Οικονομική της Εργασίας Κεφ. 15: Ανισότητα Αμοιβών
Επισκόπηση Κεφαλαίου Μετρώντας την Ανισότητα Ανισότητα Αμοιβών από το 1980 και Ύστερα: Ορισμένα Περιγραφικά Δεδομένα Οι Αυξημένες Αποδόσεις της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αύξηση Διασποράς Αμοιβών εντός Ομάδων με το ίδιο Απόθεμα Ανθρωπίνου Κεφαλαίου Οι Βασικές Αιτίες ης Αυξανόμενης Ανισότητας Αλλαγές στην Προσφορά Αλλαγές στη Ζήτηση: Τεχνολογική Αλλαγή Αλλαγές στη Ζήτηση: Αστάθεια Αμοιβών Αλλαγές σε Θεσμικούς Παράγοντες Επέκταση 15A Καμπύλη Lorenz και Συντελεστές Gini
Οι εργαζόμενοι ως μεμονωμένα άτομα και η κοινωνία στο σύνολό της ασχολούνται τόσο με το επίπεδο όσο και με τη κατανομή του εισοδήματος στην οικονομία. Το επίπεδο του εισοδήματος προσδιορίζει το δυνητικό επίπεδο κατανάλωσης των αγαθών και των υπηρεσιών των μεμονωμένων ατόμων. Το ενδιαφέρον μας για την κατανομή / διασπορά του εισοδήματος προέρχεται από τη σημασία που εμείς, ως μεμονωμένα άτομα, δίνουμε στη σχετική μας θέση στην κοινωνία και τη σημασία που αποδίδει η κοινωνία, ως σύνολο, στην ισότητα. Η κατανομή των οικογενειακών εισοδημάτων (τόσο αυτών που δεν έχουν αποκτηθεί όσο και των αποκτημένων) ή των αμοιβών είναι σημαντική για την προσέγγιση των θεμάτων της φτώχειας και των ευκαιριών σχετικής κατανάλωσης. Οι αμοιβές, ως μέρος των συνολικών εισοδημάτων, αποτελούν αντανάκλαση: - της οριακής παραγωγικότητας, - της επένδυσης (και των αποδόσεων) της εκπαίδευσης, - της κατάρτισης, - Της μετανάστευσης, και - Της πρόσβασης στις ευκαιρίες.
15.1 Μετρώντας την Ανισότητα Για παράδειγμα, αν όλοι είχαν την ίδια αμοιβή, ας πούμε $20,000 ανά έτος, δεν θα υπήρχε καθόλου διασπορά βλέπε Διάγραμμα 15.1 Εάν υπήρχαν διαφορές στις αμοιβές που λαμβάνουν τα άτομα, αυτές οι διαφορές θα μπορούσαν να είναι σχετικά μεγάλες ή σχετικά μικρές. Εάν το μέσο επίπεδο των αμοιβών ήταν $20,000, και σχεδόν όλοι οι άνθρωποι ελάμβαναν αμοιβές πολύ κοντά στο μέσο όρο, η διασπορά των αμοιβών θα ήταν μικρή. Αν ο μέσος όρος ήταν $20,000 αλλά κάποιοι έπαιρναν περισσότερα και κάποιοι άλλοι λιγότερα, η διασπορά των αμοιβών θα ήταν μεγάλη..
