Ἡ συγκρότησις τοῦ Εἰδικοῦ Συμβουλίου τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους ( ) Ἀπὸ τὴν συμπαράστασιν τῶν ὀλίγων ἀλλὰ πιστῶν ἐθελοντῶν μας

Transcript

1 Ἡ συγκρότησις τοῦ Εἰδικοῦ Συμβουλίου τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους ( ) Ἀπὸ τὴν συμπαράστασιν τῶν ὀλίγων ἀλλὰ πιστῶν ἐθελοντῶν μας

2 Φωτεινὴ Γραμμὴ Εἰς τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Μεξικοῦ κ. Ἀθηναγόραν, κατὰ τὴν ἐπίσκεψίν του εἰς τοὺς χώρους μας, δωρήζομεν σταυρουδάκια καὶ εἰκονίτσες διὰ τὸ ἱεραποστολικόν του ἔργον. Ὁ Θρυλικὸς Γέρων Αὐγουστῖνος τὸ ἔτος 1968 κατηχῶν τοὺς ἀθιγγάνους καὶ ἀναγεννῶν αὐτοὺς εἰς πρότυπα εὐσεβείας, ταπεινοφροσύνης, τάξεως, καθαριότητος, ἡσυχίας, εὐπρεπείας καὶ εὐποιΐας!!! Ὁ δραστήριος Παν/τος Ἀρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος Καράμπελας, Δ/ντὴς τοῦ ἐγκρίτου Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας, εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν Ἁγίων Ἀναργύρων Καλλιπόλεως Πειραιῶς μετὰ τῶν συνεργατῶν του περιθάλπει καθημερινῶς ἑκατοντάδας δεινοπαθούντας συνανθρώπους μας. Αἱ πρόθυμαι συνεργάτιδές του καθαρίζουν τὰ ὄσπρια, ποὺ μὲ τὰς πτωχάς μας δυνάμεις τοῦ ἐδωρήσαμε. Ἀποστέλλεται δωρεάν, τιμῆς ἕνεκεν, εἰς ἀντίτυπα. TPIMHNIAION ΠEPIOΔIKON IΣTOPIKOY, ΠOΛITIΣTIKOY, OIKOΛOΓIKOY KAI KOINΩNIKOY ΠEPIEXOMENOY - MH KEPΔOΣKOΠIKOY XAPAKTHPOΣ ΠNEYMATIKOΣ ΣHMATOΦOPOΣ TOY IΔPYMATOΣ ΠPOAΣΠIΣEΩΣ HΘIKΩN KAI ΠNEYMATIKΩN AΞIΩN (I. Π. H. Π. A.) TOY ΔIOPΘOΔOΞOY ΣYNΔEΣMOY «O AΠOΣTOΛOΣ ΠAYΛOΣ» KAI TOY ΣΩMATEIOY «OI ΦIΛOI TOY TAMATOΣ TOY EΘNOYΣ» TEYXOΣ 53ον ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012

3 Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ Ἡ δευτέρα πιὸ μακρὰ περίοδος νηστείας μετὰ τὴν Μεγάλην Τεσσαρακοστὴν εἶναι ἡ νηστεία τῶν Χριστουγέννων, γνωστὴ εἰς τὴν γλῶσσαν τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ μας καὶ ὡς σαραντα(ή)με - ρο. Περιλαμβάνει καὶ αὐτὴ σαράντα ἡμέρας, ὅμως δὲν ἔχει τὴν αὐστηρότητα τῆς νηστείας τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἀρχίζει τὴν 15ην Νοεμβρίου καὶ λήγει τὴν 24ην Δεκεμβρίου. Ἡ ἑορτὴ τῆς κατὰ σάρκα γεννήσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τὴν δευτέραν μεγάλην Δεσποτικὴν ἑορτὴν τοῦ χριστιανικοῦ ἑορτολογίου. Μέχρι τὰ μέσα τοῦ Δ αἰῶνος ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀνατολῆς συνεώρταζεν τὴν γέννησιν καὶ τὴν βάπτισιν τοῦ Χριστοῦ ὑπὸ τὸ ὄνομα τὰ «Ἐπιφάνεια» τὴν ἰδίαν ἡμέραν, τὴν 6ην Ἰανουαρίου. Τὰ Χριστούγεννα ὡς ἰδιαιτέρα ἑορτή, ἑορταζομένη εἰς τὰς 25 Δεκεμβρίου, εἰσήχθη εἰς τὴν Ἀνατολὴν ἀπὸ τὴν Δύσιν περὶ τὰ τέλη τοῦ Δ αἰῶνος. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος πρῶτος ὁμιλεῖ διὰ τὴν ἑορτὴν τῶν Χριστουγέννων, τὴν ὀνομάζει «μητρόπολιν πασῶν τῶν ἑορτῶν» καὶ μᾶς πληροφορεῖ περὶ τὸ 386 μ.χ. ὅτι «οὔπω δέκατον ἔστιν ἔτος, ἐξ οὐ δήλη καὶ γνώριμος ἡμῖν αὕτη ἡ ἡμέρα (τῆς ἑορτῆς) γεγένηται». Μὲ τὴν διαίρεσιν τῆς ἄλλοτε ἑνιαίας ἑορτῆς καὶ τὴν καθιέρωσιν τῶν τριῶν ξεχωριστῶν ἑορτῶν, τῆς Γεννήσεως τὴν 25ην Δεκεμβρίου, τῆς Περιτομῆς τὴν 1ην καὶ τῆς Βαπτίσεως τὴν 6ην Ἰανουαρίου, διεμορφώθη καὶ τὸ λεγόμενον Δωδεκαήμερον, δηλαδὴ τὸ ἑόρτιον χρονικὸν διάστημα ἀπὸ τὴν 25 Δεκεμβρίου ἕως τὴν 6 Ἰανουαρίου. Οὕτω διεσώθη, κατὰ κάποιον τρόπον, ἡ ἀρχαία ἑνότης τῶν δύο μεγάλων ἑορτῶν τῆς Γεννήσεως καὶ τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου. Ἡ μεγάλη σημασία, ποὺ ἀπέκτησεν μὲ τὴν πάροδον τοῦ χρόνου εἰς τὴν συνείδησιν τῆς Ἐκκλησίας ἡ νέα ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων καὶ ἡ εὐλάβεια τῶν πιστῶν καὶ ἰδιαιτέρως τῶν μο- 1

4 ναχῶν, ἀπετέλεσαν τὰς προϋποθέσεις διὰ τὴν καθιέρωσιν καὶ τῆς πρὸ τῶν Χριστουγέννων νηστείας. Εἰς αὐτὸ ἀσφαλῶς ἐπέδρασεν καὶ ἡ διαμορφωμένη ἤδη τεσσαρακονθήμερος νηστεία τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ποὺ προηγεῖτο τοῦ Πάσχα. Ὅπως ἡ ἑορτή, τοιουτοτρόπως καὶ ἡ νηστεία, ὡς προετοιμασία διὰ τὴν ὑποδοχὴν τῶν γενεθλίων τοῦ Σωτῆρος, ἐνεφανίσθη ἀρχικῶς εἰς τὴν Δύσιν, ὅπου ἡ νηστεία αὐτὴ ὠνομάζετο Τεσσαρακοστὴ τοῦ Ἁγίου Μαρτίνου, ἐπειδὴ ἤρχιζεν ἀπὸ τὴν ἑορτὴν τοῦ Ἁγίου τούτου τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας. Τὸ ἴδιον ἐπανελήφθη καὶ εἰς ἡμᾶς, ὅπου πολλοὶ τὴν νηστείαν τῶν Χριστουγέννων ὀνομάζουν τοῦ «Ἁγίου Φιλίππου», ἐπειδὴ προφανῶς ἀρχίζει τὴν ἑπομένην τῆς μνήμης τοῦ Ἀποστόλου. Αἱ πρῶται ἱστορικαὶ μαρτυρίαι, ποὺ ἔχομεν διὰ τὴν νηστείαν πρὸ τῶν Χριστουγέννων, ἀνάγονται διὰ τὴν Δύσιν εἰς τὸν Ε καὶ διὰ τὴν Ἀνατολὴν εἰς τὸν ΣΤ αἰῶνα. Ἀπὸ τοὺς ἀνατολικοὺς συγγραφεῖς εἰς αὐτὴν ἀναφέρονται ὁ Ἀναστάσιος Σιναΐτης, ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Νικηφόρος ὁ Ὁμολογητής, ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, καθὼς ἐπίσης καὶ ὁ Πατριάρχης Ἀντιοχείας Θεόδωρος Βαλσάμων. Ἡ νηστεία εἰς τὴν ἀρχήν, καθὼς φαίνεται, ἦτο μικρᾶς διαρκείας. Ὁ Θεόδωρος Βαλσάμων, ὁ ὁποῖος γράφει περὶ τὸν ΙΒ αἰῶνα καὶ κατὰ συνέπειαν μᾶς πληροφορεῖ διὰ τὰ ὅσα ἴσχυον εἰς τὴν ἐποχήν του, σαφῶς τὴν ὀνομάζει «ἑπταήμερον». Ὅμως ὑπὸ τὴν ἐπίδρασιν τῆς νηστείας τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἐπεξετάθη καὶ αὐτὴ εἰς σαράντα ἡμέρας, χωρὶς ἐν τούτοις νὰ προσλάβῃ τὴν αὐστηρότητα τῆς πρώτης. Πῶς θὰ πρέπῃ νὰ τὴν νηστεύωμεν. Καθ ὅλην τὴν διάρκειαν τοῦ σαρανταημέρου δὲν καταλύομεν κρέας, γαλακτερὰ καὶ αὐγά. Ἀντιθέτως, ἐπιτρέπεται νὰ καταλύωμεν ἰχθύας ὅλας τὰς ἡμέρας ἀπὸ τὴν ἀρχὴν μέχρι καὶ τὴν 17ην Δεκεμβρίου, ἐκτὸς βεβαίως τῆς Τετάρτης καὶ τῆς Παρασκευῆς. Κατὰ τὴν ἑορτὴν τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου καταλύομεν ἰχθύας ὁποιανδήποτε ἡμέραν καὶ ἂν πέσῃ. 2

5 Ἀπὸ τὴν 18ην μέχρι καὶ τὴν 24ην Δεκεμβρίου, παραμονὴν τῆς ἑορτῆς, ἐπιτρέπεται ἡ κατάλυσις οἴνου καὶ ἐλαίου μόνον ἐκτός, βεβαίως, τῶν ἡμερῶν Τετάρτης καὶ Παρασκευῆς, ποὺ θὰ παρεμβληθοῦν καὶ κατὰ τὰς ὁποίας τηροῦμεν ἀνέλαιον νηστείαν. Ἐπίσης μὲ ξηροφαγίαν θὰ πρέπῃ νὰ νηστεύωμεν τὴν πρώτην ἡμέραν της νηστείας, 15ην Νοεμβρίου, καθὼς καὶ τὴν παραμονὴν τῆς ἑορτῆς, ἐκτὸς ἂν πέσουν Σάββατον ἢ Κυριακήν. ΝΗΣΤΕΙΑ: ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΠΑΣΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ Ἐπίσης ὀφείλομεν νὰ μὴ τηροῦμεν μόνον τὴν τάξιν τῆς νηστείας, ποὺ ἀφορᾶ τὰς τροφάς, ἀλλὰ νὰ ἀπέχωμεν καὶ ἀπὸ κάθε ἁμαρτίαν, οὕτως ὥστε, ὅπως νηστεύομεν ὡς πρὸς τὴν κοιλίαν, νὰ νηστεύομεν καὶ ὡς πρὸς τὴν γλῶσσαν, ἀποφεύγοντες τὴν καταλαλιά, τὸ ψέμα, τὴν ἀργολογίαν, τὴν λοιδορίαν, τὴν ὀργὴν καὶ γενικὰ κάθε ἁμαρτίαν, ποὺ διαπράττομεν μέσῳ τῆς γλώσσης. Ἐπίσης χρειάζεται νὰ νηστεύωμεν ὡς πρὸς τοὺς ὀφθαλμούς. Νὰ μὴ βλέπωμε μάταια πράγματα. Νὰ μὴ ἀποκτῶμεν παρρησίαν διὰ μέσου τῶν ὀφθαλμῶν. Νὰ μὴ περιεργαζώμεθα κάποιον μὲ ἀναίδειαν. Ἀκόμη θὰ πρέπῃ νὰ ἐμποδίζωμεν τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια ἀπὸ κάθε πονηρὸν πρᾶγμα. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον, νηστεύοντες μίαν νηστείαν εὐπρόσδεκτον εἰς τὸν Θεόν, ἀποφεύγοντες κάθε εἴδους κακίαν, ποὺ ἐνεργεῖται διὰ μέσου τῆς καθεμιᾶς ἀπὸ τὰς αἰσθήσεις μας, θὰ πλησιάζωμεν τὰς Ἁγίας ἡμέρας ἀναγεννημένοι, καθαροὶ καὶ ἄξιοι τῆς μεταλήψεως τῶν Ἁγίων Μυστηρίων (ΔΩΡΟΘΕΟΣ ΓΑΖΗΣ). Ἀπὸ τὸ «Ἡ νηστεία τῆς Ἐκκλησίας», Ἀρχιμ. Συμεὼν Κούτσας Ἔκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, σελ πηγή: 3

6 Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, ΤΗΣ ΥΨΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΑΣ ΑΡΕΤΗΣ (Α' Κορινθίους, Κεφ. ιγ', στίχοι 1-13) (Ἀκολουθεῖ μετάφρασις ὑπὸ Νικολάου Σωτηροπούλου, Θεολόγου, Φιλολόγου) Εὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσομαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι. Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἐαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ 4

