مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران سال بیستم شماره بهار 49 393 43 Iranian Journal of Psychiatry and Clinical Psychology, Vol. 20, No., Spring 204, 43 49 مقاله پژوهشی اصیل گرایش جنسی در افراد مبتلا به اختلال هویت جنسی Original Article (2) () () دکتر کاوه علوي دکتر امیرحسین جلالی ندوشن دکتر مهرداد افتخار 43 43 چکیده هدف: پژوهش حاضر بهعنوان بخشی از یک مطالعه وسیعتر روي نقشهاي جنسیتی افراد مبتلا به اختلال هویت جنسی (GID) انجام شد و هدف آن تعیین گرایش جنسی در مبتلایان و مقایسه آنان با افراد سالم بود. روش: در بررسی مقطعی حاضر 2 مرد و 27 زن مبتلا به اختلال هویت جنسی با 8 مرد و 89 زن شاهد مقایسه شدند. گرایش جنسی افراد و انگاره فرد از هویت جنسی با دو پرسش بررسی شد. دادهها با استفاده از آزمون T تحلیل واریانس آزمون مجذور خی و آماره کاپا تحلیل شدند. یافتهها: در گروه مردان مبتلا به GID یک نفر به زنان گرایش جنسی داشت و بقیه (9/7 درصد) به مردان گرایش داشتند. در گروه زنان مبتلا به GID فراوانی گرایش جنسی به زنان و مردان بهترتیب 96/3 و 3/7 درصد بود. فراوانی دگرجنسگرایی در مردان و زنان شاهد بهترتیب 93/8 و 69/7 درصد برآورد شد. فراوانی افراد مبتلا به GID متمایل به جنسیت زیستی خود میان مردان و زنان تفاوتی نشان نداد (0/05<p) و همخوانی بالایی میان جنسیت زیستی و گرایش جنسی این افراد دیده شد (0/653=κ 0/00>p). SE=0/64 نتیجهگیري: در بیماران ایرانی دچار اختلال هویت جنسی (GID) همخوانی بالایی میان جنسیت ترجیحی و گرایش جنسی افراد دیده شد. کلیدواژه: اختلال هویت جنسی ملال جنسیتی گرایش جنسی همجنسگرایی [دریافت مقاله: 392/4/8 پذیرش مقاله: 392/6/2] مقدمه بر اساس متن تجدیدنظرشده ویراست چهارم راهنماي تشخیصی و آماري اختلالات روانی (DSMIVTR) 3 2 اختلالات هویت جنسی (GID) که گاه ترانسسکسوالیسم (تبدلخواهی جنسی یا تراجنسیتی) نامیده میشود گروهی از اختلالات هستند که نماي بالینی آنها ترجیح قوي و پایدار زندگی کردن بهعنوان فردي از جنسیت دیگر است (). هویت جنسی به احساس فرد در مورد مرد یا زن بودن اشاره دارد و بهطور طبیعی به جنسیت کالبدي فرد وابسته است. جزء 4 عاطفی همراه با این اختلال ملال جنسیتی نام دارد. 5 نخستین بار هري بنجامین سه نوع مبدلپوش و سه نوع تراجنسی (ترانسسکسوال) را در کنار مردان عادي مقایسه کرد. اگرچه یکی از معیارهاي این طبقهبندي گرایش جنسی بود بنجامین تا کید کرد که این انواع کاملا از هم مجزا نیستند 7 6 (2). در سال 976 بنتلر افراد تراجنسی مرد به زن (MFTS) را بر حسب گرایش جنسی فرد و نسبت به جنسیت بدو تولد به سه دسته 9 8 همجنسگرا دگرجنسگرا و بدون گرایش 0 جنسی به هیچ کدام از دو جنسیت (جنسناگرا ( تقسیم کرد () روانپزشک استادیار دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران. مرکز تحقیقات بهداشت روان دانشکده علوم رفتاري و سلامت روان انستیتو روانپزشکی تهران. (2) دانشیار دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران. مرکز