ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΣΚΟΠΟΒΟΛΗΣ

1 Γεώργιος Σουλής ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΣΚΟΠΟΒΟΛΗΣ Είναι τρομερά επικίνδυνο το να γράψει κάποιος ένα άρθρο σχετικά με την εκπαίδευση της Πρακτικής Σκοποβολής και αυτό επειδή η Ελλάδα δεν έχει αναδείξει ούτε παγκόσμιους πρωταθλητές, ούτε και διεθνώς αναγνωρισμένους προπονητές. Παρόλα αυτά εγώ επικαλούμενος την επιείκειά σας θα τολμήσω να περιγράψω τα όποια στοιχεία μου δίδαξαν το πάλε ποτέ οι εκπαιδευτές μου σε συνδυασμό με κάποιες προσωπικές μου θέσεις, πιστεύοντας ότι έτσι είναι καλλίτερα από την αμάθεια που επικρατεί στην πατρίδα μας. 1. ΓΕΝΙΚΑ: Κατά την άποψη μου τα αθλήματα από πλευράς δυσκολίας κατατάσσονται σε τρείς κατηγορίες: Στην πρώτη κατηγορία (και δυσκολότερη ) εντάσσονται τα αθλήματα στα οποία, ο αθλητής καλείται μεταξύ άλλων να αντιμετωπίσει και την ευφυΐα του αντιπάλου του. Τέτοια αθλήματα είναι: η πάλη, η πυγμαχία, η ξιφασκία, κ.ά. Στην δεύτερη κατηγορία είναι τα αθλήματα στα οποία η βαθμολογία είναι συνάρτηση δύο ή και περισσοτέρων παραγόντων, εκ των οποίων ο ένας συνήθως είναι ο χρόνος. Τέτοια αθλήματα είναι η υπερπήδηση εμποδίων στην ιππασία, η πρακτική σκοποβολή, η ταχεία βολή στο σταθερό στόχο, κ.ά. Τέλος στην τρίτη κατηγορία, υπάγονται όλα τα άλλα αθλήματα όπου υπάρχει και η λεγόμενη ατομική επίδοση. Η πρακτική σκοποβολή λοιπόν υπάγεται στην δεύτερη από πλευράς δυσκολίας κατηγορία αφού η τελική επίδοση εξαρτάται από τρείς παράγοντες: Την σκοπευτική και σωματική ικανότητα, σε συνδυασμό με τον χρόνο. Συνεπώς η προπόνηση πρέπει να αφορά τόσο τη βελτίωση της σκοπευτικής όσο και της σωματικής μας ικανότητος. 2. ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ: α/ Ίσως ο σημαντικότερος αλλά και βασανιστικότερος παράγοντας της πρακτικής σκοποβολής είναι ο χρόνος και αυτό φαίνεται από το

2 γεγονός ότι μετά από κάθε προσπάθειά μας, περιμένουμε με αγωνία να ακούσουμε το χρόνο. Το σύνολο όμως των αθλητών της πρακτικής σκοποβολής κάνει το εξής λάθος: Προκειμένου να βελτιώσει τις επιδόσεις του, αντί να προσπαθήσει να βελτιώσει εκ παραλλήλου τόσο την σωματική του κατάσταση, όσο και την σκοπευτική του ικανότητα, ασχολείται μόνο με προπόνηση στη βολή. β/ Η σωματική ικανότητα αναλύεται στα αντανακλαστικά του σκοπευτή που κατά βάση είναι έμφυτα και απλά βελτιώνονται με κάποιες ασκήσεις και στην ικανότητα του να κινείται γρήγορα (με εκρηκτικότητα) από σημείο σε σημείο, λαμβάνοντας την κατάλληλη θέση βολής. Αμφότερα όμως, όπως είναι γνωστόν μειώνονται με την πάροδο της ηλικίας, γι αυτό και υπάρχουν οι υποκατηγορίες (senior super senior). Αν θέλει κάποιος να κατανοήσει την αξία της σωματικής ικανότητος και της προσπάθειας μειώσεως του χρόνου κατά τις μετακινήσεις, ας κάνει την εξής δοκιμή: Ας στήσει ένα μεγάλο στάδιο και εάν δεν μπορεί να το στήσει σε πεδίο βολής, ας υλοποιήσει κάποια διαδρομή σε κάποιο αλσύλλιο. Στη συνέχεια (χρονομετρώντας) ας τρέξει το στάδιο, είτε πυροβολώντας εφόσον μπορεί, είτε όχι. Μετά από λίγο ας επαναλάβει την προσπάθειά του πιέζοντας περισσότερο τον εαυτό του, προκειμένου να μειώσει το χρόνο τρεξίματος, κ.ο.κ. Μετά κάποιες προσπάθειες θα διαπιστώσει ότι θα έχει επιτύχει τη μείωση του χρόνου σε πολύ μεγάλο βαθμό. Θα μπορούσε βέβαια να πει κάποιος ότι η μείωση οφείλεται στο γεγονός ότι εξοικειώνεται προς δεδομένο χώρο και αποστάσεις. Θα του απαντούσα ΝΑΙ αλλά ταυτόχρονα το σώμα προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του σταδίου και κατά επέκταση του αγώνα, περιορίζοντας τις πλεονάζουσες κινήσεις με ταυτόχρονη βελτίωση των αντανακλαστικών. 3. ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΟΣ: α/ Η προπόνηση λοιπόν πέραν μιας συνήθους καλής γυμναστικής, θα πρέπει να περιλαμβάνει και ένα φάσμα ασκήσεων εκρηκτικότητας όπως: - Τρέξιμο μικρών αποστάσεων (5-10 μέτρων), με απότομη εκκίνηση και σταμάτημα σε σαφώς καθορισμένο σημείο.

3 - Αλλαγή θέσεως βάλλοντος με ταχεία πτώση στο έδαφος (πρηνηδόν), ή γονυπετώς και ταχεία έγερση. - Τρέξιμο ανάμεσα σε διάφορα εμπόδια που έχουμε τοποθετήσει στο έδαφος (όπως βλέπουμε να κάνουν οι ποδοσφαιριστές στα γήπεδα), ή ακόμη καλλίτερα ανάμεσα στα δένδρα ενός αλσύλλιου, όπου ο αθλητής τρέχει ανάμεσα σε αυτά σπάζοντας τη μέση, φρενάροντας, ξεκινώντας απότομα, πέφτοντας κάτω στη θέση βολής πρηνηδόν, ή γονυπετώς και ξανά όρθιος κ.ο.κ. - Ακόμη και μέσα στο σπίτι μας η γρήγορη κίνηση από το ένα δωμάτιο στο άλλο αποτελεί μία στοιχειώδη προπόνηση. - Ασκήσεις ενδυναμώσεως των χεριών. - Ποδηλασία. - Εάν προχωρήσουμε σε ακόμη πιο εξειδικευμένη προπόνηση, θα έλεγα ότι οι στρατιωτικοί στίβοι εμποδίων είναι ότι καλλίτερο, αφού συνδυάζουν όλα τα παραπάνω. (Ενδυνάμωση, αντανακλαστικά, αντοχή και προπάντων εκρηκτικότητα). β/ Επανερχόμενος στις θέσεις βάλλοντος «ΠΡΗΝΗΔΟΝ» και «ΓΟΝΥΠΕΤΩΣ» θα επεσήμαινα τα εξής όσον αφορά τη λήψη των, προκειμένου ο ενδιαφερόμενος να ασκηθεί στη λήψη των: ΠΡΗΝΗΔΟΝ: Για να μη χάνουμε πολύτιμο χρόνοι διορθώνοντας την αρχική μας θέση, θα πρέπει κατά τη δοκιμή του σταδίου (και αφού λάβουμε τα προβλεπόμενα από τον κανονισμό μέτρα ασφαλείας), να πέσουμε και να εντοπίσουμε την τελική θέση βολής. Από τη θέση αυτή πηγαίνοντας τώρα ανάποδα θα σηκωθούμε όρθιοι, με βάση τη θέση των πελμάτων μας όταν είμεθα πρηνηδόν. Τώρα λοιπόν θα ξαναπέσουμε κάτω ως εξής: Πόδια σε διάσταση, γονατίζουμε και ακουμπάμε και τα δύο γόνατα ταυτόχρονα στο έδαφος. Η επόμενη κίνηση είναι να πέσει το σώμα μας εμπρός. Εάν έχουμε γερούς ΡΑΧΙΑΙΟΥΣ ΜΥΣ τότε κρατώντας το πιστόλι και με τα δύο χέρια πέφτουμε εμπρός και τεντώνοντας τα χέρια (χωρίς να ακουμπούν στο έδαφος) αρχίζουμε τη βολή. Εάν όμως δεν έχουμε γερούς ΡΑΧΙΑΙΟΥΣ τότε ακουμπάμε πρώτα το αδύνατο χέρι, πέφτουμε κάτω και φέρνουμε εμπρός και το αδύνατο χέρι, αρχίζοντας τη βολή. ΓΟΝΥΠΕΤΩΣ: Υπάρχουν δύο θέσεις «γονυπετώς». Θα μπορούσαμε να τις ονομάσουμε η ψιλή και η βαθειά. Η ψιλή είναι αυτή που όλοι μας γνωρίζουμε, λαμβάνεται ευκολότερα, αλλά έχει το κακό ότι εάν το παράθυρο που πρέπει να κάνουμε βολή είναι χαμηλά, τότε θα πρέπει να σκύψουμε ακόμη περισσότερο οπότε και χρόνο χάνουμε και δεν είμεθα σε ισορροπημένη στάση.

