Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΞΩ Ανυπόγραφη απεικόνιση στην έκδοση του 1789 του μυθιστορήματος Alain - Rene Lesage "Le diable boiteux par monsieur Le Sage" (Άμστερνταμ: Pierre Mortier, 1789, σελ. 112). παραδείγματα της εξέλιξης του κτιριακού περιβλήματος από τα τέλη του 19 ου αιώνα μέχρι σήμερα Κωνσταντίνα Βαλεντίνη Καρβουντζή επικ. Καθ. ΤΟΜΕΑΣ Ι 2016-17
Johannes Vermeer, Μικρός δρόμος (1658)
"The Art of Glassmaking 1751-1772 / A Portfolio of Prints from the Diderot Encyclopedia" Crown glass στο Μουσείο Angelika Kauffman
Chicago Frame 1890 Σχολή του Σικάγου, Louis Sullivan
«διάλυση» του τοίχου κυριαρχία της οριζόντιας Frank Lloyd Wright Frederick Robie House,1909, Σικάγο
λεύθερη κάτοψη τυποποίηση του περιβλήματος Le Corbusier, Maison Domi-no, 1914
Το μεγάλο «φωτεινό» άνοιγμα Le Corbusier, Maison Citrohan, 1919
Le Corbusier, περίπτερο για το Esprit Nouveau,1922
Τα 5 σημεία: 1. Η κολώνα (Les Pilotis). Το σπίτι επάνω σε κολώνες, δεν ακουμπάει στο έδαφος. Ο κήπος περνάει κάτω από το σπίτι. Το μόνο που παραμένει στο έδαφος είναι η είσοδος και κάποιοι βοηθητικοί χώροι. 2. Η φυτεμένη ταράτσα (le toit jardins). Για αιώνες στη Ευρώπη η παραδοσιακά στέγη προστάτευε το σπίτι από το χιόνι, ενώ η θέρμανση γινόταν με σόμπες και τζάκια. Μετά την εισαγωγή της κεντρικής θέρμανσης το δώμα αποδεσμεύεται από τη συγκεκριμένη χρήση. Το μπετόν επιτρέπει την μετατροπή του κυρτού σχήματος σε κοίλο με αποχέτευση των ομβρίων από το εσωτερικό. Η άμμος και οι ρίζες των φυτών επιτρέπουν το φιλτράρισμα του νερού και την διατήρηση της θερμοκρασίας του εσωτερικού. Πέρα από τη πρακτική χρησιμότητα όμως, η ταράτσα επιτρέπει στο χρήστη την επαφή με τον ουρανό και τη θέα. 3. Η ελεύθερη κάτοψη (le plan libre). Μέχρι τη στιγμή που το μπετόν υιοθετείται στην κατασκευή, η διάρθρωση της κάτοψης υπόκειται στις δεσμεύσεις των τοίχων, που είναι φέροντα στοιχεία. Η κάτοψη πλέον αποδεσμεύεται και μπορεί να αλλάζει σε κάθε επίπεδο. 4. Το επίμηκες παράθυρο (la fenêtre en longueur), σε μια ζώνη που δεν διακόπτεται, σημαίνει μια αποδέσμευση από την εσωτερική οργάνωση του χώρου. 5. Η ελεύθερη όψη (la façade libre), μιας και τα υποστυλώματα μπορούν να υποχωρούν από το κέλυφος και να φέρουν την όψη - μεμβράνη με φουρούσια..
Colomina, Beatriz. (1994). Privacy and publicity: modern architecture as Mass Media. Cambridge, Mass: MIT Press. Κατακόρυφο ή οριζόντιο παράθυρο ; Auguste Perret VS Le Corbusier Πηγή: Colomina, Beatriz. (1994). Privacy and publicity: modern architecture as Mass Media. Cambridge, Mass: MIT Press.
Le Corbusier Villa Stein, Garches, 1926-27.
