Συέχεια στὴ ομοθεσία το ῦ Ἰουστιιαο ῦ *Codex Iustianianus* διαβάζουμε : 1.11.10 * Ἐπειδ ὴ ἔχου συλληφθε ῖ μερικο ὶ, ο ἱ ὁποῖοι διακατέχοται ἀπ ὸ τὴ πλάη τῶ ἀόσιω καὶ μιαρῶ Ἑ λλήω (...) ἐκεῖοι πο ὺ ἔχου γίει χριστιαο ὶ (...) ἂ φαοῦ ὰ ἐπιμέου στὴ πλάη τῶ Ἑ λλήω, θ ὰ ὑποβληθοῦ στὴ ἐσχάτη τῶ ποιῶ (...) θ ὰ παρεμποδίσουμε δ ὲ κάθε μάθημα πο ὺ διδάσκεται ἀπ ὸ αὐτοὺ, πο ὺ πάσχου ἀπ ὸ τ ὴ όσο τῶ ἀόσιω Ἑ λλήω (...) θεσπίζουμε τοὺ ἴδιου όμου κα ὶ γι ὰ τοὺ ἀλιτήριου Ἕ λληε. *Codex Novellae, Constitutiones*. Ἐ ῶ μὲ εἶαι γωστ ὸ ὅτι ὁ Ἰουστιιαὸ ἦτα αὐτὸ πο ὺ καθιέρωσε τὸ θεσμ ὸ τῆ * Ἱερᾶ Ἐξέταση* κα ὶ τ ὸ ἀξίωμα το ῦ Ἐξεταστο ῦ ὁ ἱστορικὸ Θεοφάη εἰ *Χροογραφία* μᾶ πληροφορεῖ ἕα λιγότερο σ ὲ ἐμᾶ γωστ ὸ τρόπο μαρτυρίου, ὡ μέθοδο ἐπιβολῆ το ῦ χριστιαισμο ῦ. Ἀαφέρει αὐτὸ ὁ ἱστορικὸ ὅτι ἀρκετὲ φορὲ παρεδίδοτο *αἱρετικο ὶ* κρατούμεοι σὲ κομπογιαίτε γι ὰ ὰ γίου ζωτα ὰ πειραματόζωα σ ὲ θαατηφόρε ἀποτρόπαιε χειρουργικὲ ἐ πεμβάσει. *...ΟΝ ΕΝ ΤΩ ΜΩΛΩ ΤΟΥ ΘΩΜΑ ΧΕΙΡΟΚΟΠΗΣΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΔΟΚΟΠΗΣΑΝΤΕΣ ΗΝΕΓΚΑΝ ΤΟΙΣ ΙΑΤΡΟΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟΝ ΑΝΕΤΕΜΟΝ ΖΩΝΤΑ ΑΠΟ ΗΒΗΣ ΕΩΣ ΤΟΥ ΘΩΡΑΚΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΤΑΝΟΗΣΑΙ ΤΗΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΝ*! (*Χροογραφία* σέλ. 436). Μαζικὲ ἐξοτώσει Ἑλλήω ( ἑλληιστῶ) μ ὲ σαδιστικ ὸ θάατο διασώζει στ ὰ * Ἀέκδοτά* του ὁ ἱστορικὸ Προκόπιο (20, 10-16) ὡ ἐπίση κα ὶ εἰδήσει σύμφωα μ ὲ τὶ ὁποῖε ο ἱ αἴ θουσε βυζατιῶ δικαστηρίω γίοτα αἴθουσε βασαιστηρίω. Ὁ Νικηφόρο Σκευοφύλαξ κα ὶ ὁ Ἰωάη Λυδὸ (6ο α ἵ. μ.χ.) ἀαφέρου τὶ ἑξῆ ἀ ποτρόπαιε μεθόδου ἐπιβολῆ το ῦ Χριστιαισμο ῦ : *ΑΠΤΕΣΘΩ ΠΥΡΑ, ΕΤΟΙΜΑΖΕΣΘΩ ΣΤΡΕΒΛΩΤΗΡΙΟΝ ΚΑΙ ΠΡΟΘΕΣΙΝ ΑΠΑΣΑ ΕΚΝΙΚΩΝΤΑ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΥΣ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΩΝ ΠΑΡΑΤΡΕΧΟΝΤΑ*. Νικηφόρο Σκευοφύλακα *βίο ἐ ἐπιτόμω κα ὶ ἐγκώμιο το ῦ Θεοφαοὺ τῆ Σιγριαῆ*. ( Ἔ κδ. De Boor, Λειψία σέλ. 24). Τὴ *ομικ ὴ* κάλυψη γι ὰ ἀκρωτηριασμοὺ, τύφλωση κα ὶ κάψιμο στὴ πυρά μα τὴ ἔδωσε ὁ ἴ διο ὁ Ἰησοῦ μ ὲ τό : * ἐὰ σκαδαλίζη σ ὲ ἡ χείρ σου ἀποκοψο αὐτὴ... ἐὰ ὁ ὀ φθαλμό σου σκαδαλίζη σ ὲ, ἔκβαλε αὐτό*. (Μάρκο Θ 43-47). Κα ὶ τί λέει ὁ Ἰησοῦ γι ὰ τὴ φωτι ὰ ; *Φωτι ὰ ἦρθα ὰ βάλω πάω στὴ Γ ῆ κα ὶ πόσο θ ὰ ἤθελα ὰ εἶ χε ἤδη ἀάψει*. (*Κατ ὰ Λουκᾶ* ἲβ 49-50). Κα ὶ ἐξηγε ῖ ὁ Ἰησοῦ : *Μὴ ομίζετε ὅτι ἦλθα ὰ βάλω εἰρήη στ ὴ Γ ῆ. Δὲ ἦλθα ὰ βάλω εἰρήη ἀλλ ὰ μάχαιρα*. (Ματθαῖο, ἰ 34-38). Κα ὶ θ ὰ ρωτήσετε, γιατί ο ἱ χριστιαο ὶ τόσο μισοῦσα τοὺ Ἕλληε κα ὶ ἐξεγέρθηκα ἐ ατίω του κα ὶ χρησιμοποίησα τὶ πι ὸ ἀπάθρωπε μεθόδου ποιῆ ἐατίω του, ἀκόμα κα ὶ τὴ γεοκτοία αὐτῶ ; Διότι : * Ἐξεγέρω τ ὰ τέκα σου, Σιῶ ἐπ ὶ τ ὰ τέκα τῶ Ἑλλήω* μᾶ λέει ὁ *Ζαχαρία*, θ 13-15. Διαβάζουμε δ ὲ στὶ *Πράξει*, κὰ 28-29 : *Μέχρι κα ὶ Ἕλληε ἔβαλε μέσα στ ὸ ἱερ ὸ κα ὶ μόλυε τὸ ἅγιο τοῦτο τόπο*. Λέει δ ὲ ὁ Ἰησοῦ Χριστό : * Ὅσο γι ὰ τοὺ ἐχθρού μου, αὐτοὺ πο ὺ δὲ μ ὲ θέλησα γι ὰ βασιλιὰ τοὺ, φέρτε τοὺ ἐδ ῶ κα ὶ κατασφάξτε τοὺ μπροστά μου*. (*Κατ ὰ Λουκᾶ*, ἲθ 27). Ἡ τραγικότερη ἀαφορ ὰ γι ὰ τὴ ποι ὴ το ῦ *καυθῆαι* δηλαδ ὴ τ ὸ κάψιμο τῶ ζωταῶ θυμάτω ( Ἑλλήω, Ἑλληιστῶ, αἱρετικῶ, εἰδωλολατρῶ...) ἀαφέρεται στὴ * Ἀλεξιάδα* τῆ Ἄ η Κομηῆ, μ ὲ θύμα τὸ Βασίλειο Βογομίλω πο ὺ μερικο ὶ τὸ ταυτίζου μ ὲ τὸ ἥ ρωα Βασίλειο Διγε ῆ - Ἀκρίτα. Ο ἱ Χριστιαο ὶ αὐτοκράτορε το ῦ Βυζατίου (τῆ Νέα Ρώμη) παρέδιδα στὴ πυρ ὰ ἀκόμη καὶ ἀάπηρου Νικήτα Χωιάτη *Χροολόγια* vi 404, 405 κα ὶ 332). Γι ὰ τὴ * ἀγάπη το ῦ Χριστο ῦ* δὲ ἔλειψα κα ὶ ο ἱ ὁμαδικὲ καύσει στὸ Ἱππόδρομο το ῦ Βυζατίου : *τοὺ δ ὲ μεγιστάα τῶ Ἀρμείω σωρεύσα ἐ τόπω ἐ ὶ ζωοκαύστου ἐ ποίησε* (Θεοφάη σέλ.
372. 18) κα ὶ ἔχω ἤδη μιλήσει περ ὶ τῆ Γεοκτοία τῶ Ἑλλήω τῆ Ἀρμεία. Ὁ δ ὲ Ἰουστιιαὸ μέσω τῶ ἱεροεξεταστῶ το ῦ, ἐξότωσε μαζικ ὰ Ἕλληε τῆ αὐ τοκρατορία ρίχοτα τοὺ, ζωταοὺ στὴ πυρ ὰ, μαζ ὶ μ ὲ τ ὰ βιβλία κα ὶ τ ὰ ἀ γάλματα : *...ΜΗΝΙ ΙΝΔΙΚΤΙΩΝΙ ΤΗ ΑΥΤΗ ΣΥΣΧΕΘΕΝΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΕΡΙΕΒΩΜΙΣΘΗΣΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΑΥΤΩΝ ΚΑΤΑΚΑΥΘΗΣΑΝ ΕΝ ΤΩ ΚΥΝΗΓΙΩ* ( Ἰωάη Μαλάλα *Χροογραφία*, σέλ. 491). Πολλο ὶ ἱστορικο ὶ Βυζατιο ὶ μ ὲ κίδυο τῆ ζωῆ τοὺ ἔγραψα μέχρι πο ὺ ἔφθαε ἡ πολυδιαφημισμέη ἀγάπη το ῦ Χριστο ῦ γι ὰ τὸ κόσμο κα ὶ ἰδιαιτέρω γι ὰ τοὺ Ἕλληε. Κα ὶ τελειώω μ ὲ αὐτ ὰ τ ὰ λόγια του Ἰησο ῦ Χριστοῦ : * Ἐὰ κάποιο ἔρχεται πρὸ τ ὰ μέα κα ὶ δὲ μισε ῖ τὸ πατέρα του κα ὶ δὲ μισε ῖ τὸ πατέρα του κα ὶ τὴ μητέρα του κα ὶ τὴ γυαίκα του κα ὶ τὰ παιδι ὰ κα ὶ τοὺ ἀδελφοὺ κα ὶ τὶ ἀδελφὲ ἀκόμα κα ὶ τὴ ψυχή του, δὲ γίεται ὰ εἶ αι μαθητή μου*. (Κατ ὰ Λουκᾶ, ἲδ 26). *... Ὅποιο δὲ ἔχει, ἂ πουλήσει τ ὸ παωφόρι του κα ὶ ἂ ἀ γοράσει μαχαίρι*. (Κατ ὰ Λουκᾶ, κβ 36-37), *... ἦλθα ὰ διχάσω τὸ ἄθρωπο ἀπ ὸ τὸ πατέρα του καὶ τὴ κόρη ἀπ ὸ τὴ μάα κα ὶ τ ὴ ύφη ἀπ ὸ τὴ πεθερά τη*. (Ματθαῖο, ἰ 34-38). Κατ ὰ τὴ βασιλεία το ῦ Αὐτοκράτορα Θεοδοσίου ὁ Χριστιαισμὸ γίεται ἡ ἐπιβληθεῖ σα θρησκεία τῆ Ρωμαϊκῆ Βυζατιῆ αὐτοκρατορία εἰ τὴ ὁποία ο ἱ Ἕλληε ὑπόδουλοι ἤσα. Ἒπ αὐτο ῦ του Θεοδοσίου, ἐατίω τῶ Ἑλλήω ἐφαρμόστηκα, ἐπ ὶ αἰῶε πολλοὺ, μέτρα πο ὺ πῆρα τὸ χαρακτήρα πραγματικῶ διώξεω. Τ ὸ ματεῖο τῶ Δελφῶ ὑποχρεώθηκε ὰ σιγήσει. Ο ἱ Ὀλυμπιακο ὶ ἀγῶε κα ὶ τ ὰ Ἐ λευσίια Μυστήρια ἀπαγορεύθηκα, τ ὰ ἱερ ὰ τῶ προγόω μᾶ λεηλατήθηκα κα ὶ κατεδαφίσθηκα. Τ ὰ δὲ παέμορφα γλυπτ ὰ πο ὺ διακοσμοῦσα τ ὰ ἱερ ὰ κα ὶ τὶ πόλει τῶ Ἑλλήω καταστραφῆκα ἀπ ὸ τὸ μέο κα ὶ τ ὸ μίσο τῶ χριστιαῶ. Ἔτσι τ ὰ βλέπουμε σήμερα στ ὰ μουσεῖα μᾶ διαμελισμέα, ἀποκεφαλισμέα, ἀκρωτηριασμέα, μὲ σφυρι ὰ σπασμέα, σιωπηλο ὶ μάρτυρε κα ὶ αὐτ ὰ ἑὸ παέμορφου κόσμου, χαμέου κόσμου πιὰ στὴ αἱματοβαμμέη λήθη, ὅπου βρίσκοται θαμμέα, σκορπισμέα, ὁλότελα ξεχασμέα τ ὰ ἱερὰ κόκαλα ἑκατομμυρίω βασαισμέω δολοφοημέω Ἑλλήω, θύματα πολλαπλῶ γεοκτοιῶ. Ο ἱ αο ὶ κατεδαφίσθηκα. Πάω του κα ὶ ἀπ ὸ τ ὰ ἐρείπια αὐτῶ ὡ ταφόπλακε χτίστηκα οἱ ἐκκλησίε τῶ έω χριστιαῶ δοξάζουσι τὸ ξεόφερτο γι ὰ τοὺ Ἕλληε τότε ἑβραϊκ ὸ θεὸ Ἰεχωβ ὰ. Κα ὶ τ ὸ ἄγαλμα κάθε θεο ῦ εἰ τὸ ὁποῖο ο ἱ Ἕλληε ἔχτιζα τὸ κάθε τοὺ α ὸ, τοποθετοῦτο μετὰ ἀσύλληπτου μίσου ἀπ ὸ τοὺ χριστιαοὺ εἰ τοὺ βόθρου τῶ εοκτιζομέω χριστιαικῶ ἐκκλησιῶ. Ο ἱ δ ὲ Ἕλληε ἐθικο ὶ ἱερεῖ ὅπω γράφει μ ὲ κάποια πίκρα ὁ Λιβάιο ὑ ποχρεώθηκα : * ὰ σιγήσου ἢ ὰ ἀποθάου*. Ἔτσι πέθαε ὁ μεγαλύτερο Παγκόσμιο Πολιτισμὸ το ῦ κόσμου, αὐτὸ πο ὺ εἶδε πρῶτο τ ὸ φῶ το ῦ ἥλιου στὴ Γ ῆ, αὐτὸ πο ὺ ἐκπολίτισε ὅλου του λαοὺ τῆ οἰκουμέη. Ἔτσι πέθαε ὁ Μέγα Φωτοδότη Ἑλληικὸ Πολιτισμὸ κα ὶ ο ἱ Ἕλληε δημιουργοί του μ ὲ μία Τραγικ ὴ φω ὴ, πιγμέη στ ὸ αἷμα τῆ ἀθρώπιη ἀχαριστία κα ὶ μιαρῆ ἀδικία. Ἔτσι ἀπάθρωπα ἔσβησε ὁ Μέγα Φωτοδότη Ἑλληικὸ Λόγο. Κα ὶ λέει ὁ Γερμαὸ φιλόσοφο Νίτσε : *Δὲ ἀποκάμω ὰ ἀαπολ ῶ αὐτοὺ τοὺ ( Ἕ λληε) στοχαστὲ πο ὺ κάθε ἕα του εἶχε μία ἀσύλληπτη ἰδιαιτερότητα...κα ὶ φαίεται πὼ ο ἱ Ἕλληε στὰ κατοπι ὰ χρόια λησμόησα τ ὸ καλλίτερο μέρο τῆ πευματικῆ του πορεία. Κα ὶ ποιὸ λαὸ θ ὰ μποροῦσε ὰ ἰσχυρισθε ῖ ὅτι τ ὸ ξααβρῆκε ; Ὅπω κα ὶ ὰ α ὶ ομίζω πὼ ὅλα αὐτ ὰ τελειώου μ ὲ μία κραυγ ὴ :
Πόσο ὡραῖοι ὑπῆρξα! * Ἂ ἐξετάσουμε τὸ μισελληισμ ὸ τῶ Βυζατιῶ κατ ὰ τὸ 9ο α ἵ. Τ ὸ 842 μ.χ. χροι ὰ πο ὺ ἔγιε ἡ ὁριστικ ὴ ἀαστύλωση τῶ εἰκόω, ο ἱ ἑορτασμο ὶ τῶ Ὀ ρθοδόξω συοδεύτηκα ἀπ ὸ μία *φρικτὴ τελετὴ* ἀαθεματισμῶ - ὅπω τὴ χαρακτηρίζει ὁ καθηγητὴ Νίκ. Τωμαδάκη *Τριώδιο* ὅπου μεταξ ὺ ἄλλω ὁρίζοται τ ὰ ἑξῆ : *ΤΟΙΣ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΔΙΕΞΙΟΥΣΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΗ ΔΙΑ ΠΑΙΔΕΥΣΙΝ ΜΟΝΟΝ ΤΑΥΤΑ ΠΑΙΔΕΥΟΜΕΝΟΙΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑΙΣ ΔΟΞΑΙΣ ΑΥΤΩΝ ΤΑΙΣ ΜΑΤΑΙΑΙΣ ΕΠΟΜΕΝΟΙΣ ΚΑΙ ΩΣ ΑΛΗΘΕΣΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΣΙ ΚΑΙ ΟΥΤΩΣ ΑΥΤΑΙΣ ΩΣ ΤΟ ΒΕΒΑΙΟΝ ΕΧΟΥΣΑΙΣ ΕΓΚΕΙΜΕΝΟΙΣ ΩΣΤΕ ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΥΣ, ΠΟΤΕ ΜΕΝ ΛΑΘΡΑ, ΠΟΤΕ ΔΕ ΦΑΝΕΡΩΣ ΕΝΑΓΕΙΝ ΑΥΤΑΙΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΕΙΝ ΑΝΕΝΔΟΙΑΣΤΩΣ ΑΝΑΘΕΜΑ*. Ἐδ ῶ λοιπὸ ἀαθεματίζοται ὅσοι διδάσκου / διδάσκοται τὴ Ἑλληικ ὴ Παιδεία. Ὁ θεωρούμεο ὡ κλασσικὸ ἱστορικό τη ὀ ρθόδοξου Θεολογία Βασίλειο Στεφαίδη παραθέτει τ ὸ *Συοδικό* τη 7η Οἰκουμεικλη Συόδου : * Ἀάθεμα εἰ τοὺ εὐ σεβεία ἐπαγγελόμεου τ ὰ τῶ Ἑλλήω δυσώδη κα ὶ δυσσεβ ὴ δόγματα*. Ἐδ ῶ πάλι ἀαθεματίζοται οἱ διδάσκαλοι τῆ Ἑλληικῆ Παιδεία. Τὴ ἴδια ἐποχ ὴ ὁ Θεόδωρο Στουδίτη στὸ *Καόα* (πο ὺ ψάλλεται στ ὸ *Συοδικό τη Ὀρθοδοξία*) ἐξαπολύει μύδρου σφοδροὺ κατ ὰ τῶ Ἑλλήω κα ὶ στρέφεται κατ ὰ το ῦ Ἰ ωάη Γραμματικο ῦ, ὁ ὁποῖο ἀρχικ ὰ ἦτα ἡγούμεο στὴ μο ὴ τῶ ἁγίω Σεργίου κα ὶ Βάκχου ἀλλὰ ἀργότερα ἐστερίσθηκε τ ὸ ἀρχαῖο Ἑλληικ ὸ Πεῦμα τόσο, ὥστε ὰ ἀποστασιοποιηθε ῖ ἀπ ὸ τὴ χριστιαικ ὴ διδασκαλία. Τὸ ( Ἰωάη Γραμματικ ὸ) ὀομάζει ( ὁ Θεόδωρο Στουδίτη) * ἴσο τῶ Ἑλλήω* κα ὶ τὸ κατηγορεῖ, ὅτι *περηφαευότα γι ὰ τ ὰ ἔργα του, πο ὺ ἡ φω ὴ τῶ δικαίω δίκαια ( ὁ χριστιαισμὸ) τὰ σκόρπισε στοὺ ἀέμου* κα ὶ συεχίζει : *ΟΥΚ ΕΔΕΙ ΣΕ, Ω ΠΑΡΑΝΟΜΕ, ΟΝΟΜΑΖΕΣΘΑΙ ΤΟΙΑΥΤΗΝ ΚΛΗΣΙΝ, ΜΑΛΛΟΝ ΠΥΘΑΓΟΡΑΝ ΚΑΙ ΚΡΟΝΟΝ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝΑ Η ΤΙΝΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΘΕΩΝ, ΩΝ ΤΟΝ ΒΙΟΝ ΕΖΗΛΩΣΑΣ ΤΕΡΠΟΜΕΝΟΣ ΤΑΙΣ ΑΣΕΛΓΕΙΑΣ ΑΥΤΩΝ*. Στὶ ἀρχὲ το ῦ 10ου α ἵ. ὁ Κωστατῖο ὁ Σικελό γράφει ἕα ποίημα κατ ὰ το ῦ αὐ τοκράτορα Λέοτα το ῦ Σοφο ὺ κα ὶ τὸ κατηγορε ῖ ὅτι : *λάτρεψε τ ὸ ἀμέτρητο πλῆθο τῶ θεῶ κα ὶ ἀ ρήθηκε τὴ Ἁγία Τριάδα* κα ὶ ἐπιθυμε ῖ ὰ τὸ δε ῖ ὰ καίγεται στὸ Ἅδη μ ὲ τοὺ ἀγαπημέου το ῦ ἀ ρχαίου φιλοσόφου. Σ ὲ ἕα ἄλλο το ῦ ποίημα ὁ Κωστατῖο ὁ Σικελὸ στρέφεται κατ ὰ τῶ Ἑλλήω : *Ν ὰ χαθοῦ αὐτο ὶ πο ὺ ἀριοῦται τὴ Θεότητα αὐτ ὴ πο ὺ ἀσπάζοται τὴ πλάη το ῦ Μάη ( ἡ μέσα Μάη τῆ ἔδοξη Σπάρτη δὲ εἶχε ἀκόμη ἐκχριστιαιστε ῖ μέχρι κα ὶ τὰ ἀρχὰ το ῦ 10ου α ἳ μ.