4 Η βαθειά απαιτεί καλύτερη φυσική κατάσταση, αλλά μας προσφέρει μία πλέον ισορροπημένη θέση βάλλοντος. Στη θέση αυτή και εάν είμεθα δεξιόχειρες,καθόμαστε πάνω στο δεξί μας πόδι, ενώ το αριστερό είναι τεντωμένο εμπρός, ή προς το πλάι ανάλογα με το χώρο που έχουμε στη διάθεσή μας. 4. ΘΕΣΕΙΣ ΒΑΛΛΟΝΤΟΣ: Υπάρχουν διάφορες απόψεις σχετικά με τον προσδιορισμό των θέσεων βάλλοντος και ειδικά στο κατά πόσον θα πρέπει τα χέρια να είναι τεντωμένα, ή ελαφρώς μαζεμένα. Οπωσδήποτε η κάθε άποψη έχει την φιλοσοφία της και τους οπαδούς της. Εγώ θα προσπαθήσω να αναλύσω και τη φιλοσοφία πάνω στην οποία στηρίζω τα γραφόμενα. α/ Ορθίως: Είναι η κυρία θέση βάλλοντος, αφού το σύνολο των φυσιγγίων ρίπτονται από αυτή τη θέση. 1/ Ο αθλητής λοιπόν παίρνει μέτωπο προς τον στόχο που θέλει να προσβάλλει, ή το κέντρο της ομάδος των στόχων τους οποίους θα προσβάλλει. Στη συνέχεια (μιλώντας πάντα για δεξιόχειρα), κάνει ημιδιάσταση και βγάζει το αριστερό πόδι λίγο εμπρός και το λυγίζει ελαφρά έχοντας το δεξιό τεντωμένο. Το σώμα πρέπει να είναι γενικώς όρθιο, με ελαφρά κλίση των ώμων προς τα εμπρός. {Η στάση αυτή είναι ίδια με την στάση της ΛΟΓΧΟΜΑΧΙΑΣ στο στρατό και της στάσης ενός αθλητή πολεμικών τεχνών. Η στάση αυτή εξασφαλίζει σε αμφότερες τις περιπτώσεις αντίσταση σε ένα κτύπημα από εμπρός, όπως η ανάκρουση του όπλου στην περίπτωσή μας, ευκαμψία, αφού μπορούμε χωρίς να διαφοροποιήσουμε τις θέσεις των ποδιών μας να στρίψουμε το σώμα μας καλύπτοντας μια μεγάλη γωνία και τέλος ευκολία μετακίνησης στην επόμενη θέση, χωρίς να χάσουμε πολύτιμο χρόνο κατά την εκκίνηση λόγω της αδρανείας του σώματός μας}. 2/ Λαβή του όπλου: Το όπλο πιάνεται βαθειά μέσα στην παλάμη του δεξιού χεριού, δυνατά και ψηλά επάνω, με την κάννη στην ευθεία του πήχη του χεριού, ώστε το πιστόλι να αποτελεί προέκταση του χεριού μας, ενώ το αριστερό χέρι, έρχεται στο αριστερό μέρος του όπλου και τα τέσσερα δάκτυλά του, μπαίνουν πάνω από τα δάκτυλα του δεξιού

5 χεριού, ενώ ο αντίχειρας παράλληλα και κάτω από τον αντίχειρα του δεξιού χεριού. Η βαθειά και ψιλή αυτή λαβή περιορίζει την ανάκρουση του όπλου, αφού όντας το όπλο στην ευθεία του πήχη δέχεται το λάκτισμα άμεσα στην ευθεία του χεριού. Η λαβή γενικώς, δεν πρέπει να επιτρέπει την μετακίνηση του όπλου μέσα στην παλάμη μας σε όλη τη διάρκεια της βολής, Το αριστερό μας χέρι είναι αυτό που κατευθύνει το όπλο γενικώς και όντας τεντωμένο με ελαφρά δύναμη που ασκούμε προς τα επάνω, δεν μας επιτρέπει να κατεβάσουμε το όπλο κατά την πίεση της σκανδάλης. 3/ Τα μάτια του αθλητή που πρέπει να είναι και τα δύο ανοικτά και να κατευθύνονται στο ακριβές σημείο (και εννοώ σημείο) που θέλουμε να πάει η πρώτη σφαίρα. 4/ Για να πυροβολήσουμε τεντώνουμε τα χέρια όσο περισσότερο γίνεται, μέχρι σημείου που οι κλειδώσεις των χεριών να κοιτάζουν προς τον ουρανό. Με τη λαβή αυτή η δύναμή μας κατευθύνεται προς τα εμπρός και δεν εφαρμόζεται στα μπράτσα μας, διότι θα προκαλούσε τρέμουλο. {Τα τεντωμένα χέρια εξασφαλίζουν σταθερότητα βολής και περιορίζουν την κίνηση του όπλου προς τα κάτω κατά την πίεση της σκανδάλης. Η κίνηση του όπλου προς τα κάτω (ή τράβηγμα σκανδάλης όπως συνηθίζουμε να το λέμε) είναι αποτέλεσμα του φόβου, του άγχους και της έντασης του αγώνα, είναι δε εντονότερα σε νέους και άπειρους σκοπευτές}. 5/ Η σκανδάλη πιέζεται με την τελευταία φάλαγγα του δείκτη του χεριού που κρατάει το όπλο. Ακριβής θέση είναι αμέσως μετά την άρθρωση και πριν την κορυφή του όρους της τελευταίας φάλαγγας. Για την πίεση της σκανδάλης κινούμε μόνο το δείκτη του χεριού που κρατάει το όπλο και μάλιστα όσο πιο μαλακά γίνεται για να μην χαλάσουμε τη σκόπευση. ΠΡΟΣΟΧΗ: Επειδή πρέπει να κερδίσουμε και το χρόνο, το πάτημα της σκανδάλης γίνεται σε δύο διαφορετικούς χρόνους (είναι η λεγόμενη σκάλα, όπου κατά τον πρώτο χρόνο παίρνουμε τα λεγόμενα «κενά» και κατά τον δεύτερο που είναι η λεγόμενη «αποκοπή» πέφτει η σφύρα). Μία καλή τεχνική που συνιστάται σε σχετικά έμπειρους σκοπευτές είναι: Η πρώτη σκάλα να παίρνεται (μαζεύεται) κατά το χρόνο που το όπλο δεν έχει φθάσει στην τελική φάση της σκόπευσης (δηλαδή όσο το όπλο είναι στον αέρα), ενώ η δεύτερη μόλις ολοκληρωθεί η σκόπευση. ΕΔΩ ΝΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΣΚΟΠΕΥΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΝΟΗΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΤΙ, ΔΙΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ

6 ΚΛΙΣΙΟΣΚΟΠΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΙ ΤΟΥ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟΥ ΤΟΥ ΟΠΛΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΣΤΟ ΣΤΟΧΟ. Θα μπορούσαμε να πούμε ακόμη για το πάτημα της σκανδάλης ότι η έκρηξη θα πρέπει να μας τρομάζει, αφού ποτέ δεν λέμε «ΠΑΤΑΩ ΤΩΡΑ» αλλά απλά μαζεύουμε τη σκανδάλη μέχρι να πέσει. Φυσικά όλη αυτή η διαδικασία για να τελειοποιηθεί απαιτεί χρόνο και εκπαίδευση. β/ Γονυπετώς: Όπως αναφέραμε και στο πρώτο μέρος υπάρχουν δύο θέσεις «γονυπετώς». Θα μπορούσαμε να τις ονομάσουμε η ψιλή και η βαθειά. Η ψιλή, ή κλασσική, είναι αυτή που όλοι μας γνωρίζουμε, λαμβάνεται ευκολότερα και μπορούμε να την λάβουμε και να σηκωθούμε γρήγορα, αλλά έχει το κακό ότι εάν το παράθυρο που πρέπει να κάνουμε βολή είναι χαμηλό, τότε θα πρέπει να σκύψουμε ακόμη περισσότερο οπότε και χρόνο χάνουμε και δεν είμεθα σε ισορροπημένη στάση. Στη θέση αυτή εάν οι στόχοι είναι σε μικρή απόσταση θα μπορούσαμε ακόμη εφόσον έχουμε τη δυνατότητα, να κρατήσουμε το πιστόλι με το ένα χέρι και να εκτινάξουμε το αδύνατο χέρι προς τα πίσω ως αντίβαρο στην κίνησή μας, όπως κάνουν οι ξιφομάχοι κατά τη προσβολή. Εάν το παράθυρο είναι πολύ χαμηλό τότε θα απαιτηθεί η λήψη της βαθειάς στάσης η οποία απαιτεί καλλίτερη φυσική κατάσταση, αλλά μας προσφέρει μία πλέον ισορροπημένη θέση βάλλοντος. Στη θέση αυτή και εάν είμεθα δεξιόχειρες, καθόμαστε πάνω στο δεξί μας πόδι, ενώ το αριστερό είναι τεντωμένο εμπρός, ή προς το πλάι ανάλογα με το χώρο που έχουμε στη διάθεσή μας. Η στάση αυτή έχει το πλεονέκτημα της εκτελέσεως βολής από χαμηλό παράθυρο και το μειονέκτημα ότι για να σηκωθούμε απαιτείται περισσότερος χρόνος και καλλίτερη σωματική κατάσταση, γι αυτό είναι προτιμότερο εφόσον παρέχεται η δυνατότητα, με τη θέση αυτή να ολοκληρώνουμε και το στάδιο. Και στη στάση του γονυπετώς και εφόσον οι συνθήκες το επιτρέπουν θα πρέπει τα χέρια μας να είναι τεντωμένα (όσο περισσότερο γίνεται). γ/ Πρηνηδόν: Κατ αρχήν κατά τη μελέτη του σταδίου θα πρέπει να μελετήσουμε εάν υπάρχει η δυνατότητα με τη στάση αυτή να ολοκληρώνεται και το στάδιο ώστε να αποφύγουμε το να σηκωθούμε, ενέργεια που αποτελεί χρονοβόρα διαδικασία. Ακόμη θα πρέπει πριν

7 την είσοδό μας στο στάδιο να έχουμε αφαιρέσει, ή να έχουμε σηκώσει ψιλά το καπέλο και τις ωτοασπίδες μας. Κατά τη στάση αυτή και στην περίπτωση που ακουμπάμε τους αγκώνες μας στο έδαφος, παρατηρούνται δύο προβλήματα: Συχνές εμπλοκές, (ειδικότερα όταν έχουμε σκληρό επανατατικό ελατήριο) και δεύτερο, οι βολές μας, πηγαίνουν χαμηλά. Οι εμπλοκές συμβαίνουν επειδή τα χέρια μας όντας λυγισμένα είναι χαλαρά και δεν απαγορεύουν την κίνηση της πιστολοειδούς λαβής προς τα πίσω οπότε μαζί με το κλείστρο οπισθοδρομεί και η πιστολοειδής λαβή και έτσι δεν μπορεί να γίνει η φάση του ανοίγματος του κλείστρου. Οι βολίδες πηγαίνουν χαμηλά επειδή έχοντας λυγίσει τα χέρια μας είμεθα περισσότερο χαλαροί, φέρνουμε το όπλο πιο κοντά στα μάτια μας μειώνοντας τη σκοπευτική γραμμή. (ΣΚΟΠΕΥΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΕΙΝΑΙ Η ΓΡΑΜΜΗ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΤΙ ΜΑΣ, ΔΙΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΛΙΣΙΟΣΚΟΠΙΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΑΚΙ ΤΟΥ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟΥ) και δεύτερον δεν αντιστεκόμαστε στο απότομο τράβηγμα της σκανδάλης προς τα κάτω. Για το λόγο αυτό καλόν είναι εφόσον διαθέτουμε καλούς ραχιαίους μυς, να τους σφίξουμε, και να τεντώνουμε τα χέρια μας, οπότε έχουμε καλλίτερη και ταχύτερη σκόπευση. Η στάση αυτή υποβοηθείται πολύ εάν μπορούμε να τοποθετήσουμε τα δάκτυλα των ποδιών μας (τον ταρσό) σε σημείο που να κοντράρουν, οπότε υποβοηθείται η έλξη των ραχιαίων. δ/ Βολή μόνο με το δυνατό χέρι: Την βολή μόνο με το δυνατό χέρι δυνατόν να την επιβάλλει το σενάριο του σταδίου, δυνατόν όμως και να εξυπηρετεί τον σχεδιασμό μας για εξοικονόμηση χρόνου, σύμφωνα πάντα με τις δυνατότητές μας για βολή με ένα χέρι. Κατά τη βολή αυτή πρέπει να εξασφαλίσουμε δύο πράγματα: Το τέντωμα του δυνατού χεριού και την σταθεροποίηση του αδύνατου χεριού. Το τέντωμα του δυνατού χεριού μειώνει όχι μόνο την αστοχία των βολών μας, αλλά και την πιθανότητα εμπλοκής που παρουσιάζεται συχνά. (Οι εμπλοκές στην περίπτωση αυτή οφείλονται στο ότι δεν κρατάμε δυνατά την πιστολοειδή λαβή του όπλου μας με αποτέλεσμα μαζί με το

8 κλείστρο να οπισθοδρομεί και η λαβή οπότε δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί η πρώτη φάση της λειτουργίας του όπλου που είναι το άνοιγμα του κλείστρου). Η σταθεροποίηση του αδύνατου χεριού επιτυγχάνεται με την τοποθέτησή του, ή στο στήθος (στο στέρνο), ή στα γεννητικά όργανα. Με την παλάμη σε σχήμα γροθιάς. Προσωπικά προτιμώ τη θέση στα γεννητικά όργανα γιατί προσδίδει περισσότερη σταθερότητα. Η θέση του σώματός σε σχέση με το στόχο, ή την ομάδα στόχων θα πρέπει να είναι υπό γωνία 45 Ο και αυτό προκειμένου να εξασφαλίσουμε καλλίτερο τέντωμα του χεριού μας. Εάν η βολή μας είναι πάνω σε κίνηση, ή έχουμε να προσβάλουμε μόνον ένα στόχο και ακολουθεί κίνηση, τότε το αδύνατο χέρι, αντί να σταθεροποιηθεί όπως προανέφερα, μπορούμε να το κινήσουμε πίσω, σαν αντίβαρο, όπως κάνουν και οι ξιφομάχοι. Η θέση αυτή θα βοηθήσει την μετέπειτα κίνησή μας. ε/ Βολή μόνο με το αδύνατο χέρι: Κατά τη βολή με το αδύνατο χέρι, στάση που τη χρησιμοποιούμε μόνον όταν την επιβάλλει το σενάριο πρέπει να εφαρμόσουμε τα προαναφερθέντα με ιδιαίτερη έμφαση, στο τέντωμα του αδύνατου χεριού και τη θέση του σώματος ως προς τους στόχους. ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΑΙ ΟΥΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΛΑΘΟΣ. στ/ Βολές εν κινήσει: Μία διαφορετική τεχνική αφού πρέπει να περπατάμε για κέρδος χρόνου και ταυτόχρονα να εκτελούμε εύστοχες βολές. Το βασικό πρόβλημα των βολών αυτών είναι η εξουδετέρωση των κραδασμών από την κίνησή μας. Αυτό επιτυγχάνεται ως εξής: παίρνουμε μέτωπο προς το στόχο, τεντώνουμε τα χέρια προς αυτόν και κινούμαστε έχοντας ελαφρά λυγισμένα τα γόνατα. Επειδή ο κύριος κραδασμός κατά την κίνηση συμβαίνει τη στιγμή που ακουμπάει το πόδι μας στο έδαφος, πρέπει να πυροβολούμε όταν το ένα πόδι είναι στον αέρα. Εάν λόγω μεγάλης αποστάσεως, ή λόγω απειρίας, ή για οιανδήποτε άλλη αιτία δεν προλαβαίνουμε να πυροβολήσουμε (ειδικά κατά τα αρχικά στάδια των προπονήσεών μας), τότε καθυστερούμε να κατεβάσουμε το πόδι που ευρίσκεται στον αέρα.

