άπο πρώτη ς Οκτωβρίου 18 3"] μέ/ρι τοΰ Πάσ/α 1838 τυροωμιάσατ ο Π 1 Ν Α S Τ Ω Ν Ε Ν Τ Ω Ι Β. Ο Θ Ω Ν Ε Ι Ω Ι Π Α Ν Ε Π Ι Σ Ί Ή Μ Ε Ι Ω Ι

Transcript

1 Π 1 Ν Α S Τ Ω Ν Ε Ν Τ Ω Ι Β. Ο Θ Ω Ν Ε Ι Ω Ι Π Α Ν Ε Π Ι Σ Ί Ή Μ Ε Ι Ω Ι ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΧΕΙ Μ Ε Ρ IN Η Ν Ε Ξ AM ΗΝ IΑΝ άπο πρώτη ς Οκτωβρίου 18 3"] μέ/ρι τοΰ Πάσ/α 1838 Π Α Ρ Α Δ Ο Θ Η Σ Ο Μ Ε Ν Ω Ν ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ. Κατ' επιταγή ν του ΙΤρυτάνεως καΐ τοΰ Συμβουλίου τυροωμιάσατ ο Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΙΙΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ. * lnätipir I ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΣΙΚΙΝΟΥ. ΑΘΗΝΗΣΙ. ΕΚ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ 1837,

2

3 Τοίς οοιτηταίς του Παν επιστηθεί ου χαίρειν. ΑΞΙΩΘΕΊς, ώ φίλοι συς-ρατιώται; κατά τον ίερ&ν εναντίον της άμαθείας και βαρβαρότητας άγώνα, δι' εκλογές του Πρυτάνεως και του Συμβουλίου της ημετέρας Ακαδημίας, νά προοιμίασθώ, κατά την άξιέπαινον συνηοειαν άλλων πανδιδακτηρίων, είς τον ηδη έκδιδόμενον πίνακα τών κατά την ένεστώσαν χειμερινήν έξαμηνίαν παραδοθησομένων μαθημάτων, δεν έδίστασα ουδέ στιγμήν νά άκολουθη'σω το παράδειγμα τόσων πολύπειρων διδασκάλων, και να προτάξω είς αυτόν, άντι προτρεπτικού είς έπιμέλείαν και καλή ν διαγωγήν ',;ρός ύ^ά λόγου, καθώς ίσως ήλπίσατε, μάλλον έπιστημονικήν διατριβην, ως άπαρχην τινα και πρόθυμα του εις τά τρικλίνια τών παραδόσεων προσφερομένου εις υμάς παρά τών σοφών συνάδελφων μου παντοδαπαυ και άφθονος τών επιστημών θέρους. Και γάρ, τό λεγόμενον, «άνεωγμέναί Μουσών θύραι», και εάν, άφ' ού είς τά γυμνάσια έμυη'θτιτε τάς άρχάς τών επιστημών, δεν καταφλέγεσθε αυτομάτους άπό διάπυρον καΐ ά'σβεστον δίψαν περαιτέρω μαθήσεως, είς μάτην γίνονται και προτροπαι και λόγοι και παραινέσεις! Εάν δέ, 'καθώς έλπίζομεν, ένδομύχως αίσθανόμενοι την καθαράν έκείνην και ιερά ν φλόγα, αυτόκλητοι όρμάσθε την γένναίαν και φθόνου άξίαν όρμήν τ*7,ς νεολαίας επί πάντα τά καλά και αγαθά τότε υποδεχόμενοι υμάς φιλοφρόνως είς το προπύλαιον τοϋτο τών επιστημών, είσάγομεν προθύμως εις το άδυτον. Εκρινα δ' ευλογον, ώ φιλομαθείς φοιτηταί, δια το τοιούτον επιστημονικό ν προοίμιον νά εκλέξω άοχαιολογικον τι άντικείμενον, έξ εκείνης δηλαδή της έπιστημης, της όποίας, καθώς της συμπάσης αρχαίας φιλολογίας, δέν πρέπει νά μείννι παντάπασιν άμοιρος κάνεις πεπαιδευμένος, και η όποία ιδίως δια τους Ελληνας, άτε άναμιμνησκουσα αύτους την προπατορικην αύτων δόξαν και εύφϋί'αν, εχει θελκτικόν τι και γοητευτικόν. Επιστρέψας δέ πρό ολίγων ημερών έκ της τών νήσων περιηγη'σεως, προτείνω ΰμΐν ώς τοιούτον άντικείμενον την της Σικίνου άρχαιολογίαν.

4 i $3 4 5$ Χωρογραφία, μυθολογία καΐ ιστορία της Σίκινου. Η ννίσος Σίκινος^ μία έκ των μικρότερων Σποράδων, εκτείνεται κατά μήκος μεταξύ της Φολεγάνδρου πρός Δυσμάς, και της ίου ιτρός Α.νατολάς είναι δέ πάσα ορεινή, ξηρά, λεπτόγεως και άνυδρος, ώστε καΐ εις τους αρχαίους αίώνα'.ς διεβεβο'ητο διά την σκληρότητα' της ΐ) και την σήμερον θεωρείται ώς ίκανώς άκαρπος. Πλην τά προϊόντα αυτής, άν και ολίγα, είναι φυσικώς καλά, και εξαρκοϋσι νά τρέφωσι τους έξακοσίους η έπτακοσίους κατοίκους της ομωνύμου πόλεώς της. ή Σίκινος συμμερίζεται την τύχην των λοιπών νήσων του Αιγαίου Πελάγους και τόσων άλλων μερών της κλεινής Ελλάδος, ότι δηλαδή σχεδόν ουδέν γνωρίζομεν περι της αρχαίας αύτής ιστορίας. Τά περι τών νήσων ιδίως διαπραγματευόμενα συγγράμματα τών παλαιών δεν σώζονται ι)' και αί νήσοι έν γένει\ προ πάντων δέ αί μικρότεραι εξ αυτών, ήσαν παραπολυ ασθενείς και άσημοι, δια νά χωσιν έπιρροήν εις τά γενικά συμβάντα της Ελλάδος, ώστε διά τοΰτο ν' άναφέρωνται άπδ τους μεγάλους ιστορικούς. Οθεν τά περι Σίκινου έκ τών παλαιών συγγραφέων συνερανιζόμενα είναι όλιγώτατα και μικρού λόγου άξια* περιορίζονται δέ εις τά έςής. Και πρώτον μέν περι της ταυτότητος της νυν όνομαζομένης νήσου Σίκινου μετά της τυ πάλαι ούτω καλούμενης δεν δύναται νά ύπάρχη ουδεμία αμφιβολία. 0 γαρ Στράβων λέγει ρνιτώς 3), οτι εκείτο πλησίον της Θήρας, και προς έσπεραν της Γου κατατάττει δέ αυτήν ε? ς τάς Σποράδας, καθώς και ό Πλίνιο; 4), έν ώ Σκύλαξ ό Καρυανδεύς 5), άμελέςερα εκφρασθείς, τήν συναριθμει μετά τών Κυκλάδων. Οτι δέ ή Σίκινος, καθά προείρηται, κατεφρονειτο παρά τών παλαιών διά τήν εύτέλειάν της, εξάγεται έκ του εξής έλεγείου του Σόλωνος, σωζομένου παρά Διογένει τω Ααερτίω 6).» Ειην δή τοτ εγώ Φολεγάνδριος ή Σικίνήτης Αντί γ' ΑΟηναί&υ, πατρίδ' άμειψάμενος». Μολαταύτα φαίνεται οτι ή νήσος αύτη, καθώς τήν σήμερον ούτω και το παλαι, ήτον ίκανώς πολύοινος επειδή έμυθολογεττο, οτι εξαρχής έκαλεττο Οινόη 7). Το δέ όνομα Σίκινον ελαβεν ύστερον, κατά τους μυθογράφους, ούσπερ ήκολούοησεν ό τά Αργοναυτικά ποιήσας Απολλώνιος, άπό αιτίας τοιασδε. Οτε αί Ανιμνιάδες έφόνευβαν ολους τους άνδρας, μόνος ό θόας, βασιλεύς της Λήμνου, έσώοη υπό της βυγατρός αυτού ΐψιπύλης, ήτις ένθεΐσα τον γηραιόν πατέρα εις σκάφη ν η λάρνακα άφήκεν εις τήν θάλασσαν, ό δε άνεμος και ό κλύδων εφερον τό ϊυθραυστον πλοΐον είς τήν τότε Οίνόην καλουμένην νήσον, όπου ό Θόας έσώοη άπό τινας άλιε~ς Ενταύθα δέ 1) ίί. παρακάτω τ» τοϋ Ιο'λωνος ίίστιχον, όστις τ/;ν άντΐ7ταρα6ε'τει αε ττ,ι κατά τον Αρατον «σιίτ,ρείτ,ν Φολε'γανίρον» J 's 2) Οίον, Στί [α ο υ τ ο 5 ΑχλίουτίΛησιας (Αβτίν. 3, σελ. 125) και τ, Δ ν, λ ι ά ς τ, τα Α τ,λιακά (ο.ύτο'6. 8, σελ. 335) τοϋ Αίνε σιγμού τά Ττ,νιακα (Σχολ. Απολλ. ί^ί. ι, 1394) του Αντ ικλ είίου και τοϋ Φ ανοίίκου τ* Δηλιαχά (αΰτο'θ. 1, 1207 και 211) u Ισαξίων ώρ γοά οι (Πλουτ. π. τί; ήροίοτ. κακοηθείας 36.) κτλ., έκτος τών γενικωτε'ρμν συγγραμμάτων, καθώς τών πολιτειών τοϋ Αριστοτέλους, ΪΙρακλεί<ίου τοϋ Ποντικοί κχί άλλων. Παράβ. χά τ*ν στα. 8. 3) Στράβ. 10, σελ. 386 Τχν. ι άπο της ίου προς έσπεραν ιοντι Σίκινος». 4) Plin. Η. Ν. 4, 12. «Syclnus (διορθ. Siciuus), quae antea Oenoe». 5) Σκύλα ξ Π ε ρ ί π λ. έ. λ. Κυκλάδες (σελ. 43. Δούκ ) «κατχ ίϊ ταύττ,ν (Ωλίαρον) Σίκινος, αυτη και πο'λις.» Πλην όχι ρ.ονος ό Σκύλαξ, άλλα και άλλοι τών παλαιών συγγραφέων, (Τυ^περιλα^βάνουσι συχ,νάκις τας Νοτίους σποράδας υπο ττ,ν ονοαασίαν τών Κυκλάδων. 6) Διογεν. βίω Σόλωνος (j,2,2). /) Plin Στέ <ρ αν. ε. λ. Σικτ,νος «νήσος περί τν,ν Kpr>r,v, ώς Στράβων ίεκάττ,, kc~a Οϊνοή προτερον εκαλεΐτο. ό οΐχητωρ Σικτ,νίτ/,ς ώςντσος, ντ,σίτχς.» Σχολ. Απολλ. ί>ο^. στ,α. 8).

