Περίληψη/Abstract/Abstracto Building stories from beyond the horizon, είναι ένα βιβλίο που το δημιούργησαν μαθητές της Κύπρου και της Ισπανίας, ως μέρος του προγράμματος etwinning που είχε τίτλο Looking for Beau and Delfi. Μέσα στο βιβλίο αυτό υπάρχουν πολλές διαφορετικές ιστορίες. Υπάρχουν παραδοσιακά παραμύθια και από τις δύο χώρες, ιστορίες με βάση τα παραδοσιακά παραμύθια τα οποία όμως άλλαξαν τα παιδιά και τέλος ιστορίες που γράφτηκαν εξολοκλήρου από τα ίδια τα παιδιά. Η πραγματοποίηση αυτού του βιβλίου θα ήταν αδύνατη χωρίς τη σκληρή δουλειά πολλών εκπαιδευτικών και μαθητών, τόσο της Κύπρου όσο και της Ισπανίας. Απολαύστε τις ιστορίες μας που χτίστηκαν και μοιάζουν με γέφυρες που ενώνουν τους ορίζοντές μας! Building stories from beyond the horizon is a story book created by students in Cyprus and Spain as part of the etwinning project Looking for Beau and Delfi. There are many different stories within the book. There are traditional stories from both countries, stories that have been changed by students and stories that were written entirely by the students themselves. This book could not have been possible without the hard work of many teachers and students in both Cyprus and Spain. Enjoy our stories that have been built, like bridges, from beyond the horizon! La creación de historias, más allá del horizonte, es un libro de cuentos creado por estudiantes de Chipre y España, como parte del proyecto etwinning "Buscando Beau y Delfi". Hay muchas historias diferentes dentro del libro. Hay historias tradicionales de ambos países, historias que los alumnos han cambiado y las historias que han escrito en su totalidad los propios estudiantes. Este libro no hubiera sido posible sin el arduo trabajo de muchos profesores y estudiantes, tanto en Chipre como España. Disfrute de las historias que hemos construido, como puentes, más allá del horizonte!
ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ / TABLE OF CONTENTS / ÍNDICE DE CONTENIDOS ΜΕΡΟΣ Α / PART A / PARTE A Ο Αλουπός (Παραδοσιακό Κυπριακό παραμύθι)........ 1 The clever fox (A traditional Cypriot story)...5 El zorro listo (Una historia tradicional de Chipre)...8 Η χελώνα που δεν πετούσε (Παραδοσιακό Ισπανικό παραμύθι)...16 The turtle that couldn t fly (A traditional Spanish story)...14 La Tortuga que no sabía volar (Tradicional historia Española)...12 ΜΕΡΟΣ Β / PART B / PARTE B Ο Αλουπός (Οι μαθητές της Ισπανίας μαντεύουν το τέλος του κυπριακού παραμυθιού).....24 The clever fox (The students in Spain guess the ending of the Cypriot story)...21 El zorro derretido (Los alumnos Españoles inventaron el final del cuento)...18 Η χελώνα που δεν πετούσε (Οι μαθητές της Κύπρου μαντεύουν το τέλος του ισπανικού παραμυθιού)...27 The turtle that couldn t fly (The students in Cyprus guess the ending of the Spanish story)...29 La tortuga que no sabía volar (Los alumnos de Chipre, inventaron el final del cuento de España)...31 ΜΕΡΟΣ Γ /PART C / PARTE C Ψάχνοντας τον Ντέλφι στην Ευρώπη (Ένα παραμύθι από μαθητές της Ισπανίας)...43 Looking for Delfi around Europe (An original story by Spanish students)...38 Buscando a Delfi alrededor de Europa (Una historia original de los alumno en España)..33 Ψάχνοντας τον Μπο στην Ευρώπη (Ένα παραμύθι απο μαθητές της Κύπρου). 49 Looking for Beau in Europe (A story by the students in Cyprus)...57 Buscando a Beau por Europa (Una historia realizada por los alumnos de Chipre) 65
1 Ο Αλουπός (Ένα παραδοσιακό Κυπριακό παραμύθι) Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένας αλουπός. Καθώς πήγαινε περίπατο βρήκε ένα θρουμπί. Το έβγαλε και το πήρε μαζί του. Όπως πήγαινε είδε μια γυναίκα που ζύμωνε. Την πλησίασε και της είπε: - Να σου αφήσω το θρουμπί μου να μου το προσέχεις μέχρι να γυρίσω πίσω, αλλά πρόσεχε μην το κάψεις γιατί θα σου πάρω το φούρνο σου. - Μην ανησυχείς, θα σου το προσέχω, του απάντησε η γυναίκα. Άφησε το θρουμπί του ο αλουπός και έφυγε. Μετά από κάμποσες ώρες ήρθε και γύρευε το θρουμπί του. - Πού είναι το θρουμπί μου; ρώτησε τη γυναίκα. - Ξέρεις, όταν φούρνισα τα ψωμιά ήθελα να τους βάλω ρόδος και δεν είχα άλλα θρουμπιά και έβαλα το δικό σου. (Ρόδος είναι το άναμμα μικρών ξύλων ή θρουμπιών στο στόμα του φούρνου για να ροδοκοκκινίσουν τα ψωμιά.) Έλα να σου δώσω ένα ψωμί για το θρουμπί που σου έκαψα, του απάντησε. - Εν θέλω το ψωμί σου, εγώ σου είπα ότι αν μου κάψεις το θρουμπί μου θα σου πάρω το φούρνο, είπε ο αλουπός. Έτσι πήρε το φούρνο και έφυγε. Σαν επήαινε στο δρόμο του, βρήκε ένα βοσκό.
2 - Ε βοσκέ, να σου αφήσω το φούρνο μου να μου τον προσέχεις μέχρι να γυρίσω; ρώτησε το Βοσκό ο αλουπός. - Άφης τον τζιαι θα σου τον προσέχω, του απάντησε ο βοσκός. - Πρόσεχέ μου τον,γιατί αν χαλάσει θα σου πάρω το κοπάδι σου, ανταπάντησε ο αλουπός. Άφησε ο αλουπός το φούρνο να του τον προσέχει ο βοσκός και έφυγε. Δυστυχώς οι κατσίκες και τα κατσικάκια τους ήταν πολύ άτακτα και ανεβοκατέβαιναν πάνω στο φούρνο και τον χάλασαν. Όταν ήρθε ο αλουπός γύρεψε το φούρνο του. Ο βοσκός τότε του εξήγησε τι είχε συμβεί. - Έλα να σου δώσω μια κατσίκα για το φούρνο σου, του εισηγήθηκε ο βοσκός. - Εγώ σου είπα να μου τον προσέχεις, διαφορετικά θα σου πάρω το κοπάδι, είπε θυμωμένος ο αλουπός και έπιασε το κοπάδι και έφυγε. Σαν επήαινε κατέληξε στα γλέντια ενός γάμου. Χαρές, τραγούδια, φαγιά, ποτά - Να σας αφήσω το κοπάδι μου να μου το προσέχετε μέχρι να ρτω; τους ρώτησε ο αλουπός. - Ναι, φίλε μου, του απάντησαν όλοι με μια φωνή. - Προσέχετέ μου το γιατί αν έρτω πίσω τζιαι εν το έβρω, θα σας πιάσω τη νύφη να την πάρω μαζί μου, τους είπε ο αλουπός και έφυγε.
