2o µετασυµπόσιο της εψσε - ipso p. marty



Σχετικά έγγραφα
2o µετασυµπόσιο της εψσε - ipso p. marty 15 Νοεµβρίου 2014

ΨΥΧΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΜΙΑΣ ΣΩΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ

Διαδικασία συµβολοποίησης κατά την ψυχαναλυτική εργασία Φώτης Μπόµπος

Οµάδα Εργασίας Σπύρου Μητροσύλη Σχόλιο µε αφορµή το κείµενο «Αναλυτική συνθήκη και σαγήνη»

2o µετασυµπόσιο της εψσε - ipso p. marty

Κείμενο εργασίας, Μετα - Συμπόσιο της Ελληνικής Ψυχοσωματικής Εταιρείας, 23 Νοεμβρίου 2013.

Ποταμιάνου Α. On the function of the analyst «Η λειτουργία του αναλυτή»

Σχόλιο στην εισήγηση του Σπύρου Μητροσύλη «Σαγήνη και αναλυτική συνθήκη»

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟΥ κ. ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ. «Σωµατικός Πόνος: Μια Ιδιάζουσα Σχέση µε το Αντικείµενο»

Είναι ιδιαίτερα σημαντική η συμβολή της Α. Ποταμιάνου στον σύγχρονο προβληματισμό που αφορά τις ψυχικές καθηλώσεις και τις σωματικές προσδέσεις μέσα

Συνέντευξη, Δελτίο της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας, τεύχος 48

Οµάδα Εργασίας Σπύρου Μητροσύλη Σαγήνη, αντίσταση και µεταβίβαση.

Ο Χ. Χοµπάς έθεσε το ερώτηµα ποιοι ασθενείς και µε ποια κριτήρια µπαίνουν σε τηλεφωνική η µέσω κάµερας ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία από απόσταση.

2o µετασυµπόσιο της εψσε - ipso p. marty 15 Νοεµβρίου 2014

Σκέψεις για την πράξη και την ψυχικοποίηση

Το Αρνητικό στην Ψυχανάλυση

Συνέντευξη (Δελτίο 48 της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας)

Ψυχοδυναμική θεωρία και ανάπτυξη ψυχολογικών δεξιοτήτων του θεραπευτή

Η ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗ ΚΑΙ Η ΚΑΘΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ (Σηµειώσεις Εισαγωγικών Διαλέξεων της ΕΨΣΕ)

Αλλαγές Κατά τη Διάρκεια της Εγκυμοσύνης

Εµφάνιση ασθένειας στην αρχή µιας ψυχοθεραπείας. Gerard Szwec

Τι είναι η ομαδική ψυχοθεραπεία;

Από τις μαθήτριες της Α Λυκείου: Ζυγογιάννη Μαρία Μπίμπαση Ελευθερία Πελώνη Σοφία Φωλιά Ευγενία

ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

2o µετασυµπόσιο της εψσε - ipso p. marty

Ο ρόλος της απώλειας και του πένθους στη διαδικασία της µίµησης

ΣΩΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ: ΜΙΑ ΙΔΙΑΖΟΥΣΑ ΣΧΕΣΗ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ KEIMENOY RENE ROUSSILLON «ΨΥΧΙΚΗ ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ».

ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ

ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

Μοντέλα Υγείας. Βασικές Αρχές Βιοϊατρικού Μοντέλου. Θετικές επιπτώσεις Βιοϊατρικής προσέγγισης. 2 Βασικές Ιδεολογίες για Υγεία & Αρρώστια

Πως ο Νους Χειρίζεται το Φόβο

Γεωργία Ζαβράκα, MSc. Ψυχολόγος Ψυχοδυναμική Ψυχοθεραπεύτρια

Η Επιθετικότητα στα Παιδιά που Έχουν Βιώσει Τραύμα. Victoria Condon and Panos Vostanis Μετάφραση: Ματίνα Παπαγεωργίου

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΚΙΝΗΤΡΩΝ. Θεματική Ενότητα 4: Η ψυχαναλυτική θεωρία των κινήτρων

