ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΜΕ ΛΙΓΑ νά π πολλά, χωρίς οûτε τό

Transcript

1 \Aναδρομή στήν öννοια τοü Eθνους ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΜΕ ΛΙΓΑ νά π πολλά, χωρίς οûτε τό πλéθος τ ν γεγονότων νά συγχύσω οûτε καί τά σπουδαöα νά παραλείψω, àρχίζω àπ τίς θεμελειακές öννοιες τοü παγαλακικοü Κόμματος πού πηρέτησα. Κι àφοü τό êπλό εrναι σαφές λέω τοüτο: πως οéσία τéς χριστιανικéς θεότητας εrναι τρισυπόστατη àλλά μία, öτσι καί πρωταρχική öννοια καί οéσία τéς Παράταξης εrναι μία καί συνάμα τρισυπόστατη. ^Ο öρωτας πρός τό Εθνος, ï öρωτας πρός τήν \Ελευθερία καί ï öρωτας πρός τήν Εéτυχία τοü ΛαοÜ μας, δού τό τρισυπόστατο τéς παγαλακικéς δεολογίας. Ας μιλήσω γιά τό πρ το πού περιέχει âν ταυτ καί τά πόλοιπα. Οπως δηλώνεται àπό τό διο ùνομα τοü ΠανεθνικοÜ Μέτωπου, àπό που προκύψαμε καί âπίσης àπό τό ùνομα τéς Παράταξής μας, Πανεθνικό Κόμμα, öννοια τοü Εθνους εrναι συνυφασμένη μέ τήν παρξή μας. Καί στά χρόνια τοü \Αγώνα καί στά χρόνια τéς Διακυβέρνησης τό öθνος qταν τό κεντρικό σημεöο τéς δεολογίας μας. Η νά τό διατυπώσω διαφορετικά: γαλουχηθήκαμε μέ τήν κα- 33

2 πøƒ π Δƒ ª ø θολική àφήγηση τοü Εθνους μας. Τά συμβάντα τοü παρόντος ΧρονικοÜ δέν εrναι τίποτε ôλλο ε μή να μικρό àλλά ïπωσδήποτε σημαντικό κεφάλαιο àπό τή μακρά àνιστόρηση τοü Εθνους τ ν ^Ελλήνων Γατανιστ ν. Σέ παλαιότερες âποχές κόμματα, κινήματα καί κυβερνητικοί σχηματισμοί öκαναν âπανειλημμένα àναφορά στό Εθνος καί στά παράγωγά του (âθνικός, àντεθνικός, âθνικισμός, âθνικιστής κ.ô.) γιά λόγους πάντοτε προπαγάνδας καί ψηφοθηρίας. Ομως, πως àπέδειξε πορεία τ ν πραγμάτων, λοι αéτοί, âθνοκάπηλοι στήν οéσία, àποδείχθηκαν τελικά σφετεριστές τéς âξουσίας καί προδότες τοü Εθνους. Γιά μäς μως τά πράγματα qταν διαφορετικά. Μόνο σέ μäς τούς Ελληνες νέο-γατανιστές öλαχε ï κλéρος, âξαιτίας τéς êγνότητας τ ν àγώνων μας, τ ν àγαθ ν προθέσεων καί τ ν ριζοσπαστικ ν δε ν μας, καί πάνω àπό λα âξαιτίας «τéς βούλησης τéς ^Ιστορίας», νά àποκαταστήσουμε τήν öννοια τοü Εθνους (καί κάθε σχετικοü παράγωγου) καί νά âπαναφέρουμε τά πράγματα στήν àρχική τους καθαρότητα. Αéτόν τόν àσίγαστο πόθο àλλά καί τήν àνάγκη γιά ôμεση âπιστροφή στό Εθνος, αéτό τό δεολογικό βάθρο τ ν àγώνων μας, ï ΔαρεÖος τό àποκάλεσε «âθνορομαντισμό» / καί «ëλληνορομαντισμό» γιά λόγους ρητορικéς ποικιλίας, δεδομένου τι οî δύο ροι συνέπτιπταν âννοιολογικά. Εθνος καί ^Ελλάς qταν γιά μäς, καί τότε καί τώρα, öννοιες ταυτόσημες. «\Εθνορομαντισμός» σήμαινε «ëλληνορομαντισμός» καί τό àντίθετο. Ε δικότερα, αéτές οî δίδυμες öννοιες προσδιόριζαν ùχι μόνο τή ρομαντική στάση μας 34

