Για καλύτερη απεικόνιση, παρακαλώ επιλέξτε Full Screen View από το μενού View For best viewing, please select Full Screen View from the View menu

Transcript

1 wip10

2 Για καλύτερη απεικόνιση, παρακαλώ επιλέξτε Full Screen View από το μενού View For best viewing, please select Full Screen View from the View menu Αν δε βλέπετε σωστά τις διαβαθμίσεις του μαύρου, παρακαλώ ρυθμίστε την οθόνη σας If you can t see accurately the graduations of black, please adjust your monitor

3 επιμέλεια τεύχους: Γιάννης Σταθάτος issue curated by John Stathatos

4 Τhe previous two issues of wip, the present one, and the next one are all organized around a theme, or are curated by a guest curator. This means that a lot of work sent to the magazine has accumulated. I hope to publish much of this work in wip12 and subsequent issues. The next issue (wip11) will come out in mid-april. It will be dedicated to the seminar given in Athens by Antoine D Agata, organized and curated by ART/IF/ACT. Simos Saltiel Τα τελευταία δύο τεύχη, το παρόν καθώς και το επόμενο οργανώθηκαν γύρω από ένα θέμα ή τα επιμελήθηκαν φιλοξενούμενοι επιμελητές. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη συσώρευση φωτογραφικών έργων που έχουν αποσταλεί εδώ και καιρό στο περιοδικό αλλά δεν μπόρεσαν να δημοσιευθούν. Στο μεθεπόμενο τεύχος ελπίζω ότι αρκετά από αυτά θα βρουν τη θέση τους στο περιοδικό. Το επόμενο τεύχος (wip11) θα κυκλοφορήσει στα μέσα Απριλίου και θα είναι αφιερωμένο στο σεμινάριο που έκανε ο Antoine D Agata στην Αθήνα σε οργάνωση και επιμέλεια της ομάδας ART/IF/ACT. Σίμος Σαλτιέλ

5 PHOTOGRAPHY & LANDSCAPE ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΤΟΠΙΟ From having been one of the medium s dominant genres, landscape has effectively vanished from contemporary painting; where it survives, it does so in an etiolated, tongue-in-cheek, postmodern spirit, in paintings which are more about landscape painting than about landscape itself. It remains, however, a vital strain in photography, if one embracing a much wider field of reference than in the days of Anselm Adams. Though substantially muted, the sublime can still be encountered, whether in the seascapes of Jan Schreiber or the luminous urban epiphanies of Christos Koukelis. Even today, the contemplation of nature can trigger a highly personal emotional response, like that of Helen Sear to the frozen dew pond she depicts so lyrically. Equally emotive, if a good deal bleaker, is Aris Georgiou s response to the wintry Baltic landscape. In general, contemporary photography focuses far more on urban than on rural landscape, with increasing emphasis on the detailed investigation of human ecosystems. One way of achieving this is through concentration on a very specific subject, as Yagos Athanassopoulos does in his unexpectedly dramatic series of Athenian rooftops. Ana Miriam Rebelos investigates telling domestic detail on the patios of a humble Brazilian neighbourhood, while Aram Tanis takes a more severe approach in his engrossing typology of the surprisingly formalist shelters constructed by Japan s homeless. Susan Trangmar considers the ecology of ornamental trees, perhaps the last natural presence to survive in an urban environment, however abused, pollarded to within an inch of their lives or even almost entirely subsumed by building sites. Παρά το γεγονός ότι κάποτε υπήρξε μία από τις βασικότερες θεματικές του μέσου, το τοπίο έχει σχεδόv εκλείψει από τη σύγχρονη ζωγραφική επιζεί κυρίως σε ένα εξασθενημένο, αυτοειρωνευόμενο και μεταμοντέρνο πνεύμα, με πίνακες το θέμα των οποίων δεν είναι το τοπίο, παρά η ζωγραφική τοπίου. Παραμένει όμως ζωτικό στοιχείο της φωτογραφίας, αγκαλιάζοντας πλέον ένα πολύ ευρύτερο πεδίο αναφορών απ ότι στην εποχή του Anselm Adams. Αν και με μειωμένη ρητορικότητα, το στοιχείο του υπερβατικού συναντάται πάντα, τόσο στα μυστηριώδη θαλάσσια τοπία του Jan Schreiber όσο και στις φωτεινές αστικές αποκαλύψεις του Χρήστου Κουκέλη. Ακόμα και σήμερα, ο στοχασμός πάνω στη φύση μπορεί να γίνει έναυσμα προσωπικής συγκινησιακής αντίδρασης, όπως αυτή της Helen Sear απέναντι στην παγωμένη λίμνη που απεικονίζει με τόσο λυρισμό. Εξίσου συγκινησιακή, αν και πολύ ψυχρότερη, μοιάζει η αντίδραση του Άρι Γεωργίου στο παγωμένο χειμωνιάτικο τοπίο της Βαλτικής. Σε γενικές γραμμές, η σύγχρονη φωτογραφία εστιάζει περισσότερο στο αστικό παρά στο φυσικό τοπίο, με ιδιαίτερη μάλιστα έμφαση στη λεπτομερή διερεύνηση ανθρώπινων οικοσυστημάτων. Ένας τρόπος να επιτευχθεί αυτός ο στόχος είναι η επιλογή πολύ συγκεκριμένου θέματος, όπως η αναπάντεχα δραματική σειρά Αθηναϊκών ταρατσών του Γιάγκου Αθανασόπουλου. Η Ana Miriam Rebelos διερευνά τις λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής στις αυλές μιας ταπεινής Βραζιλιάνικης γειτονιάς, ενώ ο Aram Tanis παρουσιάζει μια αυστηρή τυπολογία των εκπληκτικά καλαίσθητων αυτοσχέδιων καταφυγίων που φτιάχνουν οι Ιάπωνες άστεγοι. Η Susan Trangmar μελετάει την οικολογία των καλλωπιστικών δέντρων που αποτελούν την τελευταία ίσως φυσική παρουσία στο αστικό περιβάλλον, έστω και κουτσουρεμένα ή σχεδόν αφομοιωμένα με γιαπιά.