5 » 5 ^ έοασοείς της Ναϊάδος Νύμφης Οίνο'ης, έγέννησε μετ'αύτη; τον Σίκινον, αφ' ου μ«τα ταΰταή νήσος μετωνομάσοη 8). Ε:ς ταύτα σχεδόν περι-,οίζοντα». αί γεωγραφικαι και μυθολογικά! ειδήσεις ττερί της Σίκινου. Κατά δέ την ίστορι κην έποχην το δνομα του νησί ου τοίτου παντά.-.α;ι δ^.ν μνημονεύεται. Οθεν δυνάμεθα μόνον, οδηγούμενοι ίσον ενεστιν άπο τάς κάτωθεν δημοσ:ευθησομένα; έ-ιγραφάς, νά προτείνωμεν εικασίας τινά; περί της ιστορίας της νήσου. Κατά Διόδ.ορον τον Σιχελιώτην αί πλετσται τών Κυκλάδων είχον υτοτα/οη ηδη άπό τον Σεσόωσιν η Σεσωστριν, τον μέγαν βασιλέα της Αιγύπτου, ύστερον δε ύττετχχθησαν και κατωκίσθησαν τον Μίνω και τοϋ< περί αύτον Κρητα;. Μετά δε την Τροία; άλωσιν οί Κάρες κατέστρεφαν τ«ς πλειοτέρας των νήσων, τα μέν έκβαλοντες τους Κρητας, τα δε συνοι^ησαντες μ τ αυτών. Τέλος δε ol Ελληνες, αύςηοέντες δυνάμεσι και Οαλαττοκρατόσαντες, ύπέταςαν, και έκβληοέντων τώ^ Καρών, *ατω.«σαν τα; νήσους 9) Η Σίκινος λοίπον, ώ* νήσος μικρά και αδύνατος, πιθανόν οτι συν: μερίσδη εις εκείνα; τα; μεταβολάς έκάστοτε την τύχην των λοιπών νήσων. Αλλά οί κατοικίσαντες κατά καιρόν τά; Κυκλάϊας και Στορκδα; Ελληνες ησαν διαφόρων φυλών, δηλαδϊΐ ίωνες χα, ΔωριεΤς. Και οί μεν ίωνες, προελθόντες έξ λοηνών 10), κατεΐχον ώ; έττι τό πλέον τάς Βορειοτέρας των Ευρωπαϊκών νήσων (διότι τάς λσίανά; άφίνομεν ενταύθα κατά μέρος), μέχρι Σίφνου, 1ου και Αμοργού 1 οί δέ Δωριείς, εκ Σπάρτης ορμώμενοι, κατέλαβον τάς προς Νότον κειμένας, οίον Κύθηρα, Μήλον, θηραν, k»<xφην. Αμφίβολα μένουσι τχ κατά τά μεθόρια τών δύο τούτων μερίδων μικρά νησίδια. Γ ξ αυτών δέη μέν Φολέγανδρος ελέγχεται δι' επιγραφών ως Δωρική νήσος 12)" ή δέ Σίκινος, ην τ: να ο Βοίκιος ομοίως κατατάττει εις τάς Δωρικά; ^ποράδας, αποδεικνύεται δια τών ημετέρων επιγραφών νήσος Ιάς, Ιωνική (ήγουν Αττίκ*/)) χρωμενη <^ιαλέ>.τω. Μετά τούτου δέ συμφωνεί" ά'ριστα ό έν τοις άνω αναφερθείς μύθος περι της άφίξεως τοϋ Θο'αντος έκ 8) Αζολλών. Ρ ο Αργον. ι,62ο. «Ο".', <S" εκ πασε'ων γεραρου περιφείσχτο πατρός 'ϊψιπύλεια Θο'αντος, κατά Syiy.ov άνα,σσε Λάρνακι δ' εν κοίλτ, α'.ν υπερθ' όλος Ϋ,κε φε'ρεσδαι, Α" κε ούγοι, και τον ρέν ε'ς Οΐνοίιον έρύσαντο, Προσθεν, άτάρ Σι'κινίν γ ε ρ,εθΰστερον άυίν,θεΐιαν* Νησον έπακττρες, Σίκινου άπο, τον ρχ θοαντι Ντ,ϊάς Oivoir, Νύαφγ) τε'κεν ςϋντ,οετσα Σχολ. β ν? α C 9. Οϊν&ίτ,ν λίγει ττ,ν O'ivor.v. Et Ar, ο ε τ/-, ν ιστορίαν παρά Θεολύτου. Σίκινος οί έτη νήσος τις προ τις Ευβοίας, το προτερον Ohe,[τ, κχλουαε'νη, διά το είναι αυτήν άρ,πελοφυτον. Μνν,ρ.ονεύει <5ε τνίς [Λετονορ.ασίας Εεναγορας, λε'γων Sri [Λετωνοαάσθϊΐ άπο Σίκινου υίοϋ Θοαντος και Ντ,ίίος νύυ.φτ,ς. ΕκεΤσΐ - ( άρ έρρίοη r, λάρναξ Wo τις θαλάσστ,ς, τ, περιτυχο'ντις αλιείς, οΰς νΰν επακτ^ρας καϊχ? («rflu-aivai <5a η λεξις και τους κυν/,γοϋς), ε'σωσαν τον Θοαντα. ί):ι ίί ένδίίε Θ.'ας ίσώοη, κχϊ ^^ίων ό Κουρευς ιστορεί, και Ασκλτ,ττιά'ίγ,ς "i Μυρλεανος, ίεικνυς οτι τταρά Κλε'ωνος τα πάντα αεττίνεγκεν Απολλώνιος.» Αλ).α αεν ίι ΛγεΤται περί τοΰ Θοαντος ό Α π ο λ λ ο ί. 1, 9, ι η και 3, 6, 4 πλν,ν οί περί «ϊψ'.πύλτ,ς ^ΰδο» είναι πολλά ποικίλοι και άσύρφωνοί, 5ιο'τι επεξειργάσο-ήσαν άπο πολλούς ποίλτάς, καθώς παρατηρεί ό Heyne, Obss. acl Apollod. ρ ) Διοί. ό Σικ. 1,55. 5, Κατά ίέ τον Θουκυ^. ι, 3 καϊ άλ>.ους έ Μίνως κζί οί Κρνίτες ίλοον αετά τοΰςκαρας. ΙΙαρά. πίριτοϋ άίτ,λου τούτου ζν,τχαατος Müller, Orchowenos, , Ι17, κχΐ Brondsled, Vcyages, 1, p y 37. SS. Εις του«εάρα< άπο^ίίει. ό Θΰ ρσιος (u^er i'aroj und Parische Jmchrifcen, ös5, κχτά τον Θ ο υ κ υ 1, 8) τά εί; τινας νΐσους, ογον Πίρον, ίρ» και ήραν, άνευρισκοαενα άτελε'στατα είίωλα -γυναικεία, έκ (/.αρράρου r ( και αολύβίου. χο) Öpo'S'oT. 8, 46. Θουκ, 7» 5 7 Εύριπ. ϊων. 15SI. Παράβ. Brondstcd, Voy. 1. f ) Έκτος τνίς Κύθνου, τ,τις κατωκίσθ/i άπο Δρύοπας. Ιϊρο^ο'τ. 8, 40 Στε'φ. ε. λ. Κύθνος. Π^τ,ν κατά τον Ανώνυρ.. Σχολ. Διονυσίου τοϋ Περι^-τ,τοϋ εις στ. 526 (Geogr. Gr. M«. ed. lluds. Τ. IV,ρ. 3;), v.öov καί εις ττ,ν ΚύΟνον οΐχ.χτορες εξ ΛΟν,νών. 12) Docchh, c, /. G. //,

