήν, ἀνάγγειλον εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὸν Καθηγούμενον ὅτι οἱ ἐχθροὶ ἐμοῦ τε καὶ τοῦ Υἱοῦ μου ἐπλησίασαν. Ὅστις λοιπὸν ὑπάρχει ἀσθενής τῷ πνεύματι, ἐν ὑπομονῇ ἂς κρυφθῇ, ἕως ὅτου παρέλθει ὁ πειρασμός. Οἱ δὲ ἐπιθυμοῦντες μαρτυρικοὺς στεφάνους ἂς παραμείνωσιν ἐν τῇ Μονῇ. Ἄπελθε λοιπὸν ταχέως». Κάποιοι ἀπὸ τοὺς μοναχούς φοβισμένοι κατέφυγαν στὰ γύρω βουνά. Οἱ ὑπόλοιποι κλείσθηκαν μέσα στὸν πύργο τῆς Μονῆς. Ἀπὸ ἐκεῖ ἤλεγξαν μὲ παρρησία τοὺς Λατινόφρονες ὡς αἱρετικοὺς καὶ παράνομους. Τότε ὁ βασιλέας ἐξοργισμένος διέταξε καὶ τοὺς ἔκαψαν ζωντανοὺς μαζὶ μὲ τὸν πύργο ποὺ χρησίμεψε σὰν ὀχυρό τους. Ἔτσι κέρδισαν καὶ αὐτοὶ τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρίου. Τὰ ὀνόματά τους εἶναι Θωμᾶς, ἡγούμενος τῆς Μονῆς, Βαρσανούφιος, Κύριλλος, Μιχαήλ, Σίμων, Ἱλαρίων, Ἰώβ, Κυπριανός, Σάββας, Ἰάκωβος, Μαρτινιανός, Κοσμᾶς, Σέργιος, Μηνᾶς, Ἰωάσαφ, Ἰωαννίκιος, Παῦλος, Ἀντώνιος, Εὐθύμιος, Δομετιανός, Παρθένιος. Μαζί τους μαρτύρησαν καὶ τέσσερεις λαϊκοί, τῶν ὁποίων δὲν διεσώθηκαν τὰ ὀνόματα. Ἡ μνήμη τῶν Ζωγραφιτῶν Ὁσιομαρτύρων ἑορτάζεται στὶς 22 Σεπτεμβρίου. Ἀφοῦ ὁ Μιχαήλ ἀνεχώρησε ἀπὸ ἐκεῖ, ἔφθασε στὴν κελλιώτικη Λαύρα τῶν Καρεῶν, στὴν ὁποία εἶναι ἐγκατεστημένη καὶ ἡ ἕδρα τοῦ Πρώτου τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ὁ δὲ Πρῶτος, ὁ Κοσμᾶς καὶ οἱ συνασκητές του ἐναντιώθηκαν στὸν βασιλέα μὲ γενναιότητα, ἐλέγχοντάς τον ὅπως καὶ οἱ προηγούμενοι Πατέρες. Ὁ βασιλέας ἔκανε ἐπίμονες προσπάθειες νὰ τοὺς μεταπείσει. Ὅλες ὅμως ἀπέβησαν ἄκαρπες καθὼς καὶ ἐδῶ οἱ μοναχοὶ ἀποδείχθηκαν σταθεροὶ καὶ ἀμετάπειστοι. Τὰ βασανιστήρια πῆραν τὴ θέση τῶν λόγων ἀλλὰ οἱ εὐλογημένοι μοναχοὶ μὲ ὅλο καὶ περισσότερη δύναμη ὁμολογοῦσαν τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη ὡς μόνη ἀληθινὴ καὶ σωτήρια. Ἔτσι διατάχθηκε καὶ γι αὐτοὺς ὁ θάνατος. Ἀγχόνη γιὰ τὸν Πρῶτο Ὅσιο Κοσμᾶ καὶ σφαγὴ γιὰ τοὺς μοναχούς. Τὸ αἷμα τῶν Ἁγίων σφράγισε καὶ ἐδῶ τὴν ὁμολογία τους καὶ μαζὶ μὲ τὶς ψυχές τους ἀνέβηκε στὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ ὡς ἡ ὕστατη αἱματηρὴ θυσία τους. Ἡ ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων τοῦ ὁσίου Κοσμᾶ τοῦ Πρώτου ἔγινε στὶς 5 Δεκεμβρίου τοῦ Τότε ἑορτάστηκε καὶ γιὰ πρώτη φορὰ ἡ μνήμη τῶν Καρεωτῶν Ὁσιομαρτύρων καὶ ἔκτοτε καθιερώθηκε. Οἱ Ἅγιοι Ὁσιομάρτυρες ποὺ μαρτύρησαν ὑπὸ τῶν Λατινοφρόνων ἀποτελοῦν μιὰ συνέχεια στὴν ἁλυσίδα τοῦ μαρτυρικοῦ καὶ ἀσκητικοῦ φρονήματος τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ὁμολογία καὶ μαρτυρία ὑπέρ τῆς πίστεως εἶναι ἀδιάρρηκτα συνδεδεμένα μὲ τὸ μοναδικὸ ἀγγελικὸ πολίτευμα καὶ ἀποδεικνύουν τὴν εἰλικρίνεια τῶν ἀσκητικῶν ἀγώνων καὶ τὴν πιστότητα στὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ θυσία τῶν Ὁσιομαρτύρων ἀποτελεῖ ὁδοδείκτη γιὰ τὴν πορεία τῶν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες μοναχῶν καὶ κυρίως τῶν Ἁγιορειτῶν, ποὺ ὀφείλουν νὰ μὴ συμβιβαστοῦν ποτὲ μὲ ὁποιαδήποτε ἔκπτωση ἀπὸ τὶς ἀλήθειες τῆς πίστεως, ἐὰν θέλουν νὰ εἶναι πραγματικὰ συνεχιστὲς τῆς Παραδόσεώς τους. Κοντάκιον τῶν Ὁσιομαρτύρων Ἀνωνύμου μοναχοῦ. Ἦχος πλ.δ. Τῇ Ὑπερμάχῳ. Λατινοφρόνων καθαιρέτας εὐφημήσωμεν, Κοσμᾶν τὸν «Πρῶτον», Ὄρους Ἄθω τὸ προτείχισμα, πυρικαύστους τε Ζωγράφου Χριστοῦ ὁπλίτας, Βατοπαιδίου συνοδίαν τὴν ἀήττητον, καὶ Ἰβήρων οὐρανόσθενον ὁμήγυριν τούτοις κράζοντες χαίρετε στῦλοι τῆς πίστεως. Ὁ Οἶκος Τῆς Θεοτόκου τῆς φωνῆς καλῶς ἀκούσαντες, ἐναπομεῖναι ἐν ταῖς ἱεραῖς Ὑμῶν Μοναῖς προείλετε Ὅσιοι, καὶ μὴ εἰς τὰ ὄρη τοῦ Ἄθωνος κρυβῆναι μὴ πεισθέντες δὲ Μιχαὴλ τῷ Ὀγδόῳ τῷ οὐνιτίσαντι, καὶ πατριάρχῃ Βέκκῳ τῷ περὶ τὴν πίστιν ἁμαρτήσαντι, μέχρις αἵματος τῇ δυσσεβείᾳ ἀντέστητε Ζωγραφίται, Καρεῶται, Ἰβηρίται τε καὶ Βατοπαιδινοὶ πατέρες, ὁμολογηταὶ καὶ μάρτυρες δειχθέντες ἀκαταμάχητοι. Ὅθεν τιμῶντες τοὺς ἱεροὺς Ὑμῶν ἀγῶνας, τὴν θείαν Ὑμῶν ἀρωγὴν αἰτούμεθα ἐν χρόνοις ὁμοίως ἀστάτοις τε καὶ πονηροῖς, ὡς ἂν ἀντάξιοι διάδοχοι καὶ τέκνα Ὑμῶν δειχθῶμεν, Ὀρθοδοξίας στεῤῥῶς ἐχόμενοι καὶ εὐσθενῶς ὑπὲρ αὐτῆς ἀγωνιζόμενοι. Διὸ καὶ τὴν ἱερὰν Ὑμῶν ἁπάντων μνήμην τιμῶντες, εὐλαβῶς ἡμῖν ὁμολογηταὶ καὶ μάρτυρες πατέρες, ἀναβοῶμεν χαίρετε στῦλοι τῆς πίστεως. 6 7

7 «Εὐλογημένη ἡ ἐπὶ 700 χρόνια σπορά σου στὴν Ἁγιορείτικη γῆ» Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ Ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου, Ἀρχιμ. Γεωργίου Καψάνη, μετὰ τὴν ἀνακομιδὴ τῶν Λειψάνων τοῦ Ὁσίου Κοσμᾶ τοῦ Πρώτου, τοῦ Βατοπαιδινοῦ, στὸ Καθολικό τοῦ Πρωτάτου. (18 Νοεμβρίου 1981) Μακάριε καὶ Σεπτὲ Πρῶτε τοῦ Ἁ- γίου Ὄρους, Ἱερομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Κοσμᾶ, πρῶτος στὸ ἱερὸ διακόνημα τοῦ Πρώτου τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος, πρῶτος καὶ στὸ μαρτύριο καὶ τὴν Ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ. Πρῶτος στὴν ἕδρα τοῦ Πρωτάτου, πρῶτος καὶ στὴν ἀγχόνη καὶ τὸν θάνατο καὶ τὸν τάφο. Τὸ πολύαθλο καὶ μαρτυρικό σου σῶμα ὡς πολύτιμο θησαυρὸ ἔκρυψε καὶ ἐφύλαξε ἡ Ἱερὰ αὐτὴ γῆ. Τώρα, μὲ θεία νεῦσι, ὡς ἀστὴρ ἐωθινὸς ἀνατέλλεις πάλι στὸ Ἁγιώνυμο αὐτὸ Ὄρος καὶ στὴν ἁπανταχοῦ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ φωτίσεις καὶ νὰ ὁδηγήσεις τὶς ψυχές μας στὴν ἀκλινὴ ὁμολογία τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ. Σφραγίζονται σήμερα τὰ στόματα ὅσων ἠθέλησαν νὰ ἀμφισβητήσουν τὴν ὁμολογία τῶν Ἁγιορειτῶν καὶ τὴν μαρτυρική τους τελείωσι ἀπὸ τοὺς λατινόφρονες. Καρυές, ναὸς Πρωτάτου: Ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος Κοσμᾶ τοῦ Πρώτου, τοῦ Βατοπαιδινοῦ. Χάρις στὴν ἰδική σου θυσία ἠμπορεῖ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος νὰ λέγουν πρὸς τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο «ἔρχου καὶ ἴδε», τὸν ἀληθινὸ Χριστό, τὸ πλήρωμα τῆς Ἀληθείας Του καὶ τῆς Χάριτός Του, τὸν ὅλο Χριστό, τὴν Κεφαλὴ καὶ τὸ Σῶμα Του. Ἡ φωνή σου ὡς φωνὴ ὑδάτων πολλῶν ἀκούγεται σήμερα. Ἀπὸ τὸν τάφο σου ἕνας μυστικὸς ποταμὸς ἀναβλύζει, τοῦ ὁποίου τὰ ὁρμήματα εὐφραίνουν τὴν Πόλι τοῦ Θεοῦ, τὴν Ἁγία ἀνὰ τὴν οἰκουμένην Ὀρθόδοξον Καθολικὴ Ἐκκλησία. Εὐλογημένη ἡ ἄσκησίς σου. Εὐλογημένη ἡ ὁμολογία σου. Εὐλογημένος ὁ μαρτυρικός σου θάνατος. Εὐλογημένη ἡ ἐπὶ 700 χρόνια σπορά σου στὴν Ἁγιορειτικὴ γῆ. Εὐλογημένη καί ἡ φανέρωσίς σου στοὺς δύσκολους γιὰ τὸν κόσμο καὶ τὴν Ἐκκλησία καιρούς μας. Τὸ Ἅγιον Ὄρος στὸ πρόσωπό σου καὶ στὰ πρόσωπα τῶν ἄλλων ἁγίων Ἁγιορειτῶν ὁσιομαρτύρων τῶν ἐλεγξάντων τοὺς Λατινόφρονες δὲν συνεβιβάσθη οὔτε συμβιβάζεται. Ἡ ἀγχόνη σου ἐπιβάλλει καὶ σὲ μᾶς νὰ ἀνανεώσουμε σήμερα τὴν ὁμολογία τὴν ἰδική σου καὶ τῶν λοιπῶν ὁσιομαρτύρων, ὄντες διάδοχοί σας καὶ συνεχισταί τῆς παραδόσεώς σας. Ὁμολογοῦμε, λοιπόν, ὅπως ἔγραψαν οἱ Ἁγιορεῖται πρὸς τὸν λατινόφρονα Αὐτοκράτορα Μιχαὴλ Η τὸν Παλαιολόγο, λήγοντος τοῦ 13 ου αἰῶνος, ὅτι «πᾶσα ἡ τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ ἡμῶν ποίμνη ἓν σῶμά ἐστιν, ὑπὸ μιᾶς κεφαλῆς διοικούμενον, ὅς ἐστι Χριστὸς Ἰησοῦς». Ἀρχιμ. Γεώργιος Καψάνης Ἡ Διαχρονικὴ Ὁμολογιακὴ Μαρτυρία τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ ἡ σημερινὴ ἀπουσία καὶ σιωπή του Παναγία ἡ Προαγγελομένη, Ἱερὰ Μονὴ Ζωγράφου. Κατὰ τὴν παράδοση εἶναι ἡ εἰκόνα ποὺ ἐνημέρωσε τὸν μοναχό ποὺ διάβαζε τὸν Ἀκάθιστο Ὕμνο μπροστά Της γιά τόν ἐπικείμενο κίνδυνο ἀπὸ τοὺς λατινόφρονες, καὶ τὸν ἔστειλε στὴ Μονὴ Ζωγράφου νὰ προειδοποιήσει τοὺς ἐκεῖ μοναχοὺς. 8 9

8 Τὸ Ἅγιον Ὄρος ὡς ἀκρόπολη τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ θεματοφύλακας τῆς Πίστεως Τὸ Ἅ γιον Ὄ ρος δι ε τή ρη σε ἀ νέ κα θεν τὴν αὐ το συ νει δη σί α του ὅ τι 4 «παραμ έ νει Χά ρι τι Χριστοῦ πι στὸς θε μα το φύλαξ τῆς ἁ γί ας Ὀρ θο δό ξου πί σ τε ως, τὴν ὁ ποί α οἱ θε ο κή ρυ κες Ἀ πό σ το λοι πα ρέ δω σαν στὴν Ἐκ κλη σί α καὶ οἱ θε ο φό ροι Πα τέ ρες μας μὲ ἅγι ες Οἰκουμ ε νι κὲς Συ νό δους δι ε τ ή ρη σα ν δι ά τῶν αἰ ώ νων ἀ πα ρα χά ρα κ τη» (Ὑ πό μνη μα Ἁ γί ου Ὄ ρους, Ο.Τ., ἀρ. φ. 1801, ). Ἡ στά ση του στὰ ζη τή μα τα τῆς πί σ τε ως ὑ πῆρ ξε πάν το τε σύμ φω νη πρὸς τὴν 4 «μακρὰν πα ρά δο σίν του ὡς Ἀ κρο πό λε ως τῆς Ὀρ θο δο ξί ας, ἀ λ λὰ καὶ πρὸς τὰς εὐθύνας ἡ μῶν τῶν Ἁ γι ο ρει τῶν ὡς ἀ γρύ πνων φρουρῶν, τῆς αἱμα το βα φοῦς καὶ ἁ γί ας πίσ τεως τῶν Πατέ ρων... καὶ ἐν ἐ πι γνώ σει τῆς εὐ θύ νης ὅ τι εἴ με θα συ νεχι σταὶ τῶν ἀ γώ νων τῶν ἐ πὶ Βέκ κου μαρ τυρη σάν των ἁ γί ων Πα τέ ρων» (Ἀ παν τη τι κὴ Ἐ πι σ το λὴ Ἱ. Μ. Ξε νο φῶν τος, Ο.Τ., ἀρ. φ. 128, ). Τὸ Ἅ γι ον Ὄ ρος δι ε τ ή ρη σε, ἐ πί σης, ἀ νέ κα θε ν τ ὴν ἀ πό λυ τ η ἐ πί γ νω ση τ ῆς εὐ θύ νης του ἔ να ν τ ι τοῦ ὀρ θο δό ξου π λ η ρώ μα τος, ποὺ π ρο σβλ έ π ει πάν το τε σ αὐ τὸ ὡς θε μα το φύ λα κα τῆς ἀ κριβεί ας καὶ τῆς ἀ λη θεί ας τῆς ὀρ θο δό ξου πί σ τε ώς μας. 4 «Αἰ σ θανόμ εθα βαρεῖα τ ὴν εὐθύ νη μας ἔ ναν τι τοῦ πι στοῦ λα οῦ τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁ ποῖος προ σβλ έ πει σ τὸν ἀ θω νι κὸ Μο να χι σμό, ὡ σ ὰ ν σ ὲ ἀ δι α π ρ α γ μ ά τ ε υ τ ο φ ύ λ α κ α τ ῶ ν ἱ ε ρῶν Πα ρα δό σε ων», ἀ νέ φε ρε ἡ Ἱ ε ρὰ Κοι νότης σὲ ἀ να κοί νω σή της τὸν Ἰ α νουά ριο τοῦ 2007 (Ο.Τ., ἀρ. φ. 1672, ). Ἡ δ ι α κ ή ρ υ ξ η α ὐ τ ὴ ἦ τ α ν ἡ ἐ π ι β ε β λ η μ έ ν η σ τ ο ί χ ι σ η μ ὲ τ ο ὺς ἀ γ ω ν ι σ τ ὲς κα ὶ ὁ μ ο λ ο γ η τ ὲς ἁ γι ο ρεῖ τες πα τέ ρες, ποὺ ὄρ θω σαν τὸ ἀ νά στημά τους καὶ ἀν τι στά θη καν σθε να ρὰ στὸν πρωτ ερ γά τ η τ ῶν ἀ ν το ρ θ ο δ ό ξων οἰ κου μ ε νι σ τ ι κῶν πα ρε κ τρο πῶν τὸν Πα τρι ά ρχη Ἀ θη να γό ρα, τοῦ ὁ ποί ου οἱ ἁ γι ο ρεῖ τες δι έ κο ψαν τό τε τὸ μνη μόσυ νο. 4 «Ἡ μ ε ῖ ς σ ε β ό μ ε θ α δ ι ε κ ή ρ υ σ σ α ν ο ἱ π α τ έ ρ ες μ α ς κ α ὶ ἐ μ μ έ ν ο μ ε ν π ι σ τ ο ὶ ε ἰ ς ὅ σ α δόγ μα τα ἐ θέ σπι σαν οἱ Θεοφόροι ἡμῶν Πα τέρ ες τ ῶ ν Ἑ π τ ὰ Ο ἰ κο υ μ ε ν ι κῶ ν Συ ν ό δ ω ν μ ὲ τ ὴν χά ρ ιν τοῦ Ἁ γί ου Πνεύ μα το ς, καὶ πα ρ ε λά βομ ε ν ὡ ς πα ρ α κα τα θ ή κην ἡ μ εῖς οἱ μ ε τα γε νέ σ τ ερ ο ι... τὸ Ἅ γιον Ὄ ρος δὲν θὰ πα ρεκ κ λί νῃ πο σῶς οὔ τε κα τὰ κε ραί αν τῆς Ὀρ θο δό ξου γραμ μῆς τῶν Ἑ π τὰ Οἰ κου με νι κῶν Συ νό δων, οὔ τε δὲ καὶ θὰ με τά ρῃ ὅ ρια ἃ ἔ θε σαν οἱ Θε ο φό ροι ἡ μῶν Πα τέ ρες. Ἔ χει πι κ ρ ὰ ν ἱ σ το ρ ι κὴν π εῖρ α ν τὸ Ἅ γιον Ὄρος, τοι ού των ἐνεργειῶν κατὰ τὸ παρελ θόν, καὶ δι αὐ τὸν τὸν λό γον πρέ πει νὰ εἶ ναι ἐ πι φυ λα κ τ ι κὸν εἰς τὰς φι λο φρ ο νή σεις ταύτας τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας... Σᾶς διαβεβαι οῦ μ εν δὲ ὅ τ ι εἴ μ ε θα π ρό θυ μοι πάν το τ ε, ἐ ὰν πα ρ α σ τ ῇ ἀ νά γ κη νὰ θυ σι ά σω μεν καὶ αὐ τὴν ταύ την τὴν ζω ήν μας, ὡς τοῦ το ἔ πρα ξαν καὶ ο ἱ π ρ ο κ ά τ ο χ ο ι ἡμ ῶ ν Ἁγ ι ο ρ ε ῖ τ α ι Π α τ έ ρ ε ς ἐ π ὶ Λα τ ι νό φρο νος Πα τριά ρχου Βέκ κου» (Ἱ. Μο νὴ Ἁ γί ου Παύ λου, Ο.Τ., ἀρ. φ. 71, Ἰ α νουά ριος 1967). Ἔ κτο τε τὸ Ἅ γιον Ὄ ρος δὲν στα μά τη σε νὰ ἀ γρυ πνεῖ καὶ νὰ πα ρα κο λου θεῖ μὲ ἰ δι αί τε ρο ἐν δια φέ ρον, ἀ λ λὰ καὶ ἀ νη συ χί α τὰ τε κ ται νό με να σ τὰ πλαί σια τῶν ἐ πα φῶν καὶ τῶν δι α λό γων μὲ τοὺς ἑ τε ρο δό ξους. Δὲν δί σ τα σε δὲ νὰ κα τα δει κ νύ ει καὶ νὰ ἐ λ έγ χει τὶς «πα ρεκ κ λί νου σες» ἐ νέρ γει ες, ἀ κό μη κι ἂν αὐ τὲς προ έρ χον ταν ἀ πὸ τὶς κε φα λὲς τῆς ὀρ θο δό ξου Ἐκ κλη σί ας. Τὸν Δε κέμ βριο τοῦ 1988 ἡ Ἱ ε ρὰ Κοι νό της δια μαρ τυ ρό με νη γιὰ τὴν συμ με το χὴ τοῦ Πα τριάρχου Δη μη τρί ου στὴν πα πι κὴ λει τουρ γί α τοῦ Βα τι κα νοῦ ἀ να φέ ρει: 4 «Εἶ ναι εὔ λο γον, Πα να γιώ τα τε Δέ σ πο τα, τὸ Ἅ γιον Ὄ ρος νὰ πα ρα κο λου θῇ τὴν ζω ὴν τῆς Ἐκ κλη σί ας, καὶ ὅ σα πράτ τει Αὕ τη ὡς Μή τηρ διὰ τὰ τέ κνα της... Διὰ ταῦ τα με τ ἀ δι α π τώ του ἐν δι α φέ ρον τος πα ρα κο λου θεῖ τὰς μετὰ τῶν ἑ τε ρο δό ξων σ χέ σεις καὶ εἶ ναι ἑ πό με νον νὰ ἀ νη συ χῆ ὁ σά κις αὗ ται πα ρεκ κ λί νου σιν τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκ λ ησιολογί ας καὶ Πα ρα δό σε ως» (Ο.Τ., ἀρ. φ. 772, ). Αὐ τὴ ἡ κα λὴ ἀ νη συ χί α, ποὺ πάν το τε ἐ ξέ φραζε τὸ Ἅ γιον Ὄ ρος, δυ στυ χῶς, στὶς μέ ρες μας ἔ χει ἀ το νή σει καὶ δὲν ἐκ φρά ζε ται μὲ τὸν ἴ διο σθε να ρὸ καὶ ἀ πο φα σι στι κὸ τρό πο ὅ πως στὸ παρελ θόν. Μί α ἁ π λὴ ἀν τι πα ρα βο λή τῶν κει μέ νων καὶ μί α σύγ κρι ση τῶν θέ σε ων ἀ πο κα λύ π τει τὴν με τα βο λὴ σ τὴν ἀν τι με τώ πι ση, τὴν με τρί α ση τῶν ἀν τι δρά σε ων, τὴν χλι α ρό τη τα σ τὶς το πο θε τή σεις, τὴν ἐ φε κ τι κό τη τα σ τὴν σ τά ση, τὸν ἐ φη συ χα σμὸ τῶν συ νει δή σε ων. Βι ώ νου με στὶς μέ ρες μας μὲ ἀ κό μη πιὸ τραγι κὸ τρό πο, δυ στυ χῶς, τὴν θλι βε ρὴ δι α πίσ τ ω σ η τ ο ῦ μ α κα ρ ι σ τ ο ῦ Γέ ρ ον τ ο ς Θ ε ο κ λ ή τ ο υ Δι ο νυ σιά του: 4 «Π ρ έπ ε ι ν ὰ ὁμ ολ ογ ή σ ω μ ε ν ὅ τ ι ἔ χ ο μ ε ν καὶ ἡ μεῖς τὴν κρί σιν μας. Κρί σιν ποι μέ νων καὶ θε ο λό γων. Δὲν ἔ χει, βεβαίως σημασίαν, ἂν τε λι κῶς δὲν θὰ δυ νη θοῦν νὰ βλά ψουν τὴν Ἐκκ λη σίαν τοῦ Χρι σ τοῦ. Βέ βαι ον ὅ μως εἶ ναι, ὅ τι φθεί ρουν τὸ ὀρ θό δο ξον φρό νη μα τοῦ λα οῦ μας καὶ στε ρε ώ νουν τοὺς αἱ ρε τι κοὺς εἰς τὰς πλά νας των. Ἀ λ λὰ ἐλησμονήσαμεν. Τὸ νὰ εἶ ναι τις Ὀρ θό δο ξος ποι μὴν καὶ θεολόγος εἶναι μέ γα πρᾶγ μα. Γεν ναί ας δεῖ ται ψυ χῆς κα τὰ Χρυ σό σ το μον. Ποῦ νὰ εὕ ρω μεν τοὺς γεν ναί ους; Ποῦ εἶ ναι οἱ Πα τε ρι κοί; Ποῦ οἱ Μάρ τυ ρες τῆς πί σ τεως ; Φοβούμ εθα μήπως εὑρισκόμ εθα εἰς τὰς ἐ σ χά τας ἡ μέ ρας.»ἀ παι σι ο δο ξοῦ μεν; Ἀλ λά πῶς νὰ ἑρ μη νεύσω μ ε ν τὸ φ αι νό μ ε νον τ ῆς τό σον ἐ κ τ ε τ α μ έ νης ἀ φ α σ ία ς, τ ῆ ς μ ε ι ο δ ο σ ί α ς ἐ ν τ ῇ π ί σ τ ε ι, τ ῆ ς ἀ που σί ας ζή λου ὑ πὲρ τῆς εὐ σε βεί ας, τῆς βαθεί ας σι ω πῆς, ἥ τις δι α δέχεται τὰ αἱ ρε τι κὰ κηρ ύγ μ α τ α «Ὀ ρ θ ο δ ό ξ ω ν» πο ι μ έ ν ω ν; πο ῦ εἶ ν α ι αἱ ἀσ τρ α παὶ τ ῆς Ὀ ρθοδ όξο υ θ εολ ογίας ;» (Ο.Τ., ἀρ. φ. 112, ). «Ἐμεῖς οἱ ὑπο γρά φον τες,ὡς ἁπ λοὶ ἁγιορεῖτες, ἐ πα να λαμ βά νου με αὐ τὰ ποὺ δι ε κή ρυ ξε ἡ Ἱ ε ρὰ Κοι νό της τὸν Ἰ α νουά ριο τοῦ 2007 με τὰ τὴν ἐ πίσκε ψη τοῦ Πά πα σ τὸ Φα νά ρι καὶ τὴν συμμετοχή του στὴν πατρι αρ χι κὴ λει τουρ γί α καὶ τὴν ἐ πί σκεψη τοῦ μα κα ρι στοῦ Ἀρ χι επισκό που Χρι στο δούλου σ τὸ Βα τι κα νό: Ἐ πι θυμοῦμε οἱ Ἁ γι ο ρεῖ ται καὶ ἀ γω νι ζό με θα διὰ βί ου νὰ φυ λά ξω με τὴν π α ρ α κα τ α θή κη τ ῶν Ἁ γί ων Πα τ έ ρ ων μ ας. Πε ρι φρου ροῦ με ὡς κό ρην ὀ φθα λ μοῦ τὴν δογ μα τι κή μας συ νεί δη ση. Φο βού με θα νὰ σι ω πή σω με, ὁ σά κις τί θεν ται ζη τή μα τα, ποὺ ἀ φο ροῦν στὴν πα ρα κα τα θή κη τῶν Πα τέ- Ἀριστερὰ ὁ Πάπας Ἰωάννης μὲ τὸν Οἰκουμενικό Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, ποὺ ξεκίνησαν τὴν πραγματοποίηση τῶν ἀποφάσεων τῆς Β Βατικανῆς Συνόδου ( ) γιὰ τὸν ἐκλατινισμὸ καὶ ἐξουνιτισμὸ τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας. Δεξιὰ ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος μὲ τὸν Πάπα Ἰωάννη Βοϋτίλα, ποὺ συνέχισαν τὴν ἐφαρμογὴ αὐτῶν τῶν ἀποφάσεων

9 ρων» (Ἀ να κοί νω ση Ἱ ε ρᾶς Κοι νό τη τος Ἁ γί ου Ὄ ρους, O.T., ἀρ. φ. 1671, ). «Φο βού με θα νὰ σι ω πή σω με» καὶ σή με ρα, ὅταν βλ έ που με ὅ λα ὅ σα οἱ προ γε νέ σ τε ροί μας ἁ γι ο ρεῖ τες μο να χοί μὲ ὁ μο λο για κὸ φρό νη μα καὶ παρ ρη σί α ἀ πε σ τρέ φον το καὶ κα τε δί κα ζαν, ὄ χι μό νον νὰ ἐ πα να λ αμ βά νον ται, ἀ λ λ ὰ νὰ ἔ χουν πλέ ον πα γι ω θεῖ ὡς ἐκ κλη σι α στι κὸ ἔ θος καὶ κρατοῦ σα ἀν τί λη ψη. «Φο βού μ ε θα νὰ σι ω πή σω μ ε» καὶ ἐ μεῖς σή με ρα συμ με ρι ζό με νοι τὴν δι α πί στω ση τοῦ ἀρχιμ. Βα σι λεί ου Γον τι κά κη,ὅ ταν ὡς ἡ γού με νος,τότε, τῆς Ἱ ε ρᾶς Μο νῆς Σταυ ρο νι κή τα δι έ κο ψε, μα ζ ὶ καὶ μὲ τὴν συν τρι πτι κὴ πλει ο ψη φί α τῶν ἁ γι ο ρειτῶν, τὸ μνη μό συ νο τοῦ Πα τριά ρχη Ἀ θη να γό ρα: 4 «ἐ παύ σα μεν τὸ μνη μό συ νον, αἰ σ θαν θέν τες ὅ τι ἐ ξέ λι πε πᾶν πε ρι θώ ριον ἀ νο χῆς ἢ προ - θε σμί α ἀ να μο νῆς» (O.T., ἀρ. φ. 142, ). «Φο βού με θα νὰ σι ω πή σω με», ὅ ταν βλέπου με νὰ ἐλ λο χεύ ει ὁ κίν δυ νος ἀ κραί ων ἀν τιδρά σε ων καὶ δι χο σ τα σι ῶν, ποὺ γεν νᾶ ἡ ἔλ λ ει ψη νη φά λι ων, θε ο λο γι κῶν καὶ ἐμ πε ρι σ τα τω μ έ νων το πο θε τή σε ων, ὅ πως αὐ τὲς ποὺ πάν το τε ἔ κα νε τὸ Ἅ γιον Ὄ ρος. «Φο βού μ ε θα νὰ σι ω πή σω μ ε», ὅ σο βλέπ ο υ μ ε ν ὰ δι ογ κώ ν ε τ α ι τ ὸ κα ρ κί ν ω μ α π ο ὺ μ ὲ τό ση ἐ νά ρ γει α π ε ρι έ γρα φε ὁ ἀ ρ χι μ. Βα σί λ ει ος Γον τ ι κά κης, 4 «ὁ δι π λοῦς κα κο ή θης ὄγ κος: ἑ νὸς ἐ πι πο λαί ου οἰ κου με νι σμοῦ, ὁ ὁπο ῖ ο ς ἐκ με ταλ λευ όμε νος τὴν γε νι κὴν ἀ νε δα φι κό τητα καὶ τὸν πε ρι σπα σμὸν τῆς ἐ πο χῆς ὁ μι λεῖ διὰ ἑ ν ώ σ ε ι ς κ α ὶ σ υ ν ο μ ο σ π ο νδ ι ακ ὴ ν σ υν ύπ α ρ ξ ιν ἀ γ νο ῶν καὶ π ε ρ ι παί ζων τ ὴν ὀντολογικὴν βά σιν τῆς ἀ λη θεί ας καὶ τοῦ δόγ μα τος καὶ ἑ νὸς τυ φλοῦ ἀν θε νω τι σμοῦ ἐ γω ϊ στι κῆς συ σκο τί σε ως καὶ δημιουργοῦ ἀπεριορίσ των ἀ λλ ηλο αφο ριζο μ ένων πα ρ α τά ξε ων.» Ἐ ν ῷ δ ὲ ἡ Ἐ κ κ λ η σ ί α δ ο κ ι μ ά ζ ε τ α ι δ ι ὰ τ ῆ ς π ο λ ώ σ ε ω ς τ ῶ ν ἀ κ ρ α ί ω ν τ ο ύ τ ω ν τ ά σ ε ω ν κ α ὶ χει μά ζε ται διὰ τοῦ ἀ κρω τη ρια σμοῦ τῆς γνησ ί α ς μ α ρ τ υ ρ ί α ς τ ης, κα ὶ ἐν ῷ α ἱ ο ἰκο υμ ε ν ι κα ὶ μ ε γ α λ ο σ τ ο μ ί α ι α ὐ ξ ά ν ο υ ν, ἐν τὸς τοῦ εὐ σεβοῦς λα οῦ καὶ τοῦ θε ο λο γι κοῦ λείμ μα τος κυ ο φ ο ρ εῖ τ αι ἡ μυ σ τ ι κὴ καὶ ἀ κα τ ά βλ η τ ος ἀν τ ί δρα σις. Εἰς τὴν πε ρί πτω σιν αὐ τὴν εἷς διώ ξε τ αι χι λιά δας, δι ό τ ι δὲν πρό κει τ αι πε ρὶ τ ῆς ἀ τ ο μι κῆς τ ου δυ νά μ ε ως, ἡ ὁ ποί α δρᾷ, ἀ λ λὰ πε ρὶ τ ῆς φα νε ρώ σε ως τ ῆς δυ νά με ως ἡ ὁ ποί α συν θλᾷ καὶ λικ μί ζει τὴν ἀ νυ πό στατον θρα σύ τη τα τῶν αἱ ρέ σε ων. Δὲν πρό κει ται π ε ρ ὶ ἀ ν θ ρ ω πί ν ο υ πά θ ο υς, ἀ λ λ ὰ π ε ρ ὶ σ υμπ λ ο κῆς τοῦ ἐ φημέρου, παρο δι κοῦ καὶ αὐ το κα ταδι κα σ τ έ ο υ, π ρ ὸ ς τ ὸ αἰ ώ ν ι ο ν καὶ ἀ κα τ ά βλ ητ ο ν τ ῆς ἀσ αλ εύτ ο υ β α σ ι λ εί ας τ ῆς Ἐκ κ λ η σ ί ας. Ἐ φ ὅ σον ἀ δρα νοῦν οἱ κα τ ὰ πρώ τ ι σ τ ον λό γον ὑ πεύ θυ νοι, δι ε γεί ρ ε τ αι αὐ τ ὴ ἡ ἐ σω τ ε ρ ι κὴ καί κα θο λι κὴ συ νεί δη σις τῆς Ἐκ κλη σί ας. Τὴν εὐθύ νη ἐ πω μί ζε τ αι ὁ φύ λαξ τ ῆς Ὀρ θο δο ξί ας, ὁ πι σ τ ὸς λα ός, τ οῦ ὁ ποί ου πάν τ ο τ ε ἀ νὰ τὰ πέ ρα τα τῆς Οἰ κου μέ νης καὶ διὰ τῶν αἰ ώνων «ἡ ψυ χὴ καὶ ἡ καρ δί α εἶ ναι μί α» (Ο.Τ., ἀρ. φ. 98, ). «Φο βού με θα νὰ σι ω πή σω με» ἀ να μέ νοντας μ ὲ ἀ γω νί α νὰ ὁ μι λή σουν «οἱ κα τὰ πρώ τισ τον λό γον ὑ πεύ θυ νοι», ἡ Ἱ ε ρὰ Κοι νό της μας, οἱ ἡ γού με νοί μας, οἱ Γέ ρον τές μας, οἱ ἐ πι φα νεῖς καὶ προ βε βλη μέ νοι ἁ γι ο ρεῖ τες θε ο λό γοι. Γι αὐ τὸ καὶ ἀ να δη μο σι εύ ου με ἐ δῶ ὅ λ ες τὶς ἀ πό ψεις καὶ τὶς το πο θε τή σεις τους, τῶν πα ρελ θόν των ἐ τῶν, κα θὼς καὶ τὰ σύγ χρο να οἰ κου με νι στι κὰ ἀ το πήμ α τ α μ ὲ τ ὸ ἀ νά λ ο γο φ ω τ ο γρ α φ ι κὸ ὑ λ ι κό. Τὰ ἀ να δη μο σι εύ ου με ὡς ἔ ναυ σμα καὶ πα ρό τρυν ση καὶ θερ μὴ πα ρά κ λη ση νὰ ἀ να λά βουν καὶ πά λι τὸν ρό λο, ποὺ ἡ ὑ περ χι λι ό χρο νη ἱ στο ρί α τοῦ ἁ γι ω νύ μου ὄ ρους τοὺς ἔ χει ἀ να θέ σει, αὐ τὸν τοῦ «ἀ δ ι α π ρ α γ μ ά τ ε υ τ ο υ φ ύ λ α κ α τ ῶ ν ἱ ε ρ ῶ ν Πα ρα δό σε ων». Ἂς ἀ κο λου θή σου με τὴν προ τρο πή τοῦ μα καρι στοῦ Γέ ρον τος Θε ο κλή του Δι ο νυ σιά του: 4 «Ἂ ς ἀ φ υ π ν ι σ θ ῶ μ ε ν. Ἂ ς σ τ ρ α φ ῶ μ ε ν πρὸς τοὺς Ἁ γί ους Πα τέ ρας... Εἶ ναι φο βερά ἡ εὐ θύ νη τῶν ποι μέ νων καὶ θε ολ ό γ ω ν μ α ς σ ή μ ε ρ ο ν ἔ ν α ν τ ι τ ο ῦ Θ ε ο ῦ καὶ τῆς Ἐκ κλη σί ας καὶ τῶν αἱ ρε τι κῶν.»ἂς βο η θή σω μεν τὸν λα όν μας, διὰ νὰ κρα τήσῃ καὶ αὐ ξή σῃ τὴν πί στιν του. Καὶ ἂς βο η θή σωμεν τοὺς ἀδελ φούς μας, οἵτινες κατέσ τησαν ἀπὸ αἰ ῶ νας αἱ ρε τι κοί. Καὶ ὁ μό νος τρό πος βο η θείας εἶ ναι ἡ ἐ πί δει ξις ὀρ θο δό ξου βί ου καὶ ὀρ θο δό ξου πί στε ως. Οὕ τω μό νον θὰ ἀ πο δεί ξω μεν, ὅ τι ἀγαπῶ μεν τὸν Θε ὸν καὶ τὸν ἄν θρω πον. Καὶ οὕ τω θὰ πεί σω μεν, ὅ τι ἔ ξω τῆς ἁ γί ας μας Ὀρ θο δο ξί ας δὲν ὑ πάρ χει σω τη ρί α. Οὕ τω, λοι πόν, «λαμ ψάτω τὸ φῶς τοῦ Χρι στοῦ ἔμ προ σθεν τῶν ἀν θρώ πων...» (Ο.Τ., ἀρ. φ. 112, ). Ὁσ ύ γ χ ρ ο ν ο ς ο ἰ κο υ μ ε ν ι σ μ ὸ ς ἔ χ ει τ ὶ ς ρί ζες του στὶς δύ ο πα τρι αρ χι κές ἐγ κυκλί ους τοῦ 1902 καὶ 1920 οἱ ὁ ποῖ ες μὲ αὐ θαί ρε το καὶ αἰφ νι δι α σ τι κὸ τρό πο κα τα ρ γοῦν τ ὴν πά γι α ἐ δῶ καὶ αἰ ῶ νες τα κ τ ι κὴ ποὺ ἀ κο λου θοῦ σε ἡ Ἐκ κ λη σί α μας σ τὸν δι ά λο γο μ ὲ τοὺς ἑ τε ρο δό ξους. Ἐ πι κρα τεῖ π λ έ ον μί α νέ α ἀ ν τ ί λ η ψη σ τ ὴν δι ε ξα γω γὴ τ οῦ δι α λ ό γο υ ποὺ σ τ η ρί ζε ται σὲ κα θα ρά κοι νω νι κὰ καὶ πο λι τ ι κὰ κρι τή ρια. Κά θε θε ο λο γι κὴ ἀ να φο ρὰ ἀ που σιά ζει καὶ ὁ θε ο λο γι κὸς λό γος πα ρα χω ρεῖ τὴν θέ ση του στὴν κοι νω νι κὴ πο λι τι κὴ καὶ δι πλω μα τί α. Ἡ εὐ χὴ καὶ ἐ πι θυ μί α τῆς Ὀρ θο δό ξου Ἐκ κλησί ας νὰ ἐ πα να κάμ ψουν στοὺς κόλ πους Της οἱ ἀ πο κο π έ ν τ ες ἀ πὸ Αὐ τ ὴν χ ρι σ τ ι α νοὶ λ αμ βά νει π λ έ ον τὴν μορ φὴ τῆς ἐ πι δί ω ξης γιὰ τὴν ἐ πί τευξη τῆς «ἑ νώ σε ως τῶν Ἐκ κ λη σι ῶν». Ἡ «ἕ νω ση» μ ε τα τρέ π ε ται π λ έ ον ἀ πὸ εὐ χὴ σὲ αὐ το σκο πὸ μὲ συ νέ πεια τὴν συ νει δη τὴ καὶ ἠ θε λη μέ νη παρά βλ ε ψη ὅ λων τῶν ἀρ νη τι κῶν σ τοι χεί ων σ τὴν προ σπά θεια προ σεγ γί σε ως τῶν ἑ τε ρο δό ξων. Μέ σα ἀ πὸ ἀ πα ρά δε κ τους συγ κε ρα σμοὺς καὶ σ χε τι κο ποι ή σεις τῆς ἀ λη θεί ας καὶ τῶν δογ μά των ἐ πι βάλ λε ται μί α οὐ νι τί ζου σα δι ά στα ση τοῦ οἰκου με νι σμοῦ, ἡ ὁ ποί α πα γι ώ θη κε σ τὶς μέ ρες μας καὶ σ τη ρί ζε ται σὲ κα θα ρὰ νε ο ε πο χί τι κη λο γι κή. Μὲ βά ση αὐ τὴ τὴν νε ο ε πο χί τι κη καὶ οὐ νι τί ζου σα τα κ τι κὴ ἡ ἀ λή θεια καὶ ἡ ἀ κρί βεια τῆς ὀρ θο δό ξου πί στε ώς μας ἀ πο γυ μνώ νε ται ἀ πὸ τὸν ἀ πο κα λυπ τι κὸ καὶ σω τη ρι ο λο γι κό της χα ρα κ τή ρα, ἀ φοῦ ἐ ξο μοι ώ νε ται μὲ τὴν αἵ ρε ση, τὴν ὁ ποί α ἀ να γνωρί ζει ὡς μί α ἄλ λη ἐκ δο χὴ τῆς ἀ λη θεί ας. Δυ σ τυ χῶς αὐ τὴ ἡ οὐ νι τί ζου σα νε ο ε πο χί τι κη δι ά σ τα ση τοῦ οἰ κου με νι σμοῦ ἀ πο τε λεῖ τὴν βά ση πά νω σ τὴν ὁ ποί α δι ε ξά γον ται ὅ λοι οἱ δι ά λο γοι μὲ τοὺς ἑ τε ρο δό ξους ἀ κό μη καὶ μὲ τοὺς ἀλλο θρή σκους. Ὁ δι ά λο γος μ ὲ τοὺς πα πι κούς, ὁ δι ά λο γος στὰ πλαί σια τοῦ Π.Σ.Ε. καὶ οἱ δι α θρησκεια κοὶ δι ά λο γοι δι ε ξά γον ται μ ὲ βά ση πάν τα αὐ τὴ τὴν ἴ δια λο γι κή. Ἀ να πα ρά γε ται καὶ ἐ πι βά λ λ ε ται, ἔ τσι, ἡ ψευδο α λή θεια καὶ ὁ ψευ δο χρι στι α νι σμός τῶν ψευδο εκ κ λη σι ῶν, ποὺ μὲ τό ση ἐ νάρ γεια πε ρι έ γρα φε Ὁ σύγχρονος Οἰκουμενισμός ὁ σύγ χ ρο νος Ἅ γιος καὶ μ ε γά λος δογ μα το λό γος τῆς Ἐκ κλη σί ας μας Ἰ ου σ τ ῖ νος Πό πο βιτς: 4«Ὁ Οἰ κουμενισμὸς εἶ ναι κοι νὸν ὄνο μα διὰ τοὺς ψευδο χ ρι σ τι α νι σμούς, διὰ τὰς ψευ δο εκ κ λη σί ας τῆς Δυ τι κῆς Εὐ ρώ πης. Μέ σα του εὑρίσκεται ἡ καρδιὰ ὅ λων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὐ μα νι σμῶν, μὲ ἐ πι κε φαλῆς τὸν Πα πι σμόν. Ὅ λοι δέ αὐ τοὶ οἱ ψευ δο χρισ τι α νι σμοί, ὅ λαι αἱ ψευ δο εκ κ λη σί αι, δὲν εἶ ναι τί πο τε ἄ λ λο πα ρὰ μί α αἵ ρε σις πα ρα π λεύ ρως εἰς τὴν ἄ λ λην αἵ ρε σιν. Τὸ κοι νὸν εὐ αγ γε λι κὸν ὄ νο μά των εἶ ναι ἡ πα ναί ρε σις» (Ἀ ρ χι μ. Ἰ ου σ τί νου Πό πο βιτς, Ἡ Ὁρ θό δο ξος Ἐκ κ λη σί α καὶ ὁ Οἰ κου με νι σμός, ἔκδ. Ἱ ε ρᾶς Μο νῆς Ἀρ χαγ γέ λων Τσέ λι ε, σελ. 224). Ὁ οἰ κου με νι σμὸς τῶν ἡ με ρῶν μας δὲν στηρί ζε ται στὴν δογ μα τι κὴ ἀ λή θεια, ἀλ λὰ εἶ ναι ἀ πό λυ τα ἀν θρω πο μορ φι κός, ἀν θρω πο κεν τρι κός, ἀ π ν ευ μ ά τ ι σ τ ο ς καὶ ἀ θ ε ο λ ό γη τ ο ς, ὅ πω ς πο λ ὺ εὔ σ το χα τὸν πε ρι γρά φει ὁ μα κα ρι σ τός Γέ ρον τας Γε ώρ γιος Κα ψά νης: 4 «Ὁ Οἰκο υ μ ε ν ι σ μ ὸ ς ὅ πω ς δι ε ξά γ ε τ α ι σ ή με ρον φαί νε ται ὅ τι ἔ χει οὐ μα νι στι κόν - ἀν θρωπο κεν τρι κόν χα ρα κ τῆ ρα καὶ ὄχι θε ο λο γι κὸν καὶ π νευ μα τ ι κόν. Πα ρ α μ ε ρί ζει τ ὴν Πί σ τ ιν (δόγ μα) καὶ τὴν Πα ρά δο σιν τῆς Ἐκ κλη σί ας καὶ ἀ ποβλ έπει περισ σό τ ε ρον εἰς πρα κ τ ι κοὺς σκο πούς. Βλ έ πει τ ὴν Ἐκ κ λ η σί α ν κυρίω ς ὡς ἀ ν θρώ πι νον ἵ δ ρ υ μ α, τ ὸ ὁ π ο ῖ ο ν ἡ ν ω μ έ ν ο ν θ ὰ δ υ ν η θ ῇ ν ὰ ἀ ν τ ι μ ετ ωπίσῃ κα λλίτ ερ ον τ οὺς ἐχ θρ ούς τ ου... Μόνον ὁ ὅ λος Θε άν θρω πος ἠμ πο ρεῖ νὰ σώ σῃ καὶ τὸν ὅ λον ἄν θρω πον. Ἐν ὀ νό μα τι αὐ τοῦ τοῦ ὅ λου Θε αν θρώ που Χρι στοῦ καὶ τοῦ ὅ λου Σώματός Του, τῆς Ὀρ θο δο ξί ας, δὲν δυ νά με θα νὰ δι α πραγ μα τευ θῶ μεν ἐ πὶ ἴσοις ὅ ροις μὲ τοὺς πα ρα μορ φω μέ νους Χρι στούς τῶν δυ τι κῶν, Ρωμαι ο κα θο λι κῶν καὶ Προ τε σ ταν τῶν» (Ἀρ χιμ. Γε ωρ γί ου Κα ψά νη, Ὀρ θο δοξία καὶ Οὐμανισμός- Ὀρ θο δο ξί α καὶ Πα πι σμός, ἔκ δ. Ἱ ε ρᾶς Μο νῆς Ὁ σί ου Γρη γο ρί ου, Ἅ γιον Ὄ ρος 1996, σελ ). Ὁ σύγ χ ρο νος οἰ κου μ ε νι σμὸς ἀρ νού με νος νὰ θέ σει τὸν δά κτυ λο ἐ πὶ τὸν τύ πον τῶν ἥ λων καὶ ἐ ξαν τλού μ ε νος σὲ μί α ἐ πι δερ μι κὴ καὶ ἀ ναι μι κὴ ἀν τι μ ε τώ πι ση τῶν οὐ σι α σ τι κῶν προ βλη μά των καὶ τῶν θε ο λο γι κῶν δι α φο ρῶν ἀ δι κεῖ πε ρισ σό τερο ἀ πὸ ὅ λους τοὺς ἴ διους τοὺς ἑ τε ρο δό ξους. Αὐ 12 13

10 «Πολλοὶ μιλᾶνε γιὰ τὴν αἵρεση, ἀρκετοὶ γράφουν γιὰ τὴν αἵρεση, ἀλλὰ λίγοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν γευτεῖ τὴν πίκρα τῆς αἵρεσης, καὶ ἀκόμα ἐλάχιστοι εἶναι αὐτοὶ ποὺ τὴν ἔζησαν καὶ ἔχυσαν αἷμα γιὰ νὰ ἀπελευθερωθοῦν ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσία της. Ἡ αἵρεση εἶναι τρόπος ζωῆς, εἶναι μεγάλη φυλακή, εἶναι ἀσθένεια ψυχικὴ ἀλλὰ καὶ σωματική»: Πρωτ. π. Ἀθανάσιος Χενεΐν, ὀρθόδοξος -πλέον- ἱερεὺς τῆς Ἱ.Μ.Πειραιῶς. Ἐπὶ 15 χρόνια προϊστάμενος τῆς Κοπτικῆς Ἐκκλησίας Ἀθηνῶν. Ὁ π. Ἀθανάσιος Χενεΐν μεταστράφηκε στὴν Ὀρθοδοξία μετὰ ἀπὸ τὴν συνάντηση τοῦ Γέροντος Ἀρχιμ. π. Γεωργίου Καψάνη, Καθηγουμένου τῆς Ἱ.Μ. Ὁσίου Γρηγορίου, μὲ τὸν Κόπτη-Μονοφυσίτη Μητροπολίτη Bishoy. Ἡ συνάντηση ἔγινε τὴν 1 η Ἰουνίου 2003, σὲ Μετόχι τῆς Μονῆς κοντὰ στὴν Ἀθήνα καὶ ὁ π. Ἀθανάσιος ἦταν ὁ μεταφραστής. Κράτησε πάνω ἀπὸ δύο ὧρες καὶ διαπίστωσε ὅτι ὁ Κόπτης Μητροπολίτης δὲν μπόρεσε οὔτε νὰ καταλάβει, οὔτε νὰ ἐξηγήσει, οὔτε νὰ ἀπαντήσει στὰ θεολογικὰ καὶ χριστολογικὰ τεκμηριωμένα ἐπιστημονικὰ ἐρωτήματα τοῦ γέροντα π. Γεωργίου. «Τότε καὶ μέσα στὴν ἱστορικὴ αὐτὴ συνάντηση, ἄρχισε ἡ ἀντίστροφη μέτρηση τῆς μεταστροφῆς μου στοὺς κόλπους τῆς Ὀρθοδοξίας», ὁμολογεῖ ὁ ἴδιος. τὴ ἡ ἀ κα τά σ χε τη ἀ γα πο λο γί α, ἡ ἀ γω νι ώ δης μέρι μνα νὰ μὴν εἰ πω θεῖ τί πο τε κα κό ἢ δυ σά ρε σ το, ἡ δια ρκὴς φρον τί δα νὰ εἴ μα στε εὐ χά ρι στοι, οἱ κο σμι κοῦ τύ που ψευ το ευ γέ νει ες καὶ ὁ στρου θοκα μη λι σμὸς φα νε ρώ νουν πε ρισ σό τε ρο ἀ φέ λεια, πα ρὰ ὑ πεύ θυ νη ἀν τι με τώ πι ση καὶ συμ πε ρι φο ρά. Μιὰ τέ τοι α τα κτι κὴ πόρ ρω ἀ πέ χει ἀ πὸ τὴν ἀ λη θι νὴ καὶ ἔμ πο νη ἀ γά πη πρὸς τοὺς ἑ τε ροδό ξους ἀ δελ φούς μας. Ὅ πως πο λὺ εὔ στο χα πα ρα τη ρεῖ ὁ Προ η γού μ ε νος τῆς Μο νῆς Ἰ βή ρων ἀρ χι μ. Βα σί λ ει ος Γον τι κά κης, 4 «Οἱ Πα τ έ ρες τῆς Ἐκ κλη σί ας, ποὺ φά νη καν σκλη ροί στὴ δ ι α τ ή ρη σ ι τ ο ῦ Δ ό γ μ α τ ο ς ε ἶ ν α ι ἐ κ ε ῖ ν ο ι π ο ὺ ἀ γ ά π η σ α ν π ε ρ ι σ σ ό τ ε ρ ο ἀ πὸ κά θ ε ἄ λ λ ο ν τ ὸ ν ἄν θρω πον. Για τί γ νώ ρι σαν τὰ ἀ πύθ με να βάθη του καὶ δὲν θέ λη σαν πο τὲ νὰ τὸν κο ρο ϊ δέψουν μὲ τὶς συ ναισθηματολογίες ἐφήμερης καὶ ἀνύπαρκτης ἀγά πης, ἀλ λὰ τὸν σε βά στη καν προσφέ ρον τάς του τὸ Εὐ αγ γέ λιο τῆς Ἀ λη θεί ας, ποὺ χα ρί ζει τὴ μα κα ρί α ἐν Ἁ γί ῳ Πνεύ μα τι ζω ή» (Ο.Τ., ἀρ. φ. 98, ). Μὲ τὴν ἴ δια ἀ λη θι νὴ καὶ ἔμ πο νη ἀ γά πη πρὸς ὅ λους τοὺς χρι στια νοὺς ὁ μα κα ρι στὸς Γέ ρον τας Γε ώρ γιος Κα ψά νης ἐκ φρά ζει τὰ αἰ σθή μα τα καὶ τὸ δι α χ ρο νι κὸ φρό νη μα τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους: 4 «Αἰ σ θα νό με θα τὸν οἰ κου με νι σμὸν ὡς κά τι ποὺ ἀ πο μα κρύ νει τὴν ἕ νω σιν καὶ μά λι σ τα τό σον τ ὴν ἀ πο μ α κ ρύ ν ει ὅ σον φ αί ν ε τ αι νὰ τ ὴν φ έ ρῃ π λ ησ ί ο ν μ α ς. Ἀ γ α πῶ μ ε ν τ ο ὺς ἑ τ ε ρ ο δ ό ξο υς χρι στια νοὺς καὶ δι αὐ τὸ θέ λο μεν μί αν πραγ ματι κὴν καὶ ἁ γί αν ἕ νω σιν μα ζί των. Δὲν θέ λο μεν μί αν συ νύ παρ ξιν ἢ μί αν ἀ νο χὴν ἢ μί αν ποικιλί αν «πί σ τ ε ων», δι ό τ ι αὐ τὸ δὲν εἶ ναι ἡ ἀγάπη τοῦ Χρι σ τοῦ, οὔ τε ἀ σφα λὴς καὶ δια ρκὴς ἕνωσις εἰς τὴν ἁ γί αν Τριά δα. Θέ λο μεν νὰ πι στεύ ω μεν ὅ,τι κοι νω νοῦ μεν καὶ νὰ κοι νω νοῦ μεν ὅ,τι πι σ τεύ ο μεν, τὸν Θε άν θρω πον Χρι σ τόν, ὁ λόκ ληρον εἰς ὁ λό κλη ρον τὸ Σῶ μα Του. Οὔ τε θέ λο μεν νὰ προ δώ σω μεν τὸν ἄν θρω πον, ποὺ ἀ ναμένει τ ὴν σω τ η ρί α ν του ἀ πὸ τὸν ὅ λον Θε ά ν θρ ωπον. Δι αὐτὸ ἠμ πο ροῦ μεν νὰ ὁμολογήσωμεν, ἠμπο ροῦ μεν καὶ νὰ ἀ πο θά νω μεν, ἀ λ λ ὄ χι καὶ νὰ συμ βι βα σ θῶ μεν. Δὲν δυ νά με θα ἄ λ λως τε νὰ ὁμιλή σω μεν ἄ λλως. Αὐτὸ ποὺ ζῶμεν καὶ αὐτὸ ποὺ πα ρε λά βο μεν, μᾶς ἀ ναγ κά ζει νὰ ὁ μιλήσωμεν κα τ αὐ τὸν τὸν τρό πον. Ἐ ὰν μά λι στα ἡ μεῖς ὡς Ἁ γι ο ρεῖ ται ὁ μι λή σω μεν δι α φο ρε τι κὰ ἀ π ὅ,τι ὡ μί λη σεν ὁ ἅ γιος Γρη γό ριος ὁ Πα λα μᾶς, οἱ μὴ συλ λει τουρ γή σαν τες μὲ τοὺς Λα τι νό φρο νας καὶ θα να τω θέν τες Ἁ γι ο ρεῖ ται, ὁ ὅ σιος Νι κό δη μος καὶ οἱ λοι ποὶ Πα τέ ρες μας, οἱ ἐν ἀ σκή σει καὶ ἀ θλή σει δι α λάμ ψαν τες, τοῦ το θὰ εἶ ναι Θε οῦ ἐγ κα τάλειψις. Καὶ τὰ ὀ στᾶ μας θὰ δι α σκορ πι σθοῦν μὲ τὰ ὀ σ τᾶ τῶν ἀν θρω πα ρέ σκων» (Ἀρ χιμ. Γε ωρ γί ου Κα ψά νη, Ὀρ θο δο ξί α καὶ Οὑ μα νι σμός-ὀρ θο δο ξί α καὶ Πα πι σμός, ἔκ δ. Ἱ ε ρᾶς Μο νῆς Ὁ σί ου Γρη γο ρί ου, Ἅ γιον Ὄ ρος 1996, σελ ). Τὰ οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα τῶν Οἰκουμενικῶν Πατριαρχῶν καὶ ἡ στάση τοῦ Ἁγίου Ὄρους Πρω τερ γά της τῶν συγ χ ρό νων οἰ κουμε νι στι κῶν ἀ νοιγ μά των τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὑ πῆρ ξε ὁ Πα τρι ά ρχης Ἀ θη να γό ρας. Εἶ ναι σὲ ὅ λους γ νω σ τὰ καὶ κα τα γε γραμ μέ να τὰ τρα γι κὰ ὀ λι σθή μα τα τοῦ Πα τριά ρχου Ἀ θη να γό ρα στὰ θέμα τα τῆς πί στε ως. Μὲ μί α σει ρὰ ἀ πὸ πρω τό γνωρες καὶ ρη ξι κέ λ ευ θες ἀ πο φά σεις καὶ ἐ νέρ γει ες ἀ νέ τρε ψε μὲ συ νο πτι κὲς δι α δι κα σί ες κά θε δε δομέ νο τῆς Ὀρ θο δό ξου Ἐκ κ λη σί ας. Ἀ νέ τρε ψε ἱ ε ροὺς κα νό νες, συ νο δι κό τη τα, ἁ γι ο πα τε ρι κὴ πα ρά δοσ η, δ ογ μ α τ ι κ ὴ κα ὶ ἐκ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ὴ σ υ ν εί δη σ η. Συ νέ π ει α ὅ λ ων αὐ τῶν ἦ τα ν ἡ δι α κο πὴ τοῦ μνη μο σύ νου τοῦ Πα τριά ρχου Ἀ θη να γό ρα ἀ πὸ τ ο ὺς ἁ γ ι ο ρ εῖ τ ες π α τ έ ρ ες. 4 «Ἡ δ ι α κ ο π ὴ τ ο ῦ Μνη μο σύ νου ἀ πο τε λεῖ ἄρνησιν καὶ πρᾶξιν ἀντ ι σ τά σε ως, ἐν ὄ ψει δι α γραφομ ένου κινδύνου», τό νι ζε ἡ Ἱ ε ρὰ Κοι νό της τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους σὲ ἐ Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Ἀθηναγόρας μὲ τὸν Πάπα Ἰωάννη ΣΤ κατὰ τὴν συνάντησή τους στὰ Ἱεροσόλυμα τὸν Ἰανουάριο τοῦ Ἦταν ἡ πρώτη συνάντηση μεταξὺ Ὀρθοδόξου Πατριάρχη καὶ Πάπα τοῦ Βατικανοῦ ἀπὸ τὸ Σχίσμα τοῦ Στὴ συνάντηση αὐτὴ ἔγινε ὄχι μόνο ἡ ἄρση τῶν ἀναθεμάτων, ἀλλά καὶ ἡ ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν!... πι σ το λή της πρὸς ὅ λ ες τὶς ἁ γι ο ρεί τι κες Μο νὲς ἀ πὸ τὶς ὁ ποῖ ες ζη τοῦ σε τὶς ἀ πό ψεις τους (Ο.Τ., ἀρ. φ. 127, ). Στὶς ἀ παν τη τι κές τους ἐ πι στο λὲς οἱ ἁ γι ο ρεί τικες Μο νὲς δι ε τρά νω ναν τὴν σ τα θε ρό τη τά τους σ τ ὴν συ νέ χι ση τ ῆς δι α κο πῆς τοῦ μνη μο σύ νου τοῦ Πα τριά ρχου Ἀ θη να γό ρα. Αὐ τὸ ὅ μως ποὺ συ νή θως περ νᾶ ἀ πα ρα τή ρη το καὶ μέ νει ἀ σ χο λί α σ το εἶ ναι τὸ γε γο νός ὅ τι πολ λοὶ ἁ γι ο ρεῖ τες καὶ ἀρ κε τὲς Ἱ ε ρὲς Μο νὲς συ νέ χι σαν τὴν δι α κο πὴ τοῦ μνη μο σύ νου καὶ τοῦ μα κα ριστοῦ Πα τριά ρχου Δη μη τρί ου, κα θὼς ἐ κεῖ νος δή λω νε ὅ τι θὰ συ νε χί σει τὴν τα κτι κὴ τοῦ προκα τό χου του Ἀ θη να γό ρα. 4 «Ἐμ μέ νο μεν εἰς τὴν πι στὴν τή ρη σιν τῆς ἀ ποφά σεως τῆς Ἐκ τάκ του Δι π λῆς Ἱ ε ρᾶς Συ νά ξε ως Συ νε δρί α ΝΒ τῆς διὰ τὸ μνη μό συ νον τοῦ Οἰ κου μενικοῦ Πατριά ρχου [Δη μη τρί ου], ὅ 14 15

11 σ τις ἐ δή λω σε ὅ τι θὰ ἀ κο λουθήση τὴν γραμ μὴν τοῦ προ κα τό χου του», δή λω ναν οἱ πα τέ ρες τῆς Ἱ ε ρᾶς Μο νῆς Σί μω νος Πέ τρας σὲ ἐ πι στο λή τους πρὸς τὴν Ἱ ε ρὰ Κοι νό τη τα (Ο.Τ., ἀρ. φ. 172, ). Καὶ ὁ Κα θη γού μ ε νος τῆς Ἱ ε ρᾶς Μο νῆς Ἁ γί ου Παύ λου σὲ ἀ νά λο γη ἐ πι σ το λή του πρὸς τὴν Ἱ ε ρὰ Κοι νό τη τα τό νι ζε: 4 «λό γοι ἐκκ λησιασ τικῆς συνει δή σε ως δὲν μοῦ ἐ πι τρέπουν νὰ ἐπανα λά βω τὸ μνη μό συ νον, δι ό τι ὁ Οἰ κου μενι κὸς Πα τριά ρχης [Δη μή τριος] εἶ ναι νε ω τε ρι σ τής, βαδίζει τὰ ἴ χ νη τοῦ Οἰκουμενισ τοῦ Ἀθηνα γό ρου, τοῦ ὁ ποίου τὰς ἀ πό ψεις καὶ αἱ ρε τι κὰ φρονήματα δὲν κατε δί κασεν» (Ο.Τ., ἀρ. φ. 213, ). Στὴν ἀ πάν τη σή του δὲ πρὸς τὸν τό τε πο λι τι κὸ Δι οι κη τὴ τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους, ὁ ὁ ποῖ ος τοῦ ζη τοῦ σε νὰ ἐ πα να λά βει τὸ μνη μό συ νο τοῦ Πα τριά ρχου ἐ δή λω νε μὲ ὁ μο λο για κὸ φρό νη μα καὶ παρ ρη σί α αὐ τὰ ποὺ ἡ ὀρ θό δο ξη μο να χι κὴ συ νεί δη ση τοῦ Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ.βαρθολομαῖος καὶ ὁ Πάπας Βενέδικτος συνευλογοῦντες στὸ Φανάρι (κάτω) καὶ στὸ Βατικανὸ (δεξιά) καὶ ἐπιχαίροντες μὲ ἰκανοποίηση γιὰ τὸν συντελούμενο ἐξουνιτισμὸ τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας, ποὺ ἀπεργάζονται. Εἰκόνες ποὺ ἐξεγείρουν τὰ ὀρθόδοξα ἀντανακλαστικὰ καὶ διεγείρουν τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα κάθε συνειδητοῦ μέλους τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ ἀφήνουν ἀδιάφορους τοὺς Ἁγιορεῖτες Καθηγουμένους, Γέροντες καὶ Πατέρες!... ὑ πα γό ρ ευ ε: 4 «Κύ ρ ι ε Δ ι ο ι κ η τ ά, σ έ β ο μ α ι τ ὸ ν θεσμὸν τοῦ Πα τριαρ χεί ου. Σέβομαι τοὺς νόμους τοῦ κρά τους. Σᾶς ἐ κτι μῶ ὡς πρό σω πο. Δὲν δύνα μαι ὅ μως νὰ πα ρα βιά σω τὴν συ νεί δη - σίν μου εἰς τ ὰ ζη τ ή μ α τ α τ ῆς Ὀ ρ θο δο ξί ας. Δι αὐ τὸ καὶ δι ὑ στά την φο ράν, δη λῶ, ὅ τι δὲν πρό κει ται νὰ μνη μο νεύ σω τὸ ὄ νο μα τοῦ Πα τριά ρχου, ἐ φ ὅ σον οὗ τος πο ρεύ εται μα κρὰν τῶν σε π τῶν πα ρα δό σε ων τῆς Ὀρ θο δο ξί ας καὶ δὲν κα τα δι κά ζει, ἔρ γῳ καὶ λό γῳ τὸν Οἰ κου με νι σμὸν τοῦ Ἀ θη να γό ρου. Δὲν ἔ χουν δὲ δι καί ω μα νὰ μὲ βιά σουν ἐ π αὐ τοῦ οὔ τε ὁ Πα τριά ρχης, οὔ τε ἡ Πο λι τεί α. Σεῖς δὲ ἔ χε τε ὑ πο χ ρέ ω σιν νὰ εἰ ση γη θῆ τε εἰς τοὺς ἁρ μο δί ους, ὅ τι πρέ πει νὰ σε βα σθοῦν τὰ ἐ πὶ τοῦ Ἑλληνι κοῦ Συντάγματος θεμελιωμένα προ νό μια καὶ τὸ Αὐ το δι οί κη τον τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους» (Ο.Τ., ἀρ. φ. 213, ). Ἀλ λὰ καί ὁ δι ά δο χος τοῦ Πα τριά ρχου Δη μητρί ου, ὁ ση μ ε ρι νὸ ς Οἰ κου μ ε νι κὸ ς Πα τρι ά ρχης κ. Βαρ θο λο μαῖ ος ἀ κο λου θεῖ συ νει δη τὰ καὶ μ ὲ συ νέ πεια τὴν γραμ μὴ τῶν προ κα τό χων του καὶ ἰ δι αι τέ ρως τοῦ Πα τριά ρχου Ἀ θη να γό ρα. Πρόσφα τα μά λι στα πραγ μα το ποί η σε στὰ Ἱ ε ρο σό λυμα (24-26 Μαΐου 2014) συ νάν τη ση μὲ τὸν Πά πα Φραγ κῖσκο γιὰ νὰ τι μή σουν τὴν 50 ὴ ἐ πέ τει ο τῆς συ ναν τή σε ως τοῦ Πα τριά ρχου Ἀ θη να γό ρα μὲ τὸν Πά πα Παῦ λο ΣΤ στὸν ἴ διο τό πο τὸ Πρό κει ται γιὰ μιὰ κί νη ση μὲ πολ λοὺς συμβο λ ι σμούς, ποὺ ἀ πο δει κ νύ ει π ε ρί τρα να ὅ τ ι ὁ Οἰ κου με νι κὸς Πα τριά ρχης κ. Βαρ θο λο μαῖ ος, ὄ χι ἁ π λῶς ἀ κο λου θεῖ τὴν οἰ κου μ ε νι σ τι κὴ γραμ μὴ τοῦ Ἀ θη να γό ρα, ἀλ λὰ προ βαί νει καὶ σὲ με γαλύ τε ρα ἀ νοίγ μα τα μὲ τοὺς ρω μαι ο κα θο λι κούς. Στ ὴν Κο ι ν ὴ Δ ή λ ω σ ή τ ο υς π ο ὺ ὑ π έ γ ρ α ψα ν σ τ ὰ Ἱ ε ρ ο σ ό λ υ μ α ὁ Πά π α ς κα ὶ ὁ Π α τ ρ ι ά ρ χ ης δη λώ νουν: 4 «Ἡ ἀ δε λ φ ι κὴ ἡ μῶν συ νά ν τ η σις σή με ρον εἶ ναι ἓν νέ ον καὶ ἀ ναγ καῖ ον βῆ μα εἰς τὴν πο ρεί αν πρὸς τὴν ἑ νό τη τα, πρὸς τ ὴ ν ὁ π ο ί α ν μ ό ν ο ν τ ὸ Ἅ γ ι ο ν Π ν ε ῦ μ α δ ύ ν α τ α ι νὰ μᾶς ὁ δη γή σῃ, ἐ κεί νην τῆς κοι νω νί ας ἐν νομ ίμῳ πο ι κι λ ίᾳ. Ἀν αλ ογιζό μ ε θ α μ ε τ ὰ βα θ εί ας εὐ γ νωμοσύνης τὰ βήματα, τὰ ὁ ποῖ α ὁ Κύ ριο ς μᾶς ἐ νί σ χυ σεν ἤ δη νὰ πραγματοποιήσωμεν. Ὁ ἐ ναγ κα λι σμὸς ὁ ὁ ποῖ ος ἀντηλλάγη μεταξὺ τοῦ Πά πα Παύ λου Ϛ καὶ τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγό ρου ἐ δῶ εἰς τὴν Ἱ ε ρου σα λήμ, μετὰ ἀπὸ αἰῶνας σι ω πῆς, ἤ νοι ξε τὸν δρό μον διὰ μί αν ἱ σ το ρι κὴν χει ρο νο μί αν, τὴν ἐ ξά λει ψιν ἀπὸ τὴν μνήμην καὶ ἀ π ὸ τ ο ῦ μ έσ ο υ τ ῆς Ἐκκ λ ησ ία ς τ ῶ ν π ρ άξ εω ν τῶν ἀ μοι βαί ων ἀ να θε μά των τοῦ 1054» ( docdisplay.php?lang=gr&id=1921&tla=gr). Ἡ συ νάν τη ση τοῦ Πα τριά ρχου Ἀ θη να γό ρα μὲ τὸν Πά πα στὰ Ἱ ε ρο σό λυ μα καὶ τὰ ἀ νοίγ μα τα πρὸς τοὺς ρω μαι o κα θο λι κοὺς ποὺ τὴν ἀ κο λού θη σαν -τὰ ὁ ποῖ α ἐ παι νεῖ, ἀ κο λου θεῖ καὶ ἐ παυ ξά νει ὁ κ. Βαρ θο λο μαῖ ος- ὁ δή γη σαν τοὺς ἁ γι ο ρεῖ τες σ τὴν δι α κο πὴ τοῦ μνη μο σύ νου τοῦ Πα τριά ρχου Ἀ θη να γό ρα. Καὶ τί θε ται εὔ λο γα καὶ ἐ πι τα κτι κὰ τὸ ἀ μείλ ι κ τ ο ἐ ρ ώ τ η μ α: τ ί δι α φ ο ρ ε τ ι κὸ ἢ τ ί λ ι γό τ ε ρ ο ἔ πρα ξε ὁ κ. Βαρ θο λο μαῖ ος ἀ πὸ ὅ σα εἶ χαν πρά ξει οἱ δύ ο προ κά το χοί του; Ἄλ λα ξαν τὰ κρι τή ρια καὶ τὰ αἰ σθη τή ρια τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους ὡς πρὸς τὴν ἀ πόρ ρι ψη καὶ τὴν κα τα δί κη τῶν ἀ πο κλί σε ων καὶ τῶν πα ρε κτρο πῶν σέ θέ μα τα πί στε ως; Τί πε ρισ σό τε ρο ἀ πὸ τὸν ση με ρι νὸ Πα τριά ρχη ἔ πρα ξε ὁ Πα τριά ρχης Ἀ θη να γό ρας γιὰ τὸν ὁ ποῖ ο οἱ ἁ γι ο ρεῖ τες θε ω ροῦ σαν ὅ τι «πλέ ον γυ μνῇ τῇ κε φα λῇ κη ρύσ σει τὴν αἵρεσιν»; (Ἱ. Μ. Ξε νο φῶν τος πρὸς Ἱ ε ρὰ Κοι νό τη τα, Ο.Τ., ἀρ. φ. 128, ). Στὸ Ἱ ε ρο κοι νο τι κὸ Γράμ μα τὸ 1980 «Ἅ παν τες οἱ ἐν τῇ κοι νῇ Συ νά ξει Ἀν τι πρό σω ποι καὶ Προ ϊ σ τά μ ε νοι τῶν εἴ κο σιν Ἱ ε ρῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄ ρ ο υς Ἄ θ ω» δή λ ω να ν π ρ ὸ ς τὸν Οἰ κου μ ε νι κὸ Π α τ ρ ι ά ρ χ η Δ η μ ή τ ρ ι ο: 4 «Γν ω ρ ί ζ ε τ ε, Π α ν α γ ι 16 17

12 Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος καὶ ὁ Πάπας Βενέδικτος συνευλογοῦν καὶ ἀνταλλάσσουν λειτουργικὸ ἀσπασμό, προωθώντας τὴν ἀνίερη ἕνωση. ώ τα τ ε Δέσ πο τα, ὅ τ ι ἀ εί ποτ ε οἱ Μοναχοί εἶ ναι ἰ δι αι τέ ρως εὐ αί σ θη τοι εἰς τά θέ μα τα τῆς πίσ τεως, φο βοῦν ται δέ ὅ τι αἱ πα ρα χω ρή σεις εἰς αὐ τά συ νε πά γον ται τήν ἀ πώ λειαν τῶν ψυ χῶν των, διά τήν σω τη ρί αν τῶν ὁ ποί ων καί ἐγ κα τέ λει ψαν τόν κό σμον καί ἦλ θον νά μο νά σουν ἐν ἐ ρη μί αις καί ὄ ρε σι καί σπη λαί οις καί ταῖς ὀ παῖς τῆς γῆς.»διά τούς Ἁγιορείτας Μοναχούς τούς μνημ ον ε ύο ντ α ς τ ό σ επ τ ό ν ὄ ν ο μ α τ ῆ ς Ὑ μ ε τ έ ρ α ς Πα να γι ό τ η τος, τ ά τ ολ μη ρ ά βή μα τ α εἰς τ άς σχέ σεις με τά τοῦ πα πι σμοῦ καί δή ἐ κεῖ να ἅ τι να μᾶς ἐκ βάλ λουν τῶν ὁ ρί ων τῆς Ὀρθο δό ξου Ἐκ κ λη σι ο λο γί ας καί Πα ρα δό σε ως, δη μι ουρ γοῦν ἔν το να προ βλή μα τα εἰς τ ήν σ υ ν ε ί δ η σ ιν α ὐ τ ῶ ν ὡ ς ἔ χο ν τ α δυ σ μ ε ν ε ῖ ς ἐ π ι π τ ώ σ εις εἰς τ ήν σ ω τ η ρ ί α ν τ ων. Οὕ τ ω ς ἄ λ λως τε δι δά σκον ται ἀ πό τήν μα κραί ω να καί ζῶ σαν Ἁ γι ο ρει τι κήν Πα ρά δο σιν καί τούς μάρτ υρ ας μ ον αχο ύς, ο ἱ ὁπο ῖ ο ι δ έ ν ἐ δί σ τ α σα ν ν ά τελει ω θοῦν μαρτυρικῶς, πα ρά νά προ σκυ νήσουν τόν πά παν.»πα ρά τῶν κο σμι κῶν ἀνθρώπων ἡ τοιαύτη σ τά σις χα ρ α κ τ η ρί ζε ται ὡς φα να τ ι κή, δι ἡ μᾶς ὅ μως πρό κει ται πε ρί συ νε πεί ας πρός τήν πίσ τιν μας καί τήν ἀ φο σί ω σιν καί ἀ φι έ ρω σίν μας πρός τόν Θε όν» (Ο.Τ., ἀρ. φ. 440, ). Τά ἐ ξί σου καί ἀ κό μη μ ε γα λύ τε ρα «τολ μη ρά βή μα τα» τοῦ κ. Βαρ θο λο μαί ου δέν «δημι ουρ γοῦν ἔ ν το να π ρ ο βλ ή μα τα εἰς τ ήν συ νεί δη σιν» τ ῶ ν σ υ γ χ ρ ό ν ω ν ἁ γ ι ο ρ ει τ ῶ ν; Δ έ ν π ρ ο κα λ ο ῦ ν «δυ σμε νεῖς ἐ πι π τώ σεις εἰς τήν σω τη ρί αν των»; Δέν «μᾶς ἐκ βάλ λουν τῶν ὁ ρί ων τῆς Ὀρθ ο δ ό ξ ο υ Ἐ κκ λ ησ ιολ ογ ία ς κ α ί Π α ρ α δ ό σ ε ω ς» τ ά σ ύγ χ ρ ο να οἰ κο υ μ ε νι σ τ ι κά ἀ τ ο π ή μ α τ α τ οῦ κ. Β α ρ θ ο λ ο μ αί ου, ὁ ὁ ποῖ ο ς π ρ ο χώ ρη σ ε πο λύ πε ρισ σό τε ρο ἀ πό τούς προ κα τό χους του σ τόν συγ κρη τι σ τι κό δι α θρη σκεια κό Οἰ κου με νι σμό μέ τολ μη ρά θε ο λο γι κά καί λ ει τουρ γι κά ἀ νοίγ μα τα πρός ὅ λες τίς αἱ ρέ σεις, Μο νο φυ σι τι σμό, Πα πισμό, Πρ ο τ ε σ τα ν τ ι σμό, ἀ κό μ α καί π ρ ό ς ἄ λ λ ες θ ρη σ κ εῖ ες, ὅ π ω ς ὁ Ἰ ο υ δ α ϊ σ μ ό ς κα ί τ ό Ἰσ λ ά μ; Ἀμ βλύν θη κε ἄ ρα γε ἡ συ νεί δη ση τῶν συγ χ ρό νων ἁ γι ο ρει τῶν, ὥ σ τε νά μήν ἐ νο χλ εῖ ται π λ έ ον ἀ πό τίς προ κλη τι κές αὐ τές ἀν τορ θό δο ξες ἐ νέρ γει ες; Πλη ρο φο ρού μα σ τε ἀ πό τήν εἰ δη σε ο γρα φί α τῶν ἡ με ρῶν ὅ τι ἡ Ἱ ε ρὰ Κοι νό τη τα ἀ πέ στει λε ἐ πισ το λὴ δι α μαρ τυ ρί ας πρὸς τὸν Οἰ κου με νι κὸ Πα Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος μέ τόν παπικό «ἐπίσκοπο» τοῦ Eisenstadt τῆς Αὐστρίας, Aegidius Zsifkovics, τόν Νοέμβριο τοῦ 2014, ὅπου ὁ Πατριάρχης ἀνήγγειλε ὅτι θά ἱδρυθεῖ οἰκουμενιστικό μοναστήρι καί δήλωσε ὅτι οἱ διαφορές μεταξύ Ὀρθοδόξων καί παπιστῶν ἔχουν σέ μεγάλο βαθμό ξεπεραστεῖ, περιμένει δέ περισσότερα ἀπὸ τὸν Πάπα Φραγκῖσκο. τριά ρχη κ. Βαρ θο λο μαῖ ο 4 «μετὰ ἀπὸ ὅσα διαδρα μα τί σθη καν κα τὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πατριάρχη σ τὰ Ἱ ε ρο σό λυ μα καὶ τὸ Κοινὸ Ἀνακοινωθὲν μὲ τὸν Πά πα, κα θὼς καὶ γιὰ τὴν πα ρου σί α του στὴ Ρώ μη καί τήν συμ προ σευ χή του μὲ τὸν Πάπα καὶ τοὺς ἡ γέ τες τῶν Ἑ βραί ων καὶ τῶν Πα λαισ τινίων» ( Στό ἴ διο δη μο σί ευ μα ἀ να φέ ρε ται ὅ τι 4 «στὴν ἐ πι στο λὴ τους οἱ Ἀν τι πρόσωποι τῶν Ἱερῶν Μονῶν ἐκ φρά ζουν τὴν ἀν τί δραση τῶν Ἁγιορειτῶν γιὰ τὶς πα ρα πά νω ἐ νέρ γει ες καὶ κά νουν ἔκκ λ η ση π ρ ὸ ς τὸν Πατρ ι άρχη γι ὰ τ ὴ δι α φύ λα ξη τ ῆς ἐκ κ λ η σ ι α σ τ ι κῆς ἑ ν ό τ η τ ας σ τ ὴν Ὀ ρ θό δο ξη Ἐκ κλη σί α. Μά λι στα κά νουν ἰ δι αί τε ρη ἀ να φορά στά γε γο νό τα τῆς δε κα ε τί ας τοῦ 60, ὅ ταν οἱ Ἁ γι ο ρεῖ τες δι έ κο ψαν τὸ μνη μό συ νο τοῦ Πατριάρχη Ἀ θη να γό ρα, μ ε τὰ τὰ ἀ νοίγ μα τά του πρὸς τοὺς πα πι κούς. Ἀ να μέ νε ται μὲ ἐν δι α φέ ρον ἡ ἀ πάν τη ση τοῦ Πα τριά ρχη καὶ ἡ θέ ση του ἀ πέναν τι στὸν Οἰ κου με νι σμό» ( gr/agnea/item/39606). Σ έ ἄ λ λ ο δη μ ο σ ί ευ μ α, ἐ πί σ ης, ἀ να φ έ ρ ε τ αι ὅ τι ἡ ἐ πι σ το λή αὐ τή συν τά χθη κε 4 «μετὰ ἀπὸ ἀ πό φα σιν ἕν δε κα κα θη γουμένων Ἱ. Μονῶν τοῦ Ἁ γι ω νύ μου Ὄ ρους» καί ὅ τι «εἰς αὐ τὴν (συμ φώνως πρὸς πλη ρο φο ρί ας) ἔγινε με γά λη ἐ πε ξερ γασί α, διά νὰ ἀ φαι ρε θοῦν προσβλη τι κὲς λέ ξεις διά τὸν Οἰ κουμενικὸν Πατριάρχην» (Ο.Τ., ἀρ. φ. 2042, ). Εὔ λο γα δι ε ρω τᾶ ται κα νείς ποῦ ὀ φεί λε ται αὐτή ἡ σύγ χυ ση καί ἡ ἀ δι α φά νεια ἐκ μέ ρους τῆς Ἱ ε ρᾶς Κοι νό τη τος. Ποι οί εἶ ναι οἱ λό γοι πού δέν τῆς ἐ πι τρέ πουν νά ἀ παν τή σει σ τά ἁ π λού σ τα τα καί εὔ λο γα ἐ ρω τή μα τα πού γε ν νῶν ται σέ ὅ λο τό ὀρ θό δο ξο π λή ρω μα; Συν τά χθη κε καί ἐ σ τά λη πρός τόν Πα τριά ρχη ἡ συγ κε κρι μέ νη ἐ πι στο λή ἤ ὄ χι; Καί ἄν ὄν τως ἐ στά λη, τό τε για τί δέν δί δε ται σ τήν δη μο σι ό τη τα, ὅ πως γί νε ται σέ ἀ νά λο γες πε ρι π τώ σεις; Τί θεν ται, ὅ μως, καί κά ποι α ἄλ λα βα σα νι στικά ἐ ρω τή μα τα τά ὁ ποῖ α χ ρή ζουν ἀ παν τή σε ως ἀ πό τήν Ἱ ε ρά Κοι νό τη τα. Ἀ λη θεύ ει ἡ ἀ να φο ρά τοῦ δη μο σι εύ μα τος ὅ τ ι μό νον ἕ ν δε κα ἀ πό τ ίς εἴ κο σι Μο νές συγ κα τα τέ θη καν σ τήν ἀ πο σ το λή τῆς ἐ πι στο λῆς; Ἀ λη θεύ ει ἡ πλη ρο φο ρί α πού δημο σι εύ ε ται ὅ τι «ἔ γι νε με γάλη ἐ πε ξερ γα σί α, διά νὰ ἀφαιρεθοῦν προ σβλη τι κὲς λέ ξεις διά τὸν Οἰ κου με νι κὸν Πα τριά ρχην»; Ἀ δυ να τοῦ με νά πι σ τέ ψου με ὅ τι εἶ ναι δυ να τόν νά μήν ὑ πάρ χει στήν Ἱ ε ρά Κοι νό τη τα ὁ μο φω νί α 18 19

