ΜΟΥΖΗ ΒΑΡΒΑΡΑ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΛΙΑ Α 4 ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ 2013-2014 PROJECT 1 ο ΓΕΛ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ

ΜΟΥΖΗ ΒΑΡΒΑΡΑ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΛΙΑ Α 4 ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ 2013-2014 PROJECT 1 ο ΓΕΛ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ 1

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 1.ΠΡΟΛΟΓΟΣ σελ.3 2.ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΑΣ ΑΝΤΙΣΦΑΙΡΙΣΗ σελ.4 3.Η ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΑ ΑΝΤΙΣΦΑΙΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ σελ.6 4.ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ (τραπέζι φιλέ μπαλάκι ρακέτα) σελ.7 5.ΚΡΑΤΗΜΑ ΤΗΣ ΡΑΚΕΤΑΣ(Ευρωπαϊκός και Ασιατικός τρόπος) σελ.8 6.ΤΟ ΣΕΡΒΙΣ σελ.9 1.ΚΥΡΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΕΡΒΙΣ 2.ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΣΕΡΒΙΣ 7.ΤΑΚΤΙΚΗ-ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ 1.ΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΥ ΠΑΙΚΤΗ 2.ΤΑΚΤΙΚΗ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥ ΠΑΙΚΤΗ 3.ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΠΛΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ 8.ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΠΑΙΔΙΑΣ 9.ΟΡΙΣΜΟΙ 10.ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ σελ.10 σελ.10 σελ.11 σελ.13 σελ.15 σελ.16 2

Η επιτραπέζια αντισφαίριση (πινγκ πονγκ, πινγκ-πονγκ ή και πιγκ-πογκ) είναι ένα από τα δημοφιλέστερα αθλήματα στον κόσμο. Η καταγωγή της είναι από την Κορέα. Παίζεται σε εσωτερικό χώρο και απαιτεί σχετικά μικρό κόστος εξοπλισμού. Αν και έχει αρκετές ομοιότητες με το τέννις (κυρίως ως προς τους κανονισμούς), η σύγκριση μεταξύ τους σταματά εδώ. Το βάρος της μπάλας, η μικρή περιοχή του τραπεζιού, ο περιορισμένος χρόνος αντίδρασης κάνουν το παιχνίδι αρκετά σύνθετο και δύσκολο, ενώ απαιτείται, όσο και αν φαίνεται περίεργο, ιδιαίτερα καλή φυσική κατάσταση. 3

2.ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΑΣ ΑΝΤΙΣΦΑΙΡΙΣΗ! (Ε.Α) Η επιτραπέζια αντισφαίριση (το Πινγκ-Πόνγκ) εμφανίσθηκε ως άθλημα το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα στην Αγγλία, περίπου το 1880. Προέρχεται από το τένις και το μπάντμιντον, κι' έχει πολλά κοινά σημεία μ' αυτά τα δύο αθλήματα. Τα διάφορα ονόματα που κατά καιρούς έδωσαν στο παιχνίδι και που τώρα είναι παλιά και ξεπερασμένα, ήταν κυρίως περιγραφικά, όπως το GOSSAMERS, το WHITF-WHAFT και το FLIM-FLAM. Το όνομα όμως που υιοθέτησε ο οίκος PARKER BR0SS στις εμπορικές του διαφημίσεις, το PING-PONG, καθιερώθηκε την εποχή εκείνη και διατηρείται μέχρι σήμερα. Στα 1900 η Ε.Α. ήταν ένα πολύ δημοφιλές άθλημα. Βγαίνει το πρώτο βιβλίο με οδηγίες KOL κανονισμούς από τον Arnold Parker ο οποίος ήταν ο νικητής του πρώτου επίσημου τουρνουά. Το 1901: Χρησιμοποιείται η πρώτη ρακέτα με ελαστική επικάλυψη και από το 1902 γενικεύεται η χρήση της. Την ίδια χρονιά το παιχνίδι διαδίδεται σε άλλες χώρες: Αμερική, Ιαπωνία, Ρωσσία, Γερμανία, Ουγγαρία. Πολύ γνωστό ως άθλημα άρχισε να γίνεται με την έκδοση μηνιαίου περιοδικού με το όνομα Pioner. Το 1902: Εκδίδονται στην Αγγλία και στην Αμερική είκοσι περίπου βιβλία με οδηγίες για το παιχνίδι. Στην Αγγλία ιδρύθηκαν 24 σωματεία που γρήγορα έγιναν 100 με πολύ μεγάλο αριθμό αθλητών. Το 1904: Μείωση των οργανωμένων τουρνουά και του ενθουσιασμού για το παιχνίδι. Ο υπερβολικός ενθουσιασμός και η αδυναμία θέσπισης σταθερών κανόνων παιδιάς αναφέρονται ως αιτία. Το 1920: Αναβιώνει πλέον η Ε.Α. ως άθλημα και ακολουθεί αξιοσημείωτη πορεία. Τη χρονιά αυτή ξεκινούν επίσημα ομαδικά τουρνουά μεταξύ των πανεπιστημίων Oxford και Cambridge. Τότε ξεκινούν και οι βελτιώσεις στους κανονισμούς. Το 1922: Συντάσσονται οι πρώτοι διεθνείς κανονισμοί. Την περίοδο αυτή η λαίδη SWAUTHLING με την προτροπή του υιού της Μοντακιού που ήταν παίκτης της Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης, διοργάνωσε το κύπελλο SWAUTHLING. Ο ι Μοντακιού ήταν και ο πρώτος Πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης (I.T.T.F.) το 1926. Το 1926: Ιδρύεται στο Βερολίνο η I.T.T.F. από 9 χώρες και διατυπώνονται οι πρώτοι επίσημοι κανονισμοί. Τον ίδιο χρόνο στο Λονδίνο διεξάγεται το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ε.Α. Πρώτος επίσημος νικητής ο Ούγγρος R. JACOBI. Από το 1926 έως τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο γίνονται 13 Παγκόσμια Πρωταθλήματα και Συνέδρια, δηλαδή κάθε χρόνο. Την περίοδο του μεσοπολέμου διακρίθηκε ιδιαίτερα και παρέμεινε στη συνέχεια σαν εξέχουσα φυσιογνωμία και αυθεντία σε τεχνικά θέματα ο Ούγγρος στην καταγωγή και μετέπειτα Άγγλος υπήκοος, ο αποκαλούμενος "κύριος πίνγκπόγκ" VICTOR ΒΑΡΝΑ, ανακηρυχθείς 5 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής. Μέχρι το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο τα μέλη της I.T.T.F. ήταν 28. Το 1936: Στο Παγκόσμιο Συνέδριο της Πράγας καταργείται η ονομασία πίνγκ-πόνγκ και καθιερώνεται η σημερινή του ονομασία. Γίνονται επίσης σημαντικές 4