6 G Αημνου είς Σικινον, διότι αίνίττεται παλαιάν τίνα σχέσιν μεταξύ Σ-.κίνου κα! Αη'μνου" ή δέ Πελασγις νήσος Αήμνος εί/ε πάλιν άρχαιοτάτας σχέσεις μετά των έξ άρχής Πελασγικών Αθηνών, ί'ΐστε, ε'ίτε άποδεχοώμεν Πελασγούς και Αθηναίους (ίωνας) ώς έξ άρχής τους αύτούς 1 3), είτε ύποθέσωμεν, δτι ό περ! θααντος μύθος έπλάσθη μόνον, αφ' ού ή Λήμνος, έκπεσόντων των Πελασγών υπό Μιλτιάδου^ κατωκίσθη άπό Aö/ιναίους ι4), ενώ αί λοιπά! νήσοι ελαβον ηδη οίκη'τορας έκ της αύτη ς πόλεως, πάντοτε ό μύθος εκείνος αίνίττεται το τότε όμόφυλον έκατέρας νη'σου, ήγουν συναποδεικνύει τους Σικινη'τας Ιωνας άπ 'Αθηνών. Ούτοι λοιπόν οί έν Σικίνω ϊωνες δεν είναι άπίθανον δτι ύπεττάσσοντο, κατά την έποχήν της ακμής της Νάξου, ίς την δυνατήν ταύτην γείτονα 15). Κατά δετούς Μηδικούς καιρούς <^έν γίνεται μνεία τών Σικινητών κα! επειδή ό ήρόδοτος λέγει, δτι έκτος τών Κείων, Κυθνίων, Ναξίων, Σεριφίων, Σιφνίων κα! Μηλίων, καί τίνων πόλειον της Ευβοίας, πάντες οί λοιπο! νησιώται έδωκαν τώ βαρβάρω γην τε κα! #δωρ 16), φαίνεται δτι κα! οί αδύνατοι Σικινηται συμπερίελαμβάνοντο εις τον αριθμόν τοϋτον. Μετά δέ τά Μηδικά οί Σικινηται, καθώς οί λοιπο! νησιώται, κατετάχοησαν η μάλλον ειπείν ύπεπεσον είς την συμμαχίαν τών Αθηνών κα! ώς τοιούτοι αναφέρονται εις τάς κατά την Ακρόπολιν τών Αθηνών στηλας τάς έχουσας την άναγραφήν του συμμαχικού φόρου. Απαλλαχθέντες δέ της τών Αθηνών προστασίας κα! επικρατείας {Αετα,^ν έν Αιγός ποταμώ ναυμαχίαν, φαίνεται δτι είσηλθον έκ δευτέρου είς την συμμαχίαν αυτών περ! τό 376 ετος π. μετά έβδομη'κοντα η έβδορίκοντα πέντε ά'λλων πόλεων κα! νήσων 17). Τό δέ εντεύθεν συμμετεΐχον είς την τυ^'ν τών λοιπών νήσων ΐ8), εως δτου, μετά τους Μακεδόνικους καιρούς, χάνομδν την άδιάκοπον σειράν της Ελληνική«, ιστορίας. Βαθύτερον ακόμη γίνεται τό σκότος κατά την εποχή ν της τών Ρωμαίων επικρατείας δπου σχεδόν ούδεμ'α νήσος του Αιγαίου πελάγους μνημονεύεται είς τήν ίστορίαν, έκτος δσων έχρησΐ(λδυον είς τους αυτοκράτορας ώς τόποι εξορίας κα! φυλακαί οίαι η Αμοργός, ή Γυαρος η τά Γυαρα, ή Κύθνος, ή Σέριφος, ή Δονοΰσσα και αλλαι 19). Δεν εγναι άπίθανον, δτι έξωρίζοντο οί καταδικασβέντες ενίοτε κα! είς τήν Σίκινον f άτε μικράν ουσαν κα! ευτελή. Ταύτα μεν, ώ φίλοι συστρατιώτα., είναι τα οσα έκ τών αρχαίων συγγραφέων συνερανίζονται περί της Σίκινου είκασίαι μάλλον κα! πιθανολογίαι, παρά σαφείς ιστορικά! μαρτυρίαι. Τίς δ' υμών ήλπιζεν άν, ώς έκ τούτων, δτι ευρίσκεται είς νησίδιον τόσον άγνωστο ν κα! άδοξον Εν τών ολίγων ετι σωζόμενων μνημείων της προπατορικής υμών δόξης και τέχνης; 13) ίΐρο'ίοτ. 8,44. «Αθηναίοι 81 ε'πί υ.έν Πελασγών εχόντων ττ,ν νϋν έλλαία καλεομε'νϊϊν εσαν Πελασγοί, οϋνορ.χζομενοι Κραναοί επί <5ε Κέκροπος βασιληος επεκλτίθνισαν Κεκροπί^ι έκδ"εξα^ε'νου ίέ ΈρεχΟνίος ττ,ν άρχτιν, Αθηναίοι ρ.ετωνο(αάσθϊΐσαν ίωνο; τον Ξούθου στραταρχεω γενορ-ε'νου Άθν;ναίοισι, έκλτ,θϊΐσαν άπο τούτου Ιωνες.» 'Αλλά δεν δυνάαεδα ενταύθα να έξαντλτίσοψ.εν τοΰτο το παρά τών νεωτέρων τοσον περιπεπλεγρ-ε'νον προ'ολιψ.α. ί^.περί Πελασγών έτι Θ ο υ κ. 1, 3. Λιον. Αλικ. Αρχ. 1,17. όρο'ίοτ. 7,9.4 Παράβ. Κ. F. He rmann, Gviech. Staa.tsalteTth.ümerf 2. Aufl. 8 και Müller, Oorier 1,5. 6. ι4) ίΐ ρ ο δ 1 ο τ. 6, I37 I4O. 15) Ο αύτος 5, : «αύττίν τε ΝάξονκαΙ τάς έκ ταύτης τ'ρτπρ.ε'νας, Πάρον τε και Ανίρον και άλλ α ς τάς Κυκλοωας καλεοαένας.» 16) ό αύτος 8, 4G. 17) Δ t ο J. ό Σικ. 15, 30. σελ. a5. Α ΐ σ χ ί ν. π. πα ρ απρ. σελ. 37 Σ τ εφ. 18) Πχ^'β. Dückh, Staatshaush. I, S Ι9) ί Juvenal. Sat. 1, 73. Γ««/. Annall. 2, 85, 3,68. 4, Πλου τ. π. φυγί ; 7. 8.