Figure 15.1 Διασπορά Αμοιβών με Τέλεια Ισότητα
Figure 15.2 Κατανομή Αμοιβών με Διαφορετικούς Βαθμούς Διασποράς Η κατανομή A δείχνει μικρή διασπορά γύρω από το μέσο επίπεδο αμοιβών των $20,000 Η κατανομή Β δείχνει μεγάλη διασπορά γύρω από το μέσο επίπεδο αμοιβών των $20,000
15.1 Μετρώντας την Ανισότητα Η κατανομή A παρουσιάζει μικρότερη διασπορά από την κατανομή B, δηλαδή, οι αμοιβές στη B εμφανίζουν μεγαλύτερο βαθμό ανισότητας. Τα Γραφήματα (Διάγραμμα 15.1 και 15.2) βοηθούν στην απεικόνιση της έννοιας της διασποράς, αλλά αποτελούν ένα πρόχειρο εργαλείο μέτρησης της ανισότητας. Υπάρχουν διάφοροι ποσοτικοί δείκτες της ανισότητας των αμοιβών και το πιο προφανές μέτρο της ανισότητας είναι η διακύμανση της κατανομής. Αυτό εκφράζεται ως: όπου E i = τις αμοιβές ενός ατόμου i στον πληθυσμό i ( E E ) i V a ria n c e (1 5.1) n E = το μέσο επίπεδο των αμοιβών του πληθυσμού = το σύμβολο που δείχνει το άθροισμα όλων των ατόμων του πληθυσμού n = ο αριθμός των ατόμων του πληθυσμού 2
15.1 Μετρώντας την Ανισότητα Ένα πρόβλημα με τη χρήση της διακύμανσης είναι ότι τείνει να αυξάνεται καθώς οι αμοιβές καθίστανται μεγαλύτερες επομένως η διακύμανση είναι ένα καλύτερο μέτρο της απόλυτης παρά της σχετικής διασποράς των αμοιβών. Ως εναλλακτικό μέτρο της διακύμανσης θεωρείται ο συντελεστης μεταβλητότητας (CV): η τετραγωνική ρίζα της διακύμανσης(ή αλλιώς τυπική απόκλιση, σ) διαιρεμένη με το μέσο όρο (μ): CV = i 2 E E i n S ta n d a rd D e v ia tio n M e a n Εάν όλες οι αμοιβές διπλασιαστούν, ο συντελεστής μεταβλητότητας, σε αντίθεση με τη διακύμανση, θα παραμείνει αμετάβλητος. Το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο μέτρο της ανισότητας των αμοιβών αρχικά ταξινομεί τον πληθυσμό ανά επίπεδο αμοιβών και στη συνέχεια καθορίζεται σε ποιο εκατοστημόριο εμπίπτει ένα συγκεκριμένο επίπεδο αμοιβής.
15.1 Μετρώντας την Ανισότητα Έχοντας καθορίσει το επίπεδο αμοιβών που σχετίζεται με κάθε εκατοστημόριο, μπορούμε είτε να συγκρίνουμε τα επίπεδα αμοιβών που συνδέονται με τα δεδομένα εκατοστημόριο, ή να συγκρίνουμε το ποσοστό των συνολικών αμοιβών που λαμβάνει ο καθένας. Η σύγκριση του ποσοστού του συνολικού εισοδήματος που λαμβάνεται από το άνω και το κάτω πέμπτο (ή «πεμπτημόριο») των νοικοκυριών του πληθυσμού είναι ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο μέτρο της ανισότητας του εισοδήματος. Ένα άλλο κοινά χρησιμοποιούμενο μέτρο αυτής της κατηγορίας είναι η αναλογία των αμοιβών, ας πούμε, του 80 ου (90 ου ) εκατοστημορίου προς τις αμοιβές του 20 ου (10 ου ). Για παράδειγμα, το 2011: οι αμοιβές των ανδρών στο 20 ο εκατοστημόριο = $21,361 και οι αμοιβές των ανδρών στο 80 ο εκατοστημόριο = $80,561 Αναλογία Αμοιβών = $ 8 0, 5 6 1 $ 2 1, 3 6 1 Το 2010, τα νοικοκυριά στο άνω πέμπτο (πεμπτημόριο) της κατανομής του εισοδήματος έλαβαν το 50.2% του συνολικού εισοδήματος, ενώ εκείνα στο κάτω πέμπτο έλαβαν το 3.3%. 3.7 7
