Οµιλία στη έηση του Επίγειου Παράδεισου του 2012 Ευγνωµοσύνη

Transcript

1 Οµιλία στη έηση του Επίγειου Παράδεισου του 2012 Ευγνωµοσύνη Εµείς, ως άνθρωποι που εφαρµόζουµε το Τζορέι, ως µέλη της Παγκόσµιας Μεσσιανικής Εκκλησίας, προσδίδουµε µεγάλη σηµασία στην πρακτική της ευγνωµοσύνης. Στο πλαίσιο της φιλοσοφίας µας, έχουµε µάθει να προσέχουµε και να δίνουµε σηµασία στα µικρά πράγµατα και να ευγνωµονούµε τον Θεό για όλα όσα µας προσφέρει καθηµερινώς. Ακόµη και τα κακά µας βιώµατα, ακόµη και οι δύσκολες στιγµές που περνάµε, είναι αφορµή για να εκφράσουµε την ευγνωµοσύνη µας, εφ όσον, από τη στιγµή που πιστεύουµε στο πνεύµα, προσπαθούµε να εκλάβουµε τα πάντα ως µέρος της πορείας προς την εξέλιξή µας, ως κάτι απαραίτητο για την πνευµατική µας ανέλιξη. Ωστόσο, για να κατανοήσουµε τι σηµαίνει ευγνωµοσύνη, οφείλουµε πρώτα απ' όλα να καταλάβουµε ποια είναι η αποστολή του ανθρώπου σ' αυτή τη γη. Να καταλάβουµε γιατί υπάρχουµε σ αυτό τον κόσµο. Συνήθως οι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα για τις πραγµατικές τους ικανότητες, κι έτσι καθηλώνονται στις απόψεις τους, στις συνήθειες και στις παραδόσεις τους, µην µπορώντας πολλές φορές να εξηγήσουν το γιατί υπάρχουν. Σέρνουν τη ζωούλα τους δίχως να έχουν χαράξει έναν συγκεκριµένο στόχο, χωρίς σκοπούς και πολύ εύκολα πέφτουν σε µελαγχολία και απογοητεύονται από τη ζωή τους, ακριβώς επειδή δεν έχουν κάποιο όνειρο, επειδή δεν έχουν κάποιο στόχο στη ζωή τους. Αγωνίζονται καθηµερινά απλώς και µόνο για να επιβιώσουν µέσα σ αυτήν τη ζούγκλα που δηµιούργησαν οι ίδιοι, ζουν µονάχα για τις υλικές απολαύσεις, που, επειδή πρόκειται για πράγµατα άµεσα ορατά και αντιληπτά, έχουν καθιερωθεί ως πρότυπα ατοµικής επιτυχίας του καθενός σε αντιπαραβολή µε την επιτυχία των άλλων. Όλα αυτά, βεβαίως, είναι αποτελέσµατα της υλιστικής κουλτούρας που επικρατούσε µέχρι σήµερα, µιας κουλτούρας όπου η έλλειψη πίστης στον πνευµατικό πλούτο και στη διαρκή εξέλιξη της ψυχής οδήγησε τους ανθρώπους στο να αναζητούν ψυχή τε και σώµατι την υλοποίηση αποκλειστικά υλικών οραµάτων. Είναι προφανές ότι ο άνθρωπος οφείλει να προσδοκά συνεχώς την υλική πρόοδο. Έχει σηµασία όµως, να γνωρίζει γιατί εκφράζει αυτή την επιθυµία. Θα πρέπει να επιδιώκουµε την υλική εξέλιξη ως ένα µέσο, και όχι ως αυτοσκοπό. Ο Θεός µας παρέχει τα υλικά αγαθά που χρειαζόµαστε για να εκπληρώσουµε την αποστολή µας πάνω στη γη. Τίποτα δεν µας ανήκει. Τα πάντα µας τα "δανείζει" ο Θεός µέχρις ότου ολοκληρώσουµε την αποστολή µας. Ακόµη και τη σωµατική µας υγεία αφού, αν δεν την έχουµε, όλα τ άλλα παύουν να έχουν 1

