Read this story in English. My personal story (...) Greece 43 Female. Primary Topic: Topics: Key actors: Year: CHILDHOOD / FAMILY LIFE / RELATIONSHIPS

Transcript

1 My personal story Greece 43 Female Primary Topic: CHILDHOOD / FAMILY LIFE / RELATIONSHIPS Topics: EDUCATION IDENTITY LEISURE PROFESSIONAL CAREER SOCIETAL CONTEXT Key actors: mother, father, self Year: caring/carer/care giver childhood conflict divorce/break-up family life fatherhood love marriage/co-habitation motherhood pregnancy relationship responsibility roles/role pattern support upbringing choice degree/diploma health ageing death illness mental health reproductive health treatment/therapy (in-) dependence (not) questioning/(no) doubts age femininity friends going out leisure time career path labour conditions occupation/job church Read this story in English 1

2 R: I will start by saying that in my life in general I was always quite free and went out with a lot of people, had many acquaintances, many things to stimulate me, and I was very interested to do things and learn things, and generally I had not given any thought until I was in my thirties about getting married, I did not have the desire for a family. R: My father was a captain and he traveled and I grew up with my mother and always had a great desire for my father, I was always waiting for him. Of course I was quite spoilt as an only child, I had special attention, especially since I had some health problems, I was a little bit sickly. But I left home at an early age and started working, I wanted to be independent, and I worked, I did things on my own, to prove myself, to prove I could manage on my own. This was the most important thing for me. I: And your studies? R: At rst, I studied applied arts. ( ) At thirty I went to the [name Institution] and got my degree in European Civilization from the Humanities Department. ( ) And I nished with a very good grade, and I wanted to go on... I studied late. So in general I did not have to think about marriage and getting settled. OK. I didn t need this nancially either. But then one day out of the blue, I was 33 or 34, towards the end of my studies at the [name Institution]. Oh in the meantime I really enjoyed traveling and I was always looking to learn new things. Well, suddenly one day I woke up and my mind kept thinking about this thing. What s going to happen, what am I going to do, I am a woman, I have to get married, I have to have a child, and you know, I got very stuck on this, even though it had never appeared in my life before. I don t know how it came, I was astonished myself and it was very distressing. I was so astonished by this sudden insecurity and fear. R: And I worried if it was going to happen, and if I would manage [to get married and have a family], and who would I nd, and would he be up to such a role, and would he be able to perform his duties as a husband and father. 2

