www.hiltonathens.gr hilton

www.hiltonathens.gr hilton

hilton athens magazine 4 hilton athens

Ionian Hotel Enterprises SA Hilton Athens 46 Vas. Sofias Ave., 115 28 Athens, tel.: 210 7281 000, fax: 210 7281 111 Communications Manager Tina Toribaba (tina.toribaba@hilton.com) Publisher Daphne communications SA 4A Gavrias Str., 151 25 Maroussi, Athens tel.: 210 259 4100, fax: 210 258 6740-1, www.daphne.gr Editor-in-chief Vangelis Chaniotakis Creative art director Anna Papadopoulou editorial director Giota Flentzeri Art Director Vasso Alifragi Image Process Arsenis Miaris CONTRIBUTORS Konstantinos Kaimakis, Giorgos Mitropoulos, Maria Paschali, Konstantinos Sakkas, Soti Triantafillou, Evi Valli, Maro Voulgari, Augustine Zenakos Copy editor Vassilis Toros translation Helena Economidou, Christina Rizopoulou PHOTOGRAPHERS Alexandros Botonakis, Panagiotis Katsos, Nikos Kokkas, Louis Bourjac, Kostas Argiris, Periklis Merakos, Apeiron, visualphotos.com FASHION-STYLING Calliope Moragli, Anna Zinchenko, Eleni Nomidi, Eva Georgiou GROUP PHOTO EDITOR Antonis Liamis PHOTO RESEARCHERS Dimitra Vlara, Anastasia Seferiadou, Stavros Koutsospiros Photo ARCHIVE Elisavet Papageorgakopoulou ADVERtISing director Mina Mazi (mmazi@daphne.gr) ADvertising MANAGER Silia Babeta (sbabeta@daphne.gr, 210 259 4198) GROUP KEY ACCOUNT MANAGER Froso Makrinitsa (fmakrinitsa@daphne.gr, 210 259 4108) advertising assistant Triantafyllia Nikolaidou (tnikolaidou@daphne.gr, 210 259 4176) BRANCH OF NORTHERN GREECE ADvertising MANAGER Konstantinos Kossifas (kkossifas@daphne.gr, 2310 504 117) CEO Markos Bitsakos Marketing MANAGER Katerina Christopoulou corporate & exclusive publications DPT General - scheduling manager Panagiotis Frountzos printing Niki Publishing SA This magazine is distributed free of charge. Nothing appearing in the Hilton Athens Magazine may be reprinted, reproduced of transmitted, either in whole or in part by any electronic or mechanical means, without prior writeen permission from the publisher. Ionian Hotel Enerprises SA does not necessarily share the opinions expressed in the Hilton Athens Magazine. athens hilton 7

INDEX To lobby του Hilton Αθηνών τη δεκαετία του 1960 / The lobby of Hilton Athens in the 1960s Αρχείο Hilton Αθηνών / archive of Hilton Athens Venia Dimitrakopoulou...12 Constantinos Daskalakis...18 Luz Casal...24 The Modern Art Affairs...28 Anna Kafetsi...42 National Museum of Contemporary Art...46 Futurism...50 Piraeus...58 De-Tales of Athens...70 Business... chic...72 Very Luxurious Watches...80 Thessaloniki...84 Despina Mouzaki...92 Invitation to Dinner...96 Hiltonia Spa...100 Suite 724...104 In Progress Athens... 110 Social Life... 116 COVER: Photographer: Panagiotis Katsos Editor: Anna Zinchenko (Smile), Hair / Make up: Stellar (Smile) Assistant photographer: Christos Theologos, Assistant Styling: Chris Η Silvia (D-Models) φορά μεταξωτό πουκάμισο, τουίντ παντελόνι και δερμάτινη ζώνη: όλα Burberry (Burberry boutique), ασημένια σκουλαρίκια με crystal stones και πέρλες (Folli Follie), κολιέ με μαύρες πέρλες (Oxette), καπέλο Sonia Rykiel (Attica) / Silvia (D-Models) wears silk shirt, tweed trouser and leather belt: all by Burberry (Burberry boutique), silver earrings with crystal stones and pearls (Folli Follie), black pearl necklace (Oxette), Sonia Rykiel hat (Attica) 8 hilton athens athens hilton 9

