Κυριακή των Αγίων Πάντων - SUNDAY OF ALL SAINTS

Ελληνικός Ορθόδοξος Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου St. George Greek Orthodox Church 9426 Little Road, New Port Richey, FL 34654 Church Office hours: Monday Friday from 9:00AM 4:00PM The Church is open daily from 8:30AM until 5:00PM for your Spiritual needs - come and light your Candle! Reverend Fr. Dr. Gregory Edwards, Presbyter 727-967-2178 secretary1.stgeorge@gmail.com Church Office: 727-868-5911 Καλώς ορίσατε στην Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου! Είμαστε χαρούμενοι που σας ξαναβλέπουμε για να προσευχηθούμε σήμερα μαζί!! SUNDAY June 11, 2017 NEW WEB PAGE: www.stgeorgenpr.org Κυριακή των Αγίων Πάντων - SUNDAY OF ALL SAINTS 2017-2018 Applications at the Church Office 1

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Κυριακή Α Επιστολών, των Αγίων Πάντων, Αποστ. Ανάγνωσμα, Εβρ. ια 33-ιβ 2 Αδελφοί, οι άγιοι Πάντες με την πίστη κατατρόπωσαν βασίλεια, επέβαλαν το δίκαιο, πέτυχαν την πραγματοποίηση των υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβησαν τη δύναμη της φωτιάς, διέφυγαν τη σφαγή, έγιναν από αδύνατοι ισχυροί, αναδείχτηκαν ήρωες στον πόλεμο, έτρεψαν σε φυγή εχθρικά στρατεύματα, γυναίκες ξαναπήραν πίσω στη ζωή τους ανθρώπους τους, κι άλλοι βασανίστηκαν ως το θάνατο, χωρίς να δεχθούν την απελευθέρωσή τους, γιατί πίστευαν ότι μπορούσαν να αναστηθούν σε μια καλύτερη ζωή. Άλλοι δοκίμασαν εξευτελισμούς και μαστιγώσεις, ακόμη και δεσμά και φυλακίσεις. Λιθοβολήθηκαν, πριονίσθηκαν, πέρασαν δοκιμασίες, θανατώθηκαν με μάχαιρα, περιπλανήθηκαν ντυμένοι με προβιές και κατσικίσια δέρματα, έζησαν σε στερήσεις, υπέφεραν καταπιέσεις, θλίψεις και κακουχίες ο κόσμος δεν ήταν άξιος να χει τέτοιους ανθρώπους. Πλανήθηκαν σ ερημιές και βουνά, σε σπηλιές και σε τρύπες της γης. Όλοι οι παραπάνω, παρά την καλή μαρτυρία της πίστης τους, δεν πήραν ό,τι τους υποσχέθηκε ο Θεός, ο οποίος είχε προβλέψει κάτι καλύτερο για μας, έτσι ώστε να μην φθάσουν εκείνοι στην τελειότητα χωρίς εμάς. Έχοντας λοιπόν γύρω μας τόσο μεγάλη στρατιά Μαρτύρων, ας τινάξουμε από πάνω μας κάθε φορτίο και την αμαρτία που εύκολα μας εμπλέκει, κι ας τρέχουμε με υπομονή το αγώνισμα του δύσκολου δρόμου που έχουμε μπροστά μας. Ας έχουμε τα μάτια μας προσηλωμένα στον Ιησού, που μας έδωσε την πίστη, την οποία και τελειοποιεί. EPISTLE: The reading is from St. Paul's Letter to the Hebrews 11:33-40; 12:1-2 BRETHREN, all the saints through faith conquered kingdoms, enforced justice, received promises, stopped the mouths of lions, quenched raging fire, escaped the edge of the sword, won strength out of weakness, became mighty in war, put foreign armies to flight. Women received their dead by resurrection. Some were tortured, refusing to accept release, that they might rise again to a better life. Others suffered mocking and scourging, and even chains and imprisonment. They were stoned, they were sawn in two, they were tempted, they were killed with the sword; they went about in skins of sheep and goats, destitute, afflicted, ill-treated - of whom the world was not worthy - wandering over deserts and mountains and in dens and caves of the earth. And all these, though well attested by their faith, did not receive what was promised, since God had foreseen something better for us, that apart from us they should not be made perfect. Therefore, since we are surrounded by so great a cloud of witnesses, let us also lay aside every weight, and sin which clings so closely, and let us run with perseverance the race that is set before us, looking to Jesus the pioneer and perfecter of our faith. ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: Κυριακή των Αγίων Πάντων, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Ματθ. ί 32-33, 37-38, ίθ 27-30 «Όποιος ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους ότι ανήκει σ εμένα, θα τον αναγνωρίσω κι εγώ για δικόν μου μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου. Όποιος όμως με απαρνηθεί μπροστά στους ανθρώπους, θα τον απαρνηθώ κι εγώ μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου». «Όποιος αγαπάει τον πατέρα του ή τη μάνα του παραπάνω από μένα, δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Κι όποιος αγαπάει το γιο του ή τη θυγατέρα του παραπάνω από μένα, δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Επίσης όποιος δεν παίρνει το σταυρό του και δε με ακολουθεί, δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Μίλησε τότε ο Πέτρος και του είπε: «Να, εμείς αφήσαμε τα πάντα και σε ακολουθήσαμε. Τι θα γίνει μ εμάς;» Κι ο Ιησούς τους απάντησε: «Σας βεβαιώνω πως εσείς που με ακολουθήσατε, όταν θα καθίσει ο Υιός του Ανθρώπου στο μεγαλόπρεπο θρόνο του, στον καινούριο κόσμο, θα καθίσετε κι εσείς σε δώδεκα θρόνους, για να κρίνετε τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Κι όποιος άφησε σπίτια ή αδερφούς ή αδερφές ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή παιδιά ή χωράφια για χάρη μου, θα πάρει εκατό φορές περισσότερα και θα κληρονομήσει την αιώνια ζωή. Πολλοί θα βρεθούν από πρώτοι τελευταίοι, κι άλλοι από τελευταίοι πρώτοι». GOSPEL: The Gospel According to Matthew 10:32-33; 37-38; 19:27-30 The Lord said to his disciples, "Every one who acknowledges me before men, I also will acknowledge before my Father who is in heaven; but whoever denies me before men, I also will deny him before my Father who is in heaven. He who loves father or mother more than me is not worthy of me; and he who loves son or daughter more than me is not worthy of me; and he who does not take his cross and follow me is not worthy of me." Then Peter 2