3 Δ Ãƒ π Δ À ƒ π À πρός τό Εθνος/^Ελλάς àλλά, κύρια, τό öντονο âρωτικό πάθος καί τή λιβιδική λατρεία μας γιά τό Εθνος. \ΕκεÖνο πού ï ΔαρεÖος μπόρεσε νά μäς κάνει νά âννοήσουμε εrναι πώς âμεöς λοι οî âρωτόπαθοι Γατανιστές, âμεöς πού συγκροτοüμε τή «μαχόμενη καί παλλόμενη» πλειοψηφία τοü ΠΑ- ΓΑΛΑΚ, öχουμε μιά βαθύτατη âρωτική σχέση μέ τό Εθνος. «Τό Εθνος κι âμεöς, ^Ελλάδα κι âμεöς, σύντροφοι-συντρόφισσες, ε μαστε οî α ωνίως àποχωρισμένοι âραστές πού μέ πάθος καί θυσίες âπιζητοüν τήν παντοτινή νωσή τους. ^Η σχέση μας μέ τό Εθνος πρέπει νά εrναι πρώτιστα âρωτική. ^Ο δεσμός μας μέ τήν ^Ελλάδα πρέπει νά àπολήγει πάντα σέ να Εéτυχισμένο Τέλος» (Δαρείου \Απομνημονεύματα). Ενα ôλλο στοιχεöο πού προκύπτει àπό τά παραπάνω εrναι τοüτο: λοι âμεöς, οî «συνεραστές καί συναυλακάρηδες τοü Δαρείου», ε μαστε καί ε μασταν κάθετα àντίθετοι στήν öννοια τοü δυτικότροπου Κράτους καί τéς συνεπόμενης δεολογίας τοü κρατισμοü. Τό Κράτος, σύμφωνα μέ τίς θεμελιώδεις àρχές τéς Πρώτης Διακήρυξης 13ης \Οχτώβρη, àποτελεöται àπό μιά àπεχθή ïμάδα γραφειοκρατ ν, àπό ναν àντιλαϊκό ëσμό àξιωματούχων πού τούς ëνώνει ï àκόρεστος πόθος καί βουλιμία γιά âξουσία. ^Ο κρατισμός εrναι àρρώστεια δυτική πού μόλυνε τήν âγγενή, ëλληνοανατολική παράδοσή μας, àφοü τόσο στήν àρχαιότητα σο καί στό Βυζάντιο, πως καί στά χρόνια τéς âπανάστασης âνάντια στήν çθωμανική τυραννία, öννοια τοü κράτους δέν πάρχει. «Δύση Κακό, \Ανατολή Καλό», «Δύση σκοτεινή, κόκκινη \Ανατολή» qταν κάποια àπό τά 35

4 πøƒ π Δƒ ª ø βασικά καί êπλά συνθήματα πού àκούγονταν καθημερινά œς καί τά πρ τα χρόνια τéς Διακυβέρνησης. \Αργότερα τά συνθήματα αéτά âπανέρχονταν, γιά λόγους îστορικούς, μόνο στίς παλλαϊκές συγκεντρώσεις καί στίς πορεöες διαμαρτυρίας μπροστά στίς πρεσβεöες τ ν àντιδραστικ ν χωρ ν τéς \ΑλλοδαπÉς. Πέραν λοιπόν àπό τήν àγωνία καί τούς àγ νες γιά τήν πλήρη àπελευθέρωση τοü λαοü τ ν Γατανιστ ν àπό τίς ντόπιες καί ξένες δυνάμεις καταπίεσης να ζήτημα πού συνεχ ς μäς àπασχολοüσε τότε qταν πώς öπρεπε νά καταργηθεö παντελ ς τό àνερωτικό Κράτος καί στή θέση του νά τοποθετηθεö τό âρωτικό Εθνος, λουσμένο àπό τή λίβιδό μας. Αéτό ôλλωστε qταν τό κύριο θέμα τ ν πρώτων δημόσιων ïμιλι ν τοü \ΑρχηγοÜ καί ^Ηγεμόνα μας Δαρείου. «Υστερα àπό μιά μακρά σειρά àντιερωτικ ν καί στείρων κρατικίστικων κυβερνήσεων öφτασε, âπιτέλους, œρα γιά τήν \Εθνική Σοσιαλερωτική Διακυβέρνηση. Τό àνέφικτο ραμα πολλ ν δυστυχισμένων γενε ν, ï àσίγαστος âθνικός πόθος δεκαετι ν σήμερα γίνεται σ μα âρωτικό, κορμί χειροπιαστό. Τιμή καί δόξα στούς àγ νες μας. Τιμή καί δόξα στήν πρώτη Ε. Σού. Δού!» 36