2 οποιοδήποτε νόηµα. Όλοι γνωρίζουµε πως η υγεία είναι ο βασικότερός µας θησαυρός. Οφείλουµε να ευγνωµονούµε καθηµερινά τον Θεό γι' αυτό. Οφείλουµε να εκφράσουµε ευγνωµοσύνη για το πιάτο φαγητού που υπάρχει στο τραπέζι µας, επειδή µέχρι να φθάσει αυτό το πιάτο σε µάς έχουν συµβάλλει, µε άµεσο ή έµµεσο τρόπο, χιλιάδες άτοµα, από τον παραγωγό µέχρι το µάγειρα. Προφανώς πληρώνουµε γι' αυτό το φαγητό και αυτό ακριβώς µάς οδηγεί στο λάθος που συνίσταται στο να λέµε: «Εγώ πλήρωσα, άρα δεν χρειάζεται να πω ευχαριστώ σε κανέναν». Μόνο που ξεχνάµε κάτι: το γεγονός ότι διαθέτουµε το χρήµα για να πληρώσουµε οτιδήποτε σηµαίνει ότι είτε εµείς οι ίδιοι, είτε κάποιος δικός µας που µας συντηρεί, έχει εργαστεί, έχει ιδρώσει για να κερδίσει αυτό το χρήµα. Και βλέπουµε τόσους και τόσους ανθρώπους που είναι άνεργοι, που δεν έχουν πού την κεφαλήν κλίνε, ούτε ένα ζεστό πιάτο φαγητού για να φάνε δεν έχουν. Και το κυριότερο: δεν έχουν την απαραίτητη υγεία για να µπορέσουν να εργαστούν. Φτάνουµε, λοιπόν, στο συµπέρασµα πως ο Θεός µάς παρέχει τα πάντα. Εκείνος παίρνει την απόφαση για το τι αξίζουµε και τι όχι. Εποµένως, σε Εκείνον θα πρέπει κατ αρχήν να εκφράσουµε την ευγνωµοσύνη µας για όλα όσα διαθέτουµε. ( ιδασκαλία του Μέισου-Σάµα) Για αυτούς που λόγω της φτώχειας δεν µπορούν να προσφέρουν ΕΡΩΤΗΣΗ: ύσκολα θα απελευθερωθώ από τη φτώχεια λόγω των µιασµάτων που έχω. Εάν κάνω σταθερή προσπάθεια στη προσφορά, θα µπορέσω; ΜΕΙΣΟΥ-ΣΑΜΑ: Η κατάσταση αυτή εξαρτάται από τη θέση σου στον Πνευµατικό Κόσµο. Είσαι φτωχός γιατί είσαι στη θέση να είσαι φτωχός. Είσαι στο επίπεδο των φτωχών ατόµων στον Πνευµατικό Κόσµο. Είσαι εκεί γιατί είσαι ταυτισµένος µε αυτό το επίπεδο. Πιο πάνω είναι ο κόσµος όπου η φτώχεια δεν είναι τόσο δυσάρεστη. Σε ένα επίπεδο λίγο πιο πάνω είναι ο κόσµος των πλούσιων. Έτσι, είναι θέµα θέσης στον Πνευµατικό Κόσµο. Γι αυτό δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνεις πάρα να ανυψώσεις τη θέση σου στον Πνευµατικό Κόσµο και γι αυτό χρειάζεται να εξαγνιστείς. Ανυψώνεται πιο γρήγορα το άτοµο που υποφέρει, και επίσης αυτός που αποκτά χάρες βοηθώντας τους άλλους. 1 η εκεµβρίου 1952 Πολλοί από σας θα έχετε σίγουρα αναρωτηθεί το εξής: µα τι γίνεται µε εκείνους που διαθέτουν άφθονα υλικά αγαθά, τα οποία όµως τα απέκτησαν µε µη θεµιτούς τρόπους, πατώντας στα βάσανα και στις κακουχίες χιλιάδων ανθρώπων, διαπράττοντας κοµπίνες, απάτες, κλοπές κ.λπ.; Άραγε αυτό δεν είναι αδικία; Προφανώς είναι. Μόνο που, απ τη στιγµή που εµείς πιστεύουµε στο Νόµο της Αιτίας και του Αποτελέσµατος, όπως και στη δράση του 2