τροποποιήσεις κανονισμών. Το 1947 έως 1957: Η I.T.T.F. αποκτά 72 μέλη. Το 1957: Από τη χρονιά αυτή το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα γίνεται κάθε δύο (2) χρόνια. Το 1977: Αναγνωρίζεται η Ε.Α. σαν Ολυμπιακό Άθλημα το Baden-Baden της Γερμανίας. Το 1988: Πρώτη εμφάνιση της Ε.Α. σε Ολυμπιακούς Αγώνες στη ΣΕΟΥΛ. Το 1997: Γίνεται το 44ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ε.Α. στο Μάντσεστερ της Αγγλίας, η I.T.T.F. έχει 168 μέλη και πάνω από 40 εκατομμύρια αθλητές εγγεγραμμένους. Αυτό κάνει την Ε.Α. ένα από τα πιο γνωστά αθλήματα στη γη. Το 1999: Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ε.Α. στο Αϊντχόβεν Ολλανδίας. λ Το 1999: Προολυμπιακό Τουρνουά πριν το Σίδνεϋ στην Πάτρα "Τοφάλια" 3-6 Δεκεμβρίου. Το 2001: Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ε.Α. στην Οζάκα Ιαπωνίας και κερδιζουν 9η θέση η Εθνική Ανδρών. 5

3. Η ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΑ ΑΝΤΙΣΦΑΙΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η Ε.Α. εμφανίζεται στη χώρα μας τη δεκαετία του 1930. Τα πρώτα σωματεία που ίδρυσαν τμήμα Ε.Α. ήταν: Όμιλος Αντισφαίρισης Αθλητών, η Χ.Α.Ν.ΑΘηνών, η Χ.Α.Ν. Θεσ/νίκης. Από το 1940 έως το 1945 η Ε.Α. απετέλεσε τμήμα του Σ.Ε.Γ.Α.Σ. Το 1945 η Ελληνική Φίλαθλος Ομοσπονδία Αντισφαίρισης ιδρύει τμήμα Ε.Α. Το 1949 γίνεται μέλος της I.T.T.F 1949 οι πρώτες εγγραφές σωματείων στη δύναμη του τμήματος Ε.Α.: Ροδιακός Ο.Α., Όμιλος Αντισφαίρισης Αθηνών, Α.Ε. Νίκαιας, Α.Ο. Νέοι Βύρωνα, ΟΣΦΠ Το 1949 Δεκέμβριος οι πρώτοι Πανελλήνιοι αγώνες Ε.Α. Η χρονική περίοδος μέχρι το 1950 ανέδειξε σαν κορυφαία φυσιογνωμία του αθλήματος στην Ελλάδα τον Ν. Μαντζάρογλου. Νικητής σε πολλές διεθνείς συναντήσεις όπου νίκησε σε ανοικτό τουρνουά στη Βιέννη και αυτόν τον τότε Πρωταθλητή κόσμου Μπάρνα. Στο πρώτο επίσημο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα το Το 1949 ανεδείχθη πάλι Πρωταθλητής Ελλάδος. Το 1951 Ίδρυση Τοπικής Επιτροπής Ε.Α. στη Θεσ/νίκη. Το 1956 Ίδρυση της Ελληνικής Φιλάθλου Ομοσπονδίας Ε.Α. (Ε.Φ.Ο.Επ.Α) 6

