Μία ρίμα για το σχολείο μας

Το περιοδικό εφημερίδα του 2 ου Λυκείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Έτος 1, αριθ. φύλλου 1 (Δεκέμβριος 2006) τιμή: 0 Εκλξγέπ 2006 μ.χ. ρελ.3 σμέμςεσνη με ςημ κα. Ε. Δαμδοή ρελ. 4 Παιυμίδια, ρυόλια ρελ. 10-11 Μία ρίμα για το σχολείο μας Λξγξςευμία, δξκίμια ελ. 5-8 Μξσρική ελ. 9 Μία ξίκα γηα ην ζρνιείν Πνιινί ζα ην πεξάζνπλ γηα ηξεινθνκείν Θπκίδεη πνιιέο θνξέο ηεο δηεπζχληξηαο ην γξαθείν Μεηαμχ ζνβαξνχ θαη αζηείνπ Δδψ ζα βξεηο παηδηά απ φιεο ηηο ρψξεο ηεο πθειίνπ Να έξρνληαη απ φιεο ηηο κεξηέο ηνπ ιεθαλνπεδίνπ Καζεγεηέο κφληκνη θαη αλαπιεξσηέο Με κεηαπηπρηαθφ ζην δσκάηηφ ηνπο ζηε θνξλίδα πνιιέο θνξέο Μεξηθνί γλσξίδνπλ θαιά ην αληηθείκελν πνπ ιέγεηαη ραβαιέο Άιινη έγξαςαλ ηελ ηζηνξία ηνπο εδψ, θαη δε ηνπο μέξνπκε θαη απφ ρζεο Σν 2 ν Γηαπνιηηηζκηθφ δηαζέηεη θαη θαληίλα! Έηζη ψζηε λα ηξέμνπκε εθεί φηαλ καο πηάλεη πείλα! Ο θνο Γηψξγνο θαη ε θα Γεσξγία θηηάρλνπλ ηα θαιχηεξα ζάληνπηηο ζε φιε ηελ Αζήλα! Όηαλ ρηππάεη ην θνπδνχλη φινη ηξέρνπλ θάησ! ην πξναχιην ζα δεηο Ρνθάδεο, Hip-Hopάδεο, θαη trendy-boy κνδάην! ηα πεπθάθηα πίζσ κέξνο γηα ηα απαγνξεπκέλα Καη πεγαδάθηα κε παηδηά παληνχ ζθνξπηζκέλα! Μέζα ζην κάζεκα θακηά θνξά ζπκβαίλνπλ πεξηζηαηηθά κεκνλσκέλα! Με απνηέιεζκα νη θαζεγεηέο λα πεηάλε έμσ ηνπο καζεηέο, Καη δεκηνπξγνχληαη εληππψζεηο αξλεηηθέο Φέηνο γξάθνπκε Παλειιήληεο! Γε ηηο βιέπσ θαη ηφζν ζνθνιαηίληεο! Δ γη απηφ πάκε λα δηαβάζνπκε! Καη ζε θάπνηα ζρνιή λα πεξάζνπκε! Αιιηψο ζην ηέινο φινη καο ζα γειάζνπκε! Μπάρτος Πιχίνσκι 1

Όηαλ κνπ δεηήζεθε (αξρηθά από ηνπο καζεηέο ηνπ Γ1) λα βγάινπκε έλα έληππν, δέρηεθα θάησ από ηνπο παξαθάησ, απαξαίηεηνπο γηα κέλα, όξνπο: 1. Τν έληππν λα είλαη δωρεάν (ή κε ηε κηθξόηεξε δπλαηή ηηκή γηα ηνπο καζεηέο ηνπ ζρνιείνπ). Γηα κέλα, ε δεκηνπξγηθή δξαζηεξηόηεηα θαη ν δεκηνπξγηθόο ελζνπζηαζκόο δελ είλαη, ζηελ πξαγκαηηθόηεηα, εκπόξεπκα. Ούηε θαλ ζηελ θνηλσλία όπνπ δνύκε ζήκεξα. Καη πξέπεη ζην ζεκείν απηό λα επραξηζηήζνπκε ηε δηεύζπλζε ηνπ ζρνιείνπ γηα ηελ ππνζηήξημή ηεο (όρη κόλνλ πιηθή), πνπ ηειηθά θάλεη απηό ην ζηόρν πξαγκαηηθόηεηα. 2. Τν έληππν λα κελ εθδίδεηαη από έλα κόλν ηκήκα (ην Γ1) ή κηα ηάμε (ηελ Τξίηε), ΑΛΛΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΣΦΟΛΕΙΟΥ. 3. Τν έληππν λα είλαη αλνηρηό, ΣΕ ΟΛΟΥΣ. Όινπο όζνπο αλήθνπλ ζηελ θνηλόηεηα ηνπ ζρνιείνπ, καζεηέο ΚΑΙ θαζεγεηέο. Είλαη θπζηθό πσο, πξνθεηκέλνπ λα πεηύρνπκε απηό ην ζηόρν, πεξηκέλνπκε θαη ηε δηθή ζαο ζπκκεηνρή. 4. Τν έληππν λα κελ ιεηηνπξγήζεη απιά εηδεζενγξαθηθά, αιιά θαη ζαλ θαζξέθηεο ησλ αλζξώπσλ, πνπ πεξλνύλ εδώ ίζσο ηηο πην πνιιέο, ίζσο ηηο πην δεκηνπξγηθέο, ώξεο ηεο εκέξαο ηνπο Θα ήηαλ, πηζηεύσ, παξάιεςε αλ κέζα ζ απηό δελ ππήξραλ θείκελα ινγνηερληθά, όπσο ην αλαηξηρηαζηηθό δηήγεκα ηεο Άηδα γηα ηελ επέηεην ηνπ Πνιπηερλείνπ ή, πξνζσπηθά ληνθνπκέληα, όπσο ε ζπγθινληζηηθή καξηπξία ηεο Κιεκεληίλαο, έλα θείκελν πνπ ε απιόηεηα θαη ε πξαγκαηηθόηεηά ηνπ μεπεξλάλε ηελ ίδηα ηε θαληαζία ηνπ αλζξώπηλνπ κπαινύ, θαη ζε θάλνπλ λα ληξέπεζαη (λαη, κεξηθέο θνξέο είλαη θαιό, γηα καο ηνπο ίδηνπο, λα ληξεπόκαζηε ) πνπ δεηο ζ απηό ηνλ θόζκν. Αλ θξαηάηε απηή ηε ζηηγκή ην έληππν ζηα ρέξηα ζαο, ζεκαίλεη όηη ε πξνζπάζεηά καο έρεη πεηύρεη όρη απόιπηα, ίζσο αο κελ είκαζηε ηόζν εγσηζηέο Πέηπρε όκσο, ζην ζεκείν πνπ, όζνη εξγάζηεθαλ γη απηήλ, κε ηε δεκηνπξγηθόηεηα, ηνλ ελζνπζηαζκό ηνπο, θαηάθεξαλ λα μεπεξάζνπλ ην πξόβιεκα ηνπ λα είζαη καζεηήο (ή θαζεγεηήο) ΣΕ ΛΥΚΕΙΟ, έλα ζρνιείν κε πνιύ αληαγσληζκό, αθόκα πεξηζζόηεξν δηάβαζκα, άγρνο θαη ππνρξεώζεηο, δνύιεςαλ θαηαπνιεκώληαο ηηο όπνηεο απνγνεηεύζεηο, ζπλεξγάζηεθαλ (ζπγθξνύζηεθαλ;) κεηαμύ ηνπο, μεπεξλώληαο ηα ζύλνξα πνπ καο ρσξίδνπλ όινπο, ηνλ έλα από ηνλ άιιν. Γ. Σ. Συντακτική ομάδα: Μπιάνκα, Ναταλι, Ιουλια, Κλεμεντινα, Γιασμιν, Παυλος, Μπάρτος, Λουκας, Αιζα Σελιδοποίηση: Όλγα, Γιασμίν, Λουκάς, Μπιάνκα, Ιουλία, Μπάρτος Δακτυλογράφηση: Μπιάνκα, Γιασμίν, Τι-Τζει, Ναταλι Ειδησεογραφία Γιασμιν, Σαρα, Αιζα Εικονογράφηση Αρβεν, Ολγα, Σαντρα Επιφυλλίδα Παυλος, Μπάρτος, Αιζα, Γιασμιν Ειδήσεις σχολείου Γιάννης, Σαρα, Αιζα Τέχνη / Πολιτισμός Σάντρα, Όλγα, Σαρα, Ναταλι, Γιοχαν, Μπάρτος Συνεντεύξεις Κλεμεντινα Μουσική Γιοχαν, Λουκας, Ναταλι, Μπάρτος Αθλητικά Παυλος, Τι-Τζει, Μπάρτος, Μπιανκα, Γιαννης, Λουκας, Γιασμιν Τεχνολογία / Οικολογία Λουκας, Ιουλια Κριτική Ιουλια Ποίηση - Λογοτεχνία Αιζα, Κλεμεντινα English dept. Αντρεα Ειδικά Θέματα Παυλος, Γιασμιν, Σαντρα, Μπαρτ ος, Λουκας, Αιζα Καθηγητές : Γιώργος Σαραφιανός, Άννα Μαρία Μαργαρίτη 2

ςιπ 23/11/2006, ημέοα Πέμπςη, έγιμαμ ξι εκλξγέπ για ςξ 15μελεπ ςξσ ρυξλείξσ. Ήςαμ μια μέοα υαοάπ για κάπξιξσπ και μια μέοα ρςεμξυώοιαπ και απξγξήςεσρηπ για κάπξιξσπ άλλξσπ. Πξλλξί μαθηςέπ σπξρςήοιναμ όςι πξλλξί υοηριμξπξίηραμ ςξ μηυαμιρμό ''γλείφιμξ'', αλλά, άρυεςα αμ ςξ έκαμαμ, ρύμτχμα με ςημ ετξοεσςική επιςοξπή πξσ ρσμεογάρςηκε με ςξμ κ. αοατιαμό, ςα απξςελέρμαςα για ςξ τεςιμό 15μελεπ είμαι: ΒΑΙΛΟΠΟΤΛΟ ΓΙΟΦΑΝ με 80 φήτξσπ, ΑΦΜΔΝΣ ΑΦΜΔΝΣ με 57 φήτξσπ, ΑΓΑΕΑΡΙΑΝ ΛΔΟΝ με 42 φήτξσπ, ΛΙΦΑΣ ΓΙΟΤΡΙ με 32 φήτξσπ, ΚΟΣΙΔΑ ΙΩΑΝΝΖ με 31,ΜΑΡΚΟ ΜΑΡΙΟ με 30 φήτξσπ,αμποτι ΑΡΒΔΝ και ΝΣΟΤΜΙΣΡΟΤ ΡΑΡΔ με 29 φήτξσπ, ΙΜΙΟΛΔΚ ΠΑΒΔΛ και ΚΛΖΡΟ ΝΙΚΟΛΑΟ με 28 φήτξσπ, ΑΦΜΔΝΣ ΜΟΦΑΜΔΝΣ με 26 φήτξσπ, ΠΑΤΛΙΟΤΣΔΝΚΟ ΟΛΓΑ με 25 φήτξσπ, ΛΔΒΚΙΒΚΑ ΟΛΓΑ με 21 φήτξσπ, ΚΟΤΡΟΥΚΙ ΛΟΤΚΑ και ΑΦΜΔΝΣ ΙΡΑ με 20 φήτξσπ. Ακξλξσθεί ρσμέμςεσνη με ςξμ ποόεδοξ, Βαριλόπξσλξ Γιόυαμ. Γιόυαμ είραι ξ ποόεδοξπ ςξσ ρυξλείξσ όπχπ δείυμξσμ ςα απξςελέρμαςα...κέοδιρεπ ςη θέρη ασςή με 80 φήτξσπ. Αοκεςά μεγάλη διάτξοα από ςξσπ φήτξσπ πξσ πήοαμ ςα αλλά παιδιά. Πώπ μιώθειπ για ασςό? Δίμαι πξλύ πεοήταμξπ πξσ με επέλεναμ ςόρα παιδιά. Δεμ ςξ πεοίμεμα. Αμ και έμαθα όςι ήςαμ παοαπάμχ, αλλά ακσοχθήκαμ κάπξιξι φήτξι λόγχ κάπξιξσ λάθξσπ. Δσυαοιρςώ όλα ςα παιδιά πξσ με επέλεναμ και με σπξρςηοίζξσμ Κάπξιεπ τήμεπ λέμε όςι έβαλεπ ςξ υεοάκι ρξσ για μα κεοδίρειπ ασςξύπ ςξσπ φήτξσπ. Αληθεύει? Όυι...όυι...καθόλξσ! παιδιά, δεμ αληθεύει... ήςαμ καθαοέπ ξι εκλξγέπ, καθαοά δημξκοαςικέπ Πιρςεύειπ όςι η γξηςεία ρξσ έπαινε οόλξ ρςξ μα κεοδίρει ασςέπ ςιπ εκλξγέπ? Δ...μξμίζχ πχπ μαι, ξι κξπέλεπ με βξήθηραμ πξλύ, άλλχρςε είμαι λαςιμάκι και ξ οξμαμςιρμόπ ςξσ λαςίμξσ με βξήθηρε αοκεςά. [φώμιξ!] Πξιξι είμαι ξι ρςόυξι ρξσ? ςι θα κάμειπ ραμ ποόεδοξπ? Δγώ παιδιά δεμ κάμχ διακοίρειπ. Θα βξηθήρχ όλεπ ςιπ ςάνειπ ενίρξσ όρξ θα βξηθήρχ και ςημ δική μξσ ςάνη. Ό,ςι υοειαρςξύμ ςα παιδιά, αμ υοειάζξμςαι κάπξια βξήθεια, μα έοθξσμ μα μαπ ςξ πξσμ και θα βξηθήρξσμε όρξ μπξοξύμε. Πξλλξί λέμε αμ βοειπ παιδιά πξσ καπμίζξσμ ρςιπ ςξσαλέςεπ, ερύ ξ ίδιξπ θα ςξσπ καςεβάρειπ ρςξ γοατείξ, είμαι αλήθεια? Αληθεύει.. όπξιξμ βοχ μα καπμίζει ρςιπ ςξσαλέςεπ, άρυεςα αμ είμαι τίλξπ μξσ, θα σπξρςεί ςιπ ρσμέπειεπ, και, αμ δεμ ςξμ καςεβάρχ ρςξ γοατείξ, δίμχ ςξ δικαίχμα μα με καςεβάρεςε ερείπ από ςημ ποξεδοία Αμ δεμ είυεπ βγει ερύ ποόεδοξπ, πξιξπ θα ήθελεπ μα είμαι? Τπάουξσμ πάοα πξλλά παιδιά πξσ ςξ ανίζξσμ, δεμ θα πχ ξμόμαςα για μα μημ σπάονξσμ παοενηγήρειπ Ώρςε είραι διπλχμαςικόπ? Δ... ρςημ πξλιςική υοειάζεςαι και ασςό, αλλά και ςξ μα κοαςάπ ξσδέςεοξ ςξ έδατξπ Τπάουξσμ πξλλά άςξμα ρςα ξπξία σπξρυέθηκεπ μα ςα φητίρειπ αλλά δεμ ςξσπ φήτιρεπ, εμώ ασςξί ρε φητίραμ. Σώοα λέμε όςι είραι φεύςηπ πώπ μιώθειπ για ασςό? Παιδιά, ρε