5 Πληροφορίες γιά τή γατανική φύση OΝΤΑΣ Ο ΔΑΡΕΙΟΣ àπό τή φύση του âρωτικός καί ε σηγητής τοü âθνοερωτισμοü καί τéς λιβιδικéς συμπεριφορäς πρός τό Εθνος, qταν φυσικό πώς καί κατά τίς περιόδους τοü \Αγώνα καί κατά τίς âποχές τéς Διακυβέρνησης εrχε πολλές âρωτικές σχέσεις. \Αλλά àκόμη περισσότερες qταν οî àξιολάτρευτες âκεöνες γυναöκες κάθε λικίας καί τάξης πού âρωτεύθηκαν μέ πάθος τόν «Νυμφίο τοü Κόμματος», πως συχνά τόν àποκαλοüσαν. Φυσικά λες αéτές δέν βρéκαν πάντα àνταπόκριση σέ âκεöνον τόν âρωτικό ôνδρα «àφοü να κορμί νά μερισθεö σέ ôπειρα, δέν γίνεται», σύμφωνα μέ τόν ποιητή. Οταν λοιπόν τό ΠΑΓΑΛΑΚ qρθε στήν âξουσία, οî εéνοούμενες καί âπίσημες àγαπημένες τοü Δαρείου κατέλαβαν σημαντικές κυβερνητικές θέσεις. Ε δικά οî παρακοιμώμενές του κατά τήν âποχή τοü \Αγώνα àμείφθηκαν ôλλες μέ θώκους πουργικούς, ôλλες διετέλεσαν μέλη τοü ΠΓ τοü Κόμματος καί γενικά λες τους μέ τόν να τόν ôλλο τρόπο τιμήθηκαν γιά τήν àγάπη πού προσέφεραν στόν \Αρ- 37

6 πøƒ π Δƒ ª ø χηγό μας. Φυσικά καταβολή τοü μισθοü τους γινόταν πάντοτε σέ ΜΜΠ. Ομως κάθε Μονάδα δέν öπρεπε νά εrναι μεγαλύτερη àπό 41.x. Τό σημαντικότερο μως qταν πώς öντονη παρουσία γυναικ ν στήν Κυβέρνηση, στή Βουλή καί στούς μεγάλους Δημόσιους \Οργανισμούς öδειχνε πεντακάθαρα τά α σθήματα τοü Δαρείου καί τοü Κινήματός μας πρός τό ôλλο φύλο. Στήν πρώτη Γιορτή τéς Γυναίκας, πού καθιέρωσε τό ΠΑΓΑΛΑΚ καί γιορτάζεται μέχρι σήμερα, àνέβηκε στό βéμα ï ΔαρεÖος, «περιτριγυρισμένος àπό να μπουκέτο κοριτσι ν» ( πως γράφτηκε στήν âφημερίδα τοü Κόμματος «Μελλοντικό Παρόν») καί μίλησε γιά τό νόημα καί τή σημασία τéς γιορτéς. Χρησιμοποίησε μάλιστα γιά πρώτη φορά τότε τή διάσημη öκτοτε φράση «γυναίκα εrναι τό μισό τοü οéρανοü». ^Η φράση αéτή àποτέλεσε τό βασικό μότο τéς Ενωσης \Ελεύθερων \Αγωνιζόμενων Γυναικ ν ^Ελλάδας (ΕΕΑΓΕ). \Ανάμεσα σέ âκεöνες τίς âκλεκτές γυναöκες πού àγάπησαν τόν ΔαρεÖο καί àγαπήθηκαν àπό αéτόν, qταν καί συντρόφισσα καί συναγωνίστρια γνωστή μέ τό ψευδώνυμο Μίτια. ^Η Μίτια Μίτυα (àπό τό ùνομα μιäς âμβληματικéς γυναικείας μορφéς τοü διεθνοüς προλεταριάτου) àγωνιζόταν στήν ΥΠΟΛΑ καί παράλληλα μελετοüσε τήν àληθινή καί «μυστική îστορία» τοü Εθνους τ ν ^Ελλήνων, κάτι πού qταν àπαγορευμένο àπό τό àντιδραστικό àκαδημαϊκό καί πανεπιστημιακό κατεστημένο. Τό àγωνιστικό πόστο της qταν στήν ΤΜΔ Βορείων Προαστίων, \Αθήνα ^Ελλάς, που ôλλοτε öγραφε συνθήματα στούς τοίχους καί ôλλο- 38