7 κακόν, οὐ χαίρει τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ πάντα στέγει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. Ἡ άγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται εἴτε γλῶσσαι, παύσονται εἴτε γνῶσις καταργηθήσεται. ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν ὅταν δὲ ἔλθη τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται. ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμουν ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ έπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγά πη, τὰ τρία ταῦτα μείζων δὲ τούτων ἡ άγάπη. 5

8 ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ 13. Ἐὰν ὁμιλῶ τὶς γλῶσσες τῶν ἀνθρώπων, ἀκόμη καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀγάπη, ἔγινα (ἄψυχος) χαλκός, ποὺ ἁπλῶς βγάζει ἦχο, ἢ κύμβαλο, ποὺ ἀλαλάζει (ποὺ κάνει ἐκκωφαντικὸ καὶ χωρὶς σημασία θόρυβο). 2 Καὶ ἐὰν ἔχω προφητικὸ χάρισμα καὶ κατέχω ὅλα τὰ μυστήρια καὶ ὅλη τὴ γνῶσι, καὶ ἐὰν ἔχω ὅλη τὴν πίστι, ὥστε νὰ μετακινῶ βουνά, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀγάπη, δὲν εἶμαι τίποτε. 3 Καὶ ἐὰν διαθέσω ὅλα τὰ ὑπάρχοντά μου γιὰ νὰ θρέψω τοὺς πτωχούς, καὶ ἐὰv παραδώσω τὸ σῶμα μου γιὰ νὰ γίνω ὁλοκαύτωμα, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀγάπη, δὲν ὠφελοῦμαι τίποτε. 4. Ἡ ἀγάπη σπλαγχνίζεται, δείχνει καλωσύνη. Ἡ ἀγάπη δὲν ζηλεύει. Ἡ ἀγάπη δὲν ἀλαζονεύεται, δὲν φουσκώνει ἀπὸ ὑπερηφάνεια, 5 δὲν συμπεριφέρεται ἀπρεπῶς, δὲν εἶναι φίλαυτη καὶ ἰδιοτελής, δὲν εἶναι εὐερέθιστη καὶ εὐέξαπτη, δὲν μνησικακεῖ, 6 δὲν χαῖρει γιὰ τὸ κακό, ἀλλὰ συμμετέχει στὴ χαρὰ γιὰ τὸ καλό. 7 Πάντοτε σκεπάζει, πάντοτε πιστεύει, πάντοτε ἐλπίζει, πάντοτε ὑπομένει. 8 Ἡ ἀγάπη ποτὲ δὲν θὰ παύσῃ νὰ ὑπάρχῃ. Οἱ προφητεῖες θὰ καταργηθοῦν. Οἱ γλῶσσες θὰ παύσουν. Ἡ γνῶσι θὰ καταργηθῇ. 9 Ἐν μέρει δὲ γνωρίζουμε, καὶ ἐν μέρει προφητεύουμε. 10 Ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειο, τότε τὸ ἐν μέρει (ἡ μερικὴ γνῶσι) θὰ καταργηθῇ (διότι θὰ ἔλθῃ ἡ τελεία γνῶσι). 11 Ὅταν ἤμουν παιδί, σὰν παιδὶ μιλοῦσα, σὰν παιδὶ σκεπτόμουν, σὰν παιδὶ συλλογιζόμουν. Ἀλλ ὅταν ἔγινα ἄνδρας, κατήργησα τὰ παιδικά. 12 Τώρα δηλαδὴ βλέπουμε σὰν μέσα ἀπὸ μεταλλικὸ καθρέπτη ἀμυδρῶς, ἐνῷ τότε θὰ ἰδοῦμε πρόσωπο μὲ πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω ἐν μέρει, ἐνῷ τότε θὰ γνωρίσω πλήρως, ὅπως καὶ γνωρίσθηκα πλήρως ἀπὸ τὸ Θεό. 13 (Ἡ θέα πρόσωπο μὲ πρόσωπο καὶ ἡ πλήρης γνῶσι εἶναι γιὰ τότε, γιὰ τὴ μέλλουσα ζωή). Γιὰ τώρα δὲ ἰσχύουν ἡ πίστι, ἡ ἐλπὶς καὶ ἡ ἀγάπη, αὐτὰ τὰ τρία. Ἀπ αὐτὰ δὲ ἀνώτερη εἶναι ἡ ἀγάπη (Οἱ τρεῖς αὐτὲς μεγάλες ἀρετὲς εἶναι οἱ πλέον ἀναγκαῖες, γιὰ ν ἀπολαύσωμε τὸ τέλειο στὴ μέλλουσα ζωή, ἡ δὲ ἀγάπη ὑπερέχει). 6

9 Ε Π Ι Κ Α Ι Ρ Α Κ Α Υ Τ Α Κ Ο Ι Ν Ω Ν Ι Κ Α Θ Ε Μ Α Τ Α Α Θ Ε Ϊ Α : ΤΟ "ΚΑΥΧΗΜΑ" ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ Τοῦ ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ Νὺξ ἀφεγγὴς τοῖς ἀπίστοις, Χριστέ, τοῖς δὲ πιστοῖς φωτισμός. Ἀθεΐα! Τίτλος μεγάλος καὶ καύχημα γιὰ τὸν σημερινὸ ἄνθρωπο. Ὅποιος τὸν ἀποχτήσει (καὶ γιὰ νὰ τὸν ἀποχτήσῃ, φτάνει νὰ χειροτονηθῇ μοναχός του ἄπιστος), γίνεται παρευθὺς στὰ... μάτια τῶν ἄλλων σοφός, κι' ἂς εἶναι ἀμόρφωτος, σοβαρός, κι' ἂς εἶναι γελοῖος, ἐπίσημος κι' ἂς εἶναι ἀλογάριαστος, ὑπεράξιος κι' ἂς εἶναι ἀνάξιος, ἐπιστήμονας κι' ἂς εἶναι κουφιοκέφαλος. Δὲν μιλῶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει πόθο νὰ πιστέψῃ, μὰ δὲν μπορεῖ, μὲ ὅλο ποὺ κατὰ βάθος πάντα ἡ αἰτία τῆς ἀπιστίας εἶναι ἡ περηφάνεια, αὐτὴ ἡ ὀχιά, ποὺ κρύβεται τόσο ἐπιτήδεια μέσα στὸν ἄνθρωπο, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ τὴν καταλάβῃ. Ὅπως καὶ νάναι, οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀγωνίζουνται καὶ πολεμᾶνε μὲ τὸν ἄπιστο ἑαυτό τους, ἔχουνε ὅλη τὴ συμπόνεσί μας. Γι' αὐτοὺς παρακαλοῦμε, ὅσοι πιστεύουμε, νὰ τοὺς βοηθήσῃ ὁ Θεὸς νὰ πιστέψουνε, ὅπως ἔκανε σὲ κεῖνον τὸν πατέρα ποὺ εἶχε ἄρρωστο τὸ παιδί του, καὶ παρεκάλεσε τὸν Χριστὸ νὰ τὸ γιατρέψῃ. Καὶ Κεῖνος τοῦ εἶπε: «Ἂν μπορῆς νὰ πιστέψῃς, ὅλα εἶναι δυνατὰ σὲ κεῖνον ποὺ πιστεύει». Καὶ τότε ὁ πατέρας τοῦ παιδιοῦ ἔκραξε μὲ δάκρυα: «Πιστεύω, Κύριε. Βοήθει μου τὴ ἀπιστία», δηλαδὴ «ἔχω πόθο νὰ πιστέψω, κι' ἐσύ, Κύριε, δυνάμωσέ τον». Οἱ ἄπιστοι, γιὰ τοὺς ὁποίους μιλοῦμε, δὲν εἶναι τέτοιοι. Ὄχι μονάχα δὲν κλάψανε ποτέ, γιὰ νὰ ἀνοίξουνε μὲ τὸν πόνο καὶ μὲ τὴ συντριβὴ τὴν κλεισμένη πόρτα, τὴν πόρτα τῆς μετανοίας, ὅπως ἔκανε ἐκεῖνος ὁ δυστυχισμένος πατέρας ποὺ γράφει τὸ Εὐαγγέλιο, ἀλλὰ μήτε συγκινηθήκανε ποτέ τους, μήτε αἰσθανθήκανε καμμιὰ πίκρα γιὰ τὴν ἀπιστία τους, μήτε νοιώσανε πὼς 7

10 ἔχουνε γι' αὐτὸ καμμιὰ εὐθύνη, κανένα φταίξιμο. Ὅλο τὸ φταίξιμο εἶναι τοῦ Θεοῦ, ποὺ δὲν φανερώνεται μπροστά τους νὰ τοὺς πῇ: «Ἐλᾶτε, ψηλαφήσετε με, πιάστε με, μιλεῖστε μαζί μου ὅπως μιλᾶτε μεταξύ σας, ἀναλύσετέ μὲ μὲ τὴ χημεία σας, κομματιάστε με μὲ τὸ μαχαίρι τῆς ἀνατομίας σας, ζυγίστε με, μετρεῖστε με, ἱκανοποιήσετε τὶς ἄπιστες αἰσθήσεις σας, χορτάσετε τ' ἀχόρταγο λογικό σας!». Αὐτοὶ οἱ αὐτοτιτλοφορούμενοι ἄπιστοι, σὲ καιρὸ ποὺ ἐπιδείχνουνε τὴν ἐξυπνάδα τους, φουσκωμένοι ἀπὸ τὸν κούφιον ἀγέρα τῆς περηφάνειας κι' ἀπὸ τὴν πονηρὴ εὐστροφία τοῦ μυαλοῦ τους, δὲν εἶναι σὲ θέσι οἱ δύστυχοι, νὰ νοιώσουνε πόσο ἀνόητοι καὶ στενόψυχοι φαίνουνται σὲ κείνους ποὺ πιστεύουνε. Γιατί, γιὰ νὰ πιστέψουνε, ζητᾶνε κάποιες ἀποδείξεις ποὺ κάνουνε τὸν πιστὸ νὰ τοὺς ἐλεεινολογῇ γιὰ τὴν περιορισμένη ἀντίληψι ποὺ ἔχουνε γιὰ τὸ πνεῦμα καὶ γιὰ τὰ πνευματικὰ ζητήματα. Ὁ πιστὸς ξέρει πολὺ καλὰ ὡς ποὺ μποροῦνε νὰ φτάξουνε οἱ διαλογισμοὶ τοῦ ἄπιστου, γιατί, κι' αὐτός, σὰν ἄνθρωπος, τοὺς ἔχει ἐκείνους τοὺς λογισμούς, τοὺς λογισμοὺς τῆς σάρκας, τοὺς λογισμοὺς τούτου τοῦ κόσμου. Ἐνῷ ὁ ἄπιστος εἶναι ἀνύποπτος γιὰ ὅσα ἔχει μέσα του ὁ πιστός, καὶ γιὰ ὅ,τι βρίσκεται παραπέρα ἀπὸ τὴν πρακτικὴ γνῶσι του, δηλαδὴ γιὰ τὰ μυστήρια ποὺ εἶναι κρυμμένα ἀπὸ τὰ μάτια του, καὶ ποὺ γι' αὐτὸ θαρρεῖ πὼς δὲν ὑπάρχουνε. Κι' ἀπὸ τὴν ἀνοησία του κορδώνεται, καὶ μιλᾶ μὲ καταφρόνεσι γιὰ κείνους ποὺ εἶναι σὲ θέσι νὰ νοιώσουνε τὴ βαθύτερη σύστασι τοῦ κόσμου, ἐνῷ αὐτὸς ὁ δυστυχὴς εἶναι τυφλὸς καὶ κουφός, καὶ θαρρεῖ πὼς τὰ ἀκούει ὅλα καὶ πὼς τὰ βλέπει ὅλα. Ὁ πιστὸς ἔχει πνευματικὰ μάτια καὶ πνευματικὰ αὐτιά, καθὼς καὶ κάποια «ὑπὲρ αἴσθησιν». Ὁ ἄπιστος πῶς νὰ πάρῃ εἴδησι ἀπὸ κεῖνον τὸν μυστικὸν κόσμο μόνο μὲ τὰ χονδροειδῆ μέσα ποὺ ἔχει, δηλαδὴ μὲ τὶς σωματικὲς αἰσθήσεις; Πῶς νὰ πιάσῃ τὰ λεπτὰ κι' ἀλλόκοτα μηνύματα ἐκείνου τοῦ κόσμου, ἀφοῦ ὁ δυστυχὴς δὲν ἔχει τὶς κεραῖες ποὺ χρειάζονται γιὰ νὰ τὰ πιάσῃ; 8