χ.) κα ὶ αὐτοὶ πο ὺ λάτρεψα τοὺ θεοὺ τῶ Ἑλλήω. Κάτω ὅσοι δὲ λατρεύου τὸ θεό, πο ὺ εἶαι οητὸ σὲ τρία πρόσωπα κα ὶ τιμᾶται σ ὲ μία φύση (ο ἱ ἀρχαῖοι Ἕλληε ἔβλεπα τὸ ἕα θε ὸ - τὴ μία φύση σὲ 12 + πρόσωπα)... Ο ἱ Ἕλληε ὰ σκάσου ἂπ τ ὸ κακό του*. Τ ὸ κείμεο αὐτ ὸ γράφτηκε στὶ ἀρχὲ το ῦ 10ου α ἵ. μ.χ. κα ὶ σύμφωα μ ὲ τὴ συμβατικ ὴ ἱστορία ἡ Ἑλληικ ὴ θρησκεία κα ὶ ὁ Ἑλληικὸ Πολιτισμὸ εἶχα πρ ὸ πολλο ῦ ἐκλείψει. Ποιο ὶ λοιπὸ ἤ σα αὐτο ὶ ο ἱ Ἕλληε ο ἱ ὁποῖοι πρέπει * ὰ σκάσου ἀπ ὸ τ ὸ κακό του* ἐπειδ ὴ λάτρευα τοὺ θεοὺ τῶ Ἑλλήω ; Μέσα στ ὰ πλαίσια το ῦ σφοδρο ῦ μισελληισμο ῦ τῶ βυζατιῶ τὸ 9ο κα ὶ 10ο αἰ ώα μ.χ. διεεργεῖται ὁ βίαιο ἐκχριστιαισμὸ τῶ κατοίκω τῆ Μέσα Μάη ἀπ ὸ τὸ Νίκωα. Ὁ Κωστατῖο Ζ ὁ Πορφυρογέητο στ ὸ *Περ ὶ Διοικήσεω αὐτοκρατορία* γράφει τ ὰ ἑξῆ : *ΙΣΤΕΟΝ ΟΤΙ ΟΙ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΜΑϊΝΗΣ ΟΙΚΗΤΟΡΕΣ ΟΥΚ ΕΙΣΙΝ ΑΠΟ ΤΗΣ ΓΕΝΕΑΣ ΤΩΝ ΠΡΟΡΡΗΘΕΝΤΩΝ ΣΛΑΥΩΝ, ΑΛΛ ΕΚ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ, ΟΙ ΠΡΟΠΑΛΑΙΟΙΣ ΧΡΟΝΟΙΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΣ ΤΩΝ ΕΙΔΩΛΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΟΥΣ
ΕΛΛΗΝΑΣ, ΟΙΤΙΝΕΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΟΙΔΙΜΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΑΠΤΙΣΘΕΝΤΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΓΕΓΟΝΑΣΙΝ*. Ὁ Νίκω θαάτωσε τὸ ἔφορο τῆ περιοχῆ Ἀτίοχο, σκότωσε ὅλου του ἱερεῖ τῆ ἀ ρχαία θρησκεία κα ὶ τοὺ ἀμετάπειστου, ἰσοπέδωσε ἱερ ὰ κα ὶ βάπτισε τοὺ ὑπόλοιπου μ ὲ σωματικ ὴ καὶ ψυχολογικ ὴ βία. Ὁ ἑπόμεο στόχο τῶ χριστιαῶ ἦτα ἡ Κρήτη - τ ὸ ησ ὶ το ῦ βασιλέα Μίωα το ῦ ὁποίου οἱ κάτοικοι ἔμεα μ ὲ πεῖσμα στὶ * Ἑλληικὲ Παραδοσιακὲ ἀξίε* του. 9ο α ἳ μ.χ. Ἡ σφαγ ὴ τῶ Κρητικῶ, γιατί ἀρήθηκα τὴ Χριστιαικ ὴ θρησκεία. Τ ὸ μίσο τῶ βυζατιῶ κα ὶ το ῦ Πατριαρχείου ὑπῆρξε ἄφθαρτο κα ὶ συεχίστηκε κα ὶ μετ ὰ τὴ ἅλωση. Ἡ Ὑψηλ ὴ Πύλη κα ὶ τ ὸ Πατριαρχεῖο ὀργάωα μαζ ὶ ἐκστρατεῖε γι ὰ ὰ ἐ ξολοθρεύσου τοὺ ἀρησίθρησκου Κρῆτε. Ἡ σφαγ ὴ μεγάλου μέρου τῶ κατοίκω τῆ Κρήτη ἀπ ὸ τοὺ Βυζατιοὺ ὑπῆρξε μία ἄγωστη ἱστορικ ὴ πτυχ ὴ το ῦ ἀθελληισμο ῦ το ῦ Βυζατίου ποὺ ἐσκεμμέα ἀπέκρυψε ἡ ἐπίσημη ἱστορία κα ὶ τ ὸ ἐπίσημο * Ἑλληοχριστιαικ ὸ* κατεστημέο. Ὁ ἱστορικὸ Νίκ. Ἀγγελὴ (στ ὸ ὓπ ἄρ. 7 τεῦχο το ῦ περιοδικο ῦ * Ἱστορία Εἰ κοογραφημέη* Ἰαουάριο 1969) γράφει τ ὰ ἑξῆ γεγοότα γι ὰ τὴ σφαγ ὴ τῶ Κρητικῶ - αὐτοὺ τοὺ γήσιου ἀπογόου τῶ Πελασγῶ κα ὶ τῶ Δωριέω πο ὺ ποτ ὲ δὲ *χώεψα* τοὺ Βυζατιού, του Κρητικοὺ συτηρητικοὺ πο ὺ ἡ ψυχή του δὲ μποροῦσε ὰ δεχθε ῖ τ ὸ έο δόγμα (τὸ χριστιαισμ ὸ) πο ὺ ζητοῦσε δουλεία ταπείωση κα ὶ ὑποταγ ὴ, αὐτοὺ τοὺ Κρῆτε τοὺ γεαίου, πολεμοχαρεῖ ἄδρε κα ὶ γυαῖκε πο ὺ ἀγαποῦσα τὴ ζω ὴ μ ὲ πάθο κα ὶ δὲ ἔσκυβα τ ὸ κεφάλι. Αὐτ ὰ λοιπὸ ἐξιστορε ῖ ὁ Ἀγγελή : *Ο ἱ σχέσει το ῦ Βυζατίου μ ὲ τοὺ Κρῆτε δὲ ἦτα ποτὲ ἁρμοικὲ. Ὁ λαὸ ἀτίθασο κα ὶ πολεμικὸ δὲ ὑποτάσσοτα στοὺ Βυζατιοὺ Φεουδάρχε καὶ στρατηγοὺ. Κάθε τόσο ξεσποῦσα ταραχὲ κα ὶ στάσει. Κατ ὰ τ ὴ διάρκεια μία τέτοια ἀ ταρσία τὸ 9ο α ἵ. μ.χ....μωαμεθαο ὶ τῆ Ἱσπαία ἀποβιβάσθηκα στὴ Κρήτη κα ὶ ἔκτισα ἕα ὀχηρὸ φρούριο στὸ Χάδακα...Πολλο ὶ έοι τη Κρήτη συεταιρίστηκα μ ὲ τοὺ *Σαρακηού*...Οἱ μεγάλοι ἀρχηγο ὶ τῶ λεγομέω Σαρακηῶ τῆ Κρήτη εἶαι Ἕ λληε, Φώτιο, Λέω Τριπολίτη... Ὕστερα ἀπ ὸ πολλὲ ἄτυπε ἀπόπειρε ὁ Νικηφόρο Φωκᾶ ( ὁ βυζατιὸ) μὲ τρομερ ὸ στόλο ἀπ ὸ τρεῖ χιλιάδε πλοῖα χτυπ ᾶ τὸ Χάδακα τ ὸ 960 α ἳ μ.χ... ικά ο Φωκᾶ καὶ περ ᾶ μαχαίρι ἐπ ὶ δικαίου κα ὶ ἀδίκου...ο ἱ ικητὲ σφάζου σαράτα χιλιάδε ἄδρε τῆ Κρήτη. Τ ὸ ησ ὶ ἐρημώεται. Μόο στ ὰ χωρι ὰ κα ὶ στ ὰ βου ὰ γλιτώου λίγε χιλιάδε κάτοικοι. Τ ὸ Βυζάτιο μοιράζει τ ὸ ησ ὶ σὲ Φέουδα κα ὶ ἐγκαθιστ ᾶ στὴ Κρήτη διαλεκτὲ οἰκογέειε τῆ Κωστατιουπόλεω, Φωκάδε, Μελισσηοὺ, Μουσούρου, Χορτατζῆδε, Σκορδίληδε, Γαβαλάδε κ.λ.π. Κα ὶ ὁ Νίκω ἀγωίζεται ὰ ξααφέρει τοὺ Κρητικοὺ στὴ θρησκεία το ῦ Χριστο ῦ* Γράφει δ ὲ ὁ Νικόλαο Τωμαδάκη (καθηγητὴ τῆ Βυζατιῆ Φιλολογία στ ὸ Παεπιστήμιο Ἀθηῶ 1956) στ ὸ ἔργο το ῦ (*Εἰσαγωγ ὴ εἰ τὴ Βυζατιὴ Φιλολογία* τόμο Ἃ τεῦχο Ἅ, ἔ κδ. δευτέρα, Ἀθῆαι 1956 σέλ. 23-24) : *Κατ ὰ τ ὰ τελευταία ἔτη συηθίσατε, ὑπ ὸ τ ὰ ἀθρωπιστικ ὰ συθήματα ὰ ἐώωμε τοὺ δύο αὐτοὺ διαφορώτατου ἀλλήλω κόσμου, τὸ ἑλληικ ὸ κα ὶ τὸ χριστιαικ ὸ, συχέομε εἰ τὴ σφαίρα το ῦ πεύματο δύο διακριομέα ἀλλήλω κα ὶ πολλάκι ἀτιμαχόμεα καταστάσει ὧ ἑκάστη εἶχε κα ὶ τὴ ἰδία (δική) τη θεώρησι... Ὁ χριστιαισμὸ ὑπῆρξε πολέμιο κατ ὰ κύριο λόγο το ῦ Ἑλληισμο ῦ ὡ ζωῆ κα ὶ ὡ σκέψεω. Ἔβλεπε εἰ αὐτὸ...τ ὸ φιλέρευο πεῦμα τὸ ὁποῖο ἦγε εἰ τὴ φιλοσοφία. Τ ὸ δι ὰ τοὺ Ἕλληα ἡ ἀλήθεια δὲ ἦτο σταθερ ὰ καὶ ἐξ ἀποκαλύψεω, ἀλλ ὰ εὔρημα τῆ ἀθρωπίη διαοία, τοῦτο δὲ συεχώρει ὁ χριστιαισμὸ. Ἡ μεγαλύτερη διαβολ ὴ τὴ ὁποία ἐήργησε ( ὁ χριστιαισμὸ) κατ ὰ το ῦ κλασσικο ῦ κόσμου εἶαι ἡ ἐμφάισι αὐτο ῦ ὡ εἰδωλολατρικο ῦ...τ ὸ ὄομα Ἕλλη ταχύτατα συέπεσε μ ὲ τὴ ἔοια τοῦ εἰδωλολάτρη, μ ὴ χριστιαό...αὐτ ὸ τ ὸ πεῦμα τῆ ἐχθρότητο πρὸ τὸ πευματικὸ Ἑλληισμὸ διετηρήθη ἕω ὅτου ἡ έα θρησκεία κατωχηρώθη, ἐπροστατεύθη ὡ ἐπίσημο κρατικ ὴ καὶ