15.1 Μετρώντας την Ανισότητα Η αναλογία των αμοιβών (από 3.58 το 2008) του 80 ου εκατοστημορίου προς το 20 ο εκατοστημόριο δεν είναι πολύ ικανοποιητική ή διαφωτιστική εκτός και αν συγκριθεί με κάτι όπως οι δείκτες προηγούμενων ετών για να διαπιστωθεί εάν η κατανομή των αμοιβών ανδρών και γυναικών επεκτείνεται οι αμοιβές κατανέμονται πιο άνισα. Η αναλογία των αμοιβών 80:20 και / ή 90:10 εστιάζει σε δύο αυθαίρετα επιλεγμένα σημεία στην κατανομή και αγνοεί τι συμβαίνει σε κάθε πλευρά των επιλεγμένων εκατοστημορίων. Εάν οι αμοιβές του 10 ου εκατοστημορίου μειωθούν και εκείνες του 20 ου εκατοστημορίου αυξηθούν ενώ όλες οι άλλες αμοιβές παραμείνουν σταθερές, ο δείκτης θα μειωνόταν. Εάν οι αμοιβές στο 20 ο και στο 80 ο εκατοστημόριο θα παραμείνουν τα ίδια, αλλά εάν οι ενδιάμεσες αμοιβές γίνουν περισσότερο παρόμοιες, τότε αυτή η κίνηση προς τη μεγαλύτερη συνολική ισότητα αμοιβών δεν θα εντοπιστεί από την απλή αναλογία 80:20.
15.2 Ανισότητα Αμοιβών Από το 1980 και Ύστερα: Ορισμένα Περιγραφικά Δεδομένα Οι αλλαγές στην ανισότητα των αμοιβών για άνδρες και γυναίκες, χρησιμοποιώντας την αναλογία 80:20, δείχνει ότι τόσο οι αμοιβές όσο και οι αναλογίες 80: 20 διαφέρουν μέσα την περίοδο βλέπε Πίνακα 15.1 Άλλοι δείκτες (εκτός από την αναλογία 80:20) είναι: 80:50, 50:20, 90:10, 90:50, και 50:10 Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε αν οι αλλαγές στο ανώτερο άκρο της κατανομής των αμοιβών και στο κατώτερο άκρο είναι σχεδόν παρόμοιες: Και τα δυο αυτά υψήματα της κατανομής καθίστανται πιο οριακά; Μπορούμε να ρωτήσουμε τι συνέβη στις αμοιβές σε κάθε ουρά της κατανομής σμοιβών κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Πίνακας 15.1
Πίνακας 15.2
15.2 Ανισότητα Αμοιβών Από το 1980 και Ύστερα: Ορισμένα Περιγραφικά Δεδομένα Από το 1980 έως το 1990, οι δείκτες 80:20, 80:50, 50:20, 90:10, 90:50, και 50:10 περιγράφουν την ίδια ιστορία για τους άνδρες και τις γυναίκες η ανισότητα των αμοιβών προφανώς αυξήθηκε μεταξύ των ανδρών και των γυναικών κατά τη διάρκεια της δεκαετίας. Οι Πίνακες 15.1 και 15.2 υποδεικνύουν ότι: α. Η ανισότητα αυξήθηκε αναμφισβήτητα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 β. Η προφανής μείωση των σχετικών αμοιβών εμφανίζεται στο κατώτερο τμήμα της κατανομής (στο χαμηλότερο 10ο εκατοστημόριο) γ. Οι αμοιβές έχουν γίνει λιγότερο διασκορπισμένες στο κατώτερο ήμισυ της κατανομής των αμοιβών από το 1990 δ. Από το 1990, οι αμοιβές στο 90ο εκατοστημόριο έχουν απομακρυνθεί πολύ από τη διάμεσο (50ο εκατοστημόριο) από ό,τι οι αμοιβές στο 80ο εκατοστημόριο.