3 Κάρµατος που εµείς οι ίδιοι δηµιουργούµε, είµαστε σίγουροι πως αργά ή γρήγορα οι άνθρωποι αυτοί θα τιµωρηθούν για τα σφάλµατά τους, όπως θα τιµωρηθούν και οι απόγονοί τους, µέχρις ότου επιτευχθεί πλήρης εξαγνισµός. Οι άνθρωποι αυτοί γίνονται σκλάβοι του ίδιου τους του χρήµατος και ζουν δυστυχισµένοι. ηµιούργησαν αισθήµατα µίσους και οργής σε πολλά άτοµα. Ίσως να έχουν οδηγήσει µέχρι και στο θάνατο πολλούς ανθρώπους. Εύκολα µπορούµε να εκτιµήσουµε το πνευµατικό επίπεδο ενός τέτοιου ανθρώπου και, κατά συνέπεια, αρκεί να αφήσουµε τον χρόνο να περάσει, γνωρίζοντας ότι θα επιληφθεί η Θεία ικαιοσύνη, οπότε οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να ανησυχούν καθόλου για το συγκεκριµένο θέµα. Η έλλειψη πίστης στον Πνευµατικό Κόσµο είναι αυτή ακριβώς που µας κάνει να πιστεύουµε πως η οποιαδήποτε απάτη, εφόσον σχεδιαστεί και εκτελεστεί στην εντέλεια, ίσως να µην αποκαλυφτεί ποτέ. "Ο κλέφτης κι ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται", όπως λέει η λαϊκή παροιµία. Εποµένως, η αλήθεια σίγουρα κάποια µέρα θα λάµψει. Η Θεία ικαιοσύνη θα δράσει είτε έµµεσα, διαµέσου των οργάνων της ανθρώπινης ικαιοσύνης, είτε άµεσα, µε την έλευση δυστυχίας και κακουχιών. Καθηµερινώς συναντάµε ορατά παραδείγµατα αυτού του γεγονότος. Μπορεί να αργεί να έλθει, αλλά σίγουρα συµβαίνει. Το γεγονός ότι αρκετά συχνά παθαίνουµε ζηµιές ή µπλεκόµαστε σε µπελάδες υποδεικνύει ότι µέσα µας υπήρχε κάποια µορφή πνευµατικής συγγένειας µε τα άτοµα που προκάλεσαν τους µπελάδες ή τη ζηµιά. Με άλλα λόγια, είχαµε κάποιο χρέος ή υποχρέωση απέναντί τους. Συνεπώς, όταν ξεπληρώνουµε αυτό το χρέος, οφείλουµε να εκφράσουµε την ευγνωµοσύνη µας προς τον Θεό επειδή µας έδωσε την ευκαιρία να το εξοφλήσουµε. Με τον τρόπο αυτό, ευγνωµονούµε τον Θεό για όλα όσα µάς συµβαίνουν, είτε είναι αρνητικά είτε θετικά. Βεβαίως, µπορεί να µας φαίνεται δύσκολο το να Τον ευγνωµονούµε για κάτι αρνητικό, όµως η συνεχής εξάσκηση µε στόχο να φτάσουµε στη συγκεκριµένη κατάσταση πνευµατικής εξύψωσης θα έχει ως αποτέλεσµα να κατακτήσουµε την ίδια µας την ευτυχία, από τη στιγµή που «Η ευγνωµοσύνη γεννά την ευγνωµοσύνη ενώ η διχόνοια γεννά τη διχόνοια». «Ο άνθρωπος εξαρτάται από τη σκέψη του». «Μην κρίνεις τους άλλους ώστε να µη σε κρίνουν και αυτοί». Πρόκειται για φράσεις που εµπεριέχουν µεγάλη σοφία, οι οποίες µας απαλλάσσουν από πολλούς µπελάδες. Θα πρέπει να µάθουµε να εκφράζουµε την ευγνωµοσύνη µας στα λόγια και στην πράξη. Το γεγονός ότι την αισθανόµαστε, από µόνο του δε βοηθάει και πολύ. Πώς µπορούµε να συγκεκριµενοποιήσουµε την