13 στήν ἀντιμετώπιση τῶν θε μά των τῆς πί στε ως ὅ τι εἶ ναι δυ να τόν νά ὑ πάρ χουν ἁ γι ο ρεί τι κες Μο νές καί ἁ γι ο ρεῖ τες μο να χοί πού νά μήν κα τα δι κά ζουν τίς ἐ ξό φθα λ μ ες οἰ κου μ ε νι σ τι κές πα ρε κ τρο π ές τοῦ Οἰ κου με νι κοῦ Πα τριά ρχου στά Ἱ ε ρο σό λυ μα. Ἀ δυ να τοῦ μ ε νά πι σ τ έ ψου μ ε ὅ τ ι ὑ πά ρ χουν ἁ γ ι ο ρ ε ί τ ι κ ε ς Μ ο ν έ ς κ α ί ἁ γ ι ο ρ ε ῖ τ ε ς μ ο ν α χ ο ί πού νά μήν κα τα δι κά ζουν τ ήν συ νά ν τ η ση, τ ίς συμ προ σευ χές καί τήν Κοι νή Δή λω ση Βαρ θο λο μαί ου-φραγ κί σκου καί τό σα ἄλ λα πού νά μήν κα τα δι κά ζουν τήν ἀ να βί ω ση, ἀλ λά καί τήν ὑ πέρβα ση καί τήν προ σαύ ξη ση «τῆς δε κα ε τί ας τοῦ 60, ὅταν οἱ Ἁγιο ρεῖ τες δι έ κο ψαν τὸ «μνη μό συ νο» τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, με τὰ τὰ «ἀνοίγματά» του πρὸς τοὺς πα πι κούς»! Ἀ δυ να τοῦ με νά πι σ τέ ψου με ὅ τι ἔ γι νε ὄν τως «ἐ πε ξερ γα σί α» τοῦ κει μέ νου γιά νά μήν «θι γεῖ» ὁ Οἰ κου μ ε νι κός Πα τριά ρχης. Εἶ ναι δυ να τόν νά ὑ πό κει ται σέ «ἐπ εξεργασ ία» ἡ ἀ λή θεια καί ἡ ἀ κρί βεια τῆς ἀ μω μή του πί σ τε ώς μας, τῆς Ἁ γί ας μας Ὀρ θο δο ξί ας; Εἶ ναι δυ να τόν νά ὑ πό κει ται σέ «ἐ πε ξερ γα σί α» τό ὁ μο λο για κό φρό νη μα, ἡ συ νέπεια σ τίς ἀρ χές καί τήν μα κραί ω νη πα ρά δο ση, τό χ ρέ ος καί ἡ εὐ θύ νη τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους ἀ πέ ναν τι στόν λα ό τοῦ Θε οῦ; Τί εἶ ναι αὐ τό πού μᾶς κά νει πλέ ον τό σο δισ τα κ τι κούς σ τίς ἀν τι δρά σεις, τό σο φει δω λούς στίς δη λώ σεις καί τό σο ὑ πο το νι κούς στίς δι εκδι κή σεις ὅ ταν πρό κει ται γιά ζη τή μα τα πί σ τε ως καί ὁ μ ο λ ο γί ας κα θ ό σον εἶ ναι γ νω σ τ ό ὅ τ ι δέ ν σ τε ρού μα σ τε σ τό Ἅ γιον Ὄ ρος οὔ τε θε ο λο γι κῆς κα ταρ τί σε ως, οὔ τε ὀ ξυ δέρ κειας, οὔ τε γ νώ σε ων, οὔ τε καί ἱ κα νο τή των στόν χει ρι σμό καί τήν διεκ πε ραί ω ση ὑ πο θέ σε ων. Στήν συ νέ χεια τοῦ κε φα λαί ου θά πα ρα θέσου μ ε σέ ἑ νό τ η τ ες τ ίς ἀ πο κ λ ί νου σες ἀ πό τ ήν ὀ ρ θ ό δ ο ξ η θ έ σ η ἀ π ό ψ ε ι ς, π ο ύ κ α τ ά κ α ι ρ ο ύ ς ἔ χ ο υ ν δ ι α τ υ π ω θ ε ῖ ἀ π ό τ ο ύ ς Ο ἰ κο υ μ ε ν ι κο ύ ς Πα τρι άρ χες ἤ συμπεριλαμβάνονται σέ ἐπίσημα Κείμενα τῶν διαλόγων, σέ ἀν τι πα ρα βο λή μέ τίς ἐ πί ση μες καί βα σι σμέ νες στήν ὀρ θό δο ξη πα τερι κή δι δα σκα λί α το πο θε τή σεις- ἀ παν τή σεις τῆς Ἱ ε ρᾶς Κοι νό τη τος, τῶν Ἱ ε ρῶν Μο νῶν, Κα θη γουμ έ νων, γε ρόν των καί μο να χῶν τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους. Ἀ πό τ ήν ἀ ν τ ι πα ρ α β ο λ ή αὐ τ ή κα τα δει κ νύ ε ται ὁ λο φά νε ρα ἡ ἀ πό κλι ση τοῦ Οἰ κου με νι κοῦ Πατρι αρ χεί ου καί τῶν οἰ κου με νι στῶν, κα θώς καί ἡ ὁ μο λο για κή στά ση πού πάν το τε τη ροῦ σε τό Ἅ γι ον Ὄ ρος καί οἱ δη μό σι ες πα ρεμ βά σεις καί πρω το βου λί ες του, τίς ὁ ποῖ ες καί ἔ χει κα θῆ κον νά ἐ πα να λά βει. Λεχθέντα καὶ Πραχθέντα τῶν Οἰκουμενικῶν Πατριαρχῶν καὶ οἱ Ὁμολογιακὲς Ἀπαντήσεις τῶν Ἁγιορειτῶν Μέσα ἀπὸ τὴν ἀντιπαραβολὴ κειμένων Οἰκουμενιστῶν καὶ Ἁγιορειτῶν Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος σέ οἰκουμενιστικό Ἑσπερινό στόν Καθεδρικό ναό τῶν Παλαιοκαθολικῶν στήν Οὐτρέχτη, Ὁλλανδία, Ἱερὰ Μονὴ Κωνσταμονίτου, Ἅγιον Ὄρος

14 a) Διμερὴς Διάλογος Ὀρθοδόξων-Ρωμαιοκαθολικῶν Δι ε ρευ νών τας κα νείς τήν προ σέγ γιση Ὀρ θο δό ξων καί Ρω μαι ο κα θο λικῶν, τίς κι νή σεις, τίς ἐ πι λο γές, τίς τα κ τι κές πού ἀ κο λου θή θη καν καί τίς με θο δεύ σεις πού ἐ φαρ μό σθη καν δι α πι σ τώ νει ὅ τι ἡ προ σέγ γι ση αὐ τή ἦ ταν προ α πο φα σισμέ νη, προ με λ ε τη μέ νη καί μέ προ κα θο ρι σμέ να πλαί σια στά ὁποῖα θά ἔ πρε πε νά κι νη θεῖ. Καί τά π λαί σια αὐ τά δέν εἶ ναι ἄ λ λα ἀ πό τίς ἀ πο φά σεις τῆς Β Βα τι κα νῆς Συ νό δου καί τήν συ νο λι κή πολι τι κή τοῦ Βα τι κα νοῦ. Γι αὐ τό καί δέν ἦ ταν κα θό λου τυ χαί α ἡ ἀ ναρρί χη ση, κα θ ὑ πό δει ξη τῶν Η.Π.Α., τοῦ Πα τριά ρχη Ἀ θ η ν α γό ρ α σ τ όν Οἰ κο υ μ ε ν ι κό Θρ ό ν ο, κα θ ώ ς ἦ ταν γ νω σ τή ἡ δι ά θε σή του γιά προ σέγ γι ση μὲ τούς δυ τι κούς. Ἀ πό τό ξε κί νη μα τῆς πα τρι αρχί ας του 8«ὁ π ρ ο κα θ ή μ ε νο ς τ ῆς Ὀ ρ θο δο ξί ας ἐνηγκαλίσ θη μ ετά παροιμιώδους ζωτ ικό τ η τος τό ζή τη μα τῆς ἀ να θερ μάνσεως τῶν ἐπαφῶν μέ τήν Ρώμην, τήν ὁ ποί αν ἐν τῷ ἐν θρο νι σ τη ρί ῳ ἤ δη λό γῳ του ἀ σ πάζεται μετ ἀπεράντου σεβασμοῦ ἀ δελ φι κῶς ἐν Χρι σ τῷ» (Εὐ αγ. Βα ρελ λᾶ, Δι ορ θό δο ξοι καί Οἰ κου μ ε νι καί Σχέ σεις τοῦ Πα τρι αρ χεί ου Κων σ ταν τι νου πό λ ε ως κα τά τόν Κ αἰ ώ να, σελ. 204). Ὅ πω ς δι α πι σ τ ώ νει ὁ Κα θ η γη τ ής κ. Πέ τρ ο ς Β α σι λ ει ά δης: 8«Ἀσ φ αλῶ ς ἡ συν εργασ ία τ ο υ ἀ πό τό 1949 πού ἐν θρο νί σ τη κε ὡς οἰ κου με νι κός Πα τριάρχης μ έ τόν ρω μαι ο κα θο λι κό ἐ πί σκο πο τό τε τῆς Ἀ να το λί ας Ρον κάλι, μετέπειτα Πά πα Ἰ ω άν νη ΚΓ θά ἐπηρέ ασε θε τι κά καί σ τήν ἀ λλαγή πλεύ σης τῆς Κα θο λι κῆς Ἐκκλησίας» ( blogspot.gr/2013/10/blog-post_6413.html). Οἱ κα λές καί στε νές σχέ σεις τοῦ Πα τριά ρχη Ἀ θη να γό ρα μέ τόν Πά πα Ἰ ω άν νη ΚΓ συ νε χίσ τ η κα ν καί ἐ ν τα τ ι κο ποι ή θη κα ν σ τ ήν δε κα ε τ ί α πού με σο λά βη σε. 8«Ὁ Ἀθηναγόρας ἐπί συ νεχῆ ἔ τ η δι α π ρ α γ μα τ εύ ε τ αι πα ρ α σκη νι α κῶ ς μ έ τό Βα τι κα νό τήν συ νάν τη σί του μέ τόν Πά πα. Δι α μεσολαβη τής εἶ ναι ὁ Ρουμάνος Ἀρχιμαν δρίτ ης Σκ ρί μα, δι α π ρε πής θ ε ο λό γος, καί δι ά φο ρες προ σω πι κό τη τες τοῦ κα θο λι κοῦ κό σμου» (Καθη γη τοῦ Δ. Τσά κω να, Ἀ θη να γό ρας ὁ Οἰ κου μ ε νι κός τῶν Νέ ων Ἰ δε ῶν, σε λ. 93). Τό 1959 ὁ Ἀρ χι ε πί σκο πος Ἀ μ ε ρι κῆς Ἰ ά κω βος μ ε τα βαί νει σ τό Βα τ ι κα νό καί μ ε τα φέ ρει σ τόν Πά πα Ἰ ω άν νη ΚΓ προ σω πι κό μή νυ μα τοῦ Πατριά ρχη Ἀ θη να γό ρα: 8«Ἁ γι ώ τα τε. Ἡ Α. Θ. Πανα γι ό της ὁ Πα τριά ρχης μοί ἀ νέ θε σε τήν ὑ ψί σ την τι μήν νά ἐ πι δώ σω πρός τήν Ὑ με τέ ραν Ἁ γι ότητα, ὄ χι ἐν γράμ μα σιν ἀλ λ ἐν τῇ ζώ σῃ, τό ἑ ξῆς μήνυ μα: ἐ γέ νε το ἄν θρω πος ἀ πε σ τα λ μέ νος παρά Θε οῦ, ὄ νο μα αὐ τῷ Ἰ ω άν νη ς. Δι ό τι πι σ τεύει ὅτι Ὑ μεῖς εἶ σθε ὁ δεύ τε ρος Πρό δρο μος, ὁ ἐ πι φορτισμέ νος πα ρά τοῦ Θε οῦ μέ τήν ἐν το λήν εὐ θεί ας νά ποι ή ση τε τάς τρί βους Αὐ τοῦ» (Ἀρ. Πα νώ τη, Παῦ λος ΣΤ - Ἀ θη να γό ρας Α, Εἰ ρη νο ποι οί, Ἀ θῆ ναι 1971, σελ. 41). Στήν ἀ πάν τη σή του ὁ Πά πας ἀ πο κα λύ πτει τίς προ θέ σεις τοῦ Βα τι κα νοῦ ἐν ὄ ψει τῆς Β Βα τικα νῆς Συ νό δου πού ἐ πρό κει το νά ξε κι νή σει τίς ἐρ γα σί ες τ ης. 8«Σκο πός τῆς νέ ας Συ νό δου εἶναι ἡ ἐ πα νέ νω σις τῆς Ἐκ κ λη σί ας» δη λώ νει στόν Ἀ ρ χι ε πί σκο πο καί συμ φω νοῦν ἀ πό κοι νοῦ ὅ τι ἡ «ἕ νω ση τῶν ἐκ κ λη σι ῶν» πρέ πει νά στη ρι χθεῖ σ τίς ἀρ χές τῆς Γα λ λι κῆς Ἐ πα να σ τά σε ως (Ἀρ. Πα νώ τη, Παῦ λος Σ Τ - Ἀ θη να γό ρας Α, Εἰ ρη νο ποι οί, Ἀ θῆ ναι 1971, σελ. 42). «Ἐ άν δέν ἐ πι κρα τή ση τό σύν θη μα τῆς Γα λλικῆς Ἐ πα να σ τά σε ως: ἐ λευ θε ρί α, ἰ σό της, ἀ δε λ φότης, οὔ τε εἰ ρή νη θά ὑ πάρ ξη με τα ξύ τῶν ἐ θ νῶν, οὔ τε ἕ νω σις με τα ξύ τῶν Ἐκ κλη σι ῶν» (Κα θη γη τοῦ Δ. Τσάκω να, Ἀ θη να γό ρας ὁ Οἰ κου μ ε νι κός τῶν Νέ ων Ἰ δε ῶν, σελ. 95). Ὁ Πά πας δη λώ νει σ τόν Ἀρ χι ε πί σκο πο Ἰ ά κω βο ὅ τι 8«Ἡ ἕ νω σις θά εἶ ναι ἕ νω σις καρ δι ῶν. Ἕνω σις προσευχῆς. Ἕ νω σις-καρπός ἀναζητήσεως τοῦ ἑ νός ὑ πό τοῦ ἄ λ λου» (ὅ.π., σελ. 95), ὁ ρι ο θε τών τας τήν νέ α οἰ κου με νι κή πο λι τι κή τοῦ Βα τι κα νοῦ ἔ ναν τι τῆς Ὀρ θο δο ξί ας. Ἡ νέ α αὐ τή πο λι τι κή, πού θά λά βει τήν ἐ πίση μη μορ φή της μέ τίς ἀ πο φά σεις τῆς Β Βατι κα νῆς Συ νό δου ( ) καί τό π ε ρί φη μο «Δι ά ταγ μα πε ρί Οἰ κου με νισμοῦ», θά ἐ πι βλη θεῖ σ τό ἑ ξῆς σ τόν δι ά λο γο μ ε τα ξύ Ὀρ θο δό ξων καί Ρω μαι ο κα θο λι κῶν, ἀ φοῦ θά γί νει δε κ τή καί ἐκ μ έ ρους τοῦ Οἰ κου μ ε νι κοῦ Πα τρι αρ χεί ου. Γιά τόν λό γο αὐ τό συγ κα λεῖ ται ἀ πό τό Οἰκου μ ε νι κό Πα τρι αρ χεῖ ο ἡ Πρώ τη Πα νορ θό δο ξη Σύ νο δος στήν Ρό δο τό Τίς βα σι κές ἀρ χές τῆς νέ ας οἰ κου με νι κῆς τακ τι κῆς δι ε τύ πω σε πο λύ εὔ σ το χα καί συ νο π τι κά τό 1962 ὁ γ νω σ τός ρω μαι ο κα θο λι κός θε ο λό γος Ἰ ω άν νης Ντα νι ε λοῦ: 8«Ὁ λα τι νι κός καί ὁ βυ ζαντι νός κό σμος, μέ τά συμ φέ ρον τά τους, ἔ χουν ἀ πό και ρό ἐ κ λεί ψει. Τό δόγ μα εἶναι σ χεδόν κοινό. Ἡ πα ρά δο σις ἐ πί σης. Τά μυ σ τή ρια κοι νά. Καί κοι νοί οἱ ση με ρι νοί ἀντίπαλοι. Οἱ αἰ ῶ νες πού ἐ πέ ρασαν ἐ σώ ρευ σαν δι ά φο ρες προκαταλήψεις, πού πρέ πει σι γά- σι γά νά ἐκ μηδενισ θοῦν. Ὡς πρῶτο σ τά διο βλ έ πω τήν ψυ χο λο γι κή προ ε τοι μα σί α» (Κα θη γη τοῦ Δ. Τσά κω να, Ἀ θη να γό ρας ὁ Οἰ κου με νι κός τῶν Νέων Ἰ δε ῶν, σελ. 97). Τό «Δι ά ταγ μα γιά τόν Οἰ κουμενισμό» πού ἐ ξέ δω σε ἡ Β Βα τι κα νή Σύ νο δος κά νει ἰ δι αί τε ρη ἀ να φο ρά σ τήν ψυ χο λο γι κή προ ε τοι μα σί α καί τό κα τά λ λη λο κ λί μα πού ἔ πρε πε νά δη μι ουρ γη θεῖ γιά νά ξε κι νή σει ὁ δι ά λο γος. Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης μέ τόν «ἡγούμενο» τῆς οἰκουμενιστικῆς μοναστικῆς κοινότητος τοῦ Bose τῆς Ἰταλίας ὅπου προσεφώνησε τούς παρευρισκομένους ὡς ἑξῆς: «Σεβασμιώτατε Καρδινάλιε κύριε Angelo Scola, Ἀρχιεπίσκοπε Mιλάνου, Ὁσιολογιώτατε κύριε Enzo Bianchi, Ἡγούμενε τῆς Μοναστικῆς Κοινότητος τοῦ Bose καί λοιπά μέλη αὐτῆς» Συγ κ ε κ ρ ι μ έ ν α σ τ ό Κ ε φ ά λ α ι ο «Ἡ ἀ μ ο ι β α ί α ἀ δελ φι κή γνω ρι μί α» ἀ να φέ ρε ται: 8«Εἶναι καθῆ κον μας νά γνω ρί σου με τόν ψυ χι κό κό σμο τῶν χω ρι σμ έ νων ἀδε λφῶν μας. Γιά τό σκοπό αὐτό χ ρει ά ζε ται με λέ τη βα σι σμένη σ τήν ἀ λή θεια καί σ τίς κα λές δι α θέ σεις. Οἱ Καθολι κοί, κα τά λ λη λα προ ε τοι μα σμέ νοι, ὀ φεί λουν νά ἀ πο κ τή σουν μιά κα λύ τε ρη γνώ ση τῆς δι δα σκα λί ας καί τῆς ἱ στο ρίας, τῆς π νευ μα τι κῆς καί λειτουρ γι κῆς ζω ῆς, τῆς θρη σκευ τι κῆς ψυ χο λο γί ας καί τῆς π νευ μα τι κῆς κα λ λι έρ γειας πού χα ρα κ τη ρί ζουν τούς ἀ δελ φούς μας. Στήν ἐ πί τευ ξη αὐ τοῦ τοῦ σκο ποῦ συμ βάλλουν πο λύ οἱ συ νά ξεις, σ τίς ὁ ποῖες συμμετέχουν ἀν τι πρό σω ποι καί ἀ πό τίς δύ ο πλευ ρές, γιά νά ἐ ξε τά σουν πρό πάν των θε ο λο γι κά ζη τή μα τα, καί ὅ που ὅ λοι συμ πε ρι φέ ρον ται σάν ἴ σοι πρός ἴ σους μ έ τ ήν π ρ ο ϋ πό θ ε σ η ὅ τ ι ὅ σ ο ι σ υμ μ ε τ έ χο υν σ αὐ τές, κά τω ἀ πό τήν ἐ πί βλεψη τῶν ἐ πι σκό πων, θά εἶ ναι ἀ λη θι νά κα ταρ τι σμέ νοι. Ἀ πό τό δι ά λο γο αὐ τό θά φα νεῖ πιό κα θα ρά ποι ά εἶ ναι ἡ ἀ λη θινή θέ ση τῆς Κα θο λι κῆς Ἐκκ λησί ας. Μ αὐτόν τόν τρό πο θά γ νω ρι σ τεῖ κα λύτερα ἡ σκέ ψη τῶν χω ρι σμένων ἀδελ φῶν μας καί θά ἐ κ τε θεῖ σ αὐ τούς πιό αὐ θεν τι κά ἡ πί σ τη μας» (Β Σύ νο δος Βα τι κα νοῦ, Δι ά ταγ μα γιά τόν Οἰ κου με νι σμό, Γρα φεῖ ον κα λοῦ Τύ που, σελ. 21). Ἡ ψυ χο λο γι κή αὐ τή προ ε τοι μα σί α ἐκ δη λώθη κε μέ τόν «δι ά λο γο τῆς ἀ γά πης» πού ἐ πα κολού θη σε

15 Ὁ «Διάλογος τῆς ἀγάπης» Ὁ «δι ά λο γος τῆς ἀ γά πης» ἔ χει ὡς πρω τερ γά τη καί κύ ριο ἐκ φρα στή του τόν Πα τρι ά ρχη Ἀ θη να γό ρ α καί πι σ τούς συ νε χι σ τές τούς δύ ο δι α δό χους του, τ ό ν Π α τ ρ ι ά ρ χ η Δ η μ ή τ ρ ι ο κα ί τ ό ν Π α τ ρ ι ά ρ χ η Βαρ θο λο μαῖ ο. Πρό κει ται γιά μιά κα θα ρά ἐ πι κοινω νια κή τα κ τι κή σ τη ριγ μέ νη σ τήν δυ να μι κή τῆς εἰ κό νας καί τήν ἐ πι βο λή τῆς συ νή θει ας, χω ρίς κα νέ να πα ν τ ε λ ῶς ἔ ρει σμα σ τ ήν θε ο λ ο γί α καί τήν ἀ λ ή θει α. Ὁ ἴ δι ος, ἄ λ λω σ τ ε, ὁ Πα τρι ά ρχης Ἀ θη να γό ρας δέν πα ρέ λ ει πε νά φα νε ρώ νει τήν ἀ πο στρο φή του γιά τούς θε ο λό γους καί τήν θεο λο γί α καί τήν προ τί μη σή του σ τήν πο λι τι κή καί τήν δι πλω μα τί α. Ὁ θε ω ρη τι κός ἐκ φρα σ τής καί ἰ θύ νων νοῦς τῆς προ σεγ γί σε ως μέ τὸ Βα τι κα νό ὑ πῆρ ξε ὁ Μη τροπο λί της Ἡ λι ου πό λ ε ως (μ ε τέ πει τα Χα λ κη δό νος) Με λί των, πού ὡς Πρό ε δρος στήν Γ Πα νορ θόδο ξη Δι ά σκε ψη στή Ρό δο, 1-15 Νο εμ βρί ου 1964 δή λω νε: 8 «Θά ἀρ χί σου με νά ἀσκούμεθα σ τήν ἀγάπη. Ὁ δι άλογος χ ρήζει μελέτης. Ἡ ἀγά πη δέν χρειάζεται μελέτη. Χρειά ζεται ἄ σκη ση, πρω τοβου λί α, γεν ναι ό τη τα, πνεῦμα θυσίας... Τά σχίσμα τα ὡ λο κ λη ρώ θη καν καί ἔγιναν ἀγεφύ ρω τα ὅ ταν ἔ λει ψε παν τε λῶς ἡ ἀγάπη. Δέν μ ποροῦ με νά ἀ πο κα τα σ τή σου με ἑ νότητα χ ρισ τιανική, ἐ άν δέν μαθητεύ σουμε στήν ἀγάπη, ἐάν δέν ἀ γαποῦ με. Καί εὐ χό με θα ὅ πως τό σ τάδιο αὐ τό τῆς κα λ λι ερ γεί ας ἀ δε λ φι κῶν σ χέσεων εἶναι π λῆ ρες ἀμ ο ι βαίων χειρ ον ομ ιῶν, π ρ οσ οχ ῆς, τ ιμ ῆς καί ἀ γά πης, εἰς τρό πον ὥ στε νά δημιουργηθῆ τό κατάλ λη λο κλῖ μα, ἐν τός τοῦ ὁποίου θά ἐπε ξερ γασ θοῦ με τόν ἐκ κ λη σι α σ τι κό θεολογικό διά λο γο» (Ἀ ρι σ τεί δη Γ. Πα νώ τη, Παῦ λος Σ Τ - Ἀ θη να γό ρας Α, Εἰ ρη νο ποι οί, Ἵ δρυ μα Εὐ ρώ πης Δρα γάν, Ἀ θῆ ναι 1971, σελ. 143). Πα τριά ρχης Ἀ θη να γό ρας :: Συ νάν τη ση Πά πα Παύ λου ΣΤ - Ἀ θη να γόρα στή Ρώ μη, 26 Ὀ κτω βρί ου 1967: 8 «Ἡ ἔ ξο δος πάν των ἡ μῶν ἐκ τῆς ἀ πο μο νώ σε ως καί τῆς αὐ τα ρε σκεί ας ἐ πί τήν ἀ να ζή τη σιν τοῦ σ τερεοῦ ἐδ ά φ ο υς, ἐφ ο ὗ τ εθ εμ ε λ ί ω τ α ι ἡ ἀ δι α ί ρ ε τ ο ς Ἐκκ λησία, ἀπεκάλυψεν ἡμῖν τήν ἀλήθειαν, ὅ τι πλεί ο νά εἰ σιν τά ἑ νοῦν τα καί ὀ λι γώ τε ρα τά χωρίζοντα ἡμᾶς... Κα λού μεθα ἵνα συνεχίσωμεν καί ἐν τεί νω μεν τόν δι ά λο γον τῆς ἀ γά πης εἰς τρόπον ὥ σ τε νά κα τα σ τή σω μεν τοῦ τον προ θε ο λογικόν γε γο νός...» (Ἀ ρι σ τεί δη Γ. Πα νώ τη, Παῦ λος Σ Τ - Ἀ θη να γό ρας Α, Εἰ ρη νο ποι οί, Ἵ δρυ μα Εὐ ρώ πης Δρα γάν, Ἀ θῆ ναι 1971, σελ. 225). :: Συ ν ε ν τ ε ύ ξ ε ι ς Π α τ ρ ι ά ρ χ ο υ Ἀ θ η ν α γ ό ρ α, 1968: 8«Τά δόγ μα τα ἄς τά κλεί σει κά θε Ἐκκ λησί α εἰς τό θη σαυ ρο φυ λά κιόν της καί μέ τό κά λυμ μα αὐ τό νά ἐκ δώ σω μεν τό κοι νόν νό μι σμα τῆς ἀ γά πης» (Ἐ φημ. Ἔ θνος, ). «Δέν πρόκει ται ἡ μί α Ἐκ κ λη σί α νά ὑ πο τα χ θῆ εἰς τήν ἄ λ λην ἀ λ λ ὁ μοῦ νά ἐ πα νι δρύ σω μεν τήν Μί αν, Ἁγίαν, Κα θο λική καί Ἀποσ τολική Ἐκ κ λη σί αν» (Πε ριοδ. ὁ Ποι μήν, Μυ τι λή νη, Φε βρουά ριος 1968). :: Προσ λα λιά Πα τριά ρχη Ἀ θη να γό ρα πρός ὀρ θο δό ξους ἱ ε ρεῖ ς, 1971: 8«Ἕ ως τὸ 1054 εἴχα με πολ λάς δι α φο ράς... Ἀ λ λά ἠ γα πώ με θα. Καὶ ὅ τ α ν ἀ γ α πῶ ντ α ι ο ἱ ἄ νθ ρ ω πο ι, δι α φ ο ρ α ί δ ὲ ν ὑ πάρ χουν. Ἀλ λά τὸ 1054 πού ἐ παύ σα μεν νὰ ἀ γα πώ με θα, ἦλ θαν ὅ λες οἱ δι α φο ρές. Ἠγα πώμ ε θα καὶ εἴ χομ εν τὸ ἴδιον μυ σ τή ριον. Τὸ ἴ διον βά π τι σμα, τὰ ἴ δια μυ σ τή ρια καὶ ἰ δι αι τ έ ρως τὸ ἴ διο Ἅ γιον Πο τή ριον. Τώ ρα ποὺ ξα να γυ ρί σαμεν εἰς τὸ 1054, δια τὶ δὲν ξα να γυ ρί ζο μεν καὶ εἰς τὸ Ἅ γιον Πο τή ριον;»...καὶ ἐ πει δὴ δὲ ν ἔ χω πολ λ ὲς ἐ λ πί δες ἀ πὸ τὸν θε ο λο γι κὸν δι ά λο γον... δι αὐ τὸ ἐ γὼ προτιμῶ τὸν δι ά λο γο τῆς ἀ γά πης. Νὰ ἀ γα πη θοῦ με! Κα ὶ τ ί γ ί ν ε τ α ι σ ή μ ε ρ α; Π ν εῦ μ α μ έ γ α ἀ γ ά π ης ἐ ξα π λώ νε ται ὑ πὲρ τοὺς Χρι σ τια νοὺς Ἀ να τολῆς καὶ Δύ σε ως. Ἤ δη ἀ γα πώ με θα. Ὁ Πά πας τὸ εἶ πε: ἀπέκ τησα ἕναν ἀ δελ φὸν καὶ τοῦ λέ γω σ ἀ γα πῶ! Τὸ εἶ πα καὶ ἐγώ: Ἀπέκ τησα ἕ ναν ἀ δε λ φὸ καὶ τοῦ εἶ πα σ ἀ γα πῶ!» (Ἡ προσ λα λιά τοῦ Ἀ θη να γό ρου, Πρω το πρε σβυ τέ ρου Γ. Με τα λ λη νοῦ, Οἱ δι ά λο γοι χω ρίς προ σω πεῖ ον, ἐκδ. Πα ρα κα τα θή κη, σελ. 5). Ἱ ε ρά Κοι νό της πρός Πα τρι ά ρχη Ἀ θη να γό ρα, 1970: 4 «Ἤ δη δ έ δι ερ μ η ν εύ ο ν τ ες τ ό πά γι ο ν φρό νη μα τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους, πληροφοροῦμεν Ὑ μᾶς, ὅ τι ἐμ μέ νει τῇ Ὀρ θο δό ξῳ Δι δα σκα λί ᾳ, ταῖς Πα τρι καῖς ἑ πό με νον Πα ραδόσεσι, καθ ἅς, τόν μέν «Διάλογον τῆς ἀγάπης» θε ω ρεῖ ἄ σκο πον καί πη γήν πολ λῶν δει νῶν...» (Ο.Τ., ἀρ. φ. 127, ). Ἱ ε ρά Μο νή Σταυ ρο νι κή τα (Κα θηγ. Ἀρ χιμ. Βα σί λ ει ος): 4 «Τό νό μι σμα τῆς ἀ γά πης, πού κυ κλο φο ρεῖ με τά ἀ πό τό κλείσιμον τῶν δογμάτων, ἡ ἐπανίδρυσις τῆς Μιᾶς... Ἐκκ λησίας καί τό σα ἄ λ λα εἶ ναι ἀ κα τα νόητα καί κυριολεκ τικῶς βλά σφη μα γιά τήν Ὀρ θό δοξο Ἐκκ λησία...»ὅ τα ν οἱ πι σ τοί δι α κ ρί νουν δι α φο ρές, πού ὑ πά ρ χουν μ ε τα ξύ Ὀρ θο δό ξων καί Ἑ τ ε ρο δό ξων, δέ ν σημ αίνει ὅ τ ι ἐ πι θ υ μ οῦν τ ό σ χ ί σμ α καί τ ή δι αι ώ νι σί του, ἀλ λά ζη τοῦν τήν ἀληθινή ἑνότητα, τήν μό νη σω τή ριο γιά ὅ λους. Εἶ ναι ἄ ρα αὐ τό ἕ νας σ ταυ ρός, πού ὑ πο φέρουν ἀπό ἀγάπη γιά τούς ἀ δελ φούς...»οἱ Π α τ έ ρ ες τ ῆς Ἐκ κ λ η σ ί α ς, πο ύ φ ά ν η κα ν σ κ λ η ρ ο ί σ τ ή δι α τ ή ρη σ ι τ ο ῦ Δό γ μ α τ ο ς, εἶ ν αι ἐ κεῖ νοι πού ἀ γά πη σαν πε ρισ σό τ ε ρο ἀ πό κά θε Λειτουργικός ἀσπασμός στήν παπική «λειτουργία»- ἐνθρόνιση τοῦ Πάπα Φραγκίσκου. Βατικανό, 19 Μαρτίου Πρώτη φορά, μετὰ τὸ σχίσμα τοῦ 1054, Ὀρθόδοξος Πατριάρχης ἔλαβε μέρος σὲ ἐνθρόνιση ρωμαιοκαθολικοῦ Πάπα ἄλ λον τόν ἄν θρω πον. Γιατί γνώ ρι σαν τά ἀ πύθμε να βά θη του καί δέν θέ λη σαν πο τέ νά τόν κορο ϊ δέ ψουν μέ τίς συ ναι σ θη μα τολογίες ἐφήμερης καί ἀ νύ παρ κ της ἀ γά πης, ἀ λλά τόν σε βά σ τη καν προ σφέ ρον τάς του τό Εὐαγγέλιο τῆς Ἀ λη θεί ας, πού χα ρί ζει τή μα κα ρί α ἐν Ἁγί ῳ Πνεύ μα τι ζω ή. Δέν εἶ ναι λοι πόν ἡ πι στό της στό Δόγ μα στε νοκε φα λιά οὔ τε ὁ ἀ γώ νας γιά τήν Ὀρ θο δο ξί α μισα λλοδοξία, ἀ λ λά ὁ μο να δι κός τρό πος ἀ λη θι νῆς ἀ γά πης. Ἡ Ὀρ θο δο ξί α βιουμέ νη δί δει στόν κόσμο τό Ἕν, οὗ ἐ στι χρεί α, ἐ κεῖ νο πού ξε δι ψά ει ἀ λη θι νά» (Ο.Τ., ἀρ. φ. 98, ). Ἡ Ἱ ε ρά Κοι νό της πρός τὸν Βαρ θο λομαῖο: 4 «Με τά πό νου σημειοῦμεν ὅτι ἀπό τάς κε νάς αὐ τάς ἀ γα πο λο γί ας παρα σύ ρον ται τι νές ἐκ τῶν Ὀρ θο δό ξων ἀ δελ φῶν μας, χά νουν τήν δογ μα τι κήν εὐ αι σ θη σί αν καί πα τρο πα ρά δο τον ἐμ μο νήν εἰς τά ἅ για δόγ μα τα, πα ρα δό σεις καί δι δα σκα λ ί ας, τ άς ὁ πο ί ας πα ρ ε λ ά βο μ ε ν πα ρ ά τῶν ἁ γί ων Πα τέ ρων μας καί μέ τάς ὁ ποί ας δι ε σώ θη σαν οἱ ἀ νά τήν οἰ κου μέ νην Ὀρ θό δο ξοι λα οί καί ἰ δι αι τέ ρως τό γέ νος ἡ μῶν τῶν Ἑλ λή νων κα τά τήν μα κραί ω να πε ρί ο δον τῆς δου λεί ας, τι νές δέ ἐξ αὐ τῶν καί ἐ φαρ μό ζουν τήν μυ στη ρια κήν δι α κοι νω νί αν» (Ο.Τ., ἀρ. φ. 1154, )

16 Ὁ ἐπίσημος «Θεολογικὸς Διάλογος» Αὐτή ἡ ἐπίδειξη φιλίας καί ἀγάπης ἐκ μέρους τοῦ Βατικανοῦ καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἦταν τό προπέτασμα καπνοῦ γιά νά καλυφθοῦν τά ἀκραῖα οἰκουμενιστικά ἀνοίγματα χωρίς κανένα θεολογικό ἔρεισμα καί χωρίς καμμία οὐσιαστική ἀλλαγή στούς στόχους καί τίς μεθόδους τοῦ παπισμοῦ. Ὁ παπισμός ἄλλαξε ἁπλῶς τό προσωπεῖο του μέ τήν Β Βατικανή Σύνοδο καί τό «Διάταγμα περί Οἰκουμενισμοῦ» πού ἐξέδωσε. Ταυτόχρονα, ὅμως, φανέρωσε καί τό ἀληθινό του πρόσωπο, καθώς ἡ ἴδια Σύνοδος ἐξέδωσε καί τό ἀντίστοιχο «Διάταγμα γιά τίς Ἀνατολικές Καθολικές Ἐκκλησίες», τίς οὐνιτικές δηλαδή, τίς ὁποῖες ἀναγνωρίζουν καί προασπίζονται μέ κάθε ἐπισημότητα οἱ παπικοί. Οὐσιαστικά τό Βατικανό διατήρησε τήν διπροσωπία καί τήν διγλωσσία μέ τήν ὁποῖα δέν παύει νά συμπεριφέρεται ἔναντι τῶν Ὀρθοδόξων. Ἡ ἴδια διγλωσσία, ὅμως, χαρακτηρίζει καί τήν πλευρά τῶν Ὀρθοδόξων οἰκουμενιστῶν, μέ προεξάρχον τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, πού ἀντιλαμβάνονται ἐπιλεκτικά τίς διαθέσεις τοῦ Βατικανοῦ καί ἐκλαμβάνουν κατά τό δοκοῦν τίς κινήσεις καί τίς ἀποφάσεις του. Εἶναι ἡ γνωστή καί παγιωμένη πλέον τακτική τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου πού περιλαμβάνει αὐστηρή ὀρθόδοξη στάση στό «ἐσωτερικό» καί διαδοχικές ὑποχωρήσεις ἔναντι τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν στά πλαίσια τῶν διαλόγων. Μέσα σέ αὐτά τά πλαίσια καί μέ αὐτά τά δεδομένα ἀπόφασίστηκε τό 1963 στήν Δεύτερη Πανορθόδοξη Διάσκεψη τῆς Ρόδου ἡ ἔναρξη τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου μέ τούς Ρωμαιοκαθολικούς. Ἐνδεικτικό εἶναι τό γεγονός ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἀρνούμενη νά ἀποδεχθεῖ τά τετελεσμένα πού ἐπιχειροῦσε νά ἐπιβάλει τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ἀρνήθηκε νά συμμετάσχει στήν Πανορθόδοξη Σύνοδο (βλ. σχ. Χρυσοστόμου Β, Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος, Τά Πεπραγμένα ἀπό μέχρι , σελ ). Ὁ «ἐπίσημος θεολογικός διάλογος» ξεκίνησε τό Γιά τήν διεξαγωγή τοῦ διαλόγου συγκροτήθηκε ἡ Διεθνής Μικτή Ἐπιτροπή Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξύ Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν. Ὁ διάλογος αὐτός τοποθετήθηκε ἀπό τήν ἀρχή σέ λανθασμένες καί προβληματικές βάσεις, καθώς συμφωνήθηκε ὅτι θά διεξαγόταν «ἐπί ἴσοις ὅροις» καί θά ξεκινοῦσε ἀπό τά «ἑνοῦντα», χωρίς νά ἐξετάσει τίς θεολογικές διαφορές. Ἡ μέχρι τώρα πορεία τῆς Διεθνοῦς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς θεολογικοῦ διαλόγου μεταξύ Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν χαρακτηρίστηκε ἀπό τήν ἐπιμελημένη προσπάθεια νά παρουσιάσει θετικό ἔργο καί ἐξέλιξη τοῦ διαλόγου παρά τίς ἀντιθέσεις, τίς παπικές προκλήσεις καί τά ἀγεφύρωτα χάσματα, πού πολλές φορές τορπίλισαν τίς διαδικασίες καί ὁδήγησαν σέ ἀδιέξοδο τόν διάλογο. Χαρακτηρίστηκε, ἐπίσης, ἀπό μία ἔντονη ἀδιαφάνεια, μία ἐνορχηστρωμένη προσπάθεια δημιουργίας καί ἐπιβολῆς τετελεσμένων, πού προδίδει τήν τήρηση καί ἐφαρμογή συγκεκριμένων σχεδιασμῶν καί προειλημμένων ἀποφάσεων. Ἐνδεικτικό παράδειγμα εἶναι ἡ μυστικότητα πού τηρεῖται στήν ἐπεξεργασία καί τήν συζήτηση τῶν κοινῶν κειμένων πού ἐκδίδει ἡ Ἐπιτροπή, τά ὁποῖα δέν γίνονται γνωστά οὔτε κἄν στίς Συνόδους τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν πού λαμβάνουν μέρος στόν διάλογο. Ὅπως ἀναφέρει σέ ἄρθρο του ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος ἀναφερόμενος στά κείμενα τῆς Ἐπιτροπῆς, «τά κείμενα αὐτά ὑπογράφονται ἀπό τούς ἀντιπροσώπους τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν μέ τήν προοπτική τοῦ ad referendum, δηλαδή τήν ἔγκρισή τους ἀπό τίς Τοπικές Ἐκκλησίες. Ὅμως, τοὐλάχιστον ἀπό ὅ,τι γνωρίζω ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, κανένα ἀπό τά κείμενα αὐτά δέν ἦλθε πρός ἔγκριση στήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας». Ὁ Καθηγητής Δογματικῆς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης σέ ἐπιστολή του πού ἀπέστειλε προσφάτως πρός ὅλους τούς Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀναφέρει τά ἑξῆς ἀποκαλυπτικά: «Συγκεκριμένα, πρίν λίγες ἡμέρες, ζήτησα νά ἐνημερωθῶ ἀπό κάποιους γνωστούς μου Ἐπισκόπους γιά τόν Διμερῆ Θεολογικό Διάλογο Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν, στό Ἀμμάν τῆς Ἰορδανίας (15-19 Σεπτεμβρίου 2014). Εἰδικότερα, ἐρώτησα νά μάθω, ἄν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος συζήτησε ἐν Συνόδῳ καί ἔλαβε κάποια ἀπόφαση γιά τόν ἐν λόγῳ Θεολογικό Διάλογο. Καί, παρά τό γεγονός ὅτι οἱ τρεῖς ἀπό τούς Ἐπισκόπους αὐτούς ἦταν Συνοδικοί, μοῦ ἀπάντησαν πώς δέν ἐγνώριζαν τίποτε γιά τό περιεχόμενο αὐτοῦ τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου.»Τό ἴδιο, ἀκριβῶς, συνέβη καί μέ τήν ἐρώτησή μου σχετικά μέ τήν Διάσκεψη τῶν Ἀντιπροσώπων ὅλων τῶν τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στό Σαμπεζύ τῆς Ἐλβετίας. Οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας καί μάλιστα Συνοδικοί- ἀγνοοῦσαν οὐσιαστικά τό περιεχόμενο αὐτοῦ τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου.»Καί, ἐνῶ ἡ Γ Προσυνοδική Πανορ 1. Ὁ Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ἰωάννης, συμπρόεδρος τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Διαλόγου Ὀρθοδόξων-Παπικῶν, μέ τόν Πάπα Φραγκῖσκο στή θρονική ἑορτή τῆς Ρώμης, Ἡ ὀρθόδοξη ἀντιπροσωπεία μέ προεξάρχοντα τόν Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ἰωάννη καί τόν ἕτερο Συμπρόεδρο τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Διαλόγου Καρδινάλιο Κούρτ Κώχ, στή θρονική ἑορτή τῆς Ρώμης, Ἀνταλλαγές ἐπισκέψεων, ἐθιμοτυπικές συναντήσεις καί συζητήσεις τῶν ἐπιτροπῶν καί τῶν ἐπιτρόπων πού χειρίζονται τήν τύχη τοῦ διμεροῦς Διαλόγου Ὀρθοδόξων - Παπικῶν. ❶ ❷ ❸ 26 27

17 θόδοξη Διάσκεψη (21-28 Νοεμβρίου 1976) ἀπεφάσισε, ὅτι ἡ κατά τήν διεξαγωγήν τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων ἀκολουθούμενη μεθοδολογία προϋποθέτει τήν σχετικήν πληροφόρησιν τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας ἐπί τῶν διαφόρων ἐξελίξεων τῶν Διαλόγων, δέν ὑπάρχει στήν πράξη, ἡ σχετική πληροφόρησις οὔτε κἄν στά μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας μας.»ὡς γνωστόν, στούς Θεολογικούς Διαλόγους συζητῶνται σοβαρότατα θέματα πίστεως καί ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. Πῶς, λοιπόν, εἶναι ἐπιτρεπτό τά θέματα αὐτά νά θεωροῦνται ἀπόρρητα καί γι αὐτό ἀπροσπέλαστα στά πλέον ἁρμόδια πρόσωπα τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι οἱ Ἐπίσκοποι στό σύνολό τους; Γι αὐτό, κάθε πιστός μέ αἴσθηση εὐθύνης γιά τήν ἐκκλησιαστική ζωή, εὔλογα διερωτᾶται, γιατί κάποιοι, προφανῶς ἠθελημένα, κρατοῦν τούς Ἀρχιερεῖς μας σέ ἄγνοια καί γιατί δέν ἐνδιαφέρονται γιά τήν Συνοδική ἐνημέρωση καί ἀπόφασή τους, γιά τόσο σοβαρά θέματα, πού ἀφοροῦν τήν σύνολη Ἐκκλησία. Ὡστόσο, βέβαια, ἡ ἀκριβής γνώση τοῦ περιεχομένου τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων, ὅπως καί ἡ μετάδοση τῆς γνώσεως αὐτῆς στό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι δικαίωμα ἀλλά καί ὑποχρέωση ὅλων τῶν Ἐπισκόπων» ( gr/2014/11/ html#more). Πόσα, λοιπόν, καί ποιά ἀπό τά Κοινά Κείμενα τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Διαλόγου ἔχουν ἐγκριθεῖ (καί ἄν ναί ἀπό ποιές) ἀπό τίς Τοπικές Ἐκκλησίες; Ἀφοῦ, λοιπόν, τά Κείμενα αὐτά δέν ἔχουν ἐγκριθεῖ ἀπό τίς Συνόδους τῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, τότε πῶς μπορεῖ νά θεωροῦνται ὡς βάση γιά τήν παραγωγή νέων Κειμένων στίς ἑπόμενες Συνελεύσεις τῆς Ἐπιτροπῆς καί τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου ἐν γένει; Πολύ περισσότερο μάλιστα ὅταν ὑπῆρχαν Συνελεύσεις τῆς Ἐπιτροπῆς, ὅπως αὐτή τοῦ Balamand τό 1993 στήν ὁποία ἀρνήθηκαν νά λάβουν μέρος ἕξι Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες (τῶν Ἱεροσολύμων, τῆς Σερβίας, τῆς Βουλγαρίας, τῆς Γεωργίας, τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Τσεχοσλοβακίας) διαμαρτυρόμενες γιά τίς προκλήσεις τῶν Οὐνιτῶν. Τό κείμενο, ὅμως, τοῦ Balamand συνεχίζει νά γίνεται ἀποδεκτό στά πλαίσια τοῦ διαλόγου παρά τίς τεράστιες ἀντιδράσεις πού προκάλεσε καί συνεχίζει νά προκαλεῖ. Κάθε νέα Συνέλευση, ἄλλωστε, τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς θεωρεῖ ὡς δεδομένα ὅσα ἀποφασίστηκαν καί συμπεριλήφθηκαν στά κείμενα πού ἐκδόθηκαν ἀπό τίς προηγούμενες Συνελεύσεις, ἀνεξάρτητα ἀπό τό ἄν ἔχουν τήν ἀπαιτούμενη συνοδική ἔγκριση τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Τό γεγονός ὅτι τά κείμενα τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς δέν ἔχουν ἐγκριθεῖ ἀπό τίς Τοπικές Συνόδους συνεπάγεται ὅτι τά πορίσματα καί τά ἀποτελέσματα τοῦ διαλόγου δέν ἔχουν τήν ἀπαιτούμενη ἔγκριση τοῦ συνόλου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἀνά πᾶσα στιγμή μπορεῖ νά ἀνατραποῦν. Αὐτό τό ἐνδεχόμενο, ἄλλωστε, εἶναι τό πλέον πιθανό ἄν λάβουμε ὑπόψιν τίς σφοδρές ἀντιρρήσεις πολλῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν σέ κάποια ἀπό τά κείμενα τῆς Ἐπιτροπῆς, ἀλλά καί τίς ἀκόμη σφοδρότερες ἀντιδράσεις τοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος. Ἀποδεικνύεται, ἔτσι, ὅτι ἡ εἰκόνα τῆς θετικῆς ἐξελίξεως καί τῆς προόδου τοῦ διαλόγου πού μέ τόση ἐπιμέλεια προβάλλεται εἶναι τεχνητή καί κατασκευασμένη. Καλλιεργεῖται δέ μέ κύριο σκοπό νά ἐπιβάλει τετελεσμένα καί νά παράσχει τήν κάλυψη στά ἀλλεπάλληλα οἰκουμενιστικά ἀνοίγματα. Ἄλλωστε οὐσιαστική πρόοδος στόν θεολογικό διάλογο δέν θά μποροῦσε ἐκ τῶν πραγμάτων νά ὑπάρξει ἀφοῦ αὐτός ἀσχολεῖται μέ τά «ἑνοῦντα» καί ὄχι μέ τίς θεολογικές διαφορές, τίς ὁποῖες καί φιλοδοξεῖ νά ἐπιλύσει. Καί διερωτᾶται καί ὁ πλέον καλόπιστος παρατηρητής πῶς εἶναι δυνατόν νά ἐπιλυθοῦν αὐτές οἱ διαφορές, ὅταν μισός αἰώνας προσεγγίσεως καί πληθωρικῆς ἀγαπολογίας, καθώς καί 35 σχεδόν χρόνια ἐπίσημου θεολογικοῦ διαλόγου δέν εἶχαν κανένα ἀποτέλεσμα. Πῶς εἶναι δυνατόν νά συμφωνήσουμε γιά τίς θεολογικές διαφορές, ὅταν δέν μποροῦμε νά συμφωνήσουμε οὔτε κἄν στά «ἑνοῦντα»; Ἐκτός ἄν θεωροῦμε ὡς συμφωνία τήν προσχώρηση στήν παπική ἀντίληψη περί πρωτείου καί τήν καθιέρωσή του καί στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Στήν περίπτωση αὐτή θά ὀφείλαμε νά συμφωνήσουμε μέ τόν Καθηγητή κ. Βασιλειάδη καί νά «ἀναγνωρίσουμε ὅτι μέσω τοῦ εἰλικρινοῦς, ἰσότιμου καί ἀπροϋπόθετου θεολογικοῦ διαλόγου κι ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι κερδίσαμε τήν αὐτονόητη θεολογικά, καί μαρτυρούμενη στήν Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος μέ τόν Καρδινάλιο Κούρτ Κώχ, συμπρόεδρο τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Διαλόγου Ὀρθοδόξων - Παπικῶν, στήν Θρονική Ἑορτή τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Φανάρι, Ὀρθόδοξη λειτουργική μας παράδοση, ἐκκλησιαστική ἀναγκαιότητα τοῦ πρώτου σέ ὅλες τίς βαθμίδες τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βίου (τοπική/ ἐνοριακή, ἐπισκοπική, περιφερειακή, καί ἀνά τήν οἰκουμένη), ὅπου ὁ προεστώς ἤ primus inter pares δέν ἀποτελεῖ ἁπλῶς τιμητικό ἀλλά οὐσιαστικό λειτούργημα» ( blog-post_6413.html). Πατριάρχης Βαρθολομαῖος :: Χαιρετισμὸς Πατριάρχου Βαρθολομαίου. Φανάρι, «Ἀτυχῶς, κατά τήν διαδρομήν τῶν αἰώνων, ἡ ἀδελφωσύνη αὕτη ἐπλήγη ἰσχυρῶς, μέ ἀποτέλεσμα νά διασπασθῇ ἡ πευματική ἑνότης τῶν Ἐκκλησιῶν μας. Ἐπί σειράν αἰώνων θεολόγοι ἀλλά καί ἐκκλησιαστικοί ἄνδρες ἀμφοτέρων τῶν Ἐκκλησιῶν ἐδαπάνων τάς δυνάμεις των οὐχί ἐν τῷ πλαισίῳ τοῦ διαλόγου, ἀλλά πρός μεμονωμένην προβολήν καί ὑποστήριξιν τῶν ἰδίων θέσεων... Πρέπει, δηλαδή, νά δαπανῶμεν τάς πνευματικάς δυνάμεις μας οὐχί ἐν τῇ προσπαθείᾳ ἀνευρέσεως δικαιολογιῶν διά τήν ἐνίσχυσιν τῶν θέσεων, τάς ὁποίας ὑπεστηρίξαμεν κατά τό παρελθόν πρός δικαιολόγησιν τοῦ σχίσματος, ἀλλά νά καταβάλλωμεν εἰλικρινῆ προσπάθειαν διά τήν ἀνεύρεσιν ἐπιχειρημάτων, ἐπιβεβαιούντων τό ἐσφαλμένον τῆς διχαστικῆς τάσεως καί ἀναζητούντων τρόπους προσεγγίσεως...» (Χαιρετισμός τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου πρός τήν Ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλησίας Ρώμης κατά τή θρονική ἑορτή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, Φανάρι, ). :: Ὁμιλία τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, «Ἐάν ὁ Διάλογος ἤρχιζεν ἀπό τάς μείζονας μεταξύ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν διαφοράς, ἡ πρόοδός του θά καθίστατο προβληματική, διότι θά εἴχομεν εὐθύς ἐξ ἀρχῆς δυσκολίας, τῶν ὁποίων αἱ ψυχολογικῆς φύσεως δέν θά ἦσαν ἀσφαλῶς αἱ τελευταῖαι. Ἀλλά καί πάλιν, δηλαδή καί τώρα πού ἤρχισεν ὁ Διάλογος ἀπό τά ἑνοῦντα, αἱ ψυχολογικαί δυσχέρειαι δέν ἀπέλιπον. Θά ἀναφέρω ἕν μόνον παράδειγμα: τό θέμα τῆς Οὐνίας, ἐπί τοῦ ὁποίου οἱ ὀρθόδοξοι γενικῶς ἔχουν ἀλλεργίαν καί ἀντιδροῦν, διότι τοῦτο συνάπτεται μέ δυσάρεστα ἱστορικά γεγονότα. Ἀλλά τήν ψυχολογικήν τοποθέτησιν τῶν Ὀρθοδόξων ἔναντι τῆς Οὐνίας φαίνεται ὅτι δέν κατενόησεν εἰσέτι ἐπαρκῶς ἡ Ρώμη καί τήν ὑποτιμᾶ» (Ὁ ἐπίσημος Θεολογικός Διάλογος Ὀρθόδοξης καὶ Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, Οἰκουμένη-Διάλογος καί προβληματισμοί, ἐκδ. παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1998, τ. 3, σελ. 38). Ἅγιον Ὄρος Καθηγούμενοι Ἱερῶν Μονῶν Διονυσίου καί Γρηγορίου, Γαβριήλ καί Βησσαρίων πρός Πατριάρχη Ἀθηναγόρα 4 «...προήλθομεν εἰς τήν ἀπόφασιν, ὅπως ἀπευθύνωμεν, μετά τοῦ 28 29

18 προσήκοντος υἱϊκοῦ σεβασμοῦ, πρός τήν ὑμετέραν Παναγιότητα τήν παροῦσαν ἀνοικτήν ἐπιστολήν, καί παρακαλέσωμεν, ὅπως, κηδομένου πατρικῶς καί ἡμῶν τῶν ἐλαχίστων τέκνων της, παύσητε πάσης περαιτέρω συζητήσεως μετά τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἐπί θεμάτων πίστεως, λατρείας καί αὐτῆς τῆς καθεστηκυῒας τάξεως ἐν τῇ καθ ἡμᾶς Ὀρθοδοξίᾳ, ἐξ ἧς συζητήσεως, ὡς προβλέπομεν, οὐ μόνον σκανδαλισμός μέγας θέλει προέλθει εἰς τάς συνειδήσεις τοῦ εὐσεβοῦς Χριστεπωνύμου πληρώματος, ἀλλά καί σχίσματα καί διαιρέσεις. Ἐπί πλέον δέ ἐν τοῖς καθ ἡμᾶς, οἱ ἁπλοϊκοί πατέρες τῶν Κοινοβίων μας, οἱ ἐπιμελούμενοι μετ ἀκριβείας τά τῆς πίστεως, θά ἀναστατωθοῦν κυριολεκτικῶς μέ κίνδυνον νά καταλείπουν τάς Ἱεράς Μονάς καί τραποῦν πρός τήν Ἔρημον, ἵνα μή ἀκούουν τό μνημόσυνον τοῦ σεπτοῦ ὑμῶν Ὀνόματος καί σκανδαλίζονται...» (Ο.Τ., ἀρ.φ. 37, Φεβρουάριος 1964). Ἱ. Μ. Μεγίστης Λαύρας πρός Ἱερά Κοινότητα (10 Ἰανουαρίου 1981) 4 «.ἐάν ἠθέλομεν νά εἴμεθα εἰλικρινεῖς πρός τόν ἑαυτόν μας, δέν θά ὠνομάζομεν ποτέ τόν ἀρξάμενον διάλογον μετά τῶν Φράγκων «θεολογικόν», ἀλλά μᾶλλον «ψυχολογικόν», διότι τά κριτήρια καί οἱ στόχοι του ἀποβλέπουν σαφῶς εἰς ψυχολογικά ἀποτελέσματα καί ὄχι εἰς εὕρεσιν τῆς δῆθεν λανθανούσης ἀληθείας. Ἡ ἀλήθεια εἶναι γνωστή καί δή εἰς τούς ἀμερολήπτως ἐρευνῶντας Θεολόγους, ἀνεξαρτήτως ὁμολογίας. Σκοπός λοιπόν δέν εἶναι νά εὕρωμεν ὅ,τι πράγματι δέν ἀγνοοῦμεν, ἀλλά Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος στήν ἐκδήλωση γιά τόν ἐπίσημο ἑορτασμό, στό Πανεπιστήμιο τῆς Βιέννης, τῆς 50ῆς ἐπετείου ἀπό τήν ἵδρυση τοῦ οἰκουμενιστικοῦ Ἱδρύματος «Pro Oriente» (Βιέννη 7-11 Νοεμβρίου 2014). Παρέστησαν, ἐπίσης, ὁ Πατριάρχης τῶν Κοπτῶν Αἰγύπτου κ. Θεόδωρος, ὁ Καρδινάλιος κ. Kurt Koch ἐκ μέρους τοῦ Πάπα καί πλεῖσται ἄλλαι προσωπικότητες ἐκ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καί ἀκαδημαϊκοῦ κυρίως κόσμου. νά ἐφεύρωμεν μίαν ψυχολογικήν διαδικασίαν, ἥτις θά μᾶς ἐπιτρέψη νά ἀνακαλύψωμεν ὅτι ἀνέκαθεν ὑπήρξαμεν ἡνωμένοι, ὡς εἰσηγήθη ἐπί λέξει περί τοῦ τρόπου μεθοδεύσεως τῆς ἑνώσεως ἡ Β Βατικανή Σύνοδος» (Ο.Τ., ἀρ.φ. 446, ). Ἀρχιμ. Γεώργιος Καψάνης 4 «Τά θέματα τοῦ διαλόγου δέν φαίνονται ἐκ πρώτης ὄψεως ἀντορθόδοξα. Εἶναι ὅμως πρωτάκουστον εἰς τήν ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας νά συζητοῦνται τά ἑνοῦντα τούς Ὀρθοδόξους καί παπικούς καί ὄχι τά διαφοροποιοῦντα, ἥτοι αἱ αἱρέσεις» (Ο.Τ., ἀρ.φ. 438, ). Ἀρχιμ. Γεώργιος Καψάνης 4«Μελετῶν κάποιος προσεκτικὰ τὰ στάδια ποὺ ἀκολουθοῦνται στὶς σχέσεις Ὀρθοδόξων-Ρωμαιοκαθολικῶν διακρίνει ὅτι ὑπάρχει σχέδιο τοῦ Βατικανοῦ, τὸ ὁποῖο σταδιακὰ ἐφαρμόζεται μέχρι νὰ πραγματοποιηθῆ ἡ ἕνωσις. Γιὰ σχέδιο τοῦ Βατικανοῦ πρὸς προώθησιν ἑνώσεως Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν γράφει ὁ μακαριστὸς καθηγητὴς Ἰωάννης Καρμίρης: Ὁ Πάπας Παῦλος ΣΤ καὶ οἱ περὶ αὐτὸν ρωμαιοκαθολικοὶ θεολόγοι ἐξεπόνησαν ἓν καλῶς μελετηθὲν εὐρύτατον πρόγραμμα ρωμαιοκεντρικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, σύμφωνον πρὸς τὴν Λατινικὴν Ἐκκλησιολογίαν (Ἰω. Καρμίρη, Ὀρθοδοξία καὶ Ρωμαιοκαθολικισμός, τόμ. II, Ἀθῆναι 1965, σελ. 170)». (Ἀρχιμ. Γεωργίου Καψάνη, Ἀνησυχία γιὰ τὴν προετοιμαζομένη ἀπὸ τὸ Βατικανὸ ἕνωσι Ὀρθοδόξων - Ρωμαιοκαθολικῶν, gewrgios_grhgoriaths/). Ἕ να ἀ πό τά χα ρα κτη ρι στι κό τε ρα δείγμα τα τ ῆς δι γλωσ σί ας τοῦ Βα τ ι κα νοῦ καί τῆς ὑ πο χω ρη τι κό τη τος τῶν ὀρ θοδό ξων σ τόν δι ά λο γο μέ τούς πα πι κούς ἀ φο ρᾶ τήν de facto ἀ πο δο χή τῆς Οὐ νί ας, τήν πι ό ἐ παί σ χυν τη δη λα δή μορ φή προ ση λυ τι σμοῦ καί πο λε μι κῆς κα τά τῆς Ὀρ θο δό ξου Ἐκ κλη σί ας. Ὡς γ νω σ τόν ὁ ὅ ρος Οὐ νί α προ έρ χε ται ἀ πό τήν πο λω νι κή λέ ξη Unia, πού ση μαί νει ἕ νω ση. Ἡ Οὐ νί α εἶ ναι μί α ἐκ κ λη σι ο λο γι κή ἐ φεύ ρε ση τοῦ Βα τι κα νοῦ γιά νά προ σε ται ρι σθεῖ τούς πι στούς τῆς Ὀρ θο δό ξου Ἐκ κλη σί ας. Οἱ οὐ νι τι κές θρη σκευτι κές κοι νό τη τες δι α τη ροῦν τό λει τουρ γι κό τυ πι κό καί τε λε τουρ γι κό τῶν ὀρ θο δό ξων, ἀλ λά ἀ να γνωρί ζουν τόν Πά πα καί ἀ νή κουν ἐκ κλη σι α στι κά στό Β α τ ι κα νό. Πρ ό κει ται γι ά μ ί α δι α σ τρ ε βλ ω τ ι κή ἐκ κλη σι ο λο γι κή μέ θο δο τῶν πα πι κῶν γιά νά ἐ πι βά λουν τήν ψευ δο έ νω ση καί τήν ὑ πο τα γή τῶν Ὀρ θο δό ξων στό Βα τι κα νό. Ἡ ἴ δια τα κτι κή ἀ κολου θή θη κε καί γιά τούς Κό πτες, τούς Νε σ το ρια νούς, τούς Χρι σ τια νούς τοῦ Μα λαμ πάρ, τούς Μα ρω νί τες κ.ἄ μέ ἀ πώ τε ρο σκο πό τήν ὑ πο τα γή ὅ λων τῶν χρι στια νῶν στόν Πά πα. Ἱ σ το ρι κά ἡ Οὐ νί α εἶ ναι ὑ πεύ θυ νη γι ά τό αἱ μα το κύ λι σμα ὀρ θο δό ξων πλη θυ σμῶν καί γιά τήν πο λι τι κή καί ἐ θνο λο γι κή ἀ να τα ρα χή ὀρ θο δό ξων κ ρα τῶν. «Μὲ τ ὴν πα ροι μι ώ δη γι ὰ τὴν δο λι ό τη τά τους δρά σι οἱ Ἰ η σου ῖ ται ἀ πὸ τὴν σύ νο δο τῆς Βρέ στης (159 6) κα ὶ ἐ ν τ εῦ θ ε ν κα τ έ σ τ η σ α ν τὴν Οὐ νί α τὸν με γά λο πει ρα σμὸ τῆς Ὀρ θο δό ξου Ἀ να το λι κῆς Ἐκ κ λη σί ας, ποὺ ἐ στοί χι σε τὴν ζω ὴ τοῦ πα τριάρχου Κυ ρί λ λου Λου κά ρε ως καὶ τὴν ἐκ θρό νι σι πολ λῶν πα τρια ρχῶν, ὡ δή γη σε σ τὴν ἀ πο σκί ρ τη σι ἀ πὸ τοὺς κό λ π ο υς τ ῆς Ἐκ κ λ η σ ί α ς μ ε γ ά λ ω ν Οὐνία καὶ Οὐνίτες κοι νο τή των σ τὴν Οὐ κρα νί α, τὴν Τραν συλ βα νί α, τὴν Δα λ μα τ ί α, τὴν Ἀν τ ι ό χει α, καὶ π ρο ε κά λ ε σε τοὺς ἀ πη νεῖς δι ωγ μοὺς κα τὰ τῶν Ὀρ θο δό ξων σέ αὐ τὲς καὶ ἄ λ λ ες τουρ κο κρα τού με νες πε ρι ο χές» (Ἀρ χιμ. Γε ωρ γί ου Κα ψά νη, Οὐ νί α, ἡ μέ θο δος τοῦ πα πο κεν τρι κοῦ οἰ κου με νι σμοῦ, πε ρι ο δι κό Πα ρα κα τα θή κη, τ. 60). Ἡ μέ θο δος αὐ τή τῆς οὐ νί ας συ νε χί ζε ται μέ χ ρι καί τίς μέ ρες μας (π.χ. Β Παγ κό σμιος πό λε μος, Γι ουγ κοσ λα βί α, Πο λω νί α, Τσε χοσ λο βα κί α, Οὐ κρα νί α κ.ἄ). Σέ ὅ,τι ἀ φο ρᾶ τόν δι ά λο γο μέ τούς πα πι κούς ἡ Οὐ νί α στά θη κε πάν το τε τό με γα λύ τε ρο ἐμπό διο σ τήν οὐ σι α σ τι κή ἐ ξέ λι ξή του. Ἡ ἄρ νη ση τοῦ Βα τι κα νοῦ νά ἀ πο κη ρύ ξει τήν Οὐ νί α καί ἡ δι α τή ρη ση σ τούς κόλ πους του τῶν «Ἀ να το λι κῶν Κα θο λι κῶν Ἐκ κ λη σι ῶν», τῶν οὐ νι τι κῶν δη λα δή, τορ πί λι σε ἀρ κε τές φο ρές τίς δι α σκέ ψεις τῆς Μικ τῆς Ἐ πι τρο πῆς καί ὁ δή γη σε ἀρ κε τές Ὀρ θό δο ξες Ἐκ κλη σί ες νά ἀρ νη θοῦν τήν συμ με το χή τους στίς συ νε δριά σεις της. Ὁ Πάπας Φραγκῖσκος μέ τόν Οὐνίτη Ἀρχιεπίσκοπο τῆς Οὐκρανίας, Sviatoslav Shevchuk

19 1. Οὐνίτικη λειτουργία στό Βουκουρέστι, 30 Αὐγούστου 2014, παρουσία τοῦ Καρδιναλίου Sandri, μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἵδρυσης νέας οὐνίτικης ἐπισκοπῆς καί τήν ἐνθρόνιση τοῦ νεοχειροτονηθέντος «ἐπισκόπου» της Mihai Frăţilă. 2. Οὐνιτικό συλλείτουργο στήν Οὐκρανία, μέ τόν νέο ἀρχιεπίσκοπο Οὐκρανίας Sviatoslav Shevchuk. 3. Ὁ Πατριάρχης Ρουμανίας κ. Δανιήλ ὑποδέχεται τόν Καρδινάλιο Sandri πού ἐπισκέφθηκε τό Βουκουρέστι γιά τήν ἵδρυση νέας οὐνίτικης ἐπισκοπῆς καί τήν ἐνθρόνιση τοῦ νεοχειροτονηθέντος «ἐπισκόπου» της Mihai Frăţilă, ❶ ❷2 ❸ Ἡ ὕ παρ ξη, ἐ πί σης, οὐ νι τῶν με τα ξύ τῶν ρωμ αι ο κα θ ο λ ι κῶν μ ε λ ῶν τ ῆς Μι κ τ ῆς Ἐ πι τρ ο πῆς εἶ ναι μί α δια ρκής πρό κλη ση ἐκ μέ ρους τῶν παπι κῶν, τήν ὁ ποί α ἀ πο δέ χον ται ἀ δι α μαρ τύ ρη τα οἱ ὀρ θό δο ξοι ἀν τι πρό σω ποι. Στά τέ λη τῆς δε κα ε τί ας τοῦ 80 καί στίς ἀρ χές τῆς δε κα ε τί ας τοῦ 90 τό Βα τι κα νό, μέ ὄρ γα νο τήν Οὐ νί α, προ χώ ρη σε στίς ἐ πε κτα τι κές του ἐ πεμ βάσεις εἰς βά ρος τῶν κα θη μαγ μέ νων Ὀρ θο δό ξων Ἐκ κλη σι ῶν τῆς Ἀ να το λι κῆς Εὐ ρώ πης. Σέ ἔν δειξη δι α μα ρ τ υ ρί ας οἱ Ὀρ θό δο ξες Ἐκ κ λ η σί ες τ ῆς Ἀν τι ο χεί ας, τῶν Ἱ ε ρο σο λύ μων, τῆς Βουλ γα ρί ας, τῆς Σερ βί ας, τῆς Πο λω νί ας καί τῆς Τσε χοσ λο βακί ας ἀ ρ νοῦν ται τ ήν πα ρου σί α ἀ ν τ ι π ρο σώ πων τους στήν Ἕ κτη Συ νέ λευ ση τῆς ὁ λο με λεί ας τῆς Μι κ τῆς Ἐ πι τρο πῆς πού συ νέρ χε ται σ τό F r e i s i ng τῆς Γερ μα νί ας τό Με τά ἀ πό αἴ τη μα καί παρέμ βα ση τῆς Ἐκ κ λη σί ας τῆς Ἑ λ λά δος συ ζη τεῖ ται τό πρό βλη μα τῆς Οὐ νί ας. Στήν συ ζή τη ση αὐ τή «Ὀρθόδοξοι καί Ρωμαιο κα θ ο λ ι κο ί, μ ε τ ά ἀ πό δρ α μ α τ ι κές σ υ ν ε δρ ί ες καί ἔντονη ἀν τι πα ρά θε ση θέσεων καί ἐπιχειρη μ ά τ ω ν, κα τ έ λ η ξα ν σ τ ό ν ά ἀ πο ρ ρ ί ψο υν καί κα τ α δι κά σο υν τ ήν Οὐ νί α, ὡ ς μ ί α μ ε σαι ω νι κή μέ θο δο ἑ νώ σε ως τῶν Ἐκ κ λησιῶν, ἡ ὁποία ἀντί νά βο η θ ή σει σ τ ήν π ρ ο σέ γ γι ση μ ε γά λω σε καί δι ηύ ρ υ ν ε τ ί ς δι α ι ρ έ σ ει ς, ἄ ν ο ι ξ ε μ ε γ α λύ τ ε ρ ες πλη γές» (Πρω το πρε σβυ τέ ρου Θε ο δώ ρου Ζή ση, Ἡ κα τα δίκη καί ἡ ἀ θώ ω ση τῆς Οὐ νί ας στό Freising τοῦ Μο νά χου, Ἡ ἀ πό φ α ση αὐ τ ή ἀ να τρ ά πη κε ρι ζι κά σ τ ήν ἑ πό μ ε νη Ἕ βδο μη Συ νέ λ ευ ση τῆς Ἐ πι τρο πῆς σ τό B a l a m a nd τοῦ Λι βά νου τό Ἐ κεῖ ἀ να γνωρί στη κε καί ἐ πι σή μως ἡ Οὐ νί α μέ εὐ θύ νη τοῦ Οἰ κου με νι κοῦ Πα τρι αρ χεί ου, κα θώς πολ λές Ὀρθό δο ξες Ἐκ κ λη σί ες δέν με τεῖ χαν σ τήν Συ νέ λευ ση καί ἄ σκη σαν δρι μεί α κρι τι κή στό Κεί με νο. Τό τε ρά σ τιο πρό βλη μα τῆς Οὐ νί ας σ τά θη κε ἡ αἰ τί α γιά νά «πα γώ σει» ὁ δι ά λο γος τά ἑ πό με να χρό νια. Τό 2000 συγ κα λεῖ ται σ τήν Βα λ τι μό ρη τῶν Η.Π.Α. ἡ Ὄ γδο η Συ νέ λευ ση τῆς Μι κ τῆς Ἐ πι τρο πῆς, ὅ που τό Βα τι κα νό ἐμ μέ νει στίς θέ σεις του ὑ πέρ τῆς δι α τη ρή σε ως τῆς Οὐ νί ας. «Ὁ Πά πας Ἰ ω άν νης Παῦ λος Β μὲ ἐμπιστευτική του ἐ πι στολὴ στὸν ρωμαιοκαθολικὸ συμπρόε δρο τοῦ Δι α λό γου Καρ δινάλιο Edward Cassidy ἀ να τρέ πει τὴν γραμ μὴ (τῆς Μικ τῆς Θεολογικῆς Ἐ πι τρ ο π ῆς σ τ ὴν Β α λ τ ι μ ό ρη (20 0 0) καὶ ὁ δη γεῖ χά ριν τῶν Οὐ νι τῶν τὸν Δι ά λο γο σὲ ναυά γιο. Ἔ γραφε σὲ αὐτήν: «Πρέπει (σ τὴν διάσκεψιν τῆς Βα λ τι μό ρης), νὰ δη λω θῇ εἰς τοὺς Ὀρ θο δό ξους ὅ τι οἱ Ἀ να το λι κὲς Κα θο λι κὲς (= οὐ νι τι κὲς) Ἐκ κ λησίες μέσα σ τὴν Ἐκκ λησία τῆς Ρώ μης χαί ρουν τῆς αὐ τῆς ἐ κ τι μή σε ως ὡς καὶ πᾶσα ἄ λ λη Ἐκ κ λη σί α, ποὺ τε λεῖ εἰς κοι νω νί αν πρὸς τὴν Ρώ μην» (Εὐ αγγέ λου Δ. Θε ο δώ ρου, Πρό σφα τες ἐ πι ση μάν σεις τοῦ Καρ δι να λί ου W a l t er K a s p er γιά τὶς ἐ πα φὲς με τα ξὺ Ὀρ θο δό ξων καὶ Ρω μαι ο καθο λι κῶν, πε ριοδ. ΕΚ ΚΛΗ ΣΙΑ, τ. 4/Ἀ πρί λιος 2008, σελ. 287), καὶ ἐ πέ φε ρε τὴν δι καί α ἀ γα νάκ τη σι καὶ πα ραί τη σι ἀ πὸ τὴν συμ προ ε δρί α τοῦ Σεβ. Ἀρ χι ε πι σκό που Αὐ στρα λί ας κ. Στυ λια νοῦ. Ὁ νῦν Πά πας Βε νέ δικτος ὁ Ι ΣΤ στοι χῶν στὴν ἴ δια τα κτι κὴ εὐ λο γεῖ καὶ συγχαίρει τὴν οὐνιτικὴ ἐκκ λησία σ τὴν Οὐ κρα νί α (Ἐ φημ. Κα θο λι κή, φ. 3046/ ), φέ ρει στὴν συ νοδεί α τ ου οὐ νί τ η ἐ πί σκο πο ἐ πι σκε π τ ό μ ε νο ς τ ὸ Φα νά ρι τὸν Νο έμ βριο τοῦ , δηλώνει ἀπὸ τὴν Ἔ φε σο ὅ τι «κα τ αὐ τὸν ὁ κα λύ τε ρος τρό πος διὰ τὴν ἑ νό τη τα εἰς τὴν Ἐκ κ λησίαν εἶναι αὐτὸς τ ῆς Οὐ ν ί ας» (Ἐ φημ. Ὀρ θό δο ξο ς Τύ πο ς, 8/12/20 0 6) καὶ τώ ρα ἀ πο σ τέ λ λει νέ ον ἀ πο σ το λι κὸ ἔ ξαρ χο σ τὴν Ἀ θή να!» (Ἀρ χιμ. Γε ωρ γί ου Κα ψά νη, Οὐ νί α, ἡ μέ θο δος τοῦ πα πο κεν τρι κοῦ οἰ κου με νι σμοῦ, πε ρι ο δι κό Πα ρα κα τα θή κη, τ. 60). Τε λι κά λό γῳ τῆς ἐμ μο νῆς τοῦ Βα τι κα νοῦ οἱ ἐ ρ γ α σ ί ες τ ῆς Μ ι κ τ ῆς Ἐ π ι τ ρ ο π ῆς κα τ α λ ή γ ο υν σ έ ν α υά γ ι ο. Στ ήν ἴ δ ι α Σύ ν ο δ ο ἡ δ ι ο ρ θ ό δ ο ξ η Ἀν τ ι π ρ ο σ ω π ε ί α δή λ ω σ ε τ ά ἑ ξ ῆς σ χ ε τ ι κ ά μ έ τήν Οὐ νί α: «Τά ἐν Balamand γε νό με να βή μα τα ὑ πο χω ρη τι κό τη τας ἔ ναν τι τῶν Οὐ νι τῶν δέ ον νά θε ω ρη θοῦν τώ ρα ὡς μή γε νό με να, ἐ φ ὅ σον δέν ἐ ξε τι μή θη σαν δε όν τως ὑ πό τῆς Ρώ μης. Συ νε πῶς ἐ πί τοῦ γ νω σ τοῦ ἀ καν θω δε σ τά του θέ μα τος τῆς Οὐ νί ας ἐ πι σ τρ έ φ ο μ ε ν καί πά λιν εἰς μ η δε νι κήν βά σιν» (Βλ. Εὐ. Θε ο δώ ρου, «Οὐ σι ώ δεις δι α φω νί ες μ ε τα ξύ Ὀρ θο δό ξων καί Ρκα θο λι κῶν στή Βαλ τι μό ρη τῶν ΗΠΑ», στό περ. Ἐκ κλη σί α 9, 2000). Ὁ Δι ά λο γος ἐ πα να λαμ βά νε ται καί πά λι τό 2006 στό Βε λι γρά δι μέ νέ ο Ὀρ θό δο ξο Συμ πρόε δ ρ ο τ ό ν Μ η τ ρ ο π ο λ ί τ η Π ε ρ γ ά μ ο υ κ. Ἰ ω ά ν ν η Ζ η ζι ο ύ λ α, π ο ύ ὁ ρ ί σ τ η κ ε ἀ π ό τ ό Οἰ κο υ μ ε ν ι κό Πα τρ ι α ρ χεῖ ο. Ἡ Οὐ ν ί α θ ε ω ρή θ η κ ε πώ ς «δέν ἀ πο τε λεῖ ἀν τι κεί με νο τοῦ παρόν τος δι α λό γου» καί ἡ συ ζή τη σή της μ ε τα τέ θη κε γι ά τό «ἐ γ γύς μ έ λ λον». Μέ τόν τρό πο αὐ τό, χω ρίς καμ μί α ἀ να σ το λή, ἀ πο σι ω πᾶ ται καί πα ρα κάμ π τε ται ἕ να 32 33

