Ομιλία του Γεν. Διευθυντή της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής της UNICEF κ. Ηλία Λυμπέρη στο Συνέδριο του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου, 5 Φεβρουαρίου 2013 Τα Δικαιώματα του παιδιού και οι προτάσεις της UNICEF για την προστασία τους μέσα και δια μέσου των εικονικών κόσμων Σήμερα σχεδόν όλοι συμφωνούν πως τα παιδιά έχουν δικαίωμα σε ειδική φροντίδα και προστασία. Όμως, κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε και στο παρελθόν. Χρειάστηκαν μια σειρά από αγώνες για την υιοθέτηση της Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Παιδιού μέχρι το 1989 που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Η Ελλάδα επικύρωσε τη Σύμβαση το 1992. Σήμερα 193 κράτη την έχουν επικυρώσει ενώ υπολείπονται 2 ακόμη (οι ΗΠΑ και η Σομαλία). Από τότε 3 προαιρετικά πρωτόκολλα της Σύμβασης έχουν προωθηθεί. Τα 2 πρώτα υιοθετήθηκαν το 2000. Το πρώτο αφορούσε στην ανάμειξη των παιδιών στις ένοπλες συρράξεις και το δεύτερο στην προστασία των παιδιών από την εκμετάλλευση, την πορνεία και την πορνογραφία. Το 3ο προαιρετικό πρωτόκολλο άνοιξε για υπογραφές το Φεβρουάριο του 2012. Αναφέρεται στην υποχρέωση των Κρατών να παράσχουν στα παιδιά μια διαδικασία παραπόνων, όπου θα δηλώνουν τις παραβιάσεις εις βάρος τους σε διεθνές επίπεδο, όταν προηγουμένως έχουν εξαντληθεί οι εθνικοί μηχανισμοί. Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, είναι το πλέον αποδεκτό κείμενο ο πρώτος παγκόσμιος, νομικά δεσμευτικός κώδικας για τα δικαιώματα που όλα τα παιδιά πρέπει να απολαμβάνουν και αποτελείται από 54 άρθρα. Στηρίζεται σε 4 βασικές αρχές 1 η αρχή είναι η αρχή της Μη Διάκρισης, 2 η αρχή το καλύτερο συμφέρον του παιδιού, 3 η αρχή είναι η Επιβίωση ανάπτυξη και προστασία και 4 η αρχή είναι η Συμμετοχή. Αποτελεί χρήσιμο και βασικό εργαλείο για όλους, όσοι ασχολούνται με τα παιδιά με απώτερο σκοπό την προστασία των δικαιωμάτων τους. Η UNICEF είναι θεματοφύλακας της Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Παιδιού, όπως ορίζεται και στην ίδια(άρθρο 45), καθοδηγείται από τις αρχές της και αγωνίζεται να καταστήσει τα δικαιώματα των παιδιών ως αταλάντευτες ηθικές αρχές και διεθνές πρότυπο συμπεριφοράς. Εργάζεται σε 190 χώρες και περιοχές για να βοηθήσει τα παιδιά να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν από την παιδική ηλικία μέχρι και την ενηλικίωση. Δίνει φωνή στα παιδιά και τους νέους και προωθεί την πρόσβασή τους στην πληροφόρηση και σε κάθε είδος ή μέσο έκφρασης. Το διαδίκτυο, τα κινητά τηλέφωνα και τα άλλα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας, καταλαμβάνουν ολοένα και μεγαλύτερο χώρο στην επικοινωνία των παιδιών και παρέχουν επίπεδα πρόσβασης, σε πληροφόρηση, πολιτισμό, επικοινωνία και ψυχαγωγία που ήταν αδύνατο να φανταστούμε πριν από 20 χρόνια. Σε έκθεση της UNICEF με θέμα «Ασφάλεια των Παιδιών στον Κυβερνοχώρο» αναφέρεται ενδεικτικά ότι στις ΗΠΑ, το 73% των εφήβων που συνδέονται χρησιμοποιούν σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, στην Ε.