Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ 7 Κεφάλαιο 1 ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ πάνω στο γραφείο μου χτύπησε μ ένα σιγανό, διπλό μπιπ. Έριξα μια ματιά στο ρολόι μου. Τέσσερις και μισή. Η γραμματέας μου είχε λάβει αυστηρή εντολή να μη με διακόψει παρά μόνο για δύο πολύ συγκεκριμένα τηλεφωνήματα. Από δύο συγκεκριμένους ανθρώπους. Ήταν πολύ νωρίς για να μου τηλεφωνεί ο Γιανγκ Κάι από την Κίνα, οπότε αυτό άφηνε μόνο έναν. Πάτησα το κουμπί της ανοιχτής ακρόασης. «Ναι, Σάρα;» «Ο κύριος Γκόντουιν είναι στη γραμμή, κύριε». Εξαιρετικά. «Ήρθε κανένα πακέτο απ αυτόν σήμερα;» ρώτησα. Άκουσα χαρτιά να θροΐζουν. «Μάλιστα, κύριε. Να σας το φέρω τώρα;» «Θα το πάρω μετά». Αποσύνδεσα την ανοιχτή ακρόαση και γύρισα την κλήση στο ασύρματο ακουστικό μου. «Γκόντουιν, περίμενα να με πάρεις νωρίτερα. Έξι μέρες νωρίτερα». Και για το πακέτο τόσο περίμενα. «Ζητώ συγνώμη, κύριε Γουέστ, αλλά είχατε μία αργοπορημένη αίτηση και ήθελα να τη συμπεριλάβω στην αποστολή». Εντάξει εγώ είχα θέσει μια προθεσμία, αλλά οι υποψήφιες βέβαια δεν το ήξεραν. Αυτό ήταν κάτι που θα συζητούσα αργότερα με τον Γκόντουιν.
8 ΤΑΡΑ ΣΟΥ ΜΙ «Πόσες είναι αυτή τη φορά;» ρώτησα. «Τέσσερις». Ακουγόταν ανακουφισμένος που είχα αλλάξει θέμα, κλείνοντας αυτό της αργοπορίας του. «Τρεις έμπειρες και μία χωρίς προηγούμενη πείρα ή συστάσεις». Ακούμπησα την πλάτη μου πίσω και τέντωσα τα πόδια μου. Πραγματικά, αυτή τη συζήτηση δεν έπρεπε να την κάνουμε. Μετά από τόσο καιρό, ο Γκόντουιν θα έπρεπε να ξέρει τις προτιμήσεις μου. «Γνωρίζεις την άποψή μου για τις άπειρες υποτακτικές». «Μάλιστα, κύριε, τη γνωρίζω», είπε, και ήταν σαν να τον έβλεπα να σκουπίζει τον ιδρώτα από το μέτωπό του. «Η συγκεκριμένη όμως είναι διαφορετική σας ζήτησε». Τέντωσα το ένα πόδι κι ύστερα το άλλο. Χρειαζόμουν ένα γερό τρέξιμο, το τζόγκινγκ, όμως, θα έπρεπε να περιμένει μέχρι αργότερα το απόγευμα. «Όλες με ζητάνε». Δεν ήταν ματαιοδοξία από μέρους μου, απλώς η αλήθεια. «Ναι, αλλά η συγκεκριμένη θέλει να υπηρετήσει εσάς και μόνο εσάς. Δεν ενδιαφέρεται για κανέναν άλλο». Ανακάθισα στην πολυθρόνα μου. «Αλήθεια;» «Το ξεκαθαρίζει στην αίτησή της ότι επιθυμεί την υποταγή σε εσάς και σε κανέναν άλλο». Είχα κανόνες σχετικά με την προηγούμενη εμπειρία και τις συστάσεις γιατί, για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα χρόνο να εκπαιδεύω υποτακτικές. Προτιμούσα κάποια με εμπειρία, κάποια που θα με μάθαινε γρήγορα. Κάποια που θα μπορούσα εγώ να μάθω γρήγορα. Πάντοτε περιλάμβανα μία μακροσκελή λίστα ενδιαφερόντων στην αίτηση για να διασφαλίσω ότι οι υποψήφιες ήξεραν πού ακριβώς έμπλεκαν. «Να υποθέσω ότι συμπλήρωσε τη λίστα όπως έπρεπε; Ότι δεν έγραψε απλώς πως είναι πρόθυμη για τα πάντα;» Κάποτε είχε συμβεί κι αυτό. Έκτοτε, βέβαια, ο Γκόντουιν είχε μάθει το μάθημά του. «Μάλιστα, κύριε».
Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ 9 «Ε, τότε, ας ρίξω μια ματιά και σ αυτή την αίτηση». «Είναι η τελευταία στο πακέτο που σας έστειλα, κύριε». Γι αυτή την αίτηση, λοιπόν, είχε καθυστερήσει η αποστολή. «Ευχαριστώ, Γκόντουιν». Τερμάτισα την κλήση και βγήκα στον προθάλαμο. Η Σάρα μού έδωσε το πακέτο. «Δεν πας σπίτι σου, Σάρα;» είπα χώνοντας το φάκελο κάτω από τη μασχάλη μου. «Δε φαίνεται να έχει τίποτα για το υπόλοιπο της ημέρας». Η Σάρα με ευχαρίστησε και σηκώθηκε να ετοιμαστεί καθώς έκανα μεταβολή για να επιστρέψω μέσα. Πήρα ένα μπουκάλι νερό, κάθισα στο γραφείο μου και άνοιξα το πακέτο. Ξεφύλλισα τις πρώτες τρεις αιτήσεις. Τίποτα το ιδιαίτερο. Τίποτα το ασυνήθιστο. Το πιθανότερο ήταν ότι δε θα καταλάβαινα διαφορά με όποια από τις τρεις κι αν κανόνιζα ένα δοκιμαστικό Σαββατοκύριακο. Έτριψα τον αυχένα μου κι αναστέναξα. Ίσως, μετά από τόσα χρόνια, το πράγμα να με είχε πια κουράσει. Ίσως έπρεπε να προσπαθήσω ξανά να «ηρεμήσω» και να γίνω «φυσιολογικός». Αυτή τη φορά με κάποια που δε θα ήταν η Μέλανι. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι είχα ανάγκη τον κυριαρχικό τρόπο ζωής μου. Απλώς, ήθελα κάτι το ιδιαίτερο, κάποια ξεχωριστή γυναίκα για να τον ζωντανέψει. Ήπια μια μεγάλη γουλιά νερό και κοίταξα το ρολόι μου. Πέντε ακριβώς. Το θεωρούσα απίθανο να βρω την υποτακτική που έψαχνα στην τελευταία αίτηση. Αφού δεν είχε καθόλου εμπειρία, μάλλον ήταν χάσιμο χρόνου ακόμα και να κοιτάξω τα στοιχεία της. Πήρα την αίτησή της και την έβαλα πάνω στη στοίβα με τα προς καταστροφή έγγραφα. Έπειτα άπλωσα τις άλλες τρεις τη μια δίπλα στην άλλη και διάβασα ξανά τις αρχικές σελίδες τους. Τίποτα. Ουσιαστικά, δεν υπήρχε τίποτα που να διαφοροποιεί μεταξύ τους τις τρεις γυναίκες. Μάλλον έπρεπε να κλείσω τα μάτια και να διαλέξω μία στην τύχη. Τη μεσαία, ας πούμε.
