ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ (*Με Bold είναι οι σωστές απαντήσεις)

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ (*Με Bold είναι οι σωστές απαντήσεις) 1. Ποιός είναι ο χρόνος επώασης του τετάνου; Α. 2-3 ώρες Β. 24 ώρες Γ. 2-3 ηµέρες. 5-14 ηµέρες Ε. 30-45 ηµέρες 2. Ποιά από τις παρακάτω παθήσεις µπορεί να συνοδεύεται από δυσφαγία; Α. Η ρευµατοειδής αρθρίτιδα Β. Ο ερυθηµατώδης λύκος Γ. Η σκληροδερµία. Όλες οι παραπάνω Ε. Καµία από τις παραπάνω 3. Ποιό είναι το συχνότερο σύµπτωµα του καρκίνου του οισοφάγου; Α. Η µαζική αιµορραγία από το ανώτερο πεπτικό Β. Η διαλείπουσα δυσφαγία Γ. Η προοδευτική δυσφαγία. Το οπισθοστερνικό άλγος Ε. Κανένα από τα παραπάνω 4. Ασθενής ηλικίας 60 ετών εµφανίζει αιµατέµεση και µέλαινες κενώσεις. Ποιό από τα παρακάτω πρέπει να αναζητηθεί; Α. Το ιστορικό πεπτικού έλκους Β. Το ιστορικό λήψης ασπιρινούχων και αντιφλεγµονωδών φαρµάκων Γ. Αιµοχολία. Η παρουσία σηµείων πυλαίας υπέρτασης Ε. Όλα τα παραπάνω 5. Που εντοπίζεται ο λεµφαδένας του Virchow; Α. Στο µεσοθωράκιο Β. Στο µηριαίο δακτύλιο Γ. Στον οµφαλό. Στην αριστερή υπερκλείδιο χώρα Ε. Στη δεξιά µασχάλη 6. Ποιό από τα παρακάτω αποτελεί χαρακτηριστικό εύρηµα στη διάτρηση του πεπτικού έλκους; Α. Η ταχυκαρδία Β. Η ευαισθησία του επιγαστρίου κατά την ψηλάφηση Γ. Ο πυρετός. Η εξάλειψη της ηπατικής αµβλύτητας Ε. Η τυµπανικότητα της κοιλίας κατά την επίκρουση 7. Ποιό από τα παρακάτω ανευρίσκεται πρώιµα στην απόφραξη του λεπτού εντέρου; Α. Οι κοπρανώδεις έµετοι Β. Η σανιδώδης κοιλία Γ. Η απουσία περισταλτισµού και η διάταση της κοιλίας. Ο αυξηµένος περισταλτισµός που συνοδεύεται από κολικοειδές άλγος Ε. Ο ορατός περισταλτισµός 8. Ποιό από τα παρακάτω δεν ενοχοποιείται ως αίτιο οξείας παγκρεατίτιδας; Α. Ο αλκοολισµός Β. Η χολολιθίαση Γ. Ο υπερθυρεοειδισµός. Ο υπερπαραθυρεοειδισµός Ε. Η υπερλιπιδαιµία 1

9. Ποιό από τα παρακάτω αποτελεί επιπλοκή της Μεκελείου απόφυσης; Α. Ο εγκολεασµός Β. Η αιµορραγία Γ. Η φλεγµονή. Η απόφραξη του λεπτού εντέρου Ε. Όλα τα παραπάνω 10. Στη τριάδα του Whipple περιλαµβάνονται όλα τα παρακάτω εκτός από: Α. Συµπτώµατα υπογλυκαιµίας που εµφανίζονται µετά από νηστεία Β. Αυξηµένα επίπεδα ινσουλίνης στον ορό Γ. Επίπεδα γλυκόζης στον ορό κάτω των 50 mg%. Βελτίωση ή υποχώρηση των συµπτωµάτων της υπογλυκαιµίας µετά από χορήγηση γλυκόζης Ε Κανένα από τα παραπάνω δεν συµπεριλαµβάνεται στην τριάδα του Whipple 11. Η γαστρίνη είναι µία ορµόνη η οποία εκκρίνεται κυρίως από: Α. Το θόλο του στοµάχου Β. Το πυλωρικό άντρο Γ. Το 12/δάκτυλο. Το πάγκρεας Ε. Το λεπτό έντερο 12. Ποιο από τα κατωτέρω δεν περιλαµβάνεται στη διαφορική διάγνωση της αχαλασίας του οισοφάγου: Α. Κακοήθεια του οισοφάγου Β. Κακοήθεια του στοµάχου Γ. Οισοφαγίτιδα από παλινδρόµηση. Έλκος 12/λου Ε. Όλα τα παραπάνω 13. Ποιο είναι το συχνότερο σύµπτωµα σε χολολιθίαση Α. Το άλγος πείνας Β. Το άλγος µετά από λήψη τροφής Γ. H πικρή γεύση στο στόµα. Οι όξυνες ερυγές Ε. Όλα τα παραπάνω 14. Μονήρης διόγκωση στην δεξιά πρόσθια τραχηλική χώρα που παρακολουθεί τις καταποτικές κινήσεις µπορεί να οφείλεται σε: Α. Όζο του θυρεοειδούς αδένα Β. Εκκόλπωµα του οισοφάγου Γ. Βραγχική κύστη. ιογκωµένο τραχηλικό λεµφαδένα Ε. Σε όλα από τα ανωτέρω 