ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΑ ΖΩΑ, ΑΚΡΑΙΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΤΟΜΟΣ Β. Martha Holmes και Michael Gunton. Rupert Barrington, Adam Chapman, Patrick Morris και Ted Oakes

Transcript

1

2

3 ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΑ ΖΩΑ, ΑΚΡΑΙΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΤΟΜΟΣ Β Martha Holmes και Michael Gunton Rupert Barrington, Adam Chapman, Patrick Morris και Ted Oakes

4 Εισαγωγή 6 Χάρτης εντοπισμού 8 ΤΟΜΟΣ Α 3 Aσυγκράτητα φυτά ΤΟΜΟΣ Α 4 Η εφευρετικότητα των εντόμων 7 Tα θηλαστικά νικητές 44 8 Θερμόαιμα θηλαστικά 80

5 ΤΟΜΟΣ Α 1 Εκπληκτικά θαλάσσια πλάσματα ΤΟΜΟΣ Α 2 Μοναδικά ψάρια ΤΟΜΟΣ Α 5 Βάτραχοι, ερπετά και δράκοι 6 Θαυμαστά πτηνά 10 9 Νοήμονα πρωτεύοντα 116 Ευρετήριο όλου του έργου 160

6 Εισαγωγή Δεξιά: Πιγκουίνοι του είδους Pygoscelis adeliae (πιγκουίνος της Αδελίας) ξεκουράζονται στους γαλάζιους πάγους των Νότιων Νήσων Σάντουιτς, στην Ανταρκτική. Πρόκειται για πτηνό που προσάρμοσε το σώμα και τη συμπεριφορά του στις απαιτητικές συνθήκες των πολικών ζωνών. Οι δύο τόμοι του Life που κρατάτε στα χέρια σας, όπως η νέα σειρά ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΪ σε συμπαραγωγή με το BBC, πραγματεύονται τις εκπληκτικές ακραίες συμπεριφορές στις οποίες καταφεύγουν ζώα και φυτά, προκειμένου να επιβιώσουν και να κληροδοτήσουν τα γονίδιά τους στην επόμενη γενιά. Καθημερινά, ζώα και φυτά αντιμετωπίζουν τεράστιες προκλήσεις στο περιβάλλον στο οποίο διαβιούν. Για τα περισσότερα ζώα, όπου η επιβίωση, είναι τεράστιος άθλος. Σε κάποια φάση, ωστόσο, πρέπει να αναπαραχθούν. Για να το επιτύχουν, πρέπει είτε να πολεμήσουν με τους αντιπάλους τους για να κερδίσουν ένα σύντροφο είτε να επινοήσουν ευφάνταστες εμφανίσεις, προκειμένου να τον προσελκύσουν. Οι δύο τόμοι αποτελούν συλλογή των εντυπωσιακότερων παραδειγμάτων τα οποία φανερώνουν τους τρόπους με τους οποίους διαφορετικές ομάδες έμβιων όντων προσπαθούν να ξεπεράσουν αυτές τις προκλήσεις. Υπάρχουν, φυσικά, πολλά εκατομμύρια διαφορετικών πλασμάτων στον πλανήτη μας και όσα παρουσιάζονται εδώ αντιπροσωπεύουν έναν ελάχιστο αριθμό εξ αυτών. Λόγω των απαιτήσεων της τηλεόρασης, δεν είχαμε τη δυνατότητα να παρουσιάσουμε όλον τον έμβιο κόσμο. Συνεπώς επιλέξαμε μια γκάμα χαρακτήρων, αυτούς που αισθανθήκαμε ότι εικονογραφούν με τον καλύτερο τρόπο τη διαφορετικότητα και την πολυπλοκότητα της ζωής. Αναγκαστήκαμε να εξαιρέσουμε πολλά πλάσματα, που είναι υπερβολικά μικροσκοπικά, ή κάποια, η συμπεριφορά των οποίων είναι λιγότερο ενδιαφέρουσα. Στη συνέχεια ομαδοποιήσαμε τις επιλογές μας με τον απλούστερο τρόπο, σε εκπομπές και κεφάλαια σχετικά με τα έντομα, τα πτηνά, τα ερπετά και όλα τα άλλα είδη. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, αναγκαστήκαμε να συνδυάσουμε ομάδες ζώων, όπως τα θαλάσσια ασπόνδυλα. Για τη συλλογή αυτή χρειάστηκαν χρόνια ερευνών και μαγνητοσκοπήσεων με τη βοήθεια επιστημόνων και παρατηρητών σε όλο τον κόσμο. Η διαφορετικότητα της ζωής στη Γη, τον μοναδικό πλανήτη που κατοικείται από έμβια όντα, είναι μοναδική. Είναι το αποτέλεσμα μιας εξέλιξης που διήρκεσε πάνω από 3 δισεκατομμύρια χρόνια. Σήμερα, τα εκατομμύρια των εκατομμυρίων ζωντανών οργανισμών έχουν όλοι έναν κοινό πρόγονο στις απλούστερες μορφές ζωής απλές χημικές ενώσεις του άνθρακα που στροβιλίζονταν σε ένα