Ήπια Βιο-Ενεργειακή τησ Eva Reich Αθήνα 2017 Σεμινάρια, εκπαίδευςη και εποπτείεσ

Η δραματοθεραπεία στην εκπαίδευση ενηλίκων

Μπορεί να συναντηθεί ο έφηβος με το δάσκαλο; Προσέγγιση των δυσκολιών στη σχέση μεταξύ εκπαιδευτικού και μαθητή

Ά κύκλος Βιωµατικών Εργαστηρίων Συµβουλευτικής Σταδιοδροµίας µε θέµα: «Άγχος και Κατάθλιψη στην Εκπαίδευση και στην Εργασία»

Σπύρου Μητροσύλη Αναλυτική συνθήκη και σαγήνη

Άδηλη µνήµη. Αθανάσιος ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΔΗΣ 1. Σχολιασµός στο κείµενο της Άννας Ποταµιάνου Αναφορά σε αµνηµονικές διαδικασίες

Υλικά: κρουστό μουσικό όργανο, μεγάλα χαρτιά γραφήματος, κηρομπογιές. Το εργαστήριο απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 7-10 ετών και τους γονείς τους

Βασίλη Δηµόπουλου Το σώµα και οι ψυχικές αναπαραστάσεις του 1

ΑΝΔΡΟΓΥΝΟ: Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ (Α & Β ΚΥΚΛΟΣ) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ

Η απομάκρυνση της «τοξικότητας» από τη ζωή μας είναι ίσως το καλύτερο δώρο που μπορούμε να προφέρουμε στον εαυτό μας!

Ελένη Κουμίδη «Το άγχος και το αντικείμενο α»

Μητρικός Θηλασμός μετά το Πρώτο Έτος.

2 - µεταδιηγητικό ή υποδιηγητικό επίπεδο = δευτερεύουσα αφήγηση που εγκιβωτίζεται στη κύρια αφήγηση, π.χ η αφήγηση του Οδυσσέα στους Φαίακες για τις π

Α κύκλος Βιωµατικών Εργαστηρίων Υπηρεσίας Συµβουλευτικής Σταδιοδροµίας Γραφείου ιασύνδεσης Ιονίου Πανεπιστηµίου

ΣΥΝ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ - SCHOEPFUNG - CO-CREATION. Πως κάνουµε «Tapping»;

Η ΝΟΗΤΙΚΗ ΔΙΕΡΓΑΣΙΑ: Η Σχετικότητα και ο Χρονισμός της Πληροφορίας Σελ. 1

2o µετασυµπόσιο της εψσε - ipso p. marty

A μέρος Σεμιναρίου. Λευκωσία Οκτωβρίου 2008 Μαρία Παναγή- Καραγιάννη

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ με έμφαση στις γνωστικές λειτουργίες. Θεματική Ενότητα 6: Σχολές σκέψης στην ψυχολογία: IV

Άνοια Το κρυμμένο Εγώ: Ανοίγοντας τους εσωτερικούς φακέλους.

Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα Ψυχοθεραπευτών Σωματικής Προσέγγισης

Η Φιλοσοφία της Συνθετικής Ψυχοθεραπείας

1 Άννα Ποταµιάνου: Ψυχική Οικονοµία και Δυναµική στις Οριακές Καταστάσεις.

ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ

ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Επιµορφωτικό Σεµινάριο Κατάρτισης στην Θεραπεία Ζεύγους. Τίτλος Σεµιναρίου: «Εκπαίδευση στην Θεραπεία Ζεύγους & τα Οικογενειακά Δυναµικά»

Προσεγγίσεις Μουσικοθεραπείας

β) Αν είχες τη δυνατότητα να «φτιάξεις» εσύ έναν ιδανικό κόσμο, πώς θα ήταν αυτός;

Managers & Leaders. Managers & Leaders

Θέµατα της παρουσίασης. Ποιο το αντικείµενο της αθλητικής παιδαγωγικής; παιδαγωγικής είναι. Ηπαιδαγωγική του αθλητισµού ασχολείται µε