9 5. ΣΥΝΗΘΗ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΒΟΛΗ: Τα συνήθη σφάλματα κατά την εκτέλεση της βολής είναι: α/ Έχουμε το ένα μάτι μόνιμα κλειστό, ή την στιγμή που πιέζουμε την σκανδάλη από φόβο κλείνουμε και τα δύο μάτια χωρίς να το αντιλαμβανόμεθα. Ο μόνος τρόπος για να το αντιληφθούμε είναι να βάλλουμε κάποιον συναθλητή μας κατά την προπόνηση να ελέγχει τα μάτια μας την στιγμή που πυροβολούμε. β/ Ενώ είμεθα δεξιόχειρες σκοπεύουμε με το αριστερό μάτι. Ένα πολύ σύνηθες φαινόμενο. Αυτό γίνεται αντιληπτό με το να κλείσουμε το δεξιό μας μάτι την στιγμή που σκοπεύουμε, οπότε εάν συνεχίζουμε να βλέπουμε τα σκοπευτικά του όπλου σημαίνει ότι ενώ είμεθα δεξιόχειρες χρησιμοποιούμε το αριστερό μας μάτι. γ/ Κατά την εκτέλεση της βολής, λυγίζουμε και τα δύο γόνατα, με αποτέλεσμα να στερούμεθα των πλεονεκτημάτων που προαναφέραμε από την ορθή θέση βάλλοντος. Ο έλεγχος γίνεται από εμάς αλλά και από συναθλητές μας κατά την προπόνηση. δ/ Πιάνουμε το όπλο με λάθος λαβή, συνήθως χαλαρά και χαμηλά. Ο έλεγχος γίνεται από εμάς τους ίδιους ε/ Ο δείκτης του αριστερού χεριού δεν βρίσκεται κάτω από τον υποφυλακτήρα της σκανδάλης και επάνω από τον μέσο του δεξιού χεριού, αλλά μπροστά από τον υποφυλακτήρα της σκανδάλης, με αποτέλεσμα να μη γίνεται σωστή εκμετάλλευση του αριστερού μας χεριού, όπως την περιγράψαμε παραπάνω. Ο έλεγχος γίνεται από εμάς τους ίδιους στ/ Πιέζουμε τη σκανδάλη με λάθος φάλαγγα του δακτύλου, ή τραβώντας ολόκληρο το χέρι προς τα πίσω. Είναι η δυσκολότερη περίπτωση ελέγχου επειδή η φάση της πιέσεως της σκανδάλης είναι ακαριαία και ακολουθεί η ανάκρουση που δεν μας επιτρέπει να αντιληφθούμε το λάθος μας.

10 Ο εντοπισμός του σφάλματος γίνεται μόνο μέσω ΠΡΟΓΥΜΝΑΣΤΗ ως εξής: Ο προγυμναστής παίρνει το όπλο μας πριν από κάθε βολή και μας το παραδίδει «ΕΤΟΙΜΟ» για να κάνουμε βολή. Άλλοτε λοιπόν βάζει φυσίγγιο στη θαλάμη και άλλοτε όχι. κάτι που εμείς δεν γνωρίζουμε και απλά καλούμαστε να ρίξουμε ένα φυσίγγιο. Θα πρέπει λοιπόν σύμφωνα με αυτά που είπαμε με το πάτημα της σκανδάλης το όπλο μας να παραμείνει ακίνητο και να μην κινηθεί προς κάποια κατεύθυνση. Όταν υπάρχει φυσίγγιο στη θαλάμη το σφάλμα δεν γίνεται αντιληπτό λόγο της ανάκρουσης του όπλου, όταν όμως δεν υπάρχει φυσίγγιο, τότε βλέπουμε το όπλο με το πάτημα της σκανδάλης να κάνει μία κίνηση συνήθως «βύθιση» προς τα κάτω και αριστερά. Αυτή η «βύθιση» αποτελεί και την απόδειξη του λάθους τραβήγματος της σκανδάλης. ζ/ Κάμπτουμε πολύ το σώμα μας ή το έχουμε υπερβολικά όρθιο, με αποτέλεσμα να χάνουμε τα πλεονεκτήματα που μας παρέχει η ορθή θέση βάλλοντος. Ο έλεγχος γίνεται από εμάς αλλά και από συναθλητές μας κατά την προπόνηση. η/ Χαλαρώνουμε το τέντωμα των χεριών μετά από την βολή της πρώτης ή της δεύτερης σφαίρας. Ο έλεγχος γίνεται από εμάς αλλά και από συναθλητές μας κατά την προπόνηση. θ/ Κάποιοι συνήθως νέοι σκοπευτές επηρεασμένοι από κινηματογραφικές ταινίες φοράνε κατά τη βολή γάντια μετά, ή άνευ δακτύλων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την κακή πρόσφυση του χεριού μας πάνω στο όπλο και την απώλεια δύναμης και ελέγχου του όπλου. 6. ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ: Η προπόνηση είναι το σημαντικότερο κεφάλαιο για την πρόοδο ενός αθλητή. Η σωστή όμως προπόνηση απαιτεί την εξασφάλιση κάποιων προϋποθέσεων, όπως: Επάρκεια χρόνου, ηρεμία, κατάλληλο εξοπλισμό, κατάλληλο χώρο και προπάντων γνώσεις επί του τρόπου προπονήσεως. Για την πρακτική σκοποβολή μπορούμε να πούμε ότι είναι το άθλημα των τριών (Χ): ΧΩΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΧΡΗΜΑ. Ειδικά δε για το (ΧΡΗΜΑ) πρέπει να αντιληφθούμε ότι το θέμα δεν είναι πόσα φυσίγγια θα καταναλώσουμε σε μία προπόνηση αλλά το πώς θα τα διαχειριστούμε. Εμπειρικά θα μπορούσα πω ότι ο ελάχιστος αριθμός

11 φυσιγγίων για μία προπόνηση είναι τα πενήντα (50) φυσίγγια και τρείς έως τέσσερεις προπονήσεις το μήνα, αριθμός που εξασφαλίζει κατ ελάχιστον την συντήρηση του επιπέδου μας. α/ Γενικά: - Το βασικότερο εξάρτημα για μία προπόνηση, είναι το χρονόμετρο. Δεν νοείται προπόνηση χωρίς χρονόμετρο και αυτό επειδή ο παράγων χρόνος δημιουργεί την πρόκληση καταδεικνύοντας ταυτόχρονα την πραγματική πρόοδό μας - Μία σωστή προπόνηση πρέπει να περιλαμβάνει βολές και στα δύο είδη στόχων της IPSC (χάρτινους - μεταλλικούς). Γι αυτό και το πεδίο στο οποίο θα προπονηθούμε θα πρέπει να διαθέτει αμφότερα τα είδη στόχων. Εάν το πεδίο δεν τα διαθέτει τότε καλό είναι να φροντίσουμε να τα εξασφαλίσουμε από μόνοι μας και να τα φέρουμε μαζί μας κατά τις προπονήσεις, εξάλλου το κόστος για την προμήθειά των δεν είναι υψηλό. Βολές σε πέτρες, ντενεκέδες, ή οτιδήποτε άλλο υποκατάστατο, σίγουρα δεν αποτελεί προπόνηση αλλά παιχνίδι. - Την προπόνηση χρονικά θα μπορούσαμε να την κατατάξουμε σε δύο κατηγορίες: την αρχική (όταν δηλαδή ξεκινάμε να ασχολούμεθα με το άθλημα) και την μεταγενέστερη, ή βελτίωση του επιπέδου μας. Στην αρχική προπόνηση κινούμεθα αργά, δίνοντας βαρύτητα στην σωστή εκτέλεση των ενεργειών μας (ορθή λήψη των θέσεων βάλλοντος, ορθή σκόπευση και σωστό πάτημα της σκανδάλης) αδιαφορώντας για τον χρόνο. Σιγά σιγά όμως και με την πάροδο του χρόνου οι ενέργειές μας σταθεροποιούνται και χωρίς να το αντιλαμβανόμεθα, γίνονται όλο και γρηγορότερες, όπως ακριβώς συμβαίνει με την οδήγηση, που στην αρχή κινούμεθα αργά χωρίς να κοιτάμε το «ΤΑΧΥΜΕΤΡΟ» και κάποια στιγμή διαπιστώνουμε ότι κινούμεθα σίγουροι και με μεγάλη ταχύτητα. Όταν λοιπόν βεβαιωθούμε για την ακρίβεια των ενεργειών μας και των βολών μας στο στόχο, τότε αρχίζουμε να εκτελούμε βολές παρακολουθώντας το χρονόμετρο. - Το μεγαλύτερο σφάλμα που μπορούμε να κάνουμε από εδώ και πέρα είναι το να «εκβιάζουμε» το χρόνο προσπαθώντας να τον μειώσουμε χωρίς να έχουμε τα αντίστοιχα επιτυχή αποτελέσματα. Αυτό όμως που επιβάλλεται να κάνουμε όταν είναι να ρίξουμε, είναι το να συνεγείρουμε τον εαυτό μας ανεβάζοντας την ΑΔΡΕΝΑΛΙΝΗ και να τον φέρνουμε σε μια κατάσταση έντασης. Εδώ υπάρχουν αρκετοί τρόποι και θα πρέπει ο καθένας να ψάξει να βρει το «ΠΩΣ». Ένας καλός τρόπος είναι να βρούμε φράσεις ή λέξεις που μας δημιουργούν ένταση. Όπως οι λέξεις «ΓΕΡΑ», «ΔΥΝΑΤΑ» κ.α. Κάποιοι επαγγελματίες του είδους