said in reply, "Lo, we have left everything and followed you. What then shall we have?" Jesus said to them, "Truly, I say to you, in the new world, when the Son of man shall sit on his glorious throne, you who have followed me will also sit on twelve thrones, judging the twelve tribes of Israel. And every one who has left houses or brothers or sisters or father or mother or children or lands, for my name's sake, will receive a hundredfold, and inherit eternal life. But many that are first will be last, and the last first. Ύμνοι της Εβδομάδος Απολυτίκιον Ἐξ ὕψους κατῆλθες ὁ εὔσπλαγχνος, ταφὴν καταδέξω τριήμερον, ἵνα ἡμᾶς ἐλευθερώσῃς τῶν παθῶν. Ἡ ζωὴ καὶ ἡ Ἀνάστασις ἡμῶν, Κύριε δόξα σοι. Apolytikion of All Saints Τῶν ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ Μαρτύρων σου, ὡς πορφύραν καὶ βύσσον τὰ αἵματα, ἡ Ἐκκλησία σου στολισαμένη, δι' αὐτῶν βοᾷ σοι Χριστὲ ὁ Θεός, τῷ λαῷ σου τοὺς οἰκτιρμούς σου κατάπεμψον, εἰρήνην τῇ πολιτείᾳ σου δώρησαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος. Απολυτίκιον Αγίου Ανδρέου Ὡς τῶν Ἀποστόλων Πρωτόκλητος Καὶ τοῦ κορυφαίου αὐτάδελφος τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων, Ἀνδρέα, ἱκέτευε, εἰρήνην τῇ Οἰκουμένη δωρήσασθαι καὶ ταῖς ψνχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος. Ἀπολυτίκιο Άγίου Γεωργίου Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής, καὶ τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστής, ἀσθενούντων ἰατρός, βασιλέων ὑπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Seasonal Kontakion Ὡς ἀπαρχὰς τῆς φύσεως, τῷ φυτουργῷ τῆς κτίσεως, ἡ οἰκουμένη προσφέρει σοι Κύριε, τοὺς θεοφόρους Μάρτυρας, ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, ἐν εἰρήνῃ βαθείᾳ, τὴν Ἐκκλησίαν σου, διὰ τῆς Θεοτόκου συντήρησον, πολυέλεε. Hymns of the Week Resurrectional Apolytikion From on high didst Thou descend, O Compassionate One; to burial of three days hast Thou submitted that Thou mightiest free us from our passions. O our Life and Resurrection, Lord, glory be to Thee. Apolytikion of All Saints Your Church, O Christ our God, clothed itself in the blood of Your martyrs from throughout the world, as though it were a robe of linen and purple; through them, she cries out to You, "Send down upon Your people compassion, grant peace to Your commonwealth, and to our souls, great mercy." St. Andrew Dismissal Hymn As first of the Apostles to be called, O Andrew, brother of him (Peter) who was foremost, beseech the Master of all to grant the world peace and our souls great mercy. St. George Dismissal Hymn Liberator of captives, defender of the poor, physician of the sick and a champion of kings. O trophy bearer, Great Martyr George, intercede with Christ God that our souls be save. Seasonal Kontakion As the first-fruits of our nature to the Planter of created things, the world presented the God-bearing martyred Saints in offering unto Thee, O Lord. Through their earnest entreaties, keep Thy Church in deep peace and divine tranquility, through the pure Theotokos, O Thou Who art greatly merciful. Memorials: When planning your memorial service please make sure that you contact the office and give the names of the reposed so that Father Gregory has them in advance. In addition, if you would like KOLYVA we ask that you contact Katina Kollias 727-849-0544 or 1-352-277-6545 directly as she prepares the Kolyva. A parishioner of St. George, Alexandra Papas is having an Estate Sale and all items must go! (Furniture and more) Please contact the Church Office for more information! 727-868-5911 3

Sunday of All Saints: The first Sunday after the Feast of Holy Pentecost is observed by the Orthodox Church as the Sunday of All Saints. This day has been designated as a commemoration of all of the Saints, all the Righteous, the Prophets, Apostles, Martyrs, Confessors, Shepherds, Teachers, and Holy Monastics, both men and women alike, known and unknown, who have been added to the choirs of the Saints and shall be added, from the time of Adam until the end of the world, who have been perfected in piety and have glorified God by their holy lives. Honoring the friends of God with much reverence, the Prophet-King David says, "But to me, exceedingly honorable are Thy friends, O Lord" (Ps. 138:16). And the Apostle Paul, recounting the achievements of the Saints, and setting forth their memorial as an example that we might turn away from earthly things and from sin, and emulate their patience and courage in the struggles for virtue, says, "Wherefore seeing we also are compassed about with so great a cloud of witnesses, let us lay aside every burden, and the sin which doth so easily beset us, and let us run with patience the race that is set before us" (Heb. 12:1). This commemoration began as the Sunday (Synaxis) of All Martyrs; to them were added all the ranks of Saints who bore witness (the meaning of "Martyr" in Greek) to Christ in manifold ways, even if occasion did not require the shedding of their blood. Therefore, guided by the teaching of the Divine Scriptures and Apostolic Tradition, we honor all the Saints, the friends of God, for they are keepers of God's commandments, shining examples of virtue, and benefactors of mankind. Of course, we honor the known Saints especially on their own day of the year, as is evident in the Menologion. But since many Saints are unknown, and their number has increased with time, and will continue to increase until the end of time, the Church has appointed that once a year a common commemoration be made of all the Saints. This is the feast that we celebrate today. It is the harvest of the coming of the Holy Spirit into the world; it is the "much fruit" brought forth by that "Grain of wheat that fell into the earth and died" (John 12:24); it is the glorification