ΣΤΕΒΙΑ Ομάδα: Γιαννάκου Μαρία Γιαννουσά Μαρία Γιαννουσά Φανή Νταλίπη Μαρία Yπ. Καθηγητής: Σκενδερίδης Πρόδρομος
Η Στέβια ( Stevia rebaudiana) είναι είδος φυτού με προέλευση τη Βραζιλία και την Παραγουάη. Περιέχει μια ουσία η οποία ονομάζεται στεβιόζη ή στεβιόλη η οποία έχει μεγαλύτερη γλυκαντική δύναμη από την ζάχαρη. Χρησιμοποιείται σε αρκετές χώρες ως εναλλακτική γλυκαντική ουσία από την ζάχαρη.
Η γλυκιά γεύση των φύλλων της είναι γνωστή εδώ και αιώνες στους αυτόχθονες της Ν. Αμερικής που τη χρησιμοποιούν ως φυσικό γλυκαντικό. Τα τελευταία χρόνια το φυτό στέβια και τα γλυκαντικά που προέρχονται από τα φύλλα του τράβηξαν την προσοχή εξαιτίας της αυξημένης ζήτησης σε τρόφιμα χαμηλής περιεκτικότητας σε ζάχαρη και θερμίδες. Τα φύλλα του φυτού και τα γλυκαντικά που προέρχονται από αυτό έχουν πολλαπλάσια γλυκύτητα από τη ζάχαρη, δεν αποδίδουν ενέργεια (θερμίδες) και δεν περιέχουν υδατάνθρακες.
Το 1576 έγιναν γνωστές στην Ευρώπη οι ιδιότητες της, μέσα από το βιβλίο του Fransisco Hernadez Φυσική ιστορία των φυτών της Νέας Ισπανίας, όπου την αναφέρει για τις γλυκαντικές και θεραπευτικές της ιδιότητες. Το 1887 ένας βοτανολόγος από την Παραγουάη, ο Moises Sandiago Bertoni, διευθυντής της Γεωργικής Σχολής της Ασουνσιόν,έφερε ξανά την Στέβια στο προσκήνιο και έκανε την ταξινόμηση της μαζί με τον Παραγουανό συνάδελφο του και χημικό, Ovidio Rebauti και της έδωσαν το σημερινό της όνομα Stevia rebaudiana Bertoni. Η Στέβια πέραν από το επιστημονικό της όνομα είναι γνωστή και με άλλα προσωνύμια όπως: Γλυκό φύλλο (Sweet leaf), Γλυκό βότανο της Παραγουάης (Sweet herb of Paraguay), Φύλλο καραμέλα (Candy leaf) και Φύλλο μελιού
Το 1931 Γάλλοι επιστήμονες ανακάλυψαν και απομόνωσαν τους γλυκοζίτες του φυτού που είναι υπεύθυνοι για τη γλυκιά του γεύση. Το 1945, λειτούργησε το πρώτο εργοστάσιο εκχύλισης της Στέβιας και της Στεβιοσίδης στην Παραγουάη. Το 1908 έγινε ηπρώτη αναφορά καλλιέργειάς της στην χώρα από την οποία κατάγεται. Tο 1970, Κινέζοι επιστήμονες βρήκαν νέα μέθοδο φυσικής εκχύλισης Στέβιας με υδρατμό, χωρίς χρήσηχημικών ουσιών.
Το 2008 έγινε έγκριση χρήσης της Στέβιας ως τρόφιμο από τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) του ΟΗΕ και ακολούθησαν κι άλλες χώρες όπως Αυστραλία,Νέα Ζηλανδία κ.α., και μόλις το 2011 έγινε αποδεκτή η χρήση της από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σήμερα η Ιαπωνία είναι ο πιο μεγάλος καταναλωτής στέβιας στον κόσμο, ενώ η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός στέβιας στον κόσμο.