تحقیقات بهداشت روان. تهران خیابان ستارخان خیابان نیایش خیابان شهید منصوري دانشکده علوم رفتاري و سلامت روان انستیتو روانپزشکی تهران. دورنگار: 0266506862 (نویسنده مسي ول) Email: mehrdad.eftekhar@gmail.com Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fourth Edition Text Revision 2 gender identity disorder 3 transsexualism 4 gender dysphoria 5 Harry Benjamin 6 Bentler 7 maletofemale transsexual 8 homosexual 9 heterosexual 0 asexual
گرایش جنسی در افراد مبتلا به اختلال هویت جنسی 44 44 سال بیستم/ شماره / بهار 393 (3). در دهه 980 بلانچارد برررسیهاي آرایهشناختی متعددي روي مردان تراجنسی (MFTS) انجام داد و اشاره کرد که تنها دو نوع مجزا از این اختلال وجود دارد (47): یک گروه از این افراد تراجنسیهاي همجنسگرا (مردگرا یا 2 آندروفیلیک ( هستند که بهطور کامل به مردان گرایش دارند 3 و گروه دیگر شامل تراجنسیهاي زنگرا یا ژینفیلیک (گرایش جنسی صرف به زنان) 4 دوجنسگرا و جنسناگرا هستند که همگی تراجنسیهاي غیرهمجنسگرا نامیده میشوند 6).(8 در (9) DSMIII و (0) DSMIIIR نیز دستههاي فرعی اختلال بر اساس گرایش جنسی تعیین میشدند و شامل سه دسته DSMIV همجنسگرا دگرجنسگرا و جنسناگرا بودند. در و () DSMIVTR این طبقهبندي حفظ شد اما دسته چهارمی با عنوان دوجنسگرا به آن افزوده شد. با این تفاوت که در این ویراست بهجاي عبارات همجنسگرا دگرجنسگرا و جنسناگرا از گرایش به مردان گرایش به 5 زنان گرایش به هر دو و گرایش به هیچکدام استفاده شد (). در هر حال در DSM5 افتراق میان انواع همجنسگرا و دگرجنسگراي GID برداشته و به این موضوع اشاره شده است که در طب امروز گرایش جنسی به خودي خود نقش اندکی در برنامهریزي درمانی دارد. همچنین ممکن است ترجیح جنسی و انتخاب شریک جنسی طی درمان تغییر کند.(24) پژوهش حاضر بهعنوان بخشی از یک بررسی وسیعتر روي نقشهاي جنسیتی افراد مبتلا به اختلال هویت جنسی (GID) انجام شد و هدف آن تعیین گرایش جنسی در مبتلایان و مقایسه آنان با افراد عادي بود. روش 6 جمعیت مورد مطالعه در پژوهش تحلیلی مقطعی حاضر شامل گروهی از مردان و زنان مبتلا به اختلال هویت جنسی بودند که در سال 388 به انستیتو روانپزشکی تهران مراجعه کرده بودند. براي گروه شاهد گروهی از مردان و زنان طبیعی از میان کارکنان انستیتو رونپزشکی تهران و بیمارستان مجیبیان شهر یزد بررسی شدند. در مورد افراد دچار اختلال هویت جنسی از روش نمونهگیري در دسترس استفاده شد و 39 فرد دچار اختلال هویت جنسی در انستیتو روانپزشکی تهران بهطور پیدرپی بررسی شدند. این افراد شامل تمام افرادي میشدند که طی سال 388 به انستیتو روانپزشکی تهران مراجعه کرده بودند. ملاكهاي ورود به مطالعه علاوه بر تشخیص اختلال هویت جنسی (بر اساس (DSMIVTR در گروه مورد و عدم شکایت از هویت جنسی در گروه شاهد عبارت بودند از: رضایت آگاهانه مکتوب براي شرکت در پژوهش سن دست کم 5 سال و حداکثر 64 سال تحصیلات در حد سوم راهنمایی و بالاتر و مبتلا نبودن به اختلالات