3 R: So at some point during these efforts of mine I happened to meet [name of husband] who is my husband today.. OK we had a civil marriage because we felt that, if we are going ahead with this we really don t want a religious wedding.. it would have been too much. R: Of course we have been together for 7, 8 years now. We haven t had any children. R: It hasn t happened. And generally what happens is that one ought to probably turn to other ways, other methods, IVF for example. Of course I haven t decided on this. I have some issues with this. I might try it once but, I have thought quite a bit about it, and I don t want to develop this mania that I must absolutely have a child and drive myself crazy, because I do see this happening to people around me, there is a tremendous anxiety about having a child under any circumstances, with many IVFs and this and that, and you get into an overwhelming and consuming state in order to have a child at any cost, nancial or psychic. I: What do you think caused this transformation in you? R: I connect it to.. I think that it mostly has to do with an internal fear of mine that I don t want to be left alone. Of course this in only in our minds I think, this issue of loneliness and growing old alone, but there often is this intense fear around this. One of the things is that my father got sick and died of cancer very suddenly. I: Yes. R: We lost him within just four months and there I saw, I experienced very revealingly what it means to have someone of your own next to, or not to. You know, this is a fear that is inside and that s where I think my change comes from. Perhaps it s also a bit egotistical, perhaps this also hides some egotism. Because all of a sudden we have started having 3

4 these thoughts, that we will get older and be alone and should have someone around, in the sense of a dedicated person, not just a friend, because I have many friends but it s not the same. I: Yes. R: I really experienced with my parents that the emotional relationship between us was much more than what I can have with my friends. Losing my father revealed this to me and devasted me completely. Read this story in Greek I: Θέλω να μου πεις, να μου αφηγηθείς κάποια στιγμή, ή κάποιο επεισόδιο, ή κάποια περίοδο της ζωής σου όπου το γεγονός ότι είσαι γυναίκα έπαιξε κάποιο ρόλο στο πώς αισθανόσουνα, στο πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. R: Ε, ναι. Τώρα θα ξεκινήσουμε, να ξεκινήσουμε λέγοντας μάλλον καλύτερα, ότι, γενικότερα στη ζωή μου ήμουνα πάντα αρκετάαα ελεύθερη μέσα μ.. με πάρα πολύ κόσμο ας πούμε, με γνωριμίες, με σπουδές, με συνεχή ας