10 ΤΑΡΑ ΣΟΥ ΜΙ Καθώς όμως κοίταζα τα στοιχεία της, το βλέμμα μου ξεστράτισε στη στοίβα με τα προς καταστροφή έγγραφα. Η απορριφθείσα αίτηση αντιπροσώπευε κάποια που ήθελε να γίνει υποτακτική μου. Η γυναίκα είχε κάνει τον κόπο να συμπληρώσει διεξοδικά την πολύ λεπτομερειακή λίστα μου, και ο Γκόντουιν είχε καθυστερήσει να μου στείλει το πακέτο εξαιτίας της κυρίας-δεν-έχωεμπειρία-αλλά-θέλω-μόνο-τον-ναθάνιελ-γουέστ. Το λιγότερο που μπορούσα να κάνω ήταν να αντιμετωπίσω τη φιλόδοξη υποψήφια με τον ανάλογο σεβασμό διαβάζοντας τουλάχιστον τα στοιχεία της. Πήρα την πεταμένη αίτηση και διάβασα το όνομα. Άμπιγκεϊλ Κινγκ. Τα χαρτιά γλίστρησαν απ τα χέρια μου κι έπεσαν θροΐζοντας στο πάτωμα. Στα μάτια του κόσμου, αποτελούσα την προσωποποίηση της επιτυχίας. Ήμουν ιδιοκτήτης και διευθύνων σύμβουλος μιας μεγάλης χρηματιστηριακής εταιρίας. Είχα στην υπηρεσία μου εκατοντάδες υπαλλήλους. Έμενα σε μια έπαυλη που είχε κοσμήσει τις σελίδες του Architectural Digest. Είχα μια καταπληκτική οικογένεια. Κατά ενενήντα εννέα τοις εκατό, ήμουν ευχαριστημένος με τη ζωή μου. Υπήρχε όμως αυτό το ένα τοις εκατό... Αυτό το ένα τοις εκατό που έλεγε ότι ήμουν η προσωποποίηση της αποτυχίας. Ότι περιτριγυριζόμουν από εκατοντάδες ανθρώπους, αλλά ελάχιστοι απ αυτούς με γνώριζαν πραγματικά. Ότι ο τρόπος ζωής μου δεν ήταν αποδεκτός. Ότι δε θα έβρισκα ποτέ κάποια που θα μπορούσα να αγαπήσω και που θα με αγαπούσε κι εκείνη. Ποτέ μου δε μετάνιωσα για την απόφασή μου να ζήσω τη ζωή
Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ 11 του κυρίαρχου. Τις περισσότερες φορές, αυτή η ζωή με γέμιζε, με έκανε να νιώθω ολοκληρωμένος, και οι φορές που δεν ένιωθα έτσι σπάνιζαν. Αισθανόμουν ανολοκλήρωτος όταν πήγαινα στη Δημόσια Βιβλιοθήκη και το μάτι μου έπιανε την Άμπι. Φυσικά, μέχρι την ημέρα που η αίτησή της βρέθηκε στο γραφείο μου, δεν είχα τρόπο να ξέρω αν εκείνη γνώριζε ακόμα και την ύπαρξή μου. Μέχρι τότε, η Άμπι συμβόλιζε για μένα αυτό το ένα τοις εκατό που έλειπε. Οι κόσμοι μας απείχαν τόσο πολύ, που το θεωρούσα απίθανο να συναντηθούν, σ αυτή τη ζωή ή στην επόμενη. Αν όμως η Άμπι ήταν υποτακτική, κι αν ήθελε να γίνει η υποτακτική μου... Επέτρεψα στο μυαλό μου να περιπλανηθεί σε μονοπάτια που είχα αποκλείσει εδώ και χρόνια. Άνοιξα τις πύλες της φαντασίας μου κι άφησα τις εικόνες να με κατακλύσουν. Η Άμπι γυμνή και δεμένη στο κρεβάτι μου. Η Άμπι γονατισμένη εμπρός μου. Η Άμπι να εκλιπαρεί για το μαστίγιό μου. Ω, ναι. Σήκωσα την αίτησή της από το πάτωμα κι άρχισα να διαβάζω. Το όνομα, τη διεύθυνση, τον αριθμό τηλεφώνου και το επάγγελμα τα πέρασα με μια ματιά. Γύρισα τη σελίδα στο ιατρικό ιστορικό της φυσιολογικά τα αποτελέσματα των εξετάσεων για τη λειτουργία