4.ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ Τραπέζι Η επιτραπέζια αντισφαίριση παίζεται σε τραπέζι φτιαγμένο από ξύλο ή σύνθεση ξύλου και μετάλλου. Η επιφάνεια του τραπεζιού είναι ματ χρώματος σκούρου πράσινου ή μπλε. Το τραπέζι έχει μήκος 274cm, πλάτος 152.5cm και ύψος 76cm. Χωρίζεται σε δύο μέρη από το φιλέ που χωρίζει το τραπέζι σε δύο γήπεδα. Το φιλέ έχει ύψος 15.25cm και εκτείνεται 15.25cm πέρα από κάθε πλευρά του τραπεζιού. Ρακέτα Η ρακετα αποτελείται από δύο μέρη: το ξύλο και τα λάστιχα. Υπάρχουν διάφορα είδη λάστιχων και ξύλων. Για παράδειγμα υπάρχουν επιθετικά, αμυντικά ή άλλα ξύλα, όπως επίσης υπάρχουν και λάστιχα με λεία επιφάνεια και επιφάνεια με δοντάκια. Το στυλ παιχνιδιού του παίκτη είναι ο οδηγός για την αγορά της κατάλληλης ρακέτας. Μπάλα Οι διεθνείς κανόνες ορίζουν ότι το παιχνίδι παίζεται με μια ελαφριά (2,7 γραμμ.) με διάμετρο 40 mm μπάλα. Οι κανόνες ορίζουν ότι η μπάλα πρέπει να αναπηδήσει έως 24-26cm, όταν πέφτει από ύψος 30,5 cm πάνω στο τραπέζι. Η μπάλα των 40 mm καθιερώθηκε μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000. Μια μπάλα 40 mm είναι πιο αργή και περιστρέφεται λιγότερο από την κανονική μπάλα 38 mm (1,5 ίντσας). Η μπάλα είναι κατασκευασμένη από πλαστικό υψηλής αναπήδησης (celluloid) ή παρόμοια πλαστικά υλικά, χρώματος πορτοκαλί ή λευκού. Ανάλογα με το χρώμα του τραπεζιού επιλέγεται η σωστή μπάλα. Στο μπλε τραπέζι χρησιμοποιείται πορτοκαλί μπάλα επειδή διακρίνεται καλύτερα από το μάτι, ενώ στο πράσινο τραπέζι λευκή. Τα αστέρια στην μπάλα υποδεικνύουν την ποιότητά της. Οι μπάλες τριών αστεριών που φέρουν το σήμα ITTF (International Table Tennis Federation) χρησιμοποιούνται σε διεθνείς και επίσημους αγώνες. Τo φιλέ Το φιλέ χωρίζει το τραπέζι σε δύο ίσα μέρη, έχει ύψος 15,25 cm και εκτείνεται επίσης 15,25 cm έξω από την πλευρική γραμμή. Τα συστήματα στήριξης και το φιλέ αποτελούν ενιαίο συγκρότημα 7