15.2 Ανισότητα Αμοιβών Από το 1980 και Ύστερα: Ορισμένα Περιγραφικά Δεδομένα Γενικά οι αλλαγές στην κατανομή των αμοιβών άπό το 1980 έχουν πραγματοποιηθεί σε δυο διαστάσεις: Οι αυξημένες αποδόσεις των επενδύσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, έχουν αυξήσει τις σχετικές αμοιβές εκείνων που βρίσκονται στην κορυφή της κατανομής. Η αύξηση της ανισότητας των αμοιβών εντός των ομάδων εργαζομένων με το ίδιο επίπεδο ανθρωπίνου κεφαλαίου, σπρώχνοντας τις αμοιβές τόσο στα υψηλότερα όσο και στα χαμηλότερα άκρα της κατανομής.
15.2 Ανισότητα Αμοιβών Από το 1980 και Ύστερα: Ορισμένα Περιγραφικά Δεδομένα Οι Αυξημένες Αποδόσεις της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης Οι πραγματικές αμοιβές των ανδρών εργαζόμενων ηλικίας 35 35 έως 44 με πτυχίο πανεπιστημίου ή μεταπτυχιακό αυξήθηκαν από το 1980 ιδιαίτερα μεταξύ εκείνων που είχαν μεταπτυχιακό ενώ εκείνοι που είχαν εκπαίδευση λυκείου ή και χαμηλότερη βίωσαν μείωση στις πραγματικές αμοιβές. Οι αυξανόμενες αποδόσεις της επένδυσης στην απόκτηση πτυχίου πανεπιστημίου ή μεταπτυχιακού διπλώματος παρατηρούνται επίσης στις γυναίκες, παρόλο που οι μεταβαλλόμενες συνθήκες σε κάθε επίπεδο εκπαίδευσης είναι διαφορετικές.
Πίνακας 15.3
15.2 Ανισότητα Αμοιβών Από το 1980 και Ύστερα: Ορισμένα Περιγραφικά Δεδομένα Αύξηση Διασποράς Αμοιβών εντός Ομάδων με το ίδιο Απόθεμα Ανθρώπινου Κεφαλαίου Οι αμοιβές μεταξύ στενά καθορισμένων ομάδων ανθρωπίνου κεφαλαίου έγιναν πιο διάσπαρτες, εάν για παράδειγμα, εκείνοι που βρίσκονται στο ανώτερο τμήμα της κατανομής των αμοιβών είναι εργαζόμενοι μεγαλύτερης ηλικίας με εκπαίδευση πανεπιστημίου (και πληρώνονται καλύτερα), ενώ εκείνοι που βρίσκονται στο κατώτερο τμήμα είναι εργαζόμενοι μικρότερης ηλικίας που διέκοψαν τη φοίτηση στο λύκειο (ομάδα με λιγότερες δεξιότητες και θα έχουν ακόμα χαμηλότερους μισθούς) έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση της αναλογίας στο σύνολο 80:20 ή 90:10. Ο διαχωρισμός των ανδρών σε διαφορετικές ομάδες ανά ηλικιακή ομάδα και εκπαίδευση(πανεπιστήμιο και λύκειο) αποκάλυψε ότι οι ανισότητες των αμοιβών αυξήθηκαν μεταξύ κάθε ομάδας ανθρώπινου κεφαλαίου από τη δεκαετία του 1980 βλ Πίνακα 15.4.
Πίνακας 15.4
15.3 Οι Βασικές Αιτίες της Αυξανόμενης Ανισότητας Το διευρυμένο χάσμα μεταξύ των μισθών των εργαζομένων με υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης (εργάτες με δεξιότητες) και με χαμηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης (ανειδίκευτοι εργαζόμενοι) υποδεικνύει τρεις δυνατές αιτίες: Η προσφορά των εργαζόμενων με χαμηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης μπορεί να έχει αυξηθεί ταχύτερα συγκριτικά με με την προσφορά απόφοιτων πανεπιστημίου. Η ζήτηση για εργαζόμενους με υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης μπορεί να αυξήθηκε have increased relative to those for less-educated workers. Οι αλλαγές σε θεσμικούς παράγοντες όπως είναι ο κατώτατος μισθός ή η μείωση των συνδικαλισμένων οργανώσεων.