15. Ποιος θεωρείται ο καλύτερος τρόπος παρακολούθησης της πορείας ενός πολυτραυµατία. Α. Συχνή επανεκτίµηση κλινικά Β. Συχνός αιµατολογικός και βιοχηµικός έλεγχος Γ. Εξέταση από γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων. Συχνός απεικονισικός έλεγχος Ε. Όλα τα ανωτέρω 16. Σαν αιµοπεριτόναιο χαρακτηρίζεται Α. Η Συγκέντρωση αίµατος στον οπισθοπεριτοναϊκό χώρο Β. Η Συλλογή αίµατος στην υπεζωκοτική κοιλότητα Γ. Η Συλλογή αίµατος στην περιτοναϊκή κοιλότητα.. Η Συλλογή αίµατος στο µεσοθωράκιο Ε. Κανένα από τα ανωτέρω 2

17. Απίθανη επιπλοκή της ολικής παρεντερικής θρέψης είναι; Α. Υπεργλυκαιµία Β. Σηπτική κατάσταση Γ. ιαταραχές ηλεκτρολυτών. Φλεβική θρόµβωση Ε. Ισχαιµία των δακτύλων του χεριού 18. Η πιο αποδοτική θεραπευτική µέθοδος στην αποφρακτική θροµβαγγειίτιδα (νόσος του Buerger) είναι: Α. Η διακοπή του καπνίσµατος Β. Η χορήγηση αγγειοδιασταλτικών φαρµάκων Γ. Η οσφυϊκή συµπαθεκτοµή. Η χορήγηση αντιαιµοπεταλιακών φαρµάκων Ε. Η παράκαµψη των αποφραγµέων αγγείων µε την εφαρµογή µοσχεύµατος αυτόλογης φλέβας 19. Η πιο αξιόπιστη µέθοδος για τον καθορισµό της διαµέτρου ενός ανευρύσµατος της κοιλιακής αορτής είναι: Α. Η αορτογραφία Β. Ο ραδιοϊσοτοπικός έλεγχος της αορτής Γ. Η απλή ακτινογραφία κοιλίας. Η αξονική τοµογραφία της κοιλιακής αορτής Ε. Η αµφίχειρη ψηλάφηση της κοιλιας 20. Oλες οι παρακάτω προτάσεις σχετίζονται µε τη παραοισοφαγοκήλη εκτός από: Α. Aυτή µπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενή. Β. Tο αίσθηµα του οπισθοστερνικού καύσου είναι το κύριο σύµπτωµα των ασθενών. Γ. Συµπτώµατα µπορεί να εκδηλωθούν από απόφραξη και αιµορραγία.. Tο προπίπτον τµήµα του στοµάχου µπορεί να στραγγαλιστεί και να διατρηθεί. Ε Γενικά, ως θεραπεία προτιµάται η χειρουργική. 21. Oλες οι παρακάτω προτάσεις σχετίζονται µε το σύνδροµο Mallory - Weiss εκτός από: Α. Tο κύριο παθολογοανατοµικό εύρηµα είναι η αυτόµατη διάτρηση του οισοφάγου. Β. Tο κύριο σύµπτωµα είναι η γαστρεντερική αιµορραγία µετά από εµετό. Γ. Συχνά συνδέεται µε χρόνια κατανάλωση αλκοόλης.. H οισοφαγοσκόπηση είναι σηµαντική διαγνωστική εξέταση Ε. H θεραπεία είναι κατεξοχήν συντηρητική 22. H απορρόφηση των λιπών συµβαίνει κυρίως Α. Στο στοµάχι Β. Στην πρώτη µοίρα του δωδεκαδακτύλου Γ. Στην τρίτη µοίρα του δωδεκαδακτύλου. Στη νήστιδα Ε. Στον ειλεό 23. Μια από τις παρακάτω προτάσεις δεν είναι ορθή: Α. Επιγαστρικός πόνος µια ώρα µετά το γεύµα µπορεί να δηλώνει έλκος 12δακτύλου Β. Η χολολιθίαση µπορεί να συνοδεύεται από αίσθηµα δυσανεξίας στα λιπαρά φαγητά Γ. Επιγαστρικός πόνος κατά τη διάρκεια του ύπνου µπορεί να δηλώνει οισοφαγοκήλη. Αιφνίδιος ισχυρός πόνος στο επιγάστριο µπορεί να αποτελεί την πρώτη κλινική εκδήλωση του πεπτικού έλκους Ε. Ο ισχυρός υπογαστρικός πόνος που αναγκάζει τον ασθενή να«κουλουριάζεται» και να κινείται «δεξιά-αριστερά» στο κρεβάτι του αποτελεί χαρακτηριστική εικόνα της διάτρησης της σκωληκοειδούς απόφυσης από σκωληκοειδίτιδα. 24. Στις επιπλοκές της οξείας παγκρεατίτιδας δεν περιλαµβάνεται: Α. Το παγκρεατικό απόστηµα Β. Η αιµορραγία από το πάγκρεας Γ. Η οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια. Η υπερασβαιστιαιµία Ε. Ο υδροθώρακας 3