εράπ πξσ ραπ είπα όςι θα ραπ φητίρχ και δεμ ςξ έκαμα, θα ήθελα μα νέοεςε όςι εκείμη ςη ρςιγμή πξσ έποεπε μα φητίρχ βοιρκόμξσμ ρε μεγάλξ δίλημμα. Και φήτιρα ασςξύπ πξσ πίρςεσα όςι άνιζαμ πεοιρρόςεοξ έςρι και αλλιώπ είμαι και εγώ έμα θύμα, μξσ είπαμ και εμέμα επίρηπ όςι θα με φητίρξσμ, αλλά δεμ ςξ έκαμαμ. ςξ ρυξλείξ σπάουξσμ 140 παιδιά, αλλά με φήτιραμ μόμξ 80 [Ε! πόρξσπ ήθελεπ πια? δεμ ρξσ τςάμξσμ?] Γιαςί πιρςεύειπ δεμ βγαίμει πξςέ κξπέλα ποόεδοξπ? Δεμ μξμίζχ όςι καμείπ δεμ θέλει κξπέλα ποόεδοξ, αλλά μξμίζχ όςι δεμ έυξσμ πξλύ όοενη πιρςεύχ όςι έμαπ άμςοαπ μπξοεί μα ποξρτέοει πιξ πξλλά...[και καλά] αλλά έυχ δει κξπέλεπ πξσ ανίζξσμ ποαγμαςικά. Πόρχ υοξμώμ είραι Γιόυαμ? Δίμαι 19 υοξμώμ ακοιβώπ Έυειπ κξπέλα? ρξσ αοέρει καμιά από ςξ ρυξλείξ? Όυι δεμ έυχ κξπέλα, αλλά μξσ αοέρξσμ όλεπ ξι γσμαίκεπ (γέλιξ) Πώπ είμαι η ρυέρη ρξσ με ςημ κ. ιξύςη? Πξλύ καλή Σι θα ήθελεπ μα πειπ ρςα παιδιά πξσ ρε φήτιραμ? Θα ήθελα μα πχ έμα μεγάλξ εσυαοιρςώ ρε όλα ςα παιδιά πξσ με φήτιραμ και ρε ασςξύπ πξσ δεμ με φήτιραμ, γιαςί και ασςξί πξσ δεμ με φήτιραμ με σπξρςηοίζξσμ ςώοα. θα ήθελα μα πχ όςι θα κάμχ ό,ςι μπξοώ για μημ μεςαμιώρει καμείπ πξσ με φήτιρε. 3 Γηαζκίλ θαη Άηδα

με τη κα Ευτυχία Δανδρή Πόζα ρξόληα είζαζηε ζε απηό ην ζρνιείν? Εξγάζηεθα σο αλαπιεξώηξηα 3 ρξόληα όηαλ νλνκάδνληαλ απνδήκσλ ειιελνπαίδσλ θαη εξγάδνκαη σο κόληκε από 1990 κέρξη ην 2006 Σε πνηα αιιά ζρνιεία έρεηε εξγαζηεί? Ωο αλαπιεξώηξηα ζην 36 ιύθεην Αζήλαο θαη σο κόληκε ζην ιύθεην Κιεηηνξίαο Καιαβξύησλ. Έρεηε ζην λνπ ζαο θαλέλα άξηζην καζεηή ε καζήηξηα? Παξά ηηο πξνζπάζεηεο πνπ βιέπσ από θάπνηνπο καζεηέο, ην ράζκα πνπ ππάξρεη ζηε γλώζε ηεο ειιεληθήο γιώζζαο δπζηπρώο δελ ηνπο επηηξέπεη λα θηάζνπλ ζε πςειέο επηδόζεηο. Σε απηό ζα ήζεια λα πξνζζέζσ θαη ηελ παξαίηεζε πνπ δηαθξίλσ ζε θάπνηνπο θαη έλα πνζνζηό καζεηώλ πνπ γηα νπνηνπζδήπνηε ιόγνπο πνπ θαηαιήγεη ζηελ αδηαθνξία. Καηά ζπλέπεηα δελ κνπ έξρεηαη ζην κπαιό θάπνηνο καζεηήο πνπ ζα κπνξνύζε λα ραξαθηεξηζηεί σο άξηζηνο Τν κεγαιύηεξν βαζκό πνπ έρεηε βάιεη ζε θάπνην καζεηή ε καζήηξηα θαη πνην ήηαλ? Σπλέβε πξηλ πνιιά ρξνληά πξηλ ίζσο, ζπκάκαη πσο ήηαλ έλαο καζεηήο από ην Λίβαλν πνιύ δπλαηό κπαιό θαη ηνπ είρα βάιεη 19. Πνύ έρεηε ζπνπδάζεη? Σπνύδαζα ζηελ θηινζνθηθή ζρνιή ηνπ αξηζηνηέιεηνπ παλεπηζηεκίνπ Θεζζαινλίθεο θαη ην πηπρίν κνπ είλαη από ην ηκήκα αξραηνινγίαο θαη ηέρλεο Πόζν βγάιαηε ζηελ ηξίηε ιπθείνπ? Αλ θαη έρνπλ πεξάζεη πνιιά ρξνληά θαη δελ ζπκάκαη κε βεβαηόηεηα, ήηαλ γύξσ ζην 17 Ήζαζηαλ θαιή καζήηξηα? Χσξίο λα είκαη αξίζηε, κε ζεσξνύζαλ πάληα από ηηο δπλαηέο καζήηξηεο, Καη απηό είρε σο απνηέιεζκα λα κνπ ζπγρσξνύλ νη θαζεγεηέο κνπ θαη θάπνηεο κηθξέο αηαμίεο κνπ. Πόζεο γιώζζεο γλσξίδεηε? Έρσ δίπισκα ζε ηξεηο γιώζζεο αγγιηθά, ξσζηθά, ηηαιηθά. Σαο αξέζεη ην ζρνιείν καο? Είλαη έλα ζρνιείν πνπ έρσ παξνπζηάζεη πνιιέο δπζθνιίεο, ζε θξαηάεη δηαξθώο ζε εγξήγνξζε, θαζώο δελ παύεηο πνηέ λα παξαηεξείο πξάγκαηα. Θα έιεγα πσο παξνπζηάδεη ελδηαθέξνλ ιόγσ ηεο ηδηαηηεξόηεηάο ηνπ θαη δίλεη ηξνθή θαη ζθέςε. Πνηεο δηαθνξέο έρεηε ζπλαληήζεη κεηαμύ εδώ θαη ηα αιιά ζρνιεία? Εθηόο από ηελ πνηθηινρξσκία, δηαθνξέο ππάξρνπλ ζηηο ζρέζεηο πνπ αλαπηύζζνληαη ησλ καζεηώλ κεηαμύ ηνπο, θάηη πνπ είλαη απνηέιεζκα αθξηβώο απηήο ηεο πνιηηηζκηθήο δηαθνξεηηθόηεηαο. Σε πόζν ε δηαπνιηηηζκηθή εθπαίδεπζε κπνξεί λα ζπκβάιεη ζηελ θαηαπνιέκεζε ηνπ ξαηζηζκνύ θαη ηεο μελνθνβίαο? Σε κεγάιν βαζκό αξθεί λα απνηειεί θνηλή επηζπκία όισλ, Από ηνπο αλώηεξνπο κέρξη ηνλ απιό καζεηή. Αλ δελ απνθαζίζνπκε όινη καο λα γίλνπκε δεθηέο ηνπ θαηλνύξηνπ θαη λα ην ζηεξίμνπκε, ν άθξαηνο εζληθηζκόο κόλν πξνβιήκαηα