12 υποστηρίζουν ότι η ένταση δημιουργείται με το να «μισήσουμε» τους στόχους που έχουμε να προσβάλλουμε, ανεβάζοντας έτσι την ΑΔΡΕΝΑΛΙΝΗ. - Να μην ξεχνάμε ότι ένα από τα βασικά στοιχεία στους αγώνες της IPSC και πρέπει να υλοποιείται στις προπονήσεις μας, είναι ο διπλός πυροβολισμός. β/ Μέθοδοι προπονήσεων: - Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι ανάγκες μας σε προπόνηση ανάλογα με την απόσταση και το είδος του στόχου, είναι τέσσερις και γι αυτό πρέπει σε κάθε προπόνηση να καλύπτουμε όλο το φάσμα των προπονήσεων. Οι αποστάσεις λοιπόν, είναι: Βολές έως 5 μέτρα. Βολές από 6 10 μέτρα. Βολές από 11 μέτρα και πάνω και τέλος βολές σε μεταλλικούς στόχους σε διάφορες αποστάσεις. (οι αποστάσεις αυτές είναι ενδεικτικές. Οι πραγματικές τοιαύτες εξαρτώνται από την ικανότητα ενός εκάστου). - Σαν πρώτο βήμα για μία σωστή προπόνηση είναι το να πάρουμε το σωστό μέτωπο προς τους στόχους. Αυτό επιτυγχάνεται ως εξής: Βάζουμε απέναντί μας ένα στόχο και λαμβάνουμε τη θέση βάλλοντος όπως την περιγράψαμε προηγουμένως. Κλείνουμε τα μάτια και τραβάμε το όπλο προτείνοντάς το (πάντα με κλειστά μάτια) προς το στόχο μας. Αφού ολοκληρώσουμε την κίνηση ανοίγουμε τα μάτια και ελέγχουμε εάν τα σκοπευτικά μας σημαδεύουν το στόχο. Εάν όντως σημαδεύουν το στόχο τότε λέμε ότι έχουμε λάβει τη σωστή θέση. Εάν όμως δεν τον σημαδεύουν τότε μετακινούμε τα πόδια μας μέχρι τα σκοπευτικά μας να πέσουν επάνω στο στόχο μας. Επαναλαμβάνουμε την ενέργεια αυτή μέχρις ότου με το τράβηγμα του όπλου βρίσκουμε κατευθείαν το στόχο μας. Τότε ελέγχουμε τη θέση των ποδιών μας σε σχέση με το στόχο και φροντίζουμε στο μέλλον να ξεκινάμε από αυτή τη θέση. Εγώ επί παραδείγματι επιτυγχάνω το επιθυμητό αποτέλεσμα ευθυγραμμίζοντας το «πέλμα» του αριστερό μου ποδιού με το στόχο. Αυτό βέβαια δεν αποτελεί κανόνα διότι άπτεται της ανατομίας ενός εκάστου. Σε περίπτωση όμως που έχουμε να προσβάλλουμε μία ομάδα στόχων, τότε θα πρέπει να πάρουμε μέτωπο προς το κέντρο της διατάξεως. - Ένα δεύτερο λεπτό σημείο που βοηθάει στην προπόνηση είναι το να συνηθίσουν τα μάτια μας μόλις κοιτάζουμε ένα στόχο, να κατευθύνονται σε μία συγκεκριμένη περιοχή του και συγκεκριμένα στη

13 Ζώνη «Α». Έτσι λοιπόν βάφουμε τη ζώνη «Α» κατά προτίμηση με μαύρο χρώμα, ή κόβουμε στις διαστάσεις της ζώνης μαύρο αυτοκόλλητο και το κολλάμε στο στόχο. Με αυτόν τον τρόπο εθιζόμαστε στο να επικεντρώνεται η προσοχή μας αυτομάτως στη ζώνη «Α» - Ένα τρίτο σημείο που απαιτεί προσοχή, είναι ότι λόγο της κατανομής των ζωνών του στόχου, (η υψηλή ζώνη βαθμολογίας είναι προς το επάνω μέρος του στόχου και όχι στο κέντρο) σε συνδυασμό με το σύνηθες φαινόμενο του τραβήγματος της σκανδάλης που έχει σαν αποτέλεσμα την πτώση των βολών, επιβάλλει τη σκόπευση του στόχου στο 1/3 του συνολικού ύψους του στόχου, ώστε η βολίδα παρά τα όποια λάθη που θα προέλθουν από κακή πίεση της σκανδάλης να μην βγει έξω από το στόχο. - Τέλος χρήζει ιδιαιτέρας προσοχής η ρύθμιση του όπλου μας. Η ρύθμιση γίνεται σχεδόν πάντοτε με βολή ακριβείας. Κατά την ταχεία βολή όμως παρά την όποια προσπάθεια καταβάλλουμε για ένα σωστό τράβηγμα της σκανδάλης, πάντα έχουμε κάποιο τράβηγμα έστω και μικρό (για τους δεξιόχειρες είναι συνήθως κάτω αριστερά, ενώ για αριστερόχειρες κάτω δεξιά). Για να εξουδετερώσουμε την αδυναμία αυτή μπορούμε να εφαρμόσουμε την εξής πρακτική λύση. Αφού ρυθμίσουμε τα σκοπευτικά μας και αφού με γρήγορες βολές εντοπίσουμε την απόκλιση, δίνουμε μερικά «ΚΛΙΚ» προς την αντίθετη κατεύθυνση από εκεί που τραβάμε, εάν δηλαδή τραβάμε κάτω αριστερά τότε βάζουμε τα σκοπευτικά επάνω δεξιά. Σε έναν νέο λοιπόν έλεγχο ρυθμίσεως με βολή ακριβείας θα δούμε τις βολίδες μας να πηγαίνουν επάνω και δεξιά από το σημείο που σκοπεύσαμε, ενώ σε μία ταχεία βολή θα δούμε τις βολίδες μας να πηγαίνουν στο σημείο που σκοπεύσαμε. γ/ Ασκήσεις - προπονήσεις: (1) Η προπόνηση για την προσβολή στόχων σε αποστάσεις έως πέντε μέτρα (ενστικτώδης βολή) ξεκινάει από βολή στην απόσταση των 60 εκατοστών (2 πόδια) από την κάνη του όπλου μας. Συγκεκριμένα, κάνουμε πάνω στο στόχο ένα σημάδι όχι μεγαλύτερο των πέντε εκατοστών στο 1/3 του ύψους του στόχου (αυτό θα είναι πάντα το σημείο σκοπεύσεως σε έναν πλήρη στόχο). Στη συνέχεια χρησιμοποιώντας πάντοτε το χρονόμετρό μας αρχίζουμε να τραβάμε το όπλο από τη θήκη και να ρίχνουμε διπλούς πυροβολισμούς. Σκόπευση δεν υπάρχει, απλά τα μάτια μας είναι καρφωμένα στο σημείο που στόχου που θέλουμε να πάει η πρώτη σφαίρα και το όπλο μας έρχεται στο ύψος του προσώπου μας. Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να