of the Saints as "the foundation of the Church, the perfection of the Gospel, they who fulfilled in deed the sayings of the Savior" (Sunday of All Saints, Doxastikon of Vespers). In this celebration, then, we reverently honor and call blessed all the Righteous, the Prophets, Apostles, Martyrs, Confessors, Shepherds, Teachers, and Holy Monastics, both men and women alike, known and unknown, who have been added to the choirs of the Saints and shall be added, from the time of Adam until the end of the world, who have been perfected in piety and have glorified God by their holy lives. All these, as well as the orders of the Angels, and especially our most holy Lady and Queen, the Ever-virgin Theotokos Mary, do we honor on this day, setting their life before us as an example of virtue, and entreating them to intercede in our behalf with God, Whose grace and boundless mercy be with us all. Amen. Icon of the Sunday of All Saints: The icon of the Sunday of All Saints depicts our Lord and Savior Jesus Christ seated above the throne of heaven surrounded by the Saints. The rows of Saints included the Archangel Michael and other Angels, the Theotokos and John the Baptist, the Apostles, Bishops, Great Martyrs, Ascetics and Monastics. To the side of the throne are Adam and Eve, bowing in reverence to Christ. They are joined by the Saints, who are lifting their hands in worship to the King of Glory. At the lower left of the icon is the Patriarch Abraham who has a righteous soul in his bosom, as told in the story of Lazarus and the rich man in the Gospel. At the lower center is the Good Thief who was crucified with Christ. On the lower right is the Patriarch Jacob. Orthodox Christian Celebration of the Sunday of All Saints: The Sunday of the Fathers of All Saints is celebrated with the Divine Liturgy of Saint John Chrysostom. The services of Vespers, Orthros, and the Divine Liturgy include Resurrectional hymns of the tone of the week together with the hymns designated for the Sunday of All Saints. Church is in need of Olive Oil! Donations of Olive Oil would be greatly appreciated. If you wish to donate olive oil you may bring them to the church on Sunday or the church office. Η εκκλησία έχει ανάγκη από ελαιόλαδο Αν θέλετε να δωρίσετε ελαιόλαδο, μπορείτε να τα φέρετε στην εκκλησία την Κυριακή ή στο γραφείο της εκκλησίας. Σας ευχαριστούμε για τη δωρεά σας Divine Liturgy gifts If you wish to donate the gifts for our next Divine Liturgy please contact the Church office and speak with Antonia at 727-868-5911 4

MEMORIAL SERVICE - +ΙΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ+ Trisagion 40 day memorial service for + Athanasios John Prapas 37 year memorial for + Ioannis Athanasios Prapas 43 year memorial for +Maria Prapas given by Amalesia and Allan Love, family May their Memory be Eternal! Αιωνία η μνήμη αυτών! Στην ευαγγελική περικοπή της εορτής των Αγίων Πάντων ο Κύριος μας αναφέρει μια βασική αρχή για να ακολουθήσουμε όλοι μας τον δρόμο των Αγίων, που δεν είναι άλλη από την ομολογία της πίστεως. Μας διαβεβαιώνει ο Κύριος: Καθένα που θα με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους που καταδιώκουν την πίστη μου, θα τον ομολογήσω κι εγώ ως πιστό ακόλουθό μου μπροστά στον Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς. Εκείνον όμως που θα με αρνηθεί μπροστά στους ανθρώπους, αυτόν θα τον αρνηθώ κι εγώ και δεν θα τον αναγνωρίσω ως δικό μου μπροστά στον Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς. Η ομολογία της πίστεως αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της εν Χριστώ ζωής. Οι άγιοι της Εκκλησίας το πέτυχαν αυτό, ομολόγησαν δηλαδή την πίστη τους στο Χριστό και τον έθεσαν πρώτη προτεραιότητα στη ζωή τους, πάνω από κάθε τι ανθρώπινο και γήινο, γι αυτό και δοξάστηκαν από το Θεό και τιμούνται από εμάς σήμερα. Και όταν μιλάμε για ομολογία πίστεως, έχουμε βέβαια στο νου μας τους άπειρους μάρτυρες, που θυσίασαν τη ζωή τους προκειμένου να μην αρνηθούν την πίστη τους στο Χριστό. Δεν σκέφτηκαν τίποτα, δεν δείλιασαν μπροστά σε καμία απειλή, δεν κάμφθηκαν από τους πόνους και τα βασανιστήρια, δεν αρνήθηκαν το Χριστό ακόμα και όταν οι τύραννοι θανάτωναν ενώπιόν τους τα αγαπημένα τους πρόσωπα, γονείς, παιδιά, συζύγους. Για τους μάρτυρες της πίστεώς μας το μεγαλύτερο αγαθό, το οποίο δεν μπορεί κανείς να μας αφαιρέσει, είναι ο Χριστός, τον οποίο δεν αρνήθηκαν και γι αυτό τα ονόματά τους έχουν μείνει αιώνια γραμμένα στο βιβλίο της ζωής. Η ομολογία ωστόσο της πίστεως στο Χριστό δεν έχει να κάνει μόνο με το σωματικό μαρτύριο, αλλά με την όλη στάση του ανθρώπου, με τη διαρκή παρουσία του Χριστού στην καρδιά και στη ζωή του. Ομολογία πίστεως έδωσαν οι ασκητές της ερήμου, που θυσίασαν κάθε δικαίωμά τους και κάθε άνεση, ακόμα και την καθημερινή τους τροφή, για την αγάπη του Χριστού. Ομολογία πίστεως έδωσαν και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, ποιμαίνοντας το λαό του Θεού με το παράδειγμά τους και με τα συγγράμματά τους, με τα οποία αγωνίστηκαν να μας μορφώσουν εν Χριστώ και να αντικρούσουν τις πλάνες των αιρέσεων. Ομολογία πίστεως έδωσαν και όλοι οι Άγιοι, ακόμα και εκείνοι που παραμένουν άγνωστοι σε εμάς και μόνο ο Θεός γνωρίζει. Ομολογία του Χριστού καλείται να δώσει ο κάθε πιστός σε κάθε εποχή και σε κάθε περίσταση, σε κάθε πτυχή και δραστηριότητα του καθημερινού του βίου, στην εργασία, στο σπίτι, στις συναναστροφές, στην κοινωνία, στον κάθε μας συνάνθρωπο. Ιδιαίτερα μάλιστα στην εποχή μας, που γίνεται προσπάθεια να περιοριστεί η πίστη στην ιδιωτική ζωή του ανθρώπου, που ο Χριστός και η πίστη μας βάλλεται με νέα μέσα και με πρόσχημα τα ανθρώπινα δήθεν δικαιώματα, ο λόγος του Κυρίου μας θα πρέπει να μας προβληματίσει ακόμα περισσότερο. Ο Κύριος λοιπόν θέτει ως βασική προϋπόθεση της σωτηρίας μας να ομολογούμε το Χριστό μπροστά στους διώκτες και αρνητές του. Ποιο όμως ακριβώς είναι το νόημα των λόγων αυτών του Κυρίου; Αν κανείς μελετήσει τις αναλύσεις των ιερών ερμηνευτών, θα δει ότι εδώ ο Κύριος δεν ζητεί μία γενική και αόριστη ομολογία. Αλλά ζητεί να τον ομολογούμε με συγκεκριμένο και σαφή τρόπο, να τον ομολογούμε ως Σωτήρα μας και Θεό μας.