ΕΚΚΛΗΣΙΑ Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο Ν

Transcript

1 ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο Ν Ε ΤΟΤ ΟΣ Δ Ι Σ Ε Κ Τ Ο Ν

2

3 ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ τοῦ Δισέκτου ἔτους ἀπὸ τοῦ Σωτηρίου ἔτους τῆς κατὰ Σάρκα Γεννήσεως τοῦ ΑΝΑΡΧΟΥ, ΡΟΑΙΩΝΙΟΥ ΡΟΣΩΟΥ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗ - ΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΤΟΥ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΡΟ ΑΝ- ΤΩΝ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ, «ΟΣ ΕΣΤΙ ΡΩΤΟΤΟΚΟΣ ΑΣΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ» (Κολ. Α 12-18) «ΔΙ ΟΥ ΤΑ ΑΝΤΑ ΕΓΕΝΕΤΟ». Α Φ Ι Ε Ρ Ο Υ Τ Α Ι Eἰς τὸν ὁσιακὸν Ἀγωνιστὴν καὶ προφητικὸν Διδάσκαλον τοῦ Γένους, ΚΟΣΜΑΝ ΜΟΝΑΧΟΝ ΦΛΑΜΙΑΤΟΝ ( ), τὸν ὑπὲρ τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου ίστεως καὶ τῆς Σωτηρίας τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Ἔθνους ἕως θανάτου ἀγωνισθέντα κατὰ τῆς ἐκτυλισσομένης συνω μοσίας τῶν ῥαδιούργων Ἄγγλων ροτεσταντῶν, τῶν ἐπι βούλων Λουθηρο-Καλβίνων Γερμα - νῶν, καὶ τῶν Σατανολατρῶν Μασόνων, τῶν συστηματικῶς ἀπερ γα ζομένων τὴν νοθείαν, τὴν πλάνην, τὴν Αἵρεσιν, καὶ τὴν δια φθοράν, ἐπὶ τῇ ἐπικειμένῃ ἐκπληρώσει τῆς προρρή - σεώς του ὅτι, οἱ ἐχθροὶ τῆς Ἐκκλησίας ἐργάζονται «ὅπως μίαν ἡμέραν νομοθετηθῇ διὰ Οἰκου μενικῆς Συνόδου ἡ κατάργησις τῆς Ὀρθοδοξίας».

4 Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο Ν Ε Κ Κ Λ Η Σ Ι Α Σ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟΥ ΔΙΣΕΚΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 2016 ΕΚΔΟΤΗΣ: Η ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΟΛΙΣ Γ.Ο.Χ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Κωνσταντινουπόλεως 174, Τ.Κ , Χαριλάου Θεσσαλονίκη Τηλ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΩΝ ΕΞΩΦΥΛΛΩΝ ΡΩΤΗ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: Ἡ Ἁγία Τριὰς μετὰ τῆς Θεοτόκου, Στέψις τῆς Θεομήτορος. Φορητὴ εἰκών, Σκήτη Τιμίου ροδρόμου, Μονὴ Μεγίστης Λαύρας, Ἅγιον Ὄρος. ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: Κοσμᾶς ὁ Φλαμιᾶτος, κοσμο καλόγηρος καὶ Διδάσκαλος τοῦ Γένους, (Κωνσταντίνου Σαρδελῆ, «Χριστόφορος απουλάκος καὶ Κοσμᾶς Φλαμιᾶ τος, Οἱ ρωτομάρτυρες καὶ Θύματα τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους», ἰχνογραφία ἐξωφύλλου). ΤΡΙΤΗ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: Κοσμᾶς ὁ Φλαμιᾶτος, εἰς τὰς Φυ λακὰς τοῦ Ρίου ατρῶν, (ἰχνογραφία, ἔνθα ἀνωτέρω). ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: Ἡ ρόρρησις τοῦ διορατικοῦ Ἀγωνιστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου ίστεως, Κοσμᾶ Φλαμιάτου, διὰ τὴν μέλλουσαν Κατάργησιν τῆς Ὀρ - θοδοξίας ὑπὸ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

5 Κοσμᾶς ὁ Φλαμιᾶτος, πρωτεργάτης τῆς παλιγγενεσίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Γένους, εἰς τὰς Φυ λακὰς τοῦ Ρίου ατρῶν, θῦμα τῶν ἐπιβούλων τῆς Ὀρθοδοξίας Ἄγγλων ροτεσταντῶν καὶ Ἀγγλοφίλων Ἑλλήνων Μασόνων (Ἰχνογραφία ἐκ τοῦ βιβλίου τοῦ Κωνσταντίνου Σαρδελῆ, «Χριστόφορος απουλάκος καὶ Κοσμᾶς Φλαμιᾶ τος, Οἱ ρωτομάρτυρες καὶ Θύματα τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους», Ἀθήνα, 1988).

6 Ὁ Ἀείμνηστος καὶ Ἀοίδιμος Ἀρχιεπίσκοπος τῶν Γ.Ο.Χ. Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, τῆς ΜΙΑΣ, ΑΓΙΑΣ, ΚΑΘΟ - ΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ τοῦ ΘΕΟΥ, κυρὸς Ματθαῖος ὁ Α (Καρπαθάκης), ἐν ὥρᾳ Θείας Λειτουργίας τὸ 1949 (1 Μαρτίου Μαΐου 1950).

7 ΕΚ ΤΗΣ ΘΡΙΑΜΒΕΥΟΥΣΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΤΡΟΣ Ἀρχιεπισκόπου τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυροῦ Ματθαίου Α (Καρπαθάκη) ερὶ τοῦ ΡΟΑΙΩΝΙΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ: «...ὅτι ΘΕΟΝ αὕτη ΕΓΕΝΝΗΣΕΝ, ἴσον ἑαυτῷ ὄντα κατὰ πάντα ὅμοιον, κατὰ τὸν Θεολόγον Γρηγόριον, ΑΝΑΡΧΟΝ τε κατὰ χρόνον καὶ ἀτε - λεύτητον...καὶ ὅτι ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΝ αὕτη ΕΓΕΝΝΗΣΕ, τὰ τέσσερα μέρη δημιουργήσαντα τοῦ παντός. Καὶ ὅτι ἄνθρωπον ἐγέννησε, σταυρωθέντα σαρκί» (Βρεσθένης Ματθαῖος, Κῆπος Χαρίτων, Ἀθῆναι 1936, σελ. 4, 5). ερὶ τῆς ΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ: «Ἔστιν οὖν ἡ Ἁγία τοῦ ΘΕΟΥ Καθολικὴ ΕΚ - ΚΛΗ ΣΙΑ τὸ σύστημα τῶν ἀπ αἰῶνος Ἁγίων ατέρων, ατριαρ χῶν, ροφητῶν, Ἀποστόλων, Εὐαγγελι στῶν, Μαρτύρων, οἷς προσετέθη πιστεύσαν τα ὁμοθυ μαδὸν πάντα τὰ ἔθνη» (Ἀρχιμανδρίτης Ματθαῖος Καρπαθάκης, Ἀποστασίας Ἔλεγχος, 1934, σελ. 243). ερὶ τῆς ΘΕΙΑΣ ΥΟΣΤΑΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ : «Μᾶς κατηγορεῖ ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος ὅτι ἡμεῖς ἀσεβοῦμεν καὶ εἴμεθα ἱερόσυλοι... ΡΟΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΥΟΣΤΑΣΙΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» (Βρεσθένης Ματθαῖος, οι μαν - τορικὴ Ἐγκύκλιος, , σελ. 4. Ἀναφορὰ εἰς τὴν ΘΕΙΑΝ ΥΟΣΤΑΣΙΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ γίνεται ἐπί σης ὑπὸ τῆς Ἱ. Συνόδου εἰς τὴν Ἐγκύκλιον τοῦ 1950 καὶ εἰς τὸ περιοδικὸν «Κ.Γ.Ο.» Ἀπρίλιος 1983).

8 Ο ΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΣ ΜΗΤΡΟΟΛΙΤΗΣ Γ.Ο.Χ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ (ΜΗΤΡΟΟΥΛΟΣ) ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

9 Ε Υ Χ Α Ι Κ Α Ι Ε Υ Λ Ο Γ Ι Α Ι ΤΟΥ ΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΟΛΙΤΟΥ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ( ΜΗΤΡΟΟΥΛΟΥ ) ρὸς τὰ ἁπανταχοῦ πιστὰ τέκνα τῆς ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ ροαιωνίως ἐκλάμψαντος Ἰησοῦ Χριστοῦ. νευματικὰ καὶ Ἀγαπητὰ ἐν Χριστῷ Τέκνα, χαί - ρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε. Ἐπὶ τῇ εἰσόδῳ τοῦ δισέκτου ἔτους 2016 ἀπὸ τῆς κατὰ Σάρκα ἐκ αρθένου Γεννήσεως τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, Εὔχομαι ἐκ βάθους ψυχῆς καὶ καρδίας, ὅπως ἡ Χάρις τοῦ αναγίου νεύματος ὁδηγῇ πάντας εἰς Σωτηρίαν, δωρίζῃ πάντοτε εἰς ὑμᾶς τὴν κατ ἄμφω ὑγείαν τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, ἐν παντὶ χρόνῳ καὶ τόπῳ τῆς Δεσποτείας Αὐτοῦ, καθ ὅλην τὴν ζωὴν ὑμῶν, ἐπιδαψιλεύῃ εἰς ὑμᾶς τὴν ίστιν, τὴν Ἐλπίδα, τὴν Ἀγάπην, καὶ πᾶσαν Εὐαγγελικὴν ἀρετήν, πλουτίζῃ ἀφθονοπαρόχως πάντα τὰ πρὸς τὸ ζῆν ἀναγκαῖα ἀγαθὰ εἰς τὰς δυσκόλους ταύτας ἐποχάς, διατηρῇ ὑμᾶς ἐνσωματωμένους εἰς τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν τοῦ 7

10 8 Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἑνωμένους ὡς Μέλη τίμια τοῦ κατὰ Χάριν Σώματος τοῦ Χριστοῦ, διαφυλάττῃ, ζωογονῇ, σκέπῃ καὶ φρουρῇ ὑμᾶς πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς ὑμῶν, ἀπὸ παντὸς νοητοῦ καὶ αἰσθητοῦ ἐχθροῦ, ἰδιαιτέρως εἰς τοὺς ἐσχάτους καὶ πονηροὺς καιροὺς ὅπου ζῶμεν. Οὕτω δὲ πολιτευόμενοι κατὰ Θεόν, μεταβῶμεν ἀπὸ τὴν Στρατευομένην εἰς τὴν Θριαμβεύουσαν Μίαν ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ Χριστοῦ τοῦ αμβασιλέως καὶ ΘΕΟΥ ἡμῶν, καὶ ἐσόμεθα ἀεὶ εἰς τὴν Αἰώνιον ζωὴν καὶ Βασιλείαν Αὐτοῦ. ΑΜΗΝ. Γένοιτο, πάντας ἡμᾶς ἐπιτυχεῖν. Μετ εὐχῶν ἀπείρων Διάπυρος πρὸς Κύριον Εὐχέτης Ο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 30 Δεκεμβρίου 2015

11 Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ Τὸ ἀνθρώπινον σῶμα, κατὰ τὴν θεωρίαν τῶν Ἀρχαίων, ἀποτελεῖται ἀπὸ τέσσαρα στοιχεῖα: Χῶ - μα (γῆν), νερό (ὕδωρ), ἀέρα καὶ θερμότητα (πῦρ). Ὁ Ἄνθρωπος ὅμως δὲν ἀποτελεῖται μόνον ἀπὸ τὰ ἐν λόγῳ τέσσαρα στοιχεῖα, διότι ἄνθρωπον δὲν ὀνομάζομεν μόνον τὸ σῶμα. Ἀποτελεῖται καὶ ἀπὸ ἓν ἀκόμα στοιχεῖον, τὴν Ψυχήν, καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ πέμπτη οὐσία, ἢ εμπτουσία, ὅπως τὴν ὠνόμαζον οἱ Ἕλληνες Φιλόσοφοι. Ἡ δὲ πεμπτουσία τῆς ψυχῆς, ἡ «ψυχὴ» τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία δίδει ζωὴν εἰς αὐτὴν καὶ εἰς τὸν ὅλον ἄνθρωπον, εἶναι ἡ Λατρεία καὶ ἡ Ἀγάπη πρὸς τὸν ΕΝΑ ΘΕΟΝ, ἡ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ἀποκαλυφθεῖσα Γνησία Ὀρθόδοξος Χριστιανικὴ ίστις, ἡ ΜΙΑ κοι - νὴ ίστις τῶν πρὸ Χριστοῦ Δικαίων, ατριαρ χῶν, ροφητῶν, καὶ τῶν μετὰ Χριστὸν Ἀποστόλων καὶ ατέρων, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ ΘΕΟΥ, ἡ παραδοθεῖσα μέχρις ἡμῶν. Αὕτη ἐ στὶν ἡ ίστις ἡ ὁποία γεννᾶ τέκνα τῷ Θεῷ καὶ νικᾶ τὸν κόσμον, «καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν» (Α Ἰωάν. Ε 4). Διὰ νὰ ἀποκτήσωμεν αὐτὴν τὴν ίστιν ἔγινε καὶ ἄν - θρωπος ὁ Θεός, Θεάνθρωπος, σαρκωθεὶς δι ἡμᾶς ἐκ νεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς αρθένου. 9

12 10 ΡΟΛΟΓΟΣ Ἐὰν ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχῃ αὐτὴν τὴν Ὀρθόδοξον ίστιν πρὸς Χριστὸν τὸν ΘΕΟΝ ἡμῶν, δὲν εἶναι ὁλοκληρωμένος, δὲν ζῇ, εἶναι νεκρός. Μόνον ὁ ἀ κολουθῶν τὸν Χριστὸν ἔχει τὸ φῶς τῆς ζωῆς. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἀποκαλύπτει: «Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ... ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς» ( Ἰωάν. Η 12), «Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα τῶν προ βάτων» ( Ἰωάν. Ι 7, 9), «Ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ κα λός» ( Ἰωάν. Ι 11, 14), «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή» (Ἰωάν. ΙΑ 25), «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» (Ἰωάν. ΙΔ 6). Οἱ δὲ ἀρνού - μενοι νὰ ἀκολουθήσουν τὸν Χριστὸν εἶναι νεκροί, ὅπως ὁ ἴδιος ἐφανέρωσεν, ὅταν εἷς ἐκ τῶν Μαθη - τῶν Του ἐζήτησεν ἄδειαν νὰ ὑπάγῃ νὰ θάψῃ τὸν πατέρα του, εἰπὼν πρὸς αὐτόν, «ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς» (Ματθ. Η 22). Ὁ ἄνθρωπος εἶναι τὸ τελειότερον δημιούργημα τοῦ Θεοῦ ἔχει ἐπίγνωσιν τῆς ὑπάρξεώς του ἔχει συνείδησιν τοῦ ἐγώ του ἔχει λογικήν ἔχει ἐλευ - θερίαν βουλήσεως καὶ ἐνεργείας ἔχει δημιουργι - κότητα ἔχει γνῶ σιν τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ ἔχει γνῶσιν τῆς ὑπάρξεως τοῦ ἀΰλου ἀοράτου κό σμου ἔχει μεταφυσικὰς καὶ πνευματικὰς ἀνη συχίας καὶ ὅλα ὅσα ἀπορρέουν ἐξ αὐτῶν εἶναι πρόσωπον. Αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικὰ τὸν ὑψώνουν ὑπεράνω τῆς ὑλικῆς κτίσεως. Ὡς πρόσωπον ὁμοιάζει μετὰ τῶν Ἀγγέλων καὶ μετὰ τοῦ ὑπερουσίου Θεοῦ.

13 ΡΟΛΟΓΟΣ 11 Θεοφόροι ατέρες, ὅπως ὁ Μάξιμος ὁ Ὁμολο - γητὴς καὶ ἄλλοι Ἅγιοι, μᾶς λέγουν ὅτι, ὁ ἄν θρω - πος εἶναι πραγματικὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος ὅταν ἡ ζωή του εἶναι σύμφωνος μὲ τὸ Θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τότε εἶναι ἐν ζωῇ, τότε εἶναι λογικός, τότε εἶναι αὐτεξούσιος, τότε πράγματι γνωρίζει τὸν σκοπὸν τῆς ὑπάρξεως καὶ τῆς δημιουργίας του. Ὅταν ἡ ζωή του δὲν ἐκφράζῃ τὸ Θέλημα τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ ὅταν ἀγνοῇ αὐτὸν τὸν σκοπόν, δὲν ζῇ κατὰ Θεόν, δὲν ζῇ σύμφωνα μὲ τοὺς φυσικοὺς νόμους οἱ ὁποῖοι τοῦ ἐδόθησαν ὅταν ἐπλάσθη, τότε δὲν ἔχει λογι κήν, εἶναι ὅπως τὰ ἄλογα ζῶα, τὰ ὁποῖα δὲν ἔ χουν οὔτε λογικήν, οὔτε ἐπίγνωσιν ὑπάρξεως, καὶ δὲν εἶναι κἂν πρόσωπα. Αὐτὸ σαφῶς ἐκφράζεται μὲ τὸ ρῆμα τοῦ ρο - φητάνακτος Δαυίδ, «ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνο - ήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς» (Ψαλμ. ΜΗ 13), κα - θὼς καὶ μὲ τὸ ατερικόν: «Ὁ νοῦς ἀποστὰς τῆς τοῦ Θεοῦ θεωρίας κατ ἔννοιαν, ἢ δαίμων γίνεται ἢ κτῆνος» (αλλάδιος, P.G. 34, 1203D). Γίνεται δηλαδὴ κτῆνος καὶ δαιμονισμένος ὁ ἄν - θρωπος ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δὲν ζῇ σύμφωνα μὲ τὸν Νόμον καὶ τὸ Θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ὀρθὴ ίστις, ἡ Ἀγάπη καὶ ἡ Λατρεία πρὸς τὸν Θεόν, μᾶς ὠθεῖ νὰ ζῶμεν σύμφωνα μὲ τὸ Θέλημά Του. Τότε μόνον ἀποκτᾶ ἡ ζωή μας νό -

14 12 Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ ημα, ἀξία καὶ ζῶμεν τὴν πραγματικότητα. Ὅλων αὐτῶν εἶχον γνῶσιν καὶ ἐπίγνωσιν οἱ Ἅγιοι Ἀπό - στολοι καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι ὅταν ἔλεγον: «Κύριε, πρὸς τίνα ἀπελευσόμεθα; ρήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις» ( Ἰωάν. ΣΤ 68). Δι αὐτὴν τὴν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Χριστιανι κὴν ίστιν οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ἔχυσαν ποταμοὺς αἱμάτων. Αὐτὴν τὴν ίστιν μᾶς παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι καὶ Θεοφόροι ατέρες καὶ δι αὐτῆς τὸ Ἔθνος μας ἐγνώρισε τὸν Ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὠνομάσθη «Νέον Ἰσραὴλ», ἐπειδὴ «Ἰσραὴλ» σημαίνει «Νοῦς ὁρῶν τὸν Θεόν», καὶ τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων ὄν - τως ἐγνώρισε καὶ ἑώρακε καὶ ἐμεγάλυνε τὸν Θεόν. Αὐτὴν τὴν Γνησίαν Ορθόδοξον Χριστιανικὴν ί - στιν ἐκράτησε «μὲ νύχια καὶ μὲ δόντια» τὸ Γέ νος μας, παρὰ τὰ 400 χρόνια Σκλα βιᾶς εἰς τοὺς ἀπίστους καὶ βαρβάρους Τούρκους. Ὅταν δὲ ἐλευ θε - ρώθηκε, ὅλως παραδόξως τὴν ἔχασεν, αἰχμαλωτι - σθὲν εἰς Αἱρετικοὺς Ὀρθολογιστάς, Ἄγγλους ροτεστάντας, καὶ Γερμανοὺς Λουθηροκαλβινι στάς. Τοῦτο μετὰ πικρίας ἐκαυτηρίαζεν καὶ ὁ προφη - ταπόστολος τοῦ 19ου αἰῶνος εἰς τὸν ὁποῖον ἀφιερώνεται τὸ παρὸν ἡμερολόγιον, ὁ Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος, διὰ τῶν λό γων του, ἐλευθερώθημεν ἀπὸ τὴν σκλαβιὰ τῶν Ὀθωμανῶν, ἐπὶ 400 χρόνια, διὰ νὰ σκλαβωθοῦμε στοὺς ροτεστάντας Ἄγ - γλους καὶ Γερμανούς.

15 13 Οἱ Ἅγιοι άντες ἐν τῷ Φωτὶ τῆς Δόξης τῆς Ἁγίας Τριάδος, φορητὴ εἰκών, Μονὴ Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.

16 14 αλ. Hµερ Σ K Σ K Σ K Σ K Τ Τ Σ I A N O Y A P I O Σ Hµέραι 31. Ηµέρα ρας 10, Ν ξ ρας 14 ΕΡΙΤΟΜΗ Ι. ΧΡΙΣΤΟΥ, Μ. Βασιλείου, Ἐμελείας μητρὸς αὐτοῦ (Ἀργία) Σιλβέστρου πάπα Ρώμης, Σεραφεὶμ ὁσίου ἐν Σαρώφ, Θεοδότης ὁσίας Μαλαχίου προφήτου, Γορδίου μάρτυρος, έτρου ὁσίου ΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ, Σύναξις τῶν 70 Ἀποστόλων, Θεοκτίστου ὁσίου Θεωνᾶ, Θεοπέμπτου μ., Συγκλητικῆς ὁσ. (αραμονὴ Θεοφ. - Νηστ.) ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ, Ρωμανοῦ ἱερομάρτυρος (Ἀργία ) Σύναξις ἁγίου Ἰωάννου τοῦ ροδρόμου (Ἀργία ) Γεωργίου Χοζεβίτου τοῦ ὁσίου, Δομνίκης ὁσίας ολυεύκτου μάρτυρος, Εὐστρατίου ὁσίου τοῦ θαυματουργοῦ Γρηγορίου ἐπισκόπου Νύσσης, Δομετιανοῦ ἐπισκόπου Μελιτινῆς ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ, Θεοδοσίου ὁσ. Κοινοβ., Μαΐρου μ., Βιταλίου ὁσ. Τατιανῆς κ.λπ. μαρτ., 8 μαρτ. ἀπὸ Νικαίας, Μερτίου & έτρου μαρτ. Ἑρμύλου & Στρατονίκου μαρτύρων, Μαξίμου ὁσ. Καυσοκαλυβίτου Ἐν Σινᾷ & Ραϊθῷ ἀναιρ. πατ., Νίνας Ἰσαπ., Ἁγνῆς μ. (Ἀπόδ. Θεοφαν.) αύλου τοῦ Θηβαίου & Ἰωάννου Καλυβίτου τῶν ὁσίων ροσκύνησις ἁλύσεως ἀπ. έτρου, ευσίππου μάρτυρος Ἀντωνίου ὁσίου τοῦ Μεγάλου, Ἀντωνίου ὁσίου νέου ἐν Βεροίᾳ (Ἀργία) ΙΒ' ΛΟΥΚΑ (10 ΛΕΡΩΝ), Ἀθανασίου & Κυρίλλου πατρ. Ἀλεξανδρ. Μάρκου Ἐφέσου Εὐγ., Μακαρίου Αἰγυπτίου & Μακαρίου Ἀλεξανδρέως Εὐθυμίου ὁσίου τοῦ Μεγάλου, Εὐσεβίου & σὺν αὐτῷ μαρτ. (Ἀργία ) Μαξίμου ὁσίου ὁμολογητοῦ, Νεοφύτου μ., Εὐγενίου μ. Τραπεζουντίου Τιμοθέου Ἀποστόλου, Ἀναστασίου τοῦ έρσου, Βικεντίου μάρτυρος Κλήμεντος & Ἀγαθαγγέλου μαρτύρων, Διονυσίου ὁσίου ἐν Ὀλύμπῳ Ξένης ὁσίας, Βαβύλα ἱερομάρτυρος, Φίλωνος & Ἑλλαδίου μαρτύρων ΙΕ' ΛΟΥΚΑ (ΖΑΚΧΑΙΟΥ), Γρηγορίου Θεολόγου ατρ. Κων/ λεως Ξενοφῶντος ὁσίου & σὺν αὐτῷ, Ἀμμωνᾶ ὁσίου, Συμεὼν ὁσίου Ἀνακομιδὴ λειψάνων Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου ( Ἀργία) Εὐφραὶμ & Ἰσαὰκ ὁσίων τῶν Σύρων, αλλαδίου ὁσίου Ἀνακομιδὴ Λειψάνων Ἰγνατίου Θεοφόρου, Σιλουανοῦ & σὺν αὐτῷ μαρτ. Τριῶν Ἱεραρχῶν, Βασιλείου, Γρηγορίου, Ἰ. Χρυσοστόμου (Ἀργία ) Κύρου & Ἰωάννου Ἀναργύρων, Ἀθανασίας & σὺν αὐτῇ μαρτύρων N.H

17 15 Aναγνώσµατα Kυριακ ν καὶ Μεγάλων Εορτ ν I A N O Y A P I O Y HM KYPIAKAI - EOPAI ΕΡΙΤΟΜΗ Ι. ΧΡΙΣΤΟΥ, Μ. Βασιλ. ΚΥΡ. ΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ Σύναξις Ἁγ. Ἰωάννου ροδρόμου ΚΥΡ. ΜΕΤ ΦΩΤΑ - ὁσ. Θεοδοσίου Ἁγίου Ἀντωνίου Μεγάλου IΒ ΛOYK. (10 Λεπρ.) - Ἀθαν. & Κυρ. Ἁγίου Εὐθυμίου IΕ ΛOYK. ( Ζακχ. ) - Ἁγ. Γρηγ. Θεολ. Ἀν. Λειψάν. Ἁγ. Ἰωάν. Χρυσοστόμου Ἁγίων Τριῶν Ἱεραρχῶν AOΣOΛOΣ Κολ. β 8-12 Β Τιμ. δ 5-8 Τίτ. β 11-14, γ 4-7 ράξ. ιθ 1-8 Ἑβρ. ιγ 7-16 Ἑβρ. ιγ Ἑβρ. ιγ 7-16 Β Κορ. δ 6-15 Ἑβρ. ζ 26 - η 2 Ἑβρ. ζ 26 - η 2 Ἑβρ. ιγ 7-16 EYAΓΓEΛION Λουκ. β 20-21, Mαρκ. α 1-8 Ματθ. γ Ἰωάν. α Ματθ. δ Λουκ. στ Λουκ. ιζ Λουκ. στ Λουκ. ιθ 1-10 Ἰωάν. ι 9-16 Ματθ. ε Τὸ 1845, ὁ ὁσιακὸς Διδάσκαλος τοῦ Γένους καὶ ἕως θανάτου ἀγωνισθεὶς Ὁμολογητὴς τῆς ίστεως, ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ ( ) ἔγραφεν ὅτι ὕπουλα ὄργανα τοῦ διαβόλου, ὅπως, ῥαδιοῦργοι Ἀγγλικανοί, ἐπίβουλοι Λουθηροκαλβῖνοι, καὶ Σατανολάτρες Μασόνοι ἀπεργάζονται συστηματικῶς καὶ ὑποχθονίως τὴν νοθείαν, τὴν πλάνην, καὶ τὴν διαφθορὰν εἰς τὸν Ὀρθόδοξον Ἑλλη νικὸν λαόν, «ὅπως μίαν ἡμέραν νομοθετηθῇ διὰ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἡ κατάργησις τῆς Ὀρθοδοξίας» (Κοσμᾶς Φλαμιᾶ τος, Φωνὴ Ὀρθόδοξος καὶ Σπουδαία, Ἀθῆναι, 1910, σελ. 99. ρώτη δημοσίευσις 1849).

18 16 αλ. Hµερ K Σ K Σ K Σ K Τ Τ Σ K Φ Ε Β Ρ Ο Υ Α Ρ Ι Ο Σ Hµέραι 29. Ηµέρα ρας 11, Ν ξ ρας 13 ΙΖ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΧΑΝΑΝ.) Τρύφωνος μ., ερπετούας μ., έτρου ὁσ. Η ΥΑΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (Ἀργία ) Συμεὼν Θεοδόχου, Ἄννης προφήτ., Ἀνδριανοῦ & Εὐβούλου μαρτύρων Ἰσιδώρου ὁσίου ηλουσιώτου, Νικολάου ὁμολογητοῦ, Ἀβραμίου ἱερομ. Ἀγάθης μάρτ., ολυεύκτου Κων/πόλεως, Θεοδοσίου ὁσ. ἐν Σκοπέλῳ Φωτίου Μεγάλου, Βουκόλου Σμύρνης, Βαρσανουφίου & Ἰωάννου ὁσίων αρθενίου ἐπισκόπου Λαμψάκου, Λουκᾶ Ὁσίου τοῦ ἐν Στειρίῳ ΙΣΤ' ΛΟΥΚΑ ( ΤΕΛ.-ΦΑΡ.), Ζαχαρίου ρ., Θεοδώρου Στρατηλάτου αγκρατίου, Μαρκέλλου & Φιλαγρίου ἱερομαρτ., (Ἀπόδ. Ὑπαπαντῆς) Χαραλάμπους ἱερομ., Οὐαλεντίνης μ., Ζήνωνος ὁσ. ταχυδρόμου (Ἀργία) Βλασίου ἱερομάρτυρος, Θεοδώρας τῆς εἰκονοφίλου Αὐγούστης Μελετίου Ἀντιοχείας, Ἀντωνίου Κων/πόλεως, λωτίνου & Σατορνίνου μ. Ἀκύλλα & ρισκίλλης Ἀποστ., Μαρτινιανοῦ ὁσ., Εὐλογίου Ἀλεξανδρείας Αὐξεντίου ὁσίου, Ἀβραὰμ & Μάρωνος ὁσίων, Φιλήμονος Γάζης ἱερομ. ΙΖ' ΛΟΥΚΑ (ΑΣΩΤΟΥ), Ὀνησίμου Ἀπ., Εὐσεβίου ὁσ., Μαΐωρος μ. αμφίλου & σὺν αὐτῷ μαρτ., Φλαβιανοῦ ἱερομ. πατρ. Κων/πόλεως Θεοδώρου Τήρωνος μεγαλομ., Μαρκιανοῦ & ουλχερίας ὁσ. βασιλέων Λέοντος πάπα Ρώμης, Ἀγαπητοῦ ἐπισκόπου ὁμολογητοῦ Ἀρχίππου, Φιλήμονος & Ἀπφίας Ἀποστόλων, Φιλοθέης ὁσίας Ἀθηναίας Λέοντος ἐπισκ. Κατάνης, Σαδὼκ ἱερομ. & τῶν σὺν αὐτῷ 128 μαρτύρων Τιμοθέου ἐν Συμβόλοις, Εὐσταθίου πατρ. Ἀντιοχ.( ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟΝ ) ΤΩΝ ΑΟΚΡΕΩ, Εὕρ. λειψ. ἐν τοῖς Εὐγενίου ἁγ. Μαρτ. & Ἀποστόλων ολυκάρπου ἱερομ. ἐπ. Σμύρνης, Γοργονίας ὁσ. ἀδελφ. ἁγ. Γρηγορίου Α' & Β' Εὕρεσις Κεφαλῆς τοῦ Τιμίου ροδρόμου Ταρασίου Κων/πόλεως, Ἀλεξάνδρου μάρτ., Θεοδώρου ὁσίου τοῦ Σαλοῦ ορφυρίου Γάζης, Φωτεινῆς Σαμαρείτιδος & τῶν συγγενῶν αὐτῆς μαρτ. ροκοπίου ὁμολογητοῦ, Γελασίου μάρτυρος, Θαλλελαίου ὁσίου Βασιλείου ὁμολογητοῦ, Κυράννης μάρτυρος, ( Ψυχοσάββατον ) ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ, Κασσιανοῦ ὁσίου ὁμολογητοῦ τοῦ Ρωμαίου N.H

19 17 Aναγνώσµατα Kυριακ ν καὶ Μεγάλων Εορτ ν Φ E B P O Y A P I O Y HM KYPIAKAI - EOPAI ΙΖ ΜΑΤΘ. (Χαναν.)-Τρύφωνος YAANH OY KYPIOY IΣ ΛOYKΑ (ελ.-φαρ.) Ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους IZ ΛOYKΑ (Ἀσώτου) KYPΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΟΚΡΕΩ KYP. HΣ YPOΦAΓOY AOΣOΛOΣ Pωµ. η Ἑβρ. ζ 7-17 Β Τιμ. γ Β Τιµ. β 1-10 Α Κορ. στ Α Κορ. η 8 - θ 2 Pωµ. ιγ 11 - ιδ 4 EYAΓΓEΛION Ματθ. ιε Λουκᾶ β Λουκ. ιη Ἰωάν. ιε 17- ιστ 2 Λουκ. ιε Ματθ. κε Mατθ. στ «Μεγάλα καὶ φοβερὰ δεινὰ ἔφερεν εἰς τὸν κόσμον ἡ ἐκ τῆς ἀνομίας τοῦ λαοῦ προελθοῦσα Μωαμεθανικὴ πλάνη εἰς τὴν Ἀνατολήν, ἀλλ ἀσυγκρίτῳ λόγῳ φοβερώτερα καὶ ὀλεθριώτερα ἔφερεν ἀπ ἀρχῆς καὶ ἐπαπειλεῖ ἵνα φέρῃ ἡ ἐκ τῆς ἀνομίας τοῦ Κλήρου γεννηθεῖσα Λουθηρο-Καλβινικὴ Αἵρεσις εἰς τὴν Δύσιν... Αὕτη ἡ Αἵρεσις ἔφερε πρὸς τοῖς ἄλλοις εἰς τὸν ἔσχατον καταρ τισμὸν τοῦ δόλου καὶ τῆς κακίας τὴν ολιτικὴν τῆς Ἀγγλίας, ἥτις ἀπὸ πρώτης ἀρχῆς ἐπενόησε καὶ ἐνεργεῖ δολίως καὶ πολυτρόπως τὴν κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ Ἐπιβουλήν... Ἐκεῖ εἰς τὴν Ἀγγλίαν ὁ Κρόμβελ, πρεσβυτεριανὸς ὢν ἐξ αὐτῆς τῆς Αἱρέσεως, πρῶτος τῶν ἄλλων περὶ τὰ μέσα τοῦ ΙΖ αἰῶνος ἐπενόησε καὶ ἔφερε ὑπὸ τὸ ὄνομα τῆς ἐλευθερίας τὸν μυστικὸν διοργανισμὸν τῆς ὅλως Σατανικῆς ἑταιρίας τῆς λεγομένης ΦΑΡΜΑΣΟΝΙΑΣ» (Κοσμᾶς Φλαμιᾶ τος, Φωνὴ Ὀρθόδοξος καὶ Σπου δαία, σελ 16-17).