5.ΤΟ ΚΡΑΤΗΜΑ ΤΗΣ ΡΑΚΕΤΑΣ 1. Ο Ευρωπαϊκός ή κλασικός ή χαιρετισμού - Shake hand - Τεχνική: Κρατάμε τη ρακέτα όπως θα χαιρετούσαμε κάποιον με χειραψία Ο δείκτης και ο αντίχειρας τοποθετούνται στη βάση της ρακέτας, κοντά στη λαβή και τα υπόλοιπα δάκτυλα στη λαβή της ρακέτας. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού χρησιμοποιούνται και οι δύο πλευρές της ρακέτας. Η πλευρά που είναι τοποθετημένος ο δείκτης λέγεται backhand, η πλευρά που είναι τοποθετημένος ο αντίχειρας λέγεται forehand. Η ρακέτα αποτελεί προέκταση του χεριού. Λάθη στο κράτημα της ρακέτας: Κράτημα της λαβής με όλα τα δάκτυλα. Με τον δείκτη στην αγωνιστική επιφάνεια backhand. Με τον δείκτη και το μέσο στην αγωνιστική επιφάνεια backhand. Με τον αντίχειρα μέσα στην αγωνιστική επιφάνεια του forehand. Σφιχτό κράτημα της ρακέτας. 2. Ασιατικό κράτημα ή κράτημα της πένας - Pen hold - Τεχνική: Ο αντίχειρας και ο δείκτης αγκαλιάζουν τη λαβή της ρακέτας. Τα τρία υπόλοιπα δάκτυλα είναι τοποθετημένα στην πίσω πλευρά της ρακέτας και την υποστηρίζουν. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού χρησιμοποιείται μόνο μία πλευρά της ρακέτας. Κινέζικο κράτημα: Ο δείκτης και ο αντίχειρας αγκαλιάζουν τη λαβή της ρακέτας συμμετρικά με μικρή απόσταση μεταξύ του Ο μέσος είναι τοποθετημένος στην πίσω πλευρά λυγισμένος με τα δύο υπόλοιπα δάκτυλα τοποθετημένα πάνω στο μέσο. Διαφορές Ευρωπαϊκού - Ασιατικού κρατήματος: 1. Στο Ευρωπαϊκό κράτημα χρησιμοποιούνται οι δύο πλευρές της ρακέτας, αυτό αποτελεί πλεονέκτημα γιατί γίνονται εξίσου καλά τα χτυπήματα από forehand και backhand, δίνεται η δυνατότητα για μεγαλύτερη ποικιλία χτυπημάτων και η δυνατότητα να παίζουν οι παίκτες από μακρινή απόσταση στο τραπέζι. 2. Στο Ασιατικό κράτημα χρησιμοποιείται η μία πλευρά της ρακέτας με πλεονέκτημα τη χαλαρότητα του καρπού και την αμεσότητα στα χτυπήματα. Παίζουν οι αθλητές κοντά στο τραπέζι, έχουν μεγαλύτερη δυνατότητα στα σερβίς, μικρότερη ποικιλία στα χτυπήματα και αδυναμία στα χτυπήματα backhand. 6.ΣΕΡΒΙΣ 8

1.Μετά από κάθε χτύπημα ο παίκτης πρέπει να ξαναπάρει την αρχική βασική στάση του. 2.Σε μερικά χτυπήματα η αρκιβής στάση παίζει μεγάλο ρόλο (π.χ. ντράιβ τοπσιν και ντράιβ καρφί). Σε άλλα χτυπήματα η τέλεια στάση δεν είναι τόσο απαραίτητη (π.χ. ρεβέρ μακριά από το τραπέζι). Μια αλλαγή μπαλιάς αρχίζει πάντα με το σερβίς. Ο παίχτης που θέτει την μπάλα σε κίνηση πρώτος είναι εκείνος, που «σερβίρει». Ο παίχτης που υποδέχεται την μπάλα είναι εκείνος, ο οποίος αποκρούει. Το σερβίς είναι ένα από τα σημαντικότερα χτυπήματα στο πινγκ-πονγκ. Αν κάνει κανείς ένα καλό σερβίς, μπορεί να διαμορφώσει το παιχνίδι σε όφελος του. Έτσι, έχει την ευκαιρία να βελτιώσει τις πιθανότητες, για να κερδίσει τον βαθμό. Το σερβίς διαφέρει από τους υπόλοιπους τρόπους χτυπημάτων. Ο παίχτης έχει μόνο στο σερβίς τη δυνατότητα να συγκεντρωθεί και να σκεφτεί πώς ακριβώς θέλει να διαμορφώσει το παιχνίδι του. Όταν η μπάλα βρίσκεται σε κίνηση, δεν υπάρχει χρόνος, για να σκεφτεί ο παίχτης, ώστε ν' αντιδράσει αποτελεσματικά. Για το λόγο αυτό δώστε προσοχή στις παρακάτω συμβουλές: Εκτελέστε το σερβίς ήσυχα κα με αυτοσυγκέντρωση. Χρησιμοποιείστε το σερβίς σαν παύση για αυτοσυγκέντρωση. Σκεφτείτε από πριν τί επιδιώκετε με το σερβίς. Μην δείξετε στον συμπαίχτη σας ποιόν τρόπο σερβίς θα εκτελέσετε. 9

6.1.ΚΥΡΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΕΡΒΙΣ Η κίνηση του σερβίς από την αρχή ως το τέλος της μπορεί να διαιρεθεί σε τέσσερα (4) κύρια στοιχεία: α) Στο πέταγμα της μπάλας β) Στην κίνηση της ρακέτας πριν την επαφή της με τη μπάλα γ) Στην επαφή ρακέτας με μπάλα δ) Στην πορεία της μπάλας 6.2.ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΣΕΡΒΙΣ Τα Σερβίς χωρίζονται: 1. Ως προς την ταχύτητα σε : α) αργά, β) γρήγορα 2. Ως προς την απόσταση σε: α) μακριά, β) κοντά 3. Ως προς το φάλτσο σε: α) με «πάνω» φάλτσο, β) με «κάτω» φάλτσο, γ) με side φάλτσο, δ) με «side» πάνω φάλτσο, ε) με «side» κάτω φάλτσο, στ) ωθητικά. Σερβίς με κάτω φάλτσο. Το χέρι ξεκινάει από ψηλά και κατεβαίνει προς τα κάτω «κόβοντας» την μπάλα. Σερβίς με πάνω φάλτσο. (Spin). Η κίνηση ξεκινάει με το χέρι από κάτω προς τα πάνω. Επίσης στην αρχή της κίνησης το χέρι βρίσκεται χαμηλά και καταλήγει εμπρός και ψηλά. Σερβίς με πλάγιο φάλτσο (Side). Η κρούση της ρακέτας μετην μπάλα γίνεται με πλάγιο τρόπο. Σεβρίς «κόντρα» (άφαλτσο). Το χέρι ξεκινάει από πίσω και πάνω από το τραπέζι και καταλήγει εμπρός. 10