Η γλυκαντική δύναμη που έχει το φυτό Στέβια οφείλεται στη χημική του σύσταση, και πιο συγκεκριμένα στους γλυκοζίτες. Οι γλυκοζίτες είναι ενώσεις που περιέχουν ένα μόριο υδατάνθρακα (σάκχαρο) συνδεδεμένο με μια μη-υδατανθρακική μονάδα(αγλυκόνη). Οι γλυκοζίτες αυτοί έχουν την ίδια χημική δομή κορμού, την Στεβιόλη, αλλά διαφέρουν ως προς τα υπολείμματα υδατανθράκων που συνδέονται πάνω σε αυτή.
Η Στεβιόλη είναι ένα τετρακυκλικό διτερπένιο με σκελετό ent-kaurene. Ο μοριακός τύπος της είναι C20H30O3 και η συστηματική ονομασία (4α)-13-υδροξυρ-καουρ-16-εν-19-οϊκό οξύ. Αποτελεί το άγλυκο τμήμα των γλυκοζιτών και αναφέρεται γενικώς ως αγλυκόνη (aglycone). Η Στεβιόλη παράγεται στα φύλλα του φυτού κατά τη φωτοσύνθεση στους χλωροπλάστες και από τα 230 είδη του γένους Στέβια μόνο δύο είδη, το S. rebaudiana και το S. phlebophylla, παράγουν γλυκοζίτες Στεβιόλης.
Όλοι οι διτερπενικοί γλυκοζίτες έχουν μια κοινή δομή, την Στεβιόλη και προκύπτουν με την αντικατάσταση των υδρογόνων των δύο οξυγονωμένων ομάδων. Οι πιο γνωστοί γλυκοζίτες Στεβιόλης είναι οι εξής: Στεβιοσίδη (Stevioside) Ρεμπαουδιοσίδη A (Rebaudioside A) Ρεμπαουδιοσίδη B (Rebaudioside B) Ρεμπαουδιοσίδη C ή Δουλκοσίδη B (Rebaudioside C ή Doulcoside B) Ρεμπαουδιοσίδη D (Rebaudioside D) Ρεμπαουδιοσίδη E (Rebaudioside E) Ρεμπαουδιοσίδη F (Rebaudioside F) Στεβιολοβιοσίδη (Steviolbioside) Δουλκοσίδη Α (Doulcoside A)
Η Στεβιοσίδη (4mg/kg ημερήσια πρόσληψη) είναι ο κυριότερος γλυκοζίτης της Στεβιόλης που βρίσκεται σε μεγαλύτερη αναλογία στα φύλλα όπου κυμαίνεται από 6-10% του ξηρού βάρους ενός φύλλου. Έχει μοριακό τύπο C38H60O18 και είναι μια σταθερή ένωση με γλυκαιμικό δείκτη 300. Δεν εμφανίζει τοξικότητα, ούτε μεταλλαξιογόνο δράση και είναι μια χαμηλής θερμιδικής αξίας ουσία. Έχει επιπλέον θεραπευτική δράση και δυνατότητα αντικατάσταση της ζάχαρης. Η στεβιοσίδη είναι καταχωρημένη ως Ε 960 πρόσθετο τροφίμων. Το αρνητικό του γλυκοζίτη αυτού είναι ότι αφήνει μια πικρή επίγευση που όμως μπορεί να διορθωθεί με ενζυματική υδρόλυση.
Ο δεύτερος σε αναλογία γλυκοζίτης της Στέβιας είναι η Ρεμπαουδιοσίδη Α. Ογλυκοζίτης αυτός είναι ο καλύτερος σε ποιότητα γιατί δεν αφήνει την χαρακτηριστική πικρήεπίγευση που αφήνει η Στεβιοσίδη και έχει γλυκαιμικό δείκτη 450. Έχει μοριακό τύπο C44H70O23 και βρίσκεται σε αναλογία στα φύλλα από 2-4% του ξηρού βάρους ενός φύλλου. Η Ρεμπαουδιοσίδη B έχειπροταθείότιείναιένα κατασκεύασμα που σχηματίστηκε κατά τη διάρκεια της απομόνωσης και της αλκαλικής υδρόλυσης από την Ρεμπαουδιοσίδη A ή καιαπότηρεμπαουδιοσίδη D. Έχει μοριακότύπο C38H60O18 καιαποτελείδευτερεύον συστατικό στα εκχυλίσματα των φύλλων. Η Ρεμπαουδιοσίδη C είναι ο τρίτος κατά σειρά σε αναλογίαγλυκοζίτης. Έχειμοριακότύπο C44H70O22 και ποσοστόσταφύλλα 1-2% τουξηρούβάρουςενός φύλλου.