κπνξεί λα δεκηνπξγήζεη. Καηά πόζν έρεη επεξεάζεη ηε δσή ζαο ε δηαπνιηηηζκηθή εθπαίδεπζε θαη ζε πνην βαζκό? Σίγνπξα ζε ζεκαληηθό βαζκό, δηόηη είλαη ηειείσο δηαθνξεηηθό λα ελεκεξώλεζαη γηα έλα θνηλσληθό θαηλόκελν από κέζα καδηθήο ελεκέξσζεο θαη άιιν λα ην βηώλεηο από θνληά ζε πνιιέο από ηηο εθθάλζεηο ηνπ. Όπσο ζε όια ηα πξάγκαηα έηζη θαη ζε απηό, ε πξνζέγγηζε ζνπ δίλεη ηε δπλαηόηεηα κηαο πην ζσζηήο θξίζεο. Πνηα είλαη ε άπνςε ζαο ζρεηηθά κε ηα πεξηζηαηηθά ζηε Γαιιία ηνπ ξαηζηζκνύ? Ο ξαηζηζκόο είλαη έλα ινπινύδη πνπ θπηξώλεη ζε εδάθε πνπ ππάξρεη αγλνία. Επνκέλσο δελ αθνξά κόλν ηε Γαιιία, Πνπ άιισζηε είλαη θαη κηα ρώξα πνπ δέρεηαη κεηαλάζηεο πνιιά ρξόληα ηώξα, αιιά όιε ηελ Επξώπε θαη θπξίσο νκάδεο αλζξώπσλ κε ζπγθεθξηκέλεο πνιηηηθέο ηδενινγίεο θαη αξθεηέο θνξέο κε έληνλεο αλαζθάιεηεο. Ροτσι Κλεμεντινα 4

17 Νοέμβρη, 2006 5 της Άιζα Λορίλλα Ήταν αργά τα μεσάνυχτα, μα δεν υπήρχε καθόλου ησυχία. Έξω ακούγονταν φωνές και ζητωκραυγές. Ήταν από ανθρώπους που πάλευαν για το δικαίωμα της ελευθερίας. Εγώ ήμουν μέσα. Με υπηρέτες που υπέκυπταν σε κάθε μου «θέλω». Τους χρησιμοποιούσα σα να ταν μαριονέτες μου. Ένιωθα καλά μ αυτή τη ζωή. Την απολάμβανα αυτή τη ζωή. Αλλά όχι σήμερα. Είχα ένα κακό προαίσθημα, ένα κόμπο στο στομάχι, που μ έκανε να ανατριχιάζω. Έξω είχαν σκοτωθεί πολλοί άνθρωποι. Επειδή απλά και μόνο ήθελαν την ελευθερία τους. Όλα άρχισαν να φαίνονται εξωπραγματικά. Εκείνοι οι άνθρωποι που σκοτώθηκαν, δεν ήταν νεκροί. Χτυπούσαν τα παράθυρα και τις πόρτες του σπιτιού μου, σαν να ήθελαν να μπουν και να με πάρουν. Οι υπηρέτες μου φερόντουσαν σαν να μην συνέβαινε τίποτα. «Δεν βλέπετε τους νεκρούς; Δεν ακούτε τίποτα;» φώναξα. Με κοίταξαν σαν να τους έκανα πλάκα και συνέχισαν τις δουλειές τους. Έτσι αποφάσισα μόνος να πλησιάσω τα παράθυρα, να κλείσω τις κουρτίνες, να κλειδώσω πόρτες. Ήμουν φοβισμένος. «Τρελάθηκα», σκέφτηκα. Έκατσα στην πολυθρόνα μου κουλουριασμένος και τρομοκρατημένος. Δεν έβλεπα νεκρούς, μα τους άκουγα «Βοήθεια, βοήθησέ μας, βοήθησε τον εαυτό σου!» Δεν άντεχα άλλο. Ένιωθα, πως αν δεν έβγαινα να δω τι θέλουν, θα έχανα τελείως τα λογικά μου. Έτσι αποφάσισα να σηκωθώ, να ανοίξω την πόρτα και να βγω. Όταν άνοιξα την πόρτα και βγήκα, οι νεκροί ήταν νεκροί και οι ζωντανοί ήταν ζωντανοί. «Συνήλθα», σκέφτηκα. Μετά από λίγο, κατάλαβα ότι αντίκριζα κάτι που πονούσε την ψυχή μου. Ένιωθα τύψεις, ξαφνικά. Ήταν νέοι άνθρωποι, λαμπαδιασμένοι απ το πάθος και τις ζητωκραυγές. Πάλευαν για δικαιώματα που λαχταρούσα κι εγώ. Αλλά φοβόμουν και άφησα να με εξουσιάσουν, να μου κλείσουν το στόμα, να μην μπορώ να εκφραστώ, να κρίνω. Έβλεπα στρατιώτες να πυροβολούν το φόβο τους. Να πυροβολούν τυφλά, θερίζοντας ζωές και συμπληρώνοντας κι άλλο τη λίστα του Χάρου. Δεν πήγαινε άλλο! Έπρεπε να είμαι μαζί τους και έτσι έγινε. Συμμετείχα σε όλα, διαδηλώσεις και ζητωκραυγές. Μπήκα στο κτίριο όπου ήταν μαζεμένοι όλοι οι παθιασμένοι νέοι, γεμάτοι οργή για τους δικτάτορες και τη χούντα. Χάθηκα στο πλήθος και, προσθέτοντας τη φωνή μου, οι ζητωκραυγές ακούγονταν δυνατότερα. Ξαφνικά όλα άρχισαν πάλι να φαίνονται εξωπραγματικά, όταν είδα την πύλη του κτιρίου να συντρίβεται από ένα μεγάλο μεταλλικό τέρας. Όλα και όλοι άρχισαν να κινούνται, πολύ αργά, το ίδιο και το τέρας, το οποίο είδα να έρχεται καταπάνω μου. Επικρατούσε ησυχία, μόνο τους χτύπους της καρδιάς μου άκουγα, και τις μετρημένες μου ανάσες. Τότε κατάλαβα πως όλα ξαφνικά θα μπουν στον κανονικό τους ρυθμό, με το τέρας να έρχεται καταπάνω μου. Δεν τρέχω, ούτε καν προσπαθώ. Πιστεύω πως πάλεψα, και τώρα απλώς κλείνω τα μάτια.