14 σκοπεύσουμε. Μετά από κάθε βολή το χέρι μας μένει ακίνητο στο σημείο που ρίξαμε, οπότε βλέποντας την τρύπα στο στόχο και τη θέση των χεριών μας και του όπλου μας αντιλαμβανόμεθα την ορθότητα, ή το λάθος και τροποποιούμε τη θέση των χεριών μας ανάλογα.. Επιτυχής θα θεωρηθεί η βολή, όταν και οι δύο σφαίρες μπουν μέσα στον κύκλο των πέντε εκατοστών. Θα πρέπει ακόμη να ασκηθούμε σε δύο πράγματα: Το πρώτο είναι το να παίρνουμε την πρώτη σκάλα της σκανδάλης πριν το όπλο μας φθάσει στη τελική θέση για να ρίξουμε τη πρώτη σφαίρα και το δεύτερο ότι η κίνηση των χεριών μας και του όπλου μας από την θήκη έως την τελική θέση βολής θα πρέπει να ακολουθεί την συντομότερη οδό. Με την άσκηση αυτή επιτυγχάνουμε δύο πράγματα: Το πρώτο είναι ότι τα χέρια μας εξοικειώνονται στο να βρίσκουν τη σωστή θέση για τη βολή της πρώτης σφαίρας (ύψος των οφθαλμών) χωρίς να απαιτείται να σημαδέψουμε και το δεύτερο είναι ότι εξοικειωνόμαστε με την ανάκρουση του όπλου και τα χέρια μας επανέρχονται αυτομάτως μετά την εκπυρσοκρότηση στην ευθεία του στόχου, προκειμένου να ρίξουμε τη δεύτερη σφαίρα. Όταν μετά από αρκετές βολές θα επιτύχουμε να βάζουμε τις δύο σφαίρες στον κύκλο των 5 εκατοστών με γρήγορο ρυθμό, τότε φεύγουμε από την απόσταση των 60 εκατοστών και πηγαίνουμε στο ένα (1) μέτρο. Εκεί ακολουθείται η ίδια διαδικασία. Στη συνέχεια οι αποστάσεις γίνονται: 1,5 μέτρο, 2 μέτρα, 3 μ, 4 μ και ολοκληρώνουμε τον κύκλο της προπονήσεώς μας στα 5 μέτρα. Η διαδικασία αυτή θα σας στοιχήσει (εμπειρικά) περί τα 500 με 600 φυσίγγια και 4-5 συνεχόμενες προπονήσεις. Να είστε όμως σίγουροι ότι θα σπάσει ο πάγος και θα έχετε μπει στο νόημα της Πρακτικής Σκοποβολής. (2) Η προπόνηση για την προσβολή στόχων σε αποστάσεις από έξι έως δέκα μέτρα ξεκινάει από βολή στην απόσταση των 6 μέτρων από την κάνη του όπλου μας και αυξάνεται ανά ένα μέτρο μέχρι να φθάσουμε στα δέκα. Εδώ εν αντιθέσει με την προηγούμενη περίπτωση πρέπει να σκοπεύσουμε γρήγορα την πρώτη βολή, ενώ τη δεύτερη θα τη ρίξουμε χωρίς να σκοπεύσουμε. Η διαδικασία είναι η ακόλουθη: Λαμβάνουμε μέτωπο προς τους στόχους και κατευθύνουμε τα μάτια μας στο σημείο που θέλουμε να πάει η πρώτη σφαίρα (υπενθυμίζεται ότι σε έναν πλήρη στόχο το σημείο αυτό πρέπει να είναι στο 1/3 του ύψους του στόχου). Με το ηχητικό σήμα τραβάμε το όπλο και φέρνουμε τα σκοπευτικά του όπλου μας στον άξονα μάτια στόχος, (υπενθυμίζεται ότι ένας σχετικά έμπειρος σκοπευτής κατά την διάρκεια της κινήσεως

15 αυτής και αφού το όπλο πάρει την ευθεία προς το στόχο, αρχίζει να μαζεύει την πρώτη σκάλα της σκανδάλης). Με το πλήρες τέντωμα των χεριών (τελική θέση του όπλου) παίρνουμε και τη δεύτερη σκάλα. Τη δεύτερη σφαίρα τη ρίχνουμε ενστικτωδώς ευθυγραμμίζοντας το χέρι μας με το στόχο, χωρίς να σημαδέψουμε. Με την άσκηση αυτή επιτυγχάνουμε και πάλι δύο πράγματα: Το πρώτο είναι ότι τα χέρια μας εξοικειώνονται στο να φέρνουν το όπλο στον άξονα μάτι στόχος για τη βολή της πρώτης σφαίρας (σκοπευμένη βολή) και το δεύτερο είναι ότι συνεχίζουμε να εξοικειωνόμαστε με την ανάκρουση του όπλου και τα χέρια μας επανέρχονται αυτομάτως μετά την εκπυρσοκρότηση στην ευθεία του στόχου, προκειμένου να ρίξουμε τη δεύτερη βολή. (3) Για βολές από 10 μέτρα και άνω, ακολουθείται η ίδια με την προηγούμενη διαδικασία, με μόνη διαφορά ότι τώρα σκοπεύουμε και τη δεύτερη βολή. Πρέπει όμως η σκόπευση της δεύτερης βολής να είναι γρήγορη για να κερδίσουμε χρόνο. Μετά από την απόκτηση κάποιας εμπειρίας διαπιστώνουμε ότι δεν είναι ανάγκη να δούμε αμφότερα τα σκοπευτικά μας πάνω στο στόχο. Αρκεί να δούμε την ΑΚΙ του στοχάστρου. (4) Η προπόνηση σε μεταλλικούς στόχους είναι εξίσου απαραίτητη και δεν πρέπει να παραμελείται. Εδώ έχουμε μία βασική διαφορά: Λόγω του μικρού μεγέθους των μεταλλικών στόχων, ειδικά των metal plates απαιτείται μεγαλύτερη ηρεμία, πιο επιμελημένη σκόπευση και οπωσδήποτε πολύ καλά ρυθμισμένο όπλο. Εάν λοιπόν έχουμε ρυθμίσει το όπλο μας όπως περιγράψαμε σε προηγούμενη παράγραφο, δηλαδή έχουμε προσθέσει επιπλέον «ΚΛΙΚ» για να εξουδετερώσουμε την πτώση λόγω τραβήγματος της σκανδάλης, θα πρέπει τώρα να σκοπεύσουμε ανάλογα. Πολύ σημαντικό είναι επίσης τα χέρια μας να είναι τελείως τεντωμένα, ώστε να μην έχουμε το παραμικρό τράβηγμα σκανδάλης. (5) Βολές σε κινητούς στόχους. Είναι σφάλμα να προσβάλουμε έναν κινούμενο στόχο, χωρίς προηγουμένως να έχουμε εντοπίσει κατά την μελέτη του σταδίου, τη ακριβή θέση που θα τον προσβάλουμε. Για να βρούμε λοιπόν τη θέση αυτή εξετάζουμε τα παρακάτω: την ταχύτητα κινήσεώς του, τα νεκρά σημεία της διαδρομής του, επειδή στα σημεία αυτά έχει μία προσωρινή στάση προκειμένου να αλλάξει φορά και τέλος το χρόνο ενάρξεως της κινήσεως από την ενεργοποίησή του, λόγω αδρανείας. Αφού τα εξετάσουμε όλα αυτά μία καλή λύση του προβλήματος είναι: με την ενεργοποίηση του στόχου να τοποθετήσουμε το όπλο στο σημείο που θα τον προσβάλουμε και να τον περιμένουμε, διαφορετικά θα τρέχουμε πίσω από το στόχο και συνεχώς θα αστοχούμε. Θα