3 Στο γάμο ήρθε τόσος πολύς κόσμος που τα φαγιά που μαγείρεψαν δεν τους έφτασαν. Έτσι έσφαξαν τις κατσίκες του αλουπού. Ο αλουπός έκαμε τις δουλειές του και επέστρεψε να πάρει το κοπάδι του. Δεν το βρήκε και ρωτούσε πού είναι το κοπάδι του. Του εξήγησαν τι έγινε και του είπαν: - Έλα τζιαι εσύ να φάεις τζιαι να πιεις τζιαι εν πειράζει. - Εγώ σας είπα να μου προσέχετε το κοπάδι μου, διαφορετικά θα σας πιάσω τη νύφη, τους είπε ο αλουπός. Οι συγγενείς της νύφης την έβαλαν μέσα στο σεντούκι για να μην τη βρει ο αλουπός. Τη βρήκε όμως και έπιασε το σεντούκι με τη νύφη μέσα και έφυγε. Όπως επήαινε,ήβρε μια κοτζιάκαρη (γριά). - Κοτζιάκαρη, να σου αφήσω το σεντούκι με τη νύφη μέσα να μου την προσέχεις; τη ρώτησε ο αλουπός. - Άφης τη γιε μου τζιαι να σου την προσέχω, απάντησε η γριά. - Πρόσεχε τη κοτζιάκαρη, μεν ανοίξεις το σεντούκι να βγει η νύφη έξω τζιαι να φύει γιατί εν να σε φάω, της σύστησε ο αλουπός. Άφηκέν τους ο αλουπός και έφυγε. Η νύφη άρχισε να φωνάζει, για να της ανοίξει η γριά το σεντούκι να βγει έξω. Η γριά φοβόταν. - Άνοιξέ μου να πάω στον άντρα μου τζιαι μέσα στο σεντούκι να βάλουμε σσιύλλους τζιαι κάττους τζιαι πον να ανοίξει το σεντούκι να τον φάσιν, παρακαλούσε τη γριά η νύφη. Με τα πολλά παρακάλια η γριά τη λυπήθηκε και δέκτηκε. Άνοιξε το σεντούκι, βγήκε η νύφη έξω, έβαλαν σκύλους και γάτους μέσα και η νύφη πήγε στον άντρα της. Όταν επέστρεψε ο αλουπός, ρώτησε τη γριά αν άνοιξε το σεντούκι. Αυτή αρνήθηκε. - Εν όπως το άφηκες, του απάντησε η γριά.
4 Τότε ο αλουπός ξάπλωσε δίπλα από το σεντούκι να κοιμηθεί. Οι σκύλοι και οι γάτοι τον τσιμπούσαν συνέχεια. Αυτός νόμιζε ότι ήταν η καρφίτσα που είχε η νύφη στα μαλλιά της για να είναι όμορφη. - Μεν με τσιμπάς, έλεγε κάθε λίγο ο αλουπός. Μετά από πολλή ώρα σηκώθηκε αγανακτισμένος από την ενόχληση, άνοιξε το σεντούκι για να θυμώσει της νύφης, αλλά μόλις άνοιξε το σεντούκι πετάκτηκαν έξω οι σκύλοι και οι γάτοι και τον κατασπάραξαν. Αφού ο αλουπός πέθανε, έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
5 The clever fox (A traditional Cypriot story) Once upon a time there was a fox. As he was taking a walk, he found a savory bush. He uprooted it and took it with her. As it was walking he saw a woman making dough. He went to her and said: - I ll leave my savory bush in your care until I return, but be careful not to burn it because if you do I ll take away your oven. - Don t worry because I ll look after it, the woman replied. The fox left the savory bush and left. After several hours it came back looking for his savory bush. - Where is my savory bush? He asked the woman. - You know, while I was putting the bread in the oven I wanted to add Rodhos and I didn t have a savory bush, so I put yours. (Rodhos is the piece of wood from the savory bush that you put in the mouth of the oven that helps bread turn golden brown) Let me give you a bread for the savory bush I burned, she answered. - I don t need your bread. I told you that if you burn my savory bush I ll take your oven, said the fox. So, she took the oven and left. On the way, the fox met a shepherd. - Hey, shepherd, can I leave my oven in your care until I return? He asked the shepherd. - Leave it and I ll look after it, the shepherd answered. - Look after it because if it breaks I ll take your herd, the fox answered back. The fox left the oven in the shepherd s care and left. Sadly, the goats and their babies were very naughty and they kept going up and down the oven until they broke it. When the fox returned he searched for her oven. The shepherd explained to him what happened. - Come here and let me give you a goat for your oven the shepherd suggested. - I told you to look after it otherwise I will take all your herd said the fox angrily. The fox took the herd and left. While walking down the street he ran into a wedding. There was joy, celebration, food and drink.
6 - Can I leave you my herd to look after until I return? Asked the fox. - Yes my friend they all cried in unison. - Look after the herd because if I return and don t find it I will take your bride with me said the fox and left. At the wedding so many people came, that the food they had cooked wasn t enough. So the people at the wedding cooked the fox s herd to feed the people. The fox did his jobs and returned to collect his herd. He didn t find the herd and asked where it was. They explained to him what happened and they told him: - You will eat and drink as well, so it s ok. - I told you to look after my flock otherwise I will take your bride said the fox. The bride s parents hid her in a chest so the fox couldn t find her. He found her and took the chest with the bride inside and left. As the fox was leaving he found an old lady. - Old lady can I leave you the chest with the bride inside for you to look after? Asked the fox. - Leave her my boy and I ll watch her for you agreed the old lady.
7 - Watch her old lady and don t open the chest so the bride can get out and leave or I will eat you said the fox. The fox left them. The bride started to scream to the old lady asking her to open the chest to get out. The old lady was scared. Open up so I can go to my husband and in the chest we will put dogs and cats and when the fox opens the chest they will eat him, pleaded the bride to the old lady. After a lot of pleading, the old lady felt sorry for the bride and agreed. She opened the chest, the bride got out, they put dogs and cats inside and the bride went to her husband. When the fox returned, he asked the old lady if she opened the chest. She said no. - It s just as you left it answered the old lady. Then the fox lay down next to the chest to sleep. The dogs and cats pinched him continuously. He thought it was the pin the bride had in her hair to be beautiful. - Don t pinch me, said the fox repeatedly. After a long time he got up frustrated by the annoyance, opened the chest to get angry at the bride but as soon as he opened the chest all the dogs and cats got out and tore him apart. Since the fox died, everyone lived happily ever after.
8 El zorro listo (Una historia tradicional de Chipre) Erase una vez, un zorro, que cuando estaba dando un paseo, se encontró con un arbusto sabroso, lo arrancó y se lo llevó. Al seguir caminando vio a una mujer que estaba haciendo una masa. Se acercó a ella y le dijo: - Voy a dejar mi arbusto sabroso a su cuidado hasta que yo vuelva, pero tenga cuidado de no quemarlo, porque si lo hace le voy a quitar su horno. - No te preocupes porque yo cuidaré de él, respondió la mujer. El zorro dejó el arbusto sabroso y se fue. Después de varias horas regresó en busca de su arbusto. - Dónde está mi arbusto sabroso? preguntó a la mujer. - Pues sabes, mientras que yo estaba poniendo el pan en el horno, tuve que añadir más palos y yo no tenía, así que cogí el arbusto.así que, déjeme darle un pan para el monte por los palos que quemé, respondió ella. - No necesito tu pan. Te dije que si se quemaba mi arbusto sabroso, yo cogería su horno,le contestó el zorro. Por lo tanto, él cogió el horno y se fue. En el camino, el zorro se encontró con un pastor.