ευγνωµοσύνη µας; Μέσω της χρηµατικής προσφοράς που εκφράζει αυτή την ευγνωµοσύνη µας. Αλλά πόσο δύσκολο είναι να προσφέρουµε χρήµατα! εν είναι; Όλοι µας είµαστε εξαιρετικά προσκολληµένοι στο χρήµα. Και το ίδιο το χρήµα εµπεριέχει ενέργεια, η οποία µπορεί να είναι θετική ή αρνητική, ανάλογα µε το αίσθηµα που εκφράζουµε ως προς αυτό και µε τον τρόπο που το χρησιµοποιούµε. Το χρήµα πρέπει να διατίθεται µονάχα σε χρήσιµα για την επιβίωσή µας αγαθά και σε ενέργειες που συµβάλλουν στην ευτυχία του 3

4 πλησίον µας. Θα πρέπει να ωφεληθούν πολλά άτοµα από την προσφορά µας. Η συνεισφορά για την ανέγερση σχολείων και ορφανοτροφείων, για τη δηµιουργία µουσείων, για εκκλησίες, κλπ., είναι πολύ θετική πράξη. Η καταβολή των φόρων είναι επίσης θετική, δεδοµένου ότι όλοι συνολικά, αλλά και η ίδια η χώρα, θα αποκοµίσει οφέλη. Για µας, τους µαθητές του Τζορέι και τα µέλη της ΠΜΕ, πολύ θετική πράξη είναι και η αξιοποίηση των χρηµάτων µας µε σκοπό την ανάπτυξη των Κέντρων Τζορέι, της φυσικής γεωργίας, την παράδοση µαθηµάτων καλών τεχνών, τη δηµιουργία µουσείων κ.α. αφού οι στόχοι του Κινήµατός µας δεν είναι προσωπικοί αλλά συλλογικοί και ενδιαφέρουν την ανθρωπότητα στο σύνολό της. Το Κίνηµα δεν διαθέτει άλλες πηγές εισοδήµατος πέρα από τις προσφορές των µελών και των φίλων του, κατά τρόπο ώστε να διατηρήσει την αρχική του αγνότητα, παραµένοντας έτσι ανεξάρτητο από κάθε µορφής κέντρου εξουσίας. Οι δραστηριότητές µας απορρέουν µεν από ατοµικές πρωτοβουλίες, αλλά οι στόχοι µας είναι συλλογικού ενδιαφέροντος. Εδώ δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριµένος «ιδιοκτήτης»: η υπόθεση αυτή ανήκει σε όλους µας. Όλοι έχουν την δυνατότητα να συµβάλουν, µε άµεσο ή έµµεσο τρόπο, ώστε να επιτύχουµε τους στόχους που χάραξε ο Μεσσίας µας, ο Μέισου-Σάµα, που δεν είναι άλλοι από τη δηµιουργία ενός ιδανικού, παραδείσιου κόσµου. Και το όραµα αυτό δεν θα υλοποιηθεί από κανέναν "σωτήρα" που θα ενεργεί σαν µοναχικός καβαλάρης: χρειάζεται τη συνεργασία όλων, εφόσον τους καρπούς της προσπάθειας θα τους αποκοµίσουµε εµείς οι ίδιοι. Συµπερασµατικά, λοιπόν, µπορούµε να πούµε πως η ευγνωµοσύνη είναι το κλειδί για την ευτυχία µας. Μέσω της εκδήλωσης της ευγνωµοσύνης µας προς τον Θεό, εξαγνιζόµαστε και επιτυγχάνουµε την πνευµατική µας εξύψωση. Βοηθούµε τους άλλους και τον εαυτό µας. Μετατρέπουµε την αρνητική ενέργεια που εµποτίζει το χρήµα, λόγω της προσκόλλησης και της φιλοδοξίας που συνδέεται µε αυτό, σε θετική. Κατά συνέπεια, το καθαρό και θετικό χρήµα θα προσελκύσει καθαρό και θετικό χρήµα, µιας και θέληµα του Θεού είναι