7 ^ 7 ^ 2 Ιερόν του 'Απόλλωνος του Πυθίου. Ερείπια της αρχαίας πόλεως. Από της σημερινης πόλεως, ητις κείται κατά τό μέσον της νήσου, καθύπερθεν δέ του βορείου αιγιαλού αΰτης, εφ' ικανού υψους, προχωροοντες προς δυσμάς άπαντώμεν, μετά μίαν περίπου ώραν και εν τε'ταρτον, η ως εγγιστα τριάκοντα εως τεσσαράκοντα παλαιά ςάδια 2θ), έκκλησίαν ευμεγέθη, περιβεβλημένην προαυλίω και μικροϊς τισιν οίκη'μασι προς χρησιν τών γεο^ργών, όνομαζομενην δέ 'Επισκοπήν. II έκκλησία αΰτη δέν εΐναι άλλο ειμή dpχαΐον lepbr του 'Λκόάΐωνος του Πυθίου 2ί). Το ιερόν τοϋτο είναι μικρός ναός έν παρα^άσι 22), κείμενος κατά μήκος μεταξύ Ανατολής και Δύσεως, κατά την συνηοειαν. Το μεν μήκος αυτοΰ συμποσοϋται είς μέτρα Γαλλ. 10, 40, τό δέ πλάτος εις 7, 30, και τό ύψος μέχρι της στέγης είς σχεδόν 6 τοιαύτα μέτρα. Η δέ είσοδος είναι, εναντίον της είς τους Ελληνικούς ναούς επικρατούσης συνήθειας, άπό Δυσμών 23). Μεταξύ τών παρας-άδων είναι δύο κίονες, έχοντες υψος, συμπεριλαμβανόμενων τηςτε βάσεως και του κιονοκράνου, ως εγγιστα 4, 90 μέτρων. Ö κόσμος τών κιόνων είναι Δωρικός, πλην σύμμικτος και της μεταγενεστέρας εποχής* ήγουν εχουσι μεν τό κιονόκρανον Δωρικόν, μετά δύο μόνον κύκλων (annuli) περί τον έχΐνόν, ΐστανται δέ επί βάσεως Αττικουργοϋς, και ό σκάπος η στύλος, συγκείμενος είς έκάτερον κίονα έκ δύο κυλίνδρων, χωρίς της βάσεως και τοϋ κιονοκράνου, είναι άρράβδωτος. Τό μεταξύ τών 2ο) Το στάίιον προς εκατόν όργυιάς η έξακοσίου; ποίας Ελληνικούς. 0 ροδο τ. 2, 124. ι*9 Geil. Noct. Att. 1, 1. Οκτώ στάδια άποτελοΰσιν εν μίλιον (Μ. passus). Στοάβ. η, Σελ. ΐϊ6 Τ χ ν. «Αογιζομένω, ώς ο! πολλοί, το μίλιον οκταστάίιον.. Το δέ 'Ρωμαϊκόν μίλιον είναι το νΰν έτι κοινώς καλούμενον ρ. ίλ ι. 2ΐ) Εκ τών νεωτέρων περιηγητών ό Τ ο υ ρ ν ε φ ο ρ τ ι ο ς ηλθε μέν εις Σίκινον, άλλά φαίνεται οτι ^έν έπροχώρησε μέχρι της παλαιάς πόλεως, ιίιο'τι ούίε μίαν παρατηρησιν κάμνει περί τών αρχαιοτήτων αΰτης. ό Κο'μης Π άσχδί Κ ρ ίενεν (breve descrizione dell' Arcipelago, del Conte Pasch di Krienen, in Livorno iyy3. 8) είναι ό πρώτος και μονος, όστις αναφέρει τον ναόν, χωρίς ομως νά τον περιγράφγ ακριβέστερα ού^έ καν τάς έπιγραφάς αντέγραψε, ίιο'τι ήσαν κεκονιαμέναι. ίίκουσε μο'νον, λέγει, άπό τον τοτε Έπίσκοπον Σίφνου, οτι έκ τών επιγραφών έξαγεται, ότι το ιερόν ωκοδομηθη 7 έτη Π. Χ. Άλλ' έπειίτι το βιβλίον είναι δυσεύρετον, άντιγράφω όλον το χωρίον (1. c. ρ. 29): «Verso Ponente-Maestro osservasi anclie un antico Tempio dai Gentiii eretto a cui dassi il nome diepiscopia, il quäle serve al presente di Gbiesa, degna d'ammirarsi, poiche oltre la magnificenza antica che vi si scorge, ed i luogbi che ha sopra terra, lia pure un sotterraneo cogli stessi appartamenti. Nelle muraglie sopra terra osservansi due gran pietre dimarmo con caratteri che non possonsi leggere, per essere State dai Calojeri reiteratamente con calce inibiancate insieme colle muraglie inedesime, e cosi offuscate quelle inscrizioni; ma il Vescovo di Sifonto m'asseri, che anni sono (forse prima che fossero inibiancate) vi si rileva?a, che quel Tempio fu edificato settecento anni avanti Gesü Cristo.» Περί δε τοΰ υπογείου οικήματος ΰποκάτω τοΰ ναοΰ ηκούσαμεν και ημείς τά αύτά παρά τών εντοπίων άλλα δέν έδυνηθημεν νά εισέλθωμεν εις αυτό, διότι ή είσοδος riv κλειστή, και άμφιβάλλομεν, αν και ό Κο'μης τ» είδεν ιδίοις όφθαλμοΐς. 0 Γάλλος Γ ο υ φ φ ι ε'ρ ο ς (Choiseul- Gouffiler, Yoy. Pittor. I, ρ. 17) δεν κατώρθωσε καν νά ιδ-/ι,την σημερινην πολιν της Σικίνου διότι οί κάτοικος νομίσαντες τους περι αυτόν πειρατάς, τον απέκρουσαν ε!ς την πρώτην άποβασίν του. 'Εκ δ^τών Αγγλων περιηγητών, καθ' οσον γνωρίζω, κάνεις δέν έπεσκέφοιη την Σικινον, η τουλάχιστον δέν όρ,ιλεϊ περι τών αρχαιοτήτων τυις ωστε ό ναοςτοΰ Άπο'λλωνος έμεινε ρ.έχρι τοΰδε σχεδόν άγνωστος. 22) Ν α ο ς έν π αραστάσι (Templum in antis) ονομάζεται ναος χωρίς προστάδα ύι περιστύλιον, έχων αο'νον δύο κίονας μεταξύ τών παραστατών (φλιών γι ορθοστατών' Αατιν. antse), εις τους οποίους λτίγουσιν οί προμήκεις τοίχοι τοΰ σηκοΰ (Vitrnv. de Architect 3, e. 1J. ίδέ το έπισυνημμένον διάγραμμα τοΰ ναοΰ. a3) Οι Ελληνικοί ναοί είχον συνήθως τνιν εϊσοδον έξ 'Ανατολών καθώς ό Παρθενών, ό ναος της Πολιάδος 'Αθηνάς και ό της Άπτέρου Κι κης κατά τν,ν Άκρο'πολιν 'Αθηνών* το Θησεϊον, πριν μεταβληθή εις έκκλησίαν οί έν έλευσΐνι, έν 'Ραμνουντι και έν Σουνίω ναοί οί έν 'Ολυμπία και έν Νεμέα ναοί τοΰ Διος ό έν Καρθαία της Κέω ναος τοΰ Άπολλωνος, όστις ητον και αΰτος ναός έν παραστάσιν ^ΐδε Brandsted, Voy. I, ρ. 23J οί κατά την Σικελίαν και μικράν 'Ασίαν ναοί, κ. έ. Ο έν Σικίνω ναός παρέχεται την μονην γνωστην έξαίρεσιν εντός της νΰν Ελϊ.άδ'ος. Συμφωνεί λοιπόν μέ τον κανόνα τοΰ Βιτρουβιου, όστις θέ)ει (de Jrch. 4, 5, νά ryαι η είσοδος έκ ίυσμών.