20 18 αλ. Hµερ Σ K Σ K Σ K Τ Τ Σ K Τ Τ ΚΑΘΑΡΑ ΕΒΔΟΜΑΣ Μ Α Ρ Τ Ι Ο Σ Hµέραι 31. Ηµέρα ρας 12, Ν ξ ρας 12 Εὐδοκίας ὁσιομ., Δομνίνης ὁσίας, Ἀντωνίνης μ. (Ἀρχὴ Νηστείας ) Ἡσυχίου, Θεοδότου & Εὐθαλίας μαρτύρων Εὐτροπίου, Κλεονίκου & Βασιλίσκου μαρτύρων Γερασίμου ὁσίου Ἰορδανίτου, αύλου & Ἰουλιανῆς μαρτύρων Κόνωνος μ., Ἀρχελάου & τῶν σὺν αὐτῷ 142 μ. ( Α' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ) Τῶν ἐν Ἀμορίῳ 42 μ., Ἰουλιανοῦ μ., Θαῦμα κολλύβων Ἁγ.Θεοδώρου Α' ΝΗΣΤΕΙΩΝ ( ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ), Λαυρεντίου, Αἰθερίου, κ.λπ. ὁσίων Ἑρμοῦ Ἀποστόλου, Θεοφυλάκτου Νικομηδείας, αύλου ὁμολογητοῦ Τῶν ἐν Σεβαστείᾳ ἁγ. 40 μαρτ., Καισαρίου ὁσ. ἀδ. Γρηγ. Θεολ. (Ἀργία ) Κοδράτου & σὺν αὐτῷ μαρτύρων, Ἀναστασίας ὁσίας ατρικίας Σωφρονίου Ἱεροσολύμων, Θεοδώρας Βασιλίσσης τῆς ἐν Ἄρτῃ Συμεὼν Νέου Θεολ., Θεοφάνους ὁμ., Γρηγορίου Διαλόγ. (Β ΧΑΙΡΕΤ.) Ἀνακ. λειψ. Νικηφόρου Κ/λεως, Χριστίνης, Ἀβίβου, ουπλίου μαρτύρων Β' ΝΗΣΤΕΙΩΝ ( ΓΡΗΓ. ΑΛΑΜΑ), Βενεδίκτου ὁσίου, Ἀλεξάνδρου μ. Ἀριστοβούλου Ἀποστόλου, Ἀγαπίου & σὺν αὐτῷ 7 μαρτύρων Σαββίνου μάρτυρος, Χριστοδούλου ὁσίου τοῦ ἐν άτμῳ Ἀλεξίου «ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ», Θεοστηρίκτου ὁσίου, αύλου ὁσιομ. Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, Εὐκαρπίωνος & λοιπῶν μαρτύρων Χρυσάνθου & Δαρείας μ., Κλαυδίου & Ἱλαρίας μ. ( Γ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ) Τῶν ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Ἁγίου Σάββα ἀναιρεθέντων ατέρων Γ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΣΤΑΥΡ/ΣΕΩΣ ) Ἰακώβου ἐπ. ὁμολ., Φιλήμονος μάρτ. Βασιλείου ἱερομ., Καλλινίκης μάρτ., Εὐθυμίου νεομάρτυρος Νίκωνος & σὺν αὐτῷ 199 μαρτύρων, Δομετίου μάρτυρος Ἀρτέμωνος ἱερομάρτυρος, Ζαχαρίου ὁσίου Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (Ἀργία - Ἀπόδ. Εὐαγ.) Σύναξις Ἀρχαγγ. Γαβριήλ, Στεφάνου ὁσ. ὁμολ. ( Δ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ) Ματρώνης ὁσίας ἐν Θεσ/νίκῃ, Φιλητοῦ μάρτυρος Δ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΙΩΑΝ. ΚΛΙΜ. ), Ἡρωδίωνος Ἀπ., Ἱλαρίωνος ὁσίου Μάρκου ἐπισκ. Ἀρεθουσῶν & Κυρίλλου διακ. ἱερομαρτύρων, Ἰωνᾶ μάρτ. Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, Εὐβούλης ὁσίας μητρὸς Ἁγ. αντελεήμονος Ὑπατίου ἱερομ., Ἀκακίου ὁσ., Μενάνδρου μάρτ. ( ΜΕΓΑΣ ΚΑΝΩΝ ) N.H

21 19 Aναγνώσµατα Kυριακ ν καὶ Μεγάλων Εορτ ν Μ Α Ρ Τ Ι Ο Υ HM KYPIAKAI - EOPAI KYP. A NHΣ. ( Ὀρθοδοξίας) Ἁγίων 40 Μαρτύρων ΚΥΡ. Β NHΣ. (Γρηγ. αλ.) ΚΥΡ. Γ ΝΗΣΤ. (Σταυρ/σεως) ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΥΡ. Δ ΝΗΣΤ. ( Ἰωάν. Κλίμ.) AOΣOΛOΣ Ἑβρ. ια 24-26, Ἑβρ. ιβ 1-10 Ἑβρ. α 10 - β 3 Ἑβρ. δ 14 - ε 6 Ἑβρ. β Ἑβρ. στ EYAΓΓEΛION Ἰωάν. α Ματθ. κ 1-16 Mάρκ. β 1-12 Mάρκ. η 34 - θ 1 Λουκ. α Μάρκ. θ «Καθὼς ὅταν διατηρῆται ἡ ἀσφάλεια τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας... φέρει εἰς ὅλον τὸν κόσμον τὴν ἀσφάλειαν καὶ εἰρήνην... καὶ πᾶν ἀγαθόν, καὶ ἐν τῷδε τῷ βίῳ εἰς τὰ γνήσια Αὐτῆς τέκνα καὶ μετὰ ταῦτα μεταβιβάζει αὐτὰ εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν..., ὡσαύτως ἐκ τοῦ ἐναντίου ὁσάκις νοθεύεται ἡ ταύτης Ἀλήθεια καὶ ἐνεργεῖται ἡ ἐξ αὐτῆς Ἀποστασία, ὅπου φαίνεται ἀχώριστον τὸ Σατανικὸν καὶ τῆς πρώτης Ἀποστασίας τὸ πνεῦμα, φέρει πάν - τοτε κλόνον καὶ κίνδυνον εἰς τὸν κόσμον... συμφοράς, σφαγάς, θανάτους, καὶ συγχρόνως φέρει τοὺς ἐχθροὺς αὐτῆς καὶ τοὺς ἐξ αὐτῆς Ἀποστάτας εἰς τὴν πτῶσιν τῆς αἰωνίου Κολάσεως, ὅπου ἔπεσε καὶ ὁ πρῶτος Ἀρχηγὸς τῆς Ἀποστασίας ὁ Σατανᾶς» (Κο- σμᾶς Φλαμιᾶ τος, Φωνὴ Ὀρθόδοξος καὶ Σπουδαία, σελ 15-16). Ὁ ΜΕΓΑΣ ΚΑΝΩΝ ψάλλεται ἢ τὴν Τετάρτην ἑσπέρας τῆς Ε' Ἑβδομάδος μετὰ τοῦ Μικροῦ Ἀποδείπνου ἢ τὴν έμπτην τῆς Ε' Ἑβδομάδος εἰς τὸν Ὄρθρον μετὰ τὸν Ν' Ψαλμόν (Τυπικὸν Γεωργίου Βιολάκη, σελ. 345, 44-48).

22 20 αλ. Hµερ Σ K Σ K Σ K Τ Τ Σ K Τ Τ Α Ρ Ι Λ Ι Ο Σ Hµέραι 30. Ηµέρα ρας 13, Ν ξ ρας 11 Μαρίας ὁσίας Αἰγυπτίας, Μακαρίου ὁσίου ὁμολ., Γεροντίου μάρτυρος Τίτου ὁσίου, ολυκάρπου μ., Ἀμφιανοῦ μ. ( ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ) Νικήτα ὁσίου Μηδικίου, Ἰωσὴφ ὁσίου τοῦ Ὑμνογράφου Ε' ΝΗΣΤΕΙΩΝ ( ΜΑΡ. ΑΙΓ.), Γεωργίου ἐν Μαλεῷ & Ζωσιμᾶ ὁσίων Κλαυδίου, Διοδώρου, αππίου & σὺν αὐτοῖς μαρτύρων Εὐτυχίου πατρ. Κων/πόλεως, τῶν ἐν ερσίδι 120 μαρτύρων Καλλιοπίου μάρτυρος, Γεωργίου ἐπισκόπου ὁσίου Ἡρωδίωνος, Ἀγάβου, Ρούφου, Ἀσυγκρίτου, Ἑρμοῦ Ἀποστόλων Εὐψυχίου μάρτυρος, Βαδίμου ὁσίου & τῶν σὺν αὐτῷ ὁσίων Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Λαζάρου, Τερεντίου, Μιλτιάδου, μ., Γρηγορ. Ε' Κ/λεως ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ, Ἀντύπα ἐπ. εργάμου, Φαρμουθίου ὁσ., Τρυφαίνης ὁσ. Μ. ΔΕΥΤΕΡΑ, Ἰωσὴφ τοῦ αγκάλου, Βασιλείου ἐπ. ὁμολ., Ἀκακίου ὁσ. Μ. ΤΡΙΤΗ, τῶν 10 παρθένων, Μαρτίνου πάπα Ρώμης ὁμολογητοῦ Μ. ΤΕΤΑΡΤΗ, τῆς ἀλειψάσης τὸν Κύριον, Ἀριστάρχου & ούδη Ἀπ. Μ. ΕΜΤΗ, ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος, Λεωνίδου ἐπ. Ἀθηνῶν ἱερομάρτ. Μ. ΑΡΑΣΚΕΥΗ, τὰ Ἅγια άθη, Ἀγάπης, Χιονίας, μ. ( Ἀργία ) Μ. ΣΑΒΒΑΤΟΝ, ἡ Ταφὴ & ἡ εἰς Ἅδου Κάθοδος, Συμεὼν ἱερομάρτ. Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ Κ. Η. Ι. ΧΡΙΣΤΟΥ, Ἰωάννου ὁσίου αφνουτίου ἱερομ., Συμεὼν ὁσίου, Ἀγαθαγγέλου ὁσίου Φιλοθεΐτου Ζακχαίου Ἀποστ., Ἀναστασίου ἱερομ,. αναγίας ορταϊτίσσης Ἀναστασίου ὁσίου Σιναΐτου, Ἰανουαρίου μ., Ἀλεξάνδρας βασ. μάρτ. Ναθαναὴλ Ἀποστόλου, Θεοδώρου ὁσίου τοῦ Συκεώτου Γεωργίου μεγαλομ. Τροπαιοφ. ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΗΓΗΣ (Ἀργία ) Ἐλισάβετ ὁσίας, Σάββα & σὺν αὐτῷ 70 μαρτύρων, Εὐσεβίου μάρτ. Β' ΘΩΜΑ, Μάρκου Ἀποστόλου & Εὐαγγελιστοῦ, Νίκης μάρτυρος Βασιλέως ἐπισκόπου Ἀμασείας ἱερομάρτυρος, Γλαφύρας ὁσίας Συμεὼν Ἱεροσολ. συγγενοῦς τοῦ Κυρίου ἱερομ., Ἰωάννου ὁσίου ὁμολ. Τῶν ἐν Κυζίκῳ 9 μαρτ., Μέμνονος ὁσίου θαυματουργοῦ, Βαλερίας μ. Ἰάσωνος & Σωσιπάτρου τῶν Ἀποστόλων, Κερκύρας μάρτυρος Ἰακώβου Ἀποστόλου υἱοῦ Ζεβεδαίου, Ἀργυρῆς νεομάρτυρος Ἡ Διακαινήσιμος Ἑβδομὰς ὡς Μία λαμπροφόρος ἡμέρα & Ἀργία λογίζεται. ΔΙΑΚΑΙ ΝΗΣΙΜΟΣ N.H

23 21 Aναγνώσµατα Kυριακ ν καὶ Μεγάλων Εορτ ν A P I Λ I O Y HM KYPIAKAI - EOPAI ΚΥΡ. Ε ΝΗΣΤ. (Μαρ. Αἰγυπ.) Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Λαζάρου KYRIAKH ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ ΑΓΙΟΝ ΑΣΧΑ ΖΩΟΔ. ΗΓΗΣ- Ἁγ. Γεωργίου Β ΘΩΜΑ - Εὐαγγ. Μάρκου AOΣOΛOΣ Ἑβρ. θ Ἑβρ. ιβ 28 - ιγ 8 Φιλιπ. δ 4-9 ράξ. α 1-8 ράξ. ιβ 1-11 Α έτρ. ε 6-14 EYAΓΓEΛION Μάρκ. ι Ἰωάν. ια 1-45 Ἰωάν. ιβ 1-18 Ἰωάν. α 1-17 Ἰωάν. β Ἰωάν. κ Τὴν Τρίτην τῆς Δια καινησίμου, ἡ κάθε Μο νὴ τοῦ Ἁγίου Ὄ ρους ἑορτάζει τὴν εἰ κόνα τῆς Θεομήτορος τὴν ὁποίαν τι μᾶ ὡς ἐφέστιον. Εἰς τὰς ἐκ τὸς τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἐκκλησίας, τὴν ἡ μέ ραν αὐτὴν ἑορτάζεται ἡ θαυματουρ γὸς εἰκὼν τῆς αναγίας τῆς ορταϊτίσσης, ἡ εὑρι σκομένη εἰς τὴν Μονὴν Ἰβήρων. «Διὰ τὴν κατάργησιν τῆς νηστείας, τόσον εἰς τὴν Ἑπτάνησον, οἱ Ἁρμοσταὶ καὶ οἱ τούτων ὑπάλ ληλοι Ἄγγλοι, ὅσον καὶ εἰς τὸ Βα - σίλειον τῆς Ἑλλάδος τὰ ὄργανα τῆς ΕΙΒΟΥΛΗΣ [=ΜΑΣΟ - ΝΙΑΣ], συγκροτοῦσι συμπόσια ἐπίσημα εἰς τὰς μεγάλας νηστί - μους ἡμέρας, συγκαλοῦντες εἰς αὐτὰ πολλοὺς Ὀρθοδόξους Κλη - ρικούς τε καὶ λαϊκούς. Ἄλλοτε πάλιν τινὲς ψευδοκληρικοὶ ἐξ αὐ - τοῦ τοῦ προσηλυτισμοῦ, ἀπέρχονται εἰς τὴν ἀγορὰν καὶ αὐτὰς τὰς νηστίμους ἡμέρας, ἀγοράζοντες ἐνώπιον τοῦ λαοῦ κρέας καὶ ὀψάρια, ἄλλοι δὲ...λέγουσιν... ἐμπαιγμοὺς κατὰ...τῆς νηστείας» (Κοσμᾶς Φλαμιᾶ τος, Φωνὴ Ὀρθόδοξος καὶ Σπουδαία, σελ 166).

24 22 αλ. Hµερ Σ K Σ K Σ K Τ Τ Σ K Σ K M A Ϊ O Σ Hµέραι 31. Ηµέρα ρας 14, Ν ξ ρας 10 Ἱερεμίου προφήτου, Εὐθυμίου & σὺν αὐτῷ ὁσιομαρτύρων Γ' ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ, Μεγ. Ἀθανασίου ἀνακ. λειψ., Ἑσπέρου κ.λπ.μαρτ. Τιμοθέου & Μαύρας μαρτύρων, έτρου ὁσίου ἐπισκόπου Ἄργους Ἱλαρίου ὁσίου θαυματουργοῦ, ελαγίας & Λεοντίου μαρτύρων Εἰρήνης μεγαλομάρτυρος, Εὐθυμίου ἐπισκόπου Μαδύτου Ἰὼβ τοῦ Δικαίου, Σεραφεὶμ ὁσ. Λεβαδείας, Δονάτου & σὺν αὐτῷ μαρ. Ἐμφάνισις Τιμίου Σταυροῦ, Ἀκακίου μ., Νείλου ὁσίου μυροβλήτου Ἰωάννου Θεολόγου & Εὐαγγελιστοῦ, Ἀρσενίου ὁσ. Μεγάλου (Ἀργία) Δ' ΑΡΑΛΥΤΟΥ, Ἡσαΐου πρ., Χριστοφόρου μ., Νικολάου Βουνένοις Σίμωνος Ἀποστόλου τοῦ Ζηλωτοῦ, Λαυρεντίου ὁσίου Ἐγκαίνια Κων/πόλεως, Μωκίου ἱερομ., Κυρίλλου & Μεθοδίου ἰσαπ. ΜΕΣΟΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ, Ἐπιφανίου ἐπισκόπου Κύπρου Γλυκερίας μ., Σεργίου ὁμολ., Εὐθυμίου Ἁγιορείτου & σὺν αὐτῷ ὁσίων Ἰσιδώρου μάρτυρος ἐν Χίῳ, Θεράποντος μάρτυρος αχωμίου ὁσίου τοῦ Μεγάλου, Ἀχιλλίου ὁσίου ἐπισκόπου Λαρίσης Ε' ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ, Θεοδώρου ὁσίου τοῦ ἡγιασμένου Ἀνδρονίκου & Ἰουνίας Ἀποστ., Ἀθανασίου ἐπισκ. Χριστιανουπόλεως έτρου, Διονυσίου, Χριστίνης κ.λπ. μ., τῶν 7 ἁγίων Γυναικῶν μαρτύρων ατρικίου, Ἀκακίου, Μενάνδρου μαρτύρων ( Ἀπόδοσις Μεσ/τῆς) Νικήτα, Ἰωσὴφ, Ἰωάννου τῶν ἐν Χίῳ ὁσίων πατέρων Κωνσταντίνου & Ἑλένης Βασιλέων & Ἰσαποστόλων (Ἀργία) Μαρκέλλου μάρτ., Βασιλίσκου μάρτ., Κόδρου & Σοφίας μαρτύρων ΣΤ' ΤΥΦΛΟΥ, Μιχαὴλ ἐπ. Συννάδων, Μαρίας Κλωπᾶ μυροφόρου Συμεὼν ἐν Θαυμαστῷ, Μελετίου μ., Σωσάννης & σὺν αὐτῇ μαρτύρων Γ' Εὕρεσις Κεφαλῆς ροδρόμου, Κελεστίνου μάρτ., Ὀλβιανοῦ ὁσίου Κάρπου & Ἀλφαίου Ἀποστόλων, Ἀβερκίου μάρτ. ( Ἀπόδοσις άσχα) ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ, Ἰωάννου Ρώσου μ., Ἑλλαδίου μάρτ. (Ἀργία) Εὐτυχοῦς ἐπισκόπου Μελιτινῆς ἱερομάρτυρος, Ἑλικωνίδος μάρτυρος Θεοδοσίας μάρτυρος, Θεοδοσίας ὁσιομ., Ὀλβιανοῦ ἱερομάρτυρος Ζ' ΑΤΕΡΩΝ (Α' Οἰκ. Συνόδου ), Ἰσαακίου ἡγουμ. Μονῆς Δαλμάτων Ἑρμείου, ετρονίλας, Εὐσεβίου, Χαραλάμπους μαρτύρων N.H

25 23 Aναγνώσµατα Kυριακ ν καὶ Μεγάλων Εορτ ν M A Ϊ O Y HM KYPIAKAI - EOPAI Γ ΚΥΡ. ΜΥΡΟΦ.- Ἁγ. Ἀθαν. Ἰωάννου Θεολόγου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Δ ΚΥΡ. ΑΡΑΛΥΤΟΥ ΜΕΣΟΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ Ε ΚΥΡ. ΣΑΜΑΡ/ΔΟΣ Ἁγίων Κωνσταντίνου & Ἑλένης ΣΤ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΥΦΛΟΥ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ AOΣOΛOΣ Ἑβρ. ιγ 7-16 Α Ἰωάν. α 1-7 ράξ. θ ράξ. ιδ 6-18 ράξ. ια ράξ. κστ 1, ράξ. ιστ ράξ. α 1-12 EYAΓΓEΛION Μάρκ. ιε 43 - στ 8 Ἰωάν. ιθ 25-27, κα Ἰωάν. ε 1-15 Ἰωάν. ζ Ἰωάν. δ 5-42 Ἰωάν. ι 1-9 Ἰωάν. θ 1-38 Λουκ. κδ Ζ ΑΓ. ΑΤΕΡ. (Α Οἰκ. Συν.) ράξ. κ 16-18, Ἰωάν. ιζ 1-13 «Διὰ δὲ τὴν κατάργησιν πάλιν τῶν καθ ἡμᾶς ἑορτασίμων καὶ πανηγυρικῶν ἡμερῶν, ἐκτὸς τῆς Κυριακῆς, ἐπενόησεν [ἡ Ἀγ - γλικὴ ΕΙΒΟΥΛΗ=ΜΑΣΟΝΙΑ διὰ τῶν ὀργάνων της] καὶ ἐνερ - γεῖ πολλὰ ἄλλα σκάνδαλα. ρῶτον μὲν ἐνεργεῖ πολυτρόπως ἵνα εἰσάξῃ διὰ Νόμου εἰς τὰ Ὀρθόδοξα Κράτη, τὸ ΝΕΟΝ λεγόμενον ΕΤΟΣ τῆς ΔΥΣΕΩΣ, καθ ὃ αὐτοὶ προστρέχουσιν 12 ἡμέρας, ὥστε ὅταν ἡμεῖς ἔχομεν πρώτην τοῦ μηνός, αὐτοὶ μετρῶσι 13. Δι αὐτῆς τῆς καινοτομίας ἐλπίζει ἵνα... εἰσάξῃ καὶ ἄλλους Νεωτερισμούς» (Κοσμᾶς Φλαμιᾶ τος, Φωνὴ Ὀρθόδοξος καὶ Σπου δαία, σελ 166).

26 24 αλ. Hµερ Σ K Σ K Τ Τ Σ K Σ Κ Δ Ι Ο Υ Ν Ι Ο Σ Hµέραι 30. Ηµέρα ρας 15, Ν ξ ρας 9 Ἰουστίνου μάρτ. τοῦ Φιλοσόφου, Χαρίτωνος, Ἱέρακος, έωνος μαρτ. Νικηφόρου Κων/πόλεως ὁμολ., Ἐράσμου ἱερομ., τῶν ἁγ. 38 μαρτύρων Λουκιλιανοῦ & αύλης μαρτύρων, Ἀθανασίου θαυματουργοῦ Μητροφάνους Κ/λεως, Μάρθας & Μαρίας ἀδ. Λαζ. (Ἀπόδ. Ἀναλήψ.) Δωροθέου Τύρου, Μάρκου ὁσ.ἐν Χίῳ, Νικάνδρου μ. (ΨΥΧΟΣΑΒ/ΤΟΝ) Η' ΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ, Ἱλαρίωνος ἡγουμένου Μονῆς Δαλμάτων ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΥΜΑΤΟΣ, Θεοδότου Ἀγκύρας ἱερομ. (Ἀργία) Ἀνακομιδὴ λειψάνων Θεοδώρου Στρατηλάτου, Καλλιόπης μάρτυρος Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας, Θέκλης, Μαριάμνης & Μάρθας μαρτύρων Ἀλεξάνδρου & Ἀντωνίνης μαρτ., Θεοφάνους & ανσέμνης ὁσίων «Ἄξιον Εστίν», Βαρθολομαίου & Βαρνάβα Ἀποστόλων Ὀνουφρίου Αἰγυπτίου & έτρου Ἀθωνίτου ὁσίων (Ἀπόδ. εντηκοστ.) Α' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΑΓΙΩΝ ΑΝΤΩΝ) Ἀκυλίνης μάρτ., Ἄννης ὁσίας Ἐλισσαίου προφ., Μεθοδίου ὁμολ., Νήφωνος ὁσίου ( Ἀρχὴ Νηστείας ) Ἀμὼς προφήτου, Ἱερωνύμου ὁσίου, Αὐγουστίνου ἐπισκόπου Ἱππῶνος Τύχωνος ἐπισκόπου Ἀμαθοῦντος Κύπρου, Μάρκου ἱερομάρτυρος Ἰσαύρου, Μανουὴλ, Σαβὲλ & Ἰσμαὴλ μαρτ., Φήλικος & σὺν αὐτῷ μαρτ. Λεοντίου, Ὑπατίου, Αἰθερίου & Θεοδούλου μαρτύρων Ἰούδα Ἀποστ., αϊσίου τοῦ Μεγάλου, Ζήνωνος ὁσίου, Ζωσίμου μάρτ. Β' ΜΑΤΘ. (ΑΓΙΟΡ. ΑΤ.), Καλλίστου πατριάρχου Κων/πόλεως Ἰουλιανοῦ τοῦ Ταρσέως & Ἀφροδισίου μαρτ., Τερεντίου Ἰκονίου ἱερομ. Εὐσεβίου ἱερομάρτυρος, Ζήνωνος & Ζηνᾶ τῶν μαρτύρων Ἀγριππίνης μάρτυρος, Ἀριστοκλέους ἱερομάρτυρος, Βαρβάρου ὁσίου Γενέθλιον Τιμίου ροδρόμου, Σύναξις Ζαχαρίου & Ἐλισάβετ (Ἀργία) Φεβρωνίας ὁσιομάρτυρος, Διονυσίου & Δομετίου Ἁγιορειτῶν ὁσίων Δαβίδ ὁσίου τοῦ ἐν Θεσσαλονίκῃ, Ἰωάννου ἐπισκόπου Γοτθίας Γ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Σαμψὼν ὁσίου Ξενοδόχου, Ἰωάννας Μυροφόρου Ἀνακομιδὴ λειψάνων Κύρου & Ἰωάννου Ἀναργύρων, αππίου μάρτ. έτρου & αύλου τῶν ρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων ( Ἀργία) Σύναξις τῶν ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Δώδεκα Ἀποστόλων (Ἀργία) N.H

27 25 Aναγνώσµατα Kυριακ ν καὶ Μεγάλων Εορτ ν I O Y N I O Y HM KYPIAKAI - EOPAI Η ΚΥΡ. ΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΝΕΥΜΑΤΟΣ Α ΜΑΤΘ. (Ἁγ. άντων) Β ΜΑΤΘ. (Ἁγιορ. ατέρ.) Γενέθλιον Τιμίου ροδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου Γ ΚΥΡ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ AOΣOΛOΣ ράξ. β 1-11 Ἐφεσ. ε 8-19 Ἑβρ. ια 33 - ιβ 2 Ρωμ. β Ρωμ. ιγ 11- ιδ 4 Ρωμ. ε 1-10 EYAΓΓEΛION Ἰωάν. ζ 37-52, η 12 Ματθ. ιη Ματθ. ί 32-33, 37-38, ιθ Ματθ. δ Λουκ. α 1-25, 57-68, 76, 80 Ματθ. στ Ἁγ. Ἀποστ. έτρου & αύλου Β Κορ. ια 21- ιβ 9 Ματθ. ιστ Τῶν Ἁγίων 12 Ἀποστόλων Α Κορ. δ 9-15 Ματθ. θ 36, ι 1-8 «Τούτου τοῦ νεωστὶ δι ἐνεργείας τῆς ΕΙΒΟΥΛΗΣ [=ΜΑ - ΣΟΝΙΑΣ] καθιδρυθέντος Σεμιναρίου [=Ἱερατικῆς Σχολῆς] εἰς τὴν Χάλκην τῆς Κωνσταντινουπόλεως, σκοπὸς πρὸς τοῖς ἄλλοις ὑπάρχει, ἵνα νοθεύσῃ κατὰ τὸ πνεῦμα τῆς διαφθορᾶς καὶ τῆς πλάνης καὶ κατὰ τὸν προσηλυτισμὸν τῆς Ἀγγλίας, ὅλους τοὺς ἐσομένους ατριάρχας, καὶ ὅλην τὴν Ἱεραρχίαν τῆς Ἀνατολῆς, ὅπως μίαν ἡμέραν ΝΟΜΟΘΕΤΗΘΗ ΔΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ καὶ ἡ ἀναπαραγωγὴ τῆς Λουθηροκαλβινικῆς Αἱρέσεως» (Κοσμᾶς Φλα μιᾶ - τος, Φωνὴ Ὀρθό δοξος καὶ Σπουδαία, σελ 99).

28 26 αλ. Hµερ Σ K Σ K Τ Τ Σ K Σ K Τ Σ Ι Ο Υ Λ Ι Ο Σ Hµέραι 31. Ηµέρα ρας 14, Ν ξ ρας 10 Κοσμᾶ & Δαμιανοῦ θαυματ. Ἀναργύρων, Κων/νου & σὺν αὐτῷ μαρτ. Κατάθεσις Τιμίας Ἐσθῆτος Θεοτόκου ἐν Βλαχέρναις Ἀνατολίου Κων/πόλεως, Ὑακίνθου & Θεοδότου μαρτ., Γερασίμου ὁσίου Δ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Ἀνδρέου Κρήτης, Κυπρίλλης & Λουκίας μαρτύρων Ἀθανασίου ὁσίου τοῦ Ἀθωνίτου, Λαμπαδοῦ ὀσίου τοῦ θαυματουργοῦ Ἀρχίππου κ.λπ. Ἀπ. ἐκ τῶν 70, Σισώη ὁσίου, Λουκίας & Ρήξου μαρτ. Θωμᾶ ὁσίου τοῦ ἐν Μαλεῷ, Κυριακῆς μεγαλομάρτυρος ροκοπίου & Θεοδοσίας μ., Ἀναστασίου ἱερομ., Θεοφίλου Ἀθωνίτου αγκρατίου Ταυρομενίας ἱερομ., Ἀνδρέου & ρόβου μ., Διονυσίου ὁσ. Τῶν ἐν Νικοπόλει 45 μαρτύρων, Ἀντωνίου ὁσίου τοῦ Ρώσου Ε' ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Εὐφημίας μεγαλομ., Ὄλγας ἰσαποστ., Λέοντος ὁσίου ρόκλου & Ἱλαρίου μαρτύρων, Βερονίκης αἱμορροούσης μάρτυρος Σύναξις Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, Στεφάνου ὁσίου τοῦ Σαββαΐτου Ἀκύλλα Ἀποστ., Νικοδήμου ὁσ. Ἁγιορείτου, Ἰωσὴφ ἀρχιεπ. Θεσ/νίκης Κηρύκου & Ἰουλίττης τῶν μαρτύρων, Βλαδιμήρου ἰσαποστόλου Ἀθηνογένους ἱερομάρτυρος, Φαύστου & σὺν αὐτῷ μαρτύρων Μαρίνης μεγαλομάρτυρος, Βηρονίκης & Σπεράτου μαρτύρων ΑΓ. ΑΤΕΡΩΝ (Δ' Οἰκ. Συν.), Αἰμιλιανοῦ μ., αύλου & αμβὼ ὁσ. Μακρίνης & Δίου ὁσίων, Ἀνακομιδὴ λειψάνων ὁσ. Σεραφείμ ἐν Σαρώφ Ἠλιοῦ προφήτου Θεσβίτου ἡ πυρφόρος εἰς οὐρανοὺς ἀνάβασις (Ἀργία) Συμεὼν ὁσίου, Ἰωάννου ὁσίου, αρθενίου ἐπισκόπου Ἄρτης Μαρίας Μαγδαλινῆς ἰσαποστόλου, Μαρκέλλης παρθενομάρτυρος Ἰεζεκιὴλ προφήτου, Φωκᾶ ἱερομάρτυρος, ελαγίας ὁσίας ἐν Τήνῳ Χριστίνης μεγαλομάρτυρος, Ἀθανασίου μάρτυρος Ζ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Κοίμησις Θεοπρομήτορος Ἄννης αρασκευῆς ὁσιομάρτυρος, Ἑρμολάου ἱερομάρτυρος αντελεήμονος μεγαλομάρτυρος, Ἀνθούσης μάρτυρος (Ἀργία) ροχόρου, Νικάνορος, Τίμωνος, αρμενᾶ Ἀποστ., Εἰρήνης Χρυσοβαλ. Καλλινίκου & Θεοδότης τῶν μαρτύρων, Βασιλίσκου μάρτυρος Σίλα, Σιλουανοῦ, Κρήσκεντος κ.λπ. Ἀποστόλων Ἰωσὴφ τοῦ ἀπό Ἀριμαθαίας, Εὐδοκίμου δικαίου N.H

29 27 Aναγνώσµατα Kυριακ ν καὶ Μεγάλων Εορτ ν I O Y Λ I O Y HM KYPIAKAI - EOPAI Δ ΚΥΡ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ Ε ΚΥΡ. ΜΑΤΘ. - Ἁγ. Εὐφημ. ΑΓ. ΑΤ. Δ ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΥ Ἠλιοῦ ροφήτου Ζ ΚΥΡ. ΜΑΤΘ. - Ἁγ. Ἄννης Ἁγίου αντελεήμονος AOΣOΛOΣ Ρωμ. στ Β Κορ. στ 1-10 Τίτ. γ 8-15 Ἰακ. ε Γαλ. δ Β Τιμ. β 1-10 EYAΓΓEΛION Ματθ. η 5-13 Ματθ. η 28 - θ 1 Ματθ. ε Λουκ. δ Ματθ. θ Λουκ. κα «Καθὼς ὁ ἔσω ἄνθρωπος δὲν ἐποιήθη διὰ τὸν ἔξω, ἀλλὰ τὸ ἀνάπαλιν ὁ ἔξω ἐπλάσθη ὡς οἶκος καὶ σκήνωμα, ὡς δοῦλος καὶ ὑπηρέτης τοῦ ἔσω, ὡσαύτως καὶ ὅλος οὗτος ὁ αἰσθητὸς Κόσμος ἐπλάσθη ἀπ ἀρχῆς καὶ διατη ρεῖται καὶ σώζεται μέχρι τῆς ὥρας, χάριν τῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ἐν ᾗ γίνεται ὁ καταρτισμὸς τῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἐκλεκτῶν. Καθὼς δὲ ὅλη ἡ σωτηρία, ἡ τιμή, ἡ δόξα, ἡ εὐδαιμονία τοῦ ἔξω ἀνθρώπου ἐξαρτᾶται ἐκ τῆς κατὰ τὸ μᾶλλον καὶ ἧττον ὑπακοῆς καὶ ὑπηρεσίας πρὸς τὸν ἔσω, ὅταν οὗτος φυλλάτῃ τὴν πρὸς τὸν Θεὸν ἀπαιτουμένην ὑπακοήν, ἀγάπην, ὀρθὴν λατρείαν καὶ δόξαν, ὡσαύτως ὅλη ἡ σωτηρία καὶ εὐδαι μονία τοῦ Κόσμου ἐξαρτᾶται ἐκ τῆς κατὰ τὸ μᾶλλον καὶ ἧττον ὑπακοῆς καὶ ὑπηρεσίας πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν» (Κοσμᾶς Φλαμιᾶ τος, Φωνὴ Ὀρθόδοξος καὶ Σπουδαία, σελ 182).

30 28 αλ. Hµερ K Σ K Τ Τ Σ K Σ K Σ K Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ο Σ Hµέραι 31. Ηµέρα ρας 13, Ν ξ ρας 11 Η' ΜΑΤΘΑΙΟΥ, ρόοδ. Τιμ. Σταυροῦ, 7 Μακκαβαίων (Ἀρχ. Νηστ.) Ἀνακομιδὴ λειψάνων πρωτομάρτυρος Στεφάνου, Φωκᾶ μάρτυρος Σαλώμης μυροφ., Στεφάνου μ., Θεοκλητοῦς ὁσ., Ἰσαακίου κ.λπ. ὁσίων Τῶν ἐν Ἐφέσῳ Ἁγίων 7 αίδων, Εὐδοκίας μάρτυρος Εὐσιγνίου μάρτ., Νόννης ὁσίας μητρὸς ἁγίου Γρηγορίου Θεολόγου Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ (Ἀργία) Δομετίου & Ἀστερίου ὁσιομαρτύρων, Νικάνωρος & Θεοδοσίου ὁσίων Θ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Αἰμιλιανοῦ ἐπ. ὁμολ., Μύρωνος ἐπισκόπου Κρήτης Ματθίου Ἀποστ., Ἀντωνίου & ατρικίας μ., Τῶν ἐν Χαλκῇ ύλη 10 μαρτ. Σύξτου πάπα Ρώμης & Λαυρεντίου διακόνου ἱερομ., Ἱππολύτου μάρτ. Εὔπλου διακ., Νήφωνος πατρ. Κων/πόλεως, Θαῦμα ἁγίου Σπυρίδωνος Φωτίου & Ἀνικήτου μαρτύρων, Σεργίου & Στεφάνου ὁσίων Μαξίμου ὁμολογητοῦ, Εἰρήνης ὁσίας (Ἀπόδοσις Μεταμορφώσεως) Μιχαίου προφήτου, Συμεὼν νεομάρτυρος Τραπεζοῦντος Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΥΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ Ἁγίου Μανδηλίου, Γερασίμου ὁσίου Κεφαλληνίας, Διομήδους μάρτ. Μύρωνος, αύλου, Ἰουλιανῆς, Κυπριανοῦ τῶν μαρτύρων Φλώρου & Λαύρου μαρτύρων, Ἑρμοῦ & Λέοντος μαρτύρων Ἀνδρέου στρατηλάτου & σὺν αὐτῷ μαρτ., Θεοφάνους ὁσίου Ναούσης Σαμουὴλ προφήτου, Θεοχάρους μάρτυρος Νεοπολίτου ἐν Καισαρείᾳ Θαδδαίου Ἀποστόλου, Βάσσης μάρτυρος & τῶν τέκνων αὐτῆς ΙΑ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ, αναγίας ρουσ/σης, Ἀγαθονίκου μ., Ζήνωνος μ. Εἰρηναίου ἱερομ., Λούπου μ., Καλλινίκου πατρ. (Ἀπόδοσις Κοιμήσεως) Εὐτυχοῦς ἱερομ., Κοσμᾶ Αἰτωλ. ἱερομ., Ἀν. λειψ. Διονυσίου ἐπ. Αἰγίνης Τίτου Ἀποστ., Ἀν. λειψ. Βαρθολομαίου Ἀπ., Σάββα μ., Γενναδίου ὁσ. Ἀδριανοῦ & Ναταλίας μαρτύρων, Ἰωάσαφ ὁσίου Βασιλέως Ἰνδιῶν οιμένος ὁσίου, Φανουρίου μάρτυρος, Ἀνθούσης μάρτυρος Μωϋσέως ὁσίου Αἰθίοπος, Ἐζεκίου βασιλέως, Ἄννης προφήτιδος Ἀποτομὴ Κεφαλῆς Ἁγίου Ιωάννου τοῦ ροδρόμου (Νηστεία ) Ἀλεξάνδρου, αύλου & Ἰωάννου, ατριαρχῶν Κων/πόλεως Κατάθεσις τῆς Τιμίας Ζώνης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου N.H

31 29 Aναγνώσµατα Kυριακ ν καὶ Μεγάλων Εορτ ν A Y Γ O Y Σ O Y HM KYPIAKAI - EOPAI Η ΚΥΡ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΣΩΤΗΡΟΣ Θ ΚΥΡ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΙΑ ΚΥΡ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ Ἀποτ. Κεφ. Τιμ. ροδρόμου AOΣOΛOΣ Α Κορ. α Β έτρ. α Α Κορ. γ 9-17 Φιλιπ. β 5-11 Α Κορ. θ 2-12 ράξ. ιγ EYAΓΓEΛION Ματθ. ιδ Ματθ. ιζ 1-9 Ματθ. ιδ Λουκ. ι 38-42, ια Ματθ. ιη Μάρκ. στ «Τὰ πρῶτα μέτρα τῶν ἐχθρῶν τῆς ίστεως ἀπ ἀρχῆς ἐστάθησαν νὰ ἔμβωσιν εἰς αὐτὰ τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, εἰς αὐτὸ τὸ Θυσιαστήριον, νὰ λάβωσι δηλαδὴ λαθραίως καὶ ἀνεπαισθήτως τὸ ηδάλιον καὶ τὴν Διεύθυνσιν τῆς καθ ἡμᾶς Ἐκκλησίας... καὶ ὡς ἐκ τούτου νὰ ἐξαλείψωσι κατὰ μικρὸν καὶ ἀνεπαισθήτως ὅλην τὴν Ὀρθόδοξον Ἱεραρχίαν, ὅλον τὸ Ἱερατικὸν καὶ Μοναδικὸν τάγμα, νὰ μορφώσωσι κατὰ τὸ πνεῦμα τῆς Διαφθορᾶς καὶ τῆς λάνης ὅλην τὴν Ἑλληνικὴν καὶ Σλαβικὴν καὶ τὴν λοιπὴν ἁπανταχοῦ Ὀρθόδοξον Νεολαίαν, καὶ κατὰ τὸ πνεῦμα τῆς αὐτῆς λάνης νὰ μορφώσωσι νέον ψευδώνυμον Κλῆρον... νὰ ἀνατρέψωσι κάθε τάξιν, εἴτε Ἐκκλησιαστικῆς εἴτε ολιτικῆς εἴτε Ἠθικῆς καὶ Συγγενικῆς ειθαρχίας, νὰ ἀνοίξωσιν ὅλον τὸν χείμαρρον τῆς Διαφθορᾶς, ὅλον τὸ πνεῦμα τῆς Ἀποστασίας καὶ Ἀναρχίας ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς Ἐλευθερίας» (Κοσμᾶς Φλαμιᾶ τος, Λόγος Στηλιτευτικός, σελ 4).

