Διδασκαλία των Παιχνιδιών για Κατανόηση «Ποια προσέγγιση θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε για να παρουσιάσουμε τα παιχνίδια στους μαθητές;»
Η πιο συχνή προσέγγιση: η διδασκαλία ενός ενιαίου τύπου τυποποιημένου παιχνιδιού Παράδειγμα: ο δάσκαλος διδάσκει στους μαθητές μπάσκετ. Τους διδάσκει τις συγκεκριμένες καλαθοσφαιρικές δεξιότητες, τους κανονισμούς του παιχνιδιού, τις επιθετικές και αμυντικές στρατηγικές, και στο τέλος, βάζει τους μαθητές να παίξουν παιχνίδια μπάσκετ. Ο αριθμός μαθημάτων πριν από το ολοκληρωμένο παιχνίδι ποικίλει Συχνή ερώτηση: "Δεν μπορούμε να παίξουμε το ίδιο το παιχνίδι;"
Ένας εκπαιδευτικός που χρησιμοποιεί την απλή τυποποιημένη μέθοδο επιχειρεί να κάνει μια κατάλληλη σειρά μαθημάτων : 1. εξετάζοντας πρώτα τις ατομικές δεξιότητες του παιχνιδιού που χρειάζονται στο συγκεκριμένο παιχνίδι, και 2. βάζοντας στη συνέχεια προπαρασκευαστικά παιχνίδια, και τελικά 3. εφαρμόζοντας το ίδιο το παιχνίδι, συχνά σε ένα πρωτάθλημα στη διάρκεια του τελευταίου μέρους της ενότητας. Μερικές φορές ένας εκπαιδευτικός θα παρουσιάσει την ιστορία του παιχνιδιού ή του αθλήματος. Ο εστιασμός είναι πάνω στις δεξιότητες και την ειδική γνώση για τα επιλεγμένα παιχνίδια και αθλήματα. Εφαρμογή στις ανώτερες τάξεις του δημοτικού, έως τις βαθμίδες του γυμνασίου.
Ερωτήματα σχετικά με αυτήν την προσέγγιση: Θα περιληφθούν όλοι οι μαθητές και με επιτυχία; Ποια είναι τα προαπαιτούμενα επίπεδα δεξιότητας που πρέπει να επιτευχθούν προτού σκεφτούμε ότι οι μαθητές πρέπει να παίξουν το παιχνίδι; Πόση γνώση πρέπει να κατέχει ένας παίκτης για το παιχνίδι πριν να είναι υψηλή η πιθανότητα επιτυχίας ή ψυχαγωγίας; Μπορείς να εξασφαλίσεις ότι σε μια σειρά μαθημάτων διάρκειας τεσσάρων εβδομάδων όλοι οι μαθητές μπορούν να πετύχουν το κατάλληλο επίπεδο γνώσης και δεξιοτήτων; Εάν οι λιγότερο-ειδικευμένοι μαθητές δεν φθάνουν στο απαραίτητο επίπεδο ικανότητας, μπορούν αυτοί να συμμετέχουν με επιτυχία στο παιχνίδι μαζί με τους πιο-ειδικευμένους μαθητές; Τι συμβαίνει, στη συνέχεια, σε σχέση με το συνεχές ενδιαφέρον των μαθητών για τη δραστηριοποίησή τους στα παιχνίδια; Η διδασκαλία εστιάζεται πάνω στους μαθητές ή στο παιχνίδι;
Οι παραδοσιακές διδασκαλίες των παιχνιδιών: σημαντικές αδυναμίες στην απόδοση των μαθητών στις τάξεις σχολικής φυσικής αγωγής Οι παρατηρήσεις και οι συζητήσεις με τους δασκάλους αποκάλυψαν ότι: πολλά παιδιά πετύχαιναν μικρή επιτυχία σε καταστάσεις παιχνιδιών λόγω της διδασκαλίας που ήταν εστιασμένη στις ατομικές τεχνικές. η πλειοψηφία των αποφοίτων του γυμνασίου ήξερε σχετικά λίγα για το παίξιμο του παιχνιδιού εκείνοι οι μαθητές που θεωρούνταν επιδέξιοι παίκτες, στην πραγματικότητα, κατείχαν άκαμπτες τεχνικές και είχαν φτωχές δεξιότητες λήψης απόφασης και συχνά εξαρτιόνταν από τους δασκάλους και τους προπονητές τους για τη λήψη τακτικής απόφασης.
«Υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος να διδαχθούν τα παιχνίδια;» Γυρνώντας πίσω στο 1976 και στη δεκαετία του '80, βεβαιωθήκαμε ότι μια άλλη προσέγγιση είναι διαθέσιμη (L. Almond, D. Bunker, L. Spackman, R. Thorpe, και άλλοι ). η προσέγγιση «Διδασκαλία Παιχνιδιών για Κατανόηση» δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην τακτική κατανόηση πριν από τη διδασκαλία δεξιοτήτων.
Η προσέγγιση: «Παιχνίδια για Κατανόηση» διδασκαλία των παιχνιδιών και τακτική κατανόηση πριν από τη διδασκαλία δεξιοτήτων. ένας παίκτης δεν χρειάζεται να φτάσει ένα ιδιαίτερο επίπεδο ικανότητας πριν παίξει ένα παιχνίδι. μπορούμε να διδάξουμε τους μαθητές ώστε να μάθουν σχετικά με τις αποφάσεις που πρέπει να γίνουν μέσα σε ένα παιχνίδι, ενώ συμμετέχουν σ αυτό.
Κατηγοριοποίηση των παιχνιδιών Παραδοσιακή ταξινόμηση: δεξιότητες, εξοπλισμός, αριθμός παικτών, οι εκβάσεις, η εποχικότητα του αθλήματος, η θέση, το στοιχείο της οργανωτικότητας με διαφορετικό τρόπο Ταξινόμηση ΠγΚ: (κατηγορίες παιχνιδιών που έχουν κοινά τακτικά στοιχεία μεταξύ τους): παιχνίδια εισβολής, παιχνίδια χτυπήματος και τρεξίματος στο γήπεδο, παιχνίδια φιλέ και τοίχου. παιχνίδια στόχου Οι μαθητές εστιάζουν στο να πάρουν τις σωστές αποφάσεις μέσα σε μια μορφή παιχνιδιών καθώς και σε ένα συγκεκριμένο παιχνίδι, παρά σε μια ιδιαίτερη ειδική τεχνική του παιχνιδιού
Η προσέγγιση ΠγΚ Έχει ως σκοπό να βοηθήσει τους μαθητές να καταλάβουν το παιχνίδι πιστεύοντας ότι στη συνέχεια θα παρακινηθούν να παίξουν και να μάθουν τις δεξιότητες του παιχνιδιού. Αυτή η προσέγγιση έχει μια διαισθητική λογική θεωρώντας ότι τα παιδιά αγαπούν το να παίζουν Η πρώτη ερώτηση που οι μαθητές συχνά κάνουν όταν φτάσουν στην τάξη Φυσικής Αγωγής είναι: «Θα παίξουμε ένα παιχνίδι σήμερα;».
Σημαντικότερη από την εσωτερική παρακίνηση για παιχνίδι είναι η ιδέα της εισαγωγής των μαθητών στο πλαίσιο μέσα στο οποίο είναι πιθανό να χρησιμοποιήσουν μια δεξιότητα τους δίνει έναν λόγο να κατανοήσουν την αξία της δεξιότητας
Παράδειγμα: η πάσα σπρωξίματος στο ποδόσφαιρο Πουθενά στη ζωή ενός παιδιού η ικανότητα να κάνει μία πάσα σπρωξίματος δεν έχει εφαρμογή παρά μόνο στο παιχνίδι του ποδοσφαίρου. Εάν ένα παιδί απέχει ακόμη από το να κατανοήσει ή να εκτιμήσει την ανάγκη για γρήγορη, ακριβή σύντομη πάσα μέσα στο παιχνίδι, τότε γιατί να θέλει να αναπτύξει μια γρήγορη, πάσα με ακρίβεια; Επομένως, το να δημιουργήσουμε μια κατάσταση στην οποία το παιδί ανακαλύπτει για τον ίδιο του τον εαυτό τη σημασία του να κάνει μια γρήγορη πάσα με ακρίβεια μπορεί να είναι αποτελεσματικότερο από το να ζητήσουμε από το παιδί να το κάνει άκριτα.