20 των». (Κοι νό Κεί με νο τοῦ Balamand, Ἐ πί σκε ψις, τ. 496, 1993 ) 7 «Αἱ ἀ να το λι καὶ κα θο λι καὶ Εκ κλη σί αι, αἱ ὁ ποῖ αι ἠ θέ λη σαν νὰ ἀ πο κα τα σ τή σουν τὴν π λή ρη κοι νω νί αν μὲ τὴν Ε δραν τῆς Ρώ μης καὶ πα ρέ μεινον πι σ ταὶ εἰς αὐ τήν, ἔ χουν τὰ δι και ώ μα τα καὶ τὰς ὑ πο χ ρε ώ σεις ποὺ συν δέ ον ται μὲ αὐ τὴν τὴν Κοι νω νί αν, εἰς τὴν ὁ πο ί αν ἀ νή κουν. Ε χουν ὡς ἀρ χὰς ρυθ μι ζο ύ σας τὴν σ τά σιν των ἔ ναν τι τῶν ὀρ θο δό ξων Εκ κλη σι ῶν ἐ κε ί νας, αἱ ὁ ποῖ αι ἐτονίσθη σαν ὑ πὸ τῆς Β Βα τι κα νῆς Συ νό δου καὶ ὑλοποι ή θη σαν ὑ πὸ τῶν Πα πῶν, κα θο ρι σάν των τὰς πρα κ τι κάς των συ νε πε ί ας εἰς δι ά φο ρα κείμενα ἐκ δο θέν τα ἔ κτο τε. Πρέ πει ἑ πο μέ νως αἱ Εκκλησί αι αὐταὶ νὰ ἐνσωματωθοῦν π λήρως, τόσον ἐ πὶ το πι κοῦ ὅ σον καὶ παγ κο σμί ου ἐ πι πέ δου, εἰς τὸν δι ά λο γον τῆς ἀ γά πης ἐν τῷ ἀ μοι βα ί ῳ σε βασμῷ καὶ τ ῇ ἐ πα νευρεθ είσῃ ἀ μοι βα ί ᾳ ἐμ πι σ το σύ νῃ, νὰ εἰ σέ λ θουν δὲ εἰς τὸν θε ο λο γι κὸν δι ά λο γον μὲ ὅ λας τὰς πρα κ τι κάς του συ νε πε ί ας» (Κοι νό Κεί με νο τοῦ Balamand, Ἐ πί σκε ψις, τ. 496, 1993 ). Ὁ κοπτικοῦ ρυθμοῦ οὐνίτης Ignace Moussa παραλαμβάνει ἀναμνηστικό τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Πάπα στό Φανάρι, ἀπό τόν Οἰκ. Πατρ. κ. Βαρθολομαῖο, Ὁ οὐνίτης «ἀρχιεπίσκοπος» Jan Babjak στήν παπική συνοδία ἐνῶ συμπροσεύχονται καί ὀρθόδοξοι Ἱεράρχες ἀποδεχόμενοι τήν πιό ἀνίερη προσηλυτιστική τακτική. Ἅγιον Ὄρος Πάνω: Ὁ οὐνίτης ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν Δημήτριος Σαλάχας κατά τήν χειροτονία του. Τήν προηγουμένη τῆς χειροτονίας συναντήθηκε μέ τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο καί πῆρε ὡς «συμβολικό δῶρο» ἕνα Ἅγιο Ποτήριο! Ἀπόλυτη ἀναγνώριση τῆς ἀρχιερωσύνης τῶν Παπικῶν. Κάτω: Ὁ οὐνίτης ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν Δημήτριος Σαλάχας σέ ἀκολουθία στόν οὐνίτικο ναό τῆς Ἁγίας Τριάδος Ἀχαρνῶν. ζή τη μα πού συ νι σ τᾶ σα φή ἐκ κ λη σι ο λο γι κή δι ασ τρο φή καί βά ναυ ση προ σβο λή τοῦ ὀρ θο δό ξου π λη ρώ μα τος, πού ἔ χει ὑ πο σ τεῖ καί ὑ φί σ τα ται ἀ κό μη τά πάν δει να ἀ πό τούς οὐ νί τες. Πρό κει ται πραγ μα τι κά γιά κο ρυ φαί α ἐκ δή λω ση ἀ να ξι ο πρέπειας καί ἐν δο τι σμοῦ! Balamand «Ὅ σον ἀ φο ρᾷ εἰς τὰς ἀ νατολικὰς καθο λι κὰς Εκ κ λη σί ας (σημ. οὐνιτικάς), εἶναι σαφὲς ὅτι αὗ ται, ὡς τμῆ μα τῆς κα θο λι κῆς Κοινωνίας, ἔχουν τὸ δικα ί ω μα νὰ ὑ πάρ χουν καὶ νὰ δροῦν διὰ νὰ ἀν τα ποκρι θοῦν εἰς τὰς πνευ μα τι κὰς ἀ νάγ κας τῶν πι στῶν Ἱ ε ρά Κοι νό της πρός Πα τριά ρχη Δη μή τριο, «Εἰς τήν Ρω μαι ο κα θο λι κήν ἀν τι προσωπεί αν (τῆς ἐπιτροπῆς τοῦ δι α λό γου) συμ με τέχουν καί οὐ νῖ ται, πρᾶγ μα τό ὁ ποῖ ον εἶ ναι πρόκλησις διά τούς Ὀρθοδόξους» (Ο.Τ., ἀρ.φ. 406, ). Ἱ ε ρά Κοι νό της πρός Πα τριά ρχη Δη μή τριο, «Ἡ ἀ πα ρά δε κ τος ἐξ ἄ λ λου πα ρου σί α οὐ νι τῶν εἰς τήν ἐ πι τρο πήν τοῦ δι α λό γου δει κ νύ ει τάς πραγ μα τικάς προθέσεις τῆς Ρώμης. Πλεῖ σ ται ἐ νέρ γειαι τῆς Ρώ μης, ὡς...ἡ ἐ πι μο νή των διά τήν διατήρησιν τῆς οὐνίας καί τόν διορισμόν οὐ νί του ἐ πι σκό που ἐν Ἀ θή ναις...δει κ νύ ουν ὅ τι αὕ τη δέν ἤλ λα ξε σκο πόν» (Ο.Τ., ἀρ. φ. 440, ). Ἱ ε ρά Κοι νό της πρός Πα τριά ρχη Βαρ θο λομαῖ ο, «Τό ἀνω τέ ρω ὅ μως κεί με νο (Κοινή Δή λω ση τοῦ Balamand) δί δει τήν ἐν τύ πω σιν ὅ τι αἱ δη λώ σεις Ὑ μῶν πα ρα κάμ πτον ται καί ἡ οὐ νί α ἀ μνη σ τεύ ε ται καί προ σκα λεῖ ται εἰς τήν τράπεζαν τοῦ Θε ο λο γικοῦ Διαλόγου, πα ρά καί τήν ρη τήν ἀ ν τ ί θε τον ἀ πό φα σιν τ ῆς Γ Πα νορ θο δό ξου ἐ ν Ρό δῳ Δι α σκέ ψε ως, κα θ ἥν: «Ἐ φ ᾧ καί ἠ ξι ώ θη ἡ ὁ λο σχε ρής ἀ πο μά κρυν σις ἀ πό τῶν Ὀρ θο δόξων Οὐνίτες καί κανονικοί παπικοί «ἐπίσκοποι» καί «κληρικοί» σέ κοινή λατρευτική εὐκαιρία. Ὁ οὐνίτης «ἀρχιεπίσκοπος» Jan Babjak (Σλοβακία) παίρνει εὐχή γονατιστός ἀπό τόν Πάπα Βενέδικτο

21 χω ρῶν πάν των τῶν Οὐ νι τῶν πρακτόρων καί προπα γαν δι στῶν τοῦ Βα τι κα νοῦ πρό τῆς ἐ νάρ ξε ως τοῦ δι α λό γου καί ἡ ὑ πα γω γή καί συσσωμάτωσις τῶν λε γο μέ νων Οὐ νι τι κῶν Ἐκ κλησιῶν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ρώμης, διότι Οὐνία καί διάλογος εἶναι ἀ συμ βί βα στα ταυ το χρό νω ς» (Ο.Τ., ἀρ.φ.1067, ). Ἱ ε ρά Κοι νό της πρός Πα τριά ρχη Βαρ θολο μαῖ ο, «Δέν μᾶς συγ κι νοῦν αἱ συ ναισ θη μα τ ι καί ἀ γα πο λο γί αι τοῦ Βατ ικανοῦ, διότ ι οὐ δό λως συμ βα δί ζουν μέ ὅ σα αὐ τό παν θο μολο γου μέ νως ἀ περ γά ζε ται κατά τῶν ὀρθοδό ξων λα ῶν τῆς Ἀ να το λι κῆς Εὐ ρώ πης μέ τήν Οὐ νί αν καί κα τά τῶν ὀρ θο δό ξων Σέρβων διά τῶν συ νερ γαζο μέ νων Πα πι κῶν Κρο α τῶν καί Μουσουλμά νων» (Ο.Τ., ἀρ.φ. 1154, ). Ἱ ε ρά Κοι νό της πρός Πα τριά ρχη Βαρ θολο μαῖ ο, «Κα τ α δ ι κά ζο μ ε ν ἄ ρ α γ ε τ ήν Οὐ νί αν μό νον ἐ πει δή μέ τήν δρᾶσιν της ὑ πο νομεύ ει τήν θε ω ρί αν τῶν «ἀδε λφῶν ἐκκ λη σι ῶν» καί τήν ἐκ ταύ της πη γά ζου σαν ἀ να γνώ ρι σιν τῆς Ρώ μης ὡς πλή ρους Ἐκ κλη σί ας τοῦ Χρι στοῦ, καί ὄ χι ἐ πει δή εἶ ναι ὁ ἀ πό αἰώνων ὕπουλος ἐ χ θρός τῶν Ὀρθοδόξων καί εἶναι ἀ δύνατον, βάσει τῆς Ὀρ θο δό ξου Ἐκ κ λ η σι ο λο γί ας νά γί νῃ δε κ τή καί ἡ ἰ δί α ἡ ὕ πα ρ ξις τ ῶν οὐ νιτ ικῶν ὁμάδων;» (Ο.Τ., , ἀρ. φ. 1329). Ἱ ε ρά Κοι νό της πρός Πα τριά ρχη Βαρ θο λομαῖ ο, «Ἡ Οὐνί α πολ λα π λῶς καὶ ποικιλο τρό πως ἐ νι σ χύ ε ται καὶ ἐ πι βε βαι ώ νε ται, πα ρὰ τὶς κα τὰ και ροὺς πε ρὶ τοῦ ἀν τι θέ του ἐ ξαγ γελίες τοῦ Πά πα. Ἡ ἀ νει λι κρι νὴς αὐτὴ στάσις μαρτυρεῖ ται π λ ὴν τῶν ἄ λ λων πε ρι π τώ σε ων καὶ ἀ πὸ τὴν προ κ λη τι κὴ πα ρέμ βα σι τοῦ προ η γου μένου Πά πα Ἰ ω άν νου-παύ λου Β, ἡ ὁ ποί α ὡδή γησε σὲ ναυά γιο τὸν Ὀρ θό δο ξο - ρω μαι ο κα θο λι κὸ διάλογο στὴν Βαλ τι μό ρη, κα θὼς καὶ ἀ πὸ τὴν ἐ πι στο λὴ τοῦ νῦν Πά πα πρὸς τὸν Καρ δι νά λιο Λι ουμπομὶ ρ Χού ζαρ, τὸν οὐ νί τη Ἀρ χι ε πί σκο πο τῆς Οὐ κρα νί ας. Στὴν ἐν λό γῳ ἐ πι σ το λὴ (22/2/20 06) ση μει ώνεται μ ὲ ἔμφασι: Ἐπι βά λ λ ε ται νὰ ἐξασφαλίσου μ ε τὴν πα ρου σί α καὶ τῶν δύ ο με γά λων φο ρέ ων τῆς μο να δι κῆς Πα ρα δό σε ως (τοῦ λα τι νι κοῦ καὶ τοῦ ἀ να το λι κοῦ)... Δι π λὴ εἶ ναι ἡ ἀποσ τολή, ποὺ ἔχει ἀ να τε θεῖ σ τὴν Ἑ λ λη νο κα θο λι κὴ Ἐκ κ λη σί α, ποὺ βρί σκε τ αι σὲ π λ ή ρη κο ι νω νί α μ ὲ τὸν Δι ά δο χο τοῦ Ἀ πο σ τό λου Πέ τρου: ἀ πὸ τὴ μί α π λευρὰ νὰ δι α τη ρή σει ὁ ρα τὴ μέ σα σ τὴν Κα θο λι κὴ Ἐκ κ λη σί α τὴν ἀ να το λι κὴ Πα ρά δο ση ἀ πὸ τὴν ἄ λ λη π λευ ρά, νὰ εὐ νο ή σει τὴ σύγ κ λι ση τῶν δύ ο πα ρα δόσεων, μαρ τυ ρών τας ὅ τι αὐ τὲς ὄ χι μό νο συν δυ ά ζονται μ εταξύ τους, ἀ λλὰ καὶ ἀποτ ελοῦν μία βαθειὰ ἑ νό τη τα μέ σα σ τὴν ποι κι λί α τους» (Ο.Τ., ἀρ.φ. 1672, ). Συμπροσευχή στή συνάντηση τῶν Ἱεροσολύμων μεταξύ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου καί τοῦ Πάπα Φραγκίσκου, 25 Μαΐου Ἀντορθόδοξες θεωρίες ποὺ καθιερώθηκαν στὰ πλαίσια τοῦ διαλόγου μὲ τοὺς παπικούς Ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι ἐκκλησία, ἀλλὰ αἵρεση Στά π λαί σια τοῦ δι με ροῦς δι α λό γου μέ τούς πα πι κούς ἔ χει ἐ πι κρα τή σει σ τούς οἰ κου μ ε νι σ τι κούς κύ κ λους καί σ τούς ἰ θύ νον τ ες τοῦ δι α λό γου ἡ ἀ ν τ ί λ η ψη ὅ τι ὁ πα πι σμός δέν εἶ ναι αἵ ρε ση. Ἀ να γ νω ρί ζε ται μά λι σ τα ἀ πό τούς Ὀρ θο δό ξους ὡς Ἐκ κ λη σί α καί ὁ Πά πας ὡς κα νο νι κός Ἐ πί σκο πος τῆς Ρώ μης. Ἡ θέ ση αὐ τή κα τά συρ ρο ήν προ βά λ λ ε ται καί ἀ πό τόν Οἰ κου με νι κό Πα τριά ρχη κ. Βαρ θο λο μαῖ ο. Τό Ἅ γι ον Ὄ ρ ο ς δι α χ ρ ο νι κά καί μ έ ἀ πό λυ το καί κα τη γο ρη μα τι κό τρό πο ἔ χει δι α κη ρύ ξει τήν πά για καί ἀ πό ὅ λους τούς Ἁ γί ους, τούς Πα τέ ρες καί τίς Συ νό δους θέ ση ὅ τι ὁ Πα πι σμός δέν εἶ ναι Ἐκ κ λ η σί α, ἀ λ λά εἶ ναι αἵ ρε ση καί ὅ τ ι ὁ Πά πας δέ ν εἶ ναι κα νο νι κός Ἐ πί σκο πος τ ῆς Ἐκ κ λ η σί ας, ἀλ λά αἱ ρε τι κός. Ἀ πό τήν ἐ πο χή ἀ κό μη τῆς ψευ δο ε νώ σε ως πού ἐ πι χεί ρη σε νά ἐ πι βά λει ὁ Αὐ το κρά το ρας Μι χαήλ Η Πα λαι ο λό γος ( ), οἱ ἁ γι ο ρεῖ τ ες Πα τέ ρες, σέ ἐ πι στο λή τους πρός τόν φι λε νωτι κό Αὐ το κρά το ρα, δι α τυ πώ νουν μ έ παρ ρη σί α καί σα φή νεια: «Πῶς λοι πόν εἶ ναι νό μι μον καί θε ά ρεστον νά ἑνωθῶμεν ἡμεῖς μέ τούς τοιούτους, ἀ πό τούς ὁ ποί ους δικαίως καί κανονικῶς ἐ χω ρί σ θη μεν, ἐ νῷ μέ νουν ἀμετάβλητοι εἰς τάς αἱ ρέ σεις; Ἐ άν κα τα δε χθῶμεν τοῦτο, ἀνατρέπομεν τήν Ὀρ θο δο ξί αν, καί δι ἑ νός τό πᾶν» (Ο.Τ., ἀρ.φ. 214, ). Πα τριά ρχης Ἀ θη να γό ρας Κα τά ἀ νά λο γο τρό πο ἀν τι τά χθη καν οἱ ἁ γι ο ρεῖ τες καί σ τόν Πα τριά ρχη Ἀ θη να γό ρα ὅ ταν καί ἐ κεῖ νος δι ε τύ πω σε τίς ἀ πο κλί νου σες ἀ πό τήν ὀρ θό δοξη δι δα σκα λί α ἀν τι λή ψεις ὅ τι ὁ πα πι σμός εἶ ναι Ἐκ κλη σί α καί ὅ τι οἱ λα τί νοι δέν εἶ ναι αἱ ρε τι κοί: Ἁ γι ο ρεῖ τες πα τέ ρες, ἐ ρη μί τες καί ἡ συ χαστές, «Ἰ δού λοι πόν, Πα να γι ώ τα τ ε, οἱ Λα τί νοι καί ὁ πά πας των ἐξ αἰ τί ας τῆς ψευ δο γνώσεως, τῆς ὁποί ας ἔ χουν τήν ἀξίω σιν, ὅ τι κα τέ χουν τό ἀ λά θη τον, ὄ χι μό νον ἐξέπεσαν, ἀ λ λά καί εἰς φο βε ράν αἵ ρε σιν κα τω λί σθησαν καί δι καί ως ἀ νε θε μα τί σ θη σαν πα ρά τῆς Ἐκ κ λη σί ας ἡ μῶν...» (Ο.Τ., ἀρ. φ. 62, Μάρ τιος 1966). Μ ο ν α χ ό ς Θ ε ό κ λ η τ ο ς Δ ι ο ν υ σ ι ά τ η ς, «Ἀλ λά πρέ πει ἀμέσως καί εὐ θέ ως νά δι ευκ ρ ινισ θ ῇ, ὅτ ι ὁμιλοῦντ ες π ε ρί Ἐκ κ λ η σι ῶν, Ἀ να το λι κῶν καί Δυ τι κῶν, με τα χειριζόμεθα γλῶσσαν προ σαρ μο γῆς εἰς μί αν νοοτροπίαν πεπλανη μέ νην. Δι ό τι δέν ὑ πάρ χει εἰμή ΜΙΑ Ἐκ κ λη σί α, ἥτις συγκροτεῖ ται ἀ πό τάς ἤ δη γ νω σ τάς το πι κάς Ἐκ κ λη σί ας, ὡς Ὀρ θο δό ξους Ἐκ κ λησίας. Ἐκ τός τῆς Ὀρ θο δό ξου Ἐκκ λησίας, αἱ λε γό με ναι Ἀ να το λι καί ἤ Δυ τι καί ἀ πο τε λοῦν αἱ ρετικά ἀ θροί σμα τα μικρά ἤ με γά λα, σώ μα τα νοσοῦν τα ποι κί λως καί ἄ λ λα ἐν τε λῶς νε κρά» (Ο.Τ., ἀρ. φ. 97, ). Πα τριά ρχης Δη μή τριος Τήν ἴ δι α σ τά ση τ ή ρη σα ν οἱ πα τ έ ρες τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους καί πρός τόν Πα τριά ρχη Δη μή τριο ὁ ὁ ποῖος δι ε τύ πω νε, ἐ πί σης, τήν ἄ πο ψη ὅ τι οἱ πα πι κοί εἶ ναι Ἐκ κλη σί α: :: Ἐν θρο νι στή ριος ὁ μι λί α, «Ἐ π ι - βά λ λε ται ἵ να ἀ να ζω πυ ρω θῇ καί ἐ νι σ χυ θῇ πρό π α ν τ ό ς ἡ ἀ γά π η μ ε τ α ξύ τ ῶ ν Ἐκ κ λ η σ ι ῶ ν, μ ή λο γι ζο μέ νας ἀ λ λή λας ὡς ξέ νας καί ἀ λ λο τρί ας, ἀλ λ ὡς συγ γε νεῖς καί οἰ κεί ας ἐν Χρι στῷ καί συγκ λη ρο νό μους καί συσ σώ μους τῆς ἐ παγ γε λί ας τοῦ Θε οῦ ἐν τῷ Χρι στῷ» (Περ. Ἐπίσκεψις, ἀρ. 90, σ. 14)

22 Ἱ ε ρά Κοι νό της, «...ἡ κα θ ἡ μᾶς Ἱ. Κοι νό της, ἐξ υἱ ι κῆς ἀ γά πης καί ὡς ἀ νω τά τη δι οι κη τι κή Ἀρ χή τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους, εἶ ναι ὑ πο χρεω μέ νη ὅ πως ἐ πι ση μά νῃ τῇ Με γά λῃ τοῦ Χρι στοῦ Ἐκ κ λη σί ᾳ τούς κιν δύ νους, οὕς συ νε πά γε ται ἡ συ νέ χι σις τῶν, ἀ κου σί ων ἔ στω, τολ μη ρῶν ἐ- πα φῶν τῆς Ὑ με τέ ρας Πα να γι ό τη τος με τά τῶν αἱ ρε τι κῶν λα τί νων... Οἱ λα τῖ νοι εἶ ναι αἱ ρε τι κοί, σῶ μα ἀ πο κο πέν ἐκ τοῦ κορ μοῦ τῆς Μιᾶς, Ἁ γί ας, Κα θο λι κῆς καί Ἀ πο σ το λι κῆς Ἐκ κ λη σί ας, διό καί σῶ μα νο σοῦν» (Ο.Τ., ἀρ. φ. 413, ). Ἱ ε ρά Κοι νό της, «Οἱ Ἁγιορεῖ ται ἔ χουν γα λου χη θῆ παρά τῶν Θεοφόρων Πατέρων μας καί τοῦ Σεπτοῦ Οἰ κου με νι κοῦ Πα τρι αρ χεί ου νά φρο νοῦν ὅ τι ὁ Πα πι σμός συνισ τᾷ αἵ ρε σιν, αἵ ρε σιν ὁμοί αν μέ τόν Ἀ ρει α νι σμόν...» (Ο.Τ., ἀ ρ. φ. 440, ). Ἱ ε ρά Κοι νό τ ης, «Τό Ἅ γι ον Ὄ ρ ο ς ὡ σ α ύ τ ω ς δ έ ν σ υ μμ ερ ίζ ετ α ι τ ή ν ἄπ οψ ιν, ὅτ ι ἐ κτός τῆς ὀρ θο δο ξί ας ὑ πάρ χου σιν «Ἐκ κλη σία ι». Ὑ π ά ρ χ ο υ σ ι μ ό ν ο ν κ ο ι ν ό τ η τ ε ς α ἱ ρ ε τ ι κ ῶ ν καί σ χι σμα τι κῶν, ὁ μο λο γούν των πί σ τιν εἰς τόν Χρι σ τόν, π λήν ὅ μως ἑ τέ ρως καθ ὅ ὁμολο γεῖ ἡ Ἁ γί α τοῦ Χρι στοῦ Ἐκ κλη σί α, ἥ τις εἶ ναι Μί α, καί ταυ τί ζεται μέ τήν ὀρ θό δο ξον Ἐκ κλη σί αν. Οἱ Ρ/ κα θο λι κοί εἶ ναι σ χι σμα τι κοί καί Αἱρετικοί, ἄ νευ ἐγ κύ ρων μυ σ τη ρί ων καί Θείας χάριτος» (Ο.Τ., ἀρ. φ. 772, ). Πα τριά ρχης Βαρ θο λο μαῖ ος Τί ς ἴ δι ες ἀ πο κ λ ί ν ο υ σ ες ἀ πό τ ήν ὀ ρ θ ό δ ο ξ η δι δα σκα λί α ἀ πό ψεις δι α τυ πώ νει καί ὁ ση μερι νός Πα τριά ρχης κ. Βαρ θο λο μαῖ ος, ὅ τι δη λα δή ὁ πα πι σμός εἶ ναι ἐκ κλη σί α, ὅ τι οἱ πα πι κοί δέν εἶ ναι αἱ ρε τι κοί καί ὅ τι ὁ Πά πας εἶ ναι κα νο νι κός Ἐ πί σκο πος Ρώ μης. Ἀ να φέ ρου με ἐ δῶ ἐν τε λῶς ἐν δει κ τι κά κά ποι ες ἀ πό τήν π λη θώ ρα ἀ νά λο γων δι α τυ πώ σε ων καί το πο θε τή σε ων τοῦ κ. Βαρ θο λο μαί ου. :: Κοι νό Ἀ να κοι νω θέν Πά πα Ἰ ω άν νη Παύλου Β -Πα τριά ρχου Βαρ θο λο μαί ου, Βα τι κα νό «Εἰς τάς Ἐκ κ λη σί ας μας, ἡ ἀ πο σ τολική δι α δο χή εἶ ναι θε με λι ώ δης διά τόν κα θα γιασμόν καί τήν ἑ νό τη τα τοῦ λα οῦ τοῦ Θε οῦ. Θε ω ροῦν τες ὅ τι τό μυ στή ριον τῆς θεί ας ἀ γά πης πραγ μα τοποι εῖ ται εἰς κά θε το πι κήν Ἐκκ λ ησία ν καί ὅ τ ι ἡ Ἐκ κλη σί α τοῦ Χρι στοῦ ἐκ δη λώ νει οὕ τω τήν ἐ νερ γόν πα ρου σί αν της εἰς κά θε μί αν ἐξ αὐ τῶν, ἡ Μι κ τή Ἐ πι τρο πή ἠ δυ νή θη νά δι α κη ρύ ξη ὅτι αἱ Ἐκ κ λ η σί αι μας ἀ να γ νω ρί ζον ται ἀ μο ι βαί ω ς ὡ ς Ἀ δε λ φαί Ἐκ κ λη σί αι, ὑ πεύ θυ νοι ἀ πό κοι νοῦ διά τ ήν δι α τ ή ρη σ ιν τ ῆς μ ο ν α δι κῆς Ἐκ κ λ η σ ί ας τ ο ῦ Θε οῦ» (περ. ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, τ. β, 1995, σελ ). :: Προ σφώ νη ση πρός τόν Πά πα, Βα τι κα νό «Ἁ γι ώ τα τ ε... Ἀμ φ ό τ ε ρ αι αἱ Ἐκ κ λ η σί αι, Ἁ γι ώ τατε, τιμῶμεν κατ ἀξί αν καί εὐ λα βού με θα, τό σον τόν δόν τα τ ήν σω τ ήριον ὁμολογία ν τ ῆς Θ ε ό τ η τ ο ς τ οῦ Χ ρ ι σ τ οῦ Πέ τρ ον...» (Περ. Ἐ πί σκε ψις, ἀρ. 689, σελ. 3). :: Θρο νι κή ἑ ορ τή, Φα νά ρι 2006 γ 8 «Ὅλως ἰ δι αι τέ ρα καί ὁ λό θερ μος εὐχαρισ τία ἀναβλύζει ἐκ τῶν καρ δι ῶν ἡ μῶν πρός τόν φι λάν θρω πον Θ ε ό ν, δι ό τ ι κα τ ά τ ήν σ ή μ ε ρ ο ν, ἐ πί τ ῇ ἑ ο ρ τ ί ῳ μν ή μ ῃ τ ο ῦ Ἀ πο σ τ ό λ ο υ Ἀν δρ έ ο υ, ἱ δρ υ τ ο ῦ καί προ σ τά του τῆς Ἐκ κ λη σί ας ταύ της, τε λου μέ νην Θ.Λει τουρ γί αν πα ρί σ τα ται ὁ ἁ γι ώ τα τος ἀ δελ φός ἐ πί σκο πος τῆς πρε σβυ τέ ρας Ρώμης Βενέδικ τος ὁ ΙΣΤ με τά τῆς τι μί ας συ νοδείας αὐτοῦ» (Περ. Ἐ πίσκε ψις, ἀρ. 668, ). :: Προ σφώ νη ση πρός τόν Καρ δι νά λιο An - gelo Scola, Μι λά νο 2011 γ 8 «Σε βα σμι ώ τα τ ε ἀ δ ε λ φ έ ἐ ν Κυ ρ ί ῳ Κα ρ δ ι ν ά λ ι ε, Ἀ ρ χ ι ε π ί σ κ ο π ε Μι λά νου... Ὁ ἐκ τῶν προ κατόχων σας, Σεβασμιώ τα τ ε ἀ δε λ φέ Κα ρ δι νά λι ε, Ἅ γιος Αμ βρ ό σιος» (Ὁ μι λί α στή βα σι λι κή τοῦ Ἁ γί ου Ἀμ βρο σί ου, gr/oikoumeniko-patriarxeio/oikoumeniko-atriarxeio/ ). :: Κοι νή Δή λω σις Βαρ θο λο μαί ου - Φραγκί σκου, Ἱ ε ρ ο σό λ υ μ α «Ἡ συ ν ά ν τ η σ ι ς ἡ μ ῶ ν, μ ί α εἰ σ έ τ ι σ υ ν ά ν τ ησ ι ς τ ῶ ν Ἐπισ κόπω ν τῶν Ἐκ κ λη σι ῶν Ρώ μης καί Κων σ ταν τι νου πό λε ως ἱ δρυ θει σῶν ὑ πό τῶν δύ ο αὐτα δέ λ φων Ἀ πο σ τό λων Πέ τρου καί Ἀν δρέ ου» ( docdisplay.php?lang=gr&id=1921&tla=gr). Ἱ ε ρά Κοι νό της, «Ἡμ ε ῖ ς ε ἴμ εθ α ὑ π ο χ ρ ε ω μ έ ν ο ι... ο ὐ δ έ π ο τ ε ν ά ἀπ οδ εχ θ ῶμ ε ν ἕ νω σιν, ἤ χα ρα κτη ρι σμόν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκ λησίας ὡς «ἀδε λ φῆς Ἐκ κ λη σί ας» ἤ τοῦ Πάπα ὡ ς καν ον ικο ῦ ἐπισ κόπο υ Ρώμ ης, ἤ τ ῆς «Ἐκ κ λη σί ας» τῆς Ρώ μης ὡς ἐχού σης κα νο νι κήν Ἀ πο στολικήν Διαδοχήν, Ἱε ρω σύ νην καί Μυ στήρια, χω ρίς τήν ρη τήν ἐκ μέ ρους των ἀ πο κή ρυ ξιν τοῦ fil i o q ue, τοῦ ἀλαθήτου, τοῦ πρω τεί ου, τῆς κ τι σ τῆς χάριτος, καί τῶν λοιπῶν κακοδοξιῶν, τάς ὁποίας οὐδέ πο τε θά θε ω ρή σω μεν ὡς δι α φο ράς χω ρίς ση μα σί αν ἤ θε ο λο γούμε να, ἀλ λά ὅ τι ἀλλοι ώνουν ἀ νεπανορθώτως τόν θε αν θρώ πι νον χα ρα κτῆ ρα τῆς Ἐκ κλη σί ας καί συ νι στοῦν βλασφη μί ας» (Ο.Τ., ἀρ. φ.1067, ). Ἱ ε ρά Κοι νό της, «...τό Ἅ γιον Βάπ τ ι σ μ α τ ῆς κα θ ἡ μ ᾶς Ὀ ρ θ ο δ ό ξο υ Ἐκ κ λ η σ ί ας ἐ ξι σ ο ῦ τ αι μ έ τ ό τ ῆς ἐ ν αἱ ρ έ σ ει εὑ ρ ι σ κο μ έ ν ης Ρωμαιοκαθο λι κῆς καί ἀ κό μη ὅ τι αἱ δύ ο Ἐκ κλησί αι συνα πο τε λοῦν τήν Μί αν Ἁ γί αν Κα θο λι κήν καί Ἀ πο στο λι κήν Ἐκ κλη σίαν. Πρό κει ται πε ρί καινο φα νοῦς ἐκ κ λη σι ο λο γί ας μή ἐκ φρα ζού σης τήν ὀ ρ θό δο ξον αὐτοσυνειδη σί α ν, ὡ ς δι ε τ ύ πω σα ν Ἀριστερά: Ὀρθόδοξοι ἀρχιερεῖς παίρνουν εὐχή ἀπό τούς Πάπες ἀναγνωρίζοντάς τους κανονική ἀρχιερωσύνη: ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Δημήτριος (φωτό 1) καί Μίνσκ Φιλάρετος (φωτό 2). Δεξιά: Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης μέ τόν Καρδινάλιο Angello Scola, προσέρχονται στή βασιλική τοῦ Ἁγίου Ἀμβροσίου στό Μιλάνο τῆς Ἰταλίας, 16 Μαΐου ❶ ❷ ❸ 2013 (φωτό 3)

23 αὐ τήν αἱ πε ρι ώ νυ μοι Σύ νοδοι τῆς Κων/πόλε ως...» (Ο.Τ., ἀ ρ.φ. 1154, ). Ἱ ε ρά Κοι νό της, «Ὁ πά πας εἶ ν αι αἱ ρε τι κός. Ὁ πά πας δέν εἶναι Ἐκκλησία. Τό Βατι κα νό εἶ ναι κρά τος κο σμι κό μέ σκο τει νή διπ λω μα τί α καί πο νη ρή πο λι τι κή. Ὁ Ὀρ θό δο ξος λα ό ς οὐ δέ πο τ ε θά ἀ να γ νω ρί ση τόν πά πα καί τόν πα πι σμόν.»...ἡ ὑ πο δο χή τοῦ πά πα ὡς ἀρ χη γοῦ τῆς Ἐκκ λη σί ας ση μαί νει ἀ μνή σ τευσι τῆς αἱρέσε ως τοῦ πα πι σμοῦ πού ἔγ κει ται σ τόν ἀν θρω πο κεν τρι σμό, δη λ α δή σ τ όν πα ρ α μ ε ρ ι σμ ό τ οῦ Θ ε α ν θρ ώ που Χρι στοῦ ἀ πό τόν ἐ πί γῆς το πο τη ρη τή του.»...μό νον ἡ ὀρ θό δο ξος Ἐκ κ λησία ἀποτελεῖ τήν ἀλη θῆ Ἐκ κ λη σία τοῦ Χρι σ τοῦ, τήν Μίαν, Ἁ γί αν, Κα θο λι κήν καί Ἀ πο σ το λι κήν Ἐκκ λησίαν.»γιά μᾶς ἡ ὑ πο δο χή τοῦ πά πα ση μαί νει παρα θε ώ ρη σις τῆς μο να δι κό τη τος τῆς Ἐκ κ λη σί ας καί τοῦ σω τη ρι ώ δους κι νήματός της.»...τό Ἅ γιον Ὄρος, ἐμμένει εἰς τήν πατροπαράδο τον πί σ τιν καί θε ο λο γί αν τῶν ἁγίων Πα τέ ρων καί Ὁ μο λο γη τῶν καί χά ρι τι Χρι σ τοῦ οὐ δέ πο τε θά ἀ να γ νω ρί ση τόν Πα πι σμόν ἐμμέσως ἤ ἀ μέ σως ὡς ἀ λη θῆ Ἐκ κλη σί α τοῦ Χριστοῦ» (Χαι ρε τι σμός συμπα ρα σ τά σε ως Ἱ ε ρᾶς Κοι νό τη τος Ἁ γί ου Ὄ ρους σ τήν λα ο σύ να ξη τῆς Ἀ θή νας, , Πε ρι ο δι κό Γρη γο ρεῖ τε, Τεῦ χος 9, 27 Μα ΐ ου 2001, σελ.24-25). Μυστήρια, Ἱερωσύνη, Ἀποστολικὴ Διαδοχή, Ἄκτιστη Χάρη θε ω ρί α τῶν «ἀ δε λ φῶν ἐκ κ λη σι ῶν» εἶ ναι Ἡ μ ί α β α τ ι κά ν ει ο ς θ ε ω ρ ί α π ο ύ δυ σ τ υ χῶ ς γί νε ται π λ έ ον δε κ τή καί ἀ πό ὀρ θο δό ξους σ τόν χῶ ρο τοῦ οἰ κου με νι σμοῦ. Ἡ θε ω ρί α ἔ χει τίς ρί ζες της στήν Β Βα τι κα νή Σύ νο δο καί στη ρί ζε ται στήν αἱ ρε τι κή ἀν τί λη ψη ὅ τι «ἡ Ἀλήθεια τῆς Ἀ πο σ το λι κῆς Πί σ τ ε ω ς, ἢ μ έ ρ ο ς αὐ τ ῆς, δι α σῴ ζε ται σὲ ὅ λ ες τ ὶς Χ ρισ τ ι α νι κὲς ἐκ κ λ η σί ες καὶ ὁ μο λο γί ες. Γι α ὐ τ ὸ κ α τ ε υ θ ύ ν ο υ ν τ ὶ ς π ρ οσ π άθ ε ιέ ς τ ο υ ς σ τὴν πραγ ματο ποί η σι μιᾶς ὁ ρα τῆς ἑ νό τη τος τῶν Χρι σ τια νῶν, ἀ νε ξαρ τή τως βαθυτέρας ἑνό τη τος στὴν Πί στι» (Ἀ ρ χ ι μ. Γε ώ ρ γι ο ς Κα ψά ν ης, Ὀ ρ θ ο δ ο ξί α: Ἡ ἐλ πί δα τῶν λα ῶν τῆς Εὐ ρώ πης, orthodoxy/tributes/ gewrgios_ grhgoriaths /or8odo3ia_h_elpida_ ths_eyrwphs.htm). Μί α ἄ λ λη ἐκ δο χή τῆς θε ω ρί ας τῶν «ἀ δελ φῶν ἐκκ λησιῶν» εἶ ναι αὐ τή τῶν «δύ ο πνευ μό νων» μέ τούς ὁ ποί ους ἀ να πνέ ει, δῆ θεν, ἡ Ἐκ κλη σί α τοῦ Χρι σ τοῦ. Ὅ πως ἐ πα νει λημ μέ να ἔ χει δι α κη ρύ ξει ὁ Πά πας Ἰ ω άν νης Παῦ λος ὁ Β «ἡ Ἐκ κλη σί α πρέπει νά ἀ να π νέ ει μέ δύ ο π νεύ μο νες ἐ κεῖ νον τῆς Ἀ να το λῆς κι ἐ κεῖ νον τῆς Δύ σης» ( gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid= ). Τά ἴ δια ἀ κρι βῶς δι α κη ρύσ σουν βε βαί ως καί οἱ πε ρισσό τε ροι ἀ πό τούς ὀρ θο δό ξους οἰ κου με νι στές. Οἱ θε ω ρί ες τῶν «ἀ δε λ φῶν ἐκ κ λ η σι ῶν» καί τῶν «δύ ο πνευ μό νων» βα σί ζον ται καί βρί σκον ται σέ ἄ με ση συ νάρ τη ση μέ τήν ἄ λ λη ἀν τορ θό δο ξη θε ω ρί α τῆς «δι η ρη μ έ νης ἐκ κ λ η σί ας». Κα τά τόν Κα θη γη τή κ. Δ. Τσε λεγ γί δη «πολλὲς ἢ δι η ρη μ έ νες Ἐκ κ λ η σί ες δὲν μ πο ροῦν νὰ ὑ πά ρ χουν, ἐ πει δὴ ἀ πο τε λεῖ ἀν τί φα ση ἐν τοῖς ὅ ροις τὸ μία καὶ τὸ πολ λὲ ς ἢ τὸ μί α καὶ τὸ δι η ρη μέ νη. Τὸ διη ρη μ έ ν η ἀ ν α ι ρ εῖ σ τ ὴν π ρ ά ξ η τ ὴν πί σ τ η σ τ ὴν π ρ α γ μα τ ι κό τ η τ α τ ῆς Ἐκ κ λ η σί ας, ποὺ μ ό νο ὡ ς μ ί α κ α ὶ ἀ δ ι α ί ρ ε τ η μ π ο ρ ε ῖ ν ὰ κ ατ αν οηθ ε ῖ μ ὲ βά ση τὴν ὀρ θό δο ξη αὐ το συ νει δη σί α. Ἀ ποτελεῖ ἄρ νη ση τῆς πί σ τε ως τῆς Ἐκ κ λη σί ας, ἄρ νη ση τῆς ταυ τό τη τας καὶ τῆς αὐ το συ νει δη σί ας της, ὅταν κά ποι ος κά νει λό γο ἐν συ νεί δη τα γιὰ δι η ρημένη Ἐκ κ λησία» (Καθ. Δημ. Τσε λ εγ γί δη, Εἶ ναι οἱ ἑ τε ρό δο ξοι μέ λη τῆς Ἐκ κλη σί ας;, περ. «Ἐν Συ νει δή σει», ἐκδ. Ἱ.Μ.Με γά λου Με τεώ ρου, Ἰ ού νιος 2009, σελ. 78). Στό Δι ά ταγ μα πε ρί Οἰ κου με νι σμοῦ τῆς Β Βατ ι κα νῆς Συ νό δου ὑ πά ρ χει εἰ δι κό κε φά λαι ο μ έ τί τλο «Οἱ σ χέ σεις τῶν χω ρι σμέ νων ἀ δελ φῶν μέ τήν Κα θο λι κή Ἐκ κ λη σί α» ὅ που ἀ να φέ ρε ται συγ κε κρι μ έ να: «Μέσα σ αὐ τή, τή μί α καί μοναδική Ἐκκ λη σί α τοῦ Θε οῦ ἐμ φα νί σ θη καν ἀ πό μιᾶς ἀρ χῆς με ρι κά σ χί σμα τα, τά ὁ ποῖ α ἀ πο δο κι μά ζει αὐ σ τη ρά καί κα τα δι κά ζει ὁ Ἀ πό σ το λος κα τά τούς ἑ πό με νους αἰ ῶ νες προ κ λή θη καν εὐ ρύ τε ρα σ χί σμα τα, καί ὁ λό κ λη ρες Κοι νό τη τες ἀ πο χω ρί σ τη καν ἀ πό τήν ὁ λο κ λη ρω τι κή κοι νω νί α τῆς Κα θο λι κῆς Ἐκ κ λη σί ας, με ρι κές φο ρές ὄχι χωρίς ἀνθρώπινη ἐ νο χή καί ἀ πό τίς δύ ο πλευ ρές. Ὅ σοι γεννιοῦνται σή με ρα σ αὐ τές τίς Κοι νό τη τες καί ζοῦν ἐ κεῖ τήν πί στη τους στό Χρι στό δέν εἶ ναι δυ να τό νά κα τη γο ρη θοῦν γιά τό ἁ μάρ τη μα τοῦ σ χί σματος καί ἡ Κα θ ο λ ι κή Ἐκ κ λ η σ ί α τ ο ύς ἀ γ κα λ ι ά ζει μ έ ἀ δελ φι κό σε βα σμό καί στοργή. Πραγματικά, ὅ σοι πι σ τ εύ ουν σ τό Χ ρι σ τό καί ἔ λα βα ν ἔ γ κυ ρα τό βάπτι σμα βρί σκον ται σέ κά ποι α κοι νω - νί α μ έ τ ήν Κα θο λι κή Ἐκ κ λ η σί α, ἔ σ τ ω καί ἄν ἡ κοι νω νί α αὐ τή εἶ ναι ἀ τε λής... Ὡσ τόσο, ἔ χον τας λά βει σ τό βά π τι σμα τή δι καί ω ση ἀ πό τήν πί σ τη, εἶ ναι ἐν σω μα τωμένοι σ τό Χρισ τό, καί ἑ πο μέ νως δί και α φέ ρουν τό χ ρισ τιανικό ὄνομα καί πο λύ σω σ τά ἀ να γ νω ρίζονται ἀπό τά παιδιά τῆς Κα θο λι κῆς Ἐκ κλη σί ας σάν ἀ δελ φοί ἐν Κυρί ῳ» (Δι α τάγ μα τα Β Συ νό δου Βα τι κα νοῦ, Γρα φεῖ ον Κα λοῦ Τύ που, Τ. 7, σελ ). Σέ ἄλ λο ση μεῖ ο τοῦ ἴ διου δι α τάγ μα τος ἀ ναφέ ρε ται: «...Δέν εἶ ναι ἐ πί σης λί γες οἱ ἱ ε ρές πράξεις τῆς χ ρι σ τι α νι κῆς θρησκείας, πού τελοῦνται ἀ πὸ τούς χω ρι σμέ νους ἀ δε λ φούς μας, οἱ ὁ ποῖ ες μέ δι α φό ρους τρό πους, ἀ νά λο γα μέ τὴ δι α φορε τι κή κα τά στα ση κά θε Ἐκ κλη σί ας ἢ Κοι νό τητ ας, μ πο ρ οῦν ἀνα μφ ισ βή τ η τ α νὰ μ ε τ α δί δουν πραγ μα τι κά τὴ ζω ὴ τῆς χά ρης, καὶ πρέ πει νὰ ἀ να γ νω ρι σ τοῦν ἱ κα νές νά ἀνοίγουν τὴν εἴσοδο π ρ ός τ ήν κοι νω νί α τ ῆς σω τ η ρί ας» (Δι α τά γ μα τα Β Συ νό δου Βα τι κα νοῦ, Γρα φεῖ ον Κα λοῦ Τύ που, Τ. 7, σελ. 11). Οἱ πα πι κές αὐ τές θε ω ρί ες ἔ χουν πλέ ον παγι ω θεῖ σ τούς δι α λό γους καί σ τούς ὀρ θο δό ξους οἰ κου με νι στές πού τίς ἀ σπά στη καν, τίς ὑ πο στηρί ζουν καί τίς προ βάλ λουν. Πα τριά ρχης Ἀ θη να γό ρας Ἱ ε ρά Κοι νό της 4«Πῶς νά δε χθῶ μεν ὡς ἀ δε λ φήν Ἐκ κ λ η σί α ν τ ήν ὑ πό τῶν και νο το μι ῶν καί τῆς ἑ ω σφο ρι κῆς νό σου κακοποιηθεῖσαν διό καί ἠ μαυ ρω μέ νην τέ ως «προ κα θη μέ νην τῆς ἀ γά πης», ὅ ταν καί μι κρά τις πα ρέκ κλι σις ἀ πό τῆς Ἀ πο σ το λι κῆς πα ρα δό σε ως τό ὅλον νοθεύει τῆς πί σ τε ως»; (O.T., ἀρ. φ. 143, ). Πα τριά ρχης Δη μή τριος :: Κοι νή Δή λω σις τοῦ Πά πα Ἰ ω άν νου Παύ λου τοῦ Β καί Οἰ κου με νι κοῦ Πα τριά ρχου Δη μητρί ου, 1979 γ 8 «Ὁ θ ε ο λ ο γι κό ς ο ὗ τ ο ς δι ά λ ο γος ἀ πο βλέ πει ὄ χι μό νον εἰς τήν πρό ο δον πρός ἀ πο κα τά σ τα σιν τῆς π λή ρους κοινωνίας μεταξύ Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος μέ τόν Πάπα Φραγκῖσκο σέ ἐναγκαλισμό ἀγάπης κατά τήν συνάντηση στά Ἱεροσόλυμα μέ τήν εὐκαιρία τῆς πεντηκοστῆς ἐπετείου τῆς ἄρσεως τῶν ἀναθεμάτων μεταξύ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα καί Πάπα Παύλου Στ. Ἱεροσόλυμα, Μάϊος

24 Ὁ Ἑσπερινός τῆς Ἀγάπης στό Φανάρι τό Πάσχα τοῦ Διακρίνεται ὁ τοπικός Ρωμαιοκαθολικός ἐπίσκοπος κ. Louis Pelâtre ὁ ὁποῖος συμμετεῖχε στόν ἑσπερινό καί ἀνέγνωσε τό Εὐαγγέλιο στά λατινικά (http: Συμπροσευχή τοῦ Μητροπολίτου Αὐστρίας κ. Ἀρσενίου μέ παπικούς καί προτεστάντες γιά τά μέλη τοῦ Κοινοβουλίου, Βιέννη, 27 Ἀπριλίου τῶν ἀ δε λ φῶν Ἐκ κ λη σι ῶν, Ρωμαιο καθο λι κῆς καί Ὀρ θο δό ξου, ἀ λ λά προ σέ τι καί εἰς συμβολήν εἰς τούς ποι κί λους δι α λό γους, οἵτινες ἀναπτύσ σονται ἐν τῷ χ ρι σ τι α νι κῷ κόσμῳ πρός ἀναζή τη σιν τῆς ἑνό τη τος αὐ τοῦ» (Πε ρι ο δι κό Οἰ κου μέ νη, τεῦ χος 3, ἐκδ. Παρα τη ρη τής, Θεσσα λο νί κη 1998, σε λ. 55). Ἱ ε ρά Κοι νό της, «...ἡ παρ αί τ η σ ις ἀ πό τῆς Ὀρ θο δό ξου Ἐκ κλη σι ο λο γί ας καί ἡ υἱ ο θέ τη σις τῆς κακοδοξίας, ὅτι τήν Μία, Ἁγία, Καθο λι κή καί Ἀ πο σ το λι κή Ἐκκ λησία δέν ἀπο τε λεῖ ἡ κα θ ἡ μᾶς Ἐκ κ λη σί α ἀ λλά τά δύο «τμή μα τα» αὐ τῆς, ἤ τοι ἡ Ὀρ θο δο ξί α καί ὁ Ρ/Καθολικισμός,... πεί θει ἡ μᾶς, ὅ τι ἡ κα τά στασις ἔχει πολύ χει ροτ ε ρεύ σει καί ὅ τι ἡ de fac to Ἕ νω σις εὑ ρί σκε ται ἐ πί θύ ραις, ὡς ἐ σ χε δί α σε καί ἐ προ γραμ μά τι σεν ἡ Β Βα τι κά νει ος Σύ νο δος» (Ο.Τ., ἀρ.φ. 426, ). Πα τριά ρχης Βαρ θο λο μαῖ ος :: Προ σφώ νη ση πρός τόν Καρ δι νά λιο Angelo Scola, Μι λά νο 2011 γ 8 «Εὐ χα ρι στοῦ με τόν Κύριο γιά τήν ἀ δελ φο σύ νη πού ἐ πι κρα τεῖ ἀ νά με σά μας, ἀ νά με σα σ τίς δύ ο ἀ δε λφές ἐκκ λησί ες μας. Σᾶς ἀ πευ θύ νω χαι ρε τι σμό, μέ ἰδιαίτερη ἀ γά πη καί σᾶς μ ε ταφέ ρ ω τ ήν εὐ λο γί α τ ῆς ἐκ κ λ η σί ας τῆς Κων σταν τι νού πο λης» ( gr/2013/05/blog-post_16.html). :: Χαι ρε τι σμός Πα τριά ρχου Βαρ θο λο μαί ου, Ἱ ε ρο σό λυ μα 2014 γ 8 «Ἡ Μί α, Ἁ γί α, Κα θολική καί Ἀ πο σ το λι κή Ἐκ κ λη σί α... λό γῳ τῆς ὑ περισ χύσε ως τῆς ἀν θρω πί νης ἀ δυ να μί ας καί τοῦ πεπε ρα σμέ νου θε λή μα τος τοῦ ἀν θρω πί νου νοός, διε σ πάσ θ η ἐ ν χ ρ ό ν ῳ. Οὕ τ ω δι ε μ ο ρ φ ώ θ η σ α ν κα τα στά σεις καί ὁ μά δες ποικίλαι... αἱ κατά τόπους Ἐκ κ λη σί αι ὡ δη γή θη σαν εἰς δι ά σ πα σιν τῆς ἑ νό τη τος τῆς πί στε ως, εἰς ἀ πο μό νω σιν... Ἐρ χό μεθα ὁ Πά πας καί ἡ μεῖς διά νά «τά μω μεν ὁ δούς»... διά νά συ νε χι σ θῇ ἡ πο ρεί α τῆς ἐκ π λη ρώσεως τοῦ Θελήματος τοῦ Θεοῦ, ἤτοι τῆς καταντή σε ως εἰς τήν ἑ νό τη τα τῆς Ἐκ κλη σί ας» ( org/ docdisplay. php? lang=gr&id=1914&tla=gr). Ἱ ε ρά Κοι νό της, «Ἡ μ εῖς εἴ μ ε θα ὑ πο χ ρε ω μέ νοι, χά ριν καί τῶν Ρω μαι ο κα θο λικῶν καί τοῦ σύμ παν τος κό σμου, διά τούς ὁ ποί ους ἡ ἀνόθ ευ τος Ὀρθοδοξία εἶ ναι ἡ ἐ σ χά τ η ἐ λ πίς, οὐ δέποτε νά ἀποδεχθῶ μεν ἕ νω σιν, ἤ χα ρακ τη ρι σμόν τῆς Ρω μαι ο κα θο λι κῆς Ἐκ κ λη σί ας ὡς ἀ δε λ φῆς Ἐκ κ λη σί ας» (Ο.Τ., ἀρ.φ.1067, ). Ἱ ε ρά Κοι νό της, «Πῶς εἶ ναι δυ νατόν νά εἴ με θα ἀ δελ φαί Ἐκ κλη σί αι, ὅ ταν ἔ χωμεν δογ μα τι κάς δι α φο ράς καί ὅταν δέν ἔχωμεν μ υσ τ ηρ ι ακ ή ν κ ο ι ν ω ν ία ν; Π ρ όκ ε ιτ α ι δ ι ά μ ία ν κατ άσ τ α σ ιν ἀ ντ ιφ ατ ικήν, π ρ ω τ ο φ α ν ῆ εἰ ς τ ήν ἱ στο ρί αν τῆς Ἐκ κλη σί ας, τῆς ὁ ποί ας ἡ σκο πιμ ό τ ης δέ ν δύ να τ αι νά κατ ανοηθ ῆ. Ε ἴμ εθ α δέ ὑ πο χ ρε ω μ έ νοι κα τ ἐ πι τα γήν τῆς συ νει δή σε ώς μας νά δη λώ σω μ ε ν ὅ τ ι δέ ν ἀ πο δε χό μ ε θα τ ήν πε πλα νη μέ νην θε ω ρί αν περί «ἀδελφῶν Ἐκκλησι ῶν» (Ο.Τ., ἀρ.φ.1154, ). Ἱ ε ρά Κοι νό της, «Ὁ Ὀ ρθ όδ οξ ο ς λα ός οὐ δέ πο τε θά δε χ θῆ τήν θεωρία περί τοῦ Πα πι σμοῦ καί τῆς Ὀρ θο δοξίας ὡς δύο πνευμόνων μ έ τ ούς ὁ πο ί ους ἀ να π ν έ ει ἡ Εὐ ρ ώ πη. Ἄν ἡ θεω ρί α αὐ τ ή γί νη ἀ πο δε κ τ ή, ση μαί νει ἤ ὅ τ ι ἀ να γ νω ρί ζε ται ὁ πα πι σμός ὡς ὑ γι ής π νεύ μων, δη λ α δή ἀ λ η θ ής καί ὀ ρ θ ό δ ο ξο ς Ἐκ κ λ η σ ί α τ ο ῦ Χρι στοῦ ἤ ὅ τι ἀ πο δε χό με θα τήν κα κό δο ξο ἀ ξιο λο γί α τῶν κ λάδων, ἡ ὁποί α ἀ ναι ρεῖ τήν πί σ τι μας ὅ τι μό νον ἡ Ὀρ θό δο ξος Ἐκκ λησία ἀποτελεῖ τήν ἀ λη θῆ Ἐκ κλη σί α τοῦ Χρι στοῦ, τήν Μί αν, Ἁ γί α ν, Κα θο λι κήν καί Ἀ πο σ τ ο λι κήν Ἐκ κ λ η σί α ν» (Χαι ρε τι σμός συμ πα ρα σ τά σε ως Ἱ ε ρᾶς Κοι νό τη τος Ἁ γί ου Ὄ ρους σ τ ήν λα ο σύ να ξη τ ῆς Ἀ θή νας, , Πε ρι ο δι κό Γρη γο ρεῖ τ ε, Τεῦ χος 9, 27 Μα ΐ ου 2001, σελ.24-25). Τό 1993 στό B a l a m a nd μέ τό κεί με νο τῆς Μικ τ ῆς Ἐ π ι τ ρ ο π ῆς θ ε ο λ ο γι κο ῦ δι α λ ό γ ο υ μ έ τούς Ρω μαι ο κα θο λι κούς ἀ να τρά πη κε καί ἐ πι σήμως ἡ πά για ἀρ χή τῆς Ἐκ κλη σί ας καί τῶν Ἁ γί ων Πα τέ ρων μας ὅ τι οἱ αἱ ρε τι κοί δέν ἔ χουν ἔγ κυ ρα μυ σ τή ρια, Θεί α Χά ρη καί ἀ πο σ το λι κή δι α δο χή. Κα τα πα τή θη καν, ἔ τσι, βα σι κές ἀρ χές τῆς ὀρ θοδό ξου δι δα σκα λί ας καί ἔ γι ναν ἀ πο δε κτές κά ποιες ἀ πό τίς με γα λύ τε ρες πλά νες τοῦ πα πι σμοῦ. Ὅ πως πα ρα τη ρεῖ ὁ Σε βα σμι ώ τα τος Μη τροπ ο λ ί τ ης Ν α υ π ά κ τ ο υ κ. Ἱ ε ρ ό θ ε ο ς: «Ἡ βα σι κὴ δι α φο ρὰ με τα ξὺ τῆς Ὀρ θοδόξου Ἐκ κ λη σί ας καὶ τοῦ Πα πι σμοῦ βρί σκε ται σ τὴν δι δα σκα λί α πε ρὶ τ ῆς ἀ κ τ ί σ τ ο υ ο ὐ σ ί α ς κα ὶ ἀ κ τ ί σ τ ο υ ἐ ν ε ρ γ εί α ς τοῦ Θε οῦ. Ἐ νῶ οἱ Ὀρ θό δοξοι πι σ τεύ ου με ὅ τι ὁ Θε ὸς ἔ χει ἄ κ τι σ τη οὐ σί α καὶ ἄκ τισ τη ἐνέργεια καὶ ὅ τι ὁ Θε ὸς ἔρ χε ται σὲ κοι νω νί α μὲ τὴν κτίση καὶ τὸν ἄν θρω πο μὲ τὴν ἄ κτι στη ἐ νέρ γειά Του, ἐν τού τοις οἱ Πα πι κοὶ πι στεύ ουν ὅ τι στὸν Θε ὸ ἡ ἄ κ τι σ τη οὐ σί α ταυ τίζεται μὲ τὴν ἄ κ τι σ τη ἐ νέρ γειά Του (actus purus) καὶ ὅ τι ὁ Θε ὸς ἐ πικοι νω νεῖ μὲ τὴν κτί ση καὶ τὸν ἄν θρω πο διὰ τῶν κ τ ι σ τ ῶ ν ἐ ν ερ γ ει ῶ ν Το υ, δη λ αδὴ ἰσ χ υρ ίζο ντ αι ὅτ ι σ τὸν Θεὸ ὑπά ρχουν καὶ κ τ ι σ τ ὲς ἐ νέρ γει ες. Ὁ πό τε ἡ Χά ρη τοῦ Θε οῦ διὰ τῆς ὁ ποί ας ἁ γι ά ζεται ὁ ἄν θρω πος θε ω ρεῖ ται ὡς κ τι σ τὴ ἐ νέρ γεια

25 Ἀλ λὰ ἔ τσι δὲν μπο ρεῖ νὰ ἁ για σθῇ. Ἀ πὸ αὐ τὴν τὴν βασικὴ διδα σκα λί α προ έρ χε ται ἡ δι δα σκαλί α πε ρὶ ἐκ πο ρεύ σε ως τοῦ Ἁγίου Πνεύμα τος ἐκ τοῦ Πα τρὸς καὶ ἐκ τοῦ Υἱ οῦ, τὸ κα θαρ τή ριο πῦρ, τὸ πρω τεῖ ο τοῦ Πά πα κ.λπ.» (Πε ρι ο δι κὸ Πα ρέμ βα σις, τ. 63, Ἀ πρί λιος 2001). Καί ὁ μα κα ρι σ τός Γέ ρον τας Γε ώρ γιος Κα ψά νης ἀ νέ φε ρε: «Μέ χ ρι σή μ ε ρα οἱ Δυ τ ι κοὶ θ ε ω ρ οῦν κτι στὴ τὴν θεί α Χά ρι, τὴν ἐ νέρ γεια τοῦ Θε οῦ. Εἶ ναι δυ στυ χῶς καὶ τοῦ το μί α ἀ πὸ τὶς πολ λὲς δι α φο ρές μας, ποὺ πρέ πει νὰ λαμβάνε ται σοβα ρῶς ὑπ ὄψιν σ τὸν θε ο λο γι κὸ δι ά λο γο μὲ τοὺς Ρω μαι ο κα θο λι κούς. Δὲν εἶ ναι μό νο τὸ f ilioque, τὸ πρω τεῖ ο ἐ ξου σί ας καὶ τὸ «ἀλάθητο» τοῦ πά πα, ἀ πὸ τὶς βα σι κὲς δι α φο ρὲς μεταξὺ τῆς Ὀρθο δό ξου Ἐκ κλη σί ας καὶ τῶν Πα πι κῶν. Εἶ ναι καὶ τὰ ἀ νωτέ ρω. Ἂν δὲν δε χ θοῦν οἱ Ρω μαι ο κα θο λι κοὶ ὅ τι ἡ Χά ρις τοῦ Θε οῦ εἶ ναι ἄ κτι στος, δὲν μπο ροῦ με νὰ ἑ νω θοῦ με μα ζί τους, ἔ στω κι ἂν δε χθοῦν ὅ λα τὰ ἄ λ λα. Δι ότι ποιὸς θὰ ἐνερ γήσει τὴν θέ ωσι, ἂν ἡ θεί α Χά ρις εἶ ναι κτί σμα κι ὄ χι ἄ κτι στος ἐ νέργεια τοῦ Πα ναγίου Πνεύματος;» (Ἀρ χιμ. π. Γε ωρ γί ου, Κα θη γου μ έ νου τῆς Ἱ ε ρᾶς Μο νῆς Ὁ σί ου Γρη γο ρί ου, Ἡ Θέ ω σις ὡς σκο πός τῆς ζω ῆς τοῦ ἀν θρώ που, ἐκδ. Ἱ.Μ. Ὁ σί ου Γρη γο ρίου, Ἅ γιον Ὄ ρος, 2007, σελ. 41). Ἡ ἀ να τρο πή τῆς ὀρ θο δό ξου δι δα σκα λί ας σ τά π λαί σια τοῦ δι α λό γου ἐ πι βά λ λε ται καί πά λι ἀ πό τίς ἀ πο φά σεις τῆς Β Βα τι κα νῆς Συ νό δου, κα θώς μέ βά ση αὐ τές ὀρ γα νώ θη κε, ξε κί νη σε καί συ νε χίζε ται ἀ κό μη καί σή με ρα ὁ δι με ρής δι ά λο γος τῶν Ὀρ θο δό ξων μέ τούς Ρω μαι ο κα θο λι κούς. Αὐ τό ἀ να γνω ρί ζε ται καί στό ἴ διο τό κεί με νο τοῦ B a l a m a nd: «Πράγ μα τι, κυ ρί ως ἀ πὸ τῶν Πανορ θο δό ξων Δι α σκέ ψε ων καὶ τῆς Β Βα τικανῆς Συ νό δου καὶ ἑ ξῆς, ἡ ἐκ νέ ου ἀ να κά λυ ψις καὶ ἡ ἐ πα να ξι ο πο ί η σις, τό σον ἐκ μέ ρους τῶν ὀρθοδόξων ὅ σον καὶ ὑ πὸ τῶν κα θο λι κῶν, τῆς Εκ κ λησί ας ὡς κοι νω νί ας με τέ βα λε ρι ζι κῶς τὰς προ ο π τικάς, ἑ πο μέ νως δὲ καὶ τὴν στά σιν των» (Πε ρι ο δι κὸ Ἐ πίσκε ψις, τ. 496/1993). Οἱ Πα νο ρ θό δο ξες ἀ πο φ ά σ ει ς βέ βαι α ἦ τα ν πο λύ δι α φο ρε τι κές ἀ πό αὐ τές πού πε ρι γρά φει τό κεί με νο τοῦ B a l a m a nd. Οἱ πα νορ θό δο ξες ἀ πο φά σεις κα τα πα τή θη καν σ τήν Συ νάν τη ση τῆς Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ὑπογράφει τήν «Κοινή Δήλωση» μέ τόν Πάπα Φραγκῖσκο, Ἱεροσόλυμα 25 Μαΐου Μι κ τῆς Ἐ πι τρο πῆς σ τό B a l a m a nd, ὅ που ἄ λ λω σ τε ἀρ νή θη καν νά προ σέ λ θουν πολ λ ές ὀρ θό δο ξες Ἐκ κλη σί ες. Στίς Πα νορ θό δο ξες Συ νά ξεις το νιζό ταν ὅ τι δέν θά πρέ πει νά πα ρα βλ έ πον ται οἱ βα σι κές δι α φο ρές σ τήν πί σ τη καί τήν δι οί κη ση. Ἐ πί σης, μ έ κα τη γο ρη μα τι κό τρό πο δη λω νό ταν ἡ ἀ νά γ κη τ ερ μα τ ι σμοῦ τ ῆς θλι βε ρῆς τα κ τ ι κῆς τοῦ προ ση λυ τι σμοῦ καί τῆς Οὐ νί ας. Ὅ λα αὐ τά κα τα πα τή θη καν σ τό B a l a m a nd καί ὑ πε ρί σ χυ σαν οἱ θέ σεις τῆς Β Βα τι κα νῆς. Οἱ ἀ πο φά σεις τοῦ B a l a m a nd ἐ πι βλ ή θ η κα ν ἔ κ τ ο τ ε σ τ όν δι ά λ ο γο καί ὑ πο στη ρί ζον ται ἀ πό τόν Πα τριά ρχη καί τούς ἐκ προ σώ πους σ τούς δι α λό γους. Πα τριά ρχης Ἀ θη να γό ρας :: Ἐ π ι σ τ ο λ ή π ρ ό ς τ ό ν Π ά π α Π α ῦ λ ο Σ Τ, 1971 γ 8 «Ἐ ξε νώ θη μ εν τῆς πρός ἀ λ λ ή λους ἀ γά πης καί ἤρ θη ἀ φ ἡ μῶν τό μακάριον ἀγαθόν τῆς ἐν ὁ μο νοί ᾳ ὁ μο λο γί ας τῆς πίστεως τοῦ Χριστοῦ, καί ἤρ θη ἀ φ ἡ μῶν ἡ εὐ λο γί α τῆς συ νανα βά σεως ἐπί τό ἕν θυσιασ τήριον, ὅ ἔπηξεν ὁ Κύ ριος μι κρόν πρό τοῦ πά θους, καί τῆς τε λεί ας καί ὁ μο θυ μα δόν ἐ πί τό αὐτό κοινωνίας ἀπό τοῦ αὐ τοῦ εὐ χα ρι σ τια κοῦ τι μίου Σώματος καί τιμίου Αἵμ ατ ο ς, εἰ καί ο ὐκ ἐπαυσάμ εθ α π ρ εσ βεύειν ἑ τέ ρω θεν ἔγ κυ ρον ἔ χειν εἰς ἀλλήλους τήν ἀποσ το λι κήν ἱ ε ρω σύ νην, ἔγ κυρον καί τό μυσ τήριον τῆς Θεί ας Εὐ χα ρι στί ας» ( , Ἀπάντησις τοῦ Πατριά ρχου Ἀ θη να γό ρου εἰς τό γράμ μα τοῦ Πά πα Παύ λου τοῦ ΣΤ, Τό μος Ἀ γά πης, Vatican- Phanar , σελ. 620). Ἱ ε ρά Κοι νό της, «...πῶς ἡ Ὑμετέρα Πα να γι ό της φρο νεῖ ὅ τι οὐ δέν ἐμ πό διον ὑ πάρ χει διά τό Κοι νόν Ἅ γιον Πο τή ριον με τά τοῦ Πα πισμοῦ;» (O.T., ἀρ.φ. 143, ). Πα τριά ρχης Δη μή τριος Ἱ ε ρά Κοι νό της, «...λε π το με ρῶς καί τ εκ μη ρι ω μ έ νως θε ο λο γι κῶς, ἐ ξε θέ σα μ εν, ὅ σα φρο νεῖ τό Ἅ γιον Ὄ ρος πε ρί τῶν Ρω μαι ο κα θολι κῶν, εἰς οὕς ἀρ νεῖ ται τήν ἐγκυρότητα καί τήν ὕ πα ρ ξιν Θεί ας Χά ρι τος ἐν τοῖς μυ σ τη ρί οις των, ἑ πό με νον τοῖς Ἁ γί οις Πα τρά σι, καί τῇ Ὀρ θο δό ξῳ Ἐκ κ λη σι ο λο γί ᾳ τῶν τρι ῶν πρώτων αἰώνων... Οἱ Ρω μαι ο κα θο λι κοί σ τε ροῦνται καί Ἀ πο σ το λι κῆς δι α δο χῆς, κα θό τι ἡ ἔν νοια τῆς Ἀ πο στο λι κῆς δια δο χῆς δέν εἶ ναι μό νον ἡ ἁλυσι δω τή ἀ να φο ρά τῶν ἐ πι σκό πων πρός τούς Ἀπο σ τό λους, ἀ λ λά ἡ ἀ πό δει ξις τ ῆς δι α φυ λά ξε ω ς ἀ να λ λο ι ώ του καί ἀ πα ρα χα ρά κ του τῆς Ἀ πο σ το λι κῆς πί σ τ ε ως, ἥν ἐ ν ό θ ευ σ α ν ο ἱ Ρω μ α ι ο κα θ ο λ ι κο ί εἰ ς ο ὐ σ ι ώ δ η δόγ μα τα... Οἱ Ρ/κα θο λι κοί εἶναι σ χι σμα τι κοί καί Αἱ ρε τικοί, ἄνευ ἐγκύρων μυ σ τη ρί ων καὶ Θεί ας χά ρι τος» (Ο.Τ., ἀρ.φ. 772, ). :: Μ ι κ τ ή Ἐ π ι τ ρ ο π ή Δ ι α λ ό γ ο υ, B a l a m a n d 1993 γ 8 «Καὶ ἀ πὸ τὶς δυ ὸ πλευ ρὲς ἀ να γνωρ ί ζε τ α ι ὅ τ ι α ὐ τ ὸ πο ὺ ὁ Χ ρ ι σ τ ὸ ς ἐν επισ τ εύθ η σ τὴν Ἐκ κ λη σί α Του - ὁ μο λογία τῆς ἀ πο σ το λι κῆς πίσ τ ε ω ς, σ υμ μ ε τ ο χ ὴ σ τ ὰ ἴ δι α μ υ σ τ ή ρ ι α, π ρ ὸ πά ντων σ τ ὴ μο να δι κὴ Ἱ ερ ωσύ νη ποὺ τ ε λ εῖ τ ὴ μο να δι κὴ θυ σί α τοῦ Χρι στοῦ, ἀποστολικὴ διαδο χὴ τῶν ἐ πι σκό πων- δὲν δύνα ται νὰ θε ω ρῆ ται ὡς ἡ ἰδιοκ τησία τῆς μιᾶς μό νον ἀ πὸ τὶς Ἐκ κ λη σί ες μας. Στὰ πλαί σια αὐ τά, εἶ ναι προ φα νὲς ὅ τι κά θε εἴ δους ἀ να βα πτι σμὸς ἀ ποκλείε ται» (Πε ρι ο δι κὸ Ἐ πίσκε ψις, τ. 496/1993). Πα τριά ρχης Βαρ θο λο μαῖ ος :: Κ ο ι ν ή Δ ή λ ω σ η Π ά π α Ἰ ω ά ν ν η Π α ύ λ ο υ Β - Πα τριά ρχη Βαρ θο λο μαί ου, «Ἐ ξορ κί ζομεν τούς πιστούς μας, Κα θο λι κούς καί Ὀρ θοδό ξους, νά ἐνισ χύσουν τό πνεῦ μα ἀ δελ φω σύ νης, τό ὁ ποῖ ον προ έρ χε ται ἐκ τοῦ μο να δι κοῦ Βα πτίσμα τος καί τῆς συμμετοχῆς εἰς τήν μυ σ τη ρια κήν ζωήν» (Κοι νό Ἀ να κοι νω θέν Οἰ κ. Πα τριά ρχη- Πά πα, , παρ. 4, Πε ρι ο δι κὸ Ἐ πί σκε ψις, ἀρ. 520, ). «Ἐ λά βα τε διά τοῦ Ἁ γί ου Βα π τί σμα τος καί τοῦ Χρί σμα τος τά Χα ρί σμα τα τοῦ Ἁ γί ου Πνεύ μα τος, φέ ρε τε ἐν τῇ ψυ χῇ καί τῷ με τώ πῳ ὑ μῶν τά σημεῖ α τῆς Βα σι λεί ας τοῦ Θε οῦ...» (Πε ρι ο δι κὸ Ἐ πί σκε ψις, ἀρ. 520, , σελ.6). Ἱ ε ρά Κοι νό της, «Εἶναι ἀποσ τολική ὁ μο λο γί α τό F i l i o q ue, τό πρωτεῖ ον, τό ἀ λά θη τον, τ ό καθ α ρ τ ήρ ι ο ν πῦρ, ἡ ἄ σ πι λ ο ς σ ύλ λ η ψι ς, ἡ κ τι σ τή χά ρις; Καί εἶ ναι δυ να τόν ὡς Ὀρ θό δο ξοι πα ρ ὅ λα αὐ τά νά ἀ να γ νωρίσω μεν εἰς τούς Ρω μαι ο κα θο λι κούς «ἀ πο σ τολικήν» τήν πί σ τιν καί τήν ὁ μο λο γί αν των; 44 45

26 »Εἶ ναι ἤ δέν εἶ ναι αἱ ρέ σεις αἱ σοβαραί αὐ ταί θε ο λο γι καί πα ρεκ κ λί σεις τῆς Ρώ μης; Ἐ άν εἶ ναι, κ αθ ώ ς ὡ ς τ ο ι αῦ τ α ι ἐχ αρ ακ τ ηρ ίσ θ ησ α ν ἀπ ό Ὀρ θο δό ξους Συ νό δους καί Πα τέ ρας, δέν συ νεπά γον ται ἀ κυ ρό τη τα εἰς τά «μυσ τήρια» καί τήν «ἀ πο στο λι κήν δι α δο χήν» τῶν τοι ού των ἑ τε ροδό ξων καί κα κο δό ξων;»εἶναι δυ να τόν νά ὑ πάρ χη τό π λή ρω μα τῆς Χά ρι τος, ἐ κεῖ πού δέν ὑ πάρχει τό π λήρω μα τῆς ἀ λ η θ εί ας ; Εἶν αι δυ ν α τ όν ν ά δι α κ ρ ί νω μ ε ν τ όν Χρι στόν τῆς Ἀ λη θεί ας ἀ πό τόν Χρι στόν τῶν Μυσ τη ρί ων καί τῆς Ἀ πο σ το λι κῆς Δι α δο χῆς ; Ἡ μ εῖς εἴμεθα ὑπο χρεωμένοι, χάριν καί τῶν Ρω μαι ο κα θο λι κῶν καί τοῦ σύμ παν τος κό σμου, διά τούς ὁποίους ἡ ἀ νόθευ τος Ὀρ θο δο ξί α εἶ ναι ἡ ἐ σ χά τη ἐ λ π ί ς, ο ὐ δ έ π ο τ ε ν ά ἀ π ο δ ε χ θ ῶ μ ε ν ἕ ν ω σ ιν, ἤ χαρακτη ρι σμόν τῆς Ρω μαι ο κα θο λι κῆς Ἐκ κλησί ας ὡς «ἀ δε λ φῆς Ἐκ κ λη σί ας» ἤ τοῦ Πά πα ὡς κα νο νι κοῦ ἐ πι σκό που Ρώ μης, ἤ τῆς «Ἐκ κ λη σί ας» τῆς Ρώ μης ὡς ἐ χού σης κανο νικήν Ἀπο σ το λι κήν Δι α δο χήν, Ἱ ε ρω σύ νην καί Μυσ τήρια, χωρίς τήν ρη τ ήν ἐκ μ έ ρ ους των ἀ πο κή ρυ ξιν τοῦ f i l i o q ue, τοῦ ἀ λα θή του, τοῦ πρω τεί ου, τῆς κτι στῆς χάρι τος, καί τῶν λοιπῶν κα κο δο ξι ῶν, τάς ὁ ποί ας οὐ δέ πο τε θά θε ω ρή σω μεν ὡς δι α φο ράς χωρίς ση μα σί αν ἤ θε ο λο γού με να, ἀλ λά ὅ τι ἀλ λοι ώ νουν ἀ νε πα νορ θώ τως τόν θε αν θρώ πι νον χαρακ τῆ ρα τῆς Ἐκ κ λη σί ας καί συ νι σ τοῦν βλα σφη μί ας» (Ο.Τ., άρ. φ. 1067, ). Ἱ ε ρά Κοι νό της, «...τό Ἅ γιον Βάπ τ ι σ μ α τ ῆς κα θ ἡ μ ᾶς Ὀ ρ θ ο δ ό ξο υ Ἐκ κ λ η σ ί ας ἐ ξι σ ο ῦ τ αι μ έ τ ό τ ῆς ἐ ν αἱ ρ έ σ ει εὑ ρ ι σ κομ έ ν ης Ρωμαιοκαθο λι κῆς καί ἀ κό μη ὅ τι αἱ δύ ο Ἐκ κλησί αι συνα πο τε λοῦν τήν Μί αν Ἁ γί αν Κα θο λι κήν καί Ἀ πο στο λι κήν Ἐκ κλη σί αν. Πρό κει ται περί καινο φα νοῦς ἐκ κ λη σι ο λο γί ας μή ἐκ φρα ζού σης τήν ὀ ρ θό δο ξον αὐ το συ νει δη σί α ν, ὡ ς δι ε τ ύ πω σα ν αὐτήν αἱ περι ώ νυ μοι Σύ νοδοι τῆς Κων/πόλε ως.... Προ σέ τι δέ νά ὁ μο λο γή σω μεν καί πά λιν, ἑπόμενοι τοῖς ἁ γί οις Πα τρά σιν... ὅ τι μό νον τά Μυ στήρια τῆς κα θ ἡμᾶς Ἁγίας Ἐκκ λησίας εἶναι ἔγκυρα, σω στι κά καί ἁ γι α στι κά». (Ο.Τ., ἀρ. φ. 1154, ). Ἐν ὄ ψει τῆς ἐ πι σκέ ψε ως τοῦ Πά πα Φραγ κί σκου στό Φα νά ρι, τό Βα τι κανό ἔ σ π ευ σε νά κα τα σ τ ή σει γι ά ἄ λ λ η μί α φο ρά σαφῆ τόν ἡ γε μο νι κό του ρό λο στόν δι ά λο γο μέ τούς Ὀρ θο δό ξους. Σέ γε νι κή ἀ κρό α ση κα τή χη ση στήν πλα τε ί α τοῦ Ἁ γί ου Πέτρου ἐ νώ πιον χι λι ά δων πι στῶν του στίς 5 Νοεμβρίου 2014, ὁ Πά πας χα ρα κτή ρι σε τήν Ὀρ θό δο ξη Ἐκ κ λη σί α ὡς «ἄ ρ ρω σ τη», ἐ π ει δή δέ ν εἶ ναι ἑ νω μ έ νη μα ζί του. Δή λω σε συγ κε κρι μ έ να: «Δ έ ν ὑπά ρχ ει ὑγιής Ἐκκ λ η σ ί α, ὅ τ α ν ο ἱ πι σ τ ο ί, οἱ κλη ρι κοί καί οἱ δι ά κο νοι δέν εἶ ναι ἑ νω μέ νοι π ε ρί τόν Ἐ πί σκο πό τους. Ἡ Ἐκκ λ ησία, ἡ ὁποία Ἀσθενὴς ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κατὰ τὸν Πάπα Φραγκῖσκο δέ ν εἶ ναι ἑ νω μ έ νη π ε ρί τόν Ἐπί σκο πο εἶ ναι μι ά ἄ ρ ρ ω σ τ η Ἐκ κ λ η σ ί α. Ὁ Ἰησ ο ῦς θ έλ ησ ε α ὐτ ήν τ ήν ἕ νω ση ὅ λων τ ῶν πι σ τ ῶν μ έ τόν Ἐ πί σκο πο. Τό ἴ διο καί τῶν ἱ ε ρέ ων καί τῶν δι α κό νων. Ὅ λοι ὀ φε ί λουν νά ἔ χουν τή συνείδη ση ὅ τι ὁ Ἐ πί σκοπο ς κα θ ι σ τᾶ ὁ ρ α τό τόν δεσμό τοῦ κα θ ε νό ς μ έ τήν Ἐκ κλη σία, καί τῆς Ἐκ κλη σί ας μέ τούς Ἀ ποστό λους καί μέ τίς ἄλ λες κοι νό τη τες, οἱ ὁ ποῖ ες ἐπ ί σ η ς ε ἶ ν α ι ἑ ν ω μ έ ν ε ς μ έ τ ο ύ ς Ἐ π ι σ κ ό π ο υ ς καί μέ τόν Πάπα στή Μία, Μο να δι κή (unique) Ἐκ κ λ η σ ί α, πο ύ εἶ ν α ι ἡ δ ι κ ή μ α ς, ἡ Ἱερ α ρχ ικ ή Ἁ γί α Μη τ έ ρ α Ἐκ κ λ η σί α». (Γ. Παπαθανασόπουλος, Προκλητική δήλωση τοῦ Πάπα: «Ἀσθενής ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία», Ἀριστερά: Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος καί ὁ Πάπας Φραγκῖσκος προσκυνοῦν τό Εὐαγγέλιο πού εἰσοδεύουν διαδοχικά ὁ ὀρθόδοξος καί ὁ παπικός κληρικός. Δεξιά: Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος εὐλογεῖ ἀπό κοινοῦ τούς παρισταμένους μέ τόν Πάπα Φραγκῖσκο μετά τήν συμπροσευχή τους στό Ναό τῆς Ἀναστάσεως, Ἱεροσόλυμα 25 Μαΐου