32 30 αλ. Hµερ Σ K Σ K Τ Τ Σ K Σ K Δ Τ Σ Ε Τ Ε Μ Β Ρ Ι Ο Σ Hµέραι 30. Ηµέρα ρας 12, Ν ξ ρας 12 Ἀρχὴ Ἰνδίκτου, Συμεὼν ὁσ. Στυλ., Ἰησοῦ Ναυῆ, 40 παρθενομ. (Ἀργία ) Μάμαντος μάρτυρος, Εὐτυχίου μάρτυρος, Ἰωάννου Νηστευτοῦ ὁσίου Ἀνθίμου ἱερομάρτυρος, ολυδώρου μάρτυρος, Θεοκτίστου ὁσίου Μωυσέως προφήτου, Βαβύλα ἱερομάρτυρος, Ἑρμιόνης μάρτυρος ΙΓ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Ζαχαρίου προφ., Οὐρβανοῦ & Θεοδώρου μαρτύρων Ἀνάμνησις τοῦ ἐν Χώναις θαύματος τοῦ ἀρχαγγέλου Μιχαήλ Σώζοντος μάρτυρος, Εὐψυχίου μάρτυρος, Λουκᾶ ὁσίου ΓΕΝΕΘΛΙΟΝ ΥΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (Ἀργία ) Ἰωακεὶμ & Ἄννης Θεοπατόρων, Σεβηριανοῦ μάρτυρος Μηνοδώρας, Μητροδώρας, Νυμφοδώρας μαρτ., ουλχερίας βασιλίσσης Εὐανθίας μάρτ., Θεοδώρας ὁσίας, Εὐφροσύνου ὁσίου τοῦ μαγείρου ΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ, Αὐτονόμου, Κορνούτου μ., ( Ἀπόδ. Γενεθλίου) Ἐγκαίνια Ναοῦ Ἀναστάσεως, Κορνηλίου Ἑκατοντάρχου μάρτυρος Η ΥΨΩΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ (Ἀργία - Νηστεία) Νικήτα μεγαλομ., Βησσαρίωνος ἐπισκόπου Λαρίσης, Γερασίμου ὁσίου Εὐφημίας μεγαλομάρτυρος, Μελιτινῆς μάρτυρος Σοφίας, ίστεως, Ἐλπίδος, Ἀγάπης μαρτ., Ἀγαθοκλείας & Θεοδότης μ. Εὐμενίου ὁσίου ἐπισκόπου Κρήτης, Ἀριάδνης & Εἰρήνης μαρτύρων ΜΕΤA ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ, Τροφίμου, Σαββατίου, Δορυμέδοντος μαρτ. Εὐσταθίου, Θεοπίστης & τῶν τέκνων Ἀγαπίου & Θεοπίστου, μαρτ. Ἰωνᾶ ροφήτου, Κοδράτου Ἀποστόλου ( Ἀπόδοσις Ὑψώσεως ) Φωκᾶ ἱερομ., Κοσμᾶ & σὺν αὐτῷ 26 Ἁγιορειτῶν ὁσιομαρτ. ἐπὶ Βέκκου Σύλληψις τιμίου ροδρόμου, Νικολάου νεομάρτυρος Θέκλης Ἰσαποστόλου & πρωτομάρτυρος, αναγίας Μυρτιδιωτίσης Εὐφροσύνης ὁσίας, αφνουτίου & τῶν σὺν αὐτῷ 546 ὁσιομαρτύρων Μετάστασις 'Αποστόλου & Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Ἀριστάρχου Ἀποστόλου, Καλλιστράτου & σὺν αὐτῷ 49 μαρτύρων Βαροὺχ προφ., Χαρίτωνος ὁμολ., Μάρκου & σὺν αὐτῷ μαρτύρων Κυριακοῦ ἀναχωρητοῦ, ετρωνίας ὁσιομ., Τροφίμου κ.λπ. μαρτύρων Γρηγορίου ἱερομ. ἐπισκόπου Ἀρμενίας, Γαϊανῆς & σὺν αὐτῇ μαρτύρων N.H

33 Aναγνώσµατα Kυριακ ν καὶ Μεγάλων Εορτ ν Σ E E M B P I O Y HM KYPIAKAI - EOPAI Ἀρχὴ Ἰνδίκτου ΙΓ ΚΥΡ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΓΕΝΕΘΛΙΟΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ AOΣOΛOΣ Α Τιμ. β 1-7 Α Κορ. ιστ Φιλιπ. β ΚΥΡ. ΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΥΨΩΣΙΣ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ Γαλ. στ Α Κορ. α ΚΥΡ. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ Γαλ. β Μετάστασις Ἁγίου Ἰωάννου Α Ἰωάν. δ τοῦ Θεολόγου 31 EYAΓΓEΛION Λουκ. δ Ματθ. κα Λουκ. ι 38-42, ια Ἰωάν. γ Ἰωάν. ιθ 6-11, 13-20, 25-28, Μάρκ. η 34 - θ 1 Ἰωάν. ιθ 25-27, κα «Αἰδέσιμοι Ἱερεῖς! Ἀδελφοὶ Χριστιανοί, τὸ κακὸν ἤδη ἐπλημ - μύρισε! Ἡ πλάνη καὶ ἡ διαφθορὰ χωρεῖ ἐπὶ τὰ πρόσω, εἰς ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους λαοὺς δι ἐνεργείας τῆς Ἀγ γλίας, ἡ ὁποία ἐκίνησε καὶ κινεῖ κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας ὅλα τὰ ἀλλόφυλα ἔθνη. ολ - λὰ ατριαρχικά, Συνοδικά, καὶ Ἐγκύκλια Γράμματα, ἡ Εὐαγγελικὴ Σάλπιγξ, διάφοροι ἐφημερίδες ἐξ Ἀθηνῶν (μ ὅλον ὅτι ὅλοι ἐκεῖσε ἐφημεριδογράφοι, οἱ μὲν ἐν γνώσει, οἱ δὲ ἐν ἀγνοίᾳ), κινοῦνται καθ ὅλα ὡς πρὸς τὸν σκοπὸν τῆς ΕΙΒΟΥΛΗΣ» [=ἐπι - βουλεύονται τὴν Ὀρθοδοξίαν διὰ τοὺς σκοποὺς τῆς Μασονίας] (Κοσμᾶς Φλαμιᾶ τος, Λόγος Στηλιτευτικός, σελ 8).

34 32 αλ. Hµερ Σ K Σ K Τ Τ Σ K Σ K Σ Κ Ο Κ Τ Ω Β Ρ Ι Ο Σ Hµέραι 31. Ηµέρα ρας 11, Ν ξ ρας 13 Ἁγ. Σκέπης, αναγίας Γοργ/κόου, Ἀνανίου Ἀπ., Ρωμανοῦ Μελωδοῦ Κυπριανοῦ ἱερομάρτυρος, Ἰουστίνης παρθενομάρτυρος Β' ΛΟΥΚΑ, Διονυσίου Ἀρεοπαγίτου ἱερομ., Θεαγένους μάρτυρος Ἱεροθέου ἐπ. Ἀθηνῶν, Δομνίνης, Βερίνης, ροσδόκης, Καλλισθένης μ. Χαριτίνης, Μαμέλχθης & Εὐδοκίμου μαρτ., Ἐρμογένους ἱερομάρτυρος Θωμᾶ Ἀποστόλου, Ἐρωτηΐδος μάρτυρος, Μακαρίου ἐπισκόπου Σεργίου & Βάκχου μαρτύρων, Τῶν ἐν Κρήτῃ 99 ὁσίων πατέρων ελαγίας ὁσίας, Ταϊσίας ὁσίας, Ἰγνατίου ὁσιομάρτυρος Ἁγιορείτου Ἰακώβου Ἀλφαίου Ἀποστ., Ἀβραὰμ & Λὼτ Δικαίων, Ἀνδρονίκου ὁσίου Γ' ΛΟΥΚΑ, Εὐλαμπίου & Εὐλαμπίας μαρτύρων, Θεοφίλου ὁμολογ. Φιλίππου διακόνου, Θεοφάνους Γραπτοῦ μάρτυρος ρόβου, Ταράχου & Ἀνδρονίκου μαρτ., Συμεὼν Νέου Θεολόγου Κάρπου, απύλου κ.λπ. μαρτύρων, Χρυσῆς μάρτυρος Ναζαρίου & Γερβασίου μαρτ., Κοσμᾶ ποιητοῦ, Εὐθυμίου ὁμολογητοῦ Λουκιανοῦ ἱερομ., Σαββίνου & Βάρσου ὁσίων, Εὐθυμίου Θεσ/νίκης Λογγίνου ἑκατοντάρχου μάρτ., Λεοντίου & σὺν αὐτῷ μαρτύρων Δ' ΛΟΥΚ. (Ἁγ. ατ. Ζ' Οἰκ. Συν.), Ὡσηὲ προφ., Ἀνδρέου ὁσιομάρτ. Λουκᾶ Ἀποστ. & Εὐαγγελιστοῦ, Συμεὼν & Θεοδώρου ὁσ., Μαρίνου μ. Ἰωὴλ προφήτου, Οὐάρου μάρτυρος, Κλεοπάτρας ὁσίας Ἀρτεμίου μεγαλομ., Γερασίμου Κεφαλ., Ματρώνης ὁσίας τῆς ἐν Χίῳ Ἱλαρίωνος ὁσίου Μεγάλου, Γαΐου, Δασίου & Ζωτικοῦ μαρτύρων Τῶν ἐν Ἐφέσῳ 7 παίδων, Ἀβερκίου ἰσαποστόλου τοῦ θαυματουργοῦ Ἰακώβου Ἀποστ. ἀδελφοθέου Α' ἐπισκ. Ἱεροσολύμων ἱερομάρτυρος ΣΤ' ΛΟΥΚΑ, Ἀρέθα μεγαλομ. & συνοδείας αὐτοῦ, Σεβαστιανῆς μάρτ. Μαρκιανοῦ & Μαρτυρίου μαρτ., Χρυσαφίου μ., Ταβιθᾶς ἐλεήμονος Δημητρίου μεγαλομάρτυρος μυροβλήτου, Ἰωάσαφ ὁσίου (Ἀργία) Νέστορος μάρτ., ρόκλης συζύγου ιλάτου, Κυριακοῦ Κων/πόλεως Τερεντίου, Νεονίλλης & τῶν 7 τέκνων μαρτύρων, Ἀγγελῆ νεομάρτ. Ἀναστασίας ὁσιομάρτυρος τῆς Ρωμαίας, Ἀβραμίου ὁσίου Κλεόπα Ἀποστ., Ζηνοβίου & Ζηνοβίας μαρτ., Ἀστερίου κ.λπ. μαρτ. Ε ΛΟΥΚΑ, Στάχυος, Ἀπελλοῦ, Οὐρβανοῦ & Ἀριστοβούλου Ἀποστ. N.H

35 33 Aναγνώσµατα Kυριακ ν καὶ Μεγάλων Εορτ ν Ο Κ Τ Ω Β Ρ Ι Ο Υ HM KYPIAKAI - EOPAI Β ΚΥΡ. ΛΟΥΚΑ Γ ΚΥΡ. ΛΟΥΚΑ Δ ΚΥΡ. ΛΟΥΚΑ ( Ἁγ. ατέρων) ΣΤ ΚΥΡ. ΛΟΥΚΑ Ἁγίου Δημητρίου Μυροβλήτου Ε ΚΥΡ. ΛΟΥΚΑ AOΣOΛOΣ Β Κορ. στ 16 - ζ 1 Β Κορ. θ 6-11 Τίτ. γ 8-15 Γαλ. α Β Τιμ. β 1-10 Γαλ. β EYAΓΓEΛION Λουκ. στ Λουκ. ζ Λουκ. η 4-15 Λουκ. η Ἰωάν. ιε 17 - ιστ 2 Λουκ. ιστ «Ἀλλὰ πῶς ἡ Ἀγγλία ἔφερε τὰ πράγματα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Γένους εἰς τοιαύτην κρίσιμον καὶ ἐπικίνδυνον θέσιν, εἰς ὁποίαν οὐδένα ἄλλον ποτὲ καιρὸν εὑρέθη; Ἔφερεν... ἐπειδὴ ἐν ᾧ αὕτη πρὸ τόσων χρόνων ἐνεργεῖ διὰ μυρίων δολίων καὶ μυστικῶν τρόπων τὸ ΝΑΥΑΓΙΟΝ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Γένους, μεταχειρίζεται ἡμᾶς ὡς ὄργανα, εἴτε διὰ τῆς ἀπάτης, εἴτε διὰ τῶν θέσεων, εἴτε διὰ τοῦ φόβου, εἰς τοιούτους ὀλεθριωτάτους σκοπούς... εἰς τὴν ὡς τάχιστα ἀνατροπὴν τῆς Ὀρθοδοξίας... Κάμνουσι κατὰ πρῶτον οἱ Ἁρμοσταὶ τῆς Ἀγγλίας μίαν ἐκλογήν, ἀπὸ ὅλα τὰ πλέον διεφθαρμένα καὶ σεσηπότα μέλη τῆς Ἑπτα - νήσου, τὰ ὁποῖα πολλῷ μᾶλλον σπρώχνουσιν εἰς τὴν διαφθορὰν καὶ εἰς τὴν τῆς ίστεως ἀποστασίαν. Αὐτὰ ἔπειτα καταθέτουσιν εἰς τὰς ὑψηλοτέρας ολιτικὰς θέσεις μὲ ἀδροὺς καὶ πλουσίους μισθούς... ἔχοντα μόνον τὸν τύπον καὶ τὸ ὄνομα εἰς τὰς θέσεις, καθ ὅλα δὲ τὰ ἄλλα ὄργανα τυφλὰ καὶ οὐτιδανὰ ἀνδράποδα τῆς Ἀγγλίας» (Κοσμᾶ Φλαμιάτου, Λόγος Στηλιτευτικός, σελ ).

36 34 αλ. Hµερ Σ K Τ Τ Σ K Σ K Σ Κ Ν Ο Ε Μ Β Ρ Ι Ο Σ Hµέραι 30. Ηµέρα ρας 10, Ν ξ ρας 14 Κοσμᾶ & Δαμιανοῦ Ἀναργ., Θεοδότης ὁσ., Δαυὶδ ὁσίου τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ Ἀκινδύνου, ηγασίου, Ἐλπιδοφόρου, Ἀνεμποδίστου & λοιπῶν μαρτύρων Ἀκεψιμᾶ, Ἰωσὴφ, Ἀειθαλᾶ μαρτύρων, Ἀνακομ. λειψάνων ἁγ. Γεωργίου Ἰωαννικίου ὁσ. Μεγ., Νικάνδρου μ., ορφυρίου μ., Ἰωάννου Βατάτζη Ἑρμᾶ & Φιλολόγου Ἀποστόλων, Γαλακτίωνος & Ἐπιστήμης μαρτύρων αύλου Κων/πόλεως ὁμολογητοῦ, Λουκᾶ ὁσίου, αύλου ὁσίου Σαλοῦ Ζ ΛΟΥΚΑ, Ἱέρωνος & 33 μαρτ. ἐν Μελιτινῇ, Λαζάρου ὁσίου Σύναξ. Ἀρχαγγ. Μιχαὴλ, Γαβριήλ & πασῶν Ούρανίων Δυνάμεων (Ἀργία) Ὀνησιφόρου & ορφυρίου μαρτ., Νεκταρίου ενταπόλεως ἐν Αἰγίνῃ Ὀλυμπᾶ, Ῥοδίωνος, Σωσιπάτρου, Τερτίου, Ἐράστου & Κουάρτου Ἀποστ. Μηνᾶ, Βίκτωρος, Βικεντίου μαρτ., Στεφανίδος μ., Θεοδώρου Στουδίτου Ἰωάννου Ἀλεξανδρείας τοῦ Ἐλεήμονος, Νείλου ὁσίου Σιναΐτου Ἰωάννου Κων/πόλεως τοῦ Χρυσοστόμου, Δαμασκηνοῦ ὁσιομ. (Ἀργία ) Η ΛΟΥΚΑ, Φιλίππου Ἀπ., Γρηγορίου ὁσ. αλαμᾶ, Κων/νου Ὑδρ. μ. Γουρίου, Σαμωνᾶ & Ἀβίβου ὁμολ. μαρτ., Ἐλπιδίου μ. (Ἀρχὴ νηστείας) Ματθαίου Ἀποστόλου & Εὐαγγελιστοῦ Γρηγορίου ἐπισκ. Νεοκαισαρείας τοῦ θαυματουργοῦ, Γενναδίου ὁσίου λάτωνος & Ρωμανοῦ μαρτύρων, Ζακχαίου & Ἀλφαίου μαρτύρων Ἀβδιοῦ προφ., Βαρλαὰμ μ., Ἀγαπίου μ., αγχαρίου μάρτυρος ρόκλου Κων/πόλεως, Γρηγορίου Δεκαπολίτου, Θεοκτίστου ὁμολογ. ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΥΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ Φιλήμονος & σὺν αὐτῷ Ἀποστόλων, Κικιλίας & σὺν αὐτῇ μαρτύρων Ἀμφιλοχίου ἐπ. Ἰκονίου, Γρηγορίου Ἀκραγαντίνων, Σισινίου ὁσιομάρτ. Κλήμεντος μ. πάπα Ρώμης, έτρου μ. ἐπ.ἀλεξανδρείας, Θεοδώρου μ. Αἰκατερίνης μεγαλομ., Μερκουρίου μάρτ. (Ἀπόδ. Εἰσοδίων - Ἀργία ) Στυλιανοῦ ὁσ. αφλαγόνος, Νίκωνος τοῦ «Μετανοεῖτε», Ἀλυπίου ὁσ. Ἰακώβου μεγαλομάρτυρος τοῦ έρσου, Ναθαναήλ ὁσίου ΙΓ ΛΟΥΚΑ Στεφάνου ὁσιομ., Ἀνδρέου, έτρου & Ἄννης μαρτύρων αραμόνου & σὺν αὐτῷ 370 μαρτ., Φιλουμένου μ., Διονυσίου Κορ. ἱερομ. Ἀνδρέου Ἀποστόλου τοῦ ρωτοκλήτου, Φρουμεντίου ἐπισκ. (Ἀργία) N.H

37 35 Aναγνώσµατα Kυριακ ν καὶ Μεγάλων Εορτ ν N O E M B P I O Y HM KYPIAKAI - EOPAI Ζ ΚΥΡ. ΛΟΥΚΑ Ἡ Σύναξις τῶν Ἀρχαγγέλων Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου Η ΚΥΡ. ΛΟΥΚΑ - Ἁγ. Φιλίππου ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ Ἁγίας Αἰκατερίνης ΙΓ ΚΥΡ. ΛΟΥΚΑ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου AOΣOΛOΣ Γαλ. στ Ἑβρ. β 2-10 Ἑβρ. ζ 26 - η 2 ράξ. η Ἑβρ. θ 1-7 Γαλ. γ 23 - δ 5 Ἐφεσ. δ 1-7 Α Κορ. δ 9-16 EYAΓΓEΛION Λουκ. η Λουκ. ι Ἰωάν. ι 9-16 Λουκ. ι Λουκ. ί 38-42, ια Μάρκ. ε Λουκ. ιη Ἰωάν. α «Ἔρχεται εἰς Ἑπτάνησον καὶ εἰς τὸ Βασίλειον τῆς Ἑλλάδος Ἀρ - χιερεύς, Ἱερεὺς ἢ ἄλλος τις Κληρικὸς Ὀρθόδοξος, εὐθὺς ἐκ τῆς Ἀρχῆς ἡ ἐξέτασις καὶ ἐπαγρύπνησις μήπως ἐπιχειρήσῃ ἱερο πρα - ξίαν τινά, μήπως εἴπῃ κἂν μικρὸν λόγον εἰς οἰκοδομὴν τῆς ίστεως, καὶ ἂν ἐπιχειρήσῃ τι κοινωφελὲς καὶ σωτήριον δι ἔργου ἢ λόγου, εὐθὺς γίνεται εἰς αὐτὸν ἐξορία διὰ τῆς Συνόδου ἢ διὰ τοῦ Ἐπισκόπου. Ἔρχεται ἐξ ἐναντίας ἐπίσημος καὶ διαβόητος ἀσεβής, Λουθηρο-Καλβῖνος ἀπο στάτης ἢ ἄλλος τις ὁδηγὸς τῆς κακίας καὶ τῆς διαφθορᾶς, οὐ μόνον εἰσέρχεται καὶ ἐξέρχεται ἐλευθέρως καὶ ἀκωλύτως, ἀλλ ἀμέσως δι ἐνεργείας τῆς Ἐπιβουλῆς [=Μασονίας] ἡ κοινὴ φήμη διαθρυλλεῖ αὐτόν, ὡς ἄνδρα τάχα πολὺ σοφόν, καὶ... γίνεται πολλὴ καὶ ἀδιάλειπτος συνδρομὴ εἰς ἀκρόασιν τῶν ἐξ αὐτοῦ θανατηφόρων λόγων» (Κοσμᾶς Φλαμιᾶ τος, Φωνή, σελ ).

38 36 αλ. Hµερ Σ K Τ Τ Σ K Σ K Σ K Τ Τ Ε Κ Ε Μ Β Ρ Ι Ο Σ Hµέραι 31. Ηµέρα ρας 9, Ν ξ ρας 15 Ναοὺμ προφήτου, Φιλαρέτου ὁσίου, Ἀνανίου μάρτυρος τοῦ έρσου Ἀββακοὺμ προφήτου, Κυρίλλου ὁσίου, Μυρώπης μάρτυρος Σοφονίου προφήτου, Θεοδώρου Ἀλεξανδρείας ἱερομ., Ἀγγελῆ νεομ. Βαρβάρας μεγαλομ., Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ὁσίου, Ἰουλιανῆς μάρτ. Ι ΛΟΥΚΑ, Σάββα ὁσίου τοῦ ἡγιασμένου, Διογένους μάρτυρος Νικολάου ἐπισκόπου Μύρων τοῦ Θαυματουργοῦ (Ἀργία) Ἀμβροσίου ἐπισκόπου Μεδιολάνων, Γρηγορίου ἡσυχαστοῦ Σωσθένους, Ἀπολλώ, Κηφᾶ, Τυχικοῦ, κ.λπ. Ἀποστ., αταπίου ὁσίου Σύλληψις Ἁγίας Ἄννης Μητρὸς τῆς Θεοτόκου (Ἀργία) Μηνᾶ, Ἑρμογένους & Εὐγράφου μαρτ., Θωμᾶ Δεφουρκινοῦ ὁσίου Δανιὴλ ὁσίου Στυλίτου, Λεοντίου ὁσίου, Ἀειθαλᾶ μάρτυρος ΙΑ' ΛΟΥΚΑ (ροπατ.), Σπυρίδωνος ἐπ. Τριμυθοῦντος Θαυματουρ. Εὐστρατίου, Αὐξεντίου, Εὐγενίου, Μαρδαρίου, Ὀρέστου & Λουκίας μαρτ. Θύρσου, Λευκίου, Καλλινίκου, Φιλήμονος & σὺν αὐτοῖς μαρτύρων Ἐλευθερίου ἱερομάρτ., Ἀνθίας μάρτ. μητρὸς αὐτοῦ, Σωσσάνης ὁσιομ. Ἀγγαίου προφ., Θεοφανοῦς βασιλ., Μοδέστου Ἱεροσολ., Μαρίνου μ. Δανιήλ προφήτου & τῶν 3 παίδων, Διονυσίου Αἰγίνης ἐκ Ζακύνθου Σεβαστιανοῦ, Ζωῆς, Εὐβιότου, Ζακχαίου μαρτύρων, Φλώρου ὁσίου ΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ, Βονιφατίου μ., Γρηγεντίου Αἰθιοπίας Ἰγνατίου Θεοφόρου ἱερομάρτυρος, Φιλογονίου Ἀντιοχείας ὁσίου Ἰουλιανῆς & τῶν σὺν αὐτῇ 500 μαρτύρων, Θεμιστοκλέους μάρτυρος Ἀναστασίας Φαρμακολυτρίας μεγαλομάρτ., Χρυσογόνου μάρτυρος Τῶν ἐν Κρήτῃ 10 μαρτ., αύλου Νεοκαισαρείας, Ναοὺμ ὁσ. θαυματ. Εὐγενίας, Βασίλλας, Φιλίππου, ρωτᾶ μαρτ. (Νηστ - αραμ. Χριστ. ) Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ Κ.Η.Ι. ΧΡΙΣΤΟΥ (Ἀργία) ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ, ΣΥΝΑΞΙΣ ΥΕΡ. ΘΕΟΤΟΚΟΥ Στεφάνου τοῦ ἀρχιδιακόνου & πρωτομάρτυρος (Ἀργία) Τῶν ἐν Νικομηδείᾳ Δισμυρίων μαρτύρων, Δόμνης μάρτυρος Τῶν ὑπὸ Ἡρώδου ἀναιρεθέντων Νηπίων, Μαρκέλλου ὁσίου Ἀνυσίας μάρτυρος, Θεοδώρας ὁσίας, Γεδεὼν νεομάρτ. ἐν Τυρνάβῳ Μελάνης ὁσίας Ρωμαίας, Ζωτικοῦ μάρτ. (Ἀπόδοσις Χριστουγέννων) N.H

39 37 Aναγνώσµατα Kυριακ ν καὶ Μεγάλων Εορτ ν E K E M B P I O Y HM KYPIAKAI - EOPAI Ι ΚΥΡ. ΛΟΥΚΑ - Ἁγ. Σάββα Ἁγίου Νικολάου Σύλληψις Ἁγίας Ἄννης ΙΑ ΛΟΥΚΑ - Ἁγ. Σπυρίδωνος ΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΓΕΝΝΗΣΙΣ Κ.Η.Ι. ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕΤ. ΧΡΙΣΤ. ΓΕΝ. - ΣΥΝ. ΘΕΟΤ. Ἁγ. Στεφάνου πρωτομάρτ. AOΣOΛOΣ Γαλ. ε 22 - στ 2 Ἑβρ. ιγ Γαλ. δ Ἐφεσ. ε 8-19 Ἑβρ. ια 9-10, Γαλ. δ 4-7 Γαλ. α ράξ. στ 8 - ζ 5, EYAΓΓEΛION Λουκ. ιγ Λουκ. στ Λουκ. η Λουκ. ιδ Ματθ. α 1-25 Ματθ. β 1-12 Ματθ. β Ματθ. κα «Μεγάλης λύπης καὶ ἀπορίας γίνεται πρόξενον, ἀδελφοί μου, ὅτι τὴν σήμερον ὅλα τὰ ἔθνη, Εἰδωλολάτραι, Ἑβραῖοι, Ὀθω μανοί, Λουθηρο-Καλβῖνοι, Ἁρμόνιοι [=Μορμόνοι], απισταί, καὶ ὅλοι ἐν γένει οἱ λαοὶ οἱ ὁποῖοι πρεσβεύουσι καὶ κρατοῦσιν ὅποιον εἶδος πεπλα - νημένης θρησκείας θέλουσιν, ὅλοι εὑρίσκονται κατὰ τοῦτο ἐλεύθεροι καὶ ἀνενόχλητοι, καὶ οὐδεὶς βασιλεὺς ἢ ἄλλη τις ἐξου σία δὲν ἐτόλμησε οὔτε τολμᾶ, εἴτε δολίως εἴτε φανερῶς, νὰ ἐπιβουλευθῇ αὐτοὺς διὰ τῆς βίας ἢ διὰ τῆς ἀπάτης νὰ μετα βάλλωσι θρήσκευμα, καὶ μόνοι ἡμεῖς πολεμούμεθα, καὶ διὰ τῆς βίας καὶ διὰ τῆς ἀπάτης, ὥστε νὰ γίνωμεν προδόται καὶ ἀποστᾶται ἐκείνης τῆς ίστεως ὑπὲρ τῆς ὁποίας οἱ ἔνδοξοι προπάτορες ἡμῶν ἔχυσαν ποταμοὺς αἱμάτων καὶ κατέβαλον τόσους ἱδρῶτας καὶ κόπους, διὰ νὰ φυλάξωσιν ἀπὸ τὴν λύσσαν τόσων τυράννων καὶ ἀπὸ τὰς ἐπιβουλὰς καὶ ραδιουργίας τόσων Αἱρετικῶν» (Κοσμᾶς Φλαμιᾶ τος, Λόγος, σελ 9).

40 38 αλ. Hµερ Σ K Σ K Σ K Σ K Τ Τ Σ K I A N O Y A P I O Σ Hµέραι 31. Ηµέρα ρας 10, Ν ξ ρας 14 ΕΡΙΤΟΜΗ Ι. ΧΡΙΣΤΟΥ, Μ. Βασιλείου, Ἐμελείας μητρὸς αὐτοῦ (Ἀργία) ΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ, Σιλβέστρου πάπα Ρώμης, Σεραφεὶμ ὁσ. ἐν Σαρώφ Μαλαχίου προφήτου, Γορδίου μάρτυρος, έτρου ὁσίου Σύναξις τῶν 70 Ἀποστόλων, Θεοκτίστου ὁσίου Θεωνᾶ, Θεοπέμπτου μ., Συγκλητικῆς ὁσ. (αραμονὴ Θεοφαν.- Νηστεία) ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ, Ρωμανοῦ ἱερομάρτυρος (Ἀργία ) Σύναξις Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ ροδρόμου (Ἀργία ) Γεωργίου Χοζεβίτου τοῦ ὁσίου, Δομνίκης ὁσίας ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ, ολυεύκτου μάρτ., Εὐστρατίου ὁσ. θαυμ. Γρηγορίου ἐπισκόπου Νύσσης, Δομετιανοῦ ἐπισκόπου Μελιτινῆς Θεοδοσίου ὁσίου Κοινοβιάρχου, Μαΐρου μάρτ., Βιταλίου ὁσίου Τατιανῆς κ.λπ. μαρτ., 8 μαρτ. ἀπὸ Νικαίας, Μερτίου & έτρου μαρτ. Ἑρμύλου & Στρατονίκου μαρτύρων, Μαξίμου ὁσ. Καυσοκαλυβίτου Ἐν Σινᾷ & Ραϊθῷ ἀναιρ. πατ., Νίνας Ἰσαπ., Ἁγνῆς μ. (Ἀπόδ. Θεοφαν.) αύλου τοῦ Θηβαίου & Ἰωάννου Καλυβίτου τῶν ὁσίων ΙΕ ΛΟΥΚΑ (ΖΑΚΧΑΙΟΥ), ροσκ. ἁλύσ. Ἀπ. έτρου, ευσίππου μ. Ἀντωνίου ὁσίου τοῦ Μεγάλου, Ἀντωνίου ὁσίου νέου ἐν Βεροίᾳ (Ἀργία) Ἀθανασίου & Κυρίλλου πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας ( Ἀργία) Μάρκου Ἐφέσου Εὐγ., Μακαρίου Αἰγυπτίου & Μακαρίου Ἀλεξανδρέως Εὐθυμίου ὁσίου τοῦ Μεγάλου, Εὐσεβίου & σὺν αὐτῷ μαρτ. ( Ἀργία ) Μαξίμου ὁσίου ὁμολογητοῦ, Νεοφύτου μ., Εὐγενίου μ. Τραπεζουντίου Τιμοθέου Ἀποστόλου, Ἀναστασίου τοῦ έρσου, Βικεντίου μάρτυρος ΙΣΤ' ΛΟΥΚΑ ( ΤΕΛ.-ΦΑΡ.), Κλήμεντος ἱερομ., Διονυσίου ὁσ. ἐν Ὀλύμπ. Ξένης ὁσίας, Βαβύλα ἱερομάρτυρος, Φίλωνος & Ἑλλαδίου μαρτύρων Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου πατρ. Κων/πόλεως, Δημητρίου ὁσίου (Ἀργία) Ξενοφῶντος ὁσίου & σὺν αὐτῷ, Ἀμμωνᾶ ὁσίου, Συμεὼν ὁσίου Ἀνακομιδὴ λειψάνων ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου ( Ἀργία ) Εὐφραὶμ & Ἰσαάκ ὁσίων τῶν Σύρων, αλλαδίου ὁσίου Ἀνακομιδὴ Λειψάνων Ἰγνατίου Θεοφόρου, Σιλουανοῦ & σὺν αὐτῷ μαρτ. ΙΖ' ΛΟΥΚΑ (ΑΣΩΤΟΥ), Τῶν Ἁγίων τριῶν Ἱεραρχῶν Κύρου & Ἰωάννου Ἀναργύρων, Ἀθανασίας & σὺν αὐτῇ μαρτύρων N.H

41 39 Aναγνώσµατα Kυριακ ν καὶ Μεγάλων Εορτ ν I A N O Y A P I O Y HM KYPIAKAI - EOPAI ΕΡΙΤΟΜΗ Ι. ΧΡΙΣΤΟΥ, Μ. Βασιλ. ΚΥΡ. ΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ Σύναξις Ἁγ. Ἰωάννου ροδρόμου ΚΥΡ. ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ ΙΕ ΚΥΡ. ΛΟΥΚΑ (Ζακχαίου) Ἁγίου Ἀντωνίου Μεγάλου Ἁγίων Ἀθανασίου & Κυρίλλου Ἁγίου Εὐθυμίου ΙΣΤ' ΛΟΥΚΑ (ΤΕΛ.-ΦΑΡΙΣ.) Ἁγίου Γρηγορίου Θεολόγου Ἀν. Λειψάν. Ἁγ. Ἰωάν. Χρυσοστόμου ΙΖ' ΛΟΥΚ. ( ΑΣΩΤ.), - 3 Ἱεραρχῶν AOΣOΛOΣ Κολ. β 8-12 Β Τιμ. δ 5-8 Τίτ. β 11-14, γ 4-7 ράξ. ιθ 1-8 Ἐφεσ. δ 7-13 Α Τιμ. δ 9-15 Ἑβρ. ιγ Ἑβρ. ιγ 7-16 Β Κορ. δ 6-15 Β Τιμ. γ Ἑβρ. ζ η 2 Ἑβρ. ζ 26 - η 2 Ἑβρ. ιγ 7-16 EYAΓΓEΛION Λουκ. β 20-21, Mαρκ. α 1-8 Ματθ. γ Ἰωάν. α Ματθ. δ Λουκ. ιθ 1-10 Λουκ. στ Ματθ. ε Λουκ. στ Λουκ. ιη Ἰωάν. ι 9-16 Ἰωάν. ι 9-16 Λουκ. ιε ΙΑΝΟΥΑΡ ΙΟΣ K Y P I A K O P O M I O N I A N O Y A P I O Υ ΑΟΣΤΟΛΟΣ ρο τῶν Φώτων Μετὰ τὰ Φῶτα ΚΘ ΛΒ EYAΓΓEΛIΟΝ ΡΟ ΦΩΤΩΝ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ ΙΕ' ΛΟΥΚΑ (Ζακχαίου) ΙΣΤ' ΛΟΥΚΑ (Τελ. - Φαρ.) HXOΣ πλ. Α πλ. Β Βαρὺς πλ. Δ 30 Τριῶν Ἱεραρχῶν ΙΖ' ΛΟΥΚΑ (Ἀσώτου) A EΩΘ. Η Θ Ι ΙΑ - Τὸ ἅγιον άσχα κατὰ τὸ ἔτος 2017 ἑορτάζεται τὴν 3ην Ἀπριλίου.