7.ΤΑΚΤΙΚΗ Ορισμός Όταν λέμε τακτική εννοούμε τη διαδικασία που κάνουμε επιστρατεύοντας κάθε μέσο, τεχνικό, φυσικό, ψυχολογικό και θεωρητικό, για να πετύχουμε τη νίκη σ' έναν αγώνα. Το πινγκ-πονγκ, είτε παίζεται σε συλλόγους, είτε στον ελεύθερο χρόνο, σαν χόμπι, πάντα έχει αγωνιστικό χαρακτήρα. Γι' αυτό ο παίχτης, πρέπει να μάθει καλά όλα όσα αφορούν την τακτική. Το ν' ακολουθεί ο παίχτης τακτικές βασικές αρχές και να παίζει με βάση κάποιο τακτικό πρόγραμμα του δίνει περισσότερες δυνατότητες και κάνει το παιχνίδι πιο διασκεδαστικό, κι αποτελεσματικό. Ένα τακτικό πρόγραμμα έχει σκοπό: Την αξιολόγηση των εξωτερικών παραγόντων Την αξιοποίηση όλων των ικανοτήτων, που διαθέτει ο παίχτης την εκμετάλλευση των αδυναμιών του αντιπάλου. Εκμετάλλευση των δυνάμεων σας Πριν από το παιχνίδι πρέπει να έχετε μια σωστή εκτίμηση των δυνάμεών σας, καθώς και του αντιπάλου. Σ' αυτό θα σας βοηθήσει η παρατήρηση του παιχνιδιού και η ανάλυση. Για τη συμπεριφορά κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού μπορούν να δοθούν οι εξής γενικές συμβουλές: Μην ρισκάρετε χωρίς λόγο Παίζετε με αυτοσυγκέντρωση. Εκμεταλλευτείτε τις διακοπές για χαλάρωμα Διαμορφώσετε το παιχνίδι μόνος-σας. Κάνετε παραλλαγές στο παιχνίδι. Αγωνιστείτε μέχρι την τελευταία στιγμή. Σ'εξαιρετικές περιπτώσεις μη διστάσετε ν' αλλάξετε την τακτική-σας. Εκμεταλλευτείτε τις αδυναμίες του αντιπάλου. Η τακτική κατά την έναρξη του παιχνιδιού Στο σύγχρονο πινγκ-πονγκ φαίνεται καθαρά, ότι η τακτική και η τεχνική του σερβίς και της επιστροφής-του παίζουν μεγάλο ρόλο στην αποτυχία ή την επιτυχία ενός παιχνιδιού. Βασικά, ο παίχτης που κάνει το σερβίς, έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες να επηρεάσει την έκβαση του παιχνιδιού. Ανάλογο ρόλο παίζουν και οι τακτικές βασικές τάσεις. Τακτικές βασικές στάσεις στο σερβίς Επιθετικό σύστημα: Ο παίχτης στέκεται κοντά στο τραπέζι ακριβώς πίσω από την τελική γραμμή προς το ρεβέρ. Από τη θέση αυτή μπορεί εύκολα να έρθει με το ντράιβ στην επίθεση Αμυντικό σύστημα: Ο παίχτης βρίσκεται 1 m περίπου πίσω απί την τελική γραμμή, στο ύψος της μέσης του τραπεζιού. Από τη θέση αυτή είναι εύκολο να κάνει κανείς το πρώτο σερβίς, ντράιβ και ρεβέρ. Ημιεπιθετικό σύστημα: Ο παίχτης αποφασίζει ανάλογα με την κατάσταση, με τί είδους σερβίς θα ξεκινήσει τον αγώνα. Βασικές στάσεις αναμονής του σερβίς 11