8 κιόνων και τών παραστατών διάστημα διωκοδομήθη δπό τών Χριστιανών, και ή Ούρα τ γ, ς σημερινής εκκλησίας είναι μεταξύ τών κιόνων. Δια ταύτης της εισόδου είσερχόμεθα είς πρόναον έχοντα πλάτος μέν 5, 90, μήκος δέ 2, 5 μέτρων Γαλλ. Η οροφή τού προνάου άνε'χεται ά~ό δύο λιθίνας δοκούς, διατεινούσας άπό του καθύπερθεν τών κιόνων έπιστυλίου έπι τον μεταξύ τού προνάου και τοϋ σηκού διάτοιχον, ίο ών έπιβέβληνται λεπταί και λεΐαι σανίδες μαρμάριναι, άντι τών εις πολυτελέστερα οικοδομήματα συνεοιζομένων καλυμμάτων (φατνωμάτων). Εκ τών ούτω σχηματιζόμενων τριών μερίδων (cornpartlments) της οροφής αί μέν δύο σώζονται ανέπαφοι ή δέ τρίτη ή προς βορέ'αν ήνοί^θη, και είς αυτήν προσερείσθη κλίμα ς ξυλίνη, δι'ής άναβαίνουσι ν έπι τον οροφον της εκκλησίας. Τό είρημένον διάτοιχον εχει πάχος Ο, 52 μ. Γαλλ. κατά δέ τό μέσον αύτοΰ είναι Ούρα, 1, 74 μέτρων τό πλάτος, ήτις εισάγει είς τον σηκόν, ή τον κυρίως λεγομενον ναόν (cella). Εις τον σηκόν τοΰτον δεν μένει λοιπόν έσωτίρικόν μήκος είμή G, 7 6 μ. Γαλλ. τό δέ πλάτος είναι τό αύτό μέ τό τού προνάου. Επι δέ της φλιάς της θύρας, έν δεξιά εισερχομένων, έγκεχάρακται ή επιγραφή άρ. 2. Οί λοιποί τρεις τοίχοι τοΰ ναού ωκοδόμηνται μόνον έκ λίθων λογάδων, τοϋ εγχωρίου κυανού μαρμάρου, και διαφόρου μεγέθους και σχήματος, καθώς και τά λείψανα τοϋ έν Ανάφη ναού τοϋ Απόλλωνος τοϋ Πυθίου και τ?ίς Σο>τ»ίρας Αρτέμιδος* αλλά οί λίθοι ούτοι είναι σ^η-μοσμένοι μέ μεγάλην έπιτηδειότητα, αί δέ προς Δυσμάς δύο παραστάδες, και αί προς Ανατολάς δύο γωνίαι σύγκεινται, προς περισσοτέραν στερεότητα, έκ λίθων τρανωτέρων και έγγωνίων. Τα υπέρ τών κιόνων ίπιςυλια έξακολουθουσιν, ώς έπικρανίτιδες 24) τών τοίχων, πε'ριξ δλου τού ναού* έπ'αυτών πάλιν κείται ή ζωφόρος, ήτις δμως άντι ζωδίων iyει μ.όνον αρχιτεκτονικά άρθρα, και ταύτα άπλα τήν δέ ζωφόρον σκεπάζει ολόγυρα γείσσωμα Ινορινθιακόν, έξέχον 0,20 περίπου μ. Γαλλ. Τό δέ υπεράνω τούτου ήτον ό όροφος ήγουν ή στε'γη, πλήν δεν σώζεται πλέον, εκτός τής προς χειμερινάς Ανατολάς γωνίας τοϋ αετού* αλλ' άντ' αύτής ό ναός, μεταβληθείς είς Χριστιανική ν έκκλησίαν, έκαμαρώοη με θόλον κατά τόν τρόπον τών Βυζαντινών εκκλησιών, και έστολίοθη προς τούτοις μέ κωδωνοστάσιον, υπεράνω τη σημερινή; θύρας. Εκτο; δε τής μεταβολής ταύτης έκτίσοη, κατά τό μέσον τοϋ προς Ανατολάς τοίχου, καΐ τό ήμικύκλιον τοϋ ίεροϋ, και ό προς Νοτον τοίχος, δια τό τήδε ύψηλόν τοϋ κρηπιδώματος, έφ'ού ί'σταται ό ναός, ύπεστηρίχθη υπό τών Χριστιανών δι'άντηρίδων. Τέλος, φαίνονται προ τής είσόδου προς Δυσμάς τρεις βαθμίδες, δι' ών άνε'βαινον επι τον ναόν τό δέ εκατε'ρωθεν μήκος αύτών δέν δύναται πλέον νά προσδιορισθή ακριβώς. Αύτη είναι, ώ φίλοι συστρατιώται,ή σύντομος περιγραφή τοϋ ναού και ή καταμε'τρησίς του, καθόσον ήδυνήθην ν ά τήν κάμω ε'κ τοϋ προχείρου, έν τοσούτω βλέπετε και έκ τής περιγραφής, και έκ τοϋ έπισυνημμένου διαγράμματος, 25) οτι τό οίκοδόμτμα τούτο δέν είναι τοϋ καθαρού Δωρικοϋ κόσμου, ουδέ τής λαμπροτέρας εποχής τής Ελληνικής τέχνης, άλλά ότι μάλλον φέρει έ/.εϊνον τόν χαρακτήρα, τόν όποιον συνήθως όνομάζομεν Ρωμαΐ- Περι τούτου δέ θέλω ειπείν πάλιν παρακάτω εις τήν έξήγησιν τής επιγραφής, δι' ή ς μ,ανθάνομεν ότι εχομ*ν ενταύθα ιερόν του Πυθίου 'Λπόλίωγος. Ενταύθα δέ εχω μόνον νά προσθέσω εισέτι, οτι πλησίον τής Επισκοπής ευρίσκονται δύο προτοραϊ έκ λευκού λίθου, πλήν φαύλης έργασίας ή μέν, ανδρός, είς άγρον προς Νότον τοϋ ίεροϋ* ή δέ γυναικός, έπι τοΰ τοίχου τής αυλής προς Δυσμάς. ΤρεΓς εως πέντϊ σταδίους προς δυσμάς τοΰ ίεροϋ τοϋ Απόλλωνος κείνται τά ερείπια της jtajaiäc πόλεως 1»4) 0 λέξις έπικρανΐτις εΰρ'σκε-rai, είς τήν στ,μασίαν ταύττιν, είς την περί τοϋ έρεχθείου επιγραφτ,ν, C. J. G. 1, η. ι6ο, ρ. ιη4 a5) ΐδε τον πίνακα Α. Tb μέν γείσσωμα και ττ,ν ζωφορον έμε'τρν,σα προκύπτων έκ τοΰ άνωθεν τοϋ οροφου' το ΰψος μέχρι τοϋ γεισσώματος εντός του προνάου, ta της επί τον οροφον άναγούσης κλίμακος. Μο'νν,ν την ίιάμετρον και την κεφαλήν των κιόνων, το έπίκρανον»τών ορθοστατών, ττ,ν γων'.αν τοϋ άετοϋ, το υψοςττ,ς θΰρας και άλλα τινα μέρη ίέν η $υνη9/,ν να μετρήσω ακριβώς.

9 9 Σίκινου, έπί ορούς υψηλού και άποκρήμνου, τα όποια ομως δέν έχουσιν ουδέν έξόχοις περίεργον. Σώζονται μο'- νον τινά λείψανα του τείχους δύο η τρεις αίμασιαί καλώς ώκοδομημέναι έκ μεγάλων λίθων τοίχοι τινές άσβε - στοκτίστοι* φρέατα πολλά μεταξύ τούτων όλων λίθοι, μάρμαρα και κίονες διεσπαρμένοι, και πάμπολλα τρίμματα κεραμίδων και πήλινων αγγείων. Κατά την vrriov πλευράν της πόλεως είναι μέρος τι τεχνικώς έξιομαλισμένον, οπου φαίνεται οτι ιστατο ναός η άλλο μέγα οικοδόμημα* και έπί της οξείας άκρας τοΰ ό'ρους κείται έκκλησίδιον της άγίας Μαρίνης, είς τό όποιον ευρίσκεται ή επιγραφή άρ. 3. έπί δέ της πρός νότον και προς τον αΐγιαλόν τετραμμένης πλευράς τοΰ ό'ρους είναι τό παλαιόν νεκροταφεΐον, ό'που οί γεωργοί συχνάκις έξορύττουσι μνήματα, και είς αυτά εύρίσκουσι πήλινα αγγεία* άλλά δέν ένουμουνται κάνέν έζωγραφισμένον. Ενταύθα ευρέθη και η επιγραφή άρ. 4. Διηγούνται οίσικινήται, οτι και έπί τοΰ πρός ίον τετραμμένου ακρωτηρίου, καλουμένου δέ Malta, σώζονται' ερείπια άρχαίας τινός πόλεως. Δέν είναι ό'μως πιθανόν, ό'τι είναι και αυτά της Ελληνικής εποχής διότι ό Σκύλαξ (είς τό ά'νω άναφερθέν χωρίον αύτοΰ) δέν γνωρίζει εις Σίκινον ειμή μίαν μόνον πόλιν. Μολοντούτο ενδέχεται, μετά τον Σκύλακα (οςις έζησεν ήδη περί τά Πελοποννησιακά, 430 π. Χρ.) νά υπήρξαν, ισως καθ'ηνέποχήν αί νήσοι διά τοΰ πλουσίου έμπορίου της Δήλου ήκμαζον μεγάλως 26), και δύο πολίσματα είς Σίκινον* δθεν τό- πράγμα είναι ά'ξιον νά ερευνηθνί. 26) Μετά την άλωσιν της Κορίνθου, περί τά τε'λη τοΰ ίευτε'ρου και την άρχην τοΰ πρώτου αιώνος π. Χρ. Στρ άβ. 10, σελ* 388 Τχνί

