اثر دویدن روي نوارگردان بر سطح IGF-1 در جسم مخطط موشه يا پارکینسونی شده با القاي 6 دروکسی دوپامین

Transcript

1 هی- مقاله پژوهشي اثر دویدن روي نوارگردان بر سطح IGF-1 در جسم مخطط پارکینسونی شده با القاي 6 دروکسی دوپامین ٤ ٣ ٢ ١ ضياء فلاح محمدي فاطمه ميرفخرايي اکبر حاجيزاده مقدم حسين فلاح محمدي تاریخ دریافت 1395/07/15 تاریخ پذیرش 1395/09/19 چکيده پيشزمينه و هدف: در رابطه با اثر محافظتي ورزش روي فرا يندهاي تحليل عصبي توافق وجود ندارد و مکانيزمه يا مسي ول تا ثير فعاليته يا ورزشي در بيماري پارکينسون مشخص نشده است. هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر محافظتي چهار هفته دويدن با شدت ملايم روي نوارگردان بر سطح IGF-1 دوپامين و تيروزين هيدروکسيلاز جسم مخطط مواد و روش کار: بيماري پارکينسون با استفاده از تزريق ۶ پارکينسوني شده با تزريق استريوتاکسي سم عصبي ۶ تا ييد پارکينسوني شدن موشها از ا زمون رفتاري چرخش استوانه استفاده شد. دروکسي دوپامين به استراتوم بود. دروکسي دوپامين به روش استريوتاکسي به جسم مخطط نر نژاد ويستار القاء شد. براي گروه تمرين ۳۰ دقيقه در روز ۵ روز در هفته و ۴ هفته روي نوارگردان با سرعت ۱۵ متر بر دقيقه به تمرين پرداختند. اندازهگيري IGF-1 دوپامين و تيروزين هيدروکسيلاز در جسم مخطط به روش الايزا انجام شد. يافتهها: سطح پيش از تيمار ۶ IGF-1 دوپامين و تيروزين هيدروکسيلاز در جسم مخطط درنتيجه تزريق ۶ دروکسي دوپامين کاهش يافت. اجراي ۴ هفته تمرين نوارگردان دروکسي دوپامين نتوانست از کاهش سطح اين پروتي ينها پيشگيري نمايد. همچنين نتايج تست استوانه نشان داد که اجراي برنامه دويدن اجباري با شدت ملايم تا ثير پيشگيرانه ر يو بحث و نتيجهگيري: ۴ هفته دويدن ر يو سمپتومه يا نوارگردان با شدت پاي ني رفتاري القاء بيماري پارکينسون ندارد. تا ثير محافظتي بر سمپتومه يا رفتاري و تغييرات مولکولي در برابر سم عصبي القاء کننده پارکينسون ندارد. براي نتيجهگيري قطعي در رابطه با استفاده پيشگيرانه از ورزش بهعنوان ابزار غير دارويي حفاظت کننده از سلامت مغز به مطالعات بيشتر با تيمار شدت و مدت متفاوت کليدواژهها: ۶ نياز ميباشد. دروکسي دوپامين پارکينسون IGF-1 دوي نوارگردان مجله پزشکي اروميه دوره بيست و هفتم شماره يازدهم ص ٩٦٦-٩٥٩ بهمن ١٣٩٥ ا درس مکاتبه: بابلسر بلوار دانشگاه پرديس دانشگاه مازندران دانشکده تربيتبدني و علوم ورزشي تلفن: ٩٨١١٣٥٣٠٢٢٠١ ziafalm@yahoo.com مقدمه بيماري پارکينسون براثر از بين رفتن سلوله يا ترشحکننده مادهاي به نام دوپامين DA) يا Dopamine )رخ ميدهد (١). از بين رفتن سلوله يا ترشحکننده دوپامين در مغزميا ين شدن ساير مراکز کنترلکننده حرکات بدن ميگردد. باعث نامنظم بيماري پارکينسون ميتواند با چهار ويژگي اصلي مشخص شود: ترمور (که بهعنوان يک حرکت ريتميک غيرارادي با دامنه کم استراحت ٥ (کندي و محدوديت حرکتي) شناخته ميشود) به رادي کينزي ٦ (٢). داروهاي (سفتي عضلاني)و بيثباتي پاسچرال ٨ ريجيديتي ٧ مختلفي بهمنظور درمان اين بيماري پيشنهاد شده است. ال-دوپا 5 Rest tremor 6 Bradykinesia 7 Rigidity 8 Postural instability ١ ٣ ٤ دانشيار فيزيولوژي ورزشي دانشکده علوم ورزشي دانشگاه مازندران (نويسنده مسي ول) دانشجوي کارشناسي ارشد فيزيولوژي ورزشي دانشکده علوم ورزشي دانشگاه مازندران ٢ دانشيار فيزيولوژي جانوري دانشکده علوم پايه دانشگاه مازندران دانشجوي کارشناسي زيست شناسي سلولي و مولکولي دانشکده علوم پايه دانشگاه مازندران 959