Επιθετικό σύστημα: Ο παίχτης βρίσκεται μέχρι 1m από την τελική γραμμή στο ντράιβ. Από τη θέση αυτή ο παίχτης μπορεί να επιστρέψει κοντές και μακριές μπαλιές σερβίς, μ' ένα επιθετικό χτύπημα. Αμυντικό σύστημα: Ο παίχτης βρίσκεται περίπου 1m πίσω από την τελική γραμμή στο ύψος του κέντρου του τραπεζιού. Αυτή είναι η θέση από την οποία ο παίχτης μπορεί να επιστρέψει με αμυντικό χτύπημα τις κοντές και τις μακριές μπαλιές του σερβίς. Ημιεπιθετικό σύστημα: εξαρτάται από το τί έχει αποφασίσει ο παίχτης να παίξει. Βασικές συμβουλές για την τακτική του σερβίς Εκτελέστε το σερβίς με αυτοσυγκέντρωση Μην δείξετε στον αντίπαλό-σας τί είδους σερβίς πρόκειται να κάνετε. Κάνετε σερβίς με πλούσια εναλλαγή. Μην κάνετε σερβίς στη μεσαία ζώνη. Μόνο πολύ κοντές ή πολύ μακριές μπαλιές αναγκάζουν τον αντίπαλο ν' αντιμετωπίσει προβλήματα στην επιστροφή. Βασικές συμβουλές για την τακτική στην επιστροφή Προσέξτε πολύ στο σερβίς. Κάνετε επιστροφή με μεγάλη εναλλαγή Παίζετε με αυτοσυγκέντρωση 1.Η τακτική του επιθετικού παίχτη Η γενική συμπεριφορά του επιθετικού παίχτη έχει σαν σκοπό να προετοιμαστεί το καρφί, χωρίς πολλές προκαταρκτικές μπαλιές. Για το λόγο αυτό στέκεται ο παίχτης πολύ κοντά στο τραπέζι. 3.Η Τακτική του διπλού παιχνιδιού Η σωστή τακτική σ' ένα διπλό παιχνίδι εξαρτάται από τις δυνατότητες και των δύο παιχτών. Αξίζουν προσοχής οι εξής βασικές αρχές: 1. Και οι δύο παίχτες πρέπει κατά κανόνα να κατέχουν το ίδιο σύστημα παιχνιδιού. Οι ημιεπιθετικοί παίχτες μπορούν να εναρμονιστούν με άνετα με επιθετικούς ή αμυντικούς. 2. Η συμπεριφορά κατά το παίξιμο και η αλλαγή θέσεων, πρέπει να είναι σωστά εναρμονισμένες. Προσέξτε τους εξής βασικούς κανόνες: Μετά το χτύπημα ο παίχτης πηγαίνει στο πλάι, για ν' αφήσει ελεύθερο τον χώρο για τον συμπαίχτη του. Για τους δεξιόχειρες ισχύει το εξής: αν ο παίχτης παίξει ρεβέρ κινείται προς τα αριστερά. Αν παίζει ντράιβ, τότε κινείται προς τα δεξιά. Μετά από το πλάγιο βήμα, ο παίχτης πηγαίνει πίσω από τον συμπαίχτη του. 3. Το σερβίς πρέπει να συμφωνεί και με τον τρόπο παιχνιδιού του συμπαίχτη. Έχετ ε υπόψη:συνήθως, είναι πιο σωστό να πλασάρονται στρωτές μπαλιές κατά το σερβίς, για να μην έχει αργότερα προβλήματα ο συμπαίχτης στο επόμενο χτύπημα. 4. Η απόφαση τί σερβίς ή τί επιστροφή θα γίνει, πρέπει να παίρνεται σύμφωνα με τα κριτήρια τακτικής και κυρίως για το σερβίς μετά από ενημέρωση του συμπαίχτη (με σήματα, νοήματα, κ.λ.π.) 12