9 - Hola, pastor, puedo dejar mi horno a su cuidado hasta que regrese? -le preguntó al pastor. - Déjalo, yo cuidaré de él, respondió el pastor. - Cuida de él, porque si se rompe, cogeré su rebaño, le contestó el zorro. El zorro dejó el horno al cuidado del pastor y se fue. Tristemente, las cabras y sus bebés eran muy traviesos y siguieron subiendo y bajando por el horno hasta que lo rompieron. Cuando el zorro volvió a buscar su horno, el pastor le explicó lo que pasó. - Ven aquí, que te daré una cabra por tu horno, sugirió el pastor. - Te dije que cuidaras del horno, de lo contrario cogería a todo tu rebaño, dijo el zorro enojado. El zorro se llevó el rebaño y se fue. Al caminar por la calle se encontró con una boda, había alegría, celebración, comida y bebida. - Puedo dejar mi rebaño a vuestro cuidado hasta que regrese? preguntó el zorro. - Sí mi amigo, y todos dieron voces al unísono. - Velar por el rebaño, porque si vuelvo y no lo encuentro me llevaré a la novia conmigo -dijo el zorro. A la boda vino tanta gente, que la comida que habían preparado no era suficiente. Así que la gente en la boda, comenzó a cocinar al rebaño del zorro para alimentar a las personas. El zorro hizo su trabajo y volvió a recoger su rebaño. No encontró al rebaño y le preguntó dónde estaba. Le explicaron lo sucedido y le dijeron: - Tú puedes comer y beber, así que está bien. - Te dije que cuidaras de mi rebaño, de lo contrario me llevaría a la novia, dijo el zorro.
10 Los padres de la novia la escondieron en un cofre por lo que el zorro no pudo encontrarla, pero finalmente la encontró y se llevó el cofre con la novia en el interior y se fue. A medida que el zorro se iba, encontró a una anciana. - Señora puedo dejarle el cofre para que usted me lo cuide? preguntó el zorro. - Déjalo, yo lo cuidaré, accedió la anciana. - Pero no abra el cofre, porque lo que hay dentro puede salir y entonces yo la comería, dijo el zorro. El zorro se fue y les dejó. La novia empezó a gritar a la anciana pidiéndole que abriese el cofre para poder salir. La anciana estaba asustada.
11 Ábrelo, así puedo ir con marido. En el cofre pondremos perros y gatos, y cuando el zorro abra el cofre, se lo pueden comer, dijo la novia a la anciana. Después de una gran cantidad de súplicas, la anciana se compadeció de la novia y estuvo de acuerdo. Abrió el cofre, la novia salió, y pusieron perros y gatos en el interior, y la novia fue con su marido. Cuando el zorro regresó, le preguntó a la señora si había abierto el cofre. Ella dijo que no. - Está como lo dejaste, respondió la anciana. Entonces el zorro se acostó al lado del cofre para dormir. Los perros y gatos se pellizcaban continuamente. Pensó que era el pasador que la novia tenía en el pelo para ser bella. - No me pellizque, dijo el zorro repetidamente. Después de mucho tiempo se levantó frustrado por la molestia, abriré el cofre, le dijo enojado a la novia, pero tan pronto como abrió el cofre, todos los perros y gatos se lanzaron y le destrozaron. Desde que el zorro murió, todos vivieron felices para siempre.
12 La Tortuga que no sabía volar (Tradicional historia Española) Había una vez tres grandes amigos, eran un par de cigüeñas y una tortuga. Una vez, el verano y sus rayos de sol abrasador, secaron su lago, y decidieron irse y buscar un nuevo lago. Pero la tortuga no podía volar, por lo que, las cigüeñas tuvieron una idea, por la que la tortuga tendría que morder un palo, y así la llevarían entre las dos cigüeñas. La única condición era que la tortuga no debía abrir su boca, o tendría un terrible destino. Pronto, las cigüeñas se elevaron hacia el cielo, con la tortuga que sostenía firmemente el palo. - pero recuerda, no puedes hablar! Les dijeron las cigüeñas a la tortuga
13. Al pasar por un pueblo, la vieron unos niños y dijeron: - Mira una tortuga que vuela! A ustedes que les importa! - Contestó la tortuga desde lo alto-. Pero al abrir la boca para contestar a los chicos, se soltó del palo y cayó en el vacío. Menudo coscorrón!. Pobre tortuga. Se había olvidado de que no podía hablar en todo el camino!, eso le pasa por ser tan habladora.
14 The turtle that couldn t fly (A traditional Spanish story) There once lived three great friends - a pair of stork and a tortoise. One summer, the scorching sun rays dried up their lake, so they decided to leave and look for a new lake. But the tortoise could not fly, so the geese thought of an idea, where the tortoise would have to bite on to a stick, which would be carried by the two storks. The only condition was that the tortoise should not open its mouth, or it would meet a terrible fate. Soon, the stork rose into the sky, with the tortoise holding firmly onto the stick. - Remember! No talking! Said the stork to the tortoise.
15 While passing through a village, some children saw it and said: - Look a flying turtle! - You do not care! Answered the turtle from high above. But by opening her mouth to answer the boys, it released the stick and fell flat. What a hit! The poor turtle. It had forgotten that it could not talk the entire way! That s what happens for being so talkative..
16 Η χελώνα που δεν πετούσε (Ένα παραδοσιακό Ισπανικό παραμύθι) Κάποτε ζούσαν τρεις πολύ καλοί φίλοι, δύο χήνες και μια χελώνα. Ένα καλοκαίρι, οι δυνατές ακτίνες του ήλιου ξέραναν τη λίμνη τους και αποφάσισαν να φύγουν και να ψάξουν για καινούρια λίμνη. Όμως η χελώνα δεν μπορούσε να πετάξει, έτσι οι χήνες σκέφτηκαν κάτι. Η χελώνα έπρεπε να δαγκώσει ένα ραβδί, το οποίο θα το μετέφεραν οι δυο χήνες πετώντας. Ο μόνος όρος ήταν η χελώνα να μην ανοίξει το στόμα της, αλλιώς θα είχε τρομερή κατάληξη. Σύντομα οι χήνες πέταξαν στον ουρανό, με τη χελώνα να κρατά σφιχτά με το στόμα της το ραβδί. - Να θυμάσαι! Μη μιλήσεις καθόλου! είπε η χήνα στη χελώνα.
17 Ενώ περνούσε από ένα χωριό, μερικά παιδιά την είδαν και είπαν: - Δείτε! Μια ιπτάμενη χελώνα! - Να μη σας νοιάζει!, απάντησε η χελώνα από πολύ ψηλά. Όμως, ανοίγοντας το στόμα της για να απαντήσει στα αγόρια, άφησε το κλαδί με αποτέλεσμα να πέσει φαρδιά πλατιά στο έδαφος. Τι γερό χτύπημα! Η κακόμοιρη χελώνα! Ξέχασε ότι δε γινόταν να μιλά κατά τη διάρκεια της διαδρομής! Αυτά παθαίνει κάποιος όταν δεν μπορεί να αφήσει το στόμα του κλειστό.