Η Ρεμπαουδιοσίδη D έχει μοριακό τύπο C50H80O28 και βρίσκεται σε μικρές ποσότητες στα φύλλα της Στέβιας. Η Ρεμπαουδιοσίδη E και F βρίσκονταικαι αυτέςσε πολύ μικρές ποσότητες και έχουν μοριακό τύπο C44H71O23 και C43H68O22 αντίστοιχα. Η Στεβιολοβιοσίδη είναι ένα δευτερεύον συστατικό που όπως και η Ρεμπαουδιοσίδη Στέβια, η ζάχαρη του μέλλοντος 39B δεν είναι μητρικό της Στέβιας. Έχει μοριακό τύπο C32H50O13 και προκύπτει υπό αλκαλικές συνθήκες κατά τη διάρκεια της υδρόλυσης. Η Δουλκοσίδη Α είναι ο τέταρτος σε αναλογία γλυκοζίτης στα φύλλα της Στέβιας με ποσοστό 0,4-0,7% του ξηρού βάρους ενός φύλλου και έχει μοριακό τύπο C38H60O17
Εκτός από τους κύριους γλυκοζίτες που εμπεριέχονται στα φύλλα της Στέβιας, υπάρχουν κι άλλα συστατικά σε μικρότερες ποσότητες που και αυτά με τη σειρά τους προσθέτουν στο τελικό αποτέλεσμα γεύσης της Στέβιας. Κάποιες από αυτές τις ουσίες είναι η Ισοστεβιόλη,η Στεβιαμίνη, Ρουμπουμποσίδη. Άλλα συτατικά που έχουν βρεθεί είναι διάφορες χρωστικές, Άλλα συτατικά που έχουν βρεθεί είναι διάφορες χρωστικές, κόμμεα, ανόργανα συστατικά, λαβδάνια, χλωροφύλλες, οργανικά οξέα, μονοσακχαρίτες, ανόργανα άλατα, τανίνες, σαπωνίνες, ανθρακινόνες, cardiac glycosides (καρδιακοί γλυκοζίτες) (Lemus-, γιβεριλλίνες, φυτοστερόλες (Καπόγλου, 2008) και ξανθοφύλλες, υδροξυκιναμικά οξέα (καφεϊκό, χλωρογενικό κλπ), ολιγοσακχαρίτες, ελεύθερα σάκχαρα, λιπίδια, ιχνοστοιχεία, βιταμίνες όπως η Thiamine (Θειαμίνη) και 17αμινοξέα. Επίσης υπάρχει β-καροτένιο και οξείδια rebaudi. Στα εκχυλίσματα των φύλλων έχουν βρεθεί επίσης, υψηλά ποσοστά αντί-θρεπτικών παραγόντων όπως το οξαλικό οξύ που προκαλεί παρεμπόδιση πρόσληψης θρεπτικών συστατικών. Τέλος υπάρχουν μονοτερπένια, σεσκιτερπένια κ.α.,
1. Παραλαβή και κονιοποίηση των ξηρών φύλλων της Στέβια. 2. Εκχύλιση της πράσινης σκόνης των ξηρών φύλλων. 3. Διήθηση (Φιλτράρισμα) του πυκνού χυμού της Στεβιοσίδης- Ρεμπαουντιοσίδης. 4. Εξάτμιση και συμπύκνωση του παχύρευστου χυμού. 5. Κρυστάλλωση της Στεβιοσίδης και Ρεμπαουντιοσίδης 6. Φυγοκέντριση της Ρεμπαουντιοσίδης-Α και Στεβιοσίδης. 7. Ξήρανση και αποστείρωση της Στεβιοσίδης και Ρεμπαουντιοσίδης με την μέθοδο Atomization.