11 Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει στὴν Α' πρὸς Κορινθίους ἐπιστολή του, μὲ τὸν τρόπο ποὺ γνωρίζει μονάχα αὐτός, γιὰ τὸ τί εἶναι σὲ θέσι νὰ νοιώσῃ ὁ πιστός, καὶ τὶ μπορεῖ νὰ νοιώσῃ ὁ ἄπιστος: Λαλοῦμε, λέγει, τὴ σοφία τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι μέσα σὲ μυστήριο, καὶ ποὺ εἶναι κρυμμένη, τὴ σοφία ποὺ τὴν προόρισε ὁ Θεός, πρὶν ἀπὸ τοὺς αἰῶνες, γιὰ δόξα δική μας, καὶ ποὺ δὲν τὴ γνώρισε κανένας ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες τούτου τοῦ κόσμου (δηλ. τοὺς σοφούς της κοσμικῆς σοφίας), καὶ ποὺ ξεσκεπάζει αὐτὰ πού, κατὰ τὴ Γραφή, δὲν τὰ εἶδε μάτι, καὶ ποὺ δὲν τ' ἄκουσε αὐτί, καὶ ποὺ δὲν ἀνεβήκανε στὴν καρδιὰ κανενὸς ἀνθρώπου, ἐκεῖνα ποὺ ἑτοίμασε ὁ Θεὸς γιὰ κείνους ποὺ τὸν ἀγαποῦνε. Ἀλλὰ σὲ μᾶς τὰ φανέρωσε ὁ Θεὸς μὲ τὸ Πνεῦμα του τὸ ἅγιο. Ἐπειδή, τὸ ἅγιο Πνεῦμα ὅλα τὰ ἐρευνᾶ, καὶ τὰ βάθη τοῦ Θεοῦ. Γιατί, ποιὸς ἄνθρωπος γνωρίζει τὸ μέσα τοῦ ἀνθρώπου, παρὰ μονάχα τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου ποὺ εἶναι μέσα στὸν ἄνθρωπο; Ἔτσι καὶ τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ δὲν τὰ γνωρίζει κανένας παρὰ μονάχα τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Κι' ἐμεῖς δὲν ἐπήραμε τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου (δηλ. τὴ φιλοσοφία καὶ τὴν κοσμικὴ γνῶσι), ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ γνωρίσουμε ὅσα χάρισε σὲ μᾶς ὁ Θεός. Κι' αὐτὰ (τὰ χαρίσματα) δὲν τὰ ἐκφράζουμε μὲ τὰ λόγια ποὺ διδάσκεται ἡ ἀνθρώπινη σοφία, ἀλλὰ μὲ λόγια ποὺ διδάσκει τὸ ἅγιο Πνεῦμα, μιλώντας σὲ πνευματικοὺς ἀνθρώπους μὲ πνευματικὸν τρόπο. Πλήν, ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει τὴν σαρκικὴ γνῶσι (τὸν ὀρθολογισμό), δὲν παραδέχεται ὅσα διδάσκει τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, γιατί τὰ νομίζει γιὰ ἀνοησίες, καὶ δὲν εἶναι σὲ θέσι νὰ καταλάβῃ πὼς ἀνακρίνεται πνευματικά. Ὁ πνευματικὸς ὅμως ἄνθρωπος, ἀνακρίνει κάθε ἄνθρωπο, ἐνῷ αὐτὸς ἀπὸ κανέναν δὲν ἀνακρίνεται». Ἡ ἀπιστία ὑπῆρχε πάντα. Μὰ σήμερα, μὲ τὴν ἀποτρόπαια ματαιοδοξία ποὺ μᾶς τρώγει, τὴν ἐπιδείχνουμε σὰν νὰ μᾶς δίνῃ τὴ μεγαλύτερη ἀξία. Ὅποιος ἔχει πίστι στὸν Θεὸ καὶ στὴν ἀλήθεια ποὺ φανέρωσε, εἶναι καταφρονεμένος, 9

12 σὰν στενόμυαλος κι' ἀνόητος, καὶ τραβᾶ πάνω του ὅλα τὰ περιγελάσματα. Λογαριάζεται γιὰ "βλαμμένος" ἀπὸ τὸν πολὺν κόσμο, μάλιστα ἀπὸ τὸν κόσμο ποὺ ξέρει νὰ τὰ καταφέρνῃ στὴ ζωή, νὰ «πετυχαίνῃ», νὰ βγάζῃ λεφτά, νὰ καλοπερνᾷ, νὰ μὴ δίνῃ πεντάρα γιὰ τίποτα, κατὰ τὸ ρητὸ ποὺ λέγει: «Φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν». Γιὰ τοῦτο, χρειάζεται νὰ ἔχῃ θάρρος καὶ νὰ περιφρονᾷ τὴν ἐκτίμησι τοῦ κόσμου καὶ τὸ ὑλικὸ συμφέρον του, ὅποιος λέγει πὼς ἔχει πίστι στὸν Θεό. Ἐνῷ ἐκεῖνον ποὺ καυχιέται πὼς δὲν πιστεύει σὲ τίποτα, α) Τὸν ἔχει ὁ κόσμος σὲ μεγάλη ὑπόληψι καὶ σεβασμό, μάλιστα ὅσο περισσότερο ἄπιστος λέγει πὼς εἶναι, τόσο περισσότερη εἶναι ἡ ἐκτίμησι καὶ ὁ σεβασμὸς ποὺ φανερώνει ὁ ἔξυπνος καὶ σοβαρὸς κόσμος στὸ πρόσωπό του. Ο τέτοιος ἄνθρωπος εἶναι συνοφρυωμένος, μὲ λίγα καὶ βαρειὰ λόγια, ἀράθυμος κι' ἀπότομος, «θετικὸς ἄνθρωπος», «γερὸ μυαλό». β) Ὅλα τοῦ ἔρχουνται βολικά, καὶ δὲν σκοτίζεται, δὲν στενοχωριέται γιὰ τίποτα. Δὲν ἔχει εὐθύνες καὶ ζαλοῦρες: Ἐδῶ κάτω, λέγει, εἶναι ἡ Κόλασι κι ὁ Παράδεισος. Ἡ ζωὴ εἶναι γιὰ νὰ τὴν ἀπολαβαίνουνε οἱ ἔξυπνοι. Οἱ κοιμισμένοι κι' οἱ ἀφιονισμένοι ἂς πεθάνουνε». Ἐξ ἄλλου, δὲν ὑπάρχει πιὸ εὔκολο πρᾶγμα ἀπὸ τὸ νὰ κάνῃς τὸν ἄπιστο! Πατᾶς ἕνα μονάχα κουμπί, κι ὅλα σοῦ ἔρχονται βολικά. Ὁ διάβολος εἶπε στὸν Χριστό: Πέσε, προσκύνησέ με, καὶ θὰ γίνουνε οἱ πέτρες ψωμιά, «οἱ λίθοι ἄρτοι». Λέγει λοιπὸν ὁ ἔξυπνος : «Νὰ κάθεσαι, ἄνθρωπος μὲ τετρακόσα μυαλά, νὰ χάνῃς τὸν καιρό σου μὲ χαζομάρες, σὰν τὶς γρηές, μὲ Θεούς, μὲ Κόλασι καὶ μὲ Παράδεισο, μὲ καντήλια, μὲ θυμιατά, μὲ δισκοπότηρα, μὲ παπάδες καὶ μὲ καλογρηες! Καὶ σὲ ποιὰ ἐποχή; Στὴν ἐποχή μας, ποὺ ἡ ἐπιστήμη στέλνει ἀνθρώπους στοὺς πλανῆτες! Ἀκοῦς, φίλε μου, βλακεία ποὺ ἔχει αὐτὸς ὁ κόσμος;». 10

13 Αὐτὰ λένε γιὰ τοὺς πιστοὺς οἱ ἔξυπνοι καὶ οἱ τιμημένοι τούτου τοῦ κόσμου, καὶ τοὺς χειροκροτοῦνε οἱ πολλοί, ποὺ τοὺς ἔχουνε γιὰ φρόνιμους σὲ ὅλα, ἐπειδὴ δὲν κυνηγᾶνε ἴσκιους, ἀλλὰ ἔχουνε μυαλὸ γερό, καὶ ἐπιτυχαίνουνε σὲ ὅ,τι καταπιαστοῦνε. Ναί! Ἐπιτυχαίνουνε, γιατί, μ' ἕναν λόγο, ἡ ἀπιστία εἶναι «ἡ πλατεία πύλη καὶ εὐρύχωρος ὁδός», ποὺ δὲν πιστεύουνε πὼς εἶναι «ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν», ὅπως εἶπε ὁ Χριστός, ἀλλὰ «εἰς τὴν ἐπὶ γῆς εὐδαιμονίαν». Ἐνῷ ἡ πίστι εἶναι «ἡ στενὴ πύλη καὶ τεθλιμμένη ὁδός», ποὺ δὲν πιστεύουνε πὼς εἶναι «ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν», ἀλλὰ «εἰς τὴν ἐπὶ γῆς δυστυχίαν καὶ περιφρόνησιν». «Πολλοὶ εἰσιν οἱ εἰσερχόμενοι διὰ τῆς πλατείας πύλης» κατὰ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου, «καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες τὴν στενὴν πύλην». Ὅλοι οἱ ἄπιστοι λένε πὼς ἂν βλέπανε ἕνα θαῦμα, θὰ πιστεύανε. Μὰ ἡ πίστι δὲν ἔρχεται μὲ τὴ βία, ἀλλὰ μὲ τὴ συγκατάθεσι τῆς ψυχῆς. Γι' αὐτὸ σὲ ὅσους ζητᾶνε θαῦμα γιὰ νὰ πιστέψουνε, δὲν δίνεται, κατὰ τὸν λόγο ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς στοὺς Φαρισαίους: «Γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτή». Ἀλλὰ καὶ θαῦμα νὰ δῇ ἕνας ἄπιστος, ἡ ὑπερηφάνεια δὲν τὸν ἀφήνει νὰ πιστέψῃ, γιὰ νὰ μὴ φανῇ εὐκολόπιστος καὶ καταφρονεθῇ. Πρὶν καιρὸ ἔγραψα μὲ συντομία πέντε - ἕξη ἄρθρα γιὰ τὰ θαύματα ποὺ γίνουνται σ' ἕνα χωριὸ τῆς Μυτιλήνης, μὲ τὸν τίτλο «Φρικτὰ μυστήρια». Πολλοὶ ἀναγνῶστες συγκινηθήκανε στὸ ἔπακρο, ἰδίως οἱ ταπεινοὶ κι ἀγράμματοι ἄνθρωποι, «τὰ μωρά τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα». Οἱ ἔξυπνοι ὅμως κι οἱ τετραπέρατοι δὲν δώσανε σημασία, καὶ κάποιοι ἀπ' αὐτοὺς μὲ περιγελάσανε καὶ μοῦ γράψανε πὼς λέγω ἀνοησίες. Ἀλλά, «Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται». Ἀπὸ τότε ὡς τὰ σήμερα τὰ θαύματα δὲν πάψανε, κι ὁλοένα γίνουνται πυκνότερα καὶ 11

14 τρομαχτικώτερα. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ τὰ βλέπουνε μοῦ τὰ γράφουνε μὲ ὅλα τὰ καθέκαστα, κι ἀπ' αὐτὰ κάνω ἕνα βιβλίο ποὺ θὰ εἶναι σὰν πυρωμένο σίδερο γιὰ τὶς ἄπιστες γλῶσσες (Πρόκειται γιὰ τὸ βιβλίο «Σημεῖον μέγα» ποὺ ἐξέδωσε ὁ «Ἀστήρ»). Αὐτὸν τὸν καιρὸν γίνουνται ἀνασκαφές, γιὰ νὰ βρεθῇ ἡ ἀρχαία ἐκκλησία μὲ τὰ λείψανα ἐκείνων, ποὺ φανερώνονται ὁλοζώντανοι μπροστὰ στοὺς ἁπλοὺς ἀνθρώπους, στὸν ὕπνο καὶ στὸν ξύπνο τους, καθὼς κι εἰκόνες καὶ τὰ ἄλλα κειμήλια. Θὰ εἴχανε βρεθεῖ ὅλα, καὶ θὰ ξεσκεπαζότανε γρήγορα ὁλότελα αὐτὸς ὁ φοβερὸς κρατήρας, ποὺ θὰ σάρωνε τοὺς ἄπιστους μὲ τὴν ἁγιασμένη λάβα του, ἂν ὑπήρχανε περισσότερα μέσα στὰ χέρια τῶν φτωχῶν ἀνθρώπων ποὺ σκάβουνε μὲ μία πίστι ποὺ εἶναι σὰν φωτιά. Μά, ὅπως καὶ νὰ εἶναι, μὲ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ «τὴν τ' ἀσθενῆ θεραπεύουσαν καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῦσαν», θὰ βγάλουνε σὲ καλὸ τέλος τὸ βλογημένο αὐτὸ ἔργο, καὶ θὰ θριαμβέψῃ ἡ ἀκατάλυτη πίστι μας, καὶ θὰ ἀκουστῇ ὡς τὰ πέρατα τοῦ ἄπιστου κόσμου ἡ βροντερὴ φωνή: «Τὶς Θεὸς μέγας ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν; Σὺ εἰ ὁ Θεὸς ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος!». 12 ΔΕΚΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑΙ ΑΡΕΤΑΙ * Νὰ γίνεσαι καλλίτερος, χωρὶς διαταγὲς * Νὰ χαίρεσαι, χωρὶς νὰ ὑποκρίνεσαι * Νὰ μιλᾶς, χωρὶς νὰ περιαυτολογῇς * Νὰ δουλεύῃς, χωρὶς νὰ ὑποδουλώνεσαι * Νὰ εἶσαι ἐλεύθερος, χωρὶς νὰ γίνεσαι ἀσύδοτος * Νὰ εἶσαι τολμηρός, χωρὶς ἐπίδειξιν * Νὰ εἶσαι ἐκδηλωτικός, χωρὶς νὰ εἶσαι ἐπιπόλαιος * Νὰ παλεύῃς, χωρὶς νὰ εἶσαι ἐπιπόλαιος * Νὰ εἶσαι ὁδηγός, χωρὶς νὰ κομπάζῃς * Νὰ διαλέγῃς, χωρὶς νὰ περιφρονῇς.