10 SS 10 -SS 5 Έπιγρα^αί. Πολίτευμα. Λατρευομενοι θεοί. έκ τώνέξής επιγραφών της Σίκινου ή μεν πρώτη, τρίτη, τετάρτη και πέμπτη είναι άνί'κδοιοι ή δ: δεύτε. ( ήτον #δη γνωστή ι 1. Επί στήλης μαρμαρίνης, κειμένης είς τήν αύλήν της επισκοπής. Τα στοιχεία ασαφή και δυσανάγνωστα ώς έφοαρμένου του λίθου υπό της πολυκαιρίας. άγ]αθ[ός περι τη μ π]όλιν [τήν Σ.κινη[τ]ών, δ[εδο]χθαι τν) β(ουλ 7 και τω δήμω, πρόξενον είν]αι Αίσχύλον Σωσιμάχου ιον τής πόλεως τις Σικινητών] κα! αυτόν κα! έκγόνους με]τά τών υπαρχόντων προξένων είναι δέ αύτώ κα! έ]κγόνοις [κα! έν ειρήνη κα! 10. έ]μ πολέμ[ω κ α! κατά γήν κα! ες σύλω [άσφά])>[ε]ιαν και πρό[σο[δ]ον [προς] τήν βουλήν και τον δήμον, εάν του δεωνται, πρώτοις μετά τά ιερά 15. ; :όδε δέ άναγράψαι [το ψήφ]ισμα ές στήλνι λιθίνη κα! στ[ήσα]ι είς τό Ιερόν τοΰ Απόλλωνος τοΰ Πυθίου έπιμελν,οήναι τους Αρχοντας 20. τους περ! Καλλίνικον [τό δέ άνάλωμα δούναι τους πράκτορας τους περ! Πασικράτην. Τής αναγραφής έπεμελή[οη Καλλίνικος Αρχων. Η αρχή τοΰ ψηφίσματος λείπει* συμπληρουται δέ, ώς έν παραδείγματι, ούτω πως [» Θεοί τύχην άγαθήν. Εδοξε τη βουλ/j και τώ δήμω" ό δείνα είπε ν' Επειδή Αισχύλος Σωσιμάχου... ιος» διατελεί εΰ'νους ών και άνήρ άγαθός περ! κ. τ. έ. ] Η εποχή τοΰ ψηφίσματος δύναται μόνον νά προσδιορισθή έξ εικασίας* κατά δέ τά είς αύτό εμπεριεχόμενα τεκμήρια κα! παλαιογραφικά (τό σχήμα τών στοιχείων Θ, Μ, Ξ, Π, Ε και άλλα), κα! ορθογραφικά (στ. 10: ifi πο^έμφ στ. 11: έσ σύλω* στ. 16: έσ στη'λτ)) γίνεται πιθανόν οτι δέν είναι μεταγενέστερον τής τών Αχαιών συμμαχίας, ήγουν του τρίτου ή δίυτέρου προ Χριστού αιώνος. Ας ΐδωμεν ήδη περ! τών καθ' έκαστα.

11 11 Σ.*. 2. Σιχινητών. ό Στέφανος (ίδ. σημ. 7) γράφει Σίχηνος και Σιχηνίτης' έκ δέ τής επιγραφής ταύτης και τών κατά την Αθήνησιν Ακρόπολιν Επιγραφών βλεπομεν, ό'τι ή όρθ/'i γραφή είναι Σίκινος και Σιχινήτης. Στ. 5. Κατά δυ^υνίαν ίϊναι άφανή τά τρία πρώτα στοιχεία τοΰ εθνικού ό.ο'ματο; τού νέου προξένου Αισχύλου. Πιθανόν όμως οτι υπήρξε και αυτός νησιώτης, οίον [Την],ος, [Δηλ]ιος, [Σύρ]ιος, [Νάξ]ιο;, [Πάρ]ιος, [Μήλ]:ος. Στ. 7. Μετά τών υπαρχόντων προξένων, διότι ή Σίκινος είχε και είς άλλους τόπου; ιδίους της προξένους, καθώς π. χ. και ή Ανάφη. Οί στ είναι είς τον λίθον πολλά δυσανάγνωστοι. Τ:< δέ συμπληρώματα, έπειδή έκπληρούσιν ώς εγγιστα τον άπαιτούμενον αριθμόν γραμμάτων, είναι ικανώς βέβαια. 0 συνηθέστερος τύπος είναι* «και πομ-» μου και ειρήνης ούσης, και γ,ατά γ η ν και κατά θά.ιατταν.» Αντί τού «και κατά θάΐαΐΐαν»* τό άνά χείρας ψήφισμα λέγει* «xal Ισ αν Χω.» Και πρώτον μεν τό έσ, καθώς παρακάτω στ. 16: έσ στήχη, είναι άντί του έν, δι'άφομοκυσεως τοΰ Ν έμπροσθεν τού Σ, καθώς γίνεται και είς τάς Αττικά; και ά'λλας έπιγραφάς. Τό δέ συ.ιον είναι τό αυτό τφ σύΐη ή σν.ια, τουτίς-ιν εχθροπραξία, κυρίως κατά θάλασσαν* ιδίως δέ ή παρά τίνος πόλεως, έν καιρώ πολέμου, είς ίδιώτα; διδομένη άδεια πειρατεία; ή καταδρομής {id. 'Λρποκρ. ε..i. σύ.ιας. Λημοσθ. κατά Αάκρίτου σ Ό αντ. περι Σζεγ. της τριηραρχίας σ ) Ωστε ή φράσις εν σν.ιω ισοδυναμεί μέ ποίεμου κατά Θά.Ιατταν orzer. Τά επόμενα δέν χρηζουσιν έξηγήσεως. Μόνον είς τους στ ή σύνταξις δέν προχωρεί τ.ίσον καλώς* διότι είναι σκληρόν νά εξαρτώνται τά δύο απαρέμφατα άναγράψαι και στη σαι άπό τό τρίτον άπαρέμφατον επιμε.ιηθηναι. ό συγγράψας το ψήφισμα (ή καν ό λιθοξόο;) φαίνεται οτι έσύγχυσε δύο συντάξεις, συνεχιζόμενα; και τάς δύο ίίς άλλα ψηφίσματα* ή «άναγοάψαι δέ τοΰ, ά'ρχοντας τόδε τό ψήφισμα και στ";σαι κ. τ. έ.», η «τής δέ αναγραφής τοΰ ψηφήσματος έπιμεληθήναι τού; ά'ρχοντας. «Πλην τοιαύτα, και ετι χείρονα ανακόλουθα ευρίσκονται συχνώς είς έπιγραφά;. Εκ δέ ίου 17 και 18 στ. μανίάνομεν, οτι τό ιερόν, περί ού έν τοις ά'νω διεξήλοομε^, ήτον ιερόν του Άπύ.Ι-.Ιωνος του Πυθίου. 0 Απόλλων ήτον έξαιρέτως ό θεό; τών ν/ίσων ό'χι μόνον ώ; Δήλιος, διότι έγεννήθη είς Δήλον, όπου οί νησιώται ήγον καθ' εκαστον έαρ την έορτήν του 27)* άλλά και ιού Πυθίου Οεοΰ ή λατρεία (μολονότι άλλοι νομίζουσιν άλλως), ήλθεν εί; τάς νη'σους μέ τους οίκήτορας έ; Αθηνών, όπου τό Πύθιον ήν Εν τών άρ /αιοτέρων ιερών 28), και ό Πατρώος Απόλλων, ό αυτός τώ Πυθίω, έθεοφεΐτο ώ; apytjγέτης τής Ιωνικής φυλής 29). Δια ταύτα εΰρίσκομεν iapx τού Πυθίου Απόλλωνος, όχι μόνον είς Κέων 30), 2") Διον. Περιηγ. 525 κ. έ. Ομ. Ιί'μν. εϊς Απο'λλ κ. ε. Θουκ. 3, 1ο4 6 Δήλιος 'Απόλλων είχε ν ίεοά εις Νάξον 'τό Δήλιον πλησίον της πόλεως Παρθέν. Ε ρω τ g)" εις Παρόν κατά την έξης (εις την έκκλησίαν της Παναγίας Μισοσποριτίσσης) επιγρα^ην" Ο Γ Ο Σ Χ Ω ΡΙΟ ΙΕΡ Ο Α Π ΟΑ ΑΩ Ν Ο Σ Δ II Λ I Ο είς Ρήνειαν (6 μ. Τ α ν. είς Ά πο'λλ- 44), κ. έ. 28; Περί τοΰ Άθήνησι Πυθίου Θουκ. 2, 15..Στράβ. 9, σελ. 253 Τχν. Άνεκαινίσθη δέ, έν μέριι τουλάχιστον, παρά τοΰ Πεισιστράτου Θουκ. 6,54. Σουΐδ. έ. λ. έν Πυθίω κρεΐττον κ. ε. 29) Πατρώος εκλήθη ό Πύθιος 'Απόλλων παρά τοις Άθηναίοις, ώς πατήρ τοΰ ϊωνος. ιδ. Πλάτ. Εΰθυδ*. σελ 302. C. μετά τοΰ Σχολ. ό αϋτ. π. Πολιτ. 4, σελ. Δημοσθ. π. Στεφ. σελ Ο δέ Εφορος παράστράβ. 9, σελ. 2S2 Τχν. θέλει οτι ό'απόλλων έξ 'Αθηνών ηλθεν εις Δελφούς. 30) Το έν Καρθαία ιερόν ητον ίερόν ό'χι τοΰ Άπολλωνος τοΰ 'Αρισταίου, καδώς ένο'μισεν ό Βροενδστεδ (Poy. 1. ρ. 47 J» άλλά τοΰ Πυθίου, καθώς αποδεικνύει ό'αντωνΐνος Αιβεράλιος, Μεταμο'ρφ. 1, ί, οπου μνημονεύονται Πύθια παρά τον βωμόν τοΰ 'Απο'λλωνος έν Καρθαία παράβ. και Müller, Dorier, /, S. 263, και Σουΐδ. έ. λ, ταύτά σοι καΐ Πύθια και Δήλια). Ό 81 Βρο'ενδστεδ 1 ήπατηθη έκ της σφαλμένης αναγνώσεως της έξης έπιγραφης (C. J. G. II, 23G4), κειμένης ε'ι; τά έρείπεια τλ ναοΰ"