25. Η φυσιολογική συγκέντρωση του Na + στο πλάσµα είναι: Α. 112 meq/l Β. 122 meq/ Γ. 142 meq/l. 162 meq/l Ε. 182 meq/l 26. Γυναίκα ηλικίας 53 χρόνων προσέρχεται για ετήσια εξέταση στα εξωτερικά ιατρεία της Χειρουργικής Κλινικής παραπονούµενη για απώλεια βάρους, παρά το γεγονός ότι η όρεξή της είναι καλή και τρώει κανονικά. Παράλληλα, παραπονείται περιοδικά και για αίσθηµα καρδιακών παλµών και αναπνευστική δυσχέρεια. Η αντικειµενική εξέταση δείχνει πολυοζώδη θυρεοειδή αδένα και ζεστές και έφυγρες παλάµες. Η πιο πιθανή διάγνωση είναι: Α. Θυρεοειδίτιδα Hashimoto Β. Νόσος του Graves Γ. Θηλώδες αδενοκαρκίνωµα του θυρεοειδούς. Τοξική οζώδη βορχοκήλη Ε. Θηλακιώδες αδένωµα του θυρεοειδούς 27. Στις συστάσεις πρόληψης της θροµβοεµβολικής νόσου δεν περιλαµβάνεται Α. Η χρήση ελαστικών καλτσών Β. Η υποδόρια χορήγηση ηπαρινών χαµηλού µοριακού βάρους Γ. Η γρήγορη κινητοποίηση των χειρουργικών ασθενών. Η χορήγηση των συνήθων αντιβιοτικών Ε. Η χορήγηση φαρµάκων που ανταγωνίζονται τη βιταµίνη Κ. 28. Σε πιο κλειστό κάταγµα από αυτά που αναφέρονται πιο κάτω µπορεί να παρατηρηθεί δυνητικά η πιο µεγάλη αιµορραγία; Α. Μηριαίο οστούν Β. Οστούν της κνήµης Γ. Πύελος. Βραχιόνιο οστούν Ε. Σπονδυλική στήλη 29. Ολες οι παρακάτω καταστάσεις µπορεί να αποτελούν συνέπειες της εκτοµής του τελικού ειλεού εκτός από: Α. Μεγαλοβλαστική αναιµία Β. ιάρροια Γ. Χαµηλά επίπεδα σιδήρου στον ορό. Μείωση των αποθεµάτων των χολικών αλάτων Ε. Ανεπάρκεια βιταµίνης Β 12 30. Οξεία ισχαιµία του ποδιού δεν µπορεί να προκληθεί από: Α. Οξύ διαχωρισµό της αορτής Β. Οξεία θρόµβωση της µείζονος σαφηνούς φλέβας Γ. Οξεία θρόµβωση της ιγνυακής αρτηρίας. Οξεία εµβολή της ιγνυακής αρτηρίας Ε. ιατοµή της έξω λαγόνιας αρτηρίας 31. Η πιο συνηθισµένη αιτία οισοφαγίτιδος εκ παλινδροµήσεως είναι: Α. Η παραοισοφαγική διαφραγµατοκήλη Β. Η διαφραγµατοκήλη κατ επολίσθηση Γ. Ο καρκίνος του οισοφάγου. Η αχαλασία του οισοφάγου Ε. Ο έκτοπος γαστρικός βλεννογόνος στον οισοφάγο 32. Η νεοπλασµατική υπερπλασία των νησιδίων του παγκρέατος προκαλεί έκκριση: Α. Γαστρίνης Β. Λιπάσης Γ. Σεκρετίνης. Αµυλάσης Ε. Ινσουλίνης 4

33. Η οικογενής πολυποδίαση όταν παραµένει χωρίς θεραπεία οδηγεί σε καρκίνο: Α. Σε ποσοστό 5% Β. Σε ποσοστό 20% Γ. Σε ποσοστό 50%. Σε ποσοστό 80% Ε. Σε ποσοστό 100% 34. Αµφοτερόπλευρος καρκίνος του µαστού µπορεί να εµφανιστεί πιο συχνά σε: Α. Φλεγµονώδη τύπο. Β. Βλεννώδη τύπο. Γ. Λοβιακό τύπο.. ιηθητικό πορογενή τύπο. Ε. Όλους τους παραπάνω 35. Ποια είναι η σχέση της επιφάνειας ενός κάτω άκρου προς την συνολική επιφάνεια του σώµατος; Α. 5 % Β. 9 % Γ. 12 %. 18 % Ε. 24 % 36. Ένας τραυµατίας εµφανίζει shock, διατεταµένες σφαγίτιδες, παρεκτόπιση της τραχείας και ηλεκτροµηχανικό διαχωρισµό. Ποια είναι η πιθανότερη διάγνωση ; Α. Θλάση καρδίας. Β. Ρήξη αορτής. Γ. Καρδιακός επιπωµατισµός.. Πνευµοθώρακας υπό τάση. Ε. Κανένα από τα παραπάνω. 37. Ποια από τα παρακάτω όργανα εµφανίζει την µικρότερη εντόπιση καρκινοειδούς όγκου; Α. Ο οισοφάγος Β. Ο στόµαχος Γ. Το 12/δάκτυλο. Ο ειλεός Ε. Το κόλον 38. Ποια από τις παρακάτω παθήσεις ΕΝ σχετίζεται µε το καρκίνωµα του παχέος εντέρου ; Α. Ελκώδης κολίτιδα Β. Ευερέθιστο έντερο Γ. Νόσος του Crοhη στο παχύ. Οικογενής πολυποδίαση Ε. Μεγάλος λαχνωτός πολύποδας 39. Ποία είναι η συχνότερη αιτία προκλήσεως οξείας παγκρεατίτιδας στη χώρα µας ; Α. Υπερχοληστεριναιµία Β. Λήψη αλκοόλης Γ. Τραύµα. Χολολιθίαση Ε. Λήψη φαρµάκων 40. Ποιο είναι το συχνότερο σύµπτωµα σε αιµορροΐδες 2 ου βαθµού Α. Η περιστασιακή απώλεια αίµατος Β. Το άλγος Γ. Ο κνησµός. Η δυσκοιλιότητα Ε. Η ακράτεια 5