editorial HΑθήνα αλλάζει χρώματα έπειτα από αρκετά χρόνια ζει ξανά την εποχή του φθινοπώρου, και αυτό είναι κάτι συγκλονιστικό! Η πόλη αποκτά γήινες αποχρώσεις, αναδίδει τη μυρωδιά του βρεγμένου χώματος και αφήνει πίσω της τη ραστώνη του καλοκαιριού... Περιδιαβαίνω στους χώρους του Hilton Αθηνών και βλέπω γύρω μου τις καίριες παρεμβάσεις στους χώρους να ακολουθούν τη διάθεση της εποχής. Το φθινόπωρο είναι ο καιρός της ανανέωσης, ας πούμε ένα χρονικό σημείο αφετηρίας άλλωστε, είναι τυχαίο το γεγονός πως οι Ρωμαίοι το θεωρούσαν αρχή του νέου χρόνου;, η εποχή της μεταμόρφωσης. Αφιερώνω αρκετό χρόνο για να παρατηρήσω τα έργα της γλύπτριας Βένιας Δημητρακοπούλου πριν εκτεθούν στο Aethrion Lounge και με διαπερνά το μεσογειακό αεράκι της Αίγινας... Ανακαλώ στη μνήμη μου τους τραχείς αφορισμούς του Filippo Tommaso Marinetti, με τους οποίους πριν από 100 χρόνια διατύπωσε το «Μανιφέστο του Φουτουρισμού»: «Εμείς θέλουμε να τραγουδήσουμε την αγάπη για τον κίνδυνο, την εξοικείωση στην ενέργεια και την παρατολμία. Το κουράγιο, η θρασύτητα, η εξέγερση θα είναι ουσιώδη στοιχεία της ποίησής μας. [...] Δεν υπάρχει πια ομορφιά έξω από τον αγώνα. Κανένα έργο που δεν έχει επιθετικό χαρακτήρα δεν μπορεί να είναι ένα αριστούργημα. Η ποίηση πρέπει να γίνει αντιληπτή σαν μια άγρια έφοδος ενάντια στις άγνωστες δυνάμεις, για να τις αναγκάσει να γονατίσουν μπροστά στον άνθρωπο». Ο διάλογος μεταξύ της τέχνης και της ζωής είναι υπερβατικός. Και πολλές φορές εμπεριέχει σκέψεις και απόψεις ατάκτως ερριμμένες, σαν τα φύλλα των δέντρων που πέφτουν... Το ετερόκλητο είναι το συναρπαστικό και το υποκειμενικό είναι το στοιχείο που σου χαρίζει μια θέση στη μνήμη των ανθρώπων. Σαν τις ξεχωριστές στιγμές που γεύεσαι στο Βυζαντινό, σε ένα από τα δωμάτια του Hilton Αθηνών, στην πισίνα του Hiltonia Spa, στο Aethrion ή το Executive Lounge. Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων... Άλλωστε, και η τέχνη αγγίζει τον όρο «διευθέτηση». Περιγράφεται ως art, από το λατινικό «ars», που, εν μέρει, σημαίνει «διακανονίζω». Στην ουσία, όμως, δεν είναι αυτό που ορίζουν τα λεξικά ως «η ανθρώπινη δραστηριότητα που στηρίζεται σε ορισμένες γνώσεις και εμπειρίες και έχει σκοπό τη δημιουργία ενός πνευματικού ή τεχνικού έργου». Ίσως είναι αυτό που είπε ο Edgar Degas: «Η τέχνη δεν είναι αυτό που βλέπεις, αλλά αυτό που κάνεις τους άλλους να δουν»! Athens is changing colours after many years it is living an autumn season again, and this is overwhelming. The city is acquiring earthy colours, giving off the smell of wet soil and shedding off the sloth of summer... I walk around the Hilton Athens and notice that most of the interventions in the premises follow the mood of the season. Autumn is a time for renewal, or let us say a starting point Was it just a coincidence that the Romans considered it the start of the New Year?, a period of metamorphosis. I spend a long time admiring the works of sculptor Venia Dimitrakopoulou, before they are exhibited in the Aethrion Lounge, and a Mediterranean breeze sweeps me off to the island of Aegina... The striking, aphoristic words of Filippo Tommaso Marinetti, which he wrote some 100 years ago in his Manifesto of Futurism, come to my mind: We want to sing the love of danger, the habit of energy and rashness... The essential elements of our poetry will be courage, audacity and revolt. [...] Beauty exists only in struggle. There is no masterpiece that has not an aggressive character. Poetry must be a violent assault on the forces of the unknown, to force them to bow before man. The dialogue between art and life is transcendental. And many times it contains thoughts and random views, like falling tree leaves... Odd is exciting and subjectivity is the element that earns you a place in the memory of people. Like the unique moments you enjoy in Byzantino, in one of the Hilton Athens rooms, at the swimming pool of the Hiltonia Spa, at the Aethrion or in the Executive Lounge. It is all a matter of priorities... Moreover, art touches upon the term arrangement. The word art derives from the Latin ars, which in part means to arrange. But it is not what dictionaries designate as a human activity that is based on certain knowledge and experiences and aims at creating an intellectual or technical work. Maybe it is what Edgar Degas said: Art is not what you see, but what you make others see! by Bart van de Winkel General Manager of the Hilton Athens 10 hilton athens athens hilton 11