2 يا) اثر دويدن روي نوارگردان بر سطح IGF-1 در جسم مخطط موشهاي پارکينسوني... ضياء فلاح محمدي و همکاران دارويي که بيشترين مورد استفاده در درمان اين بيماري را دارد داراي عوارض جانبي متعددي است و مصرف درازمدت ا ن نيز با مقاومت دارويي همراه ميباشد. از طرف ديگر درمانه يا دارويي رايج عمدتا باهدف کنترل سمپتوماتيک استفاده ميشوند و تنها منافع کوتاهمدتي را پيش از ا نکه سمپتومه يا بيماري و عوارض جانبي دارو بدتر شوند اراي ه ميکنند. ازاينرو به نظر ميرسد پيشگيري از اين بيماري راهحل بهتري براي کنترل و کاهش هزينهه يا گزاف درماني باشد. گزارش شده است که ورزش با نورونزايي و ا نژيوژنز حفاظت عصبي را اعمال ميکند (١٢). اگرچه ا ثار مفيد ورزش در درمان بيماري پارکينسون هنوز مورد بحث است هنوز مشخص نيست که ا يا ورزش ميتواند از تحليل نروني پيشگيري نمايد و مکانيزمه يا بيماري تعي ني يا مولکولي فوايد احتمالي نشدهاند. احتمالا چندين ورزش در مدله يا تجربي اين عامل تروفيک در سازوکارهاي ا ثار مفيد ورزش سهيماند (٣). نوروتروفينهايي نظير عامل رشد عصب NGF) يا BDNF) عامل نوروتروفيک مشتق از مغز (Nerve growth factor (Brain-derived neurotrophic factor و عامل رشد شبه انسولين IGF-1 ١ کليدي ميکنند (٤). در حيات factor-1 (insulin like growth نقشه يا تفکيک ارتباطات و شکلپذيري ايفا نوروني گزارش شده که کمبود اين پروتي ين (IGF-1) باعث ايجاد اختلال شناختي و دمانس در افراد مسن ميشود (٥). درمان با GH ضخامت ساختارهاي ديانسفاليک ) هب عنوانمثال رابط قدامي-خلفي )را در مغز در حال رشد پس از تولد افزايش داد (٦). تزريق مستقيم IGF-1 از کاهش سلوله يا استفاده از سم عصبي ۶ دوپاميني در رته يا دروکسي پارکينسوني با دوپامين پيشگيري کرد و درنتيجه اختلالات رفتاري ناشي از اين بيماري را نيز کاهش داد (۹). ازا نجاييکه تزريق مستقيم IGF-1 به درون سيستم نيگرواسترياتال انسان با ريسک همراه بوده و ميتواند عوارض جانبي به همراه داشته باشد لذا اين سو ال مطرح ميشود که ا يا ميتوان با استفاده از روشه يا غيرتهاجمي مقدار IGF-1 اين سيستم را افزايش داد و از اين راه حفاظت نوروني در برابر عوامل پارکينسون ايجاد کرد يکي از روشه يا توليدکننده بيماري افزايش مقدار IGF-1 در دستگاه عصبي فعاليت ورزشي ميباشد. باوجود مطالعات فراواني که پيرامون اثر فعاليت بدني و ورزش روي عملکرد غيرطبيعي مغز انجام شده است تاکنون مطالعهاي که اثر پيشگيرانه ورزش روي حفاظت از سطح IGF-1 جسم مخطط در معرض سم عصبي ٦- هيدروکسي دوپامين را موردبررسي قرار داده باشد مشاهده نشده است. بنابراين هدف از اين تحقيق بررسي تا ثير حفاظتي ٤ هفته تمرين اجباري دويدن ر يو نوارگردان بر سطوح IGF-1 در جسم مخطط مقدمه بنويسيد. مواد و روش کار پارکينسوني بود. در مورد اثر ا پومورفين نيز در ٢٤ سر موش صحراي ي نر بالغ نژاد ويستار (دوازدههفتهاي) از مرکز انستيتو پاستور ا مل تهيه شد. حيوانات پس از انتقال به محيط ا زمايشگاه به مدت يک هفته جهت تطابق با محيط جديد در قفسهه يا ١٢ و پ يل کربنات شفاف در محيطي با دماي ٢٠ تا ٢٤ درجه سانتيگراد رطوبت ٤٥ تا ٥٥ درصد و در شرايط ١٢ ساعت روشنايي تاريکي ساعت مطابق با ا زمايشها تمام شدند. نگهداري مقررات اخلاقي کار با حيوانات ا زمايشگاهي مصوب شوراي پژوهشي دانشگاه مازندران انجام شدند. حيوانات بهطور تصادفي به چهار گروه: کنترل سالم (٦ سر) تمرين سالم (٦ سر) کنترل پارکينسوني (٦ سر) تمرين پارکينسون (٦ سر) تقسيم شدند. حيوانات بهصورت ا زاد به ا ب و غذا دسترسي داشتند. گروهه يا تمريني ر يو نوارگردان (ساخت دانشکده علوم ورزشي دانشگاه مازندران) به