7 Δ Ãƒ π Δ À ƒ π À τε âκτελοüσε àφισοκόλληση. Αλλοτε πάλι τροφοδοτοüσε τούς öνοπλους τéς πρώτης γραμμéς. Ενα βράδυ, λοιπόν, στερα àπό μιά κοπιαστική καί âπικίνδυνη μέρα, καθώς μελετοüσε μόνη στά μυστικά διαμερίσματα τοü Δαρείου, öγινε κοινωνός μιäς συγκλονιστικéς îστορικéς àλήθειας, πού κανείς œς τότε δέν γνώριζε. Διάβασε στό μικατεστραμμένο φυλλάδιο τοü α γυπτιώτη îστορικοü τή θεωρία τοü ëλληνικοü ΓατανισμοÜ. ^Ο îστορικός τοü 19ου α ώνα (τελικά πέθανε ôσημος καί πάμπτωχος στό Δημόσιο ΨυχιατρεÖο, \Αθήνα ^Ελλάς) ποστήριζε πώς âξεικόνιση τοü τοτεμικοü Γατάν (Γατανθρώπου), πως τόν àποκάλεσε, σήμαινε πώς àκόμη σέ παλαιότερα χρόνια κυκλοφοροüσαν ùντως στήν Πελοπόννησο ^Ελλάς, âνδεχομένως καί σέ ôλλες ëλλαδικές περιοχές, αéτά τά âρωτικά καί πανέμορφα ùντα. Μέ λίγα λόγια àνακάλυψε καί πρόσθεσε στίς δη γνωστές φυλές τ ν \Αρχελλήνων ôλλη μιά. Τήν κάστα τ ν Γατάν πού συνδύαζαν τίς àρετές γάτων καί àνθρώπων: àπό τή μιά âρωτικά γουργουρίσματα, àγάπη γιά φαγητό, διάθεση γιά πνο καί χαϊδέματα, τάση γιά ïλοήμερη àνάπαυση, καλοπέραση, àνεμελιά καί àπό τήν ôλλη ôκρα âλευθεριότητα καί μαζί περανεπτυγμένο α σθημα αéτοπροστασίας. oησαν λαμπροί πολεμιστές καί διέθεταν ψηλότατο δείκτη νοημοσύνης, «àθώα πανουργία» καί εéελιξία πνεύματος. Σύμφωνα μάλιστα μέ τίς ε κασίες τοü îστορικοü οî Γατάν (àπό που καί οî öννοιες γατανισμός, γατανιστής, γατανικός κ.ô.) εrχαν àναπτύξει τή φιλοσοφικο-πολιτική θεωρία τéς «èφέλιμα σταθερéς âξέλιξης καί àλλαγéς», πού öμελε νά àποτελέ- 39

8 πøƒ π Δƒ ª ø σει, πως θά δοüμε, τή θεμελιώδη πολιτική θέση τοü Κινήματός μας. «Ολα νά âξελίσσονται καί νά àλλάζουν àρκεö νά διατηροüν τήν èφέλιμη γιά μäς σταθερότητα». Μέ δυό λόγια: πεμπτουσία τοü ΓατανισμοÜ qταν «εûκολη καί χαρούμενη àπόκτηση àγαθ ν μέσα àπό μιά âπωφελή καί συμφέρουσα âπιθετικότητα», διαφύλαξη τ ν κεκτημένων, μέ νύχια καί μέ δόντια, καί «àνέμελη καί συνεχής κατανάλωση τéς Eéτυχίας». Μέ αéτόν τόν τρόπο öζησε καί μεγαλούργησε αéτό τό φύλο τ ν Προελλήνων. Δυστυχ ς ï îστορικός τοü 19ου α ώνα δέν δίνει κανένα στοιχεöο π ς χάθηκε τελικά αéτή μεγάλη καί γενναία φυλή. Οταν τήν ëπόμενη φορά συναντήθηκαν σέ τόπο μυστικό ï ΔαρεÖος καί Μίτια, âκεöνος κρατώντας την στήν àγκαλιά του τή ρώτησε π ς πäνε οî σπουδές καί ï àγώνας. Συγκινημένη âκείνη τοü àπεκάλυψε αéτό πού μέ τρόπο περφυσικό τéς εrχε δείξει δια «συνωμοτική îστορία» καθώς τήν εrχε ïδηγήσει λίγες μέρες πρίν σέ να σκοτεινό παλαιοπωλεöο τéς πλατείας Μοναστηρακίου, \Αθήνα ^Ελλάς. ΤοÜ διάβασε τό ëτοιμόρροπο φυλλάδιο τοü îστορικοü τοü 19ου α ώνα καί τοü öκανε âκτενή λόγο γι αéτή τήν âκπληκτική àνακάλυψη σχετικά μέ τήν àρχαία φυλή τ ν ^Ελλήνων Γατάν. ^Ο ΔαρεÖος, παρά τή μεγάλη μόρφωσή του, àγνοοüσε τήν παρξη τ ν Γατανιστ ν, âντυπωσιάστηκε àπό τό ε ρημα τéς Μίτιας καί àντελήφθηκε àμέσως τήν τεράστια σημασία καί τό βαθύτατο νόημα τοü γατανισμοü. Ε δικότερα τόν âντυπωσίασε, πως μοü âξομολογήθηκε κάποτε, γατανική πολιτική θεωρία τéς «èφέλιμα σταθερéς âξέλιξης». 40