18 El zorro derretido (Los alumnos Españoles inventaron el final del cuento) Erase una vez un zorro, que cuando estaba dando un paseo, se encontró con un arbusto salado, lo arrancó y se lo llevó. Al seguir caminando vio a una mujer que estaba haciendo la masa. Se acercó a ella y le dijo: - Voy a dejar mi arbusto salado en su cuidado hasta que yo vuelva, pero ten cuidado de no quemarlo, porque si lo hace le voy a quitar su horno. - No te preocupes porque yo cuidaré de él, la mujer respondió. El zorro dejó el arbusto salado y se fue. Después de varias horas regresó en busca de su arbusto salado. - Dónde está mi arbusto salado? preguntó a la mujer. - Pues sabes, mientras que yo estaba poniendo el pan en el horno, tuve me añadir más palos y yo no tenía, así que cogí el arbusto salado. Déjeme darle un pan para el monte por los palos que quemé, respondió ella. - No necesito tu pan. Te dije que si se quemaba mi arbusto salado, yo cogería su horno, dijo el zorro. Por lo tanto, él cogió el horno y se fue. En el camino, el zorro se encontró con un pastor. - Hola, pastor, puedo dejar mi horno a su cuidado hasta que regrese? -le preguntó al pastor. - Déjalo, yo cuidaré de él, respondió el pastor. - Cuida de él, porque si se rompe, cogeré su rebaño, el zorro le contestó. El zorro dejó el horno al cuidado del pastor y se fue.
19 Tristemente, las cabras y sus bebés eran muy traviesos y siguieron subiendo y bajando por el horno hasta que lo rompieron. Cuando el zorro volvió a buscar a su horno, el pastor le explicó lo que pasó. - Ven aquí, que te daré una cabra por tu horno, sugirió el pastor. - Te dije que cuidaras del horno, de lo contrario cogería a todo tu rebaño, dijo el zorro enojado. El zorro se llevó el rebaño y se fue. Al caminar por la calle se encontró con una boda. Había alegría, celebración, comida y bebida. - Puedo dejar mi rebaño a vuestro cuidado hasta que regrese? preguntó el zorro. - Sí mi amigo, todos dieron voces al unísono. - Velar por el rebaño, porque si vuelvo y no lo encuentro me llevaré a la novia conmigo -dijo el zorro. A la boda vino tanta gente, que la comida que habían preparado no era suficiente. Así que la gente en la boda, comenzaron a cocinar al rebaño del zorro para alimentar a las personas. El zorro hizo su trabajo y volvió a recoger su rebaño. No encontró al rebaño y le preguntó dónde estaba. Le explicaron lo sucedido y le dijeron: - Tú puedes comer y beber, así que está bien. - Te dije que cuidaras de mi rebaño, de lo contrario me llevaría a la novia, dijo el zorro. Los padres de la novia la escondieron en un cofre por lo que el zorro no pudo encontrarla, pero finalmente la encontró y se llevó el cofre con la novia en el interior y se fue. A medida que el zorro se iba él encontró a una anciana.
20 - Señora puedo dejarle el cofre para que usted me lo cuide? preguntó el zorro. - Déjalo, yo lo cuidaré, accedió a la anciana. - Pero no abra el cofre, porque lo que hay dentro puede salir y entonces yo la comería, dijo el zorro. La anciana tenía mucha curiosidad acerca del cofre. Así que lo abrió y la novia salió corriendo y se escapó. Cuando apareció el zorro y la anciana le contó el incidente, se sintió muy enfadado. El zorro se la llevó a comer ella a su casa de campo. Cuando caminaban hacia la casa, hacía mucho calor, como si fuera el desierto, se derretían de calor. De repente vieron una cueva donde había un enano cuidando un poco de hielo. - Puedo dejar a la anciana a tu cuidado hasta que regrese? preguntó el zorro. - Sí mi amigo, le contestó el enano. - Cuida la anciana, porque si vuelvo y no lo encuentro me llevaré el hielo -dijo el zorro. El zorro hizo su trabajo y volvió a recoger su anciana, pero la anciana había hecho un trato con el enano, que le dijo al zorro que la anciana se había escapado. - Te dije que cuidaras de mi anciana, de lo contrario me llevaría el hielo, dijo el zorro. La anciana se había escondido, así que el zorro tomó el hielo del enano, pero cuando salió, hacía tanto calor que el hielo se fue derritiendo, y así, el zorro se quedó sin anciana y sin hielo.
21 The clever fox (The students in Spain guess the ending of the Cypriot story) Once upon a time there was a fox. As he was taking a walk, it found a savory bush. He uprooted it and took it with her. As it was walking he saw a woman making dough. He went to her and said: - I ll leave my savory bush in your care until I return, but be careful not to burn it because if you do I ll take away your oven. - Don t worry because I ll look after it, the woman replied. The fox left the savory bush and left. After several hours he came back looking for his savory bush. - Where is my savory bush? He asked the woman. - You know, while I was putting the bread in the oven I wanted to add Rodhos and I didn t have a savory bush, so I put yours. (Rodhos is the piece of wood from the savory bush that you put in the mouth of the oven that helps bread turn golden brown) Let me give you a bread for the savory bush I burned, she answered. - I don t need your bread. I told you that if you burn my savory bush I ll take your oven, said the fox. So, he took the oven and left. On the way, the fox met a shepherd. - Hey, shepherd, can I leave my oven in your care until I return? He asked the shepherd. - Leave it and I ll look after it, the shepherd answered. - Look after it because if it breaks I ll take your herd, the fox answered back. The fox left the oven in the shepherd s care and left. Sadly, the goats and their babies were very naughty and they kept going up and down the oven until they broke it. When the fox returned he searched for his oven. The shepherd explained to him what happened.
22 - Come here and let me give you a goat for your oven the shepherd suggested. - I told you to look after it otherwise I will take all your herd said the fox angrily. The fox took the herd and left. While walking down the street he ran into a wedding. There was joy, celebration, food and drink. - Can I leave you my herd to look after until I return? Asked the fox. - Yes my friend they all cried in unison. - Look after the herd because if I return and don t find it I will take your bride with me said the fox and left. At the wedding so many people came, that the food they had cooked wasn t enough. So the people at the wedding cooked the fox s herd to feed the people. The fox did his jobs and returned to collect his herd. He didn t find the herd and asked where it was. They explained to him what happened and they told him: - You will eat and drink as well so it s ok. - I told you to look after my flock otherwise I will take your bride said the fox.