7 7 κοκτέιλ χημικών ουσιών. Αυτές οι πρώτες αρχέγονες χημικές ενώσεις είχαν την ικανότητα να αντιγράψουν τους εαυτούς τους, αποτελώντας τη βάση για να γεννηθεί η ζωή. Στο πέρασμα των αλλεπάλληλων γεωλογικών εποχών, η πολυπλοκότητα αυτών των πρώιμων οργανικών χημικών ενώσεων αυξήθηκε και προέκυψαν ενώσεις που παρήγαγαν πρωτεΐνες και, τελικά, τους απλούστερους κυτταρικούς οργανισμούς. Το επόμενο βήμα ήταν η ομαδική εργασία, όταν δηλαδή διαφορετικών μορφών απλά κύτταρα συνενώθηκαν για να δημιουργήσουν πιο περίπλοκες ομάδες. Παρ όλα αυτά, στη διάρκεια αυτής της μακράς και περίπλοκης διαδικασίας, αναπτύχθηκαν μόνο τα κύτταρα που προσαρμόστηκαν καλύτερα στο περιβάλλον. Τα λιγότερο ευπροσάρμοστα κύτταρα καταστράφηκαν. Έτσι, άρχισε η διαδικασία της φυσικής επιλογής. Οι μορφές ζωής άρχισαν να γίνονται όλο και πιο σύνθετες. Ανέπτυξαν απλά εντόσθια, μυϊκές ίνες και νευρικά συστήματα. Και όταν ήρθε η στιγμή της αναπαραγωγής και η αντιγραφή ενός προτύπου δεν ήταν πλέον θέμα κλωνοποίησης αλλά δημιουργίας ενός κράματος χαρακτηριστικών, από διαφορετικά άτομα του είδους, η δυναμική της διαφοροποίησης αυξήθηκε εντυπωσιακά. Το ίδιο αυξήθηκε και η δυναμική ανάπτυξης νέων ειδών. Συνεχώς προέκυπταν νέα είδη, τα οποία εξερευνούσαν νέα περιβάλλοντα και οικοσυστήματα μέσα από μια διαρκή διαδικασία προσαρμογής. Η φυσική επιλογή σημαίνει ότι πολλά είδη εξαφανίστηκαν στη διάρκεια αυτής της πορείας προς την εξέλιξη, καθώς αποδείχτηκαν ανίκανα να ανταγωνιστούν ή να επιβιώσουν στις σκληρές συνθήκες ενός διαρκώς μεταβαλλόμενου περιβάλλοντος. Αυτά όμως που επέζησαν συνέχισαν να αναπτύσσονται σταδιακά, προσθέτοντας ένα λιθαράκι βελτίωσης για την επόμενη γενιά. Και σήμερα έχουμε τα αποτελέσματα αυτής της διαδρομής: έναν πλανήτη με μια ποικιλία ζωής, που κόβει την ανάσα. Κανένας δεν γνωρίζει στην πραγματικότητα πόσα είδη υπάρχουν σήμερα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις από 4 έως 100 εκατομμύρια. Όλα όμως έχουν ένα κοινό σημείο: την προσπάθεια επιβίωσης και αναπαραγωγής. Με αυτόν τον αέναο αγώνα ασχολούνται οι δύο τόμοι με τον τίτλο Life. MARTHA HOLMES ΚΑΙ MICHAEL GUNTON