Στέφανος Παπαχριστόπουλος ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ


Oδηγός Σπουδών ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Eκπαιδευτικό Πρόγραμμα Ψυχοθεραπευτών Σωματικής Προσέγγισης

Οδηγός διαφοροποίησης για την πρωτοβάθµια

Τι είναι η Χοροθεραπεία Έλλη Κήτα

6ο Συµπόσιο Ψυχοσωµατικής Η ονειρική λειτουργία στην ψυχοσωµαιτκή. ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ Σάββας Σαββόπουλος

Θεραπευτική υποστήριξη σε προβλήματα εθισμού Πρόγραμμα Ψυχοθεραπευτικής Yποστήριξης Aτόμων και οικογενειών με πρόβλημα εθισμού

μαθημα δεύτερο: Βασικοί ορισμοί και κανόνεσ 9 MAΘΗΜΑ ΤΡΙΤΟ: Το συναισθηματικό μας υπόβαθρο 16

«ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΣΕ ΜΕΤΕΞΕΛΙΞΗ» [Boston 49 th IPA Congress Changing Word : The shapes and use of psychoanalytic tools today, July 2015]

ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΡΟΝΤΙΣΤΕΣ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΟΙΑ. Ευγενία Β. Γκιντώνη Ψυχολόγος, MSc Επιστημονική Συνεργάτης Ψ.Ν.Τ ΚΕΔΔΥ Αρκαδίας

Κωνσταντίνος Π. Χρήστου

Η Γκουέρνικα του Πικάσο Η απανθρωπιά, η βιαιότητα και η απόγνωση του πολέµου

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΟΜΑ ΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Α φ ά σ η. Φύλλα Εργασίας Α Φάσης. Α φάση: Εμείς και η γειτονιά μας ο Νηπιαγωγείο Ευόσμου

Η δραστηριότητα της σκέψης ήταν στην προέλευσή της, διαδικασία εκτόνωσης της ψυχής, από υπερχείλισμα ερεθισμάτων.

Εκπαίδευση στην Μη Κατευθυντική Σωματική Ψυχοθεραπεία - Σωματοσυναισθηματική N.D.S.P-S.E.R

Με την σκέψη στα της σαγήνης

Ατομική Ψυχολογία. Alfred Adler. Εισηγήτρια: Παπαχριστοδούλου Ελένη Υπ. Διδάκτωρ Συμβουλευτικής Ψυχολογίας. Υπεύθυνη καθηγήτρια: Μ.

Έφηβοι και αυτοεκτίμηση

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ, ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

«Xρηστική Σκέψη και Σωματοποίηση» Σ.Μπακιρτζόγλου Ψυχολόγος-Ψυχαναλυτής

e-seminars Αναπτύσσομαι 1 Προσωπική Βελτίωση Seminars & Consulting, Παναγιώτης Γ. Ρεγκούκος, Σύμβουλος Επιχειρήσεων Εισηγητής Ειδικών Σεμιναρίων

ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝΝΟΣΤΟΥΝΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ

Σύντοµες σκέψεις από την οµιλία της Άννας Ποταµιάνου: 1 Αναφορά σε αµνηµονικές διαδικασίες

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΔΡΟΥΝ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

Παρέμβαση της Μίνας Μπούρα στην παρουσίαση στη Στοά του Βιβλίου του βιβλίου της Μαρίας Καλεώδη Σελέξ, Περί παιδικής ψυχώσεως

Γνωστική ανάπτυξη Piaget

ΜΕΘΟΔΟΙ & ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗΣ ΑΚΡΟΑΣΗΣ ΙΙ «ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ: ΣΧΕΣΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΟΥ»

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ. Α1. Η επίδραση του Ευρωπαϊκού Ρομαντισμού είναι πρόδηλη στο έργο του

9 ο Συνέδριο της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας

Πρόωρότητα κ Μητρικός Θηλασμός

ΤΟ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ

Μαρίνα Πατσίδου, Σχολική Σύμβουλος Ειδικής Αγωγής 7 ης Περιφέρειας Μαρία Παπαδοπούλου, Σχολική Σύμβουλος 38 ης Περιφέρειας Προσχολικής Εκπαίδευσης

