Newsletter 03-04/2012 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Πολιτική ικονοµία [ 2 ]

Transcript

1

2 Newsletter 03-04/2012 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Πολιτική ικονοµία [ 2 ]

3 ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ Αίτηση αναίρεσης - Αναίρεση κατά αποφάσεων Ειρηνοδικείου και Πρωτοδικείου Αριθµός απόφασης: 1654 Έτος: Αναίρεση κατά των αποφάσεων των ειρηνοδικείων, καθώς και κατά των αποφάσεων των πρωτοδικείων, που εκδίδονται επί εφέσεων κατά των αποφάσεων των ειρηνοδικείων. Η έλλειψη µείζονος προτάσεως δεν καθιστά την απόφαση αναιρετέα - Από τις διατάξεις των άρθρων 559 και 560 ΚΠολ, συνάγεται ότι κατά των αποφάσεων των ειρηνοδικείων, καθώς και κατά των αποφάσεων των πρωτοδικείων, που εκδίδονται επί εφέσεων κατά των αποφάσεων των ειρηνοδικείων, ιδρύεται λόγος αναιρέσεως µόνο αν το δικαστήριο υπέπεσε σε κάποια από τις περιοριστικώς απαριθµούµενες από το άρθρο 560 πληµµέλειες. Άλλες αιτιάσεις δεν είναι παραδεκτές ως λόγοι αναιρέσεως. Ο ως άνω περιορισµός των επιτρεπτών λόγων αναιρέσεως δεν επηρεάζεται από τις διατάξεις του άρθρου 561 ΚΠολ, µε τις οποίες αφενός θεσπίζεται ο κανόνας ότι η εκτίµηση από το δικαστήριο της ουσίας πραγµατικών γεγονότων δεν υπόκειται στον έλεγχο του Αρείου Πάγου και αφετέρου ορίζεται ότι η εκτίµηση του περιεχοµένου διαδικαστικών εγγράφων ελέγχεται από τον Άρειο Πάγο, αφού µε τις εν λόγω διατάξεις δεν ιδρύεται ιδιαίτερος λόγος αναιρέσεως. Ο περιορισµός αυτός των λόγων αναιρέσεως, µε κριτήριο την υλική αρµοδιότητα και την βάσει αυτής υπαγωγή της διαφοράς σε ορισµένη κατηγορία δικαστηρίων, αποβλέπει στην ταχύτερη επίλυση των υπαγοµένων στα ειρηνοδικεία διαφορών, οι οποίες, κατ' αρχήν, είναι ήσσονος σηµασίας, χάριν εξυπηρετήσεως του γενικού κοινωνικού συµφέροντος και γι' αυτό δεν αντίκειται η ρύθµιση αυτή στις αρχές του Συντάγµατος για την ισότητα των Ελλήνων ενώπιον του νόµου (άρθρο 4 παρ.1), για τη µη στέρηση ακουσίως του φυσικού δικαστή (άρθρο 8 εδ. α'), για το δικαίωµα ακροάσεως από τα δικαστήρια (άρθρο 20 παρ.1) και για την υποχρέωση των δικαστηρίων να διαλαµβάνουν στις αποφάσεις τους ειδική και εµπεριστατωµένη αιτιολογία (άρθρο 93 παρ.3), ούτε αντίκεινται στο από το άρθρο 6 της ΕΣ Α (Ν..53/1974) και από το άρθρο 14 του ΣΑΠ (Ν.2462/97) δικαίωµα για δίκαιη δίκη, ενόψει µάλιστα του ότι οι διεθνείς αυτές συµβάσεις δεν απαγορεύουν καν στον εθνικό νοµοθέτη να αποκλείει παντελώς οπωσδήποτε το αναιρετικό βήµα (ΑΠ 1104/2007, Ε Α DELCOURT , SUTTER ). - Η έλλειψη µείζονος προτάσεως, η παράλειψη δηλαδή παραθέσεως των διατάξεων στις οποίες ερείδεται το αγωγικό αίτηµα δεν καθιστά την απόφαση αναιρετέα, διότι η συνταγµατική επιταγή της ειδικής και εµπεριστατωµένης αιτιολόγησης (άρ.93 παρ.3) δεν καθιερώνει ούτε επιβάλλει αντίστοιχο αναιρετικό έλεγχο (ΑΠ 2.161/2007, ΑΠ 1208/2008). Στην περίπτωση αυτή δεν δύναται να θεµελιωθεί ορισµένος λόγος αναιρέσεως, µε την οποία να αποδίδεται στην προσβαλλοµένη απόφαση η πληµµέλεια της εσφαλµένης ερµηνείας και εφαρµογής ουσιαστικού νόµου, αφού θα ερείδεται σε εσφαλµένη προϋπόθεση. ΚΠολ : 560, 561, ΕΣ Α: 6, ηµοσίευση: INLAW 2011 * Ελ νη 2012, σελίδα 377

4 Αίτηση αναίρεσης - Αοριστία λόγων αναίρεσης Αριθµός απόφασης: 1527 Έτος: Στοιχεία για το ορισµένο των λόγων αναίρεσης των άρθρ. 559 αριθ. 19 και Από τις διατάξεις των άρθρων 118 αρ. 4, 566 παρ.1 και 577 παρ. 3 του ΚΠολ προκύπτει, ότι στο δικόγραφο της αναιρέσεως πρέπει να εκτίθεται κατά τρόπο σαφή, ορισµένο και ευσύνοπτο η νοµική πληµµέλεια που αποδίδεται από τον αναιρεσείοντα στο δικαστήριο της ουσίας, ώστε να είναι δυνατό να διαπιστωθεί, αν και ποιο λόγο αναιρέσεως από τους περιοριστικώς αναφερόµενους στο άρθρο 559 ΚΠολ θεµελιώνει η προβαλλόµενη αιτίαση. Ειδικότερα, για να είναι ορισµένος και άρα παραδεκτός ο από τη διάταξη του άρθρου 559 αρ. 19 του ΚΠολ λόγος αναιρέσεως της εκ πλαγίου παραβιάσεως κανόνα ουσιαστικού δικαίου, πρέπει να αναφέρεται στο αναιρετήριο: α)σε τί συνίσταται η στέρηση νόµιµης βάσης της αποφάσεως, ήτοι ότι αυτή δεν έχει καθόλου αιτιολογίες ή έχει ανεπαρκείς ή αντιφατικές αιτιολογίες, στην περίπτωση δε της ανεπάρκειας των αιτιολογιών ποιες επί πλέον αιτιολογίες έπρεπε να περιέχει, στη δε περίπτωση των αντιφατικών αιτιολογιών πού εντοπίζεται η αντίφαση, β)ο πραγµατικός ισχυρισµός (αγωγικός, ένσταση κλπ) και τα περιστατικά που προτάθηκαν προς θεµελίωσή του και η σύνδεσή του µε το διατακτικό, γ)η διάταξη του ουσιαστικού δικαίου που παραβιάστηκε και µάλιστα ενάριθµα και δ)οι παραδοχές του δικαστηρίου, µε πληρότητα και όχι αποσπασµατικά κατ' επιλογή, υπό τις οποίες συντελέστηκε η παραβίαση. Προκειµένου δε για τον προβλεπόµενο από το άρθρο 559 αρ.20 του ΚΠολ λόγο αναίρεσης της παραµόρφωσης του περιεχοµένου αποδεικτικού εγγράφου για να είναι αυτός ορισµένος, πρέπει να αναφέρεται στο αναιρετήριο: 1)το αληθινό περιεχόµενο του εγγράφου που φέρεται ότι παραµορφώθηκε, ώστε από τη σύγκριση µε εκείνο που δέχθηκε η απόφαση να υπάρχει δυνατότητα στον Άρειο Πάγο να κρίνει, αν υφίσταται διαγνωστικό λάθος, 2)το από την προσβαλλόµενη απόφαση δεκτό γενόµενο διαφορετικό από το αληθινό περιεχόµενο, 3)το συµπέρασµα στο οποίο κατέληξε το δικαστήριο για το ότι υπάρχουν ή όχι κρίσιµα γεγονότα και 4)o ουσιώδης πραγµατικός ισχυρισµός για την απόδειξη ή ανταπόδειξη του οποίου χρησιµοποιήθηκε το έγγραφο. ΚΠολ : 559 αριθ. 19, 559 αριθ. 20, ηµοσίευση: INLAW 2011 Αίτηση αναίρεσης - Αοριστία λόγων αναίρεσης Αριθµός απόφασης: 1600 Έτος: Αοριστία λόγων αναίρεσης. Στοιχεία ορισµένων των άρθρων 559 αριθ. 10 και 11γ ΚΠολ. Απαράδεκτη συζήτηση αίτησης αναίρεσης. Έλλειψη πληρεξουσιότητας. - Από το συνδυασµό των διατάξεων των άρθρ. 118 αριθ.4, 566 παρ. 1 και 577 παρ. 1 ΚΠολ προκύπτει ότι το έγγραφο της αναίρεσης πρέπει να περιέχει κατά τρόπο, σαφή, ορισµένο και ευσύνοπτο τη νοµική πληµµέλεια που αποδίδεται στην προσβαλλόµενη απόφαση, ώστε να µπορεί να διαπιστωθεί αν και ποιο λόγο αναίρεσης από τους περιοριστικά αναφερόµενους στα άρθρ. 559 ή 560 του ΚΠολ θεµελιώνει η προβαλλόµενη αιτίαση (ΟλΑΠ 32/1996). Ειδικότερα για την πληρότητα του λόγου αναίρεσης από τον αριθµό 10 του άρθρ. 559 ΚΠολ πρέπει στο αναιρετήριο να καθορίζονται τα πράγµατα που παρά το νόµο το δικαστήριο της [4]