15 ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΕΙΔΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ΕΙΣ ΑΤΤΙΚΗΝ, ΕΠΑΡΧΙΑΝ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΝ (ΟΣΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ, ΔΙΟΤΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΜΕΝ ΣΑΤΑΝΙΚΑΣ ΑΝΤΙΞΟΟΤΗΤΑΣ) Ἡ ἰδέα τῆς πραγματοποιήσεως τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους ἐξαπλοῦται. 1. Ἀδυνατοῦντες νὰ ἐνημερώνωμεν τοὺς χιλιάδας εὐλαβεῖς καὶ ταπεινοὺς κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς ἀτομικῶς καὶ ἐκτενῶς, εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νὰ τοὺς διαφωτίζωμεν μὲ ἀναρτήσεις εἰς τὴν ἱστοσελίδα μας, μὲ ἀποστολὰς χιλιάδων ἠλεκτρονικῶν μηνυμάτων, μὲ ἐπιστολὰς καὶ μέσῳ τοῦ περιοδικοῦ μας «Φωτεινὴ Γραμμή». 2. Παραλλήλως δὲν λησμονοῦμε, ὅτι οἱ πρωτεργάται τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους εἶχον δημιουργήσει καὶ τὴν «Φιλικὴν Ἑταιρείαν», ἡ ὁποία προετοίμασεν τὴν νικηφόρον πορείαν των. Κατὰ τὴν ἰδίαν ἔννοιαν πρέπει καὶ ἐμεῖς νὰ διοργανώσωμεν ἀπὸ κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς ἀνὰ περιοχὴν ὀργανωτικὰς ἐπιτροπὰς, ὅπως θὰ τὰς προσδιορίσουν οἱ ἐθελονταί, διὰ νὰ ὑποστηρίξωμεν ὅλοι καὶ προωθήσωμεν τὸ μεγάλο Πατριωτικὸν καὶ Χριστιανικὸν ἔργον τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους. 3. Κόμματα, ἀκόμη καὶ ὅταν δὲν ὑπῆρχον διαδίκτυα καὶ ἠλεκτρονικὰ ταχυδρομεῖα, ἦσαν εἰς θέσιν νὰ ἐνημερώνουν καὶ ἐπιστρατεύουν ἑκατοντάδας χιλιάδας μέλη καὶ ὀπαδούς των ἐντὸς ὀλίγων ὡρῶν. Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ὀφείλουν νὰ μιμοῦνται τὸν Ἀπόστολον τῶν Ἐθνῶν Παῦλον, ὁ ὁποῖος ἔλεγεν «Ἕλλησί τε καὶ βαρβάροις, σοφοῖς τε καὶ ἀνοήτοις ὀφειλέτης εἰμί» (Ρωμ. 1, 14) (Διὰ τοὺς Ἕλληνας καὶ τοὺς βαρβάρους, καὶ τοὺς εὐφυεῖς καὶ τοὺς μὴ εὐφυεῖς εἶμαι ὑπεύθυνος νὰ εἶναι πάντοτε ἐνημερω- 13

16 μένοι). Νυχθημερὸν ἠργάζετο ἐντατικώτατα διὰ τὴν διάδοσιν τοῦ Χριστιανισμοῦ τονίζων : «ἡ καθ ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν. τὶς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ; τὶς σκανδαλίζεται καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι ;» (Β Κορ. 11, 26-29) (...καθημερινῶς μὲ ἀπασχολοῦν τὰ προβλήματα ὅλων τῶν Χριστιανῶν. Ποῖος ἀσθενεῖ καὶ δὲν συμπάσχω, ποῖος σκανδαλίζεται καὶ δὲν θλίβομαι, καίομαι ;). Φρονοῦμεν ὅτι οἱ πραγματικῶς ἐνσυνείδητοι Χριστιανοὶ ὀφείλομεν νὰ μιμούμεθα τὸν Θεάνθρωπον, τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, διὰ νὰ διακρινώμεθα τόσον διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν, ὅσον καὶ διὰ τὴν Ὀρθοπραξίαν νὰ ἀπαλλαγῶμεν ἀπὸ τὰς ψευδαισθήσεις καὶ τὴν πλάνην τοῦ Σατανᾶ, ὅτι, μεταβαίνοντες εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ἢ τὰ πανηγύρια καὶ ἀνάβοντες ἕνα κεράκι, εἴμεθα οἱ καλλίτεροι Χριστιανοί. Ὑπὸ αὐτὴν τὴν ἄποψιν εἴμεθα ὄχι μόνον καλοὶ ἀλλὰ ἄριστοι ὄχι ὅμως διὰ τὸν Παντεπόπτην- ἅπαντα βλέποντα Θεόν, ἀλλὰ διὰ τὸ «καλοπωλεῖο» τοῦ Σατανᾶ. 4. Ἀπὸ τὸ προηγούμενον ἔτος ἠρχίσαμεν νὰ διαδίδωμεν τὴν ἰδέαν τῆς δημιουργίας ἑνὸς Εἰδικοῦ Συμβουλίου (Γνωμοδοτικοῦ) τοῦ Σωματείου «Οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους». 5. Εἰς τὴν Γενικὴν Συνέλευσιν τοῦ Σωματείου «Οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους» τὴν προσῆλθεν πληθώρα προσωπικοτήτων, ὡς π.χ. οἱ Σεβασμιώτατοι Συνοδικοὶ Θήρας, Ἀμοργοῦ καὶ Νήσων κ. Ἐπιφάνιος, Κυθήρων καὶ Ἀντικυθήρων κ. Σεραφείμ (ὁ ὁποῖος προσεκόμισεν τὸ μήνυμα τῆς Δ.Ι.Σ. διὰ τὴν πραγματοποίησιν τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους), ὁ Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως κ. Ἱερεμίας (ὁ ὁποῖος κατενθουσίασεν τοὺς πάντας, ἀναπτύξας τὴν ἀνάγκην νὰ πραγματοποιηθῇ ἐπὶ τέλους τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους εἰς τὴν λίαν περίοπτον θέσιν τοῦ Ἀττικοῦ Ἄλσους ἢ εἰς ἄλλην δεσπόζουσαν θέσιν), ὁ Σεβασμιώτατος Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός, θερμὸς ὑποστηρικτὴς τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, οἱ Πρόεδροι τῶν,,ἀπογόνων τῶν Ἀγωνιστῶν τοῦ 14

17 1821,, κ. Κωνσταντίνος Πλαπούτας καὶ τῆς,,παγκαλαβρυτινῆς Ἑνώσεως,, κ. Γεώργιος Κοσμὰς καὶ πληθώρα ἄλλων σπουδαίων προσωπικοτήτων. 6. Ὡς ἀνέπτυξεν ὁ Σεβασμιώτατος Κυθήρων καὶ Ἀντικυθήρων κ. Σεραφείμ, ὁ Κολοκοτρώνης ἔκανε τάματα διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, ὅπου καὶ ἐὰν διήρχετο καὶ ὅλα τὰ ἐπραγματοποίησεν ὁ ἴδιος. Παραδείγματος χάριν εἰς τὰ Κύθηρα τὸ 1803 ἔκανε ἕνα τάμα νὰ ἐπιδιορθώσῃ τὸν κατεστραμμένον Ἱερὸν Ναὸν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Μόνης καὶ τὸ 1823 τὸ ἐπραγματοποίησεν. Ὁ Κολοκοτρώνης ἔκανε καὶ ἕνα Τάμα γενικὸν διὰ ὅλην τὴν Ἑλλάδα. 7. Ἄν δὲν τὸν ἐφυλάκιζαν καὶ δὲν συνέβαιναν τόσα καὶ τόσα κακὰ εἰς τὸν Ἀρχιστράτηγον τοῦ ἀγῶνος, Θεόδωρον Κολοκοτρώνην (μὲ ἀποκορύφωμα τὴν «στημένη» δολοφονίαν τοῦ υἱοῦ του), βεβαίως ἡ τύχη τῆς Ἑλλάδος θὰ ἦτο διαφορετικὴ καὶ τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους θὰ εἶχεν ὁλοκληρωθῆ ἀπὸ ἐκεῖνον, διότι ὁ Ἀρχιστράτηγος ἐγνώριζεν τὰς ἀδυναμίας καὶ τὰ ἀρνητικὰ τῆς φυλῆς μας. Τὰς ὑποσχέσεις των ἐτήρησαν καὶ οἱ ἄλλοι ἀγωνισταὶ Στρατηγοί μας (π.χ. ὁ Καραϊσκάκης ἐπεχρύσωσεν τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Προυσιώτισσας). 8. Μεταξὺ τῶν ἄλλων ἡ Γεν. Συνέλευσις ἐνέκρινεν καὶ τοὺς ὅρους διὰ τὴν προκήρυξιν ἐθελοντῶν τοῦ Εἰδικοῦ Συμβουλίου. Αὐτὸ τὸ ἀνηρτήσαμε εἰς τὴν ἱστοσελίδα μας καὶ διεδόθη ἀπὸ ἑκατοντάδας ἄλλας ἱστοσελίδας τοῦ ἐσωτερικοῦ καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ, καθὼς καὶ ἐδημοσιεύθη εἰς ἑκατοντάδας χιλιάδας ἀντίτυπα τοῦ τεύχους 52 τῆς «Φωτεινῆς Γραμμῆς». 9. Τὴν Διακήρυξιν τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους προτιθέμεθα νὰ τὴν ἐπανεκδώσωμεν ἐπανειλημμένως καὶ νὰ τὴν ἀποστέλλωμεν εἰς ὅλους τοὺς εὐλαβεῖς καὶ ταπεινοὺς κληρι- 15

18 κοὺς καὶ λαϊκοὺς τοῦ ἐσωτερικοῦ καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ, διὰ νὰ διαφωτίζωνται ὅλοι οἱ καλοπροαίρετοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν παραπληροφορηθῆ περὶ τοῦ θέματος τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους ἀπὸ τοὺς διαστροφεῖς τῆς ἀληθείας, ψευδοδιανοουμένους 10. Ἔγκριτα καὶ εὐλαβῆ ὀρθοφρονοῦντα πρόσωπα ἔδειξαν ἐνδιαφέρον. Εἰς αὐτὰς τὰς προσωπικότητας ἐπροτάθη νὰ προσέλθουν τὴν διὰ νὰ ἀναδειχθοῦν διὰ κληρωτίδος, διότι ἐμεῖς δὲν ἐπιθυμοῦμε νὰ διορίζωμεν συγγενεῖς καὶ «κολλητούς», ἀλλὰ διὰ προσευχῆς νὰ ἀναδεικνύωνται μέσῳ κληρωτίδος μὲ ἀπόλυτον διαφάνειαν οἱ ἐνδεδειγμένοι. Ἡ ἀπόλυτος διαφάνεια εἶναι καὶ θὰ παραμείνῃ δόγμα ὅλων τῶν ἐνεργειῶν μας. 11. Ἐν τῷ μεταξὺ ἐπληροφορήθημεν ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κ. Νικόλαος ἐπρότεινεν εἰς τὸν Μακαριώτατον καὶ συνεστήθη μὲ ἔγγραφον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἀπὸ μία 8μελὴς Ἐπιτροπή, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἐπροτάθη καὶ ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἱδρύματος Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν. 12. Πλὴν ὅμως ἐκεῖνος διακηρύσσει πάντοτε «ἔχω παύσει πρὸ πολλοῦ νὰ δρῶ ἀτομικῶς καὶ αὐταρχικῶς καὶ δρῶμεν συλλογικῶς μὲ ἀπόλυτον διαφάνειαν». Προσεύχεται δὲ νὰ τὸν ἀξιώσῃ ὁ Θεὸς νὰ ἀνέλθῃ εἰς τὴν κλίμακα τῆς τελειότητος καὶ νὰ μὴ λέγῃ οὔτε κἄν «ἐμεῖς» καὶ νὰ ἐξαιρῇ τὸν ἑαυτόν του καὶ νὰ λέγῃ «ἐσεῖς». Διότι κατὰ τὸν Ἱερὸν Χρυσόστομον «τὸ ἐμὸν καὶ τὸ σὸν εἶναι ἀλλότριον ρῆμα παρὰ τοῖς Χριστιανοῖς». 13. Πρὸς τοῦτο ἐπροτείναμεν εἰς τὸν Μακαριώτατον νὰ διευρυνθῇ ἡ 8μελὴς Ἐπιτροπή, ποὺ ὥρισεν, καὶ νὰ προστεθοῦν καὶ 8 μέλη ἀπὸ τὸ «Σωματεῖον οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους». 14. Συνεχίζοντες τὰς προσπαθείας μας διὰ ἀγαστὴν καὶ εὐρείαν συνεργασίαν μὲ τὸν Μακαριώτατον, τὴν Δ.Ι.Σ. καὶ 16