41. Ποιο από τα παρακάτω είναι κακός προγνωστικός δείκτης στην οξεία παγκρεατίτιδα; Α. Τα υψηλά επίπεδα αµυλάσης του ορού Β. Τα υψηλά επίπεδα αµυλάσης των ούρων Γ. Η ελάττωση των επιπέδων του ασβεστίου του ορού. Η υπεργλυκαιµία και γλυκοζουρία Ε. Η παράταση του χρόνου πήξης 42. Οι ορµονικοί υποδοχείς που ελέγχονται στον καρκίνο του µαστού είναι: Α. Οιστρογόνα και προλακτίνη Β. Οιστρογόνα και τεστοστερόνη Γ. Οιστρογόνα. Προλακτίνη και προγεστερόνη Ε. Οιστρογόνα και προγεστερόνη 43. Ποια είναι η συνήθης ανατοµική θέση της µηροκήλης; Α. Άνωθεν του βουβωνικού συνδέσµου και επί τα εντός της µηριαίας φλέβας Β. Κάτωθεν του βουβωνικού συνδέσµου και επί τα εντός της µηριαίας φλέβας Γ. Κάτωθεν του βουβωνικού συνδέσµου και επί τα εκτός της µηριαίας φλέβας. Άνωθεν του βουβωνικού συνδέσµου και επί τα εκτός της µηριαίας φλέβας Ε. Καµία από τις παραπάνω 44. Ποιο από τα παρακάτω είναι λάθος για τις αιµορραγίες του κατωτέρου πεπτικού. Α. Ορίζονται εκείνες που έχουν την πηγή τους µετά τον σύνδεσµο του Treitz. Β. Στη νεαρή ηλικία, η συχνότερη αιτία είναι το εκκόλπωµα του Meckel. Γ. Σε µέση ηλικία, η συχνότερη αιτία είναι τα εκκολπώµατα του σιγµοειδούς.. Συχνά εµφανίζονται µε αιµατέµεση. Ε. Συχνά αποτελούν την πρώτη εκδήλωση του καρκίνου του τυφλού. 45. Ποιο από τα παρακάτω ΕΝ θεωρείται ότι σχετίζεται µε την ανάπτυξη καρκίνου της χοληδόχου κύστης; Α. Χολοκυστοεντερικό συρίγγιο Β. Πορσελανοειδής χοληδόχος κύστη Γ. Νόσος Crohn. Ελκώδης κολίτιδα Ε. Ύπαρξη χολολιθίασης από πολλών ετών 46. Ποιο από τα παρακάτω είναι σωστό σχετικά µε υποτροπιάζοντα επεισόδια χολαγγειΐτιδος; Α. Παρουσία υποκείµενης παθολογίας του χοληδόχου πόρου Β. Συµβαίνει συχνά σε ασθενείς που έχουν καθετήρες ή Stents στο χοληδόχο πόρο Γ. Η κατάσταση µπορεί να βελτιωθεί µε χρόνια χορήγηση αντιβιοτικών. Μπορεί να οδηγήσει σε ανάπτυξη δευτερογενούς Χολικής κίρρωσης Ε. Όλα σωστά. 47. Οι µεταβολικές επιδράσεις της συστηµατικής φλεγµονώδους απάντησης σε ασθενείς µε σήψη χαρακτηρίζονται από όλα τα πιο κάτω ΕΚΤΟΣ: Α. Παρατεταµένο µεταβολισµό του λίπους και της πρωτεΐνης Β. Εξάντληση των αποθεµάτων υδατανθράκων για υποστήριξη της µεταβολικής δραστηριότητας Γ. Οι πρωτεΐνες µεταβολίζονται για µεγάλο χρονικό διάστηµα σαν υποστρώµατα για νεογλυκογένεση. Αυξάνεται ο βασικός µεταβολικός ρυθµός Ε. Ο µεταβολικός ρυθµός οµαλοποιείται µε την κατάλληλη θρεπτική υποστήριξη. 48. Όλα τα πιο κάτω είναι αληθή για την ελκώδη κολίτιδα ΕΚΤΟΣ: Α. Η πάθηση προσβάλλει τον βλεννογόνο και υποβλεννογόνιο χιτώνα του εντέρου Β. Σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχει βαθµός προσβολής του ορθού Γ. Κορτικοστεροειδή και σουλφασαλαζίνη αποτελούν τα αποδεκτά φάρµακα συντηρητικής θεραπείας. Η χειρουργική θεραπεία εκλογής είναι η ολική κολεκτοµή και ειλεοπρωκτική αναστόµωση Ε. Όταν η πάθηση έχει χρονική διάρκεια µεγαλύτερη των 10 ετών αυξάνει δραµατικά ο κίνδυνος ανάπτυξης καρκίνου. 6