6 A post-apocalyptic mood characterises much contemporary landscape photography, whether rural or urban. Periklis Boutos records the immediate after-effects of the murderous forest fires which consumed great expanses of southern Greece in 2007, a natural disaster largely attributable to human greed and foolishness. Dinos Michail s eerie images, of vast concrete ruins in Bosnia- Herzegovina, bear witness to a different, more immediate aspect of human evil and folly. Less immediately dramatic but more poignant is the exploration of fragments of the East European socialist dream undertaken by Panayotopoulos and Petsini. The continuing interest in all aspects of landscape photography, whether elegiac or investigative, metaphoric or typological, lyrical or formalist, is testimony to an abiding fascination with our environment and the way in which, however awkwardly, we are a part of it. Ένα πνεύμα μετα-αποκαλυπτικό χαρακτηρίζει σημαντική μερίδα της σύγχρονης φωτογραφίας τοπίου. Ο Περικλής Μπούτος καταγράφει τα αποτελέσματα των δολοφονικών πυρκαγιών που έπληξαν την Πελοπόννησο το 2007 φυσική καταστροφή που οφείλετο σε μεγάλο βαθμό στην ανθρώπινη βλακεία και πλεονεξία. Οι απειλητικές απεικονίσεις τεραστίων τσιμεντένιων ερειπίων στη Βοσνία- Ερζεγοβίνη που παρουσιάζει ο Ντίνος Μιχαήλ αποτελούν μαρτυρία μιας διαφορετικής και ποιό άμεσης πτυχής της ανθρώπινης κακίας και αφροσύνης. Λιγότερο δραματική αλλά θλιβερή είναι η εξερεύνηση των θρυμμάτων του σοσιαλιστικού οράματος στην ανατολική Ευρώπη που επιχειρούν ο Νίκος Παναγιωτόπουλος με την Πηνελόπη Πετσίνη. Το αμείωτο ενδιαφέρον για τη φωτογραφία τοπίου, ελεγειακή ή διερευνητική, μεταφορική ή τυπολογική, λυρική ή φορμαλιστική, επιβεβαιώνει την ακατάλυτη σαγήνη που ασκούν το περιβάλλον μας και ο τρόπος με τον οποίον, έστω και άγαρμπα, αποτελούμε μέρος του περιβάλλοντος αυτού. John Stathatos Γιάννης Σταθάτος

