Ναρκωτικά και γονείς : Όσα πρέπει να ξέρει κανείς
1. Το παιδί πρέπει να έρχεται στη ζωή όταν είναι επιθυμητό, όταν σαν γονείς είστε έτοιμοι να δημιουργήσετε ζεστή ατμόσφαιρα και θετικές σχέσεις μαζί του. Διαφορετικά αισθάνεται ανασφάλεια, εγκατάλειψη και τα πρώτα στοιχεία ψυχικών διαταραχών αρχίζουν να διαμορφώνονται.
2. Συνηθίστε το παιδί σας από νωρίς στις μικρές ευθύνες του, αργότερα στις εγαλύτερες. Μην το υπερπροστατεύετε, μην το δικαιολογείτε πάντα. Δίνετέ του όμως τις ευκαιρίες για συζήτηση, μάθετε να το ακούτε, διατηρείτε το διάλογο μαζί του (οι τοξικομανείς έχουν κόψει από καιρό τον διάλογο με τους γονείς και τους άλλους).
3. Παραδεχθείτε το παιδί σας όπως είναι: περισσότερο ή λιγότερο έξυπνο, δραστήριο ή όχι, καλοφτιαγένο ή άσχημο, κοντό, παχύ, ψηλό αγόρι, κορίτσι κ. α. Μην το ταπεινώνετε, μην κάνετε μόνιμα συγκρίσεις με άλλα παιδιά ή με τον εαυτό σας. Καθένας έχει την αξία του, βοηθείστε το να τη βρει.
4. Ενισχύστε πάντα την εμπιστοσύνη του παιδιού στον εαυτό του, την αυτοεκτίμηση. Επαινέστε το, ενθαρρύνετε κάθε πρωτοβουλία του, βοηθείστε το να κρίνει, ν αναζητά σε κάθε πρόβλημα, τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία του να παίρνει θέση. Σταυροδρόμια υπάρχουν πολλά στη ζωή. Μην το αφήνετε ν αποκτήσει την πείρα επιλογών, για πρώτη φορά, μπροστά στο σταυροδρόμι των ναρκωτικών, (οι τοξικομανείς δεν έχουν αυτοεκτίμηση, δεν έχουν συνηθίσει από νωρίς στις υπεύθυνες επιλογές).
5. Η προεφηβεία-εφηβεία είναι μια φάση ζωής γεμάτη προβληματισμούς, οι σχέσεις σας με το παιδί σας δοκιμάζονται. Κρατείστε την ισορροπία με γνώση, με κατανόηση και διάλογο. Οι έφηβοι σας χρειάζονται αλλά, σύμφωνα με την έκφρασή τους "δίπλα και όχι από πάνω". Θέλουν συνεργασία όχι εξουσία.
6. Διαμορφώνετε τα σχέδιά σας για το παιδί με βάση αυτό που είναι και όχι αυτό που θα ''θέλατε'' να είναι. Μην υπερτιμάτε τις δυνάμεις του, την νοημοσύνη του στις σπουδές του, στην εκλογή επαγγέλματος. Καλύτερα επιτυχημένος στο δημιουργικό του επάγγελμα παρά δυστυχής στο ''βάθρο'' των φιλοδοξιών σας (πολλοί τοξικομανείς έχουν άριστους τίτλους σπουδών).
7. Μην αποξενώνετε το παιδί σας από τους φίλους του, από τις διάφορες ομάδες πολιτιστικές, αθλητικές, πολιτικές κ.λ.π. Μην το καθηλώνετε στην ακινησία της καρέκλας και των πολλών μαθημάτων, που δεν αφήνουν ελεύθερο χρόνο (οι τοξικομανείς είναι συνήθως απομονωμένα παιδιά). Η ομαδική ευθύνη είναι κίνητρο για δράση, για δημιουργία. Εξ άλλου στην ομάδα μπορεί ο έφηβος να βρει ό,τι δεν βρήκε κοντά σας: αυτοεκτίμηση, αναγνώριση, παραδοχή. Κι αν κάποια φορά το παιδί σας δεν βρει αμέσως το σωστό δρόμο του, μην το αποξενώνετε. Κρατάτε ανοιχτές τις πόρτες του σπιτιού και της καρδιάς.