19 ὅλους τοὺς Σεβασμιωτάτους ἀλλὰ καὶ ταπεινοὺς κληρικούς, αἰτούμεθα συνεχῶς καὶ ἀκαταπαύστως συστράτευσιν διὰ τὴν ἔγκαιρον καὶ ὀρθόδοξον εὐόδωσιν τοῦ σκοποῦ, διὰ νὰ μὴ ἔχῃ ἐφαρμογὴν ἡ λαϊκὴ ρῆσις: «ὅ,τι παραπέμπεται εἰς Ἐπιτροπήν, διαιωνίζεται καὶ καταποντίζεται». Ἀναμένομεν. 15. Ἕτερον δόγμα μας εἶναι νὰ μὴ ἐπιβαρύνωμεν τοὺς καθ ὕλην ὑποχρέους, Πολιτείαν καὶ Ἐκκλησίαν, καὶ νὰ μὴ δώσουν οὔτε μίαν δεκάραν. Ὅμως ἀπαιτοῦμεν: Α. Ἡ μὲν Ἐκκλησία νὰ πρωτοστατῇ καὶ νὰ εὐλογῇ, Β. Ἡ δὲ Πολιτεία νὰ νομοθετῇ διευκολύνουσα. 16. Μόνον τοιουτοτρόπως θὰ δυνάμεθα, μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ, τὴν 25ην Μαρτίου 2021, κατὰ τὴν ἐπέτειον τῶν 200 ἐτῶν ἀπὸ τὴν ἔναρξιν τοῦ ἀπεγνωσμένου ἀγῶνος διὰ τὴν ἀποτίναξιν τοῦ λίαν δυσβαστάκτου τουρκικοῦμωαμεθανικοῦ ζυγοῦ, νὰ πραγματοποιηθοῦν τὰ ἐγκαίνια τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους 17. Ὅπως ἔχομε τονίσει κατὰ κόρον, τὸ μεγαλεπήβολον καὶ κολοσσιαῖον μνημεῖον δοξολογίας, εὐχαριστίας, εὐγνωμοσύνης καὶ λατρείας εἰς τὸν Ἐλευθερωτὴν Σωτῆρα Χριστὸν δύναται νὰ συνδυασθῇ μὲ Μητροπολιτικὸν Ναόν, ἀκόμη καὶ μὲ Συνοδικὸν Μέγαρον. Ἀκόμη καὶ εἰς αὐτὴν τὴν περίπτωσιν ἡ Ἐκκλησία νὰ μὴ δώσῃ τὴν παραμικρὰν δεκάραν. Μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὴν ἰδικήν μας καθημερινὴν ἐντατικωτάτην προσπάθειαν καὶ προπαντὸς μὲ τὴν ἀπόλυτον διαφάνειαν, θὰ κατορθώσωμεν νὰ πραγματοποιηθῇ ἐπὶ τέλους ἡ Ἱερὰ ὑπόσχεσις τῶν ἡγετῶν ἡρώων τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας μὲ δυνατὴν πίστιν καὶ ἔμπρακτον θέλησιν εἶναι τοῦτο ἐφικτόν, κατὰ τὸν ἀδιάψευστον λόγον τοῦ Θεανθρώπου καὶ «ὄρη μεθιστάνειν». 17

20 Ὅλοι μαζί, εὐλαβὴς λαός, Ἐκκλησία καὶ Πολιτεία, θὰ ἠμπορέσωμεν νὰ ἀντιμετωπίσωμεν ὅλα τὰ «βουνά» τῶν σατανικῶν ἀντιξοοτήτων. 18. Εἰς τὰ πλαίσια αὐτὰ ζητοῦμε συνεργάτας διὰ ὅλην τὴν Ἑλλάδα, καὶ εἰς ὅλους τοὺς Πανέλληνας καὶ Φιλέλληνας τῆς Ὑφηλίου. 19. Τὸ Διοικητικὸν Συμβούλιον τοῦ Σωματείου «οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους» κρίνει πολὺ ἐπιβεβλημένον νὰ διευρυνθῇ ὁ φορεύς μας καὶ πέραν τῆς Ἀττικῆς, καὶ νὰ ὑπάρξουν «ζωντανά» στελέχη εἰς ὅλην τὴν Ἑλλάδα, διὰ νὰ δροῦν ἐντατικῶς διὰ τὴν ἀφύπνισιν ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων καὶ νὰ διαδίδουν τὰς ἰδέας καὶ ἀρχὰς τοῦ Σωματείου μας, ἕως ὅτου νὰ ἐμπεδώσουν οἱ πάντες τὴν ἱστορίαν μας, τὴν ἐπίγνωσιν τῆς καταγωγῆς μας καὶ τοῦ προορισμοῦ μας. Ἰδιαιτέρως δὲ τὸ ἄγνωστον εἰς τοὺς πολλοὺς Τάμα τοῦ Ἔθνους πρέπει νὰ γίνῃ τὸ σύμβολον ἑνότητος τῶν νέων ἀγώνων ὅλων, ὅσων θέλουν νὰ πραγματοποιηθῇ. 20. Ἐμεῖς μὴ φειδόμενοι κόπων καὶ ἐξόδων, παρ ὅλον ὅτι στενάζομεν κάτω ἀπὸ τοὺς λίαν δυσβαστάκτους ὄγκους ἐργασίας καὶ ἐξόδων, ἐπανεκδώσαμεν τὴν Διακήρυξιν τῶν Φίλων τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους εἰς ἄλλα ἀντίτυπα καὶ προτιθέμεθα νὰ τὴν ἐπανεκδίδωμεν συνεχῶς, διὰ νὰ τὴν ἀποστέλλωμεν δωρεάν, ὥστε νὰ διαφωτίζωνται ὀρθῶς οἱ πάντες. 21. Ὅσοι ἐπιθυμοῦν νὰ ἐργασθοῦν ἐθελοντικῶς εἰς αὐτὸν τὸν τομέα καὶ νὰ μᾶς συναγωνισθοῦν εἰς αὐτὴν τὴν δραστηριότητα διαφωτίσεως, εὐχαρίστως νὰ τοὺς ἀποστέλλωμεν μεγάλον ἀριθμὸν ἀντιτύπων, διὰ νὰ τὰ διανέμουν εἰς ἀγαθοπροαιρέτους ἀνθρώπους μὲ πνευματικὰ ἐνδιαφέροντα. 23. Ὡς γνωστόν, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔχει ἐκδόσει τὴν εἰδικὴν ἀπόφασιν ὑπ ἀριθμ. Πρωτ. 3948/ , ὅτι ἡ «Φωτεινὴ Γραμμὴ» ἠμπορεῖ νὰ διανέμεται εἰς ὅλους τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας δωρεάν. 18

21 19

22 Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΗΧΗΣΙΣ τῶν δραστηριοτήτων καὶ προοπτικῶν μας Εὐχαριστοῦμε ἐκ μέσης καρδίας ὅλους τοὺς κοινωνικῶς, ἐθνικῶς καὶ θρησκευτικῶς εὐαισθήτους φίλους πολλῶν ἐγκρίτων καὶ σοβαρῶν ἱστοσελίδων, αἱ ὁποῖαι λαμβάνουν τὰ θέματα μας καὶ τὰ ἀναδημοσιεύουν καὶ τοιουτοτρόπως συμβάλλουν εἰς τὴν εὐρείαν διάδοσιν τῶν ἰδεῶν. Ἐμεῖς διαβεβαιοῦμε καὶ ἀπὸ τῆς θέσεως ταύτης, ὅτι θὰ συνεχίσωμεν μέχρι τελευταίας ρανίδος τοῦ αἵματός μας νὰ ἀγωνιζώμεθα διὰ νὰ ἐπαινῶμεν τὸ καλὸν καὶ νὰ στηλιτεύωμεν τὸ κακὸν, χωρὶς νὰ λασπολογῶμεν. Λόγῳ λίαν περιορισμένου χώρου, ὑποχρεούμεθα ἀπὸ τὰς ἑκατοντάδας ἱστοσελίδας, νὰ ἀναφέρωμε μόνον τὰς κατωτέρω. 20

23 21

24 22 «ΑΡΩΝΙΑ» ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΟΑΝΙΑΝ καὶ ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη ἐκμεταλλεύσεως τοῦ ἀνεκτιμήτου «κοιμώμενου» πλούτου εἰς ὅλην τὴν Ἑλλάδα, ἰδιαιτέρως δὲ εἰς τὰς περιοχὰς τοῦ τέως Δήμου Ἀροανίας καὶ λοιπῶν τέως Δήμων τῆς Ἐπαρχίας Καλαβρύτων. Τὸ φυτὸν Ἀρώνια (Aronia melanocarpa) προέρχεται ἀπὸ τὴν Ἀνατ. Βόρειον Ἀμερικήν. Εἶναι φυλλοβόλος μακρόβιος θάμνος (ζῆ ἕως 100 ἔτη), ὕψους 1-3 μ. καὶ ἀνήκει εἰς τὴν οἰκογένειαν τῶν ροδοειδῶν (τριανταφύλλων κ.λπ.). Ὁ Ρῶσος βιολόγος/ἐρευνητὴς τῶν φρούτων Ivan Mitschurin τὸ 1910 ἔκανε διαφόρους διασταυρώσεις καὶ ἐπέτυχεν τὸ Ἀρώνια μελανόκαρπον, τὸ ὁποῖο εἶναι φαρμακευτικὸν εἶδος πολυτιμότατον, χρησιμότατον, ἀλλὰ καὶ λίαν εὐκόλως καλλιεργούμενον φυτόν. Μετὰ τὸ τρίτον ἔτος δὲν χρειάζεται πότισμα. Ἀναπτύσσεται εἰς θερμοκρασίας ἀπὸ -43 ἕως +40 βαθμοὺς καὶ εἰς ὅλα τὰ ἐδάφη, εἰς σκιὰν καὶ εἰς ἡλιοφάνειαν. Εἶναι πλούσιον εἰς πολυφαινόλας, ἀνθοκυανίνας, βιταμίνας, ἰχνοστοιχεῖα, φλαβονοειδῆ καὶ ἀντιοξειδωτικά. Ἔχει ἰδιότητας κατὰ τοῦ διαβήτου, εἶναι ἀντιφλεγμονῶδες, βοηθᾷ εἰς τὴν πρόληψιν καὶ θεραπείαν καρδιακῶν, οὐρολογικῶν, ἀφροδισιακῶν καὶ δερματικῶν νοσημάτων, ἀλλεργιῶν, ἡπατίτιδος, ἀναζωογονεῖ τὰ κύτταρα, ἐνισχύει τὴν μνήμην, προστατεύει ἀπὸ ραδιενέργειαν, μειώνει τὴν πίεσιν καὶ τὴν χοληστερίνην. Ἐνδείκνυται ἀκόμη καὶ εἰς μερικὰς φάσεις χημειοθεραπειῶν διὰ τὸν καρκίνον τοῦ στήθους καὶ τῶν ἐντέρων. Ὁ χυμὸς καὶ οἱ καρποί της αὐξάνουν τὴν ἄμυνα τοῦ ὀργανισμοῦ καὶ ἐνισχύουν τὴν ὄρεξιν. Εἶναι κατάλληλον καὶ διὰ παρασκευὴν χυμῶν, μαρμελάδας, οἴνου καὶ διὰ βιολογικὴν βαφήν, λόγῳ ἐντόνου ἐρυθροῦ χρώματος. Ἡ οἰκονομικὴ σημασία της εἶναι τεραστία, διότι μὲ χαμηλὸν κόστος ἀποδίδει εἰσόδημα εἰς μικρὸν διάστημα καὶ εἶναι βιολογική, ἐπειδὴ δὲν χρειάζεται λιπάσματα καὶ ραντίσματα. Εἰς τὴν Διεθνῆ κλίμακα τῶν φαρμακευτικῶν φυτῶν κατέχει τὰς πρώτας θέσεις. Τὸ 2011 ἐγγράφεται εἰς τὸν κατάλογον τοῦ Ὑπ. Γεωργίας ὡσὰν φαρμακευτικὸν φυτὸν-καινοτόμον.