να µη µας λείψει τίποτα. Όσο περισσότερο µοιραζόµαστε µε τους άλλους ανθρώπους τα υλικά µας αγαθά, τόσο πιο πολύ ευτυχισµένοι θα αισθανόµαστε. Το πνευµατικό επίπεδο ενός ανθρώπου φαίνεται από το πόσο υψηλό αίσθηµα ευγνωµοσύνης κατέχει Να ευχαριστήσουµε για τη δυνατότητα που έχουµε να ευχαριστούµε Γι αυτό βρισκόµαστε και εδώ σήµερα, όπως και κάθε 1 ο Σάββατο: να ευχαριστήσουµε τον Θεό και τον Μέισου-Σάµα και όχι µόνο να ευχαριστήσουµε για ότι µας δόθηκε τον περασµένο µήνα αλλά προπαντός για το γεγονός ότι έχουµε τη δυνατότητα να εκφράσουµε την ευγνωµοσύνη µας. 4

5 εν είναι απλά µια προσευχή ευχαριστίας που γίνεται κάθε µήνα. εν είναι δηλαδή µια ακόµη προσευχή. Πρέπει να έχουµε το συναίσθηµα ότι είναι η πρώτη φορά που παραβρισκόµαστε σε αυτήν την τελετή. Πολλοί άνθρωποι θέλουν να ευχαριστήσουν για κάτι, αλλά δεν καταφέρνουν να αφυπνιστούν ποτέ. Θυµάµαι πολύ καλά όταν πρώτο άκουσα αυτήν την φράση: «Να ευχαριστήσουµε για την άδεια που έχουµε να ευχαριστούµε». Αυτό το συναίσθηµα, µας ανανεώνει, ανανεώνει την ευγνωµοσύνη µας. Όποιος δεν ευχαριστεί, δεν µπορεί ποτέ να ευτυχήσει στη ζωή του. Όσο περισσότερο καταφέρνω να ευχαριστήσω, τόσο πιο ευτυχισµένος γίνοµαι. Βεβαίως, είναι πιο εύκολο να ευχαριστήσουµε όταν δεχόµαστε κάποια χάρη. Αλλά, έχουµε να ευχαριστήσουµε για πολλά, που ενδεχοµένως δεν το κάνουµε. Π.χ., να ευχαριστήσουµε που βρισκόµαστε εδώ, µέσα στο φως, που φοράµε το Οχικάρι, που βρισκόµαστε στη έηση Ευχαριστίας. Πολλοί άνθρωποι βρίσκονται αυτή την στιγµή σε κάποιο νοσοκοµείο ή µαθαίνουν κάποιο δυσάρεστο νέο. Εµείς λοιπόν που βρισκόµαστε σήµερα εδώ και ευχαριστούµε, δεν είµαστε πραγµατικά προνοµιούχοι; Η κατάσταση της ευχαριστίας είναι από µόνη της µια κατάσταση Θεϊκή, µια κατάσταση ανώτερου πνευµατικού επιπέδου και κραδασµού. Όποιος δεν µπορεί να ευχαριστήσει, τελικά πέφτει στο πνευµατικό επίπεδο και κραδασµό της γκρίνιας και του παράπονου. Γι αυτό το λόγο είναι πολύ σηµαντικό ο καθένας από µας να προσπαθεί κάθε στιγµή της ζωής του να εξελιχθεί πνευµατικά. Πρέπει πάντα να σκεφτόµαστε θετικά, προσπαθώντας να µετατρέψουµε το αρνητικό σε θετικό. Ο Μέισου-Σάµα λέει: «Αυτό που είναι καλό, είναι καλό και αυτό που δεν είναι καλό, είναι επίσης καλό». Εδώ είναι το πρόβληµα: όλα εξαρτώνται από το πώς βλέπουµε τα πράγµατα, αν κοιτάµε από ένα ανοιχτό παράθυρο ή από ένα σχεδόν κλειστό παράθυρο. Αν βλέπουµε όπως λέµε, το ποτήρι µισό γεµάτο ή µισό άδειο. Γι αυτό είναι πολύ σηµαντικό να ανυψωθούµε πνευµατικά. Να βλέπουµε πάντα τα θετικά, να ευχαριστούµε κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη. Γι