Υπεύθυνοσ καθηγητήσ προγράμματοσ: Κανδηλϊπτησ Αθανϊςιοσ ΠΕ 03 Εκπαιδευτικού που ςυμμετϋχουν: Παπατζϋλου Μαρύα ΠΕ 08 Βαλαχόσ Ανδρϋασ ΠΕ 02

Υπεύθυνοσ καθηγητήσ προγράμματοσ: Κανδηλϊπτησ Αθανϊςιοσ ΠΕ 03 Εκπαιδευτικού που ςυμμετϋχουν: Παπατζϋλου Μαρύα ΠΕ 08 Βαλαχόσ Ανδρϋασ ΠΕ 02

Σο περιβϊλλον φυςικό και αςτικό από πολύ παλιϊ ϋδινε ϋμπνευςη ςτουσ καλλιτϋχνεσ, λογοτϋχνεσ ποιητϋσ και ζωγρϊφουσ. Η πόλη της Τοςκάνησ Σην περύοδο τησ Αναγϋννηςησ ο καλλιτϋχνησ όταν επιτϋλουσ ελεύθεροσ. Εύναι η εποχό του Leonardo da Vinci, του Michelangelo, του Rafael και τουtiziano η αρχό του 16 ου αιώνα, του Cinquecento, η πιο ξακουςτό περύοδοσ τησ ιταλικόσ τϋχνησ και μια από τισ μεγαλύτερεσ ςε όλη την Ιςτορύα τησ Σϋχνησ.

Ασ γνωρύςουμε τουσ αγαπημϋνουσ ζωγρϊφουσ τησ Ιταλικόσ Αναγϋννηςησ και το ϋργο τουσ κυρύωσ αυτϊ που δύνουν ιδιαύτερη ϋμφαςη ςτο φυςικό περιβϊλλον πϊντα βϋβαια με τον ϊνθρωπο να εύναι το κυρύωσ θϋμα, το κϋντρο του κόςμου. Ζωγραφική τοπίου

Leonardo da Vinci (1452 1519) Γεννόθηκε ς ϋνα χωριό τησ Σοςκϊνησ και μαθότευςε ς ϋνα από τα κυριότερα εργαςτόρια τησ Φλωρεντύασ, του ξακουςτού γλύπτη Βερρόκιο. Καλλιτϋχνησ, κϊτι περιςςότερο από προικιςμϋνοσ, μια μεγαλοφυΐα που η διανοητικό τησ δύναμη θα αποτελεύ πϊντα αντικεύμενο θαυμαςμού για τον κοινό θνητό.

Ερεύνηςε τα μυςτικϊ του ανθρώπινου ςώματοσ, όταν ζωγρϊφοσ, εφευρϋτησ, μηχανικόσ, αρχιτϋκτονασ. Σχέδιο ελικοπτέρου Vitruvian man - 1498 flying machine, (1488)

Μυςτικόσ Δείπνοσ The Last Supper (1498) Convent of Santa Maria delle Grazie, Milan, Italy Ποτϋ ϊλλοτε δεν εύχε μετουςιωθεύ το ιερό επειςόδιο με τρόπο τόςο φυςικό και προςιτό. Οι μορφϋσ ϋμοιαζαν τόςο ςτϋρεεσ και αληθινϋσ. Η παρϊςταςη ϋχει φυςικότητα, ςυγκύνηςη και δραματικότητα. Πύςω από τον Ιηςού υπϊρχει ϋνα τρύπτυχο παραθύρων με το χαρακτηριςτικό τοπύο τησ περιοχόσ, μια αριςτουργηματικό απόδοςη τησ προοπτικόσ και του βϊθουσ.

«Μόνα Λίζα Τζοκόντα» Mona Lisa or La Gioconda (1503) Louvre, Paris, France Εύναι η προςωπογραφύα μιασ Φλωρεντινόσ που λεγόταν Λύζα. Ακόμη και ςε φωτογραφύεσ του πύνακα ϋχουμε την αύςθηςη ότι η Μόνα Λύζα εύναι ζωντανό και μασ κοιτϊει. Ο καλλιτϋχνησ χρηςιμοπούηςε την τεχνικό του Sfumato ςτισ ϊκρεσ των ματιών και των χειλιών κϊνοντασ το περύγραμμϊ τουσ απροςδιόριςτο. Σο τοπύο ςτο βϊθοσ εύναι πραγματικό τοπύο τησ περιοχόσ

Raffaell (1483 1520) Ζωγρϊφοσ και αρχιτϋκτονασ τησ ύςτερησ Αναγϋννηςησ γεννόθηκε ςτο Ουρμπύνο και μαθότευςε ςτο πλευρό του πατϋρα του και νωρύσ όρθε ςε επαφό με κύκλοσ μορφωμϋνων ουμανιςτών. Σα μεγαλύτερα ϋργα του φιλοτεχνόθηκαν ςτην Περούτζια, ςτη Φλωρεντύα, ςτη Ρώμη (τοιχογραφύεσ ςτο Βατικανό). Πϋθανε απρόςμενα ςε ηλικύα 37 ετών.