روانپریشی شناختهشده. در گروه مورد تشخیص اختلال هویت جنسی بر اساس معیارهاي DSMIVTR و توسط دو نفر از متخصصان روانپزشکی انستیتو روانپزشکی تهران تا یید شد. علاوه بر شرح حال بالینی و مصاحبه روانپزشکی کاریوتایپ فرد براي تعیین شمارش کروموزومی و آرایش کروموزومهاي جنسی ضمیمه پرونده بود. گرایش جنسی افراد با دو پرسش مشخص شد در پرسش نخست از افراد درخواست شد تا گرایش جنسی خود را بهصورت یکی از گزینههاي «گرایش جنسی به مردان» «گرایش جنسی به زنان» «گرایش جنسی به هر دو جنسیت» و «گرایش جنسی به هیچکدام از دو جنسیت» مشخص سازند. در پرسش بعدي از افراد درخواست شد تا مشخص کنند خود را متعلق به کدام یک از این چهار گروه میدانند: «مردان غیرهمجنسگرا» «زنان غیرهمجنسگرا» «مردان همجنسگرا» و «زنان همجنسگرا». شرکتکنندگان میتوانستند به هر کدام از این پرسشها پاسخ ندهند یا در مورد پرسش دوم بیش از یک گزینه را انتخاب کنند. در برابر Blanchard 2 androphilic 3 gynephilic 4 bisexual 5 attracted to males, females, both, neither 6 crosssectional analytical Vol. 20 / No. / Spring 204
کاوه علوي و همکاران 45 45 هر گویه پنج گزینه کاملا موافقم تقریبا موافقم نمیدانم تقریبا مخالفم و کاملا مخالفم قرار داشت. گزینه «نمیدانم» از تحلیل خارج شد. دو گزینه نخست با هم در گروه موافقم و دو گزینه آخر در گروه مخالفم قرار گرفت. این پرسشها بهصورت کتبی توسط یکی از کارکنان انستیتو روانپزشکی تهران حضوري به افراد داده میشد تا در محل انستیتو آن را تکمیل کنند. ویژگیهاي جمعیتشناختی شامل سن سطح تحصیلات و سن شروع مشکلات مربوط به هویت جنسی نیز ثبت میشد. به افراد توضیح داده شد که پرسشنامهها بینام هستند و اطلاعات آنها محرمانه خواهد ماند و تا ثیر قانونی ندارد اما در صفحه اول پرسشنامه محلی براي نام شماره تلفن تماس و نشانی پستی و الکترونیک در نظر گرفته شده بود تا در صورتی که افراد مایل بودند از نتیجه آزمون خود با خبر شوند با آنها تماس گرفته شود. براي تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS9 از آزمون T تحلیل واریانس آزمون مجذور خی و آماره کاپا استفاده شد. سطح معنیداري 0/05 در نظر گرفته شد. یافتهها در پژوهش حاضر 8 مرد و 89 زن طبیعی 2 فرد تراجنسی مرد به زن و 27 فرد تراجنسی زن به مرد بررسی شدند. میانگین سن (±انحراف معیار) گروه مورد و شاهد بهترتیب 27/3±7/ و 30/7±8/ سال و میانگین سن گروه شاهد بیش از گروه مورد بود (2/386=t 0/08=p) df=203 اما میانچهار گروه تفکیکشده تفاوتی از این نظر دیده نشد.(p=0/3 F 3 20 =/897) مردان و زنان طبیعی بهطور عمده به جنسیت مخالف خود و افراد تراجنسی بهطور عمده به جنسیت موافق جنسیت زیستی خود گرایش داشتند (جدول ). در میان مردان تراجنسی 0 نفر خود را زن غیرهمجنسگرا میدانستند (%83/3) و یک نفر (با گرایش جنسی به زنان) خود را مرد همجنسگرا/ غیرهمجنسگرا معرفی کرده بود (%8/3). یک نفر هم در این مورد هیچ گزینهاي را مشخص نکرده بود. در بین زنان تراجنسی 24 نفر (%77/9) خود را مرد غیرهمجنسگرا تصور میکردند. در این گروه بیماري که گرایش جنسی به مردان داشت (%3/7) خود را مرد همجنسگرا/ غیرهمجنسگرا میدانست و دو نفر هم در این مورد اظهار نظر نکرده بودند. نسبت گرایش جنسی افراد دچار GID به جنسیت زیستی خود میان مردان و زنان مبتلا تفاوتی نداشت (0/366= 2 χ df= 0/545=p). در مقابل همخوانی بالایی میان جنسیت ترجیحی افراد و گرایش جنسی آنها دیده شد (0/653=κ.