ἀπέκτησε τὸ ἀδιαπέραστο κλοιὸ ὡ δακτύλιο προστασία*. Κάτω ἀπ ὸ τὴ βαθει ὰ, λοιπὸ ἐπήρεια το ῦ Ἑβραϊκο ῦ Πεύματο ο ἱ πευματικο ὶ ἡγέτε τοῦ Βυζατιο ῦ Κράτου σκυλεύου τ ὸ Ἑλληικ ὸ Πεῦμα ἀλλ ὰ ταυτόχροα συκοφατοῦ καὶ προσπαθοῦ ὰ ἐξευτελίσου κάθε ἐπίτευγμα (το ῦ Ἑλληικο ῦ Πολιτισμο ῦ) του σ ὲ τομεῖ πο ὺ δὲ ἔχου καμία ἄμεση σχέση μ ὲ τὴ θρησκευτικ ὴ σύγκρουση μεταξ ὺ Ἑλληισμο ῦ κα ὶ Ἑβραϊσμο ῦ ὅ πω ἡ ρητορικ ὴ, τ ὰ μαθηματικ ὰ, ἡ ἰατρικ ὴ κ.λ.π. *ΤΙ ΦΙΣΩΣΙ ΚΑΙ ΒΑΜΒΕΥΟΥΣΙΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ; ΤΙ ΠΛΑΝΩΝΤΑΙ ΠΡΟΣ ΠΛΑΤΩΝΑ ; ΤΙ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΣΤΕΡΓΟΥΣΙ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ ; ΤΙ ΠΥΘΑΓΟΡΑΝ ΘΡΥΛΛΟΥΣΙ ΤΟΝ ΔΙΚΑΙΩΣ ΦΙΜΩΘΕΝΤΑ ; ΤΙΔΕ ΜΗ ΤΡΕΧΟΥΣΙ ΚΑΙ ΣΕΒΟΥΣΙΝ ΟΙΣ ΕΝΕΦΑΝΙΣΘΗ ΤΟ ΠΑΝΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ;* γράφει ὁ μεγαλύτερο βυζατιὸ ποιητὴ ὁ Ρωμαὸ, τρόφιμο τῆ Πατριαρχικῆ Αὐλῆ, εἰ * Ὕμο εἰ Πετηκοστὴ* οἶκο ἲζ * Συεχίζει ὁ Ν. Τωμαδάκη : * Ἂ ὁ Μέγα Βασίλειο συέγραψε πραγματεία περ ὶ το ῦ πὼ θὰ ὠφελοῦτο ο ἱ παῖδε ἐκ τῶ ἑλληικῶ συγγραμμάτω δὲ πρέπει ὰ ομισθ ῆ ὅ τι συεβούλευε ἐκε ῖ ὁ πατὴρ τῆ ἐκκλησία τὴ εότητα ὰ ἐγκολπωθ ῆ τὸ στοχασμὸ τῶ κλασσικῶ, κάθε ἄ λλο. Εἰ βιβλία γέμοτα κακοδοξιῶ κα ὶ μυθευμάτω εὕρισκε πολλ ὰ ἐπεισόδια, τ ὰ ὁποῖα εἶχο ἠθικὴ ἀξία κα ὶ ἠδύατο ὰ παιδαγωγίσου κα ὶ τοὺ Χριστιαοπαίδα, οὐδὲ πλέο. Ὁ Βασίλειο κα ὶ ο ἱ ἄλλοι μεγάλοι Πατέρε ἐσπούδασα βεβαίω λαμπρ ὰ ἑλληικ ὰ εἰ ἑλληικᾶ σχολᾶ τῶ Ἀθηῶ κα ὶ τῆ Ἀατολῆ, ἂλλ ἡ ἐπήρεια το ῦ ἑβραϊκο ῦ πεύματο ἒπ αὐτῶ ὑπῆ ρξε βαθεία. Ἀπ ὸ τὴ κλασσικὴ φιλολογία, χρησιμώτατο ὑπῆρξε εἰ αὐτοὺ ὁ ὁπλισμὸ τῆ ρητορικῆ, τη τέχη, δὶ ἢ θ ὰ καθίστατο ἱκαο ὶ ὰ ἀαπτύξου τὴ έα θρησκεία, ὰ πείσου τῶ δογμάτω τῆ τοὺ προσηλύτου... Χάρι τῆ ρητορικῆ ἐμελέτησα (ο ἱ πατέρε) τοὺ Ἕλληα συγγραφεῖ. Ἐ πιτηδειότατο δ ὄργαο εὗρο πρὸ διάδοσι τῶ ἰδεῶ τῶ τὴ Ἑλληικ ὴ γλώσσα προκειμέου ὰ ἐπικοιωήσου πρὸ τὴ ἐξηλλιισμέη πλήρω (διαδώσει το ῦ Ἑλληισμο ῦ ἐπ ὶ το ῦ Μέγα Ἀλεξάδρου) Ἀατολὴ. Ἑπομέω ἡ προσέγγισι πρὸ τὸ Ὅμηρό, του τραγικοὺ, τὸ Πίδαρο, τὸ Πλάτωα, τοὺ κὰτ ἐξοχὴ ποιητᾶ δὲ εἶχε ὰ τοὺ δώση σχεδὸ τίποτε, εἰμ ὴ μόο μυθολογούμεα ἀποκρουστικ ὰ κα ὶ ψευδ ῆ. Τ ὸ ὡραῖο, τ ὸ αἰσθητικῶ καλὸ δὲ τοὺ ἐ διέφερε...*. (Νικολάου Β. Τωμαδάκη *Εἰσαγωγ ὴ εἰ τὴ βυζατιὴ Φιλολογία* ἔθ. ἀωτ., σέλ. 25). Αὐτ ὸ τ ὸ πεῦμα το ῦ σκοταδισμο ῦ κα ὶ το ῦ βαθύτατου φαατισμο ῦ, τῆ προλήψεω κα ὶ το ῦ μίσου κατ ὰ το ῦ Ἑλληισμο ῦ διέπει τὴ σκέψη το ῦ Βυζατίου. Τ ὰ δραστικ ὰ μέτρα τῶ Βυζατιῶ αὐτοκρατόρω κατ ὰ το ῦ Ἑλληισμο ῦ εἶχα ὡ ἀποτέλεσμα ὰ καταστρέψου κα ὶ ὰ ἐ ξοστρακίσου κάθε Ἑλληικ ὴ Πευματικ ὴ ἐκδήλωση. Καταστροφὲ ἀρχαίω αῶ, βίαιοι θάατοι φιλοσόφω, ὁμαδικο ὶ διωγμο ὶ, καταδίκε, βασαιστήρια, γεοκτοίε εἶαι φαιόμεα συηθισμέα καὶ χαρακτηρίζου τοὺ βυζατιοὺ αἰῶε ἀπ ὸ τ ὸ 200 μ.χ. μέχρι κα ὶ τὸ 15ο α ἵ. μ.χ. ὅπου ἡ κορύφωση τῶ διωγμῶ χαρακτιρίζει κυρίω τὴ βασιλεία ἀπ ὸ τὸ Μέγα Κωστατῖο μέχρι καὶ τὸ Θεοδόσιο τὸ Α. Κατατρεγμέο λοιπὸ ἀπ ὸ τὴ έα θρησκεία ὁ ἀρχαιοπρεπὴ Ἕ λληα ὑποχρεώθηκε ὰ ὑποταχθ ῆ στὴ τρομοκρατία (πο ὺ ἐπέβαλε ἡ έα θρησκεία μ ὲ τὴ συδρομ ὴ τοῦ κράτου) κα ὶ ἔκτοτε *τοὺ ἱερεῖ δε ῖ σιγᾶ ἢ τεθααι...* Ἡ ἐβραιολατρία το ῦ (πευματικο ῦ κα ὶ πολιτικο ῦ) Βυζατίου συεχίζεται μέχρι το ῦ τέλου του. Στὸ Ψαλτήριο το ῦ Δαβὶδ πο ὺ τυπώθηκε τ ὸ 1494 σαράτα χρόια μετ ὰ τὴ ἅλωση, περιέχωται κα ὶ οἱ ἀκόλουθοι: *Στίχαι εἰ τὸ θεῖο Δαβίδ* : *ΣΙΓΗΣΟΝ ΟΡΦΕΥ. ΡΙΨΟΝ, ΕΡΜΗ, ΤΗΝ ΛΥΡΑΝ.
ΤΡΙΠΟΥΣ Ο ΔΕΛΦΟΙΣ, ΔΥΝΟΝ ΕΙΣ ΛΗΘΗΝ ΕΤΙ. ΔΑΒΙΔ ( ὁ ἑβραῖο) ΓΑΡ ΗΜΙΝ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΡΟΥΩΝ ΛΥΡΑΝ ΤΥΡΑΝΟΙ ΤΑ ΚΡΥΠΤΑ ΤΩΝ ΘΕΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ. ΠΛΥΘΥΝ ΠΑΛΑΙΩΝ ΙΣΤΟΡΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ*. Τ ὸ Βυζάτιο δολοφόησε κα ὶ ἐξάλειψε τὴ Ἑλληικότητα ἀπ ὸ τὸ κόσμο κα ὶ ἔθαψε τὸ Ἑλληισμὸ σὰ τρόπο ζωῆ, σκέψεω κα ὶ θεωρήσεω τῆ ἀλήθεια. Ἡ πολιτικ ὴ ἐλευθερία κα ὶ ἡ ἰδέα τῆ δικαιοσύη, αὐτὲ ο ἱ κύριε ἰδεολογικὲ βάσει τῆ Ἑλληικῆ ἀτιλήψεω (φιλοσοφίασ) γι ὰ τὴ πολιτεία, ἐξοβελίζοται ἀπ ὸ τὸ ἐξουσιαστικ ὸ, δογματικ ὸ καὶ ἀελεύθερο σχηματισμ ὸ πο ὺ συγκρότησε τ ὸ αὐτοκρατορικ ὸ κα ὶ θεοκρατικ ὸ βυζατι ὸ πολίτευμα κα ὶ ἐξουθέωσε τὸ Ἕλληα σὰ ὑπεύθυο, ἰδεολογικ ὰ αὐτοδύαμο κα ὶ ἐλεύθερο πολίτη. Τ ὸ Βυζάτιο ἐξάλειψε βίαια κα ὶ δόλια τ ὸ Ἑλληικ ὸ πεῦμα ἀπ ὸ τὴ γεωγραφική του κοιτίδα. Ὁ Ἕλληα το ῦ μοαρχικο ῦ θεοκρατικο ῦ βυζατιο ῦ πολιτεύματο αἰσθάεται ξέο. Ὁ βασιλεὺ κα ὶ ὁ Πατριάρχη σημαίου τὴ ὕπατη ἐξουσία ( ἔξω ἀπ ὸ τὸ χρόο) κα ὶ πέρα ἀπ ὸ κάθε ἔ λεγχο κα ὶ κριτική, πέρα ἀπ ὸ κάθε λογοκρισία. Ἦτα ὁ Ἕλληα συηθισμέο ὰ δρ ᾶ κα ὶ ὰ ἀτιδρ ᾶ σύμφωα μ ὲ τὶ ἀρχὲ πο ὺ εἶχε ὁ ὄ διο ἐπεξεργασθε ῖ κα ὶ πο ὺ πάτα μποροῦσε ὰ ὑποβάλλει στὴ ἀτικειμεικ ὴ κριτικ ὴ το ῦ λόγου. Ἡ ὀργαικ ὴ συεργασία τῶ ἀρχηγῶ το ῦ κράτου (το ῦ Βυζατίου) κα ὶ τῆ ὀρθόδοξη Ἐ κκλησία (τ ὸ Πατριαρχεῖο) θεμελιώει τ ὸ θεοκρατικ ὸ συγκετρωτικ ὸ κα ὶ μοαρχικ ὸ βυζατι ὸ πολίτευμα. Ἔτσι ἡ μετάβαση ἀπ ὸ τὴ ἀρχαία Ἑλληικ ὴ Δημοκρατία τῆ Ἑλλάδα, πρὸ τὴ θεοπρόβλητη καὶ θεοστήρικτη παγκόσμια χριστιαικ ὴ αὐτοκρατορία, ἀπ ὸ τὴ δημοκρατούμεη ἀρχαία πόλη στὴ μοαρχούμεη οἰκουμέη γίεται ἡ σημεριή μα πραγματικότητα - ἡ τραγωδία μα. Εἶαι ἱστορικ ὸ γεγοὸ ὅτι ἡ βυζατι ὴ αὐτοκρατορία δὲ γεήθηκε ποτ ὲ, γιατί ἡ ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία πέθαε τ ὸ 1453 μετ ὰ τὴ ἅλωση τῆ δεύτερη Ρώμη τῆ Κωστατιουπόλεω. Αὐτ ὴ δ ὲ ἡ αὐτοκρατορία, ἡ *Νέα Ρώμη* δὲ εἶχε καμία συείδηση ἑλληικότητα καὶ αὐτοαποκαλούτα *Νέα Σιῶ*, *Νέα Ἱερουσαλήμ*, *Ρωμαϊκό*, *Νέα Ρώμη*, *Ρωμαία*... ἀλλὰ οὐδέποτε *Νέα Ἀθήα* ἢ *Νέα Ἑλλάδα*... Ὁ Ἑλληισμὸ σὰ φυλ ὴ, σὰ τρόπο ζωῆ, σὰ ἔθο ζοῦσε κάτω ἀπ ὸ τὴ ἐξουθεωτικὴ ἐθοκτόο ἐβραιορωμαϊκ ὴ ἰδεολογικ ὴ κα ὶ πολιτικ ὴ τυραία - τὴ βυζατι ὴ τυραία. τρομοκρατημέο, συκοφατούμεο, καταπιεσμέο, σκυλευόμεο, ἀαθεματισμέο, καταδιωκόμεο, ἀφορισμέο, κουρσεμέο, ἐκμηδεισμέο, ὑβριζόμεο, χλευαζόμεο. Αὐτ ὴ εἶαι ἡ ἀμερόληπτο ἱστορικ ὴ ΑΛΗΘΕΙΑ!