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ (ΜΕΓΑΛΗ) ΟΔΥΣΣΕΙΑ Της Κλεμεντίνα Ρότσι Ήταν Τετάρτη 20.04.2001 όταν ο πατέρας μου, ο αδερφός μου κι εγώ πήραμε τα πράγματά μας και ξεκινήσαμε για το ταξίδι. Κατά τις πέντε το πρωί ανεβήκαμε στο λεωφορείο και οι τρεις, ξεκινήσαμε το ταξίδι για να έρθουμε στην Ελλάδα. Οι γονείς μας είχαν έρθει στην Ελλάδα πριν από ένα χρόνο, εγώ και ο αδερφός μου ζούσαμε εκεί, με τη γιαγιά μας και τον παππού μας. Ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα για μας, ζώντας χωριστά με τους γονείς μας, αλλά τι να κάνουμε; Η ανάγκη τα κάνει όλα. Τέλος πάντων, μετά από τέσσερις ώρες φτάσαμε στα σύνορα της Ελλάδας με την Αλβανία. Κατεβήκαμε από το λεωφορείο όλοι μαζί και πήραμε το δρόμο προς τα εκεί που θα παίρναμε τη σφραγίδα για να περάσουμε. Εγώ και ο αδερφός μου τρέμαμε ολόκληροι. Φοβόμασταν τόσο πολύ μήπως δεν περάσουμε στην Ελλάδα, και η αίσθηση αυτή του φόβου μας τα προκαλούσε όλα. Φτάσαμε επιτέλους στο μέρος που θα περιμέναμε τη σφραγίδα. Ο μπαμπάς μας πήρε, ενώ εγώ με τον αδερφό μου δεν πήραμε, ο λόγος ήταν επειδή δεν ξέραμε Ελληνικά. Τα χαρτιά μας ήταν εντάξει. Μετά, εγώ και ο αδερφός μου βάλαμε τα κλάματα, ο κύριος όμως που βρισκόταν εκεί μας φώναξε: "Πίσω - πίσω, δεν θέλω κλάματα εδώ". Αυτή ήταν και η πρώτη μου φράση που έμαθα στα Ελληνικά. Μετά όμως ο μπαμπάς μου τους είπε ότι πρέπει να γυρίσει και εκείνος μαζί μας, γιατί ήμασταν μόνοι, και πώς θα γυρνούσαμε στο σπίτι. Γυρίσαμε στο σπίτι και οι τρεις, και ήμασταν χάλια, την άλλη μέρα όμως ο μπαμπάς μου θα έφευγε. Σηκωθήκαμε όλοι μαζί το πρωί, και η γιαγιά με τον παππού, για να χαιρετήσουμε τον μπαμπά. Βάλαμε όλοι τα κλάματα, αλλά τι να κάνουμε; Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Πέρασαν μέρες - εβδομάδες, μήνες, ένας χρόνος ολόκληρος, μέχρι που ήρθε η μαμά για να μας πάρει. Όταν ήρθε η μαμά, μετά από δύο χρόνια που είχαμε να τη δούμε, ήταν σα να άλλαζε η ζωή μας εκεί. Δεν θέλαμε τίποτα άλλο. Κάθισε μια βδομάδα και μετά πήραμε και οι τρεις πάλι το δρόμο. 6

Ξυπνήσαμε πρωί - πρωί και οι τρεις για να ταξιδέψουμε. Ανεβήκαμε στο λεωφορείο και σε τέσσερις ώρες φτάσαμε στα σύνορα. Αλλά εγώ όλο το δρόμο σκεφτόμουν όλα αυτά που περάσαμε με τον μπαμπά, και προσευχόμουν να μην είναι στα σύνορα ο κύριος που ήταν και την άλλη φορά. Κατεβήκαμε από το λεωφορείο και πήραμε το δρόμο προς τα εκεί που θα παίρναμε τη σφραγίδα. Έδωσε η μαμά τα χαρτιά και το διαβατήριο στον κύριο, και αυτός άρχισε μετά να μας μιλάει στα Ελληνικά, εμείς όμως δεν ξέραμε λέξη. Η μαμά ήταν δίπλα μας και του απαντούσε, μετά όμως ο κύριος της φώναξε "Μη μιλάς εσύ, δεν ρώτησα εσένα". Μας έκαμε μερικές ερωτήσεις, αλλά εμείς δεν απαντήσαμε σε καμία. Μας έριξε μετά τα χαρτιά στα μούτρα, και μας είπε: "Δεν μπορείτε να περάσετε, γι' αυτό κάντε πίσω". Μετά εμείς φύγαμε από κει και πήγαμε σε μια καφετέρια που ήταν λίγο πιο πάνω. Η μαμά δεν ήθελε να φύγει, μας είπε πως θα περιμένει να αλλάξει η βάρδια. Η βάρδια άλλαζε στις δώδεκα το βράδυ. Πήγε η ώρα δώδεκα, οι κύριοι εκεί είχαν ήδη αλλάξει την βάρδια τους. Πήγαμε πάλι να ξαναμπούμε, αλλά πάλι δεν μας άφησαν. Γυρίσαμε πίσω και περάσαμε όλο το βράδυ έξω από την καφετέρια, γιατί η μαμά μας είπε πως θα ξαναμπαίναμε όταν άλλαζε πάλι η βάρδια, έξι η ώρα το πρωί. Ξημέρωσε, και εμείς πήραμε πάλι το συνηθισμένο δρόμο, στις έξι το πρωί. Πήγαμε και οι τρεις εκεί, έδωσε η μαμά τα χαρτιά και πήραμε τελικά τη σφραγίδα. Περάσαμε μετά τα σύνορα της Ελλάδας, και πήγαμε αμέσως εκεί που είναι τα λεωφορεία, πήραμε εισιτήρια και μπήκαμε στο λεωφορείο. Μόλις καθίσαμε, μας πήρε ο ύπνος και τους τρεις. Στα ξαφνικά όμως, ένιωσα σαν κάποιος να με κουνάει. Ήταν ένας κύριος που έλεγχε πάλι τα