(p<0/00 SE=0/64 جدول توزیع فراوانی (و درصد فراوانی) گرایش جنسی گروه شاهد و مورد گرایش جنسی مردان طبیعی زنان طبیعی ترانسسکسوال مرد به زن ترانسسکسوال زن به مرد (3/7) (9/7) (69/7) 62 (2/5) 2 به مردان به زنان سال بیستم/ شمار ه / بهار 393 Vol. 20 / No. / Spring 204 (96/3) 26 (8/3) Statistical Package for the Social Scienceversion 9 (0/) 9 (0/) 9 (0/) 9 (93/8) 76 (3/7) 3 به هر دو جنسیت به هیچکدام
گرایش جنسی در افراد مبتلا به اختلال هویت جنسی 46 46 سال بیستم/ شماره / بهار 393 بحث در پژوهش حاضر بهترتیب 2 و 27 زن و مرد تراجنسی بررسی شدند. نسبت جنسی مرد به زن زیستی 0/44 به بود. این نسبت در مطالعه مهرابی (5) /85 به و در مطالعه احمدزاد و همکاران (6) 0/96 به گزارش شده است. میانگین سن بیماران در مطالعه حاضر 27 سال و در مطالعه احمدزاد و همکاران (6) 25 سال بود. در هر سه مطالعه بیشتر بررسی بیماران را افراد 2030 ساله تشکیل میدادند. مقایسه سه از نظر زمانی نشاندهنده کاهش نسبت جنسی در طول سالهاي اخیر است با این حال این تفاوتها ممکن است ناشی از تفاوتهاي محدود زمانی (و نه شیب واقعی نسبت جنسی) باشد. نمونه مورد بررسی در پژوهش مهرابی (5) افراد مراجعهکننده به یک مطب خصوصی و در پژوهش حاضر و بررسی احمدزاد و همکاران (6) بیشتر افرادي بودند که براي تعیین تکلیف قطعی و اخذ مجوز براي پزشکی قانونی مراجعه کرده یا ارجاع شده بودند. از سوي دیگر ممکن است تعدادي از بیماران بررسیشده در پژوهش حاضر با بیماران بررسیشده در پژوهش باشند. احمدزاد و همکاران (6) مشترك در مورد گروه شاهد اگرچه تمایل بر این بود که نمونهگیري تا حد ممکن تصادفی باشد در عمل و بهدلیل مشکلات اجرایی نوع نمونهگیري تا حدي با نمونهگیري تصادفی متفاوت بود. گروه مورد شامل بیمارانی از سراسر کشور بودند. این افراد گاه تنها براي بررسیها به تهران آمده بودند و متعلق به فرهنگهاي متفاوتی (بهخصوص از نظر اجتماعی و مذهبی) بودند. اما گروه شاهد را افرادي تشکیل میدادند که بیشتر در تهران و یزد ساکن بودند اگرچه ممکن است در اصل به نقاط متفاوتی تعلق داشته باشند. در زنان تراجنسی بررسی حاضر حدود 92 درصد مردان و 96 درصد به همجنس زیستی خود گرایش جنسی داشتند. شاید این موضوع نشانگر آن باشد که الگوي رفتار جنسی بیماران تراجنسی مورد بررسی با آنچه در نوشتههاي پزشکی وجود دارد متفاوت است. این احتمال نیز مطرح است که افراد براي تا یید تشخیص اختلال هویت جنسی شرح حالی مطابق با الگوي نمونهوار اختلال اراي ه کرده باشند. البته در پژوهش حاضر به بیماران اطمینان داده شد