Théàtre des Champes - Elysées 1913 Auguste Perret (1874-1954) Notre Dame du Raincy 1922-1923
Colomina, Beatriz. (1994). Privacy and publicity: modern architecture as Mass Media. Cambridge, Mass: MIT Press. Auguste Perret VS 55 Rue Raynouard, Le Corbusier 1932
Σκίτσα LeCorbusier
Marchel Duchamp, Fresh Widow (1920) Caspar David Friedrich, γυναίκα σε ένα παράθυρο (1822) Johannes Vermeer, Το γράμμα (1666)
A.Libera και C.Malaparte, Casa Malaparte, 1936-1940, Capri, Ιταλία
raumplan ή plan libre; Adolf Loos VS Le Corbusier
Adolf Loos, Muller House, 1930, Prague, Czech Rep. «Ο Loos μου είπε μια μέρα: Ένας καλλιεργημένος άνθρωπος δεν κοιτάζει έξω από το παράθυρο, το παράθυρό του είναι ένα αδιαφανές γυαλί, είναι εκεί μόνο για να αφήσει το φως μέσα, για να μην αφήσει το βλέμμα να περάσει» Le Corbusier, στο βιβλίο Urbanisme (1925)
«Η αρχιτεκτονική μου δεν έχει μελετηθεί σε σχέδια, αλλά σε χώρους (κύβους). Δεν σχεδιάζω κατόψεις όψεις, τομές. Σχεδιάζω χώρους. Για μένα, δεν υπάρχει ισόγειο, πρώτος όροφος κλπ... Για μένα, υπάρχουν μόνο συναφείς, συνεχόμενοι χώροι, δωμάτια, προθάλαμοι, ταράτσες κλπ. Οι όροφοι συγχωνεύονται και οι χώροι συσχετίζονται. Κάθε χώρος απαιτεί διαφορετικό ύψος: η τραπεζαρία είναι υψηλότερη από την αποθήκη, έτσι οι οροφές ορίζονται σε διαφορετικές στάθμες... Επιστρέφοντας στην ερώτησή σας, είναι ακριβώς αυτή η χωρική αλληλεπίδραση και τη χωρική λιτότητα που μέχρι στιγμής έχω καταφέρει καλύτερα να πραγματοποιήσω στην κατοικία τους dr Müller Aπό Στενογραφημένη καταγραφή του Adolf Loos στο Plzen (Pilsen), 1930)
Le Corbusier, Villa Savoye, 1929-1931, Poissy, Γαλλία
γωνιακό άνοιγμα ελεύθερες επιφάνειες Gerit Rietveld, Schroeder House, Ουτρέχτη, 1924.
Mies van der Rohe, Brick House,1923, Η επέκταση του εσωτερικού στο εξωτερικό
Mies van der Rohe, Barcelona Pavillion,1929, Βαρκελώνη.
Louis Barragan, Casa Galvez, Mexico City. 1955.
Η ένωση του μέσα με το περιβάλλον Mies van der Rohe Haus Tagendhat, 1928-1930, Brno, Τσεχία
Mies van der Rohe,Farnsworth House,1950, Plano, Illinois
Ed. Souto de Moura, σπίτι στο Moledo, 1991-97, Πορτογαλία
Οι τοίχοι από φώς Tadao Ando, Koshimo House,1984, Ashiya, Ιαπωνία
Tadao Ando, Church of light,1999, Osaka, Ιαπωνία
Ο βαθύς τοίχος Le Corbusier, Notre Dame du Haut, 1954, Ronchamp
Ο βαθύς τοίχος Louis Kahn, Esherick House, 1959-61, Pensylvania
Louis Kahn, Esherick House, 1959-61, Pensylvania
το «διπλό» περίβλημα Le Corbusier, Villa Shodhan, 1951-56, Ahmedabad, Ινδία
ο τοίχος «επιδερμίδα» C. Ferrater Πολυκατοικία στην Βαρκελώνη,2000-02
ο τοίχος «επιδερμίδα» S. Godshell Kατοικία σε Χερσόνησο,1995, Αυστραλία
το μεταβαλλόμενο «κουτί» Glenn Murcutt Marika-Alderton House, 1991-94, Αυστραλία
Το εφήμερο όριο Shigeru Ban Curtain Wall House, 1995, Τόκυο Ιαπωνία
Τ Ε Λ Ο Σ