χαρτιά, ελέγχοντας μήπως κάποιος μπήκε παράνομα. Με ξύπνησε και άρχισε να μου κάνει διάφορες ερωτήσεις, ρωτούσε "πού έχουν κάνει οι γονείς σου τα χαρτιά" και άλλα διάφορα. Εγώ όμως δεν κατάλαβα τίποτα από τα όσα μου είπε. Και τότε μας κατέβασε και τους τρεις από το λεωφορείο. Και μας πέρασε πάλι απέναντι, στα σύνορα της Αλβανίας. Μετά πήραμε ταξί και γυρίσαμε στο σπίτι μας. Μετά από τρεις μέρες ξαναμπήκαμε όμως, και αυτή τη φορά ήρθε και ο θείος μου μαζί μας, γιατί, άμα δεν θα μας άφηναν να περάσουμε, θα ερχόμασταν μαζί του στο σπίτι, γιατί η μαμά έπρεπε να γυρίσει στην Ελλάδα. Φτάσαμε πάλι στα σύνορα, πήγαμε για να πάρουμε σφραγίδα για να περάσουμε, αλλά πάλι μας έδιωξαν. Μετά η μαμά μας γύρισε εκεί που περίμενε ο θείος μας, γιατί εκείνη θα έπρεπε να φύγει. Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Όταν όμως πήγε για να πάρει τη σφραγίδα, δεν ήταν εκεί ο ίδιος κύριος, ήταν ένας άλλος, και η μαμά του έδωσε πρώτα τα χαρτιά μας. Μετά ο κύριος τη ρώτησε "Τα παιδιά σου πού είναι;" "Εδώ", του λέει η μαμά μου. "Και γιατί δεν τα έφερες, πήγαινε να τα φέρεις αμέσως". Ξανά ήρθε η μαμά για να μας πάρει, γιατί εμείς δεν είχαμε φύγει, αλλά ήμασταν έξω. Περιμέναμε να μας έπαιρνε η μαμά τηλέφωνο ότι πέρασε, γιατί φοβόμασταν, είχαμε πάρει πάρα πολλές σφραγίδες μέσα σε μια εβδομάδα. Ήρθε η μαμά, μας πήρε ξανά και μπήκαμε, πήραμε τη σφραγίδα και οι τρεις, περάσαμε τα σύνορα της Ελλάδας και μετά δεν πήραμε λεωφορείο όπως την άλλη φορά, πήραμε ταξί. Τα ταξί δεν τα ελέγχουν και τόσο πολύ, γιατί οι ταξιτζήδες οι ίδιοι φοβούνται να πάρουν παράνομους, και έτσι ήρθαμε με το ταξί μέχρι τα Γιάννινα. Πήραμε μετά από κει λεωφορείο και ήρθαμε στην Αθήνα, δώδεκα η ώρα το βράδυ. Στην Αθήνα ήταν ο μπαμπάς μας που μας περίμενε, πήραμε ταξί και πήγαμε στο σπίτι μας. Αυτή ήταν η ιστορία. Θέλω να διευκρινίσω όμως ότι τα σύνορα δεν είναι για να χωρίζουν τον ένα λαό από τον άλλον, αλλά αντιθέτως για να τους ενώνουν. Πόσο καιρό θα συνεχίσει αυτό το πράγμα, τα παιδιά και οι γονείς να ζουν χωριστά; Πιστεύω πως αυτή η ερώτηση δεν θα βρει ποτέ την απάντησή της. 7

υεςε ρκετςεί πξςέ για ςξ πώπ έγιμε ξ Έ ποώςξπ πόλεμξπ; Για μα φάνξσμε ςημ απάμςηρη ρε ασςό ςξ αοκεςά εμδιατέοξμ εοώςημα, θα ποέπει μα αματεοθξύμε ρςημ επξυή όπξσ ξ άμθοχπξπ ήςαμ ρςηπ ποώςεπ τάρειπ ςηπ ενέλινηπ. Αουικά δεμ διέτεοε πξλύ από ςα ζώα ξύςε γλώρρα σπήουε, ξύςε πξλιςιρμόπ. Μια ξμάδα αμθοώπχμ κσμηγξύρε ςα κςήμη για μα ζήρει, και όςαμ εμταμιζόςαμ κάπξιξι άλλξι με κξιμά εμδιατέοξμςα γιμόςαμε μια ρύγκοξσρη μεςανύ ςξσπ. Πεοάραμε αοκεςά υοόμια, ιδούθηκαμ ξι ποώςεπ πόλειπ, βαριλιάδεπ. Πάλι όμχπ ξι μεγάλξι αουηγξί ρκεπςόμεμξι κσοίχπ για ςξ ρσμτέοξμ ςξσπ κάμαμε πξλέμξσπ. Ασςό όμχπ γιμόςαμε ποιμ από δεκάδεπ υιλιάδεπ υοόμια, πάλι όμχπ ρσμευίζεςαι μα γίμεςαι και ρήμεοα. Αμ σπάουει πξςάμι πξσ υχοίζει δσξ λαξύπ; Δγώ θα έλεγα πχπ σπάουει πξςάμι πξσ υχοίζει δσξ πλεσοέπ με διατξοεςικέπ απόφειπ.να πάοξσμε έμα παοάδειγμα ξι ρσγκοξύρειπ πξσ γίμξμςαι ρςξ Ιοάκ. Πξιξπ ήςαμ ςελικά ξ κύοιξπ λόγξπ ρε εκείμξ ςξμ άκαοδξ πόλεμξ; Η ςοξμξκοαςία; Ή μήπχπ ςξ πξςάμι ςξσ πεςοελαίξσ, πξσ έυει βοχμίρει από αίμαςα πξλλώμ ρςοαςιχςώμ και άμαυξσπ αμθοώπξσπ και από ςιπ δσξ όυθεπ ςηπ; Όλγα Λεβκίβρκα Υπάρχει στα αλήθεια Αι Βασίλης?!!! Does Santa really exist?! Ο Αι Βαρίληπ είμαι έμα ποόρχπξ πξσ σπάουει μέρα ρςξμ καθέμα μαπ και ρσμβξλίζει ςημ αγάπη και ςημ εσγμχμξρύμη μαπ για ςημ κάθε μέοα και ςα δώοα πξσ μαπ υαοίζει ( what a load of crap who the hell listens to that?!! Ow, I m sorry Santa who?!!) This psychologist believes that Santa is a good man that offers us kindness and love and lots of presents!! Έλεξπ ασςό είμαι ςξ 2007? Πάλι ξι ίδιεπ βλακείεπ, καμείπ δε έυει ςη θέληρη μα ενηγήρει ρε μικοά