Η παγκόσμια ζήτηση για υψηλής δραστικότητας γλυκαντικές ουσίες ασφαλείς για τον άνθρωπο έχει αυξηθεί, καθώς ο τρόπος ζωής και διατροφής έχει καταστροφικά αποτελέσματα στην υγεία του ανθρώπου. Έτσι αναζητούνται φυσικά γλυκαντικά που θα χρησιμοποιούνται στα τρόφιμα και όχι μόνο, ώστε να μειωθούν ασθένειες που έχουν γίνει μάστιγα όπως η παχυσαρκία, οσακχαρώδης διαβήτης κ.α., αλλά και για χρήση αυτών των γλυκαντικών σε όσους θέλουν ένα καλύτερο τρόπο ζωής διατηρώντας όμως τη γλυκαντική ποιότητα. Η Στέβια είναι ένα τέτοιο προϊόν, που σήμερα χρησιμοποιείται ευρέως ως φυσικό γλυκαντικό.
Συχνά όμως αναφέρεται ότι η Στέβια και οι γλυκοζίτες της έχουν μηδενικό θερμιδικό περιεχόμενο, ωστόσο αυτό είναι λάθος εφόσον περιέχουν σάκχαρα τα οποία προσλαμβάνει ο οργανισμός. Αυτή η μικρή διαιτητική αξία της Στέβιας, βασίζεται στην πολύ μικρή ποσότητα που χρειάζεται να χρησιμοποιηθεί για την επίτευξη του γλυκού και επιθυμητού αποτελέσματος. Ένα ακόμα πλεονέκτημα του κρυσταλλικού μίγματος των γλυκοζιτών της Στέβιας είναι ησταθερότητα του σευψηλέςθερμοκρασίεςκαιευρύφάσματιμών PH, ιδιότητα που επιτρέπει τη χρήση της στην μαγειρική και την ζαχαροπλαστική σε αντίθεση με άλλες γλυκαντικές ουσίες όπως η ασπαρτάμη που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν με αυτό τον τρόπο.
Η Στέβια μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πολλές μορφές. Ηεπιλογή εξαρτάται από την ποσότητα της απαιτούμενης γλυκύτητας. Οι μορφές που μπορεί να χρησιμοποιηθεί είναι: Νωπά φύλλα Στέβιας: Αυτή η μορφή της Στέβιας είναι το βότανο στην πιο φυσική του μορφή, ακατέργαστο. Εάν μασήσουμε ένα φύλλο μεταδίδει μια εξαιρετικά γλυκιά γεύση που θυμίζει γλυκόριζα και διαρκεί για αρκετό διάστημα.
Αποξηραμένα φύλλα Στέβιας: Για περισσότερο γλυκιά γεύση και για να απελευθερωθούν τα συστατικά της είναι απαραίτητη η ξήρανση και ησύνθλιψη. Ένα αποξηραμένο φύλλο είναι σημαντικά πιο γλυκό από ένα φρέσκο και αυτή είναι η μορφή που χρησιμοποιείται για την Παρασκευή τσαγιού. Αποξηραμένα φύλλα μπορεί να έρθουν χύμα ή συσκευασμένα, όπως σε φακελάκι τσαγιού ή ακόμα και σε λεπτή σκόνη. Σε αυτή τη μορφή, είναι 15-20 φορές γλυκύτερη από τη ζάχαρη (1 κγ Στέβια ~ 1 φλ ζάχαρη). Έχει ένα πρασινωπό χρώμα και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μια ευρύ ποικιλία τροφίμων και ποτών. Η χαρακτηριστική του γεύση θυμίζει γλυκόριζα και συνδυάζεται πολύ καλά με διάφορα καρυκεύματα όπως κανέλα και τζίντζερ
Εκχύλισμα Στέβιας: Η μορφή με την οποία η Στέβια χρησιμοποιείται ως γλυκαντική ουσία στην Ιαπωνία είναι το λευκό εκχύλισμα σκόνης. ΣεαυτήτημορφήηΣτέβιαείναιπερίπου 200-300 φορές γλυκύτερη από τη ζάχαρη (κατά βάρος). Αυτή η λευκή σκόνη είναι ένα εκχύλισμα από τους γλυκοζίτες που βρίσκονται στα φύλλα. Όμως δεν είναι όλα τα εκχυλίσματα σκόνης τα ίδια. Η γεύση, η γλυκύτητα και το κόστος των διάφορων σκονών εξαρτάται από το βαθμό διύλισης και την ποιότητα των φυτών που χρησιμοποιούνται.