8.ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΠΑΙ ΙΑΣ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ Η επάνω επιφάνεια του τραπεζίου γνωστή επίσης,σαν επιφάνεια παιδιάς είναι ορθογώνια µήκους 2,74 µ. πλάτους 1,525 µ. και βρίσκεται σε οριζόντια θέση 76 εκ. πάνω από το έδαφος. Η επιφάνεια παιδιάς περιλαµβάνει τις επάνω άκρες του τραπεζίου όχι όµως τις πλευρές της κορυφής του τραπεζίου που είναι κάτω από τις άκρες του. Η επιφάνεια µπορεί να είναι κατασκευασµένη από οποιοδήποτε υλικό που δίνει µια οµοιόµορφη αναπήδηση περίπου 23 εκ. όταν ένα καθορισµένο µπαλάκι πέσει πάνω σ αυτήν από ύψος 30 εκ. Η επιφάνεια παιδιάς πρέπει να είναι οµοιόµορφα βαµµένη µε σκοτεινό χρώµα <µατ> και να έχει µια λευκή γραµµή πλάτους 2 εκ. κατά µήκος της κάθε πλευράς. Οι λευκές γραµµές κατά µήκος των 2,74 µ. ονοµάζονται πλευρικές γραµµές. Οι λευκές γραµµές κατά µήκος των 1,525 µ. ονοµάζονται τελικές γραµµές. Η επιφάνεια παιδιάς διαιρείται σε δυο ίσα γήπεδα από ένα κάθετο φιλέ που είναι παράλληλος µε τις ακραίες γραµµές και συνεχής σ όλη την έκταση του κάθε γηπέδου. ΓΙΑ ΤΑ ΙΠΛΑ: Κάθε γήπεδο χωρίζεται σε δυο ίσα ηµι-γήπεδα από µια λευκή γραµµή πάχους 3 χιλ. του µέτρου, που ονοµάζεται κεντρική γραµµή που είναι παράλληλη προς τις πλευρικές γραµµές. Η κεντρική γραµµή θα θεωρείται σαν µέρος του δεξιού ηµι- γηπέδου του σερβίροντα και δεξιού ηµιγηπέδου του δεκτή. ΤΟ ΦΙΛΕ. Το συγκρότηµα του φιλέ αποτελείται από ένα δίχτυ, την ανάρτηση τους στύλους στήριξης, καθώς και τα συστήµατα στήριξης του στο τραπέζι. Το δίχτυ κρέµεται από ένα κορδόνι που είναι στερεωµένο σε κάθε άκρη του από ένα κάθετο στύλο ύψους 15,25 εκ. του οποίου το εξωτερικό άκρο είναι 15,25 εκ. έξω από την πλευρική γραµµή. Το πάνω µέρος του διχτύου σε όλο το µήκος του, πρέπει να είναι σε υψος 15,25 εκ. από το επίπεδο της επιφάνειας παιδιας. Το κάτω µέρος του διχτύου σε όλο το µήκος του, πρέπει να είναι όσο το δυνατό κοντύτερα στην επιφάνεια παιδιας και στους στύλους στήριξης [κάθετους στύλους]. Η ΜΠΑΛΑ. Η µπάλα πρέπει να είναι σφαιρική µε διάµετρο 40 χιλιοστά του µέτρου. Το βάρος της πρέπει να είναι 2,7 γραµµάρια. Η µπάλα πρέπει να είναι κατασκευασµένη από CELLULOID [πλαστική ουσία] ή από παρόµοιο πλαστικό υλικό, σε χρώµα άσπρο ή πορτοκαλί µατ. Η ΡΑΚΕΤΑ. Η ρακέτα µπορεί να είναι οποιουδήποτε µεγέθους, σχήµατος, ή βάρους, αλλά το κύριο µέρος της [δίσκος] θα πρέπει να είναι επίπεδο, άκαµπτο και ξύλινο. 2.4.2 Τουλάχιστον το 85% του πάχους του κύριου µέρους[δίσκου] της ρακέτας, πρέπει να είναι από φυσικό ξύλο. Μια στρώση µέσα στο κύριο µέρος µπορεί να ενισχυθεί µε ινώδες υλικό, όπως άνθρακα [καρµπόν], υαλοβάµβακα ή πεπιεσµένο χαρτί, αλλά δεν µπορεί να είναι παχύτερη από 7,5% του συνολικού πάχους της 13

ρακέτας ή από 0,35 χιλιοστά, οποίο [απ αυτά τα δυο πάχη] είναι το πιο µικρό. Η πλευρά του κύριου µέρους της ρακέτας που χρησιµοποιείται για το κτύπηµα της µπάλας πρέπει να είναι καλυµµένη: α. Με κοινό σπειρωτό λάστιχο µε σπυριά προς τα έξω που να έχει συνολικό πάχος µαζί µε τη συγκολλητική ουσία όχι µεγαλύτερο από 2 χιλιοστά. β. Με ελαστικό σάντουιτς µε σπυριά προς τα µέσα ή προς τα έξω που µαζί µε τη συγκολλητική ουσία να έχει πάχος µέχρι 4 χιλιοστά. Λέγοντας κοινό σπυρωτό λάστιχο εννοούµε µια µονή στρώση µε πορώδους ελαστικού φυσικού ή συνθετικού µε σπυριά ισοµερώς καταµερισµένα πάνω στην επιφάνεια του µε πυκνότητα 10 έως 50 σε κάθε τετραγωνικό εκατοστό. Λέγοντας ελαστικό σάντουιτς εννοούµε µια µονή στρώση πορώδους ελαστικού που καλύπτεται από µια επίσης µονή εξωτερική στρώση κοινού σπυρωτού ελαστικού που το πάχος της τελευταίας δεν µπορεί να υπερβεί τα 2 χιλιοστά. Τα παραπάνω υλικά κάλυψης του κυρίως µέρους θα εκτείνονται, αλλά δεν θα υπερβαίνουν τα όρια τους, εκτός του µέρους που είναι κοντά στη λαβή και πιάνεται από τα δάχτυλα και µπορεί να µείνει ακάλυπτο ή να καλυφθεί µε οποιοδήποτε υλικό και να θεωρείται σαν τµήµα της λαβής. Οποιαδήποτε επίστρωση µε υλικό κάλυψης ή συγκολλητικό πάνω στο κύριο µέρος της ρακέτας πρέπει να είναι συνεχές και ισόπαχο Η επιφάνεια του υλικού κάλυψης ή η πλευρά του κυρίως µέρους που έχει µείνει ακάλυπτη θα πρέπει να είναι οµοιόµορφα µατ χρώµατος, η µια πλευρά της πρέπει να είναι χρώµατος λαµπερού κόκκινου και η άλλη χρώµατος µαύρου. Σε περίπτωση που υπάρχουν παρεκκλίσεις από τη συνεχεία της επιφάνειας ή από την οµοιοµορφία του χρώµατος [ελάχιστες] που οφείλονται σε ζηµία από ατύχηµα, φθορά ή ξεθώριασµα επιτρέπονται µε την προϋπόθεση όµως να µην αλλάζουν τα ουσιώδη χαρακτηριστικά της επιφάνειας. Ο παίκτης πρέπει κατά την έναρξη του αγώνα ή οποιαδήποτε στιγµή αλλάξει τη ρακέτα του να την δείξει στον αντίπαλο του και στο διαιτητή που µπορούν να την εξετάσουν λεπτοµερώς. 14