παιδία ςξ όςι δεμ σπάουει ασςόπ ξ κύοιξπ και δεμ σπήουε πξςέ!! ρςημ Αγγλία μια γσμαίκα έυαρε ςη δξσλεία ςηπ διόςι ενήγηρε ρςξσπ μικοξύπ ςηπ μαθηςέπ όςι ξ άγιξπ ασςόπ δεμ σπάουει!mercy people is this 2007? Same bullshit again, nobody made the gesture to explain to these young children that that man does not exist and he never did!! in England a woman lost her job because she explained to her young students that this saint does not exist! << ξ κόρμξπ ςχμ ζώμςχμ, όπχπ είμαι, πεοιέυει ήδη αοκεςά θαύμαςα και μσρςήοια θαύμαςα και μσρςήοια πξσ εμεογξύμ πάμχ ρςα αιρθήμαςα και ρςη διάμξια μαπ με ςοόπξσπ ςόρξ αμενήγηςξσπ πξσ θα υαμε κάθε λόγξ μα θεχοξύμε ςη ζχή μια μαγική καςάρςαρη >>.Σζόζετ Κξμοαμς Η ΓΡΑΜΜΗ ΣΗ ΚΙΑ! << Σhe world of the alive, the way it is, it contains already enough miracles and mystery miracles and mystery work of our feelings and our cleverness in ways so unexplainable that we would have every reason to think of life as a magical situation>> Josef Conrad the line of the shadow! NATHALIE HALAOUI! Γ1 18/12/06 19:56 8

To Hip-Hop πέθανε; Γξάθνληαο απηέο ηηο γξακκέο αθνχσ ην θαηλνχξην album ηνπ Nas κε ηνλ ηίηιν Hip-Hop is Dead. Με αθνξκή ινηπφλ ηηο ζθέςεηο πνπ εθθξάδεη ν Νενυνξθέδνο ζξχινο πηα ηεο ακεξηθάληθεο hip-hop ζθελήο, ζθέθηεθα πνιιά ζεκαληηθά θαη αζήκαληα πξάγκαηα πάλσ ζε απηφ ην ζέκα. Σν ζέκα ην νπνίν ζα ήζεια λα αλαιχζσ θαη λα εθθξάζσ θάπνηνπο πξνβιεκαηηζκνχο ζρεηηθά κε ηε θαηάληηα ηεο Hip-Hop κνπζηθήο θαη ζηελ Διιάδα αιιά θαη ζηελ γελέηεηξα ηνπ είδνπο, δειαδή ηελ Ακεξηθή. Αο ηα πάξνπκε ηα πξάγκαηα απφ ηελ αξρή. Όηαλ μεθίλεζε ην hip-hop ζηηο θησρνγεηηνληέο ηνπ Bronx ηεο Νέαο Τφξθεο, θαλείο δε θαληαδφηαλ ηε ζα γηλφηαλ ζηε ζεκεξηλή επνρή Η κνπζηθή απηή, ή κάιινλ θαιχηεξα θνπιηνχξα, δελ έρεη νχηε 30 ρξφληα ηζηνξίαο θαη ήδε είδακε πνιιά, θαη ήδε απηφ ην είδνο ηείλεη πξνο εμαθάληζε. Βιέπνπκε ζην πέξαζκα ησλ ρξφλσλ πσο εκπνξεπκαηνπνηείηαη απηή ε κνπζηθή θαη ην κφλν πξάγκα πνπ πιένλ απαζρνιεί αλζξψπνπο κπιεγκέλνπο ζ απηή ηε θάζε είλαη ην πψο λα «πνπιήζεη», πψο λα κπεη ζηα απηηά θαη ζηα κάηηα ησλ αθξναηψλ. Πνιιά ζηνηρεία ησλ hip-hop παξαγσγψλ εληάζζνληαη ζηα πνπ ή ιατθά θνκκάηηα. Γηα καο πνπ αζρνινχκαζηε ηφζα ρξφληα κε ην αληηθείκελν θαη δψληαο ην, είλαη πνιχ ζηελάρσξν, γηαηί αγαπήζακε απηή ηε κνπζηθή, απηφ ηνλ ηξφπν δσήο γηα καο είλαη κηα ηδέα. Σν έιεγα θαη ζα ζπλερίδσ λα ην ιέσ φηη ηελ θχξηα επζχλε ηελ έρνπλ νη αθξναηέο. Γπζηπρψο νη ζεκεξηλνί αθξναηέο δελ έρνπλ ηδέα απφ hip-hop κε απνηέιεζκα λα κε ζέβνληαη απηή ηε κνπζηθή, ζπλήζσο βιέπσ άηνκα ηα νπνία αθνχγνληαο άιιν είδνο κνπζηθήο μαθληθά ηελ άιιε κέξα ηνπο βιέπεηο λα ην «παίδνπλ γθάλγζηα». Γηαηί; Γηαηί ν 50 Cent θαη ν Βνπξιηψηεο είλαη ζηε κφδα απηφ ηνλ θαηξφ θαη είλαη σξαίν. Μα νη θχξηνη 50 Cent θαη NiVo είλαη κεγάινη rappers, θαη respect! Αιιά είλαη θαη έμππλνη επηρεηξεκαηίεο, θαη νη δχν, ν θαζέλαο κε ηνλ ηξφπν ηνπ έρνπλ θάλεη αξθεηφ θαθφ ζηε hip-hop θάζε. Θα κνπ πείηε «Κάηζε ξε κεγάιε, αθνχ ν θαζέλαο έρεη ην δηθαίσκα λα θάλεη θαη λα αθνχεη φηη γνπζηάξεη» Λέσ θαη εγψ «πκθσλψ ξε θίιε, αιιά φπσο πξνείπα ην hip-hop είλαη θνπιηνχξα θαη ηξφπνο δσήο, δε κπνξεί λα ζπγθξηζεί κε άιια είδε κνπζηθήο». Υάζεθε ην αιεζηλφ λφεκα θαη ε αγλφηεηα πνπ ππήξρε παιηά. Αλαθέξνκαη ζε κηα πεξίνδν 1982-1994 φπνπ ήηαλ κηα ρξπζή επνρή γηα ην hip-hop, ηφηε φινη ζθεθηφηαλ ην θαιφ απηήο ηεο θάζεο, ππήξρε δεκηνπξγηθφηεηα, βγήθαλ δνπιεηέο αξηζηνπξγήκαηα, θιαζζηθνί θαη δηαρξνληθήο αμίαο δίζθνη. Κάπνπ εθεί άξρηζε θαη ην θπλήγη ηνπ ρξήκαηνο, κεηά ην ζάλαην ηνπ 2pac θαη ηνπ Notorius B.I.G μέζπαζε έλαο πφιεκνο κεηαμχ ηεο Γπηηθήο θαη Αλαηνιηθήο αθηήο ζηελ Ακεξηθή. Σν Hip-Hop πήξε άιιε δηάζηαζε, εκπνξηθή, κα ππάξρεη πάληα ε underground ζθελή ε νπνία φπσο θαη λα ην