Υγρά συμπυκνώματα: Αυτή η μορφή Στέβιας προέρχεται από διάφορες μεθόδους. Στην ουσία είναι ένα μαύρο παχύρευστο υγρό, που προκύπτει από τον βρασμό των φύλλων και μπορεί να ενισχύσει τη γεύση πολλών τροφίμων.
Βάση των ιδιοτήτων της έχει βρεθεί ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τους ακόλουθους σκοπούς: Επιτραπέζια γλυκαντική ουσία (τσάι, καφέ κλπ) Αναψυκτικά, χυμούς φρούτων, παγωτά, γιαούρτια Κέικ, μπισκότα, γλυκά, πίτες και γενικά στο ψήσιμο Μαρμελάδες, σάλτσες, σιρόπια, τουρσιά, ζελέδες, επιδόρπια Τσίχλες, καραμέλες, ζαχαρώδη προϊόντα και γενικά στην ζαχαροπλαστική Στα θαλασσινά και στα λαχανικά Ενισχυτής αλκοολούχων ποτών
Πρόσθετα καπνού και αρωματικών ουσιών Παραγωγή ρυθμιστών ανάπτυξης φυτών (γιβεριλίνες) Οδοντόκρεμες, στοματικά διαλύματα- επιβραδυντικό πλάκας και πρόληψη τερηδόνας Φροντίδα δέρματος, έκζεμα και ακμή (ταχύς θεραπευτικός παράγοντας) Για μείωση βάρους και δίαιτες για διαβητικούς Σε χάπια και κάψουλες για βελτίωση γεύσης Θεραπεία υπέρτασης και αρτηριακής πίεσης Πηγή αντιοξειδωτικών ουσιών.
ΣΤΕΒΙΑ Μηδενικές Θερμίδες Βελτιώνει την υγεία της στοματικής κοιλότητας Γλυκαιμικός δείκτης 0 Αντιβακτηριακές ιδιότητες Πρωτεΐνες, βιταμίνες ΖΑΧΑΡΗ 16 θερμίδες ανά 1κουταλιά σούπας Καταστρέφει τα δόντια Γλυκαιμικός δείκτης 70 Πιθανότητα ανάπτυξης ζυμών μυκήτων υδατάνθρακες
Ζάχαρη Στέβια (συμπυκνωμένη) Στέβια ( Υγρή) 1 φλυτζάνι (200 gr) 2/3-1 κουταλάκι του γλυκού 1 κουταλάκι του γλυκού 1 κουταλιά της σούπας (15 gr) ¼ κουταλάκι του γλυκού 6 έως 9 σταγόνες 1 κουταλάκι του γλυκού (5 gr) Μια πρέζα έως 1/16 κουταλάκι του γλυκού 2 έως 3 σταγόνες
Τα αποτελέσματα διαφόρων μελετών έδωσαν μια προσεγγιστική ανάλυση για την θρεπτική σύνθεση των ξηρών φύλλων της Στέβιας και είναι καλή πηγή υδατανθράκων, πρωτεϊνών και ακατέργαστων ινών οι οποίοι είναι βασικοί παράγοντες για τη διατήρηση της καλής υγείας του ανθρώπου. Η υψηλή περιεκτικότητα σε τέφρα δείχνει ότι η Στέβια είναι καλή πηγή ανόργανων μετάλλων, ενώ η χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπίδια επιβεβαιώνει ότι η τα φύλλα της δεν είναι καλή πηγή ελαίου.