«Η Σχολή των Αθηνών» Η χολό των Αθηνών (Scuola di Atene 1510-1511) εύναι νωπογραφύα που διακοςμεύ τον τούχο ενόσ δωματύου ςτο Αποςτολικό Παλϊτι του Βατικανό. Ο Ραφαόλ ονόμαςε τη νωπογραφύα με δύο λϋξεισ Causarum Cognitio (Αιτύεσ, Γνώριζε), δηλαδό προςπϊθηςε να ςυνειδητοποιεύσ και να γνωρύζεισ τισ αιτύεσ, φιλοςοφικό ςυμπϋραςμα μελϋτησ των ϋργων του Αριςτοτϋλη. Πρϊγματι κεντρικό πρόςωπο φαύνεται να εύναι ο Αριςτοτϋλησ ενώ απεικονύζονται ακόμη οι ωκρϊτησ, Πλϊτωνασ, Πυθαγόρασ, Ηρϊκλειτοσ, Ευκλεύδησ, Αρχιμόδησ, Επύκουροσ κι ϊλλοι, ςύνολο 21.

Sandro Botticelli (1445 1510) Γεννόθηκε ςτη χρυςό εποχόσ τησ Φλωρεντινόσ Αναγϋννηςησ, εργϊςτηκε υπό την προςταςύα του Λορϋντζο των Μεδύκων, επϋζηςε ειςβολών και απειλών για πραξικοπόματα και ϊκουςε τα πύρινα κηρύγματα του λιποτϊκτη μοναχού Σζιρολϊμο αβοναρόλα. Σα ςημαντικότερα ϋργα του εύναι «Προςκύνηςη των Μϊγων», «Η Γϋννηςη τησ Αφροδύτησ», «Η Άνοιξη». Όταν πϋθανε, το 1510, βριςκόταν εκτόσ μόδασ. Οι χλωμϋσ του Μαντόνεσ φϊνταζαν ξεπεραςμϋνεσ πλϊι ςτα γυμνϊ του Μικελϊντζελο. Ο Μποτιτςϋλι παρϋμεινε ξεχαςμϋνοσ για τρεισ αιώνεσ. Μόλισ ςτα μϋςα του 19ου αιώνα το ευρύ κοινό ανακϊλυψε κι εκτύμηςε ξανϊ το ϋργο του.

«Η Γζννηση της Αφροδίτης» Χρονολογεύται το 1484, εύναι τϋμπερα ςε μουςαμϊ και βρύςκεται ςτη Φλωρεντύα. το κϋντρο του πύνακα η Αφροδύτη, όρθια ς ϋνα κοχύλι, κατευθύνεται προσ την ακτό. Δεξιϊ τησ μια από τισ Ώρεσ και αριςτερϊ τησ ο Ζϋφυροσ με την Αύρα. Η εικονογραφύα ςχετύζεται με την ιδϋα τησ Αφροδύτησ - Humanitas, εξϋχουςασ μορφόσ τησ νεοπλατωνικόσ φιλοςοφύασ.

Tintoretto (1518-1594) Σο πραγματικό του όνομα όταν Σζϊκοπο Ρομπούςτι (Jacopo Robusti). ημαντικόσ ζωγρϊφοσ τησ Βενετικόσ χολόσ, ο οπούοσ ϋζηςε και δημιούργηςε ςτη Βενετύα του 16ου αιώνα. Εκτόσ από θρηςκευτικϊ και μυθολογικϊ θϋματα, ο Σιντορϋττο ολοκλόρωςε αρκετϋσ προςωπογραφύεσ επιφανών Βενετών, αν και ο ύδιοσ ουδϋποτε ϋγινε καθολικϊ δεκτόσ από τισ αριςτοκρατικϋσ οικογϋνειεσ τησ Βενετύασ. Ο γρόγοροσ ρυθμόσ με τον οπούο ολοκλόρωνε τα ϋργα του προκϊλεςε διχαςμό μεταξύ των ςύγχρονων κριτικών, καθώσ για πολλούσ ςυνιςτούςε δεύγμα προχειρότητασ, ενώ κοινό ςε πολλούσ κριτικούσ υπόρξε και η ϊποψη πωσ παρϋκκλινε των αποδεκτών ορύων τησ καλλιτεχνικόσ παρϊδοςησ. όμερα ςυγκαταλϋγεται ςτουσ ςημαντικότερουσ ζωγρϊφουσ τησ Αναγϋννηςησ.

«Ο Άγιοσ Γεϊργιοσ και ο δράκοντασ» τον πύνακϊ του «Ο Άγιοσ Γεώργιοσ και ο δρϊκοντασ» (1555-1558), ο Σιντορϋττο δεύχνει πωσ το παρϊξενο φωσ και οι ςπαςμϋνοι χρωματικού τόνοι ςυντελούν ςτη δημιουργύα ϋνταςησ και ταραχόσ. Η δραματικό ςκηνό ϋχει φτϊςει ςτο αποκορύφωμϊ τησ. Η βαςιλοπούλα μοιϊζει να βγαύνει από το πλαύςιο τησ εικόνασ και να ϋρχεται προσ το μϋροσ μασ, ενώ ο όρωασ ϋχει μεταφερθεύ ςτο βϊθοσ τησ ςκηνόσ.