Κατ ὰ τὴ Ρωμαιοβυζατι ὴ ἐποχ ὴ, ὁ μεγαλύτερο ἀριθμὸ τῶ Ἑλλήω πο ὺ σίγουρα ἦ τα ὑψηλο ῦ, πευματικο ῦ ἠθικο ῦ ἀλλ ὰ κα ὶ οἰκοομικο ῦ ἐπιπέδου ἐξοτώθησα κα ὶ μαζί του χάθηκε κα ὶ ὁ μεγάλο ἰδιοφυὴ οῦ το ῦ Γέου. Μετ ὰ τὸ χαμ ὸ τῶ Ἑλλήω κα ὶ τὸ θάατο τοῦ πεύματο τῶ, ἔπεσε σκότο εἰ ὅλη τὴ Γ ῆ κα ὶ βυθίστηκε ἡ ἀθρώπιη ἱστορία στὸ *Μεσαίωα* = The Dark Ages. Αὐτὸ δ ὲ ὁ ἀθρώπιο ξεπεσμὸ ὀφείλετο στὴ προηγηθεῖσα ἀπάθρωπη βίαιη ἐξάλειψη τοῦ Ἑλληικο ῦ Πολιτισμο ῦ κα ὶ τῶ δημιουργῶ αὐτο ῦ του Φωτοδότη Πολιτισμο ῦ. Σωστ ὰ λοιπὸ παρατηρε ῖ ὁ Νίτσε πὼ *ο ἱ Ἕλληε στ ὰ κατοπι ὰ χρόια λησμόησα τ ὸ καλλίτερο μέρο τῆ πευματικῆ του πορείασ*, ἐοώτα πρωτίστω τὴ ἀμίμητη Ἑλληικ ὴ Φιλοσοφία, τὸ Ἀληθ ῆ Ἑλληικ ὸ Λόγο! Ὅτα ἄρχισα δ ὲ ο ἱ ἀπάθρωποι διωγμο ὶ κατ ὰ τῶ Ἑλλήω κα ὶ ο ἱ θηριώδει γεοκτοίε ἐ ατίω τῶ, ἑκατομμύρια Ἕλληε δολοφοήθηκα, πολλο ὶ δ ὲ ἐξ αὐτῶ μετ ὰ μαρτυρικῶ βασαιστηρίω. Ἐκε ῖ μέσα σ ὲ αὐτ ὸ τ ὸ τραγικ ὸ θέατρο μίσου ἀπώλεσα ο ἱ φιλόσοφοι κα ὶ ἡ φιλοσοφία τοῦ Ἑλληικο ῦ Γέου κα ὶ μαζί του χάθηκε ἡ Ἑλληικ ὴ Παιδεία. Σ ὲ ὅτι ἀφορ ᾶ τὴ ἑλληικότητα το ῦ Βυζατίου, φρο ῶ ὅτι ἡ συγγραφ ὴ ἀπ ὸ βυζατιοὺ βιβλίω στὴ Ἑλληικ ὴ Γλώσσα κα ὶ ἡ σύταξη τῶ βυζατιῶ όμω στ ὰ Ἑλληικ ὰ εἶαι ἐξαιρετικὰ εὐτελοῦ ποιότητο κα ὶ δὲ ἀτέχου σ ὲ καμία σύγκριση ἀκόμη κα ὶ μ ὲ τ ὰ πι ὸ ἀσήματα ἑλληικὰ ἔργα τῆ Προκλασικῆ, Κλασικῆ κα ὶ Ἀλεξαδριῆ ἢ ἔστω κα ὶ Ρωμαϊκῆ περιόδου. Κα ὶ ποιὸ ὁ λόγο ; Ἰδο ὺ ἡ εὔλογη ἐρώτηση! Διότι ἡ σκληρ ὴ ἱστορικ ὴ ἀλήθεια εἶαι ὅτι δι ὰ αὐτῶ τῶ στ ὰ ἑλληικ ὰ μεταφρασθέτω ἢ καταρτισθέτω βυζατιῶ όμω κα ὶ διαταγμάτω, ἀπαγορεύθηκε, ἐδιώχθηκε ἀπηῶ καὶ ἐξαφαίσθηκε κάθε τί ἑλληικ ὸ : ἡ ἐπιστήμη, ἡ φιλοσοφία, τ ὸ θέατρο, ὁ ἀθλητισμὸ, οἱ ομοθεσίε, ἡ θρησκεία, κ.λ.π. Αὐτ ὴ ἡ πραγματικ ὴ ἀλήθεια, ἡ τεκμηριωμέη ἱστορικ ὴ ἀλήθεια, βλέπει τὶ στ ὰ πλήρη κείμεα τῶ όμω τῆ Ἰουστιιάειου ομοθεσία, δυάμει τῶ ὁποίω κατεδιώχθησα ο ἱ Ἕλληε. Ὡ ἐπίση βλέπει τὶ εἲσ τ ὰ κείμεα το ῦ Ἰουστιιάειου Κώδικο, ἐξοτωτικὲ ποιὲ κατ ὰ τῶ * ἀλιτηρίω κα ὶ μιαρῶ Ἑλλήω* ὄτε ἀπαγορεύθηκε κα ὶ αὐτ ὸ τοῦτο τ ὸ ἐθικό μα ὄομα * Ἕ λλη* κα ὶ ἡ δίωξη * ἐπ ὶ ἑλληισμ ῶ* προέβλεπε τὴ ἐσχάτη τῶ ποιῶ. Εἶαι ἐπίση ἱστορικ ὴ σκληρὴ ἀλήθεια ὅτι σ ὲ πλεῖστα ἐκ τῶ βυζατιῶ κειμέω πο ὺ ἐγράφησα στὴ Ἑλληικ ὴ Γλώσσα ὑπάρχου ο ἱ ἐμπαθέστερε ὕβρει κα ὶ ο ἱ χυδαιότερε συκοφατίε πο ὺ ἐξεστομίσθηκα ποτ ὲ κατὰ τῶ Ἑλλήω, τῆ Παιδεία τῶ, τῆ Γραμματεία τῶ κα ὶ το ῦ Ἑλληικο ῦ Πολιτισμο ῦ αὐτῶ τῶ προγόω μα. Ἡ Ἑλληικ ὴ Γλώσσα μόο ἐξ ἀάγκη ἐχρησιμοποιήθει ἀπ ὸ τὴ θρησκευτικ ὴ κα ὶ Πολιτικ ὴ ἐ ξ - οὐσία το ῦ Βυζατίου. Ἀλλοιώθηκε δ ὲ ἡ Ἑλληικ ὴ Γλώσσα ἐοιολογικ ὰ ὥστε ὰ προσαρμοσθε ῖ στὶ σκοπιμότητε τῆ Διοικήσεω ἡ ὁποία φυσικ ὰ ἦτα Ρωμαϊκ ὴ πολιτικ ὰ κα ὶ θρησκευτικ ὰ ἐβραιογεὴ χριστιαικ ὴ ὡ θρησκεία. Ἡ Ρωμαϊκ ὴ Πολιτικ ὴ κα ὶ ἡ θρησκεία ἀμφότερε ἦτα πολιτικ ὰ ἀτιμέτωπε σ ὲ ἀ γώα μέχρι θαάτου μ ὲ τὴ ἑλληικ ὴ ἀτίληψη περ ὶ πολιτικῆ, πολίτου, τρόπου ζωῆ κα ὶ τρόπου θεωρήσεω το ῦ Κόσμου. Ἐ ῶ δ ὲ στ ὸ Βυζάτιο, σ ὲ κάποιε ἱστορικὲ φάσει, ο ἱ ἑλληικοὶ πληθυσμο ὶ πιθαῶ ἀποτελοῦσα τὴ πλειοότητα τῶ ὑπηκόω το ῦ αὐτο ὶ ο ἱ ὑπήκοοι δυστυχῶ ἐ ῶ μὲ ἐπιβίωα ὡ ἀθρωποι (ο ἱ ὑπήκοοι τῆ Νέα Ρώμη [Νέα Σιῶ] το ῦ Βυζατίου) εἶ χα παύσει ὰ ὑπάρχου συειδησιακ ὰ, ἱστορικ ὰ κα ὶ πολιτισμικ ὰ ὡ Ἕλληε. Ἡ ἐθικότητα τοὺ ἦ τα ἀπαγορευμέη δι ὰ όμου κα ὶ δὲ τολμοῦσα ὰ τὴ ἀποκαλύψου ἢ κα ὶ τὴ εἶχα λησμοήσει. Ἡ συειδησιακ ὴ, ἱστορικ ὴ κα ὶ πολιτισμικ ὴ σημασία τῆ λέξεω * Ἕλλη* εἶχε συκοφατηθε ῖ τόσο ὥστε τ ὸ * Ἕλλη* στὴ ἀτίληψη το ῦ Ἑλληικο ῦ λαο ῦ ἦτα περίπου ταυτόσημο μ ὲ τ ὸ διαβολικ ὸ, τὸ εἰδωλολατρικ ὸ, τ ὸ ἄκρο ἄωτο τῆ διαφθορᾶ, τῆ μωρία κα ὶ τῆ μαία. Λίγε δ ὲ ο ἱ ἐξαιρέσει.