5 ουσίας δέχθηκε ως αληθινά χωρίς απόδειξη, µολονότι έχουν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης, δηλαδή πρόκειται για τους αυτοτελείς ισχυρισµούς των διαδίκων, οι οποίοι τείνουν σε θεµελίωση, κατάλυση ή παρακώλυση του ασκούµενου µε την αγωγή, ένσταση ή αντένσταση δικαιώµατος, ενώ για την πληρότητα του λόγου αναίρεσης από τον αριθµό 11γ του άρθρ. 559 ΚΠολ πρέπει στο αναιρετήριο να καθορίζεται το αποδεικτικό µέσο που δεν λήφθηκε υπόψη από το δικαστήριο της ουσίας, µολονότι ήταν παραδεκτό και νόµιµο και να εκτίθεται ότι έγινε επίκληση και παραδεκτή προσαγωγή του στο δικαστήριο της ουσίας προς απόδειξη ή ανταπόδειξη λυσιτελούς ισχυρισµού, δηλαδή κρίσιµου για την έκβαση της δίκης, ο οποίος πρέπει επίσης να εξειδικεύεται στο αναιρετήριο µε παράλληλη αναφορά ότι υπήρξε παραδεκτή επίκλησή του στο δικαστήριο της ουσίας. - Από τις διατάξεις των άρθρ. 108, 110 παρ. 2, 498 παρ. 1, 568 παρ. 1, 2 & 4, 576 παρ. 1-3 ΚΠολ προκύπτει ότι αν κατά τη συζήτηση της αίτησης αναίρεσης δεν εµφανισθεί και δεν µετάσχει µε τον προσήκοντα τρόπο σ' αυτή κάποιος διάδικος, το δικαστήριο ερευνά αυτεπαγγέλτως ποιος από τους διαδίκους επέσπευσε τη συζήτηση της αίτησης αναίρεσης και αν µεν τη συζήτησή της επέσπευσε εγκύρως ο απολειπόµενος διάδικος κλητεύοντας νόµιµα και εµπρόθεσµα τους λοιπούς ή κλητεύθηκε ο ίδιος νόµιµα και εµπρόθεσµα από τον επισπεύδοντα τη συζήτηση άλλο διάδικο, η υπόθεση συζητείται σαν να ήταν παρόντες όλοι οι διάδικοι, διαφορετικά, αν δηλαδή δεν προκύπτει έγκυρη επίσπευση της συζήτησής της ή δεν µπορεί να διαπιστωθεί ποιος διάδικος επέσπευσε τη συζήτησή της, αυτή κηρύσσεται απαράδεκτη ως προς όλους τους διαδίκους. - Κατά τις διατάξεις των άρθρ. 94 παρ. 1 και 96 παρ. 1 ΚΠολ, οι διάδικοι έχουν υποχρέωση να παρίστανται στα πολιτικά δικαστήρια µε πληρεξούσιο δικηγόρο, στον οποίο η πληρεξουσιότητα δίνεται είτε µε συµβολαιογραφική πράξη είτε µε προφορική δήλωση του εκπροσωπούµενου απ' αυτόν διαδίκου που καταχωρίζεται στα πρακτικά του δικαστηρίου ή στην τυχόν έκθεση του εισηγητή ή εντεταλµένου για τις αποδείξεις δικαστή, η έλλειψη δε της αναγκαίας πληρεξουσιότητας εξετάζεται κατά το άρθρ. 104 ΚΠολ αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο σε κάθε στάση της δίκης, µε συνέπεια να θεωρείται δικονοµικά απών ο διάδικος που εκπροσωπήθηκε στον Άρειο Πάγο από δικηγόρο στερούµενο της αναγκαίας πληρεξουσιότητας, αφού αυτός θεωρείται ως µη νοµίµως παριστάµενος. ΚΠολ : 94, 96, 108, 110, 498, 559 αριθ. 10, 559 αριθ. 11γ, 568, 576, ηµοσίευση: INLAW 2011 Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: 1904 Έτος: Απαράδεκτη συζήτηση αίτησης αναίρεσης. - Από τις διατάξεις του άρθρου 576 παρ. 1, 2 και 3 ΚΠολ προκύπτει ότι, αν κάποιος από τους διαδίκους δεν εµφανισθεί κατά τη συζήτηση της υπόθεσης ή εµφανισθεί και δεν λάβει µέρος µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος, ο Άρειος Πάγος εξετάζει αυτεπαγγέλτως ποιος επισπεύδει τη συζήτηση. Αν την επισπεύδει ο απολειπόµενος διάδικος, η υπόθεση συζητείται σαν να ήταν παρόντες οι διάδικοι, αν όµως την επισπεύδει ο αντίδικός του, τότε ερευνάται αν ο απολειπόµενος ή ο µη παριστάµενος µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος διάδικος κλητεύθηκε νόµιµα και εµπρόθεσµα. Αν η κλήση για τη συζήτηση δεν επιδόθηκε ή επιδόθηκε, αλλ' όχι νόµιµα, ο Άρειος Πάγος κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση και η υπόθεση επαναφέρεται µε νέα κλήση. [5]

6 Εφόσον δε στη δίκη για την αναίρεση µετέχουν περισσότεροι και δεν κλητεύθηκε κάποιος απ' αυτούς, η συζήτηση κηρύσσεται απαράδεκτη ως προς όλους. ΚΠολ : 576, ηµοσίευση: INLAW 2009 Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: 1469 Έτος: Απαράδεκτη συζήτηση αίτησης αναίρεσης. - Από το συνδυασµό των διατάξεων των άρθρων 576 παρ. 1 και 3, 568 παρ. 1 και 498 παρ. 1 ΚΠολ, προκύπτει ότι, αν κατά τη συζήτηση της αιτήσεως αναιρέσεως ο αναιρεσείων ή ο αναιρεσίβλητος δεν εµφανισθεί ή εµφανισθεί αλλά δεν λάβει µέρος µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος εξετάζεται αυτεπαγγέλτως ποιος επισπεύδει τη συζήτηση της υποθέσεως. Και αν µεν η συζήτηση επισπεύδεται από το διάδικο που εµφανίσθηκε και δεν εµφανίσθηκε ο αντίδικός του, πρέπει να προσκοµίζεται µε επίκληση αποδεικτικό επιδόσεως της σχετικής κλήσεως προς συζήτηση, αν δε η συζήτηση επισπεύδεται από τον απολειπόµενο διάδικο, πρέπει να προσκοµίζεται µε επίκληση η κλήση που επιδόθηκε. Αν δεν προκύπτει ποίος από τους διαδίκους επισπεύδει τη συζήτηση, αυτή κηρύσσεται απαράδεκτη (ΟλΑΠ 23/1996 και 4/1994). ΚΠολ : 498, 568, 576, ηµοσίευση: INLAW 2010 Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: 1711 Έτος: Απαράδεκτη συζήτηση αίτησης αναίρεσης. - Από τα άρθρα 568 παρ.4 και 576 παρ.1 και 3 ΚΠολ συνάγεται ότι σε περίπτωση ερηµοδικίας στην αναιρετική δίκη, ερευνάται αυτεπαγγέλτως αν ο απολιπόµενος διάδικος επισπεύδει τη συζήτηση ή αν κλητεύθηκε νόµιµα και εµπρόθεσµα από εκείνον που επισπεύδει τη συζήτηση και σε αρνητική περίπτωση, κηρύσσεται απαράδεκτη η συζήτηση ως προς όλους τους διαδίκους. ΚΠολ : 568, 576, ηµοσίευση: INLAW 2011 Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: 1607 Έτος: Απαράδεκτη συζήτηση αίτησης αναίρεσης. - Με τις διατάξεις των άρθρων 94 παρ. 1, 96 παρ. 1, 104, 568 παρ. 4 και 576 παρ. 1-3 του ΚΠολ ορίζοντας αντίστοιχα, τα εξής: α) Στα πολιτικά δικαστήρια οι διάδικοι έχουν υποχρέωση να παρίστανται µε πληρεξούσιο δικηγόρο. β) Η πληρεξουσιότητα δίνεται είτε µε συµβολαιογραφική πράξη είτε µε προφορική δήλωση, που [6]

7 καταχωρίζεται στα πρακτικά ή στην έκθεση, µπορεί να αφορά ορισµένες ή όλες τις δίκες εκείνου, που την παρέχει και πρέπει να αναγράφει και τα ονόµατα των πληρεξουσίων. γ)για τις προπαρασκευαστικές πράξεις και τις κλήσεις έως τη συζήτηση στο ακροατήριο θεωρείται ότι υπάρχει πληρεξουσιότητα, ενώ για τη συζήτηση στο ακροατήριο απαιτείται ρητή πληρεξουσιότητα και αν δεν υπάρχει κηρύσσονται άκυρες όλες οι πράξεις, ακόµη και εκείνες που είχαν γίνει προηγουµένως. Το δικαστήριο εξετάζει αυτεπαγγέλτως σε κάθε στάση της δίκης την έλλειψη πληρεξουσιότητας, καθώς και την υπέρβαση της. δ)αν ο αναιρεσείων επισπεύδει τη συζήτηση, η κλήση συντάσσεται κάτω από το αντίγραφο του δικογράφου, που έχει κατατεθεί και επιδίδεται µε επιµέλειά του στους αντιδίκους. ε)αν ο διάδικος, που επισπεύδει τη συζήτηση δεν εµφανιστεί ή εµφανιστεί, αλλά δεν λάβει µέρος µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος, ο Άρειος Πάγος συζητεί την υπόθεση σαν να ήταν παρόντες οι διάδικοι. Αν ο αντίδικος εκείνου που επέσπευσε τη συζήτηση δεν εµφανιστεί ή εµφανιστεί, αλλά δεν λάβει µέρος σ' αυτήν µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος, ο Άρειος Πάγος εξετάζει αυτεπαγγέλτως, αν κλητεύθηκε νόµιµα και εµπρόθεσµα. Αν η κλήση για τη συζήτηση δεν επιδόθηκε καθόλου ή δεν επιδόθηκε νόµιµα ή εµπρόθεσµα, ο Άρειος Πάγος κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση και η υπόθεση επαναφέρεται για συζήτηση µε νέα κλήτευση. Στην αντίθετη περίπτωση προχωρεί στη συζήτηση παρά την απουσία εκείνου, που έχει κλητευθεί. Αν µετέχουν περισσότεροι στη δίκη για την αναίρεση και δεν κλητεύθηκε κάποιος από αυτούς η συζήτηση κηρύσσεται απαράδεκτη για όλους. Από το συνδυασµό των ανωτέρω διατάξεων συνάγεται, ότι σε περίπτωση περισσότερων αναιρεσειόντων, οι οποίοι επισπεύδουν τη συζήτηση της αναίρεσης, αν κάποιος από αυτούς απουσιάζει κατά τη συζήτηση, τότε, για να είναι παραδεκτή η συζήτηση, πρέπει να αποδεικνύεται ότι ο απών αναιρεσείων είχε παράσχει στον φερόµενο ως πληρεξούσιο δικηγόρο, µέσω του οποίου επίσπευσε και ο ίδιος τη συζήτηση, την προς τούτο απαιτούµενη πληρεξουσιότητα, την ύπαρξη της οποίας αυτεπαγγέλτως εξετάζει ο Άρειος Πάγος, ή ότι είχε κλητευθεί για τη συζήτηση της αναίρεσης από τον αναιρεσίβλητο ή τους νόµιµα παριστάµενους λοιπούς αναιρεσείοντες. Εάν δε η υπόθεση επαναφέρεται προς συζήτηση µε κλήση δεν αρκεί η επίδοση σ' αυτόν µόνο της κλήσης, αλλά απαιτείται επίδοση και αντιγράφου του δικογράφου της αίτησης αναίρεσης, εφόσον και πάλι δεν αποδεικνύεται η χορήγηση από αυτόν πληρεξουσιότητας στο δικηγόρο που υπογράφει το αναιρετήριο και ως πληρεξούσιος δικηγόρος του. ιαφορετικά, η κλήση µε βάση την οποία εµφανίζεται και αυτός ως επιµελούµενος τη συζήτηση είναι άκυρη και η συζήτηση της αναίρεσης κηρύσσεται απαράδεκτη. ΚΠολ : 94, 96, 104, 568, 576, ηµοσίευση: INLAW 2011 Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: 1605 Έτος: Απαράδεκτο συζήτησης αίτησης αναίρεσης. - Από το συνδυασµό των διατάξεων των άρθρων 94 παρ. 1, 104 και 576 Κ.Πολ.. προκύπτει ότι, αν απολείπεται ο αναιρεσείων, ο οποίος επισπεύδει τη συζήτηση, ο Άρειος Πάγος οφείλει να ερευνήσει αν αυτός έχει χορηγήσει πληρεξουσιότητα στο δικηγόρο που υπογράφει ως πληρεξούσιός του την αίτηση αναιρέσεως και την κλήση προς συζήτηση της υποθέσεως και αν δεν αποδεικνύεται η ύπαρξη πληρεξουσιότητας [7]