15.3 Οι Βασικές Αιτίες της Αυξανόμενης Ανισότητας Αλλαγές στην Προσφορά Οι μετατοπίσεις στην προσφορά (αύξηση ή / και μείωση) μπορεί να είναι η κυρίαρχη δύναμη / αιτία των μεταβολών των μισθών ή του αυξανόμενου χάσματος και συνεπώς η αύξηση της ανισότητας των μισθών τα τελευταία χρόνια βλέπε Διάγραμμα 15.3. Εάν οι μετατοπίσεις της προσφοράς ευθύνονται κυρίως για το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ των μισθών των εργαζομένων με υψηλό και με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η απασχόληση των εργαζομένων με χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης αυξήθηκε σε σχέση με την απασχόληση των εργαζομένων με εκπαίδευση πανεπιστημίου. Ο Πίνακας 15.4 περιλαμβάνει δεδομένα που υποδεικνύουν ότι οι μετατοπίσεις της αγοράς δεν μπορεί να είναι η κύρια αιτία δείχνει ότι οι αμοιβές και η απασχόληση συσχετίζονται θετικά.
Διάγραμμα 15.3 Μεταβολές στην Προσφορά ως η Κύρια Αιτία της Μεταβολής των Μισθών
Πίνακας 15.4
15.3 Οι Βασικές Αιτίες της Αυξανόμενης Ανισότητας Αλλαγές στη Ζήτηση: Τεχνολογική Αλλαγή Οι μετατοπίσεις των καμπυλών ζήτησης εργασίας ήταν ένας κυρίαρχος παράγοντας της αύξησης της ανισότητας από το 1980. Οι μετατοπίσεις προς τα δεξιά στην καμπύλη ζήτησης εργασία θα W και E για τους εργαζόμενους με πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Οι μετατοπίσεις προς τα αριστερά στην καμπύλη ζήτησης εργασία θα W και E για εργαζόμενους με εκπαίδευση λυκείου ή χαμηλότερη. «Η ευνοϊκή προς τις δεξιότητες τεχνολογική αλλαγή» ή αλλιώς οι επενδύσεις «υψηλής τεχνολογίας» δείχνουν ότι η αύξηση της παραγωγικότητας των έντονα ειδικευμένων εργαζομένων και η μείωση της ανάγκης για εργαζόμενους με χαμηλή ειδίκευση προκαλούν αυτές τις μεταβολές στις καμπύλες ζήτησης. Θυμηθείτε ότι το κεφάλαιο και η εξειδικευμένη εργασία τείνουν να είναι πλήρως συμπληρωματικά, ενώ το κεφάλαιο και η ανειδίκευτη εργασία είναι πιο πιθανό να είναι πλήρη υποκατάστατα.
15.3 Οι Βασικές Αιτίες της Αυξανόμενης Ανισότητας Η ταχύτητα και το πεδίο εφαρμογής της τεχνολογικής αλλαγής στο χώρο εργασίας που συνδέεται με την εισαγωγή μηχανογραφικών διαδικασιών υποοχρεώνουν τους εργαζόμενους να αποκτήσουν νέες δεξιότητες. Η οικονομική θεωρία υποδεικνύει ότι εκείνοι που έχουν χαμηλότερο κόστος εκμάθησης είναι πιθανό να επενδύουν περισσότερα στην εκπαίδευση, επομένως δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη το εύρημα ότι οι εργαζόμενοι με υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης ήταν εκείνοι που προσαρμόστηκαν πιο γρήγορα στο νέο περιβάλλον υψηλής τεχνολογίας. Εντός των ομάδων με το ίδιο απόθεμα ανθρωπίνου κεφαλαίου, το ψυχικό κόστος της εκμάθησης προκαλεί ορισμένους εργαζομένους να αντιστέκονται περισσότερο στις αλλαγές συγκριτικά με άλλους και, καθώς ορισμένοι προσαρμόζονται ταχύτερα και πληρέστερα από τους άλλους, είναι αρκετά πιθανό να αυξηθούν οι διαφορές αμοιβών εντός των ομάδων με το ίδιο απόθεμα ανθρώπινου κεφαλαίου.