9.ΟΡΙΣΜΟΙ Το χρονικό διάστηµα κατά το οποίο το µπαλάκι "παίζεται" [βρίσκεται σε παιδιά] το ονοµάζουµε "ανταλλαγή κτυπηµάτων". Το µπαλάκι είναι σε παιδιά από την τελευταία στιγµή που είναι σταθερό στο ελεύθερο χέρι του σερβίροντα πριν πεταχτεί για το σέρβις µέχρι που η ανταλλαγή κτυπηµάτων κριθεί σαν επανάληψη LET ή σαν πόντος. ΛΕΤ : είναι µια ανταλλαγή κτυπηµάτων που δεν υπολογίζεται το αποτέλεσµα της. ΠΟΝΤΟΣ : ανταλλαγή κτυπηµάτων µε αποτέλεσµα. ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΡΑΚΕΤΤΑΣ : Το χέρι που κρατά τη ρακέτα. ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΧΕΡΙ : Το χέρι που δεν κρατά τη ρακέτα. 2.5.7 ΚΤΥΠΗΜΑ ΜΠΑΛΛΑΣ: Ένας παίκτης χτυπά την µπάλα εφ όσον την αγγίζει µε τη ρακέτα που κρατά στο χέρι του ή µε το χέρι που βαστά τη ρακέτα κάτω από τον καρπό. ΠΑΡΕΜΠΟ ΙΣΗ ΜΠΑΛΑΣ: Ο παίκτης παρεµποδίζει την µπάλα όταν αυτός ή οτιδήποτε φοράει ή κρατάει, την αγγίξει,πάνω από την αγωνιστική επιφάνεια, ενώ αυτή είναι «σε παιδιά» και αφού δεν έχει περάσει την τελική γραµµή και δεν έχει ακουµπήσει το γήπεδο του, µετά από το τελευταίο κτύπηµα του αντιπάλου του ΣΕΡΒΙΡΩΝ: Ο παίκτης που χτυπά πρώτος την µπάλα στην "ανταλλαγή κτυπηµάτων". ΑΠΟΚΡΟΥΩΝ: Ο παίκτης που χτυπά δεύτερος την µπάλα στην "ανταλλαγή κτυπηµάτων". ΙΑΙΤΗΤΗΣ : είναι το πρόσωπο που έχει ορισθεί για ν ελέγχει τον αγώνα ΒΟΗΘΟΣ ΙΑΙΤΗΤΗ είναι το πρόσωπο που έχει ορισθεί να βοηθάει τον ΙΑΙΤΗΤΗ στα καθήκοντα του. Οτιδήποτε κρατάει ή φοράει κάποιος παίκτης περιλαµβάνει οτιδήποτε κρατούσε (εκτός της µπάλας) ή φορούσε στην αρχή της ανταλλαγής κτυπηµάτων. Η µπάλα θεωρείται πως περνά πάνω ή γύρω από τον φιλέ όταν περνά από παντού εκτός από µεταξύ φιλέ και στηριγµάτων του, και φιλέ και αγωνιστικής επιφάνειας. Η τελική γραµµή θεωρητικά επεκτείνεται και προς τις δυο διευθύνσεις. 15

http://el.wikipedia.org/wiki/%ce%95%cf%80%ce%b9%cf%84%cf%81 %CE%B http://aokarea.gr/site/2010/03/%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%b2%ce% BF%CF Grayden Ron/Gurney Gerald, "Ιστορία Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης". 16