Οι Επιπτώσεις του Τραύματος στην Ανάπτυξη του Παιδιού

Transcript:

2o µετασυµπόσιο της εψσε - ipso p. marty 15 Νοεµβρίου 2014 Συζήτηση της οµιλίας των Marilia Aisenstein & Claude Smadja, "Ψυχικές ανακατατάξεις διαµέσου µίας σωµατοποίησης" Μαρία Κισσανδράκη Η Μαργαρίτα, η κυρία που µετά από 6 χρόνια επιτυχούς ανάλυσης εµφανίζει καρκίνο του παγκρέατος και πεθαίνει, γίνεται ένα σχεδόν βουβό πρόσωπο της εργασίας των Aisenstein - Smadja αφού, ενώ ανοίγει εντυπωσιακά την αυλαία µε το δράµα της, στη συνέχεια χάνεται, ξεθωριάζει στη µνήµη του ακροατή ο οποίος συνεπαίρνεται από τις γοητευτικές ψυχικές κινήσεις της κυρίας C. Είναι σαν η ίδια να διεκδικεί τη βωβότητα, να ράβει το στόµα της - απεγνωσµένη κίνηση διαµαρτυρίας των απεργών πείνας - καθώς, όταν πια γνωρίζει για τον καρκίνο της, δεν απευθύνεται στον αναλυτή της "για να µην τον λυπήσει" αλλά "παραιτείται" και από τη δυνατότητα µιας εργασίας τέλους µε την κυρία Aisenstein, στην οποία τόσο ηχηρά µε τις κάρτες της ανακοίνωνε κάθε Χριστούγεννα τις προόδους της. Αλλά και στην αρκετά λεπτοµερή αφήγηση της ιστορίας της κυρίας C., ιστορία κυρίως της σχέσης µε τον αναλυτή της και δευτερευόντως βιογραφικών της στοιχείων, ξανασυναντάµε το βουβό στοιχείo: ολοκληρωτική σιωπή, λέει η κυρία Aisenstein, απλώνεται γύρω από τον καρκίνο του θυρεοειδή που εµφανίζεται κατά τον τέταρτο χρόνο της θεραπείας της, σιωπή που περικλείει όλο το χρονικό διάστηµα πριν, κατά τη διάρκεια και µετά την εµφάνιση του. Από τον πρώτο αφηγητή - την κυρία C. - στον δεύτερο αφηγητή και ενεργό µέλος του αναλυτικού ζεύγους, τον Cristian Delourmel, µέχρι την τελική ανάγνωση-επεξεργασία-επαναφήγηση από τους Aisenstein - Smadja, αυτός ο καρκίνος του θυρεοειδή µας ανακοινώνεται ως ένα γεγονός, συντελεσµένο, απογυµνωµένο από οποιαδήποτε συναισθηµατική απόχρωση, συνειρµό ή επιπρόσθετη πληροφορία που θα τροφοδοτούσε αν όχι τη δική µας συνειρµική ικανότητα, τουλάχιστον τη συναισθηµατική µας απόκριση. Θυµίζει την περιγραφή του λόγου της ασθενούς : "λόγος πραγµατιστικός και περιορισµένος στα συµβάντα". 1