venia DIMITRAKOPOULOU ΠΡΟΣΩΠΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ Γλυπτων ΠΟΥ Θα ΦΙΛΟΞΕΝησει ΤΟ HILTON ΞΕΠροβαλλει ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑ- ΠΛΕΚΕΙ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ. ΤΗΣ ΓΙΩΤΑΣ ΦΛΕΝΤΖΕΡΗ / ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ LOUIS BOURJAC A WORLD THAT COMBINES ANTIQUITY with contemporary AESTHETICS JUMPS OUT OF THE SCUPLTURE EXHIBITION, TO BE HOSTED AT THE HILTON. BY GIOTA FLENTZERI / PHOTO LOUIS BOURJAC Κομμάτια πέτρας που αναδύονται στην επιφάνεια του τοπίου, τα θραύσματα μιας αρχαιότητας που είναι ακόμη ζωντανή. Το στόμα του πολεμιστή που μισανοίγει σαν να θέλει να σου μιλήσει για τους αιώνες της ζωής που χαράζουν στην έκφρασή του», γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος για την έκθεση της Βένιας Δημητρακοπούλου, που φιλοξενεί από τις 29 Οκτωβρίου το Hilton Αθηνών. Λίγες ημέρες πριν από τα εγκαίνια, η καλλιτέχνις μάς μίλησε για τη σχέση της με την Αίγινα, τις ηφαιστειογενείς πέτρες και τα έργα της. Έργα σας φιλοξενούνται στο Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών, στο Αμερικανικό Κολέγιο Ελλάδος, στο Λαύριο κ.α. Τι θα αντικρίσει ο επισκέπτης στην έκθεσή σας στο Hilton Αθηνών; Πρόκειται για ένα μέρος της τελευταίας μου δουλειάς, που εξέθεσα το Μάιο στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών. Βέβαια, αυτό που θα παρουσιάσω εδώ με το βίντεο που καταγράφει εικαστικά τη δουλειά μου θα δημιουργήσει ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης. Με ενδιαφέρει επίσης να δω πώς λειτουργούν τα έργα μου σε ένα χώρο της «καθημερινής ζωής», όπως είναι το Hilton Αθηνών. Η σχέση σας με την Αίγινα φαίνεται από τα υλικά που χρησιμοποιείτε. Τι σημαίνει η Αίγινα για εσάς; Από πού αντλείτε την έμπνευση για τις μορφές που σχηματίζετε στις πέτρες; Από μικρή έβλεπα τον κόσμο μέσα από εικόνες. Οι εικόνες με βοηθούσαν να σκεφτώ, ήταν πιο δυνατές και από την ίδια μου τη λογική. Αισθάνομαι ότι με κατακλύζουν. Στην Αίγινα προσγειώθηκα σαν τις πέτρες (κατά κάποιον τρόπο) και από τότε, όπως αυτές, ρίζωσα εδώ. Είναι ένας τόπος που ξεχειλίζει από μύθο. Περπατάς στο Όρος, βλέπεις τις ηφαιστειογενείς πέτρες γύρω σου και νομίζεις ότι ξεπροβάλλουν από πίσω τους ήρωες, θεοί και νύμφες. Ο μύθος είναι κεφάλαιο της ψυχής μας, της μιλά απευθείας. Από αυτή την άποψη, αυτά τα γλυπτά τα χρωστάω στην Αίγινα. Η πέτρα, ως υλικό, χαρακτηρίζεται από τη σκληρότητά της και την τραχύτητά της. Η μεταμόρφωση ενός τέτοιου υλικού από άψυχο σε «έμψυχο» εμπεριέχει στοι- Pieces of stone that emerge at the surface of the landscape, ruins from an antiquity that is still alive. A warrior s mouth, half-open as if it wants to talk about the centuries of life engraved on its face, writes author Takis Theodoropoulos about Venia Dimitrakopoulou s exhibition, which will be hosted at the Hilton Athens from 29 October. With these words, he highlights the life philosophy developed by the sculptor through her work. A few days before the opening of the exhibition, the artist spoke to us about her relationship with Aegina, volcanic stones and her works. Some of your works are exhibited at the Athens International Airport, the American College of Greece, Lavrio, etc. What will the visitor see at the Hilton Athens exhibition? It is part of my last work that I exhibited in May at the Athens Art Gallery. Of course, what I will present here with the video that visually records my work will create a second level of reading. I am also interested in seeing how my works perform in a place of daily life, like the Hilton Athens. Your relationship with Aegina is evident in the materials that you use. What does Aegina mean to you? Where do you draw the inspiration for the forms that are shaped in the stones? Since I was a child, I saw the world through images. These images helped me to think; they were stronger than my own logic. I