که آنچه در پرسشنامهها ثبت میشود اهمیت تشخیصی و قانونی ندارد. تمام بیماران برگه تا یید تشخیص را دریافت و تعداد زیادي از آنها برگههاي پرسشنامهها را بدون نام تکمیل کرده بودند. مشخص نیست که آیا اختلال هویت جنسی نیز مانند خود هویت جنسی و نقشهاي جنسیتی تحت تا ثیر مناطق جغرافیایی هست یا خیر و اگر پاسخ به این پرسش مثبت است آیا این تفاوتهاي جغرافیایی را میتوان به عوامل فرهنگی اجتماعی و مذهبی خاص نسبت داد یا خیر این احتمال مطرح است که با توجه به شرایط اجتماعیمذهبی ایران آن گروه از بیماران دچار اختلال هویت جنسی براي تا یید تشخیص و احتمالا درمان (کسب هویت جنسی با یا بدون عمل جراحی بازسازي دستگاه تناسلی) مراجعه میکنند که به همجنس زیستی خود گرایش جنسی دارند. از سوي دیگر ممکن است واقعا الگوي تقسیم زیرمجموعههاي اختلال هویت جنسی که در DSMIVTR آمده است با جامعه ایرانی مطابقت نداشته باشد. تا زمان تهیه DSMIVTR نوشتههاي پزشکی رسمی درباره اختلال هویت جنسی در ایران بسیار محدود بوده است. از طرف دیگر 6/ درصد مردان گروه شاهد گرایش جنسی به مردان یا هر دو جنس را گزارش کردند. در زنان این رقم به 20/2 درصد رسید و 0/ درصد گفته بودند به هیچ یک از دو جنسیت گرایش ندارند. در حد اطلاع نویسندگان تاکنون آماري رسمی از همجنسگرایی و دوجنسگرایی در جمعیت طبیعی ایرانی وجود ندارد. بر اساس گزارش آمار سلامت ملی ایالات متحده 2 درصد زنان و 6 درصد مردان 2544 ساله سابقه تماس جنسی با فرد همجنس خود را داشتهاند (7). اما همجنسگرایی غالب یا مطلق در مردان حدود 4 درصد و در زنان حدود 2 درصد تخمین زده میشود (8). در ایالات متحده حدود 70 درصد مردانی که با مردان رابطه جنسی داشتند خود را دگرجنسگرا میدانستند (8). بنابراین انطباق میان رفتار جنسی و هویت فرد در مورد گرایش جنسی کامل نیست. توجه به این نکته هم لازم است که سنجش گرایش جنسی با یک یا دو پرسش مستقیم ممکن است بهطور دقیق امکانپذیر نباشد. گرایش جنسی (و گاه ترجیح جنسی که البته دقت کمتري دارد) ممکن است شامل میل رفتار و هویت جنسی باشد (8). همچنین ممکن است sexual preference Vol. 20 / No. / Spring 204
کاوه علوي و همکاران تفاوتهایی میان شریک جنسی مطلوب و شریک جنسی در نهایت باید به محدودیتهاي پژوهش حاضر نیز توجه موجود دیده شود (9). در ضمن در مواردي که هویت کرد تعداد نمونه بررسیشده بهخصوص در گروه مورد اندك جنسی محور مشکلات بیمار است مانند اختلال هویت جنسی بود. همچنین افزون بر تفاوتهایی که در تعریف گرایش جنسی یا هرمافرودیسم تعریف گرایش جنسی ه م جنسگرا و و مفهوم کاربردي آن وجود دارد ما از مقیاسهاي نیمهکمی دگرجنسگرا مناسب نیست و بهتر است افراد بر اساس «جذب براي ارزیابی گرایش جنسی استفاده نکردیم. 