8 Τοποθεσίες του Life πού κινηματογραφήθηκαν οι ιστορίες 1 Καλαμάρι Χούμπολτ Σάντα Ροζαλία, Καλιφόρνια Μπαχά, Μεξικό 2 Γιγάντιο χταπόδι του Ειρηνικού Νήσος Βανκούβερ, Βρετανική Κολομβία, Καναδάς 3 Γιγάντια σουπιά της Αυστραλίας Γουαϊάλα, Νότια Αυστραλία, Αυστραλία 4 Αυστραλιανά καβούριααράχνες της οικογένειας Μαγίδες Ράι Μπιτς, Βικτόρια, Αυστραλία 5 Υδρόβια ζωή στη Θάλασσα του Ρος Μακ Μούρντο Σάουντ, Ανταρκτική 6 Κοραλλιογενείς ύφαλοι Μπόνερ, Καραϊβική, Νήσοι Σολομώντος, Κόμοντο, Ινδονησία 7 Φαλαινοκαρχαρίες και λουτιάνοι Γκλάντεν Σπιτ, Μπελίσε 8 Γοβιοί Μπιγκ Άιλαντ, Χαβάη 9 Δράκος της θάλασσας Φλίντερς, Βικτόρια, Αυστραλία 10 Ιχθείς του γένους Περιόφθαλμος Σάγκα, Ιαπωνία 11 Χελιδονόψαρο Τομπάγκο 12 Ιχθύς του είδους Ακάνθουρος της νήσου Σάντουιτς, Αλοτάου, Παπούα - Νέα Γουινέα 13 Πεύκα του είδους Bristlecone Λευκά Όρη, Καλιφόρνια 14 Μπαμπού Κιότο, Ιαπωνία 15 Δέντρα του είδους Δράκαινα η κιννάβαρις Σοκότρα, Υεμένη 16 Αναρριχητικά φυτά Ντάνουμ Βάλεϊ, Σαμπάχ, Μαλαισία, Βόρνεο 17 Σπόροι Αλσομίτρας Κοιλάδα Ντάνουμ, Σαμπάχ, Μαλαισία, Βόρνεο 18 Μπρουνσβίγκια Nieuwoudtville, Νότια Αφρική 19 Έντομο-παγίδα του γένους Venus Γουίλμινγκτον, Βόρεια Καρολίνα, ΗΠΑ 20 Πεταλούδες του γένους Λύκαινα Σεν Μαρτέν ντε Κρο, Λα Κρο, Γαλλία 21 Σκορπιοί της ερήμου και ποντίκια του είδους Ονυχόμυς Λευκογάστωρ Τούσον, Αριζόνα 22 Σκαθάρια Ιαπωνίας του είδους Έντομο γονέας Νήσος Κιούσου, Ιαπωνία 23 Μέλισσες του Ντόουσον Εθνικό Πάρκο Κένεντι Ρέιντζ, Δυτική Αυστραλία 24 Μυρμήγκια του είδους Άττα η δισφαιρική Εθνικό Πάρκο του ποταμού Πιλκομάγιο, Αργεντινή 25 Πεταλούδες του γένους Μονάρχης Ανγκανγκουέο, Σιέρα Μάδρε, Μεξικό 26 Ελαφοκάνθαροι του Δαρβίνου Πουέρτο Μοντ, Λίμνη Τόδος λος Σάντος, Χιλή 27 Δράκοι του Κόμοντο Εθνικό Πάρκο Κόμοντο, Ινδονησία 28 Σαύρες του είδους Βασιλίσκος ο πτιλομέτωπος Μπελμοπάν, Μπελίσε 29 Βάτραχοι του είδους Βάτραχος των χαλικιών Όρος Ροράιμα, Βενεζουέλα 30 Ιγκουάνα του είδους Κολλαροφόρος ιγκουάνα Δάσος Κιρίντι, Μαδαγασκάρη 31 Σαύρες του είδους Φρυνόσωμα του ήλιου Τούσον, Αριζόνα 32 Χαμαιλέοντες του γένους Ναμάκουα Γκομπάμπεμπ, Ναμίμπια 33 Φίδι της θάλασσας Νιούε Νότιος Ειρηνικός Ωκεανός 34 Νάνος φοινικόπτερος Λίμνη Μπογκόρια, Κένυα 35 Κοκκινοσκαλήθρες Ακτή Ντελάγουερ, ΗΠΑ 36 Στρουθοκάμηλοι Εθνικό Πάρκο Ετόσα, Ναμίμπια 37 Κουκουβάγιες των κουνελιών Κοιλάδα Κονάτα, Νότια Ντακότα, ΗΠΑ 38 Λευκοί πελεκάνοι Νήσοι Μάλγκας και Ντάσεν, Νότια Αφρική 39 Πιγκουίνοι της Αδελίας Νήσος Ντισέψιον, Χερσόνησος Ανταρκτικής 40 Πιγκουίνοι της Αδελίας Νήσοι Ροζένταλ, Χερσόνησος Ανταρκτικής 41 Πανέμορφες χαλκοκουρούνες του είδους Coracias spatulata Κορδιλιέρα Κολάν, Περού 42 Παραδείσια του Γκόλντι Νήσος Φέργκιουσον, Παπούα- Νέα Γουινέα