25 Δυστυχῶς εἰς τὴν Ἑλλάδα δὲν ὑπάρχει σωστὸς ἐπαγγελματικὸς προσανατολισμός. Ἔχει καλλιεργηθῆ εἰς τὸ ἄκρον ἄωτον ἡ νοσηρὰ νοοτροπία: τὰ παιδάκια νὰ περνοῦν τὰς τάξεις, νὰ εἰσέρχωνται εἰς ὑποτυπώδεις τεχνικὰς καὶ Παν/κὰς Σχολάς, αἱ ὁποῖαι ἱδρύθησαν κυρίως, διὰ νὰ ἐξυπηρετοῦν, μὲ τὴν κακὴν ἔννοιαν, τὰς διαφόρους ἐπαρχιακὰς πόλεις (ἐνοικιάσεις κτιρίων, κίνησις εἰς καφετέριες καὶ ξενυκτάδικα). Ὄχι τόσον διὰ νὰ ἐπιμορφώνωνται οἱ νέοι μας καὶ νὰ γίνωνται ἐπιστήμονες, πρωταθληταὶ τοῦ πνεύματος, ὅπως τοὺς ἀξίζει, ἀλλὰ μὲ «σκονάκια» ἢ ἄλλα θεμιτὰ ἢ ἀθέμιτα μέσα νὰ ἔχουν ἕνα πτυχίον, νὰ ἀποκτοῦν τὴν οἴησιν τοῦ δοκησίσοφου καὶ νὰ «βολεύωνται» εἰς τὸ δημόσιον. Ἡ πλειοψηφία αὐτῶν τῶν ὄχι ἐργαζομένων ἀλλὰ «περιεργαζομένων», «παρασιτοζωοῦντες» καθίστανται τύραννοι τῶν πολιτῶν καὶ ἐξυπηρετοῦν μόνον, ἐὰν λάβουν «φακελάκι» καὶ φιλοδωρήματα. Ἰδοὺ ποῦ κατηντήσαμε μὲ τοὺς ἀχρείους, ἀνεγκεφάλους καὶ ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων πολιτικούς μας καὶ λοιποὺς ἰθύνοντας. Ἀνάγκη ὅθεν νὰ ἐγερθῶμεν ὅλοι μας καὶ νὰ ἐπιστρέψωμεν εἰς τὴν ἡμετέραν γῆν, διότι ὁ Θεὸς ηὐλόγησεν τὴν Ἑλλάδα σκανδαλωδῶς νὰ δύναται νὰ παράγῃ πλουσίως ὄχι μόνον διὰ τοὺς κατοίκους της ἀλλὰ καὶ διὰ ἐξαγωγάς. Π.χ. μὲ τὴν ἐντατικὴν καλλιέργειαν τῆς Ἀρώνια ἢ τριανταφυλλιῶν πλήρως ἀρωματικῶν (ἀπὸ τὰς ὁποίας ἐξάγεται ἄρωμα, ποὺ δύναται νὰ πωληθῇ 1000Ε τὸ λίτρον) θὰ ἠδυνάμεθα νὰ δημιουργήσωμεν πλοῦτον. Ἀκόμη καὶ τόν «κοιμώμενον» θησαυρόν, τὴν ἀγριοαχλαδιά, ἐὰν τὴν ἐμβολιάζαμε, θὰ ἐδημιουργούσαμε τεραστίας ποσότητας πέλλετ, δηλαδὴ καύσιμον ὕλην καὶ μὲ τὰ ἀχλάδια πολυτελείας θὰ ἠδυνάμεθα νὰ καλύπτωμεν ὄχι μόνον τὰς ἐσωτερικάς μας ἀνάγκας, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐξάγωμεν. Λόγῳ στενότητος χώρου, ἀδυνατοῦμεν νὰ ἀναπτύξωμεν πληθώραν ἄλλων πλουτοπαραγωγικῶν πηγῶν καὶ ἐνεργειῶν, νὰ ἀφυπνισθοῦν τουλάχιστον οἱ ἀρχόμενοι καὶ δώσουν καὶ εἰς τοὺς ἄρχοντας νὰ ἐννοήσουν ὅτι πρέπει νὰ «ἀνακρουσθῇ ἡ πρύμνη», νὰ ἐπιστρέψωμεν εἰς τὰς ρίζας μας, νὰ ἐπικαλεσθῶμεν τὸ θεῖον ἔλεος καὶ νὰ ρυσθῶμεν ἀπὸ τὸν πλήρη καταποντισμόν. 23

26 Θεόπνευστες συμβουλὲς γιὰ τὴν ὑγεία μας Ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ πρακτικὰ Βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἡ «Σοφία Σειράχ». Τὸ θεόπνευστο αὐτὸ Βιβλίο περιέχει θαυμάσιες συμβουλές, πολὺ χρήσιμες καὶ ἀπαραίτητες γιὰ τὴν καθημερινή μας ζωή. Ὅταν τὸ μελετοῦμε, θαυμάζουμε πῶς τὸ Πανάγιο Πνεῦμα φώτισε τὸν εὐσεβῆ αὐτὸν ἄνθρωπο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τὸν Σειράχ, καὶ ἔγραψε τέτοιες σπουδαῖες συμβουλές, ποὺ ἰσχύουν αἰώνια. Οἱ συμβουλὲς μάλιστα αὐτὲς καλύπτουν ὅλα τὰ θέματα τῆς ζωῆς μας, τὰ προσωπικά, τὰ οἰκογενειακά, τὰ ἐπαγγελματικὰ καὶ αὐτὰ ἀκόμη τὰ θέματα τῆς ὑγείας μας, ποὺ ὁπωσδήποτε ἐνδιαφέρουν κάθε λογικὸ ἄνθρωπο. Στὶς γραμμὲς ποὺ ἀκολουθοῦν θὰ σημειώσουμε τρεῖς στίχους ἀπὸ τὴν ἑνότητα τοῦ βιβλίου ΠΕΡΙ ΥΓΕΙΑΣ, ποὺ βρίσκεται στὸ τριακοστὸ κεφάλαιο. Θὰ ἀναφέρουμε τὸ κείμενο καὶ τὴν ἑρμηνεία τοῦ ἀειμνήστου καθηγητοῦ Παναγιώτου Τρεμπέλα καὶ θὰ προσθέσουμε καὶ λίγα σχόλια. Στίχ. 22. «εὐφροσύνη καρδίας ζωὴ ἀνθρώπου, καὶ ἀγαλλίαμα ἀνδρὸς μακροημέρευσις». Ἑρμηνεία: «Ἡ χαρὰ καὶ εὐφροσύνη τῆς καρδίας εἶναι ζωὴ διὰ τὸν ἄνθρωπον, καὶ ἡ ἀγαλλίασις τοῦ ἀνθρώπου τοῦ φέρνει μακροημέρευσιν». Στίχ. 23. «ἀγάπα τὴν ψυχήν σου καὶ παρακάλει τὴν καρδίαν σου καὶ λύπην μακρὰν ἀπόστησον ἀπὸ σοῦ πολλοὺς γὰρ ἀπώλεσεν ἡ λύπη, καὶ οὐκ ἔστιν ὠφέλεια ἐν αὐτῇ». Ἑρμηνεία: «Ἀγάπα τὴν ζωήν σου καὶ παρηγόρει τὴν καρδίαν σου καὶ διῶχνε μακρὰν ἀπὸ σὲ τὴν λύπην διότι ἡ λύπη ἐθανάτωσε πολλούς, καὶ οὐδεμία ὠφέλεια ὑπάρχει εἰς αὐτήν». Στίχ. 24. «ζῆλος καὶ θυμὸς ἐλαττοῦσιν ἡμέρας, καὶ πρὸ καιροῦ γῆρας ἄγει μέριμνα». Ἑρμηνεία: 24

27 «Ὁ φθόνος καὶ ὁ θυμὸς ὀλιγοστεύουν τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μας ἡ δὲ ἀγωνιώδης φροντὶς ὁδηγεῖ εἰς παράκαιρον καὶ πρόωρον γῆρας». Ὅπως φαίνεται ἀπὸ τοὺς θεοπνεύστους αὐτοὺς στίχους, προϋπόθεση γιὰ νὰ ἔχει κάποιος ὑγεία καὶ νὰ μακροημερεύει εἶναι νὰ ἔχει «εὐφροσύνη καρδίας», νὰ χαίρεται δηλαδὴ ἡ ψυχή του. Δὲν πρόκειται ἐδῶ γιὰ τὴν ἐπιφανειακὴ καὶ πρόσκαιρη χαρά, ποὺ προσφέρουν τὰ πλούτη καὶ οἱ ἡδονὲς καὶ τὰ ἀξιώματα, ἀλλὰ γιὰ τὴ βαθιὰ χαρὰ τῆς ψυχῆς, ποὺ τὴν χαρίζουν τὸ «ἀγαθὸν συνειδός», ἡ καλὴ συνείδηση, καὶ τὸ «κατόρθωμα πνευματικόν», ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (ΕΠΕ 16β, ). Ἡ χαρὰ δηλαδὴ ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἐπιβράβευση τῆς συνειδήσεως γιὰ τὶς πράξεις μας, καὶ ἀπὸ τὶς πνευματικὲς νίκες ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας καὶ τῶν ἐλαττωμάτων μας. Τέτοια χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση γίνεται παράγοντας ζωῆς καὶ μακροημερεύσεως. Στὴν ἐποχὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἡ ὑγεία καὶ ἡ μακροημέρευση στὴν παροῦσα ζωὴ ἦταν σπουδαῖα δῶρα τοῦ Θεοῦ. Στὴν ἐποχὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης τονίζεται περισσότερο ἡ ἑτοιμασία γιὰ τὴ ζωὴ στὴν αἰώνια Βασιλεία τῶν οὐρανῶν, χωρὶς νὰ παραγνωρίζεται βέβαια καὶ ἡ παροῦσα ζωή. Ὁ θεόπνευστος σοφὸς Σειρὰχ στοὺς ὑπόλοιπους στίχους τονίζει τί πρέπει νὰ ἀποφεύγει αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ ζεῖ ὑγιὴς καὶ νὰ εἶναι πολύχρονος. Πρωτίστως λέγει: Διῶξε, ἄνθρωπέ μου, μακριά σου τὴ λύπη, διότι ἡ λύπη θανάτωσε πολλούς. Καμιὰ ὠφέλεια δὲν προέρχεται ἀπὸ τὴ λύπη. Αὐτὸ ποὺ εἶπε χιλιάδες χρόνια πρὶν ὁ θεόπνευστος Συγγραφεύς, τὸ συνιστοῦν καὶ σήμερα οἱ ἰατροὶ καὶ οἱ ψυχολόγοι, οἱ ὁποῖοι τονίζουν ὅτι ἡ λύπη εἶναι ἰσχυρότατος νοσογόνος παράγοντας καὶ πρέπει νὰ ἀποφεύγεται ὁπωσδήποτε. Ἡ μόνη λύπη ποὺ δὲν βλάπτει, ἀλλ ἀντιθέτως ὠφελεῖ, εἶναι ἡ λύπη γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας ἡ λύπη αὐτὴ μᾶς φέρνει σὲ συναίσθηση τῆς καταστάσεώς μας καὶ προκαλεῖ μέσα μας μετάνοια καὶ ὁδηγεῖ τὰ βήματά μας στὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, ὅπου ἀλλάζει ἡ διάθεση τῆς ψυχῆς μας καὶ συνεχίζουμε μέ νέες δυνάμεις τὴ ζωή. 25

28 Κάθε ἄλλη λύπη θολώνει τὴ διάνοιά μας, μαραζώνουμε καὶ ὁδηγούμαστε στὴν ἀπελπισία. Στὸν ἑπόμενο στίχο ὁ θεόπνευστος Συγγραφεὺς προσθέτει καὶ τρία ἀκόμη αἴτια, ποὺ καταστρέφουν τὴ ζωή μας καὶ στὸν παρόντα κόσμο. Τὰ αἴτια μάλιστα αὐτὰ δὲν ἔρχονται ἀπὸ ἄλλους, ἀλλὰ ὀφείλονται σὲ μᾶς τοὺς ἴδιους. Ὁ φθόνος, γράφει, ὁ θυμὸς καὶ ἡ μέριμνα κόβουν μέρες ἀπὸ τὴ ζωή μας. Φέρνουν πιὸ κοντά μας τὰ γηρατειά μας, τὸ τέλος τῆς πορείας μας στὸν κόσμο. Φθόνος, θυμὸς καὶ μέριμνα. Τρία πάθη, ποὺ παρουσιάστηκαν στὴ ζωή μας ἀπὸ τότε ποὺ παρακούσαμε τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καὶ ζούσαμε πλέον μακριὰ ἀπὸ Ἐκεῖνον, ὅπως μᾶς παρακινοῦσε ὁ εἰσηγητὴς καὶ ἐφευρέτης τῆς ἁμαρτίας, ὁ τρισκατάρατος καὶ μισάνθρωπος σατανάς. Καὶ τὰ τρία αὐτὰ πάθη, τὰ σατανογέννητα, κατατρώγουν τὸν ἄνθρωπο. «Καλύτερα νὰ ἔχεις ἕνα φίδι νὰ κυκλοφορεῖ στὰ σπλάχνα σου παρὰ φθόνο», ἔλεγε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Τόση δηλαδὴ φθορὰ σοῦ προκαλεῖ (ΕΠΕ 20, 70-72). «Οἱ φλέβες τοῦ ὀξύθυμου τὴν ὥρα τῆς ἐξάψεως τοῦ θυμοῦ του κινδυνεύουν νὰ σπάσουν καὶ ἡ ὄψη του ἀγριεύει, γίνεται σὰν δαιμονισμένος», ἔλεγε ὁ Μέγας Βασίλειος (PG 31, 356). «Ἐξ αἰτίας τῆς μέριμνας σκληρύνεται ἡ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πρὶν πεθάνει γίνεται ἀναίσθητος, δὲν μπορεῖ νὰ νιώσει τὴν γλυκύτητα ποὺ χαρίζει ἡ μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεό», ἔλεγε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς (ΕΠΕ 11, 126). Ὅσοι κυριεύθηκαν ἀπὸ αὐτὰ τὰ πάθη ὑποφέρουν μέρα καὶ νύχτα. «Λιώνουν ἀπὸ τὸ κακό τους», ὅπως λέει ὁ λαός μας. Κιτρινίζουν, κοκκινίζουν, ἔχουν ἐξάψεις, ἀνεβαίνει ἡ πίεσή τους, δὲν μποροῦν νὰ κοιμηθοῦν. Παθαίνουν ἀκόμη καὶ συγκοπή, ἔμφραγμα καρδιᾶς. Πόσο διαφορετικὴ θὰ ἦταν ἀλήθεια ἡ ζωή μας, ἂν μελετούσαμε καὶ ἐφαρμόζαμε ὅλοι μας ὅλα ὅσα ἔχουν γραφεῖ γιὰ μᾶς στὶς ἱερὲς σελίδες τῆς Ἁγίας Γραφῆς! Θὰ ἦταν ἤρεμη καὶ εἰρηνικὴ ἐδῶ στὸν παρόντα κόσμο καὶ αἰώνια εὐτυχισμένη στὴν οὐράνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