12

13 » 13 πλέον, άπό τον πρώην έν Αθήναις Προξενον τών Γάλλοον Φαυέλιον. Εέναι δέ τόσον διεφθαρμένη, ώστε δεν επιδέχεται ασφαλή και βεβαίαν δι' εικασιών συμπλη'ρωσιν δθεν αυτήν έπαναλαμβάνομεν ενταύθα μόνον, διότι τό Ημέτερο ν άντίγραφον ε'ς ολίγα τινά διαφέρει άπό τό Κοιλεριανόν, και δια νά μη π^ραλείψωμεν κάνέν τών της Σίκινου επιγραμμάτων. Τοσούτο μόνον εξάγεται έκ τοϋ αποσπάσματος τούτου, οτι είναι έ'-αινος γυναικός τίνος, εις μέτρον έλεγειακόν φαίνεται δέ, οτι παρεβάλλετο ή επαινουμένη, δια τα προτερηματά της, μέ τάς Ουρανίας Θεά;. Τόν δεύτερον καί τρίτον στίχον συμπληροϋμεν, παραδείγματος χάοιν, ουτω πως Ε]ίδος μέν παρ[όμοιος εφυς Ηρης] Βασιλείης* Εργα δ' Αθηναίης [ποικίλα πόλλ' έ]δάη. ό πέμπτος στίχος σιοζεται σχεδόν εντελής Τών πρόπαλαι κλ[ε]ινών κΰδο[ς ένεγ]καμένην. Τα δέ υπόλοιπα εΐναι άσαφη καί αβέβαια. 3. Βάθρο ν ηκρωτηριασμένον εις την έκκλησ'αν της Αγ. Μαρίνης (ι'δέ ανωτέρω Κεφ. Κατά τό γ]εγονός ψήφισμα [ΰ]πό της βουλής κ]αί τοϋ δήμου Αρίστων την εαυτού γυναίκα, του άρετης εί/εκεν II βουλή καί ό δήμος έψηφίσαντο την άνέγερσιν εικόνος της γυναικός τοϋ Αρίστωνοί, και 6 άνήρ αύτης εκτελεί τό ψήφισμα. Οί χαρακτήρες και ό τύπος της επιγραφής είναι του πρώτου Μ. Χ ρ. αιώνος, καθώς γίνεται δήλο.ν έκ της συγκρίσεως αύτης πρός τινα ομοια ψηφίσματα εις Φολέγανδοον, έκ της εποχής τοϋ Τιβερίου (ίδέ C. J. G. Π. ιί\1\ΐ. 2443) Ε^ς τον τρίτον στίχον λείπει τόπατρωνυμικ&ν τοϋ Αρίς-ωνος, καί εις τόν τέταρτον το ονομα της γυναικός. Μόνον έκ του ονόματος του πατρός αυτής εμεινεν ή συλλαβή TOT. Τά δε υπόλοιπα είναι άσαφη. 4. Βάθρον μικρότατον, εΰρεθέν περί τά μνήματα τη; παλαιάς πόλεως- νυν δέ παρά τω Δημ. Σίκινου ί. Ιίορτέσσγ. Ετέαρχος Αομυ[.... Διονύσω Σαβα[ζίω. Ετιμάτο λοιπόν καί Σαβάζιος Διόνυσο; παρά τοις Σιχίνηταις. 5. Μικρός κίων έκ λίθου λε y/.oz' αυτόθι, όπου τό π^οηγουμενον επίγραμμα* Π]ολύτιμος Αριστίωνος αγορανομίας Ερμη. Ό Ερμης ούτος, πρό; τόν όποιον ό έξελθών της άρχης άγορανόμος άνλτίοησί τι (Γσως άγαλμάτιον αυτού τοϋ Όεοϋ), είναι αναμφιβόλως ό Αγοραίος. Ούτω γνωρίζομεν, δια βοηθείας τών έπιγραφών τούτων, τρεις τών έν Σικίνω τιμωμένων θεών τόν Πύθιον Απόλλωνα, τόν Σαβάζιον Διύνυσον, και τόν ΑγοραΓον (η Εμπολαιον) Ερμήν. Καί ταϋτα μέν περι τούτων, ώ φίλοι φοιτηταί* προλελογισται γαρ ίκανώς ήμγν, και ηδη βαδιστεα εστίν επί τό προκείμενον. Οθεν, επικαλούμενοι Οπερ του Πανεπιστημείου τούτου καί τοϋ Θεμελιωτου αυτού, του Σεβαστοί) καί "Αγαπητού ημών ΒασιΛέως, τ>,ν θείαν πρόνοιαν καί βοηοειαν, προτρέπομεν υμάς ηδη, έκ τών προχηρυττομένων μαθημάτων νά έκλέςητε μετ'όρθης κρίσεως έκαστος τά εις αυτόν καί τάς μέχρι τούδε αποκτηθείσας γνώσεις αύτοϋ αρμόδια, καί τά έκλεχθέντα νά άκολουθησητε μετά σταθεράς επιμελείας,προς δόξαν του καταστήματος, προς ώφέλειαν υμών αύτών καί προς μείζονα έ'τι ώφέλειαν της πατρίδος! Αθ^νησι, τ?5 19 Σεπτεμβρίου, 1837.

14 14 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ τών κατά τήν χειμερ&νήν έξαμηνίαν τοΰ S έτους Θεολογικής Σχολής. j ώρα 8. π. μ, ώρα 9' ωρα ΐ9. ωοα I Θεολο- Λογματικη γία, κα-.ά τήν επιτομή ; τής τού Θεοφάνυυς Προκοποβια. θεολογικής βίβλο., κα! ίστοfia τών δογμάτων, παρά τού Καθηγητού Κ. Μ. Α το τ Αί ίου 'Λρ/ιμανίρίτου, δεύτερα ν, τετάρτην κα! παρασκευήν. ωρα 'Ιστορία'ΕχκΑησιαστι- *>/,τή.ν δευτέραν, τρίτην, πέμπτην κχ! πα ρ«σκευήν 2. ερμηνεία τών ^α.ΐμών, τήν τετάρτην και σάββατον, παρά τού Καθηγητού ΚυρίουΚον τογο'νη. Δ'.καστι/ήί C/ ο ιορα 8. π.μ.? Ιατρικής ώρα 8. π.μ. Ε/ιποριχος νόμος, παρά Μερική Παθο.Ιογία και του Καθηγητού Κ. Γ Α. θεραπευτική παρά τοΰ Καθηγητού Κ. I. Βούρου, καθ' Ράλλη, τήν τετάρτην και tpp Σαοοα.ον. ήμέραν. π 9 π. μ. ώρα Q, μ. ώρα ΙΟ. π. μ. Χειρουργική Κ.Ιινικη, παρά του ΚαΟτ,γ. Κ. Ε ρ. Τράϊμπερ, καθ' ή μέρα ν. ώρα ΙΟ. π- μ. ώρα το. π. μ. Φιλοσοφικής. ΠοΜαχη J/xoroi(la, π α- Γε) ί κ η ΉοσϊΛογία, και ρά τοΰ Καθηγητού Κ. Φε- θεραπευτική παρά τοΰ καθηγητού Κ. Λ. Γ. Λευκια, -)ε~, τρίτην, τ ί τα ρ την,' κα! παρασκευήν. οευτέραν, τετάρτην, κα! π/.- ρασκευήν. Χειρουί,γί.Ί, τταρά τού Καθηγητού Κ. Ι. Ολυμπίου, τρίτην. /ΛΤΓτην και σαοωοα ωρα ι ι. τ:, α. ι ι π. (Α. I βατον. «ff π. ι/,. 11 Ρο,μαΐκον Λίκα <ον. πά- Μαιεντιχη, παρά τού Κα- 'ί.τιρία της 'Λ'./.ίηνι^ς ρα τού Καθ/,γ. Κ. Πηλίκα θηγητού Κ.Ν. Κωστή, κα'* 1>ι.1ο.ΙογΙας, πα:ά τού Καθηγητού κατά τά; παρ' αΰτού έπο ήαέ-'αν. μένως προσδηρισοησομένα: ημέρας. κ. Γ. Γενναδίου, δευτ'ραν, τετάρτην κα! παρασκευών. Λογική παρά τοΰ Καθηγητού Κ. Κ. Κοντονόνη, :ρ'.την και :ην. μ. μ ώρα 1. μ. μ 'Ανατομία παρά τοΰ Κα Οτ,γητού Κ. Δ. Α. Μαυροκορδάτου, καθ' ήαέραν i ' IV ώρα 12. Χωρογραγία της Αττικής παρά τού καθηγητού Χ. Λ. Γόσσ, δευτέραν, τετάρτην κα! παρασκευην. Φυσική, τ:7οχ τού Καθηγητού Κ. Κ. Βούρη, τρίτην, πεμπτην, κα! σάββατον. ώρα J. μ. μ. ' Οράτιου Ποιητικη, καί '06 ιό ί<>υ μεταμορφώσεις, παρά τοΰ Καθηγητού Κ. Λ. Γόσσ, δευτέραν, τρίτην, πέμπτην. κα! παρασκευή ν.