αυτό ο Μέισου-Σάµα µας λέει ότι η αληθινή στάση της πίστης είναι να αναρωτιόµαστε κάθε µέρα, κάθε στιγµή, τι έχουµε για να ευχαριστήσουµε τον Θεό σήµερα. Εµείς έχουµε το Τζορέι. Η ανθρωπότητα φθάνει σε ένα πολύ κρίσιµο σηµείο. Πλησιάζει όλο και περισσότερο η τελική κρίση που ανέφερε ο Χριστός. Έτσι, γίνεται αναγκαία µια δύναµη, µια απόλυτη δύναµη που θα µπορέσει να σώσει την ανθρωπότητα. Αυτή η δύναµη προέρχεται από το Οχικάρι που φοράµε. Εµείς οι άνθρωποι θα σώσουµε τους ανθρώπους, η ενέργεια του Θεού περνά µέσα από µας και γειώνεται και έτσι γίνεται µια εξαγνιστική δύναµη. Γι αυτόν το λόγο, κάθε άνθρωπος που βρίσκεται απέναντί µας δεν βρίσκεται εκεί τυχαία. Είπαµε στην προσευχή: «Κάνε µας αγνούς και ισχυρούς φορείς του Φωτός Σου για να ευλογούµε τους ανθρώπους που θα συναντούµε». Προσευχόµαστε κάθε µέρα, έτσι δεν είναι; Το εννοούµε όµως; Αναρωτιόµαστε 5

6 γιατί αυτός ο άνθρωπος ήρθε µπροστά µας; Πρέπει να σκεφτόµαστε: «Εγώ έχω Οχικάρι, αυτός όχι. Άρα». Ο Μέισου-Σάµα, είπε για το Οχικάρι: «Σε κάθε ιδεόγραµµα που γράφω υπάρχει µια µυστηριώδης Θεϊκή ύναµη, µια δύναµη που σώζει ζωές». Αυτό πρέπει να προσπαθήσουµε να το θυµόµαστε καθηµερινά. Πρέπει να δηµιουργήσουµε τον επίγειο παράδεισο πρώτα µέσα στην καρδιά µας. Κάποιες στιγµές της ηµέρας βρισκόµαστε σε κατάσταση υψηλού κραδασµού, κατάσταση παραδεισένια, άλλες στιγµές πέφτουµε σε χαµηλότερα επίπεδα. Σηµασία έχει να δούµε πόσες ώρες είναι αυτές όπου βρισκόµαστε σε υψηλά επίπεδα και πόσες ώρες σε χαµηλά. Να προσπαθούµε να βρισκόµαστε περισσότερη ώρα σε υψηλά επίπεδα, σε παραδεισένια κατάσταση, σε κατάσταση ευγνωµοσύνης. Σε κάποιο ποίηµα του Μέισου-Σάµα, λέει: «Φωτισµένοι από τον Θεϊκό Φως, οι άνθρωποι µπορούν να ζήσουν χωρίς δυσκολίες έστω και σε έναν σκοτεινό κόσµο». Για να το καταφέρουµε αυτό πρέπει να µετατρέψουµε την καρδιά µας σε παράδεισο, πρέπει να µην υποφέρουµε. Ο καλύτερος τρόπος για να µην υποφέρουµε είναι µέσα από το συναίσθηµα της ευγνωµοσύνης. Ξέροντας να ευγνωµονούµε, δεν υποφέρουµε ούτε σε στιγµές εξαγνισµού. Πρέπει λοιπόν, να προσπαθούµε συνεχώς να οικοδοµήσουµε παράδεισο στην καρδιά µας, ώστε να µην έχει δυνατότητα να εισχωρήσει η κόλαση σ αυτήν. Υπάρχει πάντα ένας και µοναδικός δρόµος για να λύσουµε τα προβλήµατα: είναι ο δρόµος της εξέλιξης. Γι αυτό το Τζορέι είναι τόσο σηµαντικό στη ζωή µας. Οριζόντια, µέσα από το Τζορέι σώζουµε άλλους ανθρώπους και κάθετα µας σώζει ο Θεός. Είµαι εγώ και ο Θεός. Είναι το κάθετο που µεγαλώνει µέσα στο οριζόντιο, είναι η φωτιά που καίει χάρη στη δύναµη του νερού και αντίστροφα. 6