Francesco Guardi (1712-1793) Ιταλόσ ζωγρϊφοσ, ευγενόσ και μϋλοσ τησ Ενετικόσ χολόσ. Θεωρεύται ότι εύναι από τουσ τελευταύουσ επαγγελματύεσ, μαζύ με τουσ αδελφούσ του, τησ κλαςικόσ Βενετςιϊνικησ χολόσ ζωγραφικόσ.

Francesco Guardi, Άποψθ του S. Giorgio Maggiore, Βενετία

Άγγλοι ηωγράφοι που απζδωςαν εξαιρετικά το τοπίο J. A. Watteaw (1684-1721) Thomas Gainsborough (1727-1788) John Constable (1776-1837) Joseph M. W. Turner (1775-1851)

J.A.Watteaw, Γιορτι ςε ζνα πάρκο,1718

Thomas Gainsborough, The Mall in St. James's Park, 1783

John Constable, Η κοιλάδα Στάουρ και η εκκλησία του Ντζντχαμ (1814 1815)

J.M.W. Turner, The Grand Canal, Venice, 1835

Firenze (Φλωρεντία) Πρωτεύουςα τησ περιοχόσ τησ Σοςκϊνησ με πληθυςμό 362.000 (2012). Κϋντρο εμπορύου κατϊ τον Μεςαύωνα, κυβερνόθηκε από την οικογϋνεια των Μεδύκων και θεωρεύται το λύκνο τησ ιταλικόσ Αναγϋννηςησ και εύναι γνωςτό για τουσ καλλιτεχνικούσ θηςαυρούσ τησ.

Firenze (Φλωρεντία)

Siena (Σιζνα) Η Σιένα εύναι πόλη ςτην Σοςκϊνη, με πληθυςμό 270.000, βρύςκεται ςε υψόμετρο 322 μϋτρων και εύναι πρωτεύουςα τησ ομώνυμησ επαρχύασ. Η ιϋνα εύναι μοιραςμϋνη ςε δεκαεπτϊ κοντράντε. Κϊθε κοντράντα ϋχει το όνομα ενόσ ζώου ό κϊποιου αντικειμϋνου. Σο ιςτορικό κϋντρο τησ πόλησ ϋχει ανακηρυχθεύ Μνημεύο Παγκόςμιασ Κληρονομιϊσ.

Siena (Σιζνα)

San Gimignano(Σαν Τηιμινιάνο) Η Σαν Τζιμινιάνο εύναι μια από τισ καλύτερα διατηρημϋνεσ μεςαιωνικϋσ πόλεισ τησ Ιταλύασ. Βρύςκεται ςτην επαρχύα τησ ιϋνασ, ςτην περιφϋρεια τησ Σοςκϊνησ και εύναι διϊςημη για τη μεςαιωνικό οχυρωματικό τησ αρχιτεκτονικό με τεύχη, πύλεσ και πύργουσ που διακρύνονται από μεγϊλη απόςταςη. Επύςησ εύναι γνωςτό και για το εξαιρετικό λευκό κραςύ τησ, "Vernaccia di San Gimignano". Ο πληθυςμόσ τησ το 2005 αριθμούςε 7.100 κατούκουσ.

San Gimignano(Σαν Τηιμινιάνο)

Milano (Μιλάνο) Σο Μιλάνο εύναι πόλη τησ Βόρειασ Ιταλύασ, πρωτεύουςα τησ Λομβαρδύασ με πληθυςμό 1.336.364 κατούκουσ (2014). Βρύςκεται ςτην πεδιϊδα τησ πιο πυκνοκατοικημϋνησ και αναπτυγμϋνησ περιφϋρειασ τησ χώρασ και εύναι το βιομηχανικό και οικονομικό κϋντρο του Ιταλικού Βορρϊ και ϋδρα του ιταλικού χρηματιςτηρύου. Ιδρύθηκε το 400 π.χ. από Γαλϊτεσ και κατακτόθηκε από τουσ Ρωμαύουσ το 196 π.χ. Εύναι η δεύτερη ςε πληθυςμό πόλη τησ χώρασ και πρώτη από οικονομικό δραςτηριότητα. Σο Μιλϊνο εύναι ϋνα από τα ςημαντικότερα κϋντρα ςτον κόςμο για τη λυρικό όπερα, με το διϊςημο Teatro alla Scala (κϊλα του Μιλϊνου), ενώ η Biblioteca Ambrosiana διατηρεύ μεταξύ ϊλλων τα ςχϋδια και τα ςημειωματϊρια του Λεονϊρντο ντα Βύντςι.

Milano (Μιλάνο)

Επιμέλεια Power point: Κουτςοςπύροσ Αθανάςιοσ