8 του δικηγόρου που υπέγραψε την κλήση προς συζήτηση της υποθέσεως, ως πληρεξούσιος του απολειποµένου αναιρεσείοντος, κηρύσσεται απαράδεκτη η συζήτηση της υποθέσεως (ΟλΑΠ 21/2006). ΚΠολ : 94, 104, 576, ηµοσίευση: INLAW 2011 Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: 610 Έτος: Η δήλωση του πληρεξουσίου ότι η αίτηση αναιρέσεως δεν εισάγεται ως προς κατονοµαζόµενο συγκεκριµένο αναιρεσείοντα από πλείονες που διαλαµβάνονται στο δικόγραφο της αιτήσεως αναιρέσεως δεν επέχει θέση παραιτήσεως από το δικόγραφο της αναιρέσεως. Απαράδεκτη συζήτηση. - Από τις διατάξεις των άρθρων 110 παρ. 2, 576 παρ. 3 και 75 παρ. 2 του ΚΠολ συνάγεται ότι δεν επιτρέπεται η εισαγωγή της αιτήσεως αναιρέσεως για συζήτηση µόνο για µερικούς από τους διαδίκους της αναιρετικής δίκης είτε πρόκειται για αναιρεσείοντες είτε πρόκειται για αναιρεσιβλήτους, ακόµη και αν πρόκειται για απλή οµοδικία. Τέλος από τις διατάξεις των άρθρων 294, 296, 297, 573 παρ. 1 και 495 παρ. 1 ΚΠολ προκύπτει ότι παραίτηση, ολική ή µερική, από το δικόγραφο της αιτήσεως αναιρέσεως µπορεί να γίνει και µε προφορική δήλωση πριν από την έναρξη της προφορικής συζητήσεως της υποθέσεως που καταχωρίζεται στα πρακτικά και επιφέρει αντίστοιχη (ανάλογα µε το περιεχόµενο και την έκταση της) κατάργηση της δίκης (βλ. ΟλΑΠ 4/1992). Όµως η δήλωση του πληρεξουσίου ότι η αίτηση αναιρέσεως δεν εισάγεται ως προς κατονοµαζόµενο συγκεκριµένο αναιρεσείοντα από πλείονες που διαλαµβάνονται στο δικόγραφο της αιτήσεως αναιρέσεως δεν επέχει θέση παραιτήσεως από το δικόγραφο της αναιρέσεως γιατί δήλωση µε τέτοιο περιεχόµενο ενόψει και της διατάξεως της παρ. 3 του άρθρου 576 ΚΠολ δεν προβλέπεται στον ΚΠολ. Εποµένως σε µία τέτοια περίπτωση για να προχωρήσει η συζήτηση της υποθέσεως πρέπει να αποδεικνύεται ότι είτε οι λοιποί των αναιρεσειόντων είτε ο µόνος αναιρεσίβλητος κάλεσαν τον αναιρεσείοντα για τον οποίο ισχύει η δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου ότι δεν εισάγεται η υπόθεση προς συζήτηση. ιαφορετικά κηρύσσεται απαράδεκτη η συζήτηση της υποθέσεως ως προς όλους τους διαδίκους σύµφωνα µε την παρ. 3 του άρθρου 576 ΚΠολ. ΚΠολ : 75, 110, 294, 296, 297, 495, 573, 576, ηµοσίευση: INLAW 2011 Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: 1190 Έτος: Απαράδεκτη συζήτηση αίτησης αναίρεσης. - Κατά το άρθρο 94 παρ. 1 ΚΠολ στα πολιτικά δικαστήρια οι διάδικοι έχουν υποχρέωση να παρίστανται µε πληρεξούσιο δικηγόρο. Κατά το άρθρο 96 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα, η πληρεξουσιότητα δίνεται είτε µε συµβολαιογραφική πράξη, είτε µε προφορική δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά ή στην έκθεση. Η πληρεξουσιότητα µπορεί να αφορά ορισµένες ή όλες τις δίκες εκείνου που την [8]

9 παρέχει και στο πληρεξούσιο πρέπει να αναγράφονται τα ονόµατα των πληρεξουσίων. Κατά το άρθρο 104 ΚΠολ, για τις προπαρασκευαστικές πράξεις και τις κλήσεις έως τη συζήτηση στο ακροατήριο θεωρείται ότι υπάρχει πληρεξουσιότητα, ενώ για τη συζήτηση στο ακροατήριο απαιτείται ρητή πληρεξουσιότητα και αν αυτή δεν υπάρχει κηρύσσονται άκυρες όλες οι πράξεις, ακόµη και εκείνες που είχαν γίνει προηγουµένως. Το δικαστήριο εξετάζει αυτεπαγγέλτως, σε κάθε στάση τη δίκης, την έλλειψη πληρεξουσιότητας καθώς και την υπέρβαση της. - Στο άρθρο 576 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα ορίζεται ότι αν ο διάδικος που επισπεύδει τη συζήτηση δεν εµφανιστεί ή εµφανιστεί αλλά δεν λάβει µέρος στη συζήτηση µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος, ο Άρειος Πάγος συζητεί την υπόθεση σαν να ήταν παρόντες οι διάδικοι, ενώ στην παρ. 3 του ίδιου άρθρου ορίζεται ότι αν µετέχουν περισσότεροι στη δίκη για την αναίρεση και δεν κλητεύθηκε κάποιος από αυτούς, η συζήτηση κηρύσσεται απαράδεκτη για όλους. Από το συνδυασµό των προαναφεροµένων διατάξεων και την καθιερούµενη από την τελευταία απ' αυτές αρχή ότι για τη συζήτηση της υπόθεσης στον Άρειο Πάγο πρέπει να έχουν κλητευθεί από εκείνον που επισπεύδει τη συζήτηση όλοι οι διάδικοι, συνάγεται ότι: α) στην περίπτωση που η επίσπευση της συζήτησης είχε γίνει από τον απολειπόµενο διάδικο, από κοινού µε άλλους που εµφανίσθηκαν, αυτή δεν είναι έγκυρη ως προς αυτόν (απολειπόµενο), εάν κατά τη γενόµενη αυτεπαγγέλτως προς τούτο από το δικαστήριο έρευνα διαπιστώνεται έλλειψη πληρεξουσιότητας ως προς εκείνον (απολειπόµενο) προς το δικηγόρο, που και για λογαριασµό του επέσπευσε τη συζήτηση, β) στην περίπτωση που ο πληρεξούσιος του αναιρεσείοντος που επισπεύδει τη συζήτηση εµφανίζεται στο ακροατήριο κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, αλλά δεν αποδεικνύει την ύπαρξη ρητής πληρεξουσιότητας, την οποία πλέον αυτεπαγγέλτως εξετάζει το δικαστήριο, ο αναιρεσείων θεωρείται ότι δεν παρίσταται και κηρύσσεται άκυρη η κλήση µε βάση την οποία αυτός εµφανίζεται ότι επισπεύδει, µε περαιτέρω αποτέλεσµα να µην είναι δυνατή η εφαρµογή της παραπάνω αναφερόµενης διάταξης του άρθρου 576 παρ.1 του ΚΠολ, σύµφωνα µε την οποία ο Άρειος Πάγος συζητεί την υπόθεση σαν να ήταν παρόντες οι διάδικοι και γ) εφόσον οι αναιρεσείοντες είναι περισσότεροι και ο δικηγόρος που επισπεύδει τη συζήτηση και εµφανίζεται γι' αυτούς δεν έχει την πληρεξουσιότητα µερικών ή και ενός έστω από τους αναιρεσείοντες που επέσπευσαν τη συζήτηση, είτε αυτοί παρίστανται είτε δεν παρίστανται κατ' αυτήν, αυτή κηρύσσεται απαράδεκτη, ως προς όλους, αν οι αναιρεσείοντες αυτοί δεν έχουν κλητευθεί από τον αντίδικο τους ή από τους επισπεύδοντες τη συζήτηση τυχόν έστω και απλούς οµοδίκους τους (ΟλΑΠ 39/2005, 9/2003, 7/2008). ΚΠολ : 94, 104, 576, ηµοσίευση: INLAW 2011 Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: 1900 Έτος: Απαράδεκτη συζήτηση αίτησης αναίρεσης. - Σύµφωνα µε τη διάταξη του άρθρου 57 παρ. 1 και 2 ΚΠολ, αν ο διάδικος που επισπεύδει τη συζήτηση της υποθέσεως δεν εµφανισθεί ή εµφανισθεί αλλά δεν λάβει µέρος µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος, ο Άρειος Πάγος συζητεί την υπόθεση σαν να ήταν παρόντες οι διάδικοι. Αν ο αντίδικος εκείνου που επισπεύδει τη συζήτηση δεν εµφανισθεί ή εµφανισθεί αλλά δεν λάβει µέρος σε αυτή µε τον τρόπο που ορίζει ο [9]