9 Δ Ãƒ π Δ À ƒ π À Τό γεγονός κρίθηκε σημαντικότερο àφοü, πως εrπε Μίτια, δια θεώρησε αéτή τήν àνακάλυψη τοü φυλλαδίου σάν ναν εéνοϊκό ο ωνό, «σάν φανέρωμα ëνός θεόπεμπτου σημαδιοü». ^Η ôποψη τéς Μίτιας σχετικά μέ τή θεϊκή καί μυστική προστασία τοü Κινήματος καί τéς \Οργάνωσης qταν àρκετά διαδεδομένη τά χρόνια âκεöνα. \Εξάλλου καί ôλλες φορές, καί πρίν καί μετά àπό αéτό τό συμβάν, τόσο ï ΔαρεÖος σο καί οî συνεργάτες του ε χαμε âμπιστευθεö σημάδια καί ο ωνούς σέ κρίσιμες àποφάσεις. Κι αéτό χωρίς νά προσβάλλεται στέρεα λογική καί ï çρθολογισμός μας. Τουναντίον πéρχε πάντοτε τρόπος νά συνδυάζονται τά πράγματα. Σύμφωνα μέ τήν ôποψη ëνός âπιστημονικοü συνεργάτη τοü Δαρείου, ε δικοü στήν παραψυχολογία καί τή μεταφυσική, «καθώς τό Εθνος τ ν ^Ελλήνων πάντα àγαποüσε νά συνδυάζει τό λογικό μέ τό παράλογο καί τόν ρεαλισμό με τή μυστικοπάθεια, φιλοσοφική βάση τοü Κινήματός μας εrναι, καί àπό αéτή τήν ôποψη, βαθύτατα ëλληνική». Διανύαμε τότε τήν Πρώτη Περίοδο \Αγώνων. ^Η νίκη φαινόταν δύσκολη àλλά ùχι àδύνατη καί ï προνοητικός ΔαρεÖος âργαζόταν σκληρά μέ τό âπιτελεöο του νά διαμορφώσει âκεöνο τό δεολογικό σχéμα πού, μέ τή λήξη τοü \Αγώνα, θά δοκίμαζε νά καταλάβει τήν âξουσία καί τή Διακυβέρνηση τéς χώρας. oηταν δη τοιμος νά καταλήξει ε τε στό ùνομα Πανεθνική Λαϊκή Παράταξη (ΠΑΛΑΠ) ε τε στό ùνομα Πανεθνική \Οργάνωση ΛαοÜ (ΠΑΝΟΡΓΑΛ) àλλά κάτι τόν àπέτρεπε νά àνακοινώσει τίς σκέψεις του. Ετσι 41