Πίνακας 15.6 Το ποσοστό των εργαζομένων που είναι διευθυντικά στελέχη ή επαγγελματίες ή εργαζόμενοι σε υπηρεσίες αυξήθηκε, ενώ το μερίδιο των εργαζομένων σε γραφεία και θέσεις διοικητικής υποστήριξης μειώθηκε. Αυτά τα ευρήματα προσδίδουν κάποια τεκμηρίωση στην υπόθεση ότι η τεχνολογική αλλαγή είχε μια πολωτική επίδραση στην απασχόληση.
15.3 Οι Βασικές Αιτίες της Αυξανόμενης Ανισότητας Αλλαγές στη Ζήτηση: Αστάθεια Αμοιβών Οι τεχνολογικές αλλαγές σε συνδυασμό με τον αυξανόμενο ανταγωνισμό στις αγορές προϊόντων μέσω της απορρύθμισης και της παγκοσμιοποίησης της παραγωγής, μπορεί επίσης να έχουν οδηγήσει σε μια αύξηση της αστάθειας των αμοιβών για μεμονωμένους εργαζομένους - και συνεπώς αύξηση της ανισότητας των αμοιβών. Οι αλλαγές στην αγορά προϊόντων που συμβάλλουν στην απασχόληση ή στην ανεργία των εργαζομένων που βρίσκονται στο κατώτερο πεμπτημόριο (20%) θα προκαλούσαν την αστάθεια των αμοιβών τους εάν: Μερικοί εργαζόμενοι σε αυτή την ομάδα μπορεί να είναι άτυχοι και να καθίστανται άνεργοι, γεγονός που μειώνει τις αμοιβές τους. Άλλοι εργαζόμενοι αυτής της ομάδας μπορεί να είναι αρκετά τυχεροί και να βιώσουν προσωρινή αύξηση αμοιβών μέσω υπερωριών ή μπόνους ως μερίδιο από τα κέρδη.
15.3 Οι Βασικές Αιτίες της Αυξανόμενης Ανισότητας Αλλαγές σε Θεσμικούς Παράγοντες Δυο άλλες αιτίες της αύξησης της ανισότητας των αμοιβών είναι: Ο μειωμένος ρόλος των εργατικών σωματείων, και αυτό θα μπορούσε να συμβάλλει στην αύξηση των αναλογιών 80:50 ή 90:50. Ο κατώτατος μισθός διατηρήθηκε σταθερός κατά το μεγαλύτερο μέρος της περιόδου από το 1980, παρότι ύστερα οι μισθοί γενικά αυξήθηκαν, ενώ η μείωση του πραγματικου κατώτατου μισθού θα μπορούσε να μειώσει τους μισθούς στο κατώτερο τμήμα της κατανομής των αμοιβών. Σημειώστε ότι η μείωση του ποσοστού των συνδικαλισμένων εργαζομένων στις Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950 και συνεχίστηκε αμείωτα σε κάθε δεκαετία. Υπενθυμίζουμε ότι οι γυναίκες είναι σε μικρότερο βαθμό συνδικαλισμένες σε σχέση με τους άνδρες, επομένως η πτώση των ποσοστών τους στις συνδικαλιστικές οργανώσεις ήταν σημαντικά μικρότερη, ωστόσο οι αυξήσεις των αποδόσεων στην εκπαίδευση ήταν το ίδιο μεγάλες μεταξύ των γυναικών όσο ήταν και μεταξύ ανδρών ή και μεγαλύτερες ύστερα από το 1980.