feel submerged by them. I landed in Aegina like the stones (in some way), and since then, like them, I became rooted. It is a place filled with myths. You walk on Mt Oros, admire the volcanic stones that lie around and think that heroes, gods and nymphs might jump out behind them. Myth is a chapter of our soul; it directly communicates with it. From this perspective, I owe these sculptures to Aegina. Stone, as a material, is characterised by its hardness and roughness. Does the transformation of such a material from lifeless to living contain elements of subjectivity, inspiration or continuity? There is first a physical relationship. The stone may be hard, but at midday a heat equal 12 hilton athens athens hilton 13

χεία υποκειμενικότητας, οίστρου ή συνέπειας; Υπάρχει κατ αρχάς μια σχέση σωματική. Η πέτρα είναι μεν σκληρή, αλλά το μεσημέρι βγάζει από τους πόρους της τη θέρμη του ανθρώπινου σώματος. Η πέτρα δεν είναι άψυχο, αδρανές υλικό. Μέσα στις φυσικές γραμμές της μοιάζει να κρατάει εγκλωβισμένη ενέργεια που νιώθω πως περιμένει τα χέρια μου για να την απελευθερώσουν. Θα μου πείτε ότι είμαι γλύπτρια και αυτή είναι η δουλειά μου... Από την άλλη, αυτό που με γοητεύει είναι οι αντιστάσεις που μου προβάλλει. Ξέρω ότι κανείς δεν μπορεί να επιβληθεί στην πέτρα και γι αυτό προσπαθώ να τη διευκολύνω να απελευθερώσει τις μορφές που κρύβει μέσα της... σαν πολύτιμο μυστικό. Βγάζω τη λεπτότητα που κρύβεται πίσω από τη σκληρότητα και την τραχύτητά της. Ποιο είναι το στοιχείο που βοηθάει στο να κτιστεί η σχέση έργου - κοινού; Δεν υπάρχει οριστική απάντηση στο ερώτημα. Κάθε φορά που εκθέτω ένα έργο παίρνω διαφορετική απάντηση, και εδώ έγκειται η γοητεία της επαφής με το κοινό. Όπως κι εγώ, μπροστά στα έργα που αγαπώ έχω διαφορετικές αντιδράσεις. Στη Φλωρεντία, μπροστά στους Σκλάβους του Michelangelo, που ξεπροβάλλουν ημιτελείς μέσα από τα κομμάτια του μαρμάρου της Καράρα, δάκρυσα! Ενώ κοιτώντας τον Δαβίδ, που θεωρείται το απόλυτο αριστούργημά του, απλώς αισθάνθηκα θαυμασμό. Πιστεύω στην αλχημική λειτουργία του καλλιτέχνη, ο οποίος μετατρέπει την ύλη, αλλάζει τη μορφή της. Αυτός είναι, τουλάχιστον κατά την προσωπική μου άποψη, ο σημαντικός ρόλος της τέχνης. Η to body temperature oozes out through its pores. The stone is not a lifeless, inert material. Through its natural forms, it seems to detain an energy that needs my hands to be set free. But you might say this is my work... On the other hand, what fascinates me is the resistance it offers. I know that one cannot impose oneself to the stone and that s why I try to help it release the forms hidden within... like a precious secret. I bring out the delicacy that is hidden behind the hardness and the roughness. What is the element that helps build a work-public relationship? There is no definite answer to this question. Each time I exhibit a work, I get a different answer, and this is what makes the contact with the public so fascinating. I too have different reactions to my favourite works. In Florence, for instance, I wept in front of Michelangelo s Slaves, which pop out incomplete from the pieces of Carrara marble. In front of the statue of David, which is considered his absolute masterpiece, I just felt admiration. I believe in the alchemy of the artist, which transforms the material and changes its form. This, in my view, is the important role of art. Art is our way of transforming the world. Your sculptures have in common a sort of a cry that express pain, but also hurt, disappointment or triumph... They are expressive sculptures that resemble those of antiquity, the ancient stones, marble forms and other forms of folk sculptures of Aegina... 14 hilton athens athens hilton 15