9 Βασιλική παραδείσια Μανοκβάρι, Δυτική Παπούα 44 Πτυλλονόρυγχος Όρη Άριακ, Δυτική Παπούα, Ινδονησία 45 Πολικές αρκούδες Κακτόβικ, Αλάσκα 46 Λεμούριος του είδους Άι-άι Ανταναναρίβο, Μαδαγασκάρη 47 Λεμούριος του είδους Rufus sengis Ρουκίνγκα, Κένυα 48 Φρουτοφάγοι νυχτερίδες Εθνικό Πάρκο Κασάνκα, Ζάμπια 49 Μεγάπτερες φάλαινες Τόνγκα 50 Στικτές ύαινες Εθνικό Πάρκο Σερενγκέτι, Τανζανία 51 Τσιτάχ (γατόπαρδος) Lewa Downs, Ισιόλο, Κένυα 52 Αμερικανικός ή Καναδικός λύγκας και Αμερικανικός λαγός Haines Junction, Γιούκον, Καναδάς 53 Νυχτερίδες Μπουλντόγκ Μπελίσε 54 Όρκες και θαλάσσιοι ελέφαντες του νότου Νησί θαλάσσιων Λιονταριών, Νήσοι Φόκλαντ 55 Όρκες και Καβουροφάγοι φώκιες Νήσος Αδελαΐδα, Χερσόνησος Ανταρκτικής 56 Αιθιοπικοί λύκοι Εθνικό Πάρκο Μπάλε, Αιθιοπία 57 Ρινοδέλφινα Κόλπος Φλόριντας, Φλόριντα, ΗΠΑ 58 Τάρσιοι Tangkoko Nature Reserve, Σουλάβεσι, Ινδονησία 59 Γορίλες Ουέσο, Δημοκρατία του Κονγκό 60 Ουρακοτάγκοι Εθνικό Πάρκο Γκουνούνγκ Λούζερ, Σουμάτρα, Ινδονησία 61 Ιαπωνικοί μακάκοι Τζικοκουντάνι, Ιαπωνία 62 Μπαμπουίνοι αμαδρυάδες Εθνικό Πάρκο Αουάς, Αιθιοπία 63 Μαϊμούδες του είδους Κόκκινο ουακάρι Ποταμός Γιαβαρί, Περού 64 Πίθηκοι καπουτσίνοι Μπαρέιρα, Βραζιλία 65 Χιμπατζήδες Μποσού Γουινέα 5