του συκωτιού και τα επίπεδα ερυθρών και λευκών στο αίμα, αρνητικά τα αποτελέσματα για AIDS και ηπατίτιδα, καθώς και για ουσίες στα ούρα. Το μόνο φάρμακο που έπαιρνε ήταν αντισυλληπτικά χάπια, τα οποία ούτως ή άλλως έθετα πάντα ως προϋπόθεση. Πέρασα στην επόμενη σελίδα, στη συμπληρωμένη λίστα της. Ο Γκόντουιν δεν έλεγε ψέματα όταν μου είπε ότι η Άμπι δεν είχε εμπειρία. Είχε τσεκάρει μόνο εφτά πράγματα στη λίστα: κολπικό
12 ΤΑΡΑ ΣΟΥ ΜΙ σεξ, αυνανισμός, δέσιμο ματιών, πυγοράπισμα, κατάποση σπέρματος, ικανοποίηση με τα χέρια και σεξουαλική αποστέρηση. Στο πεδίο των σχολίων δίπλα στη σεξουαλική αποστέρηση, είχε γράψει: «Χα χα. Δεν είμαι σίγουρη ότι ο ορισμός μας είναι ίδιος». Χαμογέλασα. Η Άμπι είχε χιούμορ. Σε αρκετά από τα στοιχεία υπήρχε η ένδειξη: «Όχι. Σκληρό όριο». Το σεβόμουν αυτό είχα κι εγώ τα σκληρά όριά μου. Κοιτάζοντας τη λίστα, ανακάλυψα ότι αρκετά από τα ενδιαφέροντά μας συνέπιπταν. Ορισμένα δε συνέπιπταν. Δεν ήταν κακό αυτό τα όρια άλλαζαν, οι λίστες άλλαζαν. Αν η σχέση μας εδραιωνόταν... Μα τι ήταν αυτά που σκεφτόμουν; Εξέταζα σοβαρά την πιθανότητα να καλέσω την Άμπι για δοκιμή; Ναι, ανάθεμά με, την εξέταζα. Ήξερα όμως, το ήξερα με απόλυτη βεβαιότητα, ότι, αν η αίτηση ήταν οποιασδήποτε άλλης, δε θα της είχα ρίξει δεύτερη ματιά. Θα την είχα σπρώξει στον καταστροφέα εγγράφων και θα είχα ξεχάσει την ύπαρξή της. Δεν εκπαίδευα υποτακτικές. Τελεία και παύλα. Η αίτηση όμως ήταν της Άμπι και δεν ήθελα να την καταστρέψω. Ήθελα να τη διαβάσω και να την ξαναδιαβάσω ώσπου να την αποστηθίσω. Ήθελα να φτιάξω έναν κατάλογο με όσα είχε συμπληρώσει ότι ήταν «πρόθυμη να δοκιμάσει» και να της δείξω πόση ηδονή μπορούσαν αυτά τα πράγματα να της προσφέρουν. Ήθελα να μελετήσω το σώμα της μέχρι οι καμπύλες του να χαραχτούν ανεξίτηλα στο μυαλό μου. Μέχρι τα χέρια μου να μάθουν ν αναγνωρίζουν την παραμικρή αντίδραση του κορμιού της. Ήθελα να δω την Άμπι να παραδίδεται στην πραγματική υποτακτική φύση της. Ήθελα να γίνω ο κυρίαρχός της. Μπορούσα να το κάνω; Μπορούσα να παραμερίσω τις σκέψεις μου για την Άμπι Κινγκ, τη φαντασίωση που δε θα γινόταν
Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ 13 ποτέ πραγματικότητα, και να έχω αντί γι αυτήν την Άμπιγκεϊλ ως υποτακτική μου; Ναι. Ναι, μπορούσα. Γιατί ήμουν ο Ναθάνιελ Γουέστ, και ο Ναθάνιελ Γουέστ τα μπορούσε όλα. Κι αν η Άμπι έπαυε να υπάρχει... Αν την αντικαθιστούσε η Άμπιγκεϊλ Κινγκ... Πήρα το τηλέφωνο και σχημάτισα τον αριθμό του Γκόντουιν. «Μάλιστα, κύριε Γουέστ», μου είπε. «Αποφασίσατε;» «Στείλε στην Άμπιγκεϊλ Κινγκ την προσωπική μου λίστα. Αν ενδιαφέρεται ακόμα αφού τη μελετήσει, πες της να τηλεφωνήσει στη Σάρα και να κλείσει ένα ραντεβού για την ερχόμενη εβδομάδα».