42 40 K Y P I A K O P O M I O N ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ ΜΑΡΤΙΟΣ ΑΡΙΛΙΟΣ ΜΑΪΟΣ ΙΟΥΝΙΟΣ AOΣOΛOΣ EYAΓΓEΛIOΝ HXOΣ EΩΘ. ρὸ τῶν Φώτων Μετὰ τὰ Φῶτα ΚΘ ΛΒ Ἁγ. Τρύφωνος ΛΓ ΛΔ Ἀπόκρεω Τυροφάγου Α Νηστειῶν Β Νηστειῶν Γ Νηστειῶν Δ Νηστειῶν Ε Νηστειῶν Βαΐων Α Εὐαγγ. Μάρκου Ἁγ. Ἀθανασίου Δ Ε ΣΤ Ζ Η Α Β Γ ΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ ΜΕΤΑ ΤΑΦΩΤΑ ΙΒ ΛΟΥΚΑ (10 Λεπρ.) ΙΕ ΛΟΥΚΑ (Ζακχαίου) ΙΖ ΜΑΤΘ. ( Χαναναίας) ΙΣΤ' ΛΟΥΚΑ (Τελ.-Φαρ.) ΙΖ' ΛΟΥΚΑ (Ἀσώτου) ΤΩΝ ΑΟΚΡΕΩ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ Α' ΝΗΣΤ. (Ὀρθοδοξίας) Β' ΝΗΣΤ. (Γρηγ. αλαμᾶ) Γ' ΝΗΣΤ. (Σταυροπ/σεως) Δ' ΝΗΣΤ.(Ἰωάν. Κλίμακος) Ε' ΝΗΣΤ. (Μαρίας Αἰγυπτ.) ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ ΑΓΙΟΝ ΑΣΧΑ Β' Κυρ. (ΤΟΥ ΘΩΜΑ) Γ' Κυρ. (ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ) Δ' Κυρ. (ΑΡΑΛΥΤΟΥ) Ε' Κυρ. (ΣΑΜΑΡ/ΔΟΣ) ΣΤ' Κυριακὴ (ΤΥΦΛΟΥ) Ζ' Κυριακὴ (ΑΤΕΡΩΝ) Η' Κυριακὴ (ΕΝΤ/ΤΗΣ) Α' ΜΑΤ. (ΑΓΙΩΝ ΑΝΤΩΝ) Β' ΜΑΤ. (Ἁγιορ. ατέρων) Γ' Κυρ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ πλ. Δ Α Β Γ Δ πλ. Α πλ. Β Βαρὺς πλ. Δ Α Β Γ Δ πλ. Α Β Γ Δ πλ. Α πλ. Β - πλ. Δ Α Β ΙΑ Α Β - Δ Ε ΣΤ Ζ Η Θ Ι ΙΑ Α Β Δ Ε Ζ Η Ι - A Β Γ

43 ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΣΕΤΕΜΒΡΙΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ Τ Ο Υ Ο Λ Ο Υ Ε Ν Ι Α Υ Τ Ο Υ AOΣOΛOΣ EYAΓΓEΛIOΝ HXOΣ EΩΘ. Δ Ἁγ. Εὐφημίας Ἁγ. ατ. Δ Οἰκουμ. Ἁγ. Ἄννης Η Θ ΚΟΙΜ. ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΙΑ Ἁγ. Ἰωάν. ροδρ. ΙΓ ΚΒ ΚΑ Εὐαγγ. Ἰωάν.Θεολ. ΙΖ ΙΗ Ἁγ. ατ. Ζ Οἰκ. Κ ΚΑ ΚΒ Ἁγ. Ἀπ. Φιλίππου ΕΙΣΟΔ. ΘΕΟΤΟΚ. ΚΕ Ἁγίου Σάββα Ἁγίου Σπυρίδωνος ρὸ Χριστοῦ Γεν. Μετὰ Χριστοῦ Γεν. Δ Κυρ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ Ε Κυρ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΑΓ. ΑΤ. (Δ' Οἰκ. Συν.) Ζ Κυρ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ Η Κυρ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ Θ' Κυρ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΟΙΜ. ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΙΑ' Κυρ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ Ἁγ. Ἰωάννου ροδρόμου ΙΓ' Κυρ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ Εὐαγγ. Ἰωάννου Θεολόγου Β' Κυρ. ΛΟΥΚΑ Γ' Κυρ. ΛΟΥΚΑ Δ' ΛΟΥΚ. (ατ. Ζ' Οἰκ.) ΣΤ' Κυρ. ΛΟΥΚΑ Ε' Κυρ. ΛΟΥΚΑ Ζ' Κυρ. ΛΟΥΚΑ Η' Κυρ. ΛΟΥΚΑ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΙΓ' Κυρ. ΛΟΥΚΑ Ι' Κυρ. ΛΟΥΚΑ ΙΑ' ΛΟΥΚΑ ροπατόρων ΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝ. ΜΕΤΑ ΧΡΙΣ. ΓΕΝΝ. Γ Δ πλ. Α πλ. Β Βαρὺς πλ. Δ Α Β Γ Δ πλ. Α πλ. Β Βαρὺς πλ. Δ Α Β Γ Δ πλ. Α πλ. Β Βαρὺς πλ. Δ A Β Γ Δ Δ - ΣΤ Ζ Η Θ - ΙΑ - Β Γ Δ Ε ΣΤ Ζ Η Θ Ι ΙΑ A - Γ Δ Ε ΣΤ Ζ

44 42 Φυλακὴ Ρίου ατρῶν, Φρούριον «Ἀράπης», ὅπου ἐκρατήθη καὶ ἐδολοφονήθη ὁ ἀφυπνιστὴς τοῦ Γένους, Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος.

45 ΕΓΚΟΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΣΑΛΙΣΜΑΤΩΝ ΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ ΡΟΣ ΑΦΥΝΗΣΙΝ ΤΟΥ ΛΗΡΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΣΤΡΑ - ΤΕΥΟΜΕΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ Ε Φ Ο Δ Ι Ο Ν ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΤΩΝ ΥΟΥΛΩΝ ΕΒΡΑΙΟΜΑΣΟΝΩΝ, ΤΩΝ ΑΙΚΩΝ, ΤΩΝ ΑΓΓΛΙΚΑ - ΝΩΝ, ΤΩΝ ΛΟΥΘΗΡΟ-ΚΑΛΒΙ ΝΙ - ΣΤΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΡΟΤΕ ΣΤΑΝΤΩΝ, ΤΩΝ ΜΟΝΙΜΩΣ ΑΕΡΓΑΖΟΜΕ ΝΩΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡ - ΓΗΣΙΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΙΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΑΤΑΝΟΛΑΤΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.

46 44 Κοσμᾶ Φλαμιάτου, «Φωνὴ Ὀρθόδοξος καὶ Σπουδαία». Σάλπισμα Ἀφυπνίσεως τοῦ Γένους ἐνώπιον τῆς ἐχθρικῆς ἐπιβουλῆς τῶν Αἱρετικῶν καὶ τῶν Ἑβραιομασόνων.

47 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η «όσοι ἐπολέμησαν τὴν Ἐκκλησίαν, καὶ οἱ πολεμήσαντες ἀπώλοντο; αὕτη δὲ ὑπὲρ τῶν οὐρανῶν ἀναβέβηκε.» ( Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, P.G. 52, 397). Η ΘΕΙΑ ΚΗΔΕΜΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Ἀπὸ τὴν πνευματικὴν ἐμπειρίαν τῶν Ἁ - γίων καὶ Θεοφόρων ατέρων διδασκόμεθα ὅτι ὅταν βάλλεται ἡ Θεοΐδρυτος Ἐκκλησία, ἀποστέλλει ὁ Θεὸς φωτισμένα πρόσωπα, Ἁ - γίους ἀνθρώπους, νὰ βοηθήσουν τὰ ἐν κιν - δύνῳ μέλη Της. Οἱ φωτισταὶ αὐτοὶ φροντί - ζουν, κοπιάζουν καὶ παθαίνουν διὰ τὴν Θείαν Οἰκοδομὴν καὶ διὰ τὴν διασφάλισιν τῆς νευματικῆς Ἑνότητος τοῦ κατὰ Χάριν Σώ - ματος τοῦ Χριστοῦ, μὲ τὴν διατράνωσιν τῶν Δογμάτων τῆς ἀναλλοιώτου Ὀρθοδόξου ί - στεως καὶ τὴν διδασκαλίαν τῶν Αἰωνίων Νόμων τοῦ Θεοῦ. Διότι ὅλη ἡ Σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ἡ Τιμὴ τῆς ὑπάρξεώς του, καὶ ἡ Θεία Δόξα μὲ τὴν ὁποίαν ὁ Τρισυπόστατος Δημι ουργὸς εὐδοκεῖ νὰ τὸν περιβάλλῃ, εἰς αὐτὰ ἔγκειται, εἰς τὴν ἀποδοχὴν τῆς ἀπο- 45

48 46 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η καλυφθείσης ίστεως καὶ εἰς τὴν διαφύλαξιν τῆς ὀρ θῆς λατρείας, ἐν πνεύματι ὑ - πακοῆς πρὸς τοὺς ὅρους καὶ θεσμοὺς τῆς οὐρανίου παρὰ Χριστῷ φιλοσοφίας. Μελετῶντες τὴν Ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας, διαπιστώνομεν ἐμ φανίσεις τοιούτων ἁγίων μορ φῶν ἀνὰ τοὺς αἰῶ νας, ὅπως ἐν δεικτι - κῶς ἀναφέρεται κατωτέρω: Εἰς τὸν 1ον αἰῶνα: Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ Ἀποστολικοὶ ατέρες, ὅπως, ὁ Κλήμης Ρώμης, ὁ Διονύσιος ὁ Ἀρειοπαγίτης. Εἰς τὸν 2ον αἰῶνα: Ἰγ νάτιος ὁ Θεοφόρος, ολύκαρπος Σμύρνης, Ἰουστῖνος ὁ φιλόσο - φος καὶ μάρτυς, Εἰρηναῖος Λουγδούνων. Εἰς τὸν 3ον αἰῶνα: Ἀλέξανδρος Ἱεροσολύμων, Κλή μης Ἀλεξανδρεύς, Γρηγόριος Νεο - καισαρείας, Κυπριανὸς Καρθαγένης. Εἰς τὸν 4ον αἰῶνα: Κωνσταντῖνος ὁ Μέγας, Θεοδόσιος ὁ Μέγας, Ἀθανάσιος ὁ Μέγας, Σπυ - ρίδων Τριμυθοῦντος, Νικόλαος Μύρων, Γρη - γό ριος ὁ Θεολόγος, Βασίλειος ὁ Μέγας, Ἰωάν - νης Χρυσόστομος, Γρηγόριος Νύσσης, Κύριλ - λος Ἱεροσολύμων, Ἀμβρόσιος Μεδιολάνων. Εἰς τὸν 5ον αἰῶνα: Κύριλλος Ἀλεξανδρείας,

49 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 47 Λέων άπας Ρώμης, Ἐπιφάνιος Κύπρου, Αὐ γουστῖνος Ἱππῶνος, Ἱε ρώνυμος, Αὐτοκρά - τορες Μαρκιανός καὶ ουλχερία. Εἰς τὸν 6ον αἰῶνα: Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης, Λεόντιος ὁ Βυζάν τιος. Εἰς τὸν 7ον αἰῶνα: Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, Σωφρό νιος Ἱεροσολύμων. Εἰς τὸν 8ον αἰῶνα: Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, Θεόδωρος Στουδίτης, Γερμανὸς καὶ Ταράσιος οἱ ατριάρχαι Κωνσταντινουπόλεως, καὶ οἱ Αὐτοκράτορες Κωνσταντῖνος καὶ Εἰρήνη. Εἰς τὸν 9ον αἰῶνα: Φώτιος ὁ Μέγας, Μεθό - διος Κωνσταντινουπόλεως ὁ Ὁμολογητής, καὶ Θεοδώρα ἡ Αὐγούστα. Εἰς τὸν 10ον αἰῶνα: Λέων ΣΤ ὁ Σοφός, Θεοφάνης ὁ Ὁμολογητής, Κωνσταντῖνος ὁ ορφυρογέννητος, ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ ὁ - ποίου ἤρχισεν ὁ ἐκχριστιανισμὸς τῶν Ρώσων. Εἰς τὸν 11ον αἰῶνα: Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, ὁ Κων/πόλεως Μιχαὴλ Κηρουλάριος. Εἰς τὸν 12ον αἰῶνα: Εὐθύμιος ὁ Ζυγαβηνός, Ἰωάννης ὁ Ζωναρᾶς. Εἰς τὸν 13ον αἰῶνα: Γερμανὸς Β ατρι - άρχης Κωνσταντινουπόλεως.

50 48 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η Εἰς τὸν 14ον αἰῶνα: Γρηγόριος ὁ αλαμᾶς, Φιλόθεος Κόκκινος ατριάρχης Κων/πόλεως. Εἰς τὸν 15ον αἰῶνα: Ἰωσὴφ Βρυένιος, Μᾶρ - κος Ἐφέσσου ὁ Εὐγενικός, ὁ Ἄτλας τῆς Ὀρ - θοδοξίας, καὶ Γεννάδιος ὁ Σχολάριος. Εἰς τὸν 16ον αἰῶνα: Ἱερεμίας Β ὁ Τρανός, ὁ Ἀλεξανδρείας Μελέ τιος ηγᾶς. Εἰς τὸν 17ον αἰῶνα: Δοσίθεος Ἱεροσολύμων, Μητροφάνης Ἀλεξανδρεί ας. Εἰς τὸν 18ον αἰῶνα: Νικόδη μος ὁ Ἁγιορεί - της, Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Εἰς τὸν 19ον αἰῶνα: Ὁ Κων/πόλεως Γρηγόριος Ε, Κωνσταν τῖνος Οἰκονόμου, Χριστόφο ρος α - πουλᾶκος, Κοσμᾶς ὁ Φλαμιᾶτος, εἰς τὸν ὁ - ποῖον ἀφιεροῦται καὶ τὸ παρὸν ἡμερολόγιον. Εἰς τὸν 20ον αἰῶνα: Νεκτά ριος ὁ ενταπό - λεως ὁ ἐν Αἰγίνῃ ὁ Θαυματουργός, καὶ Ματ - θαῖος Καρπαθάκης ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Γ.Ο.Χ. Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος. Ὑπῆρξαν βεβαίως, πέραν τῶν προαναφερ - θέντων, καὶ πολλοὶ ἀκόμη ἄλλοι Ἅγιοι, Ἀ - σκηταί, Μάρτυρες, Ἱεράρχαι, Μοναχοὶ καὶ Μοναχαί, οἱ ὁποῖοι λόγῳ συντομίας δὲν ἀναγράφονται, ἀλλὰ ὅποτε ἐκινδύνευεν ἡ Ἐκκλησία, συνέβαλον γενναίως λόγῳ καὶ ἔργῳ,

51 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 49 βίῳ καὶ αἵματι, εἰς τὴν ἐν νεύματι Ἁγίῳ ἑδραίωσιν τῆς Ὀρθοδόξου ίστεως, κατὰ τὴν ἀδιάλειπτον τοῦ ἰδίου τοῦ Θεοῦ Κηδε μονίαν τῆς Ἐκκλησίας Του καὶ τὴν συνεχῆ Αὐτοῦ μέριμνα διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν με λῶν της. Ἐπειδὴ ἡ Ἐκκλησία ἐκινδύνευσε πολὺ καὶ κατὰ τὸν 19ον αἰῶνα, ἔστειλεν ὁ Θεὸς ὄργα - νόν Του, μεταξὺ ἄλλων, καὶ τὸν Κοσμᾶν τὸν Φλαμιᾶτον. Διὰ νὰ ἐκτιμηθῇ ἡ δρᾶσις καὶ ἡ συνεισ φορὰ αὐτοῦ τοῦ προσώπου εἰς τὴν προστα σίαν τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, καὶ διὰ νὰ δοθῇ μία ὅσον τὸν δυνατὸν καλυτέρα εἰκὼν τοῦ τί συνέβαινε τὴν ἐποχὴν ἐκείνην, θὰ γί νῃ πρῶτον ἀναφορὰ εἰς πρόσωπα, καταστά σεις καὶ πράγματα τὰ ὁποῖα προεκάλεσαν τοὺς κινδύνους διὰ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκ κλη σίαν καὶ τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος, καὶ θὰ ἀκολουθήσῃ ὕστερον ἡ Βιογραφία του. ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΕΘΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ 19ον ΑΙΩΝΑ Ὁ 19ος αἰὼν ὑπῆρξε περίοδος κινδύνου διὰ τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ. Ὁ κίνδυνος τὸν ὁ -

52 50 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η ποῖον διέτρεχον οἱ Ἕλ ληνες Ὀρθόδοξοι Χρι - στιανοί, μετὰ τὴν Ἐπα νάστασιν τοῦ 1821 καὶ τὴν σταδιακὴν Ἀπελευθέρωσίν των ἀπὸ τὸν Τουρκικὸν ζυγόν, δὲν ἀφοροῦσεν εἰς τὴν βιο - λογικήν των ὕπαρξιν, ὅπως πρὶν κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς Δουλείας, ἀλλὰ ἦτο κίν δυ νος νευματικός, ἀφορῶν εἰς τὴν διατήρησίν των εἰς τὸ Σῶμα τῆς Χάριτος τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἀπειλῶν τὴν παραμονήν των εἰς τὴν Μίαν, Ἁγίαν τοῦ Θεοῦ Καθολικὴν καὶ Ἀπο στο - λικὴν Ἐκκλησίαν. Τοῦτο προέκυψεν ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι ἄμεσον ἐμπλοκὴν εἰς τὴν ἀνεξαρτησίαν, εἰς τὴν ἵδρυσιν, καὶ εἰς τὴν λειτουργίαν τοῦ Ἑλ - ληνικοῦ Κράτους εἶχον Δυνάμεις ξέναι πρὸς τὸν Χριστόν, καὶ οἰκεῖαι πρὸς τὸν Διάβολον, Δυνάμεις τοῦ Κοσμοκράτορος, ὅπως οἱ Ἐμ - ποροτραπεζῖται τοῦ Λονδίνου, καὶ αἱ Κυβερ - νήσεις τῆς Μεγάλης Βρετανίας, τῆς Γαλλίας καὶ τῆς Ρωσικῆς Αὐτοκρατορίας. Ἡ ἐπιρροὴ τῶν Ξένων Δυνάμεων ἐπὶ τῆς Ἑλλάδος δὲν εἶναι διόλου δύσκολον νὰ διαφανῇ. Ἀπὸ τὸ 1821 καὶ καθ ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς Ἐπαναστάσεως, ἡ Ἑλλάς, μὴ ἀναγνω ρι -

53 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 51 σμένη ἀκόμη βεβαίως ὡς Κράτος, συνῆψε Δάνεια μὲ Ἐμποροτραπεζικοὺς Οἴκους τοῦ ἐξωτερικοῦ, ὅπως τὸν Ἑβραϊ κὸν Οἶκον Roth - schild, ὑπὸ τὸ ὄνομα «ροσωρινὴ Διοί κησις τῆς Ἑλλά δος». ρὶν ἡ Ἑλλὰς γίνῃ Κράτος, πρὶν φανῇ ὅτι θὰ ἦτο ἐπιτυχὴς ἡ ἔκβασις τῆς Ἐπαναστάσεως, πρὶν κἂν ἐξαπλωθῇ ἡ Ἐπανάστασις, ἕνας Μαυροκορδᾶτος διώρισε κάποιον Νέγρην ρόεδρον ἑνὸς ἑπταμελοῦς Συμβουλίου ἀποκαλουμένου «Ἄρειος άγος» μὲ ἕδραν τὰ Σάλωνα, καὶ τὴν μεθεπομένην ἡμέραν κατέστησαν δύο ἀνθρώπους ληρε - ξουσίους «νὰ δανεισθῶσιν εἰς ὄνομα καὶ βάρος τῆς Ἀνατολικῆς Χέρσου Ἑλλάδος ἑκα - τὸν πεντήκοντα χιλιάδας φιορίνια Αὐγού - στης... τῶν ὁποίων μετὰ πέντε ὁλοκλήρους ἐνιαυτοὺς μέλλει ἡ Ἀνατολικὴ Χέρσος Ἑλλὰς νὰ ἀρχίσῃ τὴν ἐξαργύρωσιν» («ληρεξουσιότης διὰ Δάνειον» Τὰ κατὰ τὴν Ἀναγέννησιν τῆς Ἑλλάδος, τόμος Α, σελ ). Ἀπὸ ποῦ ἀντλοῦσαν αὐτοὶ τὴν νομι - μότητα καὶ ἐξουσιοδότησιν νὰ ὑπογράφουν ἐν ὀνόματι τῆς Ἑλλάδος καὶ νὰ τὴν δε σμεύ - ουν μὲ βάρη καὶ μὲ ὅρους ἀπροσδιορίστους; Ἀπὸ τὴν ἄλλην πλευράν, κα τὰ τρόπον ὅλως

54 52 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η δυσδιάκριτον, οἱ Δανει σταὶ εἶχον τὴν βεβαιό - τητα ὅτι ἐδάνειζον ἐκεῖ ἀπὸ ὅπου θὰ ἐλάμβανον τὸ πολλαπλά σιον. Εἶχον προφα νῶς καὶ λόγους καὶ τρόπους νὰ δρομολογή σουν ἐξελίξεις εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ εἰς τὸν χῶρον τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατο ρίας, καθ ὃν χρόνον ἐξελίσσετο ἡ Ἐπανάστασις, οὕ τως ὥστε καὶ τὰ Δάνεια νὰ ἐξυπηρετηθοῦν καὶ διὰ τοῦ Δανεισμοῦ νὰ προωθηθῇ ἡ παγκό - σμιος ἐπὶ τῶν κρατῶν κυριαρχία των. Ὄντως, Κράτη δανειζόμενα ἀπὸ τοὺς ἰδί - ους Ἐμποροτραπεζικοὺς Οἴκους προέβησαν εἰς τὰς ἐπὶ τούτῳ ἐνεργείας. Τὸ 1826, μὲ τὸ ρωτόκολλον τῆς Ἁγίας ετρουπόλεως, ἡ Με γάλη Βρετανία καὶ ἡ Ρωσία συμφώνη σαν εἰς τὴν δημιουργίαν Αὐτονόμου Ἑλλη νικοῦ Κράτους. Ἡ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρα το ρία, βεβαίως, ὡς θιγομένη, δὲν ἦτο διατεθειμένη νὰ τὸ ἀποδεχθῇ αὐτό. Ἡ Βρετανία καὶ ἡ Ρωσία προχώρησαν τὸν Ἰούλιον τοῦ 1827 μαζὶ μὲ τὴν Γαλλίαν εἰς τὴν ὑπογραφὴν τῆς Συμ - βά σεως τοῦ Λονδίνου, καὶ διὰ τῶν ολεμι - κῶν Στόλων αὐτῶν τῶν Τριῶν Δυνάμεων ἤρ - χισαν νὰ ἐπιβάλωνται εἰς τὸν Σουλτάνον οἱ ὅροι τῆς Συμβάσεως τοῦ Λονδίνου, ὅπως ἀ -

55 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 53 κριβῶς φανερώνεται καὶ μὲ τὴν Ναυμαχίαν τοῦ Ναβαρύνου, τὴν 20ὴν Ὀ κτωβρίου ( Ἡ Ἀγγλία βεβαίως ἐτιμώρησε τὸν Ἄγγλον Ναύαρχον Κόδριγκτον, ὁ ὁποῖος ἀντὶ ἁπλῶς νὰ δώσῃ ἕνα μάθημα εἰς τὸν Σουλτᾶνον, συν - έτριψε τὸν στόλον τοῦ Ἰμπραήμ, παρὰ τὴν θέλησίν της.) ρὶν ἀλέκτωρ λαλήσει, τὴν 6ην Ἰανουαρίου 1828, ἔφθασεν εἰς τὴν ρω τεύουσαν ὁ πρῶ τος Κυβερνήτης τῆς Χώρας, πρώην Ὑπουρ γὸς Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσικῆς Αὐτο - κρα τορίας, Ἰωάννης Καποδίστριας. Ἔφθασε μὲ τὴν Ἀγγλικὴν φρεγάδα Warspite, συν ο - δείᾳ ἑνὸς Γαλλικοῦ καὶ ἑνὸς Ρωσικοῦ πολε - μικοῦ, διὰ νὰ καθίσταται εὐ κρινέστατον, ἀπὸ τὸ βάθος τοῦ ὁρίζοντος ἀκόμη, ποῖοι ἦσαν οἱ Κυβερ νῆται τοῦ Κυβερνήτου τῆς Χώρας. Ἡ Χώρα τότε εἶχε τὴν ἐπίσημον ὀνομασίαν «Ἑλληνι κὴ ολιτεία», καὶ ρωτεύουσά της δὲν ἦτο ἡ Ἀθήνα, ἀλλὰ τὸ Ναύ πλιον, ὅπου [ἢ μᾶλ λον, διότι ἐκεῖ] ἤδη ἀπὸ τὸ 1825 λειτουρ γοῦσε ἡ πρώ τη εἰς τὴν ἠπειρωτικὴν Ἑλλάδα Τεκτονικὴ (=Μασονικὴ) Στοὰ μὲ τὸ ὄνομα «ανελλή νιον» (Βλέπε, Ἀργολικὴ Ἀρ - χει ακὴ Βιβλιο θήκη Ἱστορίας καὶ ολιτισμοῦ,

56 54 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η Τεκτο νικὴ Στοὰ Ναυπλίου, 19/12/2012). Εἰς τὴν Νησιωτικὴν Ἑλλάδα ὑπῆρχον Μασονικαὶ Στοαὶ ἀπὸ πολὺ ἐνωρίτερον, μὲ πρώτην ἀπὸ τὸ 1740, τὴν Στοὰν Beneficenza εἰς τὴν Κέρ - κυραν. Καίτοι κοιτὶς τοῦ σημερινοῦ Μα σονι - κοῦ συστήμα τος εἰς τὸν κόσμον εἶναι ἡ Ἀγ - γλία, ὁ Ἑλληνικὸς Τε κτονισμὸς εἶναι Γαλλο- Ἰταλογενής (βλέπε, Μαρίνου ολλά του, 200 Χρόνια Ἑλ ληνικοῦ Τεκτονισμοῦ, σελ. 5-6). Μὲ τὴν Συνθήκην τῆς Ἀνδριανουπόλε ως, 14 Σεπτεμβρίου 1829, ἡ Ὀθωμανικὴ ύλη, ἐνώπιον τῶν πρεσβευτῶν τῶν Μεγάλων Δυνά - μεων, ἀπεδέχθη καὶ τὴν Σύμβασιν τοῦ Λον - δίνου, καὶ τὸ ρωτόκολλον τῆς 10ης/ 22ας Μαρτίου 1829, τὸ καθορίζον τὴν συνο ριακὴν γραμμὴν Ἀμβρακικοῦ αγασητικοῦ κόλπου διὰ τὸ νέον Κράτος. Τὴν 22αν Ἰανουαρίου 1830, ἡ Διάσκεψις τοῦ Λονδίνου διεκήρυξε τὴν ολιτικὴν Ἀνεξαρτησίαν τῆς Ἑλλάδος, ὁπότε ἀρχίζει νὰ ὑπάρχῃ τὸ Ἑλληνικὸν Κράτος διὰ τὴν Διεθνῆ Κοινότητα. Τὴν 27ην Σεπτεμβρίου 1831, ἐδολοφο - νήθη ὁ Καποδίστριας ἀπὸ τοὺς Μαυρομιχαλέους, προστατευομένους ὑπηρέτας τοῦ

57 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 55 Ἑβραϊκοῦ χρηματοπιστωτικοῦ οἴκου Rothschild, ὁ ὁποῖος Οἶκος εἶναι μέχρι σήμερα ὁ ἐπίσημος Οἰκονομικὸς Σύμβουλος τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου. Τὸ 1832, μὲ τὴν Συνθήκην τοῦ Λονδί - νου, αἱ Ξέναι Δυνάμεις ἐγκατέστησαν εἰς τὴν Ἑλλάδα τὸ ολίτευμα τῆς Μοναρχίας καὶ καθιέρωσαν τὸ ὄνομα «Βασίλειον τῆς Ἑλ λά - δος». Ἐπέλεξαν δέ, ὡς πρῶτον βασιλέα τῶν Τὰ πρῶτα σύνορα τοῦ Ἀνεξαρτήτου Ἑλληνικοῦ Κράτους (1830 καὶ 1832).

58 56 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η Ἑλλήνων, τὸν ἡλικίας μόλις δεκαεπτὰ (17) ἐ - τῶν Βαυαρὸν (Γερμανόν) πρίγκιπα Ὄθωνα Βί τελσμπαχ. Οὗτος ἔφθασεν εἰς τὴν Ἑλλάδα τὸ 1833, ἀ φοῦ πρῶτον εἶχε σταθμεύσει συν - τόμως εἰς τὴν Ρώμην διὰ νὰ «προσκυνήσῃ τὴν παν τούφλαν τοῦ άπα» καὶ νὰ λάβῃ παρ αὐ τοῦ κάθε ἀπαραίτητον ἐξουσιοδότησιν καὶ Βούλαν. Ἕως ὅτου ἐνηλικιω θῇ ὅμως ὁ βασι - λεύς, ἐσχηματίσθη Ἐπιτροπὴ Ἀντιβασιλείας ἀπὸ τοὺς τρεῖς ροτεστάντας Βαυα ροὺς Συμ - βούλους, Armansperg, Maurer καὶ Heideck. Ἡ περίοδος τῆς Ἀντιβασιλείας διήρκησε μέχρι τὸ Ἦτο σκληρά, προκλητική, καὶ ἀντιεκκλησιαστική. αρομοία ἦτο καὶ ὕ - στερον ἡ αὐταρχικὴ βασιλεία τοῦ μονάρχου Ὄθωνος. Μετὰ ἀπὸ μίαν μακρὰν σειρὰν τυραν - νικῶν καὶ ἁρπακτικῶν ἀδικιῶν ἐναν τίον τοῦ Ἔθνους, τῆς Ἐκκλησίας, καὶ τοῦ Μονα χισμοῦ, ἐξεδιώχθη ὁ Βαυαρὸς τὸ 1862, καὶ ἀντ αὐτοῦ ἐπελέγη ὑπὸ τοῦ Ἀγγλο-Δανέζικης προε λεύ - σεως Ἑ βραϊκοῦ ἐμποροτραπεζικοῦ Οἴκου τοῦ Λονδί νου Hambros, ὁ δεκαοχτάχρονος (18) πρίγκιψ τῆς Δανίας Wilhelm Glücksburg (= Γλίξμπουργκ), μετωνομασθεὶς πρὸς τὸ Ἑλληνοπρεπέστερον, Γεώργιος Α.