مدت ٤ هفته ٥ روز در هفته و روزانه ٣٠ دقيقه با سرعت ١٥ متر بر دقيقه تمرين انجام دادند. در ادامه گروه تمرين پارکينسون و کنترل پارکينسون تحت جراحي استريوتاکسي قرار گرفتند. تخريب جسم مخطط موشها براي ايجاد مدل پارکينسون با تزريق استريوتاکسي محلول ٦ هيدروکسي دوپامين به داخل جسم مخطط مغز صورت گرفت. مختصات بهدستا مده براي ايجاد سوراخ و انجام تزريق بدينصورت است: ٢/٥ ميليمتر جانبي ١ ميليمتر به سمت عقب از برگما و ٤/٥ ميليمتر عمقي( ٧ ). ٦ ٢٥٠ دروکسي دوپامين به مقدار ميکروگرم در حجم ٥ ميکرو ليتر به ازاي هر موش تزريق شد. براي تهيه اين محلول ٢٠ ميکروگرم از ماده ٦ دروکسي دوپامين با CC ٠/٤ سالين ترکيب شد. سپس براي تزريق محلول ا مادهشده به داخل جسم مخطط مغز ا زمودنيها از سرنگ ٢ ميکروليتري استفاده گرديد (٨). ابتدا موشها به اتاق جراحي منتقلشده و بعد از وزنکشي به موش کتامين و زايلازين با نسبت ٥ ميليليتر کتامين ٣ ميليليتر زايلازين بهصورت داخل صفاقي تزريق گرديد. سپس موهاي سر حيوان کاملا تراشيده شده و براي حفظ حرارت بدن در حين جراحي در حوله قرار ميگرفت. تا اين مرحله موش براي جراحي و قرارگيري در دستگاه استريوتاکسي (STOELTING ( USAا ماده ميشد. بعد از تزريق موش به مدت ١ دقيقه ثابت نگهداشته ميشد. ٢١ روز بعد از تزريق براي بررسي اثر ٦ هيدروکسي دوپامين و تاي يد اين موضوع که موشها دچار پارکينسون شدهاند رفتار چرخشي القاء ا پومورفين و ا زمون استوانه مورد استفاده قرار گرفت. اين تست در استوانهاي به ابعاد ٢٣ سانتيمتر قطر و ٢٦ سانتيمتر ارتفاع انجام شد. تعداد کل چرخشه يا کامل (٣٦٠ درجه) 960

3 دوره ۲۷ شماره ۱۱ بهمن ۱۳۹۵ مجله پزشکي اروميه انجام شده در جهت موافق و مخالف سمت ا سيبديده جسم مخطط به دنبال تزريق زيرصفاقي ٠/٥ ميليگرم در کيلوگرم ا پومورفين در طي يک دوره ٣٠ دقيقهاي با استفاده از دوربين تعداد شد. شمارش محقق توسط سپس فيلمبرداري ض طب چرخشه يا و سمت ا سيبديده از سمت مخالف تفريق شد که بيانگر تعداد چرخش خالص به سمت مخالف است. چرخش بيشتر نشاندهنده شدت ضايعه ازنظر از دست دادن سلوله يا زايلازين پس از انجام ا زمونه يا دوپامينرژيک است (٨). رفتاري موشها با ترکيبي از کتامين و بيهوش شده و با جدا کردن سر حيوان و باز کردن جمجمه بهسرعت بافت جسم مخطط از ساير قسمته يا مختلف مغز جدا شد و در ازت مايع قرار گرفت. در ادامه بعد از هموژنايز بافت در محلول بافر فسفات سالين با PH 4/7 نمونه در مدت ۲۰ دقيقه با دور G۱۰۰۰۰ سانتريفيوژ شده و ميزان غلظتIGF-1 دوپامين و تيروزين هيدروکسيلاز جسم مخطط نمونهها بهوسيله کيت ا زمايشگاهي شرکت CUSABIO چين اندازهگيري شدند. کنترل بهمنظور از بررسي ا زمون تفاوته يا واريانس ا ناليز موجود يک بين طرفه گروهه يا و تجربي ONE-WAY ) (ANOVA توکي تعقيبي ا زمون از همچنين شد. استفاده (TUKEY) در سطح معنيداري < 0.05 P براي بررسي تفاوت بين گروهي استفاده شد. همه تجزيهوتحليله يا SPSS يافتهها نسخه ۲۱ انجام شد. ا ماري بهوسيله نرمافزار دادهها بهصورت ميانگين±انحراف معيار بيان شدهاند. همانطور که در نمودارهاي ٢ ١ و ٣ نشان داده شده است سطحIGF-1 دوپامين و هيدروکسيلاز جسم مخطط به دنبال تزريق ٦ کنترل پارکينسون دروکسي دوپامين نسبت به گروه کنترل سالم کاهش يافت که مقدار ا ن به سطح معنيدار رسيد (0/001=P). در تمرين گروه پارکينسون کنترل گروه به نسبت IGF-1 مقدار پارکينسون ٢٥ ٩/ درصد بالاتر بود اما مقدار ا ن معنيدار نبود.