23 The bride s parents hid her in a chest so the fox couldn t find her. He found her and took the chest with the bride inside and left. As the fox was leaving he found an old lady. - Old lady can I leave you the chest with the bride inside for you to look after? Asked the fox. - Leave her my boy and I ll watch her for you agreed the old lady. - Watch her old lady and don t open the chest so the bride can get out and leave or I will eat you said the fox. The old lady was curious about the bride. So she opened the chest and the bride got out. When the fox appeared and the old lady told him the incident, he felt very angry. The fox took her to eat in his cottage. When they were walking towards the cottage, it was very hot, like it was in the desert. They melted. Suddenly they saw a cave where there was a dwarf looking after some ice. - Can I leave the old lady in your care until I return? Asked the fox. - Yes my friend, replied the dwarf. - Take care of the old lady, because if I come back and don t find her, I will take the ice, said the fox. The fox did his job and returned to pick up the old lady, but the old lady had made a deal with the dwarf, who told the fox that she had escaped. - I told you to take care of my old lady, otherwise I would take the ice, said the fox. The old lady was hidden, so the fox took the ice, but when it came out, it was so hot that the ice melted, and so the fox ran out alone without any ice...
24 Ο Αλουπός (Οι μαθητές της Ισπανίας μαντεύουν το τέλος του κυπριακού παραμυθιού) Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένας αλουπός. Καθώς πήγαινε περίπατο βρήκε ένα θρουμπί. Το έβγαλε και το πήρε μαζί του. Όπως πήγαινε είδε μια γυναίκα που ζύμωνε. Την πλησίασε και της είπε: - Να σου αφήσω το θρουμπί μου να μου το προσέχεις μέχρι να γυρίσω πίσω, αλλά πρόσεχε μην το κάψεις γιατί θα σου πάρω το φούρνο σου. - Μην ανησυχείς και θα σου το προσέχω, του απάντησε η γυναίκα. Άφησε το θρουμπί του ο αλουπός και έφυγε. Μετά από κάμποσες ώρες ήρθε και γύρευε το θρουμπί του. - Πού είναι το θρουμπί μου; ρώτησε τη γυναίκα. - Ξέρεις, όταν φούρνισα τα ψωμιά ήθελα να τους βάλω ρόδος και δεν είχα άλλα θρουμπιά και έβαλα το δικό σου. (Ρόδος είναι το άναμμα μικρών ξύλων ή θρουμπιών στο στόμα του φούρνου για να ροδοκοκκινίσουν τα ψωμιά.) Έλα να σου δώσω ένα ψωμί για το θρουμπί που σου έκαψα, του απάντησε. - Εν θέλω το ψωμί σου, εγώ σου είπα ότι αν μου κάψεις το θρουμπί μου,θα σου πάρω το φούρνο, είπε ο αλουπός. Έτσι πήρε το φούρνο και έφυγε. Σαν επήαινε στο δρόμο του βρήκε ένα βοσκό. - Ε βοσκέ, να σου αφήσω το φούρνο μου να μου τον προσέχεις μέχρι να γυρίσω; ρώτησε το βοσκό. - Άφης τον τζιαι θα σου τον προσέχω, του απάντησε ο βοσκός. - Πρόσεχέ μου τον γιατί αν χαλάσει θα σου πάρω το κοπάδι σου, ανταπάντησε ο αλουπός. Άφησε ο αλουπός το φούρνο να του τον προσέχει ο βοσκός και έφυγε. Δυστυχώς οι κατσίκες και τα κατσικάκια τους ήταν πολύ άτακτα και ανεβοκατέβαιναν πάνω στο φούρνο και τον χάλασαν. Όταν ήρθε ο αλουπός γύρεψε το φούρνο του. Ο βοσκός τού εξήγησε τι είχε συμβεί.
25 - Έλα να σου δώσω μια κατσίκα για το φούρνο σου, του εισηγήθηκε ο βοσκός. - Εγώ σου είπα να μου τον προσέχεις διαφορετικά θα σου πάρω το κοπάδι, είπε θυμωμένος ο αλουπός και έπιασε το κοπάδι και έφυγε. Σαν επήαινε στο δρόμο συνάντησε ένα γάμο. Χαρές, γλέντια, φαγιά, ποτά. - Να σας αφήσω το κοπάδι μου να μου το προσέχετε μέχρι να ρτω; τους ρώτησε ο αλουπός. - Ναι φίλε μου, του απάντησαν όλοι με μια φωνή. - Προσέχετέ μου το γιατί αν έρτω πίσω τζιαι εν το έβρω, θα σας πιάσω τη νύφη να την πάρω μαζί μου, τους είπε ο αλουπός και έφυγε. Στο γάμο ήρθε τόσος πολύς κόσμος που τα φαγιά που μαγείρεψαν δεν τους έφτασαν. Έτσι έσφαξαν τις κατσίκες του αλουπού. Ο αλουπός έκαμε τις δουλειές του και επέστρεψε να πάρει το κοπάδι του. Δεν το βρήκε και ρωτούσε πού είναι το κοπάδι του. Του εξήγησαν τι έγινε και του είπαν: - Έλα τζιαι εσύ να φάεις τζιαι να πιεις τζιαι εν πειράζει. - Εγώ σας είπα να μου προσέχετε το κοπάδι μου διαφορετικά θα σας πιάσω τη νύφη, τους είπε ο αλουπός.
26 Οι συγγενείς της νύφης την έβαλαν μέσα στο σεντούκι για να μην τη βρει ο αλουπός. Τη βρήκε όμως και έπιασε το σεντούκι με τη νύφη μέσα και έφυγε. Όπως επήαινε ήβρε μια κοτζιάκαρη (γριά). - Κοτζιάκαρη να σου αφήσω το σεντούκι με τη νύφη μέσα να μου την προσέχεις; τη ρώτησε ο αλουπός. - Αφης τη γιε μου τζιαι να σου την προσέχω, δέχθηκε η γριά. - Πρόσεχε τη κοτζιάκαρη, μεν ανοίξεις το σεντούκι να βγει η νύφη έξω τζιαι να φύει γιατί εν να σε φάω, της σύστησε ο αλουπός. Η γριά ήταν πολύ περίεργη να δει τη νύφη. Άνοιξε το μπαούλο και η νύφη ελευθερώθηκε. Όταν εμφανίστηκε ο Αλουπός και έμαθε από τη γριά τι έγινε, ένιωσε πολύ θυμωμένος. Άρπαξε τη γριά για να την πάρει στο αγρόκτημά της να τη φάει. Ενώ περπατούσαν για το αγρόκτημα, η ζέστη ήταν τόση μεγάλη, όπως σε μια έρημο. Κακό που τους βρήκε!!!! Άρχισαν να λιώνουν Ξαφνικά είδαν μια σπηλιά με ένα νάνο να προσέχει ένα κομμάτι πάγο. - Μπορώ να σου αφήσω τη γριά να την προσέχεις μέχρι να γυρίσω; ρώτησε ο Αλουπός. - Ναι φίλε μου, απάντησε ο νάνος. - Πρόσεχε τη γριά, γιατί αν γυρίσω και δεν τη βρω θα πάρω τον πάγο, είπε ο Αλουπός. Όταν γύρισε από τη δουλειά του ο Αλουπός, η γριά είχε κάνει συμφωνία με το νάνο, ο οποίος είπε στον Αλουπό ότι η γριά δραπέτευσε. - Σου είπα να προσέχεις τη γριά μου αλλιώς θα πάρω τον πάγο, είπε ο Αλουπός. Η γριά ήταν κρυμμένη κι έτσι ο Αλουπός πήρε τον πάγο. Όμως μόλις βγήκε έξω από τη σπηλιά, από την πολλή ζέστη,ο πάγος έλιωσε και ο Αλουπός έφυγε μοναχός, χωρίς καθόλου πάγο
27 Η χελώνα που δεν πετούσε (Οι μαθητές της Κύπρου μαντεύουν το τέλος του ισπανικού παραμυθιού) Κάποτε ζούσαν τρεις πολύ καλοί φίλοι, δύο χήνες και μια χελώνα. Ένα καλοκαίρι, οι δυνατές ακτίνες του ήλιου ξέραναν τη λίμνη τους και αποφάσισαν να φύγουν και να ψάξουν για καινούρια λίμνη. Όμως η χελώνα δεν μπορούσε να πετάξει, έτσι οι χήνες σκέφτηκαν κάτι. Η χελώνα έπρεπε να δαγκώσει ένα ραβδί, το οποίο θα το μετέφεραν οι δυο χήνες πετώντας. Ο μόνος όρος ήταν η χελώνα να μην ανοίξει το στόμα της, αλλιώς θα είχε τρομερή κατάληξη. Σύντομα οι χήνες πέταξαν στον ουρανό, με τη χελώνα να κρατά σφιχτά με το στόμα της το ραβδί. - Να θυμάσαι! Μη μιλήσεις καθόλου! είπε η χήνα στη χελώνα. Όταν είδαν αυτό τα άλλα ζώα που ήταν στο έδαφος, μέσα στο δάσος, άρχισαν να γελούν με το ασυνήθιστο θέαμα.