10 πøƒ π Δƒ ª ø ταν μέ αéτόν τόν θαυμαστό τρόπο πληροφορήθηκε àπό τήν àγαπημένη του φοιτήτρια καί àγωνίστρια τά σχετικά μέ τή φυλή τ ν ^Ελλήνων Γατανιστ ν, πανέξυπνος πως qταν «καί πρ τος Γατανιστής χωρίς νά τό γνωρίζει», àποφάσισε νά συμπεριλάβει στήν çνομασία τοü Κόμματος, ôρα νά âντάξει βαθιά μέσα στήν πολιτική μας δεολογία τόν Γατανισμό καί τήν πολιτικό-οικονομική θεωρία του: çνομαστήκαμε ΠΑΓΑΛΑΚ. Δέν θά qταν, λοιπόν, περβολή νά ποστηρίξω πώς âκεö στήν àγκαλιά τéς Μίτιας ï ΔαρεÖος âπαναπροσδιόρισε καί âπεξεργάστηκε, œς τήν τελευταία λεπτομέρεια, τίς βασικές àρχές τοü Κινήματός μας. Γιά τή δράση τéς «àγαπημένης Μιτιούσκας» θά öχω τήν εéκαιρία νά μιλήσω παρακάτω. ^Ωστόσο καλό εrναι, παίρνοντάς την παράδειγμα, νά δείξω πόσο εéμετάβλητη εrναι ùχι μόνο àνθρώπινη τύχη àλλά καί àνθρώπινη φύση. \Αναφέρω πώς λίγα χρόνια μετά τόν θάνατο τοü Δαρείου, Μίτια ùχι μόνο παύθηκε àπό τήν ΚΕ καί τό ΠΓ τοü ΠΑ- ΓΑΛΑΚ, àλλά διαγράφηκε ïριστικά àπό τό Κόμμα. Α τία πéρξε àκατανόητη πρόθεσή της νά îδρύσει μέσα στό ΠΑΓΑΛΑΚ να ùργανο ΜεταφυσικοÜ, ΘρησκευτικοÜ, \ΗθικοÜ καί Α σθητικοü \Ελέγχου, πως τό çνόμασε. Σκοπός τοü ΜΕΘΡΗΑΕΛ θά qταν νά âλέγχει τήν «πολιτική çρθότητα» τ ν μελ ν τοü Κόμματος μέ κριτήρια ùχι μόνο πολιτικά àλλά καί μεταφυσικά, θρησκευτικά, äθικά καί α σθητικά. Τά χρόνια âκεöνα ζωογόνος ëλληνορομαντική αûρα τοü 42

11 Δ Ãƒ π Δ À ƒ π À Δαρείου εrχε α σθητά μειωθεö. Ανθρωποι δυτικότροπου θους εrχαν γίνει κύριοι τοü κομματικοü μηχανισμοü τοü ΠΑΓΑΛΑΚ πού «àκολουθώντας τήν ôτεγκτη βούληση τéς îστορίας καί τοü ΤροχοÜ τό γύρισμα» öχανε βαθμιαöα τήν ïρμή του καί τόν àνατολικό âθνολαϊκό χαρακτήρα του. Φαινόταν πώς ε χαμε χάσει πάλι τό γατανικό qθος μας καί διολισθαίναμε πρός τόν κρατικίστικο çρθολογισμό τéς Δύσης. Ξαναβυθιζόμασταν âκεö àκριβ ς àπό που ï γενναöος καί ρομαντικός ΔαρεÖος μäς àνέσυρε, χρόνια πρίν, μέ τόσους àγ νες καί θυσίες. Τά πρωτοπόρα συνθήματά μας εrχαν λησμονηθεö. Τά λάβαρά μας εrχαν ταπεινωθεö καί àποσυρθεö. ^Η ζωογόνος âρωτική αûρα εrχε χαθεö. Τό χειρότερο, τό πρόσωπο τοü Δαρείου σακατεμένο πάνω στίς κουρελιασμένες àφίσες γινόταν σαρίδι τοü àνέμου στούς δρόμους τéς Πάνω καί τéς Κάτω \Αθήνας. 43

12 Pαντεβού μέ τήν ^Iστορία TΟ ΠΕΝΘΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τό εrδος μας. ΘρÉνοι καί κοπετοί δέν μäς ταιριάζουν. Δάκρυ ôς μή θολώσει τήν καθαρή ματιά μας. Κι οûτε àσάφειες καί ôχρηστοι συναισθηματισμοί νά θαμπώσουν τήν κρυστάλλινη îστορία τοü ïρμητικοü καί ζωοφόρου Κινήματός μας. Τουλάχιστον âγώ τίποτε δέν σκοπεύω νά διεκτραγωδήσω. Νά θριαμβολογήσω âπιθυμ, àφοü àκόμη κι ôν ï Τροχός τéς Μοίρας στράφηκε γιά μäς πρός τά κάτω, àρκεö πού κάποτε öφτασε γιά μäς τόσο ψηλά. ^Η θριαμβευτική πορεία τéς Παράταξής μας àρχίζει àπό δύο φαινομενικά διαφορετικά îστορικά σημεöα, πού ½στόσο εrναι τελικά μοια καί συνδέονται στενά. Ετσι, μέ βάση τή μακραίωνη îστορία τοü Εθνους μας, μέ βάση δηλαδή τή διαχρονία, δεολογική àρχή τéς Παράταξής μας, οî \Αγ νες μας καί ï ôσβηστος öρωτάς μας γιά τό Εθνος, τήν \Ελευθερία καί τήν Εéτυχία χάνονται στά βάθη τéς ëλληνικéς γατανικéς îστορίας. Γιά νά εrμαι àκριβής, σύμφωνα μέ τή διατύπωση τοü Δαρείου, «àρχή τéς àρχéς μας βρί- 44