Ε. το 59% των παιδιών από 9-16 ετών έχουν προφίλ κοινωνικής δικτύωσης. Στην ηλικία 9-10 ετών είναι 26% ενώ στις ηλικίες 15-16 ετών το ποσοστό ανεβαίνει στο 82%. Στη Βραζιλία, 29 εκατομμύρια είναι χρήστες στο facebook, το 6% αυτών είναι παιδιά 13-15 ετών ενώ το 7% είναι μεταξύ 16-17 ετών. Σύμφωνα με έρευνα του Εργαστηρίου Ηλεκτρονικών 1
Εμπορίου ELTRUN, του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών για το 2012, στην Ελλάδα 3.937.880 είναι χρήστες στο facebook και το 78% του πληθυσμού έχει πρόσβαση στο internet. Ποιες είναι οι ευκαιρίες όμως και ποιοι οι πιθανοί κίνδυνοι από την έκθεση του παιδιού στην Τεχνολογία Επικοινωνιών και Πληροφόρησης με βάση και τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού; Η διαδικτυακή ενημέρωση, η σύνδεση του τοπικού με το παγκόσμιο, η ανταλλαγή πληροφοριών, ο ακτιβισμός είναι σίγουρα απ τα θετικά της χρήσης του ψηφιακού κόσμου. Σύμφωνα με την Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού το παιδί εξασκεί Το δικαίωμά του να εκφέρει ελεύθερα τη γνώμη του και να ακουστεί (άρθρο 12) Το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης (άρθρο 13) Το δικαίωμα της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι (άρθρο 15) Το δικαίωμα στην πληροφόρηση (άρθρο 17) Η έκθεση των παιδιών στον εικονικό ψηφιακό κόσμο ενέχει και κινδύνους. Στην έκθεση της UNICEF Η Ασφάλεια των Παιδιών στον Κυβερνοχώρο» επισημάνθηκαν οι εξής περιοχές κινδύνου για τα παιδιά όταν μπαίνουν στο διαδίκτυο. Πρώτη περιοχή είναι να πέσουν επάνω σε εικόνες από παιδιά που πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης ή και σεξουαλικής κακοποίησης. Δεύτερος κίνδυνος είναι να πέσουν τα παιδιά θύματα επιτήδειων που θέλουν μέσω του διαδικτύου είτε να έχουν εικονική συνεύρεση εικονικό σεξ δηλαδή με τα παιδιά ή ακόμα και να τα ψαρέψουν για να κάνουν σεξ εκτός διαδικτύου. Η τρίτη μεγάλη περιοχή κινδύνου για τα παιδιά στο διαδίκτυο είναι το bullying [εκφοβισμός], δηλαδή τα παιδιά να πέσουν θύματα βίας είτε από συνομηλίκους τους είτε από μεγαλύτερους είτε παιδιά είτε νέους είτε και ενήλικες με τη χρήση του διαδικτύου. Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε επίσης την παραβίαση της ιδιωτικότητας και την ανεπιθύμητη επικοινωνία. Τα σχετικά άρθρα της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού που προβλέπουν την προστασία των παιδιών από αυτούς τους κινδύνους είναι τα ακόλουθα: Δικαίωμα στην προστασία από την βία και την κακοποίηση (άρθρο 19) Δικαίωμα στην προστασία από την σεξουαλική εκμετάλλευση, την πώληση, το trafficking (άρθρα 34,35,36) Δικαίωμα στην Ιδιωτικότητα (άρθρο 16) Η χρήση του διαδικτύου από τα παιδιά, η συμπεριφορά και η τρωτότητά τους διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία. Οι ενήλικες