τέχνη είναι ο τρόπος που έχουμε για να μεταμορφώνουμε τον κόσμο μας. Κοινός τόπος των γλυπτών σας είναι η κραυγή που μπορεί να είναι έκφραση πόνου, ιαχής, έκκλησης, θριάμβου... Πρόκειται, δηλαδή, για ομιλούντα και εκφραστικά γλυπτά που παραπέμπουν σε αρχαϊκές και αρχαίες πέτρινες, μαρμάρινες μορφές, αλλά και σε μορφές λαϊκών γλυπτών της Αίγινας... Είναι σαν τη στιγμή της σιωπής που βγαίνει από το στόμα προτού αρθρωθεί ο λόγος, όπως το χαμόγελο του Κούρου που προϊδεάζει για τη μεγάλη ευφορία της κλασικής γλυπτικής. Στην αρχαϊκή γλυπτική ακόμη και οι τραυματίες χαμογελούν. Η φόρτιση αυτής της στιγμής που προηγείται, προικοδοτεί το σχήμα που προβάλλει φωτεινό από το σκοτάδι με την έντασή της. Το ίδιο το σχήμα, τη στιγμή που αναδύεται όμως, σε λυτρώνει απ όλη την ένταση της κύησης. Δεν μπορώ να προσδιορίσω την έκφραση των γλυπτών. Εκείνο που μπορώ να πω είναι ότι η παρουσία τους είναι λυτρωτική για μένα. Δάσκαλός σας στη γλυπτική υπήρξε ο Θόδωρος Παπαγιάννης. Πιστεύετε ότι ο δάσκαλος στην τέχνη είναι στην ουσία σύμβουλος προς την πορεία που θα χαράξει ο εκάστοτε δημιουργός ή ότι ασκεί σημαντική επιρροή στο στιλ κάθε γλύπτη; Μπορεί να συμβούν και τα δύο. Ο σκοπός είναι να καταφέρει ο δάσκαλος να ξυπνήσει αυτά που υπάρχουν μέσα στο μαθητή, να τον βοηθήσει να τα βγάλει στο φως. Από τον Θόδωρο Παπαγιάννη έμαθα πολλά, κυρίως όμως έμαθα να σέβομαι τις ψυχικές καταθέσεις των ανθρώπων. It is like a moment of silence that comes out from the mouth before articulating a word, like the smile of the kouros that alludes to the great euphoria of classical sculpture. In sculptures of the archaic period, even the wounded smile. The charge of this preceding moment endows the form that appears luminant from the darkness full of that moments tension. The form itself, as it emerges, relieves you from the tension of creation. I cannot define the expression of the sculptures. What I can say is that for me their presence is liberating. Your teacher was sculptor Theodoros Papayiannis. Do you believe that an art teacher is in reality an advisor that points at the course that will be taken by the artist or does he influence the style of each sculptor? Both can happen. The objective is for the teacher to succeed in awakening what is inside the student, to help them bring it out into the light. I learned a lot from Theodoros Papayiannis, mainly to respect people baring their soul. Η έκθεση της Βένιας Δημητρακοπούλου φιλοξενείται από τις 29/10 έως τις 3/12 στο lobby και στο Aethrion Lounge του Hilton Αθηνών. Venia Dimitrakopoulou s exhibition will be hosted from 29/10 to 3/12 at the lobby and the Aethrion Lounge of the Hilton Athens. 16 hilton athens athens hilton 17

Constantinos daskalakis Υπέροχα απλός, απλώς ιδιοφυής Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης έκανε μια στάση στην Αθήνα, πριν πετάξει για τη Βοστόνη, και μας μίλησε για την έρευνα που τον έκανε διάσημο. τησ ΕΥΗσ ΒΑΛΛΗ / ΦΩΤΟΓΡΑΦΙα ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΑΣ CONSTANTINOS DASKALAKIS MADE A STOP IN ATHENS BEFORE FLYING TO BOSTON AND TALKED TO US ABOUT HIS RESEARCH, WHICH HAS MADE HIM FAMOUS. BY EVI VALLI / PHOTO NIKOS KOKKAS Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, η επιθυμία τού Κωνσταντίνου Δασκαλάκη να αποκτήσει περισσότερη γνώση απ όση μπορούσε να του προσφέρει η Ελλάδα τον οδήγησε στο πανεπιστήμιο του Berkeley. Η διδακτορική του διατριβή για το θεώρημα του John Forbes Nash, Jr. τον έκανε γνωστό στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, καθώς έδωσε απάντηση σε ένα άλυτο για 50 χρόνια γρίφο. Στην ηλικία των 28 χρόνων ο Κωνσταντίνος εντάσσεται στο διδακτικό προσωπικό του ΜΙΤ, και στη συνάντηση που είχαμε μαζί του στο lobby του Hilton Αθηνών μάς υποσχέθηκε πως το έργο του δεν σταματά εδώ... Ποιος είναι ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης και από πού ξεκίνησε; Όπως μαρτυρά το όνομά μου κατάγομαι από την Κρήτη, αλλά μεγάλωσα στην Αθήνα. Στην οικογένειά μου η γνώση ήταν μια από τις βασικότερες αξίες της ζωής και η τυπική πορεία για μένα ήταν να περάσω στο πανεπιστήμιο. Τελείωσα, λοιπόν, το Τμήμα Ηλεκτρολόγων του Πολυτεχνείου της Αθήνας. Η γνώση όμως που έπαιρνα πάντα μου φαινόταν λίγη. Ήθελα να μάθω περισσότερα... Ακόμα και όταν τέλειωσα το Πολυτεχνείο... Έτσι, δεν μου ήταν δύσκολο να αποφασίσω να συνεχίσω με διδακτορικό. Έκανα, λοιπόν, αιτήσεις σε αμερικανικά πανεπιστήμια για διδακτορικό στην επιστήμη των υπολογιστών και αποφάσισα να πάω στο Berkeley, στην Καλιφόρνια. Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε πηγαίνοντας εκεί; Δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα προσαρμογής. Βρέθηκα σε ένα πολύ ενδιαφέρον περιβάλλον, μια πολυπολιτισμική κοινωνία στην οποία οι συμφοιτητές μου ήταν απ όλα τα σημεία του πλανήτη. Προφανώς μου έλειπαν τόσο η οικογένεια όσο και οι φίλοι μου... Στο πανεπιστήμιο συνειδητοποίησα ότι το γνωστικό μου υπόβαθρο ήταν ελλιπές σε σχέση με αυτό των συμφοιτητών μου. Εκείνοι ήταν πιο έτοιμοι για το διδακτορικό, ενώ οι δικές μου γνώσεις ήταν αποσπασματικές και προέρχονταν από πολλά γνωστικά αντικείμενα: από ηλεκτρικές γεννήτριες και ενέργεια έως ηλεκτρονική και αρχιτεκτονική υπολογιστών. Παράλληλα όμως, είχα εκπαιδευτεί σε ένα σύστημα στο After completing his undergraduate studies at the Electrical and Computer Engineering Department of the National Technical University of Athens, Constantinos Daskalakis desire to acquire more knowledge than Greece could offer him took him to Berkeley. His doctoral dissertation on the theory of John Forbes Nash, Jr. made him known in the international scientific community as he got to the bottom of a 50-yearold unsolved riddle. At the age of 28, Constantinos will join the PhD personnel at MIT, and, during the meeting we had with him in the lobby of the Hilton Athens, he promised us that his work will not stop at that... Who is Constantinos Daskalakis and where did he start from? As you can tell from my name, I am from Crete but I grew up in Athens. In my family, knowledge was one of the basic values of life and it was only natural for me to go to university. So I received a degree in Electrical and Computer Engineering from the National Technical University of Athens. But the knowledge I got was not enough. I wanted to learn more... Even after I graduated from University... So it was not difficult for me to decide to complete a PhD. I applied to many different American universities and then chose Berkeley, in California. What kind of difficulties did you encounter there? I did not face any adjustment problems. I found myself in a very interesting environment, a multicultural society made of students from every corner of the planet. Obviously I missed my family and friends... At university, I realised that my cognitive background was insufficient compared to that of my co-students. They were more ready for a PhD than I was, whereas my own knowledge was fragmented and came from many disciplines: from electric generators and energy to electronics and computer architecture. But at the same time, I had been trained in a system where knowledge is not served on a plate. You have to fight to learn. This ironically worked positively for me because when you do research, you are faced with the unknown. What makes computer science so interesting to you? 18 hilton athens athens hilton 19

οποίο η γνώση δεν σου έρχεται στο πιάτο. Πρέπει να αγωνιστείς για να την αποκτήσεις. Αυτό παραδόξως λειτούργησε θετικά διότι όταν κάνεις έρευνα, έρχεσαι αντιμέτωπος με κάτι που είναι άγνωστο. Τι είναι αυτό που κάνει την πληροφορική συναρπαστική στα μάτια σας; Η πληροφορική έχει την ίδια σχέση με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή με εκείνη που διατηρεί η ποίηση ή η λογοτεχνία με την τυπογραφία. Πρόκειται για μια επιστήμη η οποία μελετά τον υπολογισμό. Φυσικά, αυτός ο υπολογισμός δεν συμβαίνει μόνο στον υπολογιστή, αλλά και σε πιο ενδιαφέροντα συστήματα, όπως το κύτταρο, η κοινωνία, η φύση... Αυτό που συνειδητοποιούμε τώρα που η πληροφορική επιστήμη