7 JAN οττο SCHREIBER Somewhere between the shores JAN οττο SCHREIBER Κάπου ανάμεσα στις ακτές The project Somewhere between the shores manifests around 250 frames of the open sea, boats and islands passing by, taken during a two month cargo ship voyage from Europe to Australia. The Hamburg - Sydney based photographer started from Antwerp over the Atlantic Ocean, through the Panama Canal and the Pacific Ocean, passed New Zealand. 14 images made it into the final selection of his long seafaring: yellow tinged, a pale collection of photographs that mimics the experience of quiet nostalgia, the subtle stillness of the ocean and the mystery inside moving silhouettes. Jan Otto Schreiber: As a kid I was dreaming of far away places. When I was old enough I realised my dream and I went all the way to New Zealand to study photography. A few years later Jan was back in Germany, working for Michael Schnabel. Jan shot Somewhere between the Shores on film with his Plaubel Makina. Η σειρά «Κάπου ανάμεσα στις ακτές» αποτελείται από 250 κάδρα της ανοιχτής θάλασσας, περαστικών πλοίων και νησιών, τραβηγμένα στη διάρκεια ενός ταξιδιού δύο μηνών με εμπορικό πλοίο, από την Ευρώπη στην Αυστραλία. Ο φωτογράφος που ζει στο Αμβούργο και στο Σίδνεϊ, ξεκίνησε το ταξίδι του από την Αμβέρσα, διέσχισε τον Ατλαντικό Ωκεανό, πέρασε τη διώρυγα του Παναμά, τον Ειρηνικό Ωκεανό και τη Νέα Ζηλανδία. Δεκατέσσερεις εικόνες ήταν η τελική επιλογή αυτού του μακρινού ταξιδιού: μια αχνή συλλογή κιτρινισμένων φωτογραφιών που μιμούνται την εμπειρία της ήσυχης νοσταλγίας, τη διακριτική ακινησία του ωκεανού και τη μαγεία των μετακινούμενων σκιών. Jan Otto Schreiber: Όταν ήμουν παιδί ονειρευόμουν μακρινούς τόπους. Όταν μεγάλωσα συνειδητοποίησα το όνειρό μου και πήγα στη μακρινή Νέα Ζηλαδία για να σπουδάσω φωτογραφία. Μετά από μερικά χρόνια o Jan επέστρεψε στη Γερμανία και δούλεψε με τον Michael Schnabel. Για τη σειρά «Κάπου ανάμεσα στις ακτές» χρησιμοποίησε μία Plaubel Makina και φιλμ.

8 Gulf of Panama, 2009

9 Gatun Lake, 2009

10 Savannah River, 2009

11 North Atlantic Ocean, 2009

12 South Pacific Ocean, 2009

13 Limon Bay, 2009

14 Bermuda Triangle, 2009

15 Gulf of Panama, 2009

16 CHRISTOS KOUKELIS London Light ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΥΚΕΛΗΣ Λονδρέζικο φως To those who have not experienced it before, the subtlety of London light can come as a revelation. Sometimes preternaturally sharp and clear, at others characterised by a strangely immanent quality, it can have an unexpectedly transformative effect. Christos Koukelis exploits these characteristics to imbue familiar scenes with a strong aura of otherness. Για όσους δεν το έχουν ζήσει, η πρώτη γνωριμία με το φως του Λονδίνου αποτελεί πραγματική αποκάλυψη. Άλλοτε υπερφυσικά διαυγές, άλλοτε πάλι σαν να ενυπάρχει στο περιβάλλον, έχει την ικανότητα να αλλάζει τα πράγματα. Ο Κουκέλης εκμεταλλεύεται τα χαρακτηριστικά αυτά για να δώσει μια δυνατή αύρα μυστηρίου σε κατά τα άλλα καθημερινές σκηνές.

17

18

19

20

21

22

23 NIKOS PANAYIOTOPOULOS & PeNELOPe PETSINI Ostalgia II: East Berlin Νίκος Παναγιωτόπουλος & Πηνελόπη ΠετσίνH Ostalgia II: East Berlin Ostalgia: A term compounded from the German ost (east) and nostalgia. Initially devised after the fall of the Berlin Wall to describe nostalgia for life in the defunct German Democratic Republic (DDR). Now used in connection with all the old East European socialist regimes, and applied not just to nostalgia for certain aspects of life under state socialism, but also to the (frequently marketable) interest of Western tourists for anything commemorating or reviving the socialist past. Ostalgia for state socialism is primarily an emotional rather than an ideological or political phenomenon. [See also: ost-algia, ostalgie] Ostalgia: Γερμανικός όρος, σύνθεση των λέξεων ost (ανατολή) και nostalgia (νοσταλγία). Ο όρος δημιουργήθηκε μετά την πτωση του Τείχους του Βερολίνου για να περιγράψει αρχικά τη νοσταλγία για τη ζωή στην πρώην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας (DDR). Χρησιμοποιείται πλέον σε σχέση με όλα τα πρώην σοσιαλιστικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης, όχι μόνο για να περιγράψει τη νοσταλγία ορισμένων κατοίκων τους για πτυχές της ζωής επί υπαρκτού σοσιαλισμού αλλά και το συχνά εμπορικά αξιοποιήσιμο ενδιαφέρον των Δυτικών ταξιδιωτών για οτιδήποτε θυμίζει ή αναβιώνει το σοσιαλιστικό παρελθόν. Η οσταλγία για τον υπαρκτό σοσιαλισμό χαρακτηρίζεται κυρίως από συναισθηματικούς όρους κι όχι από πολιτικούς ή ιδεολογικούς. [Επίσης: ost-algia, ostalgie]