13 Δ Ãƒ π Δ À ƒ π À σκεται στά βάθη τéς παγκόσμιας ëλληνικéς îστορίας». Μέ βάση μως τή συγχρονία, δέα τοü Κόμματός μας (κατ ôλλους Κινήματος) àρχίζει νά âμφανίζεται τόν περασμένο α ώνα, σάν öκφραση τόσο τéς παγκόσμιας σο καί τéς εéρωπαϊκéς ëλληνικéς îστορίας. ^Ο \Αρχηγός μας, προτοü γίνει αéτό πού τοü ρισε Μοίρα, εrχε διατελέσει Καθηγητής τ ν îστορικοκοινωνικ ν καί ο κονομικ ν âπιστημ ν σέ πανεπιστήμια τéς \ΑλλοδαπÉς. Σέ μιά πρωτότυπη καί συνάμα τολμηρή πραγματεία εrχε àποδείξει πώς âξέλιξη τéς παγκόσμιας îστορίας, στήν οéσία àκολούθησε τήν âξέλιξη τéς ëλληνικéς îστορίας. Οî διάφορες φανερώσεις τοü πολιτισμοü τ ν δυτικοü τύπου κρατικ ν çργανισμ ν qταν μιμήσεις (ôλλοτε âπιτυχεöς, ôλλοτε ùχι) τοü πανάρχαιου ëλληνικοü πολιτισμοü. ^Η φιλοσοφία, λογική καί λογισμική, οî τέχνες, οî âπιστéμες, τά γράμματα, τό εs àγωνίζεσθαι καί ï àθλητισμός, ï τρόπος τοü πολιτεύεσθαι καί κυβερνäν, μέ δυό λόγια λες οî äθικές, πολιτικές καί πολιτισμικές àξίες τéς \ΑλλοδαπÉς πηγάζουν àπό τήν ëλληνική îστορία, καλύτερα àπό τήν παγκόσμια ëλληνική îστορία. \Αλλά âδ, συνεχίζει ï συλλογισμός τοü Δαρείου, παρουσιάζεται να παράδοξο. Γιατί \Αλλοδαπή καί ε δικότερα τά κράτη τéς κεντρικéς Εéρώπης, οî ΗΠΑ, ï Καναδάς καί Κοινοπολιτεία τéς Αéστραλίας öχουν àναπτυχθεö περισσότερο àπό τήν ^Ελλάδα; Γιατί τό Εθνος καί ï Λαός μας παραμένουν σέ πολιτική àφάνεια, ο κονομική δυσπραγία καί κοινωνική καταπίεση; Ποιά τά α τια τéς φθορäς, τéς καταπίεσης καί τéς δυστυχίας τοü Εθνους καί τοü ΛαοÜ μας; 45

14 πøƒ π Δƒ ª ø Τά α τια τéς φθορäς καί τéς δυστυχίας τοü ΛαοÜ καί τοü Εθνους, τά α τια τοü àνερωτικοü καί καταπιεστικοü κρατισμοü, àπαντä ï ΔαρεÖος στό îστορικό öργο του «Μνημόνιο γιά μιά \Εθνικολαϊκή Ο κονομική καί Κοινωνική \Ανάπτυξη», πρέπει νά àναζητηθοüν τόσο στή διαχρονία σο καί στή συγχρονία μας. ^Η ^Ελλάδα μέ τό πέρασμα τ ν α ώνων «καί μέ τήν πολλαπλή δυσμένεια τéς îστορίας» öχασε σταδιακά τήν α γλη της, καθώς μάλιστα λησμονήθηκαν οî δέες τοü àρχέγονου ΓατανισμοÜ. ^Η σύγχρονη ^Ελλάδα, πάλι, σά χώρα àδύναμη καί ποτελής σέ ξένες δυνάμεις, σά «διαρκές πεδίο χυδαίου μεταπρατισμοü», àπό τή μιά βρίσκεται δεμένη στό ±ρμα τéς κρατικίστικης Δύσης àπό τήν ôλλη εrναι παγιδευμένη σέ âγκάθετες παλατιανές κυβερνήσεις, στήν πλουτοκρατία καί στόν παλαιοκομματισμό. Ετσι μολονότι οî \Αγ νες μας γιά âθνική àνεξαρτησία καί λαϊκή κυριαρχία τοποθετοüνται κιόλας στή δεκαετία τοü Σαράντα (τοü 20οÜ α ώνα) τά πράγματα àντί νά καλυτερεύουν, πήγαιναν àπ τό κακό στό χειρότερο. Ωσπου qρθε καί κορυφώθηκε «ëλληνική πολιτική τραγωδία». Υστερα àπό μακρόχρονες καταπιεστικές καί αéταρχικές πολιτικές, âγκαταστάθηκε στή χώρα μας, ½ς àποτέλεσμα τ ν ξένων καί ντόπιων συμφερόντων, «ξενοκίνητη Χούντα τοü ΠαλατιοÜ, Χούντα τ ν αéλικ ν». Τί χρειάζεται λοιπόν γιά νά μπορέσουμε νά àναγεννηθοüμε âθνικά, νά ξαναβροüμε τήν âλπίδα, νά àνακτήσουμε τή χαμένη περηφάνεια; Τό êπλό καί αéτονόητο àπαντä ï ΔαρεÖος: âπιστροφή στίς παλαιές γατανικές àξίες καί 46