10 κεφάλαιο 6

11 Θαυμαστά πτηνά

12 12 ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΠΤΗΝΑ ΕΙΧΕ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΕΡΠΕΤΟΥ, αλλά έφερε το γνώριμο αποτύπωμα των φτερών. Είχε το μέγεθος περιστεριού, με μια μακριά οστέινη ουρά, γνάθους γεμάτες δόντια και μπροστινά πόδια με τρία δάχτυλα, το καθένα από τα οποία κατέληγαν σε γαμψά νύχια. Λατόμοι είχαν ανακαλύψει μέσα στον λεπτόκοκκο ασβεστόλιθο του Ιουρασικού, στη Βαυαρία, το αρχαιότερο γνωστό πτηνό, που απολιθώθηκε από την εποχή των δεινοσαύρων και είναι γνωστό σήμερα με την ονομασία Archaeopteryx lithographica, που σημαίνει Αρχαιοπτέρυγας ο λιθογραφικός, επειδή το πέτρωμα μέσα στο οποίο βρέθηκε χρησιμοποιούνταν στις λιθογραφικές εκτυπώσεις. Επάνω: Λευκή Κουκουβάγια του χιονιού επιδεικνύει την αεροδυναμική ικανότητα που έχει αναδείξει τα πτηνά σε μια τόσο επιτυχημένη ομάδα. Το φτέρωμα κάθε είδους είναι προσαρμοσμένο στον τρόπο ζωής του. Στην περίπτωση της κουκουβάγιας, παρέχει ζεστασιά, κυρίως για τις νυχτερινές πτήσεις, και αθόρυβο πέταγμα στο κυνήγι. Δεξιά: Ένας πιγκουίνος του είδους Pygoscelis antarcticus αποκαλύπτει φτερούγες που έχουν προσαρμοστεί σαν πτερύγια και φτερά ειδικά σχεδιασμένα για τη ζωή στην παγωμένη θάλασσα. Τα φτερά του είναι ενωμένα σφιχτά και συμπίπτουν έτσι ώστε να δημιουργούν αδιάβροχο στρώμα πάνω από τα μαλακά πούπουλα που αιχμαλωτίζουν αέρα για μόνωση. Προηγούμενες σελίδες: Μια αρσενική βουκεφάλα (Bucephala clangula) κάνει επίδειξη. Εκτός από ζεστασιά και μόνωση, τα πολύχρωμα φτερά είναι δείγμα υγείας και ρώμης και προσελκύουν τις υποψήφιες συντρόφους. Για περισσότερα από 150 εκατομμύρια χρόνια, τα πουλιά προσφέρουν χρώμα, ομορφιά, θέαμα και τραγούδι στον πλανήτη. Σήμερα, μπορούμε να απαριθμήσουμε γύρω στα είδη. Το κολίμπρι είναι το μικρότερο, με βάρος μόλις 1,8 γρ. Μπορεί όμως να χτυπά τα φτερά του έως και διακόσιες φορές το δευτερόλεπτο. Αντίθετα, το άλμπατρος, με το άνοιγμα των 3,5 μ., μπορεί να αιωρείται ώρες πάνω από τη θάλασσα χωρίς να χτυπήσει ούτε μία φορά τις φτερούγες. Τα αρκτικογλάρονα καλύπτουν αποστάσεις έως και χλμ. ετησίως (πάνω από ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα στη διάρκεια της ζωής τους). Οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι ζουν στις παγωμένες