γιατί όμως ο Χριστός μας ζητά μία τέτοια ομολογία; Διότι μέσα στους αιώνες κανείς δεν αρνήθηκε ότι ο Κύριος είναι ένας μεγάλος διδάσκαλος, προφήτης, αναγεννητής, φιλόσοφος. Κανείς δεν αρνήθηκε το πνευματικό και κοινωνικό του έργο. Το σημείο που ενοχλεί τους διώκτες του Κυρίου είναι ένα και μοναδικό: η θεότητά του. Διότι αυτό καθορίζει τα πάντα στη ζωή μας. Εάν δεχθούμε τον Κύριο Ιησού Χριστό απλώς και μόνο ως ένα ιστορικό πρόσωπο ξεχωριστό, τότε αυτό δεν έχει καμία επίδραση στη ζωή μας. Εάν όμως τον αποδεχθούμε και τον ομολογούμε ως Θεάνθρωπο Διδάσκαλο Σωτήρα μας, τότε αυτό έχει καθοριστική σημασία για τη ζωή μας. Διότι τότε θα πρέπει να αποδεχθούμε όλα όσα ζητάει από εμάς και να συμμορφώσουμε τη ζωή μας με το θέλημά του. Ο δρόμος λοιπόν προς την αγιότητα προϋποθέτει όχι μία γενική και αόριστη ομολογία πίστεως, αλλά μία πίστη και ομολογία συγκεκριμένη. Να ομολογούμε τον Κύριο μας Ιησού Χριστό ως «Θεόν αληθινόν, ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ γεννηθέντα». Και να ζούμε όπως εκείνος θέλει. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να εισέλθουμε στο δρόμο των Αγίων, στο δρόμο του Χριστού. 5

Κυριακή των Αγίων Πάντων 1. Εισαγωγικά: Άγιοι και αγιότητα Το αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής αναφέρεται σε όλους τους Αγίους της Εκκλησίας. Οι Άγιοι είναι οι αψευδείς μάρτυρες της χάριτος του Αγίου Πνεύματος και της παρουσίας του Θεού μέσα στον κόσμο, είναι «φώτα θεουργικά», φίλοι του Θεού, αφού κατέχουν την αλήθεια και είναι ενωμένοι με το Θεό. Oι Άγιοι είναι το «φώς» του κόσμου κατά το λόγιου του Κυρίου και το «άλας» της γης. Είναι το φώς που διώχνει τα σκοτάδια της αμαρτίας και το άλας που συγκρατεί την κοινωνία και τον κόσμο από την πνευματική σήψη. Στην Παλαιά Διαθήκη η λέξη Άγιος αποδίδεται μόνο στο Θεό. Κατά τον προφήτη Ησαΐα ο Θεός δεν είναι απλώς Άγιος, αλλά τρεις φορές Άγιος «Άγιος, άγιος, άγιος Κύριος Σαβαώθ», θέλοντας να τονίσει την άπειρη αγιότητα του Θεού. Ακόμη η λέξη αγιότητα στην Παλαιά Διαθήκη συνδεέται με τη λατρεία στη Σκηνή του Μαρτυρίου και της Κιβωτού της Διαθήκης. Στην Καινή Διαθήκη Άγιος είναι ο Τριαδικός Θεός, όπως αποδίδεται στον Τρισάγιο Ύμνο, αλλά και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη ο Θεός αποκαλείται Άγιος «Άγιος, άγιος, άγιος Κύριος ο Θεός ο παντοκράτωρ» (Απ. 4:8). Επίσης Άγιοι καλούνται οι Άγγελοι του Θεού (Πραξ. 3:21), οι Προφήτες και οι Απόστολοι (Εφεσ. 3:5). Ακόμη και το δαιμόνιο αναγνωρίζει το Χριστό ως άγιο του Θεού, «Τι ημίν και σοι, Ιησού Ναζαρηνέ; Οίδα σε τις ει, ο άγιος του Θεού» (Μαρκ. 1:24, Λουκ. 4:34). Ο ίδιος ο Κύριος μας καλεί να γίνουμε άγιοι, να το μιμηθούμε φτάνοντας στη τελείωση.«γίνεσθε μιμηταί του Θεού ως τέκνα αγαπητά» (Εφεσ. 5:1). «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί» (Α Πέτρ. 1:16). Η αγιότητα είναι ο δρόμος της ευαγγελικής τελειώσεως, της εισόδου στον παράδεισο, πρόγευση της ανεκλάλητης χαράς της αιώνιας βασιλείας των ουρανών (Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Η αγιότητα είναι κατορθωτή σήμερα;). Αγιότητα είναι η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος και μίμηση του Χριστού, αλλά και ο κυριότερος σκοπός της ζωής του ανθρώπου επί της γης. Η Κυριακή αυτή ονομάζεται των Αγίων Πάντων. Είναι δηλαδή αφιερωμένη στη μνήμη όλων των Αγίων της Εκκλησίας, των Δικαίων και Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, των Αποστόλων, Μαρτύρων, Ομολογητών, Ιεραρχών και Οσίων. Η Κυριακή αυτή είναι η πρώτη μετά την Πεντηκοστή. Την Κυριακή της Πεντηκοστής είναι η γιορτή της επιφοίτησεως του Αγίου Πνεύματος, ενώ η Κυριακή των Αγίων Πάντων είναι η γιορτή των καρπών του Αγίου Πνεύματος. Δηλαδή η γιορτή των Αγίων Πάντων τοποθετήθηκε μετά την Πεντηκοστή, για να κατανοήσουμε ότι ο αγιασμός των ανθρώπων, αποτελεί δωρεά του Αγίου Πνεύματος, πράγμα που αποδεικνύει ότι ζωή των αγίων, είτε με το μαρτύριο, είτε με τον ενάρετο βίο τους, μαρτυρεί την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στη ζωή της Εκκλησίας. 2. Οι άθλοι και τα μαρτύρια των Αγίων Ο Απόστολος Παύλος στο αποστολικό ανάγνωσμα απαριθμεί τις κακουχίες που πέρασαν οι άγιοι της Εκκλησίας μας για να φτάσουν στη θέωση, στην αγιότητα. Οι Άγιοι της Εκκλησίας έχυσαν το αίμα τους, διώχθηκαν και μαρτύρησαν υπέρ του ονόματος του Χριστού, χωρίς να φοβούνται το θάνατο. Τρανό παράδειγμα ο Απόστολος Ανδρέας, οποίος στάθηκε ενώπιον του ηγεμόνα των Πατρών, που τον απειλούσε ότι θα τον σταυρώσει, αν εξακολουθούσε να κηρύττει τον Χριστό. Ο Απόστολος απάντησε ότι «αν φοβόμουν το Σταυρό, δεν θα κήρυττα». Δηλαδή όλοι οι Απόστολοι και οι μάρτυρες (μαρτύριο του αίματος) και αργότερα οι ασκητές (μαρτύριο της συνειδήσεως) προχωρούσαν στο μαρτύριο με χαρά και χωρίς φόβο. Ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς αναφέρει ότι «οι άγιοι είναι οι περισσότεροι τέλειοι χριστιανοί, διότι έχουν αγιασθεί εις τον μέγιστον, κατά το δυνατόν, βαθμόν διά της ασκήσεως της πίστεως εις τον Αναστάντα και αιωνίως ζώντα Κύριον Ιησούν». Οι διωγμοί τα πρωτοχριστιανικά χρόνια αποτελούν ίσως την πιο ένδοξη περίοδο της ιστορίας της Εκκλησίας, γιατί πολλοί Χριστιανοί μαρτύρησαν με το αίμα τους, για το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ο ίδιος ο 6