15.3 Οι Βασικές Αιτίες της Αυξανόμενης Ανισότητας Μελέτες που έχουν εκτιμήσει τις επιδράσεις της μείωσης των συνδικαλιστικών οργανώσεων στην ανισότητα των αμοιβών κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτό εξηγεί περίπου το 20% της αύξησης της ανισότητας για τους άνδρες (αλλά όχι για τις γυναίκες) στη δεκαετία του 1980, αλλά δεν διαδραμάτισε κανένα σημαντικό ρόλο ύστερα από το 1990. Τα ιδιαιτέρως τεκμηριωμένα ευρήματα βρίσκονται σε συμφωνία με τα συνοπτικά συμπεράσματα ότι δηλαδή η αύξηση της αναλογίας 80:50 που ήταν αρκετά σημαντική στη δεκαετία του 1980, αλλά σταμάτησε μετά από το 1990. Οι αυξήσεις της αναλογίας 90:50 μετά από το 1990 ήταν επομένως συνάρτηση αποκλειστικά της αύξησης των σχετικών αμοιβών στο υψηλότερο τμήμα της κατανομής (την οποία τα συνδικάτα δεν επηρεάζουν). Ο ονομαστικός κατώτατος μισθός διατηρήθηκε σταθερός καθ 'όλη τη δεκαετία του 1980 και μετά τις γενικές αυξήσεις των μισθών, ο νόμιμος κατώτατος μισθός μειώθηκε στο το ένα τρίτο περίπου του μέσου μισθού ενώ αυξήθηκε και πάλι στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Παράρτημα Κεφ. 15Α: Καμπύλη Lorenz και Συντελεστής Gini
Τα πιο ευρέως χρησιμοποιούμενα μέτρα της ανισότητας σε μια κατανομή περιλαμβάνουν την ομαδοποίηση της κατανομής σε δεκατημόρια ή πεμπτημόρια και τη σύγκριση των αμοιβών (ή του εισοδήματος) σε καθένα από αυτά. Θεωρείται ότι: Κάθε νοικοκυριό του πληθυσμού έχει το ίδιο εισόδημα Κάθε πέμπτο του πληθυσμού λαμβάνει το ένα πέμπτο του συνολικού εισοδήματος Quintiles Equal Share of Income Cumulative Share of Households Cumulative Share of Income First Fifth 20 % 20 % or 0.2 20 % or 0.2 Second Fifth 20 % 40 % or 0.4 40 % or 0.4 Third Fifth 20 % 60 % or 0.6 60 % or 0.6 Fourth Fifth 20 % 80 % or 0.8 80 % or 0.8 Highest Fifth 20 % 100 % or 1.0 100 % or 1.0 Η ισότητα που φαίνεται στον παραπάνω πίνακα θα αποδώσει την ευθεία γραμμή AB στο Διάγραμμα 15A.1, η κλίση θα είναι 1, και η περιοχή θα είναι 0.5
Όπως φαίνεται στον παρακάτω πίνακα, η κατανομή του εισοδήματος δεν είναι απόλυτα ίση. Quintiles Actual Share of Income Cumulative Share of Households Cumulative Share of Income First Fifth 3.5 % 20 % or 0.2 3.5 % or 0.035 Second Fifth 8.8 % 40 % or 0.4 12.3 % or 0.123 Third Fifth 14.8 % 60 % or 0.6 27.1 % or 0.271 Fourth Fifth 23.3 % 80 % or 0.8 50.4 % or 0.504 Highest Fifth 49.6 % 100 % or 1.0 100 % or 1.0 Ο σχεδιασμός του σωρευτικού εισοδήματος αποδίδει την καμπύλη Lorenz ACDEFB για το 2002 στο Διάγραμμα 15A.1, η οποία δείχνει την άνιση κατανομή του εισοδήματος των νοικοκυριών στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2002. Με δύο καμπύλες Lorenz όπως φαίνεται στο Διάγραμμα 15A.1, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι εκείνη που βρίσκεται πλησιέστερα στη γραμμή AB τέλεια ισότητα δείχνει καλύτερη κατανομή από αυτή που απέχει περισσότερο από τη γραμμή AB.