(P=0.409) دويدن ر يو درنتيجه جسم مخطط برداشت چنين ميتوان نوارگردان با شدت ملايم تا ثيري ر يو هفته ٤ که کرد سطح IGF-1 پارکينسوني نداشته است. در رابطه با مقادير دوپامين و تيروزين هيدروکسيلاز نيز اجراي نوارگردان د يو هيچگونه اثر حفاظتي نداشت و مقدار اين پروتي ينها مشابه با گروه کنترل بدون تمرين تحت تا ثير تزريق سم عصبي کمتر از گروه کنترل سالم بود (0/05>p). از طرف ديگر تحليل ا ماري دادهه يا تست چرخش در استوانه نشان داد که القاي ٦ موجب افزايش معنيدار چرخشه يا دروکسي دوپامين گروه پارکينسوني نسبت به گروه کنترل شد (0/001=P). اجراي برنامه پيشدرمان برنامه دويدن روي نوارگردان چرخشه يا مقدار ا ن به سطح دادهه يا پيشدرمان پارکينسوني بود. معنيدار نرسيد (0/05>P). استوانه را کاهش داد اما بهعبارتديگر رفتاري و مولکولي بهموازات هم نشاندهنده عدم تا ثير برنامه دوي نوارگردان بر تحليل نروني *تفاوت معنيدار با گروه کنترل سالم (0/001=p) نمودار (١): مقايسه IGF-1 گروهه يا تحقيق 961

4 اثر دويدن روي نوارگردان بر سطح IGF-1 در جسم مخطط موشهاي پارکينسوني... ضياء فلاح محمدي و همکاران جدول (۱): دادهه يا تست استوانه با استفاده از تزريق ا پومورفين (ميانگين± انحراف معيار) گروهها تعداد چرخشها ۵/۵۰±۶/۷۱۶ ۵/۸۳±۴/۹۵۶ ۱۰۶/۲۰±۱۵/۷۲۳ * ۹۳/۲۰±۱۸/۲۲۶ ** کنترل سالم سالم ورزش کنترل پارکينسون پارکينسون ورزش *تفاوت معنيدار با گروه کنترل سالم (0/001=P) **تفاوت معنيدار با گروهه يا کنترل سالم و ورزش سالم (0/001=P) اثر دويدن روي نوارگردان بر سطح IGF-1 در جسم مخطط پارکينسوني شده توسط ۶ دروکسي دوپامين. هر ستون ميانگين ± انحراف معيار را نشان ميدهد >p* اختلاف از گروه کنترل سالم را نشان ميدهد. *تفاوت معنيدار با گروه کنترل سالم (0/001=p) نمودار (١): مقايسه TH گروهه يا تحقيق *تفاوت معنيدار با گروه کنترل سالم (0/001=p) نمودار (٣): مقايسه دوپامين گروهه يا تحقيق 962

5 دوره ۲۷ شماره ۱۱ بهمن ۱۳۹۵ مجله پزشکي اروميه بحث و نتيجهگيري هدف از مطالعه حاضر بررسي تا ثير تمرين دوي اجباري نوارگردان با شدت پايين روي IGF-1 جسم مخطط و اختلالات رفتاري پارکينسوني شده با تزريق استريوتاکسي -٦ هيدروکسي دوپامين بود. تزريق IGF-1 که مدت کوتاهي پس از ضايعه 6-OHDA انجام شد از فقدان و ا سيب نورونه يا در substantia nigra جلوگيري کرد و ناهنجاريه يا دوپامين رفتاري و حرکتي را به حالت طبيعي بازگرداند( ٩ ). در مطالعهاي ديگر که و همکارانش انجام شد تا ثير تري پپتيد -N توسط جي ا ن گوان ١ terminal يک بهعنوان فاکتورIGF-1 محافظ عامل (گليسين نورون پرولين در وگلوتامات GPE ( پارکينسوني موردبررسي قرار گرفت. ضايعه نيگرو-استرياتال در موشها توسط تزريق 6-OHDA ايجاد شد و درمان با دوز واحد GPE بهطور قابلتوجهي از ضايعات نورونه يا بود که از اين حاکي نتايج ايم ين مثبت TH جلوگيري کرد. بيماران درمان براي اميدي GPE پارکينسوني ميباشد.درنتيجه با توجه به تا ثير افزايشي فعاليته يا بدني و ورزش ر يو سطوح IGF-1 ميتوان چنين استنباط کرد که با اجراي ورزش و افزايش مقادير اين پروتي ين احتمالا ا ثار حفاظت عصبي در برابر عوامل القاء کننده تحليل نروني (همچون بيماري پارکينسون) مورد انتظار خواهد بود (١٠). تزريق نوروتوکسين ٦- هيدروکسي دوپامين موجب کاهش قابلتوجه مقادير IGF-1 جسم مخطط در گروه کنترل پارکينسون گرديد. همچنين نتايج تست چرخش استوانه به مدت ٣٠ دقيقه نشان داد که تزريق سم عصبي موجب افزايش بارز در چرخشه يا اجراي ٤ هفته تمرين دويدن ر يو حيوانات گروه کنترل گرديد. نوارگردان موجب کاهش چرخش در استوانه در گروه تمرين نشد. نتايج اين پژوهش نشان داد که پيشدرمان با استفاده از