Τ ὸ θλιβερ ὸ συμπέρασμα εἶαι : Ο ἱ Ἕλληε μέχρι τ ὸ βίαιο ἐκχριστιαισμ ὸ κα ὶ μετέπειτα βυζατισμὸ τοὺ, ἦτα ο ἱ μοαδικο ὶ γεήτορε ὅλω τῶ ὑπερεθικῶ κα ὶ ὑπερχροικῶ στοιχείω τοῦ Παγκόσμιου Πολιτισμο ῦ (Λογικῆ, Ἐπιστημῶ, θεωρία, Μαθηματικῶ, θεάτρου, Ἀθλητισμο ῦ, Ἐλέγχου,Δημοκρατία κ.λ.π.) μετ ὰ τὸ βίαιο ἐκβυζατισμό του δὲ παρήγαγα πι ὰ τίποτα ἀπολύτω πο ὺ ὰ ἀποτελέσει διαχροικ ὸ στοιχεῖο το ῦ εότερου Παγκόσμιου Πολιτισμο ῦ. Τ ὸ πάρσιμο τῆ Πόλη σήμαε τ ὸ ἐπίσημο τέλο τῆ Ἀατολικῆ Ρωμαϊκῆ αὐτοκρατορία. Στὸ θρόο τῆ Νέα Ρώμη κάθισε ὁ Μωάμεθ Β ὁ Πορθητὴ. Αὐτὸ φρότισε ὰ διατηρήσει ὅλου του προγεέστερου ρωμαϊκοὺ θεσμοὺ πο ὺ θ ὰ διευκόλυα τὴ διακυβέρηση τῆ αὐτοκρατορία του. Διατήρησε φυσικ ὰ τὸ ἰσχυρότερο θεσμ ὸ τῆ πρώη Ρωμαϊκῆ αὐ τοκρατορία - τὴ Ἐκκλησία. Ἔτσι στὶ 6 Ἰαουαρίου το ῦ 1454 ὁ Μωάμεθ παρέδωσε τὴ πατριαρχικ ὴ ράβδο στ ὸ Γεάδιο Σχολάριο, ὁ ὁποῖο ἐκτὸ ἀπ ὸ θρησκευτικὸ ἡγέτη βρέθηκε ἐισχυμέο κα ὶ μ ὲ πολιτικὲ ἐξουσίε, ἐθάρχη δηλαδ ὴ τῶ Ρωμαίω, ὑπηκόω τῆ πρώη Ρωμαϊκῆ αὐτοκρατορία - τοὺ ὀρθόδοξου χριστιαοὺ τῆ Ὀθωμαικῆ αὐτοκρατορία ἀεξαρτήτω ἐθικότητα. Αὐτὸ ὁ Σχολάριο πο ὺ ἀριότα ὅτι ἦτα Ἕλληα μᾶ ἀποκαλύπτει τοὺ πραγματικοὺ λόγου, πο ὺ ἡ Ἐκκλησία διέσωσε κάποια ἔργα τῆ ἀρχαία Ἑλληικῆ Γραμματεία. Ἀτίθετα μ ὲ τὴ προπαγάδα τῆ εώτερη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία θέλει ὰ ἰσχυρίζεται ὅτι ἐ κείη διέσωσε κα ὶ φύλαξε τὴ Ἑλληικ ὴ Παιδεία, ὁ πρῶτο Πατριάρχη μετ ὰ τὴ Ἅλωση, ὁ Γεάδιο Σχολάριο εἶαι εἰλικριὴ κα ὶ γράφει : *Γιατί προσκολλήθηκε σ ὲ δόγματα σάπια κα ὶ ξεπερασμέα κα ὶ τ ὰ ὁποία ἀπ ὸ πολλοὺ δὲ ἔχου πι ὰ καμία ἰσχ ὺ στὶ ἀθρώπιε ψυχὲ, σὰ ὰ εἶ χε μόο ἐσ ὺ φυλάξει τ ὰ ἑλληικ ὰ βιβλία ; Αὐτ ὰ τ ὰ διέσωσα ο ἱ πατέρε μα, γι ὰ χάρη τῆ γλώσσα κα ὶ γιὰ ὰ ἐλέγχου τὸ παραλογισμ ὸ αὐτῶ πο ὺ τ ὰ διατήρησα κα ὶ γι ὰ ὰ λάμψη ἡ καθαρότητα τῆ χριστιαικῆ θεολογία*. (Γεαδίου Πατριάρχου *Περ ὶ το ῦ βιβλίου το ῦ Γεμιστο ῦ κα ὶ κατ ὰ τῆ Ἑλληικῆ Πολυθεΐα* ἡ * Ἐπιστολ ὴ πρὸ Ἔξαρχο Ἰωσὴφ* ἔκδ. *Πλήθωο Νόμοι*. * Ἐ λεύθερι Σκέψι* Ἀθήα 1997. Κα ὶ ἔπεσε σὰ μάστιγα ἡ Τουρκία ἐπάω στὴ Ἑλλάδα κα ὶ θέρισε ἡ Τουρκοκρατία τὴ Γ ῆ τοῦ Φωτὸ κα ὶ τοὺ Ἕλληε. Τ ὰ Ρωμαιοβυζατι ὰ διατάγματα κατ ὰ τῶ Ἑλλήω παίρου κα ὶ πάλι μορφ ὴ διωγμῶ δι ὰ μέσου του Ὀρθόδοξου Οἰκουμεικο ῦ Πατριαρχείου. Καταδιώκεται ἡ Ἑλληικ ὴ Παιδεία, πο ὺ ἄρχισα ὰ εἰσαγάγου ο ἱ διαφωτιστὲ εἰ τὴ Ἑλλάδα γιὰ ὰ ἀφυπίσου τοὺ ὑπόδουλου. Ἐζητήθη ἀπ ὸ ἐμ ὲ ὰ κάω ὁμιλία πρὸ τιμὴ τῶ Τριῶ Ἱεραρχῶ τοὺ ὁποίου ἡ Ἑλληικὴ Ἐκπαίδευση τιμ ᾶ μ ὲ ἑορτ ὴ στὶ 30 Ἰαουαρίου. Ἂ ξααεπισκεφθοῦμε τ ὸ θέμα. Ἂ παρακολουθήσουμε μαζ ὶ μερικ ὰ ἀποσπάσματα ἀπ ὸ τὶ ὁμιλίε τόσο το ῦ ἀ ποκαλούμεου *Χρυσοστόμου*, ὅσο κα ὶ το ῦ ἄλλου - *μεγάλου* κα ὶ αὐτο ῦ - του Βασιλείου Καισαρεία, γι ὰ ὰ δοῦμε μέσω αὐτῶ τῶ κειμέω - μέσα ἀπ ὸ τ ὰ πατερικά του κείμεα - ποι ὰ ἦτα ἡ σχέση του μ ὲ τὴ Ἑλληικ ὴ Παιδεία κα ὶ κατ ὰ πόσο ἦτα Ἕλληε ἡ μ ὴ! Ὁ Χρυσόστομο λοιπὸ ὁ Ἰωάη λέγει : * Ὅπου παλαιότερα ἐφιλοσόφου ο ἱ τῆ Ἑλληικῆ συμμορία ἅπατε κα ὶ ἐκε ῖ αὐτὸ τῶ δαιμόω ἤγου τῶ Ἑλλήω γίεται φόβο, ἐ μέσω τῶ ἐχθρῶ διαλάμπει κα ὶ τὸ ζόφο αὐτῶ (δηλαδ ὴ τῶ Ἑλλήω) σβήει κα ὶ τὴ ἀκρόπολι τῶ δαιμόω καταλύει...κα ὶ ἐ ῶ τ ὰ μὲ τῶ Ἑλλήω τ ὰ πάτα σβήου κα ὶ ἀφαίζοται τούτου τοῦ βαρβάρου κὰθ ἑκάστη λαμπρότερα γίοται*. (Ι. Χρυσόστομο, *Εἰ τὸ Ἰωάη τὸ Εὐαγγελιστή*). Αὐτὸ λοιπὸ εἶαι προστάτη τῆ Ἑλληικῆ Παιδεία ; Αὐτὸ ταυτίζουμε μ ὲ τὸ Ἑλληισμ ὸ ; Αὐτὸ πο ὺ κατέστρεψε τὸ α ὸ τῆ Ἀρτέμιδο στὴ Ἔφεσο ( ἕα ἀπ ὸ τ ὰ ἑπτ ὰ θαύματα το ῦ κόσμου) κα ὶ πο ὺ πλήρωε συμμορίε τραμπούκω μ ὲ τὴ ἐτολή του ὰ διατρέχου τὴ Μικρ ὰ Ἀσία καὶ ὅπου εὑρίσκου τ ὰ *καταραμέα* ἑλληικ ὰ κτίσματα, *εἰ ἔδαφο φέρει* - ἅπατα ἔ ργα
ἀπαράμιλλη τέχη - αὐτὸ εἶαι ὁ προστάτη τῆ Ἑλληικῆ Παιδεία ; Φρο ῶ ὅτι εἶαι ἀάγκη ὰ ἀτικρύσουμε κατάματα κα ὶ ἄφοβα τὴ ἀλήθεια ὅσο ὀδυηρ ὴ κα ὶ πικρὴ κι ἂ εἶαι. Ἦτα λοιπὸ ο ἱ Πατέρε τῆ Ἐκκλησία πο ὺ ἄρχισα τ ὸ *θεάρεστο* ἔργο τῆ καταστροφῆ τῆ καταστροφῆ το ῦ Ἑλληικο ῦ Πολιτισμο ῦ, ἦτα ο ἱ Πατέρε τῆ Ἐκκλησία πο ὺ ἄρχισα τὴ στυγὴ ἀφελλήιση το ῦ λαο ῦ κα ὶ κατάτησα τὸ Ἑλληισμ ὸ δηλαδ ὴ τοὺ Ἕ λληε συγκεχυμέου,διχασμέου, σχιζοφρεικοὺ κα ὶ ἀίκαου ὰ ἔχου σήμερα οἰκουμεικ ὴ ἀκτιοβολία. Εἶαι δ ὲ τραγικ ὸ κα ὶ κωμικ ὸ, ο ἱ καταστροφεῖ το ῦ Ἑλληικο ῦ Πολιτισμο ῦ ο ἱ ζοφερο ὶ αὐτοὶ ἀφελληιστὲ ὰ ταυτίζοται μ ὲ τὸ Ἑλληισμ ὸ, ὰ χαίρου τιμῶ, αὐτο ῦ πο ὺ ὄχι μόο δὲ ἦ τα γεήτορε αὐτο ῦ του λαμπρο ῦ πολιτισμο ῦ ἀλλ ὰ ἀτιθέτω καταστροφεῖ αὐτο ῦ. Ο ἱ Ἕλληε λοιπὸ γεόμεοι δι ὰ τῆ ὠμῆ βία χριστιαο ὶ ἀπώλεσα τὴ ταυτότητα τῶ. Γράφει ὁ Χρυσόστομο εἰ * Ἃ Λόγο κατ ὰ Ἰουδαίω* : *Κι ἂ ἀκόμη φοεύση κάποιο κατ ὰ τὸ θέλημα το ῦ Θεο ῦ, ὁ φόο αὐτὸ εἶαι ἀπ ὸ κάθε φιλαθρωπία καλύτερο ἐ ῶ ἂ κάποιο ἀπὸ λύπη δείξη εὐσπλαχία κα ὶ φιλαθρωπία παρ ὰ τ ὸ θέλημα το ῦ Θεο ῦ, θ ὰ μποροῦσε ἡ φειδ ὼ αὐτὴ ὰ ἀποβ ῆ πι ὸ μιαρ ὴ ἀπ ὸ ὁποιοδήποτε φόο*. Ἐδ ῶ ἀαφέρεται *κατ ὰ τ ὸ θέλημα το ῦ Θεο ῦ*. Ποι ὸ εἶαι δ ὲ τ ὸ *θέλημα* αὐτ ὸ : Εἶαι ἡ κατασφαγὴ τῶ ἐχθρῶ του Θεο ῦ (Λουκᾶ 19.27). Ποιο ὶ εἶαι ο ἱ ἐχθροί του Θεο ῦ ; Ὅλοι ὅσοι δὲ δέχοται τὴ βασιλεία του. Ἡ αὐτο ῦ του εἴδου οημοσύη ἐξηγε ῖ τὶ διώξει κατ ὰ τῶ Ἑλλήω κα ὶ τὴ γεοκτοία αὐτῶ ἀπὸ τοὺ Χριστιαοὺ κα ὶ τὸ κλῆρο. Λέει ὁ Χρυσόστομο γι ὰ τὴ δουλεία : *... Ἀλλ ὰ κα ὶ ἂ ἠμπορὴ ὰ γίη ἐ λεύθερο, χρησιμοποίησε περισσότερο τὴ δουλεία, δηλαδ ὴ ὰ εἶσαι περισσότερο δοῦλο*. Ἀ αφερόμεο στ ὰ λόγια του Παύλου συεχίζει : *Κα ὶ γιατί τέλο πάτω αὐτὸ πο ὺ δύαται ὰ ἐλευθερωθ ῆ τὸ συμβουλεύει ( ὁ Παῦλο) ὰ μείη δοῦλο. Διότι θέλει ( ὁ Παῦλο) ὰ δείξει ὅτι καθόλου δὲ βλάπτει ἡ δουλεία ἂλλ ὠφελε ῖ μάλιστα*. (Εἰ τοὺ Κοριθίου ὁμιλία ΙΘ * σέλ. 535). Εἶαι δ ὲ φαερὸ πὼ ὁ Ἕλλη, τ ὸ κατ ὰ δύαμι, προτιμ ᾶ τὸ θάατο ἀπ ὸ τὴ δουλεία Αὐτ ὴ δ ὲ ἡ όησι το ῦ χριστιαισμο ῦ ὅτι *δὲ κερδίζει τίποτε περισσότερο αὐτὸ πο ὺ γίεται ἐλεύθερο κα ὶ ἑπομέω, λέγει ( ὁ Παῦλο) κα ὶ ἂ ἀκόμη ἐξαρτᾶται ἀπ ὸ ἐσέα ὰ ἐλευθερωθῆ, μᾶλλο μεῖε ὡ δοῦλο*. (*Εἰ Ἃ Κοριθίου Ὁμιλία ΙΘ *, σέλ. 535) ἐξηγε ῖ γιατί ἡ ἐ πίσημη Ὀρθόδοξη ἐκκλησία - ἑξαιρέση πολλῶ μεμοωμέω ἀώτερω κα ὶ κατώτερω κληρικῶ - δὲ ἐτάχθη ὑπὲρ τῆ ἐπααστάσεω το ῦ 1821 κα ὶ ἀτιθέτω ἦτα ἔθερμο ὑπερασπιστὴ τῆ *κοιῆ ἠμῶ εὐεργέτιδο κα ὶ τροφο ῦ κραταιᾶ κα ὶ ἀηττήτου βασιλεία (το ῦ Σουλτάου)* ὑπερασπιστὴ τῆ δουλεία μα. Αὐτ ὴ ἡ ἴδια όησι ἐπίση δικαιολογε ῖ γιατί τ ὸ Πατριαρχεῖο εἶχε ἀφορίσει τὸ Ρήγα Φεραῖο τ ὸ 1898 ( ἐπ ὶ τῆ Πατριαρχία Γρηγορίου το ῦ Ἐ ), τοὺ Σουλιῶτε τ ὸ 1805 κα ὶ τ ὸ 1820, τοὺ ἁρματολοὺ τὸ 1806 κα ὶ ἐπίση μόλι ἐξερράγη τ ὸ 1821 ἡ ἐπαάσταση στὴ Μολδοβλαχία ἀπ ὸ τὸ Μιχαὴ λ Βόδα Σοῦτσο κα ὶ τὸ Ἀλέξαδρο Ὑψηλάτη, ὁ Πατριάρχη Γρηγόριο ὁ Ἐ ( ἦτο δ ὲ ἡ τρίτη πατριαρχία το ῦ) ἐξέδωσε τρεῖ ἀφοριστικὲ ἐγκυκλίου, (μία σ ὲ ὅλου του πιστού του, μία ἐπίσημη ἀοικτὴ πρὸ τοὺ κληρικοὺ κα ὶ μία προσωπικ ὴ - ἐμπιστευτικ ὴ πρὸ τοὺ μητροπολίτε ἐ ἀγοία δ ὲ αὐτὴ τῶ τουρκικῶ ἀρχῶ - κα ὶ ἡ ὁποία ἐκφράζει τὴ αὐθετικ ὴ πολιτικ ὴ τῆ ὀρθοδοξία χωρὶ τὴ πίεση τῆ σουλταικῆ ἐξουσία κα ὶ πο ὺ ἀποδεικύει ὅτι ὁ Γρηγόριο ὁ Ἐ αὐ τοβούλω συμφωοῦσε μ ὲ τὴ πράξη το ῦ ἀφορισμο ῦ). δ κτέλεσι το Γρηγορίου το δ τα λοιπ λόγω τ φιλοεπααστατικ φροημάτω Ἡ ὲ ἐ ῦ ῦ Ἐ ὲ ἦ ὸ ῶ ῶ του...