28 - Μια ιπτάμενη χελώνα! Φώναζαν κοροϊδευτικά Τότε η χελώνα άνοιξε το στόμα της να απαντήσει. Καθώς ήταν φυσικό, ανοίγοντας το στόμα της, έπεσε από το ραβδί. Πέφτοντας πιάστηκε το καβούκι της σε ένα κλαδί ενός ψηλού δέντρου. Οι χήνες δεν μπορούσαν να τη βοηθήσουν. Μπορούσαν όμως τα ζώα που ήταν στο έδαφος. Ένα ψηλό ζώο, μια καμηλοπάρδαλη, δοκίμασε να την κατεβάσει με τη βοήθεια των άλλων ζώων του δάσους. Το κλαδί όμως από το βάρος έσπασε. Η χελώνα έπεσε και ράγισε το καβούκι της. Όλα τα ζώα στο δάσος που παρακολουθούσαν τη σκηνή, έτρεξαν να τη βοηθήσουν μετανιωμένα που την κοροΐδευαν
29 The turtle that couldn t fly (The students in Cyprus guess the ending of the Spanish story) There once lived three great friends- a pair of stork and a tortoise. One summer, the scorching sun rays dried up their lake, and they decided to leave and look for a new lake. But the tortoise could not fly, so, the geese thought of an idea, where the tortoise would have to bite on to a stick, which would be carried by the two storks. The only condition was that the tortoise should not open its mouth, or it would meet a terrible fate. Soon, the stork rose into the sky, with the tortoise holding firmly onto the stick. - Remember! No talking! Said the stork to the tortoise.
30 On witnessing this, animals on the ground started laughing at the unusual sight. - A flying tortoise! They shouted... Then, the turtle opened her mouth to answer. As she opened her mouth she fell off the branch. While she was falling her shell got caught on a branch of a tall tree. The storks couldn t help her. However, the animals that were on the ground could. A tall animal tried to get her down with the help of other animals. The branch broke because of all the weight. The turtle fell and broke her shell. The animals ran to help her and they understood their mistake.
31 La tortuga que no sabía volar (Los alumnos de Chipre, inventaron el final del cuento de España) Había una vez tres grandes amigos- un par de cigüeñas y una tortuga. Una vez, el verano y sus rayos de sol abrasador, secaron su lago, y decidieron irse y buscar un nuevo lago. Pero la tortuga no podía volar, por lo que, las cigüeñas tuvieron una idea, por la que la tortuga tendría que morder un palo, y así la llevarían entre los dos cigüeñas. La única condición era que la tortuga no debe abrir su boca, o tendría un terrible destino. Pronto, las cigüeñas se elevaron hacia el cielo, con la tortuga que sostenía firmemente el palo. - pero recuerda, no puedes hablar! Les dijeron las cigüeñas a la tortuga. - Una tortuga volar! Gritaban... Entonces, la tortuga abrió la boca para responder.como ella abrió la boca se cayó de la rama.
32 Mientras ella estaba cayendo su caparazón quedó atrapado en una rama de un árbol alto y los gansos no podían ayudarla. Sin embargo, los animales que estaban en el suelo si podían. Un animal que era muy alto trató de bajarla con la ayuda de otros animales, pero la rama se rompió debido a todo el peso. La tortuga se cayó y se rompió la cáscara. Los animales corrieron a ayudarla y entendieron su error por haber gritado.
33 Buscando a Delfi alrededor de Europa (Una historia original de los alumno en España) Éramos un grupo de alumnos que estábamos de guardia esa noche, cada noche, algunos de nosotros tenía el móvil conectado, por si recibimos alguna pista de nuestro amigo Delfi. Esa noche, eran las 21:00, cuando sonó el teléfono, alguien desconocido nos informó de que un pescador había visto a un delfín perdido, que respondía al nombre de Delfi,esa era una buena pista, pero esta vez el prefijo del teléfono era de Chipre. Rápidamente el grupo de guardia nos fuimos al aeropuerto Adolfo Suárez y cogimos el vuelo de las 23:30 a Larnaca, allí nos esperaba nuestro amigo Nick, que ya nos había contado que Chipre un país impresionante y bello, ahora teníamos la oportunidad de comprobarlo buscando a nuestro delfín. Al llegar a Larnaca, nos dirigimos al Hotel Sunrise Beach, ya que tiene unas maravillosas vistas al mar, con su piscina y chiringuitos, un magnífico lugar para alojarme esta noche. y descansar del vuelo. A la mañana siguiente, desde la habitación divisamos toda la hermosa costa de Ayia Napa, con sus aguas cristalinas y hermosas playas repletas de personas.no nos pudimos resistir a darnos un baño.
34 Y, de repente, qué era eso? una aleta de Delfín?...cogimos el coche y fuimos hasta el Cabo de Greco, con esas bellas rocas y acantilados...pero, creo que llegué tarde, porque el rastro de agua era muy suave y se dirigía a Paphos Castle, que es donde antiguamente se alojaban la caballería medieval, subió por la parte alta del castillo, miré para abajo, pero creo que ya había saltado, porque había agua y era fácil escaparse. Quizás se había dirigido a ver algún mosaico en Nea Paphos, hay algunos perfectamente conservados, quizás podría reconocer a algún antepasado. Como hacía mucho calor, quizás, se pudo dirigir a la isla de afrodita,donde se cree que nació la Diosa de la belleza y el amor,este es un hermoso paraje y es fuente de belleza, además de lo bonita que es. No ha habido suerte, y pensamos que es una buena idea dirigirnos a Nicosia, donde puede haber nuevas pistas si preguntamos, en esa ruta, decidimos pararnos un poco en Limassol, para preguntar en el Parque Acuático Fasouri, por si alguien lo había visto bañándose y jugando.aunque al ser la tierra de los vinos, en Omodo, igual podría haber tomado algo típico de allí...por cierto, ya teníamos hambre y nos dispusimos a comer lo más típico, Moussaka, Halloumi, y Mezze, entre otros productos.todo en un restaurante cerca de Kolossi Castle, un castillo ejemplo de arquitectura militar, desde allí nos asomamos a sus ventanas, pero no logramos divisar nada, ni rastro de Delfi. Recordamos que a nuestro delfín le encantaba el teatro, por eso nos pasamos por el teatro de Kourion, ya que le encanta ese arte, como a nosotros en Mérida, no tuvimos suerte. Desde allí, no quedaba demasiado lejos Nicosia, por lo que cruzamos dirección Norte, visitando Troodos, hermoso pueblo con sus casa y calles de piedra, entre las montañas y con gran riqueza de agua. Era muy tarde y justo nos alojamos en un hermoso hotel de Nicosia, no sin antes disfrutar de una cena rica con música típica.