πούμε ερεθίσματα, να, με ενδιέφερε πάρα πολύ ας πούμε να παίρνω ερεθίσματα, να κάνω πράγματα, ε, γενικώς δεν υπήρχε ποτέ στο μυαλό μου να... μέχρι τα τριάντα μου χρόνια ας πούμε, ναι, όχι μόνο και πάρα πάνω από τα τριάντα, ας πούμε, το να παντρευτώ, γιατί δε, δεν υπήρχε καν, δεν υπήρχε καν η αίσθηση της οικογένειας, δηλαδή κάτι να.. δημιουργήσω οικογένεια. Εε.. I: Δεν το σκέφτοσουνα αυτό. R: Δεν το σκεφτό.. Κάποιες φορές μπορεί, μπορεί να παίρναγε έτσι από το μυαλό μου, αλλά σαν μια πολύ μακρινή σκέψη η οποία ήταν σα να μη με αφορούσε, δηλαδή, άμεσα, ξέρεις. Εεε, νομίζω ότι είχε παίξει λίγο καθοριστικό ρόλο μάλλον το γεγονός ότι μεγάλωσα σε μια οικογένεια όπου, μοναχοπαίδι μεν, ο πατέρας μου πάντοτε έλειπε, λόγω του επαγγέλματος ταξίδευε. 4

5 I: Α, ήταν ναυτικός R: Ήταν ναυτικός και ταξίδευε και μεγάλωσα περισσότερο με τη μητέρα μου και συνεχώς με την.. εεε... τσ, με την επιθυμία του να βλε- να βλέπω τον πατέρα μου, δηλαδή να περιμένω για να δω τον πατέρα μου. Ξέρεις αυτό το... συναίσθημα. Εεε, και βέβαια εντάξει ήμουνα αρκετάα, καλο-, ε, καλομαθημένη να το πεις, ντάξει με είχανε μοναχοπαίδι οπότε ήτανε όλοι λίγο έτσι πάνω μου ας πούμε, είχανε μια ιδιαίτερη προσοχή, και ειδικότερα επειδή είχα και κάτι προβληματάκια υγείας, δηλαδή ήμουνα λίγο ασθενική, λίγο ξέρεις. Εε, λοιπόν, έτσι γενικώς έκανα διάφορα πρά- δούλεψα από πολύ, βασικά έφυγα από το σπίτι μου `αρκετάαα, από μικρή ηλικία, μου άρεσε να ανεξαρτητοποιηθώ, δηλαδή να προσπαθήσω να δουλέψω, να κάνω πράγματα μόνη μου, για να αποδείξω βρε παιδί μου ότι μπορώ μόνη μου να σταθώ. Δηλαδή πάντοτε το είχα αυτό, έτσι; Ήταν κυρίαρχο, δηλαδή. Εεε.. I: I: Και οι σπουδές σου με τι είχαν να κάνουν; R: Οι σπουδές μου ήταν αρχικάα, οι δεύτερες σπουδές μου, γιατί σπούδασα σε μεγάλη ηλικία, οι πρώτες μου σπουδές ήταν εφαρμοσμένες εικαστικές τέχνες, έκανα εφαρμοσμ- ασχολήθηκα έτσι με εικαστικά δηλαδή και τέτοια, έκανα σε ιδιω- σε ιδιωτική σχολή βέβαια πήγα, παρ' ότι είχα περάσει αρχικά σε ΤΕΙ δεν το παρακολούθησα, το άφησα, μετά έκανα τις σπουδές αυτές, έκανα ζωγραφική, ελεύθερο σχέδιο αρκετά χρόνια, κλπ. Και η πρώτη μου δουλειά ήταν σε αρχιτεκτονικό γραφείο, όλες μου οι δουλειές από κει και πέρα ήταν σε αρχιτεκτονικά γραφεία. Και ξαφνικά στα τριάντα μου, ε αποφάσισα να κάνω μια αίτηση στο [όνομα Πανεπιστημίου] και με πήρανε, δηλαδή τη δεύτερη χρονιά, ε, και έκανα το πρόγραμμα αυτό, [όνομα πτυχίου], ε, όπου τελείωσα με πάρα πολύ καλό βαθμό, δηλαδή σχεδόν εε ναι, ντάξει με πολύ καλό βαθμό, και γενικώς ήθελα να, η αλήθεια είναι ότι ήθελα και να προχωρήσω, να συνεχίσω, δηλαδή έκανα λίγο καθυστερημένα τις σπουδές... αλλά ναι, λοιπόν. Αυτό λοιπόν δεν υπήρχε στο μυαλό μου, φαντάσου δηλαδή ότι πήγα να σπουδάσω στα τριάντα [γέλιο] με πάρα πολύ ζωντάνια ας πούμε, και επιθυμία τρομερή να το κάνω αυτό. Ήταν κάτι μάλιστα και συγκεκριμένες σπουδές που πάντοτε ήθελα να κάνω, και απλά εντάξει δεν μου είχε προκύψει τότε στο παρελθόν.. θυμάμαι ότι πάντοτε η 5