πιθανόν αντιλαμβάνονται το ψηφιακό και φυσικό περιβάλλον σαν δυο εντελώς διαφορετικούς κόσμους, αλλά για πολλά παιδιά και νέους που δημιουργούν κοινωνικές δικτυώσεις με το να κάνουν φίλους και στους δυο κόσμους, ο διαχωρισμός αυτός δεν έχει καμία σημασία. Υπ αυτή την έννοια οι δυο κόσμοι συγχωνεύονται. Τα ευκρινή όρια που χρησιμοποιούνται στο φυσικό κόσμο για να διαχωρίζουν τις διαφορετικές πλευρές και τα γενικά πλαίσια της ζωής δεν υπάρχουν απαραιτήτως ή δεν λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο στον εικονικό (ψηφιακό) κόσμο. Οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης χρησιμοποιούν τον όρο «φιλία» για οποιονδήποτε είναι καταχωρημένος στην ιστοσελίδα κάποιου. Από την μια πλευρά, τα όρια μπορεί αρχικά να φαίνονται λιγότερο σημαντικά, καθώς οι άνθρωποι 2
που συναντιούνται δεν είναι παρόντες σωματικά. Μελέτες από αρκετά μέρη του κόσμου δείχνουν ότι τα νεαρά άτομα συχνά νοιώθουν ασφαλέστερα όταν μοιράζονται πάρα πολύ ευαίσθητες προσωπικές πληροφορίες ή όταν επιδεικνύουν σεξουαλική συμπεριφορά συνδεδεμένοι, παρά όταν είναι εκτός σύνδεσης. Από την άλλη μεριά, διαδικτυακές συζητήσεις, παιχνίδια ή σελίδες κοινωνικής δικτύωσης - αποδομούν τα παραδοσιακά όρια του ιδιωτικού χώρου. Τα παιδιά που συνομιλούν ή «κουβεντιάζουν» στον ιδιωτικό χώρο της κρεβατοκάμαράς τους, μπορεί να εκτεθούν, οικειοθελώς ή όχι, σε ένα άγνωστο παγκόσμιο ακροατήριο, πιθανόν αυξάνοντας τον κίνδυνο να υποστούν βλάβες. Οι πληροφορίες που στέλνονται διαδικτυακά, δημιουργούν ένα ιστορικό αρχείο του παιδιού και ελαχιστοποιούν τον έλεγχο ως προς το ποιός έχει πρόσβαση στα προσωπικά του δεδομένα, ενώ μερικές φορές παγιδεύουν τα παιδιά, που ίσως να ανακαλύψουν πάρα πολύ αργά ότι δεν μπορούν να αποσύρουν, αυτά που δημοσιοποίησαν στον κυβερνοχώρο. Τα προειδοποιητικά σημάδια που μπορούν να αφυπνίσουν και να σώσουν τα παιδιά στον φυσικό κόσμο, λείπουν γενικά από τον ψηφιακό. Στον φυσικό κόσμο, υπάρχει ένα εύρος εργαλείων, όπως η γλώσσα του σώματος ή οι προειδοποιητικές νύξεις από έναν πιθανό «φίλο», καθώς επίσης και η γεωγραφική εγγύτητα. Πολλοί από τους μηχανισμούς που αναπτύχθηκαν για να προφυλάσσουν τα παιδιά στο φυσικό περιβάλλον, δεν υπάρχουν ακόμη στον ψηφιακό. Το ερώτημα που τίθεται είναι πώς με τη βοήθεια ενός πολύ σημαντικού εργαλείουόπως αυτό της Σύμβασης των δικαιωμάτων του παιδιού μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα προστατευτικό περιβάλλον για τα παιδιά από τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την επαφή τους με τον κυβερνοχώρο. Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί τοποθετεί την προστασία των παιδιών στην ίδια μοίρα με άλλα δικαιώματα που σχετίζονται άμεσα με τα οφέλη του διαδικτύου την ελευθερία της έκφρασης, την ελευθερία της πληροφόρησης, και την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι. Τόσο η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού όσο και αρκετές διεθνείς συμβάσεις δημιουργούν ένα περιβάλλον προστασίας για τα παιδιά και αρκετές, εκτός από το να παρέχουν οδηγίες ως προς την αντιμετώπιση της σεξουαλικής εκμετάλλευσης και κακοποίησης των παιδιών στο ψηφιακό περιβάλλον καθιερώνουν και μια σειρά από νομικά δεσμευτικές υποχρεώσεις για τα συμβαλλόμενα κράτη, ώστε να λάβουν συγκεκριμένα μέτρα στον τομέα αυτό. Σε αυτό το πλαίσιο, οι πέντε βασικές διεθνείς Συμβάσεις είναι: Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (1989). Το Προαιρετικό Πρωτόκολλο της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού σχετικά με την πώληση παιδιών, την παιδική πορνεία και την παιδική πορνογραφία, 2000, Το Πρωτόκολλο για την Πρόληψη, Καταστολή και Τιμωρία της Εμπορίας Ανθρώπων, Ιδιαίτερα Γυναικών και Παιδιών, (συμπληρωματικό της Σύμβασης του ΟΗΕ κατά του Οργανωμένου Διακρατικού Εγκλήματος γνωστό και ως «Πρωτόκολλο του Παλέρμο», 2000) Η Συνθήκη του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη του Διαδικτυακού Εγκλήματος, (2001) Η Συνθήκη του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Προστασία των Παιδιών από την Σεξουαλική Εκμετάλλευση και Σεξουαλική Κακοποίηση, (2007). 3
Σύμφωνα με τη UNICEF προκειμένου να αναπτύξουμε μια στρατηγική πρόληψης κα προστασίας των παιδιών στο χώρο της Τεχνολογίας των Επικοινωνιών και Πληροφόρησης θα πρέπει αρχικά να κατανοήσουμε τη χρήση του από τα παιδιά και τους νέους. Μια πιο προσεκτική ματιά, μας δείχνει ότι: τα παιδιά και οι νέοι χρησιμοποιούν το διαδίκτυο με παρόμοιο τρόπο για πληροφόρηση, επικοινωνία, κοινωνική δικτύωση, παιχνίδι. Υπάρχουν ελάχιστες διαφορές ανάμεσα στα αγόρια και τα κορίτσια ως προς τη χρήση του. Οι γονείς από την άλλη μεριά στις περισσότερες χώρες προσπαθούν να προλάβουν τις εξελίξεις της τεχνολογίας. Ενώ είναι γεγονός η μετάβαση από τη σταθερή στην κινητή επικοινωνία. Δεν επιβεβαιώνεται ο φόβος ότι όλα τα παιδιά βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο από τη χρήση του διαδικτύου. Αλλά όσο περισσότερο τα παιδιά χρησιμοποιούν το διαδίκτυο τόσο αυξάνονται οι κίνδυνοι που πιθανόν να αντιμετωπίσουν. Το κλειδί βρίσκεται στο να γνωρίζουν τα παιδιά πώς να αντιμετωπίσουν αυτούς τους κινδύνους αλλά και στο να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα βλαφτούν. Ποια παιδιά όμως είναι περισσότερο ευάλωτα και ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου; Φαίνεται ότι η ψυχοκοινωνική εμπειρία, οι κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες, τα προσωπικά χαρακτηριστικά, η στάσεις απέναντι στη βία, το επίπεδο προστασίας της οικογένειας, η τοποθεσία πρόσβασης στο διαδίκτυο είναι μεταξύ των παραγόντων που μπορούν να προσδιορίσουν ποια παιδιά είναι περισσότερο ευάλωτα. Εάν επιθυμούσαμε να αναζητήσουμε τρόπους προστασίας των παιδιών θα διευκόλυνε αν είχαμε στο μυαλό μας ένα σχεδιάγραμμα όπου πυρήνας θα ήταν ο στόχος μας, δηλαδή η προστασία