29 ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ Τὰ τελευταῖα τραγικὰ γεγονότα τῆς Συρίας μεταξὺ τῶν πολλῶν, δυστυχῶς, θυμάτων συμπεριλαμβάνουν καὶ ἑλληνορθοδόξους. Ἡ παρουσία τῶν Ἑλλήνων ἐκεῖ χρονολογεῖται ἀπὸ τοὺς χρόνους τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν κατάγονται ἀπὸ Ἕλληνας Μακεδόνας καὶ Ἕλληνας τῆς Βυζαντινῆς περιόδου. Μετὰ ἀπὸ τόσα ἔτη ἡ πλειοψηφία αὐτῶν κατέστη ἀραβόφωνος χριστιανικὴ κοινότης, ἄν καὶ μερικοὶ ὁμιλοῦν ἀκόμη ἑλληνικὰ καὶ τουρκικά. Εἰς ἕνα ὑπὸ κατάρρευσιν πλέον καθεστώς, οἱ Ἕλληνες τῆς Συρίας γίγνονται τὰ θύματα τοῦ κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἀλεβιτῶν μένους τῶν μουσουλμάνων, καὶ καθημερινῶς ἐξοντώνονται, εἰς μίαν συστηματικὴν καὶ ὁλοκληρωτικὴν γενοκτονίαν. Μεταξὺ αὐτῶν, καὶ ὁ 43χρονος Ἑλληνορθόδοξος ἱερεὺς Σωτήριος Χαντάντ, ὁ ὁποῖος ἐδολοφονήθη ἀφοῦ ἐβασανίσθη φρικτῶς, ἐνῷ μετέφερεν λύτρα εἰς ἰσλαμιστὰς ἀντάρτας, διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν ἑνὸς ἀπαχθέντος Σύρου ἑλληνορθόδοξου ἰατροῦ. Ὅλα τὰ ἄλλα θρησκεύματα ἔχουν ἀμέσως ἤ ἐμμέσως σκανδαλώδη ὑποστήριξιν ὑπὸ τῶν θρησκευτικῶν καὶ πολιτικῶν ὁμοδόξων ἡγετῶν ἀνὰ τὴν ὑφήλιον. Δυστυχῶς, ὅμως οἱ Ἑλληνορθόδοξοι καὶ γενικῶς οἱ Ὀρθόδοξοι τῆς ὑφηλίου οὐδεμιᾶς οὐσιαστικῆς προστασίας καὶ βοηθείας τυγχάνουν καὶ εἶναι ὅλοι ἐγκαταλελειμμένοι εἰς τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ὅλοι ἡμεῖς, οἱ ὁποῖοι διατεινόμεθα ὅτι ἐμφορούμεθα ἀπὸ ὀρθοδοξους καὶ ἐθνικὰς ἰδέας καὶ ἀρχὰς ὀφείλομεν νὰ 27

30 «ἀνακρούσωμεν πρύμνην» καὶ νὰ δώσωμεν εἰς τοὺς ἰθύνοντας νὰ ἐννοήσουν ὅτι ἐπ οὐδενὶ λόγῳ ἐπιτρέπεται νὰ συνεχίσουν τὴν ἐγκληματικήν των ἀδιαφορίαν. Ὁμοίως καὶ εἰς τὸν Λίβανον εὑρίσκονται πολλοὶ Ἑλληνορθόδοξοι, οἱ ὁποῖοι, εὐτυχῶς, σήμερον κινητοποιοῦνται οἱ ἴδιοι διὰ νὰ ἐπανασυνδεθοῦν μὲ τὰς ρίζας των. Ἄς εὑρεθῶμεν εἰς τὸ πλευρόν των. Μὲ πολὺν κόπον καὶ ἐλαχίστας δυνάμεις ἐστείλαμε τρόφιμα καὶ φάρμακα εἰς τοὺς εἰς τὴν Συρίαν ἀδελφοὺς μέσῳ τοῦ ἀγωνιστοῦ, Σύρου τὴν καταγωγὴν, ἱερέως π. Ἀντωνίου Μαλούφ, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἐλάβαμε τὴν κατωτέρω ἐπιστολὴν καὶ τὴν δημοσιεύομεν πρὸς ψυχικὴν ἱκανοποίησιν ὅσων συνέβαλον. Φωτεινὴ Γραμμή Εὐχαριστοῦμε θερμῶς γιὰ τὴν βοήθειαν, ποὺ ἐστείλατε στοὺς ἀδελφοὺς Χριστιανοὺς τῆς Συρίας. 28

31 ΕΟΡΤΗ ΑΓΙΟΥ ΝΕΟΥ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΑΥΛΟΥ ΤΟΥ ΕΞ ΑΡΟΑΝΙΑΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ Ἀρχίζομεν μὲ μίαν παλαιοτέραν ἀλλὰ χαρακτηριστικὴν ἐπιστολὴν τοῦ σεβαστοῦ πατρὸς Δημητρίου Λυμπεροπούλου ἀπὸ τὴν Τρίπολιν Ἀξιότιμοι Κύριε καὶ Κυρία Ἀναγνωστόπουλοι Χαίρετε ἐν Κυρίῳ Τρίπολις Ἦτο ὄντως μία εὐτυχὴς συγκυρία δι' ἐμέ, ὅταν κύριος ἀπὸ τὴν ἐνορίαν μου, μοῦ ἐνεχείρισε μίαν θαυμάσιαν φωτογραφίαν τῶν ἐγκαινίων τοῦ μεγαλοπρεποῦς Ἱεροῦ Ναοῦ εἰς τιμὴν καὶ μνήμην τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος Παύλου εἰς τὸν Σοπωτὸν καὶ νῦν Ἀροανίαν Καλαβρύτων. Ὡς ἐπίσης καὶ τριμηνιαῖον περιοδικόν "ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ". Αὐτὰ τὰ δυὸ στοιχεῖα μοῦ ἔδωσαν τὸ ἔναυσμα, νὰ λάβω τὴν γραφίδα ἀνὰ χείρας καὶ νὰ συντάξω λίγας γραμμάς. Κύριε Ἀναγνωστόπουλε, Ἀφοῦ ἐμελέτησα ἐνδελεχῶς τὸ περιεχόμενον τοῦ περιοδικοῦ, συγχαίρω ἐκ μέσης καρδίας διὰ τὴν καταχώρησιν ἠθικοϊστορικῶν καὶ κοινωνικῶν κειμένων τὰ ὁποῖα ἅπτονται τῆς καθημερινότητος. Ἅμα δέ, καὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν, τὰ ὁποῖα ἐνισχύουν τὸν ἀναγνώστη μὲ τὰ ζείδωρα νάματα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Οἱ εὐχαριστήριες ἐπιστολὲς ἀπὸ Παναγιώτατους Πατριάρχας μέχρι καὶ τὸν ἁπλὸν πολίτη, εἶναι ἕνας ὄγκος εὐγνωμοσύνης πρὸς ἐσᾶς κ. Ἀναγνωστόπουλε. Ἀπὸ ὅ,τι περιέγραψα ἀνωτέρω, τολμῶ νὰ μιλήσω σὲ σᾶς οἰκεῖα καὶ πηγαῖα. 29

32 Θὰ σᾶς ἀποκαλέσω Γιάννη καὶ Αἰκατερίνη. Ἐσεῖς ποὺ δίνετε θαλπωρὴ καὶ ζεστασιὰ στὰ μικρὰ παιδιά, ποὺ εἶναι τὸ φυτώριο τοῦ αὔριο. Ἐσεῖς ποὺ μὲ τὴν δικήν σας φροντίδα φιλοξενεῖτε στὴν Ἑλλάδα Ἑλληνόπουλα τῆς Οὐκρανίας, μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Διορθοδόξου Συνδέσμου, τοῦ ὁποίου καὶ προΐστασθε. Οἱ ἁγνὲς ψυχὲς τῶν μικρῶν παιδιῶν, σᾶς ἔχουν πατέρα καὶ βοηθόν. Ἐσεῖς, ποὺ δὲν παραλείπετε τὴν φροντίδα σας γιὰ τὰ ὀρφανὰ παιδιά, ποὺ ἔχουν στερηθῆ τὴν μητρικὴ ἀγκαλιά, ἀλλὰ ἔχουν τὴν δικήν σας ζεστὴ σιγουριά. Ἡ ἠθική σας καὶ ὑλική σας βοήθεια εἶναι οἱ δυὸ πυλῶνες, ποὺ ἑδράζεται τὸ οἰκοδόμημα, ποὺ λέγεται κοινωνία. Μία κοινωνία, ποὺ διέρχεται κλυδωνισμούς. Μὲ τέτοια, ὅμως γνήσια τέκνα, οὐδέποτε καταποντίζεται. Γιάννη καὶ Αἰκατερίνη, Οἱ δραστηριότητες καὶ ἡ ἐπίπονος ἐργασία σας ἀποδεικνύουν περίτρανα, ὅτι ἐμφορεύεσθε ἀπὸ ἁγνὰ ἀνθρώπινα Χριστιανικὰ ἰδανικὰ μὲ ὑπερέχουσα τὴν ἀρετήν. Οἱ παντὸς εἴδους ἀνθρώπινες πράξεις σας, εἶναι μία τρανὴ ἐνθαρρυντικὴ ἀπόδειξις γιὰ τὴν ἐποχήν μας, σὲ μία ἐποχή, ποὺ διακυβεύονται ἰδανικά, θεσμοί, ἀξίες, θρησκευτικὲς συνειδήσεις, ποὺ τείνουν νὰ ἀμβλυνθοῦν. Εἴθε ἡ καρποφόρος συνέχισις τοῦ πανανθρωπίνου καὶ Θεαρέστου ἔργου σας, νὰ ἀντηχῇ σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τοῦ πλανήτη. Ἐκεῖ ποὺ διψοῦν ψυχὲς γιὰ Χριστὸν καὶ Ὀρθοδοξίαν. Ἐκεῖ ποὺ περιμένουν μικρὰ παιδιὰ νὰ ἁπλωθῆ ἕνα χέρι γιὰ νὰ τοὺς προσφέρῃ λίγη ἀγάπη καὶ μία μπουκιὰ ψωμί. Ἐκεῖνο, ὅμως, ἀγαπητοί μου Γιάννη καὶ Αἰκατερίνη, ποὺ προκαλεῖ τὸ μεῖζον ἐνδιαφέρον εἶναι ὁ περικαλλὴς Ἱερὸς Ναὸς τοῦ Ὁσιομάρτυρος Παύλου. 30

33 Θεώρησα ἐπιτακτικὸν καὶ ἱερὸν καθῆκον, καὶ πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν ἐπεσκέφθην τὴν Ἀροανίαν. Στάθηκα γιὰ λίγη ὥρα μὲ δυὸ φίλους μου ἀπὸ τὴν Τρίπολιν, στὸ παραδοσιακὸν μαγαζάκι τοῦ κ. Θεμιστοκλῆ Μούλου. Μαζὶ καὶ ὁ καλὸς φίλος Γιῶργος Κουτσαντώνης καὶ δυὸ-τρεῖς ἄλλοι σεβαστοὶ γέροντες, καὶ συνεζητήσαμε γιὰ τὰ παλαιά. Ὄντως συνεκινήθην ἀπὸ τὰ ὅσα γιὰ ἐσᾶς καὶ τὸ ἔργον σας τὸ πολύπλευρον, μᾶς ἀνέφεραν. Δὲν κατέστη ὅμως δυνατὸν νὰ ἐπισκεφθῶ ἀπὸ κοντὰ τὸν Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Ὁσιομάρτυρος Παύλου, ὅσον καὶ τὸν ἐσωτερικὸν αὐτοῦ χῶρον μὲ τοὺς ξενῶνες γύρω. Ἀγαπητοί μου Γιάννη καὶ Αἰκατερίνη, Εὐτυχῶς ποὺ ὑπάρχουν συνεχισταὶ τοῦ Ἑλληνοορθοδόξου μεγαλείου, γιὰ τοὺς ὁποίους πρέπει νὰ καυχώμεθα, ποὺ τιμοῦν τὴν Πατρίδα μας. Ἐπειδὴ ἀρθρογραφῶ σὲ ἐκκλησιαστικὰ περιοδικά, σᾶς ἀποστέλλω κείμενά μου, καὶ ἐπαφίεμαι εἰς τὴν ἰδικήν σας κρίσιν. Πιστεύω ἀκράδαντα ὅτι μία συνάντησίς μας θὰ ἀπέδιδε τὰ βέλτιστα. Τὸ λέγω τοῦτο μετ' ἀπολύτου σεβασμοῦ καὶ ἀγάπης. Ἐπὶ τούτοις διατελῶ Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν Αἰδεσιμολογιώτατος π. Δημήτριος Λυμπερόπουλος Ἐφημέριος Ἱ.Ν. Προφήτου Ἠλιοῦ-Τρίπολις 31