6 αγάπη μου τότε ήταν για το Πάντειο, ήθελα κι εγώ βρε παιδί μου να πάω στο Πάντειο, ε, και μετά είπα γιατί όχι, βρε παιδί, ας κάνω κι εγώ, ας κάνω αυτή την αίτηση στο [όνομα Πανεπιστημίου], μπορεί και να, μπορεί και να κληρωθώ. Και όντως τη δεύτερη χρονιά κληρώθηκα, όπου... ολοκλήρωσα, το έκανα έξι χρόνια με δουλειά μαζί, με κανονική δουλειά δηλαδή, όπου ήταν αρκετά δύσκολο ξέρεις ναα παράλληλα με εργασία και σπουδή. Kαι έτσι γενικότερα δεν υπήρχε και το γεγονός ας πούμε, ε, του γάμου ή της αποκατάστασης, ξέρεις, με μια έννοια. Ντάξει δε χρειαζότανε ούτε και οικονομικά με μια έννοια, γιατί δε, δεν είχα κάποια άμεση ανάγκη οικονιμική ας το πούμε. Αλλά ξαφνικά, μια ωραία πρωία, εκεί γύρω στα, μετά τα 33, 34 με προς το τέλος, στα μέσα προς το τέλος των σπουδών αυτών του [όνομα Πανεπιστημίου]. Α, εντωμεταξύ μου άρεσε να ταξιδεύω έξω, δηλαδή τσ. γενικώς είχα όλη αυτή τη διάθεση, ξέρεις, να γνωρίζω συνεχώς πράγματα. Ε, ξαφνικά, ξύπνησα μια ωραία πρωϊα ας πούμε που άρχισε να μου τριβελίζει το μυαλό ας πούμε αυτό το πράγμα. Τέλος πάντως και τι θα γίνει, και τι θα κάνω ας πούμε, και είμαι γυναίκα, και πρέπει να παντρευτώ, και να κάνω παιδί, και ξέρεις και άρχισα και μπήκα σε πολύ, δηλαδή ήταν πολύ, με απασχόλησε ξαφνικά εκεί που ποτέ στη ζωή μου δεν υπήρχε καν, ούτε, δεν ξέρω πώς, μέχρι που είχε γίνει και βασανιστικό ας πούμε. Εε, δεν ξέρω γιατί, και πώς βγήκε έτσι, καιι, δηλαδή, και εγώ η ίδια είχα εκπλαγεί με αυτό, ας πούμε, με αυτή την ανασφάλεια και τη φοβία την ξαφνική. Εεεε... είχα φύγει μια μικρή... περίοδο τότε στο εξωτερικό, για δύο χρόνια, γιατί ήθελα, κοίταγα και το ενδεχόμενο να πάω κάπου έξω, ή να συνεχίσω τις σπουδές μου ξέρω γω ή να κάνω κάτι. Ε, βέβαια οι γονείς μου επειδή ήμουνα μοναχοπαίδι, το σκεφτόμουνα κι αυτό, ότι, ήτα- ήταν δηλαδή ότι πώς να κάνω κάτι εκεί και πώς να τους αφήσω μόνους τους ας πούμε κτλ. Εεε, και βέβαια, από το γεγονός ότι ξέρω γω πρέπει κάτι να κάνω, ξέρω γω, μου είχε βγει πολύ έντονο. Ότι ίσως πρέπει να κάνω και παιδί και.. ναι, και είχε αρχίσει και ήταν πολύυ καταλυτικό αυτό το πράγμα. Εμ, με αποτέλεσμα, τι... εντάξει, [γέλιο], ενώ εκεί που δεν με ενδιέφερε λοιπόν, ξαφνικά άρχισα να σκέφτομαι αυτό το πράγμα, και πώς θα το, όχι πώς θα το καταφέρω, ξέρεις, πώς θα γίνει ρε παιδί μου, και πώς θα είναι οι προδιαγραφές αυτές, και εκεί που δεν με ενδιέφερε άρχισε να με ενδιαφέρει ας πούμε. Και δεν ξέρω γιατί μου δημιουργήθηκε αυτό το πράγμα, και χαρακτηριστικά σε κείνη την ηλικία ήταν πάρα πολύ έντονο. Δηλαδή πώς να σου πω, πάρα πολύ έντονο, και σε σημείο δηλαδή του αν θα κάνω παιδί, και με βασάνιζε αυτό το γεγονός, και ότι 6