10 νόµος, ο Άρειος Πάγος εξετάζει αυτεπαγγέλτως αν κλητεύθηκε νόµιµα και εµπρόθεσµα. Αν η κλήση για συζήτηση δεν επιδόθηκε καθόλου ή δεν επιδόθηκε νόµιµα και εµπρόθεσµα, ο Άρειος Πάγος κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση ως προς όλους τους διαδίκους. - Από τη διάταξη του άρθρου 94 ΚΠολ, προκύπτει ότι στον Άρειο Πάγο οι διάδικοι υποχρεούνται να παρίστανται µε πληρεξούσιο δικηγόρο. Περαιτέρω, µε τη διάταξη του άρθρου 104 ΚΠολ, ορίζεται ότι για τη συζήτηση στο ακροατήριο απαιτείται ρητή πληρεξουσιότητα και, αν δεν υπάρχει, κηρύσσονται άκυρες όλες οι πράξεις, ακόµη και εκείνες που είχαν γίνει προηγουµένως και ότι το δικαστήριο εξετάζει αυτεπαγγέλτως, σε κάθε στάση της δίκης, την έλλειψη πληρεξουσιότητας, καθώς και την υπέρβαση της. Συνεπώς, η έλλειψη πληρεξουσιότητας τόσο προς το δικηγόρο που παραστάθηκε στο ακροατήριο για λογαριασµό του επισπεύδοντος, όσο και προς το δικηγόρο που επέσπευσε τη συζήτηση, υπογράφοντας τη σχετική κλήση, συνεπάγεται, κατά το άρθρο 104 ΚΠολ, την ακυρότητα της κλήσεως. ΚΠολ : 57, 94, 104, ηµοσίευση: INLAW 2011 Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: 1650 Έτος: Απαράδεκτη συζήτηση αίτησης αναίρεσης. - Σύµφωνα µε τη διάταξη του άρθρου 576 παρ. 1 και 2 ΚΠολ, αν ο διάδικος που επισπεύδει τη συζήτηση της υποθέσεως δεν εµφανισθεί ή εµφανισθεί αλλά δεν λάβει µέρος µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος, ο Άρειος Πάγος συζητεί την υπόθεση σαν να ήταν παρόντες οι διάδικοι. Αν ο αντίδικος εκείνου που επισπεύδει τη συζήτηση δεν εµφανισθεί ή εµφανισθεί αλλά δεν λάβει µέρος σε αυτή µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος, ο Άρειος Πάγος εξετάζει αυτεπαγγέλτως αν κλητεύθηκε νόµιµα και εµπρόθεσµα. Αν η κλήση για συζήτηση δεν επιδόθηκε καθόλου ή δεν επιδόθηκε νόµιµα και εµπρόθεσµα, ο Άρειος Πάγος κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση ως προς όλους τους διαδίκους και η υπόθεση επαναφέρεται για συζήτηση µε νέα κλήτευση. ΚΠολ : 576, ηµοσίευση: INLAW 2011 Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: 122 Έτος: Αναβολή συζήτησης στον Άρειο Πάγο. Ερηµοδικία διαδίκου. Απαράδεκτη συζήτηση. Παραίτηση από το δικόγραφο της αναίρεση. - Από τις διατάξεις του άρθρου 576 παρ. 1, 2 και 3 του KΠολ. προκύπτει ότι, αν κάποιος από τους διαδίκους δεν εµφανισθεί κατά τη συζήτηση της υποθέσεως ή εµφανισθεί και δεν λάβει µέρος µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος, ο Άρειος Πάγος εξετάζει, αυτεπαγγέλτως, ποιος επισπεύδει την συζήτηση. Αν την επισπεύδει ο απολειπόµενος διάδικος, η υπόθεση συζητείται σαν να ήταν παρόντες οι διάδικοι, αν όµως την επισπεύδει ο αντίδικός του, τότε ερευνάται αν ο απολειπόµενος διάδικος ή ο [10]

11 µη παριστάµενος µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος κλητεύθηκε νόµιµα και εµπρόθεσµα. - Κατά τη γενική διάταξη του άρθρου 226 παρ. 4 εδ. 1, 3 και 4 του ΚΠολ, αν η συζήτηση αναβληθεί ο γραµµατέας είναι υποχρεωµένος, αµέσως µετά το τέλος της συνεδριάσεως, να µεταφέρει την υπόθεση στη σειρά των υποθέσεων που πρέπει να συζητηθούν κατά τη δικάσιµο που ορίσθηκε. Κλήση του διαδίκου για εµφάνιση στη δικάσιµο αυτή δεν χρειάζεται και η αναγραφή της υποθέσεως στο πινάκιο ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων. Κατά την έννοια της τελευταίας αυτής διάταξης η αναβολή της υποθέσεως και η αναγραφή αυτής στο πινάκιο του δικαστηρίου για τη µετ' αναβολή δικάσιµο ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων για τη δικάσιµο αυτή και εποµένως δεν χρειάζεται νέα κλήση του διαδίκου, όταν ο απολειπόµενος κατά τη µετ' αναβολή δικάσιµο διάδικος είχε επισπεύσει την αρχική συζήτηση ή είχε κλητευθεί νόµιµα και εµπρόθεσµα να παραστεί για τη δικάσιµο κατά την οποία αναβλήθηκε η υπόθεση ή είχε παραστεί νοµίµως κατά την πρώτη αυτή δικάσιµο. Μόνο δε αν συντρέχει µία από τις προϋποθέσεις αυτές, είναι περιττή νέα κλήτευση του απόντος, κατά τη νέα µετ' αναβολή δικάσιµο, διαδίκου. Αν δεν αποδεικνύεται η συνδροµή µιας από τις προϋποθέσεις αυτές και ο απών διάδικος δεν έχει κλητευθεί νόµιµα στη µετ' αναβολή δικάσιµο, ο Άρειος Πάγος κηρύσσει απαράδεκτη την συζήτηση όχι µόνο γι' αυτόν αλλά και για όλους τους διαδίκους. - Από τις διατάξεις των άρθρων 94 παρ. 1, 96 παρ. 1 και 97 παρ. 3 ΚΠολ προκύπτει, ότι α) στα πολιτικά δικαστήρια, και µάλιστα στον Άρειο Πάγο, οι διάδικοι έχουν υποχρέωση να παρίστανται µε πληρεξούσιο δικηγόρο, β) η πληρεξουσιότητα δίνεται µε συµβολαιογραφική πράξη, είτε µε προφορική δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά ή την έκθεση, µπορεί δε να αφορά ορισµένες ή όλες τις δίκες εκείνου που την παρέχει, γ) η πληρεξουσιότητα για όλες τις δίκες παύει να ισχύει µετά πέντε χρόνια από τη χορήγησή της και δ) εκείνος που παρίσταται µε δικηγόρο, του οποίου η πληρεξουσιότητα έπαυσε να ισχύει, θεωρείται σαν να µην είχε εµφανιστεί στη συζήτηση της υπόθεσης. Από το συνδυασµό, εξάλλου, των προαναφερόµενων διατάξεων και των διατάξεων 104, 568 παρ. 4 και 576 παρ. 1 και 3 ΚΠολ προκύπτει, ότι στην περίπτωση κατά την οποία ο πληρεξούσιος δικηγόρος του διαδίκου, που επισπεύδει τη συζήτηση, εµφανίζεται στο ακροατήριο κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, αλλά δεν αποδεικνύει την ύπαρξη ρητής πληρεξουσιότητας, την οποία ύπαρξη αυτεπαγγέλτως εξετάζει το δικαστήριο, ο επισπεύδων διάδικος θεωρείται ως µη παριστάµενος και κηρύσσεται άκυρη και η κλήση µε βάση την οποία εµφανίζεται ως επιµελούµενος τη συζήτηση, µε αποτέλεσµα να µη χωρεί εφαρµογή της διάταξης 576 παρ. 1 ΚΠολ, σύµφωνα µε την οποία ο Άρειος Πάγος συζητεί την υπόθεση σαν να ήταν παρόντες οι διάδικοι και να κηρύσσεται απαράδεκτη η συζήτηση. - Από τις διατάξεις των άρθρων 294, 296, 297, 573 παρ. 1 και 495 παρ. 1 ΚΠολ προκύπτει, ότι παραίτηση ολική ή µερική από το δικόγραφο της αναίρεσης µπορεί να γίνει και µε προφορική δήλωση, πριν από την έναρξη της προφορικής συζήτησης της υπόθεσης, που καταχωρίζεται στα πρακτικά και επιφέρει αντίστοιχη (ανάλογα µε το περιεχόµενο και την έκτασή της) κατάργηση της δίκης, χωρίς να είναι αναγκαία η συναίνεση του αναιρεσιβλήτου. Η παραίτηση από την άσκηση ενδίκου µέσου µπορεί να γίνει είτε από τον ίδιο το διάδικο, είτε από το δικηγόρο του, ο οποίος, όµως, πρέπει να είναι εφοδιασµένος µε ειδική πληρεξουσιότητα, σύµφωνα µε το άρθρο 98 εδ β' ΚΠολ, διαφορετικά αν λείπει αυτή δηµιουργείται ακυρότητα της διαδικαστικής πράξης. ΚΠολ : 94, 96, 97, 226, 294, 296, 297, 568, 573, 576, ηµοσίευση: INLAW 2012 [11]