59 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 57 Τὸ διεθνὲς Συμβόλαιον τῆς ολιτικῆς ὑποστάσεως καὶ αὐτοτελείας τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους συνετάγη, ὑπεγράφη, ἐπεβλήθη, καὶ ἔλαβεν ἐγγυήσεις ὑπὸ Δυνάμεων ξένων πρὸς τὴν Ἑλλάδα καὶ ξένων πρὸς τὴν Χρι - στιανικὴν αὐτῆς Ἀποστολὴν εἰς τὸν κό σμον. Ἐκ τῶν πρώτων μάλιστα ἐνεργειῶν τῆς ἐξουσίας, τῆς ἐγκαθιδρυθεί σης εἰς τὴν Ἑλ λάδα ὑπὸ τῶν Ἀνθελλήνων Ἀντιχρίστων Ξένων Δυνάμεων, ἦτο ἡ πρόκλη σις ΕΚΚΛΗ ΣΙΑΣΤΙ - ΚΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ, τὸ ὁποῖον διήρκεσεν ἀπὸ τὸ 1833 ἕως τὸ Ἡ ἐπιτροπεύουσα τὸν Βασιλέα Ὄθωνα Βαυ αρική, ΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΗ Ἀντιβασιλεία, διὰ τῆς ἐν Ναυπλίῳ «Διακηρύξεως περὶ τῆς Ἀνε ξ αρτησίας τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας τῇ 23ῃ Ἰουλίου 1833», ὅλως Ἀντικανονικῶς, αὐθαιρέτως καὶ αὐτοβούλως, ΑΕΣΧΙΣΕΝ Ἐκκλησιαστικὰς ἐπαρχίας τοῦ ατριαρχείου τῆς Κωνσταντινουπόλεως, εἰς τὸ ὁποῖον ἀνέ - καθεν ἀνῆκον. Ἡ Ξένη πρὸς τὴν Ἑλλάδα καὶ Αἱρετικὴ πρὸς τὴν ίστιν πολιτικὴ ἐξου σία ἐν - ήργησεν ὡς νὰ ἦτο ἀνωτάτη Ἐκ κλη σιαστι κὴ Ἀρχὴ ἢ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, καὶ συνέστησεν

60 58 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η ὅλως αὐθαιρέτως καὶ πραξικοπηματικῶς τὴν Αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλ λάδος. Μετὰ τὴν ἀποτίναξιν τοῦ Τουρκικοῦ ζυ - γοῦ ἀπὸ τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων, ἐπεβλήθη ὁ ροτεσταντικὸς ζυγὸς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Ἑλλήνων, διὰ νὰ διαβρωθῇ ἡ Ὀρθοδοξία της ἐν τῷ χρόνῳ καὶ νὰ μεταλλαγῇ ἀπὸ Θεοϋπόστατος Βασιλεία εἰς ἀνθρωποϋπόστατον συν - αγωγήν, μὲ σκοπὸν νὰ ἀπωλέσῃ τὴν Θεόβρυτον καὶ Σώζουσαν Ἁγιαστικὴν Ἄκτιστον Χάριν, καὶ νὰ καταντήσῃ ἕρμαιον τοῦ Σατανᾶ. Αὐτοανεκηρύχθη «Ἀνεξάρτητος» τοῦ Οἰ - κου μενικοῦ ατριαρχείου ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ὡσὰν νὰ τελοῦσε ὑπὸ δουλείαν ἕως τότε, καὶ τοῦτο ἀποτελεῖ ἔκφρασιν ἰδιαιτέ - ρας μοχθηρίας, ἀλαζονείας καὶ ἀνταρσίας. Ἡ Στασιαστικὴ καὶ Σχισματικὴ «Διακή ρυ - ξις» τῆς 23ης Ἰουλίου 1833 περιλαμβά νει 25 Ἄρθρα, ἐκ τῶν ὁποίων τὰ δύο πρῶτα ἀρκοῦν διὰ νὰ φανῇ ὁ ἑωσφορισμὸς μὲ τὸν ὁποῖον ἡ (Γερμανικὴ) Ἀντιβασιλεία ὑποδουλώνει τὴν Ἐκκλησίαν εἰς τὴν κοσμικὴν ἐξουσίαν: «Ἄρθρον 1. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἀνατολικὴ Ἀ - ποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλ λά -

61 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 59 δος, ἐν πνεύματι μὴ ἀναγνωρίζουσα ἄλλην κεφαλήν, παρὰ τὸν θεμελιωτὴν τῆς Χριστια - νικῆς ίστεως τὸν Κύριον καὶ Σωτῆρα ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, κατὰ δὲ τὸ διοικητικὸν μέ - ρος ἔχουσα Ἀρχηγὸν τὸν Βασιλέα τῆς Ἑλλά - δος, εἶναι Αὐτοκέφαλος καὶ ἀνεξάρτητος ἀπὸ πάσης ἄλλης ἐξουσίας, φυλαττομένης ἀπαραχαράκτου τῆς Δογματικῆς Ἑνότητος, κατὰ τὰ παρὰ πασῶν τῶν Ὀρθοδόξων Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν ἀνέκαθεν πρεσβευόμενα.» Ἄρθρον 2. Ἡ ὑπερτάτη Ἐκκλησιαστικὴ ἐξουσία, ἐναπόκειται ὑπὸ τὴν τοῦ Βασιλέως κυριαρχίαν, εἰς χεῖρας Συνόδου Διαρκοῦς, φερούσης τὸ ὄνομα «Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Βα - σιλείου τῆς Ἑλλάδος». Ὁ Βασιλεὺς προσδιο - ρίζει δι ὀργανικοῦ διατάγματος τὴν Γραμ - ματείαν τῆς Ἐπικρατείας, ἥτις θέλει ἐνεργεῖ τὰ τῆς Κυριαρχίας ταύτης, καὶ ὑπὸ τὴν ὁ - ποίαν θέλει διατελεῖ κατὰ τοῦτο ἡ Σύνοδος. Ἡ Σύνοδος αὕτη παρεδρεύει εἰς τὴν καθέδραν τοῦ Βασιλείου, κρατεῖ ἰδίαν σφραγῖδα ἔχου - σαν ἐγκεχαραγμένον Σταυρὸν ἀπαράλλακτον μὲ τὸν ἐν μέσῳ τῶν παρασήμων τοῦ Κράτους, καὶ φέρουσαν τὴν περιγραφήν, Ἱερὰ Σύνοδος

62 60 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος» ( Ἐφημερὶς τῆς Κυβερνήσεως, Ἀριθμὸς Φύλλου 23, 1833). Διὰ τὴν Ἱστορίαν πρέπει νὰ σημειωθῇ ἐ δῶ ὅτι, δύο διαπρεπεῖς Θεσσαλοὶ Κληρικοὶ τῆς ἐ ποχῆς ἐκείνης κονταροκτυπήθηκαν ἐπάνω εἰς αὐ τὴν τὴν Διακήρυξιν. Ὁ μὲν Κωνσταντῖνος Οἰ κο νόμος ὁ ἐξ Οἰκονόμων ( ), ἐν πνεύ ματι σεβασμοῦ πρὸς τὴν κειμένην τάξιν καὶ ἐν φόβῳ Θεοῦ, ἀπέκρουε τὴν ραξικοπηματικὴν Ἀπόσχι σιν τῶν ἐλευ - θέρων ἐπαρχιῶν τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὸ ατρι - αρχεῖον τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἐ φρόνει ὅτι τὸ Αὐτο κέφαλον καὶ Αὐ τοδιοί κη τον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔπρεπε νὰ εἶχε παραχωρηθῇ ὑπὸ τοῦ ατριαρχείου Κων σταν - τινουπόλεως, ὡς μόνου ἔχοντος τὸ δικαί ωμα αὐτό, εἴτε κατ ἀποκλειστικότητα εἴτε ἐν συν - εννοήσει μετὰ τῶν ἄλλων ατρι αρ χείων. Ὁ δὲ Θεόκλητος Φαρμακίδης ( ), ἐν πνεύματι ἑωσφορικῆς ἀνταρσίας, ὑπεστή - ριξε τὴν ἄνευ προηγουμένης συγκα ταθέσεως τοῦ Οἰκουμε νικοῦ ατριαρχείου ἀνακήρυξιν Αὐτοκεφα λίας διὰ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος. ( Ἴδε, Χρυσοστόμου απα δοπούλου,

63 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 61 Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλ λάδος, τόμος Α, Ἀθῆναι 1920, σελ. 158 ἐπίσης Βασιλείου Κ. Στεφανίδου, Ἐκκλησια στικὴ Ἱστορία, Ε ἔκδοσις, σελ. 772). Ὁ Φαρμακίδης, ἔχων διατρίψει ἐπὶ ἑπτα - ετίαν εἰς Βιέννην καὶ ἔχων σπουδάσει εἰς τὸ Γκαίττινγκεν τῆς Γερμανίας, δαπάναις τοῦ Λόρδου Γκίλφορντ, ἔφερε βαρέ ως τὸ νὰ δι οι - Κωνσταντῖνος Οἰ κο νό - μος ὁ ἐξ Οἰκονόμων, ἐκ Τσαριτσάνης Λαρίσης 28/ 8/ / 3/1857 (Ἰχνογραφία 1870, Ἀναστάσιος Γούδας, Βίοι αράλληλοι). Θεόκλητος Φαρμακίδης ἐκ Νικαίας Λαρίσης 15/ 1/ / 4/ 1860 (Ἐλαιογραφία 1858, ἔργον Διονυσίου Τσόκου Συλλογὴ Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων).

64 62 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η κοῦνται οἱ ἐν Ἑλλάδι Ὀρθόδοξοι Χριστια νοὶ ὑπὸ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, ὑπὸ τοῦ ατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, διότι οὕτω «κατεφρονεῖ το, περι επαίζετο, ἐξυβρίζετο, ἐξηυτελίζετο ἡ Ἑλ λὰς παρὰ ξένης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀρχῆς, ὑπὸ τὸν Σουλτάνον τῶν Ὀθωμανῶν τελού σης». ροφανῶς, τελοῦσα ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν Γερμανο-Βαυ α ρῶν ρο - τε σταντῶν καὶ ἔχουσα Ἀρχηγὸν τὸν Βασι - λέα τῆς Ἑλλά δος, ἀναγνωρίζουσα ὅτι ἡ ὑπερ - τάτη Ἐκκλησιαστικὴ ἐξουσία, ἐν απόκειται ὑπὸ τὴν τοῦ Βασιλέως κυριαρχίαν, ἡ Ἐκ - κλησία τῆς Ἑλλάδος δὲν ὑπετάσσετο εἰς ξένους, ἀλλὰ ἐλαμπρύνετο, ἐμεγαλύνετο, ἐτι - μᾶτο καὶ ἐδοξάζετο ὑπὸ οἰκείων!!! Ἀπὸ τοῦδε καὶ εἰς τὸ ἑξῆς, οὐδεμία Συν - οδικὴ ρᾶξις ἢ Ἐγκύκλιος θὰ ἐξεδίδετο ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας παρὰ μόνον «κατ ἔγκρισιν τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος». Ὁ Βασιλεύς, ἔ χων τὸν πρῶτον καὶ τελευταῖον λόγον, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι παρὼν εἰς τὰς Συνεδριάσεις καὶ νὰ ἐγκρίνῃ τὰς Ἀποφάσεις τῆς Συνόδου διὰ νὰ ἔχουν αὐταὶ κῦρος, ὄπως γίνεται εἰς τὴν ρο - τεσταντικὴν Ἐκκλησίαν τῶν Ἀγγλι κανῶν.

65 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 63 Ἡ ἐν Ἑλλάδι Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀνεκηρύ χθη Ἐκκλησία τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος, καὶ οὕτω ἐγένετο ἐπισή - μως «δούλη τοῦ Καί σαρος», ὑπήκοος τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας. Αὐτὴ ἦτο ἡ γενικὴ εἰκὼν τῆς καταστάσεως τοῦ Ἔθνους καὶ τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὴν Ἑλλάδα τὸν 19ον αἰῶνα. ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ, ΟΡΓΑΝΟΝ ΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΗΔΕΜΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Ἡ ἄμωμος Νύμφη τοῦ Χριστοῦ, ἡ Μία, Ἁγία, Κα θολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, εἶναι, ἐκ φύσεως καὶ ἐξ ἀποστο λῆς, Μητέρα τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ὅμως ὑποτάσ - σεται εἰς τὴν κοσμικὴν ἐξουσίαν, ὅπως συν - έβη εἰς τὴν Ἑλλάδα τὸν 19ον αἰῶνα, κινδυ - νεύει νὰ μεταβληθῇ ἀπὸ Μητέ ρα εἰς μητριὰ τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ, εἰς θεραπαινίδα τοῦ Καίσαρος καὶ δούλη τῶν Αἱρετικῶν. Μέγας ὁ κίνδυνος λοιπὸν διὰ τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην. Μεγαλυτέρα ὅμως ἡ Ἀγάπη καὶ ἡ Κηδεμονία τοῦ Θεοῦ,

66 64 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η ἡ ὁποία ἀνέδειξε τότε ἄνδρα Θεοφιλῆ καὶ ὀ - ξυ δερκῆ εἰς τὴν ταλαίπωρον αὕτην χώραν, ὅ που ἐξυφαίνετο ἡ δολοπλοκία τῆς Ἀνομίας, τὸν ἐκ Κεφαλλη νίας Κοσμᾶν τὸν Φλα μιᾶ - τον ( ). Συντοπίτης τοῦ ἄλλου Κεφαλλονίτου Δι - δασκάλου τοῦ Γένους, Ἠλία Μηνιάτη ( ), ὁ Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος, μὲ παιδείαν τοπικῆς καὶ ὄχι Εὐρω παϊκῆς προελεύσεως, ἦτο θεοφοβούμενος καὶ ἀσκητικός, μὲ σπου - δαίαν Ἐκκλησιαστικὴν μόρφωσιν, Θεολογι - κὴν κα τάρτισιν καὶ ἐνθουσιασμὸν διὰ τὴν ἱεραπο στολήν. Οὗτος συνέβαλεν εἰς τὴν νευματικὴν παλιγγενεσίαν τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν εἰς τὴν νεωτέραν Ἑλλάδα, περιοδεύων, κατη - χῶν, ἐνημερώνων καὶ προειδοποιῶν τοὺς ἄρτι ἀπελευθερωθέντας ἐκ τοῦ Τουρκικοῦ Ζυγοῦ Ἕλληνας, οἱ ὁποῖοι ζοῦσαν εἰς βυθὸν ἀγνωσίας. Εἶχεν ἀκριβῆ αἴσθησιν τοῦ κινδύνου τὸν ὁ - ποῖον διέτρεχε τὸ Γένος ἀπὸ τὰς ἐναν τίον τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἔθνους ἐπιβουλὰς τῶν ἀσπόνδων ἐχθρῶν τοῦ Χριστοῦ, Ἑβραίων, Μασόνων, ροτεσταντῶν, καὶ τῆς ὑπαλλή-

67 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 65 λου αὐτῶν Ἀγγλικῆς πολιτικῆς. Δὲν ἀμφέβαλε ποτὲ ὅτι ὁ στόχος τῶν Μυστικῶν Ἑταιριῶν τῆς Ἑβραιομασονίας ἦτο, εἶναι καὶ θὰ εἶναι πάντοτε ὁ ἀγὼν ἐναντίον τῆς ἐν Χριστῷ ἀπο καλυφθείσης ίστεως καὶ τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἐξ Εὐρώπης ἀπειλὴ ἦτο ἁπτή, ὄχι φαν - ταστικὴ οὔτε καθ ὑπόνοιαν, καὶ οἱ μοχθη - ρῶς ἐνεργοῦντες αὐτὴν περιγράφονται γρα - φικῶς εἰς τὴν ἐπι κὴν ρῆσιν τοῦ Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη: «Καὶ λευτερωθήκαμεν ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ σκλαβωθήκαμεν εἰς ἀν - θρώπους κακοῥίζικους, ὅπου ἦταν ἡ ἀκα - θαρσία τῆς Εὐρώπης». Ὁ Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος ἐνημέρωνε τοὺς Ὀρ θοδόξους Χριστιανοὺς ὅτι ὑπάρχει ἐν ἐξε - λί ξει μεγάλη καταχθόνιος Ἐπιβουλή, ἐνερ - γου μένη διὰ πολλῶν μέσων: Μέσῳ τῆς ἐκ - παιδεύ σεως στελεχῶν τῆς Ἐκκλη σίας καὶ τῆς ολιτικῆς Διοικήσεως εἰς απι κὰς καὶ ρο - τεσταντικὰς Σχο λὰς τῆς Δύ σεως, μέσῳ τῶν Μυστικῶν Ἑβραιο-Μασονι κῶν Ἑταιρειῶν ἢ Στοῶν, μέσῳ προγραμμά των προπαγάνδας καὶ κατευθύνσεως τῆς κοινῆς γνώμης, μέσῳ

68 66 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η τῆς στρεβλώσεως εἰς τὴν μόρ φωσιν, μέσῳ τῆς ἠθι κῆς διαφθορᾶς κλήρου καὶ λαοῦ, μέσῳ τῆς προκλήσεως σκανδάλων καὶ Σχισμάτων. Ἐστη λίτευσεν εὐθαρσῶς τὴν ὕπου λον δο λιό - τητα τῶν κρυ φῶν μηχα νι σμῶν οἱ ὁποῖοι διὰ τῆς διαβρώ σεως κατέστρε φον τὸν Ὀρθόδοξον Χριστια νικὸν λαὸν τῆς Ἑλλάδος, τῆς Κων - σταν τι νουπόλεως, τῆς Κύπρου, τῶν Σλάβων, καὶ αὐτοῦ ἀκόμη τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους. Ἔκρουσε δυνατὰ τὸν κώδωνα τοῦ κινδύ - νου, ὅτι οἱ δόλιοι ἐπίβουλοι προετοιμάζουν τὴν Ἀλλαγὴν τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου, καὶ αὐτὴν ἀκόμη τὴν Κατάργησιν τῆς Ὀρθοδο ξίας. Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ πρόρρησίς του τὸ 1849, ὅτι οἱ Λουθηρο-Καλβινισταί, οἱ Ἄγ γλοι ροτεστάντες καὶ οἱ Ἑβραιομασόνοι ἐρ γάζον - ται «ὅπως μίαν ἡμέραν νομοθετηθῇ διὰ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἡ κατάργησις τῆς Ὀρθοδοξίας» (Φωνὴ Ὀρθόδοξος καὶ Σπου - δαία, 1849, ἐπανεκδοθεῖσα τὸ 1910, σελ. 99). Βεβαίως τὴν γενναίαν ἀγάπην του διὰ τὴν Ἀλήθειαν καὶ τὸν σθεναρὸν ἀγῶνα του διὰ τὴν Σωτηρίαν τῶν συνανθρώπων του

69 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 67 τὰ ἐπλήρωσε μὲ τὸν θά νατόν του ὁ ὁσιακὸς Κοσμᾶς, δολοφο νηθεὶς ἐν φυλακῇ ὑπὸ τῶν Ἀγγλοφίλων. Οἱ τοῦ σκότους ἐργάται ἐπιβε - βαίωσαν οὕτω τὴν ἀλήθειαν τῶν ὅσων ἔφε - ρεν εἰς τὸ δημόσιον φῶς ὁ καταγγελτικὸς λό - γος τοῦ μαρτυρικοῦ φωτιστοῦ τοῦ Γένους. Ἡμεῖς, κατὰ τὸ ἔτος 2016, τιμῶντες τὴν θυσίαν τοῦ ἀγω νι στοῦ 230 ἔτη μετὰ τὴν γέννησίν του, καὶ ἔχοντες κατὰ νοῦν τὴν φο - βερὰν προειδοποί ησίν του περὶ τῆς φρικτῆς ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟ ΔΟΞΙΑΣ διὰ Οἰκουμενικῆς Συν ό δου, θέτομεν τὴν πρόρ - ρησιν αὐτὴν ὑπ ὄψιν τῶν θελόντων σωθῆναι, διότι ἡ προοπτικὴ τῆς προετοιμαζομένης διὰ τὸν Ἰούνιον τοῦ 2016 «ανορ θοδόξου» λεγομένης Συνόδου εἰς τὴν Κων σταντινούπο - λιν (ἢ λόγῳ ἀπροόπτων ἐξελίξεων ἀλλαχοῦ) εἶναι ὄντως ζοφερά. Ἔχει ὅλας τὰς προ δια - γραφὰς νὰ μεταθέσῃ κάθε Αἰώνιον Ὅριον τῆς Ὀρθοδόξου ίστεως καὶ νὰ προβῇ εἰς πᾶσαν ἄθεσμον ἕνωσιν μετὰ τῶν ανορθοδόξως καὶ Οἰκουμενικῶς Κα τα δικα σθέν - των καὶ Ἀναθεματισθέντων ὑπὸ τῆς Ὀρ - θοδόξου Ἐκκλησίας Αἱρετικῶν.

70 68 ουλᾶτα Ν. ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ ουλᾶτα Κεφαλληνίας τῶν Ἰονίων Νήσων, ἡ γενέτειρα τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Φλαμιάτου.

71 Β Ι Ο Γ Ρ Α Φ Ι Α 69 «Ζηλῶν ἐζήλωκα τῷ Κυρίῳ αντοκράτορι, ὅτι ἐγκατέλιπόν σε οἱ υἱοὶ Ισραήλ» (Γ Βασ. ΙΘ 10). Ὁ ὀρθοδοξώτατος καὶ προφητικότατος Διδάσκαλος τοῦ Γένους, ὁ Ὁμολογητὴς τῆς ίστεως, ΚΟΣΜΑΣ Ο ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ, ἐγεννήθη τὸ 1786 εἰς τὰ ουλᾶτα Σάμης τῆς Ἰονίου νή σου Κε φαλληνίας. Ὁ πατέρας του, ὀνόματι Ἀνδρέας, ἦτο ἱε - ρέας καὶ διδάσκαλος. Αὐτός, ὡς δασκαλό πα - πας ὅπου ἦτο, τοῦ ἐδίδαξε τὰ πρῶ τα γράμ - ματα καί, ὡς αὐτήκοος ἀκροατὴς τῶν λόγων τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τοῦ ἐνέπνευ σε τὸν ζῆλον καὶ τὸ καθῆκον τῆς Ἱεραποστολῆς. Τούτου τοῦ ατροκοσμᾶ τὸ ὄνομα ἔδωκεν εἰς τὸν υἱόν του, ὁ ὁποῖος ἐγεν νήθη μόλις 7 ἔτη ὕστερα ἀπὸ τὸν μαρ - τυρι κὸν θά νατον τοῦ Ἐθναποστόλου. Ἐτύγχανε λοιπὸν ὁ νέος Κοσμᾶς ὑψηλῆς μορφώσεως καὶ ἀρίστης ἐκκλησιαστικῆς παι - δείας, διὰ τὴν ἐποχήν του. Ἐχαρακτηρίζετο δὲ ἀπὸ εὐσεβῆ ἐνθουσιασμὸν καὶ ἔνθερμον

72 70 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ ἱεραποστολικὸν ζῆλον. Γενόμενος Διδάσκαλος καὶ Ἱεροκήρυξ ἐδίδαξεν εἰς διαφόρους πόλεις καὶ χωρία τῶν Ἰονίων νήσων καὶ τῆς ελο ποννήσου. Ὁ κόσμος τὸν ἠγάπησεν ὡς ἀσκητὴν καὶ κοσμοκαλόγηρον, ἐνῶ ὄντως καλόγηρος ἔγινε εἰς τὸ τέλος τῆς ζωῆς του, λαβὼν τήν μοναχικὴν κουρὰν εἰς τὴν φυλακήν τὸ Ἔζησεν ἁγιώτατον βίον, διά - Ἡ Μονὴ τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων Ἀχαΐας τὸ 1810, ὁρμητήριον τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Φλαμιάτου (Χαλκογραφία, Otto Magnus von Stackelberg, La Grèce. Vues pittoresques et topographiques, αρίσι, Chez I. F. D' Ostervald, 1834).

73 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 71 γων ὁσιακῶς εἰς τὸν κόσμον. Ὑπῆρ ξε ζηλωτὴς τῆς Ὀρθοδόξου ίστεως καὶ ἐκ τῶν πρώτων παραγόντων τῆς πνευματικῆς ἀνα ζωπυρώ - σεως τῆς νεωτέρας Ἑλλάδος μετὰ τὴν Ἐθνι - κὴν αλιγ γενεσίαν τοῦ Ἡσύχαζε συχνὰ ὁ μακάριος Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος εἰς τὴν Μο νὴν τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων Ἀχαΐας, ἀπὸ ὅ που ἐξορμῶν διὰ περιο - δείας εἰς τὴν ε λοπόννησον, ἐκήρυττε τὴν Ἁγί αν ίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἐδίδασκε τὰς ἀρε - τὰς τοῦ Εὐαγγελίου, καὶ ἀφύπνιζε τὸ Γένος ἐν ὄψει τῶν δολίων ἐναντίον του ἐπιβουλῶν. Βλέπων ὅτι τὸ μό λις ἀπελευθερωθὲν Ἑλ - ληνικὸν Ἔθνος περιῆλ θεν εἰς χεῖρας Ξένης ολιτικῆς καὶ Οἰκονο μικῆς Ἐξουσίας, Εὐ - ρω παϊκῆς, μὲ ξένον βασιλέα, τὸν Γερμανὸν Ὄθωνα, μὲ ξένους ρονο η τάς, διορισμένους ὑπὸ ξέ νων Τραπεζῶν καὶ Δανειστῶν, μὲ πολ - λοὺς προθύ μους ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ «ἀναμορφωτάς», ἀλλὰ κατ οὐσίαν διαφθορεῖς, τῆς Χώρας, ὁ εὐφυὴς Κοσμᾶς ἀνεγνώρισε τοὺς νευματικοὺς κινδύνους καὶ τὰς ἐξυ - φαινο μένας δολιότητας ἐναντίον τῆς Ὀρ - θοδόξου ίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς τῶν Ἑλλήνων, δολιότηται αἱ ὁποῖαι

74 72 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ ἰσοδυναμοῦσαν μὲ νέαν ὑποδούλωσιν. Ὁ Φλαμιᾶτος ἀντελήφθη ὅτι ἡ Ἐπανάστασις ἐπέτυχε μόνον μίαν πλαστὴν Ἀνεξαρτησί - αν, ὅτι ἐλευθερωθήκαμεν ἀπὸ τοὺς Ὀθωμα - νοὺς καὶ ἐσκλαβωθήκαμεν εἰς τοὺς Αἱρετικοὺς Ἀγγλογερμανοὺς Λουθη ροκαλβίνους. Τὴν δολίαν αὐτὴν Ἐπιβουλὴν τὴν ἐγνώ - ρισεν ἀπὸ κοντὰ καὶ εἰς βάθος. Ἡ ἰδιαιτέρα πατρίς του, ἡ Ἑπτάνησος, ἐτέλει ὑπὸ ἄμε σον Ἀγγλικὴν κυριαρχίαν διὰ τὸ διάστημα , καὶ διὰ τὸ διάστημα , ὡς Ἡνωμένον Κράτος τῶν Ἰονίων Νήσων, ἀποτελοῦσε προτεκτορᾶτον [=ὑπὸ τὴν προ - στασίαν] τῆς Ἀγγλίας. Κυβερνοῦσαν οἱ Ἄγ - γλοι, οἱ ὁποῖοι ἐπηρέαζον ὅλους τοὺς ολιτειακοὺς καὶ Ἐκκλησιαστικοὺς θεσμούς, καὶ κατέβαλον κάθε προσπάθειαν ἐκπροτε - σταντισμοῦ καὶ ἐκδυτικισμοῦ, ὄχι πάντοτε φανερῶς ἀλλὰ διπλωματικῶς καὶ μὲ πᾶσαν νομιμοφάνειαν, ἑδραιώνοντες τὸν Τεκτονι - σμόν [=Μασονίαν] καὶ εἰσάγοντες Αἱρετικὰς Λουθηροκαλβινικὰς θεωρίας καὶ διδασκαλίας εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, εἰς τὸν Ὀρθόδοξον Κλῆρον, εἰς τὰ Σχολεῖα, καὶ εἰς τὰ Ἀνώτερα Ἐκπαιδευτήρια.

75 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 73 Κατὰ τὴν δεκαετίαν τοῦ 1830, ὁ Κοσμᾶς ἤρχισε τὴν συστηματικὴν δρᾶσιν καὶ σθενα - ρὰν ἀντίστασίν του ἐναντίον τῆς Ἀγγλικῆς ροστασίας [=ὑποδουλώσεως], ἀντιδρῶν εἰς τὸν ἐκπροτεσταν τισμόν, τὸν ἐκδυτικισμὸν καὶ τὴν ἑδραίωσιν τοῦ Τεκτονισμοῦ εἰς τὰ Ἰόνια νησιά. Αὐτὴν τὴν συστηματικὴν δολοπλοκίαν τὴν ἐξυ φαι νομένην ὑπὸ τῆς Ἀγ - γλίας διὰ τὴν ριζι κὴν ἐξολόθρευσιν τῆς Ὀρ - θοδόξου εἰς Χριστὸν ίστεως καὶ τοῦ Γέ νους τῶν Ἑλλήνων, τὴν ἀποκαλοῦσε μὲ ἕνα ὄνο - μα, ΕΙΒΟΥΛΗΝ. Ἡ πρώτη προσπάθεια διὰ τὴν φίμωσίν του ἦτο φιλική, ἤτοι, μὲ τὴν διπλωματίαν τῆς ἐξαγορᾶς. Τοῦ ἐπροτάθη τὸ 1836, εἰς ἐκτίμησιν δῆ θεν τῆς μορφώσεώς του, ἡ Θεο - λο γικὴ Ἕδρα τῆς Ἰονίου Ἀκαδημίας τῆς Κερκύρας. Αὐτὴν τὴν πρότασιν-παγίδα βεβαίως τὴν ἠρνήθη ὁ Κοσμᾶς, κατηγορῶν τὸ ἐν λόγῳ Ἵδρυμα δικαίως ὡς Αἱρετικόν, ρο - τεσταντι κὸν ἢ ροτεσταντί ζον, εἰς τὸ ὁ - ποῖον, μὲ πᾶσαν νομιμοφάνει αν, ἡ νεολαία ἐφθείρετο καὶ ὡς πρὸς τὴν ίστιν, καὶ ὡς πρὸς τὴν Ἐθνικὴν Συνείδησιν, καὶ ὡς πρὸς τὴν ἠθι κὴν συγκρότησιν, ὥστε νὰ ὁδηγηθῇ

76 74 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ εἰς ἄσωτον καὶ ἔκλυτον βίον μέχρις ὁλοτε - λοῦς ἐξαχρειώσεως. Ἔβλεπεν ὅτι ἡ Ἀγγλία ἐπεδίδετο εἰς τὴν ἐκμετάλλευσιν τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ ἀγῶ νος τοῦ 1821, ἐπι διώκουσα νὰ μυήσῃ εἰς τὴν Ἑ - βραιομασονίαν ὅσους διεκρίθησαν εἰς αὐ τόν, ὅπως τοὺς ἀρχηγοὺς τῆς Φιλικῆς Ἑ ται ρείας, τοὺς κατὰ τόπους ἄρχοντας, ἀλλὰ καὶ τὸν ἀνώτερον καὶ ἀνώτατον Κλῆρον, ἤτοι Ἱερεῖς, Ἀρχιερεῖς, Ἀρχιεπισκόπους καὶ ατριάρχας. Ἐξ αἰ τίας αὐτοῦ, καὶ πρὸς ἀν τιμετώπισιν τῆς ἐξ Ἀγγλίας λαίλαπος, ἵδρυσε μὲ τὴν συνερ - γα σίαν καὶ ἄλλων ἐμπνευσμένων Κληρικῶν τὴν «Φιλορθόδοξον Ἑταιρίαν» τῆς ὁποίας ἡ δρᾶσις ἐξηπλώθη εἰς ὅλην τὴν Ἑλλάδα. Οταν ἡ ὕπαρξις τῆς Φιλορθοδόξου Ἑ - ταιρίας ἀπεκαλύφθη τὸ 1839, ὁ Φλαμιᾶτος ἐθεωρήθη ὡς ἡ ἡγετικὴ φυσιογνωμία της, ἐφ ὅσον εὑρέθησαν καὶ ἐπιστολαί του εἰς τὰς Μονὰς τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου καὶ τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου Φιλίων Καλαβρύτων. Ἡ Ἑταιρία κατηγορήθη διὰ συνωμοτικὴν δρᾶσιν, ὅτι προετοιμάζετο νὰ συλλάβῃ τὸν Ὄθωνα καὶ νὰ τὸν ἐξαναγκάσῃ ἢ νὰ προσχωρήσῃ εἰς τὴν Ὀρ - θοδοξίαν ἢ νὰ παραιτηθῇ. Ἔγινε μάλιστα

77 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 75 καὶ δίκη τὸ 1840, χωρὶς ὡσ τόσο νὰ παύσῃ τελείως ἡ δρᾶ σις κάποιων με λῶν της τότε καὶ ἀργότερον. Δι αὐτήν του τὴν δρᾶσιν ἐξωρίσθη μαζὶ μὲ ἄλλα στελέχη ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους, τόσον εἰς τὰ Κύθηρα ὅ σον καὶ εἰς τοὺς Βαρδιάνους τῆς Κεφαλληνίας. Τὸ 1840, ὅταν ἀπελευθερώθη, ἐπέρασεν εἰς τὴν άτραν. Τὸ 1842, συνηντήθη μὲ τὸν Διδάσκαλον τοῦ Γένους Κωνσταντῖνον Οἰ - κονόμου τὸν ἐξ Οἰκονόμων, ὁ ὁποῖος τὸν ηὐλαβεῖτο καὶ τὸν ἐσέβετο ὡς «ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ». Συνανεστράφη ἐπίσης καὶ μὲ ἄλ - λους Ἐκκλησιαστικοὺς ἄνδρας, μορφὰς τοῦ 19ου αἰῶνος, οἱ ὁποῖοι πολὺ τὸν ἐξετίμων. Ἀναφέρεται ὅτι μεταξὺ ἐδίδαξε «Ἑλ ληνικὰ Γράμματα» εἰς άτρας ὅπου εἶ - χε πολλούς μαθητάς. Τὸ 1847 ἀνεβίωσε τὴν Φιλορθόδοξον Ἑ - ταιρίαν εἰς τὴν άτραν. Ἐκεῖ ἐξέδωκεν ἀρχι - κῶς τὰ φυλλάδια, «Ἑρμηνεία τῶν Χρησμῶν τοῦ Ἀγαθαγγέλου» καὶ «Φωνὴ Ὀρ θόδοξος». Οἱ λόγοι του καὶ τὰ γραπτά του ἐνέπνευσαν πολλούς, διὰ τοὺς ὁποίους ἦτο πνευματι κὸς διδάσκαλος. Μεταξὺ αὐτῶν διεκρίθη ὁ Χρι - στόφορος απουλᾶκος ἢ α να γιωτόπου λος,

78 76 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ Χριστόφορος απουλᾶκος καὶ Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος , πρῶτα θύματα τοῦ Ἀντιθέου Ἑλληνικοῦ Κράτους ( Ἰχνογραφία ἐξωφύλλου τοῦ ὁμωνύμου βιβλίου τοῦ Κωνσταντίνου Σαρδελῆ).

79 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ , ὁ ὁποῖος εἰς ἡλικίαν 80 ἐτῶν ἀπε φάσισε νὰ κηρύξῃ. Ἡ ἐπίδρασις τοῦ Φλα - μιάτου εἰς τὸν απουλᾶκον ἦτο ἐμφα νὴς καὶ ἡ δρᾶσίς των ὑπῆρξε παράλληλος. Τὰ κηρύγ ματά των ἐκαυτηρίαζαν τὴν Ἀν τορθό - δοξον καὶ Ἀντι χριστιανικὴν πολιτι κὴν τῆς Γερμανο-Βαυαρι κῆς διακυ βερνήσεως καὶ τὴν πρὸς αὐ τὴν ἐνδοτικὴν ὑποχώρησιν τῆς Συν - όδου τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ κοινὴ δρᾶσις καὶ ἡ παρόμοια διδασκαλία τῶν τριῶν, Φλαμιάτου, απουλάκου, καὶ Κων σταντίνου Οἰκονόμου, ἔγινε γνωστὴ ἀπὸ τοὺς ὑπεναν τίους ὡς «Καλογηρικὴ Συνωμοσία». Ἡ Σατανοκίνητος καὶ Σατανολατρικὴ Μασονία, ἡ συνωμοτοῦσα νύκτα καὶ ἡμέραν κατὰ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ, εἶχε τὸ θράσος νὰ στιγ ματίσῃ τὸν ἀγῶνα τῶν τριῶν αὐτῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν νευματι κὴν ἐπιβίωσιν τοῦ Ἔθνους ὡς «Καλογηρικὴν Συν - ωμοσίαν». Ὅπως ὅμως τὸ θράσος εἶναι χαρα - κτηριστικὸν τῶν δαιμόνων καὶ τῆς πομπῆς αὐτῶν, οὕτως εἶναι καὶ ἡ ἄγνοια. Ἀγνοοῦν αὐτὸ τὸ ὁποῖον θὰ ἔπρεπε νὰ ἐνθυμοῦνται, ὅτι ὅταν πάντες οἱ Ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Νομο -

80 78 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ διδά σκαλοι συνωμοτοῦν κατὰ τοῦ Ἰσραήλ, «δύ ναται ὁ Θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ» (Λουκ. Γ 8), ὅπερ καὶ ἐποίησε πάλιν, ἐγείρων διδασκάλους ἐκ τῶν ἁπλῶν καὶ ἀμαθῶν Γραικῶν. Ὁ Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος, γραπτῶς καὶ προ - φορικῶς, εἰς άτρας καὶ ἀλλαχοῦ, καὶ μέχρι τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀποστέλλων ἐπείγοντα μηνύματα, ἐσάλπισε σάλπισμα κινδύνου ὡς ἄ γρυπνος φρουρός, καὶ ὑπέδειξε τρόπους ἀ ποτελεσματικῆς ἀμύνης εἰς τοὺς Χριστιανούς, λαϊκοὺς καὶ Μοναχούς. Συνέστησεν αὐτὸ τὸ ὁποῖον εἶναι ἐπιτακτικῶς ἀναγκαῖον καὶ σή μερον: Νῆψιν, ἐγρήγορσιν, κάθαρσιν, φωτι σμόν, πιστὴν τήρησιν τῆς Ἑλληνορ - θο δόξου καὶ τῆς ατερικῆς παραδόσεως. Τὸ φρόνημα τοῦ Φλαμιάτου ἦτο ατερικόν, Νηπτικόν, Μοναχικόν, Ἡσυχαστικόν καὶ ὄχι πολι τικόν. Δὲν ἦτο Ρωσόφιλος, ἀλλὰ Θεό-φιλος. Δὲν ἦτο ὑποχείριον τῆς Ρωσικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς. Ἦτο χειραγωγὸς τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς ζωῆς. Δὲν ὑποκινοῦσεν εἰς Ἀνταρσίαν. αρακινοῦσεν εἰς Ὀρ - θοδοξίαν, Ὀρθοπραξίαν, Φόβον Θεοῦ, Θεοῦ παιδείαν, ἐπιμέλειαν ψυχῆς διὰ τῶν ἀρετῶν

81 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 79 καὶ διὰ τῶν Ἱερῶν τῆς Ἐκκλησίας Μυστηρίων. Δὲν ἦτο ἀντιεξουσιαστὴς ἢ ἐπαναστά - της, ὥστε νὰ ἀποτελῇ δικαίως κίνδυνον διὰ τὴν Ἐξουσίαν. Ἁπλῶς ὡς πιστὸς δὲν συναι - νοῦσεν εἰς τὴν βλασφημίαν τὴν ὁποίαν ἐν - έχει ἡ ὑποταγὴ τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸ Κράτος καὶ ἡ ἀν τίστοιχος ὑπεροχὴ τοῦ ἀνθρώπου ἔναντι τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Θείας Χάριτος. Τὰ κηρύγματά του ὄντως περιεῖχον ὀξεῖαν κριτικὴν ἐναντίον τῆς πολιτικῆς τῶν Ἀγγλο - φίλων καὶ ἐναντίον τῆς Βαυαρι κῆς ἐξουσίας. Αὐτὸ ὅμως δὲν προέκυπτεν ἀπὸ πολιτικὰ κί - νητρα. ροέκυπτεν ἀπὸ τὰς θρησκευτικὰς καὶ ἀντεθνικὰς παρεμβάσεις ἐκείνων, ὅπως παρατίθενται κατωτέρω: Ἀπὸ τὴν εἰσαγωγὴν ροτεσταν τι κῶν Αἱρέσεων καὶ πρακτικῶν, ξένων πρὸς τὴν Ἐκκλη - σίαν, ἀντιθέτων πρὸς τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ πρὸς τὴν Ἱερὰν αράδοσιν. Ἀπὸ τὴν ἐπιρροὴν τῶν Θεϊστικῶν καὶ Θεο - σεβιστικῶν διδασκα λιῶν, ἤτοι φι λοσοφικῶν περὶ Θεοῦ θεωριῶν, αἱ ὁποῖαι ἀρνοῦνται τὴν Θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸ Τριαδικὸν Δόγμα, τὰς ὑπερφυσικὰς Ἀληθείας τοῦ Χρι στι - ανισμοῦ, τὰ Μυστήρια, τὰς Ἱερὰς Εἰκόνας, τὰς

82 80 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ καθιερωμένας Νηστείας, τὰς Θείας ἀπο κα λύ - ψεις, καὶ περιορίζονται εἰς τὸν Ὀρ θο λογισμὸν καὶ εἰς τὸ σύνθημα «Θεὸν σέβου», [ἐξ οὗ καὶ Θεοσεβισταί], μὲ κραυγαλέαν τὴν περίπτωσιν τοῦ Θεοφίλου Καΐρη ( ), ὁ ὁποῖος κατεδικάσθη Ἐκκλησιαστι κῶς καὶ καθῃρέθη. Ἀπὸ τὴν εἰσαγωγήν, ἐξάπλωσιν καὶ ἐγκαθίδρυσιν τῆς Ἑβραιομασονίας ὡς τῆς μόνης πραγ ματικῆς πηγῆς ἐξουσίας εἰς τὴν ολιτείαν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησιαστικὴν Ἱεραρχίαν. Ἀπὸ τὴν θεσμοθέτησιν τῆς μονίμου ἀθετή - σεως τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἀρχῆς, ὥστε κάθε Ἐκκλησιαστικὴ Ἀπόφασις νὰ λαμβάνεται τε - λικῶς καὶ οὐσιαστικῶς μόνον ἀπὸ τὸ Κράτος, κατὰ τὴν Ἀντιεκκλησιαστικὴν πολιτικὴν τοῦ Γερμανοῦ Maurer καὶ τὴν ἐπιβολὴν ἑνὸς πολιτειο κρα τικοῦ συστήματος, τῆς «Νόμῳ Κρατού σης ολιτείας» ὅπως οἱ Νόμοι Σ καὶ ΣΑ τοῦ Ἀπὸ τὴν πρόκλησιν Ἀποστασίας ἐκ τοῦ α - τριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καὶ Σχίσμα - τος ἐξ ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Ἀπὸ τὰς Κυβερνητικὰς διώξεις ἐναντίον τοῦ Μοναχισμοῦ, ὡς ἐμποδίου εἰς τὸν ἐκ - προτε σταντι σμόν.