Διαβάζουμαι εἰ τὴ εἰδικ ὴ ἐγκύκλιο στὶ μητροπόλει : *Γρηγόριο * Ἐλέω Θεο ῦ ἀρχιεπίσκοπο Κωστατιουπόλεω, Νέα Ρώμη κα ὶ Οἰκουμεικὸ Πατριάρχη. *... Ἡ πρώτη βάσι τῆ ἠθικῆ εἶαι ἡ πρὸ τοὺ εὐεργετοῦτα ( Ὀθωμαοὺ) εὐγωμοσύη,...καὶ ὅστι εὐεργετούμεο ἀχαριστε ῖ ( ἐατίο τῆ Τουρκικῆ κατοχῆ), εἶαι ὁ κάκιστο πάτω ἀθρώπω. Αὐτὴ τὴ κακία βλέπομε πολλαχο ὺ στηλιτευομέη παρ ὰ τῶ ἱερῶ γραφῶ καὶ πὰρ αὐτο ῦ του κυρίου ἠμῶ Ἰησο ῦ Χριστο ῦ ἀσυγχώρητο, καθὼ ἔχομε τ ὸ παράδειγμα τοῦ Ἰούδα. * Ὅτα ἡ ἀχαριστία εἶαι συδεδεμέη κα ὶ μ ὲ πεῦμα κακοποιὸ κα ὶ ἀποστατικὸ ἐατίο τῆ κοιῆ ἠμῶ βασιλεία (τὴ ὀθωμαικ ὴ ἐξουσία), τότε ἐμφαίει κα ὶ τρόπο ἀτίθετο, ἐπειδ ὴ οὐ κ ἐστ ὶ φησ ὶ, βασιλεία κα ὶ ἐξουσία ε ἰ μ ὴ ὑπ ὸ Θεο ῦ τεταγμέη κα ὶ πᾶ ὁ ἀτιτασσόμεο αὐτ ὴ τὴ θέοθε ἒφ ἠμα τεταγμέη κραται ὰ βασιλεία τ ὴ το ῦ Θεο ῦ διαταγ ὴ ἀθέστηκε. (Δηλαδ ὴ ἡ Ὀθωμαικ ὴ τυραία ἦτα θέλημα Θεο ῦ κα ὶ ὅποιο ἀτιστέκεται αὐτῆ τῆ τυραία ἀ τιτάσσεται το ῦ Θεο ῦ). Αὐτ ὰ τ ὰ δύο οὐσιώδη κα ὶ βασικ ὰ ἠθικ ὰ κα ὶ θρησκευτικ ὰ χρέη κατεπάτησα μὲ ἀπαραδειγμάτιστο θρασύτητα κα ὶ ἀλαζοεία ὄτε προσδιορισθεῖ τῆ Μολδαβία ἡγεμὼ, ὡ μὴ ὤφειλε, Μιχαὴλ κα ὶ ὁ Ἀλέξαδρο Ὑψηλάτη... *Μ ὲ τοιαύτα ραδιουργία ἐσχημάτισα τὴ ὀλέθρια σκηὴ ο ἱ δύο οὗτοι κα ὶ ο ἱ τούτω συμπράκτορε φιλελεύθεροι, ἢ μᾶλλο εἰπεῖ μισελεύθεροι κα ὶ ἐπεχείρησα εἰ ἔργο μιαρὸ, θεοστυγὲ κα ὶ ἀσύετο, θέλοτε ὰ διαταράξωσι τὴ ἄεσι κα ὶ ἡσυχία τῶ ὁμογεῶ μα, πιστῶ ραγιάδω τῆ κραταιᾶ βασιλεία, τὴ ὁποία ἀπολαμβάουσι ὑπ ὸ τὴ ἀμφιλαφ ὴ σκιὰ αὐτῆ μ ὲ τόσα προόμια ἐλευθερία, ὅσα δὲ ἀπολαμβάει ἄλλο ἔθο ὑποτελὲ καὶ ὑποκείμεο... *Κα ὶ δ ὴ γράφοτε ἐτελλόμεθα κα ὶ παραγγέλλομε τ ὴ ἀρχιερωσύη σου,... ὰ διακηρύξη τὴ ἀπάτη τῶ εἰρημέω κακόβουλω ἀθρώπω κα ὶ ὰ καταρτίση, τοὺ ὑπ ὸ τὴ πευματικὴ προστασία σου χριστιαοὺ ἑκάστη τάξεω εἰ τὴ διατήρησι το ῦ πιστο ῦ ρεαγιαλικίου κα ὶ τῆ ἄκρα ὑποταγῆ κα ὶ δουλικῆ εὐπείθια πρὸ αὐτὴ τὴ θέοθε ἒφ ἠμᾶ τεταγμέη κραταιὰ βασιλεία,... * Ὡ παραβᾶται,... ἀφωρισμέοι ὑπάρχουσι κα ὶ κατηραμέοι κα ὶ ἀστγχώρητοι κα ὶ ἄλυτοι μετὰ θάατο κα ὶ τ ῷ αἰωίω ὑπόδικοι ἀαθέματι κα ὶ τυμπαιαῖοι...πατάξαι Κύριο αὐτοὺ τ ῷ ψυχε ῖ τῷ πυρετ ῶ, τὴ ἀεμοφθορία κα ὶ τ ὴ ὤχρα. Γεηθήτω ὁ οὐραὸ, ὁ ὑπὲρ τὴ κεφαλὴ αὐτῶ, χαλκοὺ κα ὶ ἡ γ ῆ ἡ ὑπ ὸ τοὺ πόδα αὐτῶ σιδηρ ᾶ... Ἐπιπεσάτωσα ἐπ ὶ τὰ κεφαλὰ αὐτῶ κεραυο ὶ τῆ θεία ἀγαακτίσεω. Εἴησα τ ὰ κτήματα αὐτῶ εἰ πατελ ῆ ἀφαισμὸ κα ὶ εἰ ἐξολόθρευσι. Γεηθήτωσα τ ὰ τέκα αὐτῶ ὀρφα ὰ κα ὶ ο ἱ γυαῖκε αὐτῶ χῆραι... Ἄγγελο Κυρίου καταδιῶξαι αὐτοὺ ἐ πυρίη ρομφαία...* ἀωκα (1821) ἐ μαρτίω. * Ὑπεγράφη συοδικῶ ἐπ ὶ τῆ ἁγία Τραπέζη παρ ὰ τῆ ἠμῶ μετριότητο κα ὶ τῆ ἀ καριότητό του κα ὶ πάτω τῶ ἁγίω ἀρχιερέω. * Ὁ Κωστατιουπόλεω ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ἀποφαίεται. Ὁ Ἱεροσολύμω ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ συαποφαίεται. Ὁ Ἡρακλεία ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ. Ὁ Κυζίκου ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ. Ὁ Νικομηδεία ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ.
Ὁ Νικαία ΜΕΛΕΤΙΟΣ. Ὁ Χαλκηδόο ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ. Ὁ Δέρκω ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ὁ Θεσσαλοίκη ΙΩΣΗΦ κ.τ.λ. κ.τ.λ.* Αὐτ ὴ δ ὲ ἡ όησι το ῦ χριστιαικο ῦ δόγματο ὅτι ἡ δουλεία δὲ βλάπτει καθόλου, ἐξηγε ῖ γιατί γράφει ὁ Πατριάρχη Ἱερουσαλὴμ στὴ *Πατρικ ὴ Διδασκαλία* του : * Ἐδ ῶ ὅμω πάλι, ἀγαπητοὶ χριστιαο ὶ, πρέπει ὰ ἴδωμε κα ὶ ὰ θαυμάσωμε τὴ ἄπειρό του Θεο ῦ πρὸ ἠμᾶ ἀγάπη. Ἰ δέτε λαμπρότατα τί οἰκοόμησε ὁ ἄπειρο ἐ ἐλέει κα ὶ πάσοφο ἠμῶ Κύριο, δι ὰ ὰ φυλάξη καὶ αὔθι ἀλώβητο τὴ ἁγία κα ὶ ὀρθόδοξο πίστι ἠμῶ τῶ εὐσεβῶ κα ὶ ὰ σώση τοὺ πάτα. Ἤγειρε ἐκ το ῦ μηδεὸ τὴ ἰσχυρᾶ αὐτὴ βασιλεία τῶ Ὠθωμαῶ, ἀτ ὶ τῶ Ρωμαίω ἠμῶ βασιλεία ἡ ὁποία εἶχε ἀρχίσει, τροποτι ὰ, ὰ χωλαίη εἰ τὰ τῆ ὀ ρθοδόξου πίστεω φροήματα*. Ἡ ὑποδούλωση τῶ Ἑλλήω λοιπὸ ἀπ ὸ τὸ Τύραο Τοῦρκο ἦτα θέλημα Θεο ῦ, μία εὐ λογία ἔτσι ὥστε ὁ Κύριο ἠμῶ ὰ διαφυλάξη ἀλώβητο τὴ ὀρθόδοξο πίστι μα. Ἡ ἐκκλησία λοιπὸ γι ὰ ὰ διασώση τὴ ὀρθόδοξο πίστη ἔγιε ταφόπλακα το ῦ Ἑλληισμο ῦ κα ὶ τῶ Ἑλλήω καθὼ παρέδωσε τ ὸ ἔθο μα στὸ Ὀθωμαικ ὸ ζυγ ὸ κα ὶ βοήθησε ὥστε ὰ παραμείη ὁ Λαὸ μᾶ ἀμόρφωτο κα ὶ δοῦλο - ὑποταγμέο στοὺ Τούρκου. *... ἡ δουλεία δὲ βλάπτει*. Κατ ὰ τ ὴ διάρκεια τῆ ἐπααστάσεω το ῦ 1821 ἡ ὀρθόδοξο Ἐκκλησία συγκρούσθηκε σφοδρ ὰ μὲ τοὺ ἐπααστάτε. Τ ὸ ὅραμα τῆ παλιγεεσία κα ὶ ἀαδημιουργία το ῦ Ἑλληικο ῦ Ἔθου κατ ὰ τὸ κλασσικ ὸ πρότυπο ἦτα ἐκ διαμέτρου ἀτίθετο μ ὲ τὶ ἀπόψει κα ὶ τ ὰ συμφέροτα τῆ Ἐ κκλησία, ὅπω κα ὶ ἦτα ἐξ ἀρχῆ κατ ὰ τ ὰ Ρωμαιοβυζατι ὰ χρόια. Μ ὲ ἀφορισμοὺ, ἀπειλὲ κα ὶ προδοσίε ἡ ἐκκλησία προσπαθοῦσε ὰ ματαιώση τ ὸ Ἑλληικὸ Ἐπααστατικ ὸ κύμα, πο ὺ ἀπ ὸ τὶ ἀρχὲ το ῦ δέκατου αἰώα ἐσάρωε ὁλόκληρη τὴ χερσόησο τοῦ Αἵμου. Τ ὸ 1805 ὁ Πατριάρχη Καλίικο ἐξαπέλυσε ἀφοριστικ ὴ ἐγκύκλιο κατ ὰ τῶ ἐπααστατῶ. Ἂ ἐξετάσουμε μαζ ὶ ὁρισμέα παραδείγματα δι ὰ ὰ ἐοήσουμε τὴ ἀλήθεια ὰ καταλάβουμε πὼ συστηματικ ὰ ἡ ὀρθόδοξο Ἑλληικ ὴ ἐκκλησία πρόδωσε πάμπολλε φορὲ τ ὸ Ἑλληικ ὸ Ἔθο. Ὁ Ἰωάη Κολοκοτρώη, ὁ μικρότερο ἀδελφό του Γέρου το ῦ Μορι ὰ κα ὶ πέτε παλικάρια μαζί του, εἰ ἐκτέλεσι τῆ ἀφοριστικῆ ἐγκυκλίου το ῦ Πατριαρχείου σκοτώθηκα ἀπ ὸ τοὺ Τούρκου, 1η Φεβρουαρίου το ῦ 1806 ὕστερα ἀπ ὸ προδοσία τῶ καλόγερω τῆ Μοῆ *Πααγία τῶ Αἰμυαῶ* εἰ τὴ ὁποία εἶχα πάει πάει ο ἱ ἥρωε γυρεύοτα καταφύγιο. Ο ἱ Τοῦρκοι ἔκοψα τὰ κεφάλια, τ ὰ ἔμπηξα σ ὲ κοτάρια κα ὶ τ ὰ περιέφερα στὴ Δημητσάα, τ ὸ Ζυγοβίτσι κα ὶ τὴ Τρίπολη, ὅπου κα ὶ τ ὰ κρέμασα στὸ μεγάλο πλάταο τῆ πόλεω. Ὁ ἀδελφό του Ἰωάη Κολοκοτρώη, ὁ γέρο το ῦ Μορι ὰ, ὁ Θόδωρο Κολοκοτρώη, μετ ὰ τὴ ἅλωση τῆ Τριπολιτσᾶ, ἔβαλε κα ὶ ἔκοψα τὸ πλάταο αὐτ ὸ *γιατί μ ὲ ἀρκετ ὸ αἷμα τῆ γειᾶ τοῦ ἦτα ποτισμέο* ὅπω εἶπε. Ὁ Κατσατώη (= ὁ Ἀετὸ τῆ Ρούμελη) κα ὶ ὁ ἀδελφό του Χασιώτη, μαζ ὶ μ ὲ ἄ λλα πέτε παλικάρια προδώθηκα ἀπ ὸ τὸ καλόγερο Καρδερίη εἰ ἐκτέλεσι τῆ ἀφοριστικῆ ἐγκυκλίου τοῦ Πατριαρχείου. 300 Τοῦρκοι τοὺ ἐπιτέθησα. Τ ὰ 5 παλικάρια σκοτώθηκα. Τ δέλφια παραδόθησα στ λ Πασσ ωαίω, που κα βρ κα μαρτυρικ θάατο, ὰ ἀ ὸ Ἀ ὴ ὰ Ἰ ὅ ὶ ῆ ὸ κατακρεουργήθηκα.