24

25

26

27

28

29 YΙAGOS ATHANASSOPOULOS Anopolis ΓΙΑΓΚΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ Ανώπολη The Anopolis project explores the landscape of Athens from above. The urbanization and dense construction have relocated the natural horizon up to the rooftops. The purpose of these photographs is to reveal this lanscape with its surrounding constructions along with the openings towards the city showing the other dimension of the city. Στην Ανώπολη εξερευνάται το τοπίο της Αθήνας «άνωθεν». Η αστικοποίηση και η πυκνή κατασκευή έχουν μετατοπίσει τον φυσικό ορίζοντα της πόλης στις ταράτσες των κατοικιών. Σκοπός των φωτογραφιών είναι η αποκάλυψη του τοπίου τους, με τις κατασκευές που τις περιτριγυρίζουν καθώς και με τα ανοίγματα προς την πόλη και την «άλλη» διάσταση που παρουσιάζει η Αθήνα.

30

31

32

33

34

35 Ana Miriam Rebelo Sossego City Ana Miriam Rebelo Sossego City A tamed yet uncontrolled territory. At the heart of that territory stands an island surrounded by communication streams ever present and nearly unceasing elements: a river, roads, railways, noise, speed and little chairs. A disorderly, somehow gigantic and brutal landscape, where, nonetheless, people manage to sit down and feel at home. A place where small and large structures blend in almost spontaneously. Sossego City, with its small houses and large backyards, its worn out rickety chairs and its nice views. Μια εξημερωμένη αλλά ανεξέλεκτη περιοχή. Στην καρδιά αυτής της περιοχής βρίσκεται ένα νησί περικυλωμένο από ρεύματα επικοινωνίας - στοιχεία πάντα παρόντα και σχεδόν ασταμάτητα: ένα ποτάμι, δρόμοι, σιδηρόδρομοι, θόρυβοι, ταχύτητα και μικρές καρέκλες. Ένα άναρχο, γιγαντιαίο και άγριο τοπίο, όπου παρ όλα αυτά οι άνθρωποι καταφέρνουν να ζήσουν και να αισθάνονται σα στο σπίτι τους. Ένας τόπος όπου μικρές και μεγάλες κατασκευές δένουν μεταξύ τους με έναν σχεδόν αυθόρμητο τρόπο. Το Sossego City με τα μικρά σπίτια και τις μεγάλες αυλές, τις παλιές ξεχαρβαλωμένες καρέκλες και την ωραία θέα.

36

37

38

39 DINOS MICHAIL Bosnia-Herzegovina ΝΤΙΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ Βοσνία-Ερζεγοβίνη Its been almost fifteen years since Bosnia was the synonym of one more european war, the one that knocked out the former united Yugoslavia. A country with many natural beauties, was the backdrop for mercyless battles between Bosnians, Serbs ans Croatians, hostile roommates under the same roof. Today Bosnia - Herzegovina is a complex country, that is trying to heal its wounds, following the european rut. Numerous destroyed buildings in the cities or in the country still preserve the memory of a civil war conflict that fades slowly but steadily. With their open wounds, crashed and humiliated, they stand silent, each one of them is a small story, too small to be written in the big Book... Περίπου δεκαπέντε χρόνια έχουν περάσει από τότε που η Βοσνία υπήρξε συνώνυμη στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων με έναν ακόμη πόλεμο επί ευρωπαϊκού εδάφους, αυτόν που έδωσε τη χαριστική βολή στην πάλαι ποτέ ενωμένη Γιουγκοσλαβία. Μια χώρα καταπράσινη, με πολλές φυσικές ομορφιές, υπήρξε για τέσσερα χρόνια θέατρο πολεμικών συγκρούσεων δίχως έλεος ανάμεσα σε Βοσνίους, Σέρβους και Κροάτες, προβληματικούς συγκάτοικους κάτω από την ίδια «στέγη». Σήμερα, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη είναι ένα πολυσύνθετο κράτος, που πασχίζει να επουλώσει τις πληγές του, ακολουθώντας την ευρωπαϊκή πεπατημένη. Πολυάριθμα κατεστραμμένα κτίρια στις πόλεις και στην εξοχή διατηρούν ακόμα μνήμες μιας εμφύλιας σύγκρουσης, που ξεθωριάζει αργά αλλά σταθερά. Με τις πληγές τους ορθάνοιχτες, «πατημένα» και ταπεινωμένα, στέκουν βουβά αλλά ακόμα όρθια, το καθένα από αυτά μία μικρή ιστορία, πολύ μικρή για να γραφεί στο μεγάλο Βιβλίο...