تمرين دويدن ر يو نوارگردان نتوانست سبب حفظ سطح IGF-1 جسم مخطط در برابر تخريب ناشي از ٦- هيدروکسي دوپامين شود و مقدار ا ن کاهش يافت. درنتيجه ميتوان چنين برداشت کرد که اجراي تمرين با مشخصات مطالعه حاضر نميتواند مانع از تحليل نرونه يا دوپامينرژيک شود و از ا ن در برابر سم عصبي محافظت نمايد. دليل ديگر براي اين يافته ميتواند نتايج تست استوانه باشد که نشان ميدهد اجراي تمرين دويدن اجباري با شدت ملايم نميتواند تا ثير کاهشدهنده سمپتوماتيک داشته و با اختلالات رفتاري مشاهده شده در ا زمودنيه يا نمايد. پارکينسوني مقابله تاکنون در مورد تا ثير پيشدرمان ورزش اجباري رويIGF-1 جسم مخطط در مطالعهاي پارکينسوني مطالعهاي صورت نگرفته است. اثر سودمند ورزش به افزايش ا نژيوژنز افزايش ا نتياکسيدان دروني و کاهش ميزان مخرب بودن استرس اکسايشي نسبت داده شد (۳). نتايج اين تحقيق نشان داد تمرين اجباري دويدن ر يو نوارگردان تا ثير حفاظت نوروني در برابر ا ثار تخريبي ناشي از تزريق سم ۶ هيدروکسي دوپامين در سلوله يا جسم (۲۰۱۰) در مخطط ندارد. برخلاف نتايج مطالعه حاضر ماباندلا ٢ مطالعهاي اثر ۴ هفته تمرين اختيا ير از تزريق ۶ ۶ را روي کاهش استرس ناشي دروکسي دوپامين در موشها موردبررسي قرارداد. نتايج نشان داد که هر دوگروهي که تمرين ورزشي داشتند در مقابل دروکسي دوپامين مقاومت بيشتري داشتند و تمرين اختيا ير اثر حفاظتي در مقابل اين سم عصبي دارد (۱۱). پيشنهادشده است که چندين عامل شامل ژنها انتقالدهندهه يا عصبي و نوتروفينها در ا ثار مفيد ورزش بر کارکردهاي مغز مشارکت دارند. از طرف ديگر تمرين بدني فعاليت سيستم ا نتياکسيد يان ميدهد و باعث تنظيم کاهشي گيرندهه يا درونزا را در مغز افزايش گلوتامات که در سميت تحريکي نقش دارند ميگردد. يکي از مکانيسمهايي که اين بهبودي را ميتواند توضيح دهد افزايش هوازي متوسط صورت ميگيرد. نوروژنز است که در اثر انجام ورزش يان و همکاران (۲۰۱۱) سام لاو ٣ در تحقيقي به بررسي اثرات محافظتي ورزش اجباري ر يو بر ا زمودنيه يا نوارگردان پارکينسوني پرداخت. در اين تحقيق از ۱۳۵ سر موش نر ۶ تا ۱۰ ماهه استفاده شد. موشها درمجموع ۱۸ هفته و هفتهاي ۵ روز به مدت ۴۰ دقيقه با شدت ۱۵ متر در دقيقه در روز تمرين کردند. در اين تحقيق سطوح DA و TH در گروه تمرين افزايش معنيداري نسبت به گروه کنترل داشته است. مکانيسم اراي هشده در مورد اثرات ورزش در اين تحقيق به اثرات ورزش طولانيمدت دوپامينرژيک سلوله يا گيرندهه يا تنفس بر روي اشاره ميکند. اين ميتوکندريايي موضوع سلوله يا قابلتصور عصبي در عرضه انرژي و تنظيم فعاليته يا يو ين ميتوکندري نقش حيا يت عصبي است که انتقالي و و اتصالات سيناپسي بسيار فعال هستند بنابراين براي حفظ تعادل و يکپارچگي و افزايش عملکرد عصبي دارد نقش ورزش در افزايش چگالي ميتوکندري سلولي و افزايش عملکردهاي ا ن اثبات شده است( ۱۲ ). احتمالا دوره طولاني برنامه تمرينات (۱۸ ماه) و بيشتر بودن مدت هر جلسه تمرين (۴۰ دقيقه) دليل تفاوت نتايج تحقيق حاضر با اين مطالعه ميباشد. مارکيو فريرا دوترا ٤ و همکاران (۲۰۱۲) در تحقيقي به اثرات 3 Lau YS. 4 Dutra MF. 1 Guan j. 2 Mabandla MV. 963