8. Μην κρύβετε από το παιδί σας τις δυσκολίες σας, οικονομικές, κοινωνικές, επαγγελματικές, ψυχολογικές, χωρίς όμως να τις δραματοποιείτε. Το παιδί εκτιμά περισσότερο τον γονέα που παλεύει από εκείνον που του προσφέρει έτοιμη, άνετη ζωή.
9. Ανάγκη να υπάρχει συνεννόηση στην οικογένεια, παραδοχή, ανάμεσα στους συζύγους. Αν δεν γίνεται, το διαζύγιο δεν είναι τραυματικό για το παιδί όταν οι χειρισμοί είναι πολιτισμένοι και αξιοπρεπείς.
10. Περάστε στα παιδιά σας ιδανικά, όσο κι αν αυτά ταλαιπωρούνται στην εποχή μας. Μην τα συνηθίζετε μόνο στην έγνοια του ''εαυτού'', είναι βαρύ φορτίο που τελικά καταρρέει.
Ποιοι είναι οι ψυχολογικοί παράγοντες; Συνήθως στις ναρκωτικές ουσίες καταφεύγουν άτομα που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν σε έναν αυξημένο ψυχικό πόνο και σε δυσάρεστα συναισθήματα. Χαρακτηριστικά στοιχεία της προσωπικότητας πολλών χρηστών είναι οι ανεκπλήρωτες συναισθηματικές ανάγκες, που συχνά έχουν τη ρίζα τους στα παιδικά χρόνια, η αδυναμία για επικοινωνία, η έλλειψη αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης, η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον εαυτό τους και φυσικά προς τους άλλους. Τα απραγματοποίητα όνειρα, τα έντονα προβλήματα, οι εσωτερικές συγκρούσεις και τελικά τα αδιέξοδα τα οποία βιώνει ο τοξικομανής τον οδηγούν στη χρήση των ναρκωτικών ουσιών ως μια διέξοδο από τον πόνο και το άγχος που καθημερινά αισθάνεται. Κλείνοντας αυτή τη σύντομη αναφορά στους ψυχολογικούς παράγοντες της τοξικομανίας θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι συνήθως το οικογενειακό περιβάλλον του τοξικομανούς παρουσιάζει έντονα παθολογικά φαινόμενα. Τα ενδοοικογενειακά αυτά φαινόμενα αφορούν κυρίως τους γονείς που έχουν μεταξύ τους ιδιαίτερα σοβαρά προβλήματα, δυσκολίες συναισθηματικής επένδυσης, αδυνατούν να μεταδώσουν καθαρά μηνύματα για τα όρια συμπεριφοράς στο παιδί κ.α.
Αποποινικοποίηση ναρκωτικών για τους χρήστες Την αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών και την ελάφρυνση των κυρώσεων για κατοχή και καλλιέργεια κάνναβης προβλέπει ανάμεσα σε άλλα το σχετικό νομοσχέδιο το οποίο κατέθεσε στη Βουλή το υπουργείο Δικαιοσύνης. Όπως εξήγησε στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων ο υπουργός Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, αποποινικοποιείται η χρήση ναρκωτικών ουσιών και μετατρέπεται σε πταίσμα από πλημμέλημα η προμήθεια και κατοχή, καθώς και η καλλιέργεια φυτών κάνναβης αποκλειστικά για προσωπική χρήση. Παράλληλα, με στόχο τη δικαιότερη μεταχείριση των μικροδιακινητών, διαβαθμίζονται σε ελαφρύτερες, βαρύτερες και ιδιαίτερα σοβαρές οι ποινές για τους διακινητές ναρκωτικών. Διευκρινίζεται δε πως ακόμη και αν επικαλεστούν εξάρτηση από ναρκωτικά, οι μεγαλέμποροι δεν θα μεταχειρίζονται ευνοϊκότερα. Επιπλέον, σύμφωνα με τον υπουργό Δικαιοσύνης κατοχυρώνεται το δικαίωμα στη θεραπεία: α) εισαγωγή σε εγκεκριμένο θεραπευτικό πρόγραμμα απεξάρτησης ως περιοριστικός όρος, β) υποβολή σε πρόγραμμα σωματικής αποτοξίνωσης και η παρακολούθηση συμβουλευτικού προγράμματος ψυχολογικής απεξάρτησης εντός καταστημάτων κράτησης, χορήγηση υφ' όρον απόλυσης για παρακολούθηση προγράμματος απεξάρτησης κ.ο.κ.