Χριστός προφητεύσε στους Αποστόλους και στον κόσμο, στην επί του όρους ομιλία Του, λέγοντας τους «Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των Ουρανών. Μακάριοι εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού» (Ματθ. 5:10-11) και «Έρχεται ώρα, ίνα πας ο αποκτείνας υμάς δόξη λατρείαν προσφέρειν τω Θεώ» (Ιω. 16:2). Ο Απόστολος Παύλος μιλώντας γενικότερα, γράφει προς τον Τιμόθεο «Πάντες δε οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (Τιμ. Β 3:12). Κατά τους διωγμούς ουδέποτε πτοήθηκαν οι χριστιανοί και οι Απόστολοι, αντιθέτως τους έκαναν να κηρύττουν με μεγαλύτερη παρρησία τον λόγο της Σωτηρίας και να θεωρούν τους διωγμούς σαν ένδειξη ιδιαίτερης χάρης του Θεού προς το πρόσωπό τους. Δηλαδή οι πιστοί της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης έδιναν μεγάλη αξία στο μαρτύριο, το θεωρούσαν το κατ εξοχή χάρισμα και το μεγαλύτερο αξίωμα που μπορούσε να επιθυμήσει κανείς. Όπως λέει ο Απόστολος Παύλος στην προς Φιλιππησίους επιστολή «Ότι υμίν εχαρίσθη το υπέρ Χριστού, ου μόνον το εις αυτόν πιστεύειν, αλλά και το υπέρ αυτού πάσχειν» (Φιλιπ. 1:29). Αυτοί οι πρώτοι Χριστιανοί που έβαψαν με το αίμα τους τον τόπο του μαρτυρίου τους, υπήρξαν οι πρωτεργάτες της μεγάλης διαδόσεως του Χριστιανισμού στον κόσμο, δηλαδή το αίμα των πρώτων μαρτύρων της Εκκλησίας υπήρξε ο σπόρος του Χριστιανισμού, ο σπόρος του Ευαγγελίου. «Διώκετε τον αγιασμόν, ου χωρίς ουδείς όψεται τον Κύριον»(Εβρ. 12:14). Έτσι λοιπόν, όπως οι άγιοι Απόστολοι και οι πρώτοι χριστιανοί υπήρξαν ο στόχος των διωγμών, έτσι και όσοι θέλουν να ζουν ευσεβώς καταδίωκονται από τους εχθρούς της πίστεως και του Χριστού, ώστε ο λόγος του Απ. Παύλου («Πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται») εξακολουθεί να επαναλαμβάνεται διαμέσου των αιώνων. Εκτός από το μαρτύριο του αίματος, υπάρχει και το μαρτύριο της συνειδήσεως, το οποίο έχουν να αντιμετωπίσουν οι ασκητές και οι μοναχοί. Η υπομονή και η άσκηση αποτελεί ένα αληθινό μαρτύριο και μια μαρτυρία. Ένα συνεχές μαρτύριο της συνειδήσεως είναι η πιστή τήρηση όλων των εντολών του Ευαγγελίου (βλ. Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Η αγιότητα είναι κατορθωτή σήμερα;). Οι ασκητές αγωνίζονται συνεχώς να νικήσουν τα πάθη τους, να ταπεινώσουν τον εαυτό τους. Έχουν συνεχώς να αντιμετωπίσουν τις πολλές παγίδες του διαβόλου και τους πειρασμούς που συναντούν στη καθημερινή τους ζωή. Σήμερα, που η λεγόμενη Νέα Τάξη πραγμάτων, μέσα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, εκφράζεται και ως μια εξουσιαστική παρουσία, η μαρτυρία της συνειδήσεώς μας προσλαμβάνει τεράστιες διαστάσεις που εγγίζουν το παρόν και το μέλλον μας, την ανθρωπιά και τον πολιτισμό μας, το ήθος και τη δημιουργικότητά μας, τη μαρτυρία και την παρουσία μας, ως ορθόδοξων χριστιανών, μέσα στον σύγχρονο κόσμο. Οι Χριστιανοί, αρνούμενοι κάθε εξουσία, καλούμαστε να γίνουμε φτωχοί και ειρηνικοί δούλοι του Χριστού, που θεμελιώνει την ελευθερία του προσώπου, φορείς παντός του πληρώματος του Θεού. (βλ. Επισκόπου Φαναρίου Αγαθαγγέλου, Η ζύμη του Ευαγγελίου) Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ Η Θειά Κοινωνι α ει ναι ε να απο τα Μυστη ρια της Ορθο δοξης Εκκλησι ας και προσφε ρεται αποκλειστικα σε βαπτισμε νους η /και χρισμε νους Ορθο δοξους Χριστιανου ς, οι οποιόι ε χουν προετοιμαστει να λα βουν το Σω μα και το Αι μα του Κυριόυ ημω ν Ιησου Χριστου. Καθω ς προσε ρχεστε να κοινωνη σετε, σας παρακαλου με να ακολουθει τε τις οδηγιές των Συμβου λων της Ενοριάς και λοιπω ν ταξιθετω ν. Σας θυμι ζουμε επι σης πως το Αντι δωρο προσφε ρεται στο τε λος της Θειάς Λειτουργι ας και μπορου ν να το λα βουν ο λοι. HOLY EUCHARIST (HOLY COMMUNION) Holy Communion is a Sacrament within the Orthodox Church and is only offered to Baptized and/or Chrismated Orthodox Christians who have prepared themselves to receive the Body and Blood of our Lord and Savior Jesus Christ. As you come to receive, please follow the direction of the Parish Council Members, Ushers, and Acolytes. We remind everyone that the Blessed Bread (Antidoron) offered at the end of the Divine Liturgy may be received by all. 7

What is the Apostles Fast? By Fr. Brendan Pelphrey Having celebrated the feast of feasts, the Lord s Pascha, and Pentecost fifty days thereafter, we are about to embark upon the Apostles Fast, which this year begins on June 12th and ends with the commemoration of the holy Apostles Peter and Paul on June 29th. Orthodox Christians around the world observe four fasting seasons during the year. Two of these the Great Fast for the forty days of Lent, and the Dormition Fast during the first fifteen days of August are considered strict fasts. The other two are generally observed as lesser fasts: the so-called Christmas Lent or fast during the forty days before the Feast of the Nativity, and the Fast of the Apostles which occurs in June. In America the Fast of the Apostles is probably the least well known, but is among the oldest of Christian traditions. It is mentioned by St. Athanasius in the fourth century, and there are other testimonies to its existence very early in the history of the Church. The fast begins on the day after the observance of All Saints Sunday, which falls one week after Pentecost. Today the fast ends with the observance of the Feast of Sts. Peter and Paul, which is held on June 29. In earliest practice, however, the fast was probably not connected with the Feast of Peter and Paul. Rather, it was a time for fasting after the celebration of Pentecost and/or All Saints. Apparently, different traditions prescribed different lengths of the fast whether for one week, several weeks, or even only one day. Today, the fast still has a variable length because of its connection to the date of Pentecost, and therefore of All Saints. The date of Pentecost varies with the