14 ΤΑΡΑ ΣΟΥ ΜΙ Κεφάλαιο 2 Η ΑΜΠΙΓΚΕΪΛ ΕΚΛΕΙΣΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ για την Τρίτη στις τέσσερις το απόγευμα. Πέρασα τη Δευτέρα περιμένοντας τη Σάρα να μου πει ότι η κυρία Κινγκ είχε τηλεφωνήσει για να ματαιώσει το ραντεβού της, όταν όμως φτάσαμε στη μία το μεσημέρι της Τρίτης χωρίς να έχει συμβεί κάτι τέτοιο, αναγκάστηκα να αποδεχτώ το γεγονός ότι υπήρχαν πράγματι πάρα πολλές πιθανότητες να εμφανιστεί. Βημάτιζα από το παράθυρο στο γραφείο μου και τανάπαλιν, με την εικόνα της Άμπιγκεϊλ στο μυαλό μου όπως ήταν την τελευταία φορά που την είχα δει: να κάνει με απεριόριστη υπομονή μάθημα σε ένα μαθητή λυκείου και να γελάει απαλά με κάτι που της είχε πει ο έφηβος. Ύστερα τη φαντάστηκα όπως μπορούσα τώρα να επιτρέψω στον εαυτό μου να τη φανταστεί: ως υποτακτική μου, έτοιμη και πρόθυμη να με υπηρετήσει. Να υπακούσει στην κάθε διαταγή μου. Γύρισα στο γραφείο μου και κάθισα. Για τρίτη φορά μέσα στα τελευταία εξήντα λεπτά, έβγαλα το πακέτο με τις πληροφορίες που είχα ετοιμάσει για εκείνη και το ξαναδιάβασα. Έλεγξα μία και δύο και τρεις φορές ότι τα πάντα ήταν όπως έπρεπε να είναι. Ο ξάδερφός μου, ο Τζάκσον, μου τηλεφώνησε στις τρεισήμισι, ανακόπτοντας την ανεξέλεγκτη πορεία της προϊούσας φρενίτιδάς μου.
Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ 15 «Γεια», μου είπε. «Ισχύει ακόμα το παιχνίδι για το Σάββατο; Θα πάμε να σε γονατίσω στις ρακέτες;» Βόγκηξα. Είχα ξεχάσει ότι είχα υποσχεθεί στον Τζάκσον έναν επαναληπτικό αγώνα γι αυτό το Σάββατο. Αν η Άμπιγκεϊλ συμφωνούσε σ ένα δοκιμαστικό Σαββατοκύριακο, θα ήθελα να την αφήσω για να πάω να παίξω ρακέτες με τον Τζάκσον; Από την άλλη, βέβαια, ίσως ήταν καλό να φύγω από κοντά της για μερικές ώρες. Να κάνω ένα διάλειμμα από αυτό που είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα ήταν ένα έντονο Σαββατοκύριακο. Ο Τζάκσον έπιασε το δισταγμό μου. «Δεν υπάρχει πρόβλημα αν δεν μπορείς. Ίσως πάω για καμιά ελεύθερη πτώση». Η τελευταία ελεύθερη πτώση του παραλίγο να του κοστίσει την καριέρα του στο φούτμπολ, οπότε ήξερα ότι ο Τζάκσον αστειευόταν. Τουλάχιστον, ήλπιζα ότι αστειευόταν. «Μη μ εκβιάζεις», του είπα. «Δεν προσπαθούσα να ξεφύγω, απλώς κοίταζα την ατζέντα μου για να βεβαιωθώ ότι δεν είχα κάτι για το Σάββατο. Παίζει η πιθανότητα ενός ραντεβού». «Με γυναίκα; Μη μου πεις ότι θα ξανακάνεις κατάσταση με τη Μαντάμ Περλέ;» «Το