Μαρτυρία Μάνας Όταν το παιδί αρχίζει να φεύγει, να μην σου λέει πού είναι, είναι νευρικό, δεν θέλει και πολύ για να καταλάβεις ότι κάτι τρέχει. Ξεκίνησε με τσιγαράκια και σιγά-σιγά έπεσε στα βαριά. Όταν ξεκίνησε πρέπει να ήταν 18 και το έκανε κατά διαστήματα. Είχε πάει σε όλα τα προγράμματα απεξάρτησης με το ζόρι αλλά έφευγε και ξανά κυλούσε. Ο λόγος που το έκανε ήταν για να γεμίσει τα κενά του. Ήταν πάντα ζωηρός, δεν ήταν ποτέ σε κάτι σταθερός, εγώ τον πίεζα να μάθει γράμματα αλλά ήταν αντιδραστικός. Στο λύκειο ήταν καλός μαθητής αλλά έμπλεξε λόγω των φίλων του. Είχε τρεις συμμαθητές που έκαναν τσιγαριλίκι. Όταν τους έβρισκε στην πλατεία μετά τη δουλειά δοκίμαζε και αυτός. Έτσι για την παρέα. Μετά πήγε στον στρατό όπου εκεί έπιναν κανονικά και έπαιρνε και κάτι χάπια και πήγαινε η δουλειά λέγοντας. Γύρω στα 23 έκανε και τα υπόλοιπα. Γνώρισε σε κάποια δουλειά μια κοπέλα που έκανε και εκείνη χρήση τέτοιων ουσιών. Εμείς νομίζαμε ότι είχε έναν καλό δεσμό αλλά αυτοί μέσα σε 6 μήνες έγιναν χάλια και οι δυο. Έκαναν βαριά ναρκωτικά. Ήταν και οι δύο συνεχώς άφραγκοι. Εφόσον έφευγε από τα προγράμματα απεξάρτησης που τον στέλναμε, τον διώξαμε στον δρόμο, δεν του δίναμε ούτε λεφτά, ούτε φαγητό και έφτασε στον πάτο και έτσι πήγε και γράφτηκε μόνος του σε ένα πρόγραμμα. Τράβηξε 10 χρόνια αυτή η ιστορία. Τώρα πια στα 30 του είναι τελείως καλά, δουλεύει, γυμνάζεται, τρέφεται σωστά. Πλέον το παιδί μου είναι μια χαρά.
Πώς να καταλάβετε ότι κάτι δεν πάει καλά με το παιδί σας 1.Δεν μπορεί να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα 2.Το παιδί δυσκολεύεται στις σχέσεις. 3.Το παιδί ξαφνικά αποσύρεται από την κανονική του ζωή 4.Εχει αίσθημα κενού 5.Δυσκολία να ελέγξει τον θυμό του. 6.Εντονος φόβος της μοναξιάς και προσπάθεια του ατόμου να αποφύγει πραγματική ή φανταστική εγκατάλειψη 7. Άστατες διαπροσωπικές σχέσεις 8.Παρορμητικότητα 9.Αυτοκαταστροφικές τάσεις (αυτοτραυματισμός) 10.Ακολουθεί επικίνδυνες καταστάσεις 11.Συναισθηματική αστάθεια 12.Αδυναμία να συμμορφωθεί με τις κοινωνικές σταθερές. 13.Παραβατική και προκλητική συμπεριφορά 14.Λέει συνεχώς ψέματα 15. Επιθετικότητα μπλέκει συνέχεια σε καυγάδες 16.Απερίσκεπτη περιφρόνηση της ασφάλειας του εαυτού του ή των άλλων 17.Ασυνέπεια στα μαθήματά του. 18.Ελλειψη συγκέντρωσης. 19.Δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του. 20.Εγωκεντρισμός δηλαδή δεν νιώθει άνετα σε καταστάσεις που δεν είναι το επίκεντρο της προσοχής.