49. Ασθενής µε καρκίνο µαστού σταδίου Ι, θεραπεύεται µε ογκεκτοµή και µασχαλιαίο λεµφαδενικό καθαρισµό. Η θεραπεία πρέπει να περιλάβει οπωσδήποτε: Α. Χορήγηση κορτιζόνης Β. Χηµειοθεραπεία Γ. Χορήγηση αντιοιστρογόνων. Ακτινοβολία του χειρουργηθέντος µαστού Ε. Ωοθηκεκτοµή αν η ασθενής είναι πριν την εµµηνόπαυση. 50. Ποιο από τα παρακάτω είναι επιπλοκή της ERCP (ανάστροφη χολαγγειοπαγκρεατογραφία) και της διενέργειας ενδοσκοπικής σφιγκτηροτοµής: Α. Ανιούσα χολαγγειΐτιδα Β. Οξεία παγκρεατίτιδα Γ. Αιµορραγία. ιάτρηση 12/δακτύλου Ε. Όλα τα πιο πάνω 51. Η κύρια θεραπεία του εµπυήµατος θώρακος είναι: Α. Η σωστή παροχέτευση της θωρακικής κοιλότητας Β. Η αντιβίωση και χορήγηση οξυγόνου Γ. Η παρεντερική χορήγηση υγρών και ηλεκτρολυτών. Η θωρακοπλαστική µε ή χωρίς πνευµονεκτοµή Ε. Πνευµονεκτοµή 52. Η αντιµετώπιση του καρκινώµατος του οισοφάγου σταδίου Τ4Ν1Μ0 απαιτεί: Α. Ολική οιφαγεκτοµή Β. Αρχικά χηµειοθεραπεία και µετά οισοφαγοστοµία και γαστροστοµία Γ. Αρχικά ακτινοθεραπεία και µετά οισοφαγοστοµία. Τίποτα από τα παραπάνω Ε. Όλα τα παραπάνω είναι σωστές θεραπείες 53. Η χειρουργική αντιµετώπιση της οξείας παγκρεατίτιδας έχει απόλυτη ένδειξη σε: Α. Οιδηµατώδη παγκρεατίτιδα Β. Νεκρωτική άσηπτη παγκρεατίτιδα Γ. Επιµολυσµένη ψευδοκύστη. Νεκρωτική µολυσµένη παγκρεατίτιδα Ε. Περιπαγκρεατική συλλογή 54. Ποιο είναι το λάθος σχετικά µε το καρκίνωµα του κατιόντος κόλου: Α. Μπορεί να εκδηλωθεί µε αποφρακτικό ειλεό Β. Επεκτείνεται αρχικά στους επικολικούς λεµφαδένες Γ. Στο 2-5% συνυπάρχει σύγχρονος όγκος στο παχύ έντερο. Είναι ακτινευαίσθητο Ε. Συχνά συνυπάρχει απώλεια αίµατος από ορθό 55. Ασθενής παρουσιάζει αιφνίδιο άλγος στην οσφύ και ζάλη. Μεταφέρεται στο νοσοκοµείο, όπου ψηλαφάται σφύζουσα κοιλιακή µάζα. Η Α.Π. είναι 160/80 και σφύξεις 90 Α. Πρέπει να υποβληθεί επειγόντως σε ερευνητική λαπαροτοµία Β. Πρέπει να υποβληθεί επειγόντως σε αξονική τοµογραφία για να αποκλειστεί ρήξη ανευρύσµατος κοιλιακής αορτής Γ. Συνιστάται επείγουσα αγγειογραφία για να αποκλειστεί ρήξη ανευρύσµατος κοιλιακής αορτής. Το µόνο που χρειάζεται είναι παρακολούθηση και ρύθµιση της Α.Π. Ε. Αποκλεισµός κωλικού νεφρού µε πυελογραφία 56. Αιµατηρό έκκριµα από την θηλή του Μαστού σηµαίνει: Α. Εκτασία των πόρων Β. Ινοαδένωµα Γ. Ενδοπορικό θήλωµα. Όλα τα παραπάνω Ε. Κανένα από τα παραπάνω 7

57. Στα αίτια του αποφρακτικού ειλεού του λεπτού εντέρου περιλαµβάνονται: Α. Περισφιχθείσα κήλη Β. Φυτοπίληµα Γ. Συµφύσεις. Όγκοι Ε. Όλα τα ανωτέρω 58. Όλα από τα ακόλουθα αποτελούν µέρος του συνδρόµου MEN II b εκτός: Α. Πολλαπλά νευρινώµατα στα χείλη, στη γλώσσα και στο στοµατικό βλεννογόνο Β. Υπερπλασία παραθυρεοειδών Γ. Μυελοειδές καρκίνωµα του θυρεοειδούς αδένα. Φαιοχρωµοκύττωµα Ε. Σωµατική κατασκευή Marfan 59. Σε ασθενή µε ηπατίτιδα Β ή C,ποιον έλεγχο θα κάνουµε στην παρακολούθηση του ασθενούς για την πρώιµη ανακάλυψη ανάπτυξης καρκίνου ήπατος Α. Τρανσαµινάσες Β. γgt και χολερυθρίνη Γ. AFP και υπερηχογράφηµα. Αξονική τοµογραφία Ε. Σπινθηρογράφηµα Ήπατος 60. Ποιο από τα χαρακτηριστικά του καρκίνου του ήπατος θεωρείται περισσότερο σηµαντικό για υποτροπή του καρκίνου µετά εκτοµή: Α. Μονήρης όγκος Β. Όγκος µε κάψα Γ. Μέγεθος όγκου <5cm. ιήθηση της πυλαίας Ε. ιήθηση