date of Holy Pascha (Easter), falling fifty days after Pascha. Therefore, the date of the Sunday of All Saints varies accordingly. This means that the length of the Fast of the Apostles also varies each year. For those churches which follow the Old Calendar, the Fast can be very long (as long as 42 days) or very short (8 days), depending upon when Holy Pascha falls. For Orthodox churches which use the New Calendar, there are some years in which there is no Apostles Fast at all. There are different traditions regarding how strictly to follow the Fast. In most Orthodox traditions, the fast is not as severe as that during Great Lent. Fish, wine and oil are permitted on all days except Wednesday and Friday, which are strict fast-days throughout the year except immediately following the Great Feasts of the Lord. In other traditions, fish, wine and oil are permitted on Saturdays and Sundays during the Fast of the Apostles. For faithful Orthodox today, the Fast of the Apostles can be an occasion for reflection upon the lives and example of the Holy Apostles. On the Sunday of All Saints, we remember and celebrate the lives of all those who have gone before us in the faith: our fathers, forefathers, the apostles, preachers, evangelists, teachers, hierarchs and martyrs. The readings which are appointed for that day (Hebrews 11:33-40, 12:1-2, and Matthew 10:32-33, 37-38, 19:27-30) remind us that countless worshippers of God have sacrificed their lives for the faith which we have inherited. Following Jesus admonition recorded by St. Matthew, the Apostles left behind their parents, their children, and their possessions in order to bring the Good News of Jesus Christ to people who did not know Him. Christian missionaries around the world are still doing this today. During the Fast of the Apostles we are reminded to pray for them all, and for Orthodox mission everywhere. The Fast is also an occasion to remember that in Christ, we have a unity that goes far beyond our personal opinions, likes or dislikes. The Acts of the Apostles tells us that the Apostles themselves recognized this very early. The occasion was an argument which took place regarding whether the followers of Christ needed to continue to observe the Law of Moses. At first, Peter and Paul took different sides in the discussion. Both Peter and Paul were Jews, but their personalities and backgrounds were very different. Peter, who was formerly a fisherman, was among the first of the disciples to follow Jesus. Presumably he was uneducated and probably spoke only Aramaic in the local Galilean dialect. Paul, on the other hand, was very well educated under Gamaliel, the most famous rabbi (teacher) of his time, and spoke several languages. Moreover, Paul originally named Saul was not among the Twelve Disciples. He even led a deadly persecution of Christians until he received an astounding vision of Christ while on the way to Damascus (Acts 9). The blinding vision changed his life forever. Thereafter he became an ardent witness to the risen Christ. But because of his former life, it was very difficult at first for the disciples to forgive and accept him. 8

Before very long, Peter and Paul became involved in the dispute about keeping the Law. Paul, who was preaching among Gentiles, taught that it was no longer necessary to keep the Law, because the purpose of the Law was to points to the death and resurrection of Christ. Paul even proclaimed that the Law had been nailed to the cross with Christ, for now we are justified by faith and not by following the Law (see Romans 10 and Galatians 3). Peter, however, was drawn towards the opinion of some Jews that although Jesus was indeed the promised Messiah, the Law nevertheless should continue to be observed for all time. Paul journeyed to Jerusalem to meet with Peter and the other disciples in order to settle the matter. Paul says that he opposed Peter to his face (Galatians 2:11 ff.). After some discussion it was agreed that Christians would no longer follow the Law, including practices like circumcision and the complex dietary laws given in the Books of Moses. However, they would continue to observe some of the restrictions of the Law regarding moral principles, and the eating of blood. It is significant that Peter did not simply decide to agree with Paul on these matters. Rather, he was given a vision from God in which it was declared that foods which were formerly declared to be unclean for all Jews, were now clean or acceptable (Acts 10). Thus, Peter realized that God was instituting a new order and way of life, and that to agree with Paul was a matter of obedience to Christ himself. These events remind us to seek God when we have disagreements within the Church. This requires humility on our part, and the willingness to accept others even when we might not have agreed with them before. We let go of our own personal wishes or demands, and pray for the good of the Church and for a recognition of the will of God for all of us together. At the conclusion of the Fast, therefore, we celebrate Peter and Paul together. The icon of the Feast depicts the two men standing side-by-side, holding the Church together in their hands. This is a powerful symbol of the supernatural love for one another which is given by the Holy Spirit. In the Holy Spirit we have agreement and new life. For this reason, Orthodox Christians today can regard the Fast of the Apostles as one of the most important times of the year, a time to humble ourselves and pray for genuine love and unity in the Church around the world. The general guidelines for the Apostles Fast are as follows: On Monday, June 12, we begin the