των παιδιών και ακτινωτά θα βρίσκονταν όλοι οι εμπλεκόμενοι που σχετίζονται με αυτό, ξεκινώντας από την οικογένεια. Οι γονείς που και οι ίδιοι χρησιμοποιούν το διαδίκτυο έχουν καλύτερη ενημέρωση και γνώση και μπορούν πιο εύκολα να συμβουλέψουν και να προστατέψουν τα παιδιά τους. Είναι επίσης πολύ σημαντικό οι γονείς να αφιερώνουν χρόνο και να ενδιαφέρονται σχετικά με τις εμπειρίες των παιδιών στο διαδίκτυο. Ξεφεύγοντας από τα όρια της οικογένειας, φορείς επίσης που ασχολούνται με το παιδί και παρέχουν κατάλληλες πληροφορίες όπως επίσης και μηχανισμούς, όπου τα παιδιά μπορούν να καταφύγουν για να καταγγείλουν ή να αναφέρουν κάποιο περιστατικό παραβίασης, μπορούν να συμβάλλουν στην προστασία των παιδιών. Στο πλέγμα προστασίας των παιδιών εμπλέκονται επίσης οι φίλοι στους οποίους συνήθως καταφεύγουν αρχικά τα παιδιά. Τέλος μπορούμε να επισημάνουμε το σημαντικό ρόλο της πρόσβασης σε πηγές πληροφόρησης κατάλληλης με την ηλικία των παιδιών. Η UNICEF πιστεύει ότι μπορούμε να «θωρακίσουμε» τα παιδιά και δίνει έμφαση σε 4 βασικές στρατηγικές για την πρόληψη αλλά και αποκατάσταση των παιδιών που έχουν πέσει θύματα των επιτηδείων στον κυβερνοχώρο. Συγκεκριμένα: Την ενδυνάμωση των παιδιών και των γονέων μέσα από την πληροφόρηση για τις νέες τεχνολογίες. Την άρση της ατιμωρησίας όσων εκμεταλλεύονται και κακοποιούν παιδιά στο ψηφιακό και μη περιβάλλον. 4
Την αύξηση της πρόσβασης με ταυτόχρονη μείωση της έκθεσής τους σε κινδύνους, με τη μείωση της διαθεσιμότητας και πρόσβασης σε επιβλαβές για τα παιδιά υλικό και Την προώθηση της αποκατάστασης των παιδιών που έχουν πέσει θύματα από κακή χρήση του διαδικτύου. Για να είναι αποτελεσματική μία στρατηγική προστασίας, χρειάζεται να εμπλέξουμε τα παιδιά και τους νέους που είναι συχνά οι καλύτεροι ειδικοί. Επίσης η υποστήριξη των γονέων και άλλων ενηλίκων οι οποίοι εργάζονται κοντά σε νέους ανθρώπους, όπως οι δάσκαλοι, είναι αναγκαία για να τους βοηθήσουμε να καταλάβουν τη χρήση της πληροφορικής και της επικοινωνίας με τα παιδιά, καθώς και τους κινδύνους που μπορεί να αντιμετωπίσουν. Ποιο είναι το έργο της UNICEF; παραδείγματα από τη δράση της. Η UNICEF διεξάγει έρευνες για τη χρήση, τις ευκαιρίες, τους κινδύνους του κυβερνοχώρου. Έρχεται σε επαφή με τις κυβερνήσεις και συνηγορεί υπέρ της προστασίας των παιδιών. Υλοποιεί εκστρατείες ενημέρωσης μέσω των τοπικών της γραφείων. Ενθαρρύνει τις επιχειρήσεις να προστατεύουν τα δικαιώματα των παιδιών μέσω της εφαρμογής αρχών για τις επιχειρήσεις και τα δικαιώματα του παιδιού. Διαθέτει ειδική online κοινότητα για τους νέους το Voice of Youth, όπου νέοι από όλον τον κόσμο έχουν την ευκαιρία να ανταλλάσουν απόψεις για θέματα που τους απασχολούν, να θέτουν θέματα που τους αφορούν άμεσα για την μελλοντική ατζέντα των ηγετών, αλλά και να συζητήσουν για θέματα που σχετίζονται με τα δικαιώματά τους. Επιπλέον η UNICEF διαθέτει στην υπηρεσία των νέων το Ραδιόφωνο της UNICEF, στο οποίο οι νέοι γίνονται δημοσιογράφοι και προωθούν δελτία τύπου της UNICEF, μιλούν για τις προσωπικές τους εμπειρίες (π.