θάλνπκε θξαηάεη δσληαλή ηε θάζε θαη ππάξρνπλ άηνκα κέζα ζ απηή πνπ αγαπάλε απηφ πνπ θάλνπλ, γηαηί δελ έρνπλ πεξηνξηζκνχο, δελ είλαη πνπζελά δεζκεπκέλνη, θαη ην θάλνπλ γηα ηνπο εαπηνχο ηνπο θαη ηε παξέα ηνπο. Φπζηθά θαη εθεί ππάξρνπλ πξνβιήκαηα, αιιά φρη ηέηνηα φπσο ζηε mainstream ζθελή. Γε ιέσ μαθληθά φινη λα γίλνπλ underground γηαηί απηφ δε γίλεηαη, απιά λα ππάξμεη πεξηζζφηεξνο ζεβαζκφο θαη απ ηνπο αθξναηέο, αιιά θαη απ ηνπο ίδηνπο ηνπο θαιιηηέρλεο, αιιηψο απηφ ην είδνο ζα θαηαζηξαθεί, ζα γίλεη κία ηεξάζηηα επηρείξεζε, ε νπνία ζα βαδίδεη κε ηε κφδα θαη κε ηε κάδα, ζα βαζηιεχεη ζηα ζαιφληα, ελψ γελλήζεθε ζηνπο δξφκνπο θαη εθεί πξέπεη λα κείλεη Μπάρτος Πιχίνσκι 9

Δ ίμαι ασςόπ πξσ πάμςα ζηςάει βιβλίξ και ρςσλό από ςξσπ μαθηςέπ ςξσ κάθε τξοά πξσ μπαίμει μα κάμει μάθημα εμώ ασςόπ κξσβαλάει μια ςεοάρςια βαλίςρα πξσ είμαι για ςανίδια ρ ' ασςή ςημ βαλίςρα κξσβαλάει ςα υάπια πξσ παίομει ρσμέυεια. Έυει μια μεγάλη μαμία με ςα κιμηςά πξσ δεμ νέοει μα ςα υοηριμξπξιεί. Η τχμή ςξσ ακξύγεςαι ρε όλξ ςξμ όοξτξ όςαμ κάμει μάθημα δέυεςαι ρσμευώπ παοαςηοήρειπ από ςξσπ καθηγηςέπ για μα υαμηλώρει ςημ τχμή ςξσ κάςι πξσ δεμ γίμεςαι πξςέ ςι ςοαβάμε ξι καθηγηςέπ από ασςόμ!! Δίμαι από ςημ Σοίπξλη και είμαι διάρημξπ με ςημ λένη έλα...καςαλάβαςε πξιξπ είμαι, έςρι δεμ είμαι? Γιαρμίμ. Βοείςε ςξσπ καθηγηςέπ Γ Α Λ Γ Ο Η Α Λ Ν Ξ Ν Ι Ν Π Ο Λ Γ Μ Κ Θ Β Π Ι Α Ι Ν Π Ζ Α Ο Ι Φ Η Π Γ Κ Η Λ Ν Α Ν Κ Α Λ Γ Α Ι Α Φ Ξ Φ Ν Ν Ξ Η Η Γ Α Θ Θ Ι Α Λ Γ Π Ν Τ Γ Δ Α Κ Δ Θ Κ Μ Θ Λ Γ Ν Α Ι Ο Λ Ο Κ Π Σ Α Λ Γ Ρ Α Θ Π Ζ Θ Ο Α Σ Ο Ρ Γ Ξ Ζ Ε Ε Η Ζ Ζ Λ Β Μ Π Ρ Γ Ι Θ Γ Γ Γ Π Α Ν Ρ Ζ Β Ε Κ Θ Κ Ν Γ Π Β Ε Α Ν Ν Θ Γ Ζ Ν Ο Θ Ξ Β Λ Ν Α Η Ζ Ε Δ Υ Τ Ζ Β Ξ Ν Τ Ο Η Ι Α Β Ξ Ι Ι Ο Ρ Η Λ Γ Ξ Α Ο Γ Ν Φ Ν Ε Ρ Ο Θ Ν Α Ν Ι Ρ Ο Κ Ζ Θ Π Τ Α Φ Ρ Ο Π Ρ Ζ Θ Γ Κ Ζ Η Ρ Η Θ Π Η Α Μ Σ Η Ι Π Π Υ Α Φ Ι Θ Α Ξ Τ Ν Ε Ν Κ Ι Θ Ο Φ Α Υ Ν Ν Γ Γ Α Ν Β Η Γ Η Λ Α Α Α Γ Α Θ Ρ Θ Ξ Ο Ξ Π Σ Λ Η Π Ι Θ Ο Β Λ Λ Γ Α Φ Γ Ζ Γ Γ Δ Ξ Θ Κ Α Λ Δ Ι Ζ Π Φ Δ Γ Ν Φ Γ Η Γ Π Τ Θ Ρ Β Α Π Α Ρ Π Α Ι Ν Γ Ι Ν Κ Λ Α Β Ο Ξ Ι Ο Η Γ Θ Γ Γ Θ Ζ Ν Γ Γ Α Μ Θ Γ Τ Λ Θ Ν Θ Θ Α Ι Ζ Α Λ Ο Κ Υ Ξ Κ Γ Ο Ρ Α Η Ρ Ν Π Ρ Ξ Μ Λ Λ Ξ Καςάληφη υχοίπ αιςήμαςα, υχοίπ ρκξπξύπ, υχοίπ ςίπξςα. Ρεζιλιιιιιιιιιιιιι. Και ραμ μα μημ έτςαμε ασςό, ςα λξσκέςα ρπάραμε με ςξ τύρημα ςξσ αέοα. Σξ ςι έγιμε με ςα παιδιά πξσ σπξςίθεςαι πχπ ήςαμ μέρα ρςξ κςήοιξ, ςξ ατήμξσμε ρςα υέοια ςηπ επιρςήμηπ. Για ςημ έοεσμα ςηπ ενσπμάδαπ ςχμ μαθηςώμ. Με ποώςξ εοώςημα ήςαμ ρςξιυειχμέμξ ςξ ρυξλείξ; 10

Ποξρένςε ό,ςι ακξσμπάςε [ρε ασςό ςξ ρυξλείξ], όπχπ ρτξσγγάοια, πόοςεπ, καοέκλεπ. Τπάουξσμ άςξμα πξσ πάρυξσμ από ακοάςεια, ή απλά δεμ νευχοίζξσμ ςημ λεκάμη από ςξ ρτξσγγάοι ΜΠΡΟΣΑ ΣΗΝ ΠΟΡΣΑ... Δίμαι γμχρςό όςι η Πόοςα ςξσ γοατείξσ ςηπ Διεύθσμρηπ τέομει δσράοερςεπ ρκέφειπ ρςα μσαλά πξλλώμ, πξσ, ραμ ςξ υχοικό ςξσ Κάτκα μποξρςά ρςημ Πόοςα ςξσ Νόμξσ, έυξσμ πεοάρει μεγάλξ μέοξπ ςηπ μαθηςικήπ ζχήπ ςξσπ αμαμέμξμςαπ ςιπ απξτάρειπ ςηπ κσοίαπ ιξύςη και, πξλλέπ τξοέπ, ςημ Σελική, γι ασςξύπ, Κοίρη... Σώοα ςελεσςαία όμχπ, έπερε ρςημ αμςίληφή μαπ μια καθξοιρςική, όρξ και ρσγκλξμιρςική, διατξοξπξίηρη. Οι ρσζηςήρειπ ςχμ μαθηςώμ με ςη διεσθύμςοια έυξσμ πεοάρει πια ρε άλλη τάρη. Από εκείμα ςα βαοεςά "γιαςί κάπμιζεπ, παιδί μξσ;" ή "γιαςί δεμ ήοθεπ ρςημ ποξρεσυή;" ή "πάοε ςοειπ μέοεπ απξβξλή" ακξύπ, πεομώμςαπ ςημ Πόοςα ςηπ Διεύθσμρηπ, διατχμίεπ για ςιπ εοχςικέπ ρσμεσοέρειπ αμάμερα ρε ΑΡΚΟΤΔΔ και ΑΝΘΡΩΠΟΤ ΜΔ ΛΔΠΙΑ, αςέλειχςεπ ρσζηςήρειπ για ςξ ςι είμαι απξδεκςό ρςξ ρεν, ςι απξςελεί διαρςοξτή, και ςι όυι. Η ρςήλη υαιοεςίζει ςημ αλλαγή ασςή αμάμερα ρςιπ ρυέρειπ διεύθσμρηπ και μαθηςώμ, και, παοά ςξ γεγξμόπ όςι ςη βοίρκξσμε πξλύ ποξυχοημέμη για ςα γξύρςα μαπ, ελπίζξσμε ρε μια ακόμα πιξ ποξυχοημέμη ποξρέγγιρη, ρςξ μέλλξμ... 11

Στέδιο πρώηης ζελίδας: Σάληξα, Μπάξηνο Στέδιο ηελεσηαίας ζελίδας: Όιγα 12