6 اثر دويدن روي نوارگردان بر سطح IGF-1 در جسم مخطط موشهاي پارکينسوني... ضياء فلاح محمدي و همکاران ورزش اجباري نوارگردان بر روي نقص حرکتي THدر مغز و بيان موشها پرداختند. در اين تحقيق موشها با وزن تقريبي ۳۵۰-۳۰۰ گرم به چهار گروه بيتحرکشم شم تمرين ا سيبديده کم تحرک و ا سيبديده تمريني تقسيم شدند. گروه تمريني هفتهاي ۵ روز و با شدتي که بر اساس حداکثر ظرفيت ورزشي (MET) اندازهگيري شده در ابتداي تمرينات معين شد تمرين کردند. مدت تمرين در اين تحقيق از روزي ۲۰ دقيقه در هفته اول تا روزي ۶۰ دقيقه در هفته چهارم ادامه داشت. نتايج تحقيق ا نها نشان داد که ورزش استقامتي از نوع فزاينده ميتواند بهطور معنيداري سطوح TH جسم مخطط موشها را افزايش دهد( ۱۳ ). نوع تمرين در اين مطالعه يع ين نيز ميگردد ميتواند د يلل شدت فزاينده که موجب افزايش حجم کلي تمرينات اختلاف نتايج اين تحقيق با نتايج مطالعه ما باشد.. بنابراين اجراي دويدن روي نوارگردان با شدت پاي ني نميتواند مقدار IGF-1 جسم مخطط را افزايش داده و همچنين نميتواند از کاهش ا ن در برابر سم عصبي ناشي از OHDA-۶ پيشگيري نمايد. از سوي ديگر نتايج تست استوانه به دنبال تزريق ا پومورفين نشاندهنده افزايش قابلتوجه رفتار چرخشي پارکينسو ين بود که باوجود کاهش اين اختلال رفتاري در گروه ورزش تفاوت معنيداري با گروه کنترل پارکينسون بهعبارتديگر تمرين دويدن با شدت پايين ر يو نداشت (جدول.(۱ نوارگردان نميتواند از اختلالات رفتاري ناشي از القاي EAE پيشگيري نمايد. برخلاف و همکاران (۲۰۰۳) در مطالعه روي نتايج مطالعه حاضر تيلرسون ٥ پارکينسوني دريافتند دويدن ر يو شده با تزريق دروکسي ۶ دوپامين نوارگردان با سرعت ۱۵ متر بر دقيقه که دو بار در روز با فاصله ۳ ساعت از هم تکرار ميشد و هر وهله ۱۵ دقيقه به طول ميانجاميد و در کل ۴۵۰ متر در روز موجب کاهش سمپتومه يا حرکتي مرتبط شد (۱۴). برخلاف اين مطالعه پولتون ٦ و همکاران (۲۰۰۵) ۲۴ ساعت پس از تزريق ۶ -هيدروکسي دوپامين موشها را به مدت ۳۰ روز ۲ ۲۰ دقيقه ر يو واداشتند. ا نها هيچ تفاوتي بين گروهه يا نوارگردان به تمرين ورزش و کنترل مشاهده نکردند که با نتايج مطالعه ما همسان بود (۱۵). مروري بر مطالعات انجام شده نشان ميدهد که اختلاف در نتايج مداخلات ورزشي در مدله ي حيا سن و و يان گونهه يا پارکينسوني ميتواند به تفاوته يا مدل حيو ي ان روشها ا زمايشي نظير مدت و شدت زخم نيگرواسترياتال و نوع و شدت برنامه ورزشي اجراشده بستگي داشته و همکاران (۲۰۱۴) اثر حفاظت باشد (۱۲). در همين راستا گوي ز ٧ عصبي ۴ هفته شنا را در برابر سم عصبي ۶- هيدروکسي دوپامين در مايسها موردبررسي قرار دادند و دريافتند ميتواند ورزش بهعنوان يک ابزار پيشگيرانه در برابر اختلالات حرکتي ناشي از سم عصبي مورد استفاده قرار گيرد (۲). احتمالا تفاوت در نوع ورزش (شنا در برابر دويدن) يا گونه جانوري مورد استفاده در تحقيق ) تر در مقايسه با مايس) عامل اختلاف در نتايج اين مطالعه با تحقيق حاضر ميباشد. ر يو نتايج مطالعه حاضر نشان داد که اجراي برنامه تمرين دويدن نوارگردان با شدت ملايم به مدت ۴ ماه نميتواند اثر حفاظت کننده از سطح IGF-1 دوپامين و تيروزين هيدروکسيلاز در برابر تزريق ۶ سم عصبي پارکينسوني دروکسي دوپامين داشته باشد. همچنين در جسم مخطط برنامه اين اجراي ورزشي نميتواند مانع از اختلالات رفتاري چرخشي در تست استوانه شود. درنتيجه با توجه به تفاوته يا حاضر و يافتهه يا حفاظت نوروني برخي از پژوهشه يا ورزشه يا موجود در يافتهه يا مطالعه پيشين که نشاندهنده تا ثير گوناگون(دويدن استقامتي ر يو نوارگردان در مقايسه با شنا) در برابر بيماري پارکينسون (۱۴ ۲) ميباشند به نظر ميرسد هنوز نميتوان دراينباره با قطعيت نظر داد. بنابراين براي نتيجهگيري قاطعانه درباره نقش پيشگيرانه ورزش در برابر بيماري تحليل برنده نوروني پارکينسون به مطالعات بيشتري نياز است. تشکر و قدرداني اين مقاله حاصل پاياننامه دورهي کارشناسي ارشد به شمارهي ١١٨٥٧٩٤ در دانشگاه مازندران است که با کمک معاونت پژوهشي دانشگاه و هزينهه يا شخصي نويسندگان به انجام رسيده است. نويسندگان مقاله از معاونت مذکور تشکر و قدرداني مينمايند. References: 1- Wu S-Y, Wang T-F, Yu L, Jen CJ, Chuang J-I, Wu F- S, et al. Running exercise protects the substantia induced degeneration via the activation of BDNF signaling pathway. Brain Behav Immun 2011;25(1): nigra dopaminergic neurons against inflammation- 7 Goes AT. 5 Tillerson JL. 6 Poulton NP. 964

7 دوره ۲۷ شماره ۱۱ بهمن ۱۳۹۵ مجله پزشکي اروميه 2- Goes AT, Souza LC, Filho CB, Del Fabbro L, De Gomes MG, Boeira SP, Jesse CR. Neuroprotective effects of swimming training in a mouse model of Parkinson's disease induced by 6- hydroxydopamine. Neuroscience 2014; 256(3): Zigmond MJ, Smeyne RJ. Exercise: is it a neuroprotective and if so, how does it work? Parkinsonism Relat Disord 2014;20 Suppl 1:S Kim H, Heo HI, Kim DH, Ko IG, Lee SS, Kim SE, et al. Treadmill exercise and methylphenidate ameliorate symptoms of attention deficit/hyperactivity disorder through enhancing dopamine synthesis and brain-derived neurotrophic factor expression in spontaneous hypertensive rats. Neurosci Lett ; 504(1): Gillespie CM, Merkel AL, Martin AA. Effects of insulin-like growth factor-i and LR3IGF-I on regional blood flow in normal rats. J Endocrinol 1997; 155(2): Morisawa, K., Sugisaki, T., Kanamatsu, T., Aoki, T., and Noguchi, T. Factors contributing to cerebral hypomyelination in the growth hormone-deficient little mouse. Neurochem. Res 1989; 14(2): Carlsson T, Schindler FR, Hollerharg M, Depboylu C, et al. Systemic administration of neuregulin-1β1 protects dopaminergic neurons in a mouse model of Parkinson s disease. J Neurochem 2011; 117(6): Landers MR, Kinney JW, van Breukelen F. Forced exercise before or after induction of 6-OHDAmediated nigrostriatal insult does not mitigate 9- Krishnamurthi R, Stott S, Maingay M, Faull RL, McCarthy D, Gluckman P, Guan J. N-terminal tripeptide of IGF-1 improves functional deficits after 6-OHDA lesion in rats. Neuroreport ; 15(10): Guan J, Krishnamurthi R, Waldvogel HJ, Faull RL, Clark R, Gluckman P. N-terminal tripeptide of IGF-1 (GPE) prevents the loss of TH positive neurons after 6-OHDA induced nigral lesion in rats. Brain Res ; 859(2): Mabandla MV, Russell VA. Voluntary exercise reduces the neurotoxic effects of 6- hydroxydopamine in maternally separated rats. Behav Brain Res 2010; 211(1): Lau YS, Patki G, Das Panja K, Le WD, Ahmad SO. Neuroprotective effects and mechanisms of exercise in a chronic mouse model of Parkinson s disease with moderate neurodegeneration. Euro J Neuroscience 2011; 33(7): Dutra MF, Jaeger M, Ilha J, Kalil-Gaspar PI, Marcuzzo S, Achaval M. Exercise improves motor deficits and alters striatal GFAP expression in a 6- OHDA-induced rat model of Parkinson s disease. Neurol Sci 2012; 33(5): Tillerson JL, Caudle WM, Reverón ME, Miller GW. Exercise induces behavioral recovery and attenuates neurochemical deficits in rodent models of Parkinson's disease. Neuroscience 2003; 119(3): Poulton NP, Muir GD. Treadmill training ameliorates dopamine loss but not behavioral deficits in hemi-parkinsonian rats. Exp Neurol 2005; 193(1): behavioral asymmetry in a hemiparkinsonian rat model. Brain Res 2014(543):