27 Λειτουργικός ἀσπασμός τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου κατά τήν παπική «λειτουργία»-ἐνθρόνιση τοῦ Πάπα Φραγκίσκου. Βατικανό, 19 Μαρτίου Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος συμπροσεύχεται κατὰ τὴν παπικὴ «λειτουργία» μὲ τὸν Πάπα Βενέδικτο, Κωνσταντινούπολη Δέν εἶ ναι, ἄλ λω στε, ἡ πρώ τη φο ρά πού τό Βα τ ι κα νό ἐ πι λ έ γει τήν ἐ πί δει ξη ἰ σ χύ ος ἔ να ν τ ι τῶν Ὀρ θο δό ξων καί τήν ἐ πι βο λή τε τε λ ε σμέ νων σ τόν δι ά λο γο. Καί σ τήν Ὁ δη γί α τοῦ Βα τι κα νοῦ τὸν Ἰ ού λιο τοῦ 2007 πε ρι έ χον ταν οἱ «Ἀ παν τήσεις», μὲ τὶς ὁ ποῖ ες ὁ τό τε Πά πας Βε νέ δι κτος ΙΣΤ χα ρα κ τή ρι ζε «ἐλ λειμ μα τι κὲς» τὶς Ὀρ θό δο ξες το πι κὲς Ἐκ κ λη σί ες, ἐ πει δὴ δὲν ἔ χουν κοι νω νί α μὲ τὸν δι ά δο χο τοῦ Πέ τρου! Σύμ φω να μὲ τὴν Ὁ δηγί α, ἡ ἀ λη θι νὴ Ἐκ κ λη σί α τοῦ Χρι σ τοῦ ὑ φί σ τα ται μό νο σ τὴν Ρω μαι ο κα θο λι κὴ Ἐκ κ λη σί α. Ὅ πως πα ρα τη ρεῖ ὁ μα κα ρι σ τός γέ ρον τας Γεώρ γιος Κα ψά νης: «Ἀ ξι ο ση μεί ω το εἶ ναι ὅ τι ἡ Ὁ δηγί α δόθηκε λίγους μῆ νες πρὶν ἀ πὸ τὴν Συ νέ λευ σι τῆς Ρα βέν νας, τὸ ὁ ποῖ ο κα τὰ τὴν ἐ κ τί μη σί μας ση μαί νει ὅ τι τὸ Βα τι κα νὸ χαράσσει τὴν γραμ μὴ ποὺ πρέ πει νὰ ἀκολουθήση ὁ διάλογος. Καὶ ἡ γραμ μὴ εἶ ναι ὁ ρω μαι ο κεν τρι κὸς οἰ κου με νι σμός, ὅ πως τὸν προσ δι ώ ρι σε ἡ Β Βα τι κά νει ος Σύ νο δος. Τὸ ἐ πι βε βαι ώ νει τὸ ἴ διο τὸ κείμε νο τῆς Ὁ δη γί ας τοῦ Βα τι κα νοῦ, ἀλ λὰ τὸ ἐ πι ση μαί νει καὶ ὁ Σεβ. Ἐ πί σκο πο ς π ρ ώ ην Ζα χου μί ου καὶ Ἐρ ζε γο βί νης Ἀθανάσιος Γιέβτιτς: τὸ κείμενο αὐτὸ [οἱ «Ἀπαν τή σεις»] φα νε ρώ νει τὴν ἐπιμονὴ τοῦ Πά πα Ρά τσιγ κερ νὰ δεί ξῃ τὸ πραγ μα τι κὸ πρό σω πο τοῦ ρωμαι ο κα θο λι κοῦ οἰ κου μενισμοῦ του, ὁ ὁποῖος σ τὴν πραγ μα τι κό τη τα δὲν εἶ ναι αὐ τὸ ποὺ λέγει ὁ Πά πας ἀλ λὰ αὐ τὸ ποὺ πι στεύ ει καὶ κά νει». (Ἀρ χιμ. Γε ωρ γί ου, Κα θη γου μ έ νου τῆς Ἱ ε ρᾶς Μο νῆς Ὁ σί ου Γρηγο ρί ου Ἁ γί ου Ὄ ρους, Τὸ κεί με νο τῆς Ρα βέν νας καὶ τὸ πρω τεῖ ο τοῦ Πά πα, Ἅ γιον Ὄ ρος, 30 Δε κεμ βρί ου 2007). Τὸν ἔν το νο προ βλη μα τι σμό της γιὰ τὴν συγκε κρι μ έ νη πα πι κὴ Ὁ δη γί α ἐ ξέ φρα σε τότε καὶ ἡ Ἱ ε ρὰ Σύ νο δος τῆς Ἐκ κλη σί ας τῆς Ἑλ λά δος πρὸς τὸν Ὀρ θό δο ξο Συμ πρό ε δρο τῆς Μι κτῆς Ἐ πι τροπῆς τοῦ Δι α λό γου, Σεβ. Μη τρο πο λί τη Περ γά μου κ. Ἰ ω ά ν νη, μ ὲ ἐ πι σ το λ ή της τόν Ὀ κ τώ βριο τοῦ ( asp?archive=yes&what_sub=epistoli&etos=2007&id=963). Ἡ τα κτι κή τοῦ Βα τι κα νοῦ πα ρα μέ νει δι α χρονι κά ἡ ἴ δια καί αὐ τήν ἐκ φρά ζει καί ὁ νέ ος Πά πας μέ τίς δη λώ σεις του λί γο πρίν ἐ πι σκε φθεῖ τό Φα νά ρι. Εἶ ναι δε δο μέ νο ὅ τι ὁ Πά πας με τα βαί νει σ τό Φα νά ρι ὡς κυ ρί α ρ χο ς, ὡς ἀ πο κ λ ει σ τ ι κό ς φο ρέ ας τῆς ἀ λη θοῦς ἐκ κλη σι α στι κῆς συ νει δήσε ως καί ὡς ἰα τρός τῶν ἀ σθε νῶν καί πα σχόν των ἐκ κ λη σι ο λο γι κά ὀρ θο δό ξων. Μέ βά ση αὐ τά τά δε δο μ έ να προ κα λ εῖ πραγ μα τι κά τε ρά σ τια ἀ πο ρί α καί προ βλη μα τι σμό ἡ πρό σφα τη δή λω ση τοῦ Οἰ κου με νι κοῦ Πα τριά ρχη, πού ἀ να μέ νει ἀ πό τόν Πά πα «πε ραι τέ ρω θαρ ρα λέ α βή μα τα καί προ σ πά θει ες γιά τήν ἑ νό τη τα τῶν Ἐκκ λησιῶν, ὅπως ἐ κεῖ νος ἔ χει ἤ δη κά νει ἀ πό τήν ἐ κλο γή του σέ προ κα θή με νο τῆς Κα θο λικῆς Ἐκκ λησίας». Ἡ δή λω ση αὐ τή, ὅ πως τήν με τέ δω σε τό ΑΠΕ- ΜΠΕ, ἔ γι νε στίς 12 Νο εμ βρί ου 2014 στήν αὐ στριακή ἐ φη με ρι δα Kurier κα τά τήν πρό σφα τη ἐ πί σκεψη τοῦ Οἰ κου με νι κοῦ Πα τριά ρχου στήν Βι έν νη: «Σέ σχέ ση μέ τό Σχί σμα τοῦ 1054, ὁ κ. Βαρθο λο μαῖ ος ση μει ώ νει πώς ἡ ἀποκατάσ ταση τῆς δι ά σ πα σής της καί ἡ ἐ πα νένωση τῆς Ἐκκ λησίας συ νι σ τᾶ μ ε γά λο κα θῆ κον τ ῆς ἐ πο χῆς μας, καί πα ρα πέμ πει στά πρῶ τα βήματα πού ξεκίνησαν σέ αὐ τή τήν κα τεύ θυν ση πρίν ἀ πό 50 χρό νια ὁ Πά πας Παῦ λος ὁ Ἕ κτος καί ὁ Οἰ κου με νι κός Πατριά ρχης Ἀ θη να γό ρας, ἐ νῶ, ὅπως παρατηρεῖ, ὁ ἐ πί ση μο ς Θε ο λο γι κό ς Δι ά λο γο ς ἀ νά μ ε σα σ τ ίς Ἐκ κλη σί ες βο ή θη σε νά ἐ ξαλειφθοῦν παρεξηγήσεις καί δι α φο ρές ἀ πό ψεων.»ἀ ν α φ έ ρ ε τ α ι, ἐπίσ ης, σ τ ή σ υ ν ά ν τ η σ ή τ ο υ τόν πε ρα σμ έ νο Μά ι ο σ τήν Ἱ ε ρου σα λήμ μ έ τόν Πά πα Φραγκῖσκο, ὅπως ἐ πί σης σ τήν ἀν τα λ λα γή ἐ πι σκέ ψε ων κά θε χρό νο ἀ νά με σα σέ ἀν τι προσω πεῖ ες τῶν δύ ο Ἐκ κλη σι ῶν στή Ρώ μη μέ τήν εὐ κα ι ρ ί α τ ῆς ἑο ρτ ῆς τ ῶ ν Ἀ πο σ τ ό λ ω ν Πέ τ ρ ο υ καί Παύ λου καί ἀν τί στοι χα μέ τήν εὐ και ρί α τῆς ἑ ορ τῆς τοῦ Ἀ πο στό λου Ἀνδρέα στήν Κωνσταντι νού πο λη, ὅ που φέ τος θά βρίσκεται προσκεκλη μέ νος του (ἀ πό τίς 29 Νο εμ βρί ου) ὁ Πά πας Φραγ κῖσκος, ἐ νῶ ὡς με γάλη βο ή θεια θε ω ρεῖ ὁ ἴ διος θε σμούς ὅ πως τό Ἵ δρυμα «Πρό Ὀ ρι έν τε», πού προ ω θοῦν τό σο τίς θε ο λο γι κές ὅ σο καί τίς προ σω πι κές ἐ πα φές.»ἀπό τόν Πάπα Φραγκῖσκο ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἀναμένει, ὅπως σημειώνει, περαιτέρω θαρραλέα βήματα καί προσπάθειες γιά τήν ἑνότητα τῶν Ἐκκλησιῶν, ὅπως ἐκεῖνος ἔχει ἤδη κάνει ἀπό τήν ἐκλογή του σέ προκαθήμενο τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας» ( Καί ἀ να ρω τι έ ται καί ὁ κά θε κα λό πι στος παρα τη ρη τής ποι ά «βή μα τα» δι α πι στώ νει ὁ κ. Βαρθο λο μαῖ ος ὅ τι ἔ χει κά νει ὁ νέ ος Πά πας «γιά τήν ἑ νό τ η τα τῶν Ἐκ κ λ η σι ῶν»; Θε ω ρεῖ «θα ρ ρ α λ έ α βή μα τα» τούς χα ρα κ τη ρι σμούς ἐκ μ έ ρους τοῦ Πά πα τῶν ὀρ θο δό ξων πε ρί ἀ σθε νοῦς καί ἐ λλειμμα τι κῆς ἐκ κ λη σί ας; Ἀ δυ να τοῦ μ ε πραγ μα τι κά ν ά κα τ α ν ο ή σ ο υ μ ε κα ί ν ά π ρ ο σ χω ρή σ ο υ μ ε σ αὐ τή τήν συμ βι βα σ τι κή λο γι κή πού ἐ θε λο τυ φλεῖ συ νει δη τά καί πα ρα μορ φώ νει ἐ σκεμ μέ να ὅ λ ες τίς προ κ λή σεις καί τίς ἀ παι τή σεις τοῦ Βα τι κα νοῦ καί τίς πα ρου σιά ζει ὡς «προ σπά θει ες γιά τήν ἑ νό τη τα τῶν Ἐκ κ λη σι ῶν»! 48 49

28 Διαφορὲς Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν Ἐπιστολὴ τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο (ἀρ. πρωτ. 722/ ) β) Ὁ Διάλογος στὰ πλαίσια τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου «Ἐκκλησιῶν» «Πῶς εἶναι δυνατόν Ὑμεῖς, Παναγιώτατε, ὁ πνευματικός ἡγέτης τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, νά διαλέγεσθε μέ τόν ἀμετανόητο Παπισμό, ὅταν αὐτός δέν ἔχει ἀποκηρύξει τίς πάμπολλες αἱρέσεις του καί δέν ἔχει δείξει ἴχνος μετανοίας; Ἤ μήπως δέν εἶναι φοβερές καί τρομερές αἱρέσεις: 1) ἡ κρατική ὑπόσταση καί δομή τοῦ Βατικανοῦ μέ ὑπουργεῖα καί ὑπουργούς καί τράπεζες, 2) τό Filioque (ἡ ἐκπόρευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ), 3) ἡ κτιστή Θεία Χάρις, 4) τό πρωτεῖο ἐξουσίας, 5) ἡ κατοχή τόσο τῆς κοσμικῆς ὅσο καί τῆς πνευματικῆς ἐξουσίας ἀπό τόν Πάπα, 6) τό ἀλάθητο, 7) οἱ θεωρίες περί ἐσχάτου κριτοῦ τῆς Ἐκκλησίας, περί αὐθεντίας, περί μοναρχικοῦ ἀξιώματος, ἐκκλήτου καί ἀναμαρτησίας, περί ἄκρου Ἀρχιερέως τοῦ Πάπα, 8) τό διά ραντισμοῦ «βάπτισμα», 9) τά ἄζυμα (ὄστια), 10) ἡ μεταβολή τοῦ ἄρτου καί οἴνου σέ Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ μέ τά ἰδρυτικά λόγια καί ὄχι μέ τήν ἐπίκληση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἡ θεωρία τῆς μετουσιώσεως, 11) ἡ στέρηση τῆς κοινωνίας τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ στούς λαϊκούς καί ἡ παροχή σέ αὐτούς μόνο τοῦ Σώματος, 12) ἡ στέρηση τῆς Θείας Κοινωνίας ἀπό τά νήπια, 13) ἡ Μαριολατρεία, 14) ἡ ἄσπιλος σύλληψη καί ἡ ἐνσώματη ἀνάληψη τῆς Θεοτόκου, 15) τό καθαρτήριο πῦρ, 16) τά λυσίποινα, 17) ἡ περίσσεια ἀξιομισθία τοῦ Χριστοῦ, 18) ἡ περίσσεια τῶν ἔργων τῶν Ἁγίων, 19) ἡ ἀξιομισθία τῶν ἔργων τοῦ ἀνθρώπου, 20) τά ἀγάλματα καί γενικά ἡ θρησκευτική ζωγραφική ἀντί τῆς Ὀρθοδόξου εἰκονογραφίας, 21) ἡ ὑποχρεωτική ἀγαμία τοῦ κλήρου, 22) ἡ ἀναγνώριση σφαγέων (βλ. Στέπινατς) ὡς «ἁγίων», 23) ἡ θεωρία περί προσβολῆς καί ἱκανοποιήσεως τῆς θείας δικαιοσύνης, λόγω τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος καί γενικά τό δικανικό πνεῦμα, ἀπό τό ὁποῖο κυριαρχεῖται ὁ Παπισμός, 24) ἡ ἀπόρριψη τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως καί ἡ ἐκμετάλλευσή της ὡς ὀργάνου τῆς παπικῆς διδακτικῆς ἐξουσίας (ὁ Πάπας εἶναι ἡ Παράδοση), 25) ἡ ἄποψη ὅτι ὁ ἀλάθητος Πάπας εἶναι ὁ μοναδικός φύλακας, κριτής καί ἑρμηνευτής τῆς Θείας Ἀποκαλύψεως, 26) ἡ θεώρηση τῆς ἀρχέγονης δικαιοσύνης ὡς ὑπερφυσικοῦ δώρου τῆς Θείας Χάριτος, πού προστέθηκε κατά συμβεβηκός στό κατ εἰκόνα, τό ὁποῖο νοεῖται μέσα σέ πλαίσια αὐτάρκειας καί στατικότητας, 27) ἡ ἀπώλεια τῆς ἀρχέγονης δικαιοσύνης καί ἡ διατήρηση ἀλωβήτου καί σώου τοῦ κατ εἰκόνα, 28) ἡ «πάσχουσα ἐκκλησία», ἡ ὁποία ἀποτελεῖται ἀπό τούς πιστούς, πού βρίσκονται στό καθαρτήριο πῦρ, 29) ἡ ἀπόρριψη τῆς ἰσότητος τῶν ἐπισκόπων, 30) τό συγκεντρωτικό καί ἀπολυταρχικό διοικητικό σύστημα μέ ἀπόλυτο μονάρχη τόν Πάπα, πού εἰσήγαγε τόν παποκαισαρισμό, 31) τά μοναχικά τάγματα καί ὁ ὀργανωτικόςκοινωνικός χαρακτήρας τοῦ μοναχισμοῦ, 32) ὁ ἀπρόσωπος καί δικανικός χαρακτήρας τοῦ μυστηρίου τῆς ἐξομολογήσεως, 33) ἡ ἐπάρατη Οὐνία, δούρειος ἵππος τοῦ Παπισμοῦ;» ( Ἔ χον τας συμ π λη ρώ σει 60 καί π λ έ ον ἔ τη ἀ πό τήν ἵ δρυ σι τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν (Π.Σ.Ε.) εἶ ναι πι ά δι α πι σ τ ω μ έ ν ο ὅ τ ι ἡ σ υμ μ ε τ ο χ ή τῶν Ὀρ θο δό ξων στό Παγ κό σμιο Συμ βού λιο Ἐκκ λη σι ῶν σ τη ρί ζε ται σέ πρό τυ πα παν τε λῶς ξέ να καί ἀν τί θε τα πρός τήν ὀρ θό δο ξη ἐκ κ λη σι ο λο γί α καί τήν δι δα σκα λί α τῶν Πα τέ ρων τῆς Ἐκ κλη σίας μας. Οἱ Ἅ γιοι Πα τέ ρες δι α λ έ γον ταν πάν το τε μ έ π λ ή ρη καί ἀ πό λυ τ η αὐ το σ υ νει δη σί α ὅ τ ι ἡ Ὀρ θό δο ξη Ἐκ κ λη σί α εἶ ναι ἡ Μί α Ἁ γί α Κα θο λι κή καί ἀ πο σ το λι κή Ἐκ κ λη σί α, ἡ ἀ δι αί ρε τη Ἐκ κ λη σί α τοῦ Χρι σ τοῦ, ἡ μό νη κι βω τός τῆς ἀ λη θεί ας καί τῆς σω τη ρί ας. Ἀν τ ί θ ε τ α σ τ ο ύς κό λ π ο υς τ ο ῦ Π α γ κο σ μ ί ο υ Συμ βου λί ου Ἐκ κλη σι ῶν ἐ πι κρα τοῦν καί γί νονται δυ σ τυ χῶς ἀ πο δε κ τές καί ἀ πό τούς ὀρ θο δό ξους, και νο φα νεῖς καί ἀ πό λυ τα ἀν τορ θό δο ξες ἀ πό ψει ς καί θ ε ω ρ ί ες: ὅ πω ς ἡ «θ ε ω ρ ί α τ ῶ ν κλά δων», τῶν «ἀ δ ε λ φ ῶ ν ἐ κ κ λ η σ ι ῶ ν», ἡ «β α π τ ι σ μ α τ ι κ ή θ ε ο λ ο γί α», ἡ «με το χή εἰς τά αὐ τά μυ στή ρια», ἡ «ἑ νό της ἐν τῇ ποι κιλί ᾳ», ἡ «δι η ρη μέ νη Ἐκ κ λη σί α», ἡ «κοι νω νι κή θε ο λο γί α», ἡ «πο λι τι κή θε ο λο γί α», ἡ «θε ο - λο γί α τ ῆς ἀ π ε λ ευ θέ ρω σης», ἡ «θε ο λο γί α τῆς συ νά φειας», ἡ «πε ρι ε κ τι κή θε ο λο γί α», ἡ «με τα πα τε ρι κή θε ο λο γί α» κ.ἄ. Πρό κει ται γιά τόν γ νω σ τό συ φερ τό δο ξα σι ῶν, θε ω ρι ῶν, φι λο σο φι ῶν καί νε ώ τε ρων θε ο λο γι ῶν πού ἀ να πτύσ σον ται στό ἐκ κο λα πτή ριο αἱ ρετ ι κῶν δο ξα σι ῶν τοῦ Πα γ κο σμί ου Συμ β ου λ ί ου Ἐκ κλη σι ῶν καί τοῦ οἰ κου με νι σμοῦ. Εἶ ναι τά προϊ όν τα τῆς ἐκ κο σμι κεύ σε ως, τοῦ ὀρ θο λο γι σμοῦ καί τῆς πα ρεκ κ λί σε ως ἀ πό τά χα ρα κ τη ρι σ τι κά τῆς ὀρ θο δό ξου πί στε ως καί δι δα σκα λί ας. Ἀπὸ τὴν 10 η Συνέλευση τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου «Ἐκκλησιῶν», Πουσάν, 30 Ὀκτωβρίου - 10 Νοεμβρίου

29 Οἱ τελευταῖες κρίσιμες Συνελεύσεις τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου «Ἐκκλησιῶν» 9η Συνέλευση τοῦ Π.Σ.Ε Porto Alegre, 2006 Στήν 9η Γε νι κή Συ νέ λευ ση τοῦ Π.Σ.Ε. στό Porto Alegre τῆς Βρα ζι λί ας συντ ε λ έ σ τ η κ ε μ έ τ ή ν σ υ μ μ ε τ ο χ ή κ α ί τ ῶ ν ὀ ρ θ ο δ ό ξ ω ν ἀ ν τ ι π ρ ο σ ώ π ω ν ἡ ἀ πό λυ τη ἀ να τρο πή τῆς ὀρ θο δό ξου ἐκ κλη σι ολο γί ας. Τό «Κεί με νο πε ρί ἐκκλησιολογίας: Κεκ λ η μ έ ν ο ι νά γίν ο υμ ε ἡ Μία Ἐκκ λ ησ ία» ( Tex t o n e c c l e s i o l o gy: C a l l ed to b e the One Churc h)», πού ἐκ πο νή θη κε ἀ πό τ ήν Ἐ πι τρ ο πή «Πί σ τ ι ς καί Τάξι ς» μ ε τά ἀ πό αἴ τ η σι τ ῆς Κε ν τρι κῆς Ἐ πι τρ ο πῆς τοῦ Π.Σ.Ε. ὡς πρό σκλη ση πρός τίς «ἐκ κλη σί εςμ έ λ η» σ υ ν ι σ τ ᾶ μ ί α τ ε ρ ά σ τ ι α π ρ ό κ λ η σ η π ρ ό ς τ ήν ὀ ρ θό δο ξ η ἐκ κ λ η σι ο λ ο γι κή σ υ νεί δη ση. Πο τέ ἄ λ λο τε σ τό πα ρε λ θόν ἡ Ἐκ κ λη σί α δέν ἀ πώ λ ε σε τήν αὐ το συ νει δη σί α Της ὡς τῆς «Μίας, Ἁ γί ας, Κα θο λι κῆς καί Ἀ πο στο λι κῆς Ἐκκ λη σί ας», δέ ν τήν ὑ π έ βα λ ε σέ συ σ χε τ ι σμούς καί σέ λο γι κές ἰ σορ ρο πι ῶν καί π λ ει ο ψη φι ῶν ἤ δέν τήν πε ρι ό ρι σε στά ψι λά γράμ μα τα τῶν ὑ ποση μ ει ώ σε ων, ὅ πως σ τό κεί μ ε νο τῆς Θ Γε νι κῆς Συ νε λ εύ σε ως τοῦ Π.Σ.Ε. σ τό P o r to A l e g re ὅ που συ να πο δε χθή κα μ ε ὅ τι «Κά θε ἐκ κ λη σί α (σημ. πού συμ με τέ χει σ τό Π.Σ.Ε.) εἶ ναι ἡ Ἐκ κλη σί α κα θο λι κὴ καὶ ὄ χι ἁ π λὰ ἕ να μέ ρος της. Κά θε ἐκ κ λη σί α εἶ ναι ἡ Ἐκ κ λη σί α κα θο λι κή, ἀ λ λὰ ὄ χι στὴν ὁ λό τη τά της. Κά θε ἐκ κλη σί α ἐκ πληρώ νει τὴν κα θο λι κό τη τά της ὅ ταν εἶ ναι σὲ κοι νω νί α μὲ τὶς ἄ λ λες ἐκ κ λη σί ες» (! ) (Κεί μ ε νο ἐ πί Ἐκ κ λη σι ο λο γί ας, παρ. 6, P o r to A l e g re, Φε βρουά ριος 2006). Πο τ έ ἄ λ λο τ ε σ τό πα ρε λ θόν ἡ Ἐκ κ λ η σί α δέ ν αὐ το ϋ πο νο μ εύ θη κε ἐ ξο μοι ού μ ε νη μ έ τίς πά σης φύ σε ως π ρο τ ε σ τα ν τ ι κές ὁ μο λ ο γί ες τοῦ Π.Σ.Ε. νο μι μο ποι ών τας μέ τήν ἀ νο χή της τά ἀ νε πίτρε π τα ἐκ κ λ η σι ο λ ο γι κά καί ἠ θι κά ἀ το πή μα τά τους, ὅ πως τήν χει ρο το νί α τῶν γυ ναι κῶν, τήν ἱ ε ρο λο γί α τοῦ γά μου τῶν ὁ μο φυ λο φί λων κ.ἄ. Πο τέ ἄλ λο τε στό πα ρελ θόν Οἰ κου με νι κός Πατριά ρχης δέν ἀμ φι σβή τη σε τήν ἀ πό λυ τη σα φήνεια τῶν δογ μά των τῆς πί στε ως θε ω ρών τας τίς αἱ ρε τι κές πλά νες «ποι κι λί α θε ο λο γι κῆς ἐκ φρά σεως» καί τά ποι κί λα κοι νω νι κά καί ἠ θι κά ἔ κ τρο πα τῶν προ τε σ ταν τι κῶν κοι νο τή των «κρί σιν με τα ξύ τῶν ἀ νη κόν των εἰς δι α φό ρους θε ο λο γι κάς καί ἐκ κ λη σι α σ τι κάς πα ρα δό σεις, με τα ξύ Ἐκ κ λη σι ῶν ἐ χου σῶν ἑκάσ τη διαφορε τι κήν ἀ νά γ νω σιν καί ἑρ μη νεί αν τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὡς καί διαφορετι κήν ἀν τί λη ψιν τῶν ἠ θι κῶν καί κοινωνικο -πολι τι κῶν θε μά των»(!) (Ἐ πί σκε ψις, 685/2008, σελ ). Πο τέ ἄ λ λο τε σ τό πα ρε λ θόν ἡ Ἐκ κ λη σί α δέν θε ώ ρη σε ὅ τι ἀ πώ λ ε σε τήν μαρ τυ ρί α της μ έ σα σ τ ό ν κό σ μ ο κα ί ὅ τ ι γ ι ά τ ήν ἐ π α ν εύ ρ ε σ ή τ ης ἀ παι τ εῖ ται ἡ «ἐ πα ν έ ν ω σ η» τῶν «διῃρημ έν ων Ἐκ κ λη σι ῶν». 10η Συνέλευση τοῦ Π.Σ.Ε Bousan, 2013 Ἡἀ πό λυ τη ἐ πι κρά τη ση τῆς προ τε σταντι κῆς ἐκ κ λη σι ο λο γί ας σ τό Π.Σ.Ε. καί ἡ κα τα πά τη ση ἀ κό μη καί τῶν στοι χειω δῶν ἐν νοι ῶν τῆς ὀρ θο δό ξου ἐκ κ λη σι ο λο γί ας συ νε χί σ τη κε καί σ τήν 10η Γε νι κή Συ νέ λ ευ ση πού πραγ μα το ποι ήθ κε πρίν ἕ να χρό νο στό Busan τῆς Νο τί ου Κο ρέ ας. Οἱ ἐκ κ λη σι ο λο γι κές αὐ τές πα ρε κ τρο πές καί ἀν τορ θό δο ξες ἀν τι λή ψεις ἀ πο τυ πώ νον ται καί σ τό τε λι κό Κεί μ ε νο «Δή λω σις Ἑ νό τη τος» (Unit y Statement) πού ἐ νέ κρι νε ἡ Γε νι κή Συ νέ λευ ση. Πα ρα θέ του με ἕ να ἀ πό σπα σμα ἀ πό τόν σχολια σμό αὐ τοῦ τοῦ κει μέ νου πού πε ρι έ χε ται στήν ἐ πι στο λή πρός τήν Ἱ ε ρά Σύ νο δο τῆς Ἐκκ λη σί ας τῆς Ἑ λ λά δος πέν τε Μη τρο πο λι τῶν, τῶν Σε βα σμι ω τά των Δρυ ϊ νου πό λ ε ως, Πω γω νι α νῆς καί Κο νί τσης κ. Ἀν δρέ α, Γλυ φά δας κ. Παύ λου, Κυ θή ρων κ. Σε ρα φείμ, Αἰ τω λί ας καί Ἀ καρ να νίας κ. Κο σμ ᾶ καί Γόρ τ υ νος καί Με γα λο πό λ ε ως κ. Ἱ ε ρε μί α. Στὴν 9η Συνέλευση τοῦ Π.Σ.Ε. στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε τῆς Βραζιλίας ἐκπρόσωπος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἦταν ὁ μητροπολίτης Θυατείρων Μεθόδιος. Πληροφορούμενοι οἱ ἁγιορεῖτες Πατέρες τὰ ὅσα ἀνόσια συνέβησαν ἐκεῖ τοῦ ἀπαγόρευσαν τὴν εἴσοδο στὸ ἁγιώνυμο Ὄρος. Τὸ σχετικό δημοσίευμα ἀπὸ τὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο», 28 Νοεμβρίου 1986, Ἀρ.Φ Ἀνεπιθύμητος εἰς τὸ ἅγιον Ὄρος ὁ Θυατείρων κ. Μεθόδιος «Κατὰ πληροφορίας, ἀπολύτως ἐξακριβωμένας, ἡ Ἱερὰ Κοινότης εἰδοποίησε τὸν Ἀρχιεπ. Θυατείρων κ. Μεθόδιον ἐν Θεσσαλονίκῃ παρεπιδημοῦντα καὶ ἐν εὐφορίᾳ ἀναμένοντα τὴν εἰς Ἅγιον Ὄρος μετάβασιν καὶ μετὰ τιμῶν, εἰς τὰς ὁποίας ἰδιαιτέρως ἀρέσκεται οὗτος, ὑπὸ τῶν διαφόρων Ἱ. Μονῶν ὑποδοχὴν καὶ τὸν ἐκ τῆς ὑποδοχῆς περὶ τὸ ὄνομά του θόρυβον, ὅτι ἀποτελεῖ persona no grata. Ἐπὶ πλέον ἐπεστήθη ἡ προσοχή αὐτοῦ ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐξασφαλισθῆ ἡ ἀπρόσκοπτος καὶ ἀκίνδυνος, ὡς τὴν ἐφαντάζετο, ἐκεῖ ὑποδοχή του. Κυρία αἰτία τῆς περὶ τὸ πρόσωπόν του εὐρυτάτης δυσμενείας εἶναι ἡ θλιβερά παρουσία καὶ σύμψυχος συμμετοχὴ αὐτοῦ εἰς τὴν ὑπὸ τὴν ἡγεσίαν τοῦ Πάπα γενομένην πανθρησκειακὴν συμπροσευχὴν ὑπὲρ τῆς.εἰρήνης. Εἰς αὐτήν, ὡς γνωστόν, ἐν πλήρει ἀνέσει, ὡς εἰ μὴ συνέβαινε τίποτε ὁ Θυατείρων, καθήμενος ἐν δεξιᾷ τοῦ Πάπα, συμμετέσχεν ἐνεργῶς καὶ ἐκθύμως. Ἤδη πληρώνει τὰ ἐπίχειρα τῆς συμμετοχῆς του καὶ λαμβάνει ἀξιόλογον μάθημα. Ἐπὶ τέλους ἰδοὺ καὶ μία περίπτωσις κατὰ τὴν ὁποίαν ὑπάρχουν κυρώσεις, εἰς τὴν ἀδιάφορον ἔναντι πάσης παρανομίας ἐποχήν μας»

30 «Αἱ ἐκ κ λη σι ο λο γι καί π λά ναι τοῦ κει μέ νου τοῦ Που σάν» Τό ἐ ν λό γῳ ἐ πί ση μον κείμ ενον «Δή λω σις «Ἑ νό τη τος» (Unity Statement) τῆς 10ης Συνε λεύσεως τοῦ Π.Σ.Ε. ἐ πι τί θε ται κα τά τῆ ς Ὀρ θοδο ξί ας, τοῦ Σώ μα τος τοῦ Χριστοῦ, ἀποδε χό μενον (α) ὅ τι καί ἡ Ὀρ θό δο ξος Ἐκ κλη σί α με τά τῶν λοι πῶν «ἐκ κ λη σι ῶν» πρέπει νά μετανοή σῃ διά τήν δι ά σπα σιν τῶν χρι στι α νῶ ν [3], (β) ὅ τι ἡ Ἐκκ λησία, οὖσα Σῶμα Χρισ τοῦ, δέν διέπεται πα ρά ταῦ τα ἀ ναγ καί ως ὑ πό δογματικῆς ὁμοφω νί ας, οὔ τε καί ἐν αὐ τῇ τῇ ἀ πο στο λι κῇ ἐ πο χῇ [4], (γ) ὅ τι ὑφί σ τα ται νῦν ἀόρατος ἐκκ λ ησιασ τ ική ἑ νό της τ ο ῦ χ ρ ι σ τ ι α ν ι σ μ ο ῦ καί π ρ ο σ δ ο κᾶ τ αι ἡ ὁ ρ α τ ή ἑ νό της τῆς Μιᾶς Ἐκ κλη σί α ς [5], (δ) ὅ τι ἡ προ σευχή τοῦ Κυ ρί ου ἡ μῶν Ἰ η σοῦ Χρισ τοῦ «ἵνα πάν τες ὦ σιν ἕν», δέν ἔ χει ἐκ π λη ρω θῇ, ἀ λ λ ἀ πό κει ται εἰς ἡ μᾶς τό κα θῆ κον τοῦ το [6], (ε) ὅ τι ἡ Ἐκ κλη σί α δύ να ται νά ἐμ π λου τι σ θῇ καί ὠ φε λη θῇ ἐκ τῶν χα ρι σμά των τῶν ἑ τε ρο δό ξω ν [7], (σ τ) ὅ τι εἴ με θα ὑ πό λο γοι ἔ ναν τι τοῦ Θε οῦ ἄν δέν ἐπιδιώκω μεν δια ρκῶς τήν χ ρι σ τι α νι κήν ἑνότητα πρός ὄ φε λος τῆς ἔ ξωθεν καλῆς μαρτυρίας [8], (ζ) τήν πο νη ράν ἀ σά φειαν, ὅ τι ὁ Θε ός «πάντοτε μᾶς ἐκπ λήσ σει» Ἀπηγορεύθη εἰς τὸν Καρδινάλιον νὰ ἐπισκεφθῆ τὸ Ἅγιον Ὄρος (παρὰ τὰς συστάσεις τοῦ Πατριάρχου) «Ἡ Τακτικὴ Διπλῆ Σύναξις τῶν Ἀντιπροσώπων τῶν Ἁγιορειτικῶν Μονῶν, ἕνα σῶμα, ποῦ ἀποτελεῖται ἀπὸ σαράντα ἄτομα, ἀπηγόρευσε τὴν προηγούμενην ἑβδομάδα νὰ ἐπισκεφθῆ τὸ Ἅγιον Ὄρος ὁ καρδινάλιος Οὖγκο Πολλέτι, μὲ τριάκοντα ἄλλους λατίνους κληρικούς. Ὁ καρδινάλιος Πολλέτι εἶναι προϊστάμενος τοῦ κλήρου καὶ τῶν ἱδρυμάτων τῆς Ρώμης. Τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, εἰς τὸ ὁποῖον εἶχε ἀπευθυνθῆ ὁ καρδινάλιος, μὲ ἐπιστολὴ πρὸς τὴν Ἱερὰ Κοινότητα συνιστοῦσε εἰς τοὺς ἁγιορείτας νὰ τὸν δεχθοῦν μὲ ἁβροφροσύνη καὶ νὰ τὸν φιλοξενήσουν. Ἡ Ἱερὰ Κοινότης, ὅμως, ἐθεώρησεν ἀπαράδεκτον τὴν σύστασιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ ἀπεφάσισε νὰ μὴ γίνη δεκτὸς εἰς καμμίαν Ἱερὰν Μονὴν τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἐν τῷ μεταξύ, ὁ καρδινάλιος μὲ μισθωμένο πλοιάριον ἔφθασε εἰς Ἅγιον Ὄρος, ὅπου αἱ ἁγιορείτικαι ἀρχαὶ τοῦ ἐδήλωσαν ὅτι εἶναι ἀνεπιθύμητος». (Ὀρθόδοξος Τύπος, 17 Σεπτεμβρίου 1982, ἀ.φ. 522, σ. 1) καί ὅ τι ἡ Ἐκ κ λη σί α προ ο δεύ ει εἰς τήν ἐ πί γ νωσιν τοῦ θεί ου θε λή μα το ς [9], (η) ὅ τι πρέ πει νά χρησι μο πο ι η θοῦν νέ ο ι τρ ό πο ι π ρ ο σε γ γί σε ω ς τ ῶν θε ο λο γι κῶν δι α φω νι ῶ ν [10] καί (θ) ὅ τι ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἀλληλένδετος μετά τῆς ἑ νότη τος τῆ ς ἀν θρω πό τη τος καί τῆς κ τί σε ω ς [11]. Πέ ραν τού των, τό κεί με νον (ι) ἔ χει καί σα φῆ μή χ ρι σ τι α νι κόν οἰ κο λο γι κόν προσανατολι σμόν, ὁ μι λοῦν πε ρί ἀ να μο νῆς ἐγ κο σμί ου ἀ να και νισμοῦ τῆς κ τίσεως καί ἐπιγείου εὐ η με ρί ας αὐ τῆς καί τῆς ἀν θρω πό τη τος καί πε ρί τῆς πρός τοῦ το ἀνθρω πί νης εὐ θύ νη ς [12], ποι εῖ ται δέ λό γον (ια) καί πε ρί συ νερ γασίας τῶν χριστιανῶν καί μεθ ἑτεροθρή σκων ἤ ἀ θρή σκων ὑ πέρ τῆς ἐπιγείου ταύτης εὐ η με ρί ας[13]! «Οὐ δέν θαυ μα σ τόν», λοι πόν, ὅ τι τό κεί με νον χρη σι μο ποι εῖ καί τόν πα σί γνω στον ἀ πο κρυ φι στι κόν ὅ ρον «ὁ λι στι κός» ἐκ τοῦ μο νι σμοῦ, διά νά χα ρα κτη ρί σῃ τήν ἀ πο σ το λήν τῆς Ἐκ κλησίας ( holistic mission-evangelism [14]). Ὑ πο νο ού με να ἀ φήνει τό κεί με νον καί ὑ πέρ τῆς ἐκ κλη σι α σ τικῆς ἀ πο δοχῆς «πε ρι θω ρια κῶν» τρό πων ζω ῆς, ἄ νευ διευ κρι νί σε ων πε ρί ἁ μαρ τί ας καί μετανοίας, ἡ τελική σ τό χευ σις τῶν ὁ ποί ων δέ ον νά συ νε κτι μη θῇ μετά τῆς γε νι κω τέ ρας θε τι κῆς στά σε ως τῆς Συ νε λεύσεως τοῦ Που σάν ἔ ναν τι τῆς ὁ μο φυ λο φι λί α ς [15]». Ἄνω: Στιγμιότυπο ἀπὸ τήν 10η Συνέλευση τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν «Ἐκκλησιῶν» στό Πουσάν (Busan) τῆς Νότιας Κορέας, μὲ τὸν Μητροπολίτη Τιργοβιστίου κ. Νήφωνα, τὴν ὥρα ποὺ δηλώνει μεταξὺ ἄλλων, ὅτι ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας ἔχει ἀπολεσθῆ!... Ὁ Σεβασμιώτατος κ. Νήφων ἐξελέγη ἐκ νέου στό Προεδρεῖο τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Π.Σ.Ε. γιά τήν ἑπόμενη ὀκταετία. «Ἡ δή λω σις τοῦ Ἀρ χι ε πι σκό που Τιρ γο βι στί ου κ. Νή φω νος Θλι βε ρά ἐ πί ση μος κα τα κ λείς τῆς ὀρ θο δό ξου πα ρου σί ας εἰς τήν ἐν λό γῳ Συ νέ λευ σιν τοῦ Που σάν, ὑ πῆρ ξεν ἡ ὁ μι λί α τοῦ Σε βα σμι ω τάτου Ἀ ρ χι ε πι σκό που Τι ρ γο βι σ τ ί ου κ. Νή φω νος, ἀ ντ ιπ ρ οσ ώπο υ τ ῆς Ἐκκ λ η σ ί ας τ ῆς Ρο υ μ α ν ί ας (συ νημ μ έ νον Γ ), ὁ ὁ ποῖος δι ε πί σ τω σεν, (1) ὅ τι ἡ ἑ ν ό τ ης τ ῆς Ἐκ κ λ η σ ί α ς ἔ χ ει ἀ πο λ ε σ θ ῇ, ἡ δ έ τώ ρα ὑ φι στα μέ νη Ἐκ κλη σί α, καθότι τεμαχισθεῖσα, εἶ ναι καί μυ στη ρια κῶς ἐλ λι πή ς [16], (2) ὅ τι δέν γ νω ρί ζο μεν ποί α χ ρι σ τιανι κή με ρίς εἶ ναι ἡ δι ά δο χος τῆς ἀρ χαί ας Ἐκ κλησί ας τῶν Ἱ ε ρο σο λύμω ν [17] καί (3) ὅ τι ἅ παν τες οἱ ἄν θρω ποι εἶ ναι ἐν Χρι σ τῷ ἀδε λφοί, τό δέ χ ρισ τι ανικόν Βάπ τισμα ἀ πο τ ε λ εῖ μό νον μί αν ἀ νω τ έ ραν, μυ σ τη ρια κήν, βα θ μί δα εἰς τήν ἤ δη ὑ φι σ ταμέ νην π νευ μα τι κήν συγ γέ νειαν τῆς ἀν θρω πό τητος [18]. Ὁ Σε βα σμιώ τα τος κ. Νή φων (4) ἀ πεσιώπη σε καί ἀ πέ κρυψεν ὅ τι δι α στρέ φε ται ἡ ὀρ θό δο ξος ἐκ κλη σι ο λο γί α ἐν τῷ Π.Σ.Ε., τεί νων ὡς προ πέ τα σμα τήν ὑ πό τοῦ Π.Σ.Ε. ὑπεράσ πισιν τῶν "παραδοσιακῶν ἠ θι κῶν μας ἀξιῶν", ὡς λ.χ. τῆς "ὑ περ τά της ἀ ξί ας τῆς χρι στι α νι κῆς οἰ κο γε νεί ας" [19]» ( impantokratoros.gr/198b9ff5.el.aspx)

31 Ἀντορθόδοξες θεωρίες στὰ πλαίσια τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν «Ἐκκλησιῶν» Εἶ ναι πλέ ον φα νε ρό ὅ τι ἡ ἐκ κλη σι ο λογ ι κ ή ἐ κ τ ρ ο π ή ἀ π ό τ ήν ἀ λ η θ εύ ο υ σ α ὀρ θό δο ξη πί σ τη εἶ ναι, δυ σ τυ χῶς, μιά πραγ μα τι κό τη τα. Ἀ πο τε λεῖ ἐν συ νεί δητη ἐ πι λο γή τῆς ἐκ κ λη σι α σ τι κῆς μας ἡ γε σί ας καί ἀ κο λου θεῖ ται πι στά καί ἀ πα ρέγ κλι τα καί μέ ταχύ τα τους μά λι σ τα ρυθ μούς. Πραγ μα το ποι εῖ ται ἀ πο φα σι στι κά καί με θο δι κά καί μέ ὁ λο έ να με γαλύ τε ρα βή μα τα, μέ ὁ λο έ να με γα λύ τε ρους νε ωτε ρι σμούς καί ἀ πο κ λί σεις ἀ πό τήν ὀρ θό δο ξη διδα σκα λί α, μέ μί α πραγ μα τι κά πρω τά κου σ τη καί και νο φα νή τα κ τι κή σ τόν δι ά λο γο καί τίς σ χέ σεις μέ τούς αἱ ρε τι κούς. Τρα νό πα ρά δειγ μα ὁ συμ φυρμός τῆς ὀρ θο δο ξί ας μέ τό πλῆ θος τῶν αἱ ρε τι κῶν δο ξα σι ῶν καί ἡ συ νε χής ὑ πο χω ρη τι κό τη τα καί ἡ ἀ πο δο χή πλα νε μέ νων ἀν τι λή ψε ων καί θε ω ρι ῶν. Οἱ θε ω ρί ες τῶν κλά δων, τῆς δι η ρη μέ νης ἐκ κλη σί ας καί τῆς ποι κι λο μορ φί ας «θε ω ρί α τ ῶν κ λά δων» εἶ ναι μί α προ τεσ ταν τι κή θε ω ρί α πού σ χε τί ζε ται ἄ με σα μέ Ἡ τήν προ τε σταν τι κή ἀν τί λη ψη πε ρί «ἀ ο ρά του ἐκκ λη σί ας». Ἡ «ἀ ό ρα τη ἐκ κ λη σί α» εἶ ναι ὁ κορ μός τοῦ δέν δρου καί οἱ ἐ πι μέ ρους- ὁ ρα τές ἐκ κ λη σί ες εἶ ναι οἱ κλά δοι. Πρό κει ται προ φα νῶς γιά μί α αἱρε τι κή θε ω ρί α πού κα ταρ γεῖ π λή ρως τήν ἔν νοι α τῆς «Μ ία ς Ἁγ ία ς Καθ ολ ικ ῆς κα ί Ἀποσ τ ολ ικ ῆς Ἐκ κ λη σί ας», πού εἶ ναι ἡ Ὀρ θό δο ξη Ἐκ κλη σί α. Ὁ Κα θ η γη τ ής Δ ογ μ α τ ι κ ῆς τ ῆς Θε ο λ ο γι κ ῆς Σχο λῆς τοῦ Α.Π.Θ. κ. Δη μή τριος Τσε λεγ γί δης δίνει ἕ να ν σα φῆ καί ὁ λο κ λ η ρω μ έ νο ὁ ρι σμό τ ῆς συγ κε κρι μέ νης θε ω ρί ας: «Λέ γον τας θε ω ρί α τῶν κ λά δων ἐννοοῦ με τή θε ω ρί α τῶν προ τε σ ταν τῶν γιά τήν ταυτότη τα τῆς Ἐκ κ λη σί ας. Ἡ ἐκ κ λη σί α κατά τούς προτεσ τάν τες εἶ ναι ἡ ἀ ό ρατη κοινωνία τῶν ἁγίων. Οἱ διάφορες ἱ σ το ρι κές- ἐμ πει ρι κές ἐκκ λ ησί ες ὅλων τῶν δογ μά των ἔ χουν νο μι μό τητα καί ἰσότητα ὑ πάρξε ως, ὡς κ λα διά τοῦ ἑ νός δέν δρου τῆς ἀ όρατης ἐκ κ λη σί ας. Ἡ ἀ ό ρα τη ἐκ κ λη σί α εἶ ναι ἡ κα θαυτό ἐκ κ λη σί α ἡ ὁ ποί α καί ὁ μο λο γεῖ ται σ τό Σύμβολο τῆς Πί σ τε ως. Κα τά συ νέ πεια, καμ μί α ἐ πι μέρους το πι κή ἐκ κ λη σί α ὁ ποι ου δή πο τ ε δόγ μα τος, δέν ἐν σαρ κώ νει τήν μί α ἁ γί α κα θο λι κή καί ἀ ποσ το λι κή Ἐκ κ λη σί α. Καμ μί α το πι κή ἐκ κ λη σία δέν μ πο ρεῖ νά ἰ σ χυ ρι σ θεῖ ὅ τι κα τέ χει τήν π λη ρό τη τα τῆς ἀ πο κα λυ φθεί σας ἀ λή θειας. Ἡ μί α ἐκ κ λησία τοῦ Χρι στοῦ εἶ ναι τό συ νο λι κό ἄ θροι σμα τῶν ἐ πιμέ ρους τμη μά των της, δη λα δή τῶν κα τά τόπους ἐκκλη σι ῶν ὅλων τῶν δογμάτων, ὅσο κι ἄν δι α φέ ρουν δογ μα τι κά με τα ξύ τους. Πράγ μα τε λεί ως ἀ πα ρ άδεκ το ἀ πό ὀ ρ θό δοξη ἄποψη» (Καθ. Δημ. Τσε λεγ γί δη, Εἶ ναι οἱ ἑ τε ρό δο ξοι μέ λη τῆς Ἐκ κλη σί ας;, περ. «Ἐν Συνειδή σει», ἐκδ. Ἱ.Μ.Με γά λου Με τε ώ ρου, Ἰ ού νιος 2009, σελ ). Σ έ ἄ μ ε σ η σ υ ν ά ρ τ η σ η μ έ τ ήν θ ε ω ρ ί α τ ῶ ν κ λ ά δων βρ ί σ κ ε τ αι καί αὐ τ ή τ ῆς «δι η ρη μ έ νης ἐκ κ λη σί ας» πού ἔρ χε ται σέ εὐ θεί α ἀν τί θε ση μέ τό Σύμ βο λο τῆς Πί σ τε ως σ τό ὁ ποῖ ο ὁ μο λο γοῦ με, ὅ τι πι σ τεύ ου μ ε «εἰς ΜΙΑΝ... Ἐκ κ λη σί αν». Κα τά τόν Κα θη γητή κ. Τσε λ εγ γί δη «ἀ πό τήν δι α τύ πω ση αὐ τή τοῦ Συμ βό λου προ κύ π τει ὅτι ἡ ἑ νό τη τα, ὡς θε με λι ώ δης ἰ δι ό τη τα τοῦ ἑ νός, σ τήν προ κει μέ νη πε ρί π τω ση ὡς ἡ ἰ δι ό τη τα τῆς ΜΙΑ Σ Ἐκ κλησίας, εἶναι τό ἀσφα λές δε δο μέ νο τῆς πίστε ώς μας. Στή συ νεί δη ση τοῦ σώ μα τος τῆς Ἐκκλη σί ας ἡ ἑ νό τη τά της εἶ ναι δε δο μέ νο ὀν τολογικό, ἀ πο λύ τως καί ἀ με τα κ λή τως δι α σφα λι σμένο ἀ πό τήν κε φα λή τῆς Ἐκ κλη σί ας, τόν Χρι στό, διά τῆς συ νε χοῦς πα ρου σί ας τοῦ Παρακλήτου Πνεύμα τός του σ αὐ τήν, ἤ δη ἀ πό τήν Πεν τη κο στή. Ἡ ἑ νό τη τα τῆς Ἐκ κ λη σί ας ὡς δογ μα τι κή ἀ λή θεια ἐκ φρά ζει τό σο τήν αὐ το συ νει δη σί α της ὅ σο καί τ ήν ἁ γι ο π ν ευ μ α τ ι κή ἐμ π ει ρ ί α τ ης. Ἄν ὅ μ ως ἡ Ἐκ κλη σί α εἶ ναι ΜΙΑ κα τά τό Σύμ βο λο τῆς Πί στεως, τό τε μέ τήν συ νε πῆ ἐκ κ λη σι ο λο γι κή ἔννοια καί κα τά κυ ρι ο λε ξί α δέν μ πο ροῦν νά ὑ πάρχουν ἑ τερό δο ξες ἐκ κλη σί ες, ἀλλά οὔτε μητέρες, ἀδελ Ὁ συριακῆς καταγωγῆς Ὀρθόδοξος ἀρχιμ. Ἰάκωβος Khalil, Καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Balamand (Λίβανος) συμμετέχει -ὡς ἀκόλουθοςστὴν «Εἴσοδο» τοῦ Εὐαγγελίου ποὺ γίνεται ἀπὸ νεαροὺς καὶ νεαρὲς διαφόρων ὁμολογιῶν καὶ μὲ ποικίλη ἐνδυμασία. Στὴ συνέχεια διαβάζει ἐμμελῶς τὴν Εὐαγγελικὴ Περικοπὴ ἀπὸ τὸ ipad ποὺ φέρει μαζί του, 10 η Συνέλευση Π.Σ.Ε., Πουσάν, Sending Prayer, 10 Νοεμβρίου

32 ❶ ❷ ❸ ❹ φές, θυ γα τέ ρες καί ἐγ γο νές ἐκ κ λη σί ες. Ἡ ΜΙΑ καί μό νη ἀ δι αί ρε τη πάν το τε Ἐκ κ λη σί α γεννᾶ μυ σ τ ηρ ι ακῶ ς «δι ὕ δα τ ο ς καί Πν εύ μ α τ ο ς» τ ά μέ λη της, δέν γεν νᾶ ἄ λ λ ες ἐκ κ λη σί ες. Οἱ κα τά τό πους (Ὀρ θό δο ξες) Ἐκ κλη σί ες ἀ πο τε λοῦν φανέ ρω ση ἐν τό πῳ καί χρό νῳ τῆς ΜΙΑΣ καί μό νης Ἐκκ λ ησίας (βλ. ἐνδεικ τ ικῶς, Α Κορ. 1,2). Οὔ τ ε βέ βαι α μ πο ρεῖ ἡ Ἐκ κ λη σί α νά εἶ ναι ταυ τό χ ρονα ΜΙΑ καί δι η ρη μέ νη. Για τί ἡ δι αί ρε ση ση μαί νει κατά τμη ση ἑ νός ὅ λου σέ δύ ο ἤ πε ρισ σό τε ρα μέρη (βλ. Λε ξι κό, Γ. Μπαμ πι νι ώ τη). Κα τά συ νέ πεια, ἡ θε ώ ρη ση τῆς Ἐκ κ λη σί ας ὡς δι η ρη μέ νης, σήμερα, ἀν τί κει ται σα φῶς στή ρη τή δι α τύ πω ση τοῦ Συμβόλου τῆς Πί σ τ ε ως, πράγμα πού συνεπάγεται, κα τά τά Πρα κ τι κά τῶν Οἰ κου με νι κῶν Συ νό δων, κα θαί ρε ση καί ἀ φο ρι σμό, κα τά πε ρί π τω ση, σ ὅ πο ιο ν ἐ μμ έν ει σ τ ή θ εώρησ η α ὐτ ή» (Ἐ πι σ τ ο λ ή πρός Μη τρο πο λί τη Μεσ ση νί ας, gr/tselegidis_apanthsh_messhnias.el.aspx). Ἡ ἀ πο δο χή τῆς προ τε σ ταν τι κῆς θε ω ρί ας τῆς «δι η ρη μέ νης ἐκ κλη σί ας» προ κα λεῖ ὡς πα ρε πόμε νο μί α σει ρά ἄ λ λων π λα νε μέ νων ἀν τι λή ψε ων ὅ πως αὐ τές τῆς «πο ικ ιλ ο μ ο ρ φ ί α ς», τῆς «ἑ ν ό τ η τ ο ς ἐ ν τ ῇ πο ι κ ι λ ί ᾳ» (u n i t y in d i v e r s i t y), τ ῆς «πε ρι ε κ τι κό τη τος» καί τό σων ἄλ λων πού γεν νᾶ ὁ δ ο γ μ α τ ι κό ς μ ι ν ι μ α λ ι σ μ ό ς τ ο ῦ Π α γ κο σ μ ί ο υ Συμ βου λί ου Ἐκ κλη σι ῶν. Πα τριά ρχης Βαρ θο λο μαῖ ος :: Ὁ μι λί α Πα τριά ρχου Βαρ θο λο μαί ου σ τήν 60ὴ ἐ πέ τει ο τοῦ ΠΣΕ λ8«...ἀ πηλ λαγ μέ νοι λοι πόν τῶν ἀγκυλώσεων τοῦ παρελθόντος καί ἀ πο φασι σμέ νοι νά πα ρα μεί νω μεν ἡ νω μέ νοι καί νά ἐρ γα σ θῶ μεν ἀ πό κοι νοῦ, ἐ θέ σα μεν, πρό δύ ο ἐτῶν, κα τά τήν διά ρκειαν τῆς Θ Συ νε λεύ σε ως ἐν P o r to Alegre Βραζιλίας, τάς βάσεις μιᾶς νέας πε ρι ό δου εἰς τήν ζω ήν τοῦ Συμβουλίου, λαμβάνοντες ὑπ 5. Ὁ Ὀρθόδοξος Μητροπολίτης Κορέας κ. Ἀμβρόσιος συμπροσεύχεται πιασμένος χέρι-χέρι γιὰ νὰ πιστοποιήσει τὴν ἀγάπη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας! 1. Οἱ σύνεδροι ἐκπρόσωποι τῶν Ἐκκλησιῶν προσεύχονται τὸ πρωῒ τῆς 4ης Νοεμβρίου 2013 στὸ Πουσάν. 2. Ἀνάγνωση τοῦ Εὐαγγελίου μετὰ τὴν εἴσοδό του - ἀπομίμηση τῆς Ὀρθόδοξης Μικρῆς Εἰσόδου κατὰ τὴ Θεία Λειτουργία. Οἱ εἰσοδεύοντες εἶναι ποικίλοι Σύνεδροι σὲ ὥρα κοινῆς προσευχῆς. 4. Σύνεδρος παστόρισσα σὲ ὥρα κοινῆς προσευχῆς στὸ Πουσάν. ὄ ψιν τό ση με ρι νόν πλαί σιον τῶν διεκκλησιαστικῶν σχέ σε ων, ὡς καί τάς ση μει ω θεί σας εἰς τόν οἰ κου με νι κόν χῶ ρον στα διακάς ἀλλαγάς. Χαίρομεν δι ό τι εἰς τό ἐ πί κεν τρον τῶν δρα σ τη ρι ο τή των τοῦ Συμ βου λί ου εὑ ρί σκε ται πάν το τε τό ὅ ρα μα τῶν ἐν αὐ τῷ δρα σ τη ρι ο ποιουμένων Ἐκκ λησιῶν διά τήν ἐ πί τευ ξιν, τῇ χά ρι τι τοῦ Θε οῦ, τῆς ἑ νό τητος ἐν τῇ αὐ τῇ πί στει καί πέ ριξ τῆς αὐ τῆς Εὐ χαρι στια κῆς Τρα πέ ζης...» (Ἐπίσκεψις, 685/2008, σελ ). :: Κεί με νο Porto Alegre Βρα ζι λί ας, 2006 λ8 «Ἡ καθολικό της τῆς Ἐκ κλησίας ἐκφράζει τήν πληρό τη τα, τήν ἀ κε ραι ό τη τα, τήν ὁλότητα τῆς ἐν Χριστῷ ζω ῆς της διά τοῦ Ἁ γί ου Πνεύ μα τος ἐν παν τί και ρῷ καί τό πῳ. Αὐ τό τό μυσ τήριο ἐκφράζεται σέ κά θε κοι νό τη τα βε βα π τι σμέ νων πι σ τῶν, σ τήν ὁ πο ί α ὁ μ ο λ ογεῖτ αι καί βιο ῦτ αι ἡ ἀποσ τ ολ ική πί σ τις, κη ρύσ σε ται τό Εὐ αγγέλιο καί τελοῦνται τά [ἱ ε ρά] Μυ στή ρια. Κά θε ἐκκλησία εἶναι ἡ καθο λι κή Ἐκ κ λη σί α καί ὄ χι ἁπ λᾶ μέρος της. Κάθε ἐκ κ λη σί α εἶ ναι ἡ κα θο λι κή Ἐκκ λησία, ἀ λλά ὄχι ὁ λό κ λη ρη [ἡ κα θο λι κή Ἐκ κ λησία]. Κάθε ἐκκ λησία π λη ροῖ τήν κα θο λι κό τη τά της, ὅταν εὑρίσκεται ἐν κοι νω νί ᾳ μέ τίς ἄλ λες ἐκκλησίες. Βεβαιώνουμε ὅ τι ἡ κα θο λι κό της τῆς Ἐκκ λησίας ἐκφράζεται μέ τόν καλ λί τε ρο ὁ ρα τό τρόπο διά τῆς συμμετοχῆς στήν θεί α εὐ χα ρι στί α καί διά τῆς ἀ μοι βαί ως ἀ να γ νω ρι σμέ νης καί κα τηλλαγμένης ἱερατικῆς διακονίας [ἱερατείου]...» ( :: Κεί με νο Porto Alegre Βρα ζι λί ας, 2006 λ8 «...Ἀ κό μη καί τώ ρα πού ἡ συμμετοχή σ τήν ἴδια Εὐ χα ρι στί α δέν εἶ ναι πάν τοτε δυνατή, οἱ διῃρημ ένες ἐκ κ λη σί ες ἐκ φρά ζουν τήν [μ ε τα ξύ τους] ἀμοιβαία ἐκ τ ί μη σι [m u t u al a c c o u n t a b i l i t y] καί ὄ ψεις τῆς κα θο λι κό τη τος, ὅ ταν π ρο σεύ χων ται ὑ πέρ ἀ λ λή λων, μοι ρά ζωνται τούς πόρους, συμπα ρί σ τανται ἡ μία σ τήν ἄ λλη ἐν καιρῷ ἀνάγκης, 6. Σύνεδροι - παστόρισσες, ἐκπρόσωποι τῶν Ἐκκλησιῶν προσεύχονται τὸ πρωῒ τῆς 8ης Νοεμβρίου 2013 στὸ Πουσάν. 7. Εἴσοδος τῆς εἰκόνος τῆς Πεντηκοστῆς ποὺ δώρισε στὸ Συνέδριο ὁ Ὀρθόδοξος Μητροπολίτης Κορέας κ. Ἀμβρόσιος. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἔχει θέση σὲ τέτοιες συνάξεις; 8. Κόπτες κληρικοὶ σὲ ὥρα κοινῆς προσευχῆς στὸ Πουσάν ❺ ❻ ❼ ❽

33 συ να πο φα σί ζουν, συ νερ γάζωνται γιά τήν δι καιο σύ νη, τήν κα ταλ λα γή καί τήν εἰρήνη, ἀλ λη λο ε κ τιμοῦν τήν συμμα θη τεί α πού εἶ ναι σύμ φυ τη μέ τό Βάπ τισμα, καί διατηροῦν δι άλογο ἐν ὄψει τῶν δι α φο ρῶν, ἀρ νού με νες νά εἰποῦν χ ρείαν σου οὐκ ἔ χω (Α Κορ. 12, 21). Ὁ ἕ νας χω ρίς τόν ἄλλον εἴ μα στε πτω χό τε ροι» ( :: Κεί με νο Porto Alegre Βρα ζι λί ας, «Ἡ ποι κι λί α σ τήν ἔκ φρα ση τοῦ Εὐ αγ γε λί ου, σ τίς λέ ξεις καί τίς πρά ξεις, ἐμ πλου τί ζει τήν κοι νή ζω ή. Δι α φ ο ρ ε τ ι κά σ η μ εῖ α ἔ μ φ α σ ης ἐμ π ε ρ ι έ χον τ αι σή μ ε ρα σ τή ζω ή καί τή μα ρ τυ ρί α δι α φο ρε τι κῶν ἐκ κ λ η σι ῶν: γι ά πα ρ ά δειγμ α, ἡ παρ άδοση τ ῆς ἁ γι ό τη τας στούς Με θο διστές, τό δόγμα τῆς δικαί ω σης μό νο ἀ πό τήν πίσ τη μ έσῳ τῆς χά ρι τος σ τούς Λου θη ρα νούς, ἡ ζω ή ἐ ν Ἁ γί ῳ Πνεύ μα τ ι ἀπό τούς Πεν τη κο σ τια νούς, τό λειτούργημα τοῦ πρω τ εί ου σ τήν ὑ πη ρε σί α τῆς ἑνότητας σ τή Ρω μαι ο κα θο λι κή Ἐκ κ λ η σί α, ἡ ἀξία τῆς περι ε κ τ ι κό τη τας σ τήν ἀ γ γλι κα νι κή κοινωνία, τό δόγ μα τῆς θέ ω σης πού συν δέ ε ται μ έ αὐτό τῆς συνεργίας στούς Ὀρ θο δό ξους, κ.λπ. Κατά πόσο τά δι α φορ ε τ ι κά σημ εῖα ἔμφ ασης εἶναι συγκ ρ ουό μ ε νες θέ σεις ἤ μιά ἔκ φρα ση θε μι τῆς ποι κι λο μορ φί ας ; Τό βάρος πού το πο θε τεῖ ται στά δι α φο ρε τι κά σημεῖ α ἔμ φα σης ἐ πι σκιά ζει τήν πλη ρό τη τα τοῦ μηνύ μα τος τοῦ Εὐ αγ γε λί ου;» ( :: Κεί με νο Busan Νο τί ου Κο ρέ ας, 2013 λ 8 «...Ἐ πι βε βαι ώνου με τή μο να δι κό τη τα τῆς κοι νω νί ας μας (our fellowship) καί τήν ἐμ μο νή μας (conviction) νά ἐ πι δι ώ κου με ἀ πό κοι νοῦ τήν ἑνότητα τῆς ὁ ρα τῆς Ἐκκ λη σί ας, εὐγνώμονες γιά τή διαφορετικό τη τά μας καί ἐν συ νει δή σει τῆς ἀ νάγ κης μας νά ἀ ναπτυ χθοῦ με σέ κοι νω νί α (to grow in communion)» ( :: Κεί με νο Busan Νο τί ου Κο ρέ ας, «Μέ πι στό τη τα πρός αὐ τήν τήν κοι νή μας κλήσ η, θ ά ἀ ν α ζ η τ ή σ ο υ μ ε μ αζ ί τ ήν π λ ήρη ὁ ρ α τ ή ἑ νό τη τα τῆς Μιᾶς, Ἁ γί ας, Κα θο λι κῆς καί Ἀ ποσ το λι κῆς Ἐκ κ λ η σί ας ὅ τα ν θά ἐκφρ άσου μ ε τ ήν ἑ νό τη τά μας γύ ρω ἀ πό τή μία Τράπεζα τοῦ Κυρί ου. Ἐ πι δι ώ κον τας τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκ λη σί ας θά ἀ νοί ξου με τούς ἑ αυ τούς μας σ τήν ἀπο δο χή τῶν δώ ρων ἀ πό τίς πα ρα δό σεις ὁ ἕ νας τοῦ ἄλλου, καί θά προ σφέ ρου μ ε τά δῶρα μας ὁ ἕ νας σ τόν ἄ λ λο. Θά μά θου μ ε νά μνη μο νεύ ου μ ε ἀπό κοι νοῦ τούς μάρ τυ ρες πού μαρ τύ ρη σαν τήν κοινή μας πίσ τ η. Θά συνεχί σου μ ε τ ίς θ ε ο λο γι κές συ ζ η τ ήσεις, δί νον τας π ρ ο σο χή σέ νέ ες φ ω νές καί δι α φο ρε τ ι κές μ ε θό δους προ σεγ γί σε ως. Θά ἀ να ζη τή σου μ ε νά ἐ ξαν τ λ ή σου μ ε τ ίς συ νέπειες τῶν θε ο λο γι κῶν μας συμ φω νι ῶν. Θά ἐν τεί νου με τήν ἐρ γα σί α μας γιά δι και ο σύ νη, εἰ ρή νη καί τήν ἴαση τῆς κ τί σε ως, καί θά ἀντιμ ετωπίσουμ ε ἀπό κοι νοῦ τίς σύν θε τες προ κ λή σεις τῶν σύγ χ ρο νων κοι νω νι κῶν, οἰ κο νο μι κῶν καί ἠ θι κῶν θε μάτων. Θά ἐργασθοῦμε γιά περισ σό τε ρο δί και ους, συμμε το χι κούς καί πε ρι ε κτι κούς τρό πους συμ βι ώ σεως. Θά κάνουμε κοινό σ τόχο μαζί μέ ἀνθρώ πους ἀ πό ἄ λ λ ες κοι νό τη τ ες πι σ τῶν τήν εὐ η μ ε ρία τῆς ἀν θρω πό τη τας καί τῆς κ τ ί σε ως. Θά θε ω ρήσουμ ε ἀ λ λ ή λους ὑ πεύ θυ νους γιά τήν ἐκ π λ ή ρωση αὐ τῶν τῶν δε σμεύ σε ων. Πά νω ἀ πό ὅ λα, θά προσευ χό μα σ τε ἀ κα τα παύ σ τως γιά τήν ἑ νό τη τα γιά τήν ὁ ποί α ὁ Ἰ η σοῦς προ σευ χή θη κε (Ἰ ω. 17): μιάν ἑ νό τ η τ α πί σ τ εω ς, ἀγάπης καί συμπόνι ας πού ὁ Ἰ η σοῦς Χ ρ ι σ τ ό ς ἔ φ ε ρ ε μ έ σ ῳ τ ῆς ἱ ε ρ ω σύ νης του μιάν ἑ νό τη τα ὅ πως ἡ ἑ νό τη τα τήν ὁ ποίαν ὁ Χρι στός μοι ρά ζε ται μέ τόν Πα τέ ρα μιάν ἑ νότη τα τ υ λιγ μ έ νη σ τήν κοι νω νί α τῆς ζω ῆς καί τῆς ἀ γά πης τοῦ Τρι α δι κοῦ Θε οῦ. Ἐ δῶ, λαμ βά νουμ ε τήν ἐν το λή γιά τήν ἀ πο στο λή τῆς Ἐκ κλη σί ας γιά τήν ἑ νό τη τα στήν ἱ ε ρα πο στο λή καί τήν ὑ πη ρε σί α» ( Ἱ ε ρά Κοι νό της πρός Πα τριά ρχη Δη μή τριο, 1988 λ4 «...Με τά βα θεί ας λύ πης δι α πι σ τοῦ μεν, Πα να γι ώ τα τε, ὅ τι εἰς ἐ πί ση μα κεί με να καί λόγους τοῦ Σε πτοῦ Κέν τρου ἤρ χι σε νά προ βάλ λεται κά ποι ου ἄ λ λου εἴ δους Ἐκ κ λη σι ο λο γί α καί ἡ λεγομένη θε ω ρί α τῶν Κ λάδων, ἡ ὁποία ἐξισώ νει τήν κα θ ἡ μᾶς Ἐκ κλη σί αν μέ τάς αἱ ρε τι κάς Ἐκκ λη σί ας, πα ρα φυά δας καί σ χί σμα τα» (Ἅ γιον Ὄ ρος, Οἰ κου με νι σμός καί κό σμος, Μον. Λου κᾶ Φι λο θε ΐ τη, ἐκ δό σεις Τό Πα λίμ ψη στον, Θεσ/κη 2009, σελ. 87). Ἱ ε ρά Κοι νό της πρός Πα τριά ρχη Βαρ θο λομαῖ ο, 1993 λ4 «Ἡ ἐκ κ λ η σιασ τ ική ἱσ τορία ἔχει κα τα γρά ψει καί πολ λές ἄλ λες ἑ νω τι κές πρωτοβου λί ες. Τά προ βλή μα τα καί οἱ συν θῆ κες, μέσα σ τίς ὁ ποῖ ες αὐ τά ἀ νέ κυ π ταν, ἦ σαν κά θε φορά διαφορετικά, ἀ λ λά οἱ προ ϋ πο θέ σεις πού ἔ θε ταν οἱ Πατέρες γιά τήν ἕ νω ση ἦταν ἀμεταθέτως πάν το τε οἱ ἴ δι ες. Οἱ ἑ τε ρό δο ξοι πού ἐπιθυμοῦν τήν ἕ νω ση μέ τήν Κα θο λι κή Ἐκκ λησία πρέπει νά ἔ λ θουν σέ πλή ρη ἑ νό τη τα πί στε ως μα ζί της καί νά δι α κό ψουν τήν κοι νω νί α μέ τούς πρωτεργάτες τῆς αἱ ρέ σε ως καί μέ ὅ σους συνεχίζουν νά τούς ἀ κο λου θοῦν. Ὁ Μέ γας Βα σί λει ος δέ συμ φωνοῦ σε μέ ἑ νώ σεις, στό πλαί σιο τῶν ὁ ποί ων θά ὑ πῆρ χε ποι κι λί α σ τό φρόνημα, ὅπως συνήθως λέ γε ται σή με ρα, στούς διαχριστιανικούς διαλόγους «U n i t y in d i v e r s i t y». Ἔ γρα φε ὁ ἅ γιος Πα τήρ: «Κἄ ν μ έ ν π εί σ ω μ ε ν, κο ι ν ῶ ς αὐτ ο ῖ ς ἑν ωθ ῆν α ι, ἐ άν δέ ἀ πο τύ χω μεν, ἀρ κεῖσ θαι ἡμᾶς ἀ λλήλοις. Τόν δ έ ἐ πα μφ οτ ερ ισ μ όν τ ο ύ τ ων ἐ ξο ρ ί σαι τ ο ῦ ἤ θους... ἦν γάρ, φη σί, τῶν πι στευ σάν των καρδί α καί ψυ χή μί α» ( Ἐ πι σ τολή 128). Ἐάν δηλαδή δέ ν ἐ πι τ ευ χ θ ῆ ἕ νω σις μ έ ἑ νό τ η τ α σ τ ήν πί σ τ η, εἶ ναι προ τι μό τε ρο νά πε ριορισ θοῦμε οἱ ὁμόδο ξοι σ τήν με τα ξύ μας κοι νωνία. Κατά τόν Μέγα Βα σί λει ο, ἡ ἕ νω σις δέν εἶ ναι αὐ το σκο πός, οὔ τε ἡ ποι κι λο μορ φί α σέ θέ ματα πίσ τεως ἐκφράζει εὐ αγ γε λι κό ἦ θος. Ἐ κεῖ νος πού πραγματικά πρέπει νά ἀ πο βληθεῖ εἶναι ὁ «ἐ παμ φο τε ρι σμός τοῦ ἤθ ο υς», μ ία κα τ ά σ τ α σ ι ς πο ύ δυσ τ υχῶ ς κατ ά π ρ ο τ ε σ τ α ν τ ι κή ἐ πί δρ α σ η ἀ πο κ τ ᾶ χα ρ α κ τ ή ρ α φρ ο νή μα τος μ ε τα ξύ ὀρ θο δό ξων θ ε ο λό γων, οἱ ὁ ποῖ οι δέν θέ λουν νά κατη γο ρεῖ ται ἡ Ὀρ θό δο ξη Ἐκκ λ η σί α γιά «ἀ πο μό νω ση» (self-isolation)» (Ὀ.Τ., ἀρ.φ. 1734, ). Ὑ πό μνη μα Ἁ γί ου Ὄ ρους, 2007λ4«Ὅμ ω ς ἡ ἐκ κ λ η σι ο λο γι κή σύγ κ λι σις (δη λα δή μ έ ἄ λ λα λό για ἡ ἀ λ λ η λ ο α ν α γ ν ώ ρ ι σ ι ς ὡ ς ἐκ κλη σι ῶν) τό σο ἑ τε ρόκλη των δογματικῶς χρισ τ ι α ν ι κῶν ἐκ κ λ η σ ι ῶν καί π α ρ α φ υ ά δ ω ν β ά σ ε ι τ ο ῦ γε γο νό τος ὅ τι ὅ λες τε λοῦν ἕ να τυ χόν εἶ δος Βα πτί σματ ο ς, δ έ ν β ρ ί σ κει ἔ ρ ει σ μ α στήν Πα ρά δο σι τῆς Ἐκ κλησί ας καί σ τήν δι δα σκα λί α τ ῶ ν Π ατ έρ ω ν, κ αθ ώ ς τ ό Βάπ τισμα τῶν ἑ τε ρο δό ξων δέν προϋποθέτει τήν Ὀρ θό δο ξο Πί σ τι. Ὁ Μέ γας Βασί λει ος (ἐ πι σ το λή 125) λέ γει: «δεῖ γὰρ ἡ μᾶς βα πτί ζε σθαι μὲν ὡς πα ρ ε λ ά β ο μ ε ν, πι σ τ ε ύ ειν δ ὲ ὡ ς β α π τ ι ζό μ ε θ α, δο ξά ζειν δέ, ὡς πε πι σ τε ύ κα μεν, Πατέρα καὶ Υἱὸν καὶ Ἅ γιον Πνεῦμα, ἀφίσ τασ θαι δὲ τῆς κοινωνίας τῶν κτίσμα λεγόντων ὡς φανερῶς βλασφημο ύντων», καί δέν ἀφήνει περιθώρια γιά ἐκκλησι ο λο γι κή σύγκ λισι μέ ἐκεί νους πού δέν ἔ χουν κοι νή δογ μα τι κή δι δα σκα λί α» ( Ὑ πό μνη μα Ἁ γί ου Ὄ ρους, πε ρί τῆς συμ με το χῆς τῆς Ὀρ θο δό ξου Ἐκ κ λη σί ας σ τό Παγ κό σμιο Συμ βού λιο Ἐκ κλη σι ῶν, Ἅ γιον Ὄ ρος Φε βρουά ριος 2007, Ὑ πό μνη μα Ἁ γί ου Ὄ ρους, 2007 λ4 «Εἶναι νά ἀ πο ρῇ κανείς πῶ ς υἱοθ ετ ή θ η κα ν αὐ τ ές ο ἱ ἀ πό ψεις καί ἀ πό τούς Ὀρ θο δό ξους ἀν τι προσ ώ π ο υ ς σ τ ό Π. Σ.Ε. Ἐ δ ῶ κ ατ α λ ύ ο ν τ α ι ὅ λ α τ ά ὅ ρια... Στήν δεύ τ ε ρη πε ρίπ τωσι ὑ περ βαί νου μ ε τά ὅ ρια τῆς ἀ γά πης καί βαλ τώ νου με στά νε ρά τοῦ συγ κρη τι σμοῦ. Ἄλ λο ἀ γά πη καί ἄλ λο συγκρη τ ι σμός» ( Ὑ πό μνη μα Ἁ γί ου Ὄ ρους, πε ρί τῆς συμ με το χῆς τῆς Ὀρ θο δό ξου Ἐκ κ λη σί ας σ τό Παγ κό σμιο Συμ βού λιο Ἐκ κ λη σι ῶν, Ἅ γιον Ὄ ρος Φε βρουά ριος 2007, EAFE2AB9.el.aspx). Ἔναρξη προσευχῆς γιὰ ὅλους τοὺς συνέδρους κατὰ τὸ ἀσιατικὸ τυπικό, 10 η Συνέλευση Π.Σ.Ε., Πουσάν, 8 Νοεμβρίου

34 Διαφορὲς Ὀρθοδοξίας καὶ Προτεσταντισμοῦ Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν Ἐπιστολὴ τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο (ἀρ. πρωτ. 722/ ) Ἀναγνωρίζετε, Παναγιώτατε Δέσποτα, καί τόν Προτεσταντισμό ὡς «Ἐκκλησία». Εἶναι, ὅμως, «ἐκκλησία» ἤ αἵρεση; Οἱ αἱρετικοί Λουθηροκαλβῖνοι ἤ Προτεστάντες ἤ Διαμαρτυρόμενοι ὀνομάζονται Χριστιανοί, ἀλλά εἰς μάτην περιφέρουν τό ὄνομα καί καυχῶνται ὅτι εἶναι Χριστιανοί, διότι δέν ἔχουν μέρος μέ τό Χριστό. Οἱ Διαμαρτυρόμενοι μόρφωση μόνο ἔχουν Χριστιανισμοῦ, τήν δέ δύναμή του ἀρνήθηκαν, διότι : 1) Δέν παραδέχονται τό ἀειπάρθενο τῆς Θεοτόκου, ἀλλά λένε οἱ κατάρατοι ὅτι Αὐτή, μετά τήν ἄφθορη καί ὑπερφυῆ σύλληψή της καί τόν ἀνερμήνευτο τόκο τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ συνεμίγη μέ τόν Ἰωσήφ, ἔτεκε ἀπό αὐτόν κι ἄλλα τέκνα, ὅπως οἱ μνημονευόμενοι στό ἱερό Εὐαγγέλιο ἀδελφοί τοῦ Κυρίου, στήν πραγματικότητα τέκνα τῆς θανούσης γυναικός τοῦ μνήστορος Ἰωσήφ. 2) Δέν ἀποδίδουν καμμία τιμή καί ὑπεροχή σέ Αὐτήν, ὡς πρός τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα πάνω ἀπό ὅλους καί ὅλες τούς ἁγίους, ἀλλά ἰσχυρίζονται οἱ μικροί ὅτι εἶναι κοινή γυναῖκα, δηλ. ὅπως μία ἀπό τίς γυναῖκες τοῦ κόσμου! 3) Δέν παραδέχονται ὅτι πρέπει νά παρακαλεῖται ἡ Θεοτόκος καί οἱ ὑπόλοιποι ἅγιοι γιά τήν σωτηρία καί βοήθεια τῶν ἀνθρώπων καί ὅτι θαυματουργεῖ ὁ Θεός διά τῶν ἁγίων! 4) Δέν προσκυνοῦν τίς ἅγιες εἰκόνες, τόν τίμιο Σταυρό, τό ἱερό Εὐαγγέλιο κτλ., δηλ. εἶναι νέοι εἰκονομάχοι. 5) Δέν προσεύχονται κατ ἀνατολάς, δέν κάνουν τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, οὔτε γονυκλισίες ἤ μετάνοιες κτλ. 6) Ἀπορρίπτουν ὡς ἄσκοπο τό νά μνημονεύομε καί νά δεόμεθα ὑπέρ τῶν κεκοιμημένων Οἰκουμενιστικὴ συμπροσευχὴ μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς στὴν Εὐαγγελικὴ Λουθηρανικὴ Ἐκκλησία, Ἀνόβερο Γερμανίας, 9 Ἰουνίου Πάστορες, παστόρισσες καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μαζί. (Ἀρχιμ. Γεράσιμος Φραγκουλάκης ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Μητρόπολη Γερμανίας). 7) Παντελῶς ἀποδοκιμάζουν οἱ ἄφρονες τήν ἐξομολόγηση καί τόν κανόνα τοῦ πνευματικοῦ! 8) Ἀποβάλλουν τή θεοπνευστία, τήν αὐθεντία καί τό ἀλάθητο τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. 9) Δέ δογματίζουν τή μεταβολή, δηλ. ὅτι ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος μεταβάλλονται σέ Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ μέ τήν θεία ἐπίκληση τοῦ ἱερέως, ἀλλά ὅτι ἡ θεία μυσταγωγία γίνεται ἁπλῶς σέ ἀνάμνηση τοῦ μυστικοῦ Δείπνου! 10) Πιστεύουν στό διπλό ἀπόλυτο προορισμό, σύμφωνα μέ τόν ὁποῖο, ὁ Θεός, ἄλλους προορίζει γιά τήν αἰώνιο ζωή καί ἄλλους γιά τήν αἰώνια κόλαση. 11) Ἀπορρίπτουν τήν Ἱερά Παράδοση καί τούς ἁγίους Πατέρες καί θεωροῦν τήν Ἁγία Γραφή ὡς τή μοναδική πηγή Ἀποκαλύψεως (sola scriptura). 12) Ἀρνοῦνται τήν ὁρατή Ἐκκλησία καί πιστεύουν στήν ἀόρατη καί ἰδανική Ἐκκλησία. 13) Υἱοθετοῦν τήν αἵρεση τοῦ Filioque. 14) Ὑποστηρίζουν τήν αἱρετική διδασκαλία γιά τήν πανταχοῦ παρουσία τοῦ Χριστοῦ σωματικῶς, τή γνωστή ubiquitas. 15) Ἀπορρίπτουν τήν Ἱεραρχία μέ τήν Ὀρθόδοξη ἔννοια καί τήν ἱερωσύνη ὡς μυστήριο. 16) Περιορίζουν τόν ἀριθμό τῶν μυστηρίων Συμπροσευχὴ σ τὶς Βρυξέ λ λ ες, στὰ πλαίσια τῆς «Ἑβδομάδας Προσευχῆς γιὰ τὴ χριστιανικὴ ἑνότητα», στὸν Ἀγγλικανικὸ καθεδρικὸ ναό. Ἀπὸ πλευρᾶς ὀρθοδόξων συμμετέχει ὁ βοηθός Ἐπίσκοπος τοῦ Μητροπολίτου Βελγίου Ἐπίσκοπος Σινώπης κ. Ἀθηναγόρας. Πρόκειται γιὰ τὸν νῦν Μητροπολίτη Βελγίου. Βρυξέλλες, 24 Ἰανουαρίου μόνο σέ δύο, τό βάπτισμα καί τή θεία Εὐχαριστία, στηριζόμενοι στούς ἱδρυτικούς λόγους τοῦ Χριστοῦ. 17) Ἀπορρίπτουν τήν Ὀρθόδοξη εἰκονογραφία. 18) Θεωροῦν ὅτι ὁ ἄνθρωπος, ὅταν σώζεται, σώζεται μέ μόνη τή Χάρη τοῦ Θεοῦ (sola gratia) καί μέ μόνη τή πίστη (sola fide) καί ὅτι στήν παροῦσα ζωή ὁ πιστός εἶναι ταυτόχρονα δίκαιος καί ἁμαρτωλός (simul justus et peccator). 19) Τοποθετοῦν τή θέωση τοῦ ἀνθρώπου στή μετά θάνατον ζωή. 20) Πρεσβεύουν ὅτι μέ τήν πτώση τῶν πρωτοπλάστων, τό κατ εἰκόνα ἐξαχρειώθηκε, καταστράφηκε τελείως. 21) Κάθε προτεστάντης εἶναι αὐτός ἀπό μόνος του ἡ Ἐκκλησία, ἡ Παράδοση. Αὐτός κατέχει τό πρωτεῖο καί τό ἀλάθητο. Κάθε προτεστάντης εἶναι κι ἕνας πάπας. Ἐνῷ δηλ. στόν Παπισμό ἔχουμε ἕνα Πάπα, στόν Προτεσταντισμό ἔχουμε πολλούς Πάπες. 22) Ἐπιτρέπουν τήν ἱερωσύνη τῶν γυναικῶν καί τήν χειροτονία ὁμοφυλοφίλων. [Τόν Ἰούλιο τοῦ 2014 ἡ Ἀγγλικανική «Ἐκκλησία» ἐπέτρεψε καί τήν χειροτονία γυναικῶν ἐπισκόπων]. (

35 Γυναῖκες ἐπίσκοποι στὴν ἐπίσημη Ἀγγλικανικὴ «Ἐκκλησία»!!! Ἀριστερά: Τὸν Ἰούλιο τοῦ 2014 ἡ Αγγλικανική Ἐκκλησία ἐνέκρινε πρόταση μὲ βάση τὴν ὁποία θὰ ἐπιτρέπεται στὸ ἑξῆς νὰ χειροτονοῦνται καὶ γυναῖκες ἐπίσκοποι, μιὰ μεταρρύθμιση ποὺ θεωρεῖται ἱστορικῆς σημασίας. (Δημοσίευμα 14ης/07/ gr/). Μὲ αὐτὴ τὴν μεταρρύθμιση οἱ Προτεστάντες χωρίζονται ἀκόμη περισσότερο ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του, ἀπὸ τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν ἱερὰ Παράδοση, ἀπὸ τοὺς ἁγίους καὶ θεοφόρους Πατέρες τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας, εἰς τὴν ὁποία μόνον διαφυλάσσεται ἡ Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ αὐθεντικὴ καὶ ἀνόθευτη, παρὰ τοὺς λατινόφρονες καὶ οἰκουμενιστὲς ποὺ τὴν προδίδουν. Δεξιὰ ἄνω: «Κάθε ἐκκλησία εἶναι ἡ Ἐκκλησία καθολική, ἀλλὰ ὄχι στὴν ὁλότητά της. Κάθε ἐκκλησία ἐκπληρώνει τὴν καθολικότητά της ὅταν εἶναι σὲ κοινωνία μὲ τὶς ἄλλες ἐκκλησίες»!!! (Porto Alegre Βραζιλίας, Φεβρουάριος 2006) Δεξιὰ κάτω: Σύμφωνα μὲ τὴ διακήρυξη τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε καὶ τοῦ Πουσάν θὰ πρέπει πιὰ οἱ Ὀρθόδοξοι νὰ ἀλλάξουμε τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως! Δὲν θὰ λέμε «Πιστεύω... εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν», ἀλλὰ θὰ λέμε «ΠΡΟΣΔΟΚΩ ΜΙΑΝ, ΑΓΙΑΝ, ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ...»!!! ἐπειδὴ ἡ Καθολικότητα καὶ ἡ πληρότητά της ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν ἕνωση καὶ κοινωνία Της μὲ τὶς ἄλλες ἐκκλησίες ὅπως γιὰ παράδειγμα μὲ τὴν Ἀγγλικανική, ποὺ ἐκπροσωποῦν οἱ ἐπισκοπίνες (δεσποσύνες) τῶν φωτογραφιῶν. «Κύριε Ἰησοῦ ἐλέησέ μας καὶ σῶσε μας»!!! 64 65