Ἡ προδοσία τῶ Ἁγιορειτῶ (τῶ μοαχῶ, καλόγερω το ῦ Ἁγίου Ὅρου) στὴ ἐπαάσταση τοῦ 1821. Ὁ διακεκριμέο Σερραῖο πατριώτη Ἐμμαουὴλ Παπὰ ἀγωίσθηκε κα ὶ ἔδωσε ὅλη του τὴ περιουσία γι ὰ τὶ ἀάγκε το ῦ ἀγῶο γι ὰ τὴ Ἑλληικ ὴ ἐλευθερία. Τὸ Ὀκτώβριο το ῦ 1820 ὁ Ἀλέξαδρο Ὑψηλάτη ἀήγγειλε στὸ Ἐμμαουὴλ Παπ ὰ τὴ ἔ αρξη τῆ ἐπααστάσεω. Τ ὸ 1821 στὶ 23 Μαρτίου ὁ Ε. Παπὰ μαζ ὶ μ ὲ τὸ Ἰωάη Χατζηγιάη ἀποπλέει γι ὰ τ ὴ χερσόησο το ῦ Ἄθω μ ὲ ὄπλα κα ὶ πολεμοφόδια. Ο ἱ Τοῦρκοι φοβούμεοι τὴ ἐπέκταση τῆ ἐπααστάσεω κα ὶ στὴ Μακεδοία ἐπετέθησα στὸ πληθυσμ ὸ το ῦ Πολυγύρου γι ὰ ὰ τρομοκρατήσου τὸ πληθυσμὸ. Ο ἱ κάτοικοι το ῦ Πολυγύρου ὅμω ὠπλίσθηκα κα ὶ ἐπετέθησα κατ ὰ τῶ Τούρκω φοεύοτα τ ὴ φρουρ ὰ, 18 Τούρκου καὶ τὸ διοικητ ὴ. Αὐτ ὸ τ ὸ γεγοὸ ἀπετέλεσε τὴ ἔαρξη τῆ ἐπααστάσεω στὴ Μακεδοία. Ο ἱ Τοῦρκοι προέβησα σ ὲ συλλήψει, ἐκτελέσει, διαπομπεύσει. Σ ὲ αὐτὲ δ ὲ τὶ ἐπιθέσει τῶ Τούρκω κατ ὰ τῶ Ἑλλήω συέβαλα κα ὶ συήργησα ο ἱ Ἑβραῖοι τῆ Θεσσαλοίκη κα ὶ τῆ Χαλκιδικῆ. Ἡ ἐπαάσταση μ ὲ τὴ πάροδο το ῦ χρόου δείχει ὰ σβήει λόγω ἐλλείψεω πολεμοφοδίω καὶ τροφῶ. Τ ὸ ἰδιαίτερο (προσωπικ ὸ) ταμεῖο το ῦ Ἐμμαουὴλ Παπ ᾶ ἐξητλήθει. Εἶαι ἄξιο λόγου ἐδ ῶ ὰ ἀαφέρω ὅτι κὰθ ὅλη τὴ διάρκεια τῆ Τουρκοκρατία ἡ * Ἱερ ὰ Κοιότη το ῦ Ἁγίου Ὅρου* εἶχε ἐπιβάλει στ ὸ ποίμιό τη (τοὺ ὑπόδουλου Ἕλληε) τὸ φόρο τῆ *δεκάτη* (Παλαι ὰ Διαθήκη), δηλαδ ὴ τ ὸ 10% τῆ περιουσία κάθε χριστιαο ῦ ὰ δίδεται στὴ Ἐκκλησία κα ὶ τ ὰ *δοσίματα* δωρεὲ. Ἐπίση κάθε χριστιαὸ γαιοκτήμοα ὑποχρεωτικ ὰ μετ ὰ τὸ θάατό του ἄφηε τ ὸ 1/3 τῆ γή του στὴ ἐκκλησία. Ὁ Οἰκουμεικὸ Πατριάρχη εἶχε ἐπίση τὸ δικαίωμα ἐκτὸ τῶ προηγουμέω ὰ φορολογε ῖ ἐκτάκτω κα ὶ κατ ὰ βούληση τ ὸ ποίμιό του. Ὁ Ἐμμαουὴλ Παπὰ στρέφεται γι ὰ βοήθεια στὶ πάμπλουτε μοὲ το ῦ Ἁγίου Ὅ ρου. Μάταιο κόπο! Παρ ὰ τὶ ἐκκλήσει το ῦ ἰδίου το ῦ Ὑψηλάτου ο ἱ μοαχο ὶ δὲ ἐοοῦ ὰ θίξου τοὺ πλουσιότατου θησαυροὺ το ῦ Ἁγίου Ὅρου πο ὺ θ ὰ μποροῦσα ὰ ἀποτελέσου πηγ ὴ σοβαρᾶ ἐισχύσεω ὄχι μόο το ῦ Μακεδοικο ῦ ἀλλ ὰ κα ὶ το ῦ Παελλήιου ἀγῶο. Ο Κ. Παπαρηγόπουλο (* Ἱστορία το ῦ Ἑλληικο ῦ Ἔθου* τόμο 5, σέλ. 507) μᾶ παραδίδει τὴ ἀκόλουθη ἐπιστολ ὴ το ῦ ὁπλαρχηγο ῦ Ρήγα Μάθου πρὸ Ἐμμαουὴλ Παπ ὰ, μ ὲ ἡ μερομηία 19 Ἰουίου 1821 : *Κατ ὰ τὴ παραίεσί τη ἐξακολουθ ῶ φυλάττω τὸ στρατὸ ἐτὸ τῶ ὀχυρωμάτω...μ ὰ τί ὰ κάμη καεὶ τὴ μικρολογία τῶ Ἅγιω Πατέρω; Αὐτ ὴ ἡ στυγερὰ ἀελευθεριότη αὐτῶ μα ἐμπόδισα ἀπ ὸ πολλ ὰ ὠφέλιμα κα ὶ ἀπ ὸ πολλ ὰ ἀαγκαῖα... Ἐπάσχισα ὰ τοὺ διαθέσω διαφορετικ ὰ μ ὲ λόγο. Ὅμω αὐτο ὶ ἀπ ὸ τὸ σκοπ ὸ τῶ δὲ ἐ βγαίου. Ἔχου τ ὰ φροήματα τῶ, τ ὰ ὁποῖα μόα ἐγκρίου δι ὰ καλ ὰ κα ὶ τ ὰ προσκυοῦ κα ὶ τὰ λατρεύου κα ὶ φροτίζου μόο δι ὰ τὴ συτήρησι τῶ ἰδίω τῶ ὑποκειμέω κα ὶ μόο δι ὰ τὴ ἀσφάλεια τῶ. Φοβοῦμε μήπω ὁ λαό ἀπ ὸ τὴ πεία κα ὶ τὰ πολλᾶ θλίψει το ῦ ἐ φαρμόση ἐατίω τῶ (τῶ μοαχῶ του Ἁγίου Ὅρου) κα ὶ δὲ δυηθῶμε ὰ ἀπατήσωμε εἰ τὴ ὁρμὴ τῶ...* Ο ἱ Τοῦρκοι συέχιζα τὶ σφαγὲ στ ὰ γύρω χωρι ὰ το ῦ ἄμαχου πληθυσμο ῦ. Πεία κα ὶ ἐ πιδημίε ἀκολούθησα. Τὸ Μάιο το ῦ 1822 ὁ πασὰ Θεσσαλοίκη ὁ Ἀβδοὺλ Ἀμποὺδ ξεκι ᾶ ἐκστρατεία ἐατίο τῆ Κασσάδρα συοδευόμεο ἀπ ὸ μεγάλη στρατιωτικ ὴ δύαμη. Ἡ Κασσάδρα μεταβλήθη σὲ
σφαγεῖο κα ὶ σ ὲ στάχτη. Τ ὰ χωρι ὰ ἐπυρπολήθησα κα ὶ ὅσοι κάτοικοι δὲ ἐ σφάγησα πουλήθηκα ὡ δοῦλοι. Ἀπέμεε ὁ Ἄθω, ὅπου ο ἱ μοαχο ὶ ζοῦσα ἤρεμοι στὴ παθάλασσα τῶ πλούτω του. Ὁ πασὰ τοὺ ὑπεσχέθη ὰ σεβασθε ῖ τ ὸ προαιώιο προόμιο τῶ μοῶ, τῆ ἀ παγορεύσεω εἰσόδου τουρκικο ῦ στρατο ῦ στὴ γ ῆ τῶ Ἁγιορειτῶ, ἒφ ὅσο παρέδιδα ὄπλα, καόια καὶ ὁμήρου σ ὲ αὐτὸ, καθὼ κα ὶ χρηματικ ὸ ποσ ὸ δυόμιση ἑκατομμυρίω γροσίω. Ο ἱ ἁγιωρῆ τε ἐδέχθησα χωρὶ διαπραγματεύσει ὰ παραδόσου τὸ ἀκόμη στὴ μο ὴ εὑ ρισκόμεο Ἐμμαουὴλ Παπ ὰ.