Έχει θαυμάσιες αντιδιαβητικές, αντιυπογλυκαιμικές, αντιυπερτασικές, αντισηπτικές, επουλωτικές, αντιοξειδωτικές, αντιβακτηριδιακές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Ενισχύει την άμυνα του οργανισμού και προστατεύει από τους ιούς και από ιογενείς καρκίνους, αλλά και από βλάβες του DNA. Επίσης έχει αντιγηραντική δράση στο δέρμα, ωφελεί στην υγιεινή του στόματος, προστατεύει από την Candida,την ουλίτιδα και έχει προληπτική δράση κατά της πλάκας και της τερηδόνας των δοντιών. Μακροχρόνια μειώνει την υψηλή αρτηριακή πίεση και το σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, αφού ενεργοποιεί την έκκριση ινσουλίνης. Χρησιμοποιείται στα καλλυντικά διότι μαλακώνει τα ανθρώπινα κύτταρα. Αυτή η ιδιότητά του έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των καρδιακών και εγκεφαλικών επεισοδίων. Ενεργεί παράλληλα κατά των ιών, μυκήτων και βακτηρίων.
Σε μερικούς ανθρώπους η Στέβια μπορεί να προκαλέσει ναυτία, ή φούσκωμα.δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο αλλεργίας για ορισμένα άτομα. Επίσης, μερικές φορές οι γλυκοζίτες στεβιόλης μπορούν να ερεθίσουν το στομάχι και το γαστοοισοφαγικό σωλήνα. Τα αποτελέσματα στα νεφρά, το καρδιαγγειακό σύστημα και το αναπαραγωγικό σύστημα είναι υπό μελέτη, επειδή ορισμένες έρευνες σε ζώα έχουν δώσει αντικρουόμενα αποτελέσματα. Πάντως δεν έχει αποδειχθεί ότι προκύπτουν παρενέργειες από υπερβολική κατανάλωση ρεμπαουντιοσίδης Α τα εμπορικά προϊόντα με αυτό το συστατικό είναι γενικά αναγνωρισμένα ως ασφαλή από τον αμερικανικό FDA Στην περίπτωση της εγκυμοσύνης και του θηλασμού η Στέβια πρέπει να αποφεύγεται καθώς δεν υπάρχουν μελέτες για τις ενδεχόμενες παρενέργειες ενώ όπως αναφέρθηκε πιο πάνω η ουσία δεν είναι εγκεκριμένη για τα μωρά.
Κάποιες φορές η Στέβια δεν αναπληρώνει τις ιδιότητες της ζάχαρης, π.χ. δεν έχει την ιδιότητα να χαρίζει υγρασία σε ζύμες και <<ψωμένια>> γλυκά και δεν βοηθά να αποκτήσουν αυτά όγκο, όπως η ζάχαρη. Χάνει την γλυκύτητά της σε θερμοκρασίες άνω των 200 C Μπορεί η Στέβια να είναι φυτό, αλλά δεν είναι όλες η συσκευασίες εντελώς φυσικά εκχυλίσματα του φυτού. Η επεξεργασία στην οποία υποβάλλεται προκειμένου να διατηρηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα στο ράφι του καταστήματος η του σπιτιού μας κάνει το τελικό προϊόν να περιέχει πολλές επιπλέον ουσίες (πρόσθετα). Μερικά προϊόντα περιέχουν : ερυθριτόλη, μια αλκοόλη ζάχαρης και ενισχυτικά γεύσης. Επίσης, δεξτρόζη μια γλυκόζη από άμυλο,η οποία συχνά εξάγεται από καλαμπόκι, σιτάρι και ρύζι. Δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για παραγωγή καραμέλας και ζαχαρωτής μαρέγκας αλλά και για να δέσει μείγμα συστατικών στη ζαχαροπλαστική, με τον ίδιο τρόπο που λειτουργεί η ζάχαρη, η φρουκτόζη, η αγαύη, οι χουρμάδες ή το μέλι.