36 Στιγμιότυπο ἀπὸ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου στὴν Ἑβραϊκὴ Συναγωγὴ στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες τῆς Ἀμερικῆς, 28 Ὀκτωβρίου «Εἴ τις Χριστιανὸς ἔλαιον ἀπενέγκοι εἰς ἱερὸν ἐθνῶν, ἢ εἰς συναγωγὴν Ἰουδαίων ἐν ταῖς ἑορταῖς αὐτῶν, ἢ λύχνους ἅπτοι, ἀφοριζέσθω». (Κανών ΟΑ, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων) Κάτω: Ἑορτασμὸς τοῦ Ἁγίου Σάββα, πρώτου Ἀρχιεπισκόπου Σερβίας καὶ ἱδρυτοῦ τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας. Θεία Λειτουργία στὸ παρεκκλήσιο τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Βελιγραδίου ἀπὸ τὸν κοσμήτορα Ἐπίσκοπο Μπράτσκας κ. Εἰρηναῖο Μπούλοβιτς. Στὴν Ἀρτοκλασία συμμετέχει καὶ παπικὸς ἐπίσκοπος!... γ) Συμπροσευχὲς μὲ ἑτεροδόξους καὶ ἑτεροθρήσκους Μί α ἀ π ό τ ί ς τ ρ α γ ι κ ές σ υ ν έ π ει ες τῶν δι α λό γων καί τοῦ συγ χρωτι σμοῦ τῶν ὀρ θο δό ξων μέ τούς αἱ ρε τ ι κούς ἑ τ ε ρ ο δό ξους, ἀ λ λ ά καί ἀλ λο θρή σκους εἶ ναι ἡ συμ με το χή σέ συμπρο σευ χές. Εἶ ναι, βε βαί ως, γνω στή ἡ ρη τή καί κα τη γορη μα τι κή ἀ πα γό ρευ ση τῶν συμ προ σευ χῶν ἀ πό τούς Ἱ ε ρούς Κα νό νες. «O ἱ Ἱ. Κα νό νες τῆς Ἐκ κλη σί ας, μέ οἰ κου με νικό κῦ ρος, πού ἀ να φέ ρον ται σ τήν ἀπαγόρευση συμ προ σευ χῆς μέ αἱ ρε τι κούς εἶναι:»κα νών Ι τῶν Ἁ γ. Ἀ πο στό λων: Εἴ τις ἀ κοινω νή τῳ, κᾂν ἐν οἴ κῳ συ νεύξηται, οὗτος ἀφοριζέ σ θω.»κα νών ΙΑ τῶν Ἁ γ. Ἀ πο στό λων: Εἴ τις καθ ῃ ρη μ έ νῳ, κ λ η ρ ι κό ς ὤν, κ λ η ρ ι κῷ συ νεύ ξη τ αι, κα θαι ρεί σ θω καί αὐ τός.»κα νών ΜΕ τῶν Ἁ γ. Ἀ πο στό λων: Ἐ πί σκο π ο ς, ἤ Π ρ ε σ βύτ ερ ο ς, ἤ Δ ι ά κ ο ν ο ς α ἱ ρ ε τ ι κ ο ῖ ς συ νευ ξά με νος, μό νον, ἀ φο ρι ζέ σθω, εἰ δέ ἐ π έτρ εψε ν αὐτ ο ῖς, ὡ ς Κ λ η ρ ι κο ῖς, ἐ νερ γῆ σαι τ ι, κα θαι ρεί σ θω.»κα νών ΣΤ τῆς ἐν Λα ο δι κεί ᾳ Το πι κῆς Συνό δου: Πε ρί τοῦ μή συγ χωρεῖν τοῖς αἱρετικοῖς εἰ σι έ ναι εἰς τόν οἶ κον τοῦ Θεοῦ, ἐπιμένοντος τῇ αἱ ρέ σει.»κα νών ΛΒ τῆς ἐν Λα ο δι κεί ᾳ Το πι κῆς Συ νό - δου: Ὅ τι οὐ δεῖ αἱ ρε τι κῶν εὐλογίας λαμβάνειν, αἵ τι νές εἰ σίν ἀ λο γί αι μᾶ λ λον, ἤ εὐλογίαι.»κα νών ΛΓ τῆς ἐν Λα ο δι κεί ᾳ Το πι κῆς Συ - νό δου: Ὅ τ ι οὐ δεῖ αἱ ρε τ ι κοῖς ἤ σ χι σμα τ ι κοῖς συ νεύ χε σ θαι.»ἐ πί σης ἐ κτός ἀ πό αὐ τούς τούς κανόνες ὑ πάρ χουν καί ἄλ λοι ὅ πως: Κα νών ΞΕ τῶν Ἁγ. Ἀ ποσ τό λων, Κα νών ΟΑ τῶν Ἁγ. Ἀποσ τόλων, Κανών Θ τ ῆς ἐ ν Λα ο δι κεί ᾳ Το πι κῆς Συ νό δου, Κα νών ΛΔ τῆς ἐν Λα ο δι κεί ᾳ Συ νό δου, Κα νών ΛΖ τῆς ἐν Λα ο δι κεί ᾳ Το πι κῆς Συ νό δου, Κανών Θ τοῦ Τιμοθέ ου Ἀ λε ξαν δρεί ας, Κα νών Β τῆς ἐν Ἀν τι ο χεί ᾳ Συ νό δου, Κα νών Α τῆς Δ Οἰ κου με νι κῆς Συ νό δου, Κα νών Β τῆς Σ Τ Οἰ κου μενικῆς Συ νό δου, Κα νών Α τῆς Ζ Οἰ κου με νι κῆς Συνόδου» (Βλέ πε, Ἡ Συμ προσευ χή μ έ αἱ ρε τι κούς, Πρε σβ. Ἀ να σ τα σί ου Γκο τσο πού λου, ἐκδ. Θεοδρομία, Θεσ/κη 2009, σελ ). Πα ρά τήν ρη τή αὐ τή ἀ πα γό ρευ ση τῶν Ἱ ε ρῶν Κα νό νων οἱ συμ προ σευ χές ἔ χουν κα τα σ τεῖ π λέ ον συρ μός, αὐ ξά νον ται μ έ γε ω με τρι κή πρό ο δο καί ἐ πα να λαμ βά νον ται μ έ κά θε ἀ φορ μή. Εἶ ν α ι κα ί α ὐ τ ό μ ί α ἀ π ό τ ί ς ν ε ο ε π ο χ ί τ ι κ ε ς με θό δους πού χρη σι μο ποι εῖ ὁ σύγ χρο νος οἰκου με νι σμός μέ σκο πό νά ἐ πι βά λει καί νά παγι ώ σ ει τ ε τ ε λ ε σ μ έ ν α. Ἡ χ ρή σ η τ ῆς δυ ν α μ ι κ ῆς καί τῆς ἐ πι βο λῆς τῆς εἰ κό νας, ἡ ἐ πι κοι νω νια κή τα κτι κή, ἡ φαν τα σμα γο ρί α τοῦ σκη νι κοῦ καί οἱ συμ βο λι σμοί τῶν ἐκ δη λώ σε ων καί τῶν γε γο νό των ἐ πι λ έ γον ται καί π ρ ο βά λ λ ον ται μ έ τ έ τοι ο τρό πο, ὥ στε νά δί νουν τήν ἐν τύ πω ση μί ας τε χ νη τῆς συμ φω νί ας καί μί ας ψευ δο ε νώ σε ως. Προ κα λοῦν, ἔ τσι, τήν χα λά ρω ση τοῦ ὀρ θο δό ξου αἰ σ θη τη ρί ου τῶν πι σ τῶν καί τήν ἄμ βλυν ση τῶν συ νει δή σε ων μέ σω τοῦ ἐ θι σμοῦ καί τῆς δύ να μης τῆς συ νή θειας. Ἐ πεν δύ ουν μέ τόν τρό πο αὐ τό στό γε νι κό α ἴ σ θ η μ α ὁ μ ο γ ε ν ο π ο ι ή σ ε ω ς κα ί ἀ π α λ εί ψε ω ς τῶν ἰ δι αι τε ρο τή των πού ἐ πι κρα τεῖ παγ κο σμίως. Ἐ πεν δύ ουν σ τό εὔ κο λο καί εὔ πε π το ψέ μα ὅ τ ι «εἴμ ασ τ ε ὅ λ ο ι τ ό ἴ δι ο» καί ὅ τι «πρέ πει νά ὑ περ βοῦ με τίς δι α φο ρές μας» ἐρ γα ζό με νοι ἀ πό κοι νοῦ γιά ἀ ξί ες ὅ πως ἡ εἰ ρή νη, ἡ δι και ο σύ νη, ἡ κοι νω νι κή ἀλ λη λεγ γύ η, ἡ ἀ σφά λεια κ.λπ. Μέ τίς συμ προ σευ χές, ἐ πί σης, ἐ πι βά λ λον ται de fac to κα τα σ τά σεις ἀ κό μη καί γι ά ζ η τ ή μα τα πού δέ ν ὑ πά ρ χει συμ φω νί α σ τούς δι α λ ό γους μέ τούς ἑ τε ρο δό ξους. Ἡ συμ με το χή γιά παρά δειγ μα τοῦ Οἰ κου μ ε νι κοῦ Πα τρι ά ρχου σ τ ίς λ ει τ ο υρ γ ί ες τ ῶ ν π α π ι κῶ ν ἤ ἀ ν τ ί σ τ ρ ο φ α τ ο ῦ Πά πα σ τ ίς ὀρ θό δο ξες λ ει τουρ γί ες σ τό Φα νά ρι 66 67

37 «Ἔχω ἕνα μικρὸ ἐν θύμιο μικρὸ ἀλλὰ καὶ μεγάλο ἐνθύμιο στὴ Δάφνη καὶ τὸν Μουχτάρ. Εἶναι τὸ ἅγιο Κοράνιο, τὸ ἱερὸ βιβλίο τῶν Μουσουλμάνων ἀδελφῶν μας»: Ἀπὸ τὴν προσφώνηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου στὸν Μουχτὰρ Κέντ, ἰδιοκτήτη τῆς Coca- Cola Enterpises Inc., στὴν Ἀτλάντα τῆς Τζώρτζια τῶν ΗΠΑ, 29 Ὀκτωβρίου Πάνω καὶ κάτω φωτ.: Στιγμιότυπα ἀπὸ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου στὴν Ἑβραϊκὴ Συναγωγὴ στὶς ΗΠΑ, 28 Ὀκτωβρίου προ βά λλει πρός τά ἔ ξω τήν ψευ δέ στα τη ἐν τύπ ω σ η τ ῆς λ ει τ ο υρ γι κ ῆς ἑ ν ό τ η τ ο ς ὀ ρ θ ο δ ό ξων καί ρω μαι ο κα θο λι κῶν. Μέ τόν τρό πο αὐ τό οἱ συμ προ σευ χές, οἱ κοι νές λα τρευ τι κές πρά ξεις, κα θώς καί κο ρυφαῖ α οἰ κου μ ε νι σ τι κά γε γο νό τα λ ει τουρ γοῦν ὡς προ με τω πί δα καί ὡς προ άγ γε λος τῶν ἀν τορθο δό ξων ἀ πο φά σε ων καί τῶν οἰ κου με νι σ τι κῶν ἀ το πη μά των πού ἀ κο λου θοῦν σ τά π λαί σια τῶν ἐ πι σή μων δι α λό γων. Γιά τήν ἐ πί τευ ξη τῶν στό χων αὐ τῶν ἔ χει καθι ε ρω θεῖ π λη θώ ρα ἐ πι σή μων ἐκ δη λώ σε ων καί συμ προ σευ χῶν τό σο δι α χ ρι σ τι α νι κῶν ὅ σο καί δι α θρη σκεια κῶν. Ἀ να φέ ρου μ ε ἐν δει κ τι κά μό νον κά ποι ες ἀ πό αὐ τές τίς συμπροσευχές, πα ρα θέ τον τας καί σχετι κό φω το γρα φι κό ὑ λι κό: Δι α θρη σκεια κές συ ναν τή σεις πού ὀρ γανώ ν ει τ ό Β α τ ι κα ν ό σ τ ήν Ἀ σ ί ζ η μ έ σ υμ μ ε τ ο χ ή θρη σκευ τι κῶν ἡ γε τῶν καί ἐκ προ σώ πων ἀ πό ὅ λα τά θρη σκεύ μα τα τοῦ κό σμου. Ἔ χουν πραγ μα τοποι η θεῖ μέ χ ρι σή με ρα τέσ σε ρις τέ τοι ες με γά λ ες συ ναν τή σεις: Ἀ σί ζη 1986, Ἀ σί ζη 1993, Ἀ σί ζη 2002 καί Ἀ σί ζη Ἀν τα λ λα γή ἐ πι σκέ ψε ων με τα ξύ Φα να ρί ου καί Βα τι κα νοῦ σ τίς θρο νι κές ἑ ορ τές, καί ὄ χι μό νο, καί συμ μ ε το χή σ τίς λα τρευ τι κές ἐκ δη λώ σεις ἑ κα τέ ρω θεν. Ἑ βδο μά δα οἰ κου μ ε νι σ τικῆς προ σευ χῆς γιά τήν ἑ νό τη τα τῶν χρι στια νῶν πού ἐ πα να λαμ βάνε ται κά θε χρό νο, κα θώς καί ἄλ λες οἰ κου με νιστικές προ σευ χές στά πλαί σια τοῦ Παγ κο σμί ου Συμ βου λί ου Ἐκ κ λη σι ῶν (ΠΣΕ) καί τοῦ Συμ βου λί ου Ἐκ κλη σι ῶν τῆς Εὐ ρώ πης (ΣΕΚ) κ.ἄ. Συμ π ρ ο σ ευ χές γι ά ἔ κ τα κ τ ες π ε ρι σ τά σ ει ς, ὅ πω ς γι ά τ ήν εἰ ρή νευ ση σ τ ήν Μέ ση Ἀ να το λ ή, στήν πρώ ην Γι ουγ κοσ λα βί α κ.λπ. Συμ προ σευ χές γιά τά ζη τή μα τα οἰ κο λο γίας, κα θώς καί στήν διά ρκεια τῶν οἰ κο λο γι κῶν σ υμ πο σ ί ων πού δι ο ρ γα νώ νει τό Οἰ κου μ ε νι κό Πα τρι αρ χεῖ ο. Ἅγιον Ὄρος Γιά τό ζή τη μα τῶν συμ προ σευ χῶν θά μπορού σα μ ε νά γρά ψου με τό μους ὁ λό κ λη ρους, ἀλ λά θά ἀρ κε στοῦ με στό νά ἀ να φέ ρου με ἀ πο σ πά σμα τα ἀ πό τ ήν σ θε να ρή ἀ ν τ ί δρα ση τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους:

38 Πάνω: Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης στὸ μουσουλμανικὸ ἰφτάρ (δεῖπνο γιὰ τὴ λήξη τῆς ἡμερήσιας νηστείας τοῦ μήνα, τοῦ Ραμαζανίου). Προσευχὴ πρὶν ἀπὸ τὸ δεῖπνο μὲ τὸν ἀναπληρωτὴ Μουφτὴ τῆς Τραπεζούντας καὶ τὸν Νομάρχη, Τραπεζούντα, 15 Αὐγούστου Κάτω: Ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ. Θεόφιλος δωρίζει τὸ Κοράνιο μὲ κάλυμα σὲ ἐλεφαντόδοντο στὸν Πρίγκηπα τῆς Ἰορδανίας Ἐμὶρ Γάζη, κατὰ τὴν ἐπίσημη ἐπίσκεψή του στὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων, 5/18 Ἀπριλίου Ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ. Θεόφιλος δωρίζει πλακέττα μὲ ἐπιλεγμένα χωρία τοῦ Κορανίου σὲ ἐλεφαντόδοντο στὸν Μουφτή Ἄλυ Τζούμα, συνοδὸ τοῦ Πρίγκηπα τῆς Ἰορδανίας Ἐμὶρ Γάζη, κατὰ τὴν ἐπίσημη ἐπίσκεψή του στὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων, 5/18 Ἀπριλίου Ἱ ε ρά Κοι νό της πρός Πα τριά ρχη Δη μή τριο, «Ὁ Θ ε ο λ ο γ ι κ ό ς δ ι ά λ ο γ ο ς ο ὐ δ ό λ ω ς δέ ον νά συ νο δεύ ε ται ἀ πό συμπροσευχάς, συμμ ε το χάς εἰς τάς λ ειτουργι κάς καί λα τρευ τ ι κάς σ υ ν ά ξ ει ς ἑ κ α τ έ ρ ω ν κ α ί λ ο ι π ά ς ἐ ν ε ρ γ εί α ς, α ἱ ὁ ποῖ αι ἐν δέ χε ται νά δώ σουν τήν ἐντύπωσιν ὅτι ἡ ἡ μ ε τ έ ρ α Ὀρ θό δο ξο ς Ἐκ κ λ η σί α δέ χε ται τούς Ρω μ α ι ο κ α θ ο λ ι κ ο ύς ὡ ς π λ ή ρη Ἐκ κ λ η σ ί α ν κ α ί τόν πά παν ὡς κα νο νι κόν Ἐπίσκοπον Ρώμης... Τό Ἅ γιον Ὄ ρος ἀ νη συ χεῖ σοβαρῶς ἐκ τῆς τάσεως ὡ ρι σμέ νων Ὀρ θο δό ξων Ἱ εραρχῶν προσκαλούντ ω ν εἰ ς σ υμμ ετ οχ ήν εἰ ς τ ε λ ε τ ά ς, π α ν η γ ύ ρ ει ς, λ ι τ α ν εί α ς μ ά λ ι σ τ α ἐ π ί τ ῇ ἐ π ι σ τ ρ ο φῇ ἱ ε ρ ῶ ν Λει ψά νων Ρω μαι ο κα θο λικούς κ ληρικούς» (Ὀ.Τ., ἀρ. φ. 406, ). Ἱ ε ρά Κοι νό της πρός Πα τριά ρχη Δη μή τριο, 1981λ4«Υ ἱ ϊ κῶ ς πα ρ α κα λοῦ μ ε ν τ ὴν Ὑ μ ε τ έ ρ α ν Πα να γι ό τη τα, ὅ πως κα τά τήν θρονικήν Ἑορτήν Ἀ ποστό λου Ἀν δρέ ου, (Σ.Σ. τό τηλεγράφημα ἐ σ τά λ η π ρό τῆς ἑ ορ τῆς τοῦ Ἁ γί ου Ἀν δρέ ου), αἱ ἐκ δη λώ σεις Ὀρ θο δό ξων Ἱ ε ραρχῶν πρός ἀντιπρο σωπείαν Ρώμης μή ὑπερβοῦν ὅρια Κανονικά Πα τέ ρων, ὡς πέ ρυ σιν, πρός ἀ πο φυ γήν ἀ προσδ ο κ ή τ ω ν ἀ ντ ιδρ άσ εω ν ἤδη σ υγκ ρ ατ ο υμ έν ω ν ἁ γι ο ρ ει τ ῶν ἀδ ε λφ ῶν καί Μον α σ τ η ρ ί ων» (Ὀ.Τ., ἀρ. φ. 439, ). Ἱ ε ρά Κοι νό της πρός Πα τριά ρχη Δη μή τριο, 1981λ4 «Ὁ σκαν δα λι σμός τῶν Ἁ γι ο ρει τῶν δέν εἶ ναι διά δευ τε ρεύ ον τα καί ἐ που σι ώ δη ζη τή μα τα, ἀ λ λά διά σο βα ρά καί οὐ σι ώ δη θί γον τα αὐ τήν ταύ την τήν καρ δί αν τῆς Ὀρ θο δό ξου Ἐκ κλη σιολ ογ ία ς. Το ι αῦ τ α δ έ ζ ητ ήμ ατ α εἶ ν α ι : Ἡ ἐ ν τ ῇ Ὀρ θο δό ξῳ Θεί ᾳ Λει τουρ γί ᾳ ἀ παγ γε λί α ὑ πό τῶν πα πι κῶν τῆς Κυ ρια κῆς Προ σευ χῆς, ἡ ἀν τα λ λα γή ἀ σπασμοῦ ἐν τῇ ἱ ε ρω τά τῃ στιγ μῇ τοῦ Ἀ γα πήσω μεν ἀ λλήλους ἵ να ἐν ὁ μο νοί ᾳ ὁ μο λο γή σω μεν, ὅ σ τις ἀ σ πα σμός διά τούς γ νωρί ζον τας τήν Θε ο λογίαν καί λει τουρ γι κήν ἐμ πει ρί αν τῆς Ἐκ κ λη σί ας 70 71

39 Προσέξτε μία λεπτομέρεια: Ὁ Πάπας, ὡς Ἀρχηγὸς τοῦ Κράτους τοῦ Βατικανοῦ μεταξὺ τῶν δύο ἄλλων Ἀρχηγῶν τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τῆς Παλαιστίνης σὲ ἐξέχουσα ἐξέδρα. Οἱ κοινοί θνητοί, ὅλοι μαζί, χωριστά. Μεταξὺ αὐτῶν ἑβραίων, μουσουλμάνων καὶ λοιπῶν καὶ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων. Τὰ συμπεράσματα δικά σας!!! ❸ ❹ ❶ ❺ Θαυμᾶστε διαθρησκειακὴ συμπροσευχή μὲ αἴτημα τὴν εἰρήνη στὴν Μέση Ἀνατολή! Συμπροσεύχονται παπικοί, ὀρθόδοξοι, ἰουδαῖοι καὶ μουσουλμάνοι στὴ Ρώμη, μὲ πρόσκληση τοῦ Πάπα (φωτό 1, 6) στὶς 8 Ἰουνίου τοῦ Ἀπὸ ὀρθοδόξου πλευρᾶς συμμετεῖχαν ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος καὶ ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ. Θεόφιλος (φωτό 1, 2), ὁ Μητροπολίτης Ἰταλίας κ. Γεννάδιος, ὁ Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ καὶ ἄλλοι κληρικοί. Ἀποτέλεσμα τῆς «θερμῆς συμπροσευχῆς»; Λίγο ἀργότερα τὸ Ἰσραήλ (τοῦ ὁποίου ὁ πρόεδρος Σίμον Πέρες συμμετεῖχε στὴν συμπροσευχὴ μαζὶ μὲ τὸν πρόεδρο τῆς Παλαιστίνης Μαχμοὺντ Ἀμπάς) ἐξαπέλυσε στὴ Γάζα ἀνηλεεῖς ἐπιθέσεις μὲ χερσαῖες, ἀεροπορικὲς καὶ ναυτικὲς δυνάμεις ποὺ προκάλεσαν μαζικὲς καταστροφές, φονεύοντας κυρίως ἄμαχο πληθυσμὸ (2.113 νεκροὶ καὶ τραυματίες) ἐκ τῶν ὁποίων τὸ 30 % παιδιά! Θερμή παράκλησις: Ἂς μὴν ἐπαναληφθεῖ γιὰ δεύτερη φορὰ μιὰ τέτοια διαθρησκειακὴ προσευχή, γιατὶ κινδυνεύει νὰ ἰσοπεδωθεῖ ἐντελῶς ἡ Γάζα ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλινούς!!! Συμμετοχὴ τῶν Ἑβραίων (φωτό 3, 4) καὶ τῶν Μουσουλμάνων (φωτό 5) στὴ διαθρησκειακὴ συμπροσευχὴ τῆς Ρώμης. ❷ ❻ 72 73

40 Πάνω: Βοστώνη, Πάσχα Ὁ παπικὸς Καρδινάλιος Βοστώνης Σίαν Ὀμάλι συμμετέχει στὴν Ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως στὸν Καθεδρικὸ Ναὸ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ Βοστώνης ὅπου ἀνέγνωσε τὸ ἐωθινὸ Εὐαγγέλιο τῆς Ἀναστάσεως στὴν ἀγγλικὴ γλῶσσα, ἀμέσως μετὰ τὸν ὀρθόδοξο Μητροπολίτη Βοστώνης κ. Μεθόδιο. Κάτω: Ἐνθρόνιση τοῦ Μητροπολίτου Βελγίου κ. Ἀθηναγόρου. Στήν ἐνθρόνιση παραβρέθηκαν καὶ συμπροσευχήθηκαν Παπικοὶ, Προτεστάντες, Ἀγγλικανοί, Κόπτες καί...βουδιστές! 21 Δεκεμβρίου 2013, Μητροπολιτικός Ἱερός Ναός Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Βρυξελλῶν. προ ϋ πο θέ τει τήν ὁ μό νοι αν τῆς πίσ τεως, ὡς καί αἱ ἀν τ ί σ τοι χοι συμ μ ε το χαί τῶν Ὀρ θο δό ξων ἐν ταῖς ἐκκ λ ησι α σ τ ι καῖς τ ε λ ετ ές τῶν παπικῶν. Αἱ ἀνταλ λα γαί ἐ πί σης ἐ πι σκέ ψε ων κα τά τάς θρονι κάς ἑ ορ τάς Ρώ μης καί Κων/πόλεως ὡς ἀδελφ ῶν Ἐκ κ λ η σι ῶν,...ὑ πο δη λοῦν τ όν ἀ πώ τ ε ρ ον σκο πόν αὐ τῶν» (Ο.Τ., ἀρ. φ. 440, ). Ἱ ε ρά Κοι νό της πρός Πα τριά ρχη Βαρ θο λομαῖ ο, 1995λλ4 «Ε ἴ με θα ἐπίσης ὑποχ ρεωμένοι, Πα να γι ώ τα τε, νά ἐκ φρά σωμεν τήν βαθεῖαν λύπην μας διά τήν λει τουρ γι κήν συμ με το χήν τῆς Ὀρ θο δό ξου Ἀν τι προ σω πεί ας εἰς τήν λει τουρ γί αν τοῦ Πά πα, πα ρά τούς Ἱ ε ρούς Κανόνας....» (Ο.Τ., ἀρ. φ. 1154, ). Ἱ ε ρά Κοι νό της πρός Πα τριά ρχη Βαρ θολο μαῖ ο, 1999λ4 «Πα να γιώτατε Πάτερ καί Δέσ πο τα,... Λυ πού μ ε θα καί ἀ γω νι οῦ μ ε ν δι ά τάς πα ν θρη σκει α κάς συμ π ρ ο σ ευ χάς, τ ῶν ὁ πο ί ων ε ἶ ν α ι π ρ ο φ α ν ής ὁ σ υ γ κ ρη τ ι σ τ ι κ ό ς χ α ρ α κ τ ή ρ. Ἀ ρχ ῆς γε ν ο μ έ ν ης ἀ πό τ ήν συμ π ρ ο σ ευ χ ήν τ ῆς Ἀσ σί ζης (1986), δέν ἔ παυ σαν νά ἐ πα να λαμβά νων ται κα τ ἔ το ς αἱ πα ν θρη σκει α καί αὗ ται ἐκ δη λώ σεις, διά νά λά βουν ὀδυνηράς διά τούς Ὀ ρθ οδ όξο υς δι α σ τ ά σ ει ς εἰ ς τ ήν ἐ ν Ρο υ μ α ν ί ᾳ 12ην πα ν θρη σκεια κήν συμ π ρο σευ χήν τ ῆς 30 ῆς Αὐ γού σ του 1998.»Δια τί, ἆ ρα γε πρέ πει νά συμπαρασυρώμεθα οἱ Ὀρ θό δο ξοι εἰς τοια ύτας συμπροσευχάς ἀπό τούς ἰ θύ νοντας αὐτάς ρω μαι ο κα θο λι κούς παρά γον τας, τῶν ὁ ποί ων οἱ σ τό χοι ἐ ξυ πη ρε τοῦν τάς πα πι κάς ἀ ξι ώ σεις διά πνευ μα τι κήν ἀρ χηγί α ν εἰς τ ήν Εὐ ρ ώ πην, τοὐλάχισ τον; Ἐπιπ λ έον μία τοιαύτη πρακ τική συμπροσευχῶν ἀντίκειται σα φῶς εἰς τούς Ἱερούς Κανόνας τῆς Ἐκκ λησίας... Εἰς τ ήν Ρου μα νί α ν ὁ πα πι κός κα ρ δι νά λιος καί ὁ Πα τριάρχης εὐ λό γη σαν ταυ το χ ρό νως μι κ τόν ἐκκ λη σί α σμα ἐκ Ρω μαι ο καθολικῶν, Οὐνιτῶν καί Ὀρ θο δό ξων...»πῶς, τέ λος, θά δι και ο λο γή σω μεν τάς συμπρο σευ χάς με τά ἑ τε ρο θρήσκων; Ἀναγ νωρίζουν ἆ ρ α γε οἱ ἐ κεῖ συμ π ρ ο σευ χό μ ε νο ι Ὀ ρ θό δο ξο ι ἐκπρόσωποι ὅτι καί ὑπό τῶν λοι πῶν ἑ τε ρο δόξων καί ἑ τε ρο θρή σκων ὀρθῶς δοξολογεῖται καί λα τρεύ ε ται ὁ Θε ός; Δέν εἶναι ἡ τοιαύτη τοποθέτη σις ἀν τί θε τος πρός τό ἱ ερόν Εὐαγγέλιον καί ἑ πο μέ νως βλα σφη μί α κα τά τοῦ Ἁ γί ου Πνεύ μα τος;»εὐ λα βῶς εἰσηγούμεθα, ὅ πως με ρί μνῃ Ὑ μῶν διά πα νορ θο δό ξου ἀ πο φάσεως ἀ πα γο ρευ θοῦν αἱ συμ προ σευ χαί με τά ἑ τε ρο δό ξων καί μά λι σ τα ἑ τε ρο θρή σκων, αἱ ὁ ποῖ αι ἀν τί κειν ται εἰς τάς ἐ πι τα γάς τ ῆς Παλαιᾶς καί τ ῆς Και νῆς Δι α θή κης καί εἰς τούς Ἱ ε ρούς Κα νό νας καί προ ε τοι μά ζουν τό ἔ δα φος διά τήν παν θρη σκεί αν τῆς λε γο μένης «Νέας Ἐποχῆς» ἐπί καταφρονήσει τῆς μονα δι κό τη τος τῆς διά τοῦ Κυρίου Ἰ η σοῦ Χρι σ τοῦ σω τη ρί ας...»πα να γι ώ τα τ ε, μ έ πό νον συν τάσ σο μ ε ν τάς γραμ μάς αὐ τάς. Βλέ πο μεν νά κυ ρια ρχῇ εἰς τόν κ ό σ μ ο ν μ ία γ εν ικ ε υμ έν η ἀ κ η δί α, τ ῆς ὁ π ο ί α ς ἀ π ο τ έ λ ε σ μ α ε ἶ ν α ι τ ά ἀ ν ω τ έ ρ ω ἀ ν η σ υ χ η τ ι κ ά φαι νό με να. Ἡ πε ρί τήν ἀληθῆ Πί στιν εὐ αι σθησ ί α τ ῶ ν Ὀ ρ θ ο δ ό ξ ω ν ὁ σ η μ έ ρ α ι ἀ μ β λ ύ ν ε τ α ι, ἀ κο λου θοῦ σα τήν ἔκ πτω σιν ἀπό τήν εὐαγγελι κήν ἠ θ ι κήν καί τ ήν αὔ ξησιν τ ῆς ἀ ν θρ ω πί νης φι λαυ τί ας καί ἀ λα ζο νεί ας. Ποί α θά εἶ ναι ἡ κατάληξις; Οἱ Ὀρ θό δο ξοι λα οί, κα τά τάς πα ρού σας δυ σμ ε νεῖς δι ἡ μᾶς συν θ ήκας, ἔ χο μ ε ν ἀ νά γ κην πνευ μα τι κῆς ἐ γρη γόρ σε ως διά νά ἀν τι λαμ βανώ με θα τί τό θέ λη μα τοῦ Κυ ρί ου τό ἀ γα θόν καί εὐ ά ρ ε σ τον καί τ έ λ ει ον (Ρω μ.12,2)» (O.Τ. ἀρ. φ.1329, ). Ἱ ε ρά Κοι νό της πρός Πα τριά ρχη Βαρ θο λομαῖ ο, 2006λ4 «Ὁ Θε ο λο γι κός δι ά λο γος οὐ δόλως δέον νά συνοδεύεται ἀπό συμπροσευχάς, συμ μετοχάς εἰς τάς λειτουρ γι κάς καί λα τρευ τι κάς συ νά ξεις ἑ κα τέ ρων καί λοι πάς ἐ νερ γεί ας, αἱ ὁ ποῖ αι ἐν δέ χεται νά δώσουν τήν ἐντύπωσιν ὅτι ἡ ἡ μ ε τ έ ρ α Ὀρ θό δο ξο ς Ἐκ κ λ η σί α δέ χε ται τούς Ρω μαι ο κα θο λι κούς... ὡς π λ ή ρη Ἐκκ λ ησίαν καί τόν Πά παν ὡς κα νο νι κόν Ἐ πί σκο πον Ρώ μης» (O.T., ἀρ. φ. 1667, καί Ο.Τ., ἀρ. φ.1672, ). Ἱ ε ρά Κοι νό της πρός Πα τριά ρχη Βαρ θο λομαῖ ο, 2007λ4 «...τό Ἅ γιον Ὄρος δέν συμ φω νεῖ μέ τίς συμ προ σευ χές, τίς συμ με το χές σέ λει τουργι κές καί λα τρευ τι κές συ νάξεις, πού δί νουν τήν ἐ ντ ύπω σ ι ὅ τ ι ἡ Ὀ ρθ όδ οξο ς Ἐκ κ λ η σ ί α δ έ χε τ αι τούς Ρω μαι ο κα θο λι κούς ὡς π λή ρη Ἐκ κ λη σί α καί τόν Πά πα ὡς κα νο νι κό Ἐ πί σκο πον Ρώ μης» (O.T., ἀρ. φ. 1671, ). Κα θη γού με νοι Δι ο νυ σί ου, Ἀρ χιμ. Γα βρι ήλ, Ἁ γί ου Παύ λου, Ἀρ χιμ. Ἀν δρέ ας Ὁ σί ου Γρη γο 74 75

41 Πάνω: Ἑορτασμὸς τῆς Ἡμέρας Οἰκουμενισμοῦ στὸ Trier (πόλη-κρατίδιο στὴ Ρηνανία-Παλατινάτο τῆς Γερμανίας), στὴ Βασιλικὴ τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου, 5 Μαΐου Συμμετέχει ὁ ὀρθόδοξος Μητροπολίτης Γερμανίας κ. Αὐγουστῖνος καὶ ὀρθόδοξοι ἱερεῖς μὲ ἐκπροσώπους καὶ ἱέρειες ἀπ ὅλα τὰ χριστιανικὰ δόγματα. Trier Γερμανίας, 5 Μαΐου Ἑορτασμὸς τῆς Ἡμέρας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁ ὀρθόδοξος Μητροπολίτης Γερμανίας κ. Αὐγουστῖνος «εὐλογεῖται» ἀπὸ τὸν παπικὸ Καρδινάλιο!... Κάτω: Ὁ Πατριάρχης τῆς Σερβίας κ. Εἰρηναῖος ἀνάβει τὴν λυχνία τῆς Ἑβραϊκῆς Συναγωγῆς. ρί ου, Ἀ ρ χι μ. Βησ σα ρί ωνλ4 «Ὁ Κύ ριος ἡ μῶν Ἰ η σοῦς Χρι στός ἀ πο τρέ πων ἡμᾶς ἀπό παρομοίας ἐ νερ γεί ας λέ γει πα ρα βολικῶς: Μή δότε τά ἅ για τοῖς κυ σί, μη δέ βά λλητε τούς μαργαρίτας ἔμ προ σθεν τῶν χοί ρων (Ματθ. 7, 6) δι ό τι ὁ ἀ να ξί ως κοι νωνῶν τῶν Θεί ων Μυ σ τη ρί ων κρῖ μα ἑ αυ τῷ ἐ σθί ει καί πί νει κα τά τόν Ἀ πό στο λον (Α Κορ. 11, 29), καί τό Ἅ γιον Εὐ αγ γέ λιον ἀ να φέ ρει διά τόν προ δό την Ἰ ού δαν, ὅ τι ἅ μα τῇ λή ψει τοῦ ἄρ του καί τοῦ οἴ νου ἐκ χει ρός Κυ ρί ου, τό τε εἰσῆλ θεν εἰς αὐ τόν ὁ Σα τα νᾶς (Ἰ ω αν. 13, 27). Οἱ δέ Κα νό νες τῶν Ἁ γί ων Ἀ πο σ τό λων 10 ος καί 11 ος λέ γου σι ρη τῶς: Εἴ τις ἀ κοι νω νή τῳ κἄν ἐν οἴ κῳ συ νεύ ξη τ αι, οὗ τ ος ἀ φο ρι ζέ σ θω. Καί ἐν 45 ῷ : Ἐ πί σκο πος ἤ Πρε σβύ τ ε ρος ἤ Δι ά κο νος αἱ ρε τι κοῖς συ νευ ξά με νος μό νον, ἀ φ ο ρι ζέ σ θω, εἰ δέ ἐ π έ τ ρ ε ψε ν αὐ τ οῖς ὡς κ λη ρι κοῖς ἐ νερ γῆ σαί τι, κα θαι ρεί σ θω. Οἱ δέ ἱεροί Κα νό νες ἀ πα γο ρεύ ου σι καί τήν εἴ σοδον εἰ σέ τι τῶν αἱ ρε τι κῶν καί σχι σμα τι κῶν εἰς Ὀρ θο δό ξους Ἐκ κ λη σί ας: Μή συγ χω ρεῖν τοῖς αἱ ρε τι κοῖς εἰ σι έ ναι εἰς τόν Οἶ κον τοῦ Θε οῦ ἐ πι μέ νον τας τῇ αἱ ρέ σει (τῆς ἐν Λα οδ. ΣΤ ) καί Οὐ δεῖ αἱ ρε τι κοῖς ἤ σχι σμα τι κοῖς συ νεύχε σ θαι (αὐ τό θι λγ ), καί Οὐ δεῖ αἱ ρε τι κῶν εὐ λο γί ας λαμ βά νειν, αἵ τι νες εἰ σίν ἀ λο γί αι μᾶλ λον ἤ εὐ λο γί αι (αὐτ. λβ ).»Ἐ φ ὅ σον λοι πόν ἡ ἐν το λή τοῦ Κυ ρί ου καί αἱ ἀ πο φά σεις τῶν Ἀ πο στο λικῶν καί Συ νο δι κῶν Κανό νων ἀ πα γο ρεύ ουν ρη τῶς τήν προ σευ χη τι κήν κο νω νί αν καί αὐ τήν εἰ σέ τι τήν λῆ ψιν εὐ λο γί ας ἀ πό αἱρετικούς, πόσῳ μᾶλ λον τήν μυ στη ριακήν τοι α ύτ ην, ἰ δί ᾳ τῶν Ἀ χ ρ ά ντων Μυσ τ ηρίων τοῦ Σώ μα τος καί Αἵ μα τος τοῦ Κυ ρί ου, δι ἅ ὁ λει τουρ γός ἱ ε ρεύς ἐκ φω νεῖ ἀ πό τοῦ ἱ ε ροῦ Βή ματος ἐν ἑ κά σ τῃ Λει τουρ γί ᾳ Πρό σ χω μεν τά Ἅ για τοῖς Ἁ γί οις. Καί μή εἴ πῃ τις ὅ τι οἱ Ρω μαι ο κα θολι κοί, ὑπ έρ ὧν ἡ ρ ω σι κή ἀ πό φ α σις, ἴ σω ς δέ ν εἶ ναι αἱ ρε τι κοί εἶ ναι δι ἡμᾶς τούς Ὀρ θο δό ξους αἱ ρε τ ι κοί: ἔ χο μ ε ν ἀ πο φά νσεις καί ἀ πο φά σεις τ ῆς Ἐκ κ λ η σ ί α ς μ α ς ἐ π α ὐτ ο ῦ, σ υγ κε κ ρ ι μ έ ν α ι ἀ π ο φ ά σ ε ι ς ἀ π α γ ο ρ ε ύ ο υ σ α ι τ ή ν μ ε τ α ὐ τ ῶ ν κοι νω νί α ν. Εἶ ναι κα νών τ ῆς Ἐκ κ λ η σί ας μας ὅ τ ι ὁ κο ι νω νῶν ἀ κο ι νω νή τ ῳ ἀ κο ινώνητο ς ἔσ τ ω. Ὁ δέ ἀ εί μνη σ τος Ἀν δροῦ τσος λέ γει: ὅ που δέν ὑ πάρ χει ἑ νό της ἐν τῇ δι δασκαλί ᾳ, δέν δύ να ται νά ὑ πάρ ξῃ ἐκ κ λη σι α σ τι κή κοι νωνία ἐν προσευχῇ καί Με τα λή ψει (Συμ βο λική, σε λ. 307)» (Ο.Τ., ἀρ. φ. 117, )

42 Κ α θ η γ ο ύ μ ε ν ο ς Ἱ. Μ. Ὁ σ ί ο υ Γρ η γ ο ρ ί ο υ Ἀρ χιμ. Γε ώρ γι ος λ4«ἡ ἀ ν τα λ λα γή ἀ σ πα σμῶν ἐν τῇ Θεί ᾳ Λει τουρ γί ᾳ καί μά λι στα κα τά τήν ἱ ε ράν σ τιγ μήν τοῦ ἀ γα πήσωμεν ἀ λλήλους, αἱ ἐν τῇ ἡ με τέ ρᾳ Θεί ᾳ Λει τουργίᾳ συμπροσευχαί καί συμ με το χαί ΡΚαθολικῶν διά τῆς ἀ παγ γε λίας τῆς Κυ ρια κῆς Προ σευ χῆς,...πείθει ἡμᾶς, ὅτι ἡ κα τά σ τα σις ἔ χει πο λύ χειρ οτ ερεύσει καί ὅτ ι ἡ de facto Ἕ νω σις εὑ ρί σκε ται ἐ πί θύ ραις, ὡς ἐ σ χε δί α σε καί ἐπρογραμμά τι σεν ἡ Β Βα τι κά νει ος Σύ νο δος» (Ο.Τ., ἀρ. φ. 426, ). Κα θη γού με νος Ἱ. Μ. Ὁ σί ου Γρη γο ρί ου Ἀρχιμ. Γε ώρ γιος πρός τήν Ἱ ε ρά Κοι νό τη ταλλ4 «Ἐπειδή... ἔχει καθιερωθῆ ὡς τυ πι κόν, νά πα ρα σ τῇ π απ ικ ή ἀ ντ ι π ρ ο σ ω π ε ί α π ρ ό ς σ υ ν ε ο ρ τ α σ μ ό ν, νά ἀνταλλαγῇ ἀσπασμός κα τά τό ἀ γα πή σωμ ε ν ἀ λ λ ή λ ο υς κα ί ν ά ἀ πα γ γ ε λ θ ῇ ἡ Κυ ρ ι α κ ή π ρ οσ ευ χ ή ὑπ ό τ ῶ ν π απ ι κῶ ν τ ε λ ο υ μ έ ν ης τ ῆς Ὀρ θο δό ξου Θεί ας Λει τουργίας, τα πει νῶς φρονοῦ μ εν ὅ τ ι δέ ον νά γρά ψωμ εν ἐ πει γόν τως εἰς τ ό σ επ τ ό ν Οἰ κο υ μ ε ν ι κό ν Πα τ ρ ι α ρ χεῖ ο ν, ὅ πω ς πάσῃ θυσίᾳ ἀποφευχ θοῦν αἱ ἐ νέρ γεια αὗ ται ὡς ἀν τ ι κα νο νι καί, ὡς ἀ να τρέπουσαι τά ὀρ θό δο ξα δ ό γ μ α τ α κ α ί τ ήν ὀ ρ θ ό δ ο ξ ο ν ἐ κ κ λ η σ ι ο λ ο γ ί α ν, ὡς προ κα λοῦ σαι βα ρύ τατον σκαν δα λι σμόν εἰς τούς πι σ τούς ὀρ θο δό ξους χ ρι σ τια νούς ἐ πί ζη μί ᾳ τοῦ κύ ρους τοῦ σε πτοῦ Οἰ κου με νι κοῦ Θρό νου καί ὡς αὐ ξά νου σαι τάς πιθανό τη τας σο βα ροῦ τραυ μα τι σμοῦ τῆς ἑ νό τη τος τῆς Ἐκ κ λη σί ας» (Ο.Τ., ἀρ. φ. 438., ). Πάνω: Ἱεροσόλυμα, 15 Ἰανουαρίου «Ἑβδομάδα Προσευχῆς γιὰ τὴν Ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν». Οἰκουμενιστικὴ συμπροσευχὴ ποὺ ἐπαναλαμβάνεται κάθε χρόνο. Ξεκινᾶ ἀπὸ τὸν Πανάγιο Τάφο καὶ τὶς ἑπόμενες ἡμέρες συνεχίζεται σὲ Ἀγγλικανικό, Ἀρμενικό, Λουθηρανικό, Ρωμαιοκαθολικό, Οὐνιτικό, Αἰθιοπικὸ καὶ Κοπτικὸ ναό. Κάτω: Trier, Γερμανία, 30 Ἰανουαρίου Διεθνὲς οἰκουμενιστικὸ Φόρουμ μὲ συμπροσευχὲς καὶ ὁμιλίες γιὰ τὸν ἄρραφο χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ, στὰ πλαίσια τοῦ ὁποίου οἱ συμμετέχοντες ἐκπρόσωποι ὑφαίνουν συμβολικὰ τὸν χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ!!! Ἔλαβαν μέρος: Ὀρθόδοξοι, Ρωμαιοκαθολικοί, Εὐαγγελιστές, ὁ Γ. Γραμματέας τοῦ Π.Σ.Ε. Δρ. Olav Tveit, Μεθοδιστές, ὁ πρόεδρος τῶν γερμανῶν ρωμαιοκαθολικῶν Alois Glueck καὶ πολλοὶ ἄλλοι. Βοστώνη, 26 Ἰανουαρίου Οἰκουμενιστικὴ συμπροσευχὴ γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν, στὴν ὁποία συμμετεῖχαν ὁ ὀρθόδοξος Μητροπολίτης Βοστώνης κ. Μεθόδιος, ὁ Rev. Geffrey Brown τῆς 12ης Βαπτιστικῆς Ἐκκλησίας Roxbury, ἡ πάστορας Laura Everett τοῦ Συμβολίου Ἐκκλησιῶν Μασσαχουσέτης, ὁ ἡγούμενος τῆς Κοπτικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Μάρκου. Παραβρέθηκαν ἐπίσης ἀποστολὲς ἀπὸ Κορέα, Οὐγκάντα, Κένυα, Κίνα, Φιλιππίνες, Βιετνάμ, Νιγηρία, Χαλδαῖοι, Ἰταλία, Βραζιλία, Ἀργεντινή, Γαλλία, Ἀϊτή, Κολομβία, Αἴγυπτο, Συρία, Ἰράκ, Ἰνδία καὶ πολλὲς ἄλλες. Ἐκπροσωπήθηκαν Καθολικὲς Ἐκκλησίες sui iuris καὶ ὁμάδες: μαρωνίτες, μελκίτες, syro-malabar, Αἰθιοπίας, Ἐρυθραίας, Αἰγύπτου, Boston College, Focolare, Νέος Δρόμος, Catholique Alpha, Ἀδελφὲς τοῦ Sain-Joseph, Rédemptorites, Assomtionnistes, Γραφεῖο Θρησκευτικῆς Ἐκπαίδευσης καὶ πολλὲς ἐνορίες

43 Πάνω καὶ κάτω: Διαθρησκειακὴ συνάντηση καὶ συμπροσευχὴ στὴν Ἀσίζη, ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ Βατικανοῦ, 27 Ὀκτωβρίου Μὲ συναντήσεις καὶ συμποσευχές, «ντοκουμέντα» καὶ ἐπὶ μέρους ἀποφάσεις- δεσμεύσεις γιὰ τὶς ὁποῖες δὲν ἐνημερώνονται κἂν οἱ Σύνοδοι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ, προωθεῖται ἀδιαλείπτως ὁ συγκρητιστικὸς Οἰκουμενισμός. Πάνω: Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, ἐπικεφαλῆς τῆς ὀρθοδόξου ἀντιπροσωπείας, ὁμιλεῖ στὴ διαθρησκειακὴ συνάντηση καὶ συμπροσευχὴ στὴν Ἀσίζη, ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ Βατικανοῦ, 27 Ὀκτωβρίου Κάτω: Συμπροσευχὴ κοινὴ γιὰ ὅλες τὶς θρησκεῖες κατὰ τὴ διάρκεια γεύματος στὴ διαθρησκειακή συνάντηση τῆς Ἀσίζης, 27 Ὀκτωβρίου

44 Διαχρονικὴ καταδίκη τοῦ Παπισμοῦ ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Ἄνω: Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος ὑπογράφει Κοινὴ Δήλωση μὲ τὸν Ἀρχιραββίνο τοῦ Ἰσραὴλ κ. Yona Metzger (Κύπρος 6 Δεκεμβρίου 2011). Στὴν Δήλωση ἀναφέρεται: «...ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου καὶ ὁ Κυπριακὸς λαὸς δὲν συμμετεῖχε ποτὲ στὴ συστηματικὴ ἀπόρριψη τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, σὲ κατηγορίες γιὰ συλλογικὴ ἐνοχὴ γιὰ θεοκτονία καὶ προβαίνουμε στὴν ἀποκήρυξη παρόμοιων ἐνεργειῶν ποὺ εἶναι ἀσύμβατες μὲ τὴ διδασκαλία τῶν Γραφῶν. Ἐξ ἄλλου, θὰ πρέπει νὰ σημειώσουμε περαιτέρω ὅτι ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ ποτὲ δὲν προέβη σὲ ἐχθρικὲς ἐνέργειες ἐναντίον τοῦ Κυπριακοῦ λαοῦ, ἀλλὰ ἐπεδείκνυε συνεχῶς τὴ στήριξή του πρὸς αὐτόν» (http// print.php?type=article&id=2055) Κάτω: 9η Διαθρησκειακή Συνάντηση στὸ Κατάρ Ὀκτωβρίου Πρ ο βά λ λ ε ται σ υ χ νά ἡ ἄ πο ψη ἀ πό τ ή ν π λ ε υ ρ ά τ ῶ ν ο ἰ κ ο υ μ ε ν ι σ τ ῶ ν ὅ τ ι ὁ πα πι σμ ό ς δέ ν εἶ ναι αἵ ρ ε ση, ἐ πει δή δέν ἔ χει κα τα δι κα σθεῖ ἐ πισή μως ἀ πό καμ μί α Σύ νο δο τῆς Ἐκ κ λη σί ας μας. Πρό κει ται, βε βαί ως, γιά ἐ πι χεί ρη μα παν τε λῶς ἀ ν υ π ό σ τ α τ ο κα ί ἀ ν α κ ρ ι β ές, ἀ φ ο ῦ μ ί α σ ει ρ ά ἀ πό Συ νό δους, Ἁ γί ους καί Πα τέ ρες τῆς Ἐκ κλησί ας ἔ χουν κα τα δι κά σει τ ίς κα κο δο ξί ες καί τ ίς αἱ ρε τι κές πλά νες τῶν πα πι κῶν. Εἶ ν α ι δ έ χα ρ α κ τ η ρ ι σ τ ι κό ὅ τ ι δ έ ν ὑ π ά ρ χ ει ΚΑΝΕΙΣ Ἅ γιος τῆς Ἐκ κλη σί ας μας πού νά μήν κα τα δι κά ζει τόν πα πι σμό. Δέν ὑ πάρ χει Κ ΑΝΕΙΣ πα τ έ ρας καί σύγ χ ρο νος ἁ γι α σμ έ νος Γέ ρον τας πού νά μήν κα τα δι κά ζει τίς πα πι κές πλά νες. Εἶ ναι ΟΜΟΦΩΝΗ, ὁ μό θυ μη καί δι α χ ρο νι κή ἡ ἀ πόρ ρι ψη καί ἡ κα τα δί κη τῶν δο ξα σι ῶν τοῦ παπι σμοῦ. Ἡ πρώ τη καί με γά λη κα κο δο ξί α του ἦ ταν ἡ προ σθή κη τοῦ Filioque καί με τά ἀ κο λού θη σαν π λῆ θος π λα νῶν καί αἱ ρε τι κῶν δο ξα σι ῶν. Εἶ ναι ὅ μως σα φής σέ ὅ λ ες τίς Οἰ κου με νι κές Συ νό δους ἡ ἀ πα γό ρευ ση ὁ ποι ασ δή πο τε προ σθα φαί ρε σης σ τό Σύμ βο λο τῆς Πί σ τε ως: Β Οἰ κου με νι κή Σύ νο δος ἐν Κων σταν τι - νου πό λει (381): A Κα νών: «Ὥ ρι σαν οἱ ἐν Κωνσ ταν τι νου πό λει συ νε λ θόντες ἅγιοι Πατέρες, μὴ ἀ θετεῖ σθαι τὴν πίστιν τῶν Πα τέ ρων τῶν τρι α κο σί ων δέ κα ὀ κ τώ, τῶν ἐν Νικαίᾳ τῆς Βιθυνίας συ νε λ θόν των ἀ λ λὰ μέ νειν ἐκείνην κυρίαν, καὶ ἀ να θεματισ θῆναι πᾶσαν αἵρεσιν...» ( Ἰ ω. Καρ μί ρη, Τά δογ μα τι κά καί συμ βο λι κά μνη μεῖ α τῆς Ὀρ θο δό ξου Κα θο λι κῆς Ἐκ κ λη σί ας, Τόμ. 1, Ἐν Ἀ θή ναις 1952, σελ. 135). Ἡ ρη τή καί κα τη γο ρη μα τι κή αὐ τή ἀ πα γό ρευση γιά προ σθα φαι ρέ σεις στό Σύμ βο λο τῆς Πί στεως ἐ πα να λαμ βά νε ται σέ ὅ λ ες τίς Οἰ κου με νι κές Συ νό δους καί συγ κε κρι μέ να: Γ Οἰ κου με νι κή Σύ νο δος ἐν Ἐ φέ σῳ (431): «ἑ τ έ ρα ν πί σ τ ιν μ η δε νί ἐ ξεῖ ναι π ρο φέ ρειν ἤ γοῦν συγ γρά φειν ἤ συν τι θέ ναι, πα ρά τήν ὁ ρισθεῖ σαν πα ρά τῶν Ἁ γί ων Πα τέ ρων τῶν ἐν τῇ Νικα έ ων συ να χθέν των πό λ ει σύν Ἁ γί ῳ Πνεύ μα τι.» (Ἰ ω. Καρ μί ρη, Τά δογ μα τι κά καί συμ βο λι κά μνη μεῖ α τῆς Ὀρθο δό ξου Κα θο λι κῆς Ἐκ κ λη σί ας, Τόμ. 1, Ἐν Ἀ θή ναις 1952, σελ. 150). Ἅ γιος Κύ ριλ λος, Πα τριά ρχης Ἀ λε ξανδρεί ας, ὁ ὁ ποῖ ος προ ή δρευ ε τῆς Γ Οἰ κου με νικῆς συ νό δου, σέ ἐ πι στο λή του πρός τόν Ἰ ω άν νη Ἀν τ ι ο χεί ας τό 4 33, γρ ά φει: «Κα τ οὐ δέ να δέ τ ρ ό π ο ν σ α λ ε ύ ε σ θ α ι π α ρ ά τ ιν ω ν ἀν εχ όμ εθ α τήν ὁ ρι σθεῖ σαν πί στιν, ἤ τοι τό τῆς πί στε ως σύμβο λον, πα ρά τῶν ἁ γί ων ἡ μῶν πα τέ ρων τῶν ἐν Νι καί ᾳ συ νε λ θόν τ ων κα τ ά και ρ ούς, οὔ τ ε μ ήν ἐ πι τρέ πο μεν ἑ αυ τοῖς ἤ ἑ τέροις ἤ λέ ξιν ἀ μεῖ ψαι τῶν ἐγ κει μέ νων ἐ κεῖ σε ἤ μίαν γοῦν πα ρα βῆ ναι συλ λα βήν, με μνη μέ νοι τοῦ λέ γον τος, μή μέ ται ρε ὅ ρια αἰ ώ νια, ἅ ἔ θεν το οἱ πα τέ ρες σου οὐ γάρ ἦ σαν αὐ τοί οἱ λα λοῦν τες, ἀλ λά τό Πνεῦ μα τοῦ Θε οῦ καί Πα τρός, ὅ ἐκ πορεύε ται μέν ἐξ αὐ τοῦ, ἔ στι δέ οὐκ ἀλ λό τριον τοῦ Υἱ οῦ, κα τά γε τόν τῆς οὐ σί ας λόγον» (Ἰ ω. Ρω μα νί δη, Δογματική καί Συμβολική Θ ε ο λ ο γ ί α τ ῆς Ὀ ρ θ ο δ ό ξ ο υ Κα θ ο λ ι κ ῆς Ἐκκ λ ησ ία ς, Τόμ. Β, ἐκδ. Πουρ να ρᾶ Θεσ/κη 20004, σελ. 36). Δ Οἰ κου μ ε νι κή Σύ νο δος ἐ ν Χα λ κη δό νι (451): «Τούς δέ τολ μῶν τας.πα ρα δι δό ναι ἕ τ ε ρ ο ν Σύμ β ο λ ο ν ἀ ν α θ ε μ α τ ί ζ ε σ θ α ι αὐ τ ο ύς» ( Ἰ ω. Ρω μ α ν ί δ η, Δ ο γ μ α τ ι κ ή κ α ί Συμ β ο λ ικ ή Θ εολ ογ ία τ ῆς Ὀ ρ θοδόξου Καθολικῆς Ἐκ κ λη σί ας, Τόμ. Β, ἐκδ. Πουρ να ρᾶ Θεσ/κη 2000, σελ. 41). ΣΤ Οἰ κου με νι κή Σύ νο δος ἐν Κων σταντι νου πό λει ( ): «τούς δέ τολ μῶν τας ἤ συν τι θέ ναι πί στιν ἑ τέ ραν ἤ δι δά σκειν ἤ πα ραδι δό ναι ἕ τε ρον σύμ βο λον ἤ και νο φω νί αν, ἤ τοι λέ ξε ως ἐ φεύ ρε σιν, πρός ἀ να τρο πήν εἰ σά γειν τόν νυ νί πα ρ ἡ μῶν δι ο ρι σθέντων... εἰ μέν ἐ πί σκοποι ἀ λλοτρίους εἶναι τῆς ἐ πι σκο πῆς ἤ λα ϊ κοί, ἀ να θε μα τί ζε σθαι αὐ τούς» (Ἰ ω. Ρω μα νί δη, Δογματι 82 83

45 Πάνω: Ὁ Ἅγιος Φώτιος ὁ Μέγας, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Λεπτομέρεια ἀπὸ εἰκόνα τοῦ τέμπλου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στὴν Αἴγινα. Κάτω: Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης. κή καί Συμ βο λι κή Θε ο λο γί α τῆς Ὀρ θοδόξου Καθολικῆς Ἐκκ λη σί ας, Τόμ. Β, ἐκδ. Πουρ να ρᾶ Θεσ/κη 2000, σελ. 71). Πεν θέ κτη καί Ζ Οἰ κου με νι κή Σύ νο δος ἐν Νι καί ᾳ (787): «Οὐδέν ἀφαι ροῦ μεν, οὐ δέν προ στίθε μεν, ἀλ λά πάν τα τά τῆς Κα θο λι κῆς (=ὀρ θο δό ξου) Ἐκ κλησίας ἀμεί ω τα δι α φυ λάττομεν». «Ἡμεῖς τούς προ σ τι θέν τας τι ἤ ἀ φαι ροῦν τας ἐκ τῆς Κα θολικῆς Ἐκ κλη σί ας ἀ να θε μα τί ζο μεν» (Ἰ ω. Ρω μα νί δη, Δογ μα τι κή καί Συμ βο λι κή Θε ο λο γί α τῆς Ὀρ θο δό ξου Κα θο λι κῆς Ἐκ κλη σί ας, Τόμ. Β, ἐκδ. Πουρ να ρᾶ Θεσ/κη 2000, σελ. 119,122). Η Οἰ κου μ ε νι κή Σύ νο δος ἐν Κων σ ταν τινου πό λ ει ( ): «Εἰ δέ τις ἑ τέ ραν ἔκ θε σιν, πα ρά τοῦ το δή τό ἱ ε ρόν Σύμ βο λον τολ μήσειεν ἀ να γρά ψα σθαι καί ῥή μα σι νό θοις ἤ προ σθήκαις ἤ ἀφαι ρέ σε σι τήν ἀ ρ χαι ό τη τα παν τ ε λ εῖ κα θαι ρέ σει τοῦ τον κα θυ πο βάλ λο μεν» ( Ἰ ω. Ρωμα νί δη, Δογ μα τι κή καί Συμ βο λι κή Θε ο λο γί α τῆς Ὀρ θο δό ξου Καθο λι κῆς Ἐκ κλη σί ας, Τόμ. Β, ἐκδ. Πουρ να ρᾶ Θεσ/κη 2000, σελ. 137). Ἀκόμη καί οἱ ἀν τι πρό σω ποι τῆς Ἐκ κλη σί ας τῆς Ρώ μης, οἱ ὁποῖοι συμμετεῖχαν στήν Η Οἰκουμενική Σύνοδο, χα ρα κτή ρι σαν ὁ ποι α δή πο τε προ σθή κη στό Σύμ βο λο τῆς Πί στε ως «ὕ βριν τῶν Πα τέ ρων ἀ να πο λό γη τον» (Mansi 17A καί 18Α, 516 C). Τίς πα πι κές πλά νες κα τα δί κα σαν καί οἱ Σύνο δοι τῶν ἐ τῶν 1341, 1347 καί 1351, οἱ ὁ ποῖ ες συ να πο τε λοῦν τήν Θ Οἰ κου με νι κή Σύ νο δο. Θ Οἰ κου με νι κή Σύ νο δος ἐν Κων σταν τινου πό λει (1351): ἐ πι κύ ρω σε τήν δι δα σκα λί α τοῦ Ἁγ. Γρη γο ρί ου τοῦ Πα λα μᾶ καί τῶν ἡ συχα σ τ ῶν καί κα τα δί κα σ ε τ ί ς φρ α γ κο λ α τ ι νι κές π λά νες τῶν Βαρ λα άμ τοῦ Κα λα βροῦ, Γρη γο ρί ου Ἀ κιν δύ νου καί Νι κη φό ρου Γρη γο ρᾶ. Οἱ κα κο δο ξί ες τοῦ Πα πι σμοῦ ἀ πα σ χό λη σαν καί ἄλ λες Το πι κές Συ νό δους πού ἀ πο φάν θηκαν ξε κά θα ρα καί χα ρα κ τή ρι σαν τόν Πα πι σμό αἵ ρε ση. Τοπικὲς Σύνοδοι Σύ νο δος τοῦ Λα τε ρα νοῦ (649 μ.χ.) Σύ νο δος τοῦ 867 ἐν Κων σταν τι νου πό λει Σύ νο δος τοῦ 1009 ἐν Κων σταν τι νου πό λει Σύ νο δος τοῦ 1054 ἐν Κων σταν τι νου πό λει Σύ νο δος τοῦ 1089 ἐν Κων σταν τι νου πό λει Σύ νο δος τοῦ 1170, ἐν Κων σταν τι νου πό λει Σύ νο δος 1273 ἐν Κων σταν τι νου πό λει. Συ νε κ λή θη γιά νά ἀ παν τή σει σ τόν «θε ο λο γι κό Τό μο» τοῦ αὐ το κρά το ρα Μι χα ήλ Η τοῦ Πα λαιο λό γου, ὁ ὁ ποῖ ος γιά πο λι τι κούς λό γους- ἤ θελε τήν ἕ νω ση μέ τήν Ρώ μη καί πί ε ζε ἀ φό ρη τα τούς Ἐ πι σκό πους γιά νά πε τύ χει τό σκο πό του. Στ ήν ἀ πά ν τ η ση τ ῆς Συ νό δου ἀ να φέ ρε ται ὅ τ ι «οἱ Λα τῖ νοι εἶ ναι αἱ ρε τι κοί» καί ὅ τι ἡ ἀν τί θε ση σ τήν ἕ νω ση ὀ φεί λ ε ται σ τήν ἐ πι μο νή τους, σ τίς και νο το μί ες καί στίς αἱ ρέ σεις τους. (Οἱ ἀ γῶ νες τῶν μο να χῶν ὑ πέρ τῆς Ὀρ θο δο ξί ας, ἔκδ. Ἱ. Μ. Ὁ σί ου Γρη γο ρί ου, Ἅ γιον Ὄ ρος 2003, σελ ). Α Σύ νο δος 1282 ἐν Βλα χέρ ναις Κωνσ ταν τι νου πό λ ε ως: Ἡ Σύ νο δος κα θή ρε σε τούς Ἰ ω. Βέκ κο καί Κ. Με λι τη νι ώ τη. Β Σύ νο δος 1285 ἐν Βλα χέρ ναις Κων/ πό λ ε ως: Ἡ Σύ νο δος κα τα δί κα σε τ ήν αἵ ρε ση τοῦ Filioque. Σύ ν ο δ ο ς ἐ ν Νυμ φ α ί ῳ: Συ ν έ τ α ξε ὅ ρο ὀρ θο δο ξί ας «Εἰς τήν ἐκ πό ρευ σιν τοῦ Ἁ γί ου Πνεύ μα τος», διά τοῦ ὁ ποί ου ἀ πορ ρί πτον ται οἱ λα τι νι κές κα κο δο ξί ες. Σύ νο δος ἐν Ρω σί ᾳ Σύ νο δος ἐν Ἱ ε ρο σο λύ μοις: Οἱ δύ ο αὐ τές σύ νο δοι κα τα δί κα σαν τήν ἑ νω τι κή ψευδο σύ νο δο Φερ ρά ρας- Φλω ρεν τί ας. Σύ νο δος 1450 ἐν Κων σταν τι νου πό λει: κα τα δί κη τῆς ἑ νω τι κῆς Συ νό δου Φερ ρά ρας - Φλω ρε ν τ ί ας καὶ τῶν αἱ ρε τ ι κῶν δι δα σκα λ ι ῶν τῶν Λα τί νων. Σύ νο δος 1484 ἐν Κων σ ταν τι νου πό λ ει Σύ νο δος 1642 ἐν Κων σταν τι νου πό λει Σύ νο δος 1672 ἐν Ἱ ε ρο σο λύ μοις Σύ νο δος 1722 ἐν Κων σ ταν τι νου πό λ ει Σύ νο δος 1727 ἐν Κων σταν τι νου πό λει Σύ νο δος 1755 ἐν Κων σταν τι νου πό λει Σύ νο δος 1838 ἐν Κων σ ταν τι νου πό λ ει Ἀ πάν τη ση τῶν Πα τρια ρχῶν τῆς Ἀ να τολῆς πρός τόν Πά πα Πί ο Θ, 1848 Σύ νο δος 1895 ἐν Κων σταν τι νου πό λει Π α ν ο ρ θ ό δ ο ξο σ υ ν έ δ ρ ι ο σ τ ήν Μό σ χα τοῦ 1948 Πε ρισ σό τε ρα στοι χεῖ α γιά τίς συ νο δι κές κα ταδί κες τῆς αἱ ρέ σε ως τοῦ πα πι σμοῦ ὑ πάρ χουν σ τίς σ χε τι κές με λέ τες τοῦ μα κα ρι σ τοῦ Μη τρο πο λί του Ἐ λευ θε ρου πό λε ως κυ ροῦ Ἀμ βρο σί ου ( impantokratoros.gr/bd7fe22a.el.aspx), τοῦ π. Ἀ να στα σί ου Γκοτσό που λου: Ὁ πα πι σμό ς εἶ ναι αἵ ρεση, ὁμόφ ωνη ἡ γ νώμ η τῶν Πάνω: Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός. Λεπτομέρεια ἀπὸ εἰκόνα τοῦ τέμπλου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στὴν Αἴγινα. Κάτω: Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης. Φορητὴ εἰκόνα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικοδήμου Γουμενίσσης

46 Ἁ γί ων ( καί τοῦ κ. Παν. Ση μά τη: Εἶ ναι αἵ ρε ση ὁ πα πι σμός, τί λέ νε οἱ Οἰ κου με νι κές Σύ νο δοι καί οἱ Ἅ γιοι Πα τέ ρες, ἐκδ. Τῆνος. Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας Τό ἴ διο ὁ μό φρο νες καί κα τη γο ρη μα τι κοί σ τήν κα τα δί κη τοῦ πα πι σμοῦ εἶ ναι καί οἱ Ἅ γιοι τῆς Ἐκ κλη σί ας μας: Μ. Φώ τιος, Πα τριά ρχης Κων σταν τι νουπό λε ως (866): «Ποι ός δέ θά κλεί σει τά αὐ τιά του στό ἄ κου σμα τῆς ὑ περ βο λι κῆς αὐ τῆς βλασφη μίας (τοῦ f ilioque) ἡ ὁ ποῖ α ἐ ναν τι ώ νε ται σ τά Εὐ α γ γέ λι α, ἀ ν τ ι τάσ σε ται σ τ ίς ἁγίες Συνόδους, ἀ πο ρ ρ ί π τ ει τ ο ύς μ α κα ρ ί ο υς καί Ἁγ. Πα τ έ ρ ες αὐτούς τούς ἀπατεῶνες καί θεομάχους κα ταδι κά σα με μέ συ νο δι κή καί θεί α ψῆ φο. Καί δέν ἀ π ο φ α ν θ ή κ α μ ε σ τ η ρ ι ζό μ ε ν ο ι σ τ ί ς δ ι κ έ ς μ α ς κ ρ ί σεις. Φέ ρ α μ ε σ τ ό φ ῶ ς καί ἐκ θ έ σα μ ε πά λι σέ ὅ λους τήν ὁ ρι σμέ νη ἀ πό τίς μέ χρι τώ ρα Συνό δους καί τούς ἀ πο στο λι κούς θε σμούς καταδίκη» (Ὁ πειρασμός τῆς Ρώμης, ἔκδ. Ἱ.Μονῆς Κουτλουμουσίου, Ἅγιον Ὄρος, σελ ). Ὅ σιος Με λέ τιος Γα λη σι ώ της: Πα ρου σι άστη κε ἐ νώ πιον τοῦ αὐ το κρά το ρα Μι χα ήλ Η καί δή λω σε ὅ τι αὐ τός καί ὁ συ να σκη τής του ὅ σιος Γα λα κ τ ί ων «δέ ν συγ κο ι νω νοῦν μ έ τ ήν αἵ ρ ε ση τοῦ Λατινισμοῦ». Στό τέ λος βα σα νί στη κε καί τοῦ ἔ κο ψαν τήν γλώσ σα (Οἱ ἀγῶνες τῶν μοναχῶν ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐκδ. Ἱ.Μονῆς Γρηγορίου, Ἅγιον Ὄρος 2003, σελ. 238). Ἅγ. Γρη γό ριος Πα λα μᾶς (14ος αἰ): «Ὀνί νη σι τό πα ρά πα ν οὐ δέν καί πα ρ αὐ τῶν τῶν ο ὐ ρ α ν ί ω ν ν ό ω ν σ κ ε υ ά ζ η τ α ι κ α ί π ρ ο σ ά γ ε τ α ι τό τῆς ψευ δοδοξίας ἴαμα» (Γρηγορίου Παλαμᾶ, Περί ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Λόγος Β, ΕΠΕ 1, σελ. 184). Ἅγιος Μᾶρ κος Εὐ γε νι κός (1440): «αἱρετι κοί εἰ σί ἄ ρα καί ὡς αἱ ρε τι κούς αὐ τούς ἀπεκό ψα μεν φευ κτέ ον αὐ τούς, ὡς φεύ γει τίς ἀ πό ὄ φε ως τούς χρι στο κά πη λους καί χρι στεμ πόρους» (Ἰω. Καρμίρη, Δογματικά καί Συμβολικά Μνημεῖα, σελ ). «Ἡ μεῖς δι οὐ δέν ἄ λ λο ἀ πε σ χί σ θη μεν τῶν Πάνω: Ἡ Σύναξη τῶν Ὁσίων Κολλυβάδων Πατέρων. Κάτω: Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Ἱερὰ Μονὴ Φιλοθέου, Ἅγιον Ὄρος. Λα τί νων, ἀλ λ ἤ ὅ τι εἰ σίν, οὐ μό νον σχι σμα τι κοί, ἀλ λά καί αἱ ρε τι κοί» (ΚΕ Συνεδρίαση Συνόδου Φερράρας- Φλωρεντίας, Πηδάλιον, σελ. 55). Ἅ γιος Γερ μα νός ὁ νέ ος Πα τριά ρχης Κων - σ ταν τι νου πό λ ε ως. Ἅ γιοι Ρα φα ήλ καί Νι κό λα ος: Ἀρ νή θη καν νά λά βουν μέ ρος στό συλ λεί τουρ γο μέ τόν ἀντι πρό σω πο τοῦ πά πα τόν καρ δι νά λιο Ἰ σί δω ρο στήν ἐκ κλη σί α τῆς Ἁ γί ας Σο φί ας, τό Γιά τήν στά ση τους αὐ τή ἐ ξο ρί στη καν στήν Αἶ νο. Ἅγ. Συ με ών, Ἀρ χι ε πί σκο πος Θεσ σα λο νίκης (15ος αἰ.): χα ρα κ τη ρί ζει τούς Δυ τι κούς ὡς αἵ ρε ση πού «ἀ νε βλά σ τησεν εἰς τήν Ἐκκ λησίαν ὕ στε ρον ἀ πό τήν Ζ Οἰ κου με νι κήν Σύ νο δον». (Συμε ών Ἀρ χι ε πι σκό που Θεσ/κης, Τά ἅ παν τα, Ἀ κρι βής Ἀ πο τύ πω σις ἐκ τῆς ἐν ἔ τει 1882 γε νο μέ νης τε τάρ της ἐκ δό σε ως, ἐκδ. Β. Ρη γοπού λου, Θεσ/κη, σελ ). Ὁ με γά λος δά σκα λος τοῦ Γέ νους μας, ὁ ἱ ε ρο μάρ τυς καί ἰ σα πό σ το λος Ἅ γιος Κο σμᾶς ὁ Αἰ τω λός (1779) θε ω ροῦ σε τόν πα πι σμό ἕ ναν ἀ πό τούς μ ε γα λύ τε ρους ἐ χθρούς τῆς πα τρί δας μας τό ἴ διο ἐ πι κίν δυ νο μέ τόν Τοῦρ κο κα τα κτη τῆ. Γι αὐ τό καί δι ε κή ρυσ σε: «Ὁ ἕ νας Ἀν τί χρι σ τος εἶ ναι ὁ Πά πας» (Δι δα χή Η ), «τόν Πά πα νά κα τα ρᾶ σ θε, για τί αὐ τός θά εἶ ναι ἡ αἰ τί α» (Προ φη τεί α). Οἱ Ἅγιοι Κολλυβάδες Σθε να ρή ἀν τί σ τα ση σ τόν ἐ κ τουρ κι σμό καί τόν ἐ ξου νι τι σμό τοῦ λα οῦ μας σ τά δύ σκο λα καί σκ λη ρά χ ρό νια τῆς τουρ κο κρα τί ας ἐ πέ δει ξαν οἱ κολ λυ βά δες Ἅ γιοι καί πα τέ ρες, οἱ ὁ ποῖοι συ νέ βαλαν τά μ έ γι σ τα σ τόν π νευ μα τι κό ἀ να βα π τι σμό καί τήν ἀ να γέν νη ση τοῦ ἔ θ νους μας. Ὁ μό φω νη ἦ ταν ἡ κα τα δί κη τῶν αἱ ρέ σε ων τοῦ πα πι σμοῦ ἀ πό τούς κολ λυ βά δες στήν πλη θώ ρα τῶν συγ γραμμά των τους. Στα χυ ο λο γοῦ με ἐν τε λῶς ἐν δει κτι κά: Ἅγ. Νι κό δη μος Ἁ γι ο ρεί της (18ος αἰ.): «... Οἱ Ὀρ θό δο ξοι ἐ κεῖ νοι ὅ που συ να να σ τρέ φον ται μέ τούς Λα τί νους καί ἀ κού ουν τάς ψευ δο λο γί ας των καί τά ἄλ λα ἀ πα τη λά τους λό για, δύ ναν ται νά ὠ φε λη θοῦν με γά λως εἰς αὐ τήν τήν πί σ τιν καί τήν εὐ σέ βειαν... δια τί θέ λουν κα τα λά βει ἐξ αὐτοῦ πό σον μι ση τή καί βλά σφη μος εἶ ναι ἡ τού των αἵ ρε σις» (Μον. Θε ο κ λή του Δι ο νυ σιά του, Ἅ γιος Νι κό δη μος ὁ Ἁ γι ο ρεί της, ὁ βί ος καί τά ἔρ γα του, ἐκδ. Πα πα δη μη τρί ου 1990, σελ. 234). «...λέ γο μεν ὅ τι τό τῶν Λα τί νων βά πτι σμα εἶναι ψευ δώ νυ μον βά πτι σμα καί διά τοῦ το, οὔ τε κα τά τόν λό γον τῆς ἀ κρι βεί ας εἶ ναι δε κτόν, οὔ τε κα τά τόν λό γον τῆς οἰ κο νο μί ας. Δέν εἶ ναι δε κτόν κα τά τόν λό γον τῆς ἀ κρι βεί ας, α δια τί εἶ ναι αἱρε τι κοί. Ὅ τι οἱ Λα τῖ νοι εἶ ναι αἱ ρε τι κοί, δέν εἶ ναι καμ μί α χ ρεί α ἐ πί τοῦ πα ρόν τος νά κά μω μ ε ν καμ μί αν ἀ πό δει ξιν. Αὐ τό γάρ τοῦ το, ὅ που τό σον μῖ σος καί τό σην ἀ πο σ τρο φήν ἔ χο μεν ἤ δη τό σους αἰ ῶ νας πρός αὐ τούς εἶ ναι μί α φα νε ρά ἀ πό δει ξις, ὅ τι ὡς αἱ ρε τι κούς τούς βδε λυτ τό με θα...β οἱ Λατῖ νοι εἶ ναι ἀ βά πτι στοι, δια τί δέν φυ λάτ του σι τάς τρεῖς κα τα δύ σεις εἰς τόν βα πτι ζό με νον, κα θώς ἄ νω θεν ἡ Ὀρ θό δο ξος Ἐκ κ λη σί α πα ρά τῶν Ἁ γί ων Ἀ πο σ τό λων πα ρέ λα βεν. (Σχό λια στόν ΜΖ Κα νό να τῶν Ἁγ. Ἀ πο σ τό λων», Πη δά λιον, ἐκδ. Ρη γό που λου, 1991, σελ. 55,56). Ἅγ. Ἀ θα νά σιος Πά ριος: «Ἐπειδή ἡ κακίσ τη αὐ τή αἵ ρε σις [πα πι σμός] ζῶ σα κα θ ἡ μᾶς ἐσ τι, καί οὐδέ παύεται λυποῦ σα καί τα ράτ του σα τήν κα θ ἡ μᾶς ἁ γί αν Ἐκ κ λη σί αν Τού του χά ριν ὁ πε ρὶ αὐ τῆς ἢ κα τ αὐ τῆς ἐν ταῦ θα λό γος φαί νε ται ὤν ἀ κό λου θος καὶ ἀ ναγ καῖος, οὐχ ἵ να Λα τί νους νῦν με τὰ χι λι ε τί αν σ χε δὸν πεί σω μεν με τα μα θεῖν τὴν ἀ λή θειαν, τοῦ το γὰρ οἶμαι ἀ δύ να τον, ἀ λ λὰ ἵνα τοὺς ἡμετέρους ἀσφαλίσω μεν, ὥ σ τε μὴ ὑ πὸ τῶν συνήθων αὐ τοῖς σο φι σμά των καὶ ψευ δοε ξη γή σε ων πα ρα σύ ρε σ θαι εἰς τὴν ἀ πώ λειαν». Ὁ Νε ό φυ τος Καυ σο κα λυ βί της κα τά τόν ἴ διο τρό πο ἐκ φρά ζε ται: «(Οἱ Λα τ ῖ ν ο ι), κα τ ά μέν τάς ἄ λ λας δι α φο ράς σ χισμα τι κοί, κα τά δέ τήν μό νην τήν τοῦ πνεύ μα τος καί ἐκ τοῦ Υἱ οῦ ἐκ πό ρευσιν αἱρετικοί εἰσίν...» (πρω το πρ., Με τα λ ληνός Γ., Ὁ μο λο γῶ ἕν Βά πτι σμα, σελ. 59). Κων σταν τῖ νος Οἰ κο νό μος ἐξ Οἰ κο νόμων: «(οἱ Λα τῖ νοι) ὄν τες αἱ ρε τι κοί καί οὐ μό νον σ χι σμα τι κοί... αἱ ρε τι κῶς κα κο δο ξοῦ σιν ἐν ἄ λ λοις, καί μά λι στα πε ρί τήν τοῦ θείου συμ βό λου ὁ μολο γί αν». Διό καί ὁ μι λεῖ πε ρί «πα πι στι κῆς αἱ ρέ σεως» (πρω το πρ., Με ταλ λη νός Γ., Ὁ μο λο γῶ ἕν Βά πτι σμα, σελ. 60). Ἅ γιος Μά ξι μος ὁ Γραι κός. Ἅγ. Νε κ τά ριος, Ἐ πί σκο πος Πεν τα πό λε ως (1920): «Λέγοντας ὁ Πάπας πώς εἶ ναι ἡ κε φα λή τῆς Ἐκ κ λη σί ας, ἐ ξό ρι σε ἀ πό τή Δυ τι κή Ἐκ κ λη σί α 86 87