15 & 15 -m έν τφ zo r j ΟΟωνος Πανεπιστημείω παραδοθησομένων μαθημάτων. Θεολογικής. Δικαστικής. ί α/τρικης. φιλοσοφικής. ώρα 2. fa. ja. ώρα 2. [Α. μ. ώρα 2. (Α. [Α. ώοα 3. Σημειωτική, και6\ Λ'οσογραγία τώνγυναικείων, και ΛΤί/c 1 Ιστορίας, παρά τοϋ Γενικοί άργαι τής Φυοιτών παιόικών ασθενειών, Καθηγητού Κ. Δομνάνδου, παρά τοϋ Καθηγητού Κυρ. δευτεραν, τρίτη ν, πέμπτη ν, ίίπίτου, δευτέραν, τ ρ''την, και παρασκευών. τετάρτην και παρασκευήν. ώρα 3. ώρα 3. Αοιμοΐογία, παρά τοϋ ΦιΑοσογία, η θεωρία του Καθηγητού Κ. Λ. Γ. Α ευ- ανθρωπίνου πνεύματος χαί κ ία, τήν παρασκευήν. ηθικής, παρά τοϋ Καθηγητού 4 ώρα 4. Κ. Ν. Βάμβα, τρίτην, πε'μπτην, και σάββατον. ώρα 4. '7ατροόιχαστική, παρά τοϋ Χημεία, παρά τοϋ Καθηγ. Κ. Α. Πάλλη, τρίτην, πέμπτην και σάββατον. Κ. Ξ. Αάνδερερ, τρίτην, και π/μπτην. Μαθηματιχ. τά 5 τελευταία βιβλία τής γεωμετρίας τοΰ Αεγάνδρυ, β', τριγωνομετρία ευθύγραμμος του αύτοϋ, γ', γενικά! ιδιότητες τών αριθμών, δ'. ά'λγεβρα, και ί. διαγραφικη γεωμετρία τοϋ Aehelte, παρά τοϋ Καθ. Κ.Κ. Νέγρη, δευτε'ραν, τετάρτην, και παρασκευήν. ώρα 5. ώρα 5. ΠοΛιτικος Νόμος, παρά τοϋ Καθηγητού Κ. Γ. Α. Μαυροκορδάτου, την τρίτην, πε'μπτην, και σάββατον. Α ιοικητικον Α ίκαιον,τ:α.- ρά τοϋ Καθηγητού Κ. Αργυροπούλου, τήν τετάρτην. ΠοΛιτική Οικονομία, παρά τοΰ Καθηγητού Κ. I. Α. Σούτσου, δευτέραν και παρασκευήν. ώρα 6.. ώρα ώρα 5. 'Ιατρική Βοτανική, τήν τετάρτην, κα* πέμπτην, και Πρακτική βοτανική, τό σάββατον, παρά τοϋ Καθηγ. Κ. Δ. Φράας. Κικέρων, περι (ρύσεως θεών, και Λατινικής Φι- ΛοΛογίας 'Ιστορία, παρά τοϋ Καθηγητού Κ. ρρ. Ούλε ρiyου, καθ' έκάστην. ωρα Βίος ί Κ.ΙΛάδος ) ήτοι ΕΙ Ji/νική αρ χαιολογία, παρά τοϋ Καθηγητοΰ Κ. Δ. Σ/ινα, :ριτην, τεταρτ/ιν, και :έμπτην.

16 , > -- r ' -V ν» Ii **, *» % " * - '

17

18

19 1. Ρ Α0 0 ΓΕΡ Ι ΤΗΛΛΓιΟ ΑΙ Ν ΤΗ Ν ΞΙΚΙ ΝΗ ΤΛΜΛΕΔΟ ΧΟΑΙ ΤΗ! &]θυ AHIkAlT.ru ΔΗΑΛΛΙ ΓΡΟΪΕΗ ΟΝ EIN] Α I ΑΙ ξχυ Α Ο Ν ΐα^ΙΛΑΧΟΥ ' 5....ΙΟΝΤΗ ΡΟΑΕΓΙ Τ Η* ΞΙΚΙ ΓΝΗ τ η Ν j κ Α ι ΑΥ Τ Ο Η Κ Α Ι ΕΚΓΟΝΟΥΙ ΛΑ Ε ; τ Α τ η Ν Υ Π Α Ρ Χ Ο Ν TJ~l Ν Γ Ρ ο Ϊ EM Λ Ν EIN ΑΙΔΕ ΑΥΤΛΙΚΑΙ Ε] Κ ΓΟΝ Ο I C ΚΑΙ Ε Ν Ε I Ρ Η Ν Η ΙΚ Α \ ΊΟ EJ ΑΑΡ 0 Α ΕΛΛ ΛΙ ΚΑΙΚΑΤ ΑΓΗ Ν Κ Α I ET TV Α Π [Τ ΑΊΦ Α Λ I Α Ν ΚΑΙ [Ρ Ρ Ο Ζ Ο Δ ΟΝ Ρ ΡΟΣ ΤΗ Ν ΒΟΥΑ Η Ν ΚΑ I ΤΟΝΛΗΛΛΟΝΕΑΝΤ ΟΥΔΕΛΝ TAIP PJ-LTO I Ζ ΛΑ ET ΑΤΑ ΙΕ ΡΑ ΤΟ Δ ΕΔΕ ANATPAf Α Τθ ΥΗ φ \Ζ ΙΛ Α Ε S ΤΗ Α Η Α I Ο I Ν Η I ΚΑΐ^ΤΑΟΗΙΕίξΤΟίΕΡΟΝΤΟΥ ΑΡθΛΑίΙΝθΣ;ΤθΥΓΥ0Ι ΥΕΠΙ ΜΕΛΗΟΗΝΑΙΤΟΥ^ΑΡΧΟΝΤΑ^ ω,του^ Ρ Ε Ρ I Κ Α Λ Α I Ν I Κ Ο Ν,ΤΟΔΕΑΝΑ ι ε Κ ι ci AOCJ^ KI ττα\ r BAciAeI Η c Ρ Γλ Α λ θ Η Ν Λ I Η C Α ΑΛΜΟ, ä ν 0 Υ Ν 6 Κ Ν Λ Θ Α Ν Λ Τ 0 ICOU CYN Λ Γ I ΡΛΝ τ ω Η τ τ ρ ο π Α Α λ ι κ λ. ι.νοονκ.υα<^ k A K 6 N H N O N c A i r A P t YAAica E T E A P X O C A P / A C Α Β Α Λ Λ Μ ΑΔΟΥΝΑΙΤΟΥΙΓΡΑΚΤΟ ΤΟΥ^ΓΕΡΙ PPAtlKPATHN ΤΗ ΞΑΝΑΓΡΑΦΗΚΕ Ρ ΕΛΛ Ε Α Η Γο Η L Κ Α Λ Λ Ι Ν Ι Κ Ο ^ Α Ρ Χ Λ Ν ΡΑΙ 3 k AT ΑΤΟΙ^ΕΓΟΝΟΙ^ΗφίίΜΑ ΑπΟΤΗΙ BOY Α ΗΣΚ;ΑΙΤΟ YAHAAOYAPI ΙΤ_Ο_Ν ΤΗΝΕΑΥΤΟΥΓΥΝΑΙΚΑ * ΤΟΥΑΡΕΤΗ ΙΕΙΝΕΚΕΝ ττ ΐ Ο Α Υ τ I Μ Ο \ Ρ11ΤI /IN ΟΣ \ Γ Ο ΡΑ ΝΟΜΗ ΓΑ Σ ΕΡ Μ Ε I.... ΥΤΗΝΕΝΤΑΝ siit'fif v.ro Α

20