έχει ωριμάσει είναι ότι ο υπολογισμός μπορεί να μας πει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για άλλες επιστήμες, όπως η Βιολογία ή οι Κοινωνικές Επιστήμες. Άραγε η Wall Street δεν είναι ένα τεράστιο υπολογιστικό σύστημα; Το βασικό ερώτημα που μας ενδιαφέρει είναι το εξής: τι φύση έχουν οι υπολογισμοί που συμβαίνουν στην οικονομία; Και ποια είναι τα μαθηματικά που διέπουν αυτούς τους υπολογισμούς; Καταλαβαίνοντας τους υπολογισμούς, φτάνουμε στον έλεγχο του συστήματος; Αν καταλάβουμε τις υπολογιστικές διεργασίες που συμβαίνουν σε μια οικονομία, θα μπορούμε να προβλέψουμε το αποτέλεσμα αυτών των διεργασιών και θα μπορούμε να εφαρμόσουμε μια οικονομική πολιτική που θα έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα... Για ποιο λόγο επιλέξατε να ασχοληθείτε με τη «Θεωρία Παιγνίων» και πώς καταλήξατε να ερευνάτε το θεώρημα του Νash; Ας ξεκινήσουμε από τη σχέση μεταξύ Πληροφορικής και «Θεωρίας Παιγνίων». Παίγνιο στη μαθηματική ορολογία είναι οποιοδήποτε σύστημα, για παράδειγμα η οικονομία ή το Internet, στο οποίο οντότητες με διαφορετικά συμφέροντα αλληλεπιδρούν και κάθε οντότητα προσπαθεί να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα. Πρόκειται, δηλαδή, για μια μαθηματική αφαίρεση που προσπαθεί να συλλάβει το τι συμβαίνει σε μια σύγκρουση. Η θεωρία του Νash προτείνει ένα σύνολο από μαθηματικές εξισώσεις, οι οποίες χαρακτηρίζουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων στις συγκρούσεις. Και από τότε που ο Νash πρότεινε τη θεωρία του, οι εξισώσεις αυτές που ονομάζονται «ισορροπία κατά Νash» βρίσκονται στο επίκεντρο της «Θεωρίας Παιγνίων». Το ερώτημα που θέσαμε, λοιπόν, ήταν το εξής: «Είναι λογικό να δεχτούμε ότι η ισορροπία του Νash χαρακτηρίζει σωστά αυτό που οι άνθρωποι κάνουν στην πράξη; Ανταποκρίνονται οι προβλέψεις του μαθηματικού μοντέλου στην πραγματικότητα;». Η θεωρία του Νash υποθέτει ότι η συμπεριφορά των ατόμων στα παίγνια είναι μια λύση των εξισώσεών του. Όμως, σε αυτή την περίπτωση, δεν είναι η επίλυση των εξισώσεων του Νash ένας υπολογισμός που με κάποιον τρόπο πρέπει να κάνουν τα άτομα για να υιοθετήσουν συνειδητά ή ασυνείδητα τη συμπεριφορά που προβλέπεται από τη θεωρία; Αυτό που εμείς αποδείξαμε είναι ότι η επίλυση των εξισώσεων είναι σε ορισμένες περιπτώσεις υπολογιστικά ανέφικτη, υπό την έννοια ότι μπορεί να πάρει περισσότερο χρόνο απ ό,τι είναι λογικό να υποθέσουμε για ένα ρεαλιστικό μοντέλο συμπεριφοράς. Αποδεικνύουμε ότι σε μερικές περιπτώσεις ο υπολογισμός αυτός μπορεί να πάρει τόσο χρόνο για να ολοκληρωθεί, όση είναι η ηλικία του Σύμπαντος! Σε μια τέτοια περίπτωση, η θεωρία του Νash δεν μπορεί να ανταποκρίνεται σωστά σε αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα. Η θέση μας είναι ότι μια μαθηματική θεωρία που χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά των ανθρώπων πρέπει να σέβεται τους κανόνες του υπολογισμού. Δεν μπορεί να μη λαμβάνει υπ όψιν της το υπολογιστικό φορτίο που εναποθέτει στις οντότητες, των οποίων τη συμπεριφορά προσπαθεί να μοντελοποιήσει... Μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα η απόδειξή σας; Η θεωρία του Νash ήταν το επίκεντρο της «Θεωρίας Παιγνίων» από τη δεκαετία του 50 έως τώρα. Αυτό που δείξαμε είναι ότι δεν είναι ρεαλιστική σε όλες τις περιπτώσεις. Το θέμα, λοιπόν, είναι να βρούμε ποια είναι η σωστή θεωρία. Αυτό είναι το επόμενο βήμα... Ναι, θέλουμε να διατυπώσουμε μια καινούργια «Θεωρία Παιγνίων», η οποία θα λαμβάνει σοβαρά υπ όψιν της τον υπολογισμό. Οι προβλέψεις που θα κάνει δεν θα αντιστοιχούν σε δύσκολα υπολογιστικά προβλήματα, που είναι παράλογο να υποθέσου- Computer science is to a computer what printing is to poetry and literature. It is a science that studies computation. Naturally, this computation does not take place in a computer alone, but in more interesting systems, such as the cell, society, nature... What we realise now that computer science has matured is that computation