15 Δ Ãƒ π Δ À ƒ π À ôμεση κινητοποίηση γιά âθνική àνεξαρτησία καί λαϊκή κυριαρχία. Τό Εθνος çφείλει, âδ καί τώρα, νά γίνει àνεξάρτητο, ï Λαός κυρίαρχος. Σέ τοüτο τό θεωρητικό àλλά στέρεο δίπολο γιά âθνική àνεξαρτησία καί λαϊκή κυριαρχία στηρίχθηκε τόσο ï πολύχρονος öνοπλος àγώνας τοü ΠΑΑΜ, σο καί âθνοταξική πάλη τοü ΠΑΓΑΛΑΚ, καί πρίν καί μετά τήν àνάληψη τéς Διακυβέρνησης. Αéτό τό δίπολο εrναι, σύμφωνα μέ τόν ΔαρεÖο, ï διπλός γατανικός πέλεκυς πού πρέπει νά πάρουμε στά χέρια μας γιά νά κόψουμε τά μισητά κεφάλια τéς âθνικéς ποδούλωσης καί τéς λαϊκéς ποταγéς. Αλλωστε ï διπλός πέλεκυς πéρξε τό κυρίαρχο σύμβολο, τό τιμημένο λάβαρο τοü \Αγώνα μας. Καί δέν εrναι λίγοι οî àγωνιστές-μάρτυρες πού σκοτώθηκαν àπό τίς δυνάμεις καταστολéς τή στιγμή πού ζωγράφιζαν μέ λευκή μπογιά στούς μαύρους τοίχους τéς \Αθήνας «τό διπλό τéς τιμωρίας πελέκι», σύμφωνα μέ τόν ποιητή \Αντρέα Δήμου καί θεωρητικό τéς λεγόμενης «ΓενιÄς τοü Δαρείου». Τί àπέμενε στερα àπό λα αéτά; Τό σινιάλο τ ν Οéραν ν. Τό νεüμα τéς ^Ιστορίας. Καί συνέβη αéτό πού κανείς δέν μπορεö νά àμφισβητήσει. Τί; Τό γεγονός τι τελικά μόνο δική μας γενιά, μόνο âμεöς μέ ^Οδηγό τόν ΔαρεÖο àξιωθήκαμε νά συναντήσουμε τήν îστορία, ùχι μεταφορικά àλλά κυριολεκτικά. \Ακόμη καί οî σφοδρότεροι àντίπαλοί μας δέχτηκαν πώς αéτό τό συναπάντημά μας μέ τήν îστορία, αéτό πού àργότερα θά àποκληθεö «Ραντεβού μέ τήν ^Ιστορία» qταν àπόφαση τéς διας τéς Μοίρας. \Αλλά, πως πάντα συμβαίνει σέ λα τά ρομάντσα, öπρεπε 47

16 πøƒ π Δƒ ª ø καί σέ τοüτο τό Ρομάντσο τéς ^Ιστορίας νά âνεργήσουν δυνάμεις δαιμονικές, τό Εθνος νά κατέβει στό τελευταöο σκαλί τéς Κόλασης γιά νά μπορέσει τήν στατη στιγμή νά σωθεö àπό τόν ρωα καί πατριώτη ΔαρεÖο. Καί qταν αéτό πού ï àγαθός θεός τéς ^Ελλάδας καί προαιώνια μοίρα ρισαν: τή στιγμή τéς μαύρης τυραννικéς χούντας τ ν αéλικ ν, τή στιγμή τéς ôκρας καταπίεσης ï âρωτικός ΔαρεÖος συναντήθηκε μέ τήν μέχρι τότε àνέραστη καί στέρφα ^Ιστορία. Νά μέ δυό λόγια π ς προκύψαμε. 48