16 πρέπει ακόμη να υπολογίσουμε: προσκόπευση, ανάλογα με τη φορά κινήσεώς του και τυχόν επιπλέον βολές για υπερεξασφάλιση σε περίπτωση που δεν έχουμε αποκτήσει την απαραίτητη αυτοπεποίθηση. Επιπλέον εάν διαθέτουμε την απαραίτητη ταχύτητα, έχοντας μελετήσει το χρόνο ενάρξεως της κινήσεως από την ενεργοποίησή του λόγω αδρανείας, μπορούμε προς κέρδος χρόνου, μετά την προσβολή του μεταλλικού στόχου που συνήθως τον ενεργοποιεί, να προσβάλουμε πρώτα έναν άλλο στόχο και στη συνέχεια τον κινούμενο. (6) Βολές σε μισούς στόχους. Η διαδικασία προσβολής των είναι η ίδια με μόνη διαφορά ότι απαιτείται προσεκτικότερη σκόπευση, ειδικά όταν ο στόχος καλύπτεται από φίλιο στόχο. (7) Πέραν των βασικών προπονήσεων ασκήσεων που αναφέρθηκαν, υπάρχουν και δεκάδες άλλες που χρησιμοποιούν διάφοροι διακεκριμένοι ξένοι εκπαιδευτές, όπως εκτέλεση βολών σε group των τριών, ή των έξι φυσιγγίων σε διάφορες αποστάσεις, Χρησιμοποίηση μεταλλικών στόχων αντί χάρτινων (κανονικών, ή υπό σμίκρυνση), για την εκτέλεση συνεχόμενων ορατών βολών, βολές από μεγάλες αποστάσεις ώστε να συνηθίσουμε να σκοπεύουμε, και πολλές άλλες. (8) Επίσης πολύ σημαντική είναι και η λεγόμενη ΞΗΡΑ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ που γίνεται σε κλειστό χώρο και με πολύ μεγάλη προσοχή από πλευράς ασφαλείας. Κατά την προπόνηση αυτή, τοποθετούμε στον τοίχο ένα μικρό σημάδι, ή ακόμη και έναν στόχο υπο σμίκρυνση και κάνουμε τα λεγόμενα τραβήγματα, βελτιώνοντας το χρόνο τραβήγματος και βολής της πρώτης σφαίρας. δ/ Συνήθη σφάλματα κατά τις προπονήσεις είναι: (α) Σε μικρές αποστάσεις που πρέπει να κάνουμε μη εσκοπευμένη βολή, εμείς σκοπεύουμε οπότε η προπόνηση δεν έχει νόημα. (β) Κατά την προπόνηση δεν έχουμε πλουραλισμό, περιορίζοντας έτσι την προπόνησή μας σε μία ή δύο ασκήσεις. (γ) Αντί να κάνουμε συχνές προπονήσεις έστω και με μικρό αριθμό φυσιγγίων, κάνουμε αραιές προπονήσεις ξοδεύοντας μεγάλο αριθμό φυσιγγίων. (δ) Δεν χρησιμοποιούμε χρονόμετρο στις προπονήσεις. (ε) Ρίχνουμε σφαίρες χωρίς να ελέγχουμε τα αποτελέσματα και χωρίς να εξετάζουμε τους λόγους της αποτυχίας μας (δηλαδή να κάνουμε κριτική των αποτελεσμάτων μας). (συνεχίζεται)

17 7. Προπαρασκευή αγώνα. α. Μελέτη Σταδίου: 1/ Ένας άλλος πολύ σημαντικός παράγοντας μειώσεως του χρόνου σε ένα στάδιο, είναι η μελέτη του σταδίου και συγκεκριμένα η μελέτη των κινήσεών μας, αφού η κάθε κίνησή μας μεταφράζεται αυτομάτως σε χρόνο. Μόνο αν σκεφθεί κάποιος ότι ένας αθλητής προκειμένου να μειώσει τον χρόνο μεταξύ πρώτης και δεύτερης σφαίρας κατά 10 εκατοστά του δευτερολέπτου μπορεί να ρίξει σε προπονήσεις ακόμη και μερικές χιλιάδες σφαίρες, θα αντιληφθεί την αξία της μελέτης του σταδίου για εξοικονόμηση χρόνου. 2/ Η όλη προσπάθεια αποσκοπεί στην πλήρη απομνημόνευση του «ΣΕΝΑΡΙΟΥ» και συνεπώς την «αυτοματοποίηση των ενεργειών μας». Η μελέτη ενός σταδίου αναλύεται στις παρακάτω φάσεις: - Σε πρώτη φάση, ξεκινάμε από την βαλβίδα έναρξης και κινούμενοι στο χώρο του σταδίου προσπαθούμε να εντοπίσουμε τους στόχους που πρέπει να προσβάλλουμε (μετρώντας ταυτόχρονα τον αριθμό των φυσιγγίων) σύμφωνα με την ενημέρωση σταδίου, καθώς και τα σημεία από τα οποία θα τους προσβάλουμε εν στάση ή εν κινήσει. Αναζητώντας έτσι, τις μικρότερες αποστάσεις, σε συνδυασμό με τις αλλαγές γεμιστήρων που θα υποχρεωθούμε να πραγματοποιήσουμε. (Υπόψιν ότι οι αλλαγές γεμιστήρων πολλές φορές μας ρυμουλκούν στον τρόπο που θα ρίξουμε το στάδιο). - Σε δεύτερη φάση και αφού έχουμε επιλέξει τα σημεία από τα οποία θα προσβάλλουμε τους στόχους, κινούμεθα και πάλι πάνω στην διαδρομή που επιλέξαμε. Αυτή τη φορά μετράμε τα βήματά μας, εάν οι αποστάσεις είναι μικρές 3 4 μέτρα, Ή εάν οι αποστάσεις είναι μεγαλύτερες, τότε σημειώνουμε τις ακριβείς θέσεις βολής με βάση χαρακτηριστικά σημεία του εδάφους (πέτρες, χόρτα, ή οτιδήποτε άλλο χαρακτηριστικό ξεχωρίζει πάνω στο έδαφος). Στην περίπτωση που σημειώνουμε χαρακτηριστικά σημεία στο έδαφος, τότε κατά την κίνησή μας, κοιτάζουμε στο έδαφος για να σταματήσουμε εκεί ακριβώς που πρέπει. - Εάν η θέση βολής εφάπτεται σε fault lines, (συνήθως στο αριστερό μας πλευρό εάν είμεθα δεξιόχειρες, ή στο δεξιό εάν είμεθα αριστερόχειρες) τότε προσέχουμε το πώς θα πατήσουμε στην εν λόγω γραμμή, ώστε να έχουμε την καλλίτερη θέση, χωρίς να δεχθούμε ποινή (διαδικαστικό) επειδή πατήσαμε έξω από την fault line.

18 - Ακόμη εάν υπάρχουν μπροστά μας πλαίσια θα πρέπει να ελέγξουμε και να αποφασίσουμε, εάν θα πλησιάσουμε κοντά σε αυτά προκειμένου να εκτελέσουμε βολή, ή εάν θα τραβηχτούμε λίγο πιο πίσω, προσέχοντας πάντοτε η κάνη μας να μην σκοπεύει τα πλαίσια, ειδικά στην κατηγορία ΟΡΕΝ, όπου η απόσταση μεταξύ RED DOT και κάννης είναι μεγάλη και εάν στρίψουμε λίγο το όπλο, τότε ενώ η ΚΟΥΚΙΔΑ θα δείχνει το στόχο, η κάννη μας θα είναι πάνω στο πλαίσιο. Γι αυτό σε δύσκολες περιπτώσεις είναι προτιμότερο το όπλο μας να βγαίνει μπροστά από το πλαίσιο. - Σε τρίτη φάση ελέγχουμε τις αποστάσεις από τη θέση βολής έως τους χάρτινους στόχους που απαιτούν δύο σφαίρες, για να καθορίσουμε το είδος της βολής που θα κάνουμε. Υπόψιν ότι όπως αναφέραμε στο προηγούμενο (ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ) για έναν καλό σκοπευτή, υπάρχουν τρείς διαφορετικοί τρόποι προσβολής ενός στόχου με δύο φυσίγγια. Συγκεκριμένα: - Από 1 έως 5 μέτρα η βολή είναι ενστικτώδης. Δηλαδή σηκώνουμε το όπλο, το κατευθύνουμε στο στόχο και με σταθερό χέρι ρίχνουμε τις δύο σφαίρες. - Από 6 έως 10 μέτρα σημαδεύουμε την πρώτη σφαίρα, ενώ την δεύτερη τη ρίχνουμε με τα αντανακλαστικά μας. - Από 11 μέτρα και πάνω καλόν είναι να σκοπεύουμε και τις δύο σφαίρες. - Σε τέταρτη φάση, εντοπίζουμε τις όποιες κατά περίπτωση λεπτομέρειες και τυχόν εναλλακτικές ενέργειες σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά, όπως αστοχίες σε μεταλλικούς στόχους, ή βολές σε penalty targets. Τέτοιες λεπτομέρειες και υπολογισμοί είναι: - Εάν σε κάποια θέση βολής πρέπει να πέσουμε πρηνηδόν, ή γονυπετώς, θα πρέπει λαμβάνοντας τα προβλεπόμενα μέτρα ασφαλείας να πέσουμε και να ελέγξουμε τα παρακάτω: Το πώς φαίνονται οι στόχοι. Το εάν υπάρχει περίπτωση να σηκωθεί σκόνη κατά τη διάρκεια της βολής και να μειωθεί το οπτικό μας πεδίο. Να εντοπίσουμε τη θέση που θα ακουμπήσουν τα χέρια μας (εάν ακουμπήσουν) και τέλος, εάν μας ενοχλούν καπέλο γυαλιά και ωτοασπίδες, οπότε πρέπει να τα προσαρμόσουμε κατάλληλα, ή εάν πρόκειται για το καπέλο, να το αφαιρέσουμε. Σε περίπτωση που πρέπει να λάβουμε θέση γονυπετώς, τότε θα εξετάσουμε το πόσο βαθειά θα καθίσουμε. - Εάν ο μέγιστος αριθμός φυσιγγίων στη γεμιστήρα μας είναι π.χ. 18 φυσίγγια και έχουμε ένα στάδιο με 16, 17 ή 18 φυσίγγια και υπολογίζουμε να το βγάλουμε με μία μόνο γεμιστήρα, τότε θα πρέπει να έχουμε προγραμματίσει ανάμεσα σε ποιες θέσεις βολής θα κάνουμε αλλαγή εάν έχουμε κάποια αστοχία από κάποια θέση.