can tell us some interesting things about other sciences, such as Biology or Social Sciences. It makes us wonder if Wall Street is not a giant computing system. The basic question that interests us is the following: what kind of calculations takes place in economy? And what kind of mathematics governs these calculations? By understanding these calculations, can we control the system? If we understand the calculations that take place in an economy, we can predict the results of these calculations and implement an economic policy that brings the desired results... Why did you choose to get involved with the «Game Theory» and how did you end up researching Nash s theory? Let us start from the relationship between Computer Science and Game Theory. A game in mathematical terminology is any system, such as for instance economy or the Internet, in which different entities interact and each entity tries to serve its own interests. In other words, it is a mathematical concept that attempts to understand what takes place in a conflict. Nash s theory suggests a whole set of mathematical equations, which characterise the behaviour of humans in a conflict. And since Nash came up with his theory, these equations which are called Nash equilibrium are at the centre of the Game Theory. The question we ask, therefore, is the following: Is it logical to accept that Nash equilibrium correctly defines what people do in practice? In reality, do predictions correspond to the mathematical model? Nash s theory assumes that the behaviour of participants in a game is the outcome of their equations. But, in this case, is the solution to Nash s equations a calculation that these people have to do somehow to adopt consciously or unconsciously the behaviour predicted by this theory? What we proved is that solving these equations is in some cases not feasible, considering that it may take a longer time that it is logical to assume for a realistic behavioural model. We proved that in some cases, this calculation can take as long as the age of the Universe to be completed. In this case, Nash s theory is unable to correctly respond to reality. Our position is that a mathematical theory that defines human behaviour should respect the rules of calculation. It cannot avoid taking into account the calculating charge deposited onto the entities, whose behaviour it is trying to make a model of... Can your finding affect the way we see things? Nash s theory has been at the epicentre of the Game Theory since the 1950s. What we have shown is that it is not realistic for all cases. So the issue here is to find the right theory... This is the next step... Yes, we want to formulate a new game theory, which will seriously take into consideration calculation. The predictions it will make will not correspond to difficult mathematical problems, which is illogical to assume that they can be solved in an economy. We want a theory that, in addition to mathematical elegance, will have calculating elegance. Apart from the philosophic and economic interest of the question, as computer scientists, what we have in mind is the Internet. It s possibly the most important game we want to understand. Would you like to talk about your encounter with Nash? I met him last summer in Chicago. The International Game Theory Society had invited me to their convention to present the results of my dissertation regarding the calculating complexity of the Nash equilibrium concept. In fact, the society had awarded me for this work, as well as my professor, Christos Papadimitriou, and my associate, Paul Goldberg. In the evening before the presentation, I was watching television while preparing my speech and to my great surprise, it was showing the movie A Beautiful Mind, about Nash s life. I did not expect that the next day I would meet him, that he would come 20 hilton athens athens hilton 21