35 Una idea que nos dió el recepcionista, fue la de visitar, a la mañana siguiente, algunos de los museos, monasterios, además de pasear por las concurridas calles del centro, en las que podíamos preguntar por nuestro amigo Delfi. Todo fue infructuoso...pensamos que habíamos llegado demasiado tarde a Chipre, como para encontrar a nuestro delfín. Un punto interesante, en el camino hacia el aeropuerto, fue la Iglesia de Agios Efstathios, que creemos que es una de las más bonitas de Europa, nos quedamos sorprendidos de verla... Al salir, tomamos la ruta a Larnaca aeropuerto,...finalmente, se echó el tiempo encima y sin ninguna pista fiable, volvimos a nuestra casa, con el desánimo de no haber encontrado al delfín...quizás tengamos otra pista en breve tiempo...al menos, hemos disfrutado en este hermoso país. Nos levantamos de las cama con la esperanza de que todavía podíamos encontrar al delfín.nos preparamos para empezar la búsqueda y fuimos a buscar al famoso detective Sherlock Holmes, que había venido a ayudarnos a resolver un caso.bueno para empezar la búsqueda del delfín con Sherlock Holmes. Fuimos al famoso parque Seurasaari, buscamos por los sitios que más o menos le gustaban al delfín.después fuimos a la Catedral Ortodoxa Uspenski porque le gustaba mucho el arte.cuando fuimos a buscarle y vimos la catedral nos dimos cuenta de que era muy bonita pero el delfín no estaba.fuimos a parar un poco la investigación al parque Pallas Ounas Tuntui.
36 Dimos un paseo y echamos un vistazo, descubrimos que tampoco estaba allí, entonces fuimos al Teatro Abo Suenska porque..como os hemos dicho antes, al delfín le gustaba mucho el arte y a lo mejor quería apuntarse a una obra de teatro..
37 A las 20:00 había una obra de teatro, fuimos a verla, quizás podría estar el delfín allí.vimos la obra y a todos los actores pero el delfín, no era ninguno de ellos. Ya eran las 23:00 y nos fuimos a nuestro hotel el Hotel Kämp para cenar, dormir y poder seguir la búsqueda el día siguiente. Como estábamos ya aburridos de tanta seriedad, decidimos seguir la investigación divirtiéndonos un poco más,y entonces fuimos a Santa Claus Village porque a nuestro amigo delfín le gustaba mucho la Navidad y los regalos de Santa Claus. Cuando llegamos, vimos que eso era una maravilla, había muñecos de nieve gigantes, árboles de navidad muy brillantes, casas bajo el hielo y lo mejor de todo conocimos a Santa Claus!, pero lo malo es que buscamos y buscamos y no estaba allí.fuimos a la iglesia de Temppe Liaukio, en Helsinki, porque tenía un amigo delfin cura que vivía en Finlandia y quizás había ido a verle, pero no estaban allí ni el delfín perdido ni el cura.se podrían haber ido juntos al Museo Nacional de Finlandia, donde hay un montón de cuadros y de cosas más.era nuestra última esperanza,y efectivamente el delfín estaba allí, Deberíamos haber buscado allí desde el principio
38 Looking for Delfi around Europe (An original story by Spanish students) We were a group of students who were on duty that night just like every night. Some of us had the phone connected, in case we received any clues about our friend Delfi. That night, at 21:00, the phone rang and someone unknown, a fisherman, informed us that he had seen a lost dolphin that answered to the name of Delfi. That was a good clue, but this time the prefix of the phone was from Cyprus. We quickly went to Adolfo Suárez airport and caught a flight to Larnaca at 23:30. There our friend Nick was waiting for us. He had already told us that Cyprus is a great and a beautiful country. Now, we had the opportunity to check it out, looking for our dolphin at the same time. Arriving at Larnaca, we went to the hotel. It had wonderful views of the sea, with its pool and beach bars, a great place to stay the night and to rest because of the flight.
39 The next morning, from the room, we spotted the beautiful coast of Ayia Napa, with clear and beautiful beaches full of people. So, we couldn't t resist taking a swim. Αnd, suddenly, what was that? Could it be a dolphin fin? We took the car and we went to Cape Greco, these beautiful rocks and cliffs,..., but I think that we arrived late, because the water was very still and showed no signs of life or dolphins anywhere. So we went to Paphos, specifically Paphos Castle, which is where the medieval cavalry lived in the past. We climbed to the top of the castle and looked down, but I think that it had already escaped, because there was water and it was easy for our dolphin to escape. Perhaps it had managed to see some some mosaics in Paphos where they are so perfectly preserved. As it was very hot, we assumed that our friend might have gone to Aphrodite s Rock, where it is believed that the goddess Aphrodite was born, the goddess of beauty and love. This is a beautiful spot where beauty itself was born! We had no luck, so we thought that it was a good idea to go to Nicosia, where there may be new clues, if we ask. Whilst on route, we decided to stop in Limassol for a little, to ask if anyone had seen it bathing and playing at the Fasoúri water park. We then went to Omodos which is well known for its wines and from there we could have taken something typical of the region. In the meantime we started to get hungry and so we got ready to eat some typical Cypriot food: moussaka, halloumi, and mezze amongst other products. We enjpyed our food at a nearby restaurant, we found whilst returning, near Kolossi Castle, a castle of military architecture. From the castle we looked out of the windows, but failed to see anything, nor any trace of Delfi.
40 We remembered that our Dolphin loved the theatre and the arts, just as we do in Mérida, which is why we stopped at Kourion, but we were not lucky. From there, we were not too far from Nicosia. We headed in a northerly direction, to Troodos Mountain, with its beautiful and graphic town, its homes built of rock, its cobblestone streets and an abudance of water. When we arrived in Nicosia it was very late. We went to a hotel in Nicosia and enjoyed a rich dinner with traditional music. The receptionist of our hotel gave us a great idea! To visit some of the museums and monasteries, as well as walk through the crowded streets of the city centre, in which we could ask about our friend Delfi. However, despite this.we were unsuccessful. We believe that we arrived in Cyprus too late to find our dolphin. On the way to the airport, we found a point of interest, the Church of Saint Efstathios, which we believe is one of the most beautiful in Europe. We were surprised! We took the exit to Larnaca airport. Finally, without any reliable clues, we returned to our homes disappointed that we didn t find our dolphin. Maybe we will have another clue shortly. At least we enjoyed this beautiful country. Cyprus! Just like every day, we got up hoping we could still find the dolphin. We got ready to begin the search. We went to find the famous detective Sherlock Holmes, who had come to help solve the case. We immediately started searching with Sherlock Holmes from the capital, Helsinki, where there were many landmarks to entertain the dolphin. One of the most interesting was the fortress of Suomelninna, which is a world heritage site. This was a beautiful place our dolphin could swim at. Yet, we saw it wasn t there and so we headed towards the town centre.