12 Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Ολοµέλεια Αριθµός απόφασης: 2 Έτος: Απαράδεκτη συζήτηση αίτησης αναίρεσης. - Από τη διάταξη του άρθρου 576 παρ. 1 ΚΠολ, που ορίζει ότι αν ο διάδικος που επισπεύδει τη συζήτηση δεν εµφανισθεί, ο Άρειος Πάγος συζητεί την υπόθεση σαν να ήταν παρόντες όλοι οι διάδικοι, καθώς και από τη διάταξη της παρ. 3 του ίδιου άρθρου, που ορίζει ότι αν µετέχουν περισσότεροι στη δίκη για την αναίρεση και δεν κλητεύθηκε κάποιος απ' αυτούς, η συζήτηση κηρύσσεται απαράδεκτη για όλους, προκύπτει ότι αν στη δίκη για την αναίρεση µετέχουν περισσότεροι και τη συζήτηση επισπεύδουν µερικοί απ' αυτούς, οφείλουν οι επισπεύδοντες να κλητεύσουν σ' αυτή και τους υπόλοιπους, έστω και οµοδίκους τους (ΟλΑΠ 16/1997), οπότε και µόνο ο Άρειος Πάγος προχωρεί στη συζήτηση παρά την απουσία εκείνου που έχει κλητευθεί. ΚΠολ : 576, ηµοσίευση: INLAW 2012 Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: 112 Έτος: Απαράδεκτη συζήτηση αίτησης αναίρεσης. -Από τις διατάξεις των άρθρ. 108, 110 παρ. 2, 498 παρ. 1, 568 παρ. παρ. 1, 2 και 4, 576 παρ. παρ. 1-3 ΚΠολ προκύπτει ότι αν κατά τη συζήτηση της αίτησης αναίρεσης δεν εµφανισθεί και δεν µετάσχει µε τον προσήκοντα τρόπο σ' αυτή κάποιος διάδικος, το δικαστήριο ερευνά αυτεπαγγέλτως ποιος από τους διαδίκους επέσπευσε τη συζήτηση της αίτησης αναίρεσης και αν µεν τη συζήτησή της επέσπευσε εγκύρως ο απολειπόµενος διάδικος κλητεύοντας νόµιµα και εµπρόθεσµα τους λοιπούς ή κλητεύθηκε ο ίδιος νόµιµα και εµπρόθεσµα από τον επισπεύδοντα τη συζήτηση άλλο διάδικο, η υπόθεση συζητείται σαν να ήταν παρόντες όλοι οι διάδικοι, διαφορετικά, αν δηλαδή δεν προκύπτει έγκυρη επίσπευση της συζήτησής της ή δεν µπορεί να διαπιστωθεί ποιος διάδικος επέσπευσε τη συζήτησή της, αυτή κηρύσσεται απαράδεκτη ως προς όλους τους διαδίκους και η υπόθεση επαναφέρεται για συζήτηση µε νέα κλήση (ΑΠ 407/2004, ΑΠ 1061/2010). Εξ άλλου κατά τις διατάξεις του άρθρ. 226 παρ. 4 εδ. β' και γ' ΚΠολ, που έχουν γενική εφαρµογή, αν η συζήτηση αναβληθεί, ο γραµµατέας οφείλει αµέσως µετά το τέλος της συνεδρίασης να µεταφέρει την υπόθεση στη σειρά των υποθέσεων που πρέπει να συζητηθούν κατά τη δικάσιµο που ορίσθηκε, κατά την οποία δεν χρειάζεται νέα κλήση του διαδίκου προς εµφάνιση και η αναγραφή της υπόθεσης στο πινάκιο ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων. Ωστόσο κατά την έννοια των τελευταίων αυτών διατάξεων, η αναβολή της υπόθεσης και η αναγραφή της στο πινάκιο του δικαστηρίου για τη µετ' αναβολή δικάσιµο ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων για τη δικάσιµο αυτή και εποµένως δεν χρειάζεται νέα κλήση του απολειπόµενου κατ' αυτή διαδίκου, εφόσον αυτός είτε είχε επισπεύσει ο ίδιος τη συζήτηση της υπόθεσης κατά την αρχική δικάσιµο είτε είχε νόµιµα κλητευθεί να παραστεί κατά την αρχική δικάσιµο είτε είχε σε κάθε περίπτωση νόµιµα παραστεί κατ' αυτή, οπότε µε τη νόµιµη παράστασή του χωρίς εναντίωσή του καλύφθηκε η τυχόν ακυρότητα της κλήτευσής του για την αρχική δικάσιµο. [12]

13 ιαφορετικά η αναβολή της υπόθεσης και η αναγραφή της στο πινάκιο του δικαστηρίου για τη µετ' αναβολή δικάσιµο, δεν ισχύει ως κλήτευση του απολειπόµενου κατ' αυτή διαδίκου (ΑΠ 136/1999, ΑΠ 12/2011). ΚΠολ : 108, 110, 226, 498, 568, 576, ηµοσίευση: INLAW 2012 Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: 140 Έτος: Απαράδεκτη συζήτηση αίτησης αναίρεσης. Αντίκλητος. - Όπως προκύπτει από τον συνδυασµό των διατάξεων των άρθρ. 94, 96, 97, 142 και 143 του ΚΠολ, η επίδοση προς διάδικο µπορεί να γίνεται και προς τον νόµιµα διορισµένο αντίκλητό του, εφόσον εξακολουθεί να έχει αυτή την ιδιότητα. Ο διορισµός αντικλήτου γίνεται, κατά τα οριζόµενα στο άρθρο 142 παρ. 1 και 4, του ίδιου κώδικα, είτε µε δήλωση ενώπιον του γραµµατέα του πρωτοδικείου της κατοικίας του διαδίκου, είτε µε ρήτρα σε σύµβαση, που καλύπτει µόνο τις σχετικές µε τη σύµβαση αυτή πράξεις. Επίσης, έχει την ιδιότητα του αντικλήτου και ο νόµιµα διορισµένος πληρεξούσιος δικηγόρος, στον οποίο µπορούν να γίνονται µόνον οι επιδόσεις που ανάγονται στη δίκη για την οποία είναι πληρεξούσιος, συµπεριλαµβανοµένης και της επίδοσης της οριστικής απόφασης. Μετά όµως την έκδοση της οριστικής αποφάσεως, σε περίπτωση ασκήσεως ενδίκου µέσου, µπορεί να γίνει µεν επίδοση της σχετικής κλήσεως προς τον υπογράψαντα το ένδικο µέσο, ως πληρεξούσιο δικηγόρο, όχι όµως και προς τον κατά τη δίκη, επί της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόµενη απόφαση, πληρεξούσιο δικηγόρο του καθού το ένδικο µέσο, ο οποίος µετά την έκδοση της οριστική αυτής αποφάσεως παύει να έχει την ιδιότητα του αντικλήτου, αν δεν διορίσθηκε νόµιµα αντίκλητος, κατά το άρθρο 142 παρ. 1 και 4 του ΚΠολ. Εξάλλου, κατά το άρθρο 576 παρ. 2 του ίδιου Κώδικα, αν ο αντίδικος εκείνου που επισπεύδει την συζήτηση δεν εµφανισθεί ή εµφανισθεί αλλά δεν λάβει µέρος σε αυτή µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος, ο Άρειος Πάγος εξετάζει αυτεπαγγέλτως, αν κλητεύθηκε νοµίµως και εµπροθέσµως, αν δε η κλήση δεν επιδόθηκε καθόλου ή δεν επιδόθηκε νόµιµα ή εµπρόθεσµα, ο Άρειος Πάγος κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση και η υπόθεση επαναφέρεται για συζήτηση µε νέα κλήτευση. ΚΠολ : 94, 96, 97, 142, 143, 576, ηµοσίευση: INLAW 2012 Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: 315 Έτος: Απαράδεκτη συζήτηση αίτησης αναίρεσης. - Από τις διατάξεις των άρθρων 286 περ. α', 287, 291 και 292 ΚΠολ, που εφαρµόζονται κατά το άρθρο 573 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα και στη διαδικασία της δίκης για την αναίρεση, προκύπτει ότι η δίκη διακόπτεται, αν µετά την άσκηση της αίτησης αναίρεσης και µέχρι να τελειώσει η προφορική συζήτηση, µετά την οποία εκδίδεται η οριστική απόφαση του Αρείου Πάγου, αποβιώσει κάποιος διάδικος. Ο [13]