Είναι άραγε (και στις δυο περιπτώσεις) η συνάντησή µας του ακροατή µε το άρρητο αλλά και µε το αδιανόητο; Με ό,τι αδυνατεί να αναπαρασταθεί ψυχικά; Τί να σκεφτεί κανείς για έναν προαναγγελθέντα και αναπότρεπτο θάνατο; Αλλά και τι να σκεφτεί για µια µάζα στο ύψος των φωνητικών χορδών τις οποίες όµως δε µπορεί να αξιοποιήσει για να δηλώσει την παρουσία της µέσα στη γλώσσα και στους συµβολισµούς της; Η κυρία Aisenstein αναφέρεται στην αλλοίωση της αναπαραστατικής ζωής και στο πώς,κατά την Ψυχοσωµατική Σχολή του Παρισιού, αυτή γίνεται η απαρχή των διαδικασιών που θα οδηγήσουν σε µία σωµατική λύση. Εξάλλου ο Pierre Marty µιλώντας για την ψυχικοποίηση και αναφερόµενος στις ατοµικές διαφορές που υπάρχουν ως προς την ποσότητα και την ποιότητα των αναπαραστάσεων λέει : "Μερικές φορές οι αναπαραστάσεις µοιάζουν απούσες. Άλλες φορές, ακόµα κι όταν φέρουν λεκτικό περιεχόµενο (αλλά οι λέξεις µοιάζουν υποβιβασµένες στην κατάσταση του πράγµατος) οι αναπαραστάσεις αποδεικνύονται περιορισµένες και επιφανειακές, αναπαράγοντας κατευθείαν τις αντιλήψεις όπως αυτές έχουν βιωθεί στην πραγµατικότητα. Οι αναπαραστάσεις αυτές, ενδεχοµένως καθαρά µνηµονικά ίχνη, αριθµητικά λίγες, καθόλου πρόσφορες για συνειρµούς ιδεών, αποτελούν απλές µαρτυρίες γεγονότων που έχουν εγγραφεί. Ωσάν στα συγκεκριµένα άτοµα να µην υφίσταται η πολυπλοκότητα της ψυχικής ζωής, ωσάν τα συναισθήµατα που προωθούνται από το Ασυνείδητο και που υπάρχουν µονίµως ή σχεδόν µονίµως στους άλλους, σε αυτούς να κρατιούνται σε απόσταση". Στην περίπτωση της κυρίας C.οι σοβαρές δυσκολίες της στην ψυχικοποίηση µας έχουν δηλωθεί εξαρχής :εξαντλητικές συµπεριφορές, ύπνος χωρίς όνειρα, έλλειψη συνειρµικής ικανότητας, µια διάχυτη υπαρξιακή δυσφορία που την φέρνει στον αναλυτή. Ο τρόπος της χρηστικής της λειτουργίας ταυτοποιείται και κατονοµάζεται. Εντυπωσιακή καµπή στην αναλυτική της πορεία αποτελεί η χρονική στιγµή κατά την οποία συγκλίνουν τα εξής ψυχικά φαινόµενα: αφενός ο αναλυτής της διαπιστώνει σε εκείνη "µία εξέλιξη της αναπαραστατικής της λειτουργίας, µε την έννοια ενός µεγαλύτερου ανοίγµατος και µιας µεγαλύτερης πυκνότητας", αφετέρου κατά την ίδια χρονική περίοδο περιγράφει για τον εαυτό του ένα αίσθηµα όχλησης. Το µεταφράζει ως αντιµεταβιβαστική ένδειξη ενορµητικού ξεπαγώµατος της κυρίας C. Η κυρία Aisenstein τονίζει την αισθητηριακή ποιότητα των αναµνήσεων που αναδύονται εκείνη τη χρονική στιγµή (οσφρητικές, οπτικές) και που για αυτόν ακριβώς το λόγο θέτουν ερωτηµατικά ως προς τη λειτουργική αξία την αναδυόµενων αναπαραστάσεων. 2