83 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 81 Ἀπὸ τὴν διάλυσιν ἄνω τῶν 430 Μονῶν καὶ τὰς ὑπερφορολογήσεις τῶν Μοναστηρίων. Ἀπὸ τὰς Κυβερνητικὰς κατασχέσεις τῆς Ἐκ - κλησιαστικῆς περιουσίας. Ἀπὸ τὰς ἐναντίον τοῦ Κλήρου συνωμοσίας. Ἀπὸ τὰς ἱεροσυλίας, καινοτομίας, ἀνο μίας καὶ διαφθοράς. Ἀπὸ τὴν πρόκλησιν σκανδάλων καὶ σκαν - δαλισμοῦ συνειδήσεων. Ἀπὸ τὴν συστηματικὴν Μυστικότη τα, τὴν προπαγάνδα, τὴν χειραγώγησιν τοῦ Τύπου, τὴν διαμόρφωσιν καὶ παραπλάνησιν τῆς κοι - νῆς γνώμης, τὴν δια σπορὰν φημῶν, τὴν δημιουρ γίαν καλῆς φή μης δι ὅσους τοὺς ἦσαν χρήσιμοι καὶ τὴν καταρράκωσιν ὑπολήψεων δι ὅσους τοὺς ἐνο χλοῦσαν, τὴν κα - λιέργειαν φόβου καὶ πανικοῦ. Ἀπὸ τὴν νόθευσιν τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, καὶ τὴν ὑπονόμευσιν τῆς παιδείας, τῆς φιλο - λογίας, τῆς φιλοσοφίας. Ἀπὸ τὴν δολίαν μεταχείρισιν τῶν ἰδίων τῶν Ἑλλήνων ὡς ὀργάνων διὰ τὴν αὐτοκα τα στρο - φήν των, καὶ τὴν ἐξάπλωσιν τῆς πλάνης καὶ τῆς διαφθορᾶς. Ἀπὸ τὴν προώθησιν εἰς ὑψηλὰς θέσεις τῆς

84 82 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ ολιτείας καὶ τῆς Ἐκκλησίας μόνον ἐξανδρα - ποδισμένων καὶ διεφθαρμένων ἀποστατῶν. Ἀπὸ τὸν ξενόφερτον τρόπον ζωῆς, τὴν πα - ρακμειακὴν πολυτέλειαν καὶ τὴν φαυλότη - τα, πρὸς ἀλλοίωσιν τοῦ Ὀρθοδόξου ἤθους καὶ φρονή ματος τῶν Ἑλλήνων. Διέβλεπεν ὁ φωτισμένος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ὅτι διὰ τῶν ἀνωτέρω, ἡ ὕπουλος πο - λι τικὴ τῶν Ἄγγλων Κατακτητῶν, μὲ τὴν συμβολὴν καὶ ἐπιρροὴν τῶν Μασο νικῶν Ἑταιριῶν καὶ Δυνάμεων, εἶχε καταστήσει πράγ ματι ὑποχείριον καὶ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλη σίαν καὶ τὴν ολιτι κὴν Ἐξουσίαν τῆς Ἑλ λάδος, οὕτως ὥστε νὰ ἐπιβληθῇ ὅ,τι πιὸ ἀντίθεον καὶ μι σητὸν εἰς τὸν Θεὸν εἶ ναι δυνατόν: Διαφθορά, Σαρκολατρεία, Ἀθεΐα, Αἵρεσις, μέχρι καὶ Σατανολατρεία. Ἀπεκάλυπτεν ὁ ὁσιακὸς Ἀγωνιστὴς τὴν μακροπρόθεσμον κατὰ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπι - βουλὴν τῶν Μασόνων, τῶν Γερμανῶν Λου θη - ροκαλβί νων, τῶν Ἄγγλων ροτεσταντῶν, καὶ τῶν ἐξ Ἀμερικῆς Ἀγγλι κα νῶν-ἐπισκοπε - λιανῶν «ἀπο στόλων τῆς Αἱρέσεως» καὶ Ἐκ - παιδευτι κῶν, οἱ ὁποῖοι, ὅπως οἱ σημερινοὶ Ἑβραιοχιλιασταί, ἔ στηναν τυπογρα φεῖα, διὰ

85 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 83 νὰ δημο σιεύουν ἐ φημερί δας, φυλ λάδια καὶ βιβλία, καὶ ἵδρυον σχολεῖα διὰ νὰ «ἐκ παιδεύ - σουν τὰς μητέρας τῆς Ἑλ λάδος» (ὡς ἔλεγεν ὁ Rev. John H. Hill, τοῦ ὁποίου τὸ σχολεῖον εἰς τὴν Ἀθή να, γνωστὸν ὡς «Ἡ Σχολὴ Χίλλ», εἶναι τὸ παλαιότερον εἰς τὴν Ἑλλάδα σχολεῖον, τὸ ὁποῖον ἐξακολουθεῖ νὰ λειτουργῇ χωρὶς διακοπὴν ἀπὸ τὸ 1831 καὶ διατηρεῖ ἀκόμη τόσην ἐπιρ ροήν, ὥσ τε καὶ σήμερον νὰ στέλ νουν ἐκεῖ τὰ παιδιά των νὰ μορφωθοῦν πολλοὶ εὔποροι καὶ ἀνώτατοι ἄρχοντες τοῦ Κράτους). Ἡ διδασκαλία τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Φλαμιάτου δὲν ἦτο μόνον φλογερὰ καὶ ζηλωτική. Διέπετο καὶ ἀπὸ χαρακτηριστικὴν διεισδυτικό - τητα εἰς τὰ τεκταινόμενα ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ μίαν ἐξαιρετικὰ ρεαλιστικὴν διορατικότητα. Ἀνεγνώρισε τὴν ὑπο - χθόνιον προσπάθειαν διὰ τὴν ἀλλαγὴν τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου 80 ἔτη πρὶν αὐτὴ ἀποτολμηθῇ εἰς τὴν πρᾶξιν, καὶ διέ - βλεψε τὴν πρόθεσιν τῶν ἐχθρῶν τῆς ίστεως νὰ καταργήσουν τὴν Ὀρθοδοξίαν. Τὸ προεῖπε μάλιστα ὅτι, οἱ ῥαδιοῦργοι Ἀγγλικανοί, οἱ ἐπί βουλοι Λουθηροκαλβῖνοι, καὶ οἱ

86 84 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ Σατανολάτρες Μασόνοι ἐργάζονται συστη μα - τικῶς διὰ τῆς νοθείας, τῆς πλάνης, τῆς Αἱ ρέ - σεως, καὶ τῆς δια φθορᾶς Κλήρου καὶ λαοῦ, «ὅπως μίαν ἡμέραν νομοθετηθῇ διὰ Οἰκου μενικῆς Συνόδου ἡ κατάργησις τῆς Ὀρθοδοξίας». Διὰ τὸν θρησκευτικο-κοινωνικὸν αὐτὸν ἀγῶνα, ὁ Φλαμιᾶτος καὶ ὁ απουλᾶκος συν - ελήφθησαν τὴν , κατόπιν ἐντολῆς τοῦ βασιλέως Ὄθω νος, ὡς δῆθεν ἀρχηγοὶ ἀν - ταρ σίας, καθότι μέλη τῆς Φιλορθοδόξου Ἑ - ται ρίας. Ἐρρίφθησαν ὡς συνωμόται εἰς τὴν φυλακὴν τοῦ «Ἀ ράπη» τοῦ Κάστρου τοῦ Ρίου τῶν ατρῶν μαζὶ μὲ ἄλλους 150 λαϊ - κούς, ἱερεῖς καὶ κυρίως Μοναχούς. Ἐκεῖ ἔ - μεινεν ὁ Κοσμᾶς προφυλακισμένος διὰ νὰ δικαστῇ. Ἔγινε δὲ πρὸς τοῦτο μία μεταγωγή του εἰς Ἀθήνας, ἀλλὰ πάλιν ἐπέστρεψεν εἰς τὴν φυ λα κὴν τῶν ατρῶν λόγῳ ἀναβολῆς τῆς δίκης. Τελικῶς δὲν ἐδικάσθη ποτέ. Εἰς τὴν φυλακὴν ἐδέχθη καὶ τὸ Μονα - χικὸν Σχῆμα, ὀλίγον πρὸ τοῦ θανάτου του, εἰς ἡλικίαν 66 ἐτῶν τὸ ερὶ τοῦ θανάτου του ὑπάρχουν δύο ἐκ -

87 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 85 δοχαί: Ἡ μία εἶναι ὅτι ἐστάλη «πρὸς σωφρο - νισμὸν ἐκκλησιαστικόν» εἰς Μοναστήριον τῆς Ἄνδρου, ὅπου καὶ ἀπέθανεν. Ἡ ἄλλη, καὶ ἐπικρατεστέρα, εἶναι ὅτι, ὢν φυλακισμέ νος, ἐδηλητηριάσθη ὑπὸ τῶν Ἀγγλοφίλων καὶ Ὁ Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος φυλακισμένος εἰς τὸ Ρίον ατρῶν ( ἰχνογραφία Ἀναστασίας Κούκα).

88 86 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ

89 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 87 Κοσμᾶ Φλαμιάτου, «Φωνὴ Ὀρθόδοξος καὶ Σπουδαία», ίναξ εριεχομένων ἐνδεικτικὸς τοῦ μεγέθους τοῦ προβλήματος τὸ ὁποῖον ἀντιμετώπιζεν ἡ Ἑλλὰς καὶ ἡ Ἐκκλησία τὸν 19ον αἰῶνα.

90 88 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ ἀπεβίωσε τὴν 19ην Σεπτεμβρίου Ἡ πρώτη διεδόθη πρὸς κάληψιν τῆς δευτέρας. Τὸ ἔργον καὶ ἡ προσφορὰ τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Φλαμιάτου ἀξιολογήθηκε ποικιλοτρόπως, ἀνα - λόγως μὲ τὰς θρησκευτικὰς πεποιθήσεις τοῦ καθενός. Ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους θεωρεῖται μάρτυς καὶ πρωτοπόρος, ἐνῶ ἀπὸ τοὺς Ἀθέους-Αἱρετικούς-Μασόνους φανατι κὸς καὶ στενοκέφαλος (ὡσὰν αὐτοὶ οἱ δεύτεροι νὰ μὴν ἦσαν φανατικοὶ καὶ ἰσχυρογνώμονες εἰς τὴν Ἀθεΐαν των, εἰς τὴν Αἵρεσίν των, εἰς τὴν Μασονίαν των). Τὸν ἑπόμενον αἰῶνα, 75 ὁλόκληρα ἔτη μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Κοσμᾶ, ὁ γνωστὸς Μα - σό νος τῆς Στοᾶς «υθαγόρας» Μπάμπης Ἄνινος τὸν χαρακτηρίζει «θρησκο μανῆ, ὑπο - κείμενον εἰς ἀσκητικὰς ἐξάψεις καὶ ἐσκοτισμένον ἔχοντα τὸν νοῦν ἐκ τῆς ἐνδελεχοῦς ἀναγνώ σεως τῆς δυσπέπτου τῶν συν - αξαρίων ὕλης καὶ ἐκ τῆς ἀσχολίας αὐτοῦ περὶ τὴν ἐξήγησιν τῶν χρησμῶν τοῦ Ἀγαθαγγέλλου» (Ἄνινος Μπάμπης, Ἱστορικὰ Σημειώματα. Μετὰ πολλῶν εἰκόνων. Τυ πο - γραφεῖον Ἑστία. Ἀθῆναι, 1925, σελ. 433). Εἰς τὸ ἴδιον πνεῦμα, ὁ σὺν τοῖς ἄλλοις ἱστο - ριογράφος καὶ λογοτέχνης Δημήτριος Φωτιά -

91 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 89 δης, ὁ ὁποῖος εὗρεν εἰς τὸν Κομμου νισμὸν τὴν λύσιν διὰ τὰ προβλήματα τῶν ἀδυνάτων, ἔγραψε διὰ τὸν Φλαμιᾶτον: «Ὁ στενοκέφαλος καὶ θρησκόληπτος αὐτὸς ἄνθρωπος εἶχε τυπώσει καὶ δύο βιβλιαρά κια, τὴν «Φωνὴ τῆς Ὀρθοδοξίας» καὶ τὴν «Ἑρμηνεία τῶν Χρησμῶν τοῦ Ἀγαθαγγέλου». Μὲ αὐτὸν ξυπνοῦσε καὶ μὲ αὐτὸν κοιμόταν, γυρεύοντας στὶς προφητικὲς ἀσυναρτησίες του νὰ βρῇ λύσεις γιὰ ὅλα τὰ προβλήματα ποὺ βασάνιζαν ὄχι μονάχα τὸν τόπο μας παρὰ κι ὅλον τὸν κόσμο» ( Φωτιάδης Δημή - τρης, Ὄθωνας Ἡ Ἔξωση σελ. 172). Τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ τῶν Μασόνων καὶ τῶν Ἀθέων παῖδες λυσσομανοῦν ἀκόμη διὰ τὸν Φλαμιᾶτον καὶ τὸν συκοφαντοῦν ἕνα αἰῶνα μετὰ τὴν δολοφονίαν του δὲν εἶναι ἁπλῶς ἀξιοσημείωτον, ἀλλὰ ἀποκαλυπτικὸν τῆς ζη - μίας τὴν ὁποίαν ὑπέστησαν ὑπὸ τῆς σπουδαίας προσωπικότητος αὐτοῦ τοῦ ἁπλοῦ καὶ ἀτέχνου κήρυκος. Τὸν ἐπικρίνουν διὰ τὸ ἐπουσιῶδες, διὰ τὴν ἔλλειψιν ὑψηλῆς φιλο λογι κῆς ποιότητος τοῦ γραπτοῦ του λόγου, ἀλλὰ ἀδυνατοῦν νὰ ἀντικρούσουν τὴν οὐσίαν τῶν κατ αὐτῶν

92 90 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ ὑπ αὐτοῦ καταγγελιῶν καὶ νὰ ἀποδείξουν ἑαυτοὺς ἀθώους. Ἔζησε καὶ ὁ Κοσμᾶς ὡς καὶ οἱ πλεῖστοι τῶν Ἑλλήνων εἰς τὴν πτωχὴν μορφωτικῆς παιδείας μεταπολεμικὴν ἐκείνην Ἑλ λάδα. Τοῦτο ὅμως δὲν ἠμπόδιζεν αὐ - τοὺς νὰ ἐκφράσουν μὲ τὸν ἁπλοῦν καὶ χω - ρὶς ρητο ρικὰ σχήματα ἐκλαϊκευμένον λόγον των, τὴν ἐκ τῶν βιωμάτων των σοφίαν καὶ τὰ περισσεύματα τῆς ψυχῆς των, ὡς ἀπομνημονεύματα καρδίας. οῖος θὰ κατηγορήσῃ διὰ τοῦτο τὸν Κολοκοτρώνην ἢ τὸν Μακρυγιάννην ἀντιστοίχως; Καὶ διατί νὰ κατηγορηθῆ ὁ Φλαμιᾶτος, τοῦ ὁποίου ἄλ - λωστε ὁ λόγος εἶναι ὑψηλοτέρας φιλολογι - κῆς καὶ πνευματικῆς ἀξίας; Ἄλλωστε καὶ ὁ ἴδιος εἶχε ἐν πλήρει ἐπιγνώ σει δηλώσει ἀτελείας τῶν λόγων του, λάθη καὶ ἀδυναμίας, καὶ ἀνεκά λει ἐκ τῶν προτέρω τὰ τυχὸν ἐκ - φραστικά του λάθη, τὰ γενό μενα ἐκ τῆς ὁρ - μῆς τοῦ λόγου κάτω ἀπὸ ἐγνωσμένης δυσ - κολίας συνθήκας ἀγῶνος. Αὐταὶ ὅμως αἱ ἐλ - λείψεις δὲν μειώ νουν οὔτε τὴν ἀξίαν οὔτε τὴν ὀρθότητα οὔτε τὴν ἀπήχησιν τῶν συγ - γραμμάτων του εἰς τὸ λαϊκόν του ἀκροα τή - ριον. Ὁ λόγος του, ἐκλαϊκευμένος καὶ ἀν τι -

93 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 91 ληπτὸς εἰς ὅλας τὰς τάξεις, ἐκαυτη ρίαζεν ὅλα τὰ κοινωνικὰ στρώματα διὰ κάθε τὶ τὸ ἄθε σμον, τὸ ἀντίθεον, τὸ ἀντιχριστιανικόν, τὸ ἀντεθνικόν. αρ ὅλους τοὺς φαινομενικῶς ὑπερβο - λικοὺς καὶ καυστικοὺς χαρακτηρισμούς του, εἶχεν ἀναπτύξει ἀλάνθαστον κριτήριον, νὰ ἀντιλαμβάνεται τὴν πραγματικότητα καὶ νὰ ἐπισημαίνῃ κάθε θρησκευτικὴν καὶ πολιτει - ακὴν δυσλειτουργίαν. Τοῦτο ἦτο ἀποτέλεσμα τῆς διὰ βίου ατερικῆς καὶ Μονα στικῆς μορ - φώσεως τὴν ὁποίαν ἀπέκτησεν εἰς τὰ Μονα - στήρια καὶ ἡ ὁποία τὸν κατέστησε βαθυστό - χαστον ἡσυχαστήν, ἀλλὰ καὶ φλογερὸν Ἱερο - κήρυκα, καὶ τοῦ παρεῖχε τὸ πλεονέκτημα τοῦ καθαροῦ ὀφθαλμοῦ καὶ τῆς καθαρᾶς συνειδήσεως, ὥστε νὰ στηλιτεύῃ εὐ θαρσῶς ὅσα συνέβαινον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, εἰς τὴν ολιτείαν καὶ εἰς τὴν Ἐκπαίδευσιν, εἰς τὸν τόπον του καὶ εἰς ὅλην τὴν ἐπικρά τειαν, ἐξ αἰτίας τῶν ἀλλοιώσεων τὰς ὁποί ας ἐπέφερεν ἡ «δυναστικὴ προστασία» τῶν Ἄγ γλων ρο - τεσταντῶν, Μασόνων καὶ Γερμανῶν Λουθη - ροκαλβινι στῶν ἀναμορφωτῶν. Ἤδη ὁ ροτε - σταντισμὸς καὶ ὁ Τεκτονισμὸς εἶχον ἐπιφέ-

94 92 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ ρει ἀνε πανορ θώτους ἀλλοτριώσεις εἰς τὴν κοινωνί αν, εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, εἰς τὰς δομὰς τῆς Ἐξουσίας, εἰς τὰς παραδό - σεις τοῦ Γένους, εἰς τὴν ἐκπαίδευσιν, καὶ κυρίως εἰς τὸ ἦθος τοῦ λαοῦ, τὸν ὁποῖον κα - θιστοῦσαν ὁσημέραι ἄσω τον, διεφθαρμένον καὶ ἀθεόφοβον. Ἡ φωνή του ὅμως ἠκούετο ὡς «φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ». Τοὺς απικοὺς τοὺς ὁποίους ἀπέρριπτεν ὡς Αἱρετικοὺς καὶ ἀπόβλητους τῆς Ἐκκλησίας, δὲν τοὺς ἐπολέμησε μετωπι κῶς, διότι δὲν εἶχον τὴν ἐποχὴν ἐκείνην τόσον ἄμεσον πολεμικὴν καὶ ἐμφανῆ ἀνάμειξιν εἰς τὰς ἐκτυλισσομέ νας ραδιουρ γίας, ὅσον εἶχον οἱ ροτεστάν ται καὶ οἱ Ἑβραιο-Μασόνοι. Ἀσκητής, κοσμοκαλόγερος, λαϊκὸς Εὐαγ γε - λιστής, φλογερὸς Ἱεροκῆρυξ, χαρισματι κὸς ἀγω - νιστής, πιστὸς τηρητὴς τῆς Ἑλληνορθο δόξου Χριστιανικῆς καὶ ατερικῆς αραδό σεως, ἔν - θερμος ὑ ποστηρικτὴς τῶν Ἑλ ληνορ θοδόξων ἰδεωδῶν, ὀξυδερκὴς ἐκτιμη τὴς τῶν καταστάσεων, ἔχων προφητικὸν χά ρισμα, ὁ Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος συνελάμβανε μὲ ἐκπλη κτικὴν δεξιότητα τὰ μηνύματα τῶν καιρῶν καὶ ἐπε - σή μαινε τοὺς κινδύνους τοῦ μέλλον τος. Δὲν

95 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 93 εἶχε πολιτικὰς ἐπιδιώξεις, οὔτε ἀο ρί στους οὔτε συγ κεχυμένας. Δὲν ἔπραξε ποτὲ κάτι πρὸς τὸ ἴδιον συμφέρον, παρὰ μόνον διὰ τὸ κοινόν. Διὰ τοῦ το, ἡ ἐπίδρασις ἡ ὁ ποία ἀνε πτύχθη εἰς τὴν συν είδησιν τοῦ λα οῦ ὑπῆρ ξε μεγάλη καὶ ἐνόσῳ ἔζη καὶ ἀκόμη πιὸ μεγάλη μετὰ θάνατον. Κοσμᾶ Φλαμιάτου, «Ἐπιστολὴ πρὸς τοὺς ἐν τῷ Ἁγιωνύμῳ Ὄρει τοῦ Ἄθωνος Ἀσκουμένους ατέρας», 1840.

96 94 Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ ΕΡΙ ΤΟΥ ΔΟΛΙΟΥ ΟΛΕΜΟΥ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΑΣΟΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΤΡΙΔΟΣ «Εἶναι πρὸ πολλοῦ γνωστὸς κοινῶς εἰς ὅλον τὸν κόσμον ὁ κατὰ τὴς Ἁγιωτάτης ἡμῶν ίστεως καὶ Ἐκ κλησίας δολιώτατος καὶ μανικὸς διωγμός. Οὗτος ἔλαβεν ἀρχὴν δολίως καὶ συστηματικῶς πρὸ χρόνων εἰς τὴν Ἑπτάνησον ἀπὸ τὴν Ἑπτάνησον τὸ κακὸν ἡ - πλώθη εἰς τὴν Ἑλλάδα συγχρόνως δὲ εἰς τὴν Ἀσίαν, εἰς τὴν Αἴγυπτον, εἰς τὴν Θράκην, καὶ εἰς ὅλα ἁπλῶς τὰ Ὀρθόδοξα Κράτη.»Ἡ πλάνη καὶ ἡ διαφθορὰ διὰ δολίου ἐνεργείας τῶν ἐχθρῶν τῆς ίστεως ἐκατήντησεν ἐπὶ τοσοῦτον, ὥστε πολλοὶ σοφοὶ καὶ ἐνάρετοι ἄνδρες φωνάζουσι πρὸ πολλοῦ, ὅτι... μέλλουν νὰ ἐπιπέσωσιν ἀπ οὐρανοῦ, διὰ τὴν ἐκ τῆς ίστεως Ἀποστασίαν τῶν Ὀρθοδόξων... καὶ [τὴν] διὰ τῆς ῥαδιουργίας τῆς Ἀγγλίας παγκόσμιον συνωμοσίαν κατὰ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκ -

97 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 95 κλη σίας, τοιαῦτα τρομερὰ καὶ φρικτὰ δεινά, ὁποῖα οὐδὲ μία ἄλλη γενεὰ ἀπὸ Καταβολῆς Κόσμου μέχρι τῆς σήμερον εἶδεν» (Λόγος Στηλιτευτικός, συγ - γραφεὶς τὸ Ἐν Βόλῳ, 1910, σελ. 3-4). «...τοῦ σκολιοῦ Δράκοντος... τὰ κέντρα ὁπλίζονται ὁσημέραι, καθ ὅλου μὲν τοῦ Χριστεπωνύμου πληρώματος, ἐξαιρέτως δὲ κατὰ τοῦ Μοναδικοῦ ἐπαγγέλματος [=Μοναχισμοῦ], καὶ τὰ ὁποῖα ὑπέρ ποτε ἄλλοτε τὴν σήμερον ἐπιπολλάζουσι καὶ προξενοῦσι τὴν πτῶσιν καὶ τὴν ἀπώλειαν εἰς τοὺς πολλούς... Εἰς ἰατρείαν τῶν ἰοβόλων τούτων φαρμάκων ἀ - παιτεῖται ἐπίτασις εὐχῆς, νηστείας, δεήσεως ἐκτενοῦς, δακρύων, καὶ ἀληθινῆς ἐπιστροφῆς εἰς τὸ ἐξιλεῶσαι τὸν Ὕψιστον, καὶ ῥυσθῆναι τῆς τοιαύτης μεγάλης ὀρ γῆς τῆς ἐπερχομένης τῇ οἰκουμένῃ. Φύγωμεν ὅθεν τὸν τρομερὸν ὄλεθρον, τὸν κατὰ τῆς ίστεως καὶ τοῦ Γένους ἡμῶν τῶν εὐσεβῶν διωγμόν, τὸν δολίως καὶ μυστικῶς ἐνεργούμενον πρὸ τεσσαράκοντα ἐτῶν καὶ ἐπέκεινα ἐκ μυστι - κῆς συνωμοσίας ὅλων τῶν Ἀλλοφύλων Ἐθνῶν καὶ Αὐ - λῶν τῆς Δύσεως, δι ἐνεργείας τῶν Ἀθέων Λουθηρο - καλβίνων, οἵτινες εἰς τοὺς ἐσχά τους τούτους καὶ χαλεποὺς χρόνους φέρουσιν ἐν ἑαυ τοῖς ἀπαράλλακτον τὴν εἰκόνα τοῦ Σατανᾶ» (Ἐπιστο λὴ πρὸς τοὺς ἐν τῷ Ἁγιω - νύμῳ Ὄρει ατέρας, εμφθεῖσα ἐκ Κεφαλληνίας, 27 Μαρτίου Ἐπανέκδοσις ἐν Βόλῳ, 1910, σελ. 4).

98 96 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ «Αὕτη ἡ Συνωμοσία ἐκτελεῖται ἔκτοτε εἰς πάντα τὰ μέρη τοῦ Βορρᾶ, Μολδοβλαχίαν, Σερβίαν, Βουλγαρίαν καὶ εἰς ὅλον τὸ Ὀθωμανικὸν Κράτος, Ἀνατολήν, Αἴγυπτον, Λυβίαν, καὶ διὰ νόμου εἰς τὴν Ἑπτάνησον καὶ Ἑλλάδα, ὅπου ἡ Ἀγγλία ἔχει τὴν ἰσχὺν καὶ ἐπιρροὴν εἰς τὰ πράγματα.» Εἰς αὐτὸν τὸν φρικτὸν σκοπὸν τείνουσιν ὅλα τὰ ἁπανταχοῦ σημερινὰ Σχολεῖα καὶ Λύκεια, ὅλαι αἱ καθ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους Λαοὺς διοργανωμέναι Μυστικαὶ Ἑταιρίαι, τὰ Κόμματα, τὰ Σχίσματα, ἡ διάδοσις τῆς διαφθορᾶς, καὶ πρὸ πάντων ἡ νῦν Ἐκκλησιαστι - κὴ Διοίκησις, διὰ τῆς ὁποίας διευθύνεται ἡ καθ ἡμᾶς Ἐκκλησία ἀπὸ τῆς ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ, κατὰ τὸ ὅλον ἀπαίσιον καὶ Ἀντιχριστιανικὸν σύστημα τῆς Ἀγγλίας, συστηματικῶς καὶ διὰ νόμου εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἐμμέσως δὲ καὶ πλαγίως εἰς ὅλα τὰ Ὀρθόδοξα Κράτη» (Ἐπιστο λή, σελ. 5). «Εἰς αὐτὰ τὰ δύο κράτη, Ἑπτανήσου καὶ Ἑλλάδος, διὰ νόμου καὶ συστηματικῶς, οὐ μόνον λαϊκοί, ἀλλὰ καὶ οἱ ΑΣΟΝΔΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ [=ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ], καὶ κακοδόξως διοικοῦσι, καὶ νομοθετοῦσι τὰ τῆς Ἐκκλησίας...» Οἱ δὲ ὀλίγοι σωζόμενοι Ἐπίσκοποι, οὐδὲν ἄλλο ἔχουσιν ὡς πρὸς τὰ Ἐκκλησιαστικὰ καθήκοντα εἰ μὴ ὄνομα κενὸν καὶ τύπον ὥστε ἡ ἀπ αἰῶνος δοθεῖσα

99 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 97 τοῦ αναγίου νεύματος τελεταρχικὴ τῶν σεπτῶν Μυστηρίων ἐξουσία ἐδόθη εἰς ἐκείνην τὴν ἀσεβεστά - την Ἀρχήν, ἥτις πρὸ πολλοῦ νοθεύει ἀδιαλείπτως ὅλα τὰ Ὀρθὰ Δόγματα, διαφθείρει τὸ νόημα τῶν Γραφῶν, ἐξαλείφει τοὺς Ὅρους τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἱε - ρῶν Συνόδων, καὶ διὰ τῶν πλανηθέντων Ἐπισκόπων καὶ Κληρικῶν ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ἀνεπαισθήτως ὅλα τὰ ὀρθὰ φρονήματα καὶ Μυστήρια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καὶ ἀντεισάγονται ἀξιοδακρύτως αἱ Κακοδοξίαι τῆς λάνης» (Ἐπιστο λή, σελ. 6-7). «...τὰς Ἀνομίας, τὰς Καινοτομίας, τὰς Δεισιδαιμονίας, καὶ τὰς Καταχρήσεις τῶν άπων τῆς αλαιᾶς Ῥώμης καὶ τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας καὶ τὰ ἐξ αὐτῶν σκάνδαλα, ἐξ ὧν προῆλθεν ἡ Λουθηρο-Καλβινικὴ λάνη» («ρολεγόμενα», Ἑρμηνεία τῶν Χρησμῶν τοῦ Ἀγαθαγγέλου, Ἐν Ἀθήναις, 1849, σελ. δ ). Ὁ Ἀγαθάγγελος «ἀπεκάλυψε πρὸ 300 περίπου ἐτῶν τὴν ἐπὶ τὸ χεῖρον προκοπὴν τῆς απικῆς λάνης, διὰ τῶν ἐκεῖσε ἀναφανησομένων πολλῶν καὶ ποικίλων Αἱρέσεων τοῦ Λουθηρο-Καλβινισμοῦ, τὰ ἐξ αὐτῶν ἐσόμενα μεγάλα καὶ γενικὰ δεινά, καὶ τὴν ἐπὶ τέλους ἐπιστροφὴν τῆς Δύσεως πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον ίστιν... ερὶ δὲ τῆς Δύσεως ἐστηλίτευσε τὴν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν εἰσχωρήσασαν λάνην καὶ Ἀνομίαν προεφήτευσε δὲ τὴν ἐπὶ τὸ χεῖρον προκοπὴν τῆς τοι-

100 98 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ αύτης λάνης, τὸ πνευματικὸν ναυάγιον τῶν ἐκεῖσε λαῶν, τέλος δὲ τὴν ἐκ τοῦ πνευματικοῦ θανάτου ἐξανάστασιν τούτων, διὰ τῆς πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον ίστιν ἐπιστροφῆς αὐτῶν, τὴν τῶσιν δὲ καὶ τὴν Καταστροφὴν τοῦ υἱοῦ τῆς Ἀνομίας τῆς Δύσεως [=Ὁ άπας]» (Ἑρμηνεία, σελ. στ ). «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ εἰσὶ πρὸ πολλοῦ σκυθρωποὶ θεαταὶ τῆς νῦν ἀπαισίου καὶ τρομερᾶς ἐποχῆς, ἐν ᾗ ἐνεργεῖ ται καὶ προοδεύει ἀδιαλείπτως εἰς τοὺς Ὀρθο - δόξους ἡ ἐκ Θεοῦ Ἀποστασία, διὰ δολίου συνεργείας τοῦ κοινοῦ καὶ ἀορά του ἐχθροῦ, καὶ τῶν τούτου ἀντι - προσώπων καὶ ὑπαλλήλων, ἕνεκα τῆς ὁποίας πάσχει, κλονεῖται καὶ κινδυνεύει, ὅλος οὗτος ὁ αἰσθητὸς κόσμος» (Φωνὴ Ὀρθόδοξος καὶ Σπουδαία, πρώτη δημοσίευσις Ἐν Ἀθήναις, 1910, σελ. 14). «Τὰ πρῶτα μέτρα τῶν ἐχθρῶν τῆς ίστεως ἀπ ἀρχῆς ἐστάθησαν νὰ ἔμβωσιν εἰς αὐτὰ τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, εἰς αὐτὸ τὸ Θυ σιαστήριον, νὰ λάβωσι δηλαδὴ λαθραίως καὶ ἀνεπαισθήτως τὸ ηδάλιον καὶ τὴν Διεύθυνσιν τῆς καθ ἡμᾶς Ἐκκλησίας... καὶ ὡς ἐκ τούτου νὰ ἐξαλείψωσι κατὰ μικρὸν καὶ ἀνεπαισθήτως ὅλην τὴν Ὀρθόδοξον Ἱεραρ χίαν, ὅλον τὸ Ἱερατικὸν καὶ Μοναδικὸν [=Μοναχικὸν] τάγμα, νὰ μορφώσωσι κατὰ τὸ πνεῦμα τῆς Διαφθορᾶς καὶ τῆς λάνης ὅλην τὴν Ἑλληνικὴν καὶ Σλαβικὴν καὶ τὴν

101 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 99 λοιπὴν ἁπανταχοῦ Ὀρθόδοξον Νεολαίαν, καὶ κατὰ τὸ πνεῦμα τῆς αὐτῆς λάνης νὰ μορφώσωσι νέον ψευδώνυμον Κλῆρον... νὰ ἀνατρέψωσι κάθε τάξιν, εἴτε Ἐκκλησια στικῆς εἴτε ολιτικῆς εἴτε Ἠθικῆς καὶ Συγ γενικῆς ειθαρχίας, νὰ ἀνοίξωσιν ὅλον τὸν χείμαρρον τῆς Διαφθορᾶς, ὅλον τὸ πνεῦμα τῆς Ἀποστασίας καὶ Ἀναρχίας ὑπὸ τὸ πρό σχημα τῆς Ἐλευθερίας» (Λόγος Στηλιτευ τικός, σελ. 4). «Ἐκ τούτου βλέπομεν εἰς τὴν Ἑπτάνη σον ὅτι ὅλη ἡ Ἱεραρχία καθυπεβλήθη εἰς νέας Ἀντιχριστιανικὰς καὶ ὀλεθρίους νομο θεσίας, καὶ εἰς μισθοδοσίας τῆς Κοσμικῆς Ἀρχῆς, διὰ τῶν ὁποίων ἡ Ἀγγλία ἐνεργεῖ πρὸ πολλοῦ τὸ ναυάγιον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Γένους, καὶ ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων, ὅτι ὅλοι οἱ Ἀρχιερεῖς οὐδε - μίαν ἄλλην ἐξουσίαν ἔχουσιν εἰς τὰ Θεῖα καθήκοντα τοῦ Θυσια στηρίου, παρὰ τὸ ξηρὸν ὄνομα καὶ τοὺς μισθούς, ὅτι εἰς οὐδένα ἄλλον ἐπιτρέπεται ἡ χειροτονία εἰς Κληρικὸν παρὰ εἰς ὅσους ἔπεσον προλαβόντως, ἢ πέσωσιν πρότερον μυστικῷ τῷ τρόπῳ εἰς τὸν προση - λυτισμὸν τῆς Ἀγγλίας» (Λόγος, σελ. 5). [=Ὅποιος δὲν εἶναι προηγουμένως μυημένος εἰς τὸν ἀπο - κρυφισμὸν καὶ εἰς τὴν Σατανολατρείαν τῆς Μασονίας, τὴν ὁποίαν χρησιμοποιεῖ ἡ Ἀγ γλικὴ πολι - τικὴ, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ χειρο το νηθῇ Κληρικός, δηλαδή, ἱερέας ἢ ἐπίσκοπος.]