θάλασσες της Ανταρκτικής και βουτούν σε βάθος 500 μ., κρατώντας την αναπνοή τους μέχρι και είκοσι λεπτά. Η στρουθοκάμηλος δεν πετά, αλλά επενδύει στο μέγεθος. Όσον αφορά την εμφάνιση, τα χρώματα και η ομορφιά των παραδείσιων πουλιών είναι ασύγκριτα. Για να γίνουν κύριοι του ουρανού, τα πουλιά έχουν υπερβεί τα εμπόδια που περιορίζουν τις κινήσεις των χερσαίων ζώων. Πετούν ταχύτερα από τα έντομα, τα οποία, αν και κατέκτησαν τους αιθέρες γύρω στα 200 εκατομμύρια χρόνια πριν από τα πουλιά, έχουν σώμα περιορισμένο λόγω του εξωσκελετού, και έτσι δεν μπορούν να λειτουργήσουν πάνω από ένα ορισμένο μέγεθος. Τα φτερά επιτρέπουν στα πουλιά να αιωρούνται, να βουτούν στον αέρα και να πετούν ανάποδα και προς τα πίσω ή ακόμη και να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο. Αυτό που κάνει τα πουλιά να ξεχωρίζουν από άλλα πλάσματα είναι τα φτερά τους. Μπορεί να εξελίχθηκαν από επιμήκη, ξεφτισμένα λέπια πρωτόγονων άκρων που χρησιμοποιούνταν για αιώρηση ή μπορεί τα λέπια να πήραν τη μορφή φτερών προκειμένου να λειτουργήσουν ως μέσα ρύθμισης της θερμοκρασίας και, ιδίως, προστασίας από τη θερμότητα, προκειμένου οι πρόγονοι των πουλιών να μπορούν να αναπτύσσουν δραστηριότητα στα θερμά περιβάλλοντα. Δηλαδή, τα φτερά ήταν μια καινοτομία. Αποτελούμενα κυρίως από κερατίνη, την πρωτεΐνη των μαλλιών και των νυχιών, είναι ανθεκτικά, ελαφριά, ζεστά και εύκαμπτα. Η μόνωση που παρέχουν διατηρεί τη θερμοκρασία του σώματος στους C. Επιπλέον, προσφέρουν ισχύ, ανύψωση και ευελιξία και το χρωματικό μοτίβο τους, που σχηματίζεται τόσο από τις χρωστικές όσο και από το σχέδιο, επιτρέπει την επικοινωνία και το καμουφλάρισμα. Τα πουλιά μπορεί να ξεχωρίζουν από τα άλλα ζώα χάρη στα φτερά και στο πέταγμα, αλλά και αυτά αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις της εύρεσης τροφής, της διαφυγής από τους θηρευτές, της προσέλκυσης συντρόφου και της φροντίδας των νεοσσών. Ακολουθούν μερικοί περίπλοκοι τρόποι με τους οποίους τα σύγχρονα πουλιά έλυσαν τα αιώνια προβλήματα της ζωής, είτε πρόκειται για νάνους φοινικόπτερους συγκεντρωμένους σε λίμνη της Κένυας με καυστικό νάτριο είτε για αρσενικά πουλιά του είδους Amblyornis inornata που χρησιμοποιούν τη διακόσμηση της φωλιάς, αντί για τα όμορφα φτερά τους, για να προσελκύσουν τους συντρόφους τους.