47 τόν Χρι στό Αὐ τός ὁ ὑ περ βο λι κός τύ φος τοῦ Πά πα, αὐ τή ἡ μο ναρ χο μα νί α του γέν νη σε τό σες αἱ ρέσεις» (Ἁ γί ου Νε κ τα ρί ου, Με λέ τη ἱ σ το ρι κή πε ρί τῶν αἰ τι ῶν τοῦ σ χί σμα τος, Τόμ. Α, Ἀ θῆ ναι 2002 σελ. 84). Ἅγιος Ἰ ου σ τῖ νος Πό πο βιτς: Ὁ σύγχρονός μας καί μεγάλος Δογματολόγος τῆς Ἐκκλησίας μας στό σπουδαιότατο καί πολυσήμαντο συγγραφικό του ἔργο ἔχει καταδικάσει ὅλες τίς πτυχές τοῦ σύγχρονου δυτικοῦ οὑμανισμοῦ καί ἀθεϊσμοῦ, πού εἶναι ἀπότοκα τοῦ παπισμοῦ καί τῆς διαστρεβλώσεως πού ἔχει ἐπιφέρει στήν χριστιανοσύνη τῆς Δύσεως. Ἔχει, ἐπίσης, στιγματίσει ὡς «παναίρεση», τήν σύγχρονη αἵρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ: «Ὁ πα πι σμός μέ τήν ἠ θι κή του εἶ ναι κα τά πο λύ ἀ ρει α νι σμός τό δόγμα πε ρί ἀ λα θή του τοῦ Πά πα εἶ ναι ὄ χι μό νο αἵ ρε σις ἀλλά πα ναί ρε σις... μί α ἄ νευ προ η γου μέ νου ἀν ταρσία κατά τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ». (Ἰ. Πό πο βιτς, Ἄν θρωπος καί Θε άν θρω πος, μτφ. Ἀθ. Γέ φτιτς, ἐκδ. Ἀ στήρ, Ἀ θή να, 19705, σσ ). «Εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὑπάρχουν τρεῖς κυρίως πτώσεις: τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Ἰούδα, τοῦ Πάπα Ὁ παπισμὸς μὲ τὴν ἠθική του εἶναι κατὰ πολὺ ἀρειανισμὸς τὸ δόγμα περὶ ἀλαθήτου τοῦ Πᾶπα εἶναι ὄχι μόνο αἵρεσις ἀλλὰ παναίρεσις. Διότι καμία αἵρεσις δὲν ἐξηγέρθη τόσο ριζοσπαστικῶς καὶ τόσον ὁλοκληρωτικῶς κατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του, ὡς ἔπραξε τοῦτο ὁ παπισμὸς διὰ τοῦ ἀλαθήτου τοῦ Πάπα-ἀνθρώπου. Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία. Τὸ δόγμα αὐτο εἶναι αἵρεσις τῶν αἱρέσεων, μία ἄνευ προηγουμένου ἀνταρσία κατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ». (Ἰουστίνου Πόποβιτς, ὅ.π., σ ). Θεολόγοι, Κανονολόγοι, Κληρικοὶ Τά βή μα τα τῶν Ἁ γί ων μας ἔ χουν ἀ κο λου θή σει καί πολ λοί ἔγ κρι τοι Θε ο λό γοι, Κα νο νο λό γοι καί Κληρι κοί δι α φό ρων ἐ πο χῶν: 1. Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος, ὁ Κολλυβάς, ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀξιολογώτερους Ἕλληνες θεολόγους καὶ λογίους τοῦ 18ου αἰώνα. 2. Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, Μητροπολίτης Πενταπόλεως, ὁ ἐν Αἰγίνῃ, ὁ πιὸ προσφιλὴς ἅγιος τοῦ 20 οῦ αἰώνα, διαπρεπὴς θεολόγος καὶ Ποιμένας τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. 3. Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, μεγάλη θεολογικὴ μορφὴ τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας καὶ Πατέρας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Ὁ θεολογικός του λόγος ἐναντίον τῶν παπικῶν ἦταν πάντοτε πολὺ αὐστηρός ἀφοῦ τοὺς εἶχε ζήσει ἀπὸ κοντὰ μέσῳ τῆς Οὐνίας ποὺ ἀποδείχθηκε πραγματικὴ μάστιγα γιὰ τὴν πατρίδα του. Θε ό δω ρος Βα λ σα μών (12ος αἰ): «Ἐ π εί οὖν πρό χρό νων πολ λῶν ἀ πε σχί σθη τῆς δυ τι κῆς Ἐκ κλησί ας (τ ῆς Ρώ μ ης φα μ έ ν) τό πε ρι ώ νυ μον ἄ θρ οι σμα ἐ κ τ ῆς τ ῶ ν ἑ τ έ ρ ω ν τ ε σ σ ά ρ ω ν ἁ γ ί ω ν π α τ ρ ι α ρ χ ῶ ν π νευ μα τι κῆς κοι νω νί ας, καί ἀπεσ χοινίσ θη πρός ἔθη καί δόγ μα τα τῆς Κα θο λι κῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Ὀρθοδό ξων ἀλ λό τρια. Διά γάρ τοῦ το οὔ τε ἐν ταῖς θεί αις ἱ ε ρο τε λε σ τί αις, κοι νῆς τῶν πατριαρχικῶν ὀνομάτων ἀ να φο ρᾶς ὁ πά πας ἠ ξί ω ται, οὐκ ὀ φεί λει γέ νος Λα τι νικόν ἐκ χει ρός ἱ ε ρα τι κῆς διά τῶν θεί ων καί ἀ χράν των μυσ τ ηρίων ἁ γι ά ζε σ θαι εἰ μή κατάθηται π ρότ ερον ἀ πέ χε σθε τῶν Λα τι νι κῶν δογμάτων τε καί συνηθει ῶν καί κα τά κα νό νας κα τηχηθῇ καί τοῖς ὀρθοδόξοις ἐ ξι σω θῇ» (PG, 138, 968). Ἰ ω σήφ, Πα τρι ά ρ χης Κων σ τα ν τ ι νου πό λ ε ως (1430): «Οὐκ ἔ χου σι τοί νυν ἀ πο λο γί αν οἱ Ἰ τα λοί εὔ λογον πε ρί τῆς ἑ αυ τῶν πλά νης. Αὐ τοί γάρ ἑ αυ τοῖς πλά νη καί ἀ πώ λεια γε γό να σι. Καί οὐ μό νον εἰς τό Πνεῦ μα βλα σφη μοῦ σι τό Ἅ γι ον, ἀ λ λά καί πᾶ σα ν ἀ σέ βει α ν κα τερ γά ζον ται μή οὖν συμ πε ρι ε νε χ θῶ μεν τοῦ τοις ἵνα μή καί ἡμεῖς τῷ διαβόλῳ προσ τεθησόμεθα Πῶς γάρ ἕ νω σις ἔ σται ἡ μῖν μυ ρίων μεσεμβελούντων δογμά των με τα ξύ ἡ μῶν;» (Ἀ. Δη μη τρα κό που λου, Ἡ ἱ στο ρί α τοῦ σχί σμα τος, ἐκδ. Τῆ νος 1996, σσ. 89,161). Ἰ ω σήφ Βρυ έν νιος (1431): «τοῦ το (τό filioque) πα ρασυναγω γήν πᾶ σαν ἔτεκεν. Τοῦτο πᾶσαν αἵρεσιν εἰ σή γα γεν τῆς πα ραδόσεως πάντων τῶν ἁγίων ἐ ναν τι ό της ἐ στί καί τῆς ὀρθοδόξου πίστεως ἀνατροπή» (Ν. Ἰ ω αν νί δη, Ὁ Ἰ ω σήφ Βρυ έν νιος, Βί ος- ἔρ γο - δι δα σκα λί α, Ἀ θή να 1985, σελ ). Γεν νά διος Σχο λά ριος, Πα τριά ρχης Κων σταντι νου πό λε ως (15ος αἰ.): «Εἰ με τά τῶν Λα τί νων ἑ νωθ ή σε σ θ ε οὕ τ ω ς, καί τ οῦ Θ ε οῦ χω ρ ι σ θ ή σε σ θ ε καί ἀ δο ξί αν α ΐ διον ὑ πο σ τή σεσ θε» (Ἀ. Δη μη τρα κό που λου, Ἡ ἱ στο ρί α τοῦ σχί σμα τος, ἐκδ. Τῆ νος 1996, σ. 196). Σί λ βε σ τρος Συ ρό που λ ος, Μ. Ἐκ κ λη σι ά ρχης Κων σ ταν τι νου πό λ ε ως (15ος αἰ.): «Ἡ τῶν Λα τί νων δι α φο ρά αἵ ρε σις ἐ σ τί καί οὕτως εἶχον αὐτήν οἱ πρό 1. Ὁ Κωνσταντῖνος Οἰκονόμος ὁ ἐξ Οἰκονόμων. Ὁ ἀκούραστος καὶ χαλκέντερος Κληρικός, Θεολόγος, Ρήτορας, Διδάσκαλος καὶ Πατριώτης τοῦ Γένους. 2. Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Γραικός. 3. Ὁ Γεννάδιος Σχολάριος, ὁ πρῶτος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως μετὰ τὴν Ἅλωση τοῦ 1453 ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανούς

48 ἡ μῶν». (Πη δά λιον Ἀ γα πί ου Ἱ ε ρο μο νά χου καί Νι κο δή μου μο να χοῦ, ἐκδ. Β. Ρη γό που λου, Θεσ/ νί κη 1991, σελ. 55). Σύγχρονοι Γέροντες Ἀλ λά καί σύγ χ ρο νες ἁ γι α σμέ νες μορ φές Γε ρόν των ἔ χουν κα τα δι κά σει τίς κα κο δο ξί ες τοῦ πα πι σμοῦ: Γέ ρων Δα νι ήλ Κα του να κι ώ της: «Ἐ κτός δέ τῶν... και νο το μι ῶν, αἵτι νες ἀπεδείχ θη σαν ὅ τι ἦ σαν ἀ πο κυ ή μα τα τοῦ πα λαι οῦ π τερ νι σ τοῦ, ἤ δη προ δί δε σ θε ἄ κον τες καί μή, καί κα τά τοῦ το ἐ πι τρέ ψα τέ μοι νά Σᾶς εἴ πω, οἱ προ σ τυ χώ τε ροι τῶν ψευ δο δι δα σκά λων, ἀ πο πει ρώ με νοι δε λε ά ζειν τούς ἁ π λο ϊ κω τέ ρους διά ποι κί λων ὑ πού λων ὑ πο σ χέ σε ων, τά πάντα θε μι τά ἡ γού με νοι καί ἐ πι τρέ πον τες πρός ἕ νω σιν, ἐ άν καί μό νον ἀ να γ νω ρι σ θῇ ὁ τῆς Ῥώ μης Πά πας ὡς ὑ πέρ τα τος καί ἀ λά θη τος Ἄρ χων καί κυ ρί αρ χος τῆς Κα θό λου Ἐκ κ λη σί ας καί μό νος ἐ πί τῆς γῆς ἀν τι πρό σω πος τοῦ Χρι σ τοῦ καί πη γή πά σης χά ρι τος!!!» (Γέ ρον τος Δα νι ήλ Κα του να κι ώ του, Ἐξ ἐρή μου διατυπώσεις, Τό μος Ε, ἐκδ. Μο να στι κῆς ἀ δελ φό τη τος Δα νι η λαί ων 1985, σελ ). Γέ ρων Γα βρι ήλ Δι ο νυ σιά της: «Καί πρέ πει ἡ μεῖς οἱ Ὀρ θό δο ξοι νά πα ραι τη θῶ μεν παν τός δι α λό γου πρός αἱ ρε τι κούς, κα τά τήν ὀρ θήν συμβου λ ήν τοῦ Θε ορ ρή μο νος Ἀ πο σ τό λου Παύ λου, «αἱ ρε τ ι κόν ἄν θρω πον μετά πρώ την καί δευ τέ ραν νου θε σί αν πα ραι τοῦ, εἰ δώς ὅ τι ἐ ξή στραπ τεν ὁ τοι οῦ τος ἁ μαρ τά νων ὤν αὐ το κα τά κρι τος... Πρός τί λοι πόν ἡ τό ση προ θυ μί α πρός με τά βα σιν εἰς Ρώ μην, πρός τί ἡ ἐ πί μο νος ἐκ ζή τη σις ὑ φ ἡ μῶν δι α λό γων; πρός τί τό σον ἡ κα κο πα θοῦ σα καί πα ρα ποι ου μέ νη κα τά Θε όν ἀ γά πη; Δέν μᾶς σω φρο νί ζουν τά πα θή μα τα τῆς Φερ ρά ρας καί τῆς Φλω ρεν τί ας; Δέν ἐ λά βο μεν εἰ σέ τι πεῖ ραν τῆς Λα τι νι κῆς σ τρε ψο δι κί ας καί τῆς ὑπερηφανείας ; Δέν διεκρίναμ εν τά ὅρια μ εταξύ ἀληθείας καί ὑ πο κρι σί ας ἐν τῇ πί σ τει; (Ὀρ θό δο ξος Τύ πος, ἀ ριθμ. φύλ λου 76, Ἰ ού νιος 1967) Γέ ρων Φι λ ό θε ος Ζ ερ βά κος: «Ἐ ὰν ὁ Πά πας θέ λη ἕ νω σιν, νὰ ἀ να γ νω ρί ση καὶ ὁ μο λο γή ση ὅ λας τὰς π λά νας, αἱ ρέ σεις καὶ και νο το μί ας τὰς ὁ ποί ας ἔ κα μον, ἀ π ἀρ χῆς οἱ κα τὰ και ροὺς Πά παι, ἀ πο σ χι σ θέν τες ἀ πὸ τὴν Ὀρ θό δο ξον Ἐκ κ λη σί αν, νὰ με τα νο ή ση, νὰ κ λαύ ση πι κρῶς, νὰ τα πει νω θῆ καὶ τό τε εἶ ναι δε κτός. ( impantokratoros. gr/c140a962. el. aspx) Γέ ρων Πα ΐ σι ος Ἁ γι ο ρεί της: «Οἱ Ἅ γιοι Πα τ έ ρες κάτ ι ἤξερα ν καὶ ἀ πα γό ρευ σαν τὶς σχέ σεις μὲ αἱ ρε τι κό. Σή με ρα λέ νε: «Ὄ χι μό νο μὲ αἱ ρετι κὸ ἀλ λὰ καὶ μὲ Βου δι στὴ καὶ μὲ πυ ρο λά τρη καὶ μὲ δαι μο νο λά τρη νὰ συμ προ σευ χη θοῦ με. Πρέ πει νὰ βρί σκων ται σ τὶς συμ προ σευ χές τους καὶ σ τὰ συ νέ δρια καὶ οἱ Ὀρ θό δο ξοι. Εἶ ναι μί α πα ρου σί α». Τί πα ρου σί α; Τὰ λύ νουν ὅ λα μὲ τὴν λο γι κὴ καὶ δι και ο λο γοῦν τὰ ἀ δι και ο λό γη τα. Τὸ εὐ ρωπα ϊ κὸ π νεῦ μα νο μί ζει ὅ τι καὶ τὰ π νευ μα τι κὰ θέ μα τα μ πο ροῦν νὰ μ ποῦν σ τ ὴν Κοι νὴ Ἀ γο ρά. Με ρι κοὶ ἀ πὸ τοὺς Ὀρ θο δό ξους ποὺ 1. Ὁ μακαριστὸς π. Δανιήλ Κατουνακιώτης ἔχουν ἐλαφρό τη τα καὶ θέλ ο υ ν ν ὰ κ ά ν ο υ ν π ρ ο β ολ ή, 2. Ὁ μακαριστὸς π. Γαβριήλ Διονυσιάτης 3. Ὁ μακαριστὸς Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος «Ἱ ε ρα πο σ το λ ή», συγ κα λοῦν 4. Ὁ μακαριστὸς Γέρων Παΐσιος ὁ Ἅγιορείτης σ υ ν έ δ ρ ι α μ ὲ ἑ τ ε ρ ο δ ό ξ ο υ ς, γιὰ νὰ γί νε ται ν τό ρος καὶ νο μί ζουν ὅ τι θὰ προ βά λουν ἔ τσι τὴν Ὀρ θο δο ξί α, μὲ τὸ νὰ γί νουν δη λα δὴ ταραμοσαλάτα μὲ τοὺς κακο δό ξους. (Ἀ πό σ πα σμα ἀ πὸ τὸ βι βλί ο: «Μὲ πό νο καὶ ἀ γά πη γιὰ τὸν σύγ χρο νο ἄν θρω πο», Λό γοι Α, σελ , Ἐκ δό σεις Ἱ ε ρὸν Ἡ συ χα στή ριον «Εὐ αγ γε λι στὴς Ἰ ω άν νης ὁ Θε ο λό γος», Σου ρω τὴ Θεσ σα λο νί κης) Γέ ρων Θε ό κλη τος Δι ο νυ σιά της: «Ἐκτός τῆς Ὀρθο δό ξου Ἐκ κλη σίας, αἱ λε γό με ναι Ἀ να το λι καί ἤ Δυτικαί ἀποτελοῦν αἱ ρε τι κά ἀ θροί σμα τα μι κρά ἤ με γά λα, σώ μα τα νοσοῦντα ποικίλως καί ἄ λ λα ἐν τε λῶς νε κρά... Κα τό πιν ὅ λων αὐ τῶν εἶ ναι πολύ περίεργον, πῶς ἐλ πί ζε ται μί α προ σέγγι σις τῆς Ἐκ κ λη σί ας με τά τοῦ παπισμοῦ, ὅταν ἡ π τῶ σις του θε ω ρεῖ ται ἡ Τρί τη εἰς τήν ἱ σ το ρί αν, με τά τήν π τῶσιν τῶν πρωτοπ λά σ των καί κα τό πιν τοῦ Ἰ ού δα, ὡς λέ γει ὁ Πό πο βιτς; Ἤ πῶς δύ να ται νά γί νῃ δι ά λο γος μέ τόν προ τεσ ταντισμόν, ὅταν ἡ π τῶ σις του εἶ ναι τό σον με γάλη, ὥσ τε πολλοί ἐκ τῶν ἀν τι προσώπων του νά ἔχουν ἐν πολλοῖς ὑπερβά λ λει εἰς ἀ ρει α νι σμόν καί αὐ τόν τόν Ἄ ρει ον;» (Ὀρ θό δο ξος Τύ πος, ἀ ριθμ. φύλ λου 97, 10 Φε βρου α ρί ου 1969). Γέ ρων Ἐ πι φά νιος Θε ο δω ρό που λος: Σὲ ἐ πι στο λή του πρὸς τὸν πα τριά ρχη Ἀθηναγόρα: «Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ αἱρετικὸς Πάπας νὰ εἶναι ὁ Πρῶ τος Ἐ πί σκο πος τῆς Χρισ τιανοσύνης καὶ Ὑμεῖς ὁ δεύ τε ρος; Πό τε ἡ Ἐκ κ λη σί α ἡ μῶν συ νη ρίθ μη σεν ὁ μοῦ με τὰ τῶν Ὀρ θο δό ξων Ἐ πι σκό πων τούς Ἐπισκόπους τῶν αἱρε τ ι κῶν; Δογ μα τ ι κῆς καὶ κανονικῆς ἀκριβείας γλῶσ σαν ὁ μι λεῖ τε ἢ εὐ ε λίκτου διπλωματικῆς ὑποκρι σί ας; Ἐ πί σκο πος εἶσθε ἢ δι πλω μά της; Πῶς δ ἀ κό μη εἶ ναι δυ να τὸν νὰ αἴ ρων ται αἱ κα νο νι καὶ τῆς Ἐκ κ λη σί ας ποι ναί, ὅ ταν τὸ ἀντικείμενον αὐτῶν (ἡ αἵ ρε σις) οὐ μό νον ἐ ξα κο λου θῆ νὰ ὑ πάρ χει, ἀ λλὰ καὶ αἰσίως αὔξεται καὶ με γεν θύ νε ται καὶ γαυ ριᾶ;» ( gr/0e59a0bf.el. aspx). Ἀρ χιμ. Γε ώρ γιος Κα ψά νης: «Τήν στά σιν αὐ τήν ἐ τή ρη σεν ἡ Ἐκκ λη σία ἀνέκαθεν καί ἔναντι τοῦ παπισμοῦ. Ἠσ θάνετο ἡ Ἐκκ λησία ὅτι ἡ πα ρέ κλι σις τοῦ πα πι σμοῦ δέν συνίσταται μόνον εἰς τήν χρῆσιν διαφό ρ ου δι οι κη τ ι κοῦ συ σ τ ή μα τος ἤ δι α φό ρ ων ἐκ κ λ η σι α σ τ ι κῶν ἐ θί μων, ἀ λ λ ὅ τι ἐ πρό κει το πε ρί μιᾶς βαθυτέρας ἀ λλοιώσε ως τοῦ εὐ αγ γε λι κοῦ π νεύματος. Οἱ βυ ζαν τι νοί θε ο λό γοι δέν ἦ σαν ἀ φε λείς οὔ τε φα να τι κοί καί ἐξ τρε μι σ ταί, ὅ ταν ἔ γραφον ἀξιολόγους πραγματεί ας διά νά ἀ πο δείξουν τήν αἵ ρε σιν τοῦ Filioque. Ἡ καί «ἐκ τοῦ Υἱ οῦ» ἐκ πό ρευ σις τοῦ Ἁ γί ου Πνεύ μα τος εἰ σά γει τήν διαρχίαν ἤ τόν ἡμισαβε λλιανι σμόν εἰς τήν ἁ γί αν Τριά δα, ὑ πο τι μᾶ τό Ἅ γιον Πνεῦμα καί παραποιεῖ ὅλην τήν Τρι α δο λο γί αν, ὡς ὀρθῶς πα ρα τη ρεῖ ὁ Βλαδίμηρος Λόσκι... (Ὀρ θο δο ξί α καί Οὑ μα νι σμός, Ὀρ θο δοξί α καί Πα πι σμός, ἀρ χιμ. Γε ωρ γί ου Κα ψά νη, Ἱ. Μ. Ὁ σί ου Γρη γο ρί ου, Ἅ γιον Ὄ ρος 1998, σελ ). Γέ ρων Ἐ φραὶμ Φι λο θεΐ της: «Πα πι κοί, Προ τε σ τάν ται, Χι λια σ ταί, Μασῶνοι, Ἑνωτικοί, Οἰκουμενισταί, καὶ κά θε ἄλλη «ρί ζα πι κρί ας», ὅ λοι αὐτοὶ «μί αν γ νώ μην ἔ χου σι, καὶ τὴν δύ να μιν καὶ τὴν ἐ ξου σί αν αὐτῶν τῷ Θη ρί ῳ δι δό α σιν. Οὗτοι με τὰ τοῦ Ἀρ νί ου πο λε μή σου σι, 1. Ὁ μακαριστὸς Ἁγιορείτης Μοναχὸς π. Θεόκλητος Διονυσιάτης 2. Ὁ μακαριστὸς Κανονολόγος π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος 3. Ὁ μακαριστὸς π. Γεώργιος Καψάνης, Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους. 4. Ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρυσόστομος Β (Χατζησταύρου) 90 91

49 καὶ τὸ Ἀρ νί ον νι κή σει αὐ τούς, ὅτι Κύριος κυ ρί ων ἐσ τι καὶ Βα σι λεὺς βα σι λέ ων, καὶ οἱ με τ αὐ τοῦ κλη τοὶ καὶ ἐ κλε κτοὶ καὶ πι στοὶ» (Ἀ ποκ. 17, 13).»Φρονοῦμεν ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία δὲν ἔχει καμμί α θ έ ση ἀ νά μ ε σα σ αὐ τὸ τὸ συνονθ ύ λ ευμα τῶν πλα νῶν καὶ τῶν αἱ ρέ σε ων. Αὐ τὸ τὸ δό λιο «οἰ κου μ ε νι κὸ» κα τα σκεύασμα δὲ ν ἀποσκο π εῖ σ τὴν ἀ να ζή τη ση τῆς ἀ λη θείας, ἀ λλὰ κατὰ τὸν π. Χα ρά λαμ πον Βα σι λό που λον «εἶναι ἕνα ἀνα κά τεμα ἀ φα νι σμοῦ τῆς Ἀ λή θειας. Εἶ ναι μία προ σπάθεια ὄ χι νὰ βροῦν τὴν ἀ λή θεια οἱ πλα νε μέ νοι, ἀλ λὰ νὰ τὴν χά σουν καὶ ἐ κεῖ νοι ποὺ τὴν ἔ χουν, ἐ κεῖ νοι δη λα δὴ ποὺ πι σ τεύουν σ τὴν Μία, Ἁ γί α, Κα θο λι κὴ καὶ Ἀ πο στο λι κὴ Ἐκκλησία». ( impantokratoros.gr/c9feda67.el.aspx) Ἱεράρχες καὶ Κληρικοὶ Ἐ πι φα νεῖς Ἱ ε ράρ χες καί Κ λη ρι κοί τῆς πα τρί δας μας κα τε δί κα σαν σ τήν π λ ει ο νό τη τά τους τίς πα πι κές πλά νες καί τή ρη σαν πάν το τε κρι τι κή καί αὐ στη ρή στά ση ἔ ναν τι τῶν δι α λό γων. Συμπροσευχὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου μὲ τὸν Καρδινάλιο τοῦ Μονακό, 8 Δεκεμβρίου Ὁ Ἀρ χι ε πί σκο πος Ἀ θη νῶν Χρυ σό σ το μος Β (Χα τζη σ ταύ ρου) πα ρα τη ρεῖ: «Ὁ ἀ φο ρισμός τῆς Ρω μα ϊ κῆς Ἐκ κ λη σί ας ὡς αἱ ρε τι κῆς τυγχάνει πρᾶ ξις πανορ θό δο ξος, ὡς ἐ πι κυ ρω θεῖ σα κα τά τούς Κα νό νας τῆς ὁρθοδό ξου Ἐκ κ λ η σί ας πα ρά πα σῶν τῶν Ὀρ θο δό ξων Ἐκ κ λη σι ῶν καί ἑ πο μέ νως μό νον διά Συ νό δου Πα νορ θο δό ξου δύ να ται νά ἀρ θῇ» (Χρυ σο σ τό μου Β, Ἀρ χι επ. Ἀ θη νῶν, Τά Πε πραγ μέ να ἀ πό , σελ. 334,337). Ὁ Μη τρ. Ἐ λ ευ θε ρου πό λ ε ως Ἀμ βρό σιος γρά φει, ἀ π α ν τ ώ ν τ α ς σ έ κ ά π ο ι ο ν δ ι κ η γ ό ρο: «Πλα νᾶ ται π λάνην δει νήν ὁ γ νω μο δο τή σας, ἄν νο μί ζῃ ὅ τι αἱ ρε τι κός εἶ ναι μό νον ὁ πρε σβεύων αἵρεσιν ἐ πί τοῦ Τρι α δι κοῦ καί Χ ρισ τολογι κοῦ δόγ μα το ς. Οὐδεμία π.χ. Οἰκουμενική Σύνοδος ἤ οἰκουμενικῶς ἐπικυρωθεῖσα Τοπική εἶπέ τι περί τοῦ κεφαλαιωδεστάτου Δόγματος τῆς Ἐκκλησίας, οἷον εἶναι τό περί Μυστηρίων. Ἄν, λοι πόν, κη ρύ ξῃ κά ποι ος ὅ τ ι δέ χε ται μό νον δύ ο ἤ τρί α Μυ σ τ ήρ ι α καί τ ά ἄ λ λ α τ ά θ ε ω ρ εῖ ἀ νο η σ ί ας... αὐ τός δέν εἶ ναι αἱ ρε τι κός; Τί ἀ παν τᾶ ἐ π αὐ τοῦ ὁ γνωμοδοτήσας; Ἐάν ἀπαντήσῃ ὅτι βε βαί ως εἶ ναι αἱρετι κός... τότε συμ φώ νως πρός τήν θε ω ρί αν τ ο υ ὑ πο χ ρ ε ο ῦ τ αι νά μ ᾶς π λ η ρ ο φ ο ρή σῃ... ἐ ν ποί ᾳ Οἰ κου με νι κῇ ἤ οἰκουμενικῶς ἐπικυρωθείσῃ Τοπικῇ Συνόδῳ κα τε κρί θη σαν ταῦ τα (τά φρονήμα τα). Ἀ να μένομεν!» (Ἀμ βρο σί ου Μη τρ. Ἐ λ ευ θε ρου πό λε ως, 3ο τεῦ χος «Θε ο δρο μί ας», 2006, σελ. 364) Ὁ μα κα ρι σ τός Ἀρ χι ε πί σκο πος Σε ρα φείμ Τί κας: Σέ συνάντηση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν στήν Μονή Πεντέλης κατά τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Φωτίου τοῦ Μεγάλου, ἐρώτησε τούς Καθηγητές τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν: «Ἐσεῖς πού γνωρίζετε καλά θεολογία, κ. Καθηγηταί, πέστε μου τό Βατικανό εἶναι Ἐκκλησία;» Καί εὐθύς ἀπάντησε ὁ ἴδιος χωρίς νά περιμένει ἀπάντηση ἀπό αὐτούς: «Ἐγώ σᾶς λέω ὅτι τό Βατικανό δέν εἶναι Ἐκκλησία, εἶναι Κράτος». Μη τρο πο λί της Φλω ρί νης Αὐ γου σ τῖ νος Καν τι ώ της: «ἐ κ τός τῆς Μιᾶς αὐ τῆς Ἐκ κ λησίας (τῆς Ὀρ θο δό ξου), ὅ λαι αἱ ἄλ λαι αἱ ὁ ποῖ αι κατα χ ρη σ τι κῶς ὀ νο μά ζον ται ἐκ κ λη σί αι δέν εἶ νε πα ρά αἱ ρέ σεις καί σ χί σμα τα. Εἰ δι κῶς δέ διά τόν πα πι σμόν ὁ μι λοῦν τες δέν εἶ νε ἁ π λῶς σ χί σμα, Συμπροσευχὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ τῆς συνοδίας του μὲ τὸν Πάπα Βενέδικτο στὴ Ρώμη. Δὲν εἶναι αὐτὸ ἀποδοχὴ τῆς κανονικότητας τῆς χάριτος τῆς ἱερωσύνης στοὺς Παπικούς; (Φωτογραφία Ν. Μαγγίνα) ὅ περ ἀν τι κα νο νι κῶς ἤρ θη ὑ πό τοῦ πα τριά ρχου Ἀ θη να γό ρου, ὡς ἄ λ λο τε εἴ πομεν, ἀ λλά καί αἵρεσις, ἄ θροισμα κακοδοξιῶν, τῶν ὁποίων αἱ κυριώτεραι εἶ νε τό πρω τεῖ ον καί τό ἀ λά θη τον τοῦ πά πα, διά τ ῶν ὁποίων ὁ ποντ ίφηξ, ὡ ς ἄ λλο ς ἑωσφ όρ ο ς, ἐπήρθη ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς καί ἐξουσίας, ὑ πε ρά νω Οἰ κου με νι κῶν καί Το πι κῶν Συ νό δων, καί προσκυ νεῖ ται ἐν συ νει δή τως ἤ ἀσυνειδήτως ὡς θε ός» (Ὀρ θό δο ξος Τύ πος, 15 Αὐ γού στου 1986, Α.Φ. 706). Μ η τ ρ ο π ο λ ί τ ης Ν α υ π ά κ τ ο υ κα ί Ἁ γ ί ο υ Βλα σί ου κ. Ἱ ε ρό θε ος: «Ἡ Πα πι κή «Ἐκ κ λη σί α» εἶ ναι αἵ ρε ση, αἱ ρε τι κό «διδασκαλεῖον», δηλαδή πα ρα συ να γω γή (ἀν τορ θό δο ξη, ἀν τι ευ χα ρι σ τια κή, ἀν τι εκκ λησιασ τική) καί ποτέ Ἐκ κ λη σί α τοῦ Θε οῦ... Ἡ Πα πι κή «Ἐκ κλη σί α», οὖσα στήν πλάνη, ὄχι μόνον προ σ πα θεῖ νά π λα νή ση τούς Ὀρ θο δό ξους, ἀ λ λά ἀ γω νί ζε ται νά π λα νή ση καί τούς δι κούς της ὀ πα δούς κρα τών τας αὐ τούς σ τήν π λάνη...» (Σεβ. Ναυ πά κ του καί Ἁ γί ου Βλα σί ου κ. Ἱ ε ρο θέ ου, Ἀ να το λι κά Α, ἐκδ. Ἱ. Μ. Γε νε θλί ου τῆς Θε ο τό κου, 1993, σελ. 426, 433). Μη τρ ο πο λ ί τ ης Πει ραι ῶς κ. Σ ε ρα φεί μ: «Σχετικά μέ τίς κακόδοξες οἰ κου με νι κές θε ω ρί ες πε ρί ἀ δελ φῶν Ἐκκλησιῶν καί δύο πνευμόνω ν καί τῆς Οὐ νί ας, εἶ ναι γνω στό ὅ τι αὐ τές υἱ ο θετήθη καν ἀπό τό ἀπαράδεκ το, ἐπαίσ χυντο καί ἄ σ το χο ἐκ κ λη σι ο λο γι κῶς κεί με νο τοῦ Βalamand τοῦ Λι βά νου τό Ἐ κεῖ ἀ να γνω ρί ζε ται ἡ αἱρε τι κή πα ρα συ να γω γή τοῦ Παπι σμοῦ, ὄ χι μό νο ὡς Ἐκκ λησία, ἀ λ λά καί ὡς ἀ δελ φή Ἐκ κ λη σί α μέ τήν Ὀρ θό δο ξο Ἐκ κ λη σία. Δη λα δή ἐ ξι σώ νε ται ἐκ κλη σι ο λο γι κῶς ἡ Μί α, Ἁ γί α, Κα θο λι κή καί Ἀ πο σ το λι κή Ὀρ θό δο ξος Ἐκκ λησί α μέ τήν αἵ ρε ση τοῦ Πα πι σμοῦ... Ἀ να γνω ρί ζε τε, Πα να γι ώ τα τε Δέσπο τα, τόν Πα πι σμό ὡς Ἐκκλησία ; Εἶ ναι, ὅ μως, ἐκ κλη σί α ἤ αἵ ρε σις; Πλῆθος Ὀρ θο δό ξων Συ νόδων ἔχουν καταδικάσει τόν Πα πι σμό ὡς αἵ ρε ση» ( Ἐ πι σ το λή Σεβ. Μη τρο πο λί του Πει ραι ῶς κ. Σε ρα φείμ πρός τόν Οἰ κου με νι κό Πα τριά ρχη κ. Βαρ θο λο μαῖ ο τῇ 27ῃ Ἰ ου νί ου 2013). π. Ἰ ω άν νης Ρω μα νί δης, Κα θη γη τής Δογ- μ α τ ι κ ῆς (20 01): «τό filioque εἶ ναι αἵ ρε σις ἀ σχέ τως οἱ ασ δή πο τε με μονωμέ νης γνώ μης ἤ ἐκφρά σε ως καί Ἕ λ λη νος συγγραφέ ως, ἄν καί δέν ὑ πάρ χει οὔ τε εἷς Ἔ λ λην»» ( Ἰ ω. Ρω μα νί δη, Δογματική καί Συμ βο λι κή Θε ο λο γί α τ ῆς Ὀρ θο δό ξου Κα θο λι κῆς Ἐκ κ λ η σί ας, Τόμ. Α, ἐκδ. Πουρ να ρᾶ Θεσ/κη 1983, σελ. 343). Ἀρ χιμ. Σπυ ρί δων Μπι λά λης: «Εἶ ναι γεγο νός, ὅ τι πᾶ σαι αἱ δογ ματικαί δι α φο ραί Ὀρ θοδό ξων καί Λα τί νων εἶ ναι σοβαραί, μή δυνάμεναι 92 93

50 νά οἰ κο νο μη θῶ σι, χά ριν τῆς ἑνώσεως διά τῆς μεθόδου τῆς ὑποτιμήσε ως ἤ διά τῆς ἀ ναζητήσε ω ς μι ᾶς νέας ἀ πα ρ α δέ κ του νε ο πα τ ε ρι κῆς ἑρ μη νεί ας... Ἰ δι αί τε ραν ὅ μως σο βα ρό τη τα προσλαμ βά νει τό ἱ στο ρι κόν νε ό πλα σμα τῆς αἱ ρέ σεως τοῦ Filioque, τό ὁ ποῖ ον ἐ νε σφη νώ θη εἰς τό Λα τι νι κόν credo, μο λο νό τι εἶ ναι ξέ νον πρός τήν Ἁ γίαν Γραφήν, τήν συμ φω νί αν τῶν Οἰ κου με νι κῶν Συ νό δων καί τήν συμ φω νίαν τῶν Πατέρων» (Ἀρχιμ. Σπυ ρί δω νος Μπι λά λη, Ἡ αἵ ρε σις τοῦ filioque, Τόμ. Α, ἐκδ. Ὀρ θο δό ξου Τύ που, Ἀ θή να 1972, σελ 15). π. Γε ώ ρ γ ι ο ς Μ ε τ α λ λ η ν ό ς : «...Προ χωρήσα μ ε βε βιασμ ένα σ τόν Θεολογικό Διάλογο, χω ρίς ὅ μως νά ἐκ π λη ρω θῆ ὁ βασικός ὅ ρος τῆς Ὀρ θο δο ξί ας, ἡ ἄρ ση δη λαδή τοῦ παπικοῦ πρω τεί ου καί ἀλαθήτου, δεδομένου ὅ τι ὁ πα πι κός θε σμός συ νι σ τᾶ τήν τρα γικότερη ἀ λλοίωση τοῦ Εὐ αγ γε λί ου τοῦ Χρι σ τοῦ καί τό σημαντικό τε ρο ἐμ πό διο στήν «ἐν ἀ λη θείᾳ» συνάντηση Ρω μαιο κα θο λι κι σμοῦ καί Ὀρ θο δοξίας» (π. Γ. Μεταλληνοῦ, Διάλογοι Χωρίς Προσωπεῖο, Ἐν συ νει δή σει, Δεκ. 2006). π. Θε ό δω ρος Ζή σης: «Ὁ παπισμός εἶ ναι βλά σφη μ η αἵ ρε ση». «Ἔ χουμ ε σ τ ήν ἐποχή μας τίς αἱ ρέ σεις τοῦ Πα πι σμοῦ καί τοῦ Προ τε σταντι σμοῦ, γιά τίς ὁ ποῖ ες οἱ ἐκ κλη σι α στι κοί μας ἡ γέ τες σι ω ποῦν. Πολύ μεγάλη αἵρεση ὁ Παπι σμός, εἰκο σι μί α καινο το μί ας ἔ χει: f i l i o que, ἀ λά θ η το, πρω τεῖο τοῦ Πάπα, ἄζυμα, καθαρτήριο πῦρ, τοῦ κό σμου τίς αἱ ρέ σεις καί πολύ χειρότερη αἵ ρε ση ὁ Προ τε σταντισμός». ( aireseis.el.aspx#ixzz3ho9gllsf) «Πάν τως, ἀ κό μη καί ἄν δέν ὑ πῆρ χαν συ νο δι κές ἀποφάσεις, ἀκό μη καί ἄν γιά δι α φό ρους λό γους δέν καθίστατο δυ νατόν νά συγκληθοῦν σύ νο δοι, αὐ τό δέν ἀ παλ λάσσει τόν Πα πι σμό καί τό γέν νη μά του τόν Προ τεσ ταν τι σμό ἀπό τόν χα ρα κ τή ρα τῆς αἱ ρέ σε ως... Ἡ πί σ τη καί ἡ συ νεί δη ση τῆς Ἐκκ λησίας πε ρί τοῦ ὅ τι ὁ Πα πι σμός καί κα τό πιν ὁ Προτεσ ταν τι σμός εἶ ναι αἱρέσεις εἶ ναι ὁ λο φά νε ρη καί ἀ σ τα σί α σ τη» (π. Θε ο δώ ρου Ζή ση, Τά ὅ ρια τῆς Ἐκ κ λη σί ας- Οἰ κου με νι σμός καί Παπι σμός, ἐκδ. Βρυ έν νιος, Θεσ/κη 2004). Ἀκαδημαϊκοὶ Θεολόγοι Τίς ἴ δι ες θέ σεις ἔ χουν πά νω στό θέ μα αὐ τό καί ἔγ κρι τοι δά σκα λοι τῆς ἀ κα δη μα ϊ κῆς θε ο λο γί ας: K ων σ ταν τῖ νος Μου ρα τί δης, κα θη γη τής Παν/μί ου Ἀ θη νῶν: «Μετά τάς μεγάλας αἱ ρέσεις τοῦ Ἀ ρει ανισμοῦ, Νε στο ρι α νι σμοῦ, Μο νοφυ σι τι σμοῦ, Σαβ βε λι α νι σμοῦ κ.λ π. ὑ π οὐδενός ἑ τέ ρου ἠ πει λή θη ἡ Ὀρ θο δο ξί α ἰ δί ᾳ με τά τό Σχίσμα τοῦ 1054 τό σον ὅ σον ἀ πό τό Δί κε ρω Γί γαν τα τῆς Ρώ μης, ὁ ὁ ποῖ ος δέν ἐ δί σ τα σε προ κει μένου νά ἐ πι τύ χει τοῦ σκο ποῦ του εἰς τήν χρῆ σιν καί τ ῶ ν π λ έ ο ν φ ρ ικαλ έω ν μ έσ ω ν. Οὕτ ω δ ι ά τ ῶ ν ληστρικῶν ἐκείνων ἐπιχει ρή σεων, τῶν κα τ εὐφη μι σμόν λε γο μέ νων σ ταυ ρο φο ρι ῶν, ἠ δυνήθη π ρ ά γμ ατ ι δι ἕν α διάσ τ η μ α ν ά ἐ π ε κ τ εί ν ῃ τ ήν κυ ρι αρ χί αν του καί ἐ πί τοῦ Βυ ζαν τι νοῦ Κράτους καί νά ὑ πο τά ξῃ τό σῶ μα τῶν Ὀρ θο δό ξων, ὄ χι ὅ μως καί τήν ψυ χήν των. Τό μό νον τό ὁ ποῖ ον ἐ πέ τυ χε ἦ το τό μῖ σος καί ἡ βα θεῖ α ἀ πο σ τροφή πρός ἐ κεῖ νον, ὁ ὁ ποῖ ος ἐ τόλ μη σε νά βε βηλώσῃ τήν Ἁ γί αν τοῦ Χρι στοῦ Ἐκ κλη σί αν μέ τάς κα κοδοξίας του, διαπρά ττοντας οὕτως, ὡς εἴδο μ εν, τήν τρί την με γά λην προ δο σί αν εἰς τήν ἱ σ τορίαν τῆς ἀν θρω πό τη τος» (Ὀρ θό δο ξος Τύ πος, 31 Ἰ ου λί ου 1979, ἀ ριθμ. φύλ λου 369, σελ. 1,2). Ὁ κα θη γη τής Δογ μα τι κῆς Μ. Φα ράν τος, ἀ νά μ ε σα σέ πολ λά ἄ λ λα, γρά φει: «Ἀ πό τοῦ ση μεί ου τού του ἄρ χε ται ἡ αἵ ρε σις τοῦ Πα πι σμοῦ. Διά τοῦ δόγ μα τος τού του ὁ πα πι σμός δι α σ τρέ φει σ χε δόν σύ νο λον τήν ἐν Χρι σ τῷ ἀ πο κα λυ φθεῖ σαν ἀλήθειαν» (Φα ράν του Μ., Τό Πα πι κόν Πρω τεῖ ον, Δογ μα τι κή θε ώ ρη σις ἐξ ἀπόψεως ὀρθοδόξου, Ἀθῆναι 1969, σελ. 46). Ὁ κα θη γη τής Ἀν δρέ ας Θε ο δώ ρου: «Στήν ὀρ θό δο ξη συ νεί δη ση εἶ ναι βα θιά χα ραγ μένη ἡ πί σ τη ὅ τι ὁ Πά πας εἶ ναι αἱ ρε τι κός, ἐ πει δή ἔχει ἐκ πέ σει τῆς ἀ πο σ το λι κῆς πα ρα δό σε ως καί ἔχει δι α τυ πώ σει δόγματα, πού οὔτε σ τήν ἁγία Γρα φή οὔ τε σ τήν ἱ ε ρά Πα ρά δο ση τῆς Ἐκ κ λη σί ας ἀπαντοῦν» (Κα θη γη τοῦ Ἀν δρέ α Θε ο δώ ρου, «Ὁ Πά πας εἶ ναι αἱ ρε τικός», Ὀρθόδοξος Τύ πος, 19 Φε βρου α ρί ου 1988, ἀρ. φ. 777, σελ. 4). Κυρ-Φώτης, ὁ Κόντογλου, πολὺ σημαντικὸς ἁγιογράφος, συγγραφέας καὶ Λογοτέχνης, ὑμνητὴς τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως καὶ σφοδρὸς πολέμιος τοῦ παπισμοῦ, τοῦ προτεσταντισμοῦ καὶ τῆς ὀρθολογιστικῆς Δύσεως. Ὁ Κα θ η γη τ ής Δη μ ή τρι ο ς Τσ ε λ ε γ γί δης: «Εἶ ναι λοι πὸν φα νε ρὸ ὅ τι, ἐ πι σή μως, ἀ πὸ τὸ 1014 ὁ Ρω μαι ο κα θο λι κι σμὸς δὲν εἶ ναι Ἐκ κ λη σί α. Τοῦ το πρα κτι κῶς ση μαί νει ὅ τι δὲν ἔ χει τὴν ὀρ θὴ ἀ ποσ το λι κὴ πί σ τη καὶ τὴν ἀ πο σ το λι κὴ δι α δο χή. Δὲν ἔ χει τὴν ἄ κ τι σ τη Χά ρη καὶ κα τε πέ κ τα ση δὲν ἔ χει τὰ θε ουρ γὰ μυ στή ρια, ποὺ κα θι στοῦν τὸ Θεανθρώ πι νο σῶ μα τῆς Ἐκ κλη σί ας «κοι νω νί α θεώσεως» τοῦ ἀν θρώ που. Καί, ἐ πει δὴ ἡ Ἐκ κλη σί α δὲν μπο ρεῖ πα ρὰ νὰ εἶ ναι καὶ νὰ πα ρα μέ νει ἕ ως τῆς συν τε λεί ας μί α καὶ ἀ δι αί ρε τη, κά θε χ ρι σ τι α νι κὴ κοι νό τη τα, ἐ κτός τῆς Ὀρ θοδόξου Ἐκκλησίας, εἶναι ἁ π λὰ αἱ ρε τι κή». (Πε ρι ο δι κό «Ἐν Συ νει δή σει», Ἄρ θρο κ. Δημ. Τσε λ εγ γί δη, Εἶ ναι οἱ Ἑ τε ρό δο ξοι μέ λη τῆς Ἐκ κ λη σί ας;, ἐκδ. Ἱ. Μ. Με γά λου Με τε ώ ρου, Ἰ ού νιος 2009, σελ. 83). Φώ της Κόν το γλου: «Με γά λο, πο λὺ με γάλο καὶ σπου δαῖ ο εἶ ναι ἕ να ζή τη μα ποὺ δὲν τοῦ δώσα νε σχεδὸν καθόλου προ σο χὴ οἱ πε ρισ σότ ε ροι Ἕ λ λ η νες. Κι αὐ τὸ εἶ ναι τὸ ὅ τ ι ἀ πὸ και ρὸ ἀρ χί σα νε κά ποι οι δι κοί μας κ ληρικοὶ νὰ θέλουν καὶ νὰ ἐπιδιώκουν νὰ δέ σουν σ τ ε ν ὲς σ χέ σεις μὲ τοὺς πα πι κούς, ποὺ ἐ πὶ τό σους αἰ ῶ νες μᾶς ρη μά ξα νε. Για τί, σ τὰ ἀ ληθινά, δὲν ὑπάρχει πιὸ με γά λος ἀν τί μα χος τῆς φυ λῆς μας, κι ἐ πί μονος ἀν τί μα χος, πού, σώ νει καὶ κα λά, θέ λ ει νὰ σβή σει τὴν Ὀρ θοδοξία. Οἱ δε σπο τά δες ποὺ εἶ πα πὼς τοὺς ἔ π ι α σ ε, ἄ ξ α φ ν α κ ι ἀ ν α π ά ν τ ε χ α, ὁ ἔ ρω τας μὲ τοὺς Λα τί νους, λέ νε πὼς τὸ κά νου νε ἀ πὸ «ἀ γά πη». Μὰ αὐ τὸ εἶναι χον δρ οειδέσ τα τ η δι και ο λο γί α καὶ κα λὰ θὰ κά νου νε νὰ πα ρα τή σουνε αὐ τὰ τὰ ρο σό λια τῆς «ἀ γά πης», ποὺ τ ὴν κά να νε ρε ζί λι. Ὁ δι ά βο λος, ἅ μα θε λή σει νὰ κά νει τὸ πιὸ πο νη ρὸ παιγ νί δι του, μι λᾶ, ὁ ἀ λι τ ή ριος γι ὰ ἀ γά πη. Ὅ,τι εἶ πε ὁ Χρι στός, τὸ λέ γει κι αὐ τὸς κά λ πι κα, γιὰ νὰ ξεγελάσει. Τώ ρ α, σ τ ὰ κ α λ ὰ κ α θ ο ύ μ ε ν α, τ ο ὺ ς ρ α σ ο φ ό ρ ο υς μ α ς σ τ ὴν Πόλ η, τ ο ὺς ἔ πια σε πα ρο ξυ σμὸς τῆς ἀ γά πης γιὰ τοὺς Ἰ τα λιά νους, ποὺ στέ κουν ται, ὅ πως πάν τα, κρύ οι καὶ πε ρή φα νοι καὶ δὲν γυ ρί ζου νε νὰ τοὺς δοῦ νε αὐ τοὺς τοὺς «ἐν Χρι στῷ ἀ δελ φούς», ποὺ ὅ σα τοὺς κά να νε ἀ πὸ τὸν και ρὸ τῶν Σταυ ρο φό ρων ἴ σα με τώ ρα, δὲν τοὺς τἄ κα νε μή τε Τοῦρ κος, μή τε Τά τα ρος, μή τε Μω χα μετάνος. Ἴ σως καὶ οἱ δι κοί μ ας ν ὰ κά ν ο υν ἀ πὸ παρ ε ξη γη μ έ ν η κ αλ ω σ ύ ν η» (Φ ώ τ η Κό ν τ ο γλ ο υ, Μ υ σ τ ι κ ά ἄν θη, ἐκδ. Πα πα δη μη τρί ου, σελ ). Καταγράψαμε ἐνδεικτικά τίς πλέον χαρακτηριστικές καταδίκες τῆς αἱρέσεως τοῦ παπισμοῦ ἀπό Συνόδους, Ἁγίους, Ἐπισκόπους, Κληρικούς, Μοναχούς καί Καθηγητές Πανεπιστημίου. Ὑπάρχουν, βεβαίως, καί πλεῖστες ἄλλες ἀναφορές στίς παπικές πλάνες, καθώς καί στίς πλάνες τοῦ προτεσταντισμοῦ καί τοῦ συγχρόνου οἰκουμενισμοῦ. Ἡ συντριπτική, ἄλλωστε, πλειονότης τῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τῶν κληρικῶν, μοναχῶν καί θεολόγων ἀκολουθεῖ τήν πατροπαράδοτη ὁδό, πού ἦταν πάντοτε αὐστηρή καί κριτική πρός τίς αἱρέσεις. Ἔχουν, ἄλλωστε, ἐκπονηθεῖ καί δημοσιευθεῖ πλῆθος θεολογικῶν μελετῶν στίς ὁποῖες μπορεῖ κανείς νά ἀνατρέξει καί στίς ὁποῖες περιλαμβάνονται ἀνάλογες ἀντιδράσεις καί ἀπό πολλούς ἄλλους ὀρθοδόξους κληρικούς καί λαϊκούς

51 Οἱ Ἁγιορεῖτες γιὰ τοὺς Ἀντιχαλκηδονίους-Μονοφυσίτες Με τα ξύ τ ῶν ἐ πί ση μ ων δι α λ ό γων πού δι ε ξά γει ἡ Ὀρ θό δο ξη Ἐκ κλησ ί α μ έ τ ούς ἑ τ ε ρ ο δ ό ξους εἶ ναι καί αὐ τή μέ τούς Ἀν τι χαλ κη δονί ους, ἤ Προ χαλ κη δο νί ους, ἤ Ἀρ χαί ους Ἀ να τολι κούς. Καρ πός τῶν θε ο λο γι κῶν συ ναν τή σε ων, τῆς σ χε τι κο ποι ή σε ως τῶν θε ο λο γι κῶν δι α φο ρῶν καί τοῦ καλ λι ερ γη θέν τος συγ κρη τι σμοῦ τά τελ ευ ταῖ α χ ρό νια, ἦ ταν τό ὅ τι ἄρ χι σαν -με τά ἀ πό αἴ τη μά τους- νά ἀ πο κα λοῦν ται μέ τό ὄ νο μα «Ἀ να το λι κοί Ὀρ θό δο ξοι», ὀ νο μα σί α πού ἀν τιβαί νει στήν Ἐκ κλη σι α στι κή Ἱ στο ρί α καί πα ράδο ση, ἀ λ λ ά καί ἀ ν τ ι κα το π τρί ζει τ ήν π ρό θε ση νά ἀν τι με τω πι σ τοῦν μ έ εὐ νο ϊ κό τε ρο τρό πο καί φυ σι κά ὡς ὀρ θό δο ξοι. Ἡ Μ ι κ τ ή Ἐ π ι τ ρ ο π ή θ ε ο λ ο γ ι κο ῦ δ ι α λ ό γ ο υ μ ε τ α ξύ Ὀ ρ θ ο δ ό ξων καί Ἀν τ ι χα λ κ η δ ο ν ί ων καί τά Κοι νά Κεί μ ε να πού ἔ χουν ἐκ δο θεῖ κα τέ λη ξαν, μέ σα ἀ πό ἀ νε πί τρε πτες ὑ περ βά σεις καί ἁ πλοποι ή σεις, σέ αὐ θαί ρε τα συμ πε ρά σμα τα, χω ρίς ἐ ρεί σμα τα σ τήν δογ μα τι κή καί ἐκ κ λη σι ο λο γι κή ἀ λή θεια καί ἀ κρί βεια. Ὑ πο στη ρί χθη καν, ἔ τσι, καί συ νο μο λο γή θη Ἄνω: Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος μέ τόν Ἀρμένιο Μονοφυσίτη Προκαθήμενο Ἀράμ Α, ἀνταλλάσσουν δῶρα στόν ἀρμένικο ναό τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Φωτιστοῦ τῶν Ἀρμενίων. Κομοτηνή, 23 Σεπτεμβρίου Μέση: Δοξολογία στόν ἀρμένικο ναό τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Φωτιστοῦ τῶν Ἀρμενίων, γιά τόν ἑορτασμό τῶν 180 χρόνων ἀπό τό χτίσιμο τοῦ Ἀρμένικου ναοῦ. Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί ὁ Μητροπολίτης Μαρωνείας συνδοξολογοῦν τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό μέ τόν Ἀρμένιο Πατριάρχη. Ποιόν Χριστό ἄραγε; Κάτω: Ὁ Ἀρμένιος Πατριάρχης Ἀράμ Α προσφωνεῖ τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο μετά τήν τέλεση τῆς Δοξολογίας στόν Ἀρμένικο ναό τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Φωτιστοῦ τῶν Ἀρμενίων. Κομοτηνή, 23 Σεπτεμβρίου καν παν τε λῶς ἀ θε ο λό γη τες καί ἀν τορ θό δο ξες ἀ πό ψεις, ὅ πως ὅ τι δέν ὑ πάρ χουν δι α φο ρές σ τήν πί στη πού νά μᾶς χω ρί ζουν καί ὅ τι «ἀ τυ χεῖς σ υγ κυ ρί ες» καί δευ τ ε ρεύ ον τ ες λ ό γοι (ἐ θ νι κοί καί πο λι τ ι κοί) ἦ τα ν αὐ τοί πού ὁ δή γη σα ν σ τήν ἀ πό σ χι ση τῶν Ἀν τ ι χα λ κη δο νί ων ἀ πό τό Σῶ μα τ ῆς Μί ας, Ἁ γί ας, Κα θ ο λ ι κ ῆς κα ί Ἀ πο σ τ ο λ ι κ ῆς τοῦ Χρι σ τοῦ Ἐκ κ λη σί ας. Ὑ πο σ τη ρί χθη κε, ἐ πί σης, ὅ τι οἱ θε ο λο γι κές ἀ πό ψεις τῶν Ἀν τι χα λ κη δο νί ων δέ ν ἦ τα ν π ρ α γ μ α τ ι κά αἱ ρε τ ι κές, ἀ λ λ ά ἁ π λ ῶς «πα ρε ξη γή θη κα ν» ἀ πό τούς συγ χ ρό νους τους Πα τέ ρες, ἐ νῶ τώ ρα «κα τα νο ή θη καν πλη ρέσ τε ρα» ἀ πό τούς θε ο λό γους ἑρ μη νευ τές, ἤ ὅ τι ἔ χο υν χά σ ει τ ήν «ἐκ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ή ὀ ρ θ ο δ ο ξί α» ἀ λ λά ἔ χουν «ἰ δε ο λο γι κή ὀρ θο δο ξί α» ( βλ. π. Γε ωργί ου Κα ψά νη, Ἡ «ἰ δε ο λο γι κή» ὀρ θο δο ξί α τῶν Ἀν τ ι χα λ κη δο νί ων - Ἀ πάν τη ση σέ ἀ πό ψεις τοῦ Κα θη γη τοῦ κ. Γ. Μα ρ τζέ λου, ἐκδ. Ἅγ. Ὄ ρος 2005, σελ. 42). Τίς τ ε λ ευ ταῖ ες δε κα ε τ ί ες ἔ χουν ὑ πο γρα φεῖ π λῆ θος κει μ έ νων καί «Κοι νῶν Δη λώ σε ων» πρός αὐ τ ή τ ήν κα τ εύ θυν ση καί γί νον ται ἐ ν τα τ ι κές προ σπά θει ες γιά τήν ὁ λο κλή ρω ση τῆς πλήρ ους κοι νω νί ας τ ῶν Ἀν τ ι χα λ κη δο νί ων μ έ τ ήν Ὀρ θό δο ξη Ἐκ κ λ η σί α, κά τ ι πού φα ν τά ζει πο λύ κον τι νό. Ἔ τσι, μέ σα στό Παγ κό σμιο Συμ βούλι ο Ἐκ κ λ η σι ῶν ταυ τ ι ζό μα σ τ ε οἱ Ὀρ θό δο ξοι μ έ τούς Μο νο φυ σί τες καί ὀ νο μα ζό μα σ τε ὅ λοι ἀ πό Ἄνω: Ὁ Ἀρμένιος «Πατριάρχης» Ἀρὰμ Α γίνεται δεκτὸς ὡς κανονικὸς ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας στὴν Ἀλεξανδρούπολη ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἄνθιμο. Ξενάγηση στὸν Μητροπολιτικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου, Ἀλεξανδρούπολη, 22 Σεπτεμβρίου Μέση: Ὁ Ἀρμένιος «Πατριάρχης» Ἀρὰμ Α ξεναγεῖται στὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, στὴ Θεσσαλονίκη. Στὸ Ἱερὸ Βῆμα εἰσέρχεται ὡς κανονικὸς ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας. 24 Σεπτεμβρίου Τὸ ἀπόγευμα τῆς ἴδιας μέρας τελέστηκε Δοξολογία ἀπὸ κοινοῦ μὲ τοὺς ὀρθοδόξους στὸν ἀρμένικο ναὸ τῆς Παναγίας γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῶν 100 χρόνων ἀπὸ τὴν ἵδρυση τῆς Ἀρμένικης «Ἐκκλησίας» στὴ Θεσσαλονίκη. Κάτω: Ἀναγόρευση τοῦ Ἀρμενίου «Πατριάρχη» Ἀρὰμ Α, ὡς ἐπίτιμου διδάκτορα Θεολογίας στὸ Θεολογικό Τμῆμα τοῦ Ἐθνικοῦ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, παρουσίᾳ ἐκπροσώπου τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, ἄλλων Μητροπολιτῶν, κληρικῶν καὶ Καθηγητῶν τοῦ Πανεπιστημίου. κοι νοῦ Ὀρ θό δο ξοι, σ υμ μ ε τ έ χον τ ας σ έ κο ι ν ές «δι ο ρ θό δο ξες» ἐ πι τρ ο π ές. Τό πι ό δυ σά ρε σ το ὅ μως εἶ ναι, με τά ἀ πό αὐ τήν τήν ἄμ βλυν ση, νά συγ κρο τοῦ με καί μό νοι μας δι ορ θό δο ξες ἐ πιτρο πές καί νά συν τάσ σου με κοι νά κεί με να μέ τούς Μο νο φυ σί τες ὡς κεί μ ε να τῶν Ὀρ θο δό ξων 96 97

52 (βλ. Ἔ χουν ὄν τως ὀρ θό δο ξη πί στη οἱ Ἀν τι χαλ κη δόνιοι; Ποι ά ἦ ταν ἀ νέ κα θεν ἡ θέ ση τῆς Ὀρ θό δο ξης Ἐκ κλη σί ας γι αὐ τούς; Δέ χον ται οἱ Ἀν τι χαλ κη δόνιοι τίς Οἰ κου με νι κές Συ νό δους καί τά ὀρ θό δο ξα δόγ μα τα ὅ πως αὐ τά ἔ χουν ἐκ φρα σ τεῖ ἀ πό τούς θε ο φό ρους Πα τ έ ρες τ ῆς Ἐκ κ λ η σί ας μας ; Ποι ά εἶ ναι ἡ ἄ πο ψη πού ἔ χει ἐκ φρά σει τό ἁ γι ώ νυ μο Ὄ ρος ὅ λα αὐ τά τά χρό νια γιά τούς Ἀν τι χαλ κηδο νί ους καί τήν «ὀρ θο δο ξί α» τους; Σέ ὅ,τι ἀ φο ρᾶ τήν ἱ στο ρι κή ἐ ξέ λι ξη τοῦ θέμα τος εἶ ναι γνω στό ὅ τι «ἡ Δ Οἰ κου με νι κὴ Σύνο δος ἀ πο τε λ εῖ ὁ ρό ση μο σ τὴν ἱ σ το ρί α καὶ τὴν θε ο λο γί α τ ῆς Ἐκ κ λ η σί ας. Ἡ συμ βο λ ή τ ης σ τ ὴν δι α τύ πω σι τῆς Ὀρ θο δό ξου Χρι σ το λο γί ας ὑ πῆρ ξε κα θο ρι σ τι κή. Χά ρις σ αὐ τὴ τὴν δι α τύ πω σι, ποὺ ὁ λο κ λη ρώ θη κε μ ὲ τὴν Σ Τ Οἰ κου με νι κὴ Σύ νο δο, δι α σφα λί ζε ται τὸ ἀ λ η θι νὰ θε α ν θρώ πι νο σ τὴν Ἐκ κ λ η σί α. Εἶ ναι ὀ δυ νη ρὸ ποὺ ὁ λό κ λ η ροι λα οὶ στὴν Μέ ση Ἀ να το λή, οἱ λε γό με νοι Ἀν τι χαλ κη δόνιοι, συ νε χί ζουν νὰ τὴν ἀρ νοῦν ται» (Ἱ ε ρομ. Λου κᾶ Γρη γο ριά του, Ὁ σύγ χρο νος δι ά λο γος Ὀρ θο δό ξων καί Ἀν τι χαλκη δο νί ων ὑπό τό φῶς τῆς πα ρα δό σε ως τῆς Ἐκ κλη σί ας, aktines.blogspot.gr/2013/08/blog-post_9701.html). Σύμ φω να μ έ τόν μα κα ρι σ τό Ἀρ χιμ. Γε ώρ γιο Κα ψά νη, Ἡ γού με νο τῆς Ἱ ε ρᾶς Μο νῆς Ὁ σί ου Γρηγο ρί ου, πού ἔ χει ἀ σ χο λ η θεῖ ἐ πί δε κα ε τ ί ες καί ἔ χει γρά ψει πλῆ θος με λε τῶν καί ἄρ θρων γιά τό θέ μα αὐ τό, «Ἀν τι χαλ κη δό νιοι Μονοφυσίτες ὀνομά ζον ται οἱ Χρι σ τια νοί, οἱ ὁ ποῖ οι δέν ἐ δέ χ θη σαν τήν Δ καί τίς ἑ πό με νες Οἰ κου με νι κές Συ νόδους, ἀ πε κό πη σαν ἀ πό τήν Ἐκ κ λη σί α τοῦ Χρι σ τοῦ καί ἐ σ χη μά τ ι σα ν τ ίς μο νο φυ σι τ ι κές ἐκ κ λ η σί ες τ ῆς Ἀνατο λ ῆς, δη λα δή τ ῶν Κο π τ ῶν τ ῆς Αἰ γύ π του, τῶν Αἰ θι ό πων, τῶν Ἀρ με νί ων, τῶν Συ ρο ϊ ακωβιτῶν καί τῶν Ἰν δῶν τοῦ Μα λαμ πάρ» (Ἱ. Μ. Ὁ σί ου Γρη γο ρί ου Ἁ γί ου Ὄ ρους, Εἶ ναι οἱ Ἀν τ ι χα λ κη δό νι ο ι ὀ ρ θόδοξο ι; Ἅ γιον Ὄ ρος, 1995, σελ. 9). Κο πτι κή Κοι νό τη τα: Ἡ λέ ξη Κό πτης προέρ χε ται ἀ πό τ ήν ἀ ρ χαί α αἰ γυ π τ ι α κή γλ ώ σ σα καί ση μαί νει Αἰ γύ πτιος. Ἡ Αἴ γυ πτος ἦ ταν στήν οὐ σί α ἡ μη τέ ρα τοῦ μο νο φυ σι τι σμοῦ, ὁ ὁ ποῖ ος δη μι ουρ γή θη κε ἀ πό τήν λαν θα σμέ νη ἑρ μη νεί α τῆς Χρι στο λο γί ας τοῦ Ἁ γί ου Κυ ρίλ λου Ἀ λε ξανδρεί ας. Οἱ ἱ δρυ τές τῆς αἱ ρέ σε ως τοῦ μο νο φυσι τι σμοῦ ὑ πο σ τή ρι ζα ν τήν λα ν θα σμ έ νη αὐ τή ἑρ μη νεί α σ τήν προ σ πά θει α ἀ ν τί δρα σής τους σ τόν Νε σ το ρι α νι σμό. Ἔ τσι, εἶ ναι φυ σι κό ὅ τι ὁ μο νο φυ σι τι σμός κυ ρι άρ χη σε σ τήν Αἴ γυ π το. Αἰ θ ι ο πι κ ή Κοι νό τ η τ α: Τό 1951 ἀ πο κόπη κε ἀ πό τούς Κό πτες ἡ κοι νό τη τα τῆς Αἰ θι οπί ας δη μι ουρ γών τας ξε χω ρι σ τ ή θρη σκευ τ ι κή κοι νό τη τα. Ἀ πό αὐ τήν προ έρ χε ται καί ἡ μο νοφυ σι τι κή «Ὀρ θό δο ξη Ἐκ κ λη σί α Tewehedo τῆς Ἐ ρυ θραί ας», ἡ ὁ ποί α τό 1993, ταυ τό χ ρο να μ έ τ ήν ἐ θ νι κή τ ης ἀ νε ξα ρ τ η το ποί η ση ἔ λ α βε καί τήν «ἐκ κ λη σι α σ τι κή». Ἀ ρ μ έ νι κ η Κοι νό τ η τ α: Οἱ Ἀ ρ μ έ νι οι δέ ν συμ με τεῖ χαν -ἐ ξαι τί ας τῆς ἐμ πό λε μης κα τά στασης στήν ὁ ποί α βρί σκον ταν τό τε- οὔ τε στήν Β οὔ τε σ τήν Γ Οἰ κου μ ε νι κή Σύ νο δο, ἀλ λά ἀ πο δέ χτη καν τίς ἀ ποφά σεις τους. Δέν συ νέ βη ὅ μως τό ἴ διο καί μέ τήν Δ Οἰ κου με νι κή Σύ νο δο, τ ῆς ὁ ποί ας ἀ ρ νή θη κα ν νά ἀ πο δε χ θοῦν τ ίς ἀ πο φά σεις, κα θ ώ ς εἶ χα ν ἤ δη ἀ σ πα σ θ εῖ τ ί ς μο νο φυ σι τι κές κα κο δο ξί ες. Παρό λα αὐ τά δέν ἀ πο κό πη καν ἀ πό Ἀνταλλαγὴ δώρων τοῦ Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἀνθίμου καὶ τοῦ Ἀρμενίου Πατριάρχου Ἀράμ. Ἀλεξανδρούπολη, 22 Σεπτεμβρίου Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, ὁ Καρδινάλιος Kurt Koch, ὁ Καρδινάλιος τῆς Βιέννης Christoph Schonborn καὶ ὁ «Πατριάρχης» τῶν Κοπτῶν Θεόδωρος Β εὐλογοῦν ἀπὸ κοινοῦ κατά τόν ἑορτασμό τῶν 50 χρόνων τοῦ Ἱδρύματος «Pro Oriente» στὴ Βιέννη. Τὸ συγκεκριμμένο Ἵδρυμα εἶναι οἰκουμενιστικὸς ὀργανισμὸς στὸ χῶρο τοῦ Παπισμοῦ μὲ σκοπὸ «τὴν ἀλληλογνωριμία καὶ προσέγγιση μεταξὺ ἀνατολῆς καὶ δύσης». Βιέννη, τήν Ἐκ κλη σί α μέ χρι τήν Β Σύ νο δο τοῦ Ντβίν ( ), ὁ πό τ ε καί ἀ πο σ χί σ τ η κα ν ὁ ρι σ τ ι κά ἀ πό τό Σῶ μα Της. Συ ρο ϊ α κω βί τ ες: Οἱ Ἰ α κω βί τες ἀ πο τέ λεσαν τό δυ τι κό συ ρια κό χρι στι α νι σμό μέ κέν τρο τήν Ἀν τι ό χεια. Ἔ λα βαν τήν ὀ νο μα σί α τους ἀ πό τόν Ἰ ά κω βο Βα ρα δαῖ ο (Σύ ρο ἱ ε ρα πό σ το λο) τό 542/3. Λό γῳ τῶν συ νε χῶν δι ώ ξε ων πού ὑ πέσ τη σαν, δέν κα τά φε ραν νά ἀ πο τε λ έ σουν ἕ να ἑ νια ῖο σῶ μα. Ὡ σ τό σο δι α τή ρη σαν τήν ἑ νό τη τά τους ἄν καί δι α σκορ πι σμέ νοι σέ δι ά φο ρα ἐ δάφη τῆς Συ ρί ας. Ἐκ κ λ η σ ί α τ ῆς Μα λ ά ν κα ρ α - Ἐκ κ λ η σ ί α τοῦ Μα λαμ πάρ: Ἡ Ἐκ κ λη σί α τῆς Μα λάν κα ρα καί ἡ Ἐκ κλη σί α τοῦ Μα λαμ πάρ εἶ ναι ἀ νε ξάρτη τες μ ε τα ξύ τους ἀν τι χα λ κη δό νι ες κοι νό τη τες στήν Ἰν δί α. Χω ρί στη καν τό 1972, ἀλ λά δι α τηροῦν φι λι κές σχέ σεις. Τά μέ λη τους καυ χῶν ται γιά τήν κα τα γω γή τῶν Ἐκ κλη σι ῶν τους ἀ πό τόν Ἅ γιο Ἀ πό στο λο Θω μᾶ, πού ὡς γνω στόν κή ρυ ξε καί μαρ τύ ρη σε στήν Ἰν δί α. Τόν 7ο αἰ ῶ να προσ χώ ρη σαν σ τήν Συ ρια κή Ἐκ κ λη σί α (ἰ α κω βι τι κή) μ έ τήν ὁ ποί α εἶ ναι ἑ νω μ έ νες καί σή μ ε ρα. Ἄς ση μει ω θεῖ ὅ τι ἱ κα νός ἀ ριθ μός Μο νο φυσι τῶν προ σῆλ θε κα τά και ρούς στή λα τι νι κή Οὐνί α, μέ ἀ πο τέ λ ε σμα νά σ χη μα τι σ τοῦν δι ά φο ρες οὐ νι τι κές κοι νό τη τες, ὅ πως εἶ ναι οἱ Μα ρω νί τες τοῦ Λι βά νου καί ἡ Ν ε σ τ ο ρ ι α ν ή ( Χα λ δ α ϊ κ ή) Κοι νό τη τα. Γι ά δε κα έ ξι αἰ ῶ νες οἱ Ἀν τ ι χα λ κη δό νι οι ἀ ν τι μ ε τω πί ζον ταν ἀ πό τήν Ἐκ κ λη σί α μας ὡς αἱ ρε τι κοί μο νο φυ σί τες καί γι αὐ τό ἦ ταν ἀ πο κομμέ νοι ἀ πό τό Σῶ μα Της μέ χρι τήν με τά νοι α καί τήν ἐ πά νο δό τους σ τήν Ἀ λή θεια. Πλῆ θος Ἁ γί ων καί Πα τέ ρων τῆς Ἐκ κ λη σί ας ἀ να φέ ρον ται σ τίς μο νο φυ σι τι κές κα κο δο ξί ες κα τα δι κά ζον τάς τες καί πολ λοί ἐ πί σης ἅ γιοι ὁ μο λο γη τές ὑ πέ σ τη σαν μαρ τύ ρια καί θά να το γιά τό ὀρ θό δόγ μα πε ρί τῶν δύ ο φύ σε ων τοῦ Χρι στοῦ, ὅ πως ὁ Ἅ γιος Φλα βι α νός Πα τρι ά ρχης Κων σ τα ν τ ι νου πό λ ε ως καί ὁ Ἅ γιος Προ τέ ριος Πα τριά ρχης Ἀ λε ξαν δρεί ας. «...Ἡ δι α φο ρά μας μέ τούς Ἀν τι χα λ κη δο νί ους ἀ φο ρᾶ αὐ τό τό Πα νά γιο Πρόσω πο τοῦ Κυ ρί ου καί Θε οῦ τοῦ Σω τῆ ρος μας Ἰ η σοῦ Χρι στοῦ. Οἱ ἅ γιοι καί θε ο φό ροι Πα τέ ρες μας, ἀ πό τῆς Δ Οἰ κου με νι κῆς Συ νό δου καί ἐντεῦ θεν, ἐ πε σή μαναν ὅ τι ὄ χι μό νο ὁ Εὐ τυ χής, ἀλ λά καί ὁ Σε βῆ ρος καί ὁ Δι ό σκο ρος δέν εἶ χαν ὀρ θή πί στη πε ρί τοῦ Π ρ ο σ ώ που τ οῦ ἐ να ν θρ ω πή σα ν τ ο ς Λό γου καί τ ῶν δύ ο ἐ ν Αὐτ ῷ τ ελ είων φύ σ ε ων, τ ῆς θ εί ας καί τ ῆς ἀ ν θρ ω πί ν ης. Καί ἀ κό μ η ὅ τ ι συ ν έ χε α ν τίς φύ σεις πρε σβεύ ον τες ὅ τι ὁ Θε άν θρω πος δέν εἶ ναι ὁ Λό γος τοῦ Θε οῦ, τό δεύ τε ρο Πρό σω πο τῆς Πα να γί ας Τριά δος, τό ὁποῖ ο προ σέ λα βε τήν 98 99

53 Συμπροσευχὴ στὴ συνάντηση τῶν Ἱεροσολύμων μεταξὺ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, τοῦ Πάπα Φραγκίσκου καὶ τοῦ Ἀρμενίου Ἐπισκόπου, 25 Μαΐου Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος σὲ θρησκευτικὴ ἐκδήλωση τῶν Συροϊακωβιτῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως. ἀν θρώ πι νη φύ ση καί τήν ἕνωσε ἐν τῇ ἀϊ δί ῳ Ὑ πο σ τά σει Του μέ τήν θεί α φύ ση, ἀ λ λά κά ποι α ἄ λ λη θε αν θρώ πι νη ὕ παρξις, ἡ ὁποία προ ῆλ θε ἀ πό τήν ἕ νω ση τῶν δύ ο φύσεων» (Ἱ. Μ. Ὁ σί ου Γρηγο ρί ου Ἁ γί ου Ὄ ρους, Εἶ ναι οἱ Ἀν τι χα λ κη δό νιοι ὀρ θό δο ξοι; Ἅ γιον Ὄ ρος, 1995, σελ.10). Πα ράλ λη λα μέ τή συγ κε κρι μέ νη πο λύ ση μαντι κή χ ρι σ το λο γι κή δι α φω νί α, οἱ Ἀν τι χα λ κη δό νιοι ἀ γνο οῦν καί ἀ πορ ρί πτουν καί ὅ λη τήν με τα γενέ σ τε ρη θε ο λο γί α τῶν Οἰ κου με νι κῶν Συ νό δων, πού ἀ πο σκο ποῦ σε σ τήν πε ραι τέ ρω δι ευ κρί νι ση τοῦ χρι στο λο γι κοῦ δόγ μα τος. «Εἶ ναι ἀ πο ρί ας ἄ ξιον, πῶς εὑ ρί σκον ται ὀρθό δο ξοι θε ολό γοι ὑ πο σ τη ρί ζον τες ὅ τι π λ έ ον ὁ Δι ό σκορος καί ὁ Σεβῆρος δέν εἶναι αἱρετι κοί... Ἐ άν παύ σῃ νά κη ρύσ σε ται ἐπ Ἐκκ λησίαις ὅ τι ὁ Σε βῆ ρ ο ς εἶ ν αι αἱ ρ ε τ ι κό ς καί παρ άν ομ ο ς, πῶ ς δ έ ν θ ά σ η μ α ί ν ῃ ὅ τ ι ἡ Ἐ κκ λ ησ ία τ ό ν θ εωρ ε ῖ π λέ ον Ὀρ θό δο ξο; Καί πῶς αὐτό δέν εἶναι ὕ βρις πρός αὐ τή τήν ὑ πό σ τα σι τῆς Ἐκκ λησίας καί τήν Κε φα λή της, τόν Χρι στό, καί τό Ἅ γιον Πνεῦ μα;» (Ἱ. Μ. Ὁ σί ου Γρη γο ρί ου Ἁ γί ου Ὄ ρους, Εἶ ναι οἱ Ἀν τι χα λ κη δό νιοι ὀρ θό δο ξοι; Ἅ γιον Ὄ ρος, 1995, σελ. 199). Καί ὁ Ὁ μό τ ι μος Κα θη γη τ ής τ ῆς Θε ο λο γι κῆς Σχο λῆς τοῦ Α.Π.Θ. πρωτ. Θε ό δω ρος Ζή σης κατα δι κά ζει τήν ἄ πο ψη ὅ τι οἱ δι α φο ρές Ὀρ θοδό ξων καί Ἀν τι χα λ κη δο νί ων ὀ φεί λον ται δῆ θεν σέ πα ρα νό η ση καί πα ρε ξή γη ση τῆς θε ο λο γι κῆς ὁ ρ ο λ ο γί ας: «Δ έ ν εἶ ν α ι θ έ μ α ἑ ρ μ η ν εί α ς ἀ λ λ ά ἀ λ λα γῆς καί ἀ να τρ ο πῆς τῶν ἀ πο φά σε ων τῶν Οἰ κου με νι κῶν Συ νό δων» (π. Θεόδωρος Ζήσης, Τά ὅ ρια τ ῆς Ἐκκ λ η σί ας, Οἰ κου μ ε νι σμό ς καί Πα πι σμό ς, ἐκδ. Βρυ έ ν νι ος, Θεσ σαλ. 2004, σελ. 109). Πέ ρα ἀ πό τίς συ ζη τή σεις πού γί νον ται σ τίς Μι κ τές Ἐ πι τρο πές μ έ ὁ ποι α δή πο τε κρι τή ρια κι ἄν χρη σι μο ποι οῦν ται, μέ ὅ ποι ους στό χους καί ὁ ρ ά μ α τ α, μ έ δ ι π λ ω μ α τ ί ες κα ί ἀ γ α π ο λ ο γ ί ες, πρέ πει νά ὁ μο λο γή σου με ὅ τι γιά νά προ χω ρή σει πραγ μα τι κά ὁ ποι α δή πο τε κοι νω νί α μέ τούς Ἀντι χα λ κη δο νί ους θά πρέ πει νά ξε πε ρα σ τεῖ «ἕνας ὀγκόλι θος βα ρύ τα τος καὶ ἀ με τα κί νη τος: τὸ γεγο νὸς ὅ τι οἱ Ἀν τι χα λ κη δό νιοι δὲν ἀναγ νωρίζουν τὴν τέταρτη καὶ τὶς ἑ πό με νες τρεῖς Οἰ κου με νι κὲς Συ νό δους. Οὔ τε καὶ μπο ροῦν νὰ τὶς ἀ να γνω ρίσουν. Κά τι τέ τοι ο εἶ ναι φύσει ἀδύνατον, δεδομέ νου ὅ τι ἐ κεῖ νοι προ ῆλ θαν ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους Μο νο φυ σ ί τ ες καὶ συ ν ε χ ί ζουν νὰ ἀ ν τ ι τ ί θ ε ν τ αι σ τὴ Σύ νο δο τῆς Χα λ κη δό νος, ὅπως ἀκριβῶς καὶ οἱ πρό γο νοί τους. Ἂν τὴν ἀ να γνω ρί σουν ὡς Οἰκου με νι κή, θὰ πρέ πει νὰ ἀρ νη θοῦν τὸν ἴ διο τὸν ἑ αυ τό τους καὶ τὴν 16 αἰώνων ἀντιχα λκηδόνια ἱ σ το ρί α τους. Τέ τοι α ἀ να γ νώριση θὰ μ ποροῦσε ν ὰ εἶ ν αι ἀ πο τ έ λ ε σ μ α ρ ι ζι κῆς μ ε τ ά ν ο ι ας, κά τ ι ποὺ μέ χ ρι σή με ρα δὲν ἔ χει γίνει φανερό» (Περ. Ὁ Σω τήρ, 1 Ι ου λί ου blog-post_6224.html). Ἐ μεῖς ὅ μως ὡς μέ λη τῆς Μί ας, Ἁ γί ας, Κα θο λικῆς καί Ἀ πο στο λι κῆς Ἐκ κλη σί ας, ὅ πως ὁ μο λο γοῦμε στό Σύμ βο λο τῆς Πί στε ως, «δέν ἡμποροῦμε νά δε χθοῦ με ἕ να Χρι στό πού οἱ δύ ο φύ σεις Του συγ χέ ον ται πού οἱ δύ ο φύ σεις Του δέν εἶ ναι τέ λει ες καί με τά τήν ἀ σύγχυτο, ἄ τρε πτο, ἀ δι αίρετο ἕ νω σί των δι ό τι αὐ τό θά ἐ σή μαι νε ὅ τι ἡ ἀν θρώ πι νη φύ σις δέν προσλαμ βά νε ται σω σ τά ἀ πό τόν Θε ό Λό γο καί ἄ ρα δέν θε ρα πεύ ε ται καί δέν θε ώ νε ται. Καί ἐ πί σης ἄς ἐξε τα σ θῆ μή πως ἡ σύγ χυ σις στίς φύ σεις πού ἑ νώ νον ται στό Πρόσω πο τοῦ Θε οῦ Λό γου εἶ ναι δυ να τόν νά ἔ χη ἀρνη τι κές συ νέ πει ες καί σ τά ἀν θρώ πι να πρό σω πα πού ἐ πι δι ώ κουν τήν με τ Αὐτοῦ ἕ νω ση καί γιά τά ὁ ποῖ α ὁ Χρι στός εἶ ναι τό Ἀρ χέ τυ πο» (Ἱ. Μ. Ὁ σίου Γρη γο ρί ου Ἁ γί ου Ὄ ρους, Εἶ ναι οἱ Ἀν τι χα λ κη δό νιοι ὀρ θό δο ξοι; Ἅ γιον Ὄ ρος, 1995, σελ. 12). «Αἰ σθα νό με θα τήν ἀ νάγ κη, πρό τοῦ ὑ παρκτοῦ κιν δύ νου νά νο θευ θῆ ἡ καθαρά καί ἀμώμητος πί σ τις τῆς Ἐκ κ λη σί ας καί μά λι σ τα σ τό κέν τρο Της πού εἶ ναι ἡ Κε φα λή Της, ὁ Κύ ριος ἡ μῶν Ἰ η σοῦς Χρι σ τός, νά ὁ μο λο γήσου με τήν Ὀρ θό δο ξο Πί στι ἀ και νο τό μη τον, ἀ νό θευ το, ἀκεραία, ἑπόμε νοι τοῖς ἁ γί οις Πα τρά σι» (Ἔν θα ἀ νω τέ ρω)