2 شدن به یک جنسیت «طبقهبندي شوند (مثلا در پایان میتوان گفت ارزیابی گرایش جنسی در اختلال مردگرا/آندروفیلیک یا زنگرا/ ژینفیلیک). این موضوع مورد هویت جنسی دشوار است و ممکن است تحت تا ثیر فضاي 3 توجه انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) بوده و در تغییرات اجتماعی و شرایط فرهنگی قرار گیرد. با این حال یافتههاي DSMIII تا DSMIVTR دیده میشود. تفاوت قایل شدن پژوهش حاضر نشان داد در بیماران ایرانی مبتلا به اختلال میان گرایش جنسی با رفتار یا تماس جنسی و تعریف دقیق هویت جنسی (GID) همخوانی بالایی میان جنسیت ترجیحی 4 رابطه جنسی (آمیزش بوسه برخورد هیجانی و مانند آنها) و گرایش جنسی افراد وجود دارد. این یافتهها از حذف هم اهمیت دارد. در بیماران تراجنسی بررسیشده در پژوهش 5 تصریحکننده گرایش جنسی که رویکرد DSM5 است حاضر بیشتر مردانی که به همجنس زیستی خود گرایش حمایت میکند. جنسی داشتند خود را «زن غیرهمجنسگرا» و بیشتر زنانی که به زنان گرایش داشتند خود را «مرد غیرهمجنسگرا» سپاسگزاري میدانستند. مرد تراجنسی که به زنان گرایش داشت خود را کارکنان محترم انستیتو روانپزشکی تهران بهویژه خانمها 47 «مرد همجنسگرا/ غیرهمجنسگرا» و زن تراجنسی که به خدیجه محسننیا و مانیا مهدويراد و همکار ارجمندمان 47 مردان گرایش داشت خود را «زن همجنسگرا/ دکتر مسعود احمدزاد اصل در اجراي این پژوهش کمک غیرهمجنسگرا» میدانست. این موضوع نشان میدهد که به شایانی کردند که مراتب تشکر خود را از ایشان اعلام احتمال زیاد سردرگمی نقش جنسیتی در آن دسته از بیماران میکنیم. تراجنسی بیشتر است که به غیرهمجنس زیستی خود گرایش [این مقاله برگرفته از پایاننامه تخصصی روانپزشکی نویسنده جنسی دارند اما با توجه به وجود تنها دو مورد و عدم بررسی است]. اول جزي یات موضوع تا یید این مطلب آسان نیست. [بنا به اظهار نویسنده مسي ول مقاله حمایت مالی از پژوهش و آمار بالاي گرایش جنسی به همجنس در گروه شاهد تعارض منافع وجود نداشته است]. هب( خصوص در زنان) بهویژه در شرایطی که ممکن است برخی افراد همجنسگرا گرایش جنسی خود را پنهان کنند قابل توجه است. در نتیجه به احتمال زیاد این ارقام تخمین حد پایین گرایشهاي جنسی غیردگرجنسگرا را در گروه منابع. American Psychiatry Association. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders. 4 th ed. Text Revised (DSMIVTR). Washington DC: American سال بیستم/ شمار ه / بهار 393 Vol. 20 / No. / Spring 204 Psychiatry Association; 2000. 2. Benjamin H. The Transsexual phenomenon. New York: The Julian Press; 966. 3. Bentler PM. Atypology of transsexualism: Gender identity theory and data. Arch Sex Behav. 976; 5(6):56784. 4. Blanchard R. Typology of maletofemale transsexualism. Arch Sex Behav. 985; 4(3):2476. hermaphroditism 2 sexual attraction to 3 American Psychiatric Association 4 intercourse 5 specifier شاهد نشان میدهند. در تفسیر این یافتهها لازم است تا به درجه سرکوب اجتماعی همجنسگرایی و معناي فرهنگی میل به همجنس و هویت فرهنگی جنسی و فرهنگ جنسی جامعه توجه داشت. براي مثال ممکن است بالا بودن این گرایش در گروه شاهد تحت تا ثیر مهاجرت افراد از مناطقی باشد که در آنجا گرایش جنسی به همجنس را نامناسبتر میدانند.