ενδοηπατικών χοληφόρων 61. Ο µαζικός τραυµατικός αιµοθώρακας µε κυκλοφορική αστάθεια αντιµετωπίζεται µε : Α. Παρακέντηση µε βελόνη Β. Παροχέτευση µε σύστηµα Bullau Γ. Άµεση χειρουργική παρέµβαση. Χορήγηση ινοτρόπων φαρµάκων Ε. Παρακολούθηση και Αναµονή 62. Ο οξύς τραυµατικός καρδιακός επιπωµατισµός αντιµετωπίζεται : Α. Mε χορήγηση διουρητικών Β. Με ναστολή της χορήγησης υγρών Γ. Με παρακέντηση παροχέτευση του περικαρδίου. Με χορήγηση δακτυλίτιδας Ε. Με χορήγηση αντιαρρυθµικών φαρµάκων 63. Οι νευρογενοίς όγκοι του µεσαυλίου(µεσοθωρακίου) εντοπίζονται : Α. Στο πρόσθιο άνω µεσαύλιο Β. Στο πρόσθιο κάτω µεσαύλιο Γ. Στο οπίσθιο µεσαύλιο. Όλα τα ανωτέρω Ε. Κανένα από τα ανωτέρω 64. Μετά από ένα έγκαυµα, ο παράγων, ο οποίος ευθύνεται για την πρώιµη αυξηµένη τριχοειδική διαπερατότητα, είναι Α. Η βραδυκινίνη Β. Η ισταµίνη Γ. Η προστακυκλίνη PGI 2. Η σεροτονίνη Ε. Η θροµβοξάνη Α 2 8

65. Στα παιδιά, η πάθηση η οποία είναι πολύ πιθανό να διαγνωστεί εσφαλµένα ως οξεία σκωληκοειδίτιδα είναι Α. Οξεία γαστρεντερίτιδα Β. Η οξεία µεσεντέριος λεµφαδενίτιδα Γ. Η οξεία τοπική εντερίτιδα. Η οξεία πυελονεφρίτιδα Ε. Ο εγκολεασµός 66. Η καθοριστική διαδικασία, για τη διάγνωση αιµορραγίας από τους κιρσούς του οισοφάγου, είναι Α. Η κατάποση βαρίου Β. Η οισοφαγοσκόπηση Γ. Η κοιλιακή αγγειογραφία. Ο επιπωµατισµός του οισοφάγου µε αεροθάλαµο Ε. Η µανοµετρία του σπληνικού πολφού 67. Η συχνότερη εντόπιση της οξείας αρτηριακής απόφραξης (εµβολή) στα κάτω άκρα είναι: Α. Ο διχασµός των λαγονίων Β. Ο διχασµός της αορτής Γ. Η επιπολής µηριαία. Ο διχασµός της µηριαίας Ε. Οι κνηµιαίες 68. Ποια είναι η συχνότερη εντόπιση των ανευρυσµάτων της αορτής: Α. Ανιούσα θωρακική αορτή Β. Αορτικό τόξο Γ. Κοιλιακή αορτή. Κατιούσα αορτή Ε. Θωρακική αορτή 69. Στο σύνδροµο Θωρακικής εξόδου ποιο ανατοµικό στοιχείο συµπιέζεται συχνότερα: Α. Η υποκλείδιος αρτηρία Β. Το βραχιόνιο πλέγµα Γ. Η υποκλείδιος φλέβα. Το συµπαθητικό στέλεχος Ε. Η σπονδυλική αρτηρία 70. Γυναίκα ηλικίας 70 ετών, µε γνωστό ιστορικό χολολιθίασης προσέρχεται µε κλασική συµπτωµατολογία ειλεού. Ποιο από τα παρακάτω ευρήµατα στην απλή ακτινογραφία κοιλίας θέτει µε βεβαιότητα τη διάγνωση. Α. Η παρουσία υδραερικών επιπέδων Β. Η παρουσία ελεύθερου αέρα στην περιτοναϊκή κοιλότητα Γ. Η παρουσία εγκυστωµένου αέρα στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Η παρουσία λίθων στη χοληδόχο κύστη Ε. Η παρουσία αέρα στο εξωηπατικό χοληφόρο δένδρο 71. Ποιό από τα παρακάτω είδη χειρουργικών επεµβάσεων για την αντιµετώπιση του δωδεδαδακτυλικού έλκους επιτυγχάνει την µεγαλύτερη αναστολή της έκκρισης του γαστρικού υγρού Α. Η υπερεκλεκτική βαγοτοµή Β. Η αντρεκτοµή, µόνη Γ. Η στελεχιαία βαγοτοµή και πυλωροπλαστική. Η στελεχιαία βαγοτοµή και αντρεκτοµή Ε. Η γαστρεκτοµή 72. Σε ποια από τις παρακάτω παθολογικές καταστάσεις οφείλεται η αυτόµατη αιµορραγία σε σηπτικό shock Α. Υποογκαιµία Β. Ηπατική ανεπάρκεια Γ. Ινωδόλυση. ιάχυτη ενδιαγγειακή πήξη Ε. Όλα τα παραπάνω 9