14 θάνατος του διαδίκου, που επιφέρει τη βίαιη διακοπή της δίκης, καθώς και η εκούσια επανάληψη αυτής από τους κληρονόµους του, µπορούν να γνωστοποιηθούν διαδοχικά µε ενιαία δήλωση στο ακροατήριο κατά την εκφώνηση της υπόθεσης προς συζήτηση, εφόσον δεν υπάρξει αµφισβήτηση της ιδιότητάς τους ως κληρονόµων, οπότε ακολουθεί η άµεση συζήτηση της υπόθεσης. ΚΠολ : 286, 287, 291, 292, ηµοσίευση: INLAW 2012 Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: 33 Έτος: Απαράδεκτο συζήτησης αίτησης αναίρεσης. Έλλειψη πληρεξουσιότητας. Οµοδικία. - Από τον συνδυασµό των διατάξεων των άρθρων 94 παρ. 1, 96 παρ. 1, 104 και 576 παρ. 1-3 προκύπτει ότι στα πολιτικά δικαστήρια οι διάδικοι έχουν υποχρέωση να παρίστανται µε πληρεξούσιο δικηγόρο, ότι η πληρεξουσιότητα δίδεται, είτε µε συµβολαιογραφική πράξη, είτε µε προφορική δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά και ότι για τη συζήτηση στο ακροατήριο απαιτείται ρητή πληρεξουσιότητα και αν αυτή δεν υπάρχει κηρύσσονται άκυρες όλες οι πράξεις, ακόµη και εκείνες που είχαν γίνει προηγουµένως, το δε δικαστήριο εξετάζει αυτεπαγγέλτως σε κάθε στάση της δίκης την έλλειψη πληρεξουσιότητας, καθώς και την υπέρβαση της. - Στην περίπτωση κατά την οποία ο πληρεξούσιος του αναιρεσιβλήτου, ο οποίος δεν επισπεύδει τη συζήτηση, εµφανίζεται στο ακροατήριο κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, αλλά δεν αποδεικνύει την ύπαρξη ρητής πληρεξουσιότητας, που αυτεπαγγέλτως πλέον εξετάζει το δικαστήριο, ο αναιρεσίβλητος θεωρείται ως µη παριστάµενος και αν δεν έχει κλητευθεί νόµιµα και εµπρόθεσµα από τον αντίδικο του η συζήτηση αυτής κηρύσσεται απαράδεκτη. Εφόσον δε οι αναιρεσίβλητοι που δεν επισπεύδουν τη συζήτηση είναι περισσότεροι και ο δικηγόρος που εµφανίστηκε γι' αυτούς δεν έχει πληρεξουσιότητα έστω κι ενός από αυτούς κηρύσσεται απαράδεκτη η συζήτηση ως προς όλους, αν ο αναιρεσίβλητος αυτός έχει κλητευθεί από τον αντίδικό του ή κάποιον από τους λοιπούς αναιρεσιβλήτους που παρίστανται νοµίµως. - Από τις διατάξεις των άρθρων 110 παρ. 2, 576 παρ. 3 και 75 παρ. 2 ΚΠολ συνάγεται ότι δεν επιτρέπεται η εισαγωγή της αίτησης αναίρεσης για συζήτηση µόνο για µερικούς από τους διαδίκους της αναιρετικής δίκης ακόµη και αν πρόκειται για απλή οµοδικία. ΚΠολ : 75, 94, 96, 104, 110, 576, ηµοσίευση: INLAW 2012 Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: 124 Έτος: Έλλειψη πληρεξουσιότητας. Απαράδεκτη συζήτηση. - Κατά το άρθρο 94 παρ.1 του ΚΠολ, στα πολιτικά δικαστήρια οι διάδικοι έχουν υποχρέωση να παρίστανται µε πληρεξούσιο δικηγόρο. Κατά το άρθρο 96 παρ.1 του ίδιου Κώδικα, η πληρεξουσιότητα δίνεται είτε µε συµβολαιογραφική πράξη, είτε µε προφορική δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά ή στην έκθεση. Η [14]

15 πληρεξουσιότητα µπορεί να αφορά ορισµένες ή όλες τις δίκες εκείνου που την παρέχει και στο πληρεξούσιο πρέπει να αναγράφονται τα ονόµατα των πληρεξουσίων. Κατά το άρθρο 104 ΚΠολ, για τις προπαρασκευαστικές πράξεις και τις κλήσεις έως τη συζήτηση στο ακροατήριο θεωρείται ότι υπάρχει πληρεξουσιότητα, ενώ για τη συζήτηση στο ακροατήριο απαιτείται ρητή πληρεξουσιότητα και αν αυτή δεν υπάρχει κηρύσσονται άκυρες όλες οι πράξεις, ακόµη και εκείνες που είχαν γίνει προηγουµένως. Το δικαστήριο εξετάζει αυτεπαγγέλτως, σε κάθε στάση της δίκης, την έλλειψη πληρεξουσιότητας καθώς και την υπέρβαση της. Περαιτέρω στο άρθρο 576 παρ.1 του ίδιου Κώδικα ορίζεται ότι αν ο διάδικος που επισπεύδει τη συζήτηση δεν εµφανιστεί ή εµφανιστεί αλλά δεν λάβει µέρος στη συζήτηση µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος, ο Άρειος Πάγος συζητεί την υπόθεση σαν να ήταν παρόντες οι διάδικοι, ενώ στην παρ.3 του ίδιου άρθρου ορίζεται ότι αν µετέχουν περισσότεροι στη δίκη για την αναίρεση και δεν κλητεύθηκε κάποιος από αυτούς, η συζήτηση κηρύσσεται απαράδεκτη για όλους. Από το συνδυασµό των προαναφεροµένων διατάξεων και την καθιερούµενη από την τελευταία απ` αυτές αρχή ότι για τη συζήτηση της υπόθεσης στο Άρειο Πάγο πρέπει να έχουν κλητευθεί από εκείνον που επισπεύδει τη συζήτηση όλοι οι διάδικοι, συνάγεται ότι: α) στην περίπτωση που η επίσπευση της συζήτησης είχε γίνει από τον απολειπόµενο διάδικο, από κοινού µε άλλους που εµφανίσθηκαν, αυτή δεν είναι έγκυρη ως προς αυτόν (απολειπόµενο), εάν κατά τη γενόµενη αυτεπαγγέλτως προς τούτο από το δικαστήριο έρευνα διαπιστώνεται έλλειψη πληρεξουσιότητας ως προς εκείνον (απολειπόµενο) προς το δικηγόρο, που και για λογαριασµό του επέσπευσε τη συζήτηση, β) στην περίπτωση που ο πληρεξούσιος του αναιρεσιβλήτου που επισπεύδει τη συζήτηση εµφανίζεται στο ακροατήριο κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, αλλά δεν αποδεικνύει την ύπαρξη ρητής πληρεξουσιότητας, την οποία πλέον αυτεπαγγέλτως εξετάζει το δικαστήριο, ο αναιρεσίβλητος θεωρείται ότι δεν παρίσταται και κηρύσσεται άκυρη η κλήση, µε βάση την οποία αυτός εµφανίζεται ότι επισπεύδει µε περαιτέρω αποτέλεσµα να µην είναι δυνατή η εφαρµογή της παραπάνω αναφερόµενης διάταξης του άρθρου 576 παρ.1 του ΚΠολ, σύµφωνα µε την οποία ο Αρειος Πάγος συζητεί την υπόθεση σαν να ήταν παρόντες οι διάδικοι και γ) εφόσον οι αναιρεσίβλητοι είναι περισσότεροι και ο δικηγόρος που επισπεύδει τη συζήτηση και εµφανίζεται γι` αυτούς δεν έχει την πληρεξουσιότητα µερικών ή και ενός έστω από τους αναιρεσιβλήτους που επέσπευσαν τη συζήτηση, είτε αυτοί παρίστανται είτε δεν παρίστανται κατ` αυτήν, αυτή κηρύσσεται απαράδεκτη, ως προς όλους, αν οι αναιρεσίβλητοι αυτοί δεν έχουν κλητευθεί από τον αντίδικο τους ή από τους επισπεύδοντες τη συζήτηση τυχόν έστω και απλούς οµοδίκους τους (ΟλΑΠ 26/2008, 39/2005, 9/2003). ΚΠολ : 94, 104, 576, ηµοσίευση: INLAW 2012 Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: 286 Έτος: Απαράδεκτη συζήτηση αίτησης αναίρεσης. - Από τις διατάξεις των αρθρ. 108, 110 παρ. 2, 498 παρ. 1, 568 παρ. 1, 2 και 4, 576 παρ. 1-3 ΚΠολ προκύπτει ότι αν κατά τη συζήτηση της αίτησης αναίρεσης δεν εµφανισθεί και δεν µετάσχει µε τον προσήκοντα τρόπο σ' αυτή κάποιος διάδικος, το δικαστήριο ερευνά αυτεπαγγέλτως ποιος από ιούς διαδίκους επέσπευσε τη συζήτηση [15]

16 της αίτησης αναίρεσης και αν µεν τη συζήτηση της επέσπευσε εγκύρως ο απολειπόµενος διάδικος κλητεύοντας νόµιµα και εµπρόθεσµα τους λοιπούς ή κλητεύθηκε ο ίδιος νόµιµα και εµπρόθεσµα από τον επισπεύδοντα τη συζήτηση άλλο διάδικο, η υπόθεση συζητείται σαν να ήταν παρόντες όλοι οι διάδικοι, διαφορετικά, αν δηλαδή δεν προκύπτει έγκυρη επίσπευση της συζήτησής της ή δεν µπορεί να διαπιστωθεί ποιος διάδικος επέσπευσε τη συζήτηση της, αυτή κηρύσσεται απαράδεκτη ως προς όλους τους διαδίκους και η υπόθεση επαναφέρεται για συζήτηση µε νέα κλήση (ΟλΑΠ 23/1996 και 4/1994). ΚΠολ : 108, 110, 498, 568, 576, ηµοσίευση: INLAW 2012 Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: 266 Έτος: Απαράδεκτη συζήτηση αίτησης αναίρεσης. Αναβολή της συζήτησης. - Σύµφωνα µε το αρ. 576 παρ. 1-3 ΚΠολ : "Αν ο διάδικος που επισπεύδει την συζήτηση δεν εµφανιστεί ή εµφανιστεί αλλά δεν λάβει µέρος µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος, ο Άρειος Πάγος συζητεί την υπόθεση σαν να ήταν παρόντες οι διάδικοι (παρ. 1). Αν ο αντίδικος εκείνου που επέσπευσε την συζήτηση δεν εµφανιστεί ή εµφανιστεί αλλά δεν λάβει µέρος σ' αυτήν µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος, ο Άρειος Πάγος εξετάζει αυτεπαγγέλτως αν κλητεύθηκε νόµιµα και εµπρόθεσµα. Αν η κλήση για τη συζήτηση δεν επιδόθηκε καθόλου ή δεν επιδόθηκε νόµιµα ή εµπρόθεσµα, ο Άρειος Πάγος κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση... (παρ. 2). Αν µετέχουν περισσότεροι στη δίκη για την αναίρεση και δεν κλητεύθηκε κάποιος από αυτούς, η συζήτηση κηρύσσεται απαράδεκτη για όλους (παρ. 3)". - Κατά το άρθρο 575 ΚΠολ, µε αίτηση του εισαγγελέα, του εισηγητή ή κάποιου από τους διαδίκους ή και αυτεπάγγελτα, το δικαστήριο µπορεί να αναβάλει την συζήτηση της υπόθεσης µία µόνο φορά σε µεταγενέστερη δικάσιµο που ορίζεται αµέσως µε επισηµείωση στο πινάκιο, τα δε εδάφια β' και γ' της παραγράφου 4 του άρθρου 226 ΚΠολ εφαρµόζονται και στην περίπτωση αυτή. Από τα εδάφια αυτά, το µεν β' ορίζει, ότι, αν η συζήτηση αναβληθεί, ο γραµµατέας οφείλει αµέσως µετά το τέλος της συνεδρίασης να µεταφέρει την υπόθεση στην σειρά των υποθέσεων που πρέπει να συζητηθούν κατά την ορισθείσα δικάσιµο, το δε εδαφ. γ, ότι κλήση του διαδίκου για εµφάνιση στην δικάσιµο αυτή δεν χρειάζεται και η αναγραφή της υπόθεσης στο πινάκιο ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων. Κατά την έννοια της τελευταίας αυτής διάταξης, η αναβολή της συζήτησης και η αναγραφή της υπόθεσης στο πινάκιο του δικαστηρίου για την µετ' αναβολή δικάσιµο, ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων για την δικάσιµο αυτή και εποµένως δεν χρειάζεται νέα κλήση του διαδίκου, όταν ο απολειπόµενος κατά την µετ' αναβολή δικάσιµο διάδικος, είχε νοµίµως κλητευθεί να παραστεί κατά την δικάσιµο, κατά την οποία αναβλήθηκε η συζήτηση, ή είχε παραστεί νοµίµως κατά την ίδια δικάσιµο και εποµένως µε τη νόµιµη παράσταση και µη εναντίωσή του καλύφθηκε η µη νόµιµη κλήτευση του κατά την αρχική δικάσιµο. Αντίθετα, αν κατά την αρχική δικάσιµο δεν είχε κλητευθεί νοµίµως να παραστεί και δεν παραστάθηκε ή δεν παραστάθηκε νοµίµως; η από το πινάκιο αναβολή της υπόθεσης και η εγγραφή αυτής για τη νέα µετ' αναβολή δικάσιµο, δεν ισχύει ως κλήτευση για τη νέα δικάσιµο. - Από τις διατάξεις των άρθρων 94 παρ.1, 96 παρ. 1 και 3, όπως ισχύει µετά την αντικατάσταση του από το άρθρο 7 παρ. 2 του ν. 3994/2011 και 104 ΚΠολ [16]