Διάγραμμα 15A.1 Καμπύλη Lorenz για το 1980 και το 2002. Κατανομές του Εισοδήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Διάγραμμα 15A.2 Καμπύλες Lorenz που Τέμνονται Εάν δύο καμπύλες Lorenz τέμνονται, ωστόσο, τα συμπεράσματα για το ποια αντιπροσωπεύει μεγαλύτερη/καλύτερη ισότητα δεν είναι δυνατά. Η καμπύλη Lorenz A έχει χαμηλότερο ποσοστό του συνολικού εισοδήματος που λαμβάνεται από το χαμηλότερο πεμπτημόριο από ότι η κατανομή που αντιπροσωπεύεται από την καμπύλη Lorenz B. Για τη Β, τα υπόλοιπα πεμπτημόρια είναι χαμηλότερα σε σύγκριση με εκείνα της Α.
Μια ευρέως γνωστή μέθοδος μέτρησης της ανισότητας είναι ο συντελεστής Gini, ο οποίος είναι ένα μέτρο της αναλογίας της περιοχής μεταξύ της καμπύλης Lorenz και της γραμμής AB γραμμή της τέλειας ισότητας. Ένας εύκολος τρόπος για να υπολογίσετε το συντελεστή Gini είναι να διαιρέσετε την περιοχή κάτω από την καμπύλη Lorenz σε μια σειρά από τρίγωνα και ορθογώνια και να υπολογίσετε τα παρακάτω: Τρίγωνα Ορθογώνια 0.5 x 0.2 x 0.035 = 0.0035 0.5 x 0.2 x 0.088 = 0.0088 0.2 x 0.035 = 0.0070 0.5 x 0.2 x 0.148 = 0.0148 0.2 x 0.123 = 0.0246 0.5 x 0.2 x 0.233 = 0.0233 0.2 x 0.271 = 0.0542 0.5 x 0.2 x 0.496 = 0.0496 0.2 x 0.504 = 0.1008 Σύνολο 0.1 0.1866 Το άθροισμα των περιοχών των πέντε τριγώνων και των τεσσάρων ορθογωνίων είναι 0.2866 (σημειώστε ότι το άθροισμα των τριγώνων θα είναι επίσης 0.1, οπότε θα πρέπει να εστιάσετε στην εύρεση των περιοχών των τεσσάρων ορθογωνίων).
Διάγραμμα 15A.3 Υπολογίζοντας το Συντελεστή Gini για την Κατανομή του Εισοδήματος των Νοικοκυριών του 2002
0.5 0.2 8 6 6 G in i C o e ffic ie n t 0.4 2 6 8 (1 5 A.1) 0.5 Συντελεστής Gini (GC) κυμαίνεται μεταξύ του 0 και 1 GC = 0 τέλεια ισότητα GC = 1 τέλεια ανισότητα Ο συντελεστής Gini θα γίνει μικρότερος όταν οι πλούσιοι δώσουν κάποιο μέρος του εισοδήματός τους στη μεσαία τάξη καθώς και όταν δώσουν εισόδημα υπέρ των φτωχών. Όταν δύο καμπύλες Lorenz τέμνονται όπως στο Διάγραμμα 15A.2, το συμπέρασμα ή η σύγκριση τους για τη σχετική ισότητας των δύο κατανομών δεν οδηγεί πάντοτε σε μια ξεκάθαρη απάντηση.