54 Εἰσήγησις τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος Ἁγίου Ὄρους περὶ τοῦ Διαλόγου μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ἀντιχαλκηδονίων Ὑπόμνημα τῆς Διπλῆς Συνάξεως τοῦ Ἁγίου Ὄρους περὶ τοῦ Διαλόγου Ὀρθοδόξων καὶ Ἀντιχαλκηδονίων Τήν ὀρ θό δο ξη ἄ πο ψη ὅ τι οἱ Ἀν τι χαλ κηδό νι οι δέ ν ἔ χουν ἀ πο κη ρύ ξει καμ μί α ἀ πό τίς αἱ ρε τι κές ἀν τι λή ψεις τους καί κα τά συ νέ πεια δέν εἶ ναι ἐ φι κτή ἡ ἕ νω ση τῶν Ὀρ θο δό ξων μα ζί τους ἐ ξέ φρα σε μ έ ἐμ πε ρι στα τω μέ νο ὑ πό μνη μά της ἡ Ἱ ε ρά Κοι νότη τα τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους μ ε τά ἀ πό εἰ σή γη ση τῆς ἁρ μό διας Ἱ ε ρο κοι νο τι κῆς Ἐ πι τρο πῆς. Πα ρα θέτου με ἀ πο σπά σμα τα τῶν δύ ο αὐ τῶν κει μέ νων. «...Κα τό πιν ὅ λων τῶν ἀ νω τέρω συνάγεται ὅτι δέν π λη ροῦν ται εἰ σέ τι αἱ προϋποθέσεις διά τήν ἕ νω σιν μετά τῶν Ἀντιχα λκηδονίων, καί ὅτι τυχόν ἐσπευ σμέ νη ἕ νω σις καί τά δι ε στῶ τα δέν θά ἑ νώ σῃ ἁρ μο νικῶς καί τά ἡνωμένα θά διασπά σῃ... Ἄς θε ω ρη θῇ δέ καί τό κεί με νο αὐ τό ὡς μί α ἐ πι π λέ ον ἔν δει ξις ὅ τι ἡ συ νεί δη σις τμή μα τος τῆς Ἐκ κ λη σί ας δέν ἔχει ἀναπαυ θῇ μέ τά μέ χ ρι τοῦ δε ἀ πο φα σι σ θέν τα, οὔ τ ε θά ἀ πο δε χ θῇ τοιαύτ ην ἕ νω σιν. Ἐν Ἁ γί ῳ Ὄ ρει τῇ 1ῃ Φε βρου α ρί ου 1994 Τά μέ λη τῆς Ἐ πι τρο πῆς Ὁ τῆς Βα το παι δί ου Ἀρ χιμ. Ἐ φραίμ Ὁ τῆς Δι ο νυ σί ου Γέ ρων Ἐ πι φά νιος Ὁ τῆς Φι λο θέ ου Γέ ρων Λου κᾶς Ὁ τῆς Γρη γο ρί ου Ἀρ χιμ. Γε ώρ γιος» (Πηγή: Εἶναι οἱ Ἀντιχαλκηδόνιοι ὀρθόδοξοι; ἔκδ. Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου, 1995, σελ ). Ὁ Ὀρθόδοξος Μητροπολίτης Ἀξώμης κ. Πέτρος λαμβάνει μέρος στὸν Ἁγιασμὸ τῶν ὑδάτων τῶν Κοπτῶν, τὴν ἡμέρα τῶν «Ἐπιφανείων» μὲ τὸν τοποτηρητὴ τοῦ Κοπτικοῦ Θρόνου Ναθαναήλ, στὴν Ἀδδὶς Ἀμπέμπα τὸν Ἰανουάριο τοῦ Ἡ ἑορτὴ αὐτὴ γιὰ τοὺς Κόπτες τιμᾶται μὲ τριήμερες θρησκευτικὲς ἐκδηλώσεις καὶ ὁ ἁγιασμὸς ἔγινε σὲ εἰδική δεξαμενὴ σὲ γήπεδο, παρουσίᾳ μονοφυσιτῶν πιστῶν, ἐνῶ εἶχε ἄμεση ἀναμετάδοση ἀπὸ τὰ ΜΜΕ. Ἡ παρουσία τοῦ Ὀρθόδοξου Ἱεράρχη σκανδάλισε πολὺ τὸν ὀρθόδοξο λαό. Γεῦμα κατὰ τὴ Διορθόδοξη Συνδιάσκεψη στὴν Κῶ, 17 Ὀκτωβρίου Στὴν Συνδιάσκεψη συμμετέχουν Ὀρθόδοξοι καὶ ὅλες οἱ ὁμάδες τῶν Ἀντιχαλκηδονίων ὡς ἀμιγῶς Ὀρθόδοξοι. Σκοπός τῆς Συνδιάσκεψης ἦταν ἡ συζήτηση ἐπὶ τῶν θεμάτων ποὺ θὰ ἀπασχολοῦσαν τὸ ἑπόμενο Π.Σ.Ε. (Busan-2013) καὶ ἡ διαμόρφωση κοινῆς ὀρθόδοξης θέσεως ἐπ αὐτῶν γιὰ νὰ παρουσιαστεῖ στὸ Π.Σ.Ε. ὡς ἡ ὀρθόδοξη μαρτυρία!!! Οἱ Ἀν τι πρό σω ποι καί Προ ϊ σ τά με νοι τῶν εἴ κο σι Ἱερῶν Μο νῶν τοῦ Ἁγίου Ὄ ρους Ἄ θω εἰς κοι νήν σύ να ξιν συ νέ τα ξαν τό... ὑ πό μνη μα πε ρί τοῦ δι α λό γου Ὀρ θοδό ξων καί Ἀν τι χαλ κη δο νί ων. «...Συ νει δη το ποι οῦν τες τόν τοι οῦ τον κίν δυ νον, δη λα δή τήν ἕ νω σιν με τά τῶν Ἀντιχα λκηδονίων βα σι ζο μέ νην ἐ πί μή ὀρ θο δό ξων προ ϋ πο θέ σεων, δι α τε λοῦ μεν ἐν με γί σ τῃ ἀνησυχίᾳ. Ἡ πίσ τις εἶ ναι τό κιν δυ νευ ό με νον καί δέν δυ νά με θα νά π α ί ζω μ ε ν ἐ ν ο ὐ π α ι κ τ ο ῖ ς. Α ἰ σ θ α ν ό μ ε θ α τ ή ν εὐ θύ νην ἡ μῶν διά τήν πε ρι φρού ρη σιν καί δι α τ ή ρη σιν ἀ και νο το μ ή των τοῦ δόγματος καί τ ῆς ἐκ κ λ ησιολογίας τῆς ἁγίας Ἐκ κ λ η σί ας, ὡς αὐ τά πα ρε λά βο μεν πα ρά τῶν ἁγίων Πατέρων.»Διά τοῦ το καί ἐ πι ση μαίνοντες καταγγέλομεν: [...]»2. Τήν προ σβο λήν τοῦ κύ ρους καί τῆς αὐθεν τί ας τῶν ἁ γί ων Οἰ κουμενικῶν Συνόδων διά τῆς ἀ πο φά σε ως τῆς Μι κ τῆς Ἐπιτροπῆς ὅπως οἱ ἀν τι χαλ κη δό νιοι αἱ ρε σιά ρχες Δι ό σκο ρος, Ἰ ά κωβος, Σεβῆρος κ λ π. χα ρα κ τηρισ θοῦν μή αἱρετικοί, ἀ λ λ ὀρ θό δο ξοι εἰς τό φρόνημα. [...]»4. Τήν ρι ζι κήν δι α φω νί αν τῆς Μικ τῆς Ἐπιτρο πῆς πρός τήν δι δα σκα λί αν τῶν Ἁ γί ων Πα τέ ρων, ὅσον ἀφορᾶ τήν Χριστολογί αν τῶν Ἀν τι χαλ κη δο νίων. Αὐ τοί μέν (Μά ξι μος ὁ Ὁ μο λο γη τής, Σω φρό νιος Ἱ ε ρο σο λύ μων, Ἀ να σ τά σιος ὁ Σιναΐτης, Ἰωάννης ὁ Δα μα σκη νός, ὁ Φώ τιος ὁ Μέ γας, Θε ό δω ρος ὁ Στουδίτης, Θε ο δό σιος ὁ Κοινοβιάρχης κλπ.) ὁρίζουν ταύ την ὡς αἱ ρε τι κήν διδασκαλίαν, ἡ Μικ τή Ἐ πι τρο πή δέ ὡς ὀρ θό δο ξον καί συ νέ χειαν τῆς ἀρ χαί ας ἀ πο στο λι κῆς πί στε ως τῆς Ἐκ κλη σί ας. [ ]» Κατά τήν δι δα σκα λί αν τῶν ἁγίων Πατέρων καί τήν συ νεί δη σιν τῆς λατρευούσης Ἐκκ λησίας καί ὁ με τρι ο πα θής μο νο φυσιτισμός τοῦ Διοσκόρου καί τοῦ Σε βή ρου ἀ ποτελεῖ αἵρεσιν...»πάντα ταῦτα καταγγέλοντες πρός τό Σεπ τόν Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖ ον, τάς Σε πτάς ἱ ε ραρχίας τῶν Ὀρ θο δό ξων Ἐκ κ λησιῶν, τόν ἱερόν κλῆρον καί τόν εὐ σε βῆ λα όν τα πει νῶς δη λοῦ μεν ὅ τι κι νού με θα ὑ πό αἰ σ θή μα τος εὐ θύ νης καί μό νον ἀ πο βλέ πον τες εἰς τήν ὅ σον τάχι στα ἐ πα να το ποθ έ τ η σιν τοῦ Θε ο λο γι κοῦ Διαλό γου ἐ πί ὀρ θῶν βά σε ων, τ ο ι ού τ ων ὥ σ τ ε καί ο ἱ Ὀ ρ θό δο ξο ι νά διατη ρή σω μεν δι ἑαυτούς ἀδιαλώβητον τήν ὀρθό δο ξον πί σ τιν, ἀ λ λά καί οἱ Ἀν τι χα λ κη δό νιοι νά ἔχουν τήν δυ να τό τη τα ἐ πι σ τροφῆς εἰς τήν ἀληθῆ Ἐκ κλη σί αν τοῦ Χρι στοῦ, ἀ πό τήν ὁ ποί αν ἐ πί δέκα πέν τε αἰ ῶ νας εὑ ρί σκονται ἀ πο κε κομ μέ νοι...»εἰς πε ρί πτω σιν ὅ μως, κα θ ἥν -ὅ μή γέ νοιτο- ἡ ἕ νω σις θά συν τε λε σθῇ πα ρά τήν μό νην Ἀ λή θειαν, δη λοῦμεν ρητῶς καί κα τη γο ρη μα τι κῶς ὅ τι τό Ἅ γιον Ὄ ρος δέν θά ἀ πο δε χθῇ τοια ύτην ψευ δῆ ἕ νω σιν. 14 /17 Μα ΐ ου 1995 Ἅ παν τες οἱ ἐν τῇ Κοι νῇ Συ νά ξει Ἀν τι πρό σω ποι καί Προ ϊ σ τάμε νοι τῶν εἴ κο σι Ἱ. Μο νῶν τοῦ Ἁγ. Ὄ ρους Ἄ θω». (Πηγή: Ὀρθόδοξος Τύπος, ἀρ. φ. 1130, )

55 Ἀξιομνημόνευτα Ὁμολογιακὰ Ἁγιορείτικα Κείμενα Α. Ἀπάντηση τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυρονικήτα (ἡγούμενος ἀρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης), πρὸς τὴν Ἱερὰ Κοινότητα, γιὰ τὴν διακοπὴ τοῦ Μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα. Πρὸς τὴν Ἱερὰν Κοινότητα Ἁγίου Ὄρους Εἰς Καρυὰς 7 Ὀκτωβρίου 1970 Τήν Ὑμ ετ έραν Πανοσιολογιότητα ἀδε λ φι κῶς ἐν Κυ ρί ῳ κα τα σ πα ζό με θα. Ἀ παν τῶν τες εἰς τό ὑ π ἀ ριθμ. 139/Κ/ Ὑ μέ τε ρον ἐγ κυ κ λι ῶ δες γράμ μα ὁ μο λο γοῦ μεν ὅ τι ἐ χά ρη μεν ἰ δι αι τέρως, δι ό τι θί γε τε ἕ να πρό βλη μα τό σον βα σι κόν καί θέ τε τε ἐ ρω τή μα τα σο βα ρά ζη τοῦν τες λύ σεις. Ἐ ρω τᾶ τ ε: «Ποί α ἐκ δή λω σις καί ποί α ἐ νέρ γει α ἐκ τ οῦ Πα να γι ω τ ά τ ου κ. Ἀ θ η να γό ρ ου θά ἦ τ ο ἐ ν δε δειγ μ έ νη τό σον διά τήν κα θη σύ χα σιν τῶν συ νει δή σε ων ὅ σον καί διά τήν ἀ πο κα τά σ τα σιν τῆς δι α τα ρα χθεί σης ἐκ κλη σι α στι κῆς ἑ νό τη τος;». 1. Δυ σ τ υ χῶ ς, ὡς ἀ πο δει κνύ ουν αἱ ἀλ λεπά λ λ η λ οι καί ἐ πί σει ρά ν ἐ τῶν πα τρι α ρ χι καί δη λώ σεις δέν πρό κει ται πε ρί φρα στι κῶν λα θῶν ἤ δη μο σι ο γρα φι κῶν ἀ να κρι βει ῶν ἀ λ λά πε ρί στα θε ρῶν πε ποι θή σε ων ἐκ φρα ζο μέ νων εὐ καίρως ἀ καί ρως μ ε τά πά σης ἐμ φά σε ως. Ἄ ρα δέν εἶ ναι δυ να τόν μί α ἐκ δή λω σις τοῦ Πα τριά ρχου νά κα θη συ χά σῃ τήν ὀρ θό δο ξον συ νεί δη σιν ἐ φ ὅ σον αἱ πε ποι θή σεις τοῦ Φα να ρί ου καί ἡ δι α γρα φο μέ νη πο ρεί α του πα ρα μέ νει ἡ αὐ τή. Συγ κε κρι μέ νως εἰς τήν ἡ με τέ ραν Μο νήν, πα ρ ὅ λην τήν ἁ γι ο ρει τι κήν ἀν τί δρα σιν, ἐ μνη μο νεύα μεν μέ χρι τι νός τοῦ Πα τρι αρ χι κοῦ ὀ νό μα τος φει δό με νοι τῆς ἐκ κ λη σι α σ τι κῆς ἑ νό τη τος. Με τά δέ τήν πε ρί Φι λι όκ βε καί Πρω τεί ου, ὡς ἁ πλῶν ἐ θί μων, δή λω σιν τοῦ Πα τριά ρχου, ἐ παύ σα μ εν τό μνη μό συ νον, αἰ σθαν θέν τες ὅ τι ἐ ξέ λι πε πᾶν πε ρι θώ ριον ἀ νο χῆς ἤ προ θε σμί α ἀ να μο νῆς. Αἱ πα ρό μοι αι δη λώ σεις δέν ἀ πο τε λοῦν μό νον ἀ ναί ρε σιν τῆς Θε ο δι δά κτου καί ζω η φό ρου παρα δό σε ως τῆς Ἁ γί ας μας Ἐκ κ λη σί ας, ἀ λ λά συγχρό νως ἐμ παιγ μόν πρός τόν τα λαί πω ρον Δυ τι κόν κό σμον, ὁ ὁ ποῖ ος κε κο πια κώς ἐκ τοῦ καύ σω νος καί τῆς στεί ρας ὁ δοι πο ρί ας εἰς χώ ρους ἀ βά του καί ἀ νύ δρου ὀρ θο λο γι σμοῦ ζη τεῖ, ἐν συ νει δή τως ἤ μή, τό ὕ δωρ ἐκ τῶν πη γῶν τῆς σω τη ρί ας. Ἡ ἐκ φρα ζο μ έ νη πε ποί θη σις τοῦ Πα τριά ρχου (πε ρί τοῦ ἀ λα θή του ὡς ἐ θί μου) καί ἡ ὁ ρα μα τι ζομέ νη προ ο πτι κή του (διά τόν τρό πον τῆς ἑ νώ σεως) δέν τόν ἀ πο ξε νώ νει ἁ πλῶς ἀ πό τήν Ὀρ θό δοξον συ νεί δη σιν καί τό ἐκ κ λη σι α σ τι κόν π λή ρω μα, ἀλ λά τόν ἐμ φα νί ζει ἥ κι στα σο βα ρόν καί εἰς τό πρό σω πον τοῦ ἰ δί ου, τοῦ Πά πα, ὁ ὁ ποῖ ος με τ ἐ μ φ ά σ ε ω ς ἐ τ ό ν ι σ ε μ ε τ ά τ ά ς π α τ ρ ι α ρ χ ι κά ς ταύ τας δη λώ σεις τό, Θεί ῳ δι καί ῳ, ἀ λά θη τόν του καί τήν ἕ νω σιν τῶν Ἐκ κλη σι ῶν ἄ νευ τοῦ «πα ρα μ ε ρι σμοῦ τῶν ἀ λη θῶν δογ μά των» του. Τό νά ἀ κο λου θεῖ ὅ θεν τάς πα τρι αρ χι κάς καί οἰ κου μ ε νι κάς ἀ κρο βα σί ας κα νείς, δέν ἀ πά δει ἁ πλῶς πρός τήν Ὀρ θό δο ξον ἱ ε ρο πρέ πειαν ἀλλά καί ἀν τί κει ται πρός τήν στοι χει ώ δη σο βα ρότη τα. Σα φῶς ἄ λ λω σ τε ἡ ἀ πο φυ γή ἀ παν τή σε ως τοῦ Πα τριά ρχου διά τήν με τά τοῦ κ. Ἀ λε ξί ου συνέν τευ ξίν του, (πα ρά τήν ἐ ρώ τη σιν τῆς Ὑ με τέ ρας Πα ν ο σι ο λο γι ό τη τος), ὑ πο δη λοῖ τό ἔγ κυ ρον τοῦ ἐν λό γῳ δη μο σι εύ μα τος καί τήν πα τρι αρ χι κήν προ έ λευ σιν τῶν ἀ πό ψε ων. 2. EINAI ΓΕΓΟΝΟΣ ὅ τι ἡ οἰ κου με νι κή κρί σις εὗ ρ ε τ ήν Ὀρ θ ό δ ο ξον Ἐκ κ λ η σ ί α ν, καί μ ά λ ι σ τ α τήν Ἑλ λη νι κήν, εἰς μί αν κάμ ψιν θε ο λο γι κῆς ζω ῆς. Αὐτή ἡ θεολογική ἀναιμία, ἡ ἀπουσία τοῦ πατερικοῦ καί καθολικῶς σωτηρίου πνεύματος, παρουσιάζεται ἀπ αἰῶνος καί πλέον εἰς τάς θεολογικάς μας Σχολάς καί τόν κηρυκτικόν λόγον. Πα ρα τη ρεῖ ται μιά πτῶ σις τῆς Ὀρ θο δόξου συ νει δή σε ως καί τῆς ὀρ γα νι κῆς συ να φεί ας ἀ λ η θ εί ας καί ζω ῆς εἰ ς τ ήν Ἐκ κ λ η σ ί α ν. Ἔ γι να ν σ πά νιοι ἐ κεῖ νοι, οἱ ὁ ποῖ οι με ταγ γί ζουν τό δόγ μα ὡς χά ριν ζω ῆς καί τήν Λει τουρ γί αν ὡς ἁ για σμόν ψυ χῶν καί σω μά των. Θά ἦ το βε βαί ως ἄ δι κον καί ἀ συ νε πές ἱ στο ρι κῶς ἄν ἀ πε σι ω πᾶ το ἡ πα ρου σια ζο μέ νη ἀ πό εἰ κο σα ε τί ας πε ρί που ἀ να γέν νη σις τῶν πα τε ρι κῶν με λε τῶν. Καί μιά μα τιά μό νον εἰς τάς δι δα κ το ρι κάς δι α τρι βάς καί τάς θε ο λο γι κάς ἐρ γα σί ας τῶν τε λ ευ ταί ων ἐ τῶν π εί θει διά τήν πρός τούς Πα τέ ρας στρο φήν καί στορ γήν. Ἐ πί σης ἀ ναμ φι βό λως ἔ χο μ εν πα ρά πολ λούς κα λούς (ἤ ὅ πως ἀ ρε σκό με θα νά τούς ἐ πι κα λοῦ μεν συντη ρη τ ι κούς) Ἀ ρ χι ε ρεῖς. Ἀ λ λ οὔ τ ε ἡ ἀρ χο μ έ νη πα τε ρι κή ἀ να γέν νη σις εἰς τὴν Θε ο λο γί αν οὔτε ἡ ἀ να φερ θεῖ σα συν τη ρη τι κό της, δύ ναν ται πρὸς τὸ πα ρόν νά λύ σουν τὴν ὑ πάρ χου σαν β ρ α δ υ γλ ω σ σ ί α ν κ α ί τ ὸ ν ἐ ν δ ο ι α σ μ ό ν π ρ ὸ ς σα φῆ καί ἀ πε ρί φρα σ τον ὁ μο λο γί αν πί σ τε ως. Θά πρέ πει πι θα νῶς νά ἀ να μέ νω μεν ὀ λί γας ἐ πί πλέ ον γενε άς, διά νά τρα φοῦν καί νά ἀν δρω θοῦν μορ φαί ἱ κα ναί νά μαρ τυ ρή σουν εὐ θαρ σῶς τήν Ὀρ θό δο ξον πί σ τιν εἰς Εὐ αγ γέ λιον ζω ῆς. Σή με ρον ὡς συ νέ πεια καί κ λη ρο νο μιά τῆς ἀ σ πον δύ λου δογ μα τι κῶς ἀ γω γῆς μας καί τῆς ἀ πω λεί ας ὀργα νι κοῦ δε σμοῦ με τά τῆς ζώ σης βυ ζαν τι νῆς μας πα ρα δό σε ως καί τῆς λ ει τουρ γι κῆς θε ο λο γί ας εἶ ναι ἡ ἔλ λει ψις ἑ τοι μό τη τος καί ἡ πα ρου σια ζ ο μ έ ν η ν ω θ ρ ό τ ης κα ί ἀ ν ι κα ν ό τ ης (μ ε ρ ι κ ή ἕ ως γε νι κή) ὀρ θο δό ξου ὁ μο λο γί ας. Ἀν τ αὐ τῆς δέ πα ρου σι ά ζε ται, ὡς ἀν τί δρα σις, ὁ δι π λοῦς κα κο ή θης ὄγ κος: ἑ νός ἐ πι πο λαί ου οἰ κου με νισμοῦ, ὁ ὁ ποῖ ος ἐκ μ ε τα λ λ ευ ό μ ε νος τήν γε νι κήν ἀ νε δα φι κό τη τα καί τόν πε ρι σπα σμόν τῆς ἐ ποχῆς ὁ μι λ εῖ διά ἑ νώ σεις καί συ νο μο σ πον δια κήν συ νύ παρ ξιν ἀ γνο ῶν καί πε ρι παί ζων τήν ὀν τολο γι κήν βά σιν τῆς ἀ λη θεί ας καί τοῦ δόγ μα τος Ὁ Παντοκράτωρ, τοιχογραφία ἀπὸ τὸν τροῦλλο τοῦ Καθολικοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυρονικήτα, Ἅγιον Ὄρος

56 κα ί ἑ ν ό ς τ υ φλ ο ῦ ἀ ν θ ε ν ω τ ι σ μ ο ῦ ἐ γ ω ϊ σ τ ι κ ῆς σ υ σκο τ ί σ ε ως καί δη μ ι ουρ γοῦ ἀ π ε ρι ο ρί σ των ἀλ λη λο α φο ρι ζο μέ νων πα ρα τά ξε ων. Ἐ νῷ δέ ἡ Ἐκ κλη σί α δο κι μά ζε ται διά τῆς πο λώσε ως τῶν ἀ κραί ων τού των τά σε ων καί χει μά ζε ται διά τοῦ ἀ κρω τη ρια σμοῦ τῆς γ νη σί ας μαρ τυ ρί ας τ ης, κα ί ἐ ν ῷ α ἱ ο ἰ κο υ μ ε ν ι κα ί μ ε γ α λ ο σ τ ο μ ί α ι αὐ ξά νουν, ἐν τός τοῦ εὐ σε βοῦς λα οῦ καί τοῦ θε ο λο γι κοῦ «λείμ μα τος» κυ ο φο ρεῖ ται ἡ μυ σ τι κή καί ἀ κα τά βλη τος ἀν τί δρα σις. Εἰς τήν πε ρί πτω σιν αὐ τήν εἷς δι ώ ξε ται χι λιά δας, δι ό τι δέν πρό κειται πε ρί τῆς ἀ το μι κῆς του δυ νά με ως, ἡ ὁ ποί α δρᾷ, ἀ λ λά πε ρί τῆς φα νε ρώ σε ως τῆς δυ νά με ως ἡ ὁ ποί α συν θλᾷ καί λικ μί ζει τήν ἀ νυ πό σ τα τον θρα σύ τη τα τῶν αἱ ρέ σε ων. Δέν πρό κει ται πε ρί ἀν θρω πί νου πά θους, ἀλ λά πε ρί συμ πλο κῆς τοῦ ἐ φη μέ ρου, πα ρο δι κοῦ καί αὐ το κα τα δι κα σ τέ ου, πρός τό αἰ ώ νιον καί ἀ κα τά βλη τον τῆς ἀ σα λεύ του βα σι λ εί ας τῆς Ἐκ κ λη σί ας. Ἐ φ ὅ σον ἀ δρα νοῦν οἱ κα τά πρώ τι σ τον λό γον ὑ πεύ θυ νοι, δι ε γεί ρε ται αὐ τή ἡ ἐ σω τε ρι κή καί κα θο λι κή συ νεί δη σις τῆς Ἐκ κ λη σί ας. Τήν εὐ θύ νην ἐ πω μί ζε ται ὁ φύ λαξ τῆς Τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου. Πρωτᾶτον, Ἅγιον Ὄρος. Ὀρ θο δο ξί ας, ὁ πι στός λα ός, τοῦ ὁ ποί ου πάν το τε ἀ νά τά πέ ρα τα τῆς Οἰ κου μέ νης καί διά τῶν αἰ ώνων «ἡ ψυ χή καί ἡ καρ δί α εἶ ναι μί α». Ἡ Ὀρ θο δο ξί α ἔ χει τόν οἰ κου με νι σμόν της. Διά τῆς τρι α δι κῆς συγ κρο τή σε ως τῆς ὑ πάρ ξε ώς της πραγ μα το ποι εῖ ται ἐν αὐ τῇ ἡ τῶν πάν των ἕ νω σις, διά τὴν ἐ πέ κ τα σιν τῆς ὁ ποί ας εὔ χε ται. Ἡ ἕ νω σις αὐ τή δὲν λαμ βά νει χώ ραν εἰς τήν ἱ στο ρι κήν ἐ πι φά νειαν ὡς ψι λόν ἐ ξω τε ρι κόν συμ βάν, ἀ λ λ ἱ ε ρουρ γεῖ ται ἐν τός τοῦ θε αν θρω πί νου μυ στηρί ου τ ῆς Ἐκ κ λ η σί ας, ὡς λ ει τουρ γι κόν γε γο νό ς κα ί τ ρ ι α δι κ ή μ υ σ τ α γω γί α. Εἶ ν α ι σ τ αυ ρ ό ς κα ί ἀ νά στα σις. Διά νά ἔλ θῃ ἡ ζύ μη τῆς ξέ νης αὐ τῆς ἑ νό τη τος εἰς τήν γῆν ἐ θυ σιά σθη ὁ Υ ἱός τοῦ Θε οῦ. Διά νά δι α τη ρη θῇ ἡ δυ να τό της αὐ τή «ἀ εί σφαγι ά ζε ται» ὁ Αὐ τός. Ἡ φύ σις τῆς Ὀρ θο δο ξί ας εἶ ναι κα θο λι κή ἐκκλη σι ο λο γι κῶς. Ἡ φύ ση τοῦ κά θε Ὀρ θο δό ξου εἶναι οἰ κου με νι κή πνευ μα τικῶς: Ζῇ διά τὸν ἄλ λον. Πο νᾶ καί χαί ρε ται τον πό νον καί τὴν χα ράν τοῦ ἄλ λου ὡς ἰ δι κήν του. Εἶ ναι ἰ δι κός του ὁ πό νος καί ἡ χα ρά τοῦ ἀ δελ φοῦ (Ἅ γιος Συ με ών). Καί αὐ τό δέν συμ βαί νει ἐ πει δή ὁ ἴ διος τό ἀ πε φά σι σε ἤ ἡ κρά σις του εἶ ναι τοια ύτη, ἀ λ λά δι ό τι ἀ νε γεν νή θη καί ἀ νε και νί σθη ἡ θε ο ει δής ὀρ γά νω σις τοῦ εἶ ναι του, διά τοῦ βα πτί σμα τός του εἰς τὴν ζω ήν τοῦ Πα τρός καί τοῦ Υἱ οῦ καί τοῦ Ἁ γί ου Πνεύ μα τος. Οὕ τως ἡ προ σφο ρά τῆς ἀ γά πης του δέν εἶ ναι ἐ φή με ρος καί φθαρ τός συ ναι σθη μα τι σμός, ἀλλά ἀ φορ μή θε ο φα νεί ας καί ἀ φθαρ σί ας διά τόν π λη σί ον. Τό κα λόν τῆς κρί σε ως τήν ὁ ποί α δι ερ χό με θα εἶ ναι ὅ τι ἐ γεί ρει ἐκ τοῦ ὕ πνου καί θέ τει τά δογ μα τι κά προ βλή μα τα ὡς προ βλή μα τα ζω ῆς. Αὐ τό εἶ ναι μιά μο να δι κή δυ να τό της διά τήν ἀ να γέν νη σιν τῆς ἀ λη θοῦς θε ο λο γί ας. 3. ΕΝΤΟΣ ΜΙΑΣ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑΣ τοι ού των ἐκκλη σι ο λο γι κῶν ὠ δί νων, πο λύ ὀρ θῶς μᾶς με ταφέ ρε τε τόν προ βλη μα τι σμόν: Μή πως ἡ πα ροῦσα σ τά σις τῆς δι α κο πῆς τοῦ μνη μο σύ νου εἶ ναι ἁ π λῶς ἀρ νη τι κή; Μή πως ἐμ πο δί ζο μ εν ἀν τί νά ὠ φε λοῦ μεν; Δι ό τι εἶ ναι ἀ νε πί τρε πτον νά ἐ πιβα ρύ νω μεν τήν Ἐκ κ λη σί αν εἰς τό σον δυ σκό λους π ε ρ ι σ τ ά σ ει ς δι ά π ρ ο σ θ ε τ ι κῶν ἀ ρ νη τ ι κῶν καί σ χι σμα το γεν νῶν ἀν τι δρά σε ων. Νομίζομεν ὅτι ἄν διακόπτεται τό μνημόσυνον ἀνωδύνως καί ἀπό συνήθειαν, ἐ άν πα ρα τεί νε ται ἡ δι α κο πή χω ρίς καμ μί αν πνευ μα τι κήν μέ ρι μναν δι αὐ τό, πρό κει ται περί ἀρ νη τι κοῦ ἔρ γου. Πε ρί μι ᾶς ὄ χι ἐ ν πο λ έ μῳ ἐ κ τά κ του σ τά σε ως, ἀ λ λ ά πε ρί τῆς εἰ σα γω γῆς μιᾶς πε πλα νη μέ νης πα ραδό σε ως: Τό νά μή μνη μο νεύ ε ται (ἐ π ἀ ό ρι σ τον καί ἀ νευ θύ νως) ὁ οἰ κεῖ ος ἐ πί σκο πος. Ἀ πό μί αν οὕτως γε νο μ έ νην δι α κο πήν μό νον οἱ ἐ χθροί τῆς Ἐκ κ λη σί ας θά ὠ φε λη θοῦν. Ἐ άν ὅ μως ἡ δι α κο πή τοῦ μνη μο σύ νου εἶ ναι ὁ συν το μο γρα φι κός καθο ρι σμός τῆς θέ σε ως τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους μ ε τα ξύ τῶν δύ ο ἄ κρων (οἰ κου μ ε νι κῶν οὐ νι τι σμῶν διά τῆς ἀ πεμ πο λή σε ως τῆς δογ μα τι κῆς βά σε ως καί ἀ πο κο πήν ἐκ τῆς Ἐκ κ λη σί ας δι ἀ το μι κι σ τι κοῦ ζή λου) τό τε δι και ο λο γεῖ ται. Ἐ άν εἶ ναι μί α ἔκφρα σις τῆς μυ σ τι κῆς καί ἀ γρύ πνου μο να χι κῆς συμ με το χῆς εἰς τήν ζω ήν καί τόν πό νον τῆς Ἐκκλη σί ας τό τε ἐ πι τε λεῖ ἔρ γον θε τι κόν. Ἡ μο να χι κή εὐ αι σ θη σί α εἰς τά θέ μα τα τῆς πί σ τε ως ἀ πο τε λ εῖ τόν δεί κ την κα τευ θύν σε ως καί ζω ῆς διά τόν ἀ γω νι ζό μ ε νον πι σ τόν λα όν. Ἐ πει δή δέ ἐν προ κει μέ νῳ τό βά ρος καί ἡ εὐ θύ νη μιᾶς ὀρ θο δό ξου μαρ τυ ρί ας ἐ να πό κει ται εἰς τόν Ὀρ θό δο ξον λα όν, γί νε ται ἀν τι λη πτόν τό ἐ πί καιρον καί ἐ πεῖ γον δι ἡ μᾶς τῆς μο να χι κῆς νή ψε ως καί ἐ γρη γό ρ σ ε ω ς. Χω ρί ς κα μ μ ί α ν ἐ ξω τ ε ρι κήν ἀλ λα γήν, ἐ άν τό Ἅ γιον Ὄ ρος βιοῖ τήν πνευ μα τικήν του πα ρά δο σιν, θά ἐ ξα κο λου θεῖ νά ἀ πο τε λῇ ση μεῖ ον σ τα θε ρό τη τος καί ἐλ πί δος ἐν μέ σῳ τῶν πολ λῶν κα τα πον τι σμῶν. Θά εὐ αγ γε λί ζε ται διά τῆς ὑ πάρ ξε ώς του (τοῦ λό γου ἤ τῆς σι ω πῆς του) πό σον τὸ πα λαι όν καί πα ρα δο σια κὸν εἰς τὴν Ἐκκλη σί αν εἶ ναι ὁ λο ζών τα νον καὶ ἑ κά στο τε σύγχρο νον, δι ό τι πα ρε δό θη καί πα ρα δί δε ται ἀ κατα παύ σ τως ὑ πό τοῦ Ἁ γί ου Πνεύ μα τος εἰς Αὐ τήν. Πάν τως πρός τό πα ρόν ἡ ἐμ βά θυν σις εἰς τό δια τί τῆς δι α κο πῆς τοῦ μνη μο σύ νου (καί ὄ χι ἡ ἐ πα νά λη ψίς του), καί ἡ ἐ πα γρύ πνησις εἰς τό μονα χι κόν μας χρέ ος, συμ βάλ λουν εἰς τήν ἀ πο κατά τα σιν τῆς ἑ νό τη τος καί τήν κα θη σύ χα σιν τῶν τε τα ραγ μέ νων συ νει δή σε ων. Ἐ πί πᾶ σι τού τοις εὐ χό με νοι ἀ δελ φι κῶς, πᾶσαν πα ρά Κυ ρί ου ἐ νί σχυ σιν καί εἰς τήν συγ κεκρι μέ νην Ὑ μῶν προ σ πά θειαν δι α τε λοῦ μεν με τά πολ λῆς ἀ γά πης καί τῆς ἐν Κυ ρί ῳ φι λα δελ φί ας. Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυρονικήτα Ἀρχιμανδρίτης Βασίλειοςκαί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί. (Πηγή: Ὀρθόδοξος Τύπος, 15 Ἰουνίου 1971, ἀ.φ. 142, σελ. 4) Ἄγγελος, λεπτομέρεια ἀπὸ τὴν παράσταση τῆς Γεννήσεως, Καθολικὸ Ἱ. Μονῆς Βατοπαιδίου, Ἅγιον Ὄρος

57 Β. Χαιρετισμὸς συμπαραστάσεως τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος Ἁγίου Ὄρους στὴ Λαοσύναξη τῆς Ἀθήνας, ποὺ ἔγινε γιὰ νὰ ἐκφράσει τὴν ἀντίθεση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας στὴν ἐπικείμενη ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα Ἰωάννου-Παύλου στὴν Ἀθήνα. Ἐξεφωνήθη ἀπὸ τὸν Καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας Ἀρχιμ. π. Πρόδρομο Λαυριώτη. (4 Μαΐου 2001) Πα τέ ρες καί Ἀ δε λ φοί, Πα ρι σ τά με νοι ἐ δῶ, ὡς ἐκ πρό σω ποι τῆς δι πλῆς Ἱ ε ρᾶς Συ νά ξε ως τῶν Ἱ ε ρῶν Μονῶν τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους Ἄ θω, σᾶς ἀ πευ θύνο μεν τόν Πα σχά λιο χαι ρε τι σμό, Χρι στός Ἀ νέ στη. Ἡ Ἐκ κ λη σί α καί πά λι πο νᾶ, ἀ γω νιᾶ, θλί βε ται. Θλί ψις βα θειά σκιά ζει τήν ἐ φε τι νήν Πα σ χά λιον χα ράν της. Ἡ Ἑ λ λη νι κή πο λι τεί α καί ἡ ἐκ κ λη σια σ τι κή ἡ γε σί α τῆς Πα τρί δος μᾶς ὑ πο δέ χον ται, ἀ γ νο ου μέ νου τοῦ εὐ σε βοῦς λα οῦ τόν πά πα τῆς Ρώ μης. Πολ λοί θά χα ροῦν καί θά χει ρο κρο τήσουν. Τό κά σ τρο τῆς Ὀρ θο δο ξί ας σ τήν Ἑ λ λά δα ρα γί ζει. Κα κό προ η γού με νο γιά νά ἐκ πορ θη θοῦν καί ἄ λ λα Ὀρ θό δο ξα μ έ τω πα. Ἡ ὀ δύ νη με γά λη. Ὁ πα πι σμός ἐ πε λαύ νει καί πά λι κα τά τῆς Ὀρ θοδό ξου Ἑλ λά δος. Ὄ χι μέ σταυ ρο φο ρί ες, οὔ τε μέ βί αι ους ἐ κλα τι νι σμούς, οὔ τε μέ δό λιους ἐ ξουνι τι σμούς, ὅ πως κά πο τε ἤ ὅ πως καί σή με ρα σέ ἄλλες χῶρες. Ὁ παπισμός σήμερα προ σβλέ πει καί ἀρ κεῖ ται στήν παγ κό σμια ἀ να γνώ ρι σί του. Τό δῆ θεν προ σκύ νη μα τοῦ Πά πα στήν Πνύ κα αὐ τό καί μό νο τό νό η μα ἔ χει. Ἡ ἐκ κλη σι α στι κή ἡ γε σί α δέν μ πό ρε σε δυ σ τυ χῶς νά τοῦ ἀρ νη θῆ τήν ὑ πο δο χή, τήν ἀ να γνώ ρι σι. Ὁ λα ός ὅ μως ὑ ψώνει τήν φω νή του καί δι α μαρ τύρε ται. Ὁ πά πας εἶ ναι αἱ ρε τι κός. Ὁ πά πας δέν εἶ ναι Ἐκ κλη σί α. Τό Βα τι κα νό εἶ ναι κρά τος κο σμι κό μ έ σκο τει νή δι π λω μα τί α καί πο νη ρή πο λι τι κή. Ὁ Ὀρ θό δο ξος λα ός οὐ δέ πο τε θά ἀ να γ νω ρί ση τόν πά πα καί τόν πα πι σμόν. Ὁ Ὀρ θό δο ξος λα ός οὐ δέ πο τε θά δε χθῆ τήν θε ω ρί α πε ρί τοῦ Πα πι σμοῦ καί τῆς Ὀρ θο δο ξί ας ὡς δύ ο πνευ μό νων μέ τούς ὁ ποί ους ἀ να πνέ ει ἡ Εὐ ρώ πη. Ἄν ἡ θε ω ρί α αὐ τή γί νη ἀ πο δε κ τή, ση μαί νει ἤ ὅ τι ἀ να γ νω ρί ζε ται ὁ πα πι σμός ὡς ὑ γι ής πνεύ μων, δη λα δή ἀ λη θής καί ὀρ θό δο ξος Ἐκ κλη σί α τοῦ Χρι στοῦ ἤ ὅ τι ἀ πο δεχό με θα τήν κα κό δο ξο ἀ ξι ο λο γί α τῶν κ λά δων, ἡ ὁ ποί α ἀ ναι ρεῖ τήν πί σ τι μας ὅ τι μό νον ἡ ὀρ θόδο ξος Ἐκ κ λη σί α ἀ πο τε λ εῖ τήν ἀ λη θῆ Ἐκ κ λη σί α τοῦ Χρι στοῦ, τήν Μί αν, Ἁ γί αν, Κα θο λι κήν καί Ἀ πο σ το λι κήν Ἐκ κ λη σί αν. Ἡ πα ρου σί α μας ἐ δῶ θά ἑρ μη νευ θῆ ποι κι λο τρό πως. Ὅ σοι ἐμ φο ροῦνται ἀ πό οὐ μα νι στι κά κρι τή ρια θά τήν χα ρα κτη ρίζουν φα να τι σμό καί μι σα λ λα δο ξί α. Γιά μᾶς ὅ μως εἶ ν α ι ὁ μ ο λ ο γί α Πί σ τ ε ω ς. Γι ά μ ᾶς ἡ ὑ πο δ ο χ ή τοῦ πά πα ὡς ἀρ χη γοῦ τῆς Ἐκ κ λη σί ας ση μαί νει Τὸ Καθολικὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας, Ἅγιον Ὄρος. ἀ μνή σ τ ευ σι τ ῆς αἱ ρέ σε ω ς τοῦ πα πι σμοῦ πού ἔγ κει ται στόν ἀν θρω πο κεν τρι σμό, δη λα δή στόν πα ρα με ρι σμό τοῦ Θε αν θρώ που Χρι στοῦ ἀ πό τόν ἐ πί γῆς το πο τη ρη τή του. Θε με λι ώ δης δογ μα τικός λό γος, τόν ὁ ποῖ ον ὁ ἁ γι ω τι κός μο να χι σμός δέν ἠμ πο ρεῖ νά πα ρα θε ω ρή ση, ἀ κο λου θών τας τούς θε ο φ ό ρ ους πα τ έ ρ ας μ ας, Ἁ γί ους Φώ τ ι ο τόν Μέ γα ν, Μᾶ ρ κον τόν Εὐ γε νι κόν, Γρη γό ρι ον τόν Πα λα μᾶν, τούς Ἁ γί ους Ὁ σι ο μάρ τυ ρας, ἐ πί Βέκ κου τοῦ Λα τι νό φρο νος μαρ τυ ρή σαν τας, τόν Ἅ γιον Κο σμᾶν τόν Αἰ τω λόν, τόν ὅ σιον Νι κό δη μον τόν Ἁ γι ο ρεί την καί τούς λοι πούς Ἁ γί ους. Γιά μᾶς ἡ ὑ πο δο χή τοῦ πά πα ση μαί νει ἀ μνήσ τευ σις τῶν πα λαι ο τέ ρων καί τῶν προ σφά των ἐγ κλη μά των τοῦ πα πι σμοῦ κα τά τῶν Ὀρ θο δόξων λα ῶν. Γιά μᾶς ἡ ὑ πο δο χή τοῦ πά πα ση μαί νει ἀ μνήστευ σις τῆς οὐ νί ας. Γιά μᾶς ἡ ὑ πο δο χή τοῦ πά πα ση μαί νει παρα θε ώ ρη σις τῆς μο να δι κό τη τος τῆς Ἐκ κ λη σί ας καί τοῦ σω τη ρι ώ δους κι νή μα τός της. Ἀ δυ να τοῦ με νά κα τα νο ή σου με πῶς εἶ ναι δυνα τόν νά ἐκ φω νη θῆ ἀ πό τήν Πνύ κα κοι νή ἔκ κλησις πρός τήν Εὐ ρώ πη νά πα ρα μεί νη στίς Χρι στι ανι κές της ρί ζες, ὅ ταν ὁ πα πι σμός ἀ λ λοί ω σε ρι ζι κά τό Εὐ αγ γέ λιο. Ἔ παυ σε κα τά τόν Ντο σ το γι έφ σκυ νά εἶ ναι Χρι στι α νι σμός. Ὁ δή γη σε στήν ἐκ κο σμίκευ σι, στήν ἀ θε ΐ α καί στόν ὑ λι σμό, στήν εἰ κόνα τῆς ση με ρι νῆς με τα χρι στι α νι κῆς Εὐ ρώ πης. Ἀ δυ να τοῦ με νά κα τα νο ή σου με πῶς εἶ ναι δυνα τό νά συ νερ γα σ τοῦν, ὅ πως λέ γε ται σ τόν κοι νό ἀ να κοι νω θέν, ὁ Πα πι σμός καί ἡ Ὀρ θο δο ξί α ἐ φ ὅ σον ὁ Πα πι σμός ἐμ μ έ νει ἀμε τα νο ή τως διά τοῦ Filioque σ τήν ὑ πο τί μη σι τοῦ Ἁ γί ου Πνεύ μα τος καί δι αὐ τό στήν οὐ σί α του εἶ ναι ἀν θρω πο κεντρι κό ς, ἐ νῶ ἡ Ὀρ θ ο δο ξί α πα ρ α μ έ νει ἀ κ λ ι νῶς ἁ γ ι ο π ν ευ μ α τ ι κ ή κα ί θ ε α ν θ ρ ω π ο κ ε ν τ ρ ι κ ή. Ἡ ἱ στο ρί α ἔ χει ἀ πο δεί ξει ὅ τι γι αὐ τόν τόν λό γον ἀ πέ τυ χαν ὅ λ ες οἱ προ σ πά θει ες δι α λό γου ἀ πό τήν ψευ δο σύ νο δο Φερ ρά ρας-φλω ρεν τί ας μέ χ ρι τόν σύγ χρο νο δι ά λο γο πού τε λευ ταῖ α δι ε κό πη. Ἀ δυ ν α τ οῦ μ ε ν ά κα τ α ν ο ή σ ου μ ε πῶς εἶ ναι δυ να τόν νά ὑ πάρ ξη κοι νή ἔκ κλη σις πρός τήν ἀνθρω πό τη τα δύ ο ρι ζι κῶς δι α φό ρων καί ἀν τι θέ των θε ο λο γι ῶν καί πί σ τε ων. Πῶς δέν τό κα τα νο οῦν οἱ ἐκ κ λη σι α σ τι κοί μας ἡ γέ ται; Ἀ πο ροῦ μεν ἐ πί σης πῶς πολ λοί ἐκ τῶν δη μο κρα τι κῶν πο λι τι κῶν δια νο ου μ έ νων δη μο σι ο γρά φων δέν βλ έ πουν ὅ τι ὁ πα πι σμός μέ τό ἀ λά θη τον καί τό πρω τεῖ ον ἀ πο τε λεῖ ὁ λο κλη ρω τι σμόν ἀ πα ρά δε κτον, ὅ πως καί κά θε ὁ λο κ λη ρω τι σμός πού συν τρί βει τά ἀν θρώ πι να πρό σω πα. Δέν ἀ νέ γ νω σαν πο τέ τόν Μέ γα ν Ἱ ε ρο ε ξε τα σ τ ή τοῦ Ντο σ το γι έφ σκυ; Ἀ δ ε λ φ ο ί, ὑ ψώ ν ο μ ε ν φ ω ν ή ἱ κ ε σ ί α ς π ρ ό ς τ ό ν φι λάν θρω πον Κύ ριον νά ἐ πι βλ έ ψη ἐξ οὐ ρα νοῦ καί νά λυ τρώ ση τήν πα τρί δα μας καί τόν εὐ σεβῆ λα ό μας ἀ πό τόν με γά λο αὐ τό πει ρα σμό. Ἀ πευ θύ νο μ εν βα θυ σε βά σ τως ὑ σ τά τη ἔκ κ λη σιν πρός τόν Μα κα ρι ώ τα τον Ἀρ χι ε πί σκο πον Ἀ θηνῶν καί πά σης Ἑλ λά δος κ. Χρι στό δου λο καί τήν Ἱ ε ρά ν Σύ νο δον τ ῆς Ἐκ κ λ η σί ας τ ῆς Ἑ λ λ ά δος νά πα ραι τ η θοῦν ἀ πό τά π ρο α πο φα σι σ θέ ν τα καί νά χα ρο ποι ή σουν τόν ἀ γω νι ῶν τα λα ό τοῦ Θε οῦ. Δι α βε βαι ώ νου μ ε τόν εὐ σε βῆ λα ό ὅ τ ι ἅ πα ν τό Ἅ γιον Ὄ ρος, ἐμ μ έ νει εἰς τήν πα τρο πα ρά δο τον πί σ τ ιν καί θε ο λ ο γί α ν τῶν ἁ γί ων Πα τ έ ρων καί Ὁ μο λο γη τῶν καί χά ρι τ ι Χ ρι σ τοῦ οὐ δέ πο τ ε θά ἀ να γ νω ρί ση τόν Πα πι σμόν ἐμ μέ σως ἤ ἀ μέ σως ὡς ἀ λη θῆ Ἐκ κλη σί α τοῦ Χρι στοῦ. Γνω ρί ζο μεν βε βαί ως ὅ τι ἡ νέ α ἐ πο χή καί ἡ νέ α τά ξις πραγμά των ἀ παι τεῖ ἰ σο πέ δω σιν ἀ λη θεί ας καί π λά νης, Ὀρ θο δο ξί ας καί κα κο δο ξί ας, Χρι σ τι α νι σμοῦ καί λοι πῶν θρη σκει ῶν. Ζη τοῦ με τήν χά ριν τοῦ δι ἡ μᾶς πα θόν τος καί ἀ να στάν τος Χρι στοῦ διά π ρ ε σ β ει ῶν τ ῆς Κυ ρ ί ας Θε ο τ ό κο υ κα ί πά ν τ ων τῶν ἁ γί ων Προ φη τῶν, Ἀ πο σ τό λων, Δι δα σκά λων, Ἱ ε ραρ χῶν, Μαρ τύ ρων, Ὁ μο λο γη τῶν, Ὁ σί ων, νά μήν ὑ πο κύ ψω μ εν καί νά μή δε λ ε α σθῶ με ν ἀ πό τούς δι α φό ρους ψευ δο προ φή τας. Πα ρα κα λοῦ μεν δέ, τόν εὐ σε βῆ λα όν νά παρα μ εί νη ἡ νω μέ νος εἰς τήν Ἐκ κ λη σί αν, μή δι ο λισθαί νων εἰς σ χι σμα τι κάς ὁ μά δας, ἀ λ λά ἐν τός τῆς Ἐκ κ λη σί ας νά ἀ γω νι σθῆ καί νά ὁ μο λο γή ση τήν πί στιν του καί νά μαρ τυ ρή ση διά τήν Ὀρ θό δοξον αὐ το συ νει δη σί αν του. Πι στεύ ο μεν ὅ τι ὁ πα ρών πει ρα σμός θά παρέλ θη. Ἡ Ὀρ θο δο ξί α θά νι κή ση, ὅ πως πάν το τε ἔ γι νε διά μέ σου τῶν αἰ ώ νων, ἀ φοῦ ἡ Ὀρ θο δο ξί α εἶ ναι ὁ ἴ διος ὁ Χρι στός πα ρα τει νό με νος εἰς τούς αἰ ῶ νας. Δι αὐ τό, πα ρη γο ρη τι κός καί ἐ νι σ χυ τι κός θά εἶ ναι ὁ τε λευ ταῖ ος λό γος μας. Ἀ δελ φοί χαί ρε τε, αὕ τη ἐ στίν ἡ νί κη ἡ νι κή σασα τόν κό σμον, ἡ πί στις ἡ μῶν, ἀ μήν. (Πηγή: Περιοδικό "Γρηγορεῖτε", Τεῦχος 9, 27 Μαΐου 2001, σελ )

58 Γ. Προκήρυξις Ἁγιορειτῶν Πατέρων πρὸς τὸν Ὀρθόδοξον Ἑλληνικὸν Λαὸν περὶ τῆς ἀντιθέσεως τοῦ Ἁγίου Ὄρους στὶς φιλενωτικὲς κινήσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου. (23 Ἰανουαρίου 1964) Οἱ κά τω θι Ἁ γι ο ρεῖ ται Πα τέ ρες, Κα θηγ ο ύ μ ε ν ο ι, Ἱ ε ρ ο μ ό ν α χο ι κα ί Μ ο ν α χο ί, λα βόν τες γνῶ σιν διά τά ἐ σχά τως τε κταιν ό μ ε ν α ἐ ν α ν τ ί ο ν τ ῆς ἀ μ ω μ ή τ ο υ, Ὀ ρ θ ο δ ό ξο υ ἡ μῶν Πί σ τε ως ὑ πό τῆς Πα πι κῆς Ἀν ταρ σί ας καί τά φι λ ε νω τ ι κά σ υν θή μ α τα τοῦ Οἰ κου μ ε νι κοῦ Πα τριά ρχου καί τῶν συ νερ γα τῶν του, δι α κη ρύσσο μεν σ τεν το ρεί ᾳ τῇ φω νῇ, ὅ τι ἀ πο κη ρύσ σο μεν τά τοια ῦτα φι λε νω τι κά συν θή μα τα καί φι λε νωτι κάς τά σεις καί μέ νο μεν στε ρε οί καί ἀ κλό νη τοι εἰς τήν Ὀρ θό δο ξον ἡ μῶν Πί σ τιν, ἀ κο λου θοῦντες ὅ σα προ ε φή τευ σαν οἱ Θε η γό ροι Προ φῆ ται καί ἐ δί δα ξαν οἱ Θε ο κή ρυ κες Ἀ πό σ το λοι, ὁ τῶν Θε ο φό ρων Πα τέ ρων Σύλ λο γος, αἱ ἑ π τά ἅ γιαι Οἰ κου μ ε νι καί Σύ νο δοι καί αἱ Το πι καί τοια ῦται, ἔ χον τες ἐ πί κε φα λῆς τόν ἀ κρο γω νια ῖον Λί θον Χρι στόν, τόν Θε όν ἡ μῶν καί ἐν γέ νει ἐμ μέ νομ εν εἰς ὅ σα ἡ Ὀρ θό δο ξος ἡ μῶν Πί σ τις δι δά σκει εἴ τ ε δι ά γρα φί δος εἴ τ ε δι ά τῆς Πα ρα δό σε ως, ἀ πο κρού ον τες τήν «Ἕ νω σιν» ἤ «Ἑ νό τη τα», ὅ πω ς τ ήν ἀ πο κα λ οῦν ἐ σ χά τ ω ς οἱ φι λ ε νω τ ι κοί. Ἐ άν οἱ Κα θο λι κοί καί οἱ λοι ποί αἱ ρε τι κοί θέ λουν νά ἐ πι στρέ ψουν εἰς τήν ὀρ θο δο ξί αν, νά ἔλ θουν αὐ τοί προ σπί πτον τες καί ζη τοῦν τες τό ἔ λε ος, ἀ σ πα ζό μ ε νοι εἰς τό ἀ κέ ραι ον τά δόγ μα τα καί Πα ρ α δό σ ει ς τ ῆς ἀ μ ω μ ή του ὀ ρ θ ο δό ξου ἡ μ ῶν Πί σ τε ως καί ὄ χι νά τρέ χω μεν ἡ μεῖς οἱ Ὀρ θό δο ξοι πρός τούς αἱ ρε τι κούς. Ποι οῦ μεν ἔκ κλη σιν πρός τόν Οἰ κου μ ε νι κόν ἡ μῶν Πα τριά ρχην νά παύ σῃ ἐ ξα κο λου θῶν τάς φι λ ε νω τι κάς του ἐ νερ γεί ας, κα θ ὅ σον ἐ άν συ νε χί σῃ θ ἀ πο κη ρύ ξω μ εν καί αὐ τόν. Προ σε πι δη λοῦ μεν ὅ τι θέ λο μεν ἀ γω νισθῆ μέ χρις ἐ σχά της ἡ μῶν ἀ να πνο ῆς διά τήν Ὀρ θο δο ξί αν μας, χύ νον τας καί αὐ τό τό αἷ μα μας ἐ άν τό κα λέ ση ἡ ἀ νάγ κη, μι μού με νοι τούς ἀ ει μνή στους προ κα τό χους μας καί ἀ να φω νοῦντες με τά τοῦ Ἰ ω σήφ τοῦ Βρυ εν νί ου «Οὐκ ἀρ νησό με θά σου φί λη Ὀρ θο δο ξί α οὐ ψευ σό με θά σε πα τρο πα ρά δο τον σέ βας οὐκ ἀ φι σ τά με θά σου Μῆ τερ Εὐ σέ βεια ἐν σοί ἐ γεν νή θη μεν καί σοί ζῶ μεν καί ἐν σοί κοι μη θη σό με θα εἰ δέ κα λέ σει ε και ρός καί μυ ρι ά κις ὑ π έρ σοῦ τ ε θ νη ξό μ ε θα». Συγ χαί ρ ο μ ε ν τ όν Γε ρ α ρ όν Πρ ο κα θή μ ε νον τ ῆς Ὀρ θο δό ξου Ἑ λ λα δι κῆς Ἐκ κ λ η σί ας καί ἅ πα σα ν τήν Ὀρ θό δο ξον Ἱ ε ραρ χί αν διά τήν σθε να ράν στάσιν των ὑ πέρ τῆς ὀρ θο δο ξί ας μας καί δη λοῦ μεν ὅ τι εἴ με θα πα ρά τό πλευ ρόν των. Ἐν Ἁ γί ῳ Ὄ ρει τῇ 23ῃ Ἰ α νου α ρί ου 1964 (Π.Η.) Ὁ Κα θη γού με νος τοῦ Ἁγ. Δι ο νυ σί ου Ἀρ χιμ. Γα βριήλ καί οἱ συν ἐ μοί ἐν Χρι στῷ ἀ δελ φοί Ὁ Κα θη γού μ ε νος τοῦ ἱ ε ροῦ Κοι νο βί ου τοῦ ὁ σί ου Γρη γο ρί ου Ἀρ χιμ. Βησ σα ρί ων καί οἱ σύν ἐ μοί ἐν Χρι στῷ ἀ δελ φοί Ὁ Κα θη γού με νος Ἀρ χιμ. Χα ρά λαμ πος Ἱ ε ρᾶς Μονῆς Σί μω νος Πέ τρας Θε ό κ λη τος Μο να χός Δι ο νυ σιά της, Ἡ συ χα σ τή ριον Ἁγ. Γε ρα σί μου, Γα βρι ήλ Ἱ ε ρο μό να χος πνευ ματι κός, Ἡ σύ χιος Ἱ ε ρο μό να χος Σι μω νο πε τρί της, Γε λά σιος Σι μω νο πε τρί της, Νε ό φυ τος ἱ ε ρο μόνα χος Σι μω νο πε τρί της Ὁ Κα θη γού μ ε νο ς Ἱ. Μο νῆς Ξε νο φῶν το ς Ἀ ρ χι μ. Εὐ δό κι μος καί οἱ συν ἐ μοί ἐν Χρι στῷ ἀ δελ φοί Οἱ Ἐ πί τρο ποι τῆς Ἱ ε ρᾶς Μο νῆς Ἰ βή ρων Γ. Ἀ γα θάγγε λος, Προ ηγ. Με θό διος, Γ. Γερ βά σιος καί ἅ πα σα ἐν Χρι σ τῷ ἡ μῶν ἀ δελ φό της, Ἀ θα νά σιος Ἰ βη ρί της Ὁ Δι καῖ ος τῆς ἱ ε ρᾶς Σκή της Ἰ βή ρων Ἱ ε ρο μό να χος Νεῖ λος καί οἱ σύν ἐ μοί ἐν Χρι στῷ ἀ δελ φοί Ὁ Προ ηγ. Κο σμᾶς Φι λο θε ΐ της, α ἐ πί τρο πος Ὁ Προ ηγ. Εὐ μέ νιος Φι λο θε ΐ της Ὁ Γραμ μα τεύς τῆς Ἱ ε ρᾶς Μο νῆς Κα ρα κά λ λου Γέρων Εὐ θύ μιος Προ ϊ στά με νος Οἱ ἐν Προ βά τᾳ Ἡ συ χα σταί Ἅγ. Πα τέ ρες, ὁ Ἱ ε ρο μόνα χος Ἀ θα νά σιος με τά τῶν ἀ δελ φῶν (Ρῶσ σοι), Ἱ ε ρο μό να χος Μη τρο φά νης, Ἱ ε ροδ. Δη μή τριος καί συ νο δεί α, Μα τ θαῖ ος Μον. Σκή της Τι μίου Προ δρό μου. Κραυγὴ ἀγωνίας συγχρόνων Ἁγιορειτῶν Πατέρων Ἐπιστολὴ συγχρόνων Ἁγιορειτῶν Πατέρων, ποὺ δημοσιεύθηκε στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» (6 Ἰουνίου 2014), μὲ τὴν ὁποία καταγγέλλουν τὴν ἀφωνία καὶ τὴν ἀπουσία τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος ἀπὸ τὰ οἰκουμενιστικὰ λόγια καὶ ἔργα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου καὶ τῶν ὁμοφρόνων του. Ἡ σιωπὴ τοῦ Ἁγίου Ὄρους σήμερα σκανδαλίζει τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, γιατὶ ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος περιμένει τὴν παραδειγματικὴ καὶ ποιμαντικὴ καθοδήγησή του ἔναντι τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τοῦ ἐξουνιτισμοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Εἴμεθα μιὰ ὁμάδα ἀπὸ Ἁγιορεῖτες Πατέρες, ποὺ κατοικοῦμε ἐκτὸς Ἱερῶν Μονῶν σὲ ἐξαρτήματα, ὅπως Ἡσυχαστήρια, Κελλιά, Καλύβια καὶ Ἐρημητήρια. Τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ τὴν δημοσιεύουμε, ὡς διαμαρτυρία γιὰ ὅσα συμβαίνουν στὴν Πατρίδα μας καὶ στὸ Ἅγιον Ὄρος, τὸ «Περιβόλι τῆς Θεοτόκου». Ξεκαθαρίζουμε τὶς θέσεις μας ὅτι δὲν συμφωνοῦμε μὲ ὅσα γίνονται τὸν τελευταῖο καιρὸ καὶ κυρίως οἰκουμενιστικὰ καὶ νεοεποχίτικα. Τὰ θέματα, μὲ τὰ ὁποῖα δὲν συμφωνοῦμε εἶναι τὰ κάτωθι: Οἰκουμενιστικὲς ὑποδοχὲς Πατριάρχου χωρὶς καμιὰ διαμαρτυρία τῶν Ἱερῶν Μονῶν, τῶν Ἱερῶν Σκητῶν καὶ ἄλλων Σεμνείων. Ὑποδοχὴ Οἰκουμενιστῶν σημαίνει καὶ ἀποδοχὴ τῶν αἱρετικῶν φρονημάτων τους. Καὶ τὸ χειρότερον, ὄχι μόνον ὑποδοχὴ ἀλλὰ καὶ συλλείτουργα μετ αὐτῶν τῶν ἐγνωσμένων Οἰκουμενιστῶν γίνονται. Πλήρης ἀδιαφορία τῶν Ἱερῶν Μονῶν γιὰ τὰ θέματα Πίστεως καὶ Ἱερᾶς Παραδόσεως. Κοσμικοποίησις, τουριστικοποίησις ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο, μαγαζιά, καφενεδάκια μὲ παραδοσιακὰ ἀλλὰ καὶ νεοεποχίτικα σκευάσματα καὶ ποτὰ μὲ καλαμάκι. Μόνο σουβλάκια δὲν ψήνουν (ἀκόμη) στὶς Καρυές. Πολλοὶ προσκυνητὲς ἐξαπατῶνται ἀγοράζοντας ἐργόχειρα ἀπὸ τὰ μαγαζάκια, νομίζοντας ὅτι εἶναι ἁγιορείτικα καὶ δὲν εἶναι. Τὰ περισσότερα εἶναι ἀπ ἔξω, ἀπὸ Κίνα, Ρουμανία, Ἀλβανία, ἀκόμη καὶ ἀπὸ μουσουλμάνους ὡς ἠκούσθη. (Μαγαζάκι στὶς Καρυὲς πωλοῦσε εἰκόνες τῆς Ἁγίας Οἰκογένειας, Ἰωσὴφ μνηστῆρος, Παρθένου Μαρίας καὶ τοῦ Παιδὸς Χριστοῦ, προτεσταντικοῦ τύπου). Ὑποδοχὴ κοσμικῶν ἀρχόντων, Πρωθυπουργῶν, βουλευτῶν, πολιτικῶν, ἐγνωσμένων γιὰ τοὺς ἀντίχριστους καὶ ἀνθελληνικοὺς νόμους, ποὺ ψηφίζουν. Ἀπαγγέλλουν οἱ τοιοῦτοι τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως καὶ τὴν Κυριακὴ προσευχή, μασόνοι ὄντες, στὸν Ἱ. Ναὸ τοῦ Πρωτάτου στὶς Καρυές. Τοὺς ὑποδέχονται τὰ μοναστήρια μὲ τιμὲς καὶ δόξες, αὐτοὺς ποὺ πίνουν τὸ αἷμα τοῦ λαοῦ μὲ τὶς φορολογίες καὶ τὶς περικοπές. Πλήρης συμπόρευσις μὲ ὅλες τὶς ἐξουσίες ἀδιακρίτως. Συμπεριφορὰ ἀδιαφορίας γιὰ κάθε ἀξία, ἦθος, παράδοσι, Πατρίδα, Παιδεία καὶ τὰ λοιπά, ποὺ δηλώνει ἢ μασονικὴ συνείδησι ἢ αἰχμαλωσία στὴν Νέα Ἐποχή. Κονδύλια-χρῆμα γιὰ ἔργα στὸ Ἅγιον Ὄρος, τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ λαὸς ἔξω αὐτοκτονεῖ γιὰ ἕνα πιάτο φαΐ. Καὶ ἄλλοι ψάχνουν νὰ φᾶνε κάτι ἀπ τὰ σκουπίδια. Ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἡ προδοτικὴ δουλοπρεπὴς καὶ ἀμφιρέπουσα στάσι τῶν Ἱερῶν Μονῶν. Ἡ ἀδιαφορία τοῦ Ἁγίου Ὄρους γιὰ τὸν πόνο, τὶς ἀγωνίες καὶ τὴν ἐξαθλίωσι τοῦ λαοῦ. (Μόνον ἐλάχιστοι ἐνδιαφέρθησαν). Γιὰ τὸ γκρέμισμα τῆς Παιδείας. Γιὰ τὴν κατάκτησι τῆς Πατρίδος ἀπὸ τοὺς μουσουλμάνους ψευδομετανάστες. Κατάργησι τοῦ ἀβάτου εἶναι προδιατεταγμένη μᾶς παραπλανοῦν καὶ οὔτε κἂν ἐνδιαφέρο

59 νται γιὰ τὴν τήρησι τοῦ πατροπαραδότου θεσμοῦ. Διαφωνοῦμε μὲ τὴν πρᾶξι κάποιων Ἱ. Μονῶν, ποὺ ἔβαλαν χαρτιὰ στὶς πόρτες Κελλιῶν ἐξ ἀλλοδαπῆς Μοναχῶν, γιὰ νὰ ἐγκαταλείψουν τοὺς τόπους τῆς ἀσκήσεώς τους καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος. (Κάποιοι Μοναχοὶ ἀπὸ Ὀρθόδοξες χῶρες ἔρχονται κατὰ καιροὺς ἀπὸ εὐλάβεια στὸ Ἅγιον Ὄρος, γιὰ νὰ μονάσουν. Οἱ πλεῖστοι προκόβουν στὴν μοναχικὴ ζωὴ καὶ καρποφοροῦν πνευματικά. Μεταξὺ αὐτῶν ἔρχονται κάπου κάπου καὶ κάποιοι ἀπρόκοπτοι, μέθυσοι, θεληματάρηδες, ἀνυπάκουοι καὶ ἀκατάστατοι. Κάποιοι ἀπ αὐτοὺς ἔκοψαν κέδρα στὸν Ἄθωνα καὶ κατασκεύασαν κελλιά. Καὶ ἄλλες παρόμοιες ἀταξίες ἔκαμαν). Πρέπει νὰ ἐντοπίζωνται οἱ ἔνοχοι καὶ αὐτοὶ μόνο νὰ ἐκδιώκωνται. Ὄχι, ὅλοι γενικὰ οἱ ἀλλοδαποὶ Μοναχοί, οἱ πλεῖστοι τῶν ὁποίων εἶναι ἀκτήμονες, ἀσκητικοὶ καὶ ἐνάρετοι, πολλὲς φορὲς καλύτεροι καὶ ἀπὸ μᾶς. Τοὺς θέλει ἡ Παναγία. Νὰ ἐξέλθη τὸ ταχύτερον δυνατὸν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀπὸ τὸν οἰκουμενιστικὸ ὀργανισμό, ποὺ λέγεται «Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν», διότι ἡ παγίδευσι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας σ αὐτὸν καὶ ἡ ἐμμονή της σ αὐτόν, θὰ φέρη ὀλέθρια ἀποτελέσματα. Διότι στόχος αὐτοῦ τοῦ Ὀργανισμοῦ Ἱερά Μονή Ξηροποτάμου, Ἅγιον Ὄρος. εἶναι ἡ ὑποταγὴ ὅλων τῶν θρησκειῶν καὶ πιστῶν καὶ «Ἐκκλησιῶν» στὴν Πανθρησκεία. Διότι ὅπως ἔγραψε καὶ ὁ Ὅσιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, «μὲ τὸ νὰ βρίσκεται ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία σ αὐτὸ τὸ Συμβούλιο, μόνο καὶ μόνο αὐτὸ ἀποτελεῖ ἀνήκουστον προδοσίαν». Ἀνησυχία πολλῶν Ἁγιορειτῶν ὅτι ἡ λῆψις ἀπὸ τὴν Εὐρώπη τῶν χρημάτων γιὰ ἀναπαλαίωσι τῶν Ἱ. Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους, δίνει τὴν εὐκαιρία στοὺς Εὐρω-σιωνιστὲς καὶ τὸ δικαίωμα διὰ τὴν ἐπιβολὴ τῶν οἰκουμενιστικῶν τους στόχων καὶ σχεδίων καὶ στὸν Ἱερὸ τοῦτο Τόπο. Δὲν εἴμεθα σύμφωνοι μὲ τὴν δικέφαλον Ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου. Οἱ «ἰθαγενεῖς» εἶναι οἱ νόμιμοι. Νὰ προσέξουν ὅμως καὶ οἱ Ζηλωτὲς Πατέρες κάποιες ἀκρότητες ἐπικίνδυνες. (Ἀναβαπτισμοὺς Νεοημερολογιτῶν καὶ προσφυγὴ γιὰ δικαίωση σὲ Διεθνῆ Οἰκουμενιστικὰ Δικαστήρια). Ἐγράψαμε τὰ ἀνωτέρω, ὄχι γιὰ νὰ ἐπικρίνωμε κανένα, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐξυπνήσωμε διανοίας ληθαργούσας, πρὸ τοῦ κινδύνου ἀλλοτριώσεως καὶ ἀλλοιώσεως τῶν πατροπαραδότων θεσμῶν τοῦ Ἱεροῦ Τόπου καὶ τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Παραδόσεως. Ἁγιορεῖτες Πατέρες (Ὀρθόδοξος Τύπος, ἀρ.φ. 2025, 6 Ιουνίου 2014) Ὁμολογιακὴ στάση ἁγιορείτου Γέροντος Ἐπιστολὴ τοῦ Γέροντος Σάββα Λαυριώτου, μὲ τὴν ὁποία ἀπαντᾶ στὴν ἔγκληση τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος Ἁγίου Ὄρους, διὰ τῆς ὁποίας ἐλέγχεται γιὰ τὴν ὁμολογιακὴ ἐπιστολή του (19-5/ ) μὲ τὴν ὁποία κατήγγειλε τὴν «προσκυνηματική» συνάντηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου μὲ τὸν Πάπα στὰ Ἱεροσόλυμα, ὅπου χαρακτηριστικὰ σημείωνε: «Σᾶς καταθέτω λοιπόν ὅτι μεγάλο μέρος τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀποτελείται ἀπό αὐτούς τούς πατέρες, πού θά ἔδιναν καί τήν ζωή τους γιά τήν φίλη Ὀρθοδοξία, καί, ἄν καί εἶμαι ἀνάξιος νά συγκαταλέγομαι μεταξύ αὐτῶν, συντάσσομαι μαζί τους. Καί αὐτό ὄχι χάριν ἐπιδείξεως, ἀλλά διότι ἡ σιωπή κατά τόν Μέγα Γρηγόριον τόν Παλαμᾶ εἶναι τό τρίτο εἶδος ἀθεῒας». Ἐν Μεγίστῃ Λαύρᾳ τῇ Πρός τήν Ἱερά Κοινότητα Ἁγίου Ὄρους Ἄθω Σεβαστοί Πατέρες Σέ πρόσφατη τακτική σύναξη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας, στήν ὁποίαν ἀνήκω, ἀνεγνώσθηκε γράμμα τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος πού ἀφοροῦσε στήν ἐλαχιστότητά μου. Μέ τό γράμμα αὐτό, ἀφοῦ ἐξεφράζετο ἡ λύπη τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος, ἐζητεῖτο ἀπό τόν Καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μας Ἀρχιμ. Πρόδρομο νά ἐπιληφθεῖ ἑνός σοβαροῦ θέματος. Ποιό ἦταν τό σοβαρό αὐτό θέμα; Τό ὅτι ὁ ὑπογραφόμενος Γέρων Λαυριώτης Μοναχός Σάββας ἔγραψε ἀγωνιστικό ἄρθρο, τό ὁποῖο ἐδημοσιεύθη στήν ἀγωνιστική καί ὁμολογητική ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος» μέ τίτλο «Ἡ στάση τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἔναντι τῶν φιλοπαπικῶν Πατριαρχῶν καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» ( ). Στό ἱστορικό αὐτό ἔντυπο, πού ἵδρυσαν καί διηύθυναν ἐπί μισόν αἰῶνα διαδοχικά οἱ μακαριστοί Γέροντες Χαράλαμπος Βασιλόπουλος καί Μᾶρκος Μανώλης, ἀπέστειλαν ἀγωνιστικά ἄρθρα πλειάς Ἁγιορειτῶν Μοναχῶν καί Ἡγουμένων ὡς καί διαβιούντων ἐν τῷ κόσμῳ κληρικῶν καί λαϊκῶν. Μερικοί μάλιστα ἐξ αὐτῶν ἦσαν καί εἶναι τακτικοί συνεργάτες. Μνημονεύω ἐνδεικτικά τούς μακαριστούς ἡγουμένους Γέροντες Γαβριήλ Διονυσιάτην καί Γεώργιον Καψάνην, τούς μοναχούς Θεόκλητον Διονυσιάτην, Μωϋσῆν Ἁγιορείτην, Νικόδημον Μπιλάλην, ἐκ τῶν ἐν τῷ κόσμῳ δέ τούς ἀειμνήστους Γέροντες, ἐπίσκοπον Αὐγουστίνον Καντιώτην, Φιλόθεον Ζερβάκον, Ἐπιφάνιον Θεοδωρόπουλον, τούς εὐσεβεῖς λαϊκούς Φώτην Κόντογλου καί Κωνσταντῖνον Μουρατίδην καί ἐκ τῶν ἐπιζώντων τούς πανεπιστημιακούς καθηγητάς καί ἱερεῖς Γεώργιον Μεταλληνόν, Θεόδωρον Ζήσην, Σαράντην Σαράντον καί πολλούς νεωτέρους. Ὅλων αὐτῶν καί τῆς ἐφημερίδος στόχος ἦταν καί εἶναι νά ἀφυπνίσουν τούς Ὀρθοδόξους μπροστά στόν ἐμφανέστατο κίνδυνο τῆς παναιρέσως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς χειρότερης καί πιό ἐπικίνδυνης αἱρέσεως ὅλων τῶν αἰώνων. Δέν ἐδίστασαν μάλιστα νά ἀποστείλουν καί προσωπικές ἐπιστολές μέ σκληρή ἐλεγκτική γλώσσα πρός τόν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, ὁ ὁποῖος ἐφούντωσε, ἐνίσχυσε καί ἐπέβαλε τήν αἵρεση στίς ἐκκλησιαστικές ἡγεσίες. Μετά τόν Πατριάρχη Δημήτριο πού ἐσυνέχισε στά βήματα τοῦ Ἀθηναγόρα, ὁ σημερινός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος προχώρησε πολύ περισσότερο τόν συγκρητιστικό Οἰκουμενισμό μέ τολμηρά θεολογικά καί λειτουργικά ἀνοίγματα πρός ὅλες τίς αἱρέσεις, Μονοφυσιτισμό, Παπισμό, Προτεσταντισμό, ἀκόμα καί πρός ἄλλες θρησκεῖες, ὅπως ὁ Ἰουδαϊσμός καί τό Ἰσλάμ. Θά χρειαζόταν πολύς χῶρος γιά νά ὑπομνήσω αἱρετικές γνῶμες καί ἀντικανονικές πράξεις τοῦ Πατριάρχου τίς ὁποῖες ἐλπίζω νά γνωρίζετε. Ἁπλῶς σημειώνω ἐνδεικτικά ὅτι ἔπαυσε νά πιστεύει ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως. Δέχεται ὅτι καί οἱ αἱρέσεις εἶναι ἐκκλησίες, ἔχουν ἔγκυρο βάπτισμα καί ἔγκυρα μυστήρια, ἀποδεχθείς καί ἐπαινέσας τίς ἐπαίσχυντες ἀποφάσεις γιά μέν τούς Παπικούς

60 Ἱερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας, Ἅγιον Ὄρος. τοῦ Μπαλαμάντ (1993), γιά τούς Προτεστάντες τίς ἀποφάσεις τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν στό Πόρτο Ἀλέγρε τῆς Βραζιλίας (2006) καί στό Πουσάν τῆς Ν. Κορέας (2012), καί γιά τούς Μονοφυσίτες τίς ἀποφάσεις τῆς Γενεύης (1990). Τίς ἀπαράδεκτες ἀποφάσεις γιά τούς Μονοφυσίτες τούς ὁποίους ἀναγνωρίζουμε ὡς Ὀρθοδόξους, ἤλεγξε μέ σειρά δημοσιευμάτων ὁ ἀείμνηστος Γέροντας π. Γεώργιος Καψάνης, τίς κραυγαλέες δέ γιά αἱρετική ἀπόκλιση ἀποφάσεις τοῦ Πουσάν ἐστηλίτευσαν μέ κοινό ὑπόμνημά τους πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον κ. Ἱερώνυμον ἐσχάτως (2014) οἱ Μητροπολίτες Δρυϊνουπόλεως Ἀνδρέας, Γλυφάδας Παῦλος, Κυθήρων Σεραφείμ, Αἰτωλοακαρνανίας Κοσμᾶς καί Γόρτυνος Ἰερεμίας, ζητώντας νά συζητήσει ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τόν προσεχῆ Ὀκτώβριο τίς αἱρετικές ἐκτροπές τοῦ κειμένου τοῦ Πουσάν. Χειρότερη γιά τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο εἶναι ἡ εἰκόνα ἀπό τίς συμπροσευχές μέ αἱρετικούς, γιά τίς ὁποῖες οἱ Ἱεροί Κανόνες ἐπιβάλλουν τήν ποινή τῆς καθαιρέσεως ἀλλά καί ἀπό ἄλλες πράξεις, ὅπως ἡ προσφορά τοῦ ἀντίχριστου Κορανίου σέ Μουσουλμάνους, ἐνέργεια πού ἐμιμήθησαν κατόπιν καί οἱ Πατριάρχες Ἀλεξανδρείας καί Ἱεροσολύμων. Σαλεύθηκαν καί ταράχθηκαν οἱ Ὀρθόδοξες συνειδήσεις καί ἐσκανδαλίσθηκαν πολλοί ἀπό τήν ἐπίσκεψη τοῦ πάπα Βενεδίκτου στήν Κωνσταντινούπολη τόν Νοέμβριο τοῦ 2006, ὅπου ἔλαβαν χώρα ὄχι μόνον συμπροσευχές, ἀλλά καί λειτουργικός ἀσπασμός, ἀπαγγελία τοῦ «Πάτερ ἡμῶν» ἀπό τόν πάπα κατά τήν διάρκεια τῆς Θ. Λειτουργίας, θυμίαση τοῦ πάπα ἀπό ὀρθοδόξους διακόνους, ἀκόμη καί ψαλμωδία ἀπολυτικίων πρός τιμήν τοῦ αἱρεσιάρχη καί τοῦ ψαλμικοῦ στίχου «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου». Πολλοί Γέροντες Ἁγιορεῖτες τότε δέν ἄντεξαν αὐτόν τόν ἐμπαιγμόν καί τόν ἐξευτελισμόν τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῶν Πατερικῶν Παραδόσεων καί πρίν ἡ Ἱερά Κοινότητα ἀντιδράσει, ἐνισχύοντες τούς ἀντιπροσώπους πρός αὐτήν τήν κατεύθυνσην, ἔστειλαν «Ἀνοικτή Ἐπιστολή πρός τήν Ἱερά Κοινότητα» ὑπογραφομένη ἀπό ἑξήντα καί πλέον ἱερομονάχους καί μοναχούς γνωστούς καί ἐναρέτους Γέροντες, στήν ὁποία, ἀφοῦ ἐξέφραζαν τήν βαθύτατη λύπη καί ἀνησυχία τους γιά ὅσα καταλυτικά τῆς διδασκαλίας τῶν Ἀποστόλων καί Πατέρων συμβαίνουν, ἔγραφαν: «Ἐκτιμοῦμε μέ πολύ μεγαλύτερη λύπη, ὅτι ἡ πνευματική ἡγεσία τοῦ Ἁγίου Ὄρους τά τελευταῖα ἔτη δέν ἀντιμετωπίζει μέ σθένος καί γενναιότητα ὁμολογητική τά φαινόμενα αὐτά τῆς ἀποστασίας, ὅπως ἔπρατταν παλαιότερα οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες. Ὁ Πατριάρχης ἔχει μετρήσει τίς ἀντιδράσεις μας καί ἐπειδή εἶναι χλιαρές καί πολλές φορές ἀνύπαρκτες, προχωρεῖ χωρίς ἐμπόδια στήν ἕνωση μέ τόν ἀμετανόητο καί παραμένοντας στίς αἱρέσεις του πάπα. Μᾶς ἐμέτρησε καί χάρηκε σφόδρα καί κατά τήν τελευταία ἐπίσκεψή του στό Ἅγιον Ὄρος, στό ὁποῖο λές καί ἦλθε γιά νά πάρει τήν συγκατάθεση καί εὐλογία τῶν Ἁγιορειτῶν γιά ὅσα εἶχε σχεδιάσει νά πράξει μέ τόν πάπα λίγες ἡμέρες ἀργότερα. Ἐμεῖς ταπεινοί ἱερομόναχοι καί μοναχοί, ἐξομολογητικά σᾶς ἀποκαλύπτομε ὅτι ἔχουμε σκανδαλισθεῖ ἀπό τήν σιωπή καί ἀπραξία τῆς πνευματικῆς μας ἡγεσίας στό Ἅγιον Ὄρος καί μαζί μέ μᾶς καί τό ἀπανταχοῦ τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Οἰκουμένης Ὀρθόδοξο καί φιλομόναχο πλήρωμα. Περιμένουν ὅλοι νά ἀκούσουν τήν φωνή τοῦ Ἁγίου Ὄρους». Διερωτώμενος τί περισσότερο ἔγραψα ἐγώ στό ταπεινό μου δημοσίευμα, προσθέτω ὅτι λίγες ἡμέρες ἀργότερα ( ) ἡ Ἱερά Κοινότης δέν ἔλαβε ἀπόφαση νά ἐλέγξει τόν Πατριάρχη γιά ὅσα συνέβησαν, ἀλλά ἐπιβεβαιώνοντας ὅσα οἱ ἑξήντα Ἁγιορεῖτες κατελόγιζαν γιά ἔλλειψη σθένους καί ὁμολογητικῆς γενναιότητος, ἀρκέσθηκαν στήν ἔκδοση μιᾶς Ἀνακοινώσεως πρός τόν τύπο, μέ τήν ὁποία ἀπεδοκίμαζαν τά συμβάντα. Τό ἴδιο ἀκριβῶς συμβαίνει καί ὡς πρός τήν πρόσφατη συνάντηση τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου μέ τόν πάπα Φραγκῖσκο στά Ἱεροσόλυμα, τόν περασμένο Μάϊο, ἡ ὁποία ἀποδοκιμάσθηκε καί μέ θεϊκά σημεῖα. Ὅσα ἐλέχθησαν καί ὅσα ἐπράχθησαν ἔθλιψαν καί κατετάραξαν τούς Ὀρθοδόξους. Γιά πολλοστή φορά ὁ Πατριάρχης «λίαν ηὔφρανε τούς κακοδόξους καί κατήσχυνε τούς Ὀρθοδόξους». Πολλοί καί πάλι διερωτῶντο: Γιατί σιωπᾶ τό Ἅγιον Ὄρος; Γιατί παραμένει ἄφωνο; Ἔπαυσαν νά ἰσχύουν ὅσα οἱ Ἅγιοι Πατέρες καί ἡ Μοναστική Παράδοση θεσπίζουν ὅτι οἱ μοναχοί κυρίως δέν πρέπει νά ἀνέχονται καμμία καινοτομία εἰς τά τῆς πίστεως καί ὅτι πάντοτε ἦσαν πρωτοπόροι στούς ἀγῶνες γιά τήν Ἁγία Ὀρθοδοξία; Δέν ἐδίστασαν νά ἐλέγξουν Βασιλεῖς, Πατριάρχες, Ἐπισκόπους ἀκόμη καί συνόδους θυσιάζοντες μαρτυρικά καί τήν ζωή τους ἤ διωκόμενοι καί φυλακιζόμενοι ὅπως συνέβη μέ τούς Ἁγιορεῖτες Ὁσιομάρτυρες ἐπί πατριάρχου λατινόφρονος Βέκκου (1274) καί μέ τούς Ἁγιορεῖτες τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ ἐπί λατινόφρονος πατριάρχου Καλέκα ( ). Ὅπως συνέβη καί στή δική μας ἐποχή, ὅταν ὁμοφώνως ἀποφάσισε τό Ἅγιον Ὄρος τήν διακοπή τοῦ μνημοσύνου τοῦ Ἀθηναγόρα. Ἀκόμη καί ὅταν ἐπιέζοντο οἱ Ἱερές Μονές νά ἐπαναφέρουν τό μνημόσυνο τοῦ νέου πατριάρχου Δημητρίου μέ ἀπειλές καί τιμωρίες ἀπό τόν πατριαρχικό ἔξαρχο, δέν ὑποχώρησαν. Μέ ἔγγραφά τους πρός τήν Ἱερά Κοινότητα οἱ Μονές Καρακάλου, Σίμωνος Πέτρας, Ἁγίου Παύλου, Ξενοφῶντος, Κωνσταμονίτου καί Ὁσίου Γρηγορίου διεμήνυσαν ὅτι ἐμμένουν στήν ἀμετάθετη ἀπόφασή τους νά συνεχίσουν τήν διακοπή τοῦ πατριαρχικοῦ μνημοσύνου «εἰς ἔνδειξιν διαμαρτυρίας, ἐφ ὅσον ὁ νέος Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Δημήτριος ὁ Α θά συνεχίση τήν τηρουμένην ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου γραμμήν, τήν ὁποίαν εἶχε χαράξει ὁ Ἀθηναγόρας». Ἐσημείωναν μάλιστα ὅτι ὑπάρχει ἀπόφαση τῆς Ἐκτάκτου Διπλῆς Ἱερᾶς Συνάξεως (συνεδρία ΝΒ τῆς ) ἡ ὁποία ὁρίζει «ἐπαφίεται εἰς τήν συνείδησιν ἑκάστης Μονῆς ἡ διαμνημόνευσις τοῦ ὀνόματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, διότι δέν δυνάμεθα νά καταπατήσουμε τούς Ἱερούς Κανόνες, οὕς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐλάλησεν εἰς αὐτούς παρά ταῖς Ἱεραῖς Συνόδους. Θά πειθώμεθα εἰς τόν νέον πατριάρχην, ὅταν διαπιστώσωμεν ὅτι οὗτος θά ἀναθεωρήσει τάς αἱρετικάς ὁμολογίας τοῦ προκατόχου του καί δέν θά συνεχίση τήν φιλοπαπικήν γραμμήν». Ἡ Ἱερά Μονή Σίμωνος Πέτρας, μάλιστα, ἔγραφε στήν ἀπαντητική της ἐπιστολή πρός τήν Ἱερά Κοινότητα ὅτι «ἡ συνεδρία τῆς ἐκτάκτου Διπλῆς Ἱερᾶς Συνάξεως (συνεδρία ΝΒ τῆς ) φέρει τόν τύπο ἐθνοσυνελεύσεως συμφώνως τῷ ἄρθρῳ τοῦ ἐσωτερικοῦ κανονισμοῦ τῆς ἐκτάκτου Διπλῆς Συνάξεως καί, ὡς ἐκ τούτου ἡ «Ἱερά Κοινότης δέν δύναται νά ἀκυρώσει τάς ληφθείσας ἀποφάσεις αὐτῆς». Σεβαστοί Πατέρες Αὐτήν τήν Μοναστική καί Ἁγιορείτικη Παράδοση γνωρίζοντας καί ἐγώ ὁ ἐν μοναχοῖς ἐλάχιστος ὡς καί τήν συνοδική δομή τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας ὅλα τά μέλη, ἀκόμη καί οἱ λαϊκοί, ὀφείλουν νά ὁμιλοῦν, ὅταν κινδυνεύει ἡ πίστις, ἐδημοσίευσα τό σχετικό μου

