existenzmaximum Existenzmaximum είναι μια νέα οργάνωση κατοικίας, που βασίζεται στην ιδέα ενός οικιστικού συνεχούς και αποτελείται από διαδοχικούς περίκλειστους εσωτερικούς και υπαίθριους χώρους. Κάθε σημείο του existenzmaximum έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά ανάλογα με τη θέση του σε σχέση με το ρέμμα, τη μορφολογία του εδάφους και τη διαθέσιμη θέα. Σε αντίθεση με το μοντερνιστικό πρότυπο του Εxistenzminimum, που προσδιορίζει την ελάχιστη κατοικία με βάση ποσοτικά χαρακτηριστικά (μέγεθος, οικονομία χώρου/χρόνου), η πρότασή μας εξετάζει την ελάχιστη κατοικία με βάση ποιοτικά χαρακτηριστικά. Οι ελάχιστες λειτουργίες της κατοικίας εμπλουτίζονται από διαφορετικά ποσοστά υπαίθριου, ημιυπαίθριου και κλειστού χώρου, τα οποία συνοψίζουν την ποιοτική σχέση της κατοικίας με τον εαυτό της και το περιβάλλον. Ανάλογα με την θέση της, κάθε κατοικία άλλοτε αναζητά την εσωστρέφεια μεγιστοποιώντας την αξιοποίηση του ισογείου και των εσωτερικών αυλών, άλλοτε συνδυάζει την ιδιωτικότητα των αυλών του ισογείου με οπτικές φυγές στον όροφο και άλλοτε αναζητά την εξωστρέφεια μεγιστοποιώντας τη θέα στο ρέμα. Στην κλίμακα του οικισμού η διαβάθμιση των κατοικιών ορίζει περιοχές πύκνωσης και αραίωσης των κτιστών όγκων και της βλάστησης, που μεταλλάσσονται ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του τοπίου. Στο Εxistenzmaximum ο ιδιωτικός χώρος εκτείνεται μέχρι την οικοδομική γραμμή. Η οργάνωση των κατοικιών γύρω από αυλές μειώνει την ανάγκη περιμετρικών ανοιγμάτων, με αποτέλεσμα η σχέση με το δρόμο να είναι δευτερεύουσας σημασίας. Αυτό που βλέπει κανείς από το δημόσιο χώρο είναι μια συνεχόμενη επιφάνεια από χρωματισμένο μπετόν. Το όριο αυτό διακόπτεται κατά τόπους από ημιδημόσια περάσματα, τα οποία συνδέουν τις κοινόχρηστες αυλές στο εσωτερικό των οικοδομικών τετραγώνων με τους δημόσιους περιπάτους πάνω στο ρέμα. Κατά μήκος κάθε περάσματος τοποθετούνται οι πολυκατοικίες, των οποίων η μεγαλύτερη κλίμακα και η διάτρητη όψη σηματοδοτούν τον δημόσιο χαρακτήρα. Το Εxistenzmaximum δεν είναι ούτε προάστειο, ούτε πόλη. Περιέχει χαρακτηριστικά τόσο από το κλειστό αστικό οικοδομικό τετράγωνο, όσο και από το πανταχόθεν ελεύθερο προαστιακό σπίτι, αλλά ποτέ δεν είναι μόνο το ένα ή μόνο το άλλο. Αντίθετα είναι μια συνεχής και εναλλασσόμενη διαβάθμιση, που εκκρεμεί μεταξύ πόλης και εξοχής, μεταξύ παραγωγικού και ελεύθερου χρόνου και διαμορφώνει ένα νέο περιαστικό τοπίο.
Existenzmaximum Existenzmaximum is a new approach to organizing housing based on the notion of a housing continuum and consisting of successive enclosed interior and open air spaces. Each point in existenzmaximum is distinguished by different attributes depending on its position in relation to the glen, the morphology of the terrain and the available view. In contrast to the modernist model of Existenzminimum which specifies a minimum house on the basis of its quantitative features (dimensions, economizing on space / time), our proposal looks at the minimum house on the strength of its qualities. The minimum functions of the house are enhanced with the various proportional mixes of open air, quasi open air and enclosed spaces that encapsulate the qualitative relationship of the house with itself and its surroundings. Depending on its location, a given house might be seeking to maintain a certain inwardness, through maximizing the use of its ground floor and inner patios, or it might combine the privacy of ground floor patios with lines of vision commanded by the view from the upper floor or, again, it might be pursuing an outgoing character through opening up to the view of the glen. On the overall scale of the housing estate the gradation of house types defines areas of density and dispersion of built masses and green areas which alternate commensurately with the contours and quality of the landscape. In Existenzmaximum private space extends right up to the building line. Organizing the houses around their patios means there is a reduced need for openings in the perimeter, with the result that the relationship with the street is not so important. What one sees from public spaces is a continuous surface of pigmented concrete. This boundary is interrupted occasionally by semi public passages that link common courtyards in the interior of the housing blocks to public promenades above the glen. Along each passage are the blocks of flats, the bigger scale and perforated exterior of which signify a public character. Existenzmaximum is neither a suburb nor a town. It includes features from both a closed urban city block as well as from a fully detached suburban house but is never just one or the other. Quite the contrary: it is a continuous and alternating gradation which finds itself suspended midway between town and country, between working and leisure time, leading to the creation of a new kind of periurban landscape.