Θεμελίωση της Παιδαγωγικής επιστήμης Pestalozzi- Herbart
Το 19ο αιώνα θεμελιώνεται η Παιδαγωγική επιστήμη Με το διδακτικό και θεωρητικό έργο των μεγάλων παιδαγωγών: Pestalozzi και κυρίως του Herbart
Johan Heinrich Pestalozzi (1746-1827) Είχε επηρεαστεί από τις ιδέες του Rousseau που ανέπτυξε στον Αιμίλιο Υποστήριζε ότι ο παιδαγωγός πρέπει να ανταποκριθεί στην επιθυμία της παιδικής ψυχής να αναπτυχθεί σύμφωνα με τις απαιτήσεις του παιδιού (Κογκούλης, 2005, Ρήγας, 1984)
Johan Heinrich Pestalozzi (1746-1827) Μεγάλη σημασία: Στις σχέσεις εκπαιδευτικoύ - μαθητή (παιδαγωγική αγάπη) Στη διδακτική αρχή της εποπτείας και της εργασίας
Johann Friedrich Herbart (1776-1841) Χαρακτηρίστηκε ως ο πατέρας της επιστημονικής Παιδαγωγικής. Θεωρούσε την Παιδαγωγική ως την επιστήμη που μπορεί να βοηθήσει το επάγγελμα του δασκάλου και να του φανεί χρήσιμη στο εκπαιδευτικό και διδακτικό του έργο.
Johann Friedrich Herbart (1776-1841) Σπούδασε στην Ιένα, παρακολούθησε μαθήματα του Fichte Διδάκτορας Πανεπιστημίου Gottingen(1802) 1809-1833: Κατείχε τη φημισμένη έδρα του Kant ως καθηγητής της Φιλοσοφίας και της Παιδαγωγικής του πανεπιστημίου του Koningsberg Κύρια παιδαγωγικά του έργα : «Γενική παιδαγωγική» (1806) & «Περίληψη παιδαγωγικών παραδόσεων» (1835) Εργάστηκε ως διδάσκαλος και οικοδιδάσκαλος προτού ασχοληθεί θεωρητικά με την Αγωγή
Johann Friedrich Herbart (1776-1841) Ο Herbart στο πανεπιστήμιο του Köningsberg πρότεινε την προσάρτηση πειραματικού σχολείου στο Πανεπιστήμιο Υπέβαλε στον Κοσμήτορα ένα σχέδιο διδακτικής δράσης για διδασκαλία της Παιδαγωγικής (θεωρία & πρακτικές ασκήσεις) Δίδασκε σε μικρό αριθμό παιδιών με την παρουσία φοιτητών
Παιδαγωγική Ηθική ή Πρακτική Φιλοσοφία Ψυχολογία. Ο Herbart για τη θεμελίωση της επιστημονικότητας της Παιδαγωγικής στηρίχθηκε κυρίως στην Ηθική ή Πρακτική Φιλοσοφία και στην Ψυχολογία.
Από την Πρακτική Φιλοσοφία άντλησε τους Σκοπούς της αγωγής Από την Ψυχολογία άντλησε τη Μεθόδευση της αγωγής, δηλαδή τις Μεθόδους έρευνάς της
Αντικείμενο της Παιδαγωγικής Η ηθικοποίηση του χαρακτήρα Ως μεθόδευση της διδασκαλίας Τα τυπικά στάδια
Ο Herbart πρότεινε την πενταμερή πορεία της διδασκαλίας Προπαρασκευή Αποβλέπει κυρίως στην ψυχική προπαρασκευή των μαθητών, για να προσλάβουν και να κατανοήσουν τις νέες γνώσεις. Προσφορά Η πιο «γόνιμη φάση» της διδασκαλίας. Το νέο υλικό προσφέρεται με τρόπο εποπτικό. Συνιστάται να παρουσιάζονται στους μαθητές τα ίδια τα πράγματα ή οι εικόνες τους. Το νέο υλικό προσφέρεται σε μικρά τμήματα που ονομάζονται «μεθοδικές ενότητες».
Πενταμερής πορεία της διδασκαλίας (κατά Herbart) Σύγκριση Αναζητούνται να βρεθούν, τα κοινά γνωρίσματα που υπάρχουν στο νέο μάθημα. Η σύγκριση επεκτείνεται και στην ανεύρεση κοινών γνωρισμάτων μεταξύ του νέου μαθήματος και εκείνων που είχαν διδαχθεί πρωτύτερα Σύλληψη Καθορίζεται με ακρίβεια το ουσιαστικό μέρος του νέου υλικού που διδάχθηκε. Με λογική αφαίρεση επιδιώκεται η διατύπωση και η ταξινόμηση των πορισμάτων της διδασκαλίας Άσκηση-εφαρμογή Η γνώση που αποκτήθηκε στα προηγούμενα στάδια πρέπει να καταστεί κτήμα του μαθητή.
O Herbart πίστευε ότι: Ο μαθητής, είναι παθητικό ον, που δέχεται και αποθηκεύει γνώσεις Η διαφορά ενός ατόμου που έχει φοιτήσει σε σχολείο και ενός ατόμου που δεν έχει δεχτεί σχολική εκπαίδευση είναι ότι: Ο πρώτος μπορεί να οργανώσει τις γνώσεις και τις εμπειρίες του, ώστε να μπορέσει να ενεργεί ηθικά, λογικά και αποτελεσματικά
Κριτική στο σύστημα του Herbart Είναι δασκαλοκεντρικό Περιορίζει την αυτενέργεια με το να καταμερίζει τη διδακτέα ύλη σε μεθοδικές ενότητες Αντιτίθεται προς την αρχή της ολότητας Δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει σε όλα τα μαθήματα τη λογική αφαίρεση Δημιουργεί χάσμα μεταξύ θεωρίας και πράξης (Γεωργούλης, 1972)
Ευχαριστώ για τη συγκέντρωσή σας