73. Η ρήξη των κιρσών του οισοφάγου οφείλεται : Α. Σε θρόµβωση των οισοφαγικών φλεβών Β. Σε λήψη καυστικών ουσιών Γ. Σε θρόµβωση της αζύγου φλέβας. Σε εµβολή της άνω µεσεντερίου αρτηρίας Ε. Σε κανένα εκ των ανωτέρω 74. Σε ποια από τις παρακάτω περιπτώσεις πυλαίας υπέρτασης υπάρχει προκολποειδής ενδοηπατική απόφραξη: Α. Σύνδροµο Budd Chiari Β. Επανασηρραγγοποίηση της πυλαίας Γ. Αιµοχρωµάτωση. Αλκοολική κίρρωση Ε. Σχιστοσωµίαση 75. Ο πόνος αποτελεί το κυρίαρχο σύµπτωµα της χρόνιας αλκοολικής παγκρεατίτιδος. Η πλειοψηφία των ασθενών εµανίζει ως συνοδό εκδήλωση: Α. Σακχαρώδη διαβήτη Β. Υπογλυκαιµία Γ. Στεατόρροια. Υποκλινική δυσαπορρόφηση λίπους Ε. Κίρρωση του ήπατος 76. Σε ποια από τις παρακάτω συγγενείς αιµολυτικές αναιµίες απαιτείται συχνότερα σπληνεκτοµή: Α. Θαλασσαιµία Β. Κληρονοµική σφαιροκυττάρωση Γ. Έλλειψη G6PD. ρεπανοκυτταρική αναιµία Ε. Κληρονοµική ελλειψοκυττάρωση 77. Στους ασθενείς, οι οποίοι ανήκουν σε οµάδα υψηλού κινδύνου για την ανάπτυξη γαστρικού καρκινώµατος, περιλαµβάνονται όλοι οι ακόλουθοι, ΕΚΤΟΣ από Α. Όσους έχουν υποβληθεί σε γαστρεκτοµή για έλκος του δωδεκαδακτύλου Β. Όσους πάσχουν από κακοήθη αναιµία Γ. Όσους έχουν υποβληθεί σε γαστρική παράκαµψη για νοσογόνο παχυσαρκία. Όσους έχουν οµάδα αίµατος Α Ε. Όσους καταναλώνουν µεγάλες ποσότητες καπνιστού ψαριού 78. Ποιο από τα παρακάτω κλινικά σηµεία µπορεί να είναι θετικό σε αποφρακτικό ίκτερο νεοπλασµατικής αιτίας Α. Charcot B. Chvostek Γ. Courvoisier. Cruveilhier Ε. Cullen 79. Το εκκόλπωµα του Meckel Α. Ανευρίσκεται στο 20% των ανθρώπων Β. Ξεκινάει από το µεσεντερικό χείλος της νήστιδας Γ. Μπορεί να περιέχει έκτοπο πάγκρεας. Παρουσιάζεται µόνο στους άρρενες Ε. Είναι εκκόπλωµα ουροδόχου κύστης 80. H πιο συχνή αιτία του συνδρόµου Cushing είναι Α. Το αδένωµα των επινεφριδίων Β. Το καρκίνωµα των επινεφριδίων Γ. Το αδένωµα της υποφύσεως. Η έκτοπη παραγωγή ACTH Ε. Η οζώδης υπερπλασία του φλοιού των επινεφριδίων 10

81. Το σπλαχνικό άλγος στην οξεία κοιλία : Α. Είναι εντοπισµένο. Β. Είναι οξύ. Γ. Άγεται µε τα νωτιαία νεύρα.. Είναι διάχυτο Ε. Κανένα από τα ανωτέρω. 82. Στην σταδιοποίηση του καρκίνου του στοµάχου: Α. Η διήθηση του ορογόνου είναι σηµαντικός παράγοντας πρόγνωσης Β. Η ιστολογική εικόνα του όγκου παίζει ρόλο σηµαντικό Γ. Η πυλωρική απόφραξη από την µεγέθυνση του όγκου επιδεινώνει την πρόγνωση. Όλα τα ανωτέρω. Ε. Τα 1 και 2 83. Η ισθµική στένωση της αορτής χαρακτηρίζεται από τα κάτωθι εκτός από : Α. Υπέρταση των άνω άκρων Β. Σε µεγάλο ποσοστό συνύπαρξη διγλώχινας αορτικής βαλβίδας Γ. Κλίση πιέσεως µεταξύ άνω και κάτω άκρων. Επιπλοκές από το κεντρικό νευρικό σύστηµα Ε. Πνευµονική υπέρταση 84. ιαγνωστικά στην οξεία παγκρεατίτιδα ισχύουν: Α. Η απλή κοιλίας δείχνει ασβεστώσεις το 1ο έως 2ο 24ωρο Β. το σηµείο της έλικας-φρουρού υπάρχει σχεδόν πάντα και οφείλεται σε τοπικό ειλεό Γ. το υπερηχογράφηµα ενέχει µεγάλη αξιοπιστία. οι ψευδοκύστεις σχηµατίζονται ενωρίς Ε. κανένα από τα ανωτέρω. 85. Κυριότερος παράγοντας της παθοφυσιολογίας των φλεβικών ελκών των κάτω άκρων είναι: Α. Η απλή παρουσία κιρσών των κάτω άκρων Β. Οι ανεπαρκείς βαλβίδες που προκαλούν υψηλή πίεση στις επιπολής φλέβες Γ. Η εναπόθεση αιµοσιδηρίνης. Η υποδόρια ίνωση Ε. Η ορθοστασία 86. Σχετικά µε την ανατοµία του θυροειδούς όλα τα ακόλουθα είναι σωστά εκτός: Α. Η µέση θυρεοειδής φλέβα εκβάλλει στην έσω σφαγίτιδα Β. Η άνω θυρεοειδής αρτηρία εκφύεται από την έξω καρωτίδα Γ. Η κάτω θυρεοειδής αρτηρία εκφύεται