Τόμος 2 ος : Η διάρθρωση του Ελληνικού κράτους Εισαγωγικές έννοιες της Αυτοδιοίκησης
Αυτοδιοίκηση: Η σύσταση οργανωτικών μονάδων της δημόσιας διοίκησης εκτός του νομικού προσώπου του κράτους, οι οποίες αποτελούν ιδιαίτερα νομικά πρόσωπα και διεξάγουν ορισμένο κύκλο διοικητικών υποθέσεων. Η αυτοδιοίκηση δρα συμπληρώνοντας το κενό που αφήνουν τα κεντρικά διοικητικά όργανα Η αυτοδιοίκηση διακρίνεται σε 1.Τοπική αυτοδιοίκηση. 2.Καθ ύλην αυτοδιοίκηση.
Τοπική αυτοδιοίκηση: Νομικό πρόσωπο αρμόδιο για υποθέσεις που συνδέονται με ορισμένη γεωγραφική περιοχή. Καθ ύλην αυτοδιοίκηση: Νομικό πρόσωπο αρμόδιο για υποθέσεις ειδικού σκοπού. Διαστάσεις της αυτοδιοίκησης: 1.Διοικητική διάσταση. 2.Πολιτική διάσταση. 3.Τεχνική διάσταση.
Διοικητική διάσταση: Δίνει έμφαση στην κατανομή των διοικητικών αρμοδιοτήτων και τη σχέση κράτους και αυτοδιοικούμενων οργανισμών. Πολιτική διάσταση: Δίνει έμφαση στον τρόπο ανάδειξης των οργάνων διοίκησης του αυτοδιοικούμενου οργανισμού. Τεχνική διάσταση: Δίνεται έμφαση στο διαρθρωτικό σχήμα που διαμορφώνει το κράτος με τη δημιουργία αυτοδιοικούμενων οργανισμών.
Η τελευταία διάσταση της αυτοδιοίκηση σχετίζεται περισσότερο με την καθ ύλην αυτοδιοίκηση Η καθ ύλην αυτοδιοίκηση συνιστά περισσότερο μια τεχνική εκπλήρωσης των σκοπών του κράτους, παρά έναν θεσμό ς σημασίας. Η έννοια της αυτοδιοίκησης, άλλοτε υλοποιείται με την εκπλήρωση του minimum προϋποθέσεων της (πχ ύπαρξη νομικής προσωπικότητας) και άλλοτε με την εκπλήρωση του maximum των προϋποθέσεων της (πχ συγκρότηση εσωτερικής δομής αυτοδιοικητικών οργανισμών)
Η ύπαρξη νομικής προσωπικότητας των αυτοδιοικούμενων οργανισμών, η οποία είναι διακριτή από τη νομική προσωπικότητα του κράτους, εγγυάται την ύπαρξη τριών στοιχείων: 1.Της διοικητικής αυτοτέλειας των υποθέσεων. 2.Της διοικητικής αυτοτέλειας των οργάνων. 3.Της δημοσιονομικής αυτοτέλειας
Διοικητική αυτοτέλεια των υποθέσεων: Σύμφωνα με αυτή το νομικό πρόσωπο διοικεί συγκεκριμένες υποθέσεις που συνδέονται με ορισμένο γεωγραφικό χώρο πληθυσμό και αντικείμενο Διοικητική αυτοτέλεια των οργάνων: Σύμφωνα με αυτή τα όργανα των αυτοδιοικούμενων οργανισμών δεν έχουν ιεραρχική εξάρτηση από τα όργανα της κρατικής διοίκησης, αλλά υπόκεινται στη διοικητική εποπτεία τους. Δημοσιονομική αυτοτέλεια: Σύμφωνα με αυτή ο αυτοδιοικούμενος οργανισμός έχει τη δυνατότητα να διαχειρίζεται περιουσιακά στοιχεία και να βρίσκει χρηματικούς πόρους για τη λειτουργία του.
Τα αυτοδιοικούμενα όργανα θεωρείται ότι έχουν αποσπαστεί από τον κεντρικό κορμό του κράτους Παράλληλα πρέπει να διατηρείται η ενιαία μορφή του κράτους και να εξασφαλίζεται η λαϊκή κυριαρχία Τους παραπάνω στόχους εξασφαλίζει η διοικητική εποπτεία, η οποία στην πράξη όμως συνιστά περιορισμό της αυτοδιοίκησης Η διοικητική εποπτεία από τη δική της πλευρά: 1.Εξασφαλίζει την ενότητα των στόχων και της λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης 2.Συμβάλλει καταλυτικά στην εφαρμογή της κυβερνητικής ς 3.Ελέγχει την τήρηση της κρατικής νομοθεσίας 4.Προλαμβάνει και καταστέλλει καταστάσεις που είναι αντίθετες προς το δημόσιο συμφέρον
Η έννοια της αυτοδιοίκησης πρέπει να διαχωρίζεται από την έννοια της αυτοκυβέρνησης και της αυτονομίας. Αυτοκυβέρνηση: Η ανάδειξη των διοικητικών οργάνων των δημοσίων νομικών προσώπων από τους ίδιους τους διοικούμενούς τους. Η αυτοδιοίκηση δεν συνεπάγεται και την αυτοκυβέρνηση κατ ανάγκη Αυτονομία: Είναι η εξουσία των διοικούντων οργάνων στο να θεσπίζουν αυτοτελείς κανόνες δικαίου
Στο πλαίσιο της αυτονομίας δεν υφίσταται σχέση εποπτείας μεταξύ του αυτόνομου οργανισμού και του κράτους Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτονομίας είναι η λειτουργία του ομόσπονδου κράτους βάση το οποίο: 1.Οι ομόσπονδες πολιτείες δεν έχουν μόνο διοικητική αλλά και νομοθετική και δικαστική αρμοδιότητα 2.Οι ομόσπονδες πολιτείες δεν τελούν υπό την εποπτεία του κράτους 3.Οι ομόσπονδες πολιτείες αντλούν τα δικαιώματα τους από το Σύνταγμα και αυτά δεν μπορούν να αυξηθούν ή να μειωθούν