102 100 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ «Βλέπομεν ὅτι εἰς τὴν σήμερον πρὸς ὅλους τοὺς Ὀρθο δό ξους λαοὺς δο λίως καὶ συστηματικῶς ἐνερ - γου μένην πλάνην, ἐπι κρατεῖ τοσαύτη βαθυτάτη ὑπό - κρισις καὶ ὑπουλότης, καὶ μάλιστα εἰς τοὺς ἔχοντας τὸ σχῆμα τῶν Κληρικῶν, ὁποία εἰς οὐδεμίαν ἄλλην ἐποχὴν τῶν αἰώνων ἐφάνη, ὅτι ὅλοι οὗτοι οἱ κεκρυμ - μένοι προσύλητοι τῆς Ἀγ γλίας μετερχόμενοι τὸ ἔργον τοῦ ὠτακου στοῦ, γίνονται καθ ἡμέραν αἱ φρικωδέ - στε ραι προδοσίαι, κατὰ τῶν συγγενῶν καὶ φίλων, τῶν ὅσων δείξωσι κἂν μικρὸν ζῆλον καὶ ἀφοσίωσιν εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν.»Βλέπομεν ὅτι διὰ δολίου ἐνεργείας τῶν κοινῶν ἐχθρῶν, διεδόθησαν τοσοῦτον τὰ πάθη καὶ τὰ Σχίσματα, ὥστε... ὅλος ὁ λαὸς εὑρίσκεται κατακερματισμένος εἰς πολλὰ κόμματα. Οἱ λαϊκοὶ περιφρονοῦσι καὶ ἀπο στρέ - φονται τὸν Κλῆρον ὁ Κλῆρος κινεῖται ὑπὸ τῶν ἐχ θρῶν δι ἀπάτης εἰς προδοσίας τῶν λαϊκῶν» (Λόγος, σελ. 5-6). «Βλέπομεν ὅτι ἡ πλάνη τῆς ἀσεβείας διὰ τῆς ἐπα - ράτου Ἑταιρίας τῶν λεγομένων ΜΑΣΟΝΩΝ, τὴν ὁποίαν ἡ Ἀγγλία πρὸ χρόνων πολλῶν διωργάνωσε καὶ κινεῖ εἰς ὅλους τοὺς λαοὺς τῆς Δύσεως, τῆς Ἀνατολῆς, καὶ τῆς Ἄρκτου, διὰ τοὺς ἰδίους πλεονεκτικούς τε καὶ κα - τα στρεπτικούς σκοποὺς ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς Ἐλευθερίας, καὶ διὰ τῆς ὁποίας διήγειρε τόσας ἀποστασίας εἰς ὅλα τὰ Κράτη τῆς Ἀνατολῆς καὶ τῆς Δύσεως, βλέ -

103 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 101 πομεν λέγω ὅτι αὐτὴ ἡ πλάνη διαδίδεται ἀκαταπαύστως εἰς ὅλας τὰς ἡλικίας καὶ τάξεις, διὰ τὴν ἀθρόαν καὶ ἀνεπαίσθητον ΑΝΑΤΡΟΗΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ καὶ διὰ τὴν ΕΞΟΝΤΩΣΙΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΓΕΝΟΥΣ... καὶ ὅτι ὡς ἀποδιδόμενα ἀναντίρρητα καὶ ὁμολογούμενα πληροφορούμεθα εἰς τὸ ταμεῖον τῆς Ἀγγλίας εἰσῆξεν εἰς αὐτὴν τὴν Ἑταιρίαν πολλοὺς λαοὺς τῆς Εὐρώπης καὶ ὅλους τοὺς ἁπανταχοῦ ἐπισήμους Ἑβραίους, συν - εισφέροντας δι ἀπάτης καὶ καταβάλλοντας μεγάλας ποσότητας χρημάτων διὰ τὴν ΚΑΤΑΡΓΗΣΙΝ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ» (Λόγος, σελ. 7-8). «Ἡ περὶ ἧς ὁ λόγος ΕΒΟΥΛΗ... ἐπενοήθη, ἐκινή - θη καὶ ἐνεργεῖται πρὸ ἐνὸς περίπου αἰῶνος, διὰ τὴν ἀνεπαίσθη τον καὶ ἀθρόαν ἀνατροπήν, τόσον τῆς Δυ - τικῆς, ὅσον καὶ πολλῷ μᾶλλον ἤδη τῆς Ὀρθοδόξου καὶ Ἀνατολικῆς Ἐκκλη σίας, διὰ τὴν ἀντεισαγωγὴν καὶ διὰ τὴν γενικὴν ἔκτασιν τῆς Λουθηροκαλβινικῆς πλά νης... καὶ διὰ τὴν ΤΩΣΙΝ καὶ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΝ πάσης Ἐκ - κλησιαστικῆς καὶ ολιτικῆς ἀρχῆς» (Φωνή, σελ. 15). «Μεγάλα καὶ φοβερὰ δεινὰ ἔφερεν εἰς τὸν κόσμον ἡ ἐκ τῆς ἀνομίας τοῦ λαοῦ προελθοῦσα Μωαμεθανι - κὴ πλάνη εἰς τὴν Ἀνατολήν, ἀλλ ἀσυγκρίτῳ λόγῳ φοβερωτέρα καὶ ὀλεθριώτερα ἔφερον ἀπ ἀρχῆς καὶ ἐπαπειλεῖ ἵνα φέρῃ ἡ ἐκ τῆς ἀνομίας τοῦ Κλήρου γεννηθεῖσα Λουθηρο-Καλβινικὴ Αἵρεσις εἰς τὴν Δύ-

104 102 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ σιν... Αὕτη ἡ Αἵρεσις ἔφερε πρὸς τοῖς ἄλλοις εἰς τὸν ἔσχατον καταρτισμὸν τοῦ δόλου καὶ τῆς κακίας τὴν ολιτικὴν τῆς Ἀγγλίας, ἥτις ἀπὸ πρώτης ἀρχῆς ἐπενόησε καὶ ἐνεργεῖ δολίως καὶ πολυτρόπως τὴν κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ Ἐπιβουλήν... Ἐκεῖ εἰς τὴν Ἀγγλίαν ὁ Κρόμβελ, πρεσβυτεριανὸς ὢν ἐξ αὐτῆς τῆς Αἱρέσε - ως, πρῶτος τῶν ἄλλων περὶ τὰ μέσα τοῦ ΙΖ αἰῶνος ἐπενόησε καὶ ἔφερε ὑπὸ τὸ ὄνομα τῆς ἐλευθερίας τὸν μυστικὸν διοργανισμὸν τῆς ὅλως Σατανικῆς Ἑταιρίας τῆς λεγομένης ΦΑΡΜΑΣΟΝΙΑΣ... Ἐκεῖ κατὰ πρῶτον, εἰς αὐτὴν τὴν Αἵρεσιν, διεθρυλλήθη ὡς εἰς οὐδὲν ἄλλο μέρος τὸ ὄνομα τῆς ψευδωνύμου ἐλευθερίας καί, ὑπ αὐτὸ τὸ ὄνομα, διὰ τὰς προλαβούσας καταχρήσεις καὶ τυραννίας τῶν απῶν τῆς Ρώμης καὶ διὰ τὸν ἐκ τοῦ Ἀρρίγου φόβου ἔλαβον εἰς τὴν Ἀγγλίαν εἴσοδον ὅλα τὰ ἀπαίσια καὶ ὀλέθρια εἴδη τῆς πλάνης, τῆς κακίας καὶ τῆς διαφθορᾶς» (Φωνή, σελ ). «Αὐτὰ καὶ ἄλλα πάμπολλα κακὰ ἀνεφάνησαν εἰς τὴν Ἀγγλίαν ἐκ τῆς Λουθηροκαλβινικῆς πλάνης, ἐκ τῶν ὁποίων ἡ ἐκεῖσε πονηρὰ καὶ βαθεῖα Διπλωματία ἐδι - δάχθη καὶ ἐπενόησε τρόπους διὰ τῶν ὁποίων ἔπειτα ἐνεργεῖ δο λίως μὲν καὶ ἀδιαλείπτως, ἵνα φέρῃ διὰ πολιτικοὺς σκοπούς, οὐ μόνον τὴν εἰσαγωγὴν καὶ τὴν ἔκτασιν αὐτῆς τῆς Αἰρέσεως, ἀλλὰ καὶ τὴν ΤΩΣΙΝ καὶ τὴν τελείαν ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΝ εἰς ὅλα τὰ Κράτη

105 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 103 τοῦ Δυτικοῦ καὶ τοῦ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ... ἵνα ἀναφανῇ μίαν ἡ μέραν Μονάρχης ὅλου τοῦ κόσμου, ὡς ἦτο τὸ πάλαι ἡ Ρώμη» (Φωνή, σελ ). ΕΡΙ ΤΗΣ ΕΙΒΟΥΛΗΣ «Ὅλον τὸ πνεῦμα τῆς ἐπιβουλῆς ἐνεργεῖται ἀπ ἀρχῆς, οὐ μόνον ὑπὸ πολύ βάθος δόλου, τέχνης, καὶ ὑποκρίσεως, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς ἐλευ θερί - ας, καὶ ἐπ ἐλπίδι τῶν ἐπιβουλευομένων μιᾶς αἰ σίου τάχα μεταβολῆς, καὶ γενικῆς μεταρρυθμίσεως τῶν πραγμάτων. Κατ αὐτὸν τὸν τρόπον, οἰκειοποιεῖται, κινεῖ, καὶ δημαγωγεῖ τοὺς λαοὺς, κατεσκευάζει, εὔ - στοχα καὶ δραστήρια ὄργανα τῆς κοινῆς προδοσίας, ἀνοίγει αὐτοῖς ὅλον τὸν χείμαρρον τῆς διαφθορᾶς καὶ πάσης κακίας, κινεῖ τὸ πνεῦμα τῆς ΑΟΣΤΑΣΙΑΣ καὶ ΑΝΑΡΧΙΑΣ, οἰκοδομεῖ τὴν κατὰ τῆς ίστεως, κατὰ τοῦ Κλήρου, κατὰ τῶν Θρόνων καὶ κατὰ πάσης Ἐκκλησιαστικῆς καὶ πολιτικῆς ἀρχῆς ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΝ, καὶ ἐνταυτῷ ὑποκρίνεται τὸν φίλον καὶ τὸν σύμμαχον εἰς τοὺς Θρόνους, καὶ συγχρόνως τὸν ὑπερασπιστὴν καὶ προστάτην τῆς ψευδωνύμου Ἐλευθερίας καὶ τῶν Συνταγμάτων καὶ τῶν Δημοκρατιῶν. Ἐκ τούτου δι - ευ θύ νει... καὶ τὰς Ἀρχὰς καὶ τὰς Ἀποστα σίας» [=καὶ τοὺς Βασιλεῖς καὶ τὰς ἐναντίον των ἐξε γέρσεις] (Φωνή, σελ. 19).

106 104 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ «Ὅλη ἡ δύναμις καὶ ἡ σοφία αὐ τῆς τῆς πολιτικῆς εἰς τοῦτο μόνον ὑφίσταται, εἰς τὸ ἐνεργεῖν καὶ φέρειν πρὸς ὅλας τὰς Ἀρχὰς καὶ τοὺς Λαοὺς τὸν ὄλεθρον καὶ τὴν τούτων καταστροφὴν ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς φιλίας καὶ τοῦ καλοῦ, καὶ διὰ τοιαύ της ῥαδιουργίας καὶ τέχνης, ὥστε αὐ τοὶ οἱ ἐπιβουλευό μενοι γί νονται πρό θυμοι ἐργάται καὶ ὄργανα, πρὸς ὅσα τεί - νουσιν εἰς αὐ τὸν τὸ σκοπόν» [=εἰς τὴν ἰδίαν αὐτῶν κατα στροφήν] (Φωνή, σελ. 20). «Ἐὰν ἐξετάσωμεν τὸ ὑπὸ τῆς Ἐπιβουλῆς [=Μασο - νίας] ἐν ερ γούμενον Σύστημα ὑπὸ τὸ ὄνομα τῆς Ἐλευ - θερίας, βλέπο μεν ἐναργῶς ὅτι ὑπάρχει ὕλη Σατανική, σκοπὸν ἔχουσα τὴν πρόσ καιρον καὶ τὴν αἰώνιον ἀπώ - λειαν τῶν ἐπιβουλευομέ νων, τὸν ἐξανδραποδισμόν, τὴν φθοράν, τὸν ὄλεθρον καὶ τὸν θάνατον. Σύστημα διὰ τοῦ ὁποίου οὐ μόνον ἐπιτρέπεται ἀκωλύτως ἡ ὁδὸς τῆς πλάνης, τῆς δια φθορᾶς, τῆς κοινῆς προδοσίας καὶ πάσης κακίας, ἀλλὰ καὶ βραβεύεται συσ τηματικῶς εἰς τοὺς ἐπιβουλευομένους λαούς» (Φωνή, σελ. 141). «Ὅπου ἡ πλάνη τοῦ... Λουθηρο-Καλβι νισμοῦ, ὅπου ἡ διαφθορὰ καὶ ἡ κοινὴ προδοσία, ἐκεῖ καὶ τὰ ἐκ τῆς Ἐπι βουλῆς βραβεῖα καὶ ὅλαι αἱ ἐπίσημοι θέσεις, ἐξαι - ρουμένων πολλῶν ἐνεργούντων ἐν ἀγνοίᾳ, καὶ τοῦτο ἵνα συσκιάζηται ὁ σκο πὸς καὶ τὸ Σύστημα. Ὅλη ἡ ἐξ - ου δένωσις, ἡ ἐπιβουλή, ὁ δόλιος καὶ ὁ φανερὸς διωγ -

107 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 105 μὸς καὶ ὁ βαρύτατος πάντων τῶν ἄλλων ζυγός, εἰς τὰ Θεῖα, εἰς τὰ Ἱερά, εἰς τὴν κατὰ Θεὸν καὶ εἰλικρινῆ ἀρετήν, εἰς τὸν ἀληθινὸν πατριωτισμόν... καὶ τὴν οἰ - κοδομὴν ὁποιουδήποτε καλοῦ» (Φωνή, σελ ). «Ἔρχεται ὅμως εἰς Ἑπτάνησον καὶ εἰς τὸ Βασίλειον τῆς Ἑλλάδος Ἀρχιερεύς, Ἱερεὺς ἢ ἄλλος τις Κληρικὸς Ὀρθόδοξος, εὐθὺς ἐκ τῆς Ἀρχῆς ἡ ἐξέτασις καὶ ἐπαγρύπνησις μήπως ἐπιχειρήσῃ ἱερο πραξίαν τι - νά, μήπως εἴπῃ κἂν μικρὸν λόγον εἰς οἰκοδομὴν τῆς ίστεως, καὶ ἂν ἐπιχειρήσῃ τι κοινωφελὲς καὶ σωτή - ριον δι ἔργου ἢ λόγου, εὐθὺς γίνεται εἰς αὐτὸν ἐξορία διὰ τῆς Συνόδου ἢ διὰ τοῦ Ἐπισκόπου. Ἔρχεται ἐξ ἐναντίας ἐπίσημος καὶ διαβόητος ἀσεβής, Λουθηρο- Καλβῖνος ἀπο στάτης ἢ ἄλλος τις ὁδηγὸς τῆς κακίας καὶ τῆς διαφθορᾶς, οὐ μόνον εἰσέρχεται καὶ ἐξέρχεται ἐλευθέρως καὶ ἀκωλύτως, ἀλλ ἀμέσως δι ἐνεργείας τῆς Ἐπιβουλῆς [=Μασονίας] ἡ κοινὴ φήμη δια - θρυλλεῖ αὐτόν, ὡς ἄνδρα τάχα πολὺ σοφόν, φιλελεύθερον, φιλογενῆ, καὶ... γίνεται πολλὴ καὶ ἀδιάλειπτος συνδρομὴ εἰς ἀκρόασιν τῶν ἐξ αὐτοῦ θανατηφόρων λόγων» (Φωνή, σελ ). «Μεγάλης λύπης καὶ ἀπορίας γίνεται πρόξενον, ἀδελφοί μου, ὅτι τὴν σήμερον ὅλα τὰ ἔθνη, Εἰδωλολάτραι, Ἑβραῖοι, Ὀθω μανοί, Λουθηρο-Καλβῖνοι, Ἁρ - μό νιοι [=Μορμόνοι], απισταί, καὶ ὅλοι ἐν γένει οἱ

108 106 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ λαοὶ οἱ ὁποῖοι πρεσβεύουσι καὶ κρατοῦσιν ὅποιον εἶδος πε πλανημένης θρησκείας θέλουσιν, ὅλοι εὑρίσκονται κατὰ τοῦτο ἐλεύθεροι καὶ ἀνενόχλητοι, καὶ οὐδεὶς βασιλεὺς ἢ ἄλλη τις ἐξουσία δὲν ἐτόλμησε οὔτε τολμᾶ, εἴτε δολίως εἴτε φανερῶς, νὰ ἐπιβουλευθῇ αὐτοὺς διὰ τῆς βίας ἢ διὰ τῆς ἀπάτης νὰ μετα βάλ λωσι θρήσκευμα, καὶ μόνοι ἡμεῖς πολεμούμεθα, καὶ διὰ τῆς βίας καὶ διὰ τῆς ἀπάτης, ὥστε νὰ γίνωμεν προδόται καὶ ἀποστᾶται ἐκείνης τῆς ίστεως ὑπὲρ τῆς ὁποίας οἱ ἔνδοξοι προπάτορες ἡμῶν ἔχυσαν ποταμοὺς αἱμά - των καὶ κατέβαλον τόσους ἱδρῶτας καὶ κόπους, διὰ νὰ φυλάξωσιν ἀπὸ τὴν λύσσαν τόσων τυράννων καὶ ἀπὸ τὰς ἐπιβου λὰς καὶ ραδιουργίας τόσων Αἱρετικῶν» (Λόγος, σελ. 9). «Ἀλλὰ πῶς ἡ Ἀγγλία ἔφερε τὰ πράγματα τῆς Ἐκ - κλησίας καὶ τοῦ Γένους εἰς τοιαύτην κρίσιμον καὶ ἐπικίνδυνον θέσιν, εἰς ὁποίαν οὐδένα ἄλλον ποτὲ καιρὸν εὑρέθη; Ἔφερεν εἰς τοιαύτην ἀκμήν, ἀδελφοί μου, τὰ πράγματα, ἐπειδὴ ἐν ᾧ αὕτη πρὸ τόσων χρόνων ἐνεργεῖ διὰ μυρίων δολίων καὶ μυστικῶν τρόπων τὸ ΝΑΥΑΓΙΟΝ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Γένους, μεταχειρίζεται ἡμᾶς ὡς ὄργανα, εἴτε διὰ τῆς ἀπάτης, εἴτε διὰ τῶν θέσεων, εἴτε διὰ τοῦ φόβου, εἰς τοιούτους ὀλεθριωτάτους σκοπούς... εἰς τὴν ὡς τάχιστα ἀνατροπὴν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ εἰς τὴν διάδοσιν τῆς δια-

109 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 107 φθορᾶς καὶ τῆς πλάνης, εἰς τὰ ἐμφύλια καὶ ἀναρίθμητα δεινά, ὅσα ἔχουσιν ὅλα σκοπὸν τὴν ἐξόντωσιν τοῦ Ἑλληνικοῦ Γένους, καὶ εἰς τὸ νὰ καταστήσωσιν αὐτὸ τὰ ἀθλιέστερα τοῦ κόσμου ἀνδράποδα... Κάμνουσι κατὰ πρῶτον οἱ Ἁρμοσταὶ τῆς Ἀγγλίας μίαν ἐκλογήν, ἀπὸ ὅλα τὰ πλέον διεφθαρμένα καὶ σεσηπότα μέλη τῆς Ἑπτανήσου, τὰ ὁποῖα πολλῶ μᾶλλον σπρώχνουσιν εἰς τὴν διαφθορὰν καὶ εἰς τὴν τῆς ίστεως ἀποστασίαν. Αὐτὰ ἔπειτα καταθέτουσιν εἰς τὰς ὑψηλοτέρας ολιτικὰς θέσεις μὲ ἀδροὺς καὶ πλου σίους μισθούς... ἔχοντα μόνον τὸν τύπον καὶ τὸ ὄνομα εἰς τὰς θέσεις, καθ ὅλα δὲ τὰ ἄλλα ὄργανα τυφλὰ καὶ οὐτιδανὰ ἀνδράποδα τῆς Ἀγγλίας» (Λόγος, σελ ). «Αἰδέσιμοι Ἱερεῖς! Ἀδελφοὶ Χριστιανοί, τὸ κακὸν ἤδη ἐπλημ μύρισε! Ἡ πλάνη καὶ ἡ διαφθορὰ χωρεῖ ἐπὶ τὰ πρόσω, εἰς ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους λαοὺς δι ἐνεργείας τῆς Ἀγ γλίας, ἡ ὁποία ἐκίνησε καὶ κινεῖ κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας ὅλα τὰ ἀλλόφυλα ἔθνη. ολλὰ ατριαρχικά, Συνοδικά, καὶ Ἐγκύκλια Γράμματα, ἡ Εὐαγγελικὴ Σάλπιξ, διάφοροι ἐφημερίδες ἐξ Ἀθηνῶν (μ ὅλον ὅτι ὅλοι ἐκεῖσε ἐφημεριδογράφοι, οἱ μὲν ἐν γνώσει, οἱ δὲ ἐν ἀγνοίᾳ), κινοῦνται καθ ὅλα ὡς πρὸς τὸν σκοπὸν τῆς Ἐπιβουλῆς» [=ἐπιβουλεύονται τὴν Ὀρθοδοξίαν διὰ τοὺς σκοποὺς τῆς Μασονίας] (Λόγος, σελ. 8).

110 108 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ «ρῶτον μὲν ἡ ΕΙΒΟΥΛΗ παρεσκεύασε μίαν ἱκα νὴν ζύμην τοῦ ἐν γνώσει καὶ συστηματικωτέρου προση λυτισμοῦ αὐτῆς, διὰ τοῦ ἐν Κερκύρᾳ Σεμιναρίου [=Ἐκ κλησιαστικῆς Σχολῆς], ἐκ τοῦ ὁποίου ἀπέστελλεν ὄρ γανα ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἰς ἄλλους Ὀρθοδόξους λαούς, προ παρασκευάζοντας καὶ ἐκεῖ τὴν εἴσοδον τοῦ Ἑπτα νησίου Συστήματος, καὶ πρὸ πάν - των εἰς τὴν Κωνσταν τινούπολιν, ὡς εἰς τὴν πρωτεύουσαν τῆς Ἀνατολῆς» (Φωνή, σελ. 98). «Τοῦτο ἐνομίσθη, ὡς τὸ ὑψηλότερον καὶ λαμπρό τε - ρον ἔργον, εἰς τὴν ἐκ τῆς Ἀγγλίας ΕΙΒΟΥΛΗΝ, ἐπειδὴ καὶ ἐξ αὐτοῦ τοῦ Σεμιναρίου ἐπαπειλοῦνται αἱ γενικώ - τεραι συνέπειαι καὶ τὰ ὀλεθριότερα ἀποτελέ σματα διὰ τὴν ἀθρόαν ἀνατροπὴν τῆς Ὀρθοδόξου Ἀ νατολικῆς Ἐκκλησίας, διὸ καὶ προώρισεν ἀπ ἀρχῆς ὡς Καθηγη - τὴν αὐτοῦ τὸν Κωνσταντῖνον Τυπάλδον, ἔχοντα ὄνομα καὶ σχῆμα ἱερέως, ὅστις ἐμορφώθη ὑπὸ Λόρδου Γκιλ - φόρδου καὶ ἐχρημάτισε περὶ τὰ 20 ἔτη ψευδοδιδάσκα - λος τοῦ ἐν Κερκύρᾳ Σεμιναρίου» (Φωνή, σελ. 99). «Ἡ ΕΙΒΟΥΛΗ, ὡς εἶπα καὶ ἄλλοτε, ὁδηγεῖται συστηματικῶς ὑπὸ τῆς Ἱστορίας. Ἐπειδὴ οἶδε ὅτι αἱ πάλαι τυραννικαὶ καταχρήσεις καὶ τὰ σκάνδαλα τῶν άπων καὶ τοῦ ἐκεῖ κλήρου, ἔδωκαν ἀφορμὴν εἰς τὸν ἐκεῖ λαὸν καὶ ἀπεστάτησεν ἐκ τῆς Δυτικῆς Ἐκκλη - σίας καὶ ἐδέχθη τὸν Λουθηρο-Καλβινισμόν, διὰ τοῦτο

111 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 109 κινεῖ καὶ γίνονται, ὅσον τὸ δυνατόν, τὰ αὐτὰ καὶ εἰς τὸν κλῆρον τῆς Ἀνατολῆς διὰ τὸν αὐτὸν σκοπόν. Ὑπάρχει πρὸς τοῖς ἄλλοις πολλοῖς γνωστόν, ὅτι καὶ ὁ νῦν ΑΑΣ τῆς αλαιᾶς Ρώμης, ἐκ τῶν τοιούτων ἐστίν, ὡς ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΥΣΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ τῆς λεγομένης ΦΑΡΜΑΣΟΝΙΑΣ, καὶ προβιβασθεὶς ἐπὶ θρό νου δι ἐνεργείας ὑποκεκρυμμένης τῆς ΕΙΒΟΥΛΗΣ, καὶ ὑπ αὐτῆς ὁδηγούμενος κατὰ πάντα» (Φωνή, σελ. 112). ΕΡΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟ ΔΟ - ΞΙΑΣ ΔΙΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ «Τούτου τοῦ νεωστὶ δι ἐνεργείας τῆς ΕΙΒΟΥΛΗΣ καθιδρυθέντος Σεμιναρίου εἰς τὴν Χάλκην τῆς Κων - σταντινουπόλεως, σκοπὸς πρὸς τοῖς ἄλλοις ὑπάρχει, ἵνα νοθεύσῃ κατὰ τὸ πνεῦμα τῆς διαφθορᾶς καὶ τῆς πλάνης καὶ κατὰ τὸν προσηλυτισμὸν τῆς Ἀγγλίας, ὅ - λους τοὺς ἐσομένους ατριάρχας, καὶ ὅλην τὴν Ἱεραρ - χίαν τῆς Ἀνατολῆς, ὅπως μίαν ἡμέραν ΝΟΜΟΘΕΤΗΘΗ ΔΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ καὶ ἡ ἀναπαραγωγὴ τῆς Λουθηροκαλβινικῆς Αἱρέσεως» (Φωνή, σελ. 99). ΕΡΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ «Διὰ τὴν κατάργησιν τῆς νηστείας, τόσον εἰς τὴν Ἑπτάνησον, οἱ Ἁρμοσταὶ καὶ οἱ τούτων ὑπάλ ληλοι

112 110 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ Ἄγγλοι, ὅσον καὶ εἰς τὸ Βασίλειον τῆς Ἑλλάδος τὰ ὄργανα τῆς ΕΙΒΟΥΛΗΣ, συγκροτοῦσι συμπόσια ἐπί - σημα εἰς τὰς μεγάλας νηστίμους ἡμέρας, συγκαλοῦν - τες εἰς αὐτὰ πολλοὺς Ὀρθοδόξους Κληρικούς τε καὶ λαϊκούς. Ἄλλοτε πάλιν τινὲς ψευδοκληρικοὶ ἐξ αὐτοῦ τοῦ προσηλυτισμοῦ, ἀπέρχονται πρὸς τὴν ἀγορὰν κατ αὐτὰς τὰς νηστίμους ἡμέρας, ἀγοράζοντες ἐνώπιον τοῦ λαοῦ κρέας καὶ ὀψάρια ἄλλοι δὲ ἐκ τῶν λαϊκῶν ἀπέρχονται εἰς τὰ καφενεῖα κατ αὐτὰς τὰς ἡμέρας ἐν ὥρᾳ συναθροίσεως πολλῶν ἄλλων, καὶ πίνοντες γάλα λέγουσι, κατὰ τὰς δοθείσας αὐτοῖς εἰσηγήσεις, πολλοὺς ἐμπαιγμοὺς κατὰ τῶν τεσσαρακοστῶν καὶ τῆς νηστείας» (Φωνή, σελ. 166). ΕΡΙ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ «Διὰ δὲ τὴν κατάργησιν πάλιν τῶν καθ ἡμᾶς ἑορτασίμων καὶ πανηγυρικῶν ἡμερῶν, ἐκτὸς τῆς Κυριακῆς, ἐπενόησεν [ἡ Ἀγγλικὴ Ἐπιβουλή=Μασονία] καὶ ἐνεργεῖ πολλὰ ἄλλα σκάνδαλα. ρῶτον μὲν ἐνεργεῖ πολυτρόπως ἵνα εἰσάξῃ διὰ Νόμου εἰς τὰ Ὀρ - θόδοξα Κράτη, τὸ ΝΕΟΝ λεγόμενον ΕΤΟΣ τῆς ΔΥΣΕΩΣ, καθ ὃ αὐτοὶ προστρέχουσιν 12 ἡμέρας, ὥστε ὅταν ἡμεῖς ἔχομεν πρώτην τοῦ μηνός, αὐτοὶ μετρῶσι 13. Δι αὐτῆς τῆς καινοτομίας ἐλπίζει ἵνα... εἰσάξῃ καὶ ἄλλους Νεωτερισμούς» (Φωνή, σελ. 166).

113 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 111 ΕΡΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ «Δὲν εἶναι συγχωρημένον εἰς καμμίαν Κοσμικὴν Ἐξουσίαν νὰ ἐπεμβαίνῃ εἰς τὰ τῆς ίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας διὰ καμμίαν αἰτίαν ἢ πρόφασιν» (Λόγος, σελ. 16). «...τοῦτο τὸ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΣΧΙΣΜΑ ὡς ἔφερεν αὐτὸ ἐν ἔργῳ ἐπὶ Ἀντιβασιλείας... όσον δὲ ὀλεθριωτάτη καὶ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ὑπάρχει αὐτὴ ἡ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ, ἐπειδὴ καὶ ἡ ὑπὸ τοὺς ατριάρχας Ἐκκλησιαστικὴ Διοίκησις ἐνομοθετήθη ὑπὸ τῶν Ἀποστόλων καὶ ὑπὸ τῶν Οἰκουμενικῶν Συν - όδων, καὶ διετηρήθη καθ ὅλους τοὺς αἰῶνας τοῦ Χρι - στιανισμοῦ, ὁ περὶ τούτου λόγος ὑπάρχει πολὺς καὶ παραλείπω αὐτὸν εἰς ἄλλους. Ὅπου ΣΧΙΣΜΑ, ἐκεῖ πρὸς τοῖς ἄλλοις καὶ ἡ Ἐκκλησιαστικὴ ΑΝΑΡΧΙΑ καὶ πᾶσα ΑΝΩΜΑΛΙΑ, διὰ τῶν ὁποίων λαμβάνει χώραν πᾶσα ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ καὶ ΛΑΝΗ καὶ ἡ ΑΝΑΤΡΟΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. Καθὼς οἱονδήποτε μέλος τοῦ ἀν - θρώπου ὅταν κοπῇ ἀπὸ τῆς ὁλοκληρίας τοῦ σώμα τος, ἐξ ἀνάγκης ἀναχωρεῖ ἀπ αὐτοῦ ἡ ζωή, ὡσαύτως κατὰ πάντα ἀκολουθεῖ καὶ εἰς ὁποιονδήποτε λαὸν σχισθῇ ἐν ἔργῳ καὶ πράγματι ἐκ τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς, Ἀποστολικῆς καὶ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἥτις κατὰ τὸν Ἀπόστολον ἐστὶ Σῶμα Χριστοῦ. Εἰς τὸ

114 112 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ γενόμενον ὅμως Σχίσμα εἰς τὴν Ἑπτάνησον καὶ εἰς τὸ βασίλειον τῆς Ἑλλάδος ἔφερε συγχρόνως ἡ ΕΙ - ΒΟΥΛΗ τοιοῦτον ἀπαισιώτατον καὶ ἀντιχριστιανικώτατον φαινόμενον τὸ ὁποῖον οὐ μόνον, οὐδέποτε ἄλλοτε ἀπ αἰῶνος ἐφάνη εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἀλλ ὑπάρχει πρὸς τούτοις κατὰ τὰς θείας Γραφὰς τὸ ὑπὲρ πάντα τὰ ἄλλα ἐναργὲς καὶ ἀναντίῤῥητον γνώρισμα καὶ σημεῖον τῆς ἐπὶ συντελείᾳ τῶν αἰώνων παρουσίας τοῦ Ἀντιχρίστου, ὁποῖον ἐστίν.» Η ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΔΙΟΙ - ΚΗΣΕΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΣΜΙΚΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑΝ, ΔΙ ΗΣ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑΝΤΑ ΩΣ ΥΑΛΛΗΛΟΣ ΤΗΣ ΟΛΙ - ΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ.» Δι αὐτοῦ τοῦ τρομεροῦ συστήματος, ἐγένετο ἡ ἐκ Θεοῦ Ἀποστασία καὶ ἡ πρὸς τὸν Σατανᾶν ειθαρχία καὶ Ὑπακοή» (Φωνή, σελ ). ΕΡΙ ΟΡΘΗΣ ΔΟΞΗΣ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑΣ «...μετὰ τὴν ἐκ τῆς Θείας ἐντολῆς Ἀποστασίαν τοῦ πρώτου ἀνθρώπου... ὁ Κόσμος... γενόμενος σαρκικός, ἀντιφέρεται πάντοτε καὶ πολεμεῖ τοὺς πνευματικούς τε καὶ ἐκλεκτοὺς ἐξ ὧν συγκροτεῖται καὶ συναπαρτίζεται ἡ Ἐκκλησία, ἥτις ἐστὶ Σῶμα Χριστοῦ τοῦ Δευτέρου Ἀδάμ, τοῦ ἀπ ούρανοῦ καὶ πνευματικοῦ. Τούτου ἕνεκα ὁ Κόσμος ἀπ ἀρχῆς ἐπολέ-

115 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 113 μησε καὶ πολεμεῖ τὴν Ἐκκλησίαν, καθ ὃν τρόπον ἡ σὰρξ πάντοτε πολεμεῖ τὸ πνεύμα, τὸ δὲ πνεῦμα ἀντιφέρεται τῆς σαρκός» (Φωνή, σελ. 182). «Τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἀρχῆς ἔργον ὑπάρχει ὁ καταρτισμὸς τοῦ ποιμνίου, τοῦ ὁποίου ἡ τελειότης ὑφίσταται εἰς τὴν ἀπάρνησιν τοῦ Κόσμου καὶ τῶν ἐν Κόσμῳ, εἰς τὴν ἀπονέκρωσιν τῆς σαρκός, εἰς τὴν φυγὴν τῆς προσκαίρου τιμῆς καὶ δόξης, δι ἐπιτυχίαν τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀποκειμένων μεγάλων καὶ ἀνεικάστων ἀγαθῶν» (Φωνή, σελ. 183). «Εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ὑπάρχουσιν πράγματα Ἱερά, Θεῖα, καὶ Ἅγια, τῶν ὁποίων ὅλων τόσον ἡ τελετή, ὅσον ἡ κρίσις, ἡ ἐξουσία καὶ ἡ διοίκησις ἀνήκει ἀπολύτως καὶ ἀποκλειστικῶς, κατὰ τὸν Θεῖον Νόμον, εἰς μόνους τοὺς Ἐννόμως καὶ Κανονικῶς Χειροτονηθέντας Ὀρθο - δόξους οιμένας, Ἐπισκόπους, δηλαδή, ρεσβυτέρους καὶ λοιποὺς ὑπαλλήλους [=κατωτέρους] Κληρικούς. ᾶσα δὲ εἴτε ἀπ εὐθείας, εἴτε ἐμμέσως πως πλαγίως ἐπέμβασις ἐν αὐτοῖς, ὁποιουδήποτε λαϊκοῦ, θεωρεῖται πάντοτε ὡς ἀπαίσιος καὶ φρικτὴ Ἱεροσυλία, ὑπεύθυνος βαρυτάτης καὶ τρομερᾶς ἐνοχῆς. Ὁποιοσδήποτε λαϊκὸς Ὀρθόδοξος, κἂν Ἡγεμών, κἂν Βασιλεὺς ἢ Μο - νάρχης, χρεωστεῖ ὑπακοὴν ὡς πρὸς τὰ Ἐκκλησιαστικὰ καὶ νευματικὰ εἰς ὁποιονδήποτε Ὀρθόδοξον Κληρι - κόν, καθὼς πάλιν ἐκ τοῦ ἐναντίου, τόσον οὗτοι ὅσον

116 114 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι ἁπλῶς χρεωστοῦσι τὴν αὐτὴν ὑπα - κοὴν εἰς τὰς Κοσμικὰς Ἀρχάς, ὡς πρὸς ὅλα τὰ κοσμικά, σαρκικὰ καὶ πρόσκαιρα, καθ ὅσον δὲν ἀντιβαίνουσι καὶ δὲν γίνονται ἀναιρετικὰ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν καὶ νευματικῶν» (Φωνή, σελ. 186). «Τὰ Δόγματα καὶ οἱ Νόμοι τῆς Ἐκκλησίας διατελοῦσιν ἀναλλοίωτα καὶ αἰώνια, ἄνευ ἀλλοιώσεως, προσθήκης ἢ ἀφαιρέσεως» (Φωνή, σελ. 187). ΨΥΧΩΦΕΛΕΙΣ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ «Καθὼς ὅταν διατηρῆται ἡ ἀσφάλεια τῆς τοῦ Χρι - στοῦ Ἐκκλησίας καὶ ἡ οἰκοδομὴ αὐτῆς, φέρει εἰς ὅλον τὸν κόσμον τὴν ἀσφάλειαν καὶ εἰρήνην, εὐ δαιμονίαν καὶ πᾶν ἀγαθόν, καὶ ἐν τῷδε τῷ βίῳ εἰς τὰ γνήσια Αὐ τῆς τέκνα καὶ μετὰ ταῦτα μεταβιβάζει αὐτὰ εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν καὶ εἰς τὴν ὁμήγυριν τῶν ἁγίων Ἀγγέλων, ὡσαύτως ἐκ τοῦ ἐναντίου ὁσάκις νοθεύεται ἡ ταύτης Ἀλήθεια καὶ ἐνεργεῖται ἡ ἐξ αὐτῆς Ἀποστασία, ὅπου φαίνεται ἀχώριστον τὸ Σατανικὸν καὶ τῆς πρώτης Ἀποστασίας τὸ πνεῦμα, φέρει πάντοτε κλόνον, καὶ κίν - δυνον, εἰς τὸν κόσμον, γενικὰς τα ραχάς, ἀποστασίας, συμ φοράς, σφαγάς, θανάτους, καὶ συγχρόνως φέρει τοὺς ἐχθροὺς αὐτῆς καὶ τοὺς ἐξ αὐ τῆς Ἀποστάτας εἰς τὴν πτῶσιν τῆς αἰωνίου Κολάσεως, ὅπου ἔπεσε καὶ ὁ πρῶτος Ἀρχηγὸς τῆς Ἀποστασίας ὁ Σατανᾶς»(Φωνή,σελ ).