40

41

42

43

44

45 PERIKLIS BOUTOS ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΜΠΟΥΤΟΣ There was an unnatural silence during the first days after the fire. I walk into deep white ash, under big trees but on dry dead ground, under a dazzling sun. Harsh lines like a Dürer engraving, the naked ground being an xray of the original landscape. Α silent and eery landscape, a victim of the biggest enviromental destruction of recent history. Μy need to capture that because things change from day to day. I get great joy when I make a photograph that reconciles the ellements of destruction, in an image that exalts them rather than supress them. I get more joy when I experience a little later the act of regenaration. But than at nights I have nightmares of fires burning on. Τις πρώτες ημέρες μετα τη φωτιά, αφύσικη σιωπή. Πατάω μέσα σε βαθιά άσπρη στάχτη, κάτω από μεγάλα δέντρα αλλά και σε στεγνό νεκρωμένο χώμα κάτω από έναν εκτυφλωτικό ήλιο. Σκληρές γράμμες σαν σε χαρακτικό του Dürer, το γυμνό έδαφος ακτινογραφία του αρχικού τοπίου. Τοπίου σιωπηλού τώρα κι απόκοσμου, θύματος της μεγαλύτερης περιβαλλοντικής καταστροφής των νεότερων χρόνων. Ανάγκη να προλάβω. Τα πράγματα αλλάζουν από μέρα σε μέρα. Μεγάλη χαρά όταν βγαίνει μία φωτογραφία που εναρμονίζει τα στοιχεία της καταστροφής σε μία εικόνα που δεν τα αποσιωπά αλλά τα εξυψώνει. Χαρά, λίγο αργότερα όταν βλέπω ότι αρχίζει το έργο της αναγέννησης. Όμως τα βράδια, στον ύπνο μου, εφιάλτες ότι οι φωτιές συνεχίζουν να καίνε.

46

47

48

49

50

51 ARIS GEORGIOU Baltic Fusion ΑΡΙΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Βαλτική σύντηξη Particles of cold Punish the skin Crystallize contiguously Float undecided in akward trails Fly chaotically Μuzzle the sound of growth Seek a landing runway Ground on Petrodvoryetch ditch Cover the vastness of the Baltic Αffect the crystals of silver Together they fuse Σωματίδια ψύχους Τιμωρούν την επιδερμίδα Κρυσταλλοποιούνται εφαπτόμενα Διαπλέκονται αναποφάσιστα σε αμήχανες τροχιές Μεταιωρίζονται χαοτικά Φιμώνουν τον ήχο της βλάστησης Αναζητούν διάδρομο προσγείωσης Γειώνονται στην τάφρο του Πετροντβοργιέτς Καλύπτουν την απεραντοσύνη τη Βαλτικής Προσβάλλουν τους κρυστάλλους του αργύρου Μαζί τους συντήκονται

52

53

54

55

56 Helen Sear Pond Helen Sear Λίμνη Below zero you are an eye that turns inward from the sky, a camera obscura, your surface a hard screen, a foggy lens, a safe and slippery partition from a potential fall into your dark and hungry pupil. You are not the mirror of solitude from which I view a partial drift of the world through the separation of a backlit window. Όταν παγώνεις γίνεσαι μάτι που εξαιρεί τον ουρανό, camera obscura, επιφάνεια σαν σκληρό προπέτασμα, φακός θαμπός, ολισθηρός φραγμός που μας φυλάσει από το βύθισμα στη σκοτεινή και αδηφάγα κόρη σου. Δεν είσαι ο καθρέφτης της μοναξιάς που μου φέρνει τη σιγανή ροή του κόσμου καθώς αυτή περνάει το διαζευκτικό και εκτυφλωτικό παράθυρο. (excerpt) (απόσπασμα)