13

14 14 ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΠΤΗΝΑ Η καυστική επιλογή Η Μεγάλη Ρηξιγενής Κοιλάδα της Αφρικής εκτείνεται για περισσότερα από χλμ. και κατά μήκος της απλώνεται μια σειρά από λίμνες. Κάποιες από αυτές έχουν μετατραπεί σε τεράστιες εκτάσεις με καυστικό νάτριο, κορεσμένες με αλκαλικά μεταλλικά άλατα. Εδώ, η θερμοκρασία του εδάφους μπορεί να φτάσει τους C. Ένα πουλί όμως έχει μάθει να αξιοποιεί αυτό το ακραίο περιβάλλον με εντυπωσιακό τρόπο: πρόκειται για το Νάνο φοινικόπτερο. Το όνομά του προέρχεται από την ελληνική λέξη «φοινικόν», που είναι το κόκκινο χρώμα των φτερών του, το οποίο διακρίνεται όταν τα ανοίγει. Επάνω: Νάνος φοινικόπτερος επιδεικνύει ένα από τα πιο εξειδικευμένα ράμφη, σχεδιασμένο να φιλτράρει τη σπιρουλίνα (κυανοβακτήριο) από ζεστά, καυστικά νερά που για άλλα πουλιά θα ήταν τοξικά. Δεξιά: Εντυπωσιακή συγκέντρωση φοινικόπτερων στη λίμνη Μπογκόρια της Κένυας. Τα πουλιά έρχονται εδώ για να τραφούν με τη θρεπτική σπιρουλίνα. Οι χρωστικές ουσίες στη σπιρουλίνα δίνουν στους φοινικόπτερους το ροζ χρώμα τους. Η λίμνη Μπογκόρια στην Κένυα έχει από τη μια πλευρά μια απότομη πλαγιά της Ρηξιγενούς Κοιλάδας και από την άλλη πίδακες που εκτοξεύουν καυτό νερό στον αέρα. Οι νάνοι φοινικόπτεροι επισκέπτονται αυτήν τη λίμνη για να συλλέξουν σπιρουλίνα, ένα είδος κυανοβακτηρίου που πολλαπλασιάζεται τακτικά και με ταχύτατο ρυθμό στο ζεστό, πλούσιο σε ανθρακικά και φωσφορικά άλατα νερό, μετατρέποντάς το σε μια πράσινη, πολύ θρεπτική, σούπα. Οι φοινικόπτεροι είναι τα μόνα πουλιά που αξιοποιούν αυτή την πολύτιμη πηγή, φιλτράροντας το επιφανειακό νερό με το ειδικά σχεδιασμένο κυρτό ράμφος τους, το οποίο περιέχει έως και λεπτά ελάσματα (lamellae). Τα πόδια τους αναδεύουν το νερό, το κεφάλι τους κουνιέται δεξιά αριστερά και η γλώσσα τους μπαινοβγαίνει σαν έμβολο είκοσι φορές το δευτερόλεπτο, φιλτράροντας έως και είκοσι λίτρα νερού την ημέρα και εξασφαλίζοντας εξήντα πολύτιμα γραμμάρια σπιρουλίνας. Τα καροτινοειδή στα βακτήρια δίνουν στους φοινικόπτερους το χρώμα τους, μετατρέποντας τις λίμνες σε μια εκπληκτική έκρηξη του ροζ. Σε μια παραγωγική χρονιά, πάνω από ένα εκατομμύριο νάνοι φοινικόπτεροι σχεδόν το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού τους συγκεντρώνονται στη λίμνη Μπογκόρια, προκειμένου να συλλέξουν το βακτήριο. Για να σβήσουν τη δίψα τους, δεκάδες χιλιάδες ενήλικα πουλιά σχηματίζουν ουρές και σπρώχνονται για να φτάσουν στις λίγες εκβολές ποταμών, όπου μπορούν να πλυθούν και να πιουν νερό. Τα νεότερα, ανώριμα πουλιά περιορίζονται στην περιφέρεια, συνήθως κατά μήκος της όχθης της λίμνης, γεγονός που τα καθιστά πολύ ευάλωτα στις επιθέσεις θηρευτών, όπως οι μπαμπουίνοι Papio anubis και οι αφρικανικοί ψαραετοί. Τα μαραμπού εφαρμόζουν, επίσης, μια ευφυή στρατηγική. Περπατούν δίπλα αργά και

15