41 There we could see the Uspenski Orthodox Cathedral, as we knew that our dolphin liked the arts. When we went to find it at the Cathedral, we realised the Cathedral was beautiful but our dolphin wasn t there, though we could see a trace of land and water. This made us realize where our dolphin had come from, and that it was in need of water On our way to the sea, we went to Finland s National Museum. Though it may seem like a church, inside one can find all the history and traditions of the country, something the dolphin likes. As we noticed it wasn t there and it was time to eat, we reached Market Square where there were shops and delicious food. Along with the detective, we had something to eat and asked the ladies at the market if they saw a lost dolphin. Someone said they heard an animal mentioning a famous park, Seurasaari, close to Helsinki, with huge forests and trees.
42 We searched the spots the dolphin liked, but it wasn t there. Since it was almost dark we wanted to go to the theatre because our dolphin is very cultured and likes such things. So we went to Abo Suenska Theatre, because as we said before the dolphin likes the arts and may have wanted to join a performance. At 20:00 there was a performance we went to watch maybe our dolphin was there. We watched the performance, all the actors, but the dolphin wasn t there. It was already 23:00 and we went to our hotel, Hotel Kämp, to eat, sleep and continue the search on the following day. Next morning, we headed north, to Rovaniemi, where there s a lot of snow all year round, specifically at Pallas-Yllästunturi National Park. Even though it was way up north, it could have been an option, since the dolphin could have swum from Helsinki, considering how much he likes to swim. However, when we arrived we discovered an important clue. We saw an elf buying salmon, our dolphin s beloved fish. As we were so tired from all this seriousness, we followed the elf and then we went to Santa Claus village because our dolphin loves Christmas and Santa s presents. When we arrived we saw a miracle! There were giant snowmen, oh so bright Christmas trees, objects under the ice and best of all we met Santa Claus himself. It was our last hope to speak with Santa Claus and sure enough our dolphin was there enjoying the presents with Santa Claus himself. We should have searched there from the very beginning!
43 Ψάχνοντας τον Ντέλφι στην Ευρώπη (Ένα παραμύθι απο μαθητές της Ισπανίας) Είχαμε καθήκοντα εκείνο το βράδυ, όπως και κάθε βράδυ, μια ομάδα από μαθητές. Μερικοί από εμάς είχαμε το τηλέφωνο συνδεδεμένο, σε περίπτωση που θα λαμβάναμε οποιαδήποτε στοιχεία για τον φίλο μας τον Delfi. Εκείνο το βράδυ, γύρω στις 9:00, χτύπησε το τηλέφωνο και ένας άγνωστος ψαράς μας πληροφόρησε ότι είχε δει ένα χαμένο δελφίνι που άκουγε στο όνομα Delfi. Ηταν ένα ωραίο στοιχείο, αλλά αυτή τη φορά ο κωδικός του τηλεφώνου ήταν από Κύπρο! Τρέξαμε γρήγορα στο αεροδρόμιο Adolfo Suárez και πήραμε την πρώτη πτήση για Λάρνακα στις 11:00 το βράδυ. Στη Λάρνακα μας περίμενε ο φίλος μας ο ΝIck. Μας είχε πει ήδη ότι η Κύπρος είναι μια όμορφη και ενδιαφέρουσα χώρα. Τώρα είχαμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε ψάχνοντας ταυτόχρονα το δελφίνι μας. Φτάνοντας στη Λάρνακα, πήγαμε στο ξενοδοχείο μας. Είχε υπέροχη θέα προς τη θάλασσα, αλλά και μια πισίνα και ένα μπαρ πάνω στην παραλία. Ήταν ένα υπέροχο μέρος για να μείνουμε το βράδυ και να ξεκουραστούμε μετά από την πτήση μας. Το επόμενο πρωί επισκεφθήκαμε τις όμορφες παραλίες της Αγίας Νάπας, με τις κρυστάλλινες και πανέμορφες, γεμάτες κόσμο, ακτές της. Δεν μπορούσαμε να αντισταθούμε στον πειρασμό να κολυμπήσουμε εκεί Ξαφνικά τι ήταν αυτό που βλέπαμε; Μήπως ήταν το δελφίνι μας; Πήραμε το αυτοκίνητό μας και κατευθυνθήκαμε στο Κάβο Γκρέκο, με τους υπέροχους βράχους και γκρεμούς. Απ ότι φάνηκε φτάσαμε αργά, γιατί τα νερά εκεί ήταν πολύ ήσυχα και δεν έδειχναν την παρουσία ζωής και δελφινιών. Πήγαμε τότε στην Πάφο και συγκεκριμένα στο κάστρο της Πάφου, όπου εκεί έμενε στο παρελθόν ο μεσαιωνικός στρατός της πόλης.
44 Ανεβήκαμε στην οροφή του κάστρου και κοιτάξαμε κάτω. Αυτό όμως είχε ήδη φύγει, αφού εκεί υπήρχε νερό και ήταν εύκολο γι αυτό να διαφύγει. Μακάρι ο Delfi να είχε κατάφερει να δει μερικά από τα άψογα διατηρημένα ψηφιδωτά της Πάφου! Μιας και ήταν πολλή ζέστη, υποθέσαμε ότι ο φίλος μας μπορεί να πήγε στην Πέτρα του Ρωμιού, όπου πιστεύεται ότι γεννήθηκε η θεά Αφροδίτη, η θεά της ομορφιάς και του έρωτα. Είναι ένα τόσο όμορφο σημείο Εκεί γεννήθηκε η ίδια η ομορφιά! Δυστυχώς δεν είχαμε καμία τύχη, έτσι σκεφτήκαμε ότι ήταν πολύ καλή ιδέα να πάμε στη Λευκωσία, όπου ίσως να είχαμε καινούρια στοιχεία, αν ρωτούσαμε. Στην πορεία μας αποφασίσαμε να σταματήσουμε στη Λεμεσό για λίγο, να ρωτήσουμε αν κάποιος το είδε να κολυμπά και να παίζει στο υδροπάρκο «Φασούρι». Πήγαμε μετά στο Όμοδος, πολύ γνωστό χωριό για τα κρασιά του και από εκεί θα μπορούσαμε να πάρουμε ένα χαρακτηριστικό ενθύμιο της περιοχής. Εν τω μεταξύ αρχίσαμε να πεινούμε και αποφασίσαμε να φάμε κάτι παραδοσιακό: μουσακά, χαλούμι και μεζέδες ανάμεσα σε άλλα φαγητά. Απολαύσαμε το φαγητό μας σε ένα εστιατόριο που βρήκαμε στην επιστροφή κοντά στο Κάστρο του Κολοσσιού. Μπήκαμε στο κάστρο ψάξαμε από τα παράθυρα αλλά πουθενά ο Delfi.