7 περνάει ο καιρός και ξαφνικά είχα πίεση... είχα αυτή την ιδέα συνέχεια ας πούμε I: Ναι, ναι. R: Και αν θα γίνει, και πώς θα είναι, και θα μπορέσω; Και ποιός θα είναι τώρα αυτός που θα βρω, και θα είναι οο, θα μπορέσει να ανταπεξέλθει ας πούμε σε ένα τέτοιο ρόλο, θα μπορέσει να μου εξασφαλίσει ας πούμε κάποια, όχι να μου εξασφα-, γενικώς ας πούμε να είναι εντάξει ως προς αυτές τις υποχρεώσεις, γιατί όπως ξέρουμε, εε, νομίζω ότιιι, είναι μάλλον δύσκολο σήμερα να βρούμε μ' αυτό, ε, μ, μια, εκτός του ότι να έχουμε μια καλή σχέση να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε και ένα περιβάλλον τέτοιο ώστε σε περίπτωση που κάνουμε οικογένεια να είναι κατάλληλο περιβάλλον ώστε να μη χρειάζεται ας πούμε να δημιουργούνται ξέρεις τριβές, διαφωνίες, συγκρούσεις, και κυρίως, οι περισσότερες σχέσεις έχουν αυτά, κι εγώ σου λέω και γενικώς είχα κι αυτό το φόβο, πολύ έντονα I: Μμμ. R: Ε, και ξαφνικά λοιπόν μπήκα σ' αυτό, ε, γιατί και βέβαια έτυχε τότε, μέσα σ' όλες, μέσα σ όλες τις προσπάθειές μου, ντάξει έτυχε και γνώρισα το [όνομα συζύγου] που είναι και σημερινός.. ντάξει έχουμε παντρευτεί με πολιτικό γάμο βέβαια, εε, καθότι, εφφφ, θεωρήσαμε, εμ τα κάνουμε, όχι να κάνουμε και θρησκευτικό γ- [γέλιο].. θα παραήταν να το κάνουμε και έτσι πια, και σε τέτοιο ση-, όχι, αυτό βασικά όμως που κατά κύριο λόγο, ξέρεις τι, κατά βάση στο λέω τώρα, το ομολογώ, γιατί δεν ήθελα να το παραδεχτώ, δηλαδή [αναστεναγμός] ούτε και στον εαυτό μου I: Μχμ. R: Δηλαδή κάπως όλο αυτό που είχε γίνει σε.. με είχε κατακλύσει ας πούμε, το.. γεγονός τι θα κάνω ας πούμε, και α, περνάει ο καιρός, και α, ας πούμε, τι θα γίνει. Εε, δεν ήθελα όμως από την άλλη να το εμφανίζω ας πούμε και τόσο πολύ. Δηλαδή I: Ναι 7

8 R: Γιατί ξέρεις η ζωή μου ήταν τελείως διαφορετική και ξαφνικά ας πούμε ήρθαν τα πάνω κάτω και δεν μπορούσα να το διαχειριστώ ας πούμε αυτό το πράγμα. [ακατάληπτο] Είχα και μια σχέση στο εξωτερικό που τελείωσε. Βέβαια είχα και το θέμα των γονιών μου, ανεξάρτητα από αυτό, ήθελα ναα δοκίμαζα στο εξωτερικό, ήθελα να δοκιμάσω να δουλέψω, με είχε κουράσει αυτό εδώ Ελλάδας πάρα πολύ, δηλαδή το γεγονός ότι δουλεύεις, ότι προσφέρεις πολύ, δεν αμοίβεσαι όσο πρέπει.. εε.. δηλαδή σε καταρρακώνει αυτό το πράγμα, να' σαι μια ζωή ας πούμε και να πρέπει να δουλεύεις με τα ίδια χρήματα και άντε με λίγο παραπάνω, εεμ, ήηη να μην αναγνωρίζεται η δουλειά σου στο βαθμό που πρέπει, όλο αυτό ξέρεις στο... είναι πολύ κουραστικό, και ειδικά στον τομεά που ήμουνα εγώ ήταν και πολύ.. ναι.. πολλές ώρες δουλειάς, με κούραση πολύυ και χωρίς ιδιαίτερα καλές αμοιβές, δύσκολο να σταθείς μόνος σου, να κάνεις κάτι, αναγκαστικά θα έπρεπε να πας σε μια εταιρεία μεγάλη όπου εκεί αναγκαστικά εκτελείς, δεν δημιουργείς τίποτα, είσαι ένα απλό εκτελεστικό όργανο ας πούμε που κάνεις