57

58

59

60

61

62 ARAM TANIS Almost Blue ARAM TANIS Almost Blue In the 90 s Japan went through a big economic crisis that caused for a lot of people to loose their job, money and home. Many ended up on the street, in the self-made blue homes. Now with the current crisis Japan is hit twice as hard. With this work that standard image we have of homeless people is being undone by simply showing their homes. Tη δεκαετία του 90 η Ιαπωνία πέρασε μια οικονομική κρίση που είχε σαν αποτέλεσμα να χάσουν πολλοί άνθρωποι τη δουλειά τους, το σπίτι τους και τα χρήματά τους. Πολλοί κατέληξαν στο δρόμο και ζούσαν στα μπλε σπίτια που έφτιαχναν μόνοι τους. Με τη σημερινή κρίση η Ιαπωνία χτυπήθηκε δύο φορές πιο δυνατά. Με αυτή τη δουλειά η κλασική εικόνα που έχουμε για τους άστεγους ανατρέπεται, απλά δείχνοντας τα σπίτια τους.

63

64

65

66

67

68 Susan Trangmar A Forest of Signs Susan Trangmar A Forest of Signs A Forest of Signs : a current photographic project which explores the contemporary presence of trees in the urban environment from the perspective of the pedestrian. The ubiquitous presence of the street tree acts as both a focus and as frame for interpreting the city and draws attention to layered material histories and the transience of modern urban life. Το A Forest of Signs είναι ένα πρόσφατο φωτογραφικό έργο που εξερευνά την παρουσία των δέντρων στο αστικό περιβάλλον μέσα από την οπτκή γωνία του πεζού. Τα πανταχού παρόντα δέντρα των δρόμων λειτουργούν ταυτόχρονα ως επίκεντρο και ως πλαίσιο για να ερμηνεύσουμε την πόλη, και τραβούν την προσοχή μας στις πολυεπίπεδες ιστορίες των υλικών και στην παροδικότητα της σύγχρονης αστικής ζωής.

69

70

71

72

73

74 Invisible Cities Αόρατες Πολιτείες The depiction of imaginary or ideal cities has long been a favourite subject of artists, above all when they are shown in a state of ruin. Even when such depictions can lay claim to a basis in reality, they are often an excuse for flights of fancy what else, after all, is Piranesi s Rome but a fantastic construct? In the 21st century, imaginary cities and ruins have become the province of digital artists. These images are drawn largely from contemporary online role-playing games, in which hundreds of players from every corner of the world might roam simultaneously through the same invisible landscapes. J.S. Η απεικόνιση φανταστικών ή ιδεατών πόλεων ήταν ανέκαθεν προσφιλές καλλιτεχνικό θέμα, προπάντων με τη μορφή ερειπίων. Ακόμα και όταν υποτίθεται ότι βασίζονται σε υπαρκτές τοποθεσίες, συχνά καταλήγουν να γίνουν έμπνευση για φανταστικές επινοήσεις, όπως η Ρώμη των χαρακτικών του Piranesi. Τον 21ο αιώνα, οι φανταστικές πόλεις και τα φανταστικά ερείπια οικειοποιήθηκαν από τους ψηφιακούς καλλιτέχνες. Οι εικόνες που ακολουθούν σταχυολογήθηκαν κυρίως από σύγχρονα διαδυκτιακά παιχνίδια ρόλων, στα οποία εκατοντάδες παίχτες από κάθε γωνιά του κόσμου μπορούν να περιδιαβαίνουν συγχρόνως τα ίδια αόρατα τοπία. Γ.Σ.

75 Age of Conan

76 Annuminas (LOTRO)

77 Eregion (LOTRO)

78 Guild Wars II

79 Kibilzahar (LOTRO)

80 The Last Guardian

81 YIAGOS ATHANASSOPOULOS ARIS GEORGIOU Helen Sear CHRISTOS KOUKELIS JAN οττο SCHREIBER DINOS MICHAIL JOHN STATHATOS NIKOS PANAYOTOPOULOS Penelope Petsini Ana Miriam Rebelo Aram tanis susan trangmar links

82 wip10 Τα δικαιώματα των φωτογραφιών ανήκουν αποκλειστικά στους φωτογράφους The copyright of the photographs belongs exclusively to the photographers