Οκτώβρης του 2012, ιδρύεται για πρώτη φορά στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Καρδίτσα, το πρώτο εργοστάσιο επεξεργασίας Στέβια και η κατασκευή του ολοκληρώνεται το 2015. Απαρτίζεται σήμερα από 64 μέλη που στοχεύουν στην καλλιέργεια του φυτού της στέβιας και τη μεταποίηση αυτού για την παραγωγή γλυκοζιτών Στεβιόλης.
Η μονάδα, που είχε ενταχθεί σε πρόγραμμα Leader, παράγει γλυκαντικά και προϊόντα στέβιας με πλήρως καθετοποιημένη παραγωγή (χωράφι μεταποίηση διανομή). Για το τελικό προϊόν έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον εταιρείες τροφίμων και ποτών της Μεγάλης Βρετανίας και της Γερμανίας, ενώ μεγάλη ζήτηση εκφράζεται και από ελληνικές επιχειρήσεις. Ο χρόνος από την καλλιέργεια της στέβιας μέχρι την παραγωγή της δεν είναι μεγάλος, καθώς καλλιεργείται στα τέλη Μαΐου και η συγκομιδή της ξεκινά στις αρχές του Αυγούστου. Κάθε καλλιεργήσιμο στρέμμα στέβιας παράγει πάνω από 300 κιλά ξερά φύλλα. Ενώ το εργοστάσιο μπορεί να μεταποιεί περίπου 600-700 κιλά ξερά φύλλα ημερησίως. Εφόσον το εγχείρημα στεφθεί με επιτυχία και δημιουργηθεί αγορά για το τελικό προϊόν, τα 40 στρέμματα, που αρχικά καλλιεργήθηκαν, θα αυξηθούν σε 1.200 ήδη από τη νέα περίοδο. Μάλιστα, οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο ακόμη και για περαιτέρω διπλασιασμό ή και τριπλασιασμό της παραγωγής σε επόμενο χρόνο. Η στέβια πωλείται σε χονδρική σε εμφιαλωτήρια και ζαχαροπλαστεία σε όλη την Ελλάδα.
https://el.wikipedia.org/wiki/%ce%a3%cf%84%ce%ad%ce%b2%ce%b9% CE%B1 Καπόγλου, Π., 2008. Η επιχειρηματική καλλιέργεια της Στέβιας. Εκδόσεις Καπόγλου,Θεσσαλονίκη Βαλαβανίδης, Θ., Ευσταθίου, Κ., 2008. Η χημική ένωση του μήνα. Διαθέσιμο online <http://www.chem.uoa.gr/chemicals/chem_steviol.htm>. FAO, 2013. Dietary protein quality evaluation in human nutrition. FAO, Food and Agriculture Organization. Διαθέσιμο online <http://www.fao.org/ag/humannutrition/35978-7b979a686a57aa4593304ffc17f06.pdf>. EFSA, 2010. Scientific Opinion on the safety of steviol glycosides for the proposed uses as afood additive. EFSA, European Food Safety Authority. Διαθέσιμο online <http://www.efsa.europa.eu/en/efsajournal/pub/1537.htm>. (Madan et.al, 2010) (Brandle et.al, 1998). http://www.steviolina.gr/stevia-vs-zaxarhs.html http://www.ypaithros.gr/%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%b4%ce%af%cf% 84%CF%83%CE%B1-%CF%84%CE%BF- %CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF- %CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE% B9%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%AD%CE%B2%CE%B9%CE%B1%CF%82/