Ο στόχος μιας προσέγγισης ΠγΚ: να αλλαχτεί η ερώτηση ενός παιδιού από «Θα παίξουμε ένα παιχνίδι σήμερα;» στο «Πώς θα παίξουμε;» Όταν εμφανίζεται αυτή η αλλαγή, το παιδί δείχνει ότι εκτιμά την ανάγκη για την τεχνική και έχει παρακίνηση να μάθει την κατάλληλη τεχνική.
Το Μοντέλο Σειράς Μαθημάτων στην προσέγγιση ΠγΚ Ο δάσκαλος εισάγει τους μαθητές σε στρατηγικές και έννοιες του παιχνιδιού στην αρχή της διδασκαλίας έτσι που αυτοί να κατανοήσουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο χρειάζεται να αναπτύξουν τις τεχνικές τους δεξιότητες και την ικανότητά τους. Στην καθαρότερή της μορφή, μία προσέγγιση ΠγΚ δεν θα περιλαμβάνει την απομόνωση και διδασκαλία ξεχωριστών δεξιοτήτων εκτός αν ένας μαθητής ρωτάει ειδικά πώς θα έπρεπε να εκτελέσει καλύτερα μια δεξιότητα. Πετυχημένος δάσκαλος της προσέγγισης ΠγΚ είναι αυτός που μπορεί να σχεδιάσει μια προοδευτικότητα προκαταρκτικών παιχνιδιών, τα οποία βαθμιαία εισάγουν τους μαθητές στο ολοκληρωμένο παιχνίδι. Έτσι όταν σχεδιάζεις τη μεθοδική διδασκαλία ενός παιχνιδιού, θα έπρεπε να στρέφεσαι στο πώς θα βοηθήσεις τους μαθητές να αναπτύξουν μία εκτίμηση για το παιχνίδι, τακτική επίγνωση, κατάλληλες δεξιότητες λήψης απόφασης και γνώση του πώς εφαρμόζονται οι δεξιότητες σε καταστάσεις παιχνιδιού με προοδευτικά αυξανόμενες απαιτήσεις.
Τα προοδευτικά στάδια στο μοντέλο ΠγΚ σε αντίθεση με σε μια παραδοσιακή προσέγγιση διδασκαλίας τεχνικών Μοντέλο ΠγΚ: 1. Μορφή Παιχνιδιού 2. Εκτίμηση Παιχνιδιού 3. Τακτική Επίγνωση 4. Λήψη αποφάσεων: τι να κάνεις και πώς να το κάνεις 5. Εκτέλεση δεξιοτήτων 6. Απόδοση Παραδοσιακά Μοντέλα Βασισμένα σε Τεχνικές: 1. Εκτέλεση δεξιοτήτων 2. Μορφή Παιχνιδιού 3. Απόδοση 4. Λήψη αποφάσεων: τι να κάνεις και πώς να το κάνεις 5. Τακτική Επίγνωση
Αντιλαμβανόμενα Μαθησιακά Αποτελέσματα (TGfU ΠγΚ) Αυξημένη διασκέδαση, ενδιαφέρον, αντιλαμβανόμενη ικανότητα Αντιλαμβανόμενη απόδοση στο παιχνίδι Μετακίνηση χωρίς μπάλα Επιλογή Δεξιότητας Εκτέλεση Δεξιότητας Τακτική Επίγνωση
Σύνοψη
Βιβλιογραφία Κξκξκξ Άρθρα: Werner, P. (2001). More Tactical Approaches to Playing Games, Teaching Elementary P.E., 1, pp.6-7.