χ. οροθετικοί, παιδιά που στερούνται το σχολείο, το παιχνίδι) μέσα από καθημερινό ψηφιακό ημερολόγιο. Το 2010 στη Ν. Αφρική που φιλοξένησε το Μουντιάλ η UNICEF στα πλαίσια της εκστρατείας «Κόκκινη Κάρτα στην Παιδική Εκμετάλλευση» αξιοποίησε τα ψηφιακά και ηλεκτρονικά μέσα (π.χ. εφαρμογή σε κινητά τηλέφωνα) και έστειλε μηνύματα σε παιδιά, γονείς και τουρίστες για την προστασία των παιδιών από την εκμετάλλευση και το trafficking. Στην Ινδία, μέσω online εκστρατείας (με κυριότερα εργαλεία το διαδίκτυο, τα βίντεο και τα social media), δίνεται για πρώτη φορά η ευκαιρία να γίνουν γνωστά τα προβλήματα των 8.000.000 παιδιών που δεν πηγαίνουν σχολείο. Νεαροί «δημοσιογράφοι» από διάφορες χώρες της Καραϊβικής, δημιουργούν μονόλεπτα βίντεο για να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη, σχετικά με την προώθηση των δικαιωμάτων των παιδιών που ζουν σε αυτή την περιοχή. Κλείνω με μερικά παραδείγματα για το πώς η UNICEF αξιοποιεί τη δύναμη του κυβερνοχώρου; Η UNICEF με τη βοήθεια του διαδικτύου αναπτύσσει μια σειρά από πρωτοβουλίες για την προώθηση των δικαιωμάτων του παιδιού, όπως: Δίνει φωνή στα παιδιά και τους νέους μέσα από τη συμμετοχή τους σε ειδική διαδικτυακή πλατφόρμα για την προβολή των δράσεών και των απόψεών τους μέσα από εκπαιδευτικές δραστηριότητες που υλοποιήθηκαν στο σχολείο 5
Διαθέτει σε συνεργασία με σχολεία διαδικτυακά ραδιόφωνα που προάγουν τα δικαιώματα των παιδιών και ενθαρρύνουν τη συμμετοχή τους. Παρουσιάζει εκθέσεις και έρευνες για τα παιδιά και την προστασία τους. Προωθεί με φιλικό τρόπο τη Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού και ενημερώνει για τις προόδους και τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους σε όλον τον κόσμο. Επιτρέπει στα παιδιά και τους νέους να ενημερωθούν για θέματα που τους αφορούν άμεσα αλλά και να συμμετάσχουν διαδραστικά (facebook, twitter). Έχει ειδική ιστοσελίδα με οδηγίες για την προστασία των παιδιών στο διαδίκτυο Συνεργάζεται με την google Hellas και συμμετέχει στην πρωτοβουλία «Κέντρο Οικογενειακής Ασφάλειας Google» Στηρίζει και συνεργάζεται στενά με το Ελληνικό Κέντρο Ασφαλούς Διαδικτύου συμμετέχοντας και στο Συμβουλευτικό του Όργανο. Η UNICEF διαδραματίζει ένα σημαντικό ρόλο στην προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών στην Ελλάδα έχοντας συμβάλει καθοριστικά τόσο στην ανάδειξη των προβλημάτων, όσο και σε προτάσεις για τη βελτίωση της θέσης των παιδιών στην Ελλάδα. Θα συνεχίσουμε να το κάνουμε με την ίδια πίστη και αποφασιστικότητα ιδιαίτερα σήμερα που η οικονομική κρίση θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια και την ευημερία των παιδιών. Ηλίας Λυμπέρης Γενικός Διευθυντής Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής UNICEF 6