34 32 ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Χ. ΨΩΜΙΑΔΗΣ 18 Μαΐου 2012 Βασ. Ὄλγας 198, Θεσ/νίκη Κύριον Τηλέφωνον : Ἰ. Ἀναγνωστόπουλον Fax : Πρόεδρον Ἱδρύματος Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν Ἀξιότιμε κ. Πρόεδρε, Θὰ ἤθελα νὰ σᾶς εὐχαριστήσω θερμὰ γιὰ τὴν εὐγενικὴν πρόσκλησιν, ποὺ μοῦ ἀπεστείλατε, νὰ παραστῶ στὴν Πολυαρχιερατικὴν Θείαν Λειτουργίαν, ποὺ θὰ τελεσθῇ τὸ Σάββατον 19 Μαΐου εἰς τὴν Ἀροανίαν Καλαβρύτων, εἰς μνήμην τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρα Παύλου. Οἱ προγραμματισμένες ἐκδηλώσεις γιὰ τὴν Ἡμέραν Μνήμης τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου, ποὺ τιμοῦμε τὴν ἴδιαν ἡμέραν, δὲν θὰ μοῦ ἐπιτρέψουν δυστυχῶς νὰ ἀνταποκριθῶ στὸ κάλεσμά σας. Θὰ ἤθελα, ὅμως, μὲ τὴν εὐκαιρίαν, ποὺ μοῦ δίνετε, νὰ σᾶς εὐχαριστήσω καὶ νὰ σᾶς συγχαρῶ γιὰ τὸ τιτάνιον ἔργον, ποὺ προσφέρετε τόσο μέσα ἀπὸ τὶς σελίδες τοῦ περιοδικοῦ σας, ὅσο καὶ ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα σας, γιὰ τὸ στιβαρά, πατριωτικό σας λόγο, γιὰ τὴν προσήλωσί σας στὸν κοινὸ ἀγῶνα, ὥστε νὰ στηριχθῶμε καὶ πάλι στὰ πνευματικά μας θεμέλια καὶ νὰ ποῦμε ἕνα ὑπερήφανο ΟΧΙ εἰς τὴν χρεωκοπία τῆς ἀξιοπρέπειας, τῆς ἱστορίας, τῆς ἐθνικῆς μας συνειδήσεως, εἰς τὸ ξεπούλημα τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας. Σὲ μία περίοδο, ὅπου ἡ Πατρίδα μας κλυδωνίζεται ἀπὸ τὴν χειρότερην οἰκονομικήν, κοινωνικήν, καὶ πνευματικὴν κρίσιν τῆς νεώτερης ἱστορίας μας, καλούμεθα ὡς Ἔθνος γιὰ μία ἀκόμη φορὰ νὰ ἀντλήσωμε δύναμιν ἀπὸ τὴν Πίστιν μας, τὶς ἀρχές, τὶς ἀξίες καὶ τὶς παραδόσεις μας, τὴν Ἑλλάδα μας καὶ τὴν Ὀρθοδοξίαν μας. Εἶμαι βέβαιος, πὼς τὸ πνευματικὸ αὐτὸ καταφύγιο, ποὺ ἔχετε συγκροτήσει, θὰ παραμείνῃ εἰς τὶς ἐπάλξεις γιὰ τὰ Ἱερὰ καὶ τὰ Ὅσια τῆς Πατρίδος μας, γιὰ τὴν ἀντιμετώπισιν τῶν σύγχρονων προσκλήσεων, γιὰ τὴν ἀναγέννησιν τῆς Ἑλλάδος μας. Σᾶς εὔχομαι ὁλοψύχως κάθε ἐπιτυχία. Μὲ ἐκτίμησιν Παναγιώτης Χ. Ψωμιάδης

35 Ἀγαπητοὶ Ἕλληνες.. Ἡ ἱστορία τῆς Ἑλλάδος μᾶς εὐλόγησε νὰ ζήσωμε ἐπαναστάσεις, νικηφόρους ἀγῶνες, καὶ ἀθάνατα περάσματα ἡρώων πρὸς τὴν ἀθανασίαν.. Σήμερα λοιπὸν περισσότερο ἀπὸ ποτὲ ἄλλοτε καλούμαστε νὰ ἀποδείξωμε ὅτι εἴμαστε καθημερινοὶ μελετητὲς τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας, ἀλλὰ κυρίως ὅτι εἴμαστε ἄξιοι συνεχιστὲς ὅλων τῶν Ἑλλήνων ἀγωνιστῶν, ποὺ μὲ μία φωνὴ μέσα στὸ χωροχρόνο τῆς Ἑλλάδος, φώναζαν τὸ μολὼν λαβὲ σὲ κάθε ξένο ἐχθρό, ποὺ τὴν ἐπιβουλεύονταν ἐδαφικά.. Μὴ ξεγελιέστε λοιπόν... ἡ κρίσις δὲν εἶναι οἰκονομική, εἶναι ἐθνική..θωρακιστεῖτε μὲ τὰ πιὸ ἰσχυρὰ πνευματικὰ ὅπλα: πίστι στὸ Θεὸ καὶ στὴν Ἑλλάδα... Καὶ ὅταν ἀκόμη γίνεται στενὴ ἡ πύλη καὶ ἀνηφορικὴ ἡ ὁδὸς νὰ θυμᾶστε εἰ Θεὸς μεθ ἡμῶν, οὐδεὶς καθ ἡμῶν... Καλὴν Ἀνάστασιν Ἑλλάδα Χαρὰ Νικοπούλου, ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ Ι.Π.Η.Π.Α. «...» 2. Δυστυχῶς ἐφέτος συνέπεσεν ἡ ἑορτή μας μὲ τὴν ἐπέτειον τῆς Ποντιακῆς Γενοκτονίας. Ἀδυνατοῦντες νὰ παρευρεθῶμεν εἰς τὰς ἑορτὰς τῶν φίλων Ποντίων, συμμετέχομεν νοερῶς, εὐχόμενοι νὰ μὴ ἀξιώσῃ ὁ Θεὸς τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος ἀλλὰ καὶ λοιπὰ ἔθνη νὰ βιώσουν πάλιν τὴν βαρβαρότητα τοῦ τουρκικοῦ καὶ ἐν γένει τοῦ μωαμεθανικοῦ ζυγοῦ. «...» 5. Ὁ Σεβασμιώτατός μας καὶ ἐφέτος ἐφρόντισεν νὰ μεταδοθῇ ἡ Θεία Λειτουργία ἀπὸ τὸν Ραδιοφωνικὸν Σταθμὸν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἀπὸ τὴν ΕΡΤ1, πλὴν ὅμως ἀμφότεροι, δυστυχῶς, δὲν κατεδέχθησαν, ὄχι μόνον νὰ καλύψουν τὴν ἑορτήν μας, ἀλλὰ οὐδὲν κἄν οἱ ἁρμόδιοι νὰ ἐμφανισθοῦν εἰς τὸ τηλέφωνον 33

36 6. Εὐτυχῶς οἱ εὐλαβεῖς καὶ ἑλληνόψυχοι Ἀδελφοὶ Μπόκα ἀπὸ τὸν διαδικτυακὸν τηλεοπτικὸν σταθμὸν ΑΧΕΛΩΟΣ TV προσῆλθον μετὰ τοῦ συνεργείου των καὶ μεταδίδουν τὴν ἐν λόγῳ τελετήν μας... Ἐμεῖς ἐλπίζομεν νὰ ἀναρτήσωμεν τὸ συντομώτατον ὅλην τὴν ἐκδήλωσιν εἰς τὴν ἱστοσελίδα μας fotgrammi.gr καὶ θὰ τὴν προωθήσωμεν καὶ εἰς ἑκατοντάδας ἄλλας φίλας ἱστοσελίδας. Τοιουτοτρόπως, ἀνὰ τὴν ὑφήλιον θὰ δύνανται νὰ βλέπουν καὶ νὰ εὐλαβῶνται τὸν Ἅγιον Παῦλον. 7. Ἤλθαμε νὰ τιμήσωμεν τὸν Ἅγιον Νέον Ὁσιομάρτυρα Παῦλον τὸν ἐξ Ἀροανίας Καλαβρύτων καὶ νὰ φορτίσωμεν «τὶς μπαταρίες μας», διὰ νὰ δυνηθῶμεν νὰ ἀντεπεξέλθωμεν εἰς τὴν μεγίστην περιπέτειαν, ποὺ ὡδηγήθημεν ἀπὸ ἀθλίους, ἀνεγκεφάλους καὶ ξενοκινήτους πολιτικούς μας, πειθήνια ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων. Διὰ μίαν ἀκόμη φορὰν ἐφαρμόζονται αἱ λαϊκαὶ παροιμίαι: «ὅπως στρώνομεν, κοιμώμεθα», καὶ «ὅ,τι σπέρνομεν, θερίζομεν», διότι δὲν ἐφηρμόσαμε τὰ Γραφικά: «μὴ πεποίθατε ἐπ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώ - πων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία» (Ψαλμ. 145, 3) καὶ «Ἐπικατάρατος ὁ ἄνθρωπος ὅστις ἐλπίζει ἐπ ἄνθρωπον» (Ἱερεμ. 17, 5). 8. Διερωτούμεθα λοιπόν, μήπως εἴμεθα ἀνθρωπάκια πιστεύοντες «τῆδε κακεῖσαι»;. 9. Ὅπως ἀνεπτύξαμεν ἐπανειλημμένως, ἡ κρίσις ποὺ διερχόμεθα εἶναι ἠθικοκοινωνικὴ καὶ ἐκπαιδευτική.ἡ οἰκονομικὴ ὀλιγαρχία, οἱ λήσταρχοι τραπεζίτες, οἱ τοκογλύφοι κ.λπ. κηρύσσουν βάναυσον ἐκμετάλλευσιν ἀνθρώπου ἀπὸ ἄνθρωπον. Ἡ πολιτικὴ ἡγεσία ἄλλοτε μὲν ἐκμαυλίζει τὸν λαὸν προσφέρουσα εἰς αὐτὸν ἀφθονώτατα αἰσχρὰ θεάματα καὶ ἀρκετὸν ἄρτον καὶ τὸν μετατρέπει εἰς ὑπερκαταναλωτικὴν κοινωνίαν, διὰ νὰ εἶναι εὐάλωτος διὰ τὴν παγκοσμιοποίησιν, ἄλλοτε δὲ τὸν ἐξαχρειώνει μέχρι τοιούτου σημείου, οὕτως ὥστε, διὰ νὰ μὴ καταλήξουν οἱ ἄνθρωποι εἰς τὰ δοχεῖα ἀπορριμάτων, διὰ νὰ εὕρουν κάτι νὰ φάγουν, νὰ αὐτοκτονοῦν. 34

37 10. Ἡ πνευματικὴ ἡγεσία πασχίζει, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, νὰ ἀναρριχηθῇ εἰς τὰ ὕπατα ἀξιώματα διὰ τῆς ἀναξιοκρατίας. Διὰ τὴν θρησκευτικὴν ἡγεσίαν, πλὴν ἐνίων, ἐφαρμόζεται τὸ: «τῶν οἰκιῶν ἡμῶν ἐμπιπραμένων ἡμεῖς ἄδομεν». 11. Ἀναφορικῶς μὲ τὴν Ἱερὰν Μονὴν Φανερωμένης, ἡ ὁποία εὑρίσκεται περίπου 2 χιλιόμετρα δυτικώτερον ἀπὸ ἐδῶ, ἐπὶ 8 ἔτη ἀγωνιζόμεθα ἀνεπιτυχῶς νὰ ἀποδείξωμεν εἰς τοὺς ἰθύνοντας, ὅτι, ἐγκρίνοντες αὐτοὶ ἀκτῖνα 50 μέτρων γύρω ἀπὸ τὴν Ἱερὰν Μονήν, ἡμεῖς θὰ τὴν περιφράξωμεν καὶ θὰ δημιουργήσωμεν συνθήκας ἀνθρωπίνης διαβιώσεως τοιουτοτρόπως θὰ ἠδύνατο νὰ δημιουργηθῇ μία ὄασις, ὅπου θὰ προσέρχωνται οἱ κεκοπιῶτες καὶ πεφορτισμένοι νὰ ἀνακουφίζωνται σωματικῶς καὶ νὰ ἀναγεννῶνται πνευματικῶς. 12. Εἶναι καὶ αὐτὸ ἕνας ἀπὸ τοὺς ὁραματισμοὺς τοῦ Ἱδρύματος Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν, μετὰ τὴν πραγματοποίησιν τῶν ἔργων εἰς μνήμην Ἁγ. Νέου Ὁσιομάρτυρος Παύλου, μὲ σκοπὸν τὴν διατήρησιν τῶν παραδόσεων μας, ἐπιστροφὴν εἰς τὶς ρίζες μας καὶ ἀναγέννησιν τῆς ἐρημωθείσης ἑλληνικῆς ὑπαίθρου. 13. Δυστυχῶς μὲ τὶς «τριχοτομίες» τῶν ἰθυνόντων καὶ τὴν ἀδιαφορίαν τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων χάνομεν χρόνον καὶ εὐκαιρίες. Ἄς ὄψονται ὅλοι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι ἀκόμη καὶ παρθένα δάση τὰ ἔχουν ἀποχαρακτηρίσει, διὰ νὰ «φυτρώνουν» χιλιάδες οἰκήματα. Παραδείγματος χάριν εἰς τὴν Πεντέλην καὶ τώρα λέγουν εἰς τοὺς δυστυχεῖς κατοίκους Ἀφιδνῶν, Μαραθῶνος, Καπανδριτίου, Παλλήνης, καὶ ἄλλων περιοχῶν, ὅτι τοὺς ἀγρούς των δὲν δύνανται νὰ τοὺς ἀξιοποιήσουν, ἐπειδὴ τὰ ἔχουν χαρακτηρίσει «Προστασία Πεντελικοῦ κάλλους» ὅπως οἱ Ἰησουίτες, οἱ ὁποῖοι εἰσέβαλον εἰς τοὺς ὀρθοδόξους Ναούς, ἀποσποῦσαν 100 εἰκόνες καὶ ἐξερχόμενοι τοῦ Ναοῦ ἔδιδαν 5-10 εὐτελεῖς εἰκόνες εἰς τὸν νεωκόρον ὑπὲρ τοῦ Ναοῦ, ἐξ οὗ ἡ παροιμία «Ἰησουιτικὴ φιλανθρωπία» Ἀρχικὸς σκοπός μας ἦτο νὰ διαθέσωμεν ἀπὸ τὸ βαλάντιόν μας διὰ τοπογραφικά, ἀρχιτεκτονικά, στατικὰ κ.λπ. σχέδια καὶ 35