συνέχεια, τίποτα, ξερά τεχνοκρατικά σχέδια, ξέρεις I: Ναι R: Και έτσι.. είχα σκεφτεί και αυτό, το γεγονός δηλαδή του ναα.. αλλά κάτι με σταμάτησε εκεί. Εκεί με σταμάτησε το γεγονός αυτό, γιατί μπορεί και να δοκίμαζα τότε και να παραμείνω και έξω, ή να συνεχίσω να κάνω ένα μεταπτυχιακό που ήθελα, εε, ήθελα δηλαδή να κάνω κάποια πράγματα τέτοια, και εκεί όμως μπήκανε λίγο, εε, αυτό το πράγμα. I: Αυτή η σκέψη, η αγνωνία ας πούμε για το γάμο, της αποκατάστασης. R: Του τι θα κάνω, που θα γυρίσω, οι δικοί μου, οι γονείς μου ξέρω γω, ποιός θα τους στηρίξει, εεε, και αρχίζουν και μεγαλώνουνε, και ξαφνικά, ναι εκεί που υπήρχε έτσι όλο αυτό, εε, παπ, ναι, σταμάτησε. Εντάξει γύρισα εδώ, γύρισα πίσω, έ- έτυχε γνωριστήκαμε με το [όνομα συζύγου] και τα λοιπά, ε, και κάποια στιγμή μετά από ένα χρόνο που είχαμε γνωριστεί και τα λοιπά, ε, του είπα ότιιι, ξέρω γω, εγώ θεωρώ ότιι, να σου πω την αλήθεια ούτε κι εγώ το πίστευα ότι το έλεγα, [γέλιο] γιατί, ναι, θεωρώ, δηλαδή έλεγα κάποια πράγματα τα οποία ρε παιδί μου, σα να μην ήμουνα εγώ, σα να μην έβγαιναν από 8

9 μένα, πολύ περίεργο αυτό, ναι εντάξει, και είπαμε ναι εντάξει, ας το δοκιμάσουμε βρε παιδί μου, ας το δοκιμάσουμε, ναι. Ντάξει. Να δούμε πώς θα είναι. Ε, ας κάνουμε έναν πολιτικό γάμο τέλος πάντων και τέτοια, να δούμε αν μπορούμε και τα λοιπά, καιι..βέβαιααα.. εντάκει είμαστε τώρα εφτά, οχτώ χρόνια μαζί.. Παιδιά δεν έχουμε κάνει βέβαια. I: Από επιλογή; Από συνθήκες; R: Δεν έχει προκύψει. Και γενικώς τώρα αυτό που συμβαίνει είναι ότι μάλλον πρέπει κάποιος να στραφεί αν θέλει, ξέρεις, όχι με τον κανονικό τρόπο, αλλάα είτε μεε.. κάποιες άλλες μεθόδους ας πούμε, είτε εξωσωματικής, είτε... Βέβαια εγώ το σκέφτομαι ας πούμε, δεν ξέρω, έχω κάποια θέματα σω- εεε. εε. θεωρώ ότι ναι, ίσως, ίσως να το κάνω, μια φορά, δηλαδή, όχι δε μπ-, δε θέλω όμως, γιατί κάθισα αρκετά και σκέφτηκα πάνω σ' αυτό, δε θέλω ναααα.. να μου δημιουργηθεί αυτήηηη η μαν(ία) του κάνω οπωσδήποτε και με κάθε τρόπο παιδί, και να φτάσω ας πούμε να γίνω ένα ράκος, γιατί το βλέπω ας πούμε στον περίγυρό μου αυτή τη στιγμή, ότιιι υπάρχει μια αγωνία τρομερή αυτού του πράγματος, του να κάνω παιδί, και εξωσωματικές, και το'να τ'άλλο, και αφού δεν μπορούμε και δεν είναι εύκολο,... και μπαίνεις σε όλον αυτόν τον κυκεώνα ξέρεις τον ψυχοφθόρο, του να πρέπει να κάνεις με όποιο τίμημα, και λεφτά και ψυχικό κόστος, καιι.. εε.. όλο αυτό. Τώρα δεν ξέρω, απλά επειδή δεν μας έχει προκύψει το θέμα του παιδιού, σκέφτομαι ότι μπορεί πιθανά να δοκιμάσω. Να το δοκιμάσω. Βέβαια. Η αλήθεια είναι ότι δεν... έχω και μια φοβία με όλο αυτό το θέμα το ιατρικό και τα λοιπά, δηλαδή καλύτερα αν μπορούσα να το απέφευγα ας πούμε. I: Ναι. R: Αλλά δεν είμαι, δεν ξέρω, θεωρώ ότι μπορεί, μπορεί και να το δοκιμάσω έτσι ας πούμε, αλλά δε θέλω να μπω επ' ουδενί σ' αυτή την κατάσταση ας πούμε του 'δεν πέτυχε αυτή, να κάνουμε την άλλη, και πάλι.. ' δηλαδή αυτό λίγο με φοβίζει είναι αλήθεια και δεν ξέρω αν θέλω να.. μπω τόσο πολύ σ' αυτό. Εεε... βέβαια. I: Τι νομίζεις ότι προκάλεσε αυτή τη μετάλλαξη, όπως την περιγράφεις, αυτό ας πούμε με τι ενδεχομένως το συνδέεις, με τι πράγματα το συνδέεις; 9