Αλλά τι µπορούµε να σκεφτούµε για αυτό το ακαθόριστο αίσθηµα όχλησης που περιγράφεται από την πλευρά του αναλυτή; Μοιάζει σαν κάτι σηµαντικό να διαµοίβεται στο πλαίσιο µεταβίβασης - αντιµεταβίβασης αφού τον ωθεί να προτείνει στην αναλυόµενη του να τοποθετήσει την πολυθρόνα της λίγο λοξά, αλλάζοντας τα αισθητηριακά δεδοµένα του πλαισίου. Στο άρθρο της για τη Μεταβίβαση και Αντιµεταβίβαση µε σωµατικούς ασθενείς (2013) η κυρία Aisenstein αναφέρει ότι µεταξύ των δύο πρωταγωνιστών της αναλυτικής σκηνής υπάρχει µια συνεχής ασυνείδητη ροή. Κατ εκείνη σε κάθε ανάλυση υπάρχουν φαινόµενα που αφορούν στην ασυνείδητη αντίληψη. Λέει : "Η παρουσία τους είναι πολύ διακριτική στις κλασσικές αναλύσεις στις οποίες το να βάζει κανείς τα πράγµατα σε λέξεις και το παιχνίδι των αναπαραστάσεων διευκολύνεται από τους ελεύθερους συνειρµούς, αλλά γίνονται πολύ σηµαντικά στην τεχνική µε τους πιο 'δύσκολους' ασθενείς ". Εποµένως µπορούµε να υποθέσουµε ότι το περιγραφόµενο αίσθηµα όχλησης αποτελεί τον τόπο µιας ασυνείδητης συνάντησης. Η "όχληση" αυτή, ασαφής, απροσδιόριστη, µοιάζει να αναφέρεται σε κάτι αµορφοποίητο όχι µόνο σε επίπεδο αναπαράστασης αλλά ακόµη και σε επίπεδο συναισθήµατος. Κάτι πολύ κοντά στο αντιληπτικό και στο σώµα αφού ωθεί το θεραπευτή να προτείνει στην ασθενή του να µετακινήσει την πολυθρόνα της λίγο λοξά. Σα να έρχεται στο προσκήνιο η δική του αισθητηριακότητα (βλέµµα, αίσθηση του προσανατολισµού στο χώρο) για να συλλάβει το άλεκτο, το αδιαφοροποίητο που επικοινωνεί η ασθενής. Η αναπαραστατική ελλειµµατικότητα έρχεται να συµπληρωθεί από τις αισθήσεις. Η Αlessandra Lemma στο άρθρο της "To σώµα του αναλυτή και το αναλυτικό setting" αναφέρει ότι ασθενείς µε δυσκολίες στη συµβολοποίηση προβάλουν και στο σώµα του θεραπευτή, επικοινωνούν µέσω του σώµατος τους και ο θεραπευτής δέχεται στο σώµα του αυτές τις επικοινωνίες. Έτσι φαντασιώσεις που δεν είναι προσβάσιµες στην αναπαράσταση επικοινωνούνται µη λεκτικά δηµιουργώντας πανίσχυρες σωµατικές αντιµεταβιβαστικές αντιδράσεις (δυσφορία στο σώµα, αλλοιώσεις της αναπνοής, αίσθηµα κόπωσης, νύστα, ναυτία κ.λ.π). Η, σε συνέχεια της όχλησης, αντιµεταβιβαστική κίνηση του Cristian Delourmel φαίνεται να παίρνει τη µορφή µιας συµπεριφοράς αποφυγής: µετακίνηση της πολυθρόνας της ασθενούς, µετακίνηση της στο ντιβάνι. Πρόκειται για την συνάντηση του µε ένα βλέµµα διεισδυτικό όσο το χειρουργικό νυστέρι ή µε έναν επίδοξο βιαστή; για τη συνάντηση µε 3