117 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 115 «Ὁσάκις νοθεύεται ἡ [τῆς Ἐκκλησίας] Ἀλήθεια καὶ ἐνεργεῖται ἡ ἐξ αὐτῆς Ἀποστασία... φέρει πάντοτε κλόνον, καὶ κίνδυνον, εἰς τὸν κόσμον, γενικὰς ταραχάς, ἀποστασίας, συμφοράς, σφαγάς, θανάτους, καὶ... εἰς τὴν πτῶσιν τῆς αἰωνίου Κολάσεως» (Φωνή, σελ. 16). «Καθὼς ὁ ἔσω ἄνθρωπος δὲν ἐποιήθη διὰ τὸν ἔξω, ἀλλὰ τὸ ἀνάπαλιν ὁ ἔξω ἐπλάσθη ὡς οἶκος καὶ σκήνωμα, ὡς δοῦλος καὶ ὑπηρέτης τοῦ ἔσω. Ὡσαύτως καὶ ὅλος οὗτος ὁ αἰσθητὸς Κόσμος ἐπλάσθη ἀπ ἀρχῆς καὶ διατη ρεῖται καὶ σώζεται μέχρι τῆς ὥρας, χάριν τῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ἐν ᾗ γίνεται ὁ κα - ταρτισμὸς τῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἐκλεκτῶν. Καθὼς δὲ ὅλη ἡ σωτηρία, ἡ τιμή, ἡ δόξα, ἡ εὐδαιμονία τοῦ ἔξω ἀνθρώπου ἐξαρτᾶται ἐκ τῆς κατὰ τὸ μᾶλλον καὶ ἧττον ὑπακοῆς καὶ ὑπηρεσίας πρὸς τὸν ἔσω, ὅταν οὗτος φυλάττῃ τὴν πρὸς τὸν Θεὸν ἀπαιτουμένην ὑπακοήν, ἀγάπην, ὀρθὴν λατρείαν καὶ δόξαν, ὡσαύτως ὅλη ἡ σωτηρία καὶ εὐδαι μονία τοῦ Κόσμου ἐξαρτᾶται ἐκ τῆς κατὰ τὸ μᾶλλον καὶ ἧττον ὑπακοῆς καὶ ὑπηρεσίας πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν» (Φωνή, σελ. 182). «ᾶς ἄνθρωπος ὡς ἐλεύθερος καὶ αὐτεξούσιος φαίνεται ἐπιδεκτικὸς καὶ τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς κακίας. Τὴν μὲν ἀρετήν, ὡς ἐκ Θεοῦ πηγάζουσαν, πᾶς ἄν θρωπος σέβεται, ἀγαπᾷ καὶ τιμᾷ, ἑκὼν ἄκων ἐσωτερικῶς, ἐπειδὴ ἐξ αὐτῆς ἡ ἀληθινὴ εὐδαιμονία καὶ πᾶν ἀγαθόν τὴν δὲ

118 116 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ κακίαν, ἧς ὁ πρῶτος ἀρχηγός τε καὶ ποιητὴς ἐστὶν ὁ νοητὸς Σατανᾶς, ἐξ ἐναντίας μισεῖ καὶ περιφρονεῖ, ἐπειδὴ ἐξ αὐτῆς πηγάζουσιν ὁ θάνατος, ἡ συμφορά, ἡ καται σχύνη καὶ ὅλα τὰ δεινά» (Φωνή, σελ ). «Ἐκ τούτου ὁ μὲν Θεὸς ἀποτρέπει τὸν ἄνθρωπον ἀπὸ τῆς κακίας διὰ τοῦ Φυσικοῦ καὶ Γραπτοῦ Νόμου, διὰ τῆς προσκαίρου ποινῆς τὴν ὁποίαν πολλάκις ἐπι - φέρει εἰς αὐτὴν καὶ ἐν τῷδε τῷ βίῳ καὶ διὰ τῶν ἀπει - λῶν τῆς αἰωνίου κολάσεως. ροτρέπει δὲ αὐτὸν εἰς τὴν ἀρετὴν καὶ διὰ τῶν ἐπιχορηγουμένων αὐτῇ βρα - βείων ἐνίοτε καὶ ἐν τῷδε τῷ βίῳ καὶ διὰ τῶν ἐπαγγε - λιῶν τῆς αἰωνίου ζωῆς καὶ μακαριότητος. Ὁ δὲ νοη - τὸς Σατανᾶς, ἐκ τοῦ ἐναντίου, εἴτε βιαίως εἴτε διὰ τῆς ἀπάτης, ἀποτρέπει τὸν ἄνθρωπον ἐκ τῆς ἀρετῆς καὶ προτρέπει αὐτὸν εἰς τὴν διαφθορὰν καὶ κακίαν. Ὥστε δύο εἴδη ἐλευθερίας θεωροῦνται εἰς τὸν ἄνθρω - πον, καθ ὅλον τὸ στάδιον τοῦ παρόντος βίου, ἡ μὲν Θεία, δι ἧς ἐὰν θέλῃ ἀκολουθεῖ τὸ φῶς τῆς Ἀληθείας καὶ δι αὐτοῦ ὁδηγεῖται εἰς τὴν ὁδὸν τῆς Ζωῆς, τῆς Μακαριότητος καὶ τῆς Δόξης, τὰ ὁποῖα προσκτῶνται διὰ τῆς ἀληθινῆς ἀρετῆς, ἡ δὲ ἄλλη Σατανική, δι ἧς ὠθούμενος εἰς τὸ σκότος τῆς πλάνης, πίπτει εἰς τὸν λάκκον τῆς ἀπωλείας, τῆς ὀδύνης, τῆς ὑπὸ τὸν Σατα - νᾶν δουλείας καὶ τοῦ θανάτου, διὰ τῶν ἔργων τῆς δια - φθορᾶς καὶ κακίας» (Φωνή, σελ. 141).

119 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 117 «...ἀπ αἰῶνος καὶ μέχρι τῆς Γενικῆς Κρίσεως, τὸ πνεῦμα τῆς Ἀποστασίας τοῦ Σατανᾶ, τὸ σκολιόν, τοῦ σκότους, τῆς λάνης, καὶ τοῦ θανάτου, ἀντιφέρεται εἰς τὸ εὐθές, εἰς τὸ τοῦ Φωτός, εἰς τὸ τῆς Ἀληθείας καὶ τῆς Ζωῆς» (Ἑρμηνεία, σελ. δ -ε ). ΕΡΙ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ «ᾶσα δὲ ἀρετὴ τοῦ Μοναχοῦ μὴ ἐξ ὑπακοῆς γινο - μένη ἀποβαίνει ἀδόκιμος πρὸς τὸν Θεὸν καὶ ἀπρόσδεκτος ἡ δὲ ἐξ ὑπακοῆς γενομένη ἀρετὴ ἀναβαίνει, ὡς ὀσμὴ εὐωδίας καὶ ἀξία πολλοῦ μισθοῦ. Ἐὰν δὲ εὑ ρί - σκηται ἐν σοὶ μικρὰ ἀκτὶς τοῦ Ὑπερφυσικοῦ Φωτός, ἀγωνίζου ἵνα πλεονάσῃς αὐτὴν διὰ πνευματι κῶν ἔρ - γων, μήπως σβέσῃ καὶ καλύψῃ τὸ σκότος τῆς ἁμαρτίας καὶ πλάνης, ὡς ἀπαρχῆς τοῦ Ἐξωτέρου Σκότους, τοῦ ἀποκειμένου τοῖς πεπλανημένοις καὶ παραβάταις τῶν Σωτηρίων Ἐντολῶν» (Ἐπιστο λή, σελ. 11). «Καθὼς ἡ ἐξουσία τοῦ Ἑωσφόρου καὶ ἡ ἐξ αὐτοῦ ὑψηλοφροσύνη θεωρεῖται ἡ πρώτη αἰτία καὶ πηγὴ τοῦ Σκότους καὶ τοῦ Θανάτου καὶ τῆς τώσεως καὶ ὅλων τῶν προσκαίρων καὶ αἰωνίων δεινῶν, οὕτω καὶ ἡ ἄπειρος συγκατάβασις καὶ ταπείνωσις τοῦ Κυρίου ὑπάρχει ἡ πρώτη ἀφορμὴ καὶ πηγὴ τοῦ Φωτός, τῆς Ζωῆς, τῆς Δόξης, τῆς Χαρᾶς, καὶ ὅλων τῶν προσκαίρων καὶ αἰωνίων ἀγαθῶν» (Ἐπιστο λή, σελ. 12).

120 118 Ε Ι Λ Ο Γ Ο Σ Ὁ Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος δὲν ἦτο ἕνας ἀμα - θὴς συνωμοσιολόγος κατεχόμενος ὑπὸ συν - δρόμου καταδιώξεως. Ἡ πορεία τῆς Ἱστορίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους καὶ ἡ ἐξέλιξις εἰς τὰ πράγ ματα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας το πι - κῶς καὶ διεθνῶς ἐπιβεβαιώνουν τῶν λόγων του τὸ ἀληθές. Ἡ ἐνεργουμένη ΕΙΒΟΥΛΗ ἦτο καὶ εἶναι πραγματική, συστηματική, ἀ - πο τελεσματική. Ἐὰν ὄντως ἐπρόκειτο περὶ παρα νοϊκοῦ ὁ ὁποῖος διετάρασσε τὴν κοινω νι - κὴν εἰρήνην, ὅπως θέλουν νὰ τὸν χαρακτη - ρίζουν οἱ προσήλυτοι τῆς Ἐπιβουλῆς Ἱστορι - κοί, τότε θὰ τὸν περιώριζον εἰς ψυχιατρεῖον καὶ δὲν θὰ ἐκινεῖτο ἐναντίον του ὁ ἴδιος ὁ Βασιλεύς, οὔτε θὰ τὸν ἐφυλάκιζαν καὶ ἐξωλόθρευον δολίως οἱ ὑπ αὐτοῦ θιγό μενοι Ἀγγλόφιλοι Αἱρετικοὶ καὶ Μασόνοι. Τρία στοιχεῖα διακρίνουν τὴν προσωπικότητα, τὸ ἔργον καὶ τὴν προσφορὰν τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Φλαμιάτου εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ καὶ εἰς τὸ γένος τῶν Ἑλλήνων: 1. Ἡ διαίσθησις καὶ ἀντίληψις τῶν κινδύνων τοὺς ὁποίους διέτρεχεν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλη-

121 ΕΙΛΟΓΟΣ 119 σία καὶ τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος κατὰ τὴν ἐποχήν του, ἀλλὰ καὶ προοπτικῶς εἰς τὸ μέλλον. 2. Ἡ ἀκρίβεια τῆς περιγραφῆς τῶν πρωται - τίων καὶ τῶν μέσων διὰ τῶν ὁποίων διενερ - γεῖτο ἡ Ἐπιβουλὴ εἰς βάρος τῆς Σωτηριώδους ίστεως καὶ τῆς ὑποστάσεως τοῦ Γένους ἡμῶν. 3. Ἡ μέχρι θανάτου αὐταπάρνησις μὲ τὴν ὁποίαν κατέστησε γνωστὸν εἰς τοὺς συναν - θρώπους του πῶς τὰ Μιάσματα Στοῶν, Λεσχῶν καὶ Μυστικῶν Ἑταιρειῶν, μὲ δι εργασίας διαφθορᾶς τῶν ἠθῶν καὶ μὲ δολίας στρεβλώ - σεις τῶν Δογμάτων, δολοφονοῦν ψυ χὰς καὶ ἐξανδραποδίζουν τὴν ἀνθρωπότητα. Εἰς ἀρκετὰ σημεῖα, ἡ διδασκαλία του ἔχει καὶ προφητικὸν χαρακτῆρα, ὅπως, παραδείγ - ματος χάριν, ἡ πρόρρησίς του ὅτι τὰ ἠνία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας θὰ τὰ ἀναλάβουν διεφθαρμένα ἀπὸ τὴν Μασονίαν ὑποκείμε να, τὰ ὁποῖα καὶ Ἀντιεκκλησιαστικὰς Καινο τομί - ας θὰ εἰσάξουν, καὶ ἀνεπιτρέπτως τὸ Ἡμερολόγιον θὰ ἀλλά ξουν, καὶ τὴν κατάρ γησιν τῆς Ὀρθοδοξίας θὰ θελήσουν ὅλως Ἀν τιθέως νὰ νομοθετήσουν διὰ Οἰκουμε νικῆς Συνόδου. Ὁ Κοσμᾶς διεῖδε καὶ προειδοποίησεν. Ἡ μεῖς ἠκούσαμε καὶ προφύλαξιν ἔχομεν.

122 120 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 1. ΑΝΙΝΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΟΣ (ΜΑΜΗΣ), «Ἱστο ρικὰ Σημειώματα. Μετὰ πολλῶν εἰκόνων», Τύποις Ἑστίας, Ἀθῆναι, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΧΡ. ΙΩΑΝΝΗΣ (Δρ. Θεολο - γίας Καθηγητὴς Ριζαρείου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς), «Τὰ νευματικὰ Ρεύματα εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, ἰδίᾳ κατὰ τὸν ΙΘ Αἰῶνα», Ἀθῆναι, ΛεβεΝΤΗΣ ΑΧΙΛΛευΣ, «De la Dette Nationale des Grecs: contractée en1824 et 1825 et du nouvel emprunt» [=Τὸ Ἐθνικὸν Χρέος τὸ Συνα - φθὲν ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων τὸ 1824 καὶ τὸ 1825 καὶ τὸ Νέον Δάνειον], Ἀθῆναι, ΜΑΜΟυΚΑΣ ΑΝΔΡεΑΣ, «Τὰ κατὰ τὴν Ἀναγέν νησιν τῆς Ἑλλάδος: Συλλογὴ τῶν συνταχθέντων ολιτευμά των, Νόμων καὶ ἄλλων Ἐπισήμων ρά ξεων ἀπὸ τοῦ 1821 μέχρι τέλους τοῦ 1832, τόμος Α», Ἐν ειραιεῖ, ΜεΤΑΛΛΗΝΟΣ ΓεΩΡΓΙΟΣ (ρωτοπρεσβύτερος, Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς ανεπιστημίου Ἀθηνῶν), «Δύο Κεφαλλῆνες Ἀγωνισταὶ Ἀντιμέτωποι: Κ. Φλαμιᾶτος ( ) καὶ Κ. Τυπάλδος ( )», Λευ κωσία, Τοῦ ἰδίου, «Κο σμᾶς Φλαμιᾶτος ( ), ἕνας Μάρτυρας τῆς Ὀρθο δόξου αραδόσεως στὸ Ἑλληνικὸ Κράτος», εριο δικὸν Θεο λογία, τόμος 58, τεῦχος 2, 1987, σελ

123 Β Ι Β Λ Ι Ο Γ Ρ Α Φ Ι Α Τοῦ ἰδίου, «ρόβλημα ἢ ρόφαση; Κρίση στὶς Σχέσεις Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ Οἰκουμενικοῦ ατριαρ χείου», εριοδικὸν Ἄρδην, Δεκέμβριος ΑΝΑΓΟΟΥΛΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ (Καθηγητής), «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος καὶ απου λᾶκος στὶς Φυλακὲς Ἀράπη τοῦ Κάστρου τοῦ Ρίου», Ἀθήνα, ΟΛΛΑΤΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ, «200 Χρόνια Ἑλληνι - κοῦ Τεκτονισμοῦ», Ἀθῆναι, ΣΑΒΒΑΤΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ (Μητροπολίτης Μεσσηνίας Νέου Ἡμερολογίου), «Νομοκανονικὴ Θεώρησις τῆς ατριαρχικῆς καὶ Συνοδικῆς ρά - ξεως τοῦ 1928», Εἰσήγησις εἰς τὴν Ἱεραρχίαν, 4-6 Νοεμβρίου ΣΑΡΔΕΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (Ἱστορικός), «Χρι - στόφορος απου λᾶκος καὶ Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος. Οἱ ρωτο μάρτυρες καὶ Θύματα τοῦ Ἑλλαδικοῦ Κράτους», Ἀθήνα, ΣΚΟΥΦΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, «Συλλογὴ Συνθηκῶν, ρω τοκόλλων καὶ Διπλωματικῶν Ἐγγράφων, τόμος Α», Ἐν Ναυπλίῳ, ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ ΚΟΣΜΑΣ: «Λόγος Στηλιτευτι - κὸς Αὐτο σχέδιος καὶ Συνοπτικός», Κεφαλληνία, Ἰανουάριος Ἐπανέκδοσις Εὐλογίου Γαλιατσάτου, ἐκ τοῦ Τυπογραφείου τῆς ἐφημερίδος Ἡ Θεσσαλία, ἐν Βόλῳ, Τοῦ ἰδίου, «Ἐπιστολὴ πεμφθεῖσα ἔξωθεν πρὸς τοὺς ἐν τῷ Ἁγιωνύμῳ Ὄρει τοῦ Ἄθωνος Ἀσκου-

124 122 Β Ι Β Λ Ι Ο Γ Ρ Α Φ Ι Α μένους ατέρας», Κεφαλληνία, 27 Μαρτίου 1840, Ἐπανέκδοσις ἐν Βόλῳ, Τοῦ ἰδίου, «Ἑρμηνεία τῶν Χρησμῶν τοῦ Ἀγα - θαγγέλου», Τύποις Θ. Β. Χ. αναγιώτου, ἐν Ἀθή - ναις, Τοῦ ἰδίου, «Φωνὴ Ὀρθόδοξος καὶ Σπουδαία εἰς Ἀνακάλυψιν τῆς κατὰ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπιβουλῆς εἰς Ὀρθό φρονα Συμβουλὴν διὰ τὴν ἐκ τοῦ ἐπικειμένου κινδύνου ἀσφάλειαν καὶ κοινὴν Σωτηρίαν. Καὶ περὶ τῆς Μελλούσης Καταστάσε - ως τῶν καθ' ἡμᾶς πραγμάτων», ἐν Ἀθήναις Ἐπανέκδοσις ἐν Ἀθήναις ἐκ τοῦ Τυπο γραφείου Σπυρ. Κουσουλίνου, ΦΩΤΙΑΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, «Ὄθωνας - Ἡ Ἔξω - ση», Ἀθῆναι, ΧΡΙΣΤΟΟΥΛΟΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ (Ἀρχιμανδρίτης καὶ Α Γραμματεὺς τῆς Ιερᾶς Συνόδου), «Συλλογὴ τῶν Σπουδαιοτέρων Ἐγκυκλίων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος», Ἐν Ἀθήναις, SHAW. P.E. (Professor of Early Church History, Hartford heological Seminary), «American Contacts with the Eastern Churches, I » [=Ἀμερικανικαὶ Ἐπαφαὶ μετὰ τῶν Ἀνατο - λικῶν Ἐκκλησιῶν, ], Chicago, WECHSbERG, JoSEPH, «he Merchant Bankers» [=Οἱ Ἐμποροτραπεζῖται], Pocket books, 1968.

125 123 ΥΟΜΝΗΜΑ ΕΡΙ ΤΩΝ ΑΡΓΙΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ 12 ΜΗΝΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 2016 Οἱ Ἀργίες δὲν ἐπισημαίνονται διὰ σταυροῦ, ἀλλὰ διακρίνον ται μὲ τὴν λέξιν «Ἀργία», π.χ. ἡ 21η Μαΐου. Εἰς τὶς Αργίες οἱ ὁποῖες συμπίπτουν ἡμέραν Κυρια - κὴν δὲν ἀναγράφεται ἡ λέξις «Ἀργία», ἐπειδὴ ἡ Κυριακὴ εἶναι Ἀργία ἀφ ἑαυτῆς, π.χ. ἡ 25η Ἰανουαρίου. Ὁ Σταυρός ( ) σημαίνει μόνον ΚΑΤΑΛΥΣΙΝ ΝΗ - ΣΤΕΙΑΣ καὶ τίθεται, κατὰ τὸ παρὸν ἔτος: α) εἰς τὶς ἡμέρες οἱ ὁποῖες ἔχουν Κατάλυσιν Νηστείας ἀναλόγως ὅπως αὐτὴ ὁρίζεται ἀπὸ τοὺς πίνακες ΚΑΤΑ - ΛΥΣΕΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ, σελ. 125 π.χ. ἡ 30ὴ Ἰανουαρίου καὶ λοιπές. β) εἰς τὶς Δευτέρες, Τετάρτες & αρασκευὲς τῶν ἑβδο - μάδων Τελώνου καὶ Φαρισαίου, Ἀπόκρεω, Διακαινησίμου, Ἁγίου νεύματος καὶ τοῦ 12ημέρου τῶν Χριστουγέννων, ὅπου γίνεται ΚΑΤΑΛΥΣΙΣ, π.χ. 9η Φεβρουαρίου ἡ 23η Φεβρουαρίου, κ.ἄ. (βλέπε σελ. 125). Ὅταν τίθεται ἡ λέξις «Νηστεία», εἰς ἑορτὴν ἤ παραμονὴν Δεσποτικῆς Ἑορτῆς, ἀκόμη καὶ ἄν αὐτὲς τύχουν ἡμέραν Σάββατον ἤ Κυριακὴν, γίνεται Νηστεία, ὅπως δεικνύει ὁ πίνακας ΝΗΣΤΕΙΩΝ, σελ. 124 π.χ. ἡ 5η Ἰανουαρίου. Μὲ ΚΟΚΚΙΝΟ χρῶμα σημειοῦνται ὅλες οἱ Κυριακὲς τοῦ ἔτους, καθὼς καὶ οἱ Δεσποτικὲς ἑορτές. Μὲ ΜΛΕ χρῶμα σημειοῦνται οἱ Θεομητορικὲς ἑορ - τὲς καὶ οἱ Χαιρετισμοὶ τῆς αναγίας. Μὲ ΜΑΥΡΟ ἔντονο χρῶμα σημειοῦνται ἑορτὲς Ἁγίων μὲ Ἀργίαν, Νηστεῖες, Ἀποδόσεις Ἑορτῶν, Ψυχοσάββατα, καὶ λοιπά.

126 124 ΑΙ ΤΕΣΣΑΡΕΣ ΝΗΣΤΕΙΑΙ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΩΣ ΝΗΣΤΕΥΟΝΤΑΙ ΑΙ ΝΗΣΤΕΙΑΙ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΝΗΣΤΕΙΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ Γίνεται κατάλυσις οἴνου καὶ ἐλαίου, μόνον κάθε Σάββατον καὶ Κυριακήν. ΝΗΣΤΕΙΑ ΑΓΙΩΝ ΑΟΣΤΟΛΩΝ Κάθε Τρίτην καὶ έμπτην, γίνεται κατάλυσις οἴνου καὶ ἐλαίου, κατὰ δὲ τὸ Σάββατον καὶ τὴν Κυριακὴν κατάλυσις ἰχθύος. ΝΗΣΤΕΙΑ ΔΕΚΑΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ Γίνεται κατάλυσις οἴνου καὶ ἐλαίου, μόνον κάθε Σάββατον καὶ Κυριακήν. Τῆς Μεταμορφώσεως, ὁποιαδή - ποτε ἡμέρα συμπέσῃ, γίνεται κατάλυσις ἰχθύος. ΝΗΣΤΕΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ Κάθε Τρίτη καὶ έμπτη, γίνεται κατάλυσις οἴνου καὶ ἐλαίου, κατὰ δὲ τὸ Σάββατον καὶ τὴν Κυριακὴν γίνεται κατάλυσις ἰχθύος. Διευκρίνισις: Κατὰ τὴν παράδοσιν, εἰς τὴν νηστείαν αὐτήν, ὅσοι πρόκειται νὰ μεταλάβουν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, εἰς τὴν ἑορτὴν τῶν Εἰσοδίων καὶ εἰς τὴν ἑορτὴν τῶν Χριστουγέννων ἀντιστοίχως, κατάλυσιν ἰχθύος κάνουν μόνον τὰ Σαββατοκύριακα, ἀπὸ τῶν Εἰσοδίων μέχρι τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, οὕτως ὥστε νὰ προετοιμάζωνται καταλλήλως διὰ τὸ Ἱερὸν Μυστήριον. ΝΗΣΤΕΙΑ ΕΚ ΑΝΤΩΝ Γίνεται εἰς τὶς 5 Ἰανουαρίου, 29 Αὐγούστου, 14 Σεπτεμβρίου, 24 Δεκεμβρίου, ἐκτὸς ἐὰν τύχουν Σάββατον ἤ Κυριακήν, ὁπότε καταλύομεν οἶνον καὶ ἔλαιον. Ἐὰν τύχῃ ἑορτὴ Καταλύσιμος τὴν Καθαρὰν ἤ τὴν Μεγά - λην Ἑβδομάδα, δὲν καταλύομεν οἶνον καὶ ἔλαιον.

127 ΚΑΤΑΛΥΣΕΙΣ ΝΗΣΤΕΙΩΝ 125 ΚΑΤΑΛΥΣΕΙΣ ΟΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΑΙΟΥ ΟΤΑΝ ΣΥΜΙΤΟΥΝ ΑΙ ΕΟΡΤΑΙ ΕΙΣ ΗΜΕΡΑΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ Ἰανουάριος Φεβρουάριος Μάρτιος 9-26 Άπρίλιος Μάϊος Ἰούνιος Ἰούλιος Αὔγουστος 31 Σεπτέμβριος Ὀκτώβριος Νοέμβριος Δεκέμβριος ΚΑΤΑΛΥΣΕΙΣ ΙΧΘΥΟΣ ΟΤΑΝ ΣΥΜΙΤΟΥΝ ΑΙ ΕΟΡΤΑΙ ΕΙΣ ΗΜΕΡΑΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ Ἰανουάριος 7. Φεβρουάριος 2. Μάρτιος 25. Ἰούνιος 24, 29. Αὔγουστος 6, 15. Σεπτέμ - βριος 8. Νοέμβριος 14, 21. Τὴν Τετάρτην τῆς Μεσοπεντηκοστῆς. Τὴν Τετάρτην τῆς Ἀποδόσεως τοῦ ΑΣΧΑ. ΚΑΤΑΛΥΣΕΙΣ ΕΙΣ ΑΝΤΑ Ἀπὸ 25 Δεκεμβρίου ἕως 4 Ἰανουαρίου. Τὴν 6ην Ἰανουαρίου. Ἀπὸ τῆς Κυριακῆς τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου ἕως τῆς Κυριακῆς τοῦ Ἀσώτου. Ἀπὸ τῆς Ἀπόκρεω ἕως τῆς Τυροφάγου, πλὴν κρέατος. Τὴν ἑβδομάδα τῆς Διακαινησίμου. Τὴν ἑβδομάδα τοῦ Ἁγίου νεύματος.

128 126 Δ Ι Ε Υ Θ Υ Ν Σ Ε Ι Σ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΟΛΙΣ Γ.Ο.Χ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΟΛΙΣ: Κων/πόλεως 174, Τ.Κ , Χαριλάου Θεσσαλονίκη. Τηλ ΑΝ/ΤΟΣ ΜΗΤΡΟΟΛΙΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: Κων/πόλεως 174, Τ.Κ , Χαριλάου Θεσσαλονίκη. Τηλ ΙΕΡΕΥΣ Ἱερεύς Νικόλαος Ζαρδούκας, Ἱ.Ν. Ἁγίου Γεωργίου, Κων/πόλεως 174, Τ.Κ , Θεσσαλονίκη. Τηλ ( ). ΙΕΡΟΙ ΝΑΟΙ ΕΛΟΟΝΝΗΣΟΥ & ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Τριῶν Ἱεραρχῶν, Τέρμα Ἱπποκράτους, Τ.Κ , Κιάτον Κορινθίας. Τηλ Ἁγίας Βαρβάρας, Τ.Κ , Ζευγολατιὸ Κορινθίας. Τηλ Ἁγίας Θεοδώρας, Κάτω Τρίκαλα Κορινθίας, Τ.Κ Τηλ Κοιμήσεως Θεοτόκου, Δαλαμανάρα, Τ.Κ Ἀργολίδος. Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου, εριοχὴ Ἁγίου Γεωργίου Καβαλλάρη. Τ.Κ Μέγαρα. Τηλ

129 Δ Ι Ε Υ Θ Υ Ν Σ Ε Ι Σ 127 Ἁγίας Αἰκατερίνης, Δρίτσα, Νέα έραμος Ἀττικῆς. Ἁγίας Τριάδος, Δομοκός Λαμίας. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ αμμεγίστων Ταξιαρχῶν, Μεσορράχη, Λαρίσης. Τηλ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ Ἁγίου Γεωργίου, Κων/πόλεως 174, Τ.Κ , Χαριλάου Θεσ/νίκη. Τηλ Ἁγίων άντων, Τ.Κ , Νάουσα, Ἀραπίτσα (Χῶρος Θυσίας Ἡρώων). Τηλ Ἁγίου Σπυρίδωνος, Τ.Κ , Χαρίεσσα Νάουσα. Ἁγίας Τριάδος, Σταυροδρόμιον Σερρῶν. Τηλ , , Ἁγίου Νικολάου Ραφαήλ, Τ.Κ , Χρύσα, Ξάνθη. Τηλ ΚΡΗΤΗΣ Ἁγία αρασκευή, Λαμπιῶτες Ἀμαρίου, Ρέθυμνον. ΙΕΡΑΙ ΜΟΝΑΙ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου, Ἀθήκια Κορινθίας. Τ.Κ , Τηλ Ἁγίου Γεωργίου, Τ.Κ , Ντάρδεζα Κερατέα Ἀττικῆς. Τηλ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ Κελλίον Ἅγιος Γεώργιος, Καψάλα, Τ.Κ , Καρυαί, Ἅγιον Ὄρος.

130 128 ΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 1. Ἀφιέρωσις Ταυτότης ἐκδόσεως Ἡ Φωνὴ τοῦ Ἁγίου ατρός Εὐχαὶ τοῦ αναγιωτάτου ρόλογος Μηνολόγιον καὶ Ἀναγνώσματα Κυριακοδρόμιον Ἐγκόλπιον -Ἐφόδιον Εἰσαγωγή Ἡ Θεία Κηδεμονία τῆς Ἐκκλησίας Οἱ Κίνδυνοι διὰ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸ Ἔθνος κατὰ τὸν 19ον αἰῶνα Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος,Ὄργανον τῆς τοῦ Θεοῦ Κηδεμονίας τῆς Ἐκκλησίας Βιογραφία Κοσμᾶ Φλαμιάτου Διδασκαλία Κοσμᾶ Φλαμιάτου Ἐπίλογος Βιβλιογραφία Ὑπόμνημα Νηστεῖαι - Καταλύσεις Διευθύνσεις εριεχόμενα

131

132 Καταργοῦν τὴν Ὀρθοδοξίαν διὰ Οἰκουμενικῆς Συνόδου; Οἱ ῥαδιοῦργοι Ἀγγλικανοί, οἱ ἐπί - βουλοι Λουθηροκαλβῖνοι, καὶ οἱ Σατανολάτρες Μασόνοι ἀπεργάζονται συστηματικῶς τὴν νοθείαν, τὴν πλάνην, τὴν Αἵρεσιν, καὶ τὴν δια φθοράν, «ὅπως μίαν ἡμέραν νομοθετηθῇ διὰ Οἰκου μενικῆς Συνόδου ἡ κατάργησις τῆς Ὀρθοδοξίας». Αὐτὸ προεῖπε τὸν 19ον αἰῶνα ὁ ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Σωτηρίας τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Ἔθνους ἕως θα - νάτου ἀγωνισθεὶς Ὁμολογητὴς τῆς Ὀρθοδόξου ίστεως, ὁσιακὸς καὶ μαχητι κὸς Δι δάσκαλος τοῦ Γένους, ΚΟΣΜΑΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ὁ ΦΛΑ- ΜΙΑΤΟΣ ( ).