19 - Τέλος, κάποια σημαντικά στοιχεία (όπως ΑΛΛΑΓΗ ΓΕΜΙΣΤΗΡΑ) τα επαναλαμβάνουμε συνεχώς στο μυαλό μας για να μην τα ξεχάσουμε. (π.χ. «φεύγοντας από τη θέση δύο μην ξεχάσω να κάνω αλλαγή γεμιστήρα», ή «μην ξεχάσω να ρίξω στο στόχο στο βάθος»). β. Ψυχολογική Προπαρασκευή Αθλητή: 1/ Από τη στιγμή που τελείωσε το περπάτημα του σταδίου μετά την ενημέρωση (briefing) και μέχρι να έρθει η σειρά μας να αγωνιστούμε, πρέπει να είμεθα απόλυτα συγκεντρωμένοι πάνω στο στάδιο επαναλαμβάνοντας μέσα στο μυαλό μας τον τρόπο που θα κινηθούμε. Αυτό ακόμη και εάν πρόκειται για ένα απλούστατο στάδιο (speed - shoot). Ταυτόχρονα όμως παρακολουθούμε και τους συναθλητές μας την ώρα που ρίχνουν, επειδή, ίσως έχουν κάνει κάποιες επιλογές καλλίτερες από τη δική μας, οπότε σκεπτόμαστε εάν θα πρέπει να τις προτιμήσουμε. Αυτός είναι και ο ένας από τους δύο λόγους που πολλοί σκοπευτές προσπαθούν να ρίχνουν στο τέλος της ομάδος. Ο άλλος είναι το να αποφασίσουν εάν θα επιχειρήσουν να υπερβούν ενδεχομένως τα όριά των ή εάν θα ρίξουν συντηρητικά και αυτό αφού ιδούν τα αποτελέσματα των κυριοτέρων αντιπάλων τους. 2/ Μπαίνοντας στη βαλβίδα κατ αρχήν πρέπει να έχουμε αποφασίσει για τον τρόπο που θα κινηθούμε στο στάδιο. Δεύτερο από την είσοδό μας στη βαλβίδα δεν υπάρχει τίποτε άλλο, εκτός από ΕΜΑΣ ΕΝΑ ΟΠΛΟ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΡΙΘΜΟ ΣΤΟΧΩΝ, που πρέπει να προσβληθούν. Κάθε άλλη σκέψη, ή ενέργεια θα οδηγήσει την προσπάθειά μας σε αποτυχία. 3/ Η θέση που θα καταλάβουμε στη βαλβίδα εφόσον μας παρέχεται η δυνατότητα θα πρέπει να είναι τέτοια που να εξυπηρετεί τόσο την προσβολή των στόχων που θα προσβληθούν από τη θέση αυτή, όσο και την μετέπειτα κίνησή μας. γ. Άλλες Λεπτομέρειες που Εξετάζουμε ή Λαμβάνουμε Υπόψιν Κατά τη Μελέτη Σταδίου: - Εάν οι επιδώσεις μας στη βολή εν κινήσει δεν είναι ικανοποιητικές, τότε αποφεύγουμε να πυροβολούμε εν κινήσει, όντας προτιμότερο να ρίξουμε εν στάση. - Εάν κάποιος χάρτινος στόχος είναι αρκετά μακριά, ή υπερβολικά μικρός, τότε μπορούμε να προγραμματίσουμε εξ αρχής και να τον προσβάλουμε με ένα επιπλέον φυσίγγιο. (ΥΠΕΡΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ). - Κάποιες μετακινήσεις ποδιών είναι πιο εύκολες. (Π.χ. σε μία μικρή μετακίνηση προς τα δεξιά είναι προτιμότερο να κινήσουμε πρώτα το αριστερό μας πόδι περνώντας το εμπρός από το δεξί και στη συνέχεια το δεξί να πάει στην τελική θέση).

20 - Είναι προτιμότερο να κάνουμε δύο μεγάλα βήματα παρά τρία μικρά. Γι αυτό το λόγο και αυτές οι μικρές ενέργειες αποτελούν αντικείμενο της μελέτης του σταδίου. - Καθορισμός της σειράς προσβολής των στόχων. - Περίπτωση υπάρξεως μόνο χάρτινων στόχων: Η προβολή των χάρτινων στόχων μπορεί να γίνει από αριστερά προς τα δεξιά, ή αντίστροφα. Σε κάθε περίπτωση υπάρχει ένα πλεονέκτημα και ένα μειονέκτημα. Ποια είναι αυτά: Κατά τη βολή από αριστερά προς τα δεξιά έχουμε πιο φυσιολογική κίνηση του χεριού, ενώ κατά την προσβολή από δεξιά προς τα αριστερά (εφόσον είμεθα δεξιόχειρες) έχουμε ταχύτερο εντοπισμό του επόμενου στόχου, αφού το αριστερό μας μάτι είναι ελεύθερο και η παρατήρησή μας δεν εμποδίζεται. (ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΠΡΟΤΙΜΩ ΤΗΝ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΔΕΞΙΑ). - Περίπτωση υπάρξεως χάρτινων και μεταλλικών στόχων: Εφόσον είμεθα καλοί σκοπευτές μπορούμε να ρίξουμε με την προαναφερθείσα σειρά. Διαφορετικά καλόν είναι να ρίξουμε πρώτα τους χάρτινους και μετά τους μεταλλικούς. - Άλλο στοιχείο που δυνατόν να καθορίσει τη σειρά προσβολής των στόχων είναι η σειρά που θα τους δούμε φτάνοντας στη βαλβίδα. Δηλαδή εάν αρχίσω να βλέπω ένα ένα τους στόχους πριν φθάσω στην τελική θέση, τότε καλόν είναι να αρχίσω να πυροβολώ τους στόχους ενώ κινούμε, από αυτόν που φαίνεται πρώτος, άσχετα με τις προτιμήσεις μου για κάποια σειρά, γιατί έτσι εξοικονομώ χρόνο. - Εάν δεν είμεθα καλοί σκοπευτές και έχουμε έναν μικρό μεταλλικό στόχο σε πολύ μεγάλη απόσταση, ή δεν ρίχνουμε με δικό μας όπλο που είναι τέλεια ρυθμισμένο επάνω μας, αλλά είναι όπλο του συλλόγου μας, ή εάν για να προσβάλλουμε ένα στόχο πρέπει να διανύσουμε μια μεγάλη απόσταση προκειμένου να τον δούμε ολόκληρο, ίσως είναι προτιμότερο να του ρίξουμε μία γρήγορη σφαίρα για να μην χρεωθούμε ένα διαδικαστικό και στη συνέχεια να τον αφήσουμε. Ένα MISS θα μας στοιχίσει λιγότερο σε σχέση με το χρόνο που θα χάσουμε για να τον προσβάλουμε με επιτυχία. Το παρόν άρθρο έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό SHOOTER και αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Γεωργίου Σουλή. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση (ολική, μερική ή περιληπτική) και η κατά παράφραση ή διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου του άρθρου με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό κλπ χωρίς την έγγραφη άδεια του αρθρογράφου.