17 προκύπτει: 1) ότι στα πολιτικά δικαστήρια και µάλιστα στον Άρειο Πάγο οι διάδικοι έχουν υποχρέωση να παρίστανται µε πληρεξούσιο δικηγόρο, 2) ότι κατά τη διαδικασία ενώπιον του Αρείου Πάγου η πληρεξουσιότητα δίνεται µόνον µε συµβολαιογραφική πράξη ή µε προφορική δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά ή στην έκθεση, µπορεί να αφορά ορισµένες ή όλες τις δίκες εκείνου που την παρέχει και πρέπει να αναγράφει τα ονόµατα των πληρεξουσίων, 3) ότι για τη συζήτηση στο ακροατήριο απαιτείται ρητή πληρεξουσιότητα και αν αυτή δεν υπάρχει κηρύσσονται άκυρες όλες οι πράξεις, ακόµη και εκείνες που είχαν γίνει προηγουµένως, το δε δικαστήριο εξετάζει αυτεπαγγέλτως, σε κάθε στάση της δίκης, την έλλειψη πληρεξουσιότητας, καθώς και την υπέρβαση της και 4) ότι εκείνος που παρίσταται στο ακροατήριο µε δικηγόρο, στον οποίο όµως δεν αποδεικνύεται ότι έχει δοθεί νόµιµα ρητή σχετική πληρεξουσιότητα, θεωρείται µη παριστάµενος, διότι δεν λαµβάνει µέρος στη δίκη µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος. ΚΠολ : 94, 96, 104, 226, 575, 576, ηµοσίευση: INLAW 2012 Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: 273 Έτος: Έλλειψη πληρεξουσιότητας. Απαράδεκτη συζήτηση. - Κατά τις διατάξεις των άρθρων 94 παρ. 1, 96 παρ. 1, 97 παρ. 1 και 104 ΚΠολ οι διάδικοι έχουν υποχρέωση να παρίστανται στον Άρειο Πάγο µε δικηγόρο, στον οποίο έχει δοθεί σχετική πληρεξουσιότητα είτε µε συµβολαιογραφική πράξη, είτε µε προφορική δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά ή στην έκθεση θεωρείται δε ότι υπάρχει για τις προπαρασκευαστικές πράξεις και τις αιτήσεις έως την πρώτη συζήτηση, για την οποία απαιτείται ρητή πληρεξουσιότητα και αν δεν υπάρχει κηρύσσονται άκυρες όλες οι πράξεις του πληρεξουσίου, της ελλείψεως αυτής εξεταζοµένης και αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο. - Από τον συνδυασµό των διατάξεων των άρθρων 568 παρ.4 και 576 παρ.1-3 του ΚΠολ, συνάγεται ότι ο πληρεξούσιος δικηγόρος του επισπεύδοντος τη συζήτηση διαδίκου εµφανίζεται στο ακροατήριο, χωρίς να αποδεικνύει ρητή κατά τα ανωτέρω πληρεξουσιότητα, ο διάδικος αυτός θεωρείται απολειπόµενος και είναι άκυρη η κλήση µε την οποία εµφανίζεται ως επιµελούµενος τη συζήτηση αυτή δε κηρύσσεται απαράδεκτη για όλους τους διαδίκους, αν δεν αποδεικνύεται κατ' άλλον τρόπο νοµότυπη κλήτευση του (ΟλΑΠ 9/2003, 2/1992). ΚΠολ : 94, 96, 97, 104, ηµοσίευση: INLAW 2012 Αίτηση αναίρεσης - Απαράδεκτο συζήτησης Αριθµός απόφασης: 143 Έτος: Απαράδεκτη συζήτηση της αίτησης αναίρεσης. - Aπό τις διατάξεις των άρθρων 94 παρ. 1, 96 παρ. 1, 104 και 576 παρ. 1-3 του ΚΠολ, προκύπτει, ότι, αν ο πληρεξούσιος κάποιου από τους διαδίκους εµφανίζεται στο ακροατήριο κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, αλλά δεν αποδεικνύει την ύπαρξη [17]

18 ρητής πληρεξουσιότητας, που αυτεπαγγέλτως πλέον εξετάζει το δικαστήριο, ο διάδικος αυτός θεωρείται ως µη παριστάµενος. Στην περίπτωση αυτήν, η συζήτηση κηρύσσεται απαράδεκτη ως προς όλους τους διαδίκους, αν ο διάδικος αυτός, που δεν έλαβε µέρος στη συζήτηση µε τον τρόπο που ορίζει ο νόµος, δεν έχει κλητευθεί από τον αντίδικο του είτε από τους λοιπούς οµοδίκους του (ΟλΑΠ 9/2003). ΚΠολ : 94, 96, 104, 576, ηµοσίευση: INLAW 2012 Αίτηση αναίρεσης - άρθρο 559 αριθ. 1 ΚΠολ Αριθµός απόφασης: 1652 Έτος: ικαιώµατα υποθηκοφυλάκων. Αρχή αναλογικότητας. Παραβίαση κανόνα ουσιαστικού δικαίου. Αναιρείται η προσβαλλόµενη απόφαση. - Mε τη διάταξη του άρθρου 5 παρ.1 του Συντάγµατος ορίζεται ότι "καθένας έχει το δικαίωµα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συµµετέχει στην κοινωνική, οικονοµική και πολιτική ζωή της χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώµατα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγµα και τα χρηστά ήθη". Σκοπείται δε µε αυτή η κατοχύρωση της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας του ανθρώπου, που αποτελεί το κύριο περιεχόµενο της αξιοπρέπειάς του και πραγµατώνεται µε την ελευθερία του ατόµου για την αδέσµευτη, µέσα στα όρια που ορίζονται µε τη διάταξη, επιχείρηση ενεργειών που αναφέρονται στην κοινωνική, οικονοµική και πολιτική δραστηριότητά του (ΟλΑΠ 10/2003, ΟλΑΠ 2/1997). Η καθιερούµενη µε τη διάταξη αυτή προστασία της οικονοµικής και επαγγελµατικής ελευθερίας δεν είναι απόλυτη και είναι δυνατόν να επιβάλλονται σε αυτή νοµοθετικοί περιορισµοί, εφόσον αυτοί είναι αντικειµενικοί και δικαιολογούνται από λόγους γενικοτέρου δηµοσίου ή κοινωνικού συµφέροντος. Όρο παραδοχής των περιορισµών αυτών αποτελεί και ο υπό τούτων σεβασµός της αρχής της αναλογικότητας. Η αρχή αυτή, αναγνωριζόµενη παγίως, ως ισχύουσας, από τη νοµολογία των δικαστηρίων και πριν από την αναγωγή της σε ρητή συνταγµατική έννοια, µε την γενοµένη από τη Ζ' Αναθεωρητική Βουλή, την , αναθεώρηση του Συντάγµατος (άρθρο 25 παρ.1 εδ.β') και κατά το χρόνο δηµοσιεύσεως του Ν.1969/1991, ο οποίος, κατά τα εκτιθέµενα στη συνέχεια, εισάγει περιορισµό συνταγµατικώς προστατευοµένου ατοµικού δικαιώµατος, απαιτεί να οριοθετούνται οι επιβαλλόµενοι από το νοµοθέτη ή τη διοίκηση περιορισµοί στην άσκηση των ατοµικών δικαιωµάτων µε βάση τα εννοιολογικά στοιχεία της προσφορότητας και της αναλογικότητας του λαµβανοµένου µέτρου και της αναλογίας του προς τον επιδιωκόµενο µε αυτό σκοπό. Με το άρθρο 84 του Ν.1969/1991 "Εταιρίες επενδύσεων χαρτοφυλακίου, αµοιβαία κεφάλαια, διατάξεις εκσυγχρονισµού και εξυγιάνσεως της κεφαλαιαγοράς και άλλες διατάξεις", ορίζεται ότι: Τράπεζες δύνανται να ιδρύουν εντός έτους από της δηµοσιεύσεως του παρόντος νόµου ανώνυµες εταιρίες διαχειρίσεως και ρευστοποιήσεως στοιχείων του ενεργητικού ή του παθητικού τους...(παρ.1). Οι εισφορές σε είδος κατά την ίδρυση της εταιρίας, που συνίστανται σε απαιτήσεις, ολόκληρες συµβάσεις, χρεόγραφα, ακίνητα κ.λ.π. είναι απαλλαγµένες από φόρο-µε εξαίρεση το φόρο συγκεντρώσεως κεφαλαίου και το φόρο προστιθεµένης αξίας-τέλος χαρτοσήµου, εισφορές, παρακρατήσεις και οποιοδήποτε γενικό δηµοσιονοµικό βάρος ή υποχρέωση είτε προς το ηµόσιο είτε προς τρίτους (παρ.2α). Οι ανωτέρω αντικειµενικές φορολογικές απαλλαγές ισχύουν και για κάθε µεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων από τις ιδρύτριες τράπεζες προς τις θυγατρικές τους εταιρίες [18]