παρατσούκλι είναι πολύ υποτιμητικό για τη Μέλανι, και το ξέρεις». Και ο Τζάκσον είχε πέσει πολύ έξω. Από τη Μέλανι και μετά, είχα κάνει κατάσταση με κάμποσες. «Ήθελα απλώς να πω ότι χάρηκα που τη σούταρες». «Αρκετά μ εμένα και την ερωτική ζωή μου, Τζάκσον», είπα, γιατί ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι ο Τζάκσον δεν είχε ιδέα για το πραγματικό περιεχόμενο της σεξουαλικής μου ζωής. «Ποια θα φέρεις στη φιλανθρωπική εκδήλωση της μαμάς;» «Προς το παρόν, καμία. Κι ευχαριστώ που μου το θύμισες», απάντησε με μια μικρή δόση σαρκασμού. Μιλήσαμε λιγάκι ακόμα, κι ύστερα κλείσαμε, αφού συμφωνήσαμε να συναντηθούμε το Σάββατο για έναν επαναληπτικό αγώνα. Με πολλούς τρόπους, ο Τζάκσον ήταν ο αδερφός που ποτέ δεν
16 ΤΑΡΑ ΣΟΥ ΜΙ είχα. Οι γονείς μου είχαν σκοτωθεί σ ένα τροχαίο δυστύχημα όταν ήμουν δέκα χρονών. Μετά απ αυτό, με μεγάλωσε η αδερφή της μητέρας μου, η Λίντα. Ο Τοντ Γουέλινγκ ήταν το τρίτο μέλος της παρέας των αδελφικών μου φίλων, μαζί με τη γυναίκα του, την Ιλάινα. Όταν ήμασταν μικροί, ο Τοντ έμενε με την οικογένειά του στο διπλανό σπίτι από αυτό των Κλαρκ. Η Ιλάινα ήταν επίσης γειτόνισσα, και είχε γίνει ζευγάρι με τον Τοντ από το λύκειο. Συνέχισαν να είναι μαζί στο πανεπιστήμιο και παντρεύτηκαν ένα μήνα μετά την αποφοίτηση της Ιλάι να. Τώρα ο Τοντ ήταν ψυχίατρος και η Ιλάινα σχεδιάστρια μόδας. Ζήλευα τη σχέση του Τοντ και της Ιλάινα τη συντροφικότητα που τη χαρακτήριζε, το σχεδόν απτό πάθος, την αγάπη. Είχα εγκαταλείψει από καιρό την ελπίδα ότι θα έβρισκα ποτέ μια σχέση σαν τη δική τους, αλλά έτσι ήταν η ζωή που ζούσα εγώ. Το να έχω την Άμπι για υποτακτική μου σχεδόν θα αναπλήρωνε το κενό. Το τηλέφωνό μου χτύπησε μ ένα σιγανό, διπλό μπιπ. «Ναι, Σάρα;» Κοίταξα το ρολόι μου: τέσσερις παρά τέταρτο. Η Άμπιγκεϊλ ήταν συνεπής. Άλλο ένα θετικό. «Ήρθε η κυρία Κινγκ, κύριε». «Ευχαριστώ, Σάρα. Θα σε ειδοποιήσω όταν είμαι έτοιμος να τη δω». Τερμάτισα τη σύνδεση. Ήπια λίγο νερό και πέρασα άλλη μία φορά τις σημειώσεις μου. Όλα ήταν έτοιμα. Πήρα την αίτησή της και την ξαναδιάβασα, αν και δεν ήξερα το γιατί. Την είχα ήδη αποστηθίσει. Όταν το ρολόι έδειξε τέσσερις και πέντε, κάλεσα τη Σάρα και της είπα να στείλει την Άμπιγκεϊλ μέσα. Πήρα βαθιά ανάσα, άνοιξα ένα κενό έγγραφο στον υπολογιστή μου και άρχισα να δακτυλογραφώ. Ο Ναθάνιελ Γουέστ είναι ο μεγαλύτερος ηλίθιος, ο μεγαλύτερος μαλάκας του κόσμου.