8 The Journal of Urmia University of Medical Sciences, Vol. 27(11), February 2017 Original Article TREADMILL RUNNING DOES NOT HAVE PROTECTIVE EFFECT ON IGF-1 LEVEL IN STRIATUM OF PARKINSONIAN RATS INDUCED BY 6-OHDA Ziya Fallah Mohammadi 1*, Fatemeh Mirfakhraei 2, Akbar Hajizadeh-Moghaddam 3, Hossein Fallah Mohammadi 4 Received: 7 Oct, 2016; Accepted: 10 Dec, 2016 Abstract Background & Aims: There is no agreement on the protective effect of exercise on neurodegeneration processes, and the mechanisms responsible for exercise benefits in Parkinson disease (PD) yet. In this study we investigated the protective effect of 4 weeks of treadmill running with low intensity on the IGF-1, dopamine and tyrosine hydroxylase levels in the striatum of parkinsonian rats induced by stereotaxic surgery injection of nervous toxin 6-hydroxydopamine (6-OHDA). Materials & Methods: PD was induced by the injection of 6-OHDA in the striatum of male Wistar rats. In order to confirm rats with PD, cylinder behavioral rotation test was employed. Training encompassed 30 min/day, 5 days a week for 4 weeks, on the treadmill at the rate of 15 m/min. Measurement of IGF- 1, dopamine and tyrosine hydroxilase in the striatum were performed by ELISA. Results: IGF-1, dopamine and tyrosine hydroxylase levels in striatum were decreased after nervous toxin 6-OHDA injection. 4 weeks of treadmill running prior to 6-OHDA pretreatment could not prevent the level of this protein from decreasing. Furthermore, cylinder test results showed that performing forced running program with low intensity does not have a protective effect on inducing behavioral symptoms of PD. Conclusion: It is revealed that 4 weeks of treadmill running with low intensity does not have a protective effect on behavioral symptoms and molecular changes against the PD-inducing nervous toxin. For absolute conclusion about the preventive usage of exercise as a protective non-pharmacological tool for brain s health, further studies with different intensity and duration treatment are needed. Keywords: 6-hydroxydopamine, Parkinson s disease, IGF-1, Treadmill running Address: Faculty of Sport Sciences, University of Mazandaran, Mazandaran, Iran Tel: ziafalm@yahoo.com SOURCE: URMIA MED J 2017: 27(11): 966 ISSN: Associate Professor in Exercise Physiology, Faculty of Sport Sciences, University of Mazandaran, Mazandaran, Iran (Corresponding Author) 2 MSc of Exercise Physiology, Faculty of Sport Sciences, University of Mazandaran, Mazandaran, Iran 3 Associate Professor of Animal Physiology, Faculty of Basic Sciences, University of Mazandaran, Mazandaran, Mazandaran, Iran 4 BSc Student in Cellular and Molecular Biology, Faculty of Basic Sciences, University of Mazandaran, Mazandaran, Iran 966