από το θυραυχενικό στέλεχος. Η κάτω θυρεοειδής φλέβα εκβάλλει στην ανώνυµη φλέβα. Ε. Το παλίνδροµο νεύρο είναι κλάδος της ΧΙΙ εγκεφαλικής συζυγίας 87. Για το υπερηχογράφηµα σε παθήσεις οξείας κοιλίας ισχύει: Α. είναι κατάλληλο για φλεγµονώδεις παθήσεις διαφόρων οργάνων Β. κυρίως ενδείκνυται σε περιπτώσεις εντερικής απόφραξης Γ. η ευαισθησία στην οξεία σκωληκοειδίτιδα <50%. αντενδείκνυται στην εγκυµοσύνη Ε. Τα Α και είναι σωστά 88. Το καρκίνωµα της χοληδόχου κύστης: Α. είναι σπάνιο Β. είναι επιθετικό νεόπλασµα Γ. προσβάλει περισσότερο γυναίκες. ιστολογικά είναι αδενοκαρκίνωµα Ε. όλα τα ανωτέρω είναι σωστά 11

89. Τα νησίδια του Langerhans παράγουν: Α. ινσουλίνη Β.γλουκαγόνο Γ.παγκρεατικό πολυπεπτίδιο.σωµατοστατίνη Ε.όλα τα ανωτέρω είναι σωστά 90. Σχετικά µε την αλκαλική γαστρίτιδα ισχύουν τα κάτωθι ΕΚΤΟΣ: Α.εµφανίζεται µετά από επεµβάσεις που διαταράσσουν τη φυσιολογική λειτουργία του πυλωρού Β.µόνος υπεύθυνος παράγοντας είναι τα χολικά άλατα Γ.ο πόνος είναι το προέχον σύµπτωµα.αντιµετωπίζεται χειρουργικά µε Roux-Y Ε. Η βιοψία δείχνει οιδηµατώδη και φλεγµαίνοντα βλεννογόνο 91. ιαγνωστικά στοιχεία του συνδρόµου Zollinger - Ellison είναι όλα ΕΚΤΟΣ: Α.πεπτικό έλκος Β.γαστρική υπερέκκριση Γ.αυξηµένη έκκριση γαστρίνης.υπερασβεστιαιµία Ε.όγκοι παγκρέατος 92. Σχετικά µε το ηπατικό αδένωµα ισχύουν τα κάτωθι: Α.πιο συχνό είναι στους άνδρες Β.δεν είναι δυνητικά κακόηθες Γ.σηµαντικός είναι ο ρόλος των αντισυλληπτικών στην εµφάνισή τους.είναι πάντοτε µονήρη Ε.όλα τα ανωτέρω είναι σωστά 93. Στην ανάπτυξη του συνδρόµου Budd-Chiari θεωρείται ότι ισχύουν τα κάτωθι: Α.Πολυκυτταραιµία Β.αντισυλληπτικά Γ.στένωση της κάτω κοίλης φλέβας.όλα τα ανωτέρω είναι σωστά Ε.Τα Α και Β είναι σωστά 94. Η φυσιολογική τιµή ασβεστίου του πλάσµατος είναι: Α. 7,5-8,5mg/100ml Β. 8,5-10,3mg/100ml Γ. 10,5-11,5mg/100ml. 12,00-12,5mg/100ml Ε. >12,5mg 95. Το σύνδροµο της άνω µεσεντέριας αρτηρίας χαρακτηρίζεται από όλα ΕΚΤΟΣ: Α. εµφανίζεται µετά από ταχεία απώλεια βάρους Β. δηµιουργείται λόγω συµπίεσης της 3 ης µοίρας του 12δακτύλου µεταξύ άνω µεσεντέριας αρτηρίας και αορτής Γ. σηµαίνει απόφραξη της άνω µεσεντέριας αρτηρίας. το επιγαστρικό άλγος υποχωρεί µε τον εµετό Ε. συχνά παρατηρείται σε πολύ αδύνατες και νευρωσικές γυναίκες 96. Σε ένα πολύποδα του παχέος εντέρου διαµέτρου 2 εκ.µ ποιος ιστολογικός τύπος έχει τις µεγαλύτερες πιθανότητες εξαλλαγής; Α. Σωληνώδης Β. Λαχνωτός Γ. Μεικτός. Νεανικός Ε. Κανένας από τους παραπάνω. 12

97. Ποιό από τα παρακάτω δεν αποτελεί επιπλοκή της νόσου του Crohn; Α Η ανάπτυξη πολυπόδων Β Η διάτρηση Γ Η εντερική απόφραξη Η δηµιουργία αποστήµατος Ε Η δηµιουργία συριγγίων 98. Ποιο από τα παρακάτω αναστέλλει τη ροή χολής Α. Σεκρετίνη Β. Χολοκυστοκινίνη Γ. Χολικά άλατα. Ερεθισµός του πνευµονογαστρικού Ε. Ερεθισµός του συµπαθητικού πλέγµατος 99. Ο πιο συχνός οπισθοπεριτοναΐκός όγκος είναι: Α. Το σάρκωµα Β. Το λέµφωµα Γ. Το νευροβλάστωµα. Το φαιοχρωµοκύττωµα Ε. Το τεράτωµα 100. Ο ασταθής θώρακας µετά από κάκωση αντιµετωπίζεται : Α. Με χορήγηση αποχρεµπτικών φαρµάκων Β. Με χορήγηση οξυγόνου Γ. Με ενδοτραχειακή διασωλήνωση και µηχανική υποστήριξη της αναπνοής. Με χειρουργική επέµβαση Ε. Με αναµονή και παρακολούθηση 13