گرایش جنسی در افراد مبتلا به اختلال هویت جنسی 5. Blanchard R, Clemmensen LH, Steiner BW. Heterosexual and homosexual gender dysphoria. Arch Sex Behav. 987; 6(2):3952. 6. Blanchard R. Nonhomosexual gender dysphoria. J Sex Res. 988; 24():8893. 7. Blanchard R. The concept of autogynecophilia and the typology of male gender dysphoria. J Nerv Ment Dis. 989; 77(0):6623. 8. Blanchard R. The classification and labeling of nonhomosexual gender dysphorias. Arch Sex Behav. 989; 8(4):3534. 9. American Psychiatry Association. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders. Third Edition (DSMIII). Washington DC: American Psychiatry Association; 980. 0. American Psychiatry Association. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders. Third Edition, Revised (DSMIIIR). Washington DC: American Psychiatry Association; 987.. Green R. Gender identity disorders. In: Sadock JS, Sadock VA, Ruiz P. editors. Kaplan & Sadock s Comprehensive Textbook of Psychiatry. 9 th ed. Baltimore MD: Lippincott Williams & Wilkins; 2009. 2. De Cuypere G, Janes C, Rubens R. Psychosocial functioning of transsexuals in Belgium. Acta Psychiatr Scand. 995; 9(3):804. 3. Lawrence AA. Sexuality before and after maletofemale sex reassignment surgery. Arch Sex Behav. 2005; 34(2):4766. 4. Schroder M, Carroll R. Sexological outcomes of gender reassignment surgery. J Sex Educ Ther. 999; 24(3): 3746. 5. Mehrabi F. Study of some of characteristics of Iranian patients with transsexualism. Iran J Psychiatry Clin Psychol. 996; 2(3):62. [Persian] 6. AhmadzadAsl M, Jalali AH, Alavi K, Naserbakht M, Taban M, MohseniniaOmrani K, et al. The epidemiology of transsexualism in Iran. J Gay Lesbian Ment Health. 200; 5():8393. 7. Chandra A, Mosher WD, Copen C, Sionean C. Sexual behavior, sexual attraction, and sexual identity in the United States: Data from the 20062008 national survey of family growth. Natl Health Stat Report. 20; 36:36. 8. Drescher J, Byne W. Homosexuality, gay and lesbian identity and homosexual behavior. In: Sadock JS, Sadock VA, Ruiz P. editors. Kaplan & Sadock s comprehensive textbook of psychiatry. 9 th ed. Baltimore MD: Lippincott Williams & Wilkins; 2009. 9. Docter RF, Fleming JS. Measures of transgender behavior. Arch Sex Behav. 200; 30(3):2557. 48 48 سال بیستم/ شماره / بهار 393 Vol. 20 / No. / Spring 204
کاوه علوي و همکاران Original Article Sexual Orientation in Patients with Gender Identity Disorder 49 49 Abstract Objectives: The present study was conducted as a part of a broader study on gender roles in patients with gender identity disorder (GID), and its goal was to determine patients sexual orientation comparing to healthy controls. Method: In current crosssectional study, 2 males and 27 females with GID were compared with 8 male and 89 female controls. The participants gender orientation and gender selfidentity were investigated via asking two questions. Data analysis was carried out using ttest, analysis of variance, chisquare, and kappa statistic. Results: In the maletofemale GID patients, one participant was sexually attracted to females and the rest (9.7 percent) to males. In the femaletomale GID patients, the frequency of sexual orientation to females and males were 96.3 percent and 3.7 percent, respectively. The frequency of heterosexuality in male and female controls was 93.8 percent and 69.7 percent, respectively. The frequency of individuals with GID who sexually attracted to the samesex showed no statistically significant difference between males and females (p>0.05), though a substantial concordance was observed between these patients biological sex and sexual orientations (κ=0.653, SE=0.64, p<0.00). Conclusion: In Iranian patients with GID, a substantial concordance was observed between biological sex and sexual orientation. Kaveh Alavi a, Amir Hossein Jalali Nodushan a, Mehrdad Eftekhar* * Corresponding author: Mental Health Research Center, Tehran Institute of Psychiatry School of Behavioral Sciences and Mental Health, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran, IR. Fax: +98266506862 Email: mehrdad.eftekhar@gmail.com a Mental Health Research Center, Tehran Institute of Psychiatry School of Behavioral Sciences and Mental Health, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran. Key words: gender identity disorder; gender dysphoria; sexual orientation; homosexuality [Received: 9 July 203; Accepted: 3 September 203] سال بیستم/ شمار ه / بهار 393 Vol. 20 / No. / Spring 204