61 Ἐπίλογος Ὁ Ἐπιτάφιος θρῆνος, τοιχογραφία Ἱερᾶς Μονῆς Σταυρονικήτα, Ἅγιον Ὄρος. ἄρθρο στόν «Ὀρθόδοξο Τύπο». Αὐτό ἔπρεπε νά τό ἐπαινέσετε καί νά μέ συγχαρῆτε καί ὄχι νά ζητεῖτε ἀπό τήν Μονή μου νά λάβει μέτρα ἐναντίον μου. Γιατί δέν ἐπράξατε τό ἴδιο ὅταν ἑξήντα καί πλέον Ἱερομόναχοι καί Μοναχοί Ἁγιορεῖτες, τόν Δεκέμβριο τοῦ 2006 ἤλεγχαν τήν Ἱερά Κοινότητα γιά ἀπαράδεκτη ἀφωνία καί ἀπραξία; Ἄν ὅσα λέγουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες γιά τούς αἱρετικούς καί τούς αἱρετίζοντες, γιά τούς παπικούς καί τούς φιλοπαπικούς, ἄν ὅσα εἶπε ἡ Παναγία μας γιά τούς ἐχθρούς τοῦ Υἱοῦ Της καί δικούς της ἐχθρούς στούς Ζωγραφίτες Ὁσιομάρτυρες, εἶναι «ἀνοίκειοι καί ἀπαράδεκτοι χαρακτηρισμοί» ὅπως θέλει καί ὁ νεοεποχίτικος ἀντιρατσιστικός νόμος, γιά τόν ὁποῖο τό Ἅγιον Ὄρος καί πάλιν ἐσιώπησε, τότε μέ χαρά νά τιμωρηθῶ γιά τήν συμφωνία μου μέ τούς Ἁγίους καί τήν Ἁγιορείτικη Παράδοση, μέ λύπη ὅμως γιά ὅσους Ἁγιορεῖτες ἀδελφούς μου ἐπέλεξαν νά εἶναι μέ τούς ἐχθρούς τῆς πίστεως. Σύγχυση καί σκανδαλισμό στίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν δέν προκαλοῦν οὔτε οἱ μαρτυρήσαντες ἐπί Βέκκου Ἁγιορεῖτες Ὁσιομάρτυρες, οὔτε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καί οἱ σύν αὐτῷ πού ἀγωνίσθηκαν ἐναντίον τοῦ πάπα καί τῶν ἰδικῶν μας λατινοφρόνων, οὔτε οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες πού διέκοψαν τό μνημόσυνο τοῦ Ἀθηναγόρα, οὔτε τό πτωχό καί ἀσήμαντο δημοσίευμά μου, πού τοῦ δώσατε τόσο μεγάλη σημασία. Σύγχυση καί σκανδαλισμό προκαλοῦν ὅσα ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Ἀθηναγόρα συμβαίνουν στήν Ἁγία Ὀρθοδοξία μας, αὐξημένα καί προκλητικά τώρα ἀπό τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο. Ἐγώ, ὡς ὄφειλα, κατά τήν ἀναλογία τῆς εὐθύνης μου, ἔπραξα τό καθῆκον μου, χωρίς νά διεκδικῶ «ἡρωϊσμούς» ὅπως ἰσχυρίζεσθε, οὔτε συνιστῶ ἀποκοπή ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, τήν ὁποία ἀποκοπή ρητῶς ἀποδοκιμάζω, γι αὐτό καί μέ θλίβει ἡ παραποίηση καί κακοποίηση τῶν γραφομένων μου. Πολλοί χαρήκαμε γιά τόν ἡρωϊσμό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ζωγράφου, ἀκολουθούσης τό παράδειγμα τῶν Ζωγραφιτῶν Ὁσιομαρτύρων, ἡ ὁποία ζήτησε ἀπό τήν Ἱερά Κοινότητα νά καταδικάσει ὅσα εἶπε καί ἔπραξε ὁ Πατριάρχης στά Ἱεροσόλυμα κατά τήν συνάντηση μέ τόν πάπα, διότι διαφορετικά θά προχωρήσει μονομερῶς στήν διακοπή τοῦ μνημοσύνου. Χαρήκαμε καί γιά τήν ἀπόφαση τῆς πλειοψηφίας τῶν ἀντιπροσώπων στήν Ἱερά Κοινότητα νά σταλεῖ στόν Πατριάρχη ἔγγραφο διαμαρτυρίας καί ἐλέγχου. Μέ ἀγαθές ἐλπίδες περιμένουμε μετά ἀπό τρεῖς μῆνες νά δημοσιοποιηθοῦν τά ἔγγραφα καί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ζωγράφου καί τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος, ὥστε τώρα ὅπως ἁρμόζει νά εὐφρανθοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι καί νά καταισχυνθοῦν οἱ κακόδοξοι, καί νά παύσει ὁ σκανδαλισμός γιά τήν ἀφωνία καί ἀπραξία τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Αὐτό εἶναι ὄντως σοβαρό ζήτημα καί ὄχι λήψη μέτρων ἐναντίον ἑνός ἀσήμου μοναχοῦ μέ ἀδύναμη καί ἰσχνή φωνή. Ταῦτα καθηκόντως διατελῶ μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης καί φιλαδελφίας. Γέρων Σάββας Λαυριώτης Ὁ λ ο κ λ η ρ ώ ν ο ν τ α ς τ ὴ μ ε λ έ τ η κα ὶ τ ὴν πα ρου σί α ση σ τὸ πα ρὸν τ εῦ χος τῶν ἁ γι ο ρεί τι κων κει μέ νων, τῶν σ χε τι κῶν μ ὲ τά ἀν τορ θό δο ξα οἰ κου με νι σ τι κά ἀ νοίγ μα τα τῶν Οἰ κου με νι κῶν Πα τρια ρχῶν Ἀ θη να γό ρα καὶ Δη μη τρί ου, ἀλ λὰ καὶ γι ὰ τὴν ἕ ως παύ σε ως Μνημο νεύ σε ως αὐ τῶν ἀν τί δρα ση τῆς Μο να σ τι κῆς Πο λι τεί ας τοῦ Ἄ θω, ἐ να γώ νιος προ βλη μα τι σμὸς καὶ εὔ λο γες ἀ πο ρί ες καὶ βα σα νι στι κὰ ἐ ρω τή ματα γεν νῶν ται στὶς καρ δι ὲς τῶν ἁ γι ο ρει τῶν Πα τέρων ὅ πως καὶ στὶς καρ δι ὲς κά θε συ νει δη τοῦ Ὀρ θο δό ξου Χ ρι σ τ ι α νοῦ καὶ συ νε ποῦς μ έ λους τῆς Ἐκ κ λη σί ας μας. Ἐ να γώ νιος προ βλη μα τι σμός καί ἀ πο ρί ες ἐκ τῆς ἀ πο κλί νου σας ἕ ως καὶ ἀν τίθε της ση με ρι νῆς συμ βι βα σ τι κῆς μὲ τὴν αἵ ρε ση καὶ τοὺς αἱ ρε τι κοὺς καὶ κα θεύ δου σας σ τά σε ως τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους σ τά σε ως ἀν τί θε της ἀ πὸ τὴν δι α χρο νι κῶς γρη γο ροῦ σα καὶ ἀ γω νι στι κὴ ὀρθό δο ξη πρα κ τι κή τοῦ ἀ πω τέ ρου καὶ νε ω τέ ρου ὀρ θο δο ξοῦν τος καὶ ὀρ θο το μοῦν τος πα ρελ θόντος αὐ τοῦ. Πρ ο βλ η μ α τ ι σμ ό ς, ἀ πο ρί ες καὶ ἐ ρ ω τ ή μ α τα πι ε σ τ ι κῶς μ ᾶς κα τα τρύ χουν, γι ὰ τ ὴ ση μ ε ρι νὴ σ τά ση τῆς Ἱ ε ρᾶς Κοι νό τη τος τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους, τῶν ἁ γί ων Κα θη γου μέ νων μας καὶ Γε ρόν των μας καὶ πνευ μα τι κῶν Πα τέ ρων μας, εἰς τοὺς ὁ ποί ους μὲ ἀ παν το χὴ προσ δο κοῦ με σή με ρα, στοι χού μενοι σ τὴν ἁ γι ο ρεί τι κη πα ρά δο ση. Ἅ γιοι Κα θη γού με νοι, Προ ϊ στά με νοι καὶ Γέρον τες καὶ Πα τέ ρες, σᾶς κα τα θέ του με μέ εἰ λικρί νει α, τα π εί νω ση καί ἀ γα θή προ αί ρε ση τόν κα λο γε ρι κό λο γι σμό μας. Σᾶς ἐ ξα γο ρευ ό μα σ τε τόν πό νο καί τήν ἀ γω νί α τῆς καρ διᾶς καί τῆς συ νει δή σε ώς μας. Μᾶς τύ πτει καί μᾶς ἐ λέγ χει ἡ συ νεί δη σή μας γιά τήν χλι α ρό τη τα πού ἐ πι δεικνύ ει τό Ἅ γιον Ὄ ρος στά θέ μα τα τῆς πί στε ως. Μᾶς τύ πτει καί μᾶς ἐ λέγ χει ἡ συ νεί δη σή μας γιά τό γε γο νός ὅ τι δι ο χε τεύ ου με τό σύ νο λο τῶν δυνά με ων καί τῶν πρω το βου λι ῶν μας σέ δρα στηρι ό τη τες ἀ πα ραί τη τες μέν, ἀ λ λά δευ τε ρεύ ου σες σέ σχέ ση μέ τόν ἀ γώ να γιά τήν δι α φύ λα ξη τῆς πί στε ώς μας καί τήν σω τη ρί α μας. Ἡ συ νεί δη σή μας ἀν θί σ τα ται καί ἐ πα να σ τα τεῖ ἐ νά ν τ ι α σ τήν χα λα ρό τη τα, τήν ἐκ κο σμί κευ ση, τόν ἐ φη συ χα σμό πού τεί νουν νά ἐ πι κρα τή σουν σ τ ήν ἁ γι ώ νυ μ η πο λ ι τ εί α μ ας. Ἀν θί σ τ α τ αι καί ἐ πα να σ τα τεῖ ἐ νάν τια σ τήν δι π λω μα τί α καί τόν τα κτι κι σμό πού ἀ κο λου θεῖ ται ἐ πι σή μως. Ἀν θίσ τα ται καί ἐ πα να σ τα τεῖ ἐ νάν τια σ τίς ποι κί λ ες σ κο πι μ ό τ η τ ες κα ί ἐ πι δι ώ ξει ς. Ἀν θ ί σ τ α τ α ι κα ί ἐ πα να σ τα τεῖ ἡ συ νεί δη σή μας ὅ ταν βλ έ πει τήν ὑ πο σ τ ο λ ή τ οῦ ὁ μ ο λ ο γι α κοῦ φ ρ ο νή μ α τ ο ς κα ί τήν με ταλ λα γή του σέ ἐ φε κτι κό τη τα καί και ροσκο πι σμό. Οἱ πο λυ ά ριθ μοι ἁ γι ο ρεῖ τες μάρ τυ ρες καί ὁ μολο γη τές ὑ πέρ τῆς ἀ λη θεί ας μᾶς ὑ πο δει κ νύ ουν τόν δρό μο τῆς δο κι μα σί ας καί τῶν δυ σκο λι ῶν καί ὄ χι τῶν ἀ νέ σε ων, τῶν εὐ κο λι ῶν καί τῆς ἐ πα ναπαύ σε ως πού μᾶς ἐ ξα σφα λί ζει ὁ συ σ χη μα τι σμός καί ἡ συμ πό ρευ ση μέ τούς πο λι τι κούς, οἰ κο νομι κούς καί θρη σκευ τι κούς κρα τοῦν τες. Ὁ ἀ γώ νας γιά τήν δι α τή ρη ση τῆς ἀ κε ραι ότη τος καί τῶν προ νο μί ων τοῦ Ἁ γί ου Ὄ ρους καί τῶν με το χί ων του, κα θώς καί ἡ προ σπά θεια γιά τήν ἐ ξα σφά λι ση τῶν ἀ ναγ καί ων πό ρων γιά τήν συν τή ρη ση τῶν κ τι ρια κῶν συγ κρο τη μά των, τῶν κει μη λί ων, τῶν ἀ δελ φο τή των καί τοῦ π λή θους τῶν φι λο ξε νου μέ νων εἶ ναι, βε βαί ως, ἀ πα ραί τητη καί ἐ πι βε βλη μ έ νη. Ἄς μήν λη σμο νοῦ με, ὅ μως, ὅ τι τό ὕ ψι στο προ νό μιο πού ὀ φεί λου με πρω τί στως νά δι αφυ λά ξου μ ε εἶ ναι ἡ ἀ κε ραι ό τη τα τῆς ὀρ θο δό ξου πί σ τε ώς μας καί τῆς π νευ μα τι κῆς, ἡ συ χα σ τι κῆς καί νη π τι κῆς πα ρα δό σε ώς μας. Αὐ τή τήν πα ρά δο ση ἐ πι θυ μοῦ με, μέ τήν χάρη τοῦ Θε οῦ καί διά πρε σβει ῶν τῆς Κυ ρί ας μας Θε ο τό κου καί τῶν ἁ γι ο ρει τῶν ἁ γί ων μας, νά ἀ κο λου θή σου με, πα ρά τήν ἁ μαρ τω λό τη τα καί τήν μη δα μι νό τη τά μας. Τούς ἁ γι ο ρεῖ τες μάρ τυ ρες καί ὁ μο λο γη τές ἔ χου μ ε ὡς πρό τυ πα σ τήν μο να χι κή

62 μας βι ο τή καί στόν ἀ γώ να μας γιά τήν δι α φύ λα ξη ἀ πα ρα χά ρα κ της καί ἀ και νο τό μη της τῆς πί σ τεώς μας. Ἐ κεῖ νοι δέν ὑ πο τά χθη καν σέ Βέκ κους καί Πα λαι ο λό γους, δέν λύ γι σαν μπρο στά σέ ἀ πειλ ές καί ἐκ φο βι σμούς, δέν φο βή θη καν ἐ πι τί μια καί ἀ πε λά σεις. Αὐ τή τήν πα ρα κα τα θή κη μᾶς ἀ φῆ σαν. Αὐ τή τ ήν ὁ δ ό ὀ φ εί λ ο υ μ ε ν ά ἀ κο λ ο υ θ ή σ ο υ μ ε. Δ έ ν ὑ πάρ χει πλέ ον πε ρι θώ ριο γιά ἐ ναλ λα κτι κές ἐ πι λο γές καί ἐ παμ φο τε ρί ζου σες σ τά σεις. «... ὅ πως τά σ τρεί δια μέ νουν προ σκολ λη μέ να δυ να μι κά εἰς τούς πα ρα θαλασσίους βράχους τοῦ Ὄ ρους, ὁμοίως καί οἱ Ἁ γι ο ρεῖ ται μέ νουν ἀ με τακίνητοι εἰς τόν βρ ά χον τοῦ τον τ ῆς μα κ ρ αί ω νο ς ἱ ερ ᾶς πα ρ α δ ό σ ε ω ς. Νη φ α λ ί ω ς καί ἀ ν ε ν δ ό τ ω ς τῶν πατρώων πα ρα δό σε ων ἀ μυ νό με νοι, λέ γουν συ χ νά καί σ ταθε ρά: - Ἐ άν σιωπήσω μεν διά τήν πί σ τιν ὅ που κιν δυνεύ ει ἀπό τόσας αἱ ρέ σεις, τό τε δια τί κα θή με θα τό σους χρό νους ἐ πά νω εἰς αὐ τά ἐ δῶ τά βρά χια; Καί πῶς εἶ ναι δυ να τόν νά δε χθῶ μεν τούς Λα τίνους χω ρίς νά ἀ λ λά ξουν ὅ σα ἔ χουν πα ρα λ λά ξει καί συγ χρό νως νά ἀ νά βω μεν κά θε ἡ μέ ρα τό καντή λι ἐμ πρός εἰς τό Πρω τᾶ το, εἰς τόν τό πον ὅ που ἐ σφα γι ά σ θη σαν οἱ ἐ λέγ ξαν τες τούς λα τι νό φρο νας Μο να χοί Ὁ σι ο μάρ τυ ρες, τούς ὁ ποί ους τι μῶ μ εν ὡς Ἁ γί ους μέ προ ε ξάρ χον τα ἐν μέ σῳ αὐ τῶν τόν τότ ε Πρῶ τον Ἱερομά ρτυρα Κοσμᾶν;» ( Ἅ γιον Ὄ ρος, Οἰ κου μ ε νι σμός καί κό σμος, Μον. Λου κᾶ Φι λο θε ΐ τη, ἐκ δό σεις Τό Πα λίμ ψη στον, Θεσ/κη 2009, σελ ). Βρι σκό μα στε πλέ ον ὅ λοι ἐ νώ πιον τῶν προσω πι κῶν μας εὐ θυ νῶν καί φέ ρου με τό βά ρος τῶν προ σω πι κῶν μας ἐ πι λο γῶν. Ἔ χου με π λή ρη συ νεί δη ση τῶν ἀ πο φά σε ων μας καί τῶν ὅ ποι ων συ νε πει ῶν τους. Δέν μᾶς πτο εῖ, ἐ πί σης, ἡ ὅ ποι α κα τα φρό νη ση, λοι δο ρί α, ἀ πα ξί ω ση καί ἐμ παιγμός πού θά εἰ σπρά ξου με. Εἰ ὁ Θε ός με θ ἡ μῶν οὐ δείς κα θ ἡ μῶν. Ἔκτακτο Παράρτημα Ὁ Πάπας Φραγκῖσκος στό Φανάρι: Συνάντηση ἐν Χριστῷ ἀγάπης ἤ ἅλωση καί ἐξουνιτισμός τῆς Ὀρθοδοξίας; Λί γες μό λις ἡ μέ ρες πρίν τήν ὁ λο κ λή ρω ση τῆς πα ρού σης ἐκ δό σε ως πραγ μα το ποιή θη κε ἡ πο λυ δι α φη μι σμ έ νη ἀ πό τούς οἰ κου μ ε νι σ τές ἐ πί σκε ψη τοῦ Πά πα Φραγ κί σκου στό Φα νά ρι καί ἡ τι μη τι κή ὑ πο δο χή του ἀ πό τόν Οἰ κου με νι κό Πα τριά ρχη κ. Βαρ θο λο μαῖ ο. Ἡ ἐ πί σκε ψη αὐ τή ἀ πέ δει ξε, δυ σ τυ χῶς, πε ρί τρα να ὅ λα ὅ σα πα ρα θέ σα με στίς σελίδες αὐ τοῦ τοῦ ἐν τύ που. Γιά μί α ἀ κό μη φο ρά ἐ πα να λή φθη καν τά ἴ δια θλι βε ρά γε γο νό τα ἐν ταγ μ έ να σ τό ἴ διο καί πά λι σκη νι κό τῆς ἐ πι κοι νω νια κῆς τα κ τι κῆς, τοῦ ἐν τυ πω σια σμοῦ, τῆς ἐ πι βο λῆς τῆς εἰ κό νος καί πρω τί στως τῆς ἐ πι βο λῆς τε τε λε σμέ νων. Ἐ πι χειρεῖ ται δη λα δή νά ἐ πι βλη θεῖ μ έ τε χ νη τό τρό πο ἡ ἐν τύ πω ση ὅ τι δέν μᾶς χω ρί ζει τί πο τε μέ τούς πα πι κούς καί ὅ τι δέν ὑ πάρ χει κα νέ να ἐμ πό διο γιά τήν πλή ρη κοι νω νί α καί ἑ νό τη τα μαζί τους. Γιά τόν λό γο αὐ τό καί πραγ μα το ποι ήθ ηκε καί πά λι κα τά τήν διά ρκεια τῆς Θεί ας Λει τουρ γί ας στόν πάν σε πτο πα τρι αρ χι κό να ό τοῦ Ἁ γί ου Γεωρ γί ου ὁ «λ ει τουρ γι κός ἀ σ πα σμός τῆς ἀ γά πης» σέ κο ρυ φαί α σ τιγ μή τῆς ὀρ θο δό ξου λα τρεί ας, τήν ὥ ρα πού οἱ ὀρ θό δο ξοι ἀρ χι ε ρεῖς καί ἱ ε ρεῖς πού λ α μ β ά νουν μ έ ρ ο ς σ τ ήν Θεί α Λ ει τουρ γί α ὁ μο λο γοῦν τήν κοι νή πί στη τους στόν Ἅ γιο Τρι αδι κό Θε ό καί ἀν τα λ λάσ σουν τόν ἀ σ πα σμό, ἀ φοῦ π ρ ῶ τ α ἀ σ πα σ θ οῦν τ ά Τ ί μ ι α δῶ ρ α πού μ ό λ ι ς ἔ χουν ἐ να πο τε θεῖ ἐ πί τῆς Ἁ γί ας Τρα πέ ζης. Ἐ κείνη τήν ἱ ε ρή στιγ μή, λί γο πρίν τήν εὐ χή τῆς ἁ γί ας

63 Πάνω: Ὁ αἱρεσιάρχης Πάπας Φραγκῖσκος "εὐλογεῖ" τοὺς παρευρισκομένους στὸν Πατριαρχικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στὸ Φανάρι μετὰ τὴ Δοξολογία ποὺ τελέστηκε πρὸς τιμήν του. Ἡ ἐπίσκεψή του χαρακτηρίστηκε ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη ὡς "ἀνεκλάλητος χαρὰ" καὶ "ἀνεκδιήγητος δωρεὰ" τοῦ Θεοῦ! Κάτω: Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης συμπροσεύχεται μὲ τὸν Πάπα -τὸν "Ἁγιώτατο καὶ ἠγαπημένο ἐν Χριστῷ ἀδελφό του"- στὴν παπικὴ "λειτουργία" ποὺ τελέστηκε τὸ ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου ( ) στὸν παπικὸ ναὸ στὴν Κωνσταντινούπολη. ἀ να φο ρᾶς, ὁ Οἰ κου με νι κός Πα τριά ρχης ἐ ξῆλ θε τ οῦ ἱ ε ρ οῦ βή μ α τ ο ς κα ί κα τ ευ θύν θ η κ ε π ρ ό ς τ ό ἀντί θρο νο, ὅ που βρι σκό ταν ὁ Πά πας καί ἀν τάλλα ξαν τόν «λει τουρ γι κό ἀ σπα σμό τῆς ἀ γά πης» γιά νά ὑ πο δη λώ σουν τήν ψευ δο ε νό τη τα σ τήν πί σ τη μ ε τα ξύ ὀρ θο δό ξων καί πα πι κῶν. Ἐ πα να λή φθη καν, ἐ πί σης, καί πά λι συμ προ σευχές καί «κοι νή εὐ λο γί α» τοῦ Πά πα πρός τό ὀρ θό δοξο π λή ρω μα, ἀ παγ γε λί α τοῦ Πά τερ ἡ μῶν ἀ πό τόν Πά πα, στόν ὁ ποῖ ο ἐ ψά λη καί πο λυ χρό νιο. Ἐ πα ναλή φθη κε, ἐ πί σης, ἐκ μέ ρους τοῦ κ. Βαρ θο λο μαί ου, ἡ ἀ να γνώ ρι ση τοῦ Πά πα ὡς κα νο νι κοῦ Ἐ πι σκό που Ρώ μης καί τοῦ Βα τι κα νοῦ ὡς κα νο νι κῆς Ἐκ κ λη σί ας. Δρο μο λο γεῖ ται, ἔ τσι, κα τά τέ τοι ον τρό πο ἡ ὑ πό θε ση τῆς πε ρί φη μης «ἑ νώ σε ως», ὥ σ τε αὐ τή νά κα τα λή ξει νά ἐ πι βλη θεῖ ἀ πό τήν «φυ σι κή ρο ή» τῶν πρα γ μά των πού προ συμ φω νη μ έ να ὁ δη γοῦν ται πρός τά ἐ κεῖ. Αὐ τή ἡ ψευ δο έ νω ση ἐ πι χει ρεῖ ται νά ἐ πι βλη θεῖ ὡς μιά εἰ κο νι κή πραγ μα τι κό τη τα πα ρά ὡς μιά ἀ λη θι νή κα τά σ τα ση. Ἕ να γε γο νός, πού ἐ πί σης ἐ πι βε βαι ώ θη κε ἀ πό τήν τε λ ευ ταί α ἐ πί σκε ψη τοῦ Πά πα σ τό Φα νά ρι, εἶ ναι ἡ ἐ πι βο λή τῶν θέ σε ων τοῦ Βα τι κα νοῦ σ τήν προ σέγ γι ση μέ τούς ὀρ θο δό ξους καί τήν ἐ πι ζητού με νη ἕ νω ση. Πα ρά τήν ἄ ρι σ τη ἐ πι κοι νω νια κή τα κτι κή τοῦ νέ ου Πά πα, πα ρά τήν ἁ πλό τη τα καί τόν Ὁ Πάπας Φραγκῖσκος εὐλογεῖ τ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μετά τή Θεία Λειτουργία, μέσα στόν Πατριαρχικό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στό Φανάρι, αὐ θορ μη τι σμό πού ἐκ δη λώ νει πρός τά ἔ ξω, πα ρά τίς κι νή σεις ἐν τυ πω σια σμοῦ, τά χει ρο φι λή μα τα καί τίς βα θει ές ὑ πο κ λί σεις πρός τόν κ. Βαρ θο λο μαῖ ο, ἡ σ τό χευ ση τοῦ Βα τι κα νοῦ ἔ ναν τι τῶν ὀρ θο δό ξων πα ρα μέ νει πάν το τε ἡ ἴ δια. Καί ἡ σ τό χευ ση αὐ τή, ὅ πως δι ε ξο δι κά ἀ να π τύ ξα μ ε σ τό πα ρόν τεῦ χος, εἶ ναι ἡ ἐ πι βο λή σ τόν δι ά λο γο τῶν ἀ πο φά σε ων τῆς Β Βα τι κα νῆς Συ νό δου, κα θώς καί μί ας ἑ νώ σε ως οὐ νι τι κοῦ τύ που, πού θά ὑπερπηδᾶ δογματικές διαφορές στά πλαίσια τῆς «νομίμου ποικιλότητος». Αὐ τό ἀ κρι βῶς ἐ πι βε βαι ώ θη κε καί μέ τήν ὁ μι λί α τοῦ Πά πα σ τήν κυ ρι α κά τι κη Λει τουρ γί α σ τό Φα νά ρι ὅ που ἀ νέ φε ρε συγ κε κρι μέ να: «Γιά μιά εὐ τ υ χῆ σύμ π τω ση, αὐ τή ἡ ἐ πί σκεψή μου γί νε ται ἀρ κε τές μέ ρες με τά ἀ πό τόν ἑ ορ τα σμό τῆς 50ῆς ἐ πε τ εί ου τῆς ἔκ δο σης τοῦ Δι α τάγ μα τος τ ῆς δ ε ύ τ ερης σ υν ό δ ο υ τ ο ῦ Β α τ ι κ α ν ο ῦ U n i t a t i s redintegratio γιά τήν ἀ να ζήτη ση τῆς ἑνό τη τος με τα ξύ ὅ λων τῶν χρι σ τια νῶν. Πρό κει ται γιά ἕ να θε με λι ῶ δες κείμε νο μέ τό ὁποῖο ἀ νοί χθη κε ἕ νας νέ ος δρό μος γιά τήν συ νάν τη ση με τα ξύ τῶν κα θο λι κῶν καί τῶν ἀ δελ φῶν τῶν ἄλ λων Ἐκ κλη σι ῶν καί ἐκ κλη σιαστι Ὁ Πάπας Φραγκῖσκος καί ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης χαιρετοῦν ἀπό τόν ἐξώστη τοῦ Πατριαρχικοῦ μεγάρου μετά τήν Θεία Λειτουργία, 30 Νοεμβρίου

64 Ὁ λειτουργικός ἀσπασμός τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου καί τοῦ Πάπα Φραγκίσκου κατά τή διάρκεια τῆς Ὀρθόδοξης Θείας Λειτουργίας στόν Πατριαρχικό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στό Φανάρι, 30 Νοεμβρίου Τά ὀλισθήματα καί οἱ ἀγαπολογίες ἔχουν γίνει πιά παράδοση! Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος καί ὁ Πάπας Φραγκῖσκος εὐλογοῦν ἀπό κοινοῦ ἀπό τόν ἐξώστη τοῦ Πατριαρχικοῦ μεγάρου, ἐπιχαίροντας γιά τά ψευδοενωτικά ἐπιτεύγματά τους, 30 Νοεμβρίου Στόν ἐξώστη εἶναι ἀναρτημένα τά ἐμβλήματά τους. κῶν κοινοτήτων. Ἰδιαίτερα μέ αὐ τό τό δι ά ταγ μα ἡ Κα θο λι κή Ἐκ κλη σία ἀ να γνω ρ ί ζει ὅ τι οἱ Ὀρ θό δοξες Ἐκ κλη σί ες "ἔ χουν ἀ λη θι νά μυ στή ρια καί κυ ρίως, δυ νά μει τῆς ἀ πο στο λι κῆς δι α δο χῆς, τήν Ἱ ε ρο σύνη καί τήν Εὐ χα ρι στία, διά μέ σου τῶν ὁ ποί ων πα ραμέ νουν ἀ κό μα ἑνω μέ νες μα ζί μας μέ στε νό τα τους δε σμούς" (n.15). Ἐν συνεχείᾳ, ἀναφέρεται ὅτι γιά νά δι α φυ λά ξουν πι στά τήν πλη ρό τη τα τῆς χρι στι α νι κῆς πα ρά δο σης, καί γιά νά φέ ρουν εἰς πέ ρας τήν συμ φι λί ω ση τῶν χ ρι σ τια νῶν ἀ να το λῆς καί δύ σε ως εἶναι ὑ ψίστης ση μα σίας νά δι α τη ρη θεῖ καί νά ὑ ποστη ρι χθεῖ ἡ πλουσι ότα τη πα ρα κα τα θή κη τῶν Ἐκκλη σι ῶν τῆς ἀ να το λῆς, ὄ χι μό νο σέ ὅ,τι ἀ φο ρᾶ τίς λει τουρ γι κές καί πνευ μα τι κές πα ρα δό σεις, ἀλ λά ἐ πί σης τήν κα νο νι κή τά ξη πού θέ σπι σαν οἱ ἅ γιοι Πα τέ ρες καί οἱ Σύ νο δοι, ἡ ὁ ποί α τά ξη ρυθ μί ζει τόν βί ο αὐ τῶν τῶν Ἐκ κλη σι ῶν (βλ. n ). Θε ω ρῶ ση μαν τι κό νά ἐ πι ση μά νω τόν σε βα σμό αὐ τῆς τῆς ἀρ χῆς ὡς οὐ σι α σ τι κῆς καί ἀ μοι βαί ας προϋ πό θε σης γιά τήν ἀ πο κα τά στα ση τῆς πλήρους κοι νω νί ας, πού δέν ση μαίνει ὑ πο τα γή τοῦ ἑ νός σ τόν ἄ λ λο, οὔ τε ἀ φο μοί ω ση, ἀ λ λά μᾶ λ λον ἀ πο δο χή ὅ λων τῶν δω ρε ῶν πού ὁ Θε ός ἔ δω σε σ τόν κα θέ να γιά νά φα νε ρώ σει σέ ὁ λό κ λη ρο τόν κό σμο τό μέ γα μυ σ τή ριο τῆς σω τη ρί ας πραγ ματο ποι η θέν ἀ πό τόν Κύ ριον Ἰ η σοῦν Χρι σ τόν διά μέ σου τοῦ Πα να γί ου Πνεύ μα τος. Θέ λω νά δι α βε βαι ώ σω τόν κά θε να ἀ πό σᾶς ὅ τι γιά νά φ θάσου μ ε σ τόν ἀ ναζητούμ ενο σκοπό τῆς πλή ρους κοι νω νί ας, ἡ Κα θο λι κή Ἐκ κλη σία δέν προτίθε ται νά ἐ πι βάλ ει καμ μία ἀ παί τη ση, πα ρά μό νον ἐ κείνη τῆς ὁ μο λο γίας τῆς κοι νῆς πίστε ως, καί ὅ τι εἴμα σ τε ἕ τοι μοι νά ἀ να ζη τή σου με ἀ πό κοι νοῦ ὑ πό τό φῶς τῆς δι δα σκα λί ας τῆς Ἁ γί ας Γρα φῆς καί τῆς ἐμπειρί ας τῆς πρώτης χιλιετίας, τούς τρόπους μέ τούς ὁποίους θά ἐ ξα σφα λι σ θεῖ ἡ ἀναγκαία ἑνότητα τῆς Ἐκ κ λη σί ας σ τίς ση με ρι νές συν θῆ κες: τό μό νο πρᾶγ μα πού ἡ Κα θο λι κή Ἐκ κλη σί α ἐ πι θυ μεῖ καί ἐ γώ ἀ να ζη τῶ ὡς Ἐ πί σκο πος Ρώ μης "τῆς Ἐκ κλη σί ας τῆς προ κα θη μέ νης τῆς ἀ γά πης", εἶ ναι ἡ κοι νω νί α μέ τίς Ὀρ θό δο ξες Ἐκ κλη σί ες. Μιά τέ τοι α κοι νω νί α θά εἶ ναι πάν τα καρ πός τῆς ἀ γά πης "πού ἐκ κέ χυ ται ἐν ταῖς καρ δί αις ἡ μῶν διά πνεύ μα τος ἁ γί ου τοῦ δο θέν τος ἡ μῖν" (Ρωμ 5,5), ἀ γά πης ἀ δελ φι κῆς πού δίνει ἔκ φρ α ση σ τόν π νευ μα τ ι κό καί ὑ περ βα τ ι κό δε σμό πού μᾶς ἑ νώ νει ὡς μα θη τές τοῦ Κυ ρί ου» ( Εἶ ναι δε δο μέ νο ὅ τι αὐ τή ἡ κοι νω νί α (communio) θά ἐ πι χει ρη θεῖ νά ἐ πι βλη θεῖ μέ τα χύ τα τους ρυθ μούς καί «χω ρίς καμ μί α ἀ παί τη ση» ἀ πό τό Βα τι κα νό, τό ὁ ποῖ ο θά μᾶς ἐ πι τρέ ψει νά δι α τη ρή σου με τίς «λειτουρ γι κές καί πνευ μα τι κές πα ρα δό σεις» μας καί τήν «κα νο νι κή τά ξη», ὅ,τι κά νουν, δη λα δή, καί οἱ οὐ νί τες! Αὐτή τήν κοινωνία μέ τούς παπικούς ἐπιθυμεῖ καί ἐπιζητεῖ, δυστυχῶς, καί ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ὁ ὁποῖος ἀνέφερε στήν προσφώνησή του πρός τόν Πάπα ὅτι «ὁ ροῦς τῆς ἱστορίας ἤλλαξε κατεύθυνσιν, αἱ παράλληλοι καί ἐνίοτε συγκρουόμεναι πορεῖαι τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν συνηντήθησαν εἰς τό κοινόν ὅραμα τῆς ἐπανευρέσεως τῆς ἀπολεσθείσης ἑνότητος αὐτῶν, ἡ ψυγεῖσα ἀγάπη ἀνεζωπυρώθη, καί ἐχαλυβδώθη ἡ θέλησις ἡμῶν ὅπως πράξωμεν πᾶν τό καθ ἡμᾶς, ἵνα ἐκ νέου ἀνατείλῃ ἡ ἐν τῇ αὐτῇ πίστει καί τῷ κοινῷ Ποτηρίῳ κοινωνία ἡμῶν. Ἔκτοτε ἤνοιξεν ἡ ὁδός πρός Ἐμμαούς, ὁδός πιθανῶς μακρά καί ἐνίοτε δύσβατος, πλήν ἀνεπίστροφος, ἀοράτως τοῦ Κυρίου συμπορευομένου μεθ ἡμῶν, ἄχρις οὗ Οὗτος ἀποκαλυφθῇ ἡμῖν "ἐν τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου" (Λουκ. κδ 35)» ( Ἄν εἶναι ὅμως «ἀνεπίστροφος» ἡ πορεία τοῦ κ. Βαρθολομαίου πρός τήν ἀπόκλιση ἀπό τήν ὀρθόδοξο ἐκκλησιολογία καί τήν ψευδοένωσή του μέ τούς παπικούς, τό ἴδιο «ἀνεπίστροφος» ὀφείλει νά εἶναι καί ἡ δική μας πιστότητα καί προσήλωση στίς παρακαταθῆκες τῶν Ἁγίων Πατέρων μας. Μέ αὐτούς θά στοιχηθοῦμε, αὐτούς θά ἀκολουθήσουμε καί σέ αὐτούς θά ὑπακούσουμε μέ ἀσφαλές κριτήριο τήν ὀρθόδοξη δογματική καί ἐκκλησιολογική μας συνείδηση. «Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἐβράβευσεν, οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν Χριστόν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ τοὺς Αὐτοῦ Ἁγίους ἐν λόγοις τιμῶντες, ἐν συγγραφαῖς, ἐν νοήμασιν, ἐν θυσίαις, ἐν Ναοῖς, ἐν Εἰκονίσμασι, τὸν μὲν ὡς Θεὸν καὶ Δεσπότην προσκυνοῦντες καὶ σέβοντες, τοὺς δὲ διά τὸν κοινὸν Δεσπότην ὡς Αὐτοῦ γνησίους θεράποντας τιμῶντες καὶ τὴν κατὰ σχέσιν προσκύνησιν ἀπονέμοντες. Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν» (Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας, Τριώδιον, Ἔκδ. Ἀποστ.Διακονίας, σελ )

65 ἡ Συντακτικὴ Ἐπιτροπὴ τοῦ Τεύχους Ὑπεύθυνοι κατὰ νόμον γιὰ τὴν σύνταξη καὶ τὴν ἔκδοση τοῦ παρόντος οἱ ὑπογράφοντες: Ἀρχιμανδρίτης Ἀμβρόσιος, Ἡγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Ζωγράφου Γέρων Γαβριὴλ Μοναχός, Ἱ.Κ. Ἁγ. Χριστοδούλου, Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου Γέρων Ἱλαρίων Μοναχός, Ἅγιον Ὄρος Γέρων Εὐστράτιος Ἱερομόναχος, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Γέρων Σάββας Μοναχός, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Παΐσιος Μοναχός, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Δωρόθεος Μοναχὸς, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Ἰεζεκιὴλ Μοναχὸς, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Γέρων Δημήτριος Ἱερομόναχος, Ἱ.Μ. Ζωγράφου Κοσμᾶς Ἱερομόναχος, Ἱ.Μ. Ζωγράφου Εὐλόγιος Ἱερομόναχος, Ἱ.Μ. Ζωγράφου Βενιαμὶν Ἱερομόναχος, Ἱ.Μ. Ζωγράφου Ἀθανάσιος Ἱεροδιάκονος, Ἱ.Μ. Ζωγράφου Ἰουστίνος Ἱεροδιάκονος, Ἱ.Μ. Ζωγράφου Νεκτάριος Ἱεροδιάκονος, Ἱ.Μ. Ζωγράφου Γεώργιος Μοναχός, Ἱ.Μ. Ζωγράφου Πέτρος Μοναχός, Ἱ.Μ. Ζωγράφου Συμεὼν Μοναχός, Ἱ.Μ. Ζωγράφου Γαβριήλ Μοναχός, Ἱ.Μ. Ζωγράφου Βαρσανούφιος Μοναχός, Ἱ.Μ. Ζωγράφου Κλήμης Μοναχός, Ἱ.Μ. Ζωγράφου Νικόδημος Μοναχός, Ἱ.Μ. Ζωγράφου Μακάριος Μοναχός, Ἱ.Μ. Ζωγράφου Μεθόδιος Μοναχός, Ἱ.Μ. Ζωγράφου Ἰωάννης Δόκιμος μοναχός, Ἱ.Μ. Ζωγράφου Δικαῖος Ἀθανάσιος Ἱερομ., Ἱ.Σκήτη Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Γέρων Ἰουλιανός, Ἱερομ., Ἱ.Σκήτη Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Ἰωήλ Ἱερομόναχος, Ἱ.Σκήτη Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Δαμασκηνός Ἱερομόναχος Πόπα, Ἱ.Σκήτη Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Δαμασκηνὸς Ἱερομ. Ράους, Ἱ.Σκήτη Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Παΐ σ ι ο ς Ἱερ ομ., Ἱ. Σκήτ η Τι μ ί ου Πρ ο δρ όμ ου, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Μα τ θαῖος Ἱεροδ., Ἱ.Σκήτη Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Ἐφραὶμ Μοναχός, Ἱ.Σκήτη Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Σεραφεὶμ Μοναχός, Ἱ.Σκήτη Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Δανιὴλ Μοναχός, Ἱ.Σκήτη Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Βαλεριανὸς Μοναχός, Ἱ.Σκήτη Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Βαρσανούφιος Μοναχός, Ἱ.Σκήτη Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Ἰσαὰκ Μονα χός, Ἱ.Σκήτη Τι μίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Γεράσιμος Μοναχός, Ἱ.Σκήτη Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Μᾶρκος Μοναχός, Ἱ.Σκήτη Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Δομέτιος Μοναχός, Ἱ.Σκήτη Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Συμεὼν Μοναχός, Ἱ. Σκήτη Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Χερουβείμ Μοναχός, Ἱ.Κ.Ἀρχαγγέλων, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Ἀκάκιος Μοναχός, Ἱ.Κ. Ἁγίας Τριάδος, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Γέρων Ἠσαΐας, Ἱ.Κ. Γεννέσεως Θεοτόκου, Μορφονοῦ Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Γεώργιος Μοναχός, Ἱ. Ἡ. Βαρλαάμ καὶ Ἰωάσαφ, Βίγλα Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Βλάσιος Μοναχός, ξεροκάλυβο - Βίγλα, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας Ἠλίας Μοναχός, Ἱ.Ἡ. Γεν νήσεως Χρισ τοῦ, Βίγλα Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Γέρων Παντελεήμων, Ἅγ. Ἀντώνιος Κρύα νερά, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας Μάξιμος Ἱερομόναχος, Ἅγ. Ἀντώνιος Κρύα νερά, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Ρωμανὸς Ἱερομόναχος, Ἅγ. Ἀντώνιος Κρύα νερά, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Παρθένιος Μοναχός, Ἱ.Κ. Ἁγίου Ἀντωνίου, Ἁγ. Ἄννα, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Ἰωακεὶμ Μοναχός, Ἱ.Κ. Ὑπαπαντῆς, Ἱ.Σκήτη Ἁγ. Ἄννης, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Θ εό φ ι λ ο ς Ἱ ε ρ ο μ ό ν α χο ς, Ἱ. Σκ ή τ η Ἁγ. Ἄν ν ης, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Γέρων Κοσμᾶς Μοναχός, Ἱ.Κ.Ἁγ. Δημητρίου, Ἱ.Σκήτη Ἁγ. Ἄννης, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Γρηγόριος Μοναχός, Ἱ.Κ. Ἁγ. Πάντων, Ἱ.Σκήτη Ἁγ. Ἄννης, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Σάββας Ἱερομόναχος, Ἱ.Κ.Ἁγ. Πάντων, Ἱ.Σκήτη Ἁγ. Ἄννης, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Κύριλλος Μοναχός, Ἱ.Κ.Ἁγ. Πάντων, Ἱ.Σκήτη Ἁγ. Ἄννης, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Μιχαὴλ Μοναχός, Ἱ.Κ.Ἁγ. Πάντων, Ἱ.Σκήτη Ἁγ. Ἄννης, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Σεραφεὶμ Μοναχός, Ἱ.Κ.Ἁγ. Σεραφείμ, Ἱ.Σκήτη Ἁγ. Ἄννης, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Παῦλος Μοναχός, Ἱ.Κ.Ἁγ. Σεραφείμ, Ἱ.Σκήτη Ἁγ. Ἄννης, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Γέρων Θεόληπτος Μοναχός, Ἱ.Κ. Ἀποτομῆς Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Σ. Ἁγ. Ἄννης, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Ὀνούφριος Ἱερομ. Ἱ.Κ. Ἀποτομῆς Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Σκήτη Ἁγ. Ἄννης, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Χρύσανθος Ἱερομ. Ἱ.Κ. Ἀποτομῆς Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Σκήτη Ἁγ. Ἄννης, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Ἀζαρίας Ἱερομόναχος, Ἱ.Κ. Ἀποτομῆς Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Σκήτη Ἁγ. Ἄννης, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Χαρίτων Μοναχός, Ἱ.Κ. Ἀποτομῆς Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Σκήτη Ἁγ. Ἄννης, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Νικόδημος Μοναχός, Ἱ.Κ.Ἀποτομῆς Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Σκήτη Ἁγ. Ἄννης, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Πρόδρομος Μοναχός, Ἱ.Κ.Ἀποτομῆς Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Σκήτη Ἁγ. Ἄννης, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Ἱλαρίων Μοναχός, Ἱ.Κ.Ἀποτομῆς Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Σκήτη Ἁγ. Ἄννης, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Ἀνδρέας Μοναχός, Ἱ.Κ.Ἀποτομῆς Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Σκήτη Ἁγ. Ἄννης, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Γρηγόριος Ἱερομόναχος, Ἱ.Ἡ. Ἁγιορεῖται Πατέρες, (Δανιηλαῖοι) Κατουνάκια, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Δανιὴλ Μοναχός, Ἱ.Ἡ. Ἁγιορεῖται Πατέρες, (Δανιηλαῖοι) Κατουνάκια, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Ἀκάκιος Μοναχός, Ἱ.Ἡ. Ἁγιορεῖται Πατέρες, (Δανιηλαῖοι) Κατουνάκια, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Στέφανος Μοναχός, Ἱ.Ἡ. Ἁγιορεῖται Πατέρες, (Δανιηλαῖοι) Κατουνάκια, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Νικόδημος Ἱερομ., Ἱ.Ἡ. Ἁγιορεῖται Πατέρες, (Δανιηλαῖοι) Κατουνάκια, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Μάξιμος Μοναχός, Ἱ.Ἡ. Ἁγιορεῖται Πατέρες, (Δανιηλαῖοι) Κατουνάκια, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Γέρων Θωμᾶς Ἱερομόναχος, Ἱ.Ἡ. Ἁγ. Θωμᾶ, Μικρά Ἁγία Ἄννα, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Θεολόγος Μοναχός, Ἱ.Ἡ. Ἁγ. Θωμᾶ, Μικρά Ἁγία Ἄννα, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας. Γέρων Φίλιππος Ἱερομ. Ἱ.Ἡ. Μεγ. Ἀθανασίου, Μικρά Ἁγία Ἄννα, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας. Γέρων Χαρίτων,Καρούλια, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Ἰωαννίκιος Μοναχός, Καρούλια, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Συμεὼν Μοναχός, Καρούλια (Σέρβος), Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Δαυῒδ Μοναχός, Καρούλια, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Γέρων Ἀθανάσιος Μοναχός μετά τῆς συνοδείας αὐτοῦ (Μοναχὸς ἕνας), Ἱ.Ἡ. Ἁγ. Σάββα, Καρούλια, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Γέρων Παῦλος, Ἱ.Κ. Ἁγ. Ἄννης, Καυσοκαλύβια, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Γέρων Νεκτάριος, Ἱ.Κ. Ἁγ. Δημητρίου, Καυσοκαλύβια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας Γέρων Ἀνανίας, Ἱ.Κ. Ἁγ. Εὐσταθίου, Καυσοκαλύβια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας Εὐστάθιος Μοναχός, Ἱ.Κ. Ἁγ. Εὐσταθίου, Καυ

66 σοκαλύβια, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Γέρων Ἀκάκιος, Ἱ.Κ. Κοιμήσεως Θεοτόκου, Καυσοκαλύβια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας Πορφύριος Ἱερομ., Ἱ.Κ. Κοιμήσεως Θεοτόκου, Καυσοκαλύβια, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Γεράσιμος Μοναχός, Καυσοκαλύβια, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Νικάνωρ Μοναχός, Ἱ.Κ.Νεομαρτύρων, Καυσοκαλύβια, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Γέρων Μιχαήλ, Ἱ.Κ. Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, Καυσοκαλύβια, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας Γέρων Πορφύριος, Ἱ.Κ.Γεννέσεως τῆς Θεοτόκου, Καυσοκαλύβια, Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας. Γέρων Κοσμᾶς Ἱερομ., Ἱ.Κ.Ἁγίων Κων/νου καὶ Ἑλένης, Ἱ.Μ. Φιλοθέου Μακάριος Μοναχός, Ἱ.Κ. Ἁγίων Κων/νου καὶ Ἑλένης, Ἱ.Μ. Φιλοθέου Ἱλαρίων Μοναχός, Ἱ.Κ. Ἁγίων Κων/νου καί Ἑλένης, Ἱ.Μ. Φιλοθέου Δοσίθεος Μοναχός, Ἅγιον Ὄρος Ἰσαὰκ Μοναχός, Ἱ.Κ. Γεννήσεως Θεοτόκου, Καρυές Παΐσιος Μοναχός, Ἱ.Κ. Ἀρχαγγέλων Σαββαίων, Καρυές Γέρων Νεκτάριος Μοναχός, Ἱ.Κ. Ζωοδόχου Πηγῆς, Ἱ.Σκήτη Κουτλουμουσίου Γέρων Νικόδημος Μοναχός, Ἱ.Κ. Ἁγίου Νεκταρίου Καψάλα Γέρων Συμεὼν Μοναχός, Ἱ.Κ. Παναγίας Καζάν Γέρων Νικόδημος Μοναχός, Καρυές (Συνταξιοῦχος Καθηγητής) Γέρων Νικόλαος Μοναχός, Ἱ. Κ. Ἁγίου Δημητρίου Γέρων Ἱερομόναχος Χαρίτων, Ἱ.Κ. Ἀναλήψεως Καρυές, Ἱ.Μ. Βατοπαιδίου Εὐφρόσυνος Μοναχός μετά τῆς συνοδείας αὐτοῦ, (3 μοναχοί) Ἱ.Κ. Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ. Καρακάλλου Δαμασκηνὸς Μοναχός, Ἱ. Καλύβη Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ. Καρακάλλου Σπυρίδων Μοναχός, Ἱ.Καλύβη Ἁγίου Νικολάου, Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου Γέρων Ὀνούφριος, Ἱ.Κ. Γεννεσίου τῆς Θεοτόκου, Ἱ.Μ.Παντοκράτορος Γέρων Ἀντώνιος, Ἱ.Κ. Κοιμήσεως Θεοτόκου, Ἱ.Μ.Παντοκράτορος Παχώμιος Ἱερομόναχος, Ἱ.Κ. Ἁγίων Πάντων, Καψάλα Παΐσιος Μοναχός, Ἱ.Κ.Ἁγίου Χαραλάμπους, (Κρητικός) Παΐσιος Μοναχός (Ἁγιογράφος), Ἱ.Κ. Γεννεσίου τῆς Θεοτόκου, Ἱ.Μ.Καρακάλλου, Καρυές Ἀβραὰμ Ἱερομ., Ἱ.Κ. Ὁσίου Γερασίμου, Ἱ.Σκήτη Κουτλουμουσίου Γεράσιμος Μοναχός, Ἱ.Κ. Ὁσίου Γερασίμου, Ἱ.Σκήτη Κουτλουμουσίου Ἀρσένιος Μοναχός, Ἱ.Κ. Ὁσιομάρτυρος Γερασίμου, Ἱ.Σκήτη Κουτλουμουσίου Ἀρσένιος Ἱερομ., Ἱ.Κ.Γεννεσίου τῆς Θεοτόκου, Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου, (Παναγούδα) Ἠσαΐας Μοναχός, Ἱ.Κ.Γεννεσίου τῆς Θεοτόκου, Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου, (Παναγούδα) Χρυσόστομος Ἱερομόναχος, Ἱ.Κ. Ἁγ. Σπυρίδωνος, (Κερκυραῖοι) Ζηνόβιος Μοναχός, Ἱ.Κ. Ἁγ. Ἀναργύρων, Ἱ.Μ. Παντοκράτορος Παΐσιος Μοναχός, Κουτλουμουσιανό Κάθισμα. Λόγῳ τοῦ ἐκτάκτου χαρακτήρα τῆς παρούσης ἐκδόσεως, τὸ περιεχόμενο τοῦ τεύχους αὐτοῦ δὲν κατέστη δυνατὸ νὰ τεθεῖ ὑπ ὄψη καὶ νὰ ὑπογραφεῖ ἀπὸ περισσότερους ἁγιορεῖτες πατέρες, πρὶν τὴν ἐκτύπωσή του. Ὅποιος ἀπὸ τοὺς λοιποὺς ἁγιορεῖτες πατέρες συμφωνεῖ μὲ τὲ περιεχόμενο αὐτοῦ τοῦ τεύχους καὶ συντάσσεται μὲ τοὺς ὑπογράφοντες αὐτό, μπορεῖ νὰ δηλώσει τὴν συμφωνία του καὶ νὰ ἀποστείλει τὴν ὑπογραφή του στὴν κάτωθι διεύθυνση: Ἁγιορεῖτες Πατέρες Τ.Κ Καρυαί Ἅγιον Ὄρος - Τ.Θ. 76 Περιεχόμενα τεύχους Ἡ ἔκδοσή μας Οἱ Ἅγιοι Ὁσιομάρτυρες οἱ ὑπὸ Λατινοφρόνων μαρτυρήσαντες Ἡ Διαχρονική Ὁμολογιακή Μαρτυρία τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ ἡ σημερινὴ ἀπουσία καὶ σιωπή του Τό Ἅγιον Ὄρος ὡς ἀκρόπολη τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ θεματοφύλακας τῆς πίστεως Ὁ σύγχρονος Οἰκουμενισμός Τὰ οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα τῶν Οἰκουμενικῶν Πατριαρχῶν καὶ ἡ στάση τοῦ Ἁγίου Ὄρους Λεχθέντα καὶ Πραχθέντα τῶν Οἰκουμενικῶν Πατριαρχῶν καὶ οἱ Ὁμολογιακὲς Ἀπαντήσεις τῶν Ἁγιορειτῶν - Μέσα ἀπὸ τὴν ἀντιπαραβολὴ κειμένων Οἰκουμενιστῶν καὶ Ἁγιορειτῶν α) Διμερής Διάλογος Ὀρθοδόξων - Ρωμαιοκαθολικῶν "Διάλογος τῆς ἀγάπης" Ὁ ἐπίσημος "Θεολογικὸς Διάλογος" Οὐνία καὶ Οὐνίτες Ἀντορθόδοξες θεωρίες ποὺ καθιερώθηκαν στὰ πλαίσια τοῦ διαλόγου μὲ τοὺς παπικούς Ὁ Πα πι σμὸς δὲν εἶναι ἐκκλησία, ἀλλὰ αἵ ρε ση Μυ στή ρια, Ἱ ε ρω σύ νη, Ἀ πο στο λι κὴ Δι α δο χή, Ἄκτιστη Χά ρη Ἀσθενὴς ἡ Ὀρθοδοξη Ἐκκλησία κατὰ τὸν Πάπα Φραγκῖσκο Διαφορὲς Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ β) Ὁ Διάλογος στὰ πλαίσια τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου «Ἐκκλησιῶν»...51 Οἱ τελευταῖες κρίσιμες Συνελεύσεις τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου «Ἐκκλησιῶν» 9η Συ νέ λευ ση τοῦ Π.Σ.Ε., Porto Alegre η Συ νέ λευ ση τοῦ Π.Σ.Ε., Bousan Ἀντορθόδοξες θεωρίες στὰ πλαίσια τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου «Ἐκκλησιῶν»...56 Οἱ θε ω ρί ες τῶν κλάδων, τῆς δι η ρη μέ νης Ἐκ κλη σί ας καὶ τῆς ποικιλομορφίας Διαφορὲς Ὀρθοδοξίας καὶ Προτεσταντισμοῦ γ) Συμπροσευχὲς μὲ ἑτεροδόξους καὶ ἑτεροθρήσκους Διαχρονικὴ καταδίκη τοῦ Παπισμοῦ ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Οἱ Ἁγιορεῖτες γιὰ τοὺς Ἀντιχαλκηδονίους-Μονοφυσίτες Ἀξιομνημόνευτα Ὁμολογιακὰ Ἁγιορείτικα Κείμενα Κραυγὴ ἀγωνίας συγχρόνων Ἁγιορειτῶν Πατέρων Ὁμολογιακὴ στάση ἁγιορείτου Γέροντος Ἐπίλογος Ἔκτακτο Παράρτημα-Ὁ Πάπας Φραγκῖσκος στό Φανάρι Ἡ Συντακτικὴ Ἐπιτροπὴ τοῦ Τεύχους Περιεχόμενα τεύχους

67 ΙΣ ΧΣ ΝΙ ΚΑ Ταχυδρομικὴ διεύθυνση Περιοδικοῦ: Ἁγιορεῖτες Πατέρες Τ.Κ Καρυαί Ἅγιον Ὄρος Τ.Θ. 76

68 Τοιχογραφία τῶν Ζωγραφιτῶν Ὁσιομαρτύρων (10 Ὀκτωβρίου) ποὺ μαρτύρησαν ἐπὶ Λατινοφρόνων καὶ Πατριάρχου Βέκκου. Βόρειος τοῖχος Λιτῆς, Ἱερὰ Μονὴ Ζωγράφου. 1817, ἔργο ζωγράφου Μητροφάνους. Ἡ εἰκόνα εἶναι ἀπὸ τὸ βιβλίο Οἱ θαυματουργὲς Εἰκόνες στὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας, Ἱερὰ Κοινότης Ἁγίου Ὄρους Ἄθω, ἐκδ. Σύγχρονοι Ὁρίζοντες 2013, σελ.192. Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγιορειτῶν Ὁσιομαρτύρων Ἀνωνύμου μοναχοῦ. Ἦχος πλ.δ. Ταχὺ προκατάλαβε. Κοσμᾶν «Πρῶτον» μέλψωμεν, σὺν Ζωγραφίταις στεῤῥοῖς, πατέρας θεόφρονας, Βατοπεδίου Μονῆς, Ἰβήρων προμάχους τε. Οὗτοι γὰρ ὁπλισθέντες, τῷ Σταυρῷ τοῦ Κυρίου, ἀντέστησαν τῇ τοῦ Βέκκου, λατινόφρονι πλάνῃ, ὁπλῖται Ὄρους τοῦ Ἄθω, ὀφθέντες καὶ μάρτυρες.

69 Ἡ θαυματουργὸς Εἰκὼν τῆς Θεοτόκου «Ἄξιόν ἐστι», Πρωτᾶτον, Ἅγιον Ὄρος. Ὑπεραγία Δέσποινα Θεοτόκε, ἡ Κυρία, ἡ ἐλπὶς καὶ ἡ παραμυθία ἡμῶν, ἡ τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἀκαταμάχητος Προστασία, κατάπαυσον τὸν κλύδωνα τὸν ἐγερθέντα παγίσι τοῦ ὄφεως, ἐν τῇ Μιᾷ, Ἁγίᾳ, Ἀποστολικῇ καὶ Καθολικῇ Ἐκκλησίᾳ, ἀναδεικνύουσα τῇ ἐπισκιάσει τῆς χάριτός Σου, νέους θεοφόρους ὁμολογητὰς καὶ κήρυκας τῆς πίστεως. (Δέησις) Πατέρων ἀθροίσθητε, πᾶσα τοῦ Αθω πληθύς, πιστῶς ἑορτάζοντες, σήμερον χαίροντες, καὶ φαιδρῶς ἀλαλάζοντες, πάντες ἐν εὐφροσύνῃ τοῦ Θεοῦ γὰρ ἡ Μήτηρ, νῦν παρὰ τοῦ Ἀγγέλου, παραδόξως ὑμνεῖται διὸ ὡς Θεοτόκον ἀεί, ταύτην δοξάζομεν. Ἀπολυτίκιον τῆς Παναγίας «Ἄξιόν ἐστι» Πρωτᾶτον Καρυές Ἅγιον Ὄρος Ἦχος δ

ΚΑΝΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ. Τονισθεὶς συμφώνως πρὸς καταγραφὰς καὶ ἐκτελέσεις τῆς παραδόσεως τῆς Μ.Χ.Ε. ὑπὸ Βασιλείου Μαυραγκάνου

ΚΑΝΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ. Τονισθεὶς συμφώνως πρὸς καταγραφὰς καὶ ἐκτελέσεις τῆς παραδόσεως τῆς Μ.Χ.Ε. ὑπὸ Βασιλείου Μαυραγκάνου ΚΑΝΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ Τονισθεὶς συμφώνως πρὸς καταγραφὰς καὶ ἐκτελέσεις τῆς παραδόσεως τῆς Μ.Χ.Ε. ὑπὸ Βασιλείου Μαυραγκάνου ΒΕΡΟΙΑ 201 Βασίλειος Κ. Μαυράγκανος 28 ης Ὀκτωβρίου 8, 59 100

Διαβάστε περισσότερα

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ ΤΕΛΕΤΗ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΦΟΡΟΥ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΡΙΜΙΝΙ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ ΤΕΛΕΤΗ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΦΟΡΟΥ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΡΙΜΙΝΙ ΤΕΛΕΤΗ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΦΟΡΟΥ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΡΙΜΙΝΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ Την Κυ ρια κή 23 Σε πτεμ βρί ου 2007, πραγ μα το ποι ή θη κε, στον χώ ρο του Ελλη νικού Στρα τιω τικού Κοι μη τηρίου

Διαβάστε περισσότερα

ΟΔΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ Ενημερωτικό Φυλλάδιο

ΟΔΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ Ενημερωτικό Φυλλάδιο ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΣΤΡΑΤΟΥ 7 ο ΕΓ/2 ΟΔΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ Ενημερωτικό Φυλλάδιο Προλήψεως Ατυχημάτων Πρώτες Βοήθειες ΕΚΤΥΠΩΣΗ ΤΥΕΣ «Δίνουμε προτεραιότητα στη ζωή» Εί ναι γνω στό ό τι κά θε χρό νο στη χώ ρα μας ε

Διαβάστε περισσότερα

Ἦχος πλ.β Ἑωθινόν στ. ευ λο γη µε ε νος ο ερ χο µε νος εν ο

Ἦχος πλ.β Ἑωθινόν στ. ευ λο γη µε ε νος ο ερ χο µε νος εν ο 08-03-2015 Β ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩ ΗΣΤΕΙΩ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΛΑΑ ΑΡΧΙΕΙΣΚΟΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΙΚΗΣ νήµη τοῦ Ὁσίου ατρὸς ἡµῶν Θεοφυλάκτου, Ἐπισκόπου ικοµηδείας. Ἦχος πλ.β Ἑωθινόν στ Ἦχος Βου Θε ος Κυ ρι ος και ε πε Β φα νεν

Διαβάστε περισσότερα

Ε Α Ν Α Ζ Ε Ζ Υ Ε Γ Υ Α Γ Ρ Α Ι Ρ Ι Ι Α Ν Α Ι Ν Κ Ι Α

Ε Α Ν Α Ζ Ε Ζ Υ Ε Γ Υ Α Γ Ρ Α Ι Ρ Ι Ι Α Ν Α Ι Ν Κ Ι Α ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ Ι ΑΝΙΚΑ τὸ ἔργο «Ρόσμερσχολμ» τοῦ Νορβηγοῦ Ἑρρίκου Ἴψεν ὁ πρωταγωνιστὴς ρωτάει τὸν ἐξουθενωμένο γέρο-βρέντελ: «Μήπως θὰ μποροῦσα νὰ σὲ βοηθήσω»; Καὶ ἀπαντᾶ ὁ Βρέντελ: «Ἂν μποροῦσες νὰ μοῦ διαθέσεις

Διαβάστε περισσότερα

ει εις πο ο ολ λα α α α ε τη η η η Δε ε ε ε ε ε ε ε ε σπο ο τα α α α

ει εις πο ο ολ λα α α α ε τη η η η Δε ε ε ε ε ε ε ε ε σπο ο τα α α α ΕΕΜΒΡΙΟΣ ΙΒ ΕΣΕΡΙΟΣ 12 εκεµβρίου Σπυρίδωνος Τριµυθοῦντος τοῦ θαυµατουργοῦ ( 348). Ιωάννου ὁσίου, ἐπισκόπου Ζιχνῶν ( 1333). Εἰς τὸν Ἐσπερινόν. Β Ει Εἰς τὴν Εἴσοδον τοῦ Ἀρχιερέως Ἦχος ι ει εις πο ο ολ λα

Διαβάστε περισσότερα

ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΕΓΑΣ ΕΣΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΗΣ ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΣΧΑ Από τῆς ευτέρας µέχρι τοῦ Σαββάτου τῆς ιακαινησίµου, ὡς καί τῇ ἡµέρᾳ τῆς Αποδόσεως, ἀντί τῆς πρό τοῦ Εσπερινοῦ Θ Ωρας, τῶν Ωρῶν τοῦ Αποδείπνου καί

Διαβάστε περισσότερα

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΛΕΣΧΕΣ ΓΕΝΙΚΑ ΚΑ ΤΗ ΓΟ ΡΙΕΣ ΛΕ ΣΧΩΝ Υ ΝΑ ΤΟ ΤΗ ΤΕΣ ΣΤΡΑ ΤΙΩ ΤΙ ΚΩΝ ΛΕ ΣΧΩΝ

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΛΕΣΧΕΣ ΓΕΝΙΚΑ ΚΑ ΤΗ ΓΟ ΡΙΕΣ ΛΕ ΣΧΩΝ Υ ΝΑ ΤΟ ΤΗ ΤΕΣ ΣΤΡΑ ΤΙΩ ΤΙ ΚΩΝ ΛΕ ΣΧΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΛΕΣΧΕΣ ΓΕΝΙΚΑ Οι Στρα τιω τι κές Λέ σχες εί ναι Στρα τιω τι κές Μο νά δες υ πα γό µε νες διοι κη τι κά στον Α νώ τε ρο ιοι κη τή της Φρου ράς, φέρουν τον τί τλο «Λέ σχη Α ξιω µα τι κών Φρου

Διαβάστε περισσότερα

α α ας και στο ος α νε να α τω

α α ας και στο ος α νε να α τω 02-05-2015 Ἀπόδοσις τῆς Ἑορτῆς τῶν υροφόρων. Ἡ ἀνακοµιδὴ τῶν λειψάνων Ἀθανασίου τοῦ εγάλου πατριάρχου Ἀλεξανδρείας. Ἦχος Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, πάντοτε, νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. α

Διαβάστε περισσότερα

ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 2014

ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 2014 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ 1. Διαβάστε τους πίνακες σε συνδυασμό με τις σημειώσεις. 2. Η χρήση πολυδυνάμων εμβολίων βοηθά τον γιατρό. 3. Το εμβόλιο ηπατίτιδας Β καλό είναι να γίνεται από τη γέννηση.αν γίνει αργότερα,

Διαβάστε περισσότερα

Τά πέντε µηδενικά πού δέν γραψαν στορία

Τά πέντε µηδενικά πού δέν γραψαν στορία ΑΥΛΩΝΑ 01-2360 ΕΛΤΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΕΚ ΟΤΗΣ: Μητροπολίτης ττικής καί Μεγαρίδος ΝΙΚΟ ΗΜΟΣ ριθµός φύλλου 326 Μάρτιος 2013 Τά πέντε µηδενικά πού δέν γραψαν στορία ρχιεπίσκοπος ερώνυµος κατά µήνα

Διαβάστε περισσότερα

23-02-2015 ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ ΕΣΠΕΡΑΣ 23-02-2015 ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ ΕΣΠΕΡΑΣ

23-02-2015 ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ ΕΣΠΕΡΑΣ 23-02-2015 ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ ΕΣΠΕΡΑΣ 23-02-2015 ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ ΕΣΠΕΡΑΣ ΙΕΡΕΥΣ: Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, πάντοτε, νύν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Ἀμήν. εῦτε, προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν

Διαβάστε περισσότερα

20-07-2014 ΣΑΒΒΑΤΟ ΕΣΠΕΡΑΣ Ἠλιοὺ προφήτου τοῦ Θεσβίτου. Ἦχος πλ.α Εἰς τὴν Εἴσοδον τοῦ Ἀρχιερέως. ει εις πο ο ολ λα α α α Μ.

20-07-2014 ΣΑΒΒΑΤΟ ΕΣΠΕΡΑΣ Ἠλιοὺ προφήτου τοῦ Θεσβίτου. Ἦχος πλ.α Εἰς τὴν Εἴσοδον τοῦ Ἀρχιερέως. ει εις πο ο ολ λα α α α Μ. 20-07-2014 ΕΣΕΡΙΟΣ 20-07-2014 ΣΑΒΒΑΤΟ ΕΣΕΡΑΣ Ἠλιοὺ προφήτου τοῦ Θεσβίτου. Ἦχος πλ.α Εἰς τὴν Εἴσοδον τοῦ Ἀρχιερέως Ἦχος ι Β Ει ει εις πο ο ολ λα α α α Μ α α α α α α Μ α α α α ε ε ε ε ε ε ε ε ε ε τη η η

Διαβάστε περισσότερα

bzaqddφzagdddagodd]agσkfe:xdd]azagdddφ

bzaqddφzagdddagodd]agσkfe:xdd]azagdddφ 1 Ἀναστάσιμα Ἦχος Δ,ce.Πα bzaqddφzagdddagodd]agσkfe:xdd]azagdddφ Κυ ρι ε ε κε κρα α ξα προ ο ος σε ε ει σα κου ου ου σο ο ον μου ει agdxnddxd dpaq daqxdh{ba[ds;qpbfdssfη: d d σα κου σο ον μου ου Κυ υ υ

Διαβάστε περισσότερα

ΚΕ ΝΤΡΑ Α ΠΟ ΚΑ ΤΑ ΣΤΑ ΣΗΣ Α ΠΩ ΛΕΙΩΝ ΥΓΕΙΑΣ (ΚΑ ΑΥ)

ΚΕ ΝΤΡΑ Α ΠΟ ΚΑ ΤΑ ΣΤΑ ΣΗΣ Α ΠΩ ΛΕΙΩΝ ΥΓΕΙΑΣ (ΚΑ ΑΥ) ΚΕ ΝΤΡΑ Α ΠΟ ΚΑ ΤΑ ΣΤΑ ΣΗΣ Α ΠΩ ΛΕΙΩΝ ΥΓΕΙΑΣ () Τα Κέ ντρα Α πο κα τά στα σης Α πω λειών Υ γεί ας () έ χουν ι δρυ θεί σε πα ρα θαλάσσιες πε ριο χές του Ελ λα δι κού χώ ρου, εί ναι Στρα τιω τι κές Μο νά

Διαβάστε περισσότερα

ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΠΡΟ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ ΕΣΠΕΡΑΣ

ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΠΡΟ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ ΕΣΠΕΡΑΣ 31-05-2015 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ. Μνήµη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἑρµείου. Τῶ Σαββάτω ἑσπέρας Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, πάντοτε, νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Δεῦτε, προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν

Διαβάστε περισσότερα

Η ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΗ ΣΚΕΨΗ

Η ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΗ ΣΚΕΨΗ Η ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ. ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ, 16-18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1987 CHRONICA OF CHALKIDIKI JOURNAL OF ΤΗ Ε HI SΤORICA L Α ΝΟ FOLKLORE SOCIETY OF CHA L K I D IΚ

Διαβάστε περισσότερα

www.prooptikh.com φ σει ἡμῖν ἐγγ νεται

www.prooptikh.com φ σει ἡμῖν ἐγγ νεται ΕΝΟΤΗΤΑ 1 KΕΙ ΕΝΟ Διττῆς δὴ τῆς ἀρετῆς οὔσης, τῆς μὲν διανοητικῆς τῆς δὲ θικῆς, ἡ μὲν διανοητικὴ ἔχει καὶ τὴν γ νεσιν καὶ τὴν αὔξησιν, τὸ πλεῖον ἐκ διδασκαλ ας δι περ ἐμπειρ ας δεῖται καὶ χρ νου, ἡ δ θικὴ

Διαβάστε περισσότερα

ΕΛΤΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

ΕΛΤΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΑΥΛΩΝΑ 01-2360 ΕΛΤΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ Ι ΡΥΤΗΣ: Ὁ Μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος ΝΙΚΟ ΗΜΟΣ Ἀριθµός φύλλου 338 Νοέµβριος- εκέµβριος 2014 Διωγμός καί Ἀνατολή τοῦ Φωτός Ὁ δέ (Ἰωσήφ) ἐγερθείς παρέλαβε

Διαβάστε περισσότερα

ΘΑ ΠΡΟΚΛΗΘΟΥΝ ΜΕΙΖΟΝΑ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

ΘΑ ΠΡΟΚΛΗΘΟΥΝ ΜΕΙΖΟΝΑ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝ ΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥ- ΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛ- ΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛ- ΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙ ΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20 Ι ΡΥΤΗΣ Ἀρχιµ. Χαράλαµπος. Βασιλόπουλος

Διαβάστε περισσότερα

Το βιβλίο στον κινηματογράφο. Μικρό αφιέρωμα: Το Γρ μμα του Τόπου ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΠΟΣ: ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΔΟΚΙΜΙΟ NON-FICTION ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

Το βιβλίο στον κινηματογράφο. Μικρό αφιέρωμα: Το Γρ μμα του Τόπου ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΠΟΣ: ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΔΟΚΙΜΙΟ NON-FICTION ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ MAΪΟΣ-ΙΟΥΝΙΟΣ 2009 Μικρό αφιέρωμα: Το βιβλίο στον κινηματογράφο ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ #2 Το Γρ μμα του Τόπου ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΠΟΣ: ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΔΟΚΙΜΙΟ NON-FICTION ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Περιεχόμενα Του Εκδότη 3 Του

Διαβάστε περισσότερα

ΟΜΕΓΑΛΟΣ ἅγιος καὶ βαθὺς ἀνατόµος τῆς

ΟΜΕΓΑΛΟΣ ἅγιος καὶ βαθὺς ἀνατόµος τῆς τος 105ον 4291 Ο Ι ΕΩ ΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΜΕΓΑΛΟΣ ἅγιος καὶ βαθὺς ἀνατόµος τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς, ὁ ἱερὸς Χρυσόστοµος, µᾶς παρουσιάζει στὴν µορφὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου, τὸν ἀληθινό, τὸν ἰδεώδη ἄνθρωπο. Αὐτὸν ποὺ

Διαβάστε περισσότερα

ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ. Υλικό Βάσης Περίοδος Α

ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ. Υλικό Βάσης Περίοδος Α ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ Θεματική Ενότητα: Αιολική Ενέργεια & Χωροταξία Υλικό Βάσης Περίοδος Α Ιούλιος Οκτώβριος 2013 Διδάσκων: Γεώργιος Χ. Κάραλης Δρ Μηχανολόγος Μηχανικός ΕΜΠ 1 ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ ΑΝΑΛΥΤΙΚΉ

Διαβάστε περισσότερα

ΤΕΙ ΠΕΙΡΑΙΑ i Π ΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΘΕΜΑ : ΙΔΡΥΜΑ Π ΕΙΡΑΙΑ (Α.Τ.Ε.Ι. ΑΝΩΤΑΤΟ Τ Ε ΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΕΚ Π Α Ι ΔΕ ΥΤΙΚΟ ΣΧΟΛΗ ΔΙ Ο ΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟ ΝΟΜ ΙΑΣ

ΤΕΙ ΠΕΙΡΑΙΑ i Π ΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΘΕΜΑ : ΙΔΡΥΜΑ Π ΕΙΡΑΙΑ (Α.Τ.Ε.Ι. ΑΝΩΤΑΤΟ Τ Ε ΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΕΚ Π Α Ι ΔΕ ΥΤΙΚΟ ΣΧΟΛΗ ΔΙ Ο ΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟ ΝΟΜ ΙΑΣ ΑΝΩΤΑΤΟ Τ Ε ΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΕΚ Π Α Ι ΔΕ ΥΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ Π ΕΙΡΑΙΑ (Α.Τ.Ε.Ι. Π ΕΙΡΑ ΙΑ} ΣΧΟΛΗ ΔΙ Ο ΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟ ΝΟΜ ΙΑΣ ΤΜΗΜΑ Δ Ι ΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕ ΙΡ ΗΣΕ ΩΝ Π ΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΘΕΜΑ : Ε ΠΙΒΛΕΠ Ω Ν ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ : Κος

Διαβάστε περισσότερα

(αρ. φυλλ. 66) ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ Μάρτιος 2015 ΠΟΥ ΕΛΠΙΖΕΙΣ;

(αρ. φυλλ. 66) ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ Μάρτιος 2015 ΠΟΥ ΕΛΠΙΖΕΙΣ; (αρ. φυλλ. 66) ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ Μάρτιος 2015 Ὅσοι, ἀγαπητοί μου, ἔχετε ταξιδέψει μὲ πλοῖα, γνωρίζετε ὅτι τὰ πλοῖα, μικρὰ καὶ μεγάλα, κι αὐτὰ τὰ ὑ- περωκεάνια ποὺ διασχίζουν τὶς θάλασσες καὶ τοὺς ὠκεανούς,

Διαβάστε περισσότερα

ΜΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΑΓΕΙΑ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΛΗΓΗ

ΜΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΑΓΕΙΑ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΛΗΓΗ ΜΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΑΓΕΙΑ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΛΗΓΗ Ἦ ταν τὸ 1968 ἢ 69 ὅταν εἶδα νὰ εἰσέρχεται στὸ σπίτι μας ἡ ἀείμνηστη πλέον κατὰ σάρκα μητέρα μου ἀνήσυχη καὶ ἀρκετὰ ταραγμένη. Στὴν ἐρώτηση ποὺ τῆς κάναμε, τὶ

Διαβάστε περισσότερα

Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ

Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ Δι εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύ ριε Ἰη - σοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον καὶ σῶ σον ἡμᾶς. Ἀμήν. Μετανοίας γ' (3). Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν τῷ Βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ.

Διαβάστε περισσότερα

L 83/1 Ι (Πρ ξει για την ισχ των οπο ων απαιτε ται δηµοσ ευση) ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΚ) αριθ. 659/1999 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ τη 22α Μαρτ ου 1999 για τη θ σπιση λεπτοµερ ν καν νων εφαρµογ του ρθρου 93 τη συνθ κη ΕΚ ΤΟ

Διαβάστε περισσότερα

Σὲ φοβερὰ τραγικὴ στιγμὴ βρέθηκε κάποτε ὁ βασιλιὰς

Σὲ φοβερὰ τραγικὴ στιγμὴ βρέθηκε κάποτε ὁ βασιλιὰς Ἔτος 104ον Ἰανουάριος 2014 4275 «ΜΕΓΑΛΗ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΟΣ Η ΔΥΝΑΜΙΣ» Σὲ φοβερὰ τραγικὴ στιγμὴ βρέθηκε κάποτε ὁ βασιλιὰς Δαβίδ. Καταδιώκεται ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ παιδί του, ἀπὸ τὸ σπλάχνο του. Πῶς νὰ σηκώσει μιὰ τέτοια

Διαβάστε περισσότερα

ISBN: 978-960-9558-08-2

ISBN: 978-960-9558-08-2 Πρώτης έκδοσης: Φιλολογικός Σύλλογος «Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ» Χανιά - Οκτώβριος 2011 Επιµέλεια κειµένων: Νικόλαος Εµµ. Τζιράκης Σελιδοποίηση: Mαρία Καλαϊτζάκη Εκτύπωση: ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ Α.Ε., Μουρνιές Χανίων ISBN: 978-960-9558-08-2

Διαβάστε περισσότερα