το τραυµατικό που ακόµα δεν έχει µπορέσει να πάρει σχήµα και µορφή στο λόγο της ασθενούς; "Οι συµβιωτικοί ασθενείς", λέει η Α. Lemma, "συνδέονται µε το σώµα του αναλυτή ως ένα είδος αναπόσπαστου τµήµατος του αναλυτικού setting που δεν πρέπει να αλλάξει, ειδάλλως θα αποκαλύψει το δικό τους setting Aυτό µπορεί να προκαλέσει στον αναλυτή συναισθήµατα εισβολής και ελέγχου στο σώµα του". Οι αλλαγές στο setting πυροδοτούν ταραχώδεις αντιδράσεις στην ασθενή: την κατά βούληση αναζήτηση της αντανάκλασης του θεραπευτή στο τζάµι της βιβλιοθήκης του στην µικρής έκτασης τροποποίηση του, φαινόµενα αποπροσωποποίησης κατά το πέρασµα στο ντιβάνι. Ο γιατρός µε τη λευκή µπλούζα που χρησιµοποιεί ηλεκτροσόκ, το σπίτι που δεν είναι πια στη θέση του σκιαγραφούν στα όνειρά της αυτό που έρχεται να συµπληρωθεί από τις τραυµατικές της αναµνήσεις που προοδευτικά αναδύονται (χειρουργεία, αποπλάνηση). Λίγα χρόνια µετά κάνει την εµφάνισή του ο καρκίνος ως διάττων αστέρας. Μπορούµε να µιλήσουµε για την πυροδότηση µιας καρκινογένεσης στα πλαίσια µιας θεραπείας; Ή για την ανάδειξη, µέσω αυτής, µιας διάψευσης και σχάσης ανάµεσα στο ψυχικό και στο σωµατικό-αυτής που επισηµαίνουν οι Aisenstein και Smadja; Για κάτι δηλαδή που ενυπήρχε πριν την έναρξη της θεραπείας και υπέθαλπτε την σωµατική αποδιοργάνωση, την παθολογική κυτταρική εξεργασία που τελικά µορφοποιήθηκε σε καρκίνο; και που ο θεραπευτής καλείται να εµπεριέξει και να µεταβολίσει όπως µια καλή µητέρα; Λέει κάπου ο Winnicott µε τον δικό του τρυφερό τρόπο : "Η µητέρα µε το µωρό της εισάγει και ξαναεισάγει το σώµα και την ψυχή του µωρού το ένα στο άλλο >". H εκδραµάτηση του οµοφιλόφιλου πάθους στο χρόνο της αναδιοργάνωσης µιλάει για την παθιασµένη αναζήτηση του σηµαντικού Άλλου. Γιατί και ο καρκίνος - ένα "πάθος" σωµατικό - να µη περιγράφει µε το δικό του τρόπο (µέσα στο πραγµατικό, µακριά από τις αναπαραστάσεις) την ίδια ανάγκη; Λέει µια ασθενής που για 2 η φορά στη ζωή της καλείται να αντιµετωπίσει µια καρκινική εισβολή : "αισθάνοµαι ότι µε κυνηγάει να µε κατακτήσει κι εγώ το παίζω δύσκολη!". Ακόµη και οι καταληκτικοί ασθενείς, λέει ο Μ.De M Uzan, αναζητούν "µια ύστατη εµπειρία σχέσης". Στην αναλυτική διαδικασία - µια κατεξοχήν εµπειρία σχέσης - δε λαµβάνουν µέρος δύο ασώµατοι, αλλά δύο εν-σώµατοι που µέσα από την ολότητά τους και τις ελλείψεις της θα προσπαθήσουν να επικοινωνήσουν και να συµπορευτούν. 4

Bιβλιογραφία 1.Αisenstein, M. (2013)Transference and counter transference with somatic patients. Transference and Counter transference Today, New Library of Psychoanalysis. 2.Aisenstein, M. (2010) Οι απαιτήσεις της αναπαράστασης. Εισαγωγή στο θέµα. 70 ο Συνέδριο Γαλλόφωνων Ψυχαναλυτών. 3.Ηeimann, P. (1950 ) On counter transference. Int.J.Psychoanal. 4.Lemma, A. (2014) The body of the analyst and the analytic setting.reflections on the embodied setting and the symbiotic transference.int.j.psychoanal, Vol 95-Num 2. 5. de Μ Uzan Μ. (1976) H εργασία της τέλους. Στα Σύνορα Ζωής και Θανάτου. Εκδόσεις ΜΕΤΑ. 6. Smadja, C. ( 2001) Ψυχοσωµατικά Παράδοξα. Εκδόσεις ΜΕΤΑ. 7.Winnicott D. (1970) On the basis for self in body. Nouvelle Revue de Psychanalyse (1971). Int.J.Child Psychotherapy ( 1972). 8.Winnicott, D. (1966) Psycho-Somatic Disorder. Int. J Psychoanal. 5