10 R: Το συνδέω πιθανότατα με... το συνδέω πιθανότατααα... νομίζω ότι κατά κύριο λόγο προέρχεται από ένα φόβο μου, από εσωτερικό φόβο προέρχεται του να μην μείνουμε μόνοι μας. Βέβαια αυτό είναι νομίζω τελικά μόνο στο μυαλό μας, εν τέλει, το θέμα αυτής της μοναξιάς, [φασαρία] και μεγαλώσουμε, και βέβαια πολλές φορές υπάρχει έτσι αυτός έτσι, μια έντονη φοβία αυτού του πράγματος, ότι, ας πούμε για πράγματα να όπως ο πατέρας μου, που αρρώστησε έτσι από ένα καρκίνο πολύ γρήγορο I: Ναι R: Και μέσα σε τέσσερις μήνες τον χάσαμε ας πούμε, κι εκεί είδα, επειδήη, είδα, δηλαδή βίωσα κανονικά και είδα έτσι με αποκαλυπτικό τρόπο ότι τι είναι να έχεις έναν δικό σου άνθρωπο δίπλα σου, από το να μην έχεις κανέναν. Ξέρεις, και αυτό λίγο, εε, μάλλον είναι μια τέτοια φοβία, μπαίνει δηλαδή πιο πολύ με φοβία εσωτερική αυτό, εκεί δηλαδή πιστεύω ότι εντοπίζεται, παρά σε κάτι άλλο. Δηλαδή μπορεί να... ενδεχομένως να είναι και λίγο εγωϊστικό αυτό, να κρύβει και έναν εγωϊσμό αυτό το πράγμα. Διότι ξαφνικά, νιώσαμε έτσι γιατί αρχίσαμε να κάνουμε τέτοιες σκέψεις, ότι μπορεί να μεγαλώσουμε και να μείνουμε μόνοι μας, να μην έχουμε έναν δικό μας άνθρωπο, με την έννοια να τον.. δικό μας άνθρωπο, να ξέρουμε ότιιιι όπως και να το κάνουμε, εντάξει και οι φίλοι, ναι, και εγώ που έχω πολύ καλούς φίλους I: Ναι R: πραγματικά, όμως, ίσως τελικά διαπιστώνω ότι όμως η σχέση που είχα η συναισθηματική με τους γονείς μου ήταν πολύ παραπάνω, και αυτό το διαπίστωσα χάνοντας τον πατέρα μου. Ήταν πολύ καταλυτικό δηλαδή με τσάκισε τελείως. I: Πότε έγινε αυτό; R: Έγινε, ποιό το... Τώρα το I: Α, είναι πολύ πρόσφατο. R: Είναι πρόσφατο. Και βέβαια το γεγονός ότι τότε που είχα ξενικήσει κι εγώ, και 10

11 σκεφτόμασταν και το γεγονός για κάποιο παιδί και τα λοιπά, εμένα με.. πέρασα τόσο άσχημα μετά, μετά από αυτό το... που δεν μπορούσα για πάρα πολύ καιρό. Δηλαδή ήμουνα σε άθλια κατάσταση ψυχολογική, δεν μπορούσα, ήμουνα χάλια, χάλια, δηλαδή, ε, είχα κατάθλιψη ας πούμε. I: Ναι R: Δηλαδή και μετά όλα αυτά περάσανε... δηλαδή ήταν τόσο καταλυτικό αυτό το γεγονός που μετά τα άλλα πήγανε πίσω, αυτά τα θέματα, νομίζω ότι... οικογένειας, ξέρω γω, του παιδιού... I: Αυτή την ανάγκη του γάμου τη βίωσες με τόσο αγωνία επειδή είσαι γυναίκα, ότι έπαιξε κάποιο ρόλο αυτό; R: Νομίζω ότι έπαιξε ρόλο, γιατί κάποια στιγμή, έπαιξε βέβαια σε σχέση με το θέμα του παιδιού, έτσι, που όμως πάραυτα είμαι σ' αυτή την ηλικία και δεν έχει γίνει, δεν έχει επιτευχθεί. I: Καταλαβαίνω. 11