19 του παρόντος άρθρου, η οποία δεν γίνεται µε µορφή εισφοράς ή και αντιστρόφως για κάθε µεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων από τις εταιρίες του παρόντος άρθρου προς τις ιδρύτριες τράπεζες (παρ.2β). Για τις µεταβιβάσεις περιουσιακών στοιχείων των προηγουµένων παραγράφων του παρόντος άρθρου τα τυχόν συµβολαιογραφικά έξοδα, τα έξοδα εγγραφής στα δηµόσια βιβλία κ.λ.π. υπολογίζονται µε βάση τις σχετικές διατάξεις του Ν.4171/1961, όπως ισχύει σήµερα (παρ.2γ Ι). Κατ' εφαρµογή δε του άρθρου 2 παρ.6 του Ν.4171/1961 "περί λήψεως γενικών µέτρων για την υποβοήθηση της οικονοµίας της χώρας", όπως αντικαταστάθηκε µε το άρθρο 2 του Ν..916/1971, επί µεταβιβάσεων ακινήτων από τις ιδρύτριες τράπεζες προς τις κατά τα ανωτέρω συνιστώµενες θυγατρικές τους εταιρίες τα δικαιώµατα των υποθηκοφυλάκων που ενδιαφέρουν την ένδικη υπόθεση, δεν µπορούν να υπερβούν τις δραχµές. Από τις ως άνω διατάξεις, ενόψει και της εισηγητικής εκθέσεως του νόµου, που αναφέρει ότι η ρύθµιση της ως άνω διατάξεως επιβλήθηκε: "α)για την εξυγίανση του ισολογισµού των τραπεζών από τις επισφαλείς τους απαιτήσεις και από συµµετοχές, υποκείµενες σε σοβαρή απαξίωση, όπως είναι π.χ. οι συµµετοχές σε προβληµατικές και υπερχρεωµένες επιχειρήσεις, β)για τη δηµιουργία καταλλήλων φορέων διεξαγωγής factoring και εκκαθάρισης επιχειρήσεων, η οποία προβλέπεται από το Ν.1947/1991 και γ)για τη δηµιουργία ευλύγιστων φορέων, οι οποίοι µε γρήγορες και διαφανείς διαδικασίες θα µπορούν να προβαίνουν στη ρευστοποίηση ακινήτων και συµµετοχών τραπεζών, προκειµένου οι τελευταίες να περιορίσουν τις ακινητοποιήσεις τους, στα πλαίσια της δεύτερης τραπεζικής οδηγίας της ΕΟΚ", ο περιορισµός των δικαιωµάτων των υποθηκοφυλάκων σε πάγιο ποσό µέχρι δραχµών για τις µεταβιβάσεις περιουσιακών στοιχείων οποιασδήποτε αξίας δεν δικαιολογείται από λόγους γενικοτέρου δηµοσίου ή κοινωνικού συµφέροντος. Αντιθέτως ο περιορισµός των δικαιωµάτων µε τα οποία, προσδιορισµένα γενικώς και µε βάση αντικειµενικά κριτήρια σε αναλογικό ποσοστό επί του αντικειµένου κάθε πράξεως, ο δηµόσιος λειτουργός άµισθος υποθηκοφύλακας συµµετέχει στην οικονοµική ζωή της χώρας, αποβλέπει στη διευκόλυνση επιχειρηµατικών δραστηριοτήτων, που δυνητικώς κατά το οικονοµικό συµφέρον τους θα αναλάµβαναν οι τράπεζες. Πλέον τούτου, ενόψει των στρατηγικής σηµασίας παρεχοµένων, µε τη ρύθµιση αυτή του Ν.1969/1991, δυνατοτήτων στις τράπεζες, το ισχύον κατά το χρόνο δηµοσιεύσεώς του αναλογικό ποσοστό 1 επί της αξίας του απαλλοτριουµένου (άρθρα 3, 5, 12, 16 Ν.325/1976, 20 παρ.5-7 Ν.2145/1993), αποτελεί όλως ασήµαντο παράγοντα στις τραπεζικές επιλογές µε βάση το νόµο αυτό. Ο δραστικός δε περιορισµός των δικαιωµάτων των αµίσθων υποθηκοφυλάκων σε πάγιο ποσό δραχµών, ενόψει και του ότι οι παραπάνω επιλογές συνδέονται µε µεταβιβάσεις αντικειµένων ιδιαίτερα µεγάλης αξίας, αποτελεί δυσανάλογη συµµετοχή τους στην πραγµατοποίηση του ως άνω σκοπού της ρυθµίσεως του Ν.1969/1991. Εντεύθεν, ο κατά τα άνω περιορισµός των δικαιωµάτων του αµίσθου υποθηκοφύλακα, προσδιορισµένων µε βάση αντικειµενικά κριτήρια, κατά τον προβλεπόµενο από τις προαναφερθείσες διατάξεις τρόπο, δεν είναι σύµφωνος µε την αρχή της αναλογικότητας, ως µη αναγκαίος, απρόσφορος και δυσανάλογος ενόψει του επιδιωκοµένου µε αυτόν σκοπού (ΟλΑΠ 10/2003). ΚΠολ : 559 αριθ. 1, Σ: 5, 25, ηµοσίευση: INLAW 2011 [19]

20 Αίτηση αναίρεσης - άρθρο 559 αριθ. 1 ΚΠολ Αριθµός απόφασης: 68 Έτος: Παραβίαση ερµηνευτικών κανόνων των δικαιοπραξιών. Καταχρηστική άσκηση δικαιώµατος. Κατά ποιών απευθύνεται η αίτηση αναίρεσης. - Κατά το άρθρο 559 αριθµός 1 ΚΠολ, αναίρεση επιτρέπεται αν παραβιάστηκε κανόνας του ουσιαστικού δικαίου, στον οποίο περιλαµβάνονται και οι ερµηνευτικοί κανόνες των δικαιοπραξιών, αδιάφορο αν πρόκειται για νόµο ή έθιµο, ελληνικό ή ξένο, εσωτερικού ή διεθνούς δικαίου. Οι γενικοί ερµηνευτικοί κανόνες των άρθρων 173 και 200 ΑΚ εφαρµόζονται σε κάθε περίπτωση που το δικαστήριο της ουσίας, κατά την αναιρετικώς ανέλεγκτη κρίση του, διαπιστώνει ότι υφίσταται κενό στη σύµβαση ή ότι γεννιέται αµφιβολία για την έννοια των δηλώσεων βουλήσεως. Παραβιάζονται δε οι κανόνες αυτοί όταν το δικαστήριο, παρά τη διαπίστωση, έστω και έµµεσα, κενού ή αµφιβολίας σχετικά µε την έννοια της δηλώσεως βουλήσεως, παραλείπει να προσφύγει σ' αυτούς, για τη διαπίστωση της αληθινής έννοιας των δηλώσεων ή να παραθέσει στην απόφαση του τα πραγµατικά στοιχεία από τα οποία προκύπτει η εφαρµογή τους ή προβαίνει σε κακή εφαρµογή τους (ΟλΑΠ 26/2004). Στην τελευταία αυτή περίπτωση της κακής εφαρµογής των ερµηνευτικών κανόνων, παραβίαση υπάρχει όταν το δικαστήριο της ουσίας, διαπιστώνοντας κενό στη δικαιοπραξία ή αµφιβολία ως προς τις βουλήσεις των µερών, προσέφυγε µεν σ' αυτούς, µε την ερµηνεία όµως που έδωσε παραβίασε την καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη, υπό το πρίσµα των οποίων αναζητείται και η αληθινή θέληση των µερών, χωρίς προσήλωση στις λέξεις (ΑΠ 337/2006, ΑΠ 709/2009). - Κατά τη διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ η άσκηση του δικαιώµατος απαγορεύεται αν υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή κοινωνικός ή οικονοµικός σκοπός του δικαιώµατος. Κατά την έννοια της διατάξεως αυτής για να θεωρηθεί η άσκηση του δικαιώµατος ως καταχρηστική, θα πρέπει η προφανής υπέρβαση των ορίων που επιβάλλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή ο οικονοµικός ή κοινωνικός σκοπός του δικαιώµατος να προκύπτει από την προηγηθείσα συµπεριφορά του δικαιούχου ή από την πραγµατική κατάσταση που δηµιουργήθηκε ή τις περιστάσεις που µεσολάβησαν ή από άλλα περιστατικά, τα οποία, χωρίς κατά νόµο να εµποδίζουν τη γέννηση ή να επάγονται την απόσβεση του δικαιώµατος, καθιστούν µη ανεκτή την άσκηση του, κατά τις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις του µέσου κοινωνικού ανθρώπου (ΟλΑΠ 17/1995). - Από τις διατάξεις των άρθρων 558 και 566 ΚΠολ προκύπτει ότι η αναίρεση πρέπει να απευθύνεται εναντίον εκείνων, οι οποίοι ήταν διάδικοι στη δίκη στην οποία εκδόθηκε η προσβαλλόµενη µε την αναίρεση απόφαση και αντίδικοι του αναιρεσείοντος, όχι όµως εναντίον όλων αυτών αλλά µόνο εναντίον εκείνων από αυτούς, ως προς τους οποίους επιδιώκεται, µε βάση τις επικαλούµενες πληµµέλειες, η αναίρεση αυτής. Η αίτηση αναίρεσης, εποµένως, είναι απαράδεκτη κατά το µέρος που στρέφεται κατά αντιδίκου του αναιρεσείοντος, τον οποίο δεν αφορά η αποδιδόµενη µε αυτήν πληµµέλεια και ως προς τον οποίο, συνεπώς, δεν είναι δυνατό να αναιρεθεί η απόφαση ακόµη και αν ευδοκιµήσει ο λόγος. ΑΚ: 173, 200, 281, 585, ΚΠολ : 558, 559 αριθ. 1, 566, ηµοσίευση: INLAW 2012 [20]