Apostles Fast, one of the four canonical fasting periods of the Church year. The Apostles Fast always begins the Monday following All Saints Sunday and ends on June 29, the feastday of Ss. Peter and Paul, Chiefs of the Apostles. The duration of this fast varies each year depending on the date of Pascha (which determines the date of All Saints). MONDAYS, WEDNESDAYS, and FRIDAYS are Strict Fast Days. On these days we abstain from meat, dairy, fish with backbones, fowl, wine, and oil. TUESDAYS and THURSDAYS are Wine and Oil Days. On these days the fast is relaxed to permit wine and oil, but we still abstain from meat, dairy, fish with backbones, and fowl. SATURDAYS and SUNDAYS are Fish, Wine, and Oil Days. On these days the fast is further relaxed to permit fish with backbones in addition to wine and oil, but we still abstain from meat, dairy, and fowl. Meals for the fast should follow the dietary restrictions and be cooked simply. Portions should be smaller than usual. If you have a medical condition that requires you to relax the fast or if you have any questions about the fast guidelines, then please contact your spiritual Father. 9

The Saints of the Orthodox Church God And Holiness: It must be stated at the beginning that the only true "saint" or holy one (Hagios) is God Himself. The Bible states "For I am the Lord your God; you shall name yourselves holy and keep yourselves holy, because I am holy... " (Levit. 11:44; 19:2 and 20:7). Man becomes holy and "sainted" by participation in the holiness of God. Holiness or sainthood is a gift (charisma) given by God to man, through the Holy Spirit. Man's effort to become a participant in the life of divine holiness is indispensable, but sanctification itself is the work of the Holy Trinity, especially through the sanctifying power of Jesus Christ, who was incarnate, suffered crucifixion, and rose from the dead, in order to lead us to the life of holiness, through the communion with the Holy Spirit. In the Second Letter to the Thessalonians St. Paul suggests: "But we are bound to thank God always for you, brothers beloved by the Lord, because from the beginning of time God chose you to find salvation in the Spirit that consecrates you, (en agiasmo Pneumatos) and in the truth that you believe. It was for this that He called you through the Gospel we brought, so that you might possess for your own the splendor of our Lord Jesus Christ" (2: 13 14). Categories of Saints: Through the work of the Holy Trinity all Christians could be called saints; especially in the early Church as long as they were baptized in the name of the Holy Trinity, they received the Seal of the Spirit in chrismation and frequently participated in the Eucharist. In the same spirit St. Paul, when writing to the Churches he had visited, calls all the faithful "saints." Writing to the Ephesians, he addresses "the saints who live in Ephesus" (1:1); writing to the Corinthians he uses the same expressions (2 Cor. 1:11). St. Basil, commenting on this point, writes that Paul refers to all those who are united with God, who is the Being, the Life and the Truth (Against Eunomius, II, 19). Furthermore, St. Paul writes to the Colossians that God has reconciled men by Christ's death, "so that He may present you before Himself holy, without blemish and innocent in His sight" (1:22). In our society, however, who can be addressed as a saint? Who are those men and women and children who may be called saints by the Church today? Many Orthodox theologians classify the saints in six categories: The Apostles, who were the first ones to spread the message of the Incarnation of the Word of God and of salvation through Christ. The Prophets, because they predicted and prophesied the coming of the Messiah. The Martyrs, for sacrificing their lives and fearlessly confessing Jesus Christ as the Son of God and the Savior of mankind. The Fathers and Hierarchs of the Church, who excelled in explaining and in defending, by word and deed, the Christian faith. The Monastics, who lived in the desert and dedicated themselves to spiritual exercise (askesis), reaching, as far as possible, perfection in Christ. The Just, those who lived in the world, leading exemplary lives as clergy or laity with their families, becoming examples for imitation in society. Each and every one among all these saints has his or her own calling and characteristics: they all fought the "good fight for the faith" (1 Tim. 6:12 and 2 Tim. 4:7). All of them applied in their lives the scriptural virtues of "justice, piety, fidelity, love, fortitude, and gentleness" (1 Tim. 6:11). 10

The Concept of Theosis : The ultimate goal of the saint is to imitate God and live the life of deification (theosis). St. Maximos the Confessor (seventh century) writes that the saints are men who have reached theosis; they have avoided unnatural development of the soul, that is, sin, and tried to live the natural way of life (i.e., living according to created nature), turning and looking always towards God, thus achieving total unity with God through the Holy Spirit (On Theology, 7.73). It may be stated here that the Saints are first of all "friends" of God. Secondly, through their genuine piety and absolute obedience to God, they pleased Him and have therefore been "sanctified" both in soul and body, and subsequently glorified in this world. Third, they have been accepted in God's bosom after their passing from the world into eternal life. Fourth, many of them have been given special "grace" or "favor" to perform miracles either before their departure from this world or after. Fifth, they have been granted the special gift to pray and intercede for those still living in this world and fighting the "good fight" for the glory of God and their own perfection in Christ. This intercession springs from the fact that they also are part of the "Communion of Saints". They share prayers and good works with Christians on earth and there is a constant interaction and unity between the glorified saints in Heaven and Christians who still live in the world. The Intercession of Saints: The fact that Christians ask the prayers of saints and their intercession is prefigured in the New Testament. St. Paul asks the Christian Ephesians, Thessalonians, Colossians and Romans to pray for him (Ephes. 6:19, 1 Thesal. 5:25; Colos. 4:3, and Rom. 15:30-31). In every Liturgy, we ask God the Father to accept, on our behalf, "the prayers and the intercession" of all the Saints who now live in heaven. The Fathers of the Church also accept as a matter of course the prayers and the intercession of all the saints. In one of his letters, St. Basil explicitly writes that he accepts the intercession of the apostles, prophets and martyrs, and he seeks their prayers to God (Letter 360). Then, speaking about the Forty Martyrs, who suffered martyrdom for Christ, he emphasizes that "they are common friends of the human race, strong ambassadors and collaborators in fervent prayers" (Chapter 8). St. Gregory of Nyssa asks St. Theodore the Martyr "to fervently pray to our Common King, our God, for the country and the people" (Encomium to Martyr Theodore). The same language is used by St. Gregory the Theologian in his encomium to St. Cyprian. St. John Chrysostom says that we should seek the intercession and the fervent prayers of the saints, because they have special "boldness" (parresia), before God. (Gen. 44:2 and Encomium to Julian, Iuventinus and Maximinus, 3). The Veneration of the Saints : In the Orthodox Church the worship (latreia) given to God is completely different from the honor (tim) of love (agape) and respect, or even veneration (proskynesis), "paid to all those endowed with some dignity" (St. John Chrysostom, Hom. III, 40). The Orthodox honor the saints to express their love and gratitude to God, who has "perfected" the saints. As St. Symeon the New Theologian writes, "God is the teacher of the Prophets, the co-traveller with the Apostles, the power of the Martyrs, the inspiration of the Fathers and Teachers, the perfection of all Saints... " (Catechesis, I). The feast days and the celebrations honoring the saints had become a common practice by the fourth century. The twentieth canon of the Council of Gangra in Asia Minor (between the years 325 and 381) anathematizes those who reject the feast days of the saints. So great was the esteem in which the Apostles, prophets, and martyrs were held in the Church, that many writings appeared describing their spiritual achievements, love and devotion to God.Throughout early Christianity, Christians customarily met in the places where the martyrs had died, to build churches in their honor, venerate their relics and memory, and present their example for imitation by others. Interesting information on this subject derives from the Martyrdom of St. Polycarp (ch. 17-18), according to which the early Christians reverently collected the remains of the saints and honored them "more than precious stones." They also met on the day of their death to commemorate "their new birthday, the day they entered into their new life, in Heaven." To this day the Orthodox have maintained the liturgical custom of meeting on the day of the saint's death, of building churches honoring their names, and of paying special respect to their relics and icons. The Seventh Ecumenical Council (787 A.D.), in summarizing this practice of the Church, declares that "we adore and respect God our Lord; and those who have been genuine servants of our common Lord we honor and venerate because they have the power to make us friends with God the King of all." Together with the Martyrdom of St. Polycarp, information on the veneration of the Saints derives from the Martyrdom of the Martyrs of Scilli, a small town in North Africa (end of the second century). The list of sources indudes St. Athanasius' Life of St. Anthony; St. Basil's Homily honoring the "Forty Martyrs"; Gregory of Nyssa's Homily honoring St. Theodore; St. John Chrysostom also delivered a considerable number of sermons dedicated to the Martyrs of the Church. 11

St. George Weekly Church Services & Church Ministries Schedule The Church & the Church Office are open daily from 9:00AM to 4:00PM Feel free to come to Pray and light a candle at the Church Monday 06/12 Tuesday 06/13 Wednesday 06/14 Beginning of the Apostles Fast 6:30-7:30 PM Holy Unction (Healing Service) Δευτέρα, Αρχή της Νηστείας των Αγ. Αποστόλων 6.30-7.30μμ Ιερόν Ευχέλαιον Thursday 06/15 Friday 06/16 Saturday 06/17 No Friday Night Dinners 6:00-6:45 PM Great Vespers 6.00-6.45μμ Μέγας Εσπερινός Sunday 06/18 Father s Day Second Sunday of Matthew Matins 8:15 AM Divine Liturgy 9:30 AM. Memorials 10:45am Ημέρα του Πατέρα Β Κυριακή Ματθαίου. Όρθρος 8.15μμ Θεία Λειτουργία 9.30μμ Mνημοσηνα 10:45μμ Watch all our Church Services LIVE from your Computer, laptop or your smartphone! Go to www.stgeorgenpr.com Click Watch Live at top of page! 2017-2018 Applications at the Church Office BULLETIN SPONSOR FORM If you would like to sponsor an issue of the St. George Weekly Bulletin Please contact the Church Office and speak with Antonia 727-868-5911 from 9am -4pm Monday thru Friday Requests